Plus tard? _Ed è subito sera!

Plus tard?
Il n'y a pas de “Plus tard” car plus tard le café refroidi, plus tard il n'y a plus d'intérêt/ plus tard il fera nuit, plus tard les enfants grandissent et plus tard il sera trop tard.
Puis on regrette de ne pas l'avoir fait avant car plus tard c'est bien souvent trop tard

Αργότερα;
Δεν υπάρχει “αργότερα” γιατί …
“αργότερα”  θα είναι κρύος ο καφές,
“αργότερα”  δεν θα χεις όρεξη για τίποτε
“αργότερα”  θα βραδιάζει,
“αργότερα”  τα παιδιά θα μεγαλώσουν
“αργότερα”  θα είναι πολύ αργά και
Μετά μετανιώνουμε που δεν το κάναμε πριν  αλλά το πουλάκι πέταξε
“αργότερα”  είναι συνήθως πολύ πολύ πολύ  αργά

Άρτι αφιχθέν, από μια καλή φίλη, συνδικαλίστρια και ολίγον 🤔🙃 οπορτουνίστρια _τσακωθήκαμε ήδη χτες, γιατί 👏 ✨ πανηγύριζε, με τους “πρόθυμους”  …
(εμείς)
Μια επανάληψη του ίδιου έργου, με τους πρωταγωνιστές των αντιλαϊκών κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, που έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση του γαλλικού λαού με όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, το μόνο βέβαιο είναι ότι ξανά - στο όνομα της "δημοκρατίας" και του "μικρότερου κακού" - θα τροφοδοτήσει έναν νέο φαύλο κύκλο απογοητεύσεων και συντηρητικοποίησης.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλα τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης στην Ευρώπη, ιδιαίτερα σε Γαλλία και Ελλάδα, με προκλητική σκοπιμότητα βαφτίζουν "Αριστερά" το βασικό κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας ("Νέο Λαϊκό Μέτωπο"), ενώ ταυτόχρονα υπάρχει εκκωφαντική σιωπή στον διαχρονικό ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας για τη σταθερότητα και υπεράσπιση του βάρβαρου και σάπιου συστήματος. Ηθελημένη συσκότιση της πραγματικότητας. Αλλωστε η κυρίαρχη αστική αντιμετώπιση της Λεπέν δεν αφορούσε ούτε στόχευε τόσο στην ουσία της πολιτικής της γραμμής, όσο τις προσπάθειες ανακαίνισης μιας χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας.

Η ανασύνταξη του κινήματος στη Γαλλία, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, και η ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να γεννήσει ελπίδες για τους λαούς και να φράξει πραγματικά τον δρόμο στις αντιδραστικές ακροδεξιές δυνάμεις ως μία ακόμα εφεδρεία του συστήματος. Είναι ο μόνος δρόμος για να μετατρέπεται η λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις και στην ΕΕ σε δύναμη ανάτασης, ανατροπής και πραγματικής προόδου.

Δείτε Ριζοσπάστης __ Πρώτο το “Νέο Λαϊκό Μέτωπο” - πρωταγωνιστής στην «ανακαίνιση» της σοσιαλδημοκρατίας _ “Σανίδα σωτηρίας” και για το “μακρονικό στρατόπεδο” το “δημοκρατικό τόξο”, ενώ η “Εθνική Συσπείρωση” αύξησε τις έδρες της πάνω από 50% σε σχέση με το 2022     

Άκρως επίκαιρο…
Ed è subito sera Και αμέσως έρχεται το βράδυ του Salvatore Quasimodo  ένα προσφιλές μου ποίημα, γιατί το λάτρευε ο πατέρας και όχι μόνο.
Μια από τις συντομότερες και πιο γνωστές συνθέσεις του Σικελού ποιητή και γενικότερα του λεγόμενου ερμητικού ρεύματος (corrente ermetica _κίνημα του 1900)
Αρχικά, οι έντονοι ελεύθεροι στίχοι αυτού του μικρού ποιήματος αποτελούσαν το τελευταίο τετράγωνο ενός μεγαλύτερου με τον τίτλο Solitudes που περιέχεται στο Acque e terre, την πρώτη συλλογή του συγγραφέα που δημοσιεύτηκε το 1930, συμπεριλαμβανομένων των στίχων που έγραψε ο ποιητής από το 1920 έως το 1929 (μερικοί εκ των οποίων είχε ήδη εμφανιστεί στο περιοδικό Solaria). Μια συλλογή που αντιπροσωπεύει, μαζί με το βυθισμένο Oboe, την πρώτη φάση του Quasimodo. Κόβοντας τους αρχικούς δεκαεννέα στίχους του Solitudes, το εξήγαγε στη συνέχεια τους τρεις στίχους του _Και είναι αμέσως βράδυ, που είναι το εναρκτήριο ποίημα της ομώνυμης συλλογής (εκδόθηκε το 1942).

