Τόλμησε στον αγώνα μαζί με το ΚΚΕ! - Ασπίδα για το τώρα και ελπίδα για το αύριο

 

Κυκλοφόρησε τετρασέλιδο φυλλάδιο του ΚΚΕ με τίτλο «Τόλμησε στον αγώνα μαζί με το ΚΚΕ! - Ασπίδα για το τώρα και ελπίδα για το αύριο», με αφορμή τις εξελίξεις που αφορούν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια και τις θέσεις του ΚΚΕ

Τόλμησε στον αγώνα μαζί με το ΚΚΕ! -
Ασπίδα για το τώρα και ελπίδα για το αύριο

Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέες δυσκολίες, με νέους φόβους, με την ανασφάλεια για το μέλλον. Μπροστά σε όλους μπαίνει το δίλημμα: Ή θα συνεχίσουμε την ίδια πορεία, που είναι προδιαγεγραμμένη και φέρνει μόνο χειρότερα για τον λαό...

Ή θα γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων...

Γιατί σήµερα «όλα» το φωνάζουν...

30 χρόνια µετά την ανατροπή του σοσιαλισµού, την αντεπανάσταση, τα µεγάλα λόγια για τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ασφάλεια κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος...

Γιατί πίσω από τον ιµπεριαλιστικό πόλεµο στην Ουκρανία...

Είναι µεγάλοι επιχειρηµατικοί όµιλοι, ισχυρά κράτη και ιµπεριαλιστικές συµµαχίες που παλεύουν για το µοίρασµα αγορών, σφαιρών επιρροής, για νέα κερδοφόρα πεδία. Από τη µία οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και από την άλλη η Ρωσία και η Κίνα. Ο κίνδυνος γενικευµένου ιµπεριαλιστικού πολέµου είναι πιο ορατός από ποτέ.

Οι διακηρύξεις και τα επιχειρήµατα των µεν και των δε για τον πόλεµο είναι µόνο προσχήµατα, προκειµένου να κρύψουν ότι εδώ συγκρούονται δύο στρατόπεδα ληστών, που βάζουν στη µέση τους λαούς για τα συµφέροντά τους. Είναι µύθος ότι το ένα στρατόπεδο αντιπροσωπεύει την ελευθερία και τη δηµοκρατία και το άλλο τον αυταρχισµό. Είναι µύθος οτι οι µεν αµφισβητούν αρχές του Διεθνούς Δικαίου και οι άλλοι το υπερασπίζονται, όπως είναι µύθος ότι οι δε πολεµάνε ενάντια στην εθνική καταπίεση και τον φασισµό.

Γιατί πίσω από την εµπλοκή της Ελλάδας στον ιµπεριαλιστικό πόλεµο...

Βρίσκονται τα σχέδια των ελληνικών επιχειρηµατικών οµίλων, που ποντάρουν σε «χρυσές δουλειές» µε τη µετατροπή της χώρας σε «ενεργειακό και µεταφορικό κόµβο». Με τους εφοπλιστές που έχουν κλείσει συµβόλαια για να µεταφέρουν το πανάκριβο αµερικανικό υγροποιηµένο αέριο (LNG), τα µονοπώλια στην Ενέργεια και µεγάλους κατασκευαστικούς οµίλους να παζαρεύουν επενδυτικές συνεργασίες.

Για λογαριασµό αυτών των συµφερόντων η κυβέρνηση της ΝΔ απογειώνει την πολεµική εµπλοκή µε την παραχώρηση κρίσιµων υποδοµών, αλλά και µε την αποστολή όπλων και στρατιωτικού υλικού. Υλοποιεί τις κυρώσεις στη Ρωσία που αποφασίζει η ΕΕ. Ψήφισε στη Βουλή τη νέα Ελληνοαµερικανική Συµφωνία.

Για λογαριασµό αυτών των συµφερόντων, µε ξεχωριστή συµβολή και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα από τη Σούδα µέχρι την Αλεξανδρούπολη έχει γεµίσει ΝΑΤΟικές βάσεις στρατηγικής σηµασίας, που αποτελούν ορµητήρια πολέµου µετατρέποντας τη χώρα σε «θύτη» και τον λαό σε στόχο αντιποίνων.

Για λογαριασµό αυτών των συµφερόντων στήνονται παζάρια που ενισχύουν τις αµφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωµάτων και συνόρων από την Τουρκία, µε αποτέλεσµα την ένταση στα Ελληνοτουρκικά και το «θερµό» καλοκαίρι που όλοι προβλέπουν.

Γιατί πίσω από την ενεργειακή φτώχεια...

Είναι ο λογαριασµός της πανάκριβης Ενέργειας, ο κίνδυνος για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας, ακριβώς λόγω των συµφερόντων των εγχώριων, µεγάλων οµίλων.

Είναι η πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας της ΕΕ.

Είναι η πολιτική της λεγόµενης πράσινης µετάβασης που οδηγεί στην απαξίωση ενεργειακών πηγών της χώρας. Είναι το εµπόριο ρύπων και το χρηµατιστήριο ενέργειας. Είναι η «µονοκαλλιέργεια» των ΑΠΕ µε κριτήριο όχι την αρµονική αξιοποίηση όλων των µορφών Ενέργειας, αλλά την προώθηση των επενδυτικών σχεδιασµών ενεργειακών οµίλων. Αυτήν την πολιτική επιταχύνει η κυβέρνηση της ΝΔ, έχοντας την ουσιαστική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ25 που αποδέχονται τη λεγόµενη πράσινη µετάβαση της ΕΕ. Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον των κρατών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για το περιβάλλον. Οι ίδιοι είναι που ρίχνουν λάδι στη φωτιά του πολέµου, που εξαγγέλλουν νέα εξοπλιστικά προγράµµατα, που αντικαθιστούν το ρωσικό φυσικό αέριο µε το ρυπογόνο και πανάκριβο αµερικανικό LNG.

Γιατί πίσω από το τσακισµένο
λαϊκό εισόδηµα
και την ακρίβεια που µαστίζει τον λαό...

Είναι τα απίστευτα κέρδη που συσσωρεύουν τα µονοπώλια. Είναι το κυνήγι και ο ανταγωνισµός για τα µεγαλύτερα µερίδια στις αγορές, είναι το άγριο φοροκυνηγητό για τα λαϊκά στρώµατα και οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο.

Είναι ο καθηλωµένος κατώτατος µισθός, η άρνηση κυβέρνησης και εργοδοσίας για την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας.

Είναι το κρατικό χρήµα που δίνεται για τη στήριξη των «επενδύσεων» των επιχειρηµατικών οµίλων, τα πακέτα του Ταµείου Ανάκαµψης της ΕΕ...

Είναι η νέα οικονοµική κρίση που απειλεί εργατικά - λαϊκά δικαιώµατα και φέρνει νέα αστάθεια στηνζωή των εργαζοµένων.

Πίσω από τον κίνδυνο µιας διεθνούς επισιτιστικής κρίσης
µε επιπτώσεις και στην χώρα µας...

Είναι ο ιµπεριαλιστικός πόλεµος στην Ουκρανία, οι επιπτώσεις από την πολιτική των κυρώσεων, αλλά και η διαχρονική υπονόµευση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας για επάρκεια σε µία σειρά από απαραίτητα προϊόντα (π.χ. µαλακό σιτάρι, ζωοτροφές, κρέας κ.ά.) και πρώτες ύλες.

Είναι ο µύθος ότι δήθεν από την ανταγωνιστικότητα και την παγκόσµια αγορά θα βγαίνουν κερδισµένοι και οι «µικροί» και οι «µεγάλοι».

Η «σταθερότητά» τους σηµαίνει αστάθεια διαρκείας για τη ζωή του λαού...

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει αποφασιστικά στον αντιλαϊκό δρόµο, εµφανίζοντάς τον ως τον µονόδροµο της «σταθερότητας», της «ασφάλειας» από τον οποίο έχει δήθεν ο λαός να κερδίσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχουν βαριές ευθύνες όχι µόνο γιατί αυτόν τον δρόµο υπηρέτησαν και όταν κυβέρνησαν και ως αντιπολίτευση, αλλά και γιατί σήµερα δηλώνουν πίστη:

• Στις ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές «δεσµεύσεις» της χώρας.
• Στην «πράσινη µετάβαση» και την απελευθέρωση της Ενέργειας.
• Στο στόχο µετατροπής της χώρας σε ενεργειακό και µεταφορικό κόµβο.
• Στα σχέδια του Ταµείου Ανάκαµψης της ΕΕ και τους αντιλαϊκούς του στόχους, το νέο αυτό υπερµνηµόνιο για τους λαούς.

Αυτά θα αποτελούν και το πρόγραµµα όποιας κυβέρνησης κι αν προκύψει από τις επερχόµενες εκλογές.

Γι’ αυτό:

• Οι θέσεις και οι προτάσεις τους για µια σειρά ζητήµατα µοιάζουν πολύ µε τις θέσεις της ΝΔ.
• Έχουν ψηφίσει από κοινού έναν µεγάλο όγκο αντιλαϊκών νοµοσχεδίων που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ
• Μαζί βρέθηκαν να χειροκροτούν, άλλοι µε καµάρι και άλλοι στα µουλωχτά, τον Ζελένσκι και τους ναζί του Αζόφ στη Βουλή.
• Οι καβγάδες τους στην πραγµατικότητα γίνονται για το ποιος µπορεί να υλοποιήσει πιο εύκολα την αντιλα κή πολιτική...

Γι’ αυτό επιστρατεύονται στα λόγια «αντιδεξιά συνθήµατα» που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό νόηµα, αφού υπερασπίζονται την ίδια στρατηγική.

Τα σενάρια δήθεν προοδευτικών κυβερνήσεων ή άλλων σχηµάτων κυβερνήσεων συνεργασίας, παρά τις ελάχιστες διαφοροποιήσεις, έχουν δεδοµένο αντιλαϊκό πρόγραµµα.

Τέτοιες κυβερνήσεις έχει ξαναζήσει ο λαός και έχει βιώσει την απογοήτευση και τις ψεύτικες ελπίδες. Τα συµφέροντα των επιχειρηµατικών οµίλων προϋποθέτουν το χτύπηµα των εργατικών - λαϊκών συµφερόντων. Δεν υπάρχει κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισµού που να µπορεί να δώσει απαντήσεις από τη σκοπιά των αναγκών του λαού.

ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ!

Μπροστά οι ανάγκες του λαού!

►       Υπάρχει απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων!

►       Απαιτεί σύγκρουση με τη στρατηγική των μονοπωλίων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ με τις «προτεραιότητες» του αντιλαϊκού κράτους, με τις «αντοχές της οικονομίας»...

Απαιτεί απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο!
Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο καπιτα-ληστών!

Οι θέσεις και η δράση του ΚΚΕ ράγισαν το γυαλί της ευρωατλαντικούς συναίνεσης. Οι μπογιατισμένες ΝΑΤΟικές φρεγάτες, τα μπλόκα σε ΝΑΤΟικές αμαξοστοιχίες και κομβόι στην Αλεξανδρούπολη κ.α. εξέφρασαν:

• Το ηχηρό ΟΧΙ του λαού μας στην εμπλοκή της Ελλάδας στο μακελειό.
• Την απόρριψη του ΝΑΤΟικού κουτόχορτου από πλατιά λαϊκά στρώματα.
• Το συμφέρον του ελληνικού λαού είναι στον αγώνα για:
• Να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
• Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να στείλει προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού εκτός συνόρων.
• Να ακυρωθεί η ελεεινή Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις.

Ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είναι η μόνη εγγύηση για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, για την εναντίωση στην αμφισβήτηση των συνόρων της χώρας.

Ο λαός μπορεί να χαράξει τη δική του πορεία, ειρήνης, συνεργασίας και κοινής πάλης με όλους τους λαούς, με αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ, με τον λαό αφέντη στον τόπο του, με την εξουσία στα δικά του χέρια.

Απάντηση στην ενεργειακή φτώχεια  σημαίνουν μόνο οι προτάσεις πάλης που έχει καταθέσει το ΚΚΕ:

• Σχέδιο άμεσης αξιοποίησης εγχώριων πηγών ορυκτών καυσίμων -όπως ο λιγνίτης- κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ για την «πράσινη ανάπτυξη» και το εμπόριο ρύπων.
• Κατάργηση του Χρηματιστηρίου ενέργειας και όλων των συμβάσεων που καθορίζουν τις ρήτρες αναπροσαρμογής.
• Απόσυρση της χώρας από τις κυρώσεις της ΕΕ προς τη Ρωσία, που τελικά τις πληρώνει ο λαός, ενώ τμήματα του κεφαλαίου θησαυρίζουν από τη μεταφορά του πανάκριβου αμερικανικού ΕΝΟ.
• Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.
• Γενναία μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.
• Κατάργηση της χρέωσης του χαρατσιού των ΑΠΕ στους λογαριασμούς ρεύματος.
• Καμία διακοπή ρεύματος σε όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους υπέρογκους λογαριασμούς. Διαγραφή χρεών για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες.
• Απάντηση συνολικά απέναντι στην ακρίβεια μπορούν να δώσουν μόνο οι προτάσεις του ΚΚΕ και οι διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος
• Στηρίζουμε την πρόταση εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αύξηση του κατώτατου μισθού.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού για το Δημόσιο, της 13ης και 14ης σύνταξης.
• Αυξήσεις στις συντάξεις.
• Επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ για όλους τους ανέργους.
• Γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης, όπως διατροφής (π.χ. ψωμί, γάλα, άλευρα, έλαια), ένδυσης κ.ο.κ.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
• Επιδότηση ενοικίου για λαϊκά νοικοκυριά, τους φοιτητές και τις μικρές επιχειρήσεις, διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα λαϊκά νοικοκυριά.
• Κατάργηση του Τέλους Επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες.
• Απάντηση στον κίνδυνο επισιτιστικής κρίσης:
• Επίταξη των αποθεμάτων και των εισαγωγών σε είδη διατροφής και ζωοτροφές όπου καταγράφεται έλλειμμα και διάθεσή τους στην κατανάλωση και στην κτηνοτροφία χωρίς χονδρεμπορικό και βιομηχανικό κέρδος.
• Να κρατικοποιηθεί και να στηριχθεί η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων για παραγωγή και διάθεση φθηνών λιπασμάτων στους αγρότες.
• Να σταματήσει η παραγωγή βιοντίζελ από φυτικά έλαια.
• Να παταχθεί η μαύρη αγορά.
• Να απαγορευτούν οι εξαγωγές στα προϊόντα στα οποία η παραγωγή είναι ελλειμματική.
• Να στηριχθούν οι καλλιέργειες εαρινών σιτηρών και ηλίανθου και η κτηνοτροφική παραγωγή.
• Μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγροτών (π.χ. αφορολόγητο πετρέλαιο, κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα) και κατοχύρωση κατώτερων εγγυημένων τιμών

Δεν θα πληρώσουμε τον πόλεμο!
Δεν θα πληρώσουμε τη νέα κρίση!

Με πιο ισχυρό ΚΚΕ

Για να «κάψουμε» όλα τα αντιλαϊκά σενάρια της επόμενης ημέρας

Συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ

Τη μοναδική πολιτική δύναμη που στέκεται με συνέπεια και σταθερότητα στο πλευρό των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων σε όλα τα πεδία.

Όπου οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν κανένα σωτήρα αλλά με την δική τους οργάνωση, με δυνατά σωματεία και αλληλεγγύη, γίνονται μια γροθιά, συγκρούονται με την εργοδοσία και το κράτος της, με τους αντεργατικούς νόμους της τελευταίας δεκαετίας και βάζουν μπροστά τα δικά τους αιτήματα, μόνο έτσι μπορούν να αποτρέψουν αρνητικές εξελίξεις, να έχουν μικρές επιτυχίες.

Αυτό απέδειξαν και αποδεικνύουν ο αγώνας στην COSCO, των Οικοδόμων, στη efood κ.ά.
Εκεί οι κομμουνιστές ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή.

Μέσα στους αγώνες μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να δει ότι μία επιλογή έχει: Αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, καμία αναμονή από τους δήθεν προοδευτικούς σωτήρες, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που διεκδικούν την σκυτάλη για να συνεχίσουν από εκεί που το έχει πάει η ΝΔ.

Εμπιστοσύνη στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να δυναμώσει η ελπίδα, η προοπτική για τον λαό.

Η προοπτική των μικρών και μεγαλύτερων αντιστάσεων του σήμερα βρίσκεται στον συνολικό αγώνα αντιπαράθεσης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, με την εξουσία των μονοπωλίων, με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

ΚΚΕ - Η μοναδική δύναμη που δίνει διέξοδο στη λαϊκή πάλη!

Το ΚΚΕ τεκμηριώνει στο πρόγραμμά του ότι ο λαός μπορεί να ζήσει πολύ καλύτερα με βάση τις δυνατότητες του σήμερα.

Μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, μόνο η νέα σοσιαλιστική οικονομική και κοινωνική οργάνωση, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας θα υπηρετήσουν τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις σύγχρονες ανάγκες του λαού για δουλειά, ζωή, υγεία, ειρήνη και συνεργασία με όλους τους λαούς.

Η συμπόρευση και η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, στους τόπους δουλειάς, στους αγώνες και τις εκλογές είναι συμβολή στον αγώνα για αυτήν την προοπτική, για τη μόνη διέξοδο υπέρ του λαού, που είναι το σύγχρονο και το αναγκαίο για τον 21ο αιώνα.

 

Βασίλης Παπακωνσταντίνου: Μακριά από μένα τα τραπίσματα θα κρατήσω την αληθινή ροκ…

(…)
Κρατάω τη ραπ, με τους υπέροχους στίχους, αν και θα προτιμούσα να έχει και πιο πολύ μελωδία. Οι στίχοι της συνήθως μας δίνονται από νέους ανθρώπους κι από νέα παιδιά που έχουν ενδιαφέροντα για τη ζωή, που έχουν ενδιαφέρον για το μέλλον τους κι ακόμα περισσότερο έχουν και ενδιαφέρον για την κοινωνική δικαίωση στον κόσμο.

Ο αιώνιος έφηβος ένας καλλιτέχνης που ακούγοντας τη φωνή του, το μυαλό σου ταξιδεύει αυτόματα σε συναυλίες και κυρίως -που αλλού; Στα φεστιβάλ της ΚΝΕ!

Ένας ερμηνευτής  που η φωνή του ήταν και είναι από τις πλέον καθοριστικές, έχοντας ηχογραφήσει πάνω από 1.300 τραγούδια, με αναρίθμητα live και συναυλίες και ανταγωνίζεται σε συμμετοχές ακόμη και πολύ γνωστά συγκροτήματα του εξωτερικού, ένας καλλιτέχνης που έχει δώσει επανειλημμένα το στίγμα του σε πολιτικό επίπεδο –με τα όποια σκαμπανεβάσματα…
Στο «άσε με να κάνω λάθος», με ολίγον (ντεμέκ ή μη) αναρχία, δε γουστάρει να σωθεί κι απαξιώνει τις «κατακτήσεις και τις μαζικές δομές», γιατί το βασικό είναι «πώς περνούν τη νύχτα με δυο φίλους σε ένα υπόγειο σκυφτό» και «η σύριγγα αδειάζει». Μια στροφή που ποτέ δεν τον πετύχαμε να την τραγουδάει στα φεστιβάλ μας, σε αντίθεση με τον τζιμπουτιανό ουίλι και την άσπρη σκόνη που θα του δίνει ο θεός –αυτό παρεμπιπτόντως και παρενθετικά.

Άσε με να κάνω λάθος
Μην μου λες πως ειν' ντροπή
Άσε με να βρω μονάχος
Ποιο το τέλος ποια η αρχή
Άσε με μονάχο μου να νιώσω

Αν αντίρρηση μου φέρεις
Θα θυμώσω και το ξέρεις
Αν με χάσεις αιτία θα 'σαι εσύ
Άσε με να κάνω λάθος
Άσε με να κουραστώ…

Μη μου λες για εξερευνήσεις
Και για χώρες μακρινές
Μη μου λες για κατακτήσεις
Και για μαζικές δομές

Πες μου μόνο πως περνούν τη νύχτα
Με δυο φίλους σ' ένα υπόγειο σκυφτό
Η σειρήνα πάνω ουρλιάζει
Και η σύριγγα αδειάζει
Και το αίμα χύνεται ζεστό

Μη παριστάνεις το Θεό
Δε μ' αρέσουν οι σωτήρες
Δε γουστάρω να σωθώ
Δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
Δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ…

Για την ιστορία το άσμα (1984) είναι του (επιχειρηματία σήμερα) Ανδρέα Τσιλιφώνη, όπως και η «Μπαλάντα στο Γιάννη Κ.» και το «Νανούρισμα για ρομαντικό ψηφοφόρο» (την ίδια χρονιά έγραψε και τη «Συνάντηση» για την Τάνια Τσανακλίδου και μετά το γύρισε «σε «άλλα κόλπα»)

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

2018 - 100 χρόνια ΚΚΕ!
Θα είμαι κι εγώ εκεί για να τιμήσω τους αγώνες του λαού μας, του χτες, του σήμερα και του αύριο για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη.

2021
Ήμουν και είμαι εκεί σε όλα ακριβώς τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Βεβαίως θυμάμαι το πρώτο, συμμετείχα μαζί με τον Μάνο Λοΐζο.
Οι αστικές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις θέλουν πάντα τους ανθρώπους να είναι απλοί καταναλωτές και να συμπεριφέρονται σαν να ζουν σε προβατοποιείο -αυτό σηματοδοτεί και την έλλειψη πολιτισμού που υπάρχει. Και ο καλλιεργημένος άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει απλός καταναλωτής και να βρίσκεται μέσα σε προβατοποιείο…

1999 –μαζί με την Ελένη Ράντου

- Για ένα υπεύθυνο ΟΧΙ στη χρηματιστηριακή πολιτική
- Για ένα υπεύθυνο ΟΧΙ στην αριθμοποίηση του ανθρώπου
- Για ένα υπεύθυνο ΟΧΙ στους σχεδιασμούς των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ
- Για ένα υπεύθυνο ΟΧΙ στα κέντρα αποφάσεων
ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ αυτούς που αυτά τα ΟΧΙ, τα υπερασπίστηκαν και τα υπερασπίζονται με καθημερινούς αγώνες.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ την Αριστερά, γι' αυτό ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΚΕ !

2001
«Και αυτή τη χρονιά, πιστοί στο ραντεβού μας με τους νέους που ονειρεύονται, με τους νέους που δεν τρώνε τη φόλα, με τους νέους που τα θέλουν όλα. Μιλάω για τους Κνίτες. Και εκείνοι και εμείς εδώ…

Ένας θρύλος –πώς να το κάνουμε, της ελληνική μουσικής, αιώνιος έφηβος, με την κιθάρα του, κλείνει φέτος 50 ολόκληρα χρόνια στο καλλιτεχνικό στερέωμα κι εμείς του ευχόμαστε να συνεχίσει να… στέλνει χαιρετίσματα στην εξουσία για άλλα τόσα! (αλλά χωρίς «σας αγαπάω μα δεν παντρεύομαι»)

Όπως λέει «έχω ηχογραφήσει κάπου 1.300 τραγούδια και πράγματι θα ήθελα μια βδομάδα ολόκληρη για να τα τραγουδήσω, όμως είναι μερικά αγαπημένα που μου τα ζητάει ο κόσμος. Έχω την τύχη οι μουσικοί μου να είναι πολλά χρόνια μαζί μου και οι τεχνικοί, μάλιστα ο τελευταίος μουσικός είναι 15 χρόνια μαζί μου. Έχω κι ένα κομμάτι σε κάθε συναυλία να επιλέγω εκείνη τη στιγμή κατά που θα πάει η ατμόσφαιρα που δημιουργείται» (…)

Σε πρόσφατη συνέντευξη στην ερώτηση «στο κοινό σας βλέπουμε τον 15χρονο, μέχρι τον 60χρονο! Πως το εξηγείτε»; απαντά: είναι επειδή είναι πολλά τα χρόνια και φέτος κλείνω 50 χρόνια στη σκηνή όπου είμαι ενεργός και νομίζω έχω κάνει τις περισσότερες συναυλίες από οποιοδήποτε άλλον συνάδελφο στην Ελλάδα, μη πω και στην Ευρώπη. Έχω λοιπόν άμεση επαφή με το κοινό κι έτσι πάει από πατέρα σε γιο και από γιο σε εγγονό και λοιπά. Νομίζω ότι αυτό είναι που μας ενώνει τόσα χρόνια, οι κοινές μου παρουσιάσεις και εμφανίσεις.

·       Πιστεύετε ότι η  «ροκ» μουσική θα φύγει ποτέ από το προσκήνιο; Τι είναι «ροκ» για εσάς;

Όσο υπάρχουν προβλήματα πιστεύω ότι η αληθινή ροκ θα συνεχίσει να υπάρχει, αν και δεν θέλω βέβαια να τα ταξινομώ σε κουτάκια, αλλά μια και την αναφέρουμε πιστεύω η  αληθινή ροκ μουσική όσο υπάρχουν προβλήματα θα είναι αναγκαία για να τα εκφράζει. Το τι είναι ροκ εγώ το εκλαμβάνω ως εξής: Αν έχεις άποψη και θέση απέναντι στα πράγματα και επιμένεις και εμμένεις σε αυτές τις θέσεις σαν βράχος, εξ ου και rock που σημαίνει βράχος, για μένα αυτό είναι το ροκ και δεν είναι αλυσίδες, στολίδια, κουρέματα και ντυσίματα  μόδες.

·       Είστε μέρος του αριστερού χώρου ιδεολογικά. Πως σχολιάζετε την σημερινή κατάσταση;

Νομίζω ότι έχουμε φτάσει στο απροχώρητο. Η πάλη των τάξεων που λένε κάποιοι ότι έχει  καταργηθεί – η αριστερά και η δεξιά – είναι μια πολύ ατυχής έκφραση δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η πάλη των τάξεων συνεχίζει και όλο και μεγαλώνει το χάσμα. Πιστεύω ότι τώρα είναι πιο αναγκαίο να πάρουμε όλοι θέση και να γίνουμε ενεργοί πολίτες γιατί τελικά το διεθνές κεφάλαιο έχει πάρει κεφάλι και μας έχει δουλοποιήσει όλους.

·       Θα έλεγε κανείς ότι τα έχετε κάνει όλα. Υπάρχει κάποια συνεργασία «απωθημένο»;

Ναι υπάρχει συνεργασία που είχαμε κανονίσει να κάνουμε με τον Μάνο Χατζιδάκι, αλλά τελικά δεν προλάβαμε. Εκείνος μας χαιρέτησε πιο γρήγορα δυστυχώς.

·       Έχετε μετρήσει τις συναυλίες που έχετε κάνει;

Οι συναυλίες που έχω κάνει περίπου είναι μέσος όρος 100 παραστάσεις το χειμώνα και 30 με 50 το καλοκαίρι μέσο όρο κάθε καλοκαίρι, ε αν το πολλαπλασιάσουμε με το 50 χρόνια (γέλια)… δεν το έχω πρόχειρο τώρα.

… δεν το έχω πρόχειρο!

• 1972: Δυο φίλοι / Φίλοι καλοί μου και αδερφοί (single) και
  Σε είδα κι αναστήθηκα / Χελιδονάκι (single)
• 1975: Τα αγροτικά
• 1976: Της εξορίας
• 1978: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
• 1981: Αρμενία
• 1982: Φοβάμαι
• 1984: Καρυωτάκης
• 1984: Διαίρεση
• 1985: Η συναυλία από το Νέο Φάληρο
• 1987: Χαιρετίσματα
• 1987: Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του
• 1988: Όλα από χέρι καμένα
• 1989: Ελλάς (maxi single)
• 1989: Χορεύω
• 1991: Νταλάρας-Παπακωνσταντίνου: Ζωντανή Ηχογράφηση από το Αττικόν
• 1991: Χρόνια πολλά
• 1992: Σφεντόνα
• 1993: Φυσάει
• 1994: Δε σηκώνει
• 1994: Οι μπαλάντες του Βασίλη
• 1996: Στην οθόνη της ψυχής μου
• 1997: Πες μου ένα ψέμα ν’ αποκοιμηθώ
• 1999: Να με φωνάξεις
• 1999: Θάλασσα στη σκάλα
• 2000: Σφεντόνα-Live
• 2000: Χαμένες αγάπες
• 2002: Προσέχω… δυστυχώς
• 2003: Εσείς, οι φίλοι μου κι εγώ - Live Πετρούπολη
• 2004: Φρέσκο χιόνι
• 2005: Ηρώδειο
• 2006: Εφ' όλης της ύλης
• 2007: Μετωπική
• 2008: Βατόμουρα
• 2009: Ουράνια τόξα κυνηγώ
• 2010: Το παιχνίδι παίζεται
• 2011: Το τραγούδι της πλατείας (Single)
• 2012: Αφετηρία
• 2013: Χάρτινα δεσμά
• 2013: Δραπέτης (Μέρος Α: Τo παραμύθι της βεντάλιας)
• 2014: Χαίρε...! (Single)
• 2015: Δραπέτης (Μέρος Β: Της αρμονίας μετανάστης)
• 2017: Όλα είναι για μας
• 2019: Μπλέξαμε
• 2021: Αντίλαλος

Συμμετοχές

• 1972 Ελληνική χώρα - Διάφοροι
• 1974 Τα τραγούδια του δρόμου - Μάνος Λοΐζος
• 1974 Προδομένος λαός - Μίκης Θεοδωράκης
• 1975 Ο εχθρός λαός - Μίκης Θεοδωράκης
• 1979 Ο σταυρός του Νότου - Θάνος Μικρούτσικος/Νίκος Καββαδίας
• 1980 Οι προστάτες - Θωμάς Μπακαλάκος
• 1980 Ατρείδες - Γιάννης Ζουγανέλης
• 1980 Για μια μέρα ζωής - Μάνος Λοΐζος
• 1982 Ο Ξαναπές - Νικόλας Άσιμος
• 1983 Χρονοναύτης - Κώστας Γανωσέλλης
• 1985 Μάνος Λοΐζος - Αφιέρωμα - Ολυμπιακό στάδιο - Διάφοροι
• 1986 Νοκ Άουτ (OST) - Γιώργος Χατζηνάσιος
• 1986 Για τα παιδιά (Maxi Single) - Διάφοροι
• 1987 Ζήτω το ελληνικό τραγούδι - Διονύσης Σαββόπουλος
• 1987 Υπάρχει και η φαντασία - Νορμάλ
• 1988 Ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι (OST) - Μιχάλης Γρηγορίου
• 1989 Η παρεούλα - Χρύσανθος Μουζακίτης
• 1990 Saved - Aenigma Est (OST) - Νίκος Κυπουργός
• 1991 Γραμμές των οριζόντων - Θάνος Μικρούτσικος/Νίκος Καββαδίας
• 1992 Στο φαλημέντο του κόσμου - Γιουσουρούμ - Νικόλας Άσιμος
• 1993 Αντίθετη πορεία - Αντώνης Καλογιάννης
• 1993 Ρίξε κόκκινο στη νύχτα - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
• 1993 Τα φεγγάρια του χειμώνα είναι λίγο παλαβά - Αλέξανδρος Δήμας
• 1994 Απλά μαθήματα πατριδογνωσίας - διάφοροι
• 1994 Για τα μάτια σου μόνο - Λία Βίσση
• 1995 Ανάσα η τέχνη της καρδιάς - Δήμητρα Γαλάνη
• 1995 Κάτω από ένα κουνουπίδι - Μάνος Λοΐζος
• 1995 Δικαίωμα στο όνειρο - Λάκης Παπαδόπουλος
• 1996 Αύριο - Μαρία Δημητριάδη
• 1996 Παράρτημα - Διονύσης Σαββόπουλος
• 1998 Το ξενοδοχείο - Διονύσης Σαββόπουλος
• 1998 Κακές συνήθειες - Μιλτιάδης Πασχαλίδης
• 1998 Ουφ! - Αντώνης Τουρκογιώργης
• 1998 Κοινό μυστικό - Θοδωρής Φέρρης & Μαρία Ιακώβου (Μουσική: Σάκης Τσιλίκης)
• 1999 Με την πλάτη στον τοίχο - Διονύσης Τσακνής
• 1999 Ζευς - Σύγχρονη λαϊκή όπερα - Μίμης Πλέσσας
• 2000 Τόσες αποστάσεις - Βασίλης Καζούλης
• 2000 Δεκαοκτώ - Tribute στον Γιάννη Μαρκόπουλο - Διάφοροι
• 2000 Η συναυλία - Τερμίτες
• 2000 Χωρίς σύνορα - Apurimac
• 2001 Τα μυστικά του κήπου - Νίκος Κυπουργός
• 2001 Ο έρωτας στην πόλη... Με μια κιθάρα - Τάκης Βούης
• 2001 The Lounge E.P. - Panic
• 2001 Δεν χρωστάω σε κανέναν (single) - Όναρ
• 2002 Ο φύλακας των σκουπιδιών - Χριστόφορος Κροκίδης
• 2002 Αλαντίν τελείωσαν οι ευχές σου - Όναρ
• 2002 Για τον Γρηγόρη - Η Συναυλία από το Σ.Ε.Φ - Διάφοροι
• 2002 Μια φορά και έναν καιρό (Περιοδικό ΜΕΤΡΟ) - Διάφοροι
• 2003 Της πόλης ξωτικό - Απόστολος Μπουλασίκης
• 2003 Ακουαρέλα - Ηλίας Μακρίδης
• 2003 Τα εμβατήρια - Σπάνια ηχητικά ντοκουμέντα - Διάφοροι
• 2003 Γιάννης Ζουγανέλης - Γιάννης Ζουγανέλης
• 2004 Φως (Phos) - Μίκης Θεοδωράκης
• 2005 Αψέντι - Τάκης Σούκας
• 2005 Έχουν περάσει χρόνοι δέκα - Μιλτιάδης Πασχαλίδης
• 2005 Δες τι λαμπρό φεγγάρι - Μίκης Θεοδωράκης
• 2006 Σπάει το ρόδι - Λευτέρης Παπαδόπουλος - Αντώνης Μιτζέλος
• 2007 Σαν μια σκιά - Θάνος Παπανικολάου
• 2007 Δύση Ανατολή - Τάνια Κικίδη & Dickens' Zoo
• 2008 Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο (OST) - Διάφοροι
• 2008 Κατακόκκινα - Τζένη Χατζοπούλου
• 2008 Γαμώ την καταδίκη μου - Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος
• 2009 ...Περί μπάζων & λοιπών απορριμάτων - Δημήτρης Ζερβουδάκης
• 2009 Ό.τι φοβηθείς - Ωmega Vibes
• 2009 Κarma - Κάρμα
• 2009 Τόσα χρόνια μια συναυλία - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
• 2009 Πρωινό Άστρο - Γιάννης Ρίτσος & Σάκης Τσιλίκης
• 2010 Καλλιτέχνης του Δρόμου - Κώστας Μυλώσης
• 2010 Όταν θα φύγω ένα βράδυ από 'δω - Μάνος Ξυδούς
• 2010 Κασέτα - Σάννυ Μπαλτζή
• 2010 Λείπουν όλα από το χθες - Κώστας Γούργουρας
• 2011 Γενιές Σημαδεμένες - Μπέρτολτ Μπρεχτ & Τάσος Γκρους
• 2011 Πιο κοντά σου - Γιώργος Τεντζεράκης
• 2011 Τα παιδιά της ανάγκης - Διάφοροι
• 2011 Οι στίχοι μου και οι φίλοι μου - Χάρης Ρώμας
• 2011 Στη μέση του χειμώνα - Δημήτρης Ζωγραφάκης
• 2011 Στα δικά μας τα θρανία - Ευτύχης Ζαρμπ
• 2011 Το πρώτο 'δω βασίλειο είχαν θεοι το κτισει - Λάρκος Λάρκου
• 2012 Οι άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
• 2012 Μην αργήσεις απόψε - Θωμάς Βάκουλης
• 2012 Quark - Θωμάς & Ευριπίδης Μπέκος
• 2013 Δεν έχει η θάλασσα άκρη - Χίλια Χρόνια (Digital Single)
• 2013 Ετών 16 - Κίτρινα Ποδήλατα
• 2013 Γεροντοπίσματα Νο2 (LP 45')
• 2013 Να μεγαλώνουμε μαζί - Διάφοροι
• 2014 Ταξίδι με τον Οδυσσέα - Σάκης Τσιλίκης
• 2014 Εξωγήινοι - Νικόλας Αδέσποτος (Digital Single)
• 2014 Στον παράδεισο μια βόλτα - Νίκος Σαπουντζάκης
• 2014 Άνθη του κενταύρου - Ναταλία Κωτσάνη
• 2014 Μιρέλα - Μιρέλα Πάχου
• 2014 Αόρατος - Περικλής Κανάρης & Μάνος Ελευθερίου
• 2014 Λωτοφάγοι - Δημήτρης Παπαδημητρίου & Χρήστος Παναγιωτόπουλος
• 2014 Για πάντα... θα ελπίζω - Σάκης Τσιλίκης & Σταμάτης Μεσημέρης
• 2015 Παιχνίδια Αγάπης - Λάκης Παπαδόπουλος
• 2015 Πρώτη Κυκλοφορία - Νίκος Ζούδιαρης & Βασίλης Παπακωνσταντίνου (single)
• 2015 9 + 1 Ιστορίες - Ελευθερία Αρβανιτάκη
• 2015 Ξυπόλυτες Ψυχές | 37 Χρόνια Μετά... - Γιάννης Κούτρας & Βασίλης Παπακωνσταντίνου
• Και πολλά άλλα -στον κατάλογό μας είναι μόνο 145
  

Δείτε και http://vasilisp.com/

Εγώ ο Βασίλης

Γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1950 στο χωριό Βάστα Αρκαδίας, της Μεγαλόπολης. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε εκεί (έως τα 7 του) και μερικές εμπειρίες του απ' αυτά τις έκανε τραγούδια, όπως τη "Σφεντόνα".
Στα 12 του χρόνια πήρε την πρώτη του κιθάρα. Αργότερα συμμετείχε σε διάφορα συγκροτήματα της εποχής, όπου έκανε και τα πρώτα του μουσικά βήματα. Το πρώτο του συγκρότημα, με το οποίο τραγουδούσε σε ιταλικό στίχο σε διάφορα κλαμπ, το ονόμασε CrossWords (σταυρόλεξο).

10ετία 1970

Άρχισε να τραγουδά ελληνικό τραγούδι. Το 1972 καταγράφεται η πρώτη επαγγελματική του συμμετοχή σε δίσκο, την Ελληνική χώρα (Land of Greece), όπου ερμήνευσε τα δύο γνωστά τραγούδια "Ντιρλαντά" και "Ο Σταμούλης ο λοχίας". Την ίδια χρονιά εκδόθηκαν και οι δύο πρώτοι δικοί του δίσκοι βινυλίου 45 στροφών.

Το 1973 μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, πήγε στη Γερμανία, όπου στο Μόναχο συμμετείχε σε επιτροπές αντιδικτατορικού αγώνα, τραγουδώντας παράλληλα σε στέκια Ελλήνων φοιτητών και ομογενών. Η πρώτη του σημαντική γνωριμία έγινε το 1974, συναντώντας στο Παρίσι το Μίκη Θεοδωράκη, με τον οποίο συνεργάστηκε σε δύο δίσκους (Τα τραγούδια του Αντρέα και Νύχτα θανάτου). Το καλοκαίρι η συνεργασία τους συνεχίστηκε. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εκείνη την ίδια χρονιά (1974) άρχισε ουσιαστικά την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι. Τραγούδησε σε μπουάτ και ηχογράφησε ένα μικρό δίσκο 45 στροφών.
Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ηχογράφηση του δίσκου του Μάνου Λοΐζου Τα τραγούδια του δρόμου.

Το 1975 ηχογράφησε Τα αγροτικά του Θωμά Μπακαλάκου. Την ίδια εποχή γνώρισε δύο συνθέτες. με τους οποίους συνεργάστηκε στενά στη συνέχεια, τον Μάνο Λοΐζο και τον Θάνο Μικρούτσικο.

Το 1976 συνεργάστηκε και πάλι με το Μίκη Θεοδωράκη, στο δίσκο Της εξορίας, ενώ το 1978 ο συνθέτης τον επέλεξε για την παγκόσμια περιοδεία του. Τραγούδησε σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Στην Ελλάδα συμμετείχε ενεργά σε εκδηλώσεις του νεολαιίστικου και του εργατικού κινήματος. Το 1979 συμμετείχε τραγουδιστικά στον Σταυρό του Νότου του Θάνου Μικρούτσικου. Από εκείνη την εποχή, λίγο πριν το πέρασμα στη δεκαετία του 1980, αρχίζει να εκδηλώνει τις επιρροές του από τη διεθνή ροκ μουσική σκηνή.

10ετία 1980

Ερμηνεύει τραγούδια με ήχο σαφώς πιο ηλεκτρικό και στίχο που αφορά πιο σύγχρονα προβλήματα (μοναξιά, ναρκωτικά, αποξένωση, υπερβολική αστικοποίηση, προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, οικολογική καταστροφή κλπ). Αυτή η ροκ στροφή γίνεται σταδιακά, ξεκινώντας με δύο δίσκους που κυκλοφόρησαν το 1978 και 1982 αντίστοιχα.
Ο πρώτος είχε τίτλο το όνομά του και περιλάμβανε τραγούδια του Αντώνη Βαρδή και διασκευές τραγουδιών του Διονύση Σαββόπουλου και του Μίκη Θεοδωράκη. Ο δεύτερος, το Φοβάμαι, με τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, του Λάκη Παπαδόπουλου, του Γιάννη Ζουγανέλη και του Γιάννη Γλέζου, γνώρισε μεγάλη αποδοχή και θεμελίωσε τη μετέπειτα πορεία του μέχρι σήμερα.

Γνωρίστηκε με τον Νικόλα Άσιμο και μεσολάβησε στη δισκογραφική εταιρεία ΜΙΝΟS για την έκδοση του πρώτου και μοναδικού δίσκου του Άσιμου εν ζωή, Ο ξαναπές (1982), όπου ερμήνευσε δύο τραγούδια.

Το 1984 με τη Διαίρεση, ο καινούργιος ήχος του αποκρυσταλλώνεται. Το 1987 το επαληθεύει με τα Χαιρετίσματα, με τραγούδια δικά του, του Νικόλα Άσιμου, της Αφροδίτης Μάνου και του Χρήστου Τόλιου.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου άρχισε να εδραιώνεται ως ένας κατεξοχήν "συναυλιακός" καλλιτέχνης.
Τον Απρίλιο του 1985 16.000 θεατές συγκεντρώθηκαν στην πρώτη του μεγάλη προσωπική συναυλία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το επανέλαβε τον Ιούνιο του 1987 στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Από τότε οι συναυλίες του αποτελούν γεγονότα και σημεία αναφοράς της μαζικότητας.

Το Σεπτέμβριο του 1985 συμμετείχε στη μεγάλη συναυλία-αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο, που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνας, μαζί με τον Γ. Νταλάρα, την Χ. Αλεξίου, την Δ. Γαλάνη και τον Γ. Καλατζή.

Το τέλος της δεκαετίας του 1980 τον βρήκε να ερμηνεύει τους "σκληρούς" στίχους του Κώστα Τριπολίτη, σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου στο δίσκο Όλα από χέρι καμένα το 1988. Το 1989 κυκλοφόρησε το Χορεύω, ένας δίσκος ο οποίος περιέχει μερικά από τα πλέον δημοφιλή τραγούδια του, όπως τα «Ελλάς», «Βικτώρια», «Για μένα τραγουδώ» (διασκευή του "Crusader" του Chris De Burgh) κ.ά.

10ετία 1990

Ακολούθησε ο δίσκος Χρόνια πολλά το 1991, ενώ νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει η ζωντανή ηχογράφηση των εμφανίσεων που πραγματοποίησε με τον Γιώργο Νταλάρα στο Αττικόν, τον Φεβρουάριο του 1991. Το 1992 τραγούδησε για δεύτερη φορά μετά το 1978 (Σταυρός του Νότου) Νίκο Καββαδία και Θάνο Μικρούτσικο στο δίσκο Γραμμές των οριζόντων.

Ερμήνευσε πάλι Νικόλα Άσιμο το 1992 στο Φαλιμέντο του κόσμου ενώ κυκλοφόρησε τη Σφεντόνα το 1992 και αργότερα το Δε σηκώνει το 1994, με συνεργάτες του τους Άλκη Αλκαίο, Χριστόφορο Κροκίδη, Βασίλη Γιαννόπουλο, Σταμάτη Μεσημέρη, Αφροδίτη Μάνου, Οδυσσέα Ιωάννου, Μίνω Μάτσα.
Ηχογράφησε δύο δίσκους με μελοποιημένα ποιήματα δύο εκ των σημαντικότερων Ελλήνων ποιητών. Το δίσκο Καρυωτάκης το 1984 σε συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη και το Φυσάει το 1993 με ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη και μουσική του Γιώργου Τσαγκάρη.

Τον Απρίλιο του 1997 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ, περιλαμβάνοντας τραγούδια του Νικόλα Άσιμου, του πρωτοεμφανιζόμενου Απόστολου Μπουλασίκη, του Σταμάτη Μεσημέρη, του Γιάννη Ιωάννου, του Βασίλη Γιαννόπουλου, του Χριστόφορου Κροκίδη καθώς και το «Μάλιστα Κύριε» του Γιώργου Ζαμπέτα και του Αλέκου Καγιάντα.

Τον Ιανουάριο του 1999 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο Να με φωνάξεις με τραγούδια του ίδιου και των Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Χριστόφορου Κροκίδη, Απόστολου Μπουλασίκη, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Οδυσσέα Ιωάννου, Βασίλη Γιαννόπουλου και Ιάκωβου Αυλητή, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε η Θάλασσα στη σκάλα, δουλειά στην οποία για ακόμη μια φορά συνεργάστηκε με τον Θάνο Μικρούτσικο, σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου.

10ετία 2000

Ένα χρόνο αργότερα οι Χαμένες αγάπες έκαναν την εμφάνισή τους στα ράφια των δισκοπωλείων. Ο Χριστόφορος Κροκίδης, στενός συνεργάτης του για 20 σχεδόν χρόνια, υπέγραψε τη μουσική και ο Βασίλης Γιαννόπουλος τους στίχους. Ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα, το 2002, το Προσέχω δυστυχώς, όπου στίχους και μουσική έγραψε ο Μάνος Ξυδούς.

Το 2003 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου γιόρτασε τα 30 του χρόνια στη δισκογραφία με μια μοναδική συναυλία στην Πετρούπολη, όπου παρέα με 10.000 φίλους του θύμισε στιγμές από όλη τη μέχρι τότε πορεία του στο τραγούδι.

Το 2004 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Φρέσκο χιόνι. Περιλάμβανε 13 τραγούδια σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή, Γιώργου Ανδρέου, Κώστα Λειβαδά, Νίκου Ζούδιαρη, Οδυσσέα Ιωάννου, Νίκου Ζιώγαλα και Μανώλη Φάμελλου, ενώ επίσης περιλαμβάνονταν δύο διασκευές, μία του Οδυσσέα Ιωάννου με το «Σ’ αγαπάω ακόμα» καθώς και το «Πώς να σωπάσω» σε στίχους Κώστα Κινδύνη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου.

Τον Μάιο του 2005 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έδωσε μια συναυλία στο Ηρώδειο με τη συνοδεία πολλών αξιόλογων μουσικών, της Femin Arte υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Γεωργιάδη και με την ενορχήστρωση του Νίκου Καλαντζάκου. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και στα τέλη του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε σε διπλό cd και dvd.

Τον Μάρτιο του 2007 κυκλοφόρησε ο δίσκος Μετωπική, σε στίχους του Γιώργου Κλεφτογιώργου και μουσικές των Σοφίας Βόσσου, Τάνιας Κικίδη, Θανάση Τάσση, Λάκη Παπαδόπουλου, Ρουσσέτου Δημητρόγλου, Γιάννη Κωνσταντινίδη, Αντώνη Βαρδή, Φίλιππου Πλιάτσικα, Μάνου Πυροβολάκη και Νίκου Κυπουργού.

Τον Ιούνιο του 2008 ο Βασίλης έβγαλε καινούριο δίσκο με τίτλο Βατόμουρα, σε στίχους και μουσική του Σταμάτη Μεσημέρη.

Τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε η επόμενη δουλειά του με τίτλο Ουράνια τόξα κυνηγώ, σε στίχους του Άλκη Αλκαίου, ενώ γράφει τη μουσική και ενορχηστρώνει όλα τα τραγούδια του μουσικού δίσκου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου συμμετείχε στη συναυλία των Scorpions, που έγινε στο στάδιο Καραϊσκάκη, την οποία παρακολούθησαν πάνω από 35.000 θεατές. Σημαντικό σημείο της βραδιάς ήταν η κοινή ερμηνεία του Κλάους Μάινε με τον τραγουδιστή στο τραγούδι "Holiday". Η ίδια συναυλία διοργανώθηκε αμέσως μετά και στη Λάρισα στο στάδιο Αλκαζάρ.

10ετία 2010

Το Μάιο του 2010 κυκλοφόρησε η δισκογραφική δουλειά Το παιχνίδι παίζεται σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου και που αποτέλεσε τον δεύτερο δίσκο που ο ίδιος ο τραγουδιστής συνέθεσε.
Στο τραγούδι "Σαν ναυαγός" τραγουδά ντουέτο με το Δημήτρη Μητροπάνο.
Το Μάιο του 2011 συμμετείχε στις συναυλίες του ιστορικού ροκ συγκροτήματος Deep Purple. Η συναυλία διοργανώθηκε, εκτός από την Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο και στη Λευκωσία.

Στα τέλη του 2011, σε συνεργασία με τον στιχουργό Οδυσσέα Ιωάννου, καλούσε μέσω του επίσημου ιστότοπου του, νέους μουσικούς να συνθέσουν τις δικές τους μελωδίες για τον δίσκο, κίνηση που θεωρήθηκε "πρωτοποριακή". Ο δίσκος κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2012 με τίτλο Αφετηρία.

Με τον 2ο καφέ σας

Τότε –πριν 60+ χρόνια ήταν αλλιώς: τηλεόραση δεν υπήρχε και μια γλυκιά φωνή στο ραδιόφωνο μιλούσε για ένα γόνιμο χώρο πέρα από τα σύνορα ως ένα σημείο συνάντησης διαφορετικοτήτων όπου κουλτούρες συνδιαλέγονται για να δημιουργήσουν ένα πολύ πλούσιο κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο με ταξίδι στα χρώματα κι αρώματα του καφέ

Οικονομικά και πολιτικά –φυσικά
αναμελιά υπήρχε -όπως πάντα μόνο στην άρχουσα τάξη

Το «ταξίδι» του καφέ, της κουλτούρας του, των αρωμάτων και των διαφορετικών χαρμανιών από χώρα σε χώρα, αφορά μια από τις πιο διαδεδομένες συνήθειες των λαών, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, σ’ Ανατολή και Δύση

Ας θυμηθούμε τον Αζίζ Νεσίν, στο «Ο καφές και η δημοκρατία»

Αγαπητοί Έλληνες Αναγνώστες μου,

Θέλησα να γράψω ένα πρόλογο στο βιβλίο μου που για πρώτη φορά κυκλοφορεί στα Ελληνικά. Αυτό το ζήτησα για τον εξής λόγο: Επιθυμώ τα διηγήματά μου, …, να συντείνουν στο να ζήσουν συμφιλιωμένοι οι δυο λαοί μας. Και αντί να αναζητάμε φιλίες με μακρινότερους και αγνώστους σ’ εμάς λαούς, είναι προτιμότερο να προηγηθούμε εμείς οι κοντινοί γείτονες σε μιαν ειρηνική και με πνεύμα αδερφικής συνύπαρξης ζωή.

Δυο πράγματα δεν ευδοκιμούν στη χώρα μας. Το ένα είναι το δέντρο του καφέ και το άλλο η Δημοκρατία. Και τα δύο μας έρχονται από το εξωτερικό.
Στα χώματά μας δεν μπορέσαμε ν’ αναπτύξουμε με κανένα τρόπο το δέντρο του καφέ. Το κλίμα της χώρας μας, το νερό, το χώμα, δεν είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη του δέντρου αυτού.
Όσο για τη Δημοκρατία… Η αλήθεια είναι πως ό,τι περνούσε από το χέρι μας, δεν παραλείψαμε να το κάνουμε, για την ανάπτυξή της, για την εδραίωσή της. …

Αν ξοδεύαμε αυτό τον κόπο των εκατό χρόνων που αφιερώσαμε στη Δημοκρατία, για την ανάπτυξη του καφέ, σήμερα η χώρα μας θα γινόταν δάσος από καφέ, … “Δόξα τω Θεώ”, αν και δεν έχουμε καμιά στενοχώρια απ’ τη μεριά της Δημοκρατίας, εμείς ξέρουμε το τι τραβάμε από την έλλειψη του καφέ. Καφές είναι αυτός!… Δε μοιάζει σε τίποτε.
Έτσι είναι η Δημοκρατία; Και να είναι και να μην είναι το ίδιο κάνει… Αν δεν υπάρχει καφές, του ανθρώπου το κεφάλι γυρίζει, αν δεν υπάρχει Δημοκρατία, του ανθρώπου το κεφάλι δεν γυρίζει. Ο καφές μοσκοβολάει, η Δημοκρατία ούτε καν έχει μυρουδιά. Τον καφέ τον βάζεις στο φλιτζάνι, τον πίνεις.
Η Δημοκρατία ούτε τρώγεται, ούτε πίνεται. Σε τι χρειάζεται αυτή η Δημοκρατία, μπορείτε να μου πείτε;
…Ω, Ύψιστε! Να γινόταν, τόσο δα απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε απ’ αυτόν τον καφέ, να καταλαβαίναμε και από Δημοκρατία…

Ο καφές της διανόησης, των πολιτικών αντιπαραθέσεων, ελληνικός ή τούρκικος; -τελικά;

Η ιστορία του καφέ ξεκίνησε στην Αιθιοπία, όπου η καφέα η αραβική (Coffea arabica) μεγάλωνε ως θάμνος. Αρχικά ο καρπός χρησιμοποιείτο αυτούσιος από τους τοπικούς πληθυσμούς, που είτε τον μασούσαν είτε τον άλεθαν σε μικρούς σβόλους. Η παλαιότερη αξιόπιστη αναφορά στην κατανάλωση καφέ ή στην γνώση καφεόδεντρων εμφανίζεται στα μέσα του 15ου αιώνα, στα μοναστήρια των Σούφι της Υεμένης.

Το όνομα του προέρχεται από την αραβική λέξη قهوة (qahwa) που είναι παραφθορά τμήματος της αρχικής αραβικής ονομασίας του καφέ, qahwat al-būnn, δηλαδή «κρασί του κόκκου», που αναφέρεται στο γεγονός ότι ο καφές χρησιμοποιείται σαν υποκατάστατο του κρασιού, καθώς το Κοράνι απαγορεύει το αλκοόλ. Όταν ο καφές πρωτοήρθε στην Ευρώπη ήταν γνωστός ως «αραβικό κρασί». Μια άλλη εκδοχή αποδίδει το όνομα του καφέ στο Βασίλειο της Κάφφα, την περιοχή της Αιθιοπίας όπου άρχισε να χρησιμοποιείται.

Η προέλευση του και η ανακάλυψη των ιδιοτήτων του έδωσε τροφή και σε αρκετούς μύθους. Οι σημαντικότεροι είναι αυτός που αποδίδει την ανακάλυψη των ιδιοτήτων του καφέ σε έναν Αιθίοπα γιδοβοσκό, τον Καλντί, που παρατήρησε ότι τα ζώα του γίνονταν πιο δραστήρια όταν έτρωγαν τους καρπούς του φυτού του καφέ (μύθος των κατσικών που χορεύουν) και αυτός που λέει ότι ο καφές δόθηκε στον Μωάμεθ από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ προκειμένου να του χαρίσει δύναμη και αντοχή.

Αραβικός κόσμος

Από την Αφρική ο καφές πέρασε στην Υεμένη, όπου τον έφεραν σκλάβοι από το σημερινό Σουδάν. Η πρώτη αναφορά από τους Μουσουλμάνους γίνεται στο ~900 μ.Χ. στα γραπτά του Πέρση γιατρού Ραζί και υπολογίζεται ότι η παρασκευή του καφέ όπως τη γνωρίζουμε σήμερα (με καβούρδισμα των σπόρων δηλαδή και βράσιμό τους) άρχισε περί τον 14ο αιώνα. Η πρώτη λεπτομερής αναφορά που έχουμε για την προέλευση και τη χρήση του είναι μία εργασία του Αμπντ Αλ Καντίρ Αλ-ΤΖαζίρι από το 1587, όπου αναφέρεται ότι ο πρώτος που καθιέρωσε τη χρήση του καφέ ήταν ο μουφτής του Άντεν τον 14ο αιώνα. Αναγράφεται επίσης ότι ο καφές ήταν δημοφιλές ρόφημα και η πόση του γινόταν προσθέτοντας καλαμποκάλευρο και κανέλα. Το πικρό αυτό ρόφημα φτιαχνόταν με κόκκους καφέ από την Αίγυπτο, η οποία εκείνη την περίοδο είχε επίσης την ίδια εξέλιξη στο θέμα.

Από την Υεμένη ο καφές διαδόθηκε βορειότερα, στη Μέκκα και τη Μεδίνα, και από εκεί στις μεγάλες πόλεις της Βόρειας Αφρικής. Η ιδιότητα του καφέ να καταπολεμά την υπνηλία τον έκανε δημοφιλή ανάμεσα στους Σούφι, ενώ καθώς το Κοράνι απαγορεύει τη χρήση αλκοόλ ο καφές θεωρήθηκε ένα καλό υποκατάστατο, και από κοινωνικής άποψης η χρήση του ήταν ίδια με αυτή του αλκοόλ στη Δύση: τα καφεποτεία γίνονταν τόπος συνάθροισης, συζητήσεων, διασκέδασης ή και τζόγου. Τα πρώτα καφεποτεία άνοιξαν στη Μόκα, που ήταν και το κύριο λιμάνι από το οποίο γινόταν η διακίνηση του καφέ. Αρκετές φορές λόγω του χαρακτήρα τους τα καφεποτεία έγιναν τόπος πολιτικής συζήτησης και δραστηριότητας, και για αυτό έγιναν αρκετές προσπάθειες να κλείσουν, χωρίς όμως επιτυχία λόγω της δημοτικότητας του ροφήματος. Την ίδια τύχη είχαν και οι προσπάθειες να απαγορευθεί γενικά ο καφές σαν διεγερτική ουσία, τόσο από σκληροπυρηνικούς ιμάμηδες στη Μέκκα και το Κάιρο, όσο και από την Αιθιοπική Εκκλησία αργότερα.

Το 1511 ο Καΐρ Μπεγκ έθεσε εκτός νόμου τον καφέ και τα καφενεία μέσα στην Μέκκα. Εκείνη την εποχή, ο καφές χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους μουσουλμάνους για να προετοιμαστούν και να μένουνε ξύπνιοι κατά τη διάρκεια της βραδινής προσευχής, ορισμένοι πίστευαν μάλιστα ότι το αίσθημα της επαγρύπνησης που τους χάριζε ο καφές τους έφερνε πιο κοντά στο Θεό. Ο Κανσού αλ-Γκαούρι ο Σουλτάνος του Καΐρου, επέμεινε ότι δεν μπορεί να υπάρξει απαγόρευση χωρίς προηγούμενη έγκριση του. Η ιστορία είναι λίγο ασαφής ως προς το τι συνέβη μετά. Μερικές εκθέσεις δείχνουν ότι ο Σουλτάνος ​​ήρε την απαγόρευση του καφέ, καταδικάζοντας τον Καΐρ Μπεγκ σε θάνατο. Άλλοι λένε ότι ο σουλτάνος απλά αντικατέστησε τον Καΐρ Μπεγκ με ένα νέο κυβερνήτη κατά το επόμενο έτος, που δεν ήταν αντίθετος με τον καφέ. Ανεξαρτήτως, η απαγόρευση του καφέ δεν κράτησε για πολύ.

 

Πέρασμα στην Ευρώπη

Ο καφές (ως έτοιμο προϊόν, καθώς οι Άραβες απαγόρευαν αυστηρά την εξαγωγή σπόρων) πέρασε στην Ευρώπη από τη Βενετία, που διατηρούσε ισχυρές εμπορικές σχέσεις με τον αραβικό κόσμο, στα τέλη του 16ου αιώνα. Διατέθηκε αρχικά από τους Βενετούς εμπόρους στους πλούσιους, σαν εξωτικό είδος. Η δημοτικότητά του μεγάλωσε αφότου ο Πάπας Κλήμης Η΄, παρά τις συμβουλές του περιγύρου του να αφορίσει τον καφέ σαν ισλαμική απειλή προς τον χριστιανισμό, δοκίμασε στα 1600 καφέ, τον βρήκε εξαίσιο και τον «βάπτισε» χριστιανικό ρόφημα. Το πρώτο καφεποτείο άνοιξε στην Ιταλία το 1645.
Οι Ολλανδοί ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να πάρουν σπόρους καφέ και να τον καλλιεργήσουν αρχικά στις αποικίες τους στην Ινδονησία. Την ίδια εποχή μάλιστα το φυτό του καφέ πέρασε και στην Ινδία, όπου μετέφερε σπόρους λαθραία ο Μπάμπα Μπουντάν κρύβοντας τους στις πτυχές των ρούχων του επιστρέφοντας από τη Μέκκα.

Η δημοτικότητα του καφέ αυξήθηκε ραγδαία στην Ευρώπη· στην Αγγλία υπήρχαν 3.000 καφεποτεία το έτος 1675. Ο καφές έφτασε στη Γαλλία το 1657 και το 1669 το δώρο που έφερε στο Παρίσι ο απεσταλμένος του Σουλτάνου Μωάμεθ Δ΄ ήταν μια μεγάλη ποσότητα καφέ.
Ένα από τα λάφυρα Πολωνών, Αυστριακών και Γερμανών μετά τη νίκη τους στη Βιέννη το 1683 ήταν τα πολλά σακιά με καφέ που άφησε πίσω του ο ηττημένος οθωμανικός στρατός. Ο Φραντσίζεκ Κουλτζίτσκι, Πολωνός αξιωματικός στον οποίο χαρίστηκαν τα σακιά του καφέ ως δώρο για τη γενναιότητά του, άνοιξε ένα καφεποτείο, ενώ πρωτοτύπησε και με την προσθήκη ζάχαρης και γάλακτος στον καφέ. Έτσι, η νίκη αυτή έγινε και αφορμή για τη διάδοση του καφέ στην Αυστρία, την Πολωνία και τη Γερμανία.

 

Όταν το απόγευμα μαραζώνει, οι σκιές ξαναγεννιούνται
Και μέσα στην ησυχία, οι φυτείες καφέ ξυπνάνε
Αυτό το λυπηρό παλιό τραγούδι αγάπης
Αυτό στον λήθαργο της νύχτας μοιάζει να κλαψουρίζει

Ένας πόνος αγάπης και μια θλίψη
Ο Μανουέλ κουβαλά το σάμπο στην πικρία του
Περνώντας τη νύχτα αασταμάτητα αλέθοντας καφέ
Όταν το απόγευμα μαραζώνει...                 
Ένας πόνος αγάπης και μια θλίψη
Ο Μανουέλ κουβαλά το σάμπο 

Στον λήθαργο της νύχτας μοιάζει να γκρινιάζει
φαίνεται να γκρινιάζει -να κλαψουρίζει...

Εδώ με την κουβανή soprano Xiomara Alfaro - Siboney - 1957 ταινία ¡Ole Cuba! -
τότε που το νησί της επανάστασης ήταν το πορνείο των ΗΠΑ
Μετά ήρθαν οι barbudos του Che και του comandante en jefe Fidel ...
και ξεκίνησε η δοξασμένη και δύσκολη πορεία
οικοδόμησης του σοσιαλισμού ...
Año Primero (1ο) de la revolución¡ Año 60+1 de la revolución !

Αμερικανική ήπειρος

Τον καφέ έφεραν εκεί οι Γάλλοι, μέσω των αποικιών τους στη Μαρτινίκα, τη Γαλλική Γουιάνα και αλλού. Τα πρώτα φυτά έφερε ο Γκαμπριέλ ντε Κλιού στη Μαρτινίκα το 1714 κι από εκεί πέρασε στη Γαλλική Γουιάνα. Το 1727 ο Φρανσίσκο Παλιέτα στάλθηκε από τον βασιλιά της Βραζιλίας στη Γουιάνα, προκειμένου να φέρει σπόρους καφέ για να καλλιεργηθούν στη χώρα του. Καθώς η απόσπαση των σπόρων αποδείχτηκε δύσκολη, ο Παλιέτα έλυσε το πρόβλημα σαγηνεύοντας τη γυναίκα του Γάλλου κυβερνήτη, η οποία του έδωσε σπόρους και φύτρα καφέ, και έτσι το φυτό πέρασε στη Βραζιλία, η οποία σήμερα είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή καφέ στον κόσμο.

Την ίδια περίπου εποχή ο καφές καλλιεργήθηκε στη Τζαμάικα, το 1740 στο Μεξικό, το 1784 στη Βενεζουέλα και στα τέλη του αιώνα στην Κολομβία. Το 1893 ο καφές πέρασε από τη Βραζιλία στην Κένυα και την Τανζανία, ολοκληρώνοντας έτσι το διηπειρωτικό του ταξίδι που ξεκίνησε λίγο βορειότερα, στην Αιθιοπία, 900 χρόνια πριν.

Η παγκόσμια παραγωγή ήταν (στοιχεία 2015) 7.358.897 τόνοι, η οποία έτυχε ανάπτυξης παρά την οικονομική ύφεση, που οφείλεται κυρίως στην οικιακή κατανάλωση των εξαγωγικών χωρών, οι οποίες κρατούν το 28% της συνολικής ζήτησης.

Πρώτη σε παγκόσμια κατάταξη κατανάλωσης καφέ ανά κάτοικο (Green Bean Equivalent, GBE) έρχεται η Φινλανδία με 12 κιλά !! ~35gr/ημέρα …κάπου 10 καφέδες κατά ΜΟ!!, ενώ κι η Ελλάδα δεν πάει πίσω -βρίσκεται στην 16η θέση (με 5,5 κιλά)

Βέβαια, τόσο στη χώρα μας όσο και γενικότερα ο παραδοσιακός καφές –και μαζί η όλη φιλοσοφία, έχει κυριολεκτικά εκφυλιστεί (με εξαίρεση ίσως την Ιταλία όπου ο espresso λούνγκο …μακκιάτο …νορμάλε …στρέττο …φρέντο …κορέτο …αφογκάτο + cappuccino κυριαρχούν με πάνω από 95%)

Στην Ελλάδα ο Frappè (φραπές, φραπεδιά κλπ ζεστός ή cold) καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος, σε βάρος του παραδοσιακού (μπρίκι –που τώρα είναι πλέον «παπορίσιος» -χτυπιέται στη μηχανή espresso bar με τον ατμό, δημιουργώντας ένα νερομπούλι που δεν πίνεται) και …

• Cafe bombon  (Ισπανία)
• Egg Coffee (Βιετνάμ)
• flat white (Αυστραλία)
• Kaapi (Νότια Ινδία)
• Turkish coffee  | Türk kahvesi  (Τουρκία -στην χόβολη)
• Kaffeost (Σουηδία & Φινλαδία)
• Café de olla (Μεξικό)
• Cafezinho (Βραζιλια)
• Melange (Αυστρία)
• και …
• καπουτσίνο καραμέλ
• κοζίτο (αμαρέττο -τσόκο –καραμέλ κά)
• φροζίτο εσπρέσσο & σπέσιαλ
•  
• Υπάρχει και ο φίλτρου ή γαλλικός (που προτιμούν λιγότεροι από ένας στους δύο Γάλλους…), ενώ
• Οι Ιρλανδοί επιμένουν –και στη μετα_ΙΡΑ εποχή με τον δυναμίτη τους τον Irish coffee
• 2/3 του φλιτζανιού καφές
  2 κουταλιές (ή κατά βούληση) Whisky -Ιρλανδέζικο φυσικά...
  1/4 φλιτζανιύ σαντιγί "καπάκι" +
  ζάχαρη από 1 κουταλιά έως καθόλου
  

Jim Jarmusch (Τζιμ Τζάρμους) - Καφές και τσιγάρα

Όπως νιώθεις διαβάζοντας μια συλλογή με μικρά ποιήματα, που έχουν, μεν, θεματολογική σχέση μεταξύ τους, αλλά δεν είναι ένα θέμα - ποίημα, μια ιστορία - ποίημα, για να σε «πάρει» μαζί της, έτσι ακριβώς νιώθεις και με την ασπρόμαυρη ταινία του Τζάρμους, «Καφές και Τσιγάρα».

Εχεις την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Θέλεις, ακόμα, κι άλλο! Η «συμπύκνωση» του ποιήματος, στη συγκεκριμένη περίπτωση του «επεισοδίου», δε σου επιτρέπει τις ανάσες. Οι οποίες ανάσες σου παρέχουν την «πολυτέλεια» της άνεσης του χρόνου. Της άνεσης του χρόνου να χαρείς την αισθητική, τους διαλόγους, τα μηνύματα. Να παρακολουθήσεις μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Να συνδιαλλαγείς μαζί της...

Η έλλειψη του μύθου, που απαιτούσε ο Αριστοτέλης, καλύπτεται, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μερικώς, με το ενιαίο της υπόθεσης: Καφές και Τσιγάρα. Καλύπτεται, επίσης, όπως γίνεται με τα καλά μικρά ποιήματα, με τη σαφήνεια στη διατύπωση. Με τη σαφήνεια του θέματος. Με την εξαιρετική χρήση των διαλόγων. Με την οικονομία στις λέξεις. Με την πολύ καλή επιλογή των ηθοποιών. Ετσι, στο τέλος, αποκομίζεις την εντύπωση πως είδες μια ολοκληρωμένη ιστορία. Διάβασες ένα ενιαίο μεγάλο ποίημα!

Άνθρωποι, δυο - δυο ή και περισσότεροι, ανταμώνουν, γύρω από ένα τραπέζι και ενώ πίνουν καφέ και καπνίζουν (ή δεν πίνουν και δεν καπνίζουν), μιλούν για πολλά και διάφορα. Αυτά τα μικρά στιγμιότυπα εξωτερικά φαντάζουν αδιάφορα. Στον πυρήνα τους, όμως, υπάρχει ζωή και ουσία ζωής. Οχι μεγάλες στιγμές. Μικρές. Βαθιά ανθρώπινες, όμως, στιγμές.

Ο Τζάρμους έχει το δικό του, ξεχωριστό, κινηματογραφικό λόγο. Στη συγκεκριμένη ταινία βοηθήθηκε εξαιρετικά, για να ακουστεί ο λόγος του, από θαυμάσιους ηθοποιούς ή μουσικούς που εμφανίζονται σαν ηθοποιοί.

Παίζουν: Ρομπέρτο Μπελίνι, Αλφερντ Μολίνα, Κέιτ Μπλάνσετ, Στιν Κούγκαν, Στιβ Μπούσεμι, Στίβεν Ράιτ, Ιγκι Ποπ, Τομ Γουέτς, Μεγκ Γουάιτ, Τζακ Γουάιτ κά.

Ελάτε να πάρετε τον καφέ σε μας...

Μια πολυσυζητημένη στον καιρό της, διασκεδαστικής κωμωδίας «αλά ιταλιάνα», βασισμένη στο μυθιστόρημα του Πιέρο Κιάρα «La Spartizione» (1964) - ο συγγραφέας εμφανίζεται στην ταινία στο ρόλο του Πότσι - και μεταφερμένης στον κινηματογράφο αριστοτεχνικά από τον Μιλανέζο Αλμπέρτο Λατουάντα, που ξέρει να αφηγείται το σκαμπρόζικο χωρίς να πέφτει στο χυδαίο. Νόστιμη σαρκική ιστοριούλα για ενήλικο κοινό, με γερή δόση ειρωνείας, αλλά και επιείκειας, χωρίς ίχνος κοινωνιολογικών αξιώσεων πάρεξ της ωμής κριτικής προσέγγισης και απομυθοποίησης του υποκριτικού μικροαστικού καθωσπρεπισμού, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της ιταλικής επαρχίας.

Οι τρεις μεγαλοκοπέλες, αδελφές Ταταμάντζι, συνιστούν την προσωποποίηση της ηθικής, της εγκράτειας και της αγνότητας, αρετές που αρχίζουν να παραπαίουν με την άφιξη του ώριμου εφοριακού - ανυπέρβλητη η ερμηνεία του Ούγκο Τονιάτσι στο ρόλο - που νυμφεύεται μεν μία εξ αυτών, αλλά δεν του πάει να αφήνει παραπονεμένες και τις δυο κουνιάδες του. Έτσι, αφού εξυπηρετεί τη σύζυγο, συνεχίζει τις «θεσμοθετημένες» πια νυχτερινές του βάρδιες στις κρεβατοκάμαρες του υπόλοιπου γυναικείου πληθυσμού, που, αφότου έπεσαν οι μάσκες, αποκαλύπτεται ιδιαίτερα ευάλωτος στους πειρασμούς του πονηρού, της λαγνείας και της αναίσχυντης αμαρτίας. Όταν όμως ο εφοριακός θελήσει να επεκτείνει τη δραστηριότητα του ερωτικού σέρβις και προς την υπηρέτρια του σπιτιού, το κακό καιροφυλαχτεί...
Η εργατική τάξη δεν αστειεύεται…

Με τους: Ούγκο Τονιάτσι, Μιλένα Βούκοτιτς, Φραντσέσκα Ρομάνα Κολούτσι, Αντζελα Γκούντγουιν κ.ά.

Τρεις πολυεθνικές μονοπωλούν τον κλάδο

Τρεις πολυεθνικές μονοπωλούν τον κλάδο του καφέ, μέσω των θυγατρικών τους, ενώ μονοπωλιακές τάσεις εμφανίζονται και στα σημεία παρασκευής του, μέσω μεγάλων αλυσίδων. Αυτό προκύπτει από μελέτη της ICAP με τίτλο «Καφές - Αλυσίδες Cafe».
Οπως διαπιστώνουν οι συντάκτες της μελέτης, κύριο χαρακτηριστικό του κλάδου του καφέ αποτελεί το γεγονός ότι η αγορά ελέγχεται ουσιαστικά από τρεις μεγάλου μεγέθους επιχειρήσεις που είναι θυγατρικές πολυεθνικών ομίλων με σημαντική παρουσία στην αγορά του καφέ διεθνώς.

Εκτός από τις μεγάλες πολυεθνικές δραστηριοποιούνται και αρκετές μικρότερου μεγέθους επιχειρήσεις που εισάγουν, επεξεργάζονται και εμπορεύονται καφέ, οι περισσότερες από τις οποίες διαθέτουν μη τυποποιημένο προϊόν. Ο καφές διανέμεται κυρίως από σούπερ μάρκετ, καφεκοπτεία και χώρους μαζικής εστίασης.

Η συνολική κατανάλωση καφέ, δε, είναι ανοδική, ενώ παρατηρούνται διαφορετικοί ρυθμοί εξέλιξης μεταξύ των επιμέρους κατηγοριών των προϊόντων καφέ. Την ίδια στιγμή, καταγράφεται αξιοσημείωτη ανάπτυξη των αλυσίδων καταστημάτων που σερβίρουν καφέ. Προκύπτει έτσι και η τάση δημιουργίας μονοπωλιακών καταστάσεων ακόμη και στα σημεία παρασκευής του καφέ, η οποία αναμένεται να εμφανίσει εντονότερα τις αρνητικές επιπτώσεις της στο μέλλον.

Η συνολική εγχώρια κατανάλωση καφέ εμφάνισε ανοδική τάση ενώ όσον αφορά στα καταστήματα που σερβίρουν καφέ σημαντικό μερίδιο φαίνονται να καταλαμβάνουν οι «επώνυμες» και οργανωμένες αλυσίδες καταστημάτων, ενώ τα τελευταία χρόνια το δίκτυο των αλυσίδων αναπτύσσεται μέσω franchising.
Οι πωλήσεις των μεγαλύτερων αλυσίδων καφέ παρουσίασαν αύξηση πωλήσεων με ετήσιους ρυθμούς αύξησης μεταξύ 4 και 12,7%. Το ποσό που προήλθε από τις πωλήσεις του σερβιριζόμενου καφέ εκτιμάται ότι κάλυψε ποσοστά μεταξύ 40 και 55%.

Ο πικρός βίος του Μαξ Χάβελααρ -
Μια ιστορία εκμετάλλευσης στις αποικίες καφέ

«Δεν ξέρω ο άνθρωπος τι είναι. Ξέρω την τιμή του μονάχα». Οι γραμμές αυτές από την «Μπαλάντα του Έμπορα» του Μπ. Μπρεχτ μάς έρχονται στο νου διαβάζοντας το βιβλίο «Ο πικρός βίος του Μαξ Χάβελααρ-Μια ιστορία εκμετάλλευσης στις αποικίες καφέ» του Eduard Douwes Dekker (1820-1887) το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ατέχνως» με μετάφραση και εισαγωγή της Άννεκε Visee-Ιωαννάτου.

Ο συγγραφέας ο οποίος υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Multatuli» («Μουλτατούλι»: Στα Λατινικά σημαίνει υπέφερα πολλά) διετέλεσε διοικητικός αξιωματούχος στη Δυτική Ιάβα, αποικία τότε της Ολλανδίας φθάνοντας στον βαθμό του αντιπεριφερειάρχη της περιοχής Λεμπάκ.
Το αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1860, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για την κατάσταση που επικρατούσε στην αποικία, όπου τόσο οι «λευκοί» Ευρωπαίοι, όσο και οι «ιθαγενείς» ηγεμόνες, ενταγμένοι στο αποικιοκρατικό σύστημα και σε στενή συνεργασία με την ολλανδική αποικιακή διοίκηση, εκμεταλλεύονταν άγρια τον ντόπιο πληθυσμό, ενώ ο δικαιολογημένος φόβος των πάμπτωχων ιθαγενών, έριχνε το πέπλο της σιωπής πάνω στον ζόφο της καθημερινής ζωής τους. Η κατάσταση στην οποία ζούσαν εκατομμύρια άνθρωποι αποτυπώνεται με ιδιαίτερη ενάργεια στο 17ο κεφάλαιο του βιβλίου.

Στα όσα εξιστορούνται στο βιβλίο εισάγει τον αναγνώστη ο έμπορος καφέ Μπατάβιους Ντροχστόπελ, «υπόδειγμα» υποκριτή, στενόμυαλου, καθωσπρέπει προτεστάντη εμπόρου καφέ, ο οποίος όχι μόνο ανέχεται αλλά και δικαιολογεί κάθε αχρειότητα καθώς, σύμφωνα με την τάξη του «είναι θέλημα θεού να υπάρχουν φτωχοί και γι' αυτό πρέπει να υπάρχουν».

Ο έμπορος αυτός συναντά ένα παλιό συμμαθητή του, ο οποίος κυκλοφορεί με ένα μαντήλι στο κεφάλι και τους ώμους του γιατί, λόγω φτώχειας δεν έχει παλτό (ο «μαντηλοφόρος» στο βιβλίο) και ο οποίος δίνει στον έμπορο ένα πακέτο εγγράφων για διάφορα θέματα και τον παρακαλεί να χρηματοδοτήσει την έκδοση μερικών από αυτά.
Ο έμπορος καφέ διστάζει αρχικά, αλλά αλλάζει γνώμη όταν ανακαλύπτει ότι μεταξύ των εγγράφων βρίσκονται και μερικά που αφορούν στο εμπόριο καφέ στην Ιάβα των Ολλανδικών Ινδιών. Έτσι παρακινεί τον γιο τού Γερμανού συνεταίρου του τον οποίο φιλοξενούσε για να μάθει ολλανδικά να γράψει ένα βιβλίο για το εμπόριο καφέ.
Η συγγραφή του βιβλίου, όμως, οδηγείται σε διαφορετικό μονοπάτι, από εκείνο που είχε σχεδιαστεί αρχικά, και μέσω της αξιοποίησης των εγγράφων του «μαντηλοφόρου» και τα οποία αφορούσαν την δράση του Μαξ Χάβελααρ στην Ιάβα αποκαλύπτεται σε όλη του την έκταση ο μηχανισμός εκμετάλλευσης των Ιαβανέζων.
Καθώς εξελίσσεται η συγγραφή του βιβλίου καθίσταται όλο και περισσότερο σαφές ότι ο «μαντηλοφόρος», ο Μαξ Χάβελααρ της ιστορίας μας και ο «Μουλτατούλι», είναι ένα και το αυτό πρόσωπο.

Στο τέλος του βιβλίου «μιλά» ο ίδιος ο συγγραφέας και η σημασία των όσων αφηγείται βρίσκεται στην κίνηση στην οποία μπήκε η ίδια του η ζωή μετά τα όσα βίωσε στην Ιάβα. Έτσι ενώ αρχικά ο Χάβελααρ, άνθρωπος πάνω απ' όλα δίκαιος, πίστευε και πάλευε να αποκαταστήσει τις όποιες αδικίες, στο τέλος, ξεπερνά τις αρχικές του πεποιθήσεις και υπογραμμίζει τόσο ότι «θα αυξηθεί η δύναμή μου και η αιχμηρότητα των όπλων μου, όσο θα προκύπτει η ανάγκη...», όσο και ότι αν δεν εισακουστούν οι καταγγελίες του από το «ληστρικό κράτος» της Ολλανδίας, τότε θα έγραφε πολεμικά τραγούδια που θα ακονίζουν τα σπαθιά των φτωχών μαρτύρων.
Ο «Μουλτατούλι» με το βιβλίο του «Ο πικρός βίος του Μαξ Χάβελααρ-Μια ιστορία εκμετάλλευσης στις αποικίες καφέ» αποδεικνύει πώς ένας ευφυής, και πάνω απ' όλα δίκαιος άνθρωπος, μπορεί να αξιοποιήσει ακόμα και τα «στεγνά» διοικητικά έγγραφα για να αποκαλύψει και να καταγγείλει τα βάσανα της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ο συγγραφέας παραιτήθηκε από τη θέση του, ενώ μάταια περίμενε μια ακρόαση, προκειμένου να παραθέσει στοιχεία για την κατάσταση στη Δυτική Ιάβα.
«Σκοπός μου δεν ήταν να γράψω καλά... ήθελα να γράψω με τέτοιο τρόπο, ώστε να εισακουστώ» κραυγάζει μέσα από το βαθύ πηγάδι της «διοικητικής αδιαφορίας» ο Eduard Douwes Dekker. Τα κατάφερε γιατί το βιβλίο του, το οποίο ανατυπώνεται συνεχώς, προκάλεσε μεγάλες συζητήσεις και στην Ολλανδία και διεθνώς. Ο συγγραφέας του ο οποίος άφησε κι άλλο έργο που περιλαμβάνεται σε 20 τόμους, πέθανε πάμπτωχος στην Γερμανία το 1887.

Η εισαγωγή της Άννεκε Visee-Ιωαννάτου είναι εξαιρετικά κατατοπιστική για την κατανόηση του περιεχομένου και της μορφής του βιβλίου, του διοικητικού μηχανισμού των Ολλανδικών αποικιών, καθώς και για τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις των Ολλανδών αποίκων και των Ιαβανέζων συνεργατών τους.

Δείτε και Ριζοσπάστης
Η χημεία του καφέ + Δυο φλιτζάνια καφέ