Η Κόκκινη Σημαία υψώνεται στο Ράιχσταγκ 🎥 Video

Ήταν 30 Απρίλη 1945 και ώρα 21.50 όταν ο επιλοχίας Μ. Α. Φ. Γιεγκόροφ και ο λοχίας Μ. Β. Καντάρια του σοβιετικού στρατού ύψωναν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, τη Σημαία της Νίκης, πάνω από τον κεντρικό Τρούλο του Ράιχσταγκ.

Mikhail_Alekseyevich_Yegorov

K.Ya.Samsonov_M.V.Kantaria_
M.A.Egorov_I.Ya.Syanov_
S.A.Neustroev _Πανό της Νίκης

Ο διοικητής της 3^ης στρατιάς κρούσης, στρατηγός Β. Ι. Κουζνετσόφ, που παρακολουθούσε την ιστορική μάχη κατάληψης του Ράιχσταγκ, ανακοίνωσε στο στρατάρχη Ζούκοφ: «Στο Ράιχσταγκ κυματίζει η κόκκινη σημαία! Ζήτω, σύντροφε στρατάρχη!».

Την επομένη ξημέρωνε Πρωτομαγιά.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Εργατικής Τάξης.

Το τέλος του πολέμου και η συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας δεν είχαν έρθει ακόμη, όμως, η κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ έδειχνε ότι ήταν θέμα χρόνου το τσάκισμα του ναζιστικού τέρατος. Η νίκη δεν άργησε να έρθει. Σε λίγες μέρες, στις 9 Μάη, την Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών θα υπογραφόταν η συνθηκολόγηση της Γερμανίας.

Η επιχείρηση του Βερολίνου άρχισε στις 16 Απριλίου του 1945.
Στη διαταγή που εκδόθηκε από τη διοίκηση του 1^ου Λευκορώσικου μετώπου του σοβιετικού στρατού, που ανέλαβε το χτύπημα στην καρδιά της ναζιστικής Γερμανίας, την κατάληψη και του Βερολίνου, αναφερόταν: «Πλησιάζει η ώρα της οριστικής νίκης κατά του εχθρού. Η Σοβιετική σημαία κυματίζει πάνω στο κεντρικό κτίριο του Ράιχσταγκ στο κέντρο του Βερολίνου. Σύντροφοι μαχητές, υπαξιωματικοί, αξιωματικοί και στρατηγοί του 1^ου Λευκορώσικου μετώπου! Εμπρός κατά του εχθρού, με το τελευταίο ορμητικό μας χτύπημα να αποτελειώσουμε το φασιστικό θηρίο στη φωλιά του και να φέρουμε πιο κοντά την ώρα της οριστικής και ολοκληρωτικής νίκης κατά της φασιστικής Γερμανίας».

Η κόκκινη σημαία πάνω στο Ράιχσταγκ, έδειχνε το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας: Πως η νίκη κατά του φασισμού ήταν πρωτίστως νίκη ενός λαού και ενός κράτους. Του σοβιετικού λαού και του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία, της Σοβιετικής Ένωσης.

       «Έτσι ύψωσα τη σημαία της νίκης στο Ράιχσταγκ»

Στις 30 Απρίλη του 1945 οι λοχίες του Κόκκινου Στρατού Μελίτων Βαρλάμοβιτς Καντάρια (Meliton Varlamis dze Kantaria _Kantariya και Μιχαήλ Αλεξέγιεβιτς Γεγκόροφ (Mikhail Alekseyevich Yegorov _Михаил Алексеевич Егоров) υψώνουν την κόκκινη Σημαία της Νίκης, στην ψηλότερη κορυφή του Ράιχσταγκ.
Το «κάρφωμα» του κόκκινου λάβαρου με το σφυροδρέπανο την «καρδιά» του φασισμού, σηματοδοτούσε το τέλος του πολέμου (που θα ερχόταν λίγες μέρες αργότερα με την άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας) και έστελνε στα πέρατα του κόσμου το μήνυμα ότι ο Κόκκινος Στρατός, ο στρατός του πρώτου προλεταριακού κράτους στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν ο αδιαμφισβήτητος νικητής.

Τριάντα χρόνια αργότερα, στην επέτειο της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών ο Ριζοσπάστης θα φιλοξενήσει τη μαρτυρία ενός από τους δυο ήρωες του Σοβιετικού Λαού που με την πράξη τους πρόσθεσαν με ανεξίτηλα γράμματα τα ονόματά τους  στις γεμάτες από αίμα και ηρωισμό σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.

Ο Μελίτων Καντάρια θυμάται με συγκίνηση και περιγράφει τις στιγμές που το κόκκινο λάβαρο υψώθηκε στον ουρανό της λεύτερης πια από φασισμό ανθρωπότητας. «Κάθε φορά που επισκέπτομαι την όμορφη πρωτεύουσα της Λ.Δ. Γερμανίας, την πόλη που αναδύθηκε από τα ερείπια, η καρδιά μου πλημμυρίζει από υπερηφάνεια για όλους τους σοβιετικούς στρατιώτες που πήραν μέρος στην ιστορική εκείνη έφοδο για την κατάληψη του τελευταίου οχυρού του φασισμού. Μπροστά στα μάτια μου περνάνε οι δικοί μου δρόμοι του μετώπου. Όλα τα χρόνια του πολέμου τα πέρασα στην πρώτη γραμμή. Κι ύστερα από τέσσερα χρόνια τόσων δοκιμασιών, είχα την τύχη να πολεμήσω στους δρόμους του Βερολίνου, πυρπολημένου από τους ίδιους τους υπερασπιστές του»…

Παράδοση στον Ζούκωφ

Η Σημαία της Νίκης στο Ράιχσταγκ!…

Ποιος μπορεί να μη θυμάται εκείνη τη συγκλονιστική τελευταία στιγμή του πολέμου! Το τυλιγμένο στους καπνούς γκρίζο κτίριο, μισογκρεμισμένο από τις οβίδες και τους όλμους, το μαυρισμένο, μπαρουτοκαπνισμένο ουρανό του Βερολίνου, και το κόκκινο φλάμπουρο να ανεμίζει περήφανα ψηλά στο θόλο. Ήταν η πολεμική σημαία της δικής μας 3^ης  στρατιάς κρούσης, όπου στο 756 σύνταγμα υπηρετούσα ανιχνευτής μαζί με τον Μιχαήλ Γεγκόροφ. Με τι αγώνα σκαρφαλώσαμε μαζί σε κείνες τις φλογισμένες ώρες ως το θόλο του κτιρίου…
Οι τελευταίες μάχες στο Βερολίνο ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Το φασιστικό θηρίο λυσσομανούσε στην επιθανάτια αγωνία του. Ο στρατός μας έσφιγγε την πόλη στην ατσαλένια λαβίδα του. Εμείς πολεμούσαμε στο κέντρο της  πόλης που οι χιτλερικοί το είχαν μετατρέψει σε απόρθητο, κατά τη γνώμη τους, φρούριο. Οι αμυντικές τους γραμμές κι οι κόμβοι αντίστασης ήταν παραγεμισμένοι με κανόνια, όλμους και πάτζερ.
Το πρωί στις 29 Απρίλη άρχισε η προετοιμασία των μονάδων της 3^ης στρατιάς για την έφοδο στο Ράιχσταγκ. Η έφοδος άρχισε την άλλη μέρα στις 13:30. Ο εχθρός πρόβαλε λυσσασμένη αντίσταση. Η πρώτη έφοδος δεν πέτυχε. Στις 18:30 άρχισε η δεύτερη και τελευταία έφοδος κατά του κτιρίου. Με την κάλυψη του πυροβολικού, τα τάγματα κρούσης μας ρίχτηκαν στην έφοδο. Πάνω στην έξαψη της μάχης εμένα και τον Γεγκόροφ μας φώναξε ο διοικητής του συντάγματος Φ. Ζιντσιένκο και μας έδωσε τη σημαία λέγοντας: «Η σημαία αυτή θα γίνει σύμβολο της νίκης μας κατά του φασισμού. Θα γίνει, αν εσείς δείξετε εξυπνάδα και παλικαριά. Από αυτή τη στιγμή δεν είστε πια ανιχνευτές, είστε σημαιοφόροι. Σας εύχομαι καλή επιτυχία!».
Ύστερα ο συνταγματάρχης γονάτισε και φίλησε τη σημαία. Εμείς μιμηθήκαμε το παράδειγμά του.
Το Ράιχσταγκ είχε δυόμισι ορόφους και το χώρο κάτω από τη στέγη. Τριγύρω ο εχθρός δεν σταματούσε στιγμή τα καταιγιστικά του πυρά. Για να ανεβούμε στη στέγη ήταν το ίδιο σαν να βγαίναμε στα μετόπισθεν του εχθρού. Με μια ομάδα στρατιωτών που είχαν επικεφαλής τον υπολοχαγό Α. Μπέρεστ και με την κάλυψη του λόχοι του Ι. Σιάνωφ ανεβήκαμε γρήγορα τη μεγάλη σκάλα. Αρχίσαμε τους φασίστες με τις χειροβομβίδες. Τελικά φτάσαμε στη στέγη. Κάτω απλωνόταν το Βερολίνο. Ζυγώσαμε στο άγαλμα του αλόγου που έστεκε σχεδόν στην κορυφή του κτιρίου. Εκείνη τη στιγμή ένα θραύσμα χτύπησε στο άγαλμα και του τρύπησε την κοιλιά. Εμείς βάλαμε το κοντάρι της σημαίας σ’ αυτήν την τρύπα, αλλά είδαμε ότι η σημαία φαινότανε μόνο από τη μια μεριά. Τότε σκαρφαλώσαμε πιο ψηλά στο θόλο. Εκεί στεριώσαμε το πολεμικό μας φλάμπουρο. Την άλλη μέρα, από το πολεμικό ανακοινωθέν του σοβιετικού γραφείου πληροφοριών έμαθε ολόκληρος ο κόσμος το εξαιρετικό εκείνο γεγονός. Εμείς όμως είχαμε κι άλλες μάχες. Στις 2 του Μάη, ώρα 15:00 είχε τσακιστεί πια η αντίσταση της φρουράς του Βερολίνου και κατά το βράδυ η πόλη είχε καταληφθεί ολόκληρη από το στρατό μας.
Τότε άφησα κι εγώ μαζί με άλλους στρατιώτες το αυτόγραφό μου στον τοίχο του Ράιχσταγκ κι ήπια το φανταρίστικο ποτήρι για τη νίκη που πλησίαζε. Στο Ράιχσταγκ ήρθε ο διοικητής του 1ου λευκορωσικού μετώπου στρατάρχης Ζούκωφ και άλλοι στρατηγοί. Μας συγχάρηκαν όλους εμάς, όσοι λάβαμε μέρος στην τολμηρή ανάβαση στη στέγη του Ράιχσταγκ.

Ανάμεσα στα πολλά παράσημα και μετάλλια που φοράω περήφανα στο στήθος μου, είναι και το «Μετάλλιο για την κατάληψη του Βερολίνου» που δόθηκε προς τιμή της ιστορικής Νίκης σε 1.100.000 πολεμιστές. Πάνω από 600 στρατιώτες και αξιωματικοί που διακρίθηκαν ιδιαίτερα στην επίθεση κατά της φασιστικής πρωτεύουσας τιμήθηκαν με τον τίτλο του ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και 187 μονάδες ονομάστηκαν «Βερολινέζικες». Σήμερα επωφελούμαι από την ευκαιρία να στείλω εγκάρδιο χαιρετισμό σε όλους τους συμπολεμιστές για τη γιορτή της Μεγάλης Νίκης.

ΚΚΕ: Μεγάλη πολιτική συγκέντρωση με συναυλία
για τα 80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών _
στο Σκοπευτήριο Καισαριανής

Μεγάλη πολιτική συγκέντρωση για τα 80 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών θα πραγματοποιήσει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Κυριακή 4 Μάη στις 7.30 μ.μ. στο Σκοπευτήριο Καισαριανής, με τίτλο «Όταν πυκνώνει το “σκοτάδι”, ανάβουμε τη φλόγα που το διαλύει! Σοσιαλισμός, για να νικήσει το δίκιο των λαών!». Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας, και θα ακολουθήσει συναυλία.

Στο κάλεσμά της η ΚΟ Αττικής αναφέρει μεταξύ άλλων:

• «1^η Μάη 1945 – Τη μέρα της εργατικής τάξης, των αγώνων και των θυσιών για να νικήσει το δίκιο, ο Κόκκινος Στρατός καρφώνει την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του ναζιστικού τέρατος!
• 9^η Μάη 1945 – Η ναζιστική Γερμανία υπογράφει ανακωχή άνευ όρων, επισφραγίζοντας τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών!

Η φλόγα που κράτησε αναμμένη ο απαράμιλλος ηρωισμός του Κόκκινου Στρατού, των άνω των 20 εκατομμυρίων νεκρών της Σοβιετικής Ενωσης, η φλόγα των εργατών του πρώτου στην Ιστορία σοσιαλιστικού κράτους, που απελευθερωμένοι από τη μισθωτή σκλαβιά συνέβαλαν στο 77% των συνολικών απωλειών των ναζί, η φλόγα των χιλιάδων, επώνυμων και ανώνυμων, που θέριεψαν τα αντιστασιακά κινήματα σε μια σειρά χώρες που βρέθηκαν υπό κατοχή, όπως η Ελλάδα, και με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές σάλπισαν και οργάνωσαν την αντίσταση, σκόρπισε φως στο σκοτάδι που έσπειρε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο φονικότερος μέχρι τώρα πόλεμος στην Ιστορία, αποτέλεσμα κι αυτός των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και ενός νέου ξαναμοιράσματος μετά τον Πρώτο, όταν όλες οι “Μεγάλες Δυνάμεις” της Δύσης επιδίωκαν να πνίξουν τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία που έβγαινε στο προσκήνιο.

Η Ιστορία έχει γράψει και δεν ξεγράφει, όσο βρώμικο μελάνι κι αν χύσουν η ΕΕ και άλλα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, τα κόμματα του συστήματος, που νομίζουν ότι η 9^η Μάη, Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, θα περάσει στη λήθη επειδή αυτοί την έχουν βαφτίσει “Μέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης”. Όσο κι αν αξιοποιώντας τον αντικομουνισμό και την αντιδραστική θεωρία των “δύο άκρων” αθωώνουν τους ναζί, και κυνηγούν τους κομμουνιστές και όσους σηκώνουν κεφάλι.

• Σκιάζονται από το γεγονός ότι αυτή η πάλη συνεχίζει να εμπνέει εκατομμύρια αγωνιστές και κομμουνιστές, εργάτες και λαό όπου Γης στην πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στον καπιταλισμό!
• Σκιάζονται γιατί όλες οι αιτίες που γέννησαν και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βρίσκονται σήμερα εδώ!

Γι’ αυτό όταν πυκνώνει το σκοτάδι…

Οι ανταγωνισμοί των καπιταλιστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών για τη λεία της ταξικής εκμετάλλευσης εντείνονται και κλιμακώνονται σε ένα νέο ξαναμοίρασμα του κόσμου με φωτιά και σίδερο, προμηνύοντας νέα δεινά για τους λαούς του κόσμου.

Η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ απειλείται για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και η υπεράσπισή της είναι ζήτημα “ζωής και θανάτου” για τα αμερικανικά μονοπώλια. Στον αντίποδα, η Κίνα δηλώνει έτοιμη για “πόλεμο μέχρι τέλους”, εντείνει τους εξοπλισμούς και απαντάει στους αμερικανικούς δασμούς, επιχειρώντας να διεμβολίσει “παραδοσιακούς” συμμάχους των ΗΠΑ σε Ασία και ΕΕ.

Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ του πολέμου βάζουν στο φουλ τις μηχανές τους, με πολεμικούς προϋπολογισμούς των κρατών άνω του 5%, τη Λευκή Βίβλο των 800 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς, τις “συμμαχίες προθύμων” για την ενεργότερη εμπλοκή στα πολεμικά πεδία, τις διαφημίσεις smart kit επιβίωσης για 72 ώρες, μαυρίζοντας ακόμα περισσότερο το μέλλον των λαών της Ευρώπης.

Η κυβέρνηση της ΝΔ βαφτίζει “εθνικούς” τους στόχους του κεφαλαίου, που για τα δικά του συμφέροντα μπλέκεται όλο και πιο βαθιά σε οικονομικά, ενεργειακά και πολεμικά σχέδια. Συμπαραστάτες έως και “λαγούς” έχει και τα υπόλοιπα συστημικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελ. Λύση, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας, που κάποια καταγράφονται στα 258 “ναι” των πολεμικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού για ΝΑΤΟικές ανάγκες, ενώ άλλα δεν βγάζουν μιλιά για όλα αυτά που στηρίζουν, με στόχο να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι την ένταση της εκμετάλλευσης και το ξεζούμισμα, στο όνομα της πολεμικής προετοιμασίας και εμπλοκής.

…ανάβουμε τη φλόγα που το διαλύει!

Οι ρωγμές που ανοίγουν, από τους ανταγωνισμούς που φουντώνουν, είναι στο χέρι του λαού να γίνουν μεγάλα ρήγματα ανατροπής! Και αυτό κρίνεται σήμερα. Χτίζεται στις μάχες του λαού για να μην πληρώσει με νέες θυσίες τους δασμούς και την πολεμική οικονομία, να μη γίνει κρέας στα κανόνια της αστικής τάξης. Χτίζεται στην προοπτική ενός μεγάλου, πανελλαδικού, αντικαπιταλιστικού – αντιμονοπωλιακού κινήματος, που θα περνάει στην αντεπίθεση απέναντι στην “πολεμική” επίθεση του αντιπάλου, θα συνενώνει την εργατική τάξη με τους βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, θα ανοίγει τον δρόμο για την ανατροπή του συστήματος. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να κλονίσει την αντιλαϊκή σταθερότητα την οποία επιδιώκει να εξασφαλίσει το αστικό πολιτικό σύστημα.

Αυτόν τον πραγματικά ανατρεπτικό δρόμο
βαδίζουμε μαζί με το ΚΚΕ

Ο οργανωμένος λαός μπορεί να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, μαζί με τους κομμουνιστές, με εμπιστοσύνη στις ανυπέρβλητες δυνάμεις του, βαδίζοντας μπροστά στον δρόμο για την ανατροπή, την απελευθέρωση από το καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης, των κρίσεων και των πολέμων».

 

9η Μάη _Αντιφασιστική Νίκη των Λαών 💥 ακτινοβολεί, εμπνέει 🎈συνεγείρει, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση

 

Πριν απ’ τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέπες
και λιώ­σαν τα χιό­νια και ζεστα­θή­καν οι καρ­διές των ανθρώπων.
Ύστε­ρα
πήρε ο χάρος τον Τσάρο.
Κι ύστε­ρα οι λαοί απο­κτή­σα­νε Στάλινγκραντ!
                    ⬆️  Φώτης Αγγουλές -προλετάριος ποιητής ⬇️

“Τόσοι σταυροί που στήθηκαν, τόσοι σταυροί που θα στηθούνε, / Εμάς μονάχα με σταυρούς μπορούν να μας μετρούνε. / Σταυροί, παντού σταυροί...”   

9 Μάη 1945: η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογούσε κάτω από τα χτυπήματα του ηρωικού Κόκκινου Στρατού, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτιζε πάνω από το βομβαρδισμένο Ράιχσταγκ.
Στο πρόσωπο του στρατιώτη που την κάρφωσε στην καρδιά του ναζιστικού κτήνους αντικατοπτρίζεται ιστορικά ο αγώνας του ΚΚΣΕ –του Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων, των κομισάριων που πρώτοι έδιναν τη ζωή τους,  του λαού της Σοβιετικής Ένωσης της ηγεσίας του Ι.Στάλιν.  

 

Στρατάρχης Γκεόργκι Κ. Ζούκοφ — «Αναμνήσεις & Στοχασμοί»
«Το μεγαλείο της ηρωϊκής νίκης απέναντι στη φασιστική Γερμανία είναι το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση δεν υπερασπίστηκε μόνο την σοσιαλιστική πατρίδα, αλλά ότι πολέμησε ανιδιοτελώς για την υπεράσπιση του στόχου του προλεταριακού διεθνισμού – να νικήσει τις ναζιστικές δυνάμεις και να απελευθερώσει τους λαούς της Ευρώπης από την κατοχή. Ο σοβιετικός λαός δεν έχει ξεχάσει την συμβολή των άλλων λαών στη νίκη ενάντια στον κοινό εχθρό. Ο στρατός και ο λαός μας θυμάται και εκτιμά το κουράγιο των αγωνιστών της Αντίστασης».

Μόνο ένας τυφλός
μπορεί να αρνείται ότι ο θρίαμβος του Κόκκινου Στρατού
ήταν θρίαμβος του σοβιετικού σοσιαλισμού

9 Μάη 1945 # Ωρα 0.43 πμ.

Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας. «Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεών μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων».

Η 9^η του Μάη καταγράφεται στην Ιστορία ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Στις 24 Ιούνη, 200 σημαίες των ναζί ρίχτηκαν στα κράσπεδα του Μαυσωλείου του Λένιν στη Μόσχα.

Από την 1^η Μάη 1945, στο γερμανικό Κοινοβούλιο, το Ράιχσταγκ, κυμάτιζε η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Η δύναμη αυτής της εικόνας κρατά έκτοτε - 77 χρόνια μετά - ζωντανό στη συνείδηση των λαών όλου του κόσμου αυτό το μοναδικής ιστορικής σημασίας γεγονός.

Εβδομήντα εννιά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, που σφραγίστηκε με το αίμα εκατομμυρίων και συνεγείρει πολύ περισσότερους μέχρι σήμερα. Παρά τα εκατομμύρια ευρώ που διατίθενται για να γιορτάζεται την 9η Μάη η λεγόμενη «Μέρα της Ευρώπης», με σκοπό το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και την ταύτιση φασισμού - κομμουνισμού, η επιδιωκόμενη υποβάθμιση και στρέβλωση της συμβολής των κομμουνιστών στην Αντιφασιστική Νίκη αποδεικνύεται ακατόρθωτη.

Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων εναντίον της στη Μαντζουρία. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που αποτελούσαν τα καπιταλιστικά κράτη Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία και οι σύμμαχοί τους.

Γέννημα της όξυνσης
των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Όπως ο Α', έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 - 1945) ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της πάλης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933). Τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, φασιστικών και μη φασιστικών καπιταλιστικών κρατών, ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε διάρκεια 2.194 μέρες και απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Πάνω από 110 εκατομμύρια άνθρωποι επάνδρωσαν τους τακτικούς στρατούς. Οι νεκροί στον πόλεμο, στρατιωτικοί και μη, έφτασαν τα 50 εκατομμύρια.

Στη χώρα μας, οι νεκροί έφτασαν συνολικά τις 405.000 (θάνατοι από την πείνα, εκτελεσμένοι, νεκροί των μαχών, νεκροί του ελληνοϊταλικού και ελληνογερμανικού πολέμου, χιλιάδες που εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης - κυρίως Εβραίοι της Θεσσαλονίκης - κ.ά.).

Οι πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις άρχισαν από τις 19 Σεπτέμβρη 1931, όταν η Ιαπωνία επιτέθηκε στη Μαντζουρία και λίγα χρόνια αργότερα (3 Οκτώβρη 1935) η Ιταλία επιτέθηκε στην Αιθιοπία.

Στις 18 του Ιούλη 1936 ξέσπασε το φασιστικό - στρατιωτικό κίνημα του Φράνκο στην Ισπανία κατά της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου. Έτσι άρχισε ο ισπανικός Εμφύλιος, που έληξε την άνοιξη του 1939 με την επικράτηση των φασιστών.

Καθοριστικό ρόλο σ' αυτήν την εξέλιξη είχαν, από τη μια, η τεράστια βοήθεια σε έμψυχο, στρατιωτικό υλικό και οικονομικά μέσα που προσέφεραν η Γερμανία και η Ιταλία στους Ισπανούς φασίστες και, από την άλλη, η υποκριτική στάση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ που, στο όνομα της δήθεν «μη επέμβασης» και της υποκριτικής πολιτικής του «κατευνασμού» απέναντι στον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου, στέρησαν από τον ισπανικό λαό τα απαραίτητα μέσα για να πολεμήσει, βοηθώντας έτσι τον Φράνκο και τους συμμάχους του.

Στις 25 του Νοέμβρη 1936, η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν σύμφωνο αντικομμουνιστικής στρατιωτικής συνεργασίας, γνωστό και ως «αντικομιντέρν σύμφωνο», εναντίον της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία ανέχτηκαν την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία στις 12 Μάρτη 1938, ενώ έναν χρόνο μετά, στις 12 Απρίλη του 1939, η Ιταλία κατέκτησε και την Αλβανία.

Στις 29 Σεπτέμβρη 1938 υπογράφτηκε το Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραχωρήθηκε στη Γερμανία το σουδητικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Το Σύμφωνο υπέγραψαν, από τη μια, οι Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, πρωθυπουργοί της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, αντίστοιχα, και, από την άλλη, οι Χίτλερ και Μουσολίνι. Ο Τσάμπερλεν δήλωσε μάλιστα ότι με το Σύμφωνο του Μονάχου ήταν εξασφαλισμένη η ειρήνη.

Την 1^η Σεπτέμβρη 1939, η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, ενώ οι συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας που είχε υπογράψει η Πολωνία με τη Βρετανία και τη Γαλλία έμειναν στα χαρτιά. Ο πόλεμος που οι Βρετανία και Γαλλία κήρυξαν κατά της Γερμανίας δεν διεξαγόταν. Έμεινε στην Ιστορία ως ένας «παράξενος πόλεμος».

Η ναζιστική Γερμανία
αιχμή του δόρατος ενάντια στην ΕΣΣΔ

Σοβιετικοί μαχητές πανηγυρίζουν για την κόκκινη σημαία που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ

Στις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης να συνάψουν αντιφασιστική συμμαχία, οι ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία κρατούσαν αρνητική στάση, ενώ συνέχιζαν την πολιτική της υπονόμευσης σε βάρος της.

Ήταν ολοφάνερο ότι τα μη φασιστικά καπιταλιστικά κράτη ενίσχυαν και ωθούσαν τη Γερμανία για να επιτεθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με γνώμονα το κέρδισμα χρόνου, η ηγεσία της υπέγραψε στις 23 Αυγούστου 1939 το «γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης», γνωστό ως «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ».

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνο αφού είχε προηγηθεί το Σύμφωνο του Μονάχου μεταξύ Αγγλίας - Γαλλίας - Γερμανίας και είχαν ναυαγήσει όλες οι προηγούμενες φιλειρηνικές προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και οι προσπάθειες να συγκροτηθεί αντιχιτλερικό μέτωπο.

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» εξασφάλισε στην ΕΣΣΔ 21 μήνες ειρήνης, που αποδείχθηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Διήρκεσε μέχρι τις 22 Ιούνη 1941, οπότε η Γερμανία το παραβίασε. Με το κωδικό όνομα «Μπαρμπαρόσα» εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση, με μια στρατιωτική μηχανή που έως τότε δεν είχε δει ο κόσμος. Ο Χίτλερ, και όχι μόνο αυτός, ήταν βέβαιος ότι σε λίγους μήνες θα είχε καταλάβει την ΕΣΣΔ, θα είχε συντρίψει το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος και θα είχε εξοντώσει τους κομμουνιστές.

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά του «Άξονα», με την απόβαση στη Νορμανδία, μόλις στις 6 Ιούνη 1944, 3 χρόνια μετά τη δημιουργία του «αντιφασιστικού συμφώνου» (12 Ιούλη 1941) ανάμεσα σε αυτές και τη Σοβιετική Ένωση! Είχαν προηγηθεί οι εποποιίες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ, που σήμαναν τη στροφή στον πόλεμο κατά του «Άξονα», ενώ το 1944 ήταν η χρονιά που ο Κόκκινος Στρατός καταδίωκε τις γερμανικές στρατιές από τα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης και προετοιμαζόταν να απελευθερώσει και τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ - Βρετανίας φοβούνταν δικαιολογημένα ότι μπορούσε ο Κόκκινος Στρατός να μπει μόνος στο Βερολίνο.

Ο Β' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος απέδειξε ότι η αντιπαράθεση καπιταλισμού - σοσιαλισμού συνεχιζόταν αμείωτη στο πλαίσιο της αντιναζιστικής - αντιχιτλερικής συμμαχίας. Ο ιμπεριαλισμός δεν χάνει ποτέ τον στρατηγικό του στόχο. Καμία προσωρινή συμμαχία με ένα τμήμα του για πολεμικούς σκοπούς δεν πρέπει να οδηγεί στην άμβλυνση του ταξικού κριτηρίου. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα.

Κήρυξη του πολέμου
και εισβολή στην Ελλάδα

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδα από το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά. Ο ξεσηκωμός του λαού και ο ηρωισμός του στα πεδία των μαχών στην Πίνδο ανέκοψαν προσωρινά την εισβολή.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες.

Επίσης, οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια τους παρέδωσε στους κατακτητές.

Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ένα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ένα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να χτυπηθούν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Αποτέλεσε τον βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Με πρωτοβουλία του, αμέσως μετά την έναρξη της κατοχής, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Ιούλη 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη 1941 το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΕΑΜ οργάνωσε την ένοπλη λαϊκή αντίσταση και έσωσε τον λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ - Στράτης, το Μονοδένδρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας.

Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε, τουλάχιστον από την άποψη του υποκειμενικού παράγοντα, να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική εξουσία.

Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και στον φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.

Υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια,
προβάλλουμε τα διδάγματα από την ηρωική πάλη των λαών

Η Σοβιετική στρατιωτίνα δείχνει τον δρόμο προς το Βερολίνο (1945)

Για την 9^η Μάη του 1945, ως σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης, τρέφουν άσβεστο μίσος οι διακρατικές ενώσεις, τα κάθε λογής διαπιστευμένα όργανα, που υπηρετούν τον καπιταλισμό. Επιχειρούν να τη σβήσουν από τη μνήμη, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια. Αυτό αποτελεί συστατικό της αντικομμουνιστικής - αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας τους, προκειμένου να κρύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του ναζισμού - φασισμού με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις μεγάλες ευθύνες των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Στις πρώτες θέσεις αυτής της μεθοδευμένης βρόμικης εκστρατείας βρίσκεται η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989 - 1991), η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου πήρε διαστάσεις συντονισμένης και ξέφρενης εκστρατείας.

Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, με τη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξουν μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση του 1989 - 1991.

Πρωτοστατώντας η Ευρωπαϊκή Ενωση στην αντικομμουνιστική υστερία, καθιέρωσε την 9η Μάη ως «Μέρα της Ευρώπης», απαλείφοντας τη «Μέρα της Νίκης των Λαών»! Καθόλου τυχαίο το ότι η εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από τον Κόκκινο Στρατό και η απελευθέρωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ονοματίζονται κατοχή! Στη Γερμανία και στην Αυστρία, οι λιποτάκτες του γερμανικού στρατού, που αυτομόλησαν στους αντιπάλους, κυρίως στον σοβιετικό Στρατό, ουσιαστικά θεωρούνται «εθνική ντροπή»!

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ στηρίζουν την επιχείρηση ιστορικής αποκατάστασης και δικαίωσης των φασιστών στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουκρανία, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου συντάχθηκαν με τους ναζί. Τους βάφτισαν «αγωνιστές της δημοκρατίας», επειδή πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και στη σοβιετική εξουσία.

Η μόνη εναλλακτική λύση
είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός

Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν ενισχύουν τη θέση ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Είναι η απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, η θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργητικής συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και οι κλιμακούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια κ.α. σκιαγραφούν όλο και πιο έντονα την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή, με συμμετοχή και της χώρας μας.

Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην κρίσιμη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, από την άποψη των αντιθέσεων που οξύνονται, η στάση του ΚΚΕ είναι η μόνη που μπορεί να εκφράσει το πραγματικό συμφέρον του λαού: Να μην παγιδευτεί στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, να μη διαλέξει ιμπερια-ληστή! Να δώσει οργανωμένα τη μάχη για απεμπλοκή από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δυναμώνοντας την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που φέρνει μόνο φτώχεια, πολέμους και εκμετάλλευση.

                                                                          _Πηγή Ριζοσπάστης

Η Αντιφασιστική Νίκη συνεχίζει
να εμπνέει τους λαούς,
να τρομάζει τα καπιταλιστικά κράτη
και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Έναν χρόνο πριν την 80^ή επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, τα σύννεφα ενός νέου γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου πυκνώνουν. Ο παλαιστινιακός λαός είναι αντιμέτωπος με μία ακόμα επιχείρηση μαζικής εξόντωσης του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ. Παράλληλα κλιμακώνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει ανοίξει νέα πολεμική εστία στην Ερυθρά, οξύνονται οι αντιθέσεις στα Βαλκάνια, συνεχίζονται οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Η ηρωική πάλη του Κόκκινου Στρατού, του σοβιετικού λαού, των αντιστασιακών κινημάτων με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές στα καπιταλιστικά κράτη που βρέθηκαν υπό την κατοχή, φανερώνουν διαχρονικά τις ανυπέρβλητες δυνάμεις του οργανωμένου λαού, συνεχίζουν να εμπνέουν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις όπου Γης, στην πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το καθεστώς της ταξικής εκμετάλλευσης. Παρά τον ορισμό της 9^ης Μάης ως «Ημέρας της Ευρώπης», τα υπέρογκα ποσά που διατίθενται από τα εγχώρια αστικά και τα ευρωενωσιακά επιτελεία για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, παρά τις «διαφημιστικές καμπάνιες» για την προώθηση του ανιστόρητου ιδεολογήματος της ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού, τα εκατομμύρια των νεκρών της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών κατέκτησαν με το αίμα τους τη θέση τους στην καρδιά των λαών, συνεχίζουν να στοιχειώνουν τις σκέψεις των ιμπεριαλιστικών επιτελείων.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το μοίρασμα αγορών, εδαφών και σφαιρών επιρροής και της όξυνσής τους σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στα καπιταλιστικά κράτη που είχαν ηττηθεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ή είχαν «αδικηθεί» από τη μοιρασιά της πολεμικής λείας, ο φασισμός - ναζισμός προωθήθηκε ως πιο αποδοτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας για την κατάπνιξη του εργατικού - κομμουνιστικού κινήματος και για την αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων που διαμόρφωσαν οι συμφωνίες λήξης του πολέμου, μέσω μιας νέας πολεμικής αναμέτρησης. Γι' αυτό η επικράτηση του φασισμού - ναζισμού χρηματοδοτήθηκε από τα βασικότερα μονοπώλια αυτών των καπιταλιστικών κρατών, ενώ για όσο διάστημα στρέφονταν αποκλειστικά στην καταστολή του εσωτερικού ταξικού εχθρού γνώρισαν τα εγκώμια και των αστικών τάξεων των αντίπαλων καπιταλιστικών κρατών. Η δημαγωγία και η επικράτηση του ναζισμού διευκολύνθηκε από τις ιμπεριαλιστικές συνθήκες λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τη δυσαρέσκεια που προκάλεσε η μεταπολεμική διαχείρισή τους από τις γερμανικές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Ο φασισμός - ναζισμός προσέφερε τα πάντα στα μονοπώλια, με πρώτο την καταστολή της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας και τις εκτεταμένες διώξεις των κομμουνιστών.

Ακόμη και όταν η καπιταλιστική εξουσία προέκρινε τη φιλελεύθερη - κοινοβουλευτική μορφή και προχωρούσε σε μέτρα κατά των φασιστών, αυτά ήταν προσχηματικά, προσωρινά και ανώδυνα: Ο Χίτλερ κρατήθηκε στη φυλακή για σύντομο διάστημα και υπό ευνοϊκές συνθήκες μετά το ναζιστικό πραξικόπημα του 1923, ενώ τα τάγματα εφόδου των ναζί συγκροτήθηκαν και δρούσαν σχεδόν ανενόχλητα, κάποτε και με τη συμβολή των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών και πριν την επικράτηση του ναζισμού στη Γερμανία. Λίγο νωρίτερα, στην Ιταλία, ο βασιλιάς αρνήθηκε την κήρυξη στρατιωτικού νόμου για την αντιμετώπιση των ολιγάριθμων φασιστών που κατευθύνονταν στη Ρώμη και παρέδωσε την εξουσία στον Μουσολίνι. Μετά τον διορισμό του Χίτλερ στη γερμανική καγκελαρία από τον Πρόεδρο Χίντεμπουργκ, οι ναζί οργάνωσαν την προβοκάτσια του Ράιχσταγκ και έθεσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας εκτός νόμου, προκειμένου να αποκτήσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ουδέποτε ο φασισμός - ναζισμός ήταν «αντισυστημικός», όπως επιχειρούν σήμερα να τον παρουσιάσουν τα αστικά κόμματα. Αντίθετα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτό αποδεικνύεται και σήμερα από την αποκάλυψη των πολυπλόκαμων δεσμών των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων με καπιταλιστικά συμφέροντα, αλλά και με τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Τα κροκοδείλια δάκρυα των αστικών δυνάμεων για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι είναι οι ίδιες δυνάμεις που συνομιλούν και συναποφασίζουν με την Μελόνι, τον Σαλβίνι και τους άλλους πολιτικούς απογόνους του ιταλικού φασισμού, που παρουσιάζουν τους ναζιστές του Τάγματος Αζόφ ως μαχητές της ελευθερίας. Δεν μπορούν να συγκαλύψουν ότι το νομικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν ή υπερασπίζονται από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ (ανάμεσά τους και οι διάφορες εκδοχές που προέκυψαν απ' αυτά τα κόμματα) απ' τη μια επιφύλαξε ποινές χάδι για τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, ενώ απ' την άλλη επιτρέπει τη μεταμφίεση των φασιστικών μορφωμάτων, την ίδια ώρα που αναγορεύει σε έγκλημα κάθε εργατική - λαϊκή κινητοποίηση.

Ουδέποτε το καπιταλιστικό κράτος θέλησε πραγματικά να αντιμετωπίσει τον φασισμό - ναζισμό, αφού αυτός αποτελεί μία από τις πολιτικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας, η οποία άλλοτε με τον μανδύα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και άλλοτε με τη ρομφαία της δικτατορίας τάσσεται πάντα υπέρ των καπιταλιστικών συμφερόντων και ενάντια στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Απέναντι στον φασισμό - ναζισμό στάθηκαν εξαρχής και τελικά τον νίκησαν η ΕΣΣΔ, τα ανά τον κόσμο αντιστασιακά λαϊκά κινήματα, στα οποία πρωτοστάτησαν τα αντίστοιχα κομμουνιστικά κόμματα στις κατεχόμενες χώρες, οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές που αντιπάλεψαν τον φασισμό - ναζισμό στην καρδιά του τέρατος, υπό τρομακτικές φυσικά συνθήκες. Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι: Πάνω από 20 εκατομμύρια νεκροί από την ΕΣΣΔ, πολλοί από αυτούς μέλη του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι) και της Νεολαίας του, της Κομσομόλ. Το 25% του συνόλου των στρατευμάτων του φασιστικού άξονα χάθηκε στο ανατολικό μέτωπο, στην άμυνα της Μόσχας, στην πολιορκία του Λένινγκραντ, στην εποποιία του Στάλινγκραντ, στη Μάχη του Κουρσκ και αλλού. Τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν χωρίς την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, την εργατική εξουσία, τα πλεονεκτήματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, τα σημαντικά βήματα της ΕΣΣΔ στη γυναικεία χειραφέτηση και την ενότητα όλων των σοβιετικών εθνοτήτων, τον αξιόμαχο Κόκκινο Στρατό και τον ηρωικό παρτιζάνικο αγώνα του σοβιετικού λαού. Αυτά ενέπνευσαν τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές σε όλο τον κόσμο στην πάλη τους ενάντια στον φασισμό - ναζισμό.

Στην Ελλάδα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, οι άλλες ΕΑΜικές οργανώσεις με αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ έσωσαν τον λαό από την πείνα, έδωσαν ηρωικές μάχες, απελευθέρωσαν μεγάλες περιοχές της χώρας, όπου υπό την προστασία του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκαν λαογέννητοι θεσμοί τοπικής διοίκησης, εκπαίδευσης και δικαιοσύνης, ματαίωσαν τα σχέδια του φασιστικού Αξονα για την επιστράτευση Ελλήνων εργατών και συνέβαλαν στη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.

Ο πόλεμος ήταν δίκαιος από την πλευρά της ΕΣΣΔ, που υπερασπιζόταν τη σοσιαλιστική εξουσία, και από την πλευρά των αντιστασιακών κινημάτων. Ηταν άδικος τόσο από την πλευρά του φασιστικού Άξονα όσο και από την πλευρά των Αγγλοαμερικανών Συμμάχων, που παρά τις διαφορές τους ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τα γεωπολιτικά εκμεταλλευτικά συμφέροντά τους. Αυτή η κοινή ταξική σύμπλευση όλων των καπιταλιστικών κρατών, νικητών και ηττημένων, όσο κι αν έγινε προσπάθεια να κρυφτεί αρχικά, φανερώθηκε την επομένη του πολέμου, όταν ενώθηκαν ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, «χτύπησαν» το εργατικό - λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα όπου χρειάστηκε και ενσωμάτωσαν πρώην φασίστες και ναζιστές στους εγχώριους κρατικούς μηχανισμούς και στους αντίστοιχους των ιμπεριαλιστικών τους συμμαχιών. Πολλοί από τους εγκληματίες πολέμου φυγαδεύτηκαν στη Λατινική Αμερική και αξιοποιήθηκαν ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Την ώρα που δεκάδες στρατηγοί του ΝΑΤΟ ήταν πρώην ναζί, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, που προσέφερε δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες στον αντιφασιστικό αγώνα, τέθηκε και πάλι εκτός νόμου. Ακόμα, ο Βάλτερ Χαλστάιν, πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν την περίοδο 1958 - 1967, που στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρεται ως πρωτεργάτης της, υπήρξε στέλεχος του ναζιστικού κόμματος.

Και στην Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο, όσες αστικές δυνάμεις ανέχτηκαν ή και συνεργάστηκαν με τις αρχές Κατοχής και οι άλλες που συμμάχησαν με τον βρετανικό ιμπεριαλισμό ξεπέρασαν την αντιπαλότητά τους και ενώθηκαν υπό τη σκέπη του Παλατιού, με κοινό ταξικό στόχο την υπεράσπιση της καπιταλιστικής εξουσίας και την καταστολή των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στα χρόνια της Κατοχής και να διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία.

Η μεταπολεμική σταθεροποίηση της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες δεν σημαίνει ότι η εργατική - λαϊκή πάλη δεν μπορούσε να νικήσει τον ταξικό εχθρό της. Η αναμέτρηση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων με την καπιταλιστική εξουσία αποδυναμώθηκε, έχασε χρόνο και ευκαιρίες γιατί εγκλωβίστηκε στη στρατηγική της ονομαζόμενης «εθνικής ενότητας», δεν έθεσε έγκαιρα και ξεκάθαρα τον στόχο της ανατροπής του παλιού, της καπιταλιστικής εξουσίας, την κατάκτηση της νέας εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Οι αδυναμίες του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα συνδέονταν με αντίστοιχες αδυναμίες στις επεξεργασίες του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, το ίδιο το ΚΚΣΕ δεν μπόρεσαν έγκαιρα να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν προς τη λήξη του πολέμου, ώστε να ενισχυθεί η πάλη για μια σταθερή αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων προς όφελος του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Παρ' όλα αυτά, η 9^η Μάη συνεχίζει να αποδεικνύει τη δύναμη που διαθέτει ο λαός, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, να νικήσει τον όποιο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό και εγχώριο εκμεταλλευτή, να ανοίξει τον δρόμο για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργάτη, βιοπαλαιστή αγρότη, αυτοαπασχολούμενο, νέο και γυναίκα που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να δείξει αυτήν τη δύναμη σε όλες τις μάχες - και στην επικείμενη των ευρωεκλογών - για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, το δυνάμωμα της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, ενάντια στην ΕΕ και στην εξουσία των μονοπωλίων, στη γραμμή αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό σπάμε τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανοίγουμε τον δρόμο για πανευρωπαϊκή εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, για την Ελλάδα και την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανακοίνωση
για τη σημερινή Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών

Δείτε
9η Μάη: ημέρα νίκης του ελευθερωτή της ανθρωπότητας Κόκκινου Στρατού –ημέρα ντροπής του ρωσοΝΑΤΟικού πολέμου στα εδάφη της Ουκρανίας 

Δείτε
Ρωσία - εκδηλώσεις για την αντιφασιστική νίκη των λαών με επιχείρηση καπηλείας για να «ξεπλυθεί» ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος | Πορείες του "Αθάνατου Συντάγματος"