Μάρτης – γδάρτης …

Επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου...
Βρισκόμαστε εν έτει 2022 🙃 μΧ και ενέσκηψε η κακοκαιρία "Φίλιππος" (ο Μακεδών;;): ⛄Χιονίζει στο λεκανοπέδιο — βασικά στα βόρεια προάστια και 🌤️ λίγο στο κέντρο …
Ένα λευκό στρώμα χιονιού, έχει καλύψει κάποιες περιοχές, ενώ ελαφρά χιονόπτωση έχουμε και στα Πατήσια… Συστάσεις για τις μετακινήσεις  από Πολιτική Προστασία, ΕΛΑΣ και Νέα Οδό _η Αττική Οδός μούγκα προς το παρόν
Νέα σύσταση για αποφυγή των μη απαραίτητων μετακινήσεων, απηύθυνε η γ.γ. Πολιτικής Προστασίας, ενόψει της κακοκαιρίας «Φίλιππος» που βρίσκεται σε εξέλιξη στη χώρα.
«Επαναλαμβάνουμε ισχυρή σύσταση για αποφυγή μη απαραίτητων μετακινήσεων & χρήση αντιολισθητικών αλυσίδων σε #Αττική, #Βοιωτία, #Φθιώτιδα & #Εύβοια — ‼ Επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα σε εξέλιξη @pyrosvestiki @hellenicpolice @112Greece», αναφέρει σε μήνυμά της στο Twitter –κλπ κλπ –τα συνήθη και μετά … “τα συνήθη” –χαμός λιμός και καταποντισμός, από τα καθόλου ακραία καιρικά φαινόμενα

Καλό μήνα!!
Από τα Ματρωνάλια στις Καλένδες

Η αντιστοιχία του Μαρτίου με το αρχαίο αττικό ημερολόγιο είναι κατά το πρώτο 15ήμερο με τον όγδοο μήνα, τον Ανθεστηριώνα, κατά το δεύτερο με τον ένατο, τον Ελαφηβολιώνα.
Ήταν ο μήνας που γιόρταζε η Δήλος τον μουσηγέτη θεό της, ενώ εορταζόταν επίσης και ο Διόνυσος των Ελευθερών, μιας μικρής κωμόπολης στα σύνορα Αττικής και Βοιωτίας. Αργότερα οι πολυήμερες γιορτές των «Διονυσίων εν άστει» στην Αθήνα ξεπέρασαν σε μεγαλείο όλες τις άλλες παρόμοιες γιορτές της περιφέρειας.
Με τα Διονύσια συνδέθηκαν επίσης και τα Ασκληπιεία με θυσίες προς τιμήν του Ασκληπιού, και η πρώτη εμφάνιση των δραματικών αγώνων όπου διαγωνίζονταν τρεις τραγικοί ποιητές με μία τετραλογία και πέντε κωμικοί με μια κωμωδία ο καθένας.

Το Καλαντάρι του Μαρτίου
από το mars
"Très riches heures"
του duc de Berry

Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο το έτος άρχιζε από τον Μάρτιο συνεπώς τότε ήταν ο πρώτος μήνας του έτους κι έτσι η Πρωτοχρονιά γιορτάζονταν την 1η Μαρτίου (Καλένδες Μαρτίου).
Την ημέρα εκείνη η «εσπερία δύσις» του Ταύρου (όταν δηλαδή ο αστερισμός του Ταύρου έδυε μαζί με τον Ήλιο) σήμαινε και την αρχή του νέου έτους, ενώ οι Εστιάδες Παρθένες άναβαν νέα ιερή φωτιά στον ναό της Εστίας στην αγορά της Ρώμης.
Την Πρωτοχρονιά γιορτάζονταν επίσης και τα Ματρωνάλια, προς τιμή της θεάς Ήρας και μητέρας του Άρη, καθώς και τα γενέθλια του ίδιου του Άρη (λατινικά Mars) προς τιμήν του οποίου ο γιος του, ο μυθικός Ρωμύλος, έδωσε στον Μάρτιο το όνομα του πατέρα του που θεωρούνταν γενάρχης των Ρωμαίων. Για τούτο και κατά τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά, 19) αναφέρεται πως ο Μάρτιος απεικονίζεται ως άνδρας ενδεδυμένος με δέρμα λύκαινας. Κατά τους χρόνους όμως της «ελεύθερης ρωμαϊκής πολιτείας» ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος στον θεό Ερμή. Κατά την υπό του Νουμά όμως διαρρύθμιση μετακινήθηκε ως τρίτος μήνας και πρώτος ο προς τιμή του ειρηνικού θεού Ιανού. Κατ΄ άλλους η μετατόπιση αυτή έγινε μετά το 153 π.Χ. από τους υπάτους εξακολουθώντας να παραμένει ο Μάρτιος πρώτος μήνας του θρησκευτικού έτους.

Κλάδεμα
Ο Μάρτης κατά την Kεφαλονίτικη λαογραφία

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα, που προέρχεται από την αρχαιότητα, είναι και η τοποθέτηση από τις μητέρες την 1η Μαρτίου ενός μικρού βραχιολιού από άσπρο και κόκκινο νήμα (που ονομάζεται Μάρτης) στο χέρι των παιδιών τους για να μην τα μαυρίσει ο Ήλιος.
Ο «Μάρτης» θεωρείται ότι προστάτευε τις κοπέλες από το κάψιμο του ήλιου. Τον έβγαζαν την ημέρα της Λαμπρής και το έβαζαν στο αρνί για να μην καεί κατά το ψήσιμο. Ενώ ακόμη κατάλοιπο της αρχαιότητας είναι και το έθιμο που ήθελε τις ανύπαντρες κοπέλες να βάζουν των Αγίων Θεοδώρων κόλλυβα κάτω από το προσκέφαλό τους για να τους φανερώσουν τον άντρα που θα έπαιρναν. Επίσης κατά το μήνα αυτό συνηθίζονταν παλιά και το έθιμο της χελιδώνας.Αν και επίσημα η Άνοιξη αρχίζει το τελευταίο 10ήμερο του Μαρτίου (με την άφιξη του Ήλιου στο εαρινό ισημερινό σημείο της τροχιάς του στις 20–21 Μαρτίου –εαρινή ισημερία), ολόκληρος ο μήνας λογίζεται ως ανοιξιάτικος μαζί με τον Απρίλιο και τον Μάιο. Χαρακτηριστική και η παροιμία «από Μαρτιού καλοκαιριά, κι απ’ Αύγουστο χειμώνας.

Στη δημώδη παράδοση, ο λαός μας έχει δώσει στον Μάρτιο διάφορες ονομασίες που σχετίζονται κυρίως με τις ασταθείς καιρικές συνθήκες που επικρατούν στη διάρκειά του. Είναι πιθανό μέσα στο μήνα να σημειωθούν χιονοπτώσεις, χαμηλές | υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες και αρκετές βροχές και καταιγίδες.
Γι’ αυτό είναι γνωστός ως Κλαψομάρτης, αλλά και Πεντάγνωμος: “Ο Μάρτης ο Πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε”, «Μάρτης, γδάρτης και (κακός) παλουκοκαύτης” –“τα παλιά παλούκια καίει, τα καινούργια ξεριζώνει”, “Κάλιο Μάρτης στις γωνιές, παρά Μάρτης στις αυλές» κλπ.
Παρ’ όλα αυτά ο Μάρτης θεωρείται ο καταλληλότερος μήνας για φύτεμα δένδρων και γι’ αυτό ονομάζεται και Φυτευτής.

Επίσης “τον Μάρτη χιόνι βούτυρο, μα σαν παγώσει μάρμαρο”, “φύλλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψεις τα παλούκια”, “το Μάρτη φύλα άχερα μη χάσεις το ζευγάρι”, “τσοπάνη μου την κάπα σου το Μάρτη φύλαγε την”, “ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα”, “Μάρτης έβρεχε, θεριστής χαιρότανε” “Μάρτης βρέχει; Ποτέ μην πάψει”, “Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυριάρης”, “Μάρτης βροχερός θεριστής κουραστικός”, “Μάρτης κλαψής θεριστής χαρούμενος”, “Μάρτης πουκαμισάς δεν σου δίνει να μασάς”, “σαν ρίξει ο Μάρτης μια βροχή κι Απριλης άλλη μία, να δεις κουλούρες στρογγυλές και πίττες σαν αλώνι” –με τις παραλλαγές της “Σαν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι Απρίλης άλλο ένα, χαράς σ’ εκείνο το ζευγά πόχει πολλά σπαρμένα» κλπ

Η γυναίκα του Μάρτη

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης –πιο μάγκας, δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη.
Ευκολόπιστος ων, την παντρεύτηκε. Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο! Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!

Στη Μεσσηνία, λένε ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ο Μάρτης, από μπροστά ήταν πολύ άσχημη, ενώ από πίσω (;;) πολύ όμορφη. Όταν ο Μάρτης τη βλέπει καταπρόσωπο κλαίει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως την κοιτάζει από πίσω (;;) φχαριστιέται και ο καιρός καλοσυνεύει. Γι’ αυτό λέγεται και η παροιμία: «Ο Μάρτης πότε κλαίει και πότε γελάει». Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη να το ΄χει δίπορτο, μια πολύ όμορφη (για το κατιμέρι) και φτωχή και την άλλη (για το σκόλι) πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο.

Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που (αν και ο Μαρξ την είδε αλλιώς…), τρέφει και την φτωχή την όμορφη.
Έτσι άλλωστε προτιμούν το Μάρτιο και οι χωρικοί, βροχερό, επειδή η σοδειά τους θα είναι καλύτερη.

Οι “μάρτηδες” - Το έθιμο της κλωστής του Μάρτη

Την παραμονή, συνήθως n γιαγιά του σπιτιού ετοιμάζει την κλωστή, κόκκινη και άσπρη. Τα παλιά χρόνια μάλιστα την στριφογύριζε και την περνούσε σε μια τρύπια δεκάρα, έκανε για όλους τους σπιτικούς, γυναίκες και μικρά παιδιά.
H διαδικασία αυτή, το δέσιμο της κλωστής έχει βαθύτερο νόημα. Το άσπρο χρώμα συμβολίζει
την αγνότητα και το δεσμό της οικογένειας, n δε κόκκινη συμβολίζει την αγάπη.
Το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του απ' τη ρωμαϊκή εποχή, μετά πέρασε στους βυζαντινούς, όπου οι βυζαντινές πατρίκιες κρεμούσαν στο λαιμό τους σκόρδο, κρεμμύδι και άλλα μικροπράγματα, καθώς και χρυσή αλυσίδα.
Την κλωστή του Μάρτη την κρατούσαν εννιά μέρες. Την ενάτη την κρεμούσαν στα μπουμπουκιασμένα κλαδιά έξω απ' το σπίτι ή σε καμιά τριανταφυλλιά του κήπου.

Πίστευαν ότι από εκεί θα την έπαιρνε ο πελαργός και τα χελιδόνια και θα την πήγαιναν στο Θεό και ο Θεός θα τους ανταπέδιδε αυτά που επιθυμούσαν.
Έτσι τα μικρά παιδιά περίμεναν τα δώρα τους όλο το χρόνο. Άλλοι λένε ότι την κλωστή την κρατούσαν μέχρι τις 25 Μαρτίου τη μεγάλη γιορτή, που έχει για τη Ρωμιοσύνη διπλό χαρακτήρα, διπλή σημασία, τη θρησκευτική και την εθνική.
Την ημέρα αυτή βγάζουν την κλωστή από τα χέρια τους «τους μάρτηδες» και τους κρεμούν στα κλαριά για να τους πάρουν τα χελιδόνια. Ο λαός μας πιστεύει ακόμα απόλυτα πως με τον ερχομό της 25ης Μαρτίου μπαίνουμε πια επίσημα στην εποχή της Άνοιξης και έρχονται και τα πρώτα χελιδόνια.

H κλωστή του Μάρτη είχε μεγάλη δύναμη και τους προφύλασσε απ' το μαύρισμα του ήλιου  που καίει αυτό το μήνα παράξενα.
Να θυμηθούμε πως (του Νεκρού Αδελφού -Ανατολική Ρωμυλία) το μαύρισμα δεν ήταν καθόλου της μόδας «στα σκοτεινά την έλουζε, στ' άφεγγα τη χτενίζει, στ' άστρι και στον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της…
Μάνα με τους- μάνα με τους εννιά σου γιους | άιντες πουλί μου χάιντες, τη μια σου θυγατέρα
την ήλουτζες, κι αμάν αμάν, την ήλουτζες στα σκοτεινά …

Κι αυτό είναι συνδεδεμένο με μια παλιά δοξασία των Βυζαντινών, ο οποίοι πίστευαν ότι n άσπρη κλωστή συμβολίζει το πρωινό φως του ήλιου και η κόκκινη το μεσημεριάτικο ήλιο και οι δυο μαζί διώχνουν την καυτερή ηλιαχτίδα και έτσι προστατεύεται το πρόσωπο και ο λαιμός από το άρπαγμα του μαρτιάτικου ήλιου. Ακόμα n κλωστή του Μάρτη είχε τη δύναμη να τους προστατεύει και από διάφορες αρρώστιες, ειδικά από τους πυρετούς.

Γύρω από την κλωστή αυτή του Μάρτη, υπάρχουν πολλοί θρύλοι.
Μια παράδοση λέει ότι τις κλωστές τις έφτιαχναν με τέχνη και τις κρεμούσαν σε κλώνους αμυγδαλιάς ή τριανταφυλλιάς, ενώ συγχρόνως τραγουδούσαν χαρμόσυνες στροφές.
Άλλη παράδοση ότι βγάζανε τον Μάρτη όταν αντίκριζαν το πρώτο χελιδόνι και τραγουδούσαν:
Χελιδόνι μου γοργό, που ’ρθες απ' την έρημο, τι καλά μας έφερες;
Την υγεία και τη χαρά και τα κόκκινα τ' αυγά. 
Το βαγένι των δώδεκα μηνών

Στα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του έτους. Μια κατεργαριά όμως που έκαμε σε βάρος των αδερφών του, των άλλων μηνών, στάθηκε αιτία να του πάρει την πρωτοκαθεδρία ο Γενάρης.
Η σχετική παράδοση για το "βαγένι των δώδεκα μηνών" ή "το βουτσί" όπως λέγεται αλλού, έχει καταγραφεί από το Νικ. Πολίτη ως Κορινθιακή παράδοση και ο μύθος της έχει γίνει θέμα σατιρικής ποίησης.

Μια φορά κι έναν καιρό αποφασίσανε οι δώδεκα μήνες να βάλουνε κρασί σ' ένα βαγένι για να πίνουνε όποτε τους έκανε όρεξη. Έτσι λοιπόν είπε ο Μάρτης.
Εγώ θα ρίξω πρώτα στο βαγένι και ύστερα ρίχνετε και σεις.
"Καλά, ρίξε συ, είπαν οι άλλοι". Και έτσι έγινε. Έριξε εκείνος στο βαγένι μούστο πρώτα και ύστερα οι άλλοι. Όταν λοιπόν έγινε το κρασί είπε πάλι ο Μάρτης:
Εγώ έριξα πρώτα, πρώτα θ' αρχίσω και να πίνω.
"Βέβαια, είπαν οι άλλοι".
Έτσι λοιπόν τρύπησε το βαγένι στο κάτω μέρος,  άρχισε και έπινε, ως που το ήπιε όλο και δεν άφησε στάλα.
Κατόπιν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πάει στο βαγένι να πιει κρασί. Πηγαίνει, το βρίσκει άδειο. Θυμώνει, το λέει στους άλλους. Τ' ακούνε εκείνοι θυμώνουν, σκέφτονται τι να κάνουν. Τέλος μένουν σύμφωνοι μεταξύ τους να τον τιμωρήσει ο Γενάρης για την κατεργαριά που τους έκανε. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης και του τραβάει ένα ξύλο που είπε αμάν. Του παίρνει και το υπούργημα άρχιζε δηλαδή πρώτα το νέο έτος από το Μάρτη και τώρα αρχίζει από το Γενάρη. Αυτό είναι το υπούργημα που του πήρε. Όταν λοιπόν θυμάται το παιχνίδι που τον έφτιαξε που ήπιε δηλαδή όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν θυμάται πάλι το ξύλο που έφαγε κλαίει και βρέχει.

Ο Μάρτης και η Τουρκάλα

(παραλαγή)
Οι μήνες αποφάσισαν μια μέρα να βρουν ο καθένας και από μια γυναίκα για να μην είναι έτσι έρημοι και σκοτεινοί, χωρίς καμιά παρηγοριά στο σπιτικό τους. Όλοι έβαλαν προξενητάδες και ο καθένας βρήκε την δικιά του. Ο Μάρτης όμως γελάστηκε και πήρε μια χανούμισσα. Είχε μάθει πως οι τουρκάλες είναι όμορφες και γι' αυτό παντρεύτηκε ανεξέταστα. Το τι έγινε, όμως το βράδυ δεν περιγράφεται. H τουρκάλα ήταν πάρα πολύ άσχημη και ο Μάρτης μόλις εκείνη έβγαλε το γιασεμάκι, σηκώθηκε και έφυγε.

Ειδοί Μαρτίου |“Idus Martii”-“Idus Martiae”

Στην Ιστορία κάποιες πράξεις έγραψαν νέες κοινωνικοπολιτικές σελίδες, θέτοντας τα θεμέλια μιας νέας εποχής, που μοιάζουν να είναι βγαλμένα μέσα από κάποιο σαιξπηρικό δράμα.
Μια τέτοια πράξη ήταν η δολοφονία του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα στις 15 Μαρτίου 44 π.Χ. ή, κατά τους Ρωμαίους, στις «Ειδούς του Μαρτίου».
Αι ειδοί ή “Idus Martii” ή “Idus Martiae” -από το λατινικό “idus” που σημαίνει «ήμισυ» - δηλαδή η ημέρα που διαιρεί τον μήνα σε δύο, σχεδόν, ίσα μέρη.
Ο όρος «ειδοί» (έχει μόνο αιτιατική, «τις ειδούς») δεν αναφερόταν μόνο στον Μάρτιο, αλλά στη 15η ημέρα των Μαΐου, Ιουλίου, Οκτωβρίου και τη 13η μέρα των άλλων μηνών, πάντα κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο.

Οι Ειδοί του Μαρτίου ήταν αργία για τους Ρωμαίους, αφιερωμένη στον θεό Άρη και γι’ αυτό εκείνη την ημέρα γίνονταν στρατιωτικές παρελάσεις. Άλλωστε, η λέξη «Μάρτιος» σημαίνει «Άρης» (Λατινικά Mars, –tis).
Η φράση χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για να προσδιορίσει την «αποφράδα ημέρα».

Η 15η Μαρτίου 44 π.Χ., λοιπόν, θα έμενε στην Ιστορία ως η ημέρα που δολοφονήθηκε ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ από τον Γάιο Κάσσιο Λογγίνο και τον Μάρκο Ιούνιο Βρούτο – και όχι μόνον αυτούς. Ο τελευταίος, κατά ορισμένους, ίσως, ήταν νόθος γιος του, γι’ αυτό και ο Καίσαρας αναφώνησε τη γνωστή φράση «Και συ τέκνον, Βρούτε;».
Το σίγουρο είναι ότι ο Καίσαρας, κατά την παράδοση, είχε προειδοποιηθεί από τον οιωνοσκόπο Σπουρίνα «να φοβάται τις Ειδούς του Μαρτίου». Όταν εκείνη η ημέρα έφθασε και ο Καίσαρας, πορευόμενος προς τη Σύγκλητο, συνάντησε τον οιωνοσκόπο, του είπε με ειρωνεία και υπεροψία: «Έφθασαν οι Ειδοί!», εννοώντας ότι τον είχε συμβουλέψει λανθασμένα, αφού δεν του είχε συμβεί κανένα κακό. «Ναι, άλλα δεν πέρασαν…», του απάντησε ο οιωνοσκόπος.

Ειδοί Μαρτίου | The Ides of March: σκηνοθεσία George Clooney, σενάριο George Clooney+Grant Heslov+Beau Willimon, με Paul Giamatti, George Clooney, Philip Seymour Hoffman, Ryan Gosling  κά μεγάλους ηθοποιούς του Χόλιγουντ.
Ταινία ανατρεπτική –Αξιοπρεπές πολιτικό θρίλερ στα πλαίσια της πεπατημένης του είδους. Αναπτύσσει πειθαρχημένα πολλά χαρακτηριστικά σημαίνοντα που καλύπτει η πολιτική εχεμύθεια. Τέταρτη, άψογη σκηνοθετική δουλειά του χαρισματικού Τζορτζ Κλούνεϊ, μυθοπλασία που κατ' ουσίαν δεν κομίζει γλαύκα.
Αποκαλύπτει τη δυναμική στις προεκλογικές εκστρατείες των Δημοκρατικών, τόσο σε εσωτερικό πεδίο, όσο μεταξύ αντιπάλων για το χρίσμα και του Τύπου.
Αλλεπάλληλοι, κλιμακούμενοι εκβιασμοί, προδοσίες και ηθικά διλήμματα πέφτουν από το άσπρο στο μαύρο, χωρίς γκρίζες σκιές.
9 βραβεία + 36 υποψηφιότητες (υποψήφια και για Oscar)

Alte Frau mit Ziegen (Studie) του Max Liebermann

Τ'ς  Μπάμπους οι μέρες

Οι τελευταίες μέρες του Μάρτη λέγονται "τ'ς Μπάμπους οι μέρες" γιατί μια γριά τσομπάνισσα ξεγέννησε τις προβατίνες της μέχρι τις 30 του μήνα με καλοκαιρία και νομίζοντας ότι ξεγέλασε τον Μάρτη, που είχε τότε 30 μέρες, αφού δεν έπαθαν τίποτα τα αρνάκια της, τον κορόιδευε.
Όμως ο Μάρτης θύμωσε για την προσβολή της γριάς και έκλεψε μια μέρα απ’ τον Φλεβάρη (που έμεινε κουτσός) για να την εκδικηθεί.
Η 31η λοιπόν του Μάρτη ήταν σωστή θεομηνία. Χιονοθύελλες και παγωνιές σάρωσαν τη φτωχή γριά, την μπάμπω και δεν έμεινε ούτε πρόβατο ούτε προβατίνα.

Πέρα από τα ήθη και τα έθιμα ο λαός αφιέρωσε στον Μάρτη τραγούδια στους έρωτές του, στα κατορθώματά του, στη λεβεντιά του κ.λ.π.

Όξω, Κουτσοφλέβαρε
να 'ρθη ο Μάρτης
με χαρά και με πολλά λουλούδια.

Βγαίνει ο κακόχρονος
μπαίνει ο καλόχρονος
μέσα Μάρτης και χαρά
και καλή νοικοκυρά.

Μάρτη, Μάρτη βροχερέ
και Φλεβάρη χιονερέ
ήρθ' Απρίλης ο καλός.

Έβγα, καλή νοικοκυρά
βάλε τα πατίκια σου
κι εμπα'ς το κελάρι σου

Δως μας κοσοχτώ αυγά
τέσσερα το δάσκαλο
και κοσιτέσσερα για μας.

Πανάθεμά σε Παχνιστή Γενάρη και Φλεβάρη
και συ Μαρτούλη θλιβερέ που κάνεις το χειμώνα.
Δεν σκέφτεσαι την κλεφτουριά και τα παλικαράκια
τα γέλασες, τα πλάνεψες με τον λαμπρό τον ήλιο,
και βγήκαν πάνω στα βουνά στους πάγους και στα χιόνια.

Το Μάρτη να μην χαίρεστε και βγάνετε τις κάπες
πότε γελάει και ξαστερών και πότε ανταριάζει.

'Ηρθε, ήρθε χελιδόνα
ήρθε κι άλλη μελιδόνα
κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε

Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη φοβερέ
κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις
πάλιν άνοιξιν θα ανθίσεις

Θάλασσαν επέρασα
και στεριάν δεν ξέχασα
Κύματα κι αν έσχισα
έσπειρα, κονόμησα

Έφυγα κι αφήκα σύκα
και σταυρόν και θημωνίτσα
Κι ήρθα τώρα κι ηύρα φύτρα
κι ηύρα χόρτα, σπαρτά βλίστρα,
Βλίστρα, βλίστρα, φύτρα, φύτρα.
συ καλή νοικοκυρά
Έμπα στο κελάρι σου
φερ' αυγά, περδικωτά
και πουλιά σαρακοστά

Δώσε και μίαν ορνιθίτσα
φέρε και μία κουλουρίτσα…
Μέσα δω που ΄ρθαμε τώρα,
μέσα γεια, μέσα χαρά,

Στον αφέντη στην κυρά
στα παιδιά και στους γονείς
Σ' όλους τους, τους συγγενείς.
μέσα Μάρτης, έξω φύλλα

Εξ' οχτροί, σας τρων οι σκύλοι.
μέσα φίλοι, μέσα φτήνεια
Και χαρές, χοροί, παιχνίδια
και φέτος και του χρόνου
και του χρόνου κι άλλα χίλια.

Ο Μάρτης φερ τα χελιδόνια
κελαηδούν και λυν΄ τα χόνε

Ο Μάρτης όταν μαρτεύκεται,
καλοκαιρίαν μυρίζει
κι΄ όταν παραχολάσχεται
τον Κούντουρου δαβαίνει.

Βρείτε μας στο faceBook