Serge Reggiani: ηθοποιός, τραγουδιστής ζωγράφος & άνθρωπος _Θέλω να γελάσω και να τρέξω, να κλάψω και να μιλήσω, να δω και να πιστέψω… να ουρλιάζω!

Ο Serge Reggiani (γεννημένος στο Reggio Emilia της Ιταλίας ως Sergio στις 2 Μαΐου 1922) υπήρξε ένας από τους μεγάλους και πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς και τραγουδιστές μιας χρυσής εποχής, που δεν υπάρχει πια (μετακόμισε στη Γαλλία με τους γονείς του σε ηλικία οκτώ ετών).

Αφού σπούδασε υποκριτική στο Conservatoire τουs Arts cinématographiques, ανακαλύφθηκε από τον Jean Cocteau και εμφανίστηκε στην παραγωγή Les Parents terrors. Στη συνέχεια άφησε το Παρίσι για να ενταχθεί στη Γαλλική Αντίσταση.

Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία ήταν το Les portes του la nuit ("Πύλες της νύχτας"), που κυκλοφόρησε το 1946. Συνέχισε να παίζει σε 80 ταινίες, μεταξύ των οποίων το Casque d'or, Les Misérables (_οι Άθλιοι 1958), Tutti a casa, Le Doulos (Ο χαφιές), Il Gattopardo (Ο γατόπαρδος), La terrazza, Ο πιανίστας (1998).
Ο Reggiani θριάμβευσε και στο θέατρο το 1959 με την ερμηνεία του στο έργο του Ζαν-Πολ Σαρτρ Les Séquestrés d'Altona (ακολούθησε και η ταινία καταδικασμένοι της Αλτόνα_1962) . Το 1961,  συμπρωταγωνίστησε με τον Πωλ Νιούμαν και τον Σίντνεϊ Πουατιέ στην ταινία του Martin Ritt _που γυρίστηκε στο Παρίσι, Paris Blues (Αγαπηθήκαμε στο Παρίσι).

Το 1965, σε ηλικία 43 ετών, ξεκίνησε μια δεύτερη καριέρα ως τραγουδιστής, με τη βοήθεια της Simone Signoret και του Yves Montand, και αργότερα της Barbara. Ο Ρετζιάνι έγινε ένας από τους πιο αναγνωρισμένους ερμηνευτές του γαλλικού chanson και παρόλο που ήταν στα 40 του, η τραχιά εικόνα του τον έκανε δημοφιλή τόσο στους νεότερους όσο και στους μεγαλύτερους. Τα πιο γνωστά τραγούδια του περιλαμβάνουν το Les loups sont entrés dans Paris («Οι λύκοι έχουν μπει στο Παρίσι») και τη Sarah (La femme qui est dans mon lit) (Η γυναίκα που είναι στο κρεβάτι μου), το τελευταίο σε γραμμένο από τον Georges Moustaki. Τραγουδούσε τραγούδια του Boris Vian (Le Τουserteur, Arthur où t'as mis le corps, La Java τουs bombes atomiques). Οι νέοι ταυτίστηκαν με τα αριστερά του ιδανικά και τον αντιμιλιταρισμό του, κυρίως κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εξεγέρσεων το 1968. Με την πάροδο του χρόνου έγινε ολοένα και περισσότερο αναγνωρισμένος ως ένας από τους καλύτερους ερμηνευτές του chanson, καθώς και για την παρουσίαση ποιημάτων των Rimbaud, Apollinaire και Prévert σε νέο κοινό. Επίσης, ήταν ζωγράφος με πολλές προσωπικές εκθέσεις.

Από το 1980, όταν πέθανε ο γιος του, ο Ρετζιάνι πάλευε με τον αλκοολισμό και την κατάθλιψη. Το 1995, ωστόσο, επέστρεψε στο τραγούδι, δίνοντας μερικές συναυλίες παρά την επιδείνωση της υγείας του και το προσωπικό του δράμα, με την τελευταία μόλις την άνοιξη του 2004.

Πέθανε στο Παρίσι – 23 Ιουλίου 2004 από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 82 ετών, μία ημέρα μετά τον θάνατο, του Sacha Distel _είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς.

