Ουκρανία - Ανατολική Ευρώπη: “Πρόβες πολέμου” συνοδεύουν τα σύνθετα παζάρια Δύσης - Ρωσίας

Ενώ Βρετανία και Πολωνία ενισχύουν τα «πατήματά» τους σε Βαλτική και Μαύρη Θάλασσα

Με όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και εξοπλισμών γύρω και μέσα στην Ουκρανία, επίδειξη δύναμης, απειλές για εκτεταμένες κυρώσεις και αντιφατικές δηλώσεις συνεχίζονται η αντιπαράθεση και το παζάρι μεταξύ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας για τις λεγόμενες «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ανατολική Ευρώπη.

Σε κάθε περίπτωση, στο έδαφος των οξυμένων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και της αυξανόμενης έντασης, δεν μπορεί να υπάρχει καμία «εγγύηση» για τους λαούς.

Συνεχής ενίσχυση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Ανατολική Ευρώπη

Είναι ενδεικτικό ότι οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι στέλνουν άμεσα σχεδόν 3.000 επιπλέον στρατιώτες σε Πολωνία και Ρουμανία. Οι 1.700 στρατιώτες μεταφέρονται στην Πολωνία από την αμερικανική βάση «Φορτ Μπραγκ» στη Βόρεια Καρολίνα. Από την ίδια βάση άλλοι 300 στρατιώτες μεταφέρονται στη Γερμανία, ενώ 1.000 Αμερικανοί στρατιώτες που σταθμεύουν στη Γερμανία θα μετακινηθούν στη Ρουμανία.

Αεροσκάφη «C-17»
μεταφέρουν Αμερικανούς στρατιώτες
από τη βάση «Φορτ Μπραγκ»
στις ΗΠΑ προς την Ανατολική Ευρώπη

Η Γαλλία ετοιμάζεται επίσης να στείλει στρατεύματα στη Ρουμανία, στο πλαίσιο ευρύτερων σχεδίων ενίσχυσης της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Το Παρίσι προσφέρθηκε να αναλάβει την ηγεσία της πολυεθνικής αποστολής στη Ρουμανία, περίπου 1.000 στρατιωτών, με τον Γάλλο ΥΠΕΞ Ζαν - Ιβ Λε Ντριάν να ισχυρίζεται πως «δεν έχει σκοπό να προκαλέσει τη Ρωσία». Ο ίδιος είχε την Πέμπτη στο Βουκουρέστι συνομιλίες με εννέα ΥΠΕΞ κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής.
«Αν συγκριθεί η συμμαχική παρουσία στην ανατολική πλευρά με τα στρατεύματα που έχει συγκεντρώσει η Ρωσία (σ.σ. στα δυτικά σύνορά της), είναι αρκετές φορές μικρότερη, επομένως δεν τίθεται θέμα προσπάθειας κλιμάκωσης της έντασης», ισχυρίστηκε και ο Ρουμάνος ΥΠΕΞ Μπ. Αουρέσκου.

Το ΝΑΤΟ έχει ήδη μια πολυεθνική χερσαία δύναμη έως 4.000 στρατιωτών στη Ρουμανία, ενώ οι ΗΠΑ έχουν ξεχωριστές βάσεις σε Ρουμανία και Βουλγαρία.

Να σημειωθεί ότι Ουγγαρία και Βουλγαρία έχουν αρνηθεί επιπλέον ανάπτυξη ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο έδαφός τους προς «αποτροπή της Ρωσίας», λέγοντας πως οι εθνικές Ενοπλες Δυνάμεις αρκούν, ενώ η Κροατία δήλωσε ότι δεν θα στείλει στρατεύματα στα ανατολικά σε περίπτωση κλιμάκωσης της σύγκρουσης μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας.

