Harold Adrian “Kim” Philby …ο κατάσκοπος που _δεν_ την αγάπησε

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες (κοντά στην πρωτοχρονιά), αστοί κονδυλοφόροι παπαγαλάκια κλπ. “πρόθυμοι” _οπορτουνιστές κλπ. μας παραθέτουν κατεβατά από “ιστορίες με αρκούδες“ για τον άνθρωπο, που _αν και αριστοκρατικής καταγωγής  ̶  μάλιστα βρετανικής (με ό,τι σήμαινε για την εποχή εκείνη), “πήρε πάνω του” την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, για την ακύρωση των αντεπαναστατικών σχεδίων του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Μια από τις πολλές “ιστορίες για αγρίους” είναι και η τηλεοπτική σειρά Spy among friends (2022 _ Κατάσκοπος μεταξύ φίλων), όπου ο Κιμ Φίλμπι γνώρισε τυχαία σε οδομαχίες της Βιέννης, το 1934, μια “κούκλα” έτοιμη για όλα (στο κρεβάτι και στον αγώνα), μέλος του ΚΚ Αυστρίας... την ερωτεύτηκε παράφορα και αυτό ήταν όλο.

Το 2022 ο Guardian, έδωσε τη δική του πινελιά μέσα από ένα μακροσκελές βίντεο (1ω:15λ)

Μια αργή και βασανιστική διαδικασία

“Ο σιωπηλός μου πόλεμος” (Σύγχρονη Εποχή _εκδόσεις “ΟΔΗΓΗΤΗΣ”): “…Πώς ξεκίνησαν όλα; Η απόφασή μου να παίξω ενεργό ρόλο στην πάλη ενάντια στην αντίδραση δεν ήταν κάτι το ξαφνικό. Οι πρώτες κιόλας σκέψεις μου για την πολιτική με οδήγησαν στο εργατικό κίνημα· και ένα από τα πρώτα πράγματα όταν πήγα στο Κέιμπριτζ, το 1929, ήταν να γίνω μέλος της σοσιαλιστικής κοινότητας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ (CUSS). (…) Όμως το πραγματικό σημείο στροφής στη σκέψη μου ήρθε με την ηθική σύγχυση και την κατατρόπωση του Εργατικού Κόμματος το 1931. Μου φαινόταν απίστευτο πως το Κόμμα μπορούσε να είναι τόσο απροστάτευτο μπροστά στο συντηρητισμό που χρησιμοποιούσε η αντίδραση σε καιρό κρίσης. (…) Άρχισα να συμμετέχω πιο ενεργά στις διαδικασίες της Σοσιαλιστικής Κοινότητας και, το 1932 – 1933, έγινα ταμίας της. Έτσι, ήρθα σε επαφή με τα αριστερά ρεύματα που έκαναν κριτική στο Εργατικό Κόμμα και ιδιαίτερα με τους κομμουνιστές. Η παρατεταμένη μελέτη και η αυξανόμενη εκτίμηση που έτρεφα για τους κλασικούς του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού, εναλλασσόταν με κάποιες κουβέντες σε έντονο ύφος μέσα στην Κοινότητα.

Ήταν μια αργή και βασανιστική διαδικασία – η μετάβασή μου από τη σοσιαλιστική οπτική στην κομμουνιστική πήρε 2 χρόνια. Οι τελευταίες αμφιβολίες δεν έφυγαν από το μυαλό μου παρά μόνο το τελευταίο μου εξάμηνο στο Κέιμπριτζ, το καλοκαίρι του 1933. Έφυγα από το πανεπιστήμιο με το πτυχίο μου και με την πεποίθηση ότι πρέπει ν’ αφιερώσω τη ζωή μου στον κομμουνισμό…”.
_                 (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Τα επιτελεία της αστικής τάξης, στη διαχρονική τους προσπάθεια να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές ως εμπλεκόμενους σε δίκτυα προδοτών του «εθνικού συμφέροντος», επιχειρούν να συσκοτίσουν το γεγονός ότι, σε συνθήκες μιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας, το ταξικό συμφέρον είναι που χρωματίζει το εθνικό. Ότι κάθε εργατικό κράτος οφείλει να χρησιμοποιήσει μέσα που χρησιμοποιεί και το αστικό κράτος στην πάλη των τάξεων σε διεθνές επίπεδο. Μια τέτοια ακριβώς περίπτωση είναι και η περίπτωση του Κιμ Φίλμπι, ενός ανθρώπου ο οποίος “πρόδωσε” όχι την πατρίδα του, αλλά την τάξη του.

Σε συνθήκες όπου η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης και των χωρών του σοσιαλισμού αποτελούσε καθήκον κάθε επαναστάτη εργάτη, οι Μυστικές Υπηρεσίες του πρώτου εργατικού κράτους αξιοποίησαν και την ανιδιοτελή προσφορά ανθρώπων όπως ο Φίλμπι, για την ακύρωση των αντεπαναστατικών σχεδίων του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Και αυτό, κάτω από συνθήκες που έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι καθημερινά να χώνονται βαθιά στη λάσπη των αντεπαναστατικών δολοπλοκιών, προκειμένου να μην τους αφήσουν περιθώριο επιτυχίας.

Παρά τις θρηνωδίες των αστικών επιτελείων, το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα τους χρωστάει ευγνωμοσύνη.

(Ριζοσπάστης)
“Ο σιωπηλός μου πόλεμος - Η αυτοβιογραφία ενός κατασκόπου” του Κιμ Φίλμπι.
Εκτός από τις ιστορικές - επετειακές εκδόσεις, το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των αναγνωστών συγκεντρώνει δικαιολογημένα το βιβλίο του Κιμ Φίλμπι. Σε συνθήκες όπου η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης και των χωρών του Σοσιαλισμού αποτελούσε καθήκον κάθε επαναστάτη εργάτη, οι μυστικές υπηρεσίες του πρώτου εργατικού κράτους αξιοποίησαν και την ανιδιοτελή προσφορά ανθρώπων όπως ο συγγραφέας του βιβλίου για να ακυρώσουν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού. Και αυτό κάτω από συνθήκες που έπρεπε καθημερινά να κρύβουν τα πραγματικά τους συναισθήματα, να χώνονται βαθιά στη λάσπη των αντεπαναστατικών δολοπλοκιών, προκειμένου να μην τους αφήσουν περιθώριο επιτυχίας. Ενα μεγάλο μέρος του βιβλίου παρακολουθεί την προσπάθεια του Φίλμπι να γνωρίσει τους μηχανισμούς της βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας, να χειριστεί προσωπικές συμπάθειες και έριδες, προκειμένου να επιτελέσει πιο αποτελεσματικά το έργο συλλογής πληροφοριών για τις σοβιετικές υπηρεσίες πληροφοριών, ανεβαίνοντας και στην ιεραρχική κλίμακα. Η δουλειά του τον έφερνε σε προνομιακή θέση να παρακολουθεί και τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς των επιτελείων του ιμπεριαλισμού. Ο Φίλμπι περιγράφει ανάμεσα σε άλλα τις αγωνιώδεις προσπάθειές του να μην τιναχτεί στον αέρα η αποστολή του και να προστατευθούν άλλοι Σοβιετικοί πράκτορες, όταν οι μυστικές υπηρεσίες του ιμπεριαλισμού διαπίστωσαν διαρροές εγγράφων από τη βρετανική πρεσβεία στις ΗΠΑ.