8η Μάρτη - Διεθνής Μέρα της Γυναίκας: Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς “το άλλο μισό του ουρανού”

 

Το άλλο μισό τ' ουρανού
Μάνα-κόρη-αδερφή-συντρόφισσα στη ζωή και στον αγώνα

Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας η 8η του Μάρτη.
Μέρα αγώνα για την κατάκτηση της ισοτιμίας και χειραφέτησης των εργατριών, των γυναικών από τ' άλλα λαϊκά στρώματα, έτσι όπως καθιερώθηκε από τη Β` Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, στην Κοπεγχάγη το 1910.
Και καθιερώθηκε στη μνήμη των εργατριών από τα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, που ο αγώνας τους, για μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, στις 8 του Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα.

Στα 165 χρόνια από τότε, το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα μπορεί να είχε κατακτήσεις, μα οι αιτίες των προβλημάτων των απλών ανθρώπων του μόχθου, αλλά και της ανισοτιμίας των γυναικών, συνεχίζουν να υπάρχουν, να αναπαράγονται, στις συνθήκες της εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Έτσι σήμερα –με την πανδημία να “δίνει χέρι”, οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας και όχι μόνο, που παράγουν μαζί με τους άνδρες τον κοινωνικό πλούτο, βρίσκονται σε χειρότερη θέση, στην ίδια ώρα που η ολιγαρχία συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερα πλούτη, κλέβοντας το μόχθο των εργαζομένων.
Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, των επιπτώσεων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και, γενικά, γίνονται πρώτες το δοκιμαστήριο της εφαρμογής κάθε αντιλαϊκής επιλογής.

Η φετινή 8η Μάρτη –αναφέρει το ΚΚΕ στο σχετικό μήνυμα της ΚΕ, “βρίσκει για ακόμα μια χρονιά τις εργάτριες και υπαλλήλους, τις επιστήμονες, τις επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις άνεργες και συνταξιούχους, τις νέες μητέρες, τις μαθήτριες - φοιτήτριες, τις πρόσφυγες - μετανάστριες, ανήσυχες και ανασφαλείς από το ξέσπασμα ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Δεν αφορά μόνο τις γυναίκες στην Ουκρανία, στις οποίες εκφράζουμε την αναμφισβήτητη αλληλεγγύη μας.
Αφορά και τις γυναίκες, τον λαό στη χώρα μας, γιατί το αστικό κράτος ως μέλος του ΝΑΤΟ, με τις αμερικάνικες βάσεις και άλλες ΝΑΤΟικές υποδομές, με τις άμεσες στρατιωτικές αποστολές του εμπλέκεται στο κουβάρι των οικονομικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
(…)”

“Γυναικείο Ζήτημα”

Η θέση της γυναίκας σε κάθε κοινωνία, αλλά και η σχέση της με την κοινωνικοπολιτική πάλη, έγινε αντικείμενο μελέτης των κλασικών του Μαρξισμού.
Το ενδιαφέρον τους για το «Γυναικείο Ζήτημα» πήγαζε από την επιδίωξη τους να μελετούν κάθε κοινωνικό ζήτημα, αναπτύσσοντας την κοσμοθεωρία και καθοδηγώντας την επαναστατική δράση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών. Είναι χαρακτηριστικό το κλασικό έργο του Ενγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», στο ολόπλευρο φώτισμα όλων των πτυχών των σχέσεων και των αντιθέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, της ταξικής τους καταβολής και της προοπτικής οριστικής λύσης τους στον κομμουνισμό, στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που θα απελευθερώσει πραγματικά τη γυναίκα.
Μόνο με το πέρασμα από το μικρό σπιτικό στο συλλογικό νοικοκυριό μπορεί να πάψει πλέον να αποτελεί σκλάβα του σπιτιού και να αναλώνει τις δυνάμεις της σε πράγματα που την περιορίζουν, στενεύουν τους ορίζοντές της και την οδηγούν στην καθυστέρηση.

«Πρώτος αυτός», γράφει ο Φ. Ενγκελς στο βιβλίο του «Αντι-Ντίρινγκ», αναφερόμενος στον Φουριέ, «διατύπωσε τη σκέψη ότι ο βαθμός χειραφέτησης της γυναίκας στην κάθε δοσμένη κοινωνία αποτελεί το φυσικό μέτρο της γενικότερης χειραφέτησης» ⁽¹⁾.

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια ορισμένα χαρακτηριστικά και επίκαιρα αποσπάσματα από έργα του Λένιν για το «Γυναικείο Ζήτημα».

Μακρύς ο δρόμος...

Ο Λένιν στο άρθρο του «Η μεγάλη πρωτοβουλία» αναφέρει:
«Πάρτε τη θέση της γυναίκας. Κανένα δημοκρατικό κόμμα στον κόσμο σε καμία από τις προχωρημένες αστικές δημοκρατίες δεν έκανε από αυτή την άποψη μέσα σε ολόκληρες δεκαετίες ούτε το ένα εκατοστό από όσα κάναμε εμείς στον πρώτο κιόλας χρόνο της εξουσίας μας. Δεν αφήσαμε, με την πραγματική σημασία της λέξης, πέτρα πάνω στην πέτρα από τους αισχρούς εκείνους νόμους για την ανισοτιμία της γυναίκας, για τους περιορισμούς στα διαζύγια, για τις απαίσιες διατυπώσεις που περιβάλλανε το διαζύγιο, για τη μη αναγνώριση των εξώγαμων παιδιών, για την αναζήτηση των πατεράδων τους κτλ., νόμους που τα υπολείμματά τους είναι πάρα πολλά σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, προς αίσχος της αστικής τάξης του καπιταλισμού. Εχουμε χιλιάδες φορές το δικαίωμα να είμαστε περήφανοι για όσα κάναμε σ' αυτό τον τομέα. Οσο πιο παστρικά όμως καθαρίζουμε το έδαφος από τη σαβούρα των παλιών αστικών νόμων και θεσμών, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται για μας ότι πρόκειται μονάχα για το ξεκαθάρισμα του εδάφους πριν από την ανοικοδόμηση, όχι όμως ακόμη και για την ίδια την ανοικοδόμηση.
Η γυναίκα εξακολουθεί να είναι σκλάβα του σπιτιού, παρ' όλους τους απελευθερωτικούς νόμους, γιατί την πιέζει, την πνίγει, την αποβλακώνει, την ταπεινώνει το μικρό σπιτικό νοικοκυριό, που την καρφώνει στην κουζίνα και στα παιδιά και σπαταλά την εργατική της δύναμη σε μια δουλιά μέχρι εξωφρενισμού μη παραγωγική, τιποτένια, εκνευριστική, αποβλακωτική, βασανιστική. Η πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας, ο πραγματικός κομμουνισμός θα αρχίσει μόνο εκεί και τότε, όπου και όταν αρχίσει η μαζική πάλη (καθοδηγούμενη από το προλεταριάτο που κατέχει την κρατική εξουσία) ενάντια σ' αυτό το μικρό σπιτικό νοικοκυριό, ή πιο σωστά η μαζική ανασυγκρότησή του σε μεγάλο σοσιαλιστικό νοικοκυριό.
(...) Οι κοινές εστίες φαγητού, οι βρεφικοί σταθμοί, οι παιδικοί κήποι - να τα δείγματα αυτών των φιντανιών, να τα απλά, τα καθημερινά μέσα που δεν έχουν τίποτε το πομπώδες, το μεγαλόστομο, το πανηγυρικό και που στην πράξη είναι ικανά να ελαττώσουν, να εξαλείψουν την ανισοτιμία της με τον άντρα, σ' ό,τι αφορά το ρόλο της στην κοινωνική παραγωγή και στην κοινωνική ζωή. Τα μέσα αυτά δεν είναι καινούρια, έχουν δημιουργηθεί (όπως όλες γενικά οι υλικές προϋποθέσεις του σοσιαλισμού) από το μεγάλο καπιταλισμό, όμως μέσα στο καπιταλιστικό καθεστώς κατάντησαν πρώτο, κάτι το σπάνιο, δεύτερο - πράγμα ιδιαίτερα σπουδαίο - έγιναν μικρεμπορικές επιχειρήσεις, με όλες τις χειρότερες πλευρές της κερδοσκοπίας, του κέρδους, της απάτης, της νοθείας, είτε κατάντησαν "ακροβατισμοί της αστικής φιλανθρωπίας", που οι καλύτεροι εργάτες με το δίκιο τους τη μισούσαν και την περιφρονούσαν» ⁽²⁾.