Μέσα σ' αυτό ρευστό κλίμα -που μυρίζει μπαρούτι, η «Κοινή Δήλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για τις διεθνείς σχέσεις που εισέρχονται σε μια νέα εποχή και την παγκόσμια βιώσιμη ανάπτυξη» -βλ παρακάτω, όπως υπογράφηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Σι Τζινπίνγκ στο Πεκίνο στις 4 Φεβρουαρίου θυμίζει άλλους καιρούς, άλλες εποχές υποστηρίζει το Νοβόστι (© РИА Новости).

Χιλιάδες στρατιώτες και βαρύς εξοπλισμός στη Λευκορωσία

Από την πλευρά της η Ρωσία προχωρά σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τη Λευκορωσία (9 - 20 Φλεβάρη), όπου έχουν συγκεντρωθεί χιλιάδες στρατιώτες, μαχητικά αεροσκάφη «Su-35», πύραυλοι «Iskander» και ρωσικά πυραυλικά συστήματα «S-400».

Ο Λευκορώσος Πρόεδρος Αλ. Λουκασένκο δήλωσε πως η χώρα του σχεδιάζει να αγοράσει σχεδόν όλο τον εξοπλισμό που θα αναπτυχθεί για τις ασκήσεις και να δημιουργήσει «περισσότερα κέντρα εκπαίδευσης» για να εξασκηθούν οι λευκορωσικές Ενοπλες Δυνάμεις «με τα συστήματα αεράμυνας και τα νεότερα όπλα που αναπτύσσονται στη Ρωσία».
Τόνισε ακόμα ότι η συμμαχία Ρωσίας - Λευκορωσίας στο πλαίσιο του «Ενωσιακού Κράτους» αποκτά ιδιαίτερη σημασία απέναντι στο ΝΑΤΟ και την Ουκρανία.

Από την πλευρά του, εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου κατηγόρησε τη Ρωσία ότι «συνεχίζει να προσθέτει δυνάμεις, συνδυασμένα όπλα, επιθετικές δυνατότητες» στη δυτική Ρωσία και στη Λευκορωσία, καθώς και σε Μεσόγειο και Βόρειο Ατλαντικό.
Ο δε γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, ανέφερε ότι η Ρωσία έχει μεταφέρει 30.000 στρατιώτες και σύγχρονα όπλα στη Λευκορωσία τις τελευταίες μέρες.

Στο μεταξύ οι ΗΠΑ συντηρούν το σενάριο μιας πιθανής «εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία». Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η Ρωσία ενδέχεται να χρησιμοποιήσει ένα κατασκευασμένο βίντεο με μια ψεύτικη ουκρανική επίθεση εναντίον της ρωσικής επικράτειας ή εναντίον ρωσόφωνων της Ανατολικής Ουκρανίας, προκειμένου να δικαιολογήσει μια εισβολή. Η Μόσχα, όπως αναμενόταν, διέψευσε το εν λόγω σενάριο.

Συνεργασία «ασφαλείας» ετοιμάζουν Βρετανία - Πολωνία - Ουκρανία

Την Πέμπτη ο Ουκρανός υπουργός Αμυνας Ολ. Ρεζνίκοφ χαρακτήρισε «μικρό» τον κίνδυνο «σημαντικής κλιμάκωσης» της σύγκρουσης. Συνέχισε έτσι «καθησυχαστικές» παρεμβάσεις της ουκρανικής κυβέρνησης, που μεταξύ άλλων εντοπίζει κινδύνους για την οικονομία από την παρατεταμένη πολεμική ατμόσφαιρα, την ίδια ώρα που απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη στρατιωτική ενίσχυση από τη Δύση.
Την περασμένη βδομάδα, Ουκρανοί βουλευτές κράτησαν μέσα στο κοινοβούλιο σημαίες του ΝΑΤΟ και κρατών - συμμάχων τους, ως «ένδειξη ευγνωμοσύνης» για την ξένη στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη της Ουκρανίας απέναντι στη Ρωσία. Ξεχώριζαν οι σημαίες των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Τουρκίας, Καναδά, Πολωνίας κ.ά., καθώς και δύο σημαίες της Βρετανίας, η οποία αναλαμβάνει όλο και πιο αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή.

