“Εκτός Τροχιάς” _ΟΠΕΚΕΠΕ… ΟΠΕΚΕΠΕ και άλλα τινα

Γιάννης Γιαννίρης Νοε_2025
ΟΠΕΚΕΠΕΕΕΕΕ ΟΠΕΚΕΠΕ Κουτόφραγκοι σας κάναμε Φραπέ

Είχα πεντ’ έξι πρόβατα και άλλα τόσα γίδια

μ' αυτοί απ τον ΟΠΕΚΕΠΕ με στείλαν στα τσακίδια.

Πήραν την επιδότηση από την επαρχία
και την εδώσαν σ’ άλλονε που είχε εταιρεία
και βοσκοτόπια νοίκιαζε από την εκκλησία
σε μένα πια δεν δίνανε καμία σημασία.

Πήγα λοιπόν στο Γκρούεζα που ‘χει πολλή ιστορία για να μου βρει και μένανε κάτι στη Θεσσαλία.
Βρεγμένος πια τα γίδια μου τα παίρνω στο κατόπι γιατί μέσα στη θάλασσα μου βρήκαν βοσκοτόπι !

ΟΠΕΚΕΠΕΕΕΕΕ ΟΠΕΚΕΠΕ Κουτόφραγκοι σας κάναμε Φραπέ

Και γώ στις άλλες εκλογές
Γκρούεζα θα ψηφίσω
γιατί την επιδότηση μου τηνε δίνει
πίσω.

Κι όλη η Κρήτη ψήφισε Γκρούεζα του Κυριάκου

κι οι άλλοι όλοι ψάχνουνε, τι φταίει, μα του κάκου

Και όταν οι κουτόφραγκοι τα ψάξαν, μεγαλεία.

η Θεσσαλία γίνηκε όσο και η Γαλλία!

Εισαγγελέα στείλανε την Λάουρα Κοβέσι

νά ‘ρθει να δει τι γίνεται σε τούτο το κοτέτσι.

Και πια το εγγονάκι μου δεν θα ξαναμαλώσω

και με αξίες και αρχές θε να το μεγαλώσω.

Κουπεπέ κουπεπέ $$$$ Οπεκεπέ οπεκεπέεε.

Σε βλέπω τώρα και γελάς μ’ αυτήν την ιστορία,
μα βλέπω και το μέλλον σου σα σε φωτογραφία.
Γιατί όταν οι κουτόφραγκοι πίσω θα τα ζητήσουν,
θα ψάχνουνε τον υπουργό, μέσα για να τον κλείσουν.

Μ’ αυτός έφτιαξε σύνταγμα και έχει ασυλία
και πάλι εσένα θε να βρούν που είσ’ εύκολη λεία.

Κι αφού τώρα σου είπα εγώ πώς

βάλαν τη θηλιά,

το τι θα κάνεις τώρα εσύ,

δικιά σου είναι δουλειά.

✨ ΕΚΤΟΣ ΤΡΟΧΙΑΣ

Πρώτη δισκογραφική εμφάνιση μιας παρέας, που από το 1998 και πιο πριν συγκεντρώνεται σε διάφορα μέρη και κάνει μουσική τα όνειρά της, αλλά και την ανήσυχη ματιά των τεσσάρων μελών της για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ο στίχος (συνήθως Ηλίας Γιαννίρης) αξιόλογος. Άλλοτε ευαίσθητος και άλλοτε σκωπτικός, μαρτυρεί “γραφιά” με ταλέντο και χιούμορ. Oι αναπαράγουν γνώριμους μουσικούς δρόμους, κυρίως από το χώρο του λαϊκού και της μπαλάντας. Αν οι συνθέσεις είχαν ένα δικό τους στίγμα ή αν βρισκόταν ένας εμπνευσμένος παραγωγός, που θα έβαζε το συγκρότημα… σε τροχιά, θα μιλούσαμε για μια δουλειά που άνετα ξεφεύγει από το στενό όριο των φίλων που κάνουν το κέφι τους _εμφανίζονται συχνά στη μουσική σκηνή “Μακάρι” _ο φίλος “από πάντα” Γ.Τίκωφ στο “Σταύρος Νιάρχος” και αλλού.

Γιάννης Τίκωφ

Τους “Εκτός Τροχιάς” αποτελούν οι Μέλπω Χαλκουτσάκη, Γιάννης Γιαννίρης, Γιώργος Μιχώτας και Γιάννης Τίκωφ, ενώ στους μουσικούς που παίζουν μαζί τους συναντάμε τον κιθαρίστα Βασίλη Ρακόπουλο και τον Μιχάλη Κλαπάκη στα κρουστά.

Συνειρμικά_άκρως οικογενειακό
Το συγκρότημα ONIRAMA δημιουργήθηκε το 2000 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζούσαν τα πέντε αρχικά μέλη: Θοδωρής, Κώστας, Δημήτρης, Διονύσης και Γιώργος. Αρχικά το συγκρότημα ονομαζόταν «MIXIN UP THE MEDICINE», αναφερόμενο στους στίχους των τραγουδιών του Bob Dylan και αντανακλούσε το σχετικά ευρύ μουσικό φάσμα που κάλυπτε το συγκρότημα. Ο ενθουσιασμός, οι δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις τους και η αλληλεπίδραση με το πλήθος είναι τα στοιχεία που κέρδισαν αμέσως το κοινό της Θεσσαλονίκης.

Το 2003 ο Chris εντάχθηκε στο συγκρότημα και άρχισαν να εμφανίζονται στο Milos, το Shark, το Rodon Club στην Αθήνα και σε διάφορα μουσικά φεστιβάλ. Στα μέσα της ίδιας χρονιάς, το συγκρότημα άλλαξε το όνομά του σε ONIRAMA, μια σύνθεση από τις λέξεις «OUR DREAMS». Οι εμφανίσεις των ONIRAMA στη Θεσσαλονίκη ήταν το θέμα συζήτησης το 2004, ενώ το συγκρότημα δούλευε πάνω στις δικές του συνθέσεις και έψαχνε για δισκογραφική εταιρεία. Το τραγούδι τους «Choros (Close Your Eyes)» έγινε πολύ γρήγορα επιτυχία.

Τον Ιανουάριο του 2007, ο Κωνσταντίνος Ρήγος σκηνοθέτησε το πρώτο τους βίντεο κλιπ με τίτλο «Μια μέρα θα έρθει», μια διασκευή του διάσημου τραγουδιού του Μάικ Ροζάκη, σε ένα νέο mix. Την ίδια χρονιά, η εμφάνισή τους με τον Αντώνη Ρέμο σε μια μυστική συναυλία που διοργάνωσε το μουσικό κανάλι Mad σημείωσε απόλυτη επιτυχία! Επόμενο βήμα ήταν οι ζωντανές εμφανίσεις τους στην Αθήνα και ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ. Το καλοκαίρι συνόδευσαν τον Αντώνη Ρέμο σε μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Τον Δεκέμβριο του 2007 μετακόμισαν στην Αθήνα και εμφανίστηκαν στο Cinema live stage club, με αποτέλεσμα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η παράστασή τους να γίνει το must see μουσικό γεγονός στην Αθήνα και να αφήσει το δικό τους ξεχωριστό στίγμα στη νυχτερινή ζωή της πόλης.

Ιούνη 2008, οι Onirama κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο «Κλεψύδρα». Το πρώτο single του άλμπουμ «Η Μπαλάντα του Τρελού» γίνεται το soundtrack της εθνικής καμπάνιας της WIND Mobile. Εκείνο το καλοκαίρι, το συγκρότημα ξεκίνησε τη δεύτερη εθνική περιοδεία του για την προώθηση του άλμπουμ. Την 1η Αυγούστου, ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα. Συμμετέχουν στη συναυλία του Lenny Kravitz στην Αθήνα. Στον τελευταίο σταθμό της καλοκαιρινής τους περιοδείας, τους συνοδεύει στη σκηνή το δανέζικο ροκ συγκρότημα Grand Avenue. Εν τω μεταξύ, τους απονέμονται τα βραβεία "Mad Video Music Award" και "Status Men’s Award" για το Καλύτερο Συγκρότημα. Το άλμπουμ "Klespydra" πιστοποιείται ως Χρυσό, ενώ το ομώνυμο τραγούδι φτάνει στην πρώτη θέση του National Airplay chart, όπου παρέμεινε για εννέα εβδομάδες.

Το 2009, ξεκινούν να εμφανίζονται στο "Anodos Stage" στην Αθήνα, όπου για άλλη μια φορά προσελκύουν sold out πλήθη και ανακηρύσσονται Κήρυκες του Εθελοντισμού για τους Παγκόσμιους Θερινούς Αγώνες Special Olympics 2011 που θα διεξαχθούν στην Αθήνα. Τον Σεπτέμβριο ανακοινώθηκαν μεταξύ των υποψηφίων για το βραβείο Καλύτερου Διεθνούς Συμμετέχοντα στα "2009 MTV Europe Music Awards". Τον Δεκέμβριο, οι Onirama πρωταγωνιστούν στο Secret Concert του MAD TV, τραγουδώντας στη σκηνή με καλεσμένους όπως η Ιταλίδα τραγουδίστρια Giusy Ferreri, το ρουμάνικο ποπ συγκρότημα Akcent και τη Χορωδία Μουσικής του Σικάγο. Δεκέμβρη κυκλοφορούν το τρίτο τους άλμπουμ με τίτλο Το «Χωρίς Ατία» _«For No Reason», που αποτελείται από δύο νέα τραγούδια και αρκετές διασκευές τραγουδιών που κυκλοφόρησαν προηγουμένως, αλλά αυτή τη φορά με τη συμμετοχή άλλων διάσημων πλατινένιων Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως οι Διονύσης Σαββόπουλος, Αφροδίτη Μάνου, Μπάμπης Στόκας, Stereo Mike, Μύρωνας Στρατής, Μελίνα Ασλανίδου, Γεωργία Κεφαλά και Ανδριάνα Μπαμπάλη. Τρία από τα τραγούδια τους («Κλεψύδρα», «Ότι δεν εξέχεις», «Παράδωσου») συμπεριλήφθηκαν στο Top 100 National & International Airplay Chart του τέλους της χρονιάς.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα 2009-10, οι Onirama εμφανίστηκαν μαζί με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη στην Αθήνα. Απρίλη του 2010, ήταν headliners στο 1^ο Garage Party του Fresh Radio, το οποίο τράβηξε μαζική προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης, ενώ η παράσταση μεταδόθηκε αργότερα στην τηλεόραση. Ιούνιο του 2010, κέρδισαν για άλλη μια φορά το «MAD Video Music Award» για το καλύτερο συγκρότημα, ενώ ήταν μεταξύ των υποψηφίων για έξι άλλες κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων «Καλύτερο Τραγούδι». Το καλοκαίρι του 2010 έκαναν εθνική περιοδεία με την Ελληνίδα ποπ τραγουδίστρια Έλενα Παπαρίζου, εν τω μεταξύ ηχογραφώντας το τέταρτο στούντιο άλμπουμ τους που θα κυκλοφορούσε τον Νοέμβριο του 2010, σε παραγωγή του Greg Haver (manic street preachers, Melanie C, catatonia, tom jones). Συνολικά, δέκα τραγούδια του συγκροτήματος έχουν φτάσει στο Top 5 των Nielsen National & International Airplay Charts, ενώ δύο από αυτά έχουν φτάσει στο νούμερο 1. Τόσο το ντεμπούτο όσο και το δεύτερο άλμπουμ τους έχουν γίνει πλατινένια.

Το 2011, η ραδιοφωνική επιτυχία των Onirama «Ftohos» έφτασε το 2.700.000 προβολές στο Youtube, ενώ κέρδισαν το «MAD Video Music Award» για το καλύτερο συγκρότημα για 4^η συνεχόμενη φορά, καθώς και το «Best Rock Video Clip Award», ενώ εμφανίστηκαν ζωντανά στην Τελετή Λήξης των Special Olympics στην Αθήνα, λαμβάνοντας ιδιαίτερους επαίνους για το μοναδικό τους show και για την προώθηση του ιδανικού του εθελοντισμού. Την ίδια χρονιά, το συγκρότημα έγραψε το soundtrack για μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες της σεζόν, το «Νήσος 2». Το 2011, εμφανίστηκαν ζωντανά για μια σειρά από ειδικές εμφανίσεις … «The Underworld S Club», στο Athenon Arena στην Αθήνα. Όλο αυτό το project στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία και μετακόμισαν στη Θεσσαλονίκη για να συνεχίσουν να εμφανίζονται στην Πολιτεία. Μάη του 2012, εξέπληξαν για άλλη μια φορά παρουσιάζοντας μια διαφορετική παράσταση στην παραλία, για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων, προσθέτοντας στο μοναδικό τους unplugged show βιολιά και κλασικά όργανα. Αργότερα κυκλοφόρησε δύο νέα singles, τα «Δεν Υπάρχεις» και «Ευτυχώς Τρελαθικά», λαμβάνοντας ιδιαίτερους επαίνους για αυτά τα έντονα τραγούδια και το 2013 εμφανίστηκαν σε τρεις διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα), ανεβάζοντας τη μουσική διάθεση

Παράλληλα, κυκλοφόρησαν τη δική τους εκδοχή της ιταλικής επιτυχίας «la differenza tra me e te _η διαφορά ανάμεσα σε μένα και σένα του Tiziano Ferro» μαζί με ένα συναισθηματικό και κινηματογραφικό βίντεο κλιπ, φτάνοντας και κατακτώντας τις πρώτες θέσεις των ραδιοφωνικών charts. Το καλοκαίρι του 2013, περιόδευσαν σε όλη την Ελλάδα καλύπτοντας περισσότερα από 5.500 χλμ. σε μια από τις μεγαλύτερες συναυλιακές περιοδείες όλων των εποχών με πάνω από 20.000 που είχαν την ευκαιρία να διασκεδάσουν με τα αισιόδοξα τραγούδια τους! Το 2014 κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ "Μεθυσμένο Τατουάζ". Πραγματοποιήθηκαν επιτυχημένες ζωντανές εμφανίσεις στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη Μύκονο. Η κορυφαία στιγμή της χρονιάς ήταν η περιοδεία Ace of Heart, μια μεγάλη παραγωγή που ενθουσίασε το κοινό σε όλη την Ελλάδα. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, μια άλλη μοναδική στιγμή, ο Θοδωρής εμφανίστηκε στο Auditorium Parco Della Musica της Ρώμης με τη νικήτρια του ιταλικού X-Factor, Nathalie. Το Mad Cyprus βράβευσε τους ONIRAMA με το βραβείο Καλύτερου Συγκροτήματος 2015 σε μια λαμπερή τελετή.

Η συμμετοχή του Θοδωρή Μαραντίνη στο X-Factor Show, ως κριτής, η πρώτη συναυλία των Onirama στο O2 Forum – Kentish Town στο Λονδίνο, μαζί με τη μεγάλη επιτυχία της διασκευής του τραγουδιού «Το Μηδέν» της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, καθιστούν το 2016 την πιο ανεβαστική χρονιά του συγκροτήματος. Τον Ιούλιο, ο αρχηγός του συγκροτήματος παρουσίασε τα Super Music Awards στην Κύπρο, τα μέσα ενημέρωσης σχολιάζουν ότι είναι φυσικό ταλέντο και ότι η κάμερα τον λατρεύει.

Συνεργασίες:

Δισκογραφία: Δ. Σαββόπουλος, Χ. Αλεξίου, Α. Ρέμος, Α. Παπαδόπουλος, Α. Μάνου, Μ. Στόκας, Ν. Ζιώγαλας, σελ. Κραουνάκης, Hope, Παιδική Χορωδία Rosarte. Εναρκτήρια Συμμετοχή σε συναυλίες: L. Kravitz και ειδική εμφάνιση στους Special Olympics 2011 στην Αθήνα

Ζωντανές εμφανίσεις με τους: A. Remo, S., Rouvas, E. Paparizou, C. Mazonakis, M. Chatzigianni, Chicago Mass Choir, Grand Avenue, G. Ferreri, Akcent.

• Συμμετοχή στο μιούζικαλ «Narnia» του E. Triviza.
• Συμμετοχή στο soundtrack της ταινίας «Island 2» και πρωταγωνίστησε επίσης στην εναρκτήρια σκηνή.
• Συμμετοχή στο soundtrack της ταινίας «Magic Mirror», της πρώτης ελληνικής ταινίας 3D.
• Η ραδιοφωνική επιτυχία «Mia Volta (a walk)» έγινε το τραγούδι τίτλων της τηλεοπτικής σειράς «Emmas House» στο MEGA.
• Ο Θοδωρής Μαραντίνης έγραψε και συνέθεσε το επίσημο τραγούδι της ελληνικής ομάδας των Special Olympics.
• Ο Θοδωρής Μαραντίνης συμμετέχει ως κριτής στην ελληνική μουσική τηλεοπτική εκπομπή X-Factor που φιλοξενείται από το κανάλι SKAI (2016).
• Οι ONIRAMA εμφανίστηκαν στο O2 Forum – Kentish Town στο Λονδίνο (2016).
• Συνεργασία με την Nakas Music, ως Πρεσβευτής Ελληνικών Συγκροτημάτων της Yamaha.
• Ο Θοδωρής Μαραντίνης παρουσίασε τα Super Music Awards of Cyprus τον Ιούλιο του 2016.
• Πέντε μουσικά άλμπουμ
• 3 Πλατινένια
• 1 Χρυσό
• 4 Single έγιναν #1 στο Greek Air Play Chart
• Όλα τα τραγούδια του συγκροτήματος για πολλές εβδομάδες ήταν στο Top 10 του Greek Air Play Chart
• Περισσότερες από 2000 ζωντανές εμφανίσεις! (100 παραστάσεις το χρόνο με μέσο όρο 800 άτομα ανά συναυλία)

Βραβεία – Διακρίσεις

• Περιοδικό Status: Καλύτερο Μουσικό Συγκρότημα της Χρονιάς
• Βραβεία MAD: Καλύτερο Μουσικό Συγκρότημα της Χρονιάς
• 2009 MTV Europe Music Awards: Υποψήφιο στην κατηγορία Μουσικό Συγκρότημα _Βραβεία MAD: Καλύτερο Μουσικό Συγκρότημα της Χρονιάς
• 2010 Βραβεία MAD: Καλύτερο Μουσικό Συγκρότημα της Χρονιάς
• 2011 Βραβεία MAD: Καλύτερο Μουσικό Συγκρότημα της Χρονιάς | Βραβεία MAD: Καλύτερο Ροκ Βίντεο Κλιπ | MTV Europe Music Awards: Υποψήφιο στην κατηγορία Καλύτερο Έλληνα Καλλιτέχνη
• 2012 Βραβεία MAD: Υποψηφιότητες στις κατηγορίες Καλύτερο Συγκρότημα και Καλύτερο Ροκ Βίντεο Κλιπ
• 2014 Βραβεία MAD: Υποψηφιότητες στις κατηγορίες Καλύτερο Συγκρότημα και Καλύτερο Ροκ Βίντεο Κλιπ
• 2015 Βραβεία MAD Κύπρου: Καλύτερο Συγκρότημα
• 2016 Super Music Awards, Κύπρος: Καλύτερο Συγκρότημα

Eli Herschel Wallach✨ Ίλαϊ Γουάλεκ

Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου για περίπου 60 χρόνια, που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Τον λέμε Γουάλας , ενώ το σωστό είναι Γουάλεκ _iːlaɪ ˈwɒlək | κλικ Γεννήθηκε 7-Δεκ-1915 και “έφυγε” 99χρονος, 24-Ιούνη 2014, όντας ένας από τους μεγάλους καρατερίστες της εποχής του, που έπαιξε στον κινηματογράφο σε 90+ ταινίες, αλλά και θεατράνθρωπος. Από τους πιο γνωστούς σε μας ρόλους, ήταν αυτός του Ληστή Καλβέρα στην ταινία “Και οι επτά ήταν υπέροχοι” και του Τουκό Ραμίρεζ  “ο Άσχημος” στο “Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος”. Είχε λάβει το Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης Καλύτερου Β’ ανδρικού ρόλου σε δραματική σειρά, και το 2010 του απονεμήθηκε το Τιμητικό Όσκαρ της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών για την συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο.
Η καριέρα του Γουάλεκ  ξεκίνησε στο Μπρόντγουεϊ το 1945 και το 1951 κέρδισε το βραβείο Tony για την ερμηνεία του στο έργο Τριαντάφυλλο στο στήθος του Τενεσί Ουίλιαμς, πλάι στην Μορίν Στέιπλετον. Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του το έκανε με την ταινία του Ελία Καζάν “Η φωνή του πόθου” (Baby Doll) το 1956.

• ·        Internet Broadway Database
• ·        IMDb
• ·        Eli Wallach _ TCM Movie Database
• ·        Eli Wallach _ Internet Off-Broadway Database
• ·        Anne Jackson και  Eli Wallach PapersστοHarry Ransom Center
• ·        The Bookwrap video interviews
• ·        Η μικρού μήκους The Actor …As Citizen (1998)είναι διαθέσιμο για δωρεάν προβολή και λήψη στο Internet Archive.

Ο Eli Herschel Wallach αρχικά εκπαιδεύτηκε στην υποκριτική, _αυτός και η σύζυγός του Anne Jackson εμφανίζονταν συχνά μαζί στη σκηνή, και τελικά έγιναν ένα αξιοσημείωτο ζευγάρι στο αμερικανικό θέατρο. Ο Γουάλεκ αρχικά σπούδασε μεθοδική υποκριτική με τον Sanford Meisner και αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος του Actors Studio, όπου σπούδασε με τον Lee Strasberg (σσ. Αμερικανός δάσκαλος υποκριτικής και ηθοποιός. Συνίδρυσε, με τους θεατρικούς σκηνοθέτες Χάρολντ Κλέρμαν και Σέριλ Κρόφορντ, το Group Theatre το 1931, το οποίο χαιρετίστηκε ως “η πρώτη αληθινή θεατρική κολεκτίβα της Αμερικής”). Έπαιξε μια μεγάλη ποικιλία ρόλων σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, κυρίως ως δεύτερος ηθοποιός. Κέρδισε το βραβείο Tony για τον Καλύτερο Β' ή Προβεβλημένο Ηθοποιό σε Θεατρικό Έργο για την ταινία The Rose Tattoo (1951).

Για την πρώτη του εμφάνιση στην οθόνη στην ταινία Baby Doll (1956), κέρδισε ένα BAFTA για τον Καλύτερο Πρωτοεμφανιζόμενο Ηθοποιό και μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Μεταξύ των άλλων πιο διάσημων ρόλων του πλην Calvera και Tuco που αναφέραμε θυμίζουμε τους The Misfits (οι αταίριαστοι 1961), και τον Don Altobello στον Νονό III (1990). Άλλες αξιοσημείωτες ταινίες περιλαμβάνουν τις How the West Was Won (Η κατάκτηση της Δύσης 1962), Tough Guys (Τα σκληρά καρύδια με Kirk Douglas και Burt Lancaster _1986), The Two Jakes (1990), The Associate (1996), The Holiday (2006), Wall Street: Money Never Sleeps και The Ghost Writer (και οι δύο το 2010). Έλαβε υποψηφιότητες για βραβείο Primetime Emmy για τις ταινίες Studio 60 on the Sunset Strip (2007) και Nurse Jackie (2011).

                 Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση

Ο Eli Herschel Wallach γιος Πολωνοεβραίων μεταναστών (Abraham  και Bertha Wallach από το Przemyśl), είχε έναν αδελφό και δύο αδελφές και ήταν μεταξύ των λίγων μόνο Εβραίων σε μια κατά τα άλλα ιταλοαμερικανική γειτονιά. Οι γονείς του ήταν ιδιοκτήτες ενός μικρού Candy Store (σσ. κάτι σαν μίνι μάρκετ-ζαχαροπλαστείο-παντοπωλείο που πουλάει κυρίως ζαχαρώδη είδη και ρετρό λιχουδιές, κυρίως σε παιδιά και έφηβους)... ο Wallach θυμόταν τη ζεστή και νοσταλγική του αίσθηση, αλλά ο δρόμος του ήταν άλλος: σε μια μεταγενέστερη συνέντευξη, είπε ότι έμαθε να ιππεύει άλογα ενώ βρισκόταν στο Τέξας, εξηγώντας ότι του άρεσε το Τέξας επειδή "μου άνοιξε τα μάτια στη λέξη φιλία... Μπορούσες να βασιστείς σε ανθρώπους. Αν σου έδιναν τον λόγο τους, αυτό ήταν όλο... Ήταν μια εκπαίδευση". Αποφοίτησε το 1936 από το Πανεπιστήμιο του Τέξας με πτυχίο στην ιστορία και δύο χρόνια αργότερα απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην εκπαίδευση από στη Νέας Υόρκης, ενώ παράλληλα είχε την πρώτη του εμπειρία μεθοδικής υποκριτικής στο Neighborhood Playhouse School of the Theatre στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε με τον Sanford Meisner (σσ. Σάνφορντ Μάισνερ _ηθοποιός και δάσκαλος υποκριτικής που ανέπτυξε μια προσέγγιση στην διδασκαλία της υποκριτικής που είναι τώρα γνωστή ως τεχνική Μάισνερ) _ ευκαιρίας δοθείσης: στόχος της προσέγγισης Meisner είναι ο ηθοποιός να μην επικεντρώνεται στον εαυτό αλλά στους άλλους ηθοποιούς στο άμεσο περιβάλλον. Για το σκοπό αυτό, ορισμένες πρακτικές βασίζονται στην επανάληψη, έτσι ώστε οι λέξεις να θεωρούνται ασήμαντες σε σύγκριση με το υποκείμενο συναίσθημα. Στην τεχνική Meisner, υπάρχει μεγαλύτερη εστίαση στον άλλο ηθοποιό σε αντίθεση με τις εσωτερικές σκέψεις ή τα συναισθήματα κάποιου που σχετίζονται με τον χαρακτήρα... Εκεί, σύμφωνα με τον Γουάλεκ, οι ηθοποιοί αναγκάστηκαν να "ξεμάθουν" όλους τους σωματικούς και φωνητικούς τους τρόπους, ενώ η παραδοσιακή σκηνική εθιμοτυπία και οι "singsong" _"τραγουδιστικοί" τρόποι (στίχος με έντονο και κανονικό ρυθμό και ομοιοκαταληξία _φωνητική απόδοση που χαρακτηρίζεται από στενό εύρος ή μονότονο μοτίβο τονικού ύψους) αφαιρέθηκαν εντελώς" από την τάξη του.

Στρατιωτική θητεία: Η εκπαίδευση του διακόπηκε απότομα όταν επιστρατεύτηκε _υπηρέτησε ως λοχίας και ιατρός σε στρατιωτικό νοσοκομείο στη Χαβάη και αργότερα στάλθηκε στη Σχολή Υποψηφίων Αξιωματικών, για να εκπαιδευτεί ως ιατρικός διοικητικός αξιωματικός. Με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, διατάχθηκε στην Καζαμπλάνκα και αργότερα, όταν υπηρετούσε στη Γαλλία, ένας ανώτερος αξιωματικός παρατήρησε την υποκριτική του ικανότητα και του ζήτησε να δημιουργήσει μια παράσταση για τους ασθενείς. Αυτός και η μονάδα του έγραψαν ένα θεατρικό έργο με τίτλο "Is This the Army? " _αυτός είναι ο στρατός; το οποίο ήταν εμπνευσμένο από το ομώνυμο του Ίρβινγκ Μπερλίν (σσ. Irving Berlin Ρωσικής καταγωγής Αμερικανός συνθέτης και τραγουδοποιός. Η μουσική του αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του Great American Songbook. Το Βερολίνο του έλαβε πολλές διακρίσεις, όπως Όσκαρ, βραβείο Grammy και βραβείο Tony). Στην κωμωδία, ο Γουάλεκ  και οι άλλοι ηθοποιοί χλεύασαν τους δικτάτορες του Άξονα, με τον Γουάλεκ  να υποδύεται τον Αδόλφο Χίτλερ. Ο Γουάλεκ  απολύθηκε ως λοχαγός μετά το τέλος του πολέμου το 1945. Του απονεμήθηκαν το Μετάλλιο Καλής Συμπεριφοράς του Στρατού,  Αμερικανικής Υπηρεσίας Άμυνας, Αμερικανικής Εκστρατείας, το Μετάλλιο Εκστρατείας Ασίας-Ειρηνικού, το Μετάλλιο Εκστρατείας Ευρώπης-Αφρικής-Μέσης Ανατολής και το Μετάλλιο Νίκης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και κάποια άλλα. 

Καριέρα
Ηθοποιός θεάτρου

Eli_Wallach_και_Maureen_Stapleton_
1951 "το Τατουάζ με το Τριαντάφυλλο"

Ο Wallach παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Δραματικό Εργαστήριο του New School στη Νέα Υόρκη με τον επιδραστικό Γερμανό θεατρικό σκηνοθέτη και παραγωγό Erwin Piscator. Αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος του Actors Studio, με δάσκαλο τον Lee Strasberg (σσ. αμερικανός coach υποκριτικής και ηθοποιός, που συνίδρυσε, με τους θεατρικούς σκηνοθέτες Χάρολντ Κλέρμαν και Σέριλ Κρόφορντ, το Group Theatre το 1931, το οποίο χαιρετίστηκε ως "η πρώτη αληθινή θεατρική κολεκτίβα της Αμερικής"). Εκεί, σπούδασε περισσότερη τεχνική μεθοδικής υποκριτικής με το ιδρυτικό μέλος Robert Lewis _αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος, συγγραφέας και ιδρυτής του επιδραστικού Actors Studio στη Νέα Υόρκη το 1947. Εκτός από τα επιτεύγματά του στο Μπρόντγουεϊ και στο Χόλιγουντ, η μεγαλύτερη και μακροβιότερη συμβολή του στο αμερικανικό θέατρο είναι ο ρόλος που έπαιξε ως ένας από τους κορυφαίους δασκάλους υποκριτικής και σκηνοθεσίας της εποχής του. Ήταν ένας από τους πρώτους υποστηρικτές του συστήματος Stanislavski _ μια θεατρική τεχνική που αναπτύχθηκε από τον Ρώσο ηθοποιό και σκηνοθέτη του 19^ου αιώνα Konstantin Stanislavski, με στόχο να βοηθήσει τους ηθοποιούς να δημιουργήσουν αληθοφανείς και συναισθηματικά πειστικούς ρόλους, εστιάζοντας στην εσωτερική ζωή και τις ψυχολογικές motivations του χαρακτήρα, βασιζόμενη στην προσωπική εμπειρία, την φαντασία και την παρατήρηση, και οδηγώντας (ξαναγυρνάμε στο Robert Lewis) σε πιο ρεαλιστικές παραστάσεις για την τεχνική της υποκριτικής τη 10ετία του 1930 ενώ τη 10ετία του 1970, ήταν επικεφαλής των τμημάτων υποκριτικής και σκηνοθεσίας της Σχολής Δραματικής Τέχνης του Γέιλ. Εκεί ο Wallach είχε συμμαθητές μεγάλα ονόματα, όπως οι Marlon Brando, Montgomery Clift, Herbert Berghof, Sidney Lumet, και τη μέλλουσα σύζυγός του, Anne Jackson, ενώ έγινε κολλητάρι με τη Marilyn Monroe όταν έγινε μαθήτρια στο Actors Studio, επιμένοντας κάποτε να τον παρακολουθεί να παίζει στο The Teahouse of the August Moon από τα παρασκήνια, "απλώς για να δει από κοντά πώς έμπειροι ηθοποιοί ερμηνεύουν ένα δίωρο έργο". Η Monroe έγινε επίσης φίλη με τη σύζυγό του, Anne Jackson, η οποία επίσης σπούδαζε στο Studio, και επισκεπτόταν το ζευγάρι στο σπίτι τους και μερικές φορές φρόντιζε το νέο τους παιδί.

Το 1945 ο Wallach έκανε το ντεμπούτο του στο Broadway και κέρδισε ένα βραβείο Tony το 1951 για την ερμηνεία του δίπλα στη Μορίν Στέιπλετον στο έργο του Τενεσί Γουίλιαμς "Το Τατουάζ του Ρόδου". Άλλες θεατρικές του εμφανίσεις περιλαμβάνουν τις "Κύριος Ρόμπερτς", "Το Τσαγερί του Αυγουστιανού Φεγγαριού ", "Καμίνο Ρεάλ", "Ταγματάρχη Μπάρμπαρα " (στο οποίο ο σκηνοθέτης Τσαρλς Λότον αποθάρρυνε το καθιερωμένο μεθοδικό στυλ υποκριτικής του Γουάλεκ ), "Λουβ" και "Σκάλα", με συμπρωταγωνιστή τον Μίλο Ο'Σι (σσ. Milo Donal O'Shea Ιρλανδός ηθοποιός, με υποψηφιότητες BAFTA …προτάθηκε δύο φορές για το βραβείο Tony για τον καλύτερο πρωταγωνιστικό ρόλο σε θεατρικό έργο για τις ερμηνείες του στις παραγωγές του Μπρόντγουεϊ κλπ), η οποία ήταν μια σοβαρή απεικόνιση ενός ηλικιωμένου ομοφυλόφιλου ζευγαριού. Έπαιξε επίσης έναν ρόλο σε μια περιοδεία του "Αντώνιος και Κλεοπάτρα", σε παραγωγή της ηθοποιού Κάθριν Κορνέλ το 1946. Έφερε τους Αμερικανούς κοντά στο έργο του Ευγένιου Ιονέσκο _"Οι Καρέκλες" και " Το Μάθημα" το 1958, και το 1961 στον "Ρινόκερο" απέναντι από το "Ζήρο Μόστελ". Τελευταία φορά πρωταγωνίστησε στη σκηνή ως ο ομώνυμος χαρακτήρας στο "Επισκεπτόμενος τον Κύριο Γκριν".

Η σκηνή _το σανίδι, ήταν το σημείο όπου ο Γουάλεκ  επικεντρώθηκε στην αρχή της καριέρας του. Από το 1945 έως το 1950, αυτός και η σύζυγός του, Αν Τζάκσον, που συνεργάστηκαν παίζοντας σε διάφορα θεατρικά έργα του Τενεσί Γουίλιαμς κλπ. Τα πέντε επόμενα χρόνια, συνέχισε να εργάζεται μόνο στη σκηνή, χωρίς να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο μέχρι το 1956. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ωστόσο, γενικά δυσκολεύονταν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά. Θυμάται ότι τα κατάφερναν με επίδομα ανεργίας και ζούσαν σε ένα διαμέρισμα ενός δωματίου με 35$ το μήνα. Όταν του προσφέρθηκαν ρόλοι σε πρώιμες ταινίες, τους απέρριψε χωρίς να το μετανιώσει, και πολύ νωρίς στην καριέρα του εξήγησε το σκεπτικό του: "Γιατί χρειάζομαι μια ταινία; Η σκηνή βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από κάθε άποψη και είναι ένα πιο ικανοποιητικό μέσο. Οι ταινίες, συγκριτικά, είναι σαν την τέχνη του ημερολογίου δίπλα σε σπουδαίους πίνακες. Δεν μπορείς να κάνεις πολλά στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση, αλλά η σκηνή είναι ένα τόσο αναρχικό μέσο".
Είπε ότι η σκηνή ήταν αυτό που τον προσέλκυε περισσότερο και αυτό που "έπρεπε" να κάνει. "Η υποκριτική είναι το πιο ζωντανό πράγμα που μπορώ να κάνω και το πιο χαρούμενο", δήλωσε.

Γουάλεκ  και Τζάκσον έγιναν ένα από τα πιο γνωστά ζευγάρια ηθοποιών στο αμερικανικό θέατρο, τόσο εμβληματικοί όσο οι Alfred Lunt και Lynn Fontanne Jessica Tandy και Hume Cronyn και αναζήτησαν συνεχώςευκαιρίες να συνεργαστούν. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης, είπε για την Τζάκσον: "Τρέφω τεράστιο σεβασμό και θαυμασμό γι' αυτήν ως ηθοποιό... έχουμε μια καταπληκτική εργασιακή συμβατότητα όταν βρισκόμαστε στο ίδιο έργο, ειδικά όταν το έργο σημαίνει κάτι σημαντικό για εμάς" … Όταν έλκεται από την αποδοχή ρόλων σε ταινίες, το έκανε για να "βοηθήσει στην πληρωμή των λογαριασμών", είπε, προσθέτοντας, "για τους ηθοποιούς, οι ταινίες είναι ένα μέσο για την επίτευξη ενός πεζού σκοπού".

Παρά το γεγονός ότι τελικά έπαιξε σε πάνω από 90 και σχεδόν ισάριθμα τηλεοπτικά δράματα, συνέχισε να δέχεται ρόλους στο θέατρο καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, συχνά με την Τζάκσον. Έπαιξαν σε κωμωδίες όπως The Typists and The Tiger _οι Δακτυλογράφοι και η Τίγρης το 1963, και μαζί στο Waltz of the Toreadors _Βαλς των Ταυρομάχων το 1973, ενώ το 1978 σε μια αναβίωση του Ημερολογίου της Άννας Φρανκ, μαζί με τις κόρες τους, και το 1984 στο Nest of the Wood Grouse _Φωλιά της Ξυλοκόπου, σε σκηνοθεσία Joseph Papp. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1988, σε μια αναβίωση του Cafe Crown, ένα πορτρέτο της θεατρικής σκηνής Γίντις κατά την ακμή της. Συνέχισαν να παίζουν μαζί μέχρι το 2000, ενώ εκείνος ανέλαβε επίσης ρόλους μόνος του όλα αυτά τα χρόνια.

Ρόλοι σε κινηματογράφο και τηλεόραση

Το ντεμπούτο του Γουάλεκ  στον κινηματογράφο ήταν στην αμφιλεγόμενη _λόγω του υποκείμενου σεξουαλικού του θέματος, δραματική κωμωδία του Ελία Καζάν Baby Doll το 1956, για την οποία κέρδισε BAFTA ως ο "Πιο Υποσχόμενος Νέος" (ελληνικά "η φωνή του πόθου", σε σενάριο Τένεσι Ουίλιαμς με συμπρωταγωνιστές Καρλ Μάλντεν και την κούκλα _κυριολεκτικά και μεταφορικά, Κάρολ Μπέικερ. Ο σκηνοθέτης ωστόσο, έθεσε σαφή όρια στις σκηνές του Wallach, λέγοντάς του να μην αποπλανήσει πραγματικά τον Carroll Baker, αλλά να δημιουργήσει μια ανεκπλήρωτη ερωτική ένταση. Ο Kazan αργότερα εξήγησε το σκεπτικό του: αυτό που είναι ερωτικό στο σεξ για μένα είναι η αποπλάνηση, όχι η πράξη... Η σκηνή στην κούνια με τον Eli Wallach και την Carroll Baker στο Baby Doll είναι η ακριβής μου ιδέα για το πώς πρέπει να είναι ο ερωτισμός στις ταινίες.

Ο Wallach συνέχισε μια παραγωγική καριέρα ως "ένας από τους σπουδαιότερους 'ηθοποιούς χαρακτήρων' που εμφανίστηκαν ποτέ στη σκηνή και την οθόνη", σημειώνει το Turner Classic Movies. Έχοντας μεγαλώσει στους "κακόφημους δρόμους" μιας ιταλοαμερικανικής γειτονιάς και με την ευελιξία του ως μεθοδικός ηθοποιός, ο Wallach ανέπτυξε την ικανότητα να παίζει μια μεγάλη ποικιλία διαφορετικών ρόλων, αν και προσπάθησε να μην περιορίζεται σε κανέναν συγκεκριμένο τύπο χαρακτήρα. "Αυτή τη στιγμή υποδύομαι έναν ηλικιωμένο άνδρα", είπε σε ηλικία 84 ετών. Αλλά "έχω περάσει από όλες τις εθνοτικές ομάδες, από Μεξικανούς ληστές μέχρι επικεφαλής της ιταλικής μαφίας, από κατοίκους της Οκινάουα μέχρι ημίαιμους, και τώρα υποδύομαι ηλικιωμένους Εβραίους. Ποιος ξέρει; "

Σημειώνοντας αυτή την ευελιξία ως ηθοποιού χαρακτήρων, η Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών τον αποκάλεσε "κατεξοχήν χαμαιλέοντα", με την ικανότητα να υποδύεται διαφορετικούς χαρακτήρες αβίαστα και ο κριτικός θεάτρου των L.A. Times, Τσαρλς ΜακΝάλτι, είδε "τη δύναμη του Γουάλεκ  να φωτίζει" τις διάφορες περσόνες του στην οθόνη ή στο θέατρο ως "ραδιενεργή". Ο Guardian έγραψε ότι "ο Γουάλεκ  ήταν φτιαγμένος για να υποδύεται χαρακτήρες" και περιλαμβάνει αποσπάσματα ταινιών από μερικούς από τους πιο αξιομνημόνευτους ρόλους του σε έναν φόρο τιμής σε αυτόν.

Το 1961, συμπρωταγωνίστησε με τη Μέριλιν Μονρόε, τον Μοντγκόμερι Κλιφτ και τον Κλαρκ Γκέιμπλ στην ταινία The Misfits, την τελευταία ταινία της Μονρόε και του Γκέιμπλ πριν από τον θάνατό τους. Ο Γουάλεκ  δεν έμαθε ποτέ γιατί επιλέχθηκε για την ταινία, αν και υποψιαζόταν ότι η Μονρόε είχε κάποια σχέση με αυτό. Ο σεναριογράφος Άρθουρ Μίλερ, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Μονρόε εκείνη την εποχή, είπε ότι "ο Έλι Γουάλεκ  είναι ο πιο ευτυχισμένος καλός ηθοποιός που έχω γνωρίσει ποτέ. Απολαμβάνει πραγματικά τη δουλειά".

Μερικές από τις άλλες ταινίες του περιλάμβαναν τις The Lineup (1958), Lord Jim (1965) με τον Πίτερ Ο'Τουλ, έναν κωμικό ρόλο στο How to Steal a Million (1966), πάλι με τον Ο'Τουλ, και την Όντρεϊ Χέπμπορν και _φυσικά ως Τούκο _"ο Άσχημος" στην ταινία του Σέρτζιο Λεόνε "Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος" (1966) με τους Κλιντ Ίστγουντ και Λι Βαν Κλιφ, ακολουθούμενη από άλλα Σπαγγέτι Γουέστερν, όπως το "Ace High" _ "I quattro dell'Ave Maria". Κάποια στιγμή, ο Χένρι Φόντα ρώτησε τον Γουάλεκ  αν ο ίδιος θα έπρεπε να δεχτεί έναν ρόλο που του προσφέρθηκε για να παίξει σε ένα παρόμοιο Γουέστερν, το "Κάποτε στη Δύση" (1968), το οποίο θα σκηνοθετούσε επίσης ο Λεόνε. Ο Γουάλεκ  είπε "Ναι, θα απολαύσεις την πρόκληση" και η Φόντα αργότερα ευχαρίστησε τον Γουάλεκ  για αυτή τη συμβουλή. Ο Γουάλεκ  και ο Ίστγουντ έγιναν φίλοι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας "Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος" και θυμήθηκε τον χρόνο που είχαν μαζί εκτός δουλειάς: "Ο Κλιντ ήταν ο ψηλός, σιωπηλός τύπος. Είναι από αυτούς που ανοίγεσαι και μιλάς μόνος σου. Χαμογελάει, γνέφει καταφατικά και τα αποθηκεύει όλα σε αυτή την υπέροχη αριθμομηχανή". Το 2003, ο Γουάλεκ  έπαιξε στην ταινία Mystic River _ Σκοτεινό ποτάμι με Sean Penn, Tim Robbins και Kevin Bacon, σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Ίστγουντ, ο οποίος κάποτε είπε "η συνεργασία με τον Έλι Γουάλεκ  ήταν μια από τις μεγάλες απολαύσεις της ζωής μου".

Μια καθοριστική στιγμή στην καριέρα του ήρθε το 1953, όταν αυτός, μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Χάρβεϊ Λέμπεκ, ήταν υποψήφιοι για  τον ρόλο του Μάτζιο στην ταινία "From Here to Eternity" _"Από Εδώ στην Αιωνιότητα". Η βιογράφος του Σινάτρα, Κίτι Κέλι, σημειώνει ότι ενώ το τεστ του Σινάτρα ήταν καλό, δεν είχε καμία από την "άψογη υποκριτική ικανότητα" του Γουάλεκ . Ο παραγωγός Χάρι Κον και ο σκηνοθέτης Φρεντ Ζίνεμαν "θαμπώθηκαν" από το τεστ οθόνης του Γουάλεκ  και ήθελαν να παίξει τον ρόλο. Ωστόσο, στον Γουάλεκ  είχε προταθεί προηγουμένως ένας σημαντικός ρόλος σε ένα άλλο έργο του Τενεσί Γουίλιαμς, το Camino Real, που θα σκηνοθετούσε ο Ελία Καζάν, και απέρριψε το ρόλο. Ο Γουάλεκ  είπε ότι όταν έμαθε ότι το έργο είχε τελικά λάβει χρηματοδότηση, "άρπαξε" την ευκαιρία: "_Ήταν ένα αξιοσημείωτο κείμενο από τον κορυφαίο θεατρικό συγγραφέα της Αμερικής και επρόκειτο να το σκηνοθετήσουν οι καλύτεροι της χώρας. Δεν είχα πραγματικά πολλές επιλογές". Η ταινία, ωστόσο, κέρδισε οκτώ βραβεία Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου ενός για τον Σινάτρα, κάτι που αναζωογόνησε την καριέρα του. Ο Γουάλεκ  θυμήθηκε αργότερα: κάθε φορά που ο Σινάτρα με έβλεπε, έλεγε: "Γεια σου, τρελέ ηθοποιέ!"

