Καταδικάστε 🇨🇺 μας _δεν έχει σημασία! Οι λαοί θα πουν την τελευταία λέξη!

Τιμούμε τα 70 χρόνια της έναρξης ενός μακρόχρονου αγώνα –που, «Δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή», όπως είπε ο Φιδέλ Κάστρο.
Η 26^η Ιούλη είναι και θα παραμένει μία από τις πιο σημαντικές σελίδες στην ιστορία της Κούβας.
Η επίθεση εναντίον των στρατώνων της Moncada (Μονκάδα) και Carlos Manuel de Céspedes (Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες) — υπό την ηγεσία του Φιδέλ ταρακούνησε τα θεμέλια της δικτατορίας του Μπατίστα.

Εκείνη την ημέρα, όταν όλοι ήταν έτοιμοι, διαβάστηκε το μανιφέστο της Moncada, γραμμένο από τον νεαρό ποιητή Raúl Gómez García (Ραούλ Γκόμεζ Γκαρσία) υπό την καθοδήγηση του Φιντέλ.
Ο Γκόμεζ Γκαρσία διάβασε τους στίχους του «Είμαστε ήδη σε μάχη» και ο Φιδέλ απηύθυνε αυτή τη σύντομη προτροπή σε όλους:
«Σύντροφοι:
Μπορεί να λήξουν όλα σε λίγες ώρες ή να νικηθούμε.
Ωστόσο, ακούστε, σύντροφοι!
Σε κάθε περίπτωση, το κίνημα θα θριαμβεύσει.
Αν κερδίσουμε αύριο, αυτό που φιλοδοξούσε ο Μαρτί θα γίνει νωρίτερα.
Εάν συμβεί το αντίθετο, η χειρονομία θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα στον λαό της Κούβας, για να πάρει τη σημαία και να προχωρήσει μπροστά»

Η νίκη θα έρθει λίγα χρόνια αργότερα με τους barbudos (σσ. γενειοφόρους), όταν –πάλι  με επικεφαλής τον Φιντέλ, κατέβηκαν νικηφόροι από τη Σιέρα Μαέστρα την 1η Ιανουαρίου 1959.
Δείτε __ Movimiento 26 de Julio

Σύντομο Χρονικό της Επανάστασης

1906 — 1921: Οι επαναστατικές ιδέες υπό την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης κερδίζουν έδαφος στην Κούβα.
1925: Ο Αντόνιο Μέγια και ο Κάρλος Μπαλίνιο, συνθέτης του εθνικού ύμνου της Κούβας, ιδρύουν το ΚΚ Κούβας
1947: Ιδρύεται σοσιαλιστικό κόμμα. Από τη διάσπασή του προέκυψε αργότερα η ομάδα του Φιντέλ κάστρο

26 Ιουλίου 1953: Η έφοδος στους στρατώνες του Μονκάδα. Ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν. Οι δυνάμεις του Μπατίστα αποκρούουν τις επιθέσεις και συλλαμβάνουν τους περισσότερους από αντάρτες, μεταξύ αυτών και τον επικεφαλής τους, Φιντέλ Κάστρο. Ο Λαός έσωσε τον Κάστρο και τους συλληφθέντες από το θάνατο. Υπό την πίεση του λαού ο Μπατίστα αναγκάστηκε να τους δώσει χάρη. Χωρίς τη Μονκάδα δεν θα υπήρχε η «Γκράνμα» ούτε η Σιέρα Μαέστρα, ούτε η ανεπανάληπτη νίκη του Κουβανικού λαού. Ο λαός πίστεψε ότι η δικτατορία δεν είναι παντοδύναμη

2 Δεκεμβρίου 1956: Ξεκινά η ένοπλη εξέγερση όταν 82 επαναστάτες αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας.
28 Δεκέμβρη 1958: Ο Τσε καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ο δικτάτορας Μπατίστα φεύγει κυνηγημένος από τη χώρα αρπάζοντας 40 εκατομμύρια δολάρια. Καταφεύγει στην Ισπανία του φασίστα Φράνκο.
2 Ιανουαρίου 1959: Οι αντάρτες εισέρχονται στην Αβάνα. Χιλιάδες λαού ξεχύνεται στους δρόμους για να τους υποδεχτεί. Η επανάσταση επικρατεί…