Μια νέα «συνεργασία ασφαλείας» στήνουν στην περιοχή Βρετανία - Πολωνία - Ουκρανία, αποτυπώνοντας τη στρατηγική της «παγκόσμιας Βρετανίας» μετά το Brexit, αλλά και τις εντεινόμενες φιλοδοξίες της Πολωνίας, καθώς συνεχίζονται και οι κόντρες με την ΕΕ σε διάφορα μέτωπα.
Κύριος στόχος της συμμαχίας, είπε ο Ουκρανός ΥΠΕΞ Ντμ. Κούλεμπα, είναι να σταθεροποιήσει μια «ζώνη ασφαλείας» στην περιοχή και να ενισχύσει τον άξονα Βαλτικής - Μαύρης Θάλασσας, με παρουσία του πολωνικού Ναυτικού στη Βαλτική Θάλασσα και των βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μαύρη Θάλασσα, η οποία είναι ήδη σημαντική.

Με δεδομένες αντιθέσεις και εντός ΕΕ - ΝΑΤΟ, και καθώς σύμφωνα με δημόσιες δηλώσεις η ένταξη της Ουκρανίας στις ιμπεριαλιστικές αυτές συμμαχίες δεν αναμένεται στο άμεσο μέλλον, ο Κούλεμπα υπογράμμισε: «Δεν μπορούμε να περιμένουμε την ασφάλεια και την ευημερία κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν γίνουμε μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Τις χρειαζόμαστε τώρα».

Ο δε πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του ουκρανικού κοινοβουλίου βλέπει την Πολωνία και τη Βρετανία ως τους πλέον αξιόπιστους στρατηγικούς εταίρους της Ουκρανίας και αναφέρει ότι «ίσως αξίζει να σκεφτούμε τη δημιουργία ενός είδους "μίνι ΝΑΤΟ"», αν και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα άλλα δύο κράτη στοχεύουν σε κάτι τέτοιο.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπ. Τζόνσον βρέθηκε στο Κίεβο την περασμένη βδομάδα, όπως και σειρά ηγετών, δείχνοντας τη στήριξή τους.

Πολλοί “πρόθυμοι” μεσολαβητές

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρ. Τ. Ερντογάν συναντήθηκε επίσης στο Κίεβο με τον ομόλογό του, Β. Ζελένσκι, επαναλαμβάνοντας την προθυμία του να μεσολαβήσει για την ουκρανική κρίση, ώστε να οργανωθεί συνάντηση των Προέδρων Ρωσίας και Ουκρανίας στην Τουρκία ή διαπραγματεύσεις σε άλλο επίπεδο. Την κίνηση χαιρέτισε το Κίεβο.
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος και χώρες της Δύσης δεν βοήθησαν να επιλυθεί η κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, όπως και ότι δεν υπάρχουν Ευρωπαίοι ηγέτες κατάλληλοι να την επιλύσουν, μετέδωσαν τουρκικά ΜΜΕ.

Ο Ρώσος Πρόεδρος «είναι έτοιμος να συναντηθεί με οποιονδήποτε, αν χρειαστεί, αλλά αυτό απαιτεί κατανόηση ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα και ποιο το θέμα της συζήτησης» και «δεν υπάρχει ακόμα τέτοια συνεννόηση», δήλωσε το Κρεμλίνο, χωρίς να αποκλείει τέτοια πιθανότητα στο μέλλον.

