Σαν σήμερα το 1970
φεύγει από τη ζωή στα 27 της χρόνια από
υπερβολική δόση ηρωίνης, ενδεχομένως σε συνδυασμό με τις παρενέργειες του
αλκοόλ η αποκαλούμενη "Μαργαριτάρι", αμερικανίδα μουσικός -τραγουδίστρια και τραγουδοποιός
της ροκ μουσικής και της μπλουζ Janis [Lyn] Joplin (Τζάνις Τζόπλιν).
Δύο εβδομάδες νωρίτερα (18-Σεπ-1970) είχε «χαθεί» και ο Τζίμι Χέντριξ
Ήταν επίσης ζωγράφος, χορεύτρια και ενορχηστρώτρια: πρόλαβε να κυκλοφορήσει μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ (εκ των οποίων ένα μετά θάνατον) ενώ καλλιέργησε ένα ανατρεπτικό ατομικό στυλ, επηρεασμένο και από τα νέγρικα μπλουζ. Στο σχολείο την αποκαλούσαν "γουρούνι" και "φρικιό".
Η πραγματική Τζάνις Τζόπλιν
από το βιβλίο JANIS: Her Life and Music (Holly George-Warren)
Σύμβολο της ποπ, με σύντομη καριέρα και τις υπερβολικές δόσεις ηρωίνης αφήνουν μια άσβεστη κηλίδα, με την κακιά, καλή, υπερβολικά προσιτή εικόνα της, που έκρυβε τη σοβαρή πλευρά της.
Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί γι 'αυτήν (κυρίως το αντιπολιτισμικό υποβλητικό "Scars of Sweet Paradise" της Alice Echols το 1999). Το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της Έιμι Μπεργκ «Janis: Little Girl Blue» εξέπληξε τους θεατές με τη στοχαστική πρωτοτυπία στα γράμματα που έγραψε η Τζόπλιν στους γονείς της -την λάτρευαν κατά τη διάρκεια της κοριτσίστικης της ηλικίας στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας και όχι μόνο.
Το αριστοτεχνικά ερευνημένο «Janis: Her Life and Music» της Holly George-Warren – αποτελεί αυτό που περίμεναν όσοι την εκτιμούσαν. Η ιστορία της ζωής της ξετυλίγεται σχεδόν σε αφήγηση κάθε μήνα, βοηθούμενη σε μεγάλο βαθμό από την πρόσβαση που είχε η Γουόρεν στα ημερολόγια και τις επιστολές της. Η Janis ήταν μια θαυμάσια ανταποκρίτρια, που συχνά κάλυπτε τον ενθουσιασμό ή την ανησυχία ή τον πόνο της με το "sigh"
«Η Τζάνις Τζόπλιν δεν έμεινε στατική ποτέ», λέει η Τζορτζ-Γουόρεν. «Αγκάλιασε τη ζωή με μια χαρούμενη αγριότητα, αν και δεν μπόρεσε να ξεφύγει από ένα θεμελιώδες σκοτάδι που δημιουργήθηκε από τη μοναξιά», το οποίο κληρονόμησε από τον ήσυχο διανοούμενο πατέρα της.
Γεννημένη το 1943, μεγάλωσε για να γίνει νοικοκυρά (έπλεκε, έφτιαχνε καπιτονέ και έφτιαχνε συνταγές) και αυτό το εγχώριο μοντέλο φαινόταν ως το πολυπόθητο σωτήριο κάθε φορά που η καρδιά της ραγιζόταν ή όταν η πρώιμη συνήθεια της με αμφεταμίνες γινόταν ιδιαίτερα επικίνδυνη. Σε μια περίπτωση, έγραψε σε μια φίλη της: «Κάθε βράδυ… το κεφάλι μου αρχίζει να γεμίζει με την περασμένη δυστυχία. … Θέλω να είμαι χαρούμενη.
Η Τζάνις πέρασε τα τελευταία της εφηβικά χρόνια και τα πρώτα μετά τα 20 στο δρόμο, όπως ο ήρωάς της Jack Kerouac. Κάνοντας ωτοστόπ από το ένα Beat «καταφύγιο» στο άλλο - τη Βενετία, το Palo Alto, το Greenwich Village, το μποέμικο τμήμα του Austin - συνδέθηκε με μια εναλλασσόμενη ομάδα ανδρών και γυναικών εραστών (με auto-harp σσ. όργανο που μοιάζει με άρπα ή στέκα μπιλιάρδου στο χέρι). Όπου πήγαινε τραγουδούσε: λαϊκά, bluegrass, hillbilly, country και western. Αλλά φυσικά ο έρωτάς της που την σημάδεψε ήταν τα blues επηρεασμένα από την Odetta και την Bessie Smith. Μεταξύ των ταξιδιών της, επέστρεφε στο σπίτι - σε αγώνες κολεγίου και μπριτζ, προσπαθώντας να είναι συμβατική. Ερωτεύτηκε έναν φαινομενικά «καλλιεργημένο» άντρα τον Peter de Blanc (ο οποίος αποδείχτηκε ένας υποκριτής και ψεύτης) και ονειρευόταν μια ζωή με λευκούς φράχτες ως τρόπο να ξεφύγει από το ταλέντο που απελευθέρωσε τα συναισθήματά της, τα οποία συνδυάζονταν με το ακατάσχετο ποτό και η χρήση ναρκωτικών.
«Linda», έγραψε σε μια φίλη της, σχετικά με την προοπτική της επιστροφής στη μουσική, «μπορείς να φανταστείς τον κόμπο που φέρνει όλο αυτό στο στομάχι μου! Ουφ, φοβάμαι μέχρι θανάτου!».
Αλλά
επέστρεψε. Όταν, το 1966, χρόνια μουσικής και συναισθηματικής προετοιμασίας την
οδήγησαν στο τραγούδι του "Ball and Chain" του Willie Mae Thornton, η
Janis έσφιξε κάθε κομμάτι του πόνου που είχε υποστεί στο «I wanted
to love
you and
I wanted
to hold
you, yeah,
till the
day I
die» (ήθελα να σε αγαπήσω - ήθελα να σε κρατήσω,
ναι, μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω).
Ο ρόλος της Janis στην άνθηση του Summer of Love του 1967 του Σαν Φρανσίσκο έχει αναφερθεί ευρέως. (Τα δύο μεσογενή θηλυκά ήταν η Τζάνις, με τις χάντρες και το μεγάλο καπέλο της και τα τσιριχτά γέλια, και το πολικό της αντίθετο, η δροσερή, σπουδασμένη στο σχολείο Grace Slick)
Ωστόσο, οι εκστάσεις της εποχής αποτυπώνονται ξανά εδώ από τους ενθουσιασμούς της σε πραγματικό χρόνο. «Ουάου! Τώρα αυτοί είναι οι δικοί μας άνθρωποι!» αναφώνησε, μετά από μια παράσταση Be-In με το αρχικά άτυχο συγκρότημα που αντιμετώπισε, τους Big Brother & the Holding Company. Ο Σαμ Άντριου, το όμορφο μέλος του συγκροτήματος που θα έμενε μαζί της περισσότερο, είπε: «Η Τζάνις είχε πάντα έναν συνδυασμό απόλυτης ανασφάλειας και απόλυτης δύναμης ταυτόχρονα».
Η πρωταγωνίστρια στιγμή της Janis - με το παντελόνι και τις γόβες της στο Monterey Pop Festival, όταν τραγούδησε το –σε στυλ μπλουζ "Ball and Chain" και έγινε αίσθηση - έχει επίσης αναφερθεί πολλές φορές έτσι η Warren εστιάζει σοφά για την παράσταση: Janis, «χτίζοντας σταδιακά από το ευάλωτο άλτο της, στον τραυλισμό της ψυχής, στις πολύχρωμες κραυγές και ουρλιαχτά της καθαρτικής σου κορύφωσης».
Ομοίως, το βιβλίο αναλύει πώς η Janis «Otisized» (σσ. πολύ μεγάλο ή μεγαλύτερο από το κανονικό υπερμέγεθες) -όπως εξάλλου και ο Otis Redding στο «Piece of My Heart».
«Αυτό που λίγοι συνειδητοποίησαν εκείνη τη στιγμή», γράφει, είναι ότι όταν αναπόφευκτα έφυγε από τον Big Brother για να σχηματίσει το Kozmic Blues Band της, «είχε μια ξεκάθαρη ιδέα για το τι ήθελε: … μια διασταύρωση μεταξύ του funky-soul ήχου του Stax/Volt Records και το «brass-rock» των συναδέλφων καλλιτεχνών της Κολούμπια Blood, Sweat and Tears και… Σικάγο».
Δεν πάει το μυαλό μας σε μια Τζόπλιν μουσικό παραγωγό και όμως ήταν κι αυτό. Δεν τη θεωρούμε ως λεκτικά αυτοαναλυτική, αλλά συμβουλεύτηκε έναν θεραπευτή «επειδή… έχτιζα τη σταθερότητα και την πρόοδό μου πάνω στον καθαρό τρόμο», ο οποίος ήταν «πολύ επισφαλής».
Η Τζάνις άντεξε τις προκλήσεις οικειότητας προτού γίνει διάσημη, και ακόμη και στο απόγειο της φήμης της έλαβε σεξιστικές επιθέσεις που, στη σημερινή #MeToo Αμερική, θα έκαναν τους επικριτές της να χτυπήσουν το Twitter. Οι Rolling Stone την παρομοίασαν με «αυτοκρατορική πόρνη». Ο αγαπημένος κριτικός μουσικής του Bay Area, Ralph Gleason, απαίτησε να επιστρέψει στο Big Brother…
Προς το τέλος της ζωής της, η Janis ερωτεύτηκε έναν του "Ειρηνευτικού Σώματος" ονόματι David Niehaus, ο οποίος της ενέπνευσε το "Cry, Baby". ήθελε να γίνει η τέλεια «γηραιά κυρία» του. Η Η συμβατικότητα πέθανε, ακόμη και για μια γυναίκα που είχε εφεύρει ζωντανές νέες ελευθερίες για το φύλο της.
 |
| Μόνιμα με ένα μπουκάλι στο χέρι |
Η ηρωίνη υπήρξε ο τρόπος ζωής της στον οποίο αυτή η γυναίκα που «δεν φαινόταν ποτέ να μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά μου» βρήκε γαλήνη. Η Janis πέθανε στο μοτέλ στο οποίο έμενε στο Λος Άντζελες λίγο πριν κυκλοφορήσει το τελευταίο - και μεγαλύτερο - σόλο άλμπουμ της…
Η Γουόρεν τελειώνει παραθέτοντας τα λόγια της βραβευμένης έγχρωμης φεμινίστριας τραγουδίστριας-τραγουδοποιού της Alicia Keys, ένα ηχηρό κομπλιμέντο σχεδόν 50 χρόνια μετά τον θάνατο της: «Χρησιμοποιώ την Janis ως σημείο αναφοράς», δήλωσε -αυτό την θα έκανε να γράψει όπως πάντα ένα «sigh» στο τέλος μιας επιστολής.
Δεν υπήρξε ποτέ φτωχή –αντίθετα με ό,τι πιστεύεται (λόγω εγγύτητας με το περιθώριο και τη χρήση ουσιών από μικρή ηλικία) η εκτιμώμενη περιουσία της όταν πέθαινε ήταν –σε σημερινές τιμές της τάξης των 5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η Porsche 356 της, του 1964 πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2015 για 1,76 εκατομμύρια δολάρια.
Η Τζόπλιν την αγόρασε το 1968 και την είχε ζωγραφίσει, από προφυλακτήρα σε προφυλακτήρα κι από πόρτα σε πόρτα σαν τοιχογραφία: τοπία, πουλιά, πεταλούδες, αιωρούμενα μάτια, μανιτάρια και πρόσωπα που μοιάζουν με κρανίο.
Το 1969, η Τζόπλιν και οι Kozmic Blues Band έκαναν περιοδεία σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική πετώντας συνήθως με ελικόπτερο και εμφανίσθηκαν στο Φεστιβάλ Γούντστοκ (16-Αυγ). Οι εμπειρίες της στο Γούντστοκ δεν ήταν ευχάριστες, καθώς -περιμένοντας δέκα ώρες μέχρι να ανέβει στη σκηνή, έκανε συνεχώς χρήση ηρωίνης, υπό της οποίας την επήρεια βρισκόταν και καθ' όλη τη διάρκεια της παρουσίας της, στη σκηνή.
To 1995 τιμήθηκε με
την είσοδό της στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ το 2005 κέρδισε το βραβείο
Γκράμι Lifetime Achievement Award.
Το περιοδικό Rolling Stone την κατέταξε στην 46η θέση στη λίστα του με τους
σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών το 2004 και στην 28η με τους καλύτερους
τραγουδιστές όλων των εποχών το 2008.
- Κάθε βράδυ κάνω έρωτα με 25.000 ανθρώπους στη σκηνή, μετά όμως γυρίζω σπίτι μόνη"…
- Το αύριο ποτέ δε συμβαίνει. Είναι πάντα η ίδια αναθεματισμένη μέρα. (Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Εξπρές)
- Ήμουν απροσάρμοστη. Διάβαζα, ζωγράφιζα, και δεν μισούσα τους μαύρους (Για το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της, κατά τα χρόνια φοίτησής της στο Λύκειο Τόμας Τζέφερσον και τους λόγους για τους οποίους ήταν αντιπαθής στους συμμαθητές της)
- Είμαι θύμα του ίδιου μου του εαυτού. Υπήρξε ένα διάστημα, που ήθελα να γνωρίζω τα πάντα. Αυτό το συναίσθημα με έκανε, συνήθως, να νοιώθω δυστυχισμένη. Απλά, δεν ήξερα πώς να το χρησιμοποιήσω. Τώρα, όμως, έχω μάθει να χρησιμοποιώ το συναίσθημα αυτό προς όφελός μου. Είμαι γεμάτη συγκίνηση και θέλω να απελευθερωθώ. Εάν είσαι επάνω στη σκηνή και (το συναίσθημα αυτό) λειτουργεί πραγματικά και έχεις το κοινό μαζί σου, αισθάνεσαι μια ενότητα (συνέντευξή της στον Ντέιβιντ Ντάλτον, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Εξπρές)
1. Big Brother and the Holding Company
- Big Brother and the Holding Company \ 1967
- Big Brother and the Holding Company \ 1967 (περιλαμβάνονται δύο έξτρα single)
- Big Brother and the Holding Company \ 1967, σε δίσκο το 1999 + 2 έξτρα single
- Cheap Thrills \ 1968 (2γ πλατινένιο)
- Cheap Thrills \ 1968 σε δίσκο το 1999 + 4 έξτρα κομμάτια
- Live at Winterland '68 (1998)
·
Live
at the Carousel Ballroom 1968 (2012)
2. Kozmic Blues Band
- I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama! (1969) Πλατινένιο RIAA (Recording Industry Association of America)
- I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama! (1969) + 3 έξτρα κομμάτια
- Live in Amsterdam
- The Woodstock Experience (2009)
- Pearl (1971 ) μεταθανάτιο, 4φ πλατινένιο RIAA
- Pearl (1971), σε βινύλιο \ 1999 + 4 έξτρα κομμάτια
- Pearl (1971), σε διπλό βινύλιο το 2005 + 6 επιπλέον κομμάτια το 2ο με όλα τα κομμάτια από το Φεστιβάλ Εξπρές
- The Pearl Sessions (2012)
- · In Concert (1972)
5. Άλλες συλλογές
- · Janis Joplin's Greatest Hits \ 1973 Columbia, 7φ Πλατινένιο RIAA
- · Janis \ 1975 CBS -2 δίσκοι, Χρυσό RIAA
- · Anthology \ 1980 2 δίσκοι
- · Farewell Song \ 1983
- · Cheaper Thrills \ 1984, Fan Club
- · Janis \ 1993, 3 δίσκοι –
- · 18 Essential Songs \ 1995, Χρυσό RIAA
- · The Collection \ 1995, 3 δίσκοι
- · Live at Woodstock \ 1999
- · Box of Pearls \ 1999, 5 δίσκοι –
- · Super Hits \ 2000
- · Love, Janis \ 2001
- · Essential Janis Joplin \ 2003
- · Very Best of Janis Joplin \ 2007
· Monterey Pop (1968)
· Petulia (1968)
· Janis Joplin Live in Frankfurt (1969)
· Janis: The Way She Was (1974)
· Comin’ Home (1988)
· Woodstock - The Lost Performances (1991)
· Woodstock: 3 Days of Peace & Music (Director’s Cut) (1994)
· Festival Express (2003)
· Nine Hundred Nights (2004)
· The Dick Cavett Show: Rock Icons (2005) Shout
· Rockin' at the Red Dog: The Dawn of Psychedelic Rock (2005)
· This is Tom Jones (2007) εμφάνιση της Τζόπλιν στην εκπομπή του Τομ Τζόουνς
· Woodstock: 3 Days of Peace & Music (Director’s Cut) 40th Anniversary Edition (2009)
· Janis Joplin with Big Brother: Ball and Chain (DVD) Charly (2009)
Μια άτυπη _εγκεφαλική, λίστα των media που αποτελείται κυρίως από δημοφιλείς μουσικούς, καλλιτέχνες, ηθοποιούς και άλλες διασημότητες που πέθαναν σε ηλικία 27 ετών -αν και ο ισχυρισμός μιας “στατιστικής αιχμής” για τους θανάτους μουσικών σε αυτή την ηλικία έχει διαψευσθεί από την επιστημονική έρευνα, παραμένει ένα πολιτιστικό φαινόμενο, που καταγράφει τους θανάτους διασημοτήτων, οι περισσότεροι από τους οποίους διακρίνονται για τον τρόπο ζωής τους “υψηλού κινδύνου” (κατάχρησης ναρκωτικών και αλκοόλ, ομόφυλες extreme σχέσεις κλπ)
 |
| Club 27 | TelAviv Brian Jones, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison, Jean-Michel Basquiat, Kurt Cobain, & Amy Winehouse |
Τα πρώτα γνωστά ονόματα, _Μπράιαν Τζόουνς _Τζίμι Χέντριξ, _Τζάνις Τζόπλιν και _Τζιμ Μόρισον πέθαναν όλοι σε ηλικία 27 ετών μεταξύ 1969 και 1971 και αμέσως συμπεριλήφθηκε ο μουσικός των μπλουζ Ρόμπερτ Τζόνσον, ο οποίος πέθανε το 1938.
Σύμφωνα με τον βιογράφο του Χέντριξ και του Κομπέιν, Τσαρλς Ρ. Κρος (και πολλοί άλλοι συγγραφείς συμμερίζονται την άποψή του), πρωταίτιοι είναι η αυξανόμενη σημασία των μέσων ενημέρωσης -Διαδίκτυο, περιοδικά και τηλεόραση-. Ένα απόσπασμα από μια δήλωση που έκανε η μητέρα του Cobain, Wendy Fradenburg Cobain O'Connor, στην εφημερίδα The Daily World του Αμπερντίν της Ουάσιγκτον— "Τώρα έφυγε και μπήκε σε αυτό το ηλίθιο κλαμπ. Του είπα να μην μπει σε αυτό το ηλίθιο κλαμπ."— αναφέρθηκε στον Χέντριξ, την Τζόπλιν και τον Μόρισον που πέθαιναν στην ίδια ηλικία, σύμφωνα με τον Κρος.
Από την άλλη πλευρά, ο Eric Segalstad, συγγραφέας του The 27s: The Greatest Myth of Rock & Roll, αναφέρει ότι η μητέρα του Cobain μιλούσε για το θάνατο δύο θείων του και ενός … προπάπου του θείου του, που όλοι είχαν επίσης αυτοκτονήσει.
Σύμφωνα με
τον Cross, τα γεγονότα
οδήγησαν ένα σύνολο θεωρητικών συνωμοσίας –μεταξύ άλλων την παράλογη αντίληψη
ότι ο Kurt Cobain
σκόπιμα χρονομέτρησε τον θάνατό του ώστε να μπορέσει να ενταχθεί στο 27 Club.
Το 2011, δεκαεπτά χρόνια μετά τον θάνατο του Κομπέιν, η Έιμι Γουάινχαουζ πέθανε
σε ηλικία 27 ετών, προκαλώντας μια ανανέωση της προσοχής των μέσων ενημέρωσης
που αφιερώθηκε για άλλη μια φορά στο κλαμπ. Τρία χρόνια νωρίτερα, είχε εκφράσει
φόβο μήπως πεθάνει σε αυτή την ηλικία.
Ένα άτομο δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι μουσικός για να είναι «μέλος» του 27 Club. Το Rolling Stone συμπεριέλαβε τον τηλεοπτικό ηθοποιό Jonathan Brandis, ο οποίος αυτοκτόνησε το 2003, τον Anton Yelchin, ο οποίος είχε παίξει σε ένα punk rock συγκρότημα, αλλά ήταν κυρίως γνωστός ως ηθοποιός ταινιών, περιγράφηκε επίσης ως μέλος του κλαμπ μετά τον θάνατό του το 2016. Ομοίως, ο Jean-Michel Basquiat άγνωστος μουσικός (έκανε καριέρα ως ζωγράφος) και καμιά 10αριά ακόμη
Παρά την πολιτιστική σημασία που δίνεται στους θανάτους 27χρονων μουσικών και διασημοτήτων, ο ισχυρισμός ότι είναι στατιστικά πιο συνηθισμένοι σε αυτήν την ηλικία είναι ένας αστικός μύθος, που διαψεύδεται από την επιστημονική έρευνα.
Μια μελέτη από πανεπιστημιακούς που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal τον Δεκέμβριο του 2011 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε αύξηση του κινδύνου θανάτου για τους μουσικούς στην ηλικία των 27 ετών, αναφέροντας ότι υπήρχαν εξίσου μικρές αυξήσεις στις ηλικίες 25, των 32, των 39 κλπ. Ένα άρθρο του 2014 στο The Conversation αναφέρει στατιστικά στοιχεία που δείχνουν ότι οι μουσικοί αστέρες (και είναι λογικό αυτό) είναι πιο πιθανό να πεθάνουν στην ηλικία των 56 ετών (2,2% έναντι μόλις 1,3% στα 27)
· Austin Majors
· Alexandre Levy
· Louis Chauvin
· Rupert Brooke
· Robert Johnson
· Nat Jaffe
· Jesse Belvin
· Rudy Lewis
· Joe Henderson
· Malcolm Hale
· Dickie Pride
· Brian Jones
· Alan "Blind Owl" Wilson
· Jimi Hendrix
· Janis Joplin
· Arlester "Dyke" Christian
· Jim Morrison
· Leslie Harvey
· Ron "Pigpen" McKernan
· Roger Lee Durham
· Pamela Courson
· Wallace "Wally" Yohn
· Dave Alexander
· Pete Ham
· Gary Thain
· Cecilia
· Helmut Köllen
· Chris Bell
· Zenon De Fleur
· D. Boon
· Alexander Bashlachev
· Amar Singh Chamkila
· Jean-Michel Basquiat
· Pete de Freitas
· Finbarr Donnelly
· Chris Austin
· Dimitar Voev
· Mia Zapata
· Kurt Cobain
· Kristen Pfaff
· Richey Edwards
· Stretch
· Fat Pat
· Freaky Tah
· Kami
· Rodrigo Bueno
· Sean Patrick McCabe
· Maria Serrano Serrano
· Rico Yan
· Jonathan Brandis
· Jeremy Ward
· Bryan Ottoson
· Valentín Elizalde
· Damien "Damo" Morris
· Orish Grinstead
· Jade Goody
· Dash Snow
· Amy Winehouse
· Richard Turner
· Anton Yelchin
· Thomas Fekete
· Kim Jong-hyun
· Fredo Santana
· Tyler Skaggs
· Benjamin Keough
· Murda Killa [ru]
· Yoo Joo Eun [ko]
· Walkie
· Yung Trappa [ru]