Σε άλλο σημείο σημειώνει: «Ελάχιστοι άντρες, ακόμα και προλετάριοι, σκέπτονται πόσο μπορούν να αλαφρώσουν απ' τα βάρη και τις φροντίδες τις γυναίκες ή και να τις απαλλάξουν ολότελα, αν έστεργαν να συνδράμουν στη "γυναικεία δουλιά". Αλλά όχι, γιατί αυτό αντίκειται, βλέπετε, "στα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του άντρα". Ο άντρας θέλει να έχει την ανάπαυση και την άνεσή του. Σπιτική ζωή της γυναίκας είναι να θυσιάζει τον εαυτό της για χιλιάδες τιποτένια μικροπράγματα. Το παλιό δικαίωμα της κυριαρχίας του άντρα εξακολουθεί να ζει με συγκαλυμμένη μορφή. Αντικειμενικά η δούλα του τον εκδικείται γι' αυτό, επίσης με συγκαλυμμένη μορφή: η καθυστέρηση της γυναίκας, η μη κατανόηση των επαναστατικών ιδανικών του άντρα, μειώνει τη ζωτικότητα και την αποφασιστικότητά του για αγώνα» ⁽³⁾ .

“Χειραφέτηση των γυναικών” και ταξική πάλη

Ο Λένιν σε συζήτησή του με την Κλάρα Τσέτκιν, μπροστά στην προετοιμασία για το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αναφέρει: «Στις θέσεις θα πρέπει να τονίζεται έντονα ότι η πραγματική απελευθέρωση των γυναικών είναι δυνατή μόνο στον κομμουνισμό. Πρέπει να ξεκαθαριστεί σε βάθος το ζήτημα της αδιάρρηκτης σχέσης ανάμεσα στη θέση της γυναίκας, σαν ανθρώπου και μέλους της κοινωνίας, και στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ετσι θα ξεχωρίσουμε καλά από το αστικό κίνημα για τη "χειραφέτηση της γυναίκας". Αυτό θέτει επίσης τις βάσεις για την εξέταση του γυναικείου ζητήματος σαν μέρος του κοινωνικού, εργατικού ζητήματος, πράγμα που μας επιτρέπει να το συνδέουμε σταθερά με την προλεταριακή ταξική πάλη και επανάσταση... Σ' αυτό συνίσταται η σημασία του γυναικείου κινήματος για την ταξική πάλη του προλεταριάτου και το ιστορικό δημιουργικό του καθήκον: την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας».

Παρακάτω υπογραμμίζει την αναγκαιότητα της ειδικά σχεδιασμένης δουλιάς για τις γυναίκες: «Η άρνηση της αναγκαιότητας ειδικών οργάνων για τη δουλιά μας ανάμεσα στις πλατιές μάζες γυναικών είναι μια απ' τις εκδηλώσεις της αρκετά ριζωμένης και πολύ ριζοσπαστικής θέσης των "ακριβών μας φίλων" από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα.(...) Πώς τα βγάζουν πέρα κάτι τέτοιοι τηρητές των "καθαρών αρχών" με τις αναγκαιότητες που μας επιβάλλονται ιστορικά στην επαναστατική μας πολιτική; Ολοι οι συλλογισμοί αυτοί γίνονται σκόνη μπροστά στην αδυσώπητη αναγκαιότητα: δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου χωρίς τα εκατομμύρια των γυναικών, δεν μπορούμε χωρίς αυτές να επιτελέσουμε το έργο της κομμουνιστικής ανοικοδόμησης. (...) Γι' αυτό είναι ολότελα σωστό που προωθούμε αιτήματα προς όφελος των γυναικών. Δεν είναι αυτό μίνιμουμ πρόγραμμα, δεν είναι πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με σοσιαλδημοκρατικό πνεύμα, με το πνεύμα της 2ης Διεθνούς. (...) Τα δικαιώματα και τα κοινωνικά μέτρα που διεκδικούμε για τη γυναίκα από την αστική κοινωνία είναι απόδειξη ότι καταλαβαίνουμε τη θέση και τα συμφέροντα των γυναικών και ότι θα τα λάβουμε υπόψη στη δικτατορία του προλεταριάτου. Φυσικά όχι με καταπραϋντικά μέτρα κηδεμονίας. Οχι, φυσικά, όχι έτσι, αλλά σαν επαναστάτες που καλούν τις γυναίκες σαν ισότιμες να δουλέψουν οι ίδιες για την αναδιοργάνωση της οικονομίας και του ιδεολογικού εποικοδομήματος» ⁽⁴⁾

Στον ταξικό αγώνα

με τ' άλλο φύλο

Σήμερα ο καπιταλισμός προβάλλει ως «σύγχρονο» επίτευγμά του την εξασφάλιση δήθεν της ισότητας ανδρών-γυναικών. Τα «πρότυπα» γυναικών, που στα πλαίσιά του κατακτούν την «ισότητα» τους και «διαφημίζουν» την «ανεξαρτησία» τους είναι αυτό της «γυναίκας - επιχειρηματία», δηλαδή της γυναίκας που «χειραφετήθηκε» γιατί εκμεταλλεύεται εργαζόμενους, ή της γυναίκας που η κοινωνικοοικονομική ή και πολιτική της δραστηριότητά συμβάλλει στην αναπαραγωγή και διαιώνιση των σχέσεων εκμετάλλευσης. Προβάλλει ως «αξία» την ικανότητα της γυναίκας να χρησιμοποιεί τα ιδιαίτερα φυλετικά χαρακτηριστικά της τα οποία υποτίθεται τη «χειραφετούν» από το «ανταγωνιστικό» ανδρικό φύλο αφού της παρέχουν οικονομική ανεξαρτησία, ή της γυναίκας του καπιταλιστή που στα πλαίσια της «οικογένειας» διαφημίζει το «φιλάνθρωπο» πρόσωπο της απάνθρωπης κοινωνίας. Το πρότυπο του «θηλυκού επιχειρηματία», της εκμετάλλευσης των φυλετικών χαρακτηριστικών, ή της φιλάνθρωπης αστής, είναι οι χειρότερες μορφές υποδούλωσης στη σαπίλα της αντίδρασης των επιχειρηματιών και της εξουσίας τους για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών.