Στο μεταξύ συνεχίζονται οι επαφές των συμμετεχόντων στο «Σχήμα της Νορμανδίας» (Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία, Ουκρανία) για τη σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία. Αυτήν τη βδομάδα ο Γάλλος Πρόεδρος Εμ. Μακρόν είχε τρεις τηλεφωνικές επικοινωνίες με τον Βλ. Πούτιν, προτού μεταβεί σε Μόσχα και Κίεβο Δευτέρα και Τρίτη.
Τη Δευτέρα ο Γερμανός καγκελάριος Ολ. Σολτς θα έχει συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, εν μέσω κατηγοριών για «χλιαρή» υποστήριξη της Γερμανίας στην Ουκρανία, εξαιτίας της άρνησης να της παραδώσει όπλα και του αγωγού φυσικού αερίου «Nord Stream 2», που ενισχύει τη γεωπολιτική επιρροή της Ρωσίας στην Ευρώπη. Στις 15/2 ο Σολτς θα επισκεφτεί επίσης τη Μόσχα για συνομιλίες με τον Ρώσο Πρόεδρο, ενώ θα προηγηθεί επίσκεψή του στην Ουκρανία.

Στο πλαίσιο της προσπάθειας της ΕΕ να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο, αντιπροσωπεία της Κομισιόν επισκέφτηκε το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο θα ανταποκριθεί και θα αυξήσει τις παραδόσεις στην ΕΕ μέσω του «Southern Gas Corridor» (Νότιος Διάδρομος Φυσικού Αερίου). Ακόμα, συζητήθηκε συνεργασία για τις ΑΠΕ και την «ενεργειακή μετάβαση».

Ο εν λόγω αγωγός, που υποστηρίχθηκε έντονα από ΕΕ, ΗΠΑ και Γερμανία - με την καγκελάριο Μέρκελ να επισκέπτεται η ίδια το Μπακού - ολοκληρώθηκε το 2020 και ξεκίνησε να εξάγει αέριο προς την Ευρώπη στα τέλη του 2021.

“Διαρροές” για τις προτάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία

Πλευρές των εξελισσόμενων διαπραγματεύσεων αποκάλυψε η ισπανική εφημερίδα «El Pais», επικαλούμενη τις γραπτές απαντήσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ προς τις ρωσικές προτάσεις για τις «εγγυήσεις ασφαλείας», κάτι που αργότερα επιβεβαιώθηκε από τις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Ουάσιγκτον προτείνει συμφωνία Ρωσίας και ΗΠΑ «να απόσχουν από την ανάπτυξη επιθετικών πυραυλικών συστημάτων και μόνιμων δυνάμεων με μαχητική αποστολή στο έδαφος της Ουκρανίας».

Επίσης, οι ΗΠΑ φέρονται να προτείνουν έναν «μηχανισμό διαφάνειας» που «θα επιβεβαιώνει την απουσία πυραύλων Κρουζ "Tomahawk"» στις βάσεις αντιπυραυλικής ασπίδας του ΝΑΤΟ «Aegis Ashore» σε Ρουμανία και Πολωνία, με αντάλλαγμα η Ρωσία να προσφέρει αμοιβαία μέτρα διαφάνειας «σε δύο βάσεις πυραύλων εδάφους της επιλογής μας». Η απουσία τέτοιων επιθετικών πυραύλων σε Ρουμανία και Πολωνία αποτελεί πάγιο αίτημα της Μόσχας.
Οι ΗΠΑ προτείνουν επιπλέον διαπραγματεύσεις για τον έλεγχο πυρηνικών πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς και των εκτοξευτών τους, όπως προέβλεπε η Συνθήκη INF, επέκταση της Συνθήκης «New START» μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας για τους διηπειρωτικούς πυραύλους, ώστε να συμπεριλάβει όλα τα πυρηνικά όπλα.

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ τονίζουν ωστόσο ότι παραμένει ανοιχτή η πόρτα για παραπέρα διεύρυνση της «λυκοσυμμαχίας», και έτσι δεν αποκλείεται μελλοντική ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας. Αναφέρονται στο «δικαίωμα» κάθε κράτους του ΟΑΣΕ «να επιλέγει ή να αλλάζει τις ρυθμίσεις ασφαλείας του και τις συμμαχίες του», ενώ παράλληλα εμφανίζονται «πρόθυμοι» να συζητήσουν την πρόταση της Ρωσίας περί «αδιαιρέτου της ασφάλειας», δηλαδή την πρόβλεψη διεθνών Συνθηκών ότι η ασφάλεια ενός κράτους δεν πρέπει να ενισχύεται σε βάρος άλλου κράτους.