« Je l'aime tant, le temps qui reste...
Je veux rire, courir, pleurer, parler, et voir, et croire et boire, danser, crier, manger, nager,
bondir, désobéir, j'ai pas fini, j'ai pas fini voler, chanter, partir, repartir, souffrir, aimer.
Je l'aime tant le temps qui reste

Αγαπώ τόσο πολύ, το χρόνο που έχω μπροστά μου…
Θέλω να γελάσω και να τρέξω, να κλάψω και να μιλήσω, να δω και να πιστέψω… να φάω και να πίνω, να χορεύω, να ουρλιάζω, και να κολυμπάω,
Πήδα ψηλά, αντίσταση …δεν είμαι τελειωμένος, αρπάζω, τραγουδώ, φεύγω και ξαναφεύγω,  υποφέρω, αγαπώ __τόσο, τόσο πολύ, το χρόνο που έχω μπροστά μου…
                Serge Reggiani \ Σερζ Ρετζιάνι (ί)

Είχε συνεργαστεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80 με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο για τα γυρίσματα του «Μελισσοκόμου», ερμηνεύοντας έναν Γάλλο φίλο του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι – μελισσοκόμου, από μια παρέα με αριστερές καταβολές που είχε συνυπάρξει στο Παρίσι.
Ο σκηνοθέτης θυμάται με τρυφερότητα έναν «άνθρωπο ευγενέστατο, γλυκύτατο και πολύ συνεπή επαγγελματία, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε από το ποτό». «Γυρίζαμε μια σκηνή στην παραλία του Λουτρακίου», αφηγείται ο Θ. Αγγελόπουλος, «με τον Μαστρογιάνι, τον Κούρο, και τον Ρετζιανί. O Ρετζιανί έπρεπε να πει ένα κείμενο σπαρακτικό. Ηταν ο μονόλογος κάποιου που τα έχει χάσει όλα στη ζωή του. Δεν θυμόταν τα λόγια και του τα υπαγόρευα με τηλεβόα. Τα επαναλάμβανε με τέτοιο τρόπο που ήταν σαν να προέκυπταν εκείνη τη στιγμή, από μέσα του».
Ηθοποιός που είχε το χάρισμα να μεταμορφώνεται και να δημιουργεί χαρακτήρες που δεν άφηναν αδιάφορο το κοινό, ο Σερζ Ρετζιανί άφησε και στον «Μελισσοκόμο» την αύρα της παρουσίας του.
Διέσχισε τα 40 χρόνια του γαλλικού κινηματογράφου, δίνοντας το στίγμα του σε πολλούς, διαφορετικούς ρόλους, που ενώνονταν μεταξύ τους μέσα από τα «νήματα» της αυθεντικότητας και της ανθρωπιάς. Γιατί όσοι γνώρισαν τον Ρετζιανί γι’ αυτά κυρίως μιλούν: Για τη βαθιά ανθρωπιά του, που δεν τον εγκατέλειπε ούτε στις περιόδους της κατάθλιψης και του κενού, όταν κατέφευγε στον αλκοολισμό για να επουλώσει τα τραύματά του, μετά την αυτοκτονία του γιου του Στεφάν. Αντιδρούσε όταν του μιλούσαν για «καριέρα». Προτιμούσε να τον αποκαλούν «αρτίστα», «σαλτιμπάνγκο». Όταν τραγουδούσε, στη σκηνή, κατέθετε τις αδυναμίες και τους φόβους του. Έντυνε με ειρωνεία και θλίψη ακόμη και τις πιο απλές φράσεις.

Φιλμογραφία

1938 - 1949

    1938 : Les Disparus του Saint-Agil του Christian-Jaque - Un élève
    1939 : Conflit του Léoniτου Moguy
    1939 : Saturnin του Marseille d'Yvan Noé
    1941 : La Nuit de décembre του Kurt Bernhardt
    1942 : Le Voyageur de la Toussaint του Louis Daquin - Bob Eloi
    1944 : Le Carrefour des enfants perdus του Léo Joannon - Jorisse
    1945 : François Villon του André Zwoboda - François Villon
    1945 : Étoile sans lumière του Marcel Blistène - Gaston Lansac
    1946 : Les Portes de la nuit του Marcel Carné - Guy Sénéchal
    1946 : Coïnciτουnces de Serge Τουbecque - Jean Ménétrier
    1947 : La Fleur de l'âge - Film resté inachevé- του Marcel Carné
    1947 : Manu, il contrabbandiere –ιταλική έκδοση- του Lucio di Caro - Manuel Ambrosini
    1948 : Le Τουssous de cartes του André Cayatte - (γαλλική έκδοσηe του Manu, il contrabbandiere)
    1948 : Manon de Henri-Georges Clouzot - Léon Lescaut
    1949 : Retour à la vie, Segment : Le retour de Louis του Jean Dréville - Louis le mari
    1949 : Les Amants de Vérone του André Cayatte - Angelo
    1949 : Le Mystère de la chambre jaune του Henri Aisner - Joseph Rouletabille, le journaliste détective
    1949 : Le Parfum de la dame en noir του Louis Daquin - Joseph Rouletabille, le journaliste détective
    1949 : Au royaume de cieux του Julien Duvivier - Pierre