Έννοιολογικά …
«Όλοι είναι μόνοι στην καρδιά της γης
τρυπημένης από μια αχτίδα ήλιου:
και να!  σύντομα βράδυ».

Σε αυτό το ποίημα περικλείει τις τρεις στιγμές της ζωής του ανθρώπου: τη μοναξιά, που προέρχεται από την ακοινωνησία.την εναλλαγή χαράς και πόνου. την αίσθηση της επισφάλειας της ζωής. Όλοι, ενώ ζουν ανάμεσα σε ανθρώπους (στην καρδιά της γης) νιώθουν έντονα μόνοι λόγω της αδυναμίας να δημιουργήσουν μια μόνιμη σχέση με κάποιον. Η πιο διαπιστευμένη υπόθεση για την έννοια του να είσαι μόνος “στην καρδιά της γης” αποδίδει στις λέξεις την έννοια του να είσαι μόνος στην ατομική και οικεία στιγμή της αναζήτησης του νοήματος της ύπαρξης, ή μάλλον αυτού, επιτρέπoντας (;;) στον άνθρωπο να ξεπεράσει τον θάνατο. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι είναι μόνος, διεγείρεται από ψευδαισθήσεις (μια ακτίνα ηλιοφάνειας), από την ενίοτε φαινομενική αναζήτηση της ευτυχίας. Αυτή η αναζήτηση είναι και χαρά και πόνος ταυτόχρονα, επομένως ο ποιητής χρησιμοποιεί τον όρο «τρυπημένος», πληγωμένος δηλαδή από την ίδια την αχτίδα του ήλιου. Και εν τω μεταξύ, καθώς στο φως της ημέρας ακολουθεί γρήγορα το σκοτάδι της νύχτας, ο θάνατος έρχεται στη ζωή του ανθρώπου: και είναι αμέσως βράδυ.

Το θέμα του πεπερασμένου της ζωής _στον αντίποδα του Γκάτσου

          Τι ζητάς αθανασία …
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δε σε κέρδισε κανείς

           Τι ζητάς αθανασία …
Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητέςκι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους πότισες ποτές
Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά
μα ήρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς
Ομορφονιά, που δε σε κέρδισε κανείς

Ξαναγυρνώντας στον Quasimodo  από μόνο του, το θέμα που θίγεται και επιλύεται ξαφνικά στον τελικό στίχο είναι το ίδιο με το λατινικό ars longa vita brevis, δηλαδή η πικρή παρατήρηση της συντομίας της ζωής σε σχέση με το τι θα ήθελε να πετύχει ο άνθρωπος. Αυτό το θέμα είναι επίσης επίκαιρο στις αρχές του 20^ού αιώνα, με τη βιομηχανική επανάσταση, με τους ρυθμούς στους οποίους δυσκολεύεται να προσαρμοστεί. Στην πραγματικότητα, το θέμα επανεμφανίζεται και σε πολύ μακρινούς ποιητές και πολιτισμούς: για παράδειγμα, ένας σχεδόν κυριολεκτικός πανομοιότυπος στίχος σε ένα ποίημα του Βέρβερου Σι Μοχάντ, που κατήγγειλε τους «νέους» ρυθμούς που επέβαλε ο ευρωπαϊκός «πολιτισμός», όταν οι γάλλοι αποικιοκράτες κατέλαβαν την Αλγερία.

“Aql-agh newghel of ddunit | lh'al d tameddit | nettazzal nug' a tt-neqd'aâ”
“Δεν μπορώ να συμπορευτώ με αυτόν τον κόσμο
και είναι σύντομα βράδυ
όσο και να τρέχω δεν μπορώ να τον φτάσω”…

Περισσότερα κάποια άλλη στιγμή Καλημέρα_Καληνύχτα στη Σικελία, α…ααα Ναι! Και στη Γαλλία