Αρχίζει ένας νέος πόλεμος, πιο δύσκολος, μα κι αυτός νικηφόρος. Κόντρα στις συνωμοσίες, στον εξοντωτικό οικονομικό αποκλεισμό, στην Κούβα οικοδομείται μια κοινωνία άλλη. Μια κοινωνία που έχει στο κέντρο της προσοχής της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
62+ χρόνια μετά το Νησί της Επανάστασης συνεχίζει να δίνει μάχες, χωρίς ποτέ να ξεχνά το διεθνιστικό του καθήκον.

Το Cubadebate και ο ιστότοπος Fidel Soldado de las Ideas προτείνουν να ακολουθήσουμε το μονοπάτι αυτής της ιστορικής ημερομηνίας, μέσω των ομιλιών του Comandante en Jefe (σσ. προσωνύμιο του Φιδέλ) στις 26^ες Ιουλίου.

Ακριβώς όταν νίκησε η Επανάσταση, ο Φιδέλ σε μια συγκέντρωση αγροτών, στις 26 Ιουλίου 1959 είπε:
«Με τη σημερινή ματιά, βλέποντας πόσο ψηλά έχουμε βάλει τη σημαία μας, αισθάνομαι τόσο ευτυχισμένος που βλέπω σε εκείνη τη στιγμή να ανταμείβονται όλες οι θυσίες που κάναμε και όλες όσε θα χρειαστεί να κάνουμε στο μέλλον».

Ο Fidel
κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων
2003 στο Santiago de Cuba

Ένα χρόνο αργότερα, θυμάται την ίδια μέρα, στη Mercedes, στους πρόποδες της Sierra Maestra, ως εξής:
«(…) 26 Ιουλίου και Sierra Maestra. είναι δύο ονόματα που πρέπει να ζυγίζουν πολύ βαθιά στις καρδιές του καθενός μας».
«Και έτσι, εκείνη η 26^η Ιούλη δεν ήταν παρά μια στιγμή για μας, όταν μια προσπάθεια φάνηκε να σβήνει, όταν μια προσπάθεια να ξεκινήσουμε τη μάχη για την απελευθέρωση του λαού μας φάνηκε να τελειώνει, δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή»
«Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι και αντίθετα, οι αναμνήσεις εκείνης της πρώτης 26 Ιούλη, εκείνο το απόγευμα όταν όλα ήταν πίκρα και πόνος, στον οποίο η θλίψη για τους νεκρούς συντρόφους που και ο πόνος για την ήττα που ανάγκασε τη χώρα να περιμένει, των οποίων τα όρια ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς εκείνη τη στιγμή»

(σσ. Η Μάχη της Las Mercedes (29 Ιουλίου‑8 Αυγούστου 1958) ήταν η τελευταία μάχη κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Verano, κατά τη διάρκεια της Κουβανικής Επανάστασης στους λόφους της Σιέρα Μαέστρα.
Μια πύρρεια νίκη και αρχή του τέλους του δικτάτορα Batista, αφού οι barbudos  (με επί κεφαλής τους Fidel Castro, René Ramos Latour και Che Guevara) κατάφεραν να αναδιπλωθούν και να εξαφανιστούν κυριολεκτικά, αποφεύγοντας την παγίδα του Eulogio Cantillo που προσπάθησε να τους περικυκλώσει –έχοντας 10πλάσιες+ δυνάμεις (1500+ άνδρες άριστα εξοπλισμένους).
Πρόκειται για μια μάχη –ο χώρος δεν επιτρέπει περισσότερα, όπου έλαμψε –από πλευράς πολεμικής τακτικής το άστρο των Τσε και Φιδέλ με την εκεχειρία που πρότεινε ο Κάστρο και την οποία δέχτηκε ο στρατηγός του Batista  Eulogio Cantillo. Κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός, οι επαναστατικές δυνάμεις διέφυγαν πίσω στους λόφους.
Όταν ο Cantillo κάλεσε ακόμη περισσότερες δυνάμεις ήταν πλέον αργά
Στις 8 Αυγούστου, όταν ο στρατός επανέλαβε την επίθεσή του, δεν βρήκαν κανέναν να πολεμήσει και η Επιχείρηση (Verano = καλοκαίρι) είχε ουσιαστικά καταλήξει σε αποτυχία για την κυβέρνηση Μπατίστα.