1950 - 1959

    1950 Les Anciens de Saint-Loup του Georges Lampin - L'abbé Paul Forestier
    1950 Une fille à croquer (ou Le petit chaperon rouge) του Raoul André - Jean-Louis dit : "Lou"
    1950 La Ronτου de Max Ophüls - Le soldat Frantz
    1951 Les Chemises rouges (Camicie rosse) του Goffredo Alessandrini - Lantini
    1951 Veτουttes sans maquillage - court métrage- του Jacques Guillon - Il tient son propre rôle
    1952 Secret People του Thorold Dickinson - Louis
    1952 Casque d'or του Jacques Becker - Georges Manda, le menuisier
    1952 Fille dangereuse (Bufere) του Guido Brignone - Serge Parnell
    1952 Les Hommes de la nuit - court-métrage, documentaire - του Henri Fabiani - narrateur
    1953 Les Anges déchus (Il mondo le condanna) του Gianni Franciolini - André
    1953 La Bergère et le Ramoneur - Τουssin animé - του Paul Grimault - Il prête sa voix au ramoneur
    1953 Un acte d'amour (Act of love) του Anatole Litvak - Clauτου Lacaud
    1954 Napoléon του Sacha Guitry - Lucien Bonaparte
    1955 Les salauds vont en enfer του Robert Hossein : Ruτουl
    1956 La Femme du jour (La donna τουl giorno) του Francesco Maselli - Mario
    1957 Élisa, του Roger Richebé - Bernard Voisin
    1957 Échec au porteur του Gilles Grangier - Bastien Sassey
    1957 Un ettaro di cielo του Alberto Casadio
    1957 La Seine a rencontré Paris - court métrage, documentaire – του  Joris Ivens –
    1957 Paris à la manière de... - court métrage _μικρού μήκους, documentaire – του  Jean Thierry –
    1957 Quand les fleuves changent του chemin - court métrage, documentaire – του Daniel Leconte
    1958 Les Misérables de Jean-Paul Le Chanois - Enjolras -Dans la seconτου époque du film-
    1958 Marie-Octobre de Julien Duvivier - Antoine Rougier, l'imprimeur
    1958 Passager clanτουstin του Ralph Habib - Alfred Mougins

1960 - 1969

    1960 La Granτου Pagaille (Tutti a casa) του Luigi Comencini - Ceccarelli
    1960 Les Années folles - Documentaire - του Miréa Alexandresco et Henri Torrent –
    1961 Paris Blues (Paris blues) του Martin Ritt - Michel Duvigne
    1961 La Τουrnière Attaque (La guerra continua) του Leopoldo Savona - Libero
    1961 Le Guépard (Il gattopardo) του Luchino Visconti - Don Francisco Ciccio Tumeo
    1961 Le Doulos του Jean-Pierre Melville - Maurice Faugel
    1961 À cheval sur le tigre του Luigi Comencini
    1961 Pueblo en armas - Documentaire - του Joris Ivens - Il est le narrateur du film
    1962 Les Hommes de la nuit - court métrage του Henri Fabiani (voix)
    1963 Bestiaire d'Amour - Documentaire - του Gérard Calτουron - Il est le narrateur du film
    1964 Aurélia - του Anne Dastrée - Il assure le commentaire du film
    1964 L'Enfer - Η ταινία έμεινε ημιτελής -του Henri-Georges Clouzot - Marcel
    1965 Marie-Chantal contre docteur Kha του Clauτου Chabrol - Ivanov
    1966 La Vingt-cinquième Heure του Henri Verneuil - Trajan Koruga
    1966 Les Aventuriers του Robert Enrico - Le pilote
    1967 I sette fratelli Cervi του Gianni Puccini - Ferrari
    1968 La Mafia fait la loi (Il giorno τουlla civetta) του Damiano Damiani - Parrinieddu
    1968 Les Autres – μικρού μήκους - του Maurice Cohen - Il assure la narration du film
    1969 L'Armée des ombres του Jean-Pierre Melville - Le coiffeur
    1969 36, Le grand tournant – Ντοκιμαντέρ - του Henri του Turenne –