Περνώντας στην «αντεπίθεση», η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Β. Νούλαντ ανέφερε ότι η Ρωσία είναι αυτή που απειλεί το «αδιαίρετο της ασφάλειας», έχοντας εισβάλει στη Γεωργία (Νότια Οσετία, Αμπχαζία), έχοντας στρατεύματα στη Μολδαβία (Υπερδνειστερία), ενάντια στη θέληση της μολδαβικής κυβέρνησης, προσαρτώντας την Κριμαία και έχοντας εισβάλει στο Ντονμπάς.

Η Ρωσία από την πλευρά της επαναλαμβάνει ότι η παραπέρα επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά της έρχεται σε αντίθεση με το «αδιαίρετο της ασφάλειας». Το μόνο σίγουρο βέβαια είναι ότι τα εν λόγω ιμπεριαλιστικά παζάρια δεν θα λυθούν με «νομικές ερμηνείες» του «Διεθνούς Δικαίου».

Πούτιν και Σι υπερασπίζονται τη δημοκρατία από τους "δημοκράτες"

© RIA Novosti © РИА Новости

Η «Κοινή Δήλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για τις διεθνείς σχέσεις που εισέρχονται σε μια νέα εποχή και την παγκόσμια βιώσιμη ανάπτυξη» που υπογράφηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Σι Τζινπίνγκ στο Πεκίνο στις 4 Φεβρουαρίου θυμίζει ένα άλλο έγγραφο από την ιστορία των σχέσεών μας.
Και το πιο σημαντικό. Στις 14 Φεβρουαρίου 1950, στη Μόσχα, ως αποτέλεσμα των συναντήσεων μεταξύ του Στάλιν και του Μάο Τσε Τουνγκ, υπογράφηκε συμφωνία φιλίας, συμμαχίας και αμοιβαίας βοήθειας μεταξύ της ΕΣΣΔ και της ΛΔΚ. Οι δύο κομμουνιστικές χώρες έγιναν επίσης επίσημοι στρατιωτικοί σύμμαχοι. Τότε, πριν από περισσότερες από επτά δεκαετίες, η Πρωτοχρονιά στην Κίνα δεν είχε φτάσει ακόμη -η χρυσή τίγρη ήρθε μόλις στις 17 Φεβρουαρίου- αλλά, όπως και τώρα, και οι δύο χώρες έδειξαν την ενότητά τους στον κόσμο.
Ωστόσο, υπάρχει επίσης μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο εγγράφων του Φεβρουαρίου.

Το θέμα δεν είναι ότι σήμερα τα κράτη δεν ενώνονται με μια επίσημη στρατιωτική συμμαχία - το σημερινό επίπεδο των σχέσεων εξακολουθεί να εκτιμάται ως πολύ υψηλό. Δεν είναι τυχαίο ότι η δήλωση λέει ότι «οι ρωσο-κινεζικές διακρατικές σχέσεις νέου τύπου είναι ανώτερες από τις στρατιωτικοπολιτικές συμμαχίες του Ψυχρού Πολέμου», και αυτό είναι μια νύξη όχι μόνο για το ΝΑΤΟ, αλλά και για τη Σοβιετο-Κινεζική στρατιωτικό σύμφωνο. Οι διμερείς σχέσεις είναι τώρα ακόμη πιο αξιόπιστες από τη δεκαετία του 1950: εκείνη την εποχή, η συμφωνία που υπογράφηκε για 30 χρόνια, στην πραγματικότητα, λειτούργησε μόνο για δέκα - υπονομεύτηκε, μεταξύ άλλων, από διαφωνίες για την αντιμετώπιση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