Τα προβλήματα της ανεργίας, της κατώτερης αμοιβής, της σύνταξης, της καταπίεσης από την ενασχόληση με το άχαρο νοικοκυριό, της επιβολής του ρόλου της αποκλειστικής ενασχόλησης με ό,τι η καπιταλιστική κοινωνία απεχθάνεται να αντιμετωπίσει, όπως π.χ η παροχή προνοιακών υπηρεσιών, θα αρχίσουν να αντιμετωπίζονται μόνο μέσα από την κοινή πάλη γυναικών και ανδρών των λαϊκών στρωμάτων, στο δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, κόντρα στις επιδιώξεις, στην πολιτική και την εξουσία της πλουτοκρατίας. Μόνο έτσι θα ανατρέψουν την πραγματικότητα της σκλαβιάς και της διπλής καταπίεσης, για να κάνουν μαζί την «έφοδο στον ουρανό», κατακτώντας το δικό τους μέλλον, με το πέρασμα από «το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας».

¹. Κ. Μαρξ και Φ. Ενγκελς, Απαντα, ρ εκδ., τ. 20, σελ. 270-271
². Β. Ι. Λένιν, Απαντα, τ. 39, σελ. 23-25
³. Αναμνήσεις για τον Β. Ι. Λένιν, ρ. εκδ., τ. 5, 1970, σελ. 37-39
⁴. Αναμνήσεις για τον Β. Ι. Λένιν, ό.π.

🇨🇺  Vilma Espín Guillois: ο τυφώνας, που μας άφησε τη σιγουριά εκπλήρωσης κάθε ανθρώπινης και επαναστατικής αποστολής
🇨🇺 Η Κούβα αποτίει φόρο τιμής στη Vilma Espín

ΟΓΕ: η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα,
γιατί είναι αφιερωμένη σε όλες τις αγωνίστριες της ζωής

Μπροστά στην Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας

Εργαζόμενη, αυτοαπασχολούμενη, μισθωτή - αυτοαπασχολούμενη επιστήμονα, αγρότισσα, φοιτήτρια, νέα μητέρα, συνταξιούχε, μετανάστρια και πρόσφυγα, αναφέρει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας η 8η Μάρτη, είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα, γιατί είναι μέρα αφιερωμένη σε όλες τις αγωνίστριες της ζωής.

• Βιώνουμε, όπως κι εσύ, την ανασφάλεια για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
• Ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε.
• Πραγματική ασπίδα προστασίας είναι η πάλη για την κάλυψη των αναγκών μας στην εργασία, την υγεία, τη μόρφωση των παιδιών μας, την προστασία της μητρότητας.
• Με τη συλλογική μας οργάνωση μπορούμε να αντιπαλέψουμε την πολιτική που λογαριάζει τις ζωές μας με τη λογική του «κόστους» για το κράτος και με κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.
• Αυτό ανέδειξαν οι αγώνες των εργατών και των γυναικών τους στη ΛΑΡΚΟ, την CΟSCΟ, στα μπλόκα του αγώνα των αγροτών, σε κάθε αγωνιστική εστία σε χώρους δουλειάς και γειτονιές.
• Απ’ αυτούς τους αγώνες αντλούμε δύναμη και κουράγιο, για να πυκνώσουμε το ποτάμι της συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης, να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση, τους εκβιασμούς, τη βία, ιδιαίτερα την εργοδοτική, κρατική.

Σήμερα, τον 21^ο αιώνα, υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε όλες και όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας, με μέτρα προστασίας της μητρότητας, με μισθούς και συντάξεις που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας.

Αντιπαλεύουμε την πολιτική Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων, που στο όνομα της «συμφιλίωσης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» και των «ίσων ευκαιριών» μας καταδικάζουν σε ωράρια και ζωή λάστιχο, για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί από την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας.

• Διεκδικούμε την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που προωθούν τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!
• Δεν συμβιβαζόμαστε με τα εξαντλητικά, ακανόνιστα ωράρια, με τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, που εξαφανίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας.
• Δεν ανεχόμαστε να μένουμε οι αυτοαπασχολούμενες για μέρες χωρίς εισόδημα, όταν αναγκαζόμαστε να κλείνουμε το κατάστημα ή την ατομική μας επιχείρηση, αν τύχει να αρρωστήσουμε εμείς ή τα παιδιά μας.
• Δεν συμβιβαζόμαστε να ξεκληριζόμαστε οι αγρότισσες κι οι οικογένειες μας. Δεν αντέχουμε το κόστος παραγωγής, για το πετρέλαιο, το ΦΠΑ σε μέσα και εφόδια. Ενώ οι καλλιέργειές μας είναι απροστάτευτες από | τις φυσικές καταστροφές, λόγω έλλειψης των απαραίτητων έργων υποδομής (αρδευτικά, αντιπλημμυρικά, | αντιπυρικά κ.ά), την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις διαχρονικά χαρίζουν αφορολόγητο πετρέλαιο και άλλα προνόμια στους εφοπλιστές, τους επιχειρηματικούς ομίλους στον αγροτικό τομέα, στο εμπόριο και αλλού.

Σήμερα, τον 21^ο αιώνα, με το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα καλύπτει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας: από τις διαγνωστικές, γυναικολογικές εξετάσεις, τον προγεννητικό έλεγχο, την Ιατρικώς ΥποΒοηθούμενη Αναπαραγωγή, μέχρι την περίθαλψη ασθενών με covid ή με άλλες παθήσεις.

Δεν συμβιβαζόμαστε να αγωνιούμε για μια θέση νοσηλείας στα γονατισμένα από την πανδημία νοσοκομεία, να χρυσοπληρώνουμε γιατρούς και εξετάσεις στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας, με το άγχος αν θα μπορέσουμε να πάρουμε άδεια από τη δουλειά για να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας που νοσούν.
Δεν είναι μονόδρομος να θρηνούμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, να έχουμε υποστελεχωμένα και με λειψό εξοπλισμό νοσοκομεία και μονάδες ΠΦΥ, να μη φτάνουν οι ΜΕΘ για τους ασθενείς που τις έχουν ανάγκη.

Δεν συμφιλιωνόμαστε με την πολιτική που λογαριάζει την υγεία, τις ζωές μας με τη λογική του “κόστους-οφέλους”, με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων, που τσακίζει από δέκα μεριές το εισόδημά μας με τους άμεσους κι έμμεσους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, με τους φουσκωμένους και απλησίαστους λογαριασμούς ενέργειας, που είναι προϋπόθεση για τις πράσινες επενδύσεις των ενεργειακών κολοσσών.

Δεν ανεχόμαστε η κυβέρνηση της ΝΔ με τη στήριξη των κομμάτων που κυβέρνησαν (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ | ΚΙΝΑΛ) να χαρίζει 11 δισ. ευρώ για επιδοτήσεις και προνόμια στους επιχειρηματικούς κολοσσούς, να δίνουν 7 δισ. για τα Rafale και τις φρεγάτες, για να εξυπηρετηθούν οι ΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, ενώ την ίδια στιγμή καταδικάζει το λαό στην ακρίβεια και τη φτώχεια.

Αντιπαλεύουμε τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που μας αφήνουν ευάλωτες στην ανασφάλεια και την πολύμορφη βία. Όσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες δυσκολεύονται να απεγκλωβιστούν από βίαιες, παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, ώστε κάθε γυναίκα να είναι χειραφετημένη οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.

