Στον απόηχο της 8ης Μάρτη

Στη χτεσινή μας ανάρτηση για την 8^η Μάρτη | Διεθνή Μέρα της Γυναίκας, δώσαμε τίτλο «Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς “το άλλο μισό του ουρανού”»
Ακριβώς το μισό –ούτε +1%, ούτε πλην …ισότητα κοινωνική και πολιτική, που την παλεύουμε με τον τρόπο που ξέρουμε

Στον αντίποδα οι αστοί με τα ΜΜΕ|ΜΚΔ τους (βλ. ενδεικτικά CNN) που μίλησαν για “έμφυλη βία και σεξισμό καθώς και αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία” που “ζήτησαν χιλιάδες διαδηλωτές στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας”.

Αν νομίσετε πως εννοούσαν το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος - εργατικών ομοσπονδιών, σωματείων, ενώσεων αυτοαπασχολούμενων και φοιτητικών συλλόγων, κάνετε λάθος! Προέβαλαν τη «συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος όπου έχει προγραμματιστεί συναυλία και δρώμενα», το γεγονός ότι σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία (σώ…ω…πα!) “τα δικαιώματα των γυναικών «υπέστησαν επίθεση» το 2021” ενώ τα συνθήματα –λένε, ήταν «τι κάνω με το σώμα μου δεν αφορά κανέναν», «ακόμα και αν φορέσω τη φούστα μου καπέλο, όταν λέω όχι σημαίνει ότι δεν θέλω» -«στη Θεσσαλονίκη, μαζί με πολλά αντιπολεμικά μηνύματα»…

Συζητώντας –τηλεφωνικά (προς το παρόν –ακόμη, αρνείται να βγει στη μάχη λόγω Covid) με την καλή φίλη Χαρούλα η κουβέντα το ΄φερε στη γυναίκα της αντίστασης και του ΔΣΕ και συγκεκριμένα στη “ζαλίγκα” (είχαμε και συζήτηση “ιστορικο_ετυμολογική” για τον όρο) την παρέπεμψα στο “Αγώνας είναι αυτός συναγωνιστή, αγώνας... Αν τον κερδίσουμε τα κερδίσαμε όλα, κι όταν τον χάσουμε τα χάνουμε όλα”.
(από το βιβλίο "Με τους Αντάρτες στα βουνά" του πρωτομάστορα και ποιητή της τέχνης της φωτογραφίας, «με τις απανωτές δυστυχίες μας και τις λιγοστές χαρές μας» φωτογράφου της Εθνικής Αντίστασης Σπύρου Μελετζή)

🔹 Μια μέρα είχα πάει σ’ ένα κοντινό χωριό που λέγεται Στένωμα. Σ’ αυτό το χωριό ήταν εγκατεστημένο το Πολιτικό Γραφείο του Κ.Κ.Ε. και τράβηξα κάτι φωτογραφίες. Όταν γύριζα πίσω στη Βίνιανη νωρίς το απόγευμα, βρήκα στο δρόμο μια ομάδα γυναικών που ξεκουράζονταν σε μια βρύση που βρίσκεται πριν από τη Βίνιανη. Να ένα ωραίο θέμα, είπα μέσα μου. Θα φωτογραφίσω αυτές τις γυναίκες με τις ζαλίγκες τους μόλις ετοιμασθούν να ξεκινήσουν. Τις πλησίασα και τις χαιρέτισα κατά τον συνηθισμένο τρόπο:

🔹 Γεια σας συναγωνίστριες...
🔺 Γεια σου συναγωνιστή
🔹 Από πού έρχεσθε;
🔺 Από τη Νεράιδα -συναγωνιστή

Κι’ όταν άκουσα πως ερχόταν από το χωριό Νεράιδα κι είχανε περπατήσει έτσι φορτωμένες πέντε ώρες, άρχισαν πάλι οι τύψεις να με βασανίζουν. Πέντε ώρες πορεία και φορτωμένες έτσι. Ε, αυτό πια πώς να το χωρέσει ο νους μου…
Ανάμεσά τους ξεχώριζε μια γριά (είναι αυτή που έχω στο λεύκωμά μου με την κασόνα ζαλίγκα). Αυτή τράβηξε πιο πολύ την προσοχή μου, οι άλλες ήταν νέες, και την ρώτησα τότε:

🔹 «Καλά, εσύ συναγωνίστρια, δεν έχεις κανένα δικό σου, καμιά κόρη, καμιά αγγόνα, να ερχόταν εκείνη “αγγαρεία”, παρά φορτώθηκες εσύ γριά γυναίκα αυτή την κασόνα και περπάτησες τόσες ώρες.»

Να τι μ’ απάντησε εκείνη η Ευρυτάνα γυναίκα:

🔻 «Έχω συναγωνιστή, και κόρες κι αγγόνες, αλλά όλες πήγανε σήμερα “αγγαρεία”.
Αγώνας είναι αυτός συναγωνιστή, αγώνας. Αν τον κερδίσουμε τα κερδίσαμε όλα, κι όταν τον χάσουμε τα χάνουμε όλα».

Βούρκωσαν τα μάτια μου –γράφει ο Μελετζής κι άθελα άρχισαν να κυλάν τα δάκρυα.
Καμώθηκα πως ήθελα να πιω νερό και πήγα κοντά στη βρύση. Πλύθηκα για να κρύψω τα δάκρυα που κυλούσαν στο πρόσωπό μου και να πάρω λίγο κουράγιο. Και χίλια κανόνια να έπεφταν με μιάς ίσως θα μπορούσαν να τ’ αντέξουν τ’ αυτιά μου. Μα τούτα τα λόγια της Ευρυτάνας γριάς ήταν αδύνατο να τ’ αντέξω.