© РИА Новости / Михаил Климентьев
Перейти в фотобанк

Ρωσία και Κίνα υπογράφουν κοινή δήλωση για τις διεθνείς σχέσεις

Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1950, η ΕΣΣΔ ήταν γενικά διατεθειμένη προς την ειρηνική συνύπαρξη, ενώ η Κίνα πίστευε ότι ήταν απαραίτητο να επιταχυνθεί η παγκόσμια επανάσταση, και όχι με λόγια, αλλά με πράξεις, να αγωνιστεί για την πλησιέστερη «κηδεία του καπιταλισμού». Η διαφορά στις προσεγγίσεις εξηγήθηκε όχι μόνο από τις προσωπικές ιδιότητες του Χρουστσόφ και του Μάο, αλλά και από τη θέση των δύο χωρών. Η ΕΣΣΔ ήταν μια υπερδύναμη, που πλήρωνε ήδη ένα τεράστιο τίμημα για την παγκόσμια επιρροή, και η Κίνα μόλις ανέκαμψε από έναν αιώνα εσωτερικής αναταραχής και ταπείνωσης από τις εξωτερικές δυνάμεις. Και παρόλο που και οι δύο χώρες δεν είχαν μόνο κοινά ιδανικά, αλλά και έναν κοινό εχθρό, αυτό δεν ήταν αρκετό για να σωθεί η ένωση - η Μόσχα και το Πεκίνο έθαψαν μια τόσο σημαντική συμμαχία με τα χέρια τους.

Το φταίξιμο γι' αυτό πρέπει να μοιραστεί εξίσου: αν ο Μάο υπέφερε από επαναστατική «ζάλη από την επιτυχία» (σε παγκόσμια κλίμακα, δηλαδή υπερεκτίμησε τις δυνατότητες και τη δημοτικότητα του κόσμου του σοσιαλισμού και των κομμουνιστικών ιδεών), ο Χρουστσόφ απογοητεύτηκε από τους βολονταρισμούς και την έλλειψη κατανόησης της κινεζικής αυτοεκτίμησης. Οι Κινέζοι έβλεπαν στις πράξεις και στα λόγια του αλαζονεία και μεγάλη δύναμη, και για μια χώρα που είχε πρόσφατα απαλλαγεί από εκατό χρόνια καταπίεσης από ξένους, αυτό ήταν αφόρητο.

Η συνθήκη του 1950 δεν ανέφερε τις Ηνωμένες Πολιτείες - αφορούσε την πρόθεση «να αποτρέψουν από κοινού την αναβίωση του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού και την επανάληψη της επιθετικότητας από την πλευρά της Ιαπωνίας». Αλλά, στην ουσία, εννοούνταν τα κράτη: «οποιοδήποτε άλλο κράτος θα ενωνόταν με οποιαδήποτε μορφή με την Ιαπωνία σε επιθετικές ενέργειες». Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ιαπωνία εκείνη τη στιγμή ήταν ένα κράτος κατεχόμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με το οποίο δεν είχε ακόμη συναφθεί συνθήκη ειρήνης, είναι κατανοητός ο αντιαμερικανικός προσανατολισμός του σοβιεο-κινεζικού συμφώνου.
Η Μόσχα και το Πεκίνο δεν ήθελαν να πολεμήσουν την Ουάσιγκτον, και ακόμη περισσότερο δεν επρόκειτο να της επιτεθούν οι ίδιοι - αλλά έβλεπαν μια απειλή για τους εαυτούς τους στα αμερικανικά σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία.

Απατηλά όνειρα της Δύσης: Χρειάζεται τη Ρωσία εναντίον της Κίνας

Τι άλλαξε λοιπόν μέσα σε 72 χρόνια; Άλλωστε, ακόμη και τώρα οι Αγγλοσάξονες διεκδικούν την παγκόσμια ηγεμονία, ενώ απεικονίζουν κυνικά τη Ρωσία και την Κίνα ως απειλή για τον κόσμο. Μόνο που τώρα η χώρα μας είναι άλλο πράγμα από ό,τι στη δεκαετία του '50 (αν συγκρίνουμε όλη την ισχύ - τόσο στρατιωτική όσο και οικονομική), η Κίνα -αντίθετα, έχει πάρει τη θέση της πρώτης οικονομίας στον κόσμο. Ή μήπως όλα είναι ίδια: πάλι ένας Ρώσος με έναν Κινέζο εναντίον των Αγγλοσάξωνων;