(συνεχίζει ο Φιδέλ)
«Και έτσι ο λαός αναδείχτηκε σε έναν από αυτούς τους λαούς που δε φοβήθηκαν ποτέ τη θυσία, αποτελεί ένα λαό που δεν τρέμει ποτέ μπροστά στο τίμημα που αναγκάστηκε να πληρώσει για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του.
Ένας λαός που δεν τρέμει ούτε φοβήθηκε ποτέ μπροστά στο τίμημα που θα χρειαστεί να πληρώνει μέχρι το αίσιο τέλος»

Η Μονκάδα μας έμαθε πως να κάνουμε την ήττα Νίκη 

Ο Φιδέλ υπογράφει την αγροτική μεταρρύθμιση
(La Plata, Sierra Maestra, 17 Μάη 1959) 

Μονκάδα 26 Ιούλη — 55η επέτειος

Στα 30χρονα, στο Santiago de Cuba (Σαντιάγο ντε Κούβα, στις 26 Ιουλίου 1983, ο Comandante είπε:
«Σε ένα πράγμα είμαστε ακριβώς το ίδιο με την 26^η  Ιούλη 1953: 
Έχουμε την ίδια πίστη στα πεπρωμένα της πατρίδας, την ίδια εμπιστοσύνη στις αρετές του λαού μας, την ίδια βεβαιότητα στη νίκη, την ίδια ικανότητα να ονειρευόμαστε την πραγματικότητα του αύριο σε σχέση με τα χθεσινά όνειρα που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί».

Ο Agustín DíazCartaya που συνέθεσε τον ύμνο της 26ης Ιούλη

Σε στηρίζουμε Φιδέλ! — Αβάνα 26 Ιούλη 1959

Ο Φιδέλ μιλάει με μαχητές της 26ης Ιούλη

Πολύ αργότερα, στις 26 Ιούλη 1987 θα μιλούσε για την (σσ. σοσιαλιστική) επανάσταση και την απόφαση επικαιροποίησης (σσ. χρησιμοποιείται ο όρος «rectificar», που σημαίνει και διορθώνω, αποκαθιστώ, προσαρμόζω ‑αλλά σίγουρα το πνεύμα των λόγων του Φιδέλ, καμιά σχέση δεν έχει με την οπορτουνιστική αναθεώρηση)
«“Rectificar” ήταν, στις 26 Ιούλη του 1953, να αγωνιζόμαστε για να διαγράφουμε το παλιό, να ανοίξουμε μια δίαυλο, να κάνουμε μια επανάσταση, να δημιουργήσουμε μια νέα ζωή.
Σήμερα είμαστε επίσης στο “Rectificar”.
Αυτό εμπεριέχει μια πολύ ευρεία αίσθηση, και στην πραγματικότητα μπορώ να πω πως είμαι ικανοποιημένος, ενθουσιασμένος από αυτό που βλέπω, από τα αποτελέσματα που βλέπω, παρόλο που όλοι γνωρίζουμε ότι απέχουμε πολύ από όλες τις δυνατότητές μας, ότι υπάρχουν πολλές ακόμη μπροστά μας»

Μπροστά στις νέες απαιτήσεις
πολιτικοοικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης 

 

 

 

Οι μαχητές της εποποιίας στην Plaza Che Guevara της Santa Clara 

Το Santiago de Cuba γιορτάζει την 26η Ιούλη

Πιο πρόσφατα, μετά από αρκετά χρόνια με την επανάσταση στη εξουσία, στην κεντρική εκδήλωση για την 45η επέτειο της επίθεσης κατά των στρατώνων της Moncada και Carlos Manuel de Céspedes, που πραγματοποιήθηκε στο Σαντιάγο της Κούβας, το 1998, αναγνώρισε:
«Πιστεύουμε ότι έχουμε εκπληρώσει το καθήκον μας, μια ολόκληρη γενιά, που αγωνίστηκε ασταμάτητα χωρίς ούτε μια στιγμή να ξαποστάσει για 45 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την 26η Ιουλίου 1953, στέκεται σταθερά στα χαρακώματά μας, στις αρχές μας, με τις ίδιες ιδέες που μας ενέπνευσαν εκείνη την ημέρα.

