Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος της Ουκρανίας και εμείς

Όταν από την πρώτη στιγμή –προτού καν ξεκινήσει ο πραγματικός πόλεμος στην Ουκρανία μιλήσαμε για ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη μεταξύ €υρωλάγνων, ρώσικου μεγαλοϊδεατισμού, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, Κίνας κλπ. κάποιοι φίλοι, συναγωνιστές και “συναγωνιστές”, πήγαν κυριολεκτικά «να μας φάνε» («Πούτιν & πάσης Ελλάδος» μέχρι και το «τι Πλαστήρας τι Παπάγος» θυμήθηκαν…
Προσπαθήσαμε να απαντήσουμε σε όλους, ατομικά μέσω inbox και δημόσια συνεχίζοντας στην ίδια ρότα.

Σε «ανύποπτο» χρόνο είχαμε αναφερθεί - 26 Γενάρη (βλ. Ουκρανία | ΝΑΤΟ_ΗΠΑ_Ρωσία – με το δάχτυλο στη σκανδάλη) …5 Φλεβάρη (βλ. “Ουκρανία - Ανατολική Ευρώπη: “Πρόβες πολέμου” συνοδεύουν τα σύνθετα παζάρια Δύσης – Ρωσίας”), καθώς και για ένθεν και ένθεν, “αριστερούς” & “μαϊντανούς”.
Και ακόμα πιο πριν το μακρινό 2014 στην εφαρμογή της ρήσης του Κένεντι - υπάρχει ένα άλλο είδος πολέμου – νέος στην σφοδρότητά του, αρχαίος στην προέλευσή του – ένας πόλεμος από αντάρτες, υπονομευτές, στασιαστές, δολοφόνους ... ένας πόλεμος ενέδρας αντί μάχης, διείσδυσης αντί επίθεσης, που επιδιώκει τη νίκη μέσα από τη διάβρωση και την εξάντληση του εχθρού αντί της ανάμειξής του... τρέφεται με την αναταραχή, που εξακολουθεί να κατέχει την περίοπτη θέση της στον “Αντισυμβατικό Πόλεμο [ΑΠ]” των Ειδικών Στρατιωτικών Δυνάμεων του Αμερικανικού Στρατού» βλ ΗΠΑ Εγχειρίδιο του Αντισυμβατικού Πολέμου... (επικαιροποιημένο συνεχώς από τότε τόσο επί Συριζα_ΑνΕλ, όσο και πρόσφατα επί ΝΔ)

Η ρωσική εισβολή –νύχι|κρέας της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης ανέδειξε τραγικά τις ανεπάρκειες ενός βαθειά διχασμένου και πολιτικά όχι μόνο ανώριμου αλλά και έξω από τη ζωή (αυτοαποκαλούμενου) κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος –λάστιχο, που κάνει πλέον “γαργάρα” τα πάντα. ινήματος για το ζήτημα του ιμπεριαλισμού. Μια σειρά δυνάμεις που αυτοαποκαλούνται «κομμουνιστικές» αδυνατούν, ή σκοπίμως αποφεύγουν, να δουν τον ιμπεριαλισμό μέσα από τα λενινιστικά κριτήρια.

Η κοσμοθεωρία μας
και η διαλεκτική σχέση οικονομίας - πολιτικής

Στο 2^ο κείμενο των Θέσεων του 21^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ –όπως αποτυπώθηκε και στην απόφαση ως αποτέλεσμα συνεχούς πολιτικής δουλειάς «μερμηγκιού» η σύνδεση οικονομίας - πολιτικής και η έκφραση των αντιθέσεων δεν αποτυπώνεται φωτογραφικά, αλλά πολύπλευρα, σε κίνηση, σε εξέλιξη. Η μεθοδολογία μελέτης, ανάλυσης και ερμηνείας των σύγχρονων φαινομένων του καπιταλισμού, του ιμπεριαλιστικού συστήματος και η αποτύπωσή τους βοηθά να αντιλαμβάνεται κάποιος καλύτερα πώς εξετάζουμε τα ζητήματα, πως τίποτα δεν μένει στάσιμο και αμετάβλητο.
1. Για παράδειγμα το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι ένα θέμα που μας απασχόλησε πολύ: το Κόμμα το άνοιξε τόσο μέσα στις γραμμές του όσο και με την πλατιά παρέμβασή του στην εργατική τάξη, στο λαό, στη νεολαία, θέλοντας να προετοιμάσει, να ενισχύσει αντανακλαστικά επαγρύπνησης απέναντι στα σχέδια της αστικής τάξης για βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Ενάντια σε αντιδράσεις πανικού, «πώς θα γλιτώσω τα παιδιά μου» ή ακόμα «τι θα πρέπει να κάνουμε για να μη γίνει πόλεμος». Όταν δεν αποσπάς την οικονομία από την πολιτική, πιο εύστοχα απαντάς γιατί ο πόλεμος είναι φαινόμενο αντικειμενικό, σύμφυτο του συστήματος της εκμετάλλευσης, ότι οι Ερντογάν κι οι Πούτιν –κι οι «διαβολικά καλοί» κι οι Μπάιντεν καθορίζουν τις εξελίξεις, όχι προσωπικά αλλά μέσα στην παγκόσμια πολιτική κονίστρα δεδομένο ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των μονοπωλίων αποτελεί τη βάση για την όξυνση των διεθνών αντιθέσεων και όχι εστιάζοντας μονομερώς στην επιθετική εξωτερική πολιτική συγκεκριμένων μόνο κρατών και ενώσεων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ Καπιταλιστική Ρωσία), με αυταπάτες για έναν «πολυπολικό κόσμο» όπου πολλά κέντρα εξουσίας ελέγχουν το ένα το άλλο με αποτέλεσμα έναν… «ειρηνικό κόσμο» όπου η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα πάει περίπατο και δημιουργεί αυταπάτες που συσκοτίζουν την πραγματικότητα, εγκλωβίζοντας το εργατικό-λαϊκό κίνημα στην πεποίθηση ότι είναι, τάχα, εφικτό να υπάρξει ένας «μη επιθετικός», δήθεν «φιλειρηνικός» καπιταλισμός.
2. Η καπιταλιστική- ιμπεριαλιστική πυραμίδα, είναι ρευστή, χώρες που ήταν στην κορφή πέφτουν και ο ανταγωνισμός για να καλυφθεί η θέση τους γίνεται πιο λυσσασμένος.
3. Η –αντικειμενικά, ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού συμφύεται με τις αντιθέσεις του σε έναν αγώνα επικράτησης με κυρίαρχο το πρώτο –ο καπιταλισμός καπιταλισμός.

4. Η αντιμπεριαλιστική πάλη  δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα όταν είναι απλά μετωπική ή “αντιφασιστική” –βλ. και παρακάτω.
5. Ο οπορτουνισμός σε όλες του τις εκφάνσεις αποτελεί 5^η φάλαγγα στο κίνημα: βλ το απολειφάδι του Μάρκο Ρίτσο, που συμμετείχε σε φιλορωσικές διαδηλώσεις “για την ειρήνη”με –πλάι –πλάι σφυροδρέπανα και δικέφαλους αητούς, το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας (και μάλιστα νωρίς-νωρίς, να "προλάβει" από το Γενάρη) το “Νέο ΚΚ Γιουγκοσλαβίας (NKPJ)” κλπ
Δυστυχώς και η σοσιαλιστική Κούβα, επέλεξε παρόμοιο ολισθηρό δρόμο καλού και κακού ιμπεριαλιστή

Τα κύρια ζητήματα για κάθε πόλεμο είναι: ποια τάξη τον διεξάγει, με ποιο σκοπό, σε ποια φάση της ιστορικής της ανάπτυξης.
Με βάση την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να κριθεί εάν ένας πόλεμος είναι αντιδραστικός ή προοδευτικός και από τίνος την πλευρά Η εργατική τάξη, ο λαός, δεν έχει κανένα συμφέρον από τη νίκη της μιας, ή της άλλης, ιμπεριαλιστικής δύναμης.
Αυτός είναι ο αλάνθαστος μπούσουλας βάσει του οποίου οφείλει να κινείται το κομμουνιστικό κίνημα, αξιοποιώντας την ιστορική μελέτη και ερμηνεύοντας με βάση μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία.

Αυτή η στάση αποτυπώνεται στην - με πρωτοβουλία ΚΚΕ -ΚΚ Τουρκίας -ΚΚ Μεξικού - ΚΚ  Εργαζόμενων της Ισπανίας, Κοινή Ανακοίνωση, , του και συνυπογράφεται από 68 Κομμουνιστικά Κόμματα και Νεολαίες. Να ποια πρέπει να είναι η θέση των κομμουνιστών απέναντι στους ιμπεριαλιστές κάθε απόχρωσης που τη γη ξαναμοιράζουν και με των λαών το αίμα τα σύνορα αλλάζουν: «Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

ΚΚ Ρωσίας:
Ο στρατιωτικός εκβιασμός της Δύσης
χρειάζεται σθεναρή απάντηση
με τη μορφή της γνωστής - σταθερής στάσης της Ρωσίας

Όπως είναι γνωστό ΚΚ στη Ρωσία πολιτικά (και %) δεν υπάρχει το κίνημα “εκφράζεται” βασικά Gennady Zyuganov (Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας Коммунистическая Партия Российской Федерации, КПРФ) – βλ (21-2): Είναι καιρός να σταματήσουν οι ενέργειες του ΝΑΤΟ για τη μετατροπή της Ουκρανίας σε φασιστικό κράτος
(θαυμάστε «κομμουνιστή»)
Η κατάσταση στα σύνορα μεταξύ της Ουκρανίας και των δημοκρατιών του Ντονμπάς έχει επιδεινωθεί στα άκρα. Οι ουκρανικές ένοπλες μονάδες εντείνουν τους βομβαρδισμούς των εδαφών της ΛΔΚ και της LPR δημιουργώντας την ανάγκη για μαζική εκκένωση ενώ ταυτόχρονα, η Δύση και τα φιλοδυτικά και εθνικιστικά μέσα ενημέρωσης της Ουκρανίας εντείνουν τον πόλεμο πληροφοριών εναντίον της Ρωσίας. Η κατάσταση δείχνει προφανώς πλήρη συντονισμό στρατιωτικών προκλήσεων και της επιθετικής κυβερνοεπίθεσης.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ οργανώνει όλο και πιο ανοιχτά τις επικίνδυνες περιπέτειες. Ο Μπάιντεν ανακοινώνει προσωπικά μυθικές ημερομηνίες δήθεν έναρξης του πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, σχολιάζει τις συγκρούσεις στο Ντονμπάς και επιπλήττει τον Ζελένσκι -με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον προκαλεί σκόπιμα αυξανόμενες εντάσεις στις σχέσεις Ρωσίας-Ουκρανίας.

Η ΚΕ του CPRF έχει επανειλημμένα σημειώσει ότι ο στόχος των αρχών των ΗΠΑ και των συνοδοιπόρων τους στο Λονδίνο είναι η τελική υποδούλωση της Ουκρανίας και η αφαίμαξη της Ρωσίας ενώ ταυτόχρονα επιδιώκεται το έργο της υπονόμευσης του οικονομικού δυναμικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της μείωσης της επιρροής της στον σύγχρονο κόσμο (σσ. sic!!).
Ο πόλεμος στο κέντρο της Ευρώπης, οι αναγκαστικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας και ΟΙ επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα της ΕΕ θα αύξαναν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα των ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον, που γίνεται όλο και πιο αδύναμη στον παγκόσμιο ανταγωνισμό της με τη σοσιαλιστική (σω…ω…ω..πα!) Κίνα, επιδιώκει να λύσει τα δικά της προβλήματα καταστρέφοντας τις οικονομίες των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ.
Σήμερα, όσοι παίζουν σύμφωνα με τους αγγλοσαξωνικούς κανόνες συνήθως υποβάλλουν τη Ρωσία σε ένα μπαράζ κατηγοριών.
(…) Οι δυτικοί ηγέτες προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν το νόημα και το πνεύμα των αποφάσεων της Δίκης της Νυρεμβέργης. Στα μέσα του περασμένου αιώνα η ανθρωπότητα πλήρωσε μια τέτοια πολιτική με εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Μόνο ο σοβιετικός λαός έχασε 27 εκατομμύρια ζωές ανδρών και γυναικών στον αγώνα κατά του φασισμού (σσ. προσέξτε συνειρμικά ΕΣΣΔ=Ρωσία).