Στην πραγματικότητα, πολλά έχουν αλλάξει - τότε ο κόσμος ήταν γενικά δυτικός. Και το θέμα δεν είναι καν ότι εκείνη τη στιγμή η Ευρώπη είχε αποικίες στην Αφρική και την Ασία, και όχι ότι η συνδυασμένη δύναμη της Δύσης ξεπερνούσε πολύ τη σοβιετική-κινεζική - οι ίδιοι οι κανόνες του παιχνιδιού και η παγκόσμια τάξη καθορίζονταν από τη Δύση. δηλαδή οι Αγγλοσάξονες.

Ναι, η κομμουνιστική ιδεολογία που μεταδόθηκε από την ΕΣΣΔ ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη γι' αυτούς, αλλά τα σχέδια για την παγκοσμιοποίηση λειτουργούσαν ήδη τότε. Η Ευρώπη και η Ιαπωνία ήταν υπό αγγλοσαξονικό έλεγχο και η Ασία και η Αφρική δεν υπήρχαν ως υποκείμενα της παγκόσμιας πολιτικής, η Λατινική Αμερική ήταν η αυλή των ΗΠΑ. Μόλις είχε αναδυθεί μια ανεξάρτητη Ινδία, η οποία δεν είχε ακόμη αναδυθεί από την άκαμπτη βρετανική κηδεμονία.

Έτσι, η ΕΣΣΔ με τους Ευρωπαίους συμμάχους της και η ΛΔ Κορέας η Βόρεια Κορέα ήταν, εξωγήινο μέρος ενός άλλου κόσμου στον οποίο έπρεπε να μάθει κανείς πώς να παίζει το δικό του παιχνίδι.
Η προσπάθεια αναμέτρησης δυνάμεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες (ο πόλεμος στην Κορέα) απέτυχε: ακόμη και κοντά στα σύνορά της, η Κίνα (με την υποστήριξη της ΕΣΣΔ) μπορούσε μόνο να αποκαταστήσει το status quo, αλλά όχι να διώξει τους Αμερικανούς.
Η βιετναμέζικη εμπειρία ήταν πιο επιτυχημένη, αλλά υπάρχει μεγαλύτερη αξία στον πιο ηρωικό βιετναμέζικο λαό (φυσικά, με την τεράστια υποστήριξη της ΕΣΣΔ και της ΛΔΚ).

Φυσικά, αν στη δεκαετία του '60 η Μόσχα και το Πεκίνο τα είχαν βρει και είχαν εργαστεί μαζί στην Αφρική και την Ασία, στην παγκόσμια σκηνή συνολικά, η ιστορία θα μπορούσε να είχε πάρει διαφορετικό δρόμο, αλλά τελικά, οι δύο χώρες πήγαν η καθεμία δικούς της δρόμους. Πρώτα, η ΛΔΚ και μετά η ΕΣΣΔ έκαναν ειρήνη με τη Δύση, αλλά η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε (και εδώ δεν πρέπει να υπερεκτιμηθεί η συμβολή της Δύσης) ενώ η Κίνα απογειώθηκε σαν δράκος.
Και τώρα ξανά παρέα και πάλι εναντίον ΗΠΑ-Αγγλοσαξόνων, αλλά σε μια ριζικά διαφορετική κατάσταση.