Ο ιστορικός κινηματογράφου Τζέιμς Γουέλς δηλώνει ότι κατά τη διάρκεια της καριέρας του Γουάλεκ , εμφανίστηκε στα περισσότερα τηλεοπτικά δράματα "γοήτρου" κατά τη διάρκεια της "Χρυσής Εποχής" της 10ετίας του 1950, συμπεριλαμβανομένων των Studio One, The Philco Television Playhouse, The Armstrong Circle Theatre, Playhouse 90 και The Hallmark Hall of Fame, μεταξύ άλλων. Κέρδισε το βραβείο Emmy 1966-1967 για τον ρόλο του στην τηλεταινία The Poppy is Also a Flower. Το 2006, εμφανίστηκε στο Studio 60 του NBC στο Sunset Strip, υποδυόμενος έναν πρώην συγγραφέα που είχε μπει στη μαύρη λίστα τη δεκαετία του 1950. Ο χαρακτήρας του ήταν ένας συγγραφέας στο The Philco Comedy Hour. Αυτή είναι μια αναφορά στο The Philco Television Playhouse, σε πολλά επεισόδια του οποίου ο Γουάλεκ  εμφανίστηκε στην πραγματικότητα το 1955. Ο Γουάλεκ  κέρδισε μια υποψηφιότητα για Emmy το 2007 για την δουλειά του στη σειρά.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας The Good, the Bad and the Ugly, ο Γουάλεκ  παραλίγο να πεθάνει τρεις φορές. Μία φορά, ήπιε κατά λάθος ένα μπουκάλι οξύ που ήταν τοποθετημένο δίπλα στο μπουκάλι αναψυκτικού του. Μια άλλη, σε μια σκηνή όπου επρόκειτο να κρεμαστεί, κάποιος πυροβόλησε με ένα πιστόλι που έκανε το άλογο από κάτω του να τρέξει τρέχοντας ενώ τα χέρια του Γουάλεκ  ήταν ακόμα δεμένα πίσω από την πλάτη του. Σε μια διαφορετική σκηνή όπου ήταν ξαπλωμένος σε μια σιδηροδρομική γραμμή, παραλίγο να αποκεφαλιστεί από σκαλιά που προεξείχαν από το τρένο.

Ο Γουάλεκ  εμφανίστηκε ως ο σούπερ κακός της DC Comics, κ. Freeze, στην τηλεοπτική σειρά Batman της δεκαετίας του 1960. Είπε ότι έλαβε περισσότερα μηνύματα θαυμαστών για τον ρόλο του ως κ. Freeze από ό,τι για όλους τους άλλους ρόλους του μαζί. Έπαιξε τον Gus Farber στη μίνι τηλεοπτική σειρά Seventh Avenue το 1977, και 10 χρόνια αργότερα, σε ηλικία 71 ετών, πρωταγωνίστησε μαζί με τον Michael Landon στο επεισόδιο "A Father's Faith" της σειράς Highway to Heaven. Τρία χρόνια αργότερα, υποδύθηκε τον ηλικιωμένο αρχηγό της μαφίας Ντον Αλτομπέλο στην ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα "Ο Νονός Μέρος III".

Το 2010, σε ηλικία 94 ετών, έλαβε το τιμητικό βραβείο Όσκαρ για τη συμβολή του στην κινηματογραφική βιομηχανία από την Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών. Λίγα χρόνια πριν από αυτό το γεγονός, η Κέιτ Γουίνσλετ είπε σε ένα άλλο κοινό ότι ο Γουάλεκ , με τον οποίο έπαιξε στην ταινία The Holiday το 2006, ήταν ένας από τους "πιο χαρισματικούς άντρες" που είχε γνωρίσει και ο "πιο σέξι άντρας της εν ζωή". Η τελευταία ερμηνεία του Γουάλεκ  ήταν στην ταινία μικρού μήκους The Train (2015). Ο Γουάλεκ  υποδύεται έναν επιζώντα του Ολοκαυτώματος ο οποίος, σε μια συνάντηση, διδάσκει σε έναν απορροφημένο νεαρό άνδρα ότι η ζωή μπορεί να αλλάξει σε μια στιγμή. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρόουντ Άιλαντ. Μεταξύ 1984 και 1997, έκανε επίσης φωνές σε μια σειρά τηλεοπτικών διαφημίσεων.

·          Προσωπική ζωή

Ο Γουάλεκ  ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Αν Τζάκσον, με την οποία μοιραζόταν συχνά την οθόνη, από τις 5 Μαρτίου 1948 μέχρι τον θάνατό του στις 24 Ιουνίου 2014 _απέκτησαν τρία παιδιά. Λίγα χρόνια πριν από το 2005, έχασε την όρασή του στο αριστερό του μάτι λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου. Η ανιψιά του είναι η ιστορικός Τζόαν Γουάλεκ  Σκοτ ​​(κόρη του αδελφού του Σαμ) και ο Α.Ο. Σκοτ, κριτικός κινηματογράφου για τους New York Times, είναι ο δισέγγονός του. Επίσης εγγονή του  είναι η Τρέισι Γουάλεκ , μπασίστας του μέταλ συγκροτήματος Icon από την Αριζόνα.
Θάνατος: πέθανε στις 24 Ιουνίου 2014, από φυσικά αίτια σε ηλικία 98 ετών. Η σορός του αποτεφρώθηκε.

·          Βραβεία και υποψηφιότητες

#^ενδεικτικά: Όσκαρ 2010 Τιμητικό — Βραβεία Κινηματογράφου της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου ^1956 Πιο Υποσχόμενος Νέος Ερμηνευτής στην Ταινία Baby Doll ^ Βραβεία Drama Desk 1993 Καλύτερος Ηθοποιός σε Θεατρικό Έργο -Υποψήφιος ^The Prize 1998 Καλύτερος Ηθοποιός σε Θεατρικό Έργο Visiting Mr. Green Υποψ. ^ 1957 Βραβείο Διακεκριμένης Ερμηνείας The Drama League Major Barbara ^ Βραβεία Golden Boot 2001 — Βραβεία Χρυσής Σφαίρας 1956 Καλύτερου Β' Ανδρικού Ρόλου – Κινηματογραφική Ταινία Baby Doll (υποψ) Grammy Καλύτερης Ηχογράφησης για Παιδιά 1974 Eli Wallach Reads Isaac Bashevis Singer (υποψ) ^ Βραβεία Εθνικού Συμβουλίου Κριτικών 2006 Βραβείο Επιτεύγματος Καριέρας — Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Newport 2004 Καλύτερου Ηθοποιού King of the Corner Βραβεία Emmy Primetime 1967 ^^ Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Β' Ρόλο σε Δράμα Η Παπαρούνα Είναι Επίσης ένα Λουλούδι ^^ 1968 Καλύτερη Ερμηνεία από Ηθοποιό σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο σε Δράμα CBS Playhouse (υποψ) _1987 Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος σε Μίνι Σειρά (υποψ) _ 2007 Καλύτερος Γκεστ Ηθοποιός σε Δραματική Σειρά Studio 60 on the Sunset Strip  _2011 Καλύτερος Γκεστ Ηθοποιός σε Κωμική Σειρά Nurse Jackie (υποψ)_2002 Taormina Film Fest Βραβείο Sergio Leone — 1951 Theatre World Awards —1951 Βραβεία Tony Καλύτερου Β' Ανδρικού Ρόλου ή Προβεβληθέντος Ανδρικού Ρόλου σε Θεατρικό Έργο