Το CPRF είναι πεπεισμένο ότι ο στρατιωτικός εκβιασμός της Δύσης πρέπει να λάβει μια σθεναρή απάντηση με τη μορφή της σταθερής στάσης της Ρωσίας για την υπεράσπιση του άμαχου πληθυσμού του Donbass και την τιμωρία των επιτιθέμενων. Η κατάσταση απαιτεί τα ακόλουθα έκτακτα μέτρα.

1.  Είναι απαραίτητο να βοηθήσουμε παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους – όλους τους πρόσφυγες από το Ντονμπάς – που αναζητούν καταφύγιο από τον πόλεμο στη ρωσική επικράτεια. Καλούμε όλους να τους παράσχουν όση βοήθεια χρειάζονται.
Στο έργο αυτό πρέπει να συμμετέχουν –όλοι ενωμένοι, φορείς της κρατικής εξουσίας, κόμματα και κινήματα, επιχειρήσεις και οργανισμοί και πολίτες της χώρας μας.
2. Η έκκληση της Κρατικής Δούμας προς τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του DPR και του LPR γίνεται όλο και πιο επίκαιρη. Σήμερα μια τέτοια απόφαση αναδεικνύεται ως το κλειδί για τον περιορισμό της επιθετικότητας εναντίον των δύο δημοκρατιών και για την προστασία των πληθυσμών τους.
3. Το ότι η Ουάσιγκτον εφαρμόζει ένα πολύπλευρο σχέδιο για την υποδούλωση της Ουκρανίας, τη δαιμονοποίηση της Ρωσίας και την αποδυνάμωση της Ευρώπης –σσ. …αυτό πια, έχει γίνει απολύτως σαφές. Πρέπει να ληφθούν μια σειρά μέτρων για να εξαναγκαστούν οι εμπνευστές της μαζικής αιματοχυσίας (σσ. προφανώς ο Πούτιν και η καπιταλιστική Ρωσία εξαιρείται, σε ειρήνη.
4. Στη διεθνή σκηνή έχει έρθει η ώρα να ξεκινήσει μια αποφασιστική πολιτική επίθεση ενάντια σε κάθε προσπάθεια αποκατάστασης του φασισμού. Στη διεθνή σκηνή, οι ρωσικές αρχές θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλη την επιρροή που έχει η χώρα μας στους διεθνείς οργανισμούς για τον σκοπό αυτό. Κατά την ανάπτυξη αντιφασιστικών και αντιπολεμικών κινημάτων, προτείνουμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρο το οπλοστάσιο της διμερούς και πολυμερούς αλληλεπίδρασης με άλλες χώρες και να χρησιμοποιήσουμε ευρέως την κοινοβουλευτική και λαϊκή διπλωματία.

Όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι οι δημοκρατικοί μηχανισμοί στην Ουκρανία έχουν καταργηθεί. Μετά το κρατικό πραξικόπημα του 2014, η πραγματική πολιτική που στο έδαφός της υπονομεύεται όλο και περισσότερο από επιθετικές εθνικιστικές ομάδες αντιπροσωπεύοντας μια απόλυτη τρομοκρατική μειονότητα, φοβούνται τον Ουκρανό και επιβάλλουν κανόνες συμπεριφοράς στα μέλη του πολιτικού κατεστημένου (σσ. απίστευτο!) Αυτό εξηγεί και τον πολιτικό μετασχηματισμό του Βλαντιμίρ Ζελένσκι. Εκλεγμένος από τους Ουκρανούς ως πρόεδρος της ειρήνης στο Ντονμπάς και της εξομάλυνσης των σχέσεων με τη Ρωσία, έγινε όχημα του αντίθετου είδους πολιτικής.
Στην παρούσα κατάσταση, το έργο της απελευθέρωσης της Ουκρανίας από τη δικτατορία Μπαντέρα δεν μπορεί να επιλυθεί από τον ίδιο τον ουκρανικό λαό. Ο άμαχος πληθυσμός της χώρας εξακολουθεί να είναι εν μέρει σε θέση να εκφράσει τη γνώμη του μέσω των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, αλλά δεν μπορεί να αντιταχθεί στις δυνάμεις του τρόμου που είναι οπλισμένες μέχρι τα δόντια. Το έργο της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας πρέπει να γίνει το βασικό μέλημα της παγκόσμιας κοινότητας.

ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας:
Ο λαός της Ουκρανίας δεν πρέπει να πέσει θύμα
του παγκόσμιου κεφαλαίου και των ολιγαρχών
(πλην Πούτιν –βεβαίως, βεβαίως)
Και στο βάθος “σοσιαλισμός”...

Μετά από έκκληση της ηγεσίας του DPR και του LPR, οι ρωσικές αρχές ξεκίνησαν μια νόμιμη στρατιωτικοπολιτική επιχείρηση με στόχο να εξαναγκάσουν τους Ναζί προβοκάτορες σε ειρήνη.
Τα βήματα που έγιναν αποσκοπούν στη διασφάλιση της ειρήνης στο Ντονμπάς και στην ασφάλεια της Ρωσίας έναντι των αυξανόμενων απειλών από την πλευρά των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Η στρατιωτικοποίηση της Ανατολικής Ευρώπης μετά τη διάλυση της Συνθήκης της Βαρσοβίας είναι γεγονός. Τα επιθετικά σχέδια της Ουάσιγκτον αποδείχθηκαν στη διαδικασία καταστροφής της Γιουγκοσλαβίας. Τα σχέδια των ΗΠΑ και των δορυφόρων του ΝΑΤΟ να υποδουλώσουν την Ουκρανία δεν πρέπει να υλοποιηθούν. Αυτά τα επιθετικά σχέδια δημιουργούν κρίσιμες απειλές για την ασφάλεια της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με τα συμφέροντα του ουκρανικού λαού.

Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να αυξήσουν τα ανταγωνιστικά τους πλεονεκτήματα στον παγκόσμιο κόσμο με κάθε κόστος. Δεν πτοούνται από το γεγονός ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ο τορπιλισμός του Nord Stream-2 και η απειλή πολέμου στην Ευρώπη προκαλούν μεγάλες οικονομικές απώλειες για τις χώρες της ευρωζώνης.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους λαούς του κόσμου να συνειδητοποιήσουν την περιπετειώδη φύση της πολιτικής της Ουάσιγκτον και να θυμηθούν την εμπειρία των ευρέων αντιπολεμικών κινημάτων. Η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος θα εξασφάλιζε την αλληλεγγύη με τους ειρηνόφιλους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας και θα προστατεύσει το δικαίωμά τους για ανεξάρτητη ανάπτυξη.

Το ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας αναδεικνύει την ανάγκη να εξαλειφθούν άπαξ δια παντός τα αποτελέσματα των πολυετών λυσσασμένων προσπαθειών κυριαρχίας ληστών στην Ουκρανία –που αποτελεί την πραγματική πολιτική στο έδαφός της: τρομοκρατούν τον ουκρανικό λαό και επιβάλλουν στις αρχές μια επιθετική πολιτική πορεία. Υποχωρώντας σε αυτή την πίεση, ο Ζελένσκι πρόδωσε τα συμφέροντα των συμπολιτών του που τον είχαν εκλέξει ως πρόεδρο της ειρήνης στο Ντονμπάς και των σχέσεων καλής γειτονίας με τη Ρωσία.