• Την κοινή αγωνιστική μας δράση προσπαθούν να βομβαρδίσουν οι φεμινιστικές «φωνές» που παρουσιάζουν την «κυριαρχία των αντρών» ως κύρια αιτία για τις διακρίσεις που βιώνουν οι γυναίκες.
• Έτσι, αθωώνουν την εξουσία των εκμεταλλευτών, ανδρών και γυναικών, την κοινωνία που έχει στο DNA της την καταπίεση, την ανισοτιμία, παράγει και αναπαράγει τις αντιδραστικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των δύο φύλων, αλλά και τις ανορθολογικές θεωρίες περί «κοινωνικής κατασκευής του φύλου»

ΟΓΕ - Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας

 

Μαζικές - μαχητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία και στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν θα αποτελέσουν οι συγκεντρώσεις που οργανώνονται από την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, σωματεία και φορείς, την Τρίτη 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.
Στην Αττική, η συγκέντρωση θα γίνει στις 6.30 μ.μ. στο Σύνταγμα,  με προσυγκεντρώσεις στις 6 μ.μ. Στη Θεσσαλονίκη στις 7 μ.μ. στην πλ. Αγίας Σοφίας, ενώ κινητοποιήσεις οργανώνονται και σε άλλες πόλεις.
Στην κινητοποίηση στο Σύνταγμα θα παραβρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.

Στην κινητοποίηση της Αθήνας
καλούν δεκάδες Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και άλλοι φορείς

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα απευθύνουν: Φοιτητικοί Σύλλογοι της Αθήνας, η Επιτροπή Αγώνα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις,  η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), η ΠΕΚΑΜ και η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει και η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής (ΟΒΣΑ).

Το Συνδικάτο καθαριστριών νομού Αττικής και περιχώρων αποφάσισε να κηρύξει στάση εργασίας την Τρίτη από τις 12μ. ως τις 2 μ.μ. για να τιμήσει τους αγώνες της γυναίκας.

Εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς του Θριασίου, δρομολογούν λεωφορεία τα οποία θα αναχωρήσουν στις 17.00 από το δημοτικό πάρκινγκ στην Ελευσίνα και στις 17.15 από την παραλία Ασπροπύργου.

Κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις

• Πάτρα, στις 7 μ.μ., έξω από το Εργατικό Κέντρο, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Δημοκρατικών Γυναικών Πάτρας και του Εργατικού Κέντρου.
• Αλεξανδρούπολη, στις 6.30 μ.μ., στο δημαρχείο.
• Αγρίνιο, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Αγρινίου, μέλος της ΟΓΕ και του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου.
• Γιάννενα, στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων. Καλεί και το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων.
• Ζάκυνθος, στις 7 μ.μ., έξω από την π. Νομαρχία, μετά από κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου. Καλεί και η ΕΛΜΕ Ζακύνθου.
• Ηράκλειο, συγκέντρωση - συναυλία στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας, από τις Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ και την συμμετοχή σωματείων και φορέων.
• Χανιά, συγκέντρωση - συναυλία στις 7.30 μ.μ στην Πλατεία Νέων Καταστημάτων. Καλεί ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Χανίων (μέλος της ΟΓΕ), καθώς και σωματεία και φορείς.
• Ικαρία, στις 13.00, στην πλατεία Ευδήλου. Καλεί η Ένωση Δημοκρατικών Γυναικών Ικαρίας (μέλος της ΟΓΕ). Καλούν επίσης, το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Συναφών Επαγγελμάτων Ικαρίας - Φούρνων, το Σωματείο Συνταξιούχων Μισθωτών Ικαρίας-Φούρνων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ικαρίας - Φούρνων.
• Καλαμάτα, στις 7 μ.μ., στο παλιό δημαρχείο, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Γυναικών Καλαμάτας (μέλος της ΟΓΕ). Καλούν το Συνδικάτο Οικοδόμων Μεσσηνίας και το Σωματείο Εργαζομένων ΔΕΥΑ Μεσσηνίας, το Σωματείο Υπαλλήλων Ιδιωτικού Τομέα, το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος και το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού.
• Κέρκυρα, στις 11 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο. Καλούν ομάδες γυναικών, το Εργατικό Κέντρο και η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας
• Κεφαλονιά (Αργοστόλι), στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
• Κοζάνη, στις 6.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Κομοτηνή, στις 5.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Ροδόπης (μέλος της ΟΓΕ) και η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κομοτηνής. (Διαβάστε εδώ).
• Κόρινθος, στις 6 μ.μ., μπροστά από την Εθνική Τράπεζα. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Κορίνθου και ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Κορινθίας.
• Λαμία, στις 6.30 μ.μ, στην πλ. Ελευθερίας.
• Λιβαδειά, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Λιβαδειάς (μέλος της ΟΓΕ) και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
• Μυτιλήνη, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Σαπφούς, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης. Καλεί και το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο (ΠΕΚ).
• Νάουσα, στις 18.00, πικετοφορία στους δρόμους της πόλης που θα ξεκινήσει από το Εργατικό Κέντρο, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Νάουσας (μέλος ΟΓΕ).
• Πτολεμαΐδα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
• Πύργος, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
• Ρόδος, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κύπρου, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Ρόδου (μέλος ΟΓΕ). Καλεί και το Σωματείο Εργαζομένων στα ξενοδοχεία Amilia Mare και Paradise Village.
• Φλώρινα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
• Χαλκίδα, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Ταχυδρομείου.
• Χανιά, στις 7.30 μ.μ., συγκέντρωση - συναυλία, στην πλατεία Νέων Καταστημάτων. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Χανίων (μέλος ΟΓΕ), μαζί με την Επιτροπή Ειρήνης και εργατικά σωματεία του νομού.
• Στη Θεσσαλία θα πραγματοποιηθούν συσκέψεις, εκδηλώσεις και εξορμήσεις.