Και αργότερα στην 49^η επέτειο, το 2002, στο Ciego de Ávila, δήλωνε:
“(…) Τι είναι αυτή η 26^η Ιούλη;
Ο άφθαρτος δρόμος που δένει τη σκέψη, τον ηρωισμό και τη βούληση να πολεμήσουμε από τον ανεξάντλητο προμαχώνα απ’ όπου ξεκίνησε ο Μαρτί για την ανεξαρτησία, θέλοντας να αποτρέψει και να εμποδίσει τον ισχυρό και επεκτατικό γείτονα του Βορρά να εξαπλωθεί στις Αντίλλες και να αλώσει, σαν μεγάλη δύναμη, τη χώρα μας».

Ο πρώτος γιορτασμός _Μονκάδα 1960

Την επικαιρότητα της επαναστατικής ιδεολογίας και την επίδρασή της στους λαούς, θύμισε στην 50ή επέτειο:
«Το πρόγραμμα Moncada εκπληρώθηκε και ξεπεράστηκε.
Εδώ και πολύ καιρό πηγαίνουμε για πολύ υψηλότερα και αδιανόητα όνειρα.
Σήμερα, μεγάλες μάχες διεξάγονται στον τομέα των ιδεών και αντιμετωπίζουμε προβλήματα που σχετίζονται με την παγκόσμια κατάσταση, ίσως το πιο κρίσιμο που έχει βιώσει ποτέ η ανθρωπότητα».
«Θέλω να σας διαβεβαιώσω για κάτι παρόμοιο με αυτό που είπα ενώπιον του ψευτοδικαστηρίου που με έκρινε και καταδίκασε για τον αγώνα που ξεκινήσαμε πριν από πέντε δεκαετίες σήμερα, αλλά αυτή τη φορά δεν θα είμαι αυτός που θα το πω.
Ένας λαός που πραγματοποίησε μια βαθιά, υπερβατική και ιστορική Επανάσταση, που την σχεδίασε, την επιβεβαίωσε και ήξερε πώς να την υπερασπιστεί:
¡Condenadme, no importa! ¡Los pueblos dirán la última palabra!
Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία! Οι λαοί θα πουν την τελευταία λέξη!»

---

ℹ️ Όλο το αρχείο ομιλιών του Fidel Castro εδώ

¡Condenadme, no importa, la historia me absolverá!

“Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία, η Ιστορία θα με δικαιώσει”!

En cuanto a mí, sé que la cárcel será dura como no la ha sido nunca para nadie, preñada de amenazas, de ruin y cobarde ensañamiento, pero no la temo, como no temo la furia del tirano miserable que arrancó la vida a setenta hermanos míos. Condenadme, no importa, La historia me absolverá. (Όσο για μένα, ξέρω ότι η φυλακή θα είναι σκληρή, όπως ποτέ δεν υπήρξε για κανέναν, με απειλές, βάσανα και δειλή σκληρότητα, αλλά δεν φοβάμαι, γιατί δεν φοβάμαι τη μανία του άθλιου τυράννου που δολοφόνησε εβδομήντα αδέλφια  Καταδικάστε, δεν έχει σημασία, η Ιστορία θα με απαλλάξει [δικαιώσει]).

Με τούτες τις λέξεις έκλεινε την ιστορική του απολογία, στις 16 Οκτώβρη 1953 ενώπιον του δικαστηρίου του Σαντιάγκο, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους.

Η επίθεση εκείνη, σηματοδότησε την απαρχή της μαζικής εξέγερσης κατά της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα, που πέντε χρόνιο αργότερα, θα γκρεμίζονταν ολοκληρωτικά από τις επαναστατικές δυνάμεις.

