Στις «μυλόπετρες» των αντιθέσεων στις καπιταλιστικές “Λαϊκές Δημοκρατίες” της Ουκρανίας

      Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία
      και οι «Λαϊκές Δημοκρατίες» Ντονέτσκ |  Λουχάνσκ

Πολλά ακούγονται από τη συγχορδία του αστικού κράτους με τα παπαγαλάκια του (αριστερούς | αριστερούτσικους οπορτουνιστές και δεξιούς ψάλτες) –όλοι στο κλαρί σε αναζήτηση μικρότερου ή μεγαλύτερου κόκκαλου από τη λεία της απόπειρας του ιμπεριαλιστικού ξαναμοιράσματος εκεί και στην ευρύτερη περιοχή, με τον αντικομμουνιστή Πούτιν σε ρόλο πότε ψυχασθενούς και πότε Αι Γιώργη ενάντια στο καταραμένο φίδι, ως νέος Αλέξανδρος Μακεδόνας –με φόντο σφυροδρέπανα (και στο βάθος του μυαλού πολλών εκείνο το ...μήπως είναι κομμουνιστής;)

«Ο πόλεμος είναι η μεγαλύτερη αδικία.
Μιας και δεν πολεμάμε ενάντια σ' αυτούς που πρέπει.
Σ' εκείνους που τον πληρώνουν, που τον προθερμαίνουν,
κι οι οποίοι μέσω των μέσων ενημέρωσης στρέφουν το λαό
τον έναν ενάντια στον άλλο.
Αυτούς πρέπει να πολεμήσουμε!»

Αλεξέι Μοζγκοβόι, 13/4/2015 (σσ. μπλοκαρισμένο αυτή τη στιγμή…)
(Από συνέντευξη στο περιοδικό Русская планета «Ρούσκαγια Πλανέτα»)

Στις 23 Μάη 2015, στην περιοχή του Ντονμπάς, 50 χιλιόμετρα μακριά από τη «γραμμή πυρός», σκοτώθηκε ο Αλεξέι Μοζγκοβόι, ένας από τους πιο γνωστούς στρατιωτικούς διοικητές του Λουγκάνσκ, που είχε και τη φήμη ότι ήταν κι «ο πιο κόκκινος διοικητής».
Μαζί του σκοτώθηκαν 3 άντρες της προσωπικής φρουράς του, η γραμματέας του και δύο διερχόμενοι πολίτες (η μία έγκυος).
Αυτόπτες μάρτυρες είπαν πως το όχημα του Α. Μοζγκοβόι έπεσε σε ενέδρα, κι αρχικά πυροδοτήθηκε εκρηκτικός μηχανισμός, την ώρα που διερχόταν από το σημείο το όχημα, κι όταν αυτό ακινητοποιήθηκε, δέχτηκε πυρά από αυτόματα όπλα που έριχναν από 4 διαφορετικά σημεία. Στο σημείο βρέθηκαν ενδείξεις πως στην ενέδρα κατά του Α. Μοζγκοβόι μεταξύ άλλων χρησιμοποιήθηκε και βαρύς οπλισμός (πολυβόλο).

Ο Α. Μοζγκοβόι είχε τη φήμη του «κόκκινου διοικητή» γιατί οι δυνάμεις που διοικούσε με την ονομασία «Πρίζρακ» («Φάντασμα»), με πάνω από 1.000 μαχητές, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν αρκετοί κομμουνιστές, χρησιμοποιούσαν κόκκινες σημαίες κι άλλα κομμουνιστικά σύμβολα, αλλά και γιατί ο ίδιος, χωρίς να αποφεύγει συγχύσεις κι αντικρουόμενες απόψεις, ανοιχτά τοποθετούνταν αρκετές φορές υπέρ “της εργατικής - λαϊκής εξουσίας”.

Αναπάντητα ερωτήματα

Επίσημα, την ευθύνη της εκτέλεσής του ανέλαβε η οργάνωση «Τένι» («Σκιά»), που αυτοχαρακτηρίζεται ως «ουκρανική παρτιζάνικη ομάδα δολιοφθορών», με άγνωστη έως σήμερα δράση. Η συγκεκριμένη οργάνωση δηλώνει πως θα συνεχίσει τη μάχη για την «απελευθέρωση της Ουκρανίας από τους Ρώσους». Δημοσιεύματα ισχυρίζονται πως μια τέτοια «ομάδα» μπορεί να δρα στην περιοχή με τέτοιο τρόπο, μόνο αν έχει τη στήριξη και την εμπλοκή δυνάμεων των ΗΠΑ.