Εκδηλώσεις - συσκέψεις από Σωματεία

• Το Σάββατο 5 Μάρτη, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καλεί σε σύσκεψη στις 6.30 μ.μ. στα γραφεία του, Αγ. Φιλοθέης 5β, πίσω από τη Μητρόπολη. Παράλληλα προχωρά σε εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς.
• Το Σάββατο 5 Μάρτη, η Ομάδα Γυναικών Αλίμου θα πραγματοποιήσει εκδήλωση στις 6 μ.μ. στο  Β΄ΚΑΠΗ Αλίμου (Ελ. Βενιζέλου 17, Άνω Καλαμάκι)
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΓΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ, πραγματοποιούν ανοιχτή σύσκεψη στις 11 το πρωί, στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ (Μπουμπουλίνας 21), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, με θέμα «Η πάλη για χειραφέτηση και γυναικεία ισοτιμία, τα ιδιαίτερα προβλήματα των ναυτεργατριών στο ναυτικό επάγγελμα».
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, ο Σύλλογος εργαζομένων Δήμου Χαϊδαρίου πραγματοποιεί στις 12μ.  στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου εκδήλωση - συζήτηση με ομιλήτρια την Ελένη Ξηρογιάννη, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΠαΓΝΗ, στο πλαίσιο 3ωρης στάσης εργασίας από τις 12μ., έως τις 15.00, θα πραγματοποιήσει εκδήλωση στις 12 το μεσημέρι στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου με αναφορά στην επέτειο της 8^ης Μάρτη, τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των γυναικών.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας καλεί στη σύσκεψη που διοργανώνει με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας στις 7.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, στη Λήμνο, στις 8 μ.μ. στο κινηματοθέατρο «Μαρούλα» θα γίνει εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, που θα περιλαμβάνει ομιλία και προβολή αντιπολεμικής ταινίας. Καλούν ο ΣΕΠΕ Λήμνου, η ΕΛΜΕ Λήμνου - Αγ. Ευστρατίου, ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Αθλητικός Σύλλογος (ΜΕΑΣ) Λήμνος και η Κινηματογραφική Λέσχη Λήμνου.
• Την Τετάρτη 9 Μάρτη, ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων και  ιδιωτικών Υπαλλήλων και το Σωματείο Καθαριστριών Ν. Μαγνησίας διοργανώνουν σύσκεψη στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Βόλου.
• Το Σάββατο 12 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Αμαρουσίου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: «Ισότητα στα λόγια ή ισοτιμία στην πράξη;» Η 8η Μάρτη μας δείχνει τον δρόμο της πάλης ως ασπίδα προστασίας για τη χειραφέτηση και τη γυναικεία ισοτιμία», στις 18:00, στην Αίθουσα Κεραμιστών «Το ΤΟΛ», Λ.Κηφισίας 207, Μαρούσι.
• Το Σάββατο 12 Μάρτη, ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής «Ο Βύρων», καλεί σε εκδήλωση – συζήτηση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας. Θα γίνει στις 7 μ.μ., στο Εργατικό  Κέντρο Αθήνας (3^ης Σεπτεμβρίου 48^Α, 2^ος όροφος).
• Την Κυριακή 13 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Καβάλας διοργανώνει εκδήλωση στις 6 μ.μ., στο καφέ «Μετά τις δέκα».
• Επίσης με αφορμή την 8η Μάρτη, η ΟΓΕ δίνει συνέχεια στην προσπάθεια να συντονίσει τον αγωνιστικό βηματισμό της με σωματεία. Στην κατεύθυνση αυτή, την Δευτέρα 14 Μάρτη έχει καλέσει σε σύσκεψη το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων (7.30 μ.μ., στα γραφεία της), ενώ την Παρασκευή 18 Μάρτη οργανώνει συζήτηση με υγειονομικούς και Σωματεία Εργαζομένων σε νοσοκομεία της Αττικής (6 μ.μ., Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος, 4^ος όροφος).

 

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος της Ουκρανίας και εμείς

Όταν από την πρώτη στιγμή –προτού καν ξεκινήσει ο πραγματικός πόλεμος στην Ουκρανία μιλήσαμε για ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη μεταξύ €υρωλάγνων, ρώσικου μεγαλοϊδεατισμού, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Κίνας κλπ. κάποιοι φίλοι, συναγωνιστές και “συναγωνιστές”, πήγαν κυριολεκτικά «να μας φάνε» («Πούτιν & πάσης Ελλάδος» μέχρι και το «τι Πλαστήρας τι Παπάγος» θυμήθηκαν…
Προσπαθήσαμε να απαντήσουμε σε όλους, ατομικά μέσω inbox και δημόσια συνεχίζοντας στην ίδια ρότα.

Σε «ανύποπτο» χρόνο είχαμε αναφερθεί - 26 Γενάρη (βλ. Ουκρανία | ΝΑΤΟ_ΗΠΑ_Ρωσία – με το δάχτυλο στη σκανδάλη) …5 Φλεβάρη (βλ. “Ουκρανία - Ανατολική Ευρώπη: “Πρόβες πολέμου” συνοδεύουν τα σύνθετα παζάρια Δύσης – Ρωσίας”), καθώς και για ένθεν και ένθεν, “αριστερούς” & “μαϊντανούς”.
Και ακόμα πιο πριν το μακρινό 2014 στην εφαρμογή της ρήσης του Κένεντι - υπάρχει ένα άλλο είδος πολέμου – νέος στην σφοδρότητά του, αρχαίος στην προέλευσή του – ένας πόλεμος από αντάρτες, υπονομευτές, στασιαστές, δολοφόνους ... ένας πόλεμος ενέδρας αντί μάχης, διείσδυσης αντί επίθεσης, που επιδιώκει τη νίκη μέσα από τη διάβρωση και την εξάντληση του εχθρού αντί της ανάμειξής του... τρέφεται με την αναταραχή, που εξακολουθεί να κατέχει την περίοπτη θέση της στον “Αντισυμβατικό Πόλεμο [ΑΠ]” των Ειδικών Στρατιωτικών Δυνάμεων του Αμερικανικού Στρατού» βλ ΗΠΑ Εγχειρίδιο του Αντισυμβατικού Πολέμου... (επικαιροποιημένο συνεχώς από τότε τόσο επί Συριζα_ΑνΕλ, όσο και πρόσφατα επί ΝΔ)

Η ρωσική εισβολή –νύχι|κρέας της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης ανέδειξε τραγικά τις ανεπάρκειες ενός βαθειά διχασμένου και πολιτικά όχι μόνο ανώριμου αλλά και έξω από τη ζωή (αυτοαποκαλούμενου) κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος –λάστιχο, που κάνει πλέον “γαργάρα” τα πάντα. ινήματος για το ζήτημα του ιμπεριαλισμού. Μια σειρά δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται «κομμουνιστικές» αδυνατούν, ή σκοπίμως αποφεύγουν, να δουν τον ιμπεριαλισμό μέσα από τα λενινιστικά κριτήρια.

Η κοσμοθεωρία μας
και η διαλεκτική σχέση οικονομίας - πολιτικής

Στο 2^ο κείμενο των Θέσεων του 21^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ –όπως αποτυπώθηκε και στην απόφαση ως αποτέλεσμα συνεχούς πολιτικής δουλειάς «μερμηγκιού» η σύνδεση οικονομίας - πολιτικής και η έκφραση των αντιθέσεων δεν αποτυπώνεται φωτογραφικά, αλλά πολύπλευρα, σε κίνηση, σε εξέλιξη. Η μεθοδολογία μελέτης, ανάλυσης και ερμηνείας των σύγχρονων φαινομένων του καπιταλισμού, του ιμπεριαλιστικού συστήματος και η αποτύπωσή τους βοηθά να αντιλαμβάνεται κάποιος καλύτερα πώς εξετάζουμε τα ζητήματα, πως τίποτα δεν μένει στάσιμο και αμετάβλητο.
1. Για παράδειγμα το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι ένα θέμα που μας απασχόλησε πολύ: το Κόμμα το άνοιξε τόσο μέσα στις γραμμές του όσο και με την πλατιά παρέμβασή του στην εργατική τάξη, στο λαό, στη νεολαία, θέλοντας να προετοιμάσει, να ενισχύσει αντανακλαστικά επαγρύπνησης απέναντι στα σχέδια της αστικής τάξης για βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Ενάντια σε αντιδράσεις πανικού, «πώς θα γλιτώσω τα παιδιά μου» ή ακόμα «τι θα πρέπει να κάνουμε για να μη γίνει πόλεμος». Όταν δεν αποσπάς την οικονομία από την πολιτική, πιο εύστοχα απαντάς γιατί ο πόλεμος είναι φαινόμενο αντικειμενικό, σύμφυτο του συστήματος της εκμετάλλευσης, ότι οι Ερντογάν κι οι Πούτιν –κι οι «διαβολικά καλοί» κι οι Μπάιντεν καθορίζουν τις εξελίξεις, όχι προσωπικά αλλά μέσα στην παγκόσμια πολιτική κονίστρα δεδομένο ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των μονοπωλίων αποτελεί τη βάση για την όξυνση των διεθνών αντιθέσεων και όχι εστιάζοντας μονομερώς στην επιθετική εξωτερική πολιτική συγκεκριμένων μόνο κρατών και ενώσεων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ Καπιταλιστική Ρωσία), με αυταπάτες για έναν «πολυπολικό κόσμο» όπου πολλά κέντρα εξουσίας ελέγχουν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα έναν… «ειρηνικό κόσμο» όπου η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα πάει περίπατο και δημιουργεί αυταπάτες που συσκοτίζουν την πραγματικότητα, εγκλωβίζοντας το εργατικό-λαϊκό κίνημα στην πεποίθηση ότι είναι, τάχα, εφικτό να υπάρξει ένας «μη επιθετικός», δήθεν «φιλειρηνικός» καπιταλισμός.
2. Η καπιταλιστική- ιμπεριαλιστική πυραμίδα, είναι ρευστή, χώρες που ήταν στην κορφή πέφτουν και ο ανταγωνισμός για να καλυφθεί η θέση τους γίνεται πιο λυσσασμένος.
3. Η –αντικειμενικά, ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού συμφύεται με τις αντιθέσεις του σε έναν αγώνα επικράτησης με κυρίαρχο το πρώτο –ο καπιταλισμός καπιταλισμός.