Η επιχείρηση στους στρατώνες της Μονκάδα μπορεί να απέτυχε, καθώς ελάχιστοι από τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν ενώ ο ίδιος ο Κάστρο συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Ωστόσο ήταν αρκετή ώστε να ανάψει τη σπίθα για την προετοιμασία του ένοπλου αγώνα.

Έπειτα από δύο χρόνια φυλάκισης ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό όπου ξεκίνησε την οργάνωση της αντεπίθεσης ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Εκεί, μέσω του αδελφού του Ραούλ, συνάντησε για πρώτη φορά τον αργεντίνο γιατρό Ερνέστο Τσε Γκεβάρα που, λίγα χρόνια αργότερα, έμελλε να αναδειχθεί ως μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της κουβανικής Επανάστασης.

Ουσιαστικά η 26η Ιούλη- από την οποία πήρε το όνομα του το επαναστατικό Movimiento 26 deJulio «Κίνημα της 26ης Ιούλη» – σηματοδότησε τον προάγγελο του τριετούς ένοπλου επαναστατικού αγώνα (1956–1959) που οδήγησε στην απελευθέρωση της Κούβας από το αιματοβαμμένο καθεστώς του Μπατίστα και τους βορειοαμερικανούς ιμπεριαλιστές — πάτρωνες του.

Η σημαία του κινήματος 26ης Ιούλη _26 de Julio

Την 1η Γενάρη του 1959, έπειτα από τη μεγάλη νίκη στην Σάντα Κλάρα, οι επαναστάτες με επικεφαλής τον Φιντέλ έμπαιναν θριαμβευτικά στην Αβάνα. Ο δικτάτορας Μπατίστα είχε ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και το καθεστώς είχε καταρρεύσει.

Σήμερα, 66+ χρόνια από την επίθεση στη Μονκάδα και (πλέον) στο Año 60^ο de la revolución — 60+ χρόνια από το θρίαμβο της Επανάστασης, μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα από τον αγώνα του μικρού αλλά ηρωικού λαού της Κούβας.

Η Κούβα, παρ’ ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλό επίπεδο παραγωγικών δυνάμεων, κατάφερε με την στήριξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών να ξεπεράσει τεράστια εμπόδια, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό ανηλεή πόλεμο του εγκληματικού εμπάργκο των ΗΠΑ.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα απέδειξε την ανωτερότητά του σοσιαλιστικού συστήματος προσφέροντας κατακτήσεις- σε μια σειρά τομείς της κοινωνικής ζωής- που αποτελούν ακόμη και σήμερα άπιαστο όνειρο για τους εργαζόμενους στον καπιταλιστικό κόσμο.

Ο αγώνας της εργατικής τάξης της Κούβας για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ανέδειξε ένα νέο σύστημα αξιών, όπως αυτή του διεθνισμού, της ανιδιοτελούς αλληλεγγύης και προσφοράς, όπλισε με δύναμη το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης των λαών και αποδυνάμωσε τους ντόπιους και ξένους φορείς της αντεπανάστασης.

Στο δρόμο που κληρονόμησε από την Επανάσταση, προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης και ενίσχυσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κλείνοντας τ’ αυτιά του στις «σειρήνες» του ρεφορμισμού, ο κουβανικός λαός μπορεί και πρέπει να πορευτεί ‑και πορεύεται ήδη, έχοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, των εργαζομένων, κάθε χώρας, απ’ άκρη σε άκρη της γης.

Όλη η απολογία του Φιντέλ εδώ:

Αφίσα του Κουβανέζικου ΚΚ
για την επίθεση στη Μονκάδα

1. Ρεπορτάζ της Granma (όργανου της ΚΕ του ΚΚ Κούβας) ‑El mundo celebra, junto a Cuba, este 26 de julio (με μηνύματα από προσωπικότητες και απλούς ανθρώπους φίλους της Κούβας απ’ όλο τον κόσμο)
2. [πηγή]

(2023)

Με την παρουσία του Στρατηγού Raúl Castro Ruz, ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, και του Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και Προέδρου της Δημοκρατίας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, πραγματοποιήθηκε στην Κούβα η κεντρική εκδήλωση για την 70ή επέτειο της επίθεσης στους στρατώνες Moncada και Carlos Manuel de Céspedes.