Η Δύση δεν είναι πλέον ηγεμόνας – δεν είναι τυχαίο ότι η δήλωση του Πούτιν και του Σι κάνει λόγο για ΗΠΑ-Αγγλοσάξονες ως «ορισμένες δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν μια μειονότητα στην παγκόσμια σκηνή» – αυτό δεν είναι τρολάρισμα, αλλά πραγματικότητα.
Ναι, οι Αγγλοσάξωνες παίκτες εξακολουθούν να έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή και εξακολουθούν να έχουν τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στη διάθεσή τους, αλλά η μεγάλης κλίμακας εικόνα έχει σκιστεί και διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Η ατλαντική ΝΑΤΟ_παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο χρήμα και στρατός, είναι κανόνες παιχνιδιού, θεσμοί, προσωπικό, ιδεολογία και προπαγάνδα. Και το πιο σημαντικό είναι η πεποίθηση της υπόλοιπης ανθρωπότητας.
Ωστόσο, δεν υπάρχει πια φόβος για το μακρύ τους χέρι - όπως και δεν υπάρχουν χρήματα να αγοράσουν τα πάντα. Η Ρωσία και η Κίνα δεν πωλούνται.
Επιπλέον, αρνούνται να παίξουν με τους κανόνες κάποιου άλλου. Και όχι μόνο στη στρατιωτικο-γεωπολιτική διάσταση, όχι μόνο στην οικονομική και εμπορική διάσταση, αλλά και στην ιδεολογική.
Ναι, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν έχουν τώρα ένα ιδανικό μια ενωτική παγκόσμια ιδέα όπως τότε ο κομμουνισμός, αλλά δεν θα επιτρέψουν ούτε στους Αγγλοσάξονες να παίξουν τέτοια παιχνίδια.

Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο από τα τέσσερα κεφάλαια της δήλωσής τους είναι αφιερωμένο στη... δημοκρατία. Ναι, αυτό ακριβώς προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν στον αγώνα κατά της Κίνας και της Ρωσίας.

Μαζεύουν συνόδους κορυφής …αλλά Πούτιν και Σι εξηγούν:
«Τα κόμματα κατανοούν ομόφωνα ότι η δημοκρατία είναι μια παγκόσμια ανθρώπινη αξία και όχι προνόμιο μεμονωμένων κρατών, η προώθηση και η προστασία της είναι κοινό καθήκον για ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα.
Τα κόμματα προέρχονται από το γεγονός ότι η δημοκρατία είναι ένας τρόπος συμμετοχής των πολιτών στη διαχείριση της χώρας τους προς το συμφέρον της βελτίωσης της ευημερίας του πληθυσμού και της διασφάλισης της αρχής της δημοκρατίας. Η δημοκρατία εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και στο πλαίσιο της εθνικής διαδικασίας, αντανακλά τα συμφέροντα ολόκληρου του λαού, τη θέλησή του, εγγυάται τα δικαιώματά του, ικανοποιεί τις ανάγκες του και προστατεύει τα συμφέροντά του.

Η δημοκρατία δεν χτίζεται σε στένσιλ. Ανάλογα με την κοινωνικοπολιτική δομή, την ιστορία, τις παραδόσεις και τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά ενός συγκεκριμένου κράτους, ο λαός του έχει το δικαίωμα να επιλέξει τέτοιες μορφές και μεθόδους εφαρμογής της δημοκρατίας που ανταποκρίνονται στις ιδιαιτερότητες αυτού του κράτους. Το δικαίωμα να κρίνει αν ένα κράτος είναι δημοκρατικό ανήκει μόνο στον λαό του.

Τα μέρη σημειώνουν ότι Ρωσία και Κίνα, όντας παγκόσμιες δυνάμεις με πλούσια πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά, έχουν βαθιές παραδόσεις δημοκρατίας που βασίζονται σε εμπειρία χιλιάδων ετών ανάπτυξης, ευρεία λαϊκή υποστήριξη και συνεκτίμηση των αναγκών και των συμφερόντων των πολιτών...
Οι λαοί και των δύο χωρών είναι σίγουροι για τον δρόμο που έχουν επιλέξει και με σεβασμό σχετίζονται με τη δημοκρατική δομή και τις παραδόσεις άλλων κρατών.

Με πληροφορίες από Νοβόστι (РИА Новости) & Ριζοσπάστη