4. Η αντιμπεριαλιστική πάλη  δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα όταν είναι απλά μετωπική ή “αντιφασιστική” –βλ. και παρακάτω.
5. Ο οπορτουνισμός σε όλες του τις εκφάνσεις αποτελεί 5^η φάλαγγα στο κίνημα: βλ το απολειφάδι του Μάρκο Ρίτσο, που συμμετείχε σε φιλορωσικές διαδηλώσεις “για την ειρήνη”με –πλάι –πλάι σφυροδρέπανα και δικέφαλους αητούς, το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας (και μάλιστα νωρίς-νωρίς, να "προλάβει" από το Γενάρη) το “Νέο ΚΚ Γιουγκοσλαβίας (NKPJ)” κλπ
Δυστυχώς και η σοσιαλιστική Κούβα, επέλεξε παρόμοιο ολισθηρό δρόμο καλού και κακού ιμπεριαλιστή

Τα κύρια ζητήματα για κάθε πόλεμο είναι: ποια τάξη τον διεξάγει, με ποιο σκοπό, σε ποια φάση της ιστορικής της ανάπτυξης.
Με βάση την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να κριθεί εάν ένας πόλεμος είναι αντιδραστικός ή προοδευτικός και από τίνος την πλευρά Η εργατική τάξη, ο λαός, δεν έχει κανένα συμφέρον από τη νίκη της μιας, ή της άλλης, ιμπεριαλιστικής δύναμης.
Αυτός είναι ο αλάνθαστος μπούσουλας βάσει του οποίου οφείλει να κινείται το κομμουνιστικό κίνημα, αξιοποιώντας την ιστορική μελέτη και ερμηνεύοντας με βάση μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία.

Αυτή η στάση αποτυπώνεται στην - με πρωτοβουλία ΚΚΕ -ΚΚ Τουρκίας -ΚΚ Μεξικού - ΚΚ  Εργαζόμενων της Ισπανίας, Κοινή Ανακοίνωση, , του και συνυπογράφεται από 68 Κομμουνιστικά Κόμματα και Νεολαίες. Να ποια πρέπει να είναι η θέση των κομμουνιστών απέναντι στους ιμπεριαλιστές κάθε απόχρωσης που τη γη ξαναμοιράζουν και με των λαών το αίμα τα σύνορα αλλάζουν: «Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

ΚΚ Ρωσίας:
Ο στρατιωτικός εκβιασμός της Δύσης
χρειάζεται σθεναρή απάντηση
με τη μορφή της γνωστής - σταθερής στάσης της Ρωσίας

Όπως είναι γνωστό ΚΚ στη Ρωσία πολιτικά (και %) δεν υπάρχει το κίνημα “εκφράζεται” βασικά Gennady Zyuganov (Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας Коммунистическая Партия Российской Федерации, КПРФ) – βλ (21-2): Είναι καιρός να σταματήσουν οι ενέργειες του ΝΑΤΟ για τη μετατροπή της Ουκρανίας σε φασιστικό κράτος
(θαυμάστε «κομμουνιστή»)
Η κατάσταση στα σύνορα μεταξύ της Ουκρανίας και των δημοκρατιών του Ντονμπάς έχει επιδεινωθεί στα άκρα. Οι ουκρανικές ένοπλες μονάδες εντείνουν τους βομβαρδισμούς των εδαφών της ΛΔΚ και της LPR δημιουργώντας την ανάγκη για μαζική εκκένωση ενώ ταυτόχρονα, η Δύση και τα φιλοδυτικά και εθνικιστικά μέσα ενημέρωσης της Ουκρανίας εντείνουν τον πόλεμο πληροφοριών εναντίον της Ρωσίας. Η κατάσταση δείχνει προφανώς πλήρη συντονισμό στρατιωτικών προκλήσεων και της επιθετικής κυβερνοεπίθεσης.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ οργανώνει όλο και πιο ανοιχτά τις επικίνδυνες περιπέτειες. Ο Μπάιντεν ανακοινώνει προσωπικά μυθικές ημερομηνίες δήθεν έναρξης του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, σχολιάζει τις συγκρούσεις στο Ντονμπάς και επιπλήττει τον Ζελένσκι -με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον προκαλεί σκόπιμα αυξανόμενες εντάσεις στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας.

Η ΚΕ του CPRF έχει επανειλημμένα σημειώσει ότι ο στόχος των αρχών των ΗΠΑ και των συνοδοιπόρων τους στο Λονδίνο είναι η τελική υποδούλωση της Ουκρανίας και η αφαίμαξη της Ρωσίας ενώ ταυτόχρονα επιδιώκεται το έργο της υπονόμευσης του οικονομικού δυναμικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της μείωσης της επιρροής της στον σύγχρονο κόσμο (σσ. sic!!).
Ο πόλεμος στο κέντρο της Ευρώπης, οι αναγκαστικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και ΟΙ επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα της ΕΕ θα αύξαναν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον, που γίνεται όλο και πιο αδύναμη στον παγκόσμιο ανταγωνισμό της με τη σοσιαλιστική (σω…ω…ω..πα!) Κίνα, επιδιώκει να λύσει τα δικά της προβλήματα καταστρέφοντας τις οικονομίες των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ.
Σήμερα, όσοι παίζουν σύμφωνα με τους αγγλοσαξωνικούς κανόνες συνήθως υποβάλλουν τη Ρωσία σε ένα μπαράζ κατηγοριών.
(…) Οι δυτικοί ηγέτες προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν το νόημα και το πνεύμα των αποφάσεων της Δίκης της Νυρεμβέργης. Στα μέσα του περασμένου αιώνα η ανθρωπότητα πλήρωσε μια τέτοια πολιτική με εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Μόνο ο σοβιετικός λαός έχασε 27 εκατομμύρια ζωές ανδρών και γυναικών στον αγώνα κατά του φασισμού (σσ. προσέξτε συνειρμικά ΕΣΣΔ=Ρωσία).

