Το Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού Partido Comunista de México *☭ (PCM) υπήρξε ως ιστορικό πολιτικό κόμμα (επίσημα μεταξύ 1919 και 1981), με διασπάσεις, επανενώσεις και βρώμικο πόλεμο εναντίον του από αστούς «δεξιούς» «φιλελεύθερους» και σοσιαλδημοκράτες. Προώθησε και δημιούργησε πολλά από τα σημαντικότερα μεξικανικά συνδικάτα, καθώς επίσης αγροτικές και λαϊκές | κοινωνικές οργανώσεις. Μεγάλο ρόλο και η εκεί δύναμη των τροτσκιστών.
Το 1981 συγχωνεύτηκε για πρώτη φορά με άλλες –ετερόκλητες αριστερές οργανώσεις, έκτοτε …
Μετά τη σφαγή του Tlatelolco (σσ. Τλατελόλκο, περιοχή στην Πόλη του Μεξικού όπου στρατός και αστυνομία δολοφόνησαν στις 2-Οκτ-1968 10άδες φοιτητές και πολίτες, στην Plaza de las Tres Culturas), το κλίμα καταστολής και κυνηγητού κατά του κόμματος αυξήθηκε.
Αυτό και η σύλληψη πολλών ηγετών του, οδήγησαν στελέχη του, ειδικά από την Κομμουνιστική Νεολαία, να πάρουν το δρόμο του ανταρτοπόλεμου τόσο στην ύπαιθρο όσο και στην πόλη, με το καθεστώς Luis Echeverría να τους βάζει στο στόχαστρο μαζί με ριζοσπαστικά τμήματα της κοινωνίας παράλληλα με μια διαδικασία ιδεολογικών και πολιτικών υποχωρήσεων - μετριοπάθεια που, αν και σήμαινε αύξηση των συμπαθούντων σε αγροτικές και προαστιακές περιοχές, είχε ως αποτέλεσμα την εγκατάλειψη των πιο ριζοσπαστικών θέσεων του, γεγονός που προκάλεσε νέες διασπάσεις και αποχωρήσεις.
Χωρίς να υποστηρίζει ανοιχτά την ένοπλη πάλη ηγέτες όπως οι Arnoldo Martínez Verdugo, Pablo Gómez, Gerardo Unzueta, Eduardo Montes, Arturo Martínez Nateras, Gilberto Rincón Gallardo κά προώθησαν -για λόγους «επιβίωσης του κόμματος» λεγκαλιστικές αυταπάτες, απόρριψη της δικτατορίας του προλεταριάτου, «λαϊκή δημοκρατική εξουσία», με συμπόρευση ή και ένταξη σε οικολογικά και φεμινιστικά κινήματα, ομοφυλόφιλων, καταδίκη του σοβιετικού μιλιταρισμού -στο ίδιο επίπεδο «με αυτόν των Η.Π.Α.» κλπ.
Στις προεδρικές εκλογές του 1976, το PCM με επικεφαλής τον ηγέτη του συνδικάτου
των σιδηροδρομικών Valentín Campa πήρε πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους, που
δεν μέτρησαν «λόγω μη νόμιμης εγγραφής του υποψηφίου».
Αργότερα, ο νέος πρόεδρος έκανε πολιτική μεταρρύθμιση και από το 1978 το Κόμμα νομιμοποιήθηκε.
Τρία χρόνια αργότερα -το 1981, σε
μια προσπάθεια «να ενοποιήσει όλες τις αριστερές δυνάμεις» συγχωνεύτηκε με τα «προοδευτικά»
αστικά και σοσιαλδημοκρατικά Movimiento de
Acción y Unidad Socialista, Partido del Pueblo Mexicano και το Movimiento de Acción Popular (Κίνημα Σοσιαλιστικής Δράσης και
Ενότητας, Λαϊκό Κόμμα του Μεξικού και το Κίνημα Λαϊκής Δράσης) δημιουργώντας
ένα συνονθύλευμα το Partido Mexicano de
los Trabajadores -Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα του Μεξικού (PSUM), το οποίο αργότερα θα συγχωνευθεί με το
Μεξικανικό Εργατικό Κόμμα, για να σχηματίσει το Partido Mexicano Socialista PMS (Μεξικανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα)
Στο ίδιο νήμα ενεργειών «ενότητας» και ιδεολογικής απόρριψης του κομμουνισμού, ο υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του PMS το 1988, Heberto Castillo, αρνήθηκε υπέρ του Cuauhtémoc Cárdenas Solórzano, εντάχθηκε στο Frente Democrático Nacional (Εθνικό Δημοκρατικό Μέτωπο) που κατέληξε να γίνει το Partido de la Revolución Democrática (Κόμμα της Δημοκρατικής Επανάστασης) που έκτοτε έκανε χρήση του μητρώου και των πόρων του εξαφανισμένου Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού.
«Επίσημο» site
Federación de Jóvenes Comunistas México (facebook-κομμουνιστική
νεολαία το site
εδώ)
Το ΚΚ Μεξικού, ταλανίζεται –όπως και τα
περισσότερα εργατικά και κομμουνιστικά κόμματα, από ιδεολογικοπολιτικές
διαφορές και διασπάσεις
12ο Συνέδριο ΚΝΕ: Χαιρετισμός της Ομοσπονδίας Νέων Κομμουνιστών Μεξικού
21ο Συνέδριο ΚΚΕ: Χαιρετιστήριο
μήνυμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Μεξικού
Diego Torres - Ομοσπονδία Νέων Κομμουνιστών
Μεξικού
Στόχος
να ριζώσει στους χώρους δουλειάς και Εκπαίδευσης
Συνέντευξη στον Ριζοσπάστη με στέλεχος του Κομμουνιστικού
Κόμματος Μεξικού
ΚΚΕ – KΚ Μεξικού: Κοινή
ανακοίνωση για την ενίσχυση της πάλης του κομμουνιστικού κινήματος, για την επαναστατική ανασυγκρότησή του