Εφόσον η Ρωσική Ομοσπονδία έχει λάβει θέση για την υπεράσπιση του λαού του Ντονμπάς, είναι απαραίτητο να παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια στους πρόσφυγες και στον άμαχο πληθυσμό της ΛΔΔ και του ΛΔΚ. Καλούμε την κοινωνία μας να τους παράσχει όλη την απαραίτητη βοήθεια και υποστήριξη.
Ο εξαναγκασμός των προβοκάτορων του Κιέβου σε ειρήνη και ο περιορισμός της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ είναι απαραίτητα περισσότερο από ποτέ –είναι επιτακτική ανάγκη του σήμερα. Μόνο η αποστρατικοποίηση και η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας μπορούν να εξασφαλίσουν διαρκή ασφάλεια για τους λαούς της Ρωσίας, της Ουκρανίας και ολόκληρης της Ευρώπης. Θεωρούμε σημαντικό να κάνουμε ευρεία χρήση των μεθόδων της λαϊκής διπλωματίας και της ανθρωπιστικής συνεργασίας για την προστασία της ειρήνης και την αποτροπή της αναζωπύρωσης του φασισμού.

Η στρατηγική θέση του CPRF είναι γνωστή: η κύρια εγγύηση της ειρήνης, της δημιουργικής προσπάθειας και της ανάπτυξης είναι η κίνηση στον δρόμο της κοινωνικής προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης, στον δρόμο του σοσιαλισμού.

Ο Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας
          Gennady Zyuganov

4 Μαρτίου 2022 | Μόσχα
Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Προς τα Κομμουνιστικά & Εργατικά Κόμματα
Коммунистическая Партия Российской Федерации

     Αγαπητοί σύντροφοι,
Με αυτή την επιστολή, το Διεθνές Τμήμα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας γνωστοποιεί τη θέση του σχετικά με την απόφαση της 24^ης Φεβρουαρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας για τη διεξαγωγή ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία με στόχο την προστασία του πληθυσμού της Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, αποστρατικοποιώντας και αποναζιστοποιώντας τη χώρα που έχει γίνει πηγή συνεχούς επιθετικότητας, εθνικισμού και ρωσοφοβίας.

Επί οκτώ χρόνια, υπό συνεχή βομβαρδισμό πόλεων και χωριών από Ουκρανούς νεοφασίστες, άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων πεθαίνουν — πεθαίνουν μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μιλούν τη μητρική τους ρωσική γλώσσα, δεν θέλουν να ζουν σύμφωνα με τους φασιστικούς νόμους και δεν θέλουν να δουν την Ουκρανία να μετατρέπεται σε φυλάκιο του ΝΑΤΟ στην Ανατολή.

Ως αποτέλεσμα του κρατικού πραξικοπήματος του 2014 που πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εξουσία στην Ουκρανία καταλήφθηκε από δεξιές αντιδραστικές δυνάμεις κορεσμένες με το δηλητήριο του ναζισμού Μπαντέρα και του αντισοβιετισμού. Ξεκίνησαν σαρωτικές διώξεις της διαφωνίας, με την απαγόρευση όλων των κομμάτων και κινημάτων που αντιτάχθηκαν στη στρατιωτικοποίηση και τον φασισμό της χώρας. Ο πρώτος στόχος διώξεων και απαγορεύσεων ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας.

Το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων στο Συνδικαλιστικό Σώμα της Οδησσού ήταν το αποκορύφωμα της φρενήρους ρωσοφοβίας, ένα «σύμβολο» των αντιλαϊκών προθέσεων όσων έκαναν προσπάθεια για την εξουσία, βγήκαν για διακοπή των ιστορικών δεσμών με τη Ρωσία και για τους διαχωρισμός του ρωσικού πληθυσμού.

Οι Συμφωνίες του Μινσκ που ξεκίνησε η Ρωσία προκειμένου να τερματιστούν οι εχθροπραξίες στο Ντονμπάς, θα μπορούσαν να παρέχουν έναν οδικό χάρτη για την επίτευξη ειρήνης στην περιοχή, ωστόσο, η νεοναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν είχε ποτέ την πρόθεση να συμμορφωθεί με αυτόν. Με ώθηση από τη Δύση, δεσμεύτηκε για μια στρατιωτική λύση του ζητήματος.