Το CPRF είναι πεπεισμένο ότι ο στρατιωτικός εκβιασμός της Δύσης πρέπει να λάβει μια σθεναρή απάντηση με τη μορφή της σταθερής στάσης της Ρωσίας για την υπεράσπιση του άμαχου πληθυσμού του Donbass και την τιμωρία των επιτιθέμενων. Η κατάσταση απαιτεί τα ακόλουθα έκτακτα μέτρα.

1.  Είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους – όλους τους πρόσφυγες από το Ντονμπάς – που αναζητούν καταφύγιο από τον πόλεμο στη ρωσική επικράτεια. Καλούμε όλους να τους παράσχουν όση βοήθεια χρειάζονται.
Στο έργο αυτό πρέπει να συμμετέχουν –όλοι ενωμένοι, φορείς της κρατικής εξουσίας, κόμματα και κινήματα, επιχειρήσεις και οργανισμοί και πολίτες της χώρας μας.
2. Η έκκληση της Κρατικής Δούμας προς τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του DPR και του LPR γίνεται όλο και πιο επίκαιρη. Σήμερα μια τέτοια απόφαση αναδεικνύεται ως το κλειδί για τον περιορισμό της επιθετικότητας εναντίον των δύο δημοκρατιών και για την προστασία των πληθυσμών τους.
3. Το ότι η Ουάσιγκτον εφαρμόζει ένα πολύπλευρο σχέδιο για την υποδούλωση της Ουκρανίας, τη δαιμονοποίηση της Ρωσίας και την αποδυνάμωση της Ευρώπης –σσ. …αυτό πια, έχει γίνει απολύτως σαφές. Πρέπει να ληφθούν μια σειρά μέτρων για να εξαναγκαστούν οι εμπνευστές της μαζικής αιματοχυσίας (σσ. προφανώς ο Πούτιν και η καπιταλιστική Ρωσία εξαιρείται, σε ειρήνη.
4. Στη διεθνή σκηνή έχει έρθει η ώρα να ξεκινήσει μια αποφασιστική πολιτική επίθεση ενάντια σε κάθε προσπάθεια αποκατάστασης του φασισμού. Στη διεθνή σκηνή, οι ρωσικές αρχές θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλη την επιρροή που έχει η χώρα μας στους διεθνείς οργανισμούς για τον σκοπό αυτό. Κατά την ανάπτυξη αντιφασιστικών και αντιπολεμικών κινημάτων, προτείνουμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο το οπλοστάσιο της διμερούς και πολυμερούς αλληλεπίδρασης με άλλες χώρες και να χρησιμοποιήσουμε ευρέως την κοινοβουλευτική και λαϊκή διπλωματία.

Όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι οι δημοκρατικοί μηχανισμοί στην Ουκρανία έχουν καταργηθεί. Μετά το κρατικό πραξικόπημα του 2014, η πραγματική πολιτική που στο έδαφός της υπονομεύεται όλο και περισσότερο από επιθετικές εθνικιστικές ομάδες αντιπροσωπεύοντας μια απόλυτη τρομοκρατική μειονότητα, φοβούνται τον Ουκρανό και επιβάλλουν κανόνες συμπεριφοράς στα μέλη του πολιτικού κατεστημένου (σσ. απίστευτο!) Αυτό εξηγεί και τον πολιτικό μετασχηματισμό του Βλαντιμίρ Ζελένσκι. Εκλεγμένος από τους Ουκρανούς ως πρόεδρος της ειρήνης στο Ντονμπάς και της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία, έγινε όχημα του αντίθετου είδους πολιτικής.
Στην παρούσα κατάσταση, το έργο της απελευθέρωσης της Ουκρανίας από τη δικτατορία Μπαντέρα δεν μπορεί να επιλυθεί από τον ίδιο τον ουκρανικό λαό. Ο άμαχος πληθυσμός της χώρας εξακολουθεί να είναι εν μέρει σε θέση να εκφράσει τη γνώμη του μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, αλλά δεν μπορεί να αντιταχθεί στις δυνάμεις του τρόμου που είναι οπλισμένες μέχρι τα δόντια. Το έργο της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας πρέπει να γίνει το βασικό μέλημα της παγκόσμιας κοινότητας.

ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας:
Ο λαός της Ουκρανίας δεν πρέπει να πέσει θύμα
του παγκόσμιου κεφαλαίου και των ολιγαρχών
(πλην Πούτιν –βεβαίως, βεβαίως)
Και στο βάθος “σοσιαλισμός”...

Μετά από έκκληση της ηγεσίας του DPR και του LPR, οι ρωσικές αρχές ξεκίνησαν μια νόμιμη στρατιωτικοπολιτική επιχείρηση με στόχο να εξαναγκάσουν τους Ναζί προβοκάτορες σε ειρήνη.
Τα βήματα που έγιναν αποσκοπούν στη διασφάλιση της ειρήνης στο Ντονμπάς και στην ασφάλεια της Ρωσίας έναντι των αυξανόμενων απειλών από την πλευρά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η στρατιωτικοποίηση της Ανατολικής Ευρώπης μετά τη διάλυση της Συνθήκης της Βαρσοβίας είναι γεγονός. Τα επιθετικά σχέδια της Ουάσιγκτον αποδείχθηκαν στη διαδικασία καταστροφής της Γιουγκοσλαβίας. Τα σχέδια των ΗΠΑ και των δορυφόρων του ΝΑΤΟ να υποδουλώσουν την Ουκρανία δεν πρέπει να υλοποιηθούν. Αυτά τα επιθετικά σχέδια δημιουργούν κρίσιμες απειλές για την ασφάλεια της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με τα συμφέροντα του ουκρανικού λαού.

Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αυξήσουν τα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα στον παγκόσμιο κόσμο με κάθε κόστος. Δεν πτοούνται από το γεγονός ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ο τορπιλισμός του Nord Stream-2 και η απειλή πολέμου στην Ευρώπη προκαλούν μεγάλες οικονομικές απώλειες για τις χώρες της ευρωζώνης.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους λαούς του κόσμου να συνειδητοποιήσουν την περιπετειώδη φύση της πολιτικής της Ουάσιγκτον και να θυμηθούν την εμπειρία των ευρέων αντιπολεμικών κινημάτων. Η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος θα εξασφάλιζε την αλληλεγγύη με τους ειρηνόφιλους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας και θα προστατεύσει το δικαίωμά τους για ανεξάρτητη ανάπτυξη.

Το ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας αναδεικνύει την ανάγκη να εξαλειφθούν άπαξ δια παντός τα αποτελέσματα των πολυετών λυσσασμένων προσπαθειών κυριαρχίας ληστών στην Ουκρανία –που αποτελεί την πραγματική πολιτική στο έδαφός της: τρομοκρατούν τον ουκρανικό λαό και επιβάλλουν στις αρχές μια επιθετική πολιτική πορεία. Υποχωρώντας σε αυτή την πίεση, ο Ζελένσκι πρόδωσε τα συμφέροντα των συμπολιτών του που τον είχαν εκλέξει ως πρόεδρο της ειρήνης στο Ντονμπάς και των σχέσεων καλής γειτονίας με τη Ρωσία.