Χαράματα όπως τότε, ακριβώς στις πέντε το πρωί και κάτω από τους ήχους των conga, με 10.000 άτομα από το Σαντιάγο να εκπροσωπούν τον λαό της Κούβας και με φίλους από 26 έθνη, στη βιομηχανική περιοχή του παλιών στρατώνων τίμησαν τον άθλο του Comandante en Jefe, Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, στις 26 Ιούλη 1953.

Μαζί με τον Ραούλ, και ως μέρος της ιστορικής γενιάς, ήταν οι μαχητές στελέχη της Επανάστασης Ramiro Valdés Menéndez, και Guillermo García Frías, που είχαν πάρει μέρος στην ιστορική  επίθεση στη Moncada.

Παρόντες ήταν επίσης μέλη του Πολιτικού Γραφείου (ο Esteban Lazo Hernández, πρόεδρος της Asamblea Nacional del Poder Popular _Εθνοσυνέλευσης και ο πρωθυπουργός Manuel Marrero Cruz) μαζί με 10άδες άλλα τοπικά στελέχη του Κόμματος και της Κυβέρνησης.

Μια χαρτογράφηση βίντεο παρέπεμπε ζωντανά στα γεγονότα, δείχνοντας τους μάρτυρες και τα λόγια του Φιντέλ “¡condenadme, no importa! Los pueblos dirán la última palabra!” _“καταδικάστε με, δεν πειράζει! Οι λαοί θα πουν την τελευταία λέξη!”.

Το ταξίδι της Granma, ο ανταρτοπόλεμος που έλαβε χώρα στη Σιέρα Μαέστρα, υπό αφροκουβανικής προέλευσης ήχους, ο θρίαμβος του Γενάρη και τα λόγια _: “σήμερα, με την ανεξαρτησία που έχει ήδη κερδηθεί και τη μόνιμη παρουσία του Φιντέλ... όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, ο λαός θα υπερασπιστεί τη σοσιαλιστική του Επανάσταση. Η ιστορία έχει δείξει ότι ήταν δυνατό, μπορεί να γίνει και πάντα θα είναι δυνατό”.

Τα συνθήματα “Ζήτω η Επανάσταση”, (ζήτω) “οι μάρτυρες της”, “ο Φιντέλ”, “ο Ραούλ”, “το Κόμμα” και ο Ντίαζ-Κανέλ υποδήλωναν την υποστήριξη του λαού στους ηγέτες του και τη δέσμευση στην κληρονομιά της.

Είναι αληθινό προνόμιο να “περπατάς”
μέσα από τα γεγονότα
μαζί με κάποιους από τους πρωταγωνιστές του…

Ο José Ramón Monteagudo Ruiz, πρώτος Γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής του Κόμματος στο Σαντιάγο ντε Κούβα, ευχαρίστησε “στο όνομα του λαού, επειδή (εκεί) ήταν η βάση της Εθνικής αυτής Πράξης, επειδή ο εορτασμός της Ημέρας του Η Εθνική Εξέγερση πολλαπλασιάζει τη θέρμη του επαναστάτη των ανθρώπων του Σαντιάγο που λένε σ΄ ευχαριστούμε Φιντέλ!”.

«Έχουν μεταμορφωθεί 81 γειτονιές, πραγματοποιήθηκαν 1.600 δράσεις σε διάφορους ζωτικούς τομείς και στη βελτίωση των οδικών υποδομών. Κατασκευάστηκαν 784 σπίτια και σημειώνεται πρόοδος στη φύτευση και τη συγκομιδή αγροτικών προϊόντων», δήλωσε ο Monteagudo Ruiz, ο οποίος τόνισε: «Λέμε στον Raúl και στον Díaz-Canel ότι το Σαντιάγο δεν θα τους απογοητεύσει και η νίκη θα τους περιμένει πάντα».