1970 - 1979

     1970 : Comptes à rebours του Roger Pigaut - François Nolan
    1970 : The amusements - μικρού μήκους - του Michel Lang
    1972 : Trois Milliards sans ascenseur του Roger Pigaut - Pierrot
    1972 : Les Caïds de Robert Enrico - Thia
    1972 : Sartre par lui-même - ντοκιμαντέρ - του Alexandre Astruc, Michel Contat, Guy Sélignan –
    1974 : Vincent, François, Paul et les autres του Clauτου Sautet - Paul
    1974 : Touche pas à la femme blanche του Marco Ferreri - L'indien fou
    1975 : Le Chat et la Souris του Clauτου Lelouch - Le commissaire Lechat
    1976 : Le Bon et les Méchants του Clauτου Lelouch - Le chef του la résistance
    1976 : Une fille cousue de fil blanc του Michel Lang - Jérôme, le père
    1976 : La Communion solennelle de René Ferret - Seulement la voix et chanson του S.Reggiani
    1977 : Violette et François de Jacques Rouffio - Le père του François
    1979 : La Terrasse (La terrazza) του Ettore Scola - Sergio

1980 - 1988

    1980 L'Empreinte des géants του Robert Enrico - Fouldroule
    1980 Fantastica de Gilles Carle - Eucliτου Brown
    1986 L'Apiculteur (O Mélissokomos _ο μελισσοκόμος) του Theo Angelopoulos – Θ.Αγγελόπουλου
    1986 Enas Melissokomas Petheni - σχολιαστής - Ντοκιμαντέρ - της Maria Hatzimichali Papliou –
    1986 Mauvais Sang de Leos Carax - Charlie, +εκτελεστής των τραγουδιών.
    1988 Ne réveillez pas un flic qui dort του José Pinheiro - Le Stéphanois
    1988 Coupe franche του Jean-Pierre Sauné - Mathieu

1990 - 1998

     1990 Il y a des jours... et des lunes του Clauτου Lelouch - Le père de Sophie, retraité nostalgique
    1990 Plein fer του Josée Dayan - Emilio
    1990 J'ai engagé un tueur (I hired contact killer) του Aki Kaurismaki - Vic
    1991 Zani - court métrage - του Simon Reggiani
    1992 De force avec d'autres του Simon Reggiani - Sergio
    1992 La Vie de bohème του Aki Kaurismaki - Seulement la musique
    1993 Emile des roses (Rosenemil) του Radu Gabréa - Le docteur Lévy
    1995 Le Petit Garçon του Pierre Granier-Τουferre - Germain
    1997 Héroïnes του Gérard Krawczyk - Montgolfier
    1998 El pianista του Mario Gas - Rossell
    1998 Plus fort que tout – μικρού μήκους - του Hugues Τουniset

TV

     1955 : Les Enquêtes du commissaire Prévost - 32 επεισόδια 15λ - του Vicky Ivernel - επιθεωρητής
    1956 : Cartouche
    1957 : Mangeront-ils ? του Jean Kerchbron
    1958 : Crime et Châtiment (d'après Dostoïevski)
    1959 : Le Lys dans la vallée (d'après Balzac)
    1959 : Son τουrnier round
    1959 : Gros plan
    1960 : Il musichiere
    1960 : Il novelliere
    1962 : I Giacobini d'Edmo Fenoglio (it) (d'après Feτουrico Zardi (it)) - Maximilien του Robespierre
    1962 : Il giornalaccio
    1962 : Lucien του Rubempré (d'après Balzac)
    1966 : Tom Jones (d'après Henry Fielding)
    1970 : La Joie του vivre (Henri Spaτου)
    1972 : Entrez sans frapper (Jacques Rutman)
    1977 : Paris ma rose "Pierrot la chanson" του Jacques Audoir - Participation en chanteur
    1977 : A perte του vie, Jacques Prévert – ντοκιμ. του Georges Ferraro - Témoignage του S. Reggiani
    1980 : Il n'y a plus de héros au numéro que vous avez domandé του Pierre Chabartier - Hubert Petit-Pont
    1980 : Le téléphone hanté
    1985 : L'écho de Maurice Failevic - Le vieux berger
    1985 : Cinecitta (Vittorio Του Sisti)
    1988 : L'éterna giovinezza του Vittorio Του Sisti
    1989 : Le grand beau του Bernard Choquet
    1997 : Le pianiste (Mario Gas)
    1998 : La Clé τουs champs - Feuilleton 6 επεισόδια - του Charles Némès - José Pujol