Την ίδια στιγμή σαν να βρισκόμουνα σε έκσταση ή έβλεπα ένα θάμα, άρχισε εκείνη η γυναίκα με την κασόνα ζαλίγκα να μεγαλώνει, να μεγαλώνει, να γίνεται στοιχειό και δράκαινα, να ξεπερνά τις κορφές του Βελουχιού και ν’ ανεβαίνει στα μεσούρανα.
Μέσα στο νου μου αυτή η γυναίκα έλαμψε και φωτίστηκε και στάθηκε μπροστά μου επιβλητική, μεγαλόπρεπη, ακατάλυτη. Κι εγώ μπροστά της ένας νάνος, ένα τίποτε. Την έβλεπα και δεν τη χόρταινα. Να, έλεγα, αυτή είναι η Ελλάδα, βουνήσια Ελλάδα, που αγωνίζεται και μάχεται για τη λευτεριά.

Ήθελα να τρέξω κοντά της, να την αγγίξω, να πάρω κι εγώ δύναμη, να πάρω κουράγιο να γεμίσω την ψυχή μου με πίστη και θάρρος, με αυτοπεποίθηση για να μπορώ να πράξω κι εγώ κάτι. Μα δεν είχα ούτε μια στάλα δύναμη. Τα πόδια μου λες κι είχαν κολλήσει σε λάσπη ή είχαν ριζώσει μεσ’ στη γη, δεν μπορούσα να τα κουνήσω και έτσι καρφώθηκα στο ίδιο μέρος και την κοίταζα αμίλητος και σαν υπνωτισμένος. Και μόνο όταν σηκώθηκαν και οι άλλες κοπέλες με τις ζαλίγκες τους και μούπαν «Γεια σου συναγωνιστή», τότε συνήλθα. Τότε τις φωτογράφισα κι έφυγα ντροπιασμένος.

Σκεπτόμουνα πάντα, κι ως τα σήμερα ακόμα, τι έδωσε ο λαός μας σ’ αυτό το διάστημα της κατοχής και τι αντάλλαγμα πήρε για τις τόσες και τόσες του θυσίες. Έρχονται στιγμές, ακόμα και σήμερα, που φέρνω μπρος στα μάτια μου όλο αυτό το μεγαλείο του λαού μας όπως το ζήσαμε όλοι όσοι είχαμε την τύχη, την ευλογία του θεού και βρεθήκαμε τότε στην Ελεύθερη Ελλάδα, και πονώ για τον λαό μας και για την κατάρα που τον δέρνει. Κι όταν μάλιστα ξέρεις ποια είναι αυτή η κατάρα τότε πονάς ακόμα πιο πολύ. ▪️

(…)
Τα χρόνια περνούν και οι άνθρωποι που με τον απελευθερωτικό τους αγώνα έγραψαν ιστορία, πριν η ιστορία ασχοληθεί μαζί τους, ένας - ένας έφυγαν.
Κάθε χρόνο, στο «προσκλητήριο», όλο και κάποιοι απουσιάζουν.
Μαζί τους φεύγει μια εποχή, όχι όμως και τα προβλήματα και τα αιτήματα για ψωμί, δουλιά, λευτεριά.

Μου έφερες τσιγάρα μωρέ ζαγαρι; | Στη θεια Φώτω

Ένας άλλος φίλος –κατά δήλωση φούρναρης (αν και σπούδασε μηχανολογία ΤΕΙ Πειραιά), κάτοικος Πρέβεζας (;;) με επισήμανση “Αυτές τις γυναίκες θέλω να θυμάμαι και να τιμώ ! - γι αυτές τις γυναίκες νιώθω τόση μα τόση υπερηφάνεια και τις λατρεύω - αυτές πρέπει να  μνημονεύουμε, όχι μόνο σήμερα όχι μόνο αύριο ούτε μεθαύριο. Μα κάθε μέρα. // Στη θεια Φώτω” !!! … γράφει

- Μου έφερες τσιγάρα μωρέ ζαγάρι;

Με ρώτησε με φωνή δυνατή και συνάμα γεμάτη αγάπη η ηλικιωμένη γυναίκα.

-Σου φερα Θεια Φωτω απάντησα εγω.

Άντε βαλε εσύ το μπρίκι στη φωτιά. Πάω εγώ να μοιράσω τα υπόλοιπα ψωμιά στο χωριό και σε κανα τέταρτο θα είμαι πίσω.

-Άιντε καμάρι μου και γω θα στον έχω έτοιμο τον καφέ.

Άιντε σύρε στη δλεια σου.
Έφυγα του σκοτωμού.
Ήθελα να τελειώσω όσο γρηγορότερα γινόταν.
Ήθελα να γυρίσω και να πιω τον καφέ απ τα χεράκια της "αραβωνιάρας" μου.
Έτσι θέλαμε να λέμε ο ένας τον άλλον.
Πατημένα τα 45 εγώ τότε κι η θεια Φωτω είχε περάσει τον ένα αιώνα ζωής πριν κανα τεσσάρι χρόνια.
Λεβέντισσα.

Νταρντανογυναίκα σε όλα της.
Τετρακόσια ταχε. Δε φορούσε καν γυαλιά όταν της έφερνα τον Ριζοσπάστη να τον διαβάσει.
Όλα τα φρόντιζε μόνη της. Όλα όμως
-Άμα έρθεις αύριο καμάρι μου να μου φέρεις ένα πάκο μακαρόνια και κανα καλμαλίνη, ντάξει;

-Ό,τι θέλει το κορίτσι μου απαντούσα εγώ.

Μπορώ να πω όχι;
Σε ποιον να πεις όχι άλλωστε;
Σε ποιον;
Στον άνθρωπο που σέβονταν και καμάρωναν όλοι;
Άπαντες στο μικρό μαρτυρικό χωριό ήταν περήφανοι και καμάρωναν για την αντάρτισσα Φωτεινή.
Τέσσερα βόλια την είχαν βρει στο κορμί της και κείνη επέζησε. Έγκυος τότε στην μοναδική της κόρη την Ιουλία. Τα κατάφερε. Επέζησε.
Πέρασε φυλακές, βασανιστήρια, εξορίες, ξύλο ανελέητο.
Δε λύγισε.
Δεν υπέγραψε.
Αγωνίστρια σε όλα της.

-Μου δίνει ζωή ο Θεός για τούτη δω την κοπέλα έλεγε δείχνοντας την ογδοντάχρονη κόρη της. Άμα πεθάνω εγώ θα χαθεί και τούτη.

Χαιρόμουν να καθόμαστε μαζί και να κουβεντιάζουμε για ώρες στο μικρό δωμάτιο με την ξυλόσομπα στη μέση.
Λέγαμε για το κόμμα, για τα καινούργια μέτρα που θα ψήφιζε η κυβέρνηση. Για τα συλλαλητήρια που οργανώνονταν απ΄ το ΠΑΜΕ.

-Μακάρι να με βάσταζαν τα ποδάρα μου και θα ρχόμουν και γω μαζί σου αύριο μου έλεγε. Γέρασα μωρέ. Δε βαστάω πια.
- Εσύ θεια Φωτω τις βάζεις όλες κάτω απαντούσα εγώ θέλοντας να εμψυχώσω τη γριά αντάρτισσα.

Ποιος;
Εγώ.

Πες μου τώρα για το Γράμμο. Πες μου πως γνώρισες τον άντρα σου. Θέλω να μάθω. Πες μου πού τον κρέμασαν οι φασίστες. Πέστα μου όλα.

Και κείνη μου τα λέγε ξανά και ξανά, μέχρι που κουραζότανε και ακουμπούσε πίσω το κεφάλι της και την έπερνε ο ύπνος.

Κι εγώ σαν καλός αραβωνιάρης της έβγαζα τις παντόφλες, της ανέβαζα τα πόδια στο κρεβάτι και την σκέπαζα με την κουβέρτα της. Έφευγα σιγά σιγά μη την ξυπνήσω για να ξαναβρεθούμε πάλι την άλλη μέρα. Με φρέσκο καφέ με καινούριο πακέτο τσιγάρα και καινούργιες ιστορίες απ το Γράμμο.

Έτσι διδάχθηκα εγώ την ιστορία.
Όχι απ τα βιβλία του σχολείου και τις ιστορικές ψευτιές των μεγαλοεκδοτών.
Όχι απ' τα πληρωμένα ντοκιμαντέρ και τα σκηνοθετημένα ψεύτικα βίντεο του γιου τιουμπ.
Αυτές τις γυναίκες θέλω να θυμάμαι και να τιμώ !
Γι αυτές τις γυναίκες νιώθω τόση μα τόση υπερηφάνεια και τις λατρεύω.
Αυτές τις γυναίκες πρέπει να  μνημονεύουμε, όχι μόνο σήμερα όχι μόνο αύριο ούτε μεθαύριο.
Μα κάθε μέρα.

Στη θεια Φώτω !!!

“Ελλάδα τέλος –από δω και πέρα τίποτα!”

Δημήτρης Ραβάνης – Ρεντής: γεννήθηκε το 1925. Το έργο του είναι πλούσιο και πολυεδρικό.
Θα επισημάνουμε μόνον ορισμένα σημεία πολύ περιληπτικά, κάνοντας ένα χρονικό χωρισμό.

Περίοδος 1940 - 1944. Περίοδος νεανική. Πυκνών αντιστασιακών εμπειριών και πείρας ζωής.
Κυριαρχεί στο έργο του η ποίηση και το ηρωικό στοιχείο, τα θούρια, το θεατρικό σκετς και «επιθεώρηση». Ανάμεσα σ' αυτά και η επιθεώρηση «Η φαλάκρα του Μουσολίνι», που παιζόταν στους συνοικισμούς από ερασιτεχνικό θίασο.

Περίοδος 1944 - 1949. Περίοδος του εμφύλιου πολέμου. Ο Ρεντής πολεμά με το ντουφέκι και την πένα. Το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ συγκροτεί έναν περιοδεύοντα θίασο, με επικεφαλής τον αείμνηστο Αντώνη Γιαννίδη. Εκείνη την εποχή έγραψε και τα τραγούδια «Βροντάει ο Ολυμπος και πάλι», «Είμαστε εμείς θεμελιωτές», «Ο Μπελογιάννης ζει» και άλλα.

Περίοδος 1949 - 1968... Είναι η περίοδος της ωριμότητας του πληθωρικού ταλέντου του. Δημοσίευσε πάνω από 25 έργα: Τρία μυθιστορήματα, δύο νουβέλες, δύο συλλογές διηγημάτων, πέντε θεατρικά, εννιά ποιητικές συλλογές και τα άλλα ήταν παιδικά βιβλία. Δεν άφησε κανένα είδος τέχνης ανεκμετάλλευτο. Εγραψε σενάρια, έγινε κινηματογραφικός καλλιτεχνικός διευθυντής, γύρισε δική του ταινία, που είχε μεγάλη επιτυχία και απέσπασε πολλά διεθνή βραβεία. Πέθανε στις 21 Μάρτη του 1996.

Πλήρης άνθρωπος και δημιουργός
Η ζωή του "ένα κομμάτι ουρανός"

8η Μάρτη - Διεθνής Μέρα της Γυναίκας: Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς “το άλλο μισό του ουρανού”

 

Το άλλο μισό τ' ουρανού
Μάνα-κόρη-αδερφή-συντρόφισσα στη ζωή και στον αγώνα

Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας η 8η του Μάρτη.
Μέρα αγώνα για την κατάκτηση της ισοτιμίας και χειραφέτησης των εργατριών, των γυναικών από τ' άλλα λαϊκά στρώματα, έτσι όπως καθιερώθηκε από τη Β` Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, στην Κοπεγχάγη το 1910.
Και καθιερώθηκε στη μνήμη των εργατριών από τα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, που ο αγώνας τους, για μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, στις 8 του Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα.

Στα 165 χρόνια από τότε, το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα μπορεί να είχε κατακτήσεις, μα οι αιτίες των προβλημάτων των απλών ανθρώπων του μόχθου, αλλά και της ανισοτιμίας των γυναικών, συνεχίζουν να υπάρχουν, να αναπαράγονται, στις συνθήκες της εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Έτσι σήμερα –με την πανδημία να “δίνει χέρι”, οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας και όχι μόνο, που παράγουν μαζί με τους άνδρες τον κοινωνικό πλούτο, βρίσκονται σε χειρότερη θέση, στην ίδια ώρα που η ολιγαρχία συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερα πλούτη, κλέβοντας το μόχθο των εργαζομένων.
Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, των επιπτώσεων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και, γενικά, γίνονται πρώτες το δοκιμαστήριο της εφαρμογής κάθε αντιλαϊκής επιλογής.

Η φετινή 8η Μάρτη –αναφέρει το ΚΚΕ στο σχετικό μήνυμα της ΚΕ, “βρίσκει για ακόμα μια χρονιά τις εργάτριες και υπαλλήλους, τις επιστήμονες, τις επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις άνεργες και συνταξιούχους, τις νέες μητέρες, τις μαθήτριες - φοιτήτριες, τις πρόσφυγες - μετανάστριες, ανήσυχες και ανασφαλείς από το ξέσπασμα ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Δεν αφορά μόνο τις γυναίκες στην Ουκρανία, στις οποίες εκφράζουμε την αναμφισβήτητη αλληλεγγύη μας.
Αφορά και τις γυναίκες, τον λαό στη χώρα μας, γιατί το αστικό κράτος ως μέλος του ΝΑΤΟ, με τις αμερικάνικες βάσεις και άλλες ΝΑΤΟικές υποδομές, με τις άμεσες στρατιωτικές αποστολές του εμπλέκεται στο κουβάρι των οικονομικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
(…)”

“Γυναικείο Ζήτημα”

Η θέση της γυναίκας σε κάθε κοινωνία, αλλά και η σχέση της με την κοινωνικοπολιτική πάλη, έγινε αντικείμενο μελέτης των κλασικών του Μαρξισμού.
Το ενδιαφέρον τους για το «Γυναικείο Ζήτημα» πήγαζε από την επιδίωξη τους να μελετούν κάθε κοινωνικό ζήτημα, αναπτύσσοντας την κοσμοθεωρία και καθοδηγώντας την επαναστατική δράση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών. Είναι χαρακτηριστικό το κλασικό έργο του Ενγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», στο ολόπλευρο φώτισμα όλων των πτυχών των σχέσεων και των αντιθέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, της ταξικής τους καταβολής και της προοπτικής οριστικής λύσης τους στον κομμουνισμό, στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που θα απελευθερώσει πραγματικά τη γυναίκα.
Μόνο με το πέρασμα από το μικρό σπιτικό στο συλλογικό νοικοκυριό μπορεί να πάψει πλέον να αποτελεί σκλάβα του σπιτιού και να αναλώνει τις δυνάμεις της σε πράγματα που την περιορίζουν, στενεύουν τους ορίζοντές της και την οδηγούν στην καθυστέρηση.

«Πρώτος αυτός», γράφει ο Φ. Ενγκελς στο βιβλίο του «Αντι-Ντίρινγκ», αναφερόμενος στον Φουριέ, «διατύπωσε τη σκέψη ότι ο βαθμός χειραφέτησης της γυναίκας στην κάθε δοσμένη κοινωνία αποτελεί το φυσικό μέτρο της γενικότερης χειραφέτησης» ⁽¹⁾.

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια ορισμένα χαρακτηριστικά και επίκαιρα αποσπάσματα από έργα του Λένιν για το «Γυναικείο Ζήτημα».

Μακρύς ο δρόμος...

Ο Λένιν στο άρθρο του «Η μεγάλη πρωτοβουλία» αναφέρει:
«Πάρτε τη θέση της γυναίκας. Κανένα δημοκρατικό κόμμα στον κόσμο σε καμία από τις προχωρημένες αστικές δημοκρατίες δεν έκανε από αυτή την άποψη μέσα σε ολόκληρες δεκαετίες ούτε το ένα εκατοστό από όσα κάναμε εμείς στον πρώτο κιόλας χρόνο της εξουσίας μας. Δεν αφήσαμε, με την πραγματική σημασία της λέξης, πέτρα πάνω στην πέτρα από τους αισχρούς εκείνους νόμους για την ανισοτιμία της γυναίκας, για τους περιορισμούς στα διαζύγια, για τις απαίσιες διατυπώσεις που περιβάλλανε το διαζύγιο, για τη μη αναγνώριση των εξώγαμων παιδιών, για την αναζήτηση των πατεράδων τους κτλ., νόμους που τα υπολείμματά τους είναι πάρα πολλά σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, προς αίσχος της αστικής τάξης του καπιταλισμού. Εχουμε χιλιάδες φορές το δικαίωμα να είμαστε περήφανοι για όσα κάναμε σ' αυτό τον τομέα. Οσο πιο παστρικά όμως καθαρίζουμε το έδαφος από τη σαβούρα των παλιών αστικών νόμων και θεσμών, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται για μας ότι πρόκειται μονάχα για το ξεκαθάρισμα του εδάφους πριν από την ανοικοδόμηση, όχι όμως ακόμη και για την ίδια την ανοικοδόμηση.
Η γυναίκα εξακολουθεί να είναι σκλάβα του σπιτιού, παρ' όλους τους απελευθερωτικούς νόμους, γιατί την πιέζει, την πνίγει, την αποβλακώνει, την ταπεινώνει το μικρό σπιτικό νοικοκυριό, που την καρφώνει στην κουζίνα και στα παιδιά και σπαταλά την εργατική της δύναμη σε μια δουλιά μέχρι εξωφρενισμού μη παραγωγική, τιποτένια, εκνευριστική, αποβλακωτική, βασανιστική. Η πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας, ο πραγματικός κομμουνισμός θα αρχίσει μόνο εκεί και τότε, όπου και όταν αρχίσει η μαζική πάλη (καθοδηγούμενη από το προλεταριάτο που κατέχει την κρατική εξουσία) ενάντια σ' αυτό το μικρό σπιτικό νοικοκυριό, ή πιο σωστά η μαζική ανασυγκρότησή του σε μεγάλο σοσιαλιστικό νοικοκυριό.
(...) Οι κοινές εστίες φαγητού, οι βρεφικοί σταθμοί, οι παιδικοί κήποι - να τα δείγματα αυτών των φιντανιών, να τα απλά, τα καθημερινά μέσα που δεν έχουν τίποτε το πομπώδες, το μεγαλόστομο, το πανηγυρικό και που στην πράξη είναι ικανά να ελαττώσουν, να εξαλείψουν την ανισοτιμία της με τον άντρα, σ' ό,τι αφορά το ρόλο της στην κοινωνική παραγωγή και στην κοινωνική ζωή. Τα μέσα αυτά δεν είναι καινούρια, έχουν δημιουργηθεί (όπως όλες γενικά οι υλικές προϋποθέσεις του σοσιαλισμού) από το μεγάλο καπιταλισμό, όμως μέσα στο καπιταλιστικό καθεστώς κατάντησαν πρώτο, κάτι το σπάνιο, δεύτερο - πράγμα ιδιαίτερα σπουδαίο - έγιναν μικρεμπορικές επιχειρήσεις, με όλες τις χειρότερες πλευρές της κερδοσκοπίας, του κέρδους, της απάτης, της νοθείας, είτε κατάντησαν "ακροβατισμοί της αστικής φιλανθρωπίας", που οι καλύτεροι εργάτες με το δίκιο τους τη μισούσαν και την περιφρονούσαν» ⁽²⁾.

Σε άλλο σημείο σημειώνει: «Ελάχιστοι άντρες, ακόμα και προλετάριοι, σκέπτονται πόσο μπορούν να αλαφρώσουν απ' τα βάρη και τις φροντίδες τις γυναίκες ή και να τις απαλλάξουν ολότελα, αν έστεργαν να συνδράμουν στη "γυναικεία δουλιά". Αλλά όχι, γιατί αυτό αντίκειται, βλέπετε, "στα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του άντρα". Ο άντρας θέλει να έχει την ανάπαυση και την άνεσή του. Σπιτική ζωή της γυναίκας είναι να θυσιάζει τον εαυτό της για χιλιάδες τιποτένια μικροπράγματα. Το παλιό δικαίωμα της κυριαρχίας του άντρα εξακολουθεί να ζει με συγκαλυμμένη μορφή. Αντικειμενικά η δούλα του τον εκδικείται γι' αυτό, επίσης με συγκαλυμμένη μορφή: η καθυστέρηση της γυναίκας, η μη κατανόηση των επαναστατικών ιδανικών του άντρα, μειώνει τη ζωτικότητα και την αποφασιστικότητά του για αγώνα» ⁽³⁾ .

“Χειραφέτηση των γυναικών” και ταξική πάλη

Ο Λένιν σε συζήτησή του με την Κλάρα Τσέτκιν, μπροστά στην προετοιμασία για το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αναφέρει: «Στις θέσεις θα πρέπει να τονίζεται έντονα ότι η πραγματική απελευθέρωση των γυναικών είναι δυνατή μόνο στον κομμουνισμό. Πρέπει να ξεκαθαριστεί σε βάθος το ζήτημα της αδιάρρηκτης σχέσης ανάμεσα στη θέση της γυναίκας, σαν ανθρώπου και μέλους της κοινωνίας, και στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ετσι θα ξεχωρίσουμε καλά από το αστικό κίνημα για τη "χειραφέτηση της γυναίκας". Αυτό θέτει επίσης τις βάσεις για την εξέταση του γυναικείου ζητήματος σαν μέρος του κοινωνικού, εργατικού ζητήματος, πράγμα που μας επιτρέπει να το συνδέουμε σταθερά με την προλεταριακή ταξική πάλη και επανάσταση... Σ' αυτό συνίσταται η σημασία του γυναικείου κινήματος για την ταξική πάλη του προλεταριάτου και το ιστορικό δημιουργικό του καθήκον: την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας».

Παρακάτω υπογραμμίζει την αναγκαιότητα της ειδικά σχεδιασμένης δουλιάς για τις γυναίκες: «Η άρνηση της αναγκαιότητας ειδικών οργάνων για τη δουλιά μας ανάμεσα στις πλατιές μάζες γυναικών είναι μια απ' τις εκδηλώσεις της αρκετά ριζωμένης και πολύ ριζοσπαστικής θέσης των "ακριβών μας φίλων" από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα.(...) Πώς τα βγάζουν πέρα κάτι τέτοιοι τηρητές των "καθαρών αρχών" με τις αναγκαιότητες που μας επιβάλλονται ιστορικά στην επαναστατική μας πολιτική; Ολοι οι συλλογισμοί αυτοί γίνονται σκόνη μπροστά στην αδυσώπητη αναγκαιότητα: δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου χωρίς τα εκατομμύρια των γυναικών, δεν μπορούμε χωρίς αυτές να επιτελέσουμε το έργο της κομμουνιστικής ανοικοδόμησης. (...) Γι' αυτό είναι ολότελα σωστό που προωθούμε αιτήματα προς όφελος των γυναικών. Δεν είναι αυτό μίνιμουμ πρόγραμμα, δεν είναι πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με σοσιαλδημοκρατικό πνεύμα, με το πνεύμα της 2ης Διεθνούς. (...) Τα δικαιώματα και τα κοινωνικά μέτρα που διεκδικούμε για τη γυναίκα από την αστική κοινωνία είναι απόδειξη ότι καταλαβαίνουμε τη θέση και τα συμφέροντα των γυναικών και ότι θα τα λάβουμε υπόψη στη δικτατορία του προλεταριάτου. Φυσικά όχι με καταπραϋντικά μέτρα κηδεμονίας. Οχι, φυσικά, όχι έτσι, αλλά σαν επαναστάτες που καλούν τις γυναίκες σαν ισότιμες να δουλέψουν οι ίδιες για την αναδιοργάνωση της οικονομίας και του ιδεολογικού εποικοδομήματος» ⁽⁴⁾

Στον ταξικό αγώνα

με τ' άλλο φύλο

Σήμερα ο καπιταλισμός προβάλλει ως «σύγχρονο» επίτευγμά του την εξασφάλιση δήθεν της ισότητας ανδρών-γυναικών. Τα «πρότυπα» γυναικών, που στα πλαίσιά του κατακτούν την «ισότητα» τους και «διαφημίζουν» την «ανεξαρτησία» τους είναι αυτό της «γυναίκας - επιχειρηματία», δηλαδή της γυναίκας που «χειραφετήθηκε» γιατί εκμεταλλεύεται εργαζόμενους, ή της γυναίκας που η κοινωνικοοικονομική ή και πολιτική της δραστηριότητά συμβάλλει στην αναπαραγωγή και διαιώνιση των σχέσεων εκμετάλλευσης. Προβάλλει ως «αξία» την ικανότητα της γυναίκας να χρησιμοποιεί τα ιδιαίτερα φυλετικά χαρακτηριστικά της τα οποία υποτίθεται τη «χειραφετούν» από το «ανταγωνιστικό» ανδρικό φύλο αφού της παρέχουν οικονομική ανεξαρτησία, ή της γυναίκας του καπιταλιστή που στα πλαίσια της «οικογένειας» διαφημίζει το «φιλάνθρωπο» πρόσωπο της απάνθρωπης κοινωνίας. Το πρότυπο του «θηλυκού επιχειρηματία», της εκμετάλλευσης των φυλετικών χαρακτηριστικών, ή της φιλάνθρωπης αστής, είναι οι χειρότερες μορφές υποδούλωσης στη σαπίλα της αντίδρασης των επιχειρηματιών και της εξουσίας τους για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών.

Τα προβλήματα της ανεργίας, της κατώτερης αμοιβής, της σύνταξης, της καταπίεσης από την ενασχόληση με το άχαρο νοικοκυριό, της επιβολής του ρόλου της αποκλειστικής ενασχόλησης με ό,τι η καπιταλιστική κοινωνία απεχθάνεται να αντιμετωπίσει, όπως π.χ η παροχή προνοιακών υπηρεσιών, θα αρχίσουν να αντιμετωπίζονται μόνο μέσα από την κοινή πάλη γυναικών και ανδρών των λαϊκών στρωμάτων, στο δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, κόντρα στις επιδιώξεις, στην πολιτική και την εξουσία της πλουτοκρατίας. Μόνο έτσι θα ανατρέψουν την πραγματικότητα της σκλαβιάς και της διπλής καταπίεσης, για να κάνουν μαζί την «έφοδο στον ουρανό», κατακτώντας το δικό τους μέλλον, με το πέρασμα από «το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας».

¹. Κ. Μαρξ και Φ. Ενγκελς, Απαντα, ρ εκδ., τ. 20, σελ. 270-271
². Β. Ι. Λένιν, Απαντα, τ. 39, σελ. 23-25
³. Αναμνήσεις για τον Β. Ι. Λένιν, ρ. εκδ., τ. 5, 1970, σελ. 37-39
⁴. Αναμνήσεις για τον Β. Ι. Λένιν, ό.π.

🇨🇺  Vilma Espín Guillois: ο τυφώνας, που μας άφησε τη σιγουριά εκπλήρωσης κάθε ανθρώπινης και επαναστατικής αποστολής
🇨🇺 Η Κούβα αποτίει φόρο τιμής στη Vilma Espín

ΟΓΕ: η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα,
γιατί είναι αφιερωμένη σε όλες τις αγωνίστριες της ζωής

Μπροστά στην Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας

Εργαζόμενη, αυτοαπασχολούμενη, μισθωτή - αυτοαπασχολούμενη επιστήμονα, αγρότισσα, φοιτήτρια, νέα μητέρα, συνταξιούχε, μετανάστρια και πρόσφυγα, αναφέρει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας η 8η Μάρτη, είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα, γιατί είναι μέρα αφιερωμένη σε όλες τις αγωνίστριες της ζωής.

• Βιώνουμε, όπως κι εσύ, την ανασφάλεια για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
• Ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε.
• Πραγματική ασπίδα προστασίας είναι η πάλη για την κάλυψη των αναγκών μας στην εργασία, την υγεία, τη μόρφωση των παιδιών μας, την προστασία της μητρότητας.
• Με τη συλλογική μας οργάνωση μπορούμε να αντιπαλέψουμε την πολιτική που λογαριάζει τις ζωές μας με τη λογική του «κόστους» για το κράτος και με κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.
• Αυτό ανέδειξαν οι αγώνες των εργατών και των γυναικών τους στη ΛΑΡΚΟ, την CΟSCΟ, στα μπλόκα του αγώνα των αγροτών, σε κάθε αγωνιστική εστία σε χώρους δουλειάς και γειτονιές.
• Απ’ αυτούς τους αγώνες αντλούμε δύναμη και κουράγιο, για να πυκνώσουμε το ποτάμι της συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης, να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση, τους εκβιασμούς, τη βία, ιδιαίτερα την εργοδοτική, κρατική.

Σήμερα, τον 21^ο αιώνα, υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε όλες και όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας, με μέτρα προστασίας της μητρότητας, με μισθούς και συντάξεις που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας.

Αντιπαλεύουμε την πολιτική Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων, που στο όνομα της «συμφιλίωσης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» και των «ίσων ευκαιριών» μας καταδικάζουν σε ωράρια και ζωή λάστιχο, για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί από την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας.

• Διεκδικούμε την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που προωθούν τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!
• Δεν συμβιβαζόμαστε με τα εξαντλητικά, ακανόνιστα ωράρια, με τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, που εξαφανίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας.
• Δεν ανεχόμαστε να μένουμε οι αυτοαπασχολούμενες για μέρες χωρίς εισόδημα, όταν αναγκαζόμαστε να κλείνουμε το κατάστημα ή την ατομική μας επιχείρηση, αν τύχει να αρρωστήσουμε εμείς ή τα παιδιά μας.
• Δεν συμβιβαζόμαστε να ξεκληριζόμαστε οι αγρότισσες κι οι οικογένειες μας. Δεν αντέχουμε το κόστος παραγωγής, για το πετρέλαιο, το ΦΠΑ σε μέσα και εφόδια. Ενώ οι καλλιέργειές μας είναι απροστάτευτες από | τις φυσικές καταστροφές, λόγω έλλειψης των απαραίτητων έργων υποδομής (αρδευτικά, αντιπλημμυρικά, | αντιπυρικά κ.ά), την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις διαχρονικά χαρίζουν αφορολόγητο πετρέλαιο και άλλα προνόμια στους εφοπλιστές, τους επιχειρηματικούς ομίλους στον αγροτικό τομέα, στο εμπόριο και αλλού.

Σήμερα, τον 21^ο αιώνα, με το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα καλύπτει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας: από τις διαγνωστικές, γυναικολογικές εξετάσεις, τον προγεννητικό έλεγχο, την Ιατρικώς ΥποΒοηθούμενη Αναπαραγωγή, μέχρι την περίθαλψη ασθενών με covid ή με άλλες παθήσεις.

Δεν συμβιβαζόμαστε να αγωνιούμε για μια θέση νοσηλείας στα γονατισμένα από την πανδημία νοσοκομεία, να χρυσοπληρώνουμε γιατρούς και εξετάσεις στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας, με το άγχος αν θα μπορέσουμε να πάρουμε άδεια από τη δουλειά για να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας που νοσούν.
Δεν είναι μονόδρομος να θρηνούμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, να έχουμε υποστελεχωμένα και με λειψό εξοπλισμό νοσοκομεία και μονάδες ΠΦΥ, να μη φτάνουν οι ΜΕΘ για τους ασθενείς που τις έχουν ανάγκη.

Δεν συμφιλιωνόμαστε με την πολιτική που λογαριάζει την υγεία, τις ζωές μας με τη λογική του “κόστους-οφέλους”, με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων, που τσακίζει από δέκα μεριές το εισόδημά μας με τους άμεσους κι έμμεσους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, με τους φουσκωμένους και απλησίαστους λογαριασμούς ενέργειας, που είναι προϋπόθεση για τις πράσινες επενδύσεις των ενεργειακών κολοσσών.

Δεν ανεχόμαστε η κυβέρνηση της ΝΔ με τη στήριξη των κομμάτων που κυβέρνησαν (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ | ΚΙΝΑΛ) να χαρίζει 11 δισ. ευρώ για επιδοτήσεις και προνόμια στους επιχειρηματικούς κολοσσούς, να δίνουν 7 δισ. για τα Rafale και τις φρεγάτες, για να εξυπηρετηθούν οι ΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, ενώ την ίδια στιγμή καταδικάζει το λαό στην ακρίβεια και τη φτώχεια.

Αντιπαλεύουμε τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που μας αφήνουν ευάλωτες στην ανασφάλεια και την πολύμορφη βία. Όσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες δυσκολεύονται να απεγκλωβιστούν από βίαιες, παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, ώστε κάθε γυναίκα να είναι χειραφετημένη οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.

• Την κοινή αγωνιστική μας δράση προσπαθούν να βομβαρδίσουν οι φεμινιστικές «φωνές» που παρουσιάζουν την «κυριαρχία των αντρών» ως κύρια αιτία για τις διακρίσεις που βιώνουν οι γυναίκες.
• Έτσι, αθωώνουν την εξουσία των εκμεταλλευτών, ανδρών και γυναικών, την κοινωνία που έχει στο DNA της την καταπίεση, την ανισοτιμία, παράγει και αναπαράγει τις αντιδραστικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των δύο φύλων, αλλά και τις ανορθολογικές θεωρίες περί «κοινωνικής κατασκευής του φύλου»

ΟΓΕ - Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας

 

Μαζικές - μαχητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία και στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν θα αποτελέσουν οι συγκεντρώσεις που οργανώνονται από την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, σωματεία και φορείς, την Τρίτη 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.
Στην Αττική, η συγκέντρωση θα γίνει στις 6.30 μ.μ. στο Σύνταγμα,  με προσυγκεντρώσεις στις 6 μ.μ. Στη Θεσσαλονίκη στις 7 μ.μ. στην πλ. Αγίας Σοφίας, ενώ κινητοποιήσεις οργανώνονται και σε άλλες πόλεις.
Στην κινητοποίηση στο Σύνταγμα θα παραβρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.

Στην κινητοποίηση της Αθήνας
καλούν δεκάδες Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και άλλοι φορείς

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα απευθύνουν: Φοιτητικοί Σύλλογοι της Αθήνας, η Επιτροπή Αγώνα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις,  η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), η ΠΕΚΑΜ και η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει και η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής (ΟΒΣΑ).

Το Συνδικάτο καθαριστριών νομού Αττικής και περιχώρων αποφάσισε να κηρύξει στάση εργασίας την Τρίτη από τις 12μ. ως τις 2 μ.μ. για να τιμήσει τους αγώνες της γυναίκας.

Εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς του Θριασίου, δρομολογούν λεωφορεία τα οποία θα αναχωρήσουν στις 17.00 από το δημοτικό πάρκινγκ στην Ελευσίνα και στις 17.15 από την παραλία Ασπροπύργου.

Κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις

• Πάτρα, στις 7 μ.μ., έξω από το Εργατικό Κέντρο, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Δημοκρατικών Γυναικών Πάτρας και του Εργατικού Κέντρου.
• Αλεξανδρούπολη, στις 6.30 μ.μ., στο δημαρχείο.
• Αγρίνιο, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Αγρινίου, μέλος της ΟΓΕ και του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου.
• Γιάννενα, στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων. Καλεί και το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων.
• Ζάκυνθος, στις 7 μ.μ., έξω από την π. Νομαρχία, μετά από κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου. Καλεί και η ΕΛΜΕ Ζακύνθου.
• Ηράκλειο, συγκέντρωση - συναυλία στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας, από τις Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ και την συμμετοχή σωματείων και φορέων.
• Χανιά, συγκέντρωση - συναυλία στις 7.30 μ.μ στην Πλατεία Νέων Καταστημάτων. Καλεί ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Χανίων (μέλος της ΟΓΕ), καθώς και σωματεία και φορείς.
• Ικαρία, στις 13.00, στην πλατεία Ευδήλου. Καλεί η Ένωση Δημοκρατικών Γυναικών Ικαρίας (μέλος της ΟΓΕ). Καλούν επίσης, το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Συναφών Επαγγελμάτων Ικαρίας - Φούρνων, το Σωματείο Συνταξιούχων Μισθωτών Ικαρίας-Φούρνων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ικαρίας - Φούρνων.
• Καλαμάτα, στις 7 μ.μ., στο παλιό δημαρχείο, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Γυναικών Καλαμάτας (μέλος της ΟΓΕ). Καλούν το Συνδικάτο Οικοδόμων Μεσσηνίας και το Σωματείο Εργαζομένων ΔΕΥΑ Μεσσηνίας, το Σωματείο Υπαλλήλων Ιδιωτικού Τομέα, το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος και το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού.
• Κέρκυρα, στις 11 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο. Καλούν ομάδες γυναικών, το Εργατικό Κέντρο και η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας
• Κεφαλονιά (Αργοστόλι), στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
• Κοζάνη, στις 6.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Κομοτηνή, στις 5.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Ροδόπης (μέλος της ΟΓΕ) και η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κομοτηνής. (Διαβάστε εδώ).
• Κόρινθος, στις 6 μ.μ., μπροστά από την Εθνική Τράπεζα. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Κορίνθου και ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Κορινθίας.
• Λαμία, στις 6.30 μ.μ, στην πλ. Ελευθερίας.
• Λιβαδειά, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Λιβαδειάς (μέλος της ΟΓΕ) και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
• Μυτιλήνη, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Σαπφούς, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης. Καλεί και το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο (ΠΕΚ).
• Νάουσα, στις 18.00, πικετοφορία στους δρόμους της πόλης που θα ξεκινήσει από το Εργατικό Κέντρο, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Νάουσας (μέλος ΟΓΕ).
• Πτολεμαΐδα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
• Πύργος, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
• Ρόδος, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κύπρου, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Ρόδου (μέλος ΟΓΕ). Καλεί και το Σωματείο Εργαζομένων στα ξενοδοχεία Amilia Mare και Paradise Village.
• Φλώρινα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
• Χαλκίδα, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Ταχυδρομείου.
• Χανιά, στις 7.30 μ.μ., συγκέντρωση - συναυλία, στην πλατεία Νέων Καταστημάτων. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Χανίων (μέλος ΟΓΕ), μαζί με την Επιτροπή Ειρήνης και εργατικά σωματεία του νομού.
• Στη Θεσσαλία θα πραγματοποιηθούν συσκέψεις, εκδηλώσεις και εξορμήσεις.

Εκδηλώσεις - συσκέψεις από Σωματεία

• Το Σάββατο 5 Μάρτη, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καλεί σε σύσκεψη στις 6.30 μ.μ. στα γραφεία του, Αγ. Φιλοθέης 5β, πίσω από τη Μητρόπολη. Παράλληλα προχωρά σε εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς.
• Το Σάββατο 5 Μάρτη, η Ομάδα Γυναικών Αλίμου θα πραγματοποιήσει εκδήλωση στις 6 μ.μ. στο  Β΄ΚΑΠΗ Αλίμου (Ελ. Βενιζέλου 17, Άνω Καλαμάκι)
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΓΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ, πραγματοποιούν ανοιχτή σύσκεψη στις 11 το πρωί, στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ (Μπουμπουλίνας 21), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, με θέμα «Η πάλη για χειραφέτηση και γυναικεία ισοτιμία, τα ιδιαίτερα προβλήματα των ναυτεργατριών στο ναυτικό επάγγελμα».
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, ο Σύλλογος εργαζομένων Δήμου Χαϊδαρίου πραγματοποιεί στις 12μ.  στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου εκδήλωση - συζήτηση με ομιλήτρια την Ελένη Ξηρογιάννη, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΠαΓΝΗ, στο πλαίσιο 3ωρης στάσης εργασίας από τις 12μ., έως τις 15.00, θα πραγματοποιήσει εκδήλωση στις 12 το μεσημέρι στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου με αναφορά στην επέτειο της 8^ης Μάρτη, τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των γυναικών.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας καλεί στη σύσκεψη που διοργανώνει με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας στις 7.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, στη Λήμνο, στις 8 μ.μ. στο κινηματοθέατρο «Μαρούλα» θα γίνει εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, που θα περιλαμβάνει ομιλία και προβολή αντιπολεμικής ταινίας. Καλούν ο ΣΕΠΕ Λήμνου, η ΕΛΜΕ Λήμνου - Αγ. Ευστρατίου, ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Αθλητικός Σύλλογος (ΜΕΑΣ) Λήμνος και η Κινηματογραφική Λέσχη Λήμνου.
• Την Τετάρτη 9 Μάρτη, ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων και  ιδιωτικών Υπαλλήλων και το Σωματείο Καθαριστριών Ν. Μαγνησίας διοργανώνουν σύσκεψη στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Βόλου.
• Το Σάββατο 12 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Αμαρουσίου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: «Ισότητα στα λόγια ή ισοτιμία στην πράξη;» Η 8η Μάρτη μας δείχνει τον δρόμο της πάλης ως ασπίδα προστασίας για τη χειραφέτηση και τη γυναικεία ισοτιμία», στις 18:00, στην Αίθουσα Κεραμιστών «Το ΤΟΛ», Λ.Κηφισίας 207, Μαρούσι.
• Το Σάββατο 12 Μάρτη, ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής «Ο Βύρων», καλεί σε εκδήλωση – συζήτηση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας. Θα γίνει στις 7 μ.μ., στο Εργατικό  Κέντρο Αθήνας (3^ης Σεπτεμβρίου 48^Α, 2^ος όροφος).
• Την Κυριακή 13 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Καβάλας διοργανώνει εκδήλωση στις 6 μ.μ., στο καφέ «Μετά τις δέκα».
• Επίσης με αφορμή την 8η Μάρτη, η ΟΓΕ δίνει συνέχεια στην προσπάθεια να συντονίσει τον αγωνιστικό βηματισμό της με σωματεία. Στην κατεύθυνση αυτή, την Δευτέρα 14 Μάρτη έχει καλέσει σε σύσκεψη το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων (7.30 μ.μ., στα γραφεία της), ενώ την Παρασκευή 18 Μάρτη οργανώνει συζήτηση με υγειονομικούς και Σωματεία Εργαζομένων σε νοσοκομεία της Αττικής (6 μ.μ., Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος, 4^ος όροφος).