Ο πρώτος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, κατά τη διάρκεια των προσφωνήσεων, διαβεβαίωσε ότι «για άλλη μια φορά το Σαντιάγο μας φέρνει κοντά σε μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Πατρίδας» ως ένα είδος σύνθεσης του τι σημαίνει η γιορτή για την Κούβα, την Ciudad Héroe _πόλη ήρωα, η οποία συμπλήρωσε χθες την 508^η επέτειό της.

 «Σήμερα η ιστορία ζητά να μιλήσουμε για την εποχή εκείνων των νέων που άλλαξαν την ιστορία και εδώ είμαστε 70 χρόνια μετά, και μπήκαμε σε έναν στρατώνα που έγινε σχολείο χωρίς ούτε μία ντουφεκιά», είπε ο αρχηγός του κράτους, επιμένοντας ότι “όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρεί τον αποκλεισμό εμείς θα έχουμε μια Moncada να επιτεθεί _Όσο δεν μας αφήνουν να έχουμε αξιοπρεπή ευημερία, θα έχουμε μια Moncada... κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό θα έχουμε μια Moncada στα όπλα”.

Ο Κουβανός Πρόεδρος υπενθύμισε στο λαό του νησιού της επανάστασης και στον κόσμο ότι «από το 1959 είμαστε ένας λαός που υπερασπίζεται την Επανάσταση και τον Σοσιαλισμό» και απεικόνισε τη σοβαρότητα της πολιτικής του αποκλεισμού κατά της Κούβας με πέντε μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά του νησιού:

·       Ένταξη της χώρας μας στη λίστα των κρατικών χορηγών της τρομοκρατίας.

·       Εφαρμογή του Κεφ III του νόμου Helms-Burton.

·       Δίωξη όσων μας προμηθεύουν καύσιμα.

·       Έντονες διώξεις και δαιμονοποίηση διεθνιστικών ιατρικών υπηρεσιών και αποστολών.

·       Δημιουργία λίστας κουβανικών οντοτήτων με τις οποίες δεν μπορούν να συνδεθούν οι Αμερικανοί.

Αντιμέτωπος με τέτοια σκληρότητα ιμπεριαλισμού, ο Πρώτος Γραμματέας αποφάνθηκε ότι «η λογική είναι με το μέρος της Κούβας, ο αποκλεισμός και η εχθρότητα απομονώνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες», ενώ ευχαρίστησε «τις εκφράσεις αλληλεγγύης που μας έρχονται από πολλές χώρες».

Τίμησε την επαρχία του Σαντιάγο «για την ιστορία, το έργο και τα αποτελέσματά της επειδή ήταν επικεφαλής των πιο ξεχωριστών στην Κούβα», όπως εκείνων των Cienfuegos και Sancti Spíritus, για τη σταθερότητα και την πρόοδό τους στα κύρια καθήκοντα, αναγνώρισε επίσης τα αποτελέσματα των Ciego de Ávila και Matanzas.

·       Ως μια δύσκολη Moncada περιέγραψε τον πληθωρισμό, τις υψηλές τιμές και το σύνθετο οικονομικό πλαίσιο που, αναγκαστικά, πρέπει να ξεπεραστεί, προκειμένου να επιτευχθεί όλη η κοινωνική δικαιοσύνη που πρεσβεύουμε.

·       Κάλεσε να «επικυρωθεί εδώ για να διαφυλάξει και να προστατεύσει τη μνήμη», αναφέροντας, κατά κάποιο τρόπο, την αρχή της Φιντελίστα ότι οι πεσόντες «δεν ξεχνιούνται ούτε έχουν πεθάνει».

Χιλιάδες φωνές τραγούδησαν, για άλλη μια φορά, τον ύμνο για την 26^η Ιουλίου, ολοκληρώνοντας με ένα δυναμικό «Ζήτω η Επανάσταση» _οι κάτοικοι του Σαντιάγο ντε Κούβα γιόρτασαν τη νίκη των ιδεών που οι Μπατίστα δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν.

Δείτε και

·      _Ριζοσπάστης ΚΟΥΒΑ - Από την επίθεση στη Μονκάδα στην Επανάσταση που συνεχίζει

·       Alt.gr: Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία, η Ιστορία θα με απαλλάξει