Δράμα στην κατάσταση ήταν το γεγονός ότι οι αρχές του Μπαντέρα στο Κίεβο αναζητούσαν ολοένα και πιο ενεργά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Το έδαφος της χώρας γινόταν προγεφύρωμα για την ανάπτυξη των όπλων των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Η στρατιωτικοποίηση προχωρούσε με ταχύτητα.
Η δημιουργία στρατιωτικών βάσεων στην Ουκρανία και η ανάπτυξη συγκροτημάτων κρούσης στις παραμεθόριες περιοχές δημιούργησαν θεμελιωδώς νέες ευκαιρίες για την δημιουργία πυρηνικών πυραύλων ενάντια στη Ρωσία. Επιπλέον, κατά παράβαση όλων των υπογεγραμμένων διεθνών συνθηκών, η Ουκρανία δήλωσε επίσημα ότι ήθελε να δημιουργήσει πυρηνικά όπλα.

Η κατάσταση στα σύνορα μεταξύ της Ουκρανίας και των δημοκρατιών του Ντονμπάς έφτασε στο σημείο ανάφλεξης. Οι στρατιωτικές μονάδες από την ουκρανική πλευρά ενίσχυσαν τους βομβαρδισμούς της επικράτειας της ΛΔΚ και του LPR αναγκάζοντας τους πολίτες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ο αριθμός των θυμάτων μεγάλωνε. Παρακινούμενη από τις ΗΠΑ, η ουκρανική κυβέρνηση ήταν έτοιμη να εισβάλει στο Ντονμπάς.
Προέκυψε έντονη ανάγκη να ληφθούν μέτρα για την προστασία περισσότερων από 800.000 Ρώσων πολιτών εκεί και την αποτροπή της γενοκτονίας του ειρηνικού πληθυσμού του Ντονμπάς.

Η κατάσταση απαιτούσε έκτακτα μέτρα για την απελευθέρωση της χώρας από τη δικτατορία, αλλά αυτά τα μέτρα δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν από τον ουκρανικό λαό, επειδή ο άμαχος πληθυσμός της χώρας ήταν απλά ανίκανος να αντισταθεί στις δυνάμεις του τρόμου, που ήταν οπλισμένες μέχρι τα δόντια και χρειαζόταν βοήθεια.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας επανειλημμένα έθεσε το ζήτημα της αναγνώρισης των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ που αναπτύσσονταν σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και προειδοποίησε για τις πιθανές συνέπειες της αγνόησης των προφανών γεγονότων.

Το Κόμμα προχώρησε αποκλειστικά από τα συμφέροντα των εργαζομένων της περιοχής θεωρώντας πολύ σημαντική την εφαρμογή των σχεδίων αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας.
Η ανάγκη αποστρατιωτικοποίησης και αποναζισμού της Ουκρανίας για να μην γίνει εστία της ναζιστικής ιδεολογίας θα πρέπει να γίνει το κύριο μέλημα της παγκόσμιας κοινότητας προκειμένου να αποτραπεί η μετατροπή της χώρας σε ναζιστικό κράτος, προγεφύρωμα της επιθετικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με αιχμή του δόρατος κατά των ευρασιατικών χωρών.

Καλούμε όλες τις προοδευτικές και πολιτικές δυνάμεις στη Ρωσία και στον κόσμο να χρησιμοποιήσουν τους μηχανισμούς της λαϊκής διπλωματίας για χάρη της φιλίας αιώνων μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών.

Το Διεθνές Τμήμα της ΚΕ
του ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας

σσ.
Αυτά μετά την κοινή ανακοίνωση κομμουνιστικών &  εργατικών κόμματων
Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία!, την οποία φυσικά οι ρώσοι «κομμουνιστές» αρνήθηκαν να υπογράψουν…