Εφόσον η Ρωσική Ομοσπονδία έχει λάβει θέση για την υπεράσπιση του λαού του Ντονμπάς, είναι απαραίτητο να παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια στους πρόσφυγες και στον άμαχο πληθυσμό της ΛΔΔ και του ΛΔΚ. Καλούμε την κοινωνία μας να τους παράσχει όλη την απαραίτητη βοήθεια και υποστήριξη.
Ο εξαναγκασμός των προβοκάτορων του Κιέβου σε ειρήνη και ο περιορισμός της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ είναι απαραίτητα περισσότερο από ποτέ –είναι επιτακτική ανάγκη του σήμερα. Μόνο η αποστρατικοποίηση και η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας μπορούν να εξασφαλίσουν διαρκή ασφάλεια για τους λαούς της Ρωσίας, της Ουκρανίας και ολόκληρης της Ευρώπης. Θεωρούμε σημαντικό να κάνουμε ευρεία χρήση των μεθόδων της λαϊκής διπλωματίας και της ανθρωπιστικής συνεργασίας για την προστασία της ειρήνης και την αποτροπή της αναζωπύρωσης του φασισμού.

Η στρατηγική θέση του CPRF είναι γνωστή: η κύρια εγγύηση της ειρήνης, της δημιουργικής προσπάθειας και της ανάπτυξης είναι η κίνηση στον δρόμο της κοινωνικής προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης, στον δρόμο του σοσιαλισμού.

Ο Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας
          Gennady Zyuganov

4 Μαρτίου 2022 | Μόσχα
Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Προς τα Κομμουνιστικά & Εργατικά Κόμματα
Коммунистическая Партия Российской Федерации

     Αγαπητοί σύντροφοι,
Με αυτή την επιστολή, το Διεθνές Τμήμα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας γνωστοποιεί τη θέση του σχετικά με την απόφαση της 24^ης Φεβρουαρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας για τη διεξαγωγή ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία με στόχο την προστασία του πληθυσμού της Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, αποστρατικοποιώντας και αποναζιστοποιώντας τη χώρα που έχει γίνει πηγή συνεχούς επιθετικότητας, εθνικισμού και ρωσοφοβίας.

Επί οκτώ χρόνια, υπό συνεχή βομβαρδισμό πόλεων και χωριών από Ουκρανούς νεοφασίστες, άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων πεθαίνουν — πεθαίνουν μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μιλούν τη μητρική τους ρωσική γλώσσα, δεν θέλουν να ζουν σύμφωνα με τους φασιστικούς νόμους και δεν θέλουν να δουν την Ουκρανία να μετατρέπεται σε φυλάκιο του ΝΑΤΟ στην Ανατολή.

Ως αποτέλεσμα του κρατικού πραξικοπήματος του 2014 που πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εξουσία στην Ουκρανία καταλήφθηκε από δεξιές αντιδραστικές δυνάμεις κορεσμένες με το δηλητήριο του ναζισμού Μπαντέρα και του αντισοβιετισμού. Ξεκίνησαν σαρωτικές διώξεις της διαφωνίας, με την απαγόρευση όλων των κομμάτων και κινημάτων που αντιτάχθηκαν στη στρατιωτικοποίηση και τον φασισμό της χώρας. Ο πρώτος στόχος διώξεων και απαγορεύσεων ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας.

Το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων στο Συνδικαλιστικό Σώμα της Οδησσού ήταν το αποκορύφωμα της φρενήρους ρωσοφοβίας, ένα «σύμβολο» των αντιλαϊκών προθέσεων όσων έκαναν προσπάθεια για την εξουσία, βγήκαν για διακοπή των ιστορικών δεσμών με τη Ρωσία και για τους διαχωρισμός του ρωσικού πληθυσμού.

Οι Συμφωνίες του Μινσκ που ξεκίνησε η Ρωσία προκειμένου να τερματιστούν οι εχθροπραξίες στο Ντονμπάς, θα μπορούσαν να παρέχουν έναν οδικό χάρτη για την επίτευξη ειρήνης στην περιοχή, ωστόσο, η νεοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν είχε ποτέ την πρόθεση να συμμορφωθεί με αυτόν. Με ώθηση από τη Δύση, δεσμεύτηκε για μια στρατιωτική λύση του ζητήματος.

Δράμα στην κατάσταση ήταν το γεγονός ότι οι αρχές του Μπαντέρα στο Κίεβο αναζητούσαν ολοένα και πιο ενεργά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Το έδαφος της χώρας γινόταν προγεφύρωμα για την ανάπτυξη των όπλων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Η στρατιωτικοποίηση προχωρούσε με ταχύτητα.
Η δημιουργία στρατιωτικών βάσεων στην Ουκρανία και η ανάπτυξη συγκροτημάτων κρούσης στις παραμεθόριες περιοχές δημιούργησαν θεμελιωδώς νέες ευκαιρίες για την δημιουργία πυρηνικών πυραύλων ενάντια στη Ρωσία. Επιπλέον, κατά παράβαση όλων των υπογεγραμμένων διεθνών συνθηκών, η Ουκρανία δήλωσε επίσημα ότι ήθελε να δημιουργήσει πυρηνικά όπλα.

Η κατάσταση στα σύνορα μεταξύ της Ουκρανίας και των δημοκρατιών του Ντονμπάς έφτασε στο σημείο ανάφλεξης. Οι στρατιωτικές μονάδες από την ουκρανική πλευρά ενίσχυσαν τους βομβαρδισμούς της επικράτειας της ΛΔΚ και του LPR αναγκάζοντας τους πολίτες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ο αριθμός των θυμάτων μεγάλωνε. Παρακινούμενη από τις ΗΠΑ, η ουκρανική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να εισβάλει στο Ντονμπάς.
Προέκυψε έντονη ανάγκη να ληφθούν μέτρα για την προστασία περισσότερων από 800.000 Ρώσων πολιτών εκεί και την αποτροπή της γενοκτονίας του ειρηνικού πληθυσμού του Ντονμπάς.

Η κατάσταση απαιτούσε έκτακτα μέτρα για την απελευθέρωση της χώρας από τη δικτατορία, αλλά αυτά τα μέτρα δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν από τον ουκρανικό λαό, επειδή ο άμαχος πληθυσμός της χώρας ήταν απλά ανίκανος να αντισταθεί στις δυνάμεις του τρόμου, που ήταν οπλισμένες μέχρι τα δόντια και χρειαζόταν βοήθεια.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας επανειλημμένα έθεσε το ζήτημα της αναγνώρισης των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ που αναπτύσσονταν σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και προειδοποίησε για τις πιθανές συνέπειες της αγνόησης των προφανών γεγονότων.

Το Κόμμα προχώρησε αποκλειστικά από τα συμφέροντα των εργαζομένων της περιοχής θεωρώντας πολύ σημαντική την εφαρμογή των σχεδίων αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας.
Η ανάγκη αποστρατιωτικοποίησης και αποναζισμού της Ουκρανίας για να μην γίνει εστία της ναζιστικής ιδεολογίας θα πρέπει να γίνει το κύριο μέλημα της παγκόσμιας κοινότητας προκειμένου να αποτραπεί η μετατροπή της χώρας σε ναζιστικό κράτος, προγεφύρωμα της επιθετικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με αιχμή του δόρατος κατά των ευρασιατικών χωρών.

Καλούμε όλες τις προοδευτικές και πολιτικές δυνάμεις στη Ρωσία και στον κόσμο να χρησιμοποιήσουν τους μηχανισμούς της λαϊκής διπλωματίας για χάρη της φιλίας αιώνων μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών.

Το Διεθνές Τμήμα της ΚΕ
του ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας