Ο Μέγας Αλέξανδρος οι “μαρμαρωμένοι βασιλιάδες” και τα Καταραμένα Φίδια

 

30 Αυγούστου σήμερα και γιορτάζουν Αλεξάνδρα (και η κόρη μου μαζί, έχοντας προετοιμαστεί δεόντως σε αντι-covid καλώς αεριζόμενο αμπρί) Αλέξανδρος, Αλέκα, Αλεξία, Ευλάλιος, Ευλαλία, Φύλακας. Πολύχρονοι!
Τέτοιες μέρες λέγαμε «καλό χειμώνα» αλλά μετά βγήκε το …

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νιώσεις
(…)

Σσ. με την όποια προσαρμογή, λόγω των αλλοπρόσαλλων αντι-Covid κλπ. κυβερνητικών μέτρων, που μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν (βλ. σχέδιο αλαλούμ για τις πυρκαγιές το 2020, που έκαψε τη μισή Ελλάδα φέτος) και τραβούν προς τη «δόξα» (εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε…)

Ο Ορθόδοξος Συναξαριστής έχει διάφορους Άγιους κλπ. Αλέξανδρους … Αλέξανδρος (σκέτο), Ιωάννης και Παύλος ο νέος, Πατριάρχες Κωνσταντινούπολης, Όσιος Φαντίνος θαυματουργός, Άγιοι Έξι Μάρτυρες που μαρτύρησαν στη Μελιτινή, Όσιος Σαρματάς, Οσία Βρυαίνη, Άγιοι Δεκαέξι Μάρτυρες οι Θηβαίοι, Άγιος Ευλάλιος ο Ιεράρχης, Άγιοι Φήλιξ ο επίσκοπος, Ιανουάριος ο πρεσβύτερος, Φορτουνάτος και Σεπτεμίνος, Όσιος Φύλαξ, Όσιος Αλέξανδρος ηγεμόνας της Ρωσίας, Άγιος Φιλωνίδης ο Ιερομάρτυρας.

Υπάρχει ακόμη ο Αλέξανδρος «Νιέφσκι», ο (Άγιος;) Αλέξανδρος του Σβερ και πολλοί ακόμη.

Και φυσικά ο δικός μας (που ήταν άτακτος και δεν τον άγιασαν Αλέξανδρος ο Μακεδόνας)

Ο Μέγας Αλέξανδρος και το Καταραμένο Φίδι

Το παλαιότερο ίσως έργο του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών, παιζόταν τακτικά στα δοξασμένα χρόνια του Καραγκιόζη. Ο Καραγκιόζης είναι το μοναδικό λαϊκό μας θέατρο. Ένα θέατρο βαθύπλουτο σε περιεχόμενο και άφταστο σε σκηνική πρωτοτυπία.
Σε μια πολιτεία, υπάρχει ένα Φίδι που για ν΄ αφήσει το νερό της πηγής να τρέξει, κάθε χρόνο κατασπαράζει ένα κορίτσι. Την επιλογή κοριτσιών την