Όπως κι άλλοι «στρατιωτικοί διοικητές» της λεγόμενης «Νεορωσίας», έτσι κι ο Α. Μοζγκοβόι ήταν στο «μάτι» των Ουκρανών εθνικιστών, πολύ περισσότερο που αυτός ήταν γνωστός και για τις προσπάθειές του να απευθυνθεί, με διάφορους τρόπους, στους στρατιώτες κι αξιωματικούς του ουκρανικού στρατού, ζητώντας τους να σταματήσουν να στηρίζουν τη «χούντα του Κιέβου», να ενωθούν με τις ένοπλες δυνάμεις των «Λαϊκών Δημοκρατιών» («ΛΔ») και να προχωρήσουν μαζί «έως το Κίεβο».

Οι επίσημες αρχές των λεγόμενων «ΛΔ» υιοθέτησαν αμέσως τη συγκεκριμένη ανάληψη ευθύνης. «Πρόκειται για σχεδιασμένη προσπάθεια να κλονιστεί η κατάσταση από το εσωτερικό. Όλοι γνωρίζουμε πως υπήρξαν δύσκολες σχέσεις της ηγεσίας της ΛΔ του Λουγκάνσκ με τον συγκεκριμένο διοικητή. Παρ' όλα αυτά κυριαρχούσε πάντα η κοινή γλώσσα, και φυσικά θα ήταν ακατάλληλη μια επίλυση των ζητημάτων με τέτοιες μεθόδους. Θα ήταν ενάντια στην ηγεσία του Λουγκάνσκ και κανένας δεν προχωρούσε σε κάτι τέτοιο», δήλωσε ο Ντενίς Πισούλιν, αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου της «ΛΔ» του Ντονέτσκ.

Για ποιες, “δύσκολες σχέσεις”
του Α. Μοζγκοβόι
με τις αρχές των “ΛΔ” γίνεται λόγος;

Ο Α. Μοζγκοβόι είχε δηλώσει αρκετές φορές πως οι αρχές των σημερινών «ΛΔ» κάθε άλλο παρά «λαϊκές» είναι. Είχε σημειώσει τα ιδιαίτερα κοινωνικο-οικονομικά (ταξικά) συμφέροντα, που αυτές στηρίζουν κι έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων του Ντονμπάς.
Οι «αρχές» είχαν προχωρήσει σε μια σειρά ενεργειών σε βάρος των δυνάμεων που διοικούσε. Ο ίδιος ο Α. Μοζγκοβόι είχε, μεταξύ άλλων, καταγγείλει σύλληψη και βασανιστήρια αντρών του (με ηλεκτροσόκ) από τις σημερινές αρχές, καθώς κι απειλές δολοφονίας σε βάρος του, σε περίπτωση που δεν πειθαρχήσει σε οδηγίες τους, που αφορούσαν την ένταξη του ένοπλου τμήματός του στις «ένοπλες δυνάμεις» της «ΛΔ» του Λουγκάνσκ, κάτι που τελικά έγινε
Επιπλέον, όπως φαίνεται, δεν τοποθετούνταν ανοιχτά μόνον κατά των Ουκρανών εθνικιστών και των «αρχών» των λεγόμενων «ΛΔ», αλλά και για ζητήματα που αφορούν την ηγεσία της Ρωσίας. Είχε ταχθεί ενάντια στις λεγόμενες συμφωνίες του Μινσκ και στη «δημιουργική ασάφειά» τους. Όπως είναι γνωστό, αυτές οι συμφωνίες, μεταξύ του Κιέβου και των λεγόμενων «ΛΔ», έγιναν κατορθωτές μετά την ενεργό παρέμβαση των Προέδρων της Ρωσίας και Γαλλίας, Βλ. Πούτιν και Φρ. Ολάντ, και της Γερμανίδας καγκελαρίου, Α. Μέρκελ.

Αυτές οι κριτικές «βολές» του Α. Μοζγκοβόι κατά των αρχών των λεγόμενων «ΛΔ», αλλά και κατά της Ρωσίας, ήταν γνωστές, και δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η δολοφονία του να έχει ως στόχευση να χρησιμοποιηθεί προβοκατόρικα για να οξύνει υπαρκτές εσωτερικές αντιθέσεις στις δυνάμεις που ελέγχουν το τμήμα αυτό της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, που αποκαλείται «Νεορωσία».
Η ενέδρα σε βάρος του Α. Μοζγκοβόι μαρτυρά, προς το παρόν, μόνο τον «επαγγελματισμό» των εκτελεστών, που δείχνει, σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα, την εμπλοκή «ειδικών δυνάμεων» ξένων χωρών. Ωστόσο, τα υπόλοιπα ερωτήματα παραμένουν.
Στην ανακοίνωσή του το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΣΕ) σημειώνει πως ο Αλεξέι Μοζγκοβόι «ήταν μισητός από τους υποστηρικτές του καπιταλισμού όλων των εμπλεκόμενων πλευρών».
Ήταν, όπως γράφει, «εμπόδιο», τόσο για «τη χούντα του Κιέβου, όσο και για τη νέα αστική εξουσία στο Ντονμπάς, αλλά και για τους κουκλοπαίκτες τους, που βρίσκονται στο Κρεμλίνο, και στις δυτικές πρωτεύουσες». Ενώ σ' ό,τι αφορά τα διάφορα σενάρια για το ποιος κρύβεται πίσω από αυτή τη δολοφονία προσθέτει: «Γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως τον Αλεξέι Μοζγκοβόι τον σκότωσαν υποστηρικτές του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος».

Αναγκαιότητα η αυτοτελής πάλη
με κριτήριο τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα

Στις συνθήκες αυτές αποκτά ιδιαίτερη σημασία το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε στην τότε Συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων κι οργανώσεων στο Ντονμπάς (5/5/2015), με τη συμμετοχή και του ΚΚΕ.

Στο κοινό ανακοινωθέν της Συνάντησης τονίζεται, μεταξύ άλλων:
«Τα ΚΚ εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στην εργατική τάξη και στον αγωνιζόμενο λαό του Ντονμπάς, καθώς και στους εργαζόμενους της Ουκρανίας που παλεύουν ενάντια στην αντιδραστική κυβέρνηση. Τόνισαν πως οι εξελίξεις, προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, θα καθοριστούν από την πορεία της ταξικής πάλης, κι εδώ δεν χωρούν κοινοβουλευτικίστικες αυταπάτες και πασιφιστικά ευχολόγια. Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στην αστική εξουσία.

Τα ΚΚ κάλεσαν τους εργαζόμενους να οργανώσουν τη δική τους αυτοτελή πάλη, με κριτήριο τα συμφέροντά τους, για το σοσιαλισμό και όχι με κριτήριο ποιον ιμπεριαλιστή επιλέγει εκείνη ή η άλλη μερίδα της πλουτοκρατίας.

Ο σοσιαλισμός παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ. Αυτή είναι η προοπτική ενάντια σε κάθε καπιταλιστική διακρατική ένωση, για να ανοίξει ο δρόμος για μια οικονομία και κοινωνία που δε θα λειτουργεί με βάση το κέρδος αλλά με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων».

Η φυσική απώλεια του Α. Μοζγκοβόι δεν ακυρώνει –το αντίθετο, την αναγκαιότητα (μέσα στις συνθήκες της διελκυστίνδας των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που συγκρούονται στην Ουκρανία), τα εργατικά - λαϊκά στρώματα να χαράξουν τη δική τους «στρατηγική», κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (που όμως …δυστυχώς…)

***

Μάης 2014
Με την τακτική «καρότου» | «μαστιγίου» η αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, των εθνικιστών- φασιστών (μπροστά στις προεδρικές εκλογές) και πριν «στεγνώσει το μελάνι» από το λεγόμενο μνημόνιο “για την ειρήνη και την κατανόηση” που προέβλεπε την αποχώρηση των ουκρανικών στρατευμάτων, συνεχίζει τις επιχειρήσεις στην ανεξαρτητοποιημένη επαρχία του Ντονέτσκ.
Ο αυτοανακηρυγμένος μεταβατικός Πρόεδρος Ολεξάντρ Τουρτσίνοφ, δηλώνει ότι η κυβέρνησή του θα προχωρήσει στην «τελική φάση των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των αυτονομιστών». «Ετοιμαζόμαστε να εκκαθαρίσουμε το Λουχάνσκ και το Ντονέτσκ από τους τρομοκράτες».
Η νέα κλιμάκωση, οδήγησε τις αρχές της αυτοανακηρυγμένης «Λαϊκής Δημοκρατίας» του Λουγκάνσκ να κηρύξουν στρατιωτικό νόμο και να δηλώνουν ότι θα απαντάνε στις επιθέσεις των δυνάμεων του Κιέβου ως σε δυνάμεις κατοχής.

Στις εκλογές ο “ανεξάρτητος” –“βασιλιάς της σοκολάτας”, μεγαλοεπιχειρηματίας, με 10άδες επιχειρήσεις (αυτοκινητοβιομηχανία, ΜΜΕ κλπ) Πέτρο Ποροσένκο εκλέγεται Πρόεδρος, αποσπώντας το 54,7% των ψήφων με την κυριότερη αντίπαλό του, Γιούλια Τιμοσένκο από το κυβερνητικό κόμμα «Μπατκίβτσινα» (Πατρίδα), η λεγόμενη βασίλισσα του φυσικού αερίου, που θησαύρισε με την καταλήστευση του ενεργειακού πλούτου μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού -στη φυλακή ως το Φεβρουάριο του 2014, μόνο 12,81% - από 45,47%, που είχε πάρει το 2010. Συμμετοχή ~60% “με εξαίρεση τις περιοχές που δεν ήταν υπό τον κυβερνητικό έλεγχο” –μεταξύ αυτών Ντόνετσκ και Λουχάνσκ, με 6,6 εκατ. κατοίκους.
Ο Όλεχ Λιάσκο (Ριζοσπαστικό Κόμμα) 8,32% και ο Ανατόλι Χριτσένκο (“Πολιτική Θέση”) 5,48%
Δεν διεξήχθησαν σε όλη την επικράτεια (στην Κριμαία δεν έγιναν καθόλου και στο Ντονμπάς ήταν ανοικτά μόνο το 20% των εκλογικών κέντρων “εξαιτίας απειλών και επεισοδίων βίας από ρωσόφιλους αυτονομιστές”)
Μετά ο Σεργκέι Τιγκίπκο -τραπεζίτης, ο Μιχάιλο Ντόπκιν -από το Κόμμα των Περιφερειών (πρώην κόμμα του ανατραπέντος προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς), ο Ολεγκ Τιανιμπόκ, από το εθνικιστικό «Σβόμποντα» (Ελευθερία), ο ναζιστής Ντμίτρο Γιάρος από το «Δεξιό Τομέα».

Παρά τη διαμαρτυρία της Ρωσίας και τη γενική τεταμένη σχέση μεταξύ των χωρών εκείνη την εποχή λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας και της ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης στην Ουκρανία, ο Πούτιν αναγνώρισε την ψηφοφορία και μαζί με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ (Μπαράκ Ομπάμα) συνεχάρη τον  Ποροσένκο για τη νίκη του παρέα με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς και άλλους ηγέτες της ΕΕ όπως η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.

Εκλογές 2019
4 χρόνια αργότερα η Τιμοσένκο ανακοίνωσε ότι θα λάβει μέρος στις προεδρικές εκλογές και ήταν το μεγάλο φαβορί στις δημοσκοπήσεις, μέχρι που εμφανίστηκε πρωτοχρονιάτικα (όπως κι ο ιταλός τηλεκανίβαλος Μ-5*) “από το πουθενά” ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι και η κατάσταση άλλαξε.
1^ος γύρος των εκλογών (31 Μαρτίου): Ζελένσκι 1^ος (30,2%), Ποροσένκο (15,9%), η Τιμοσένκο (λίστα “Πατρίδα”) 3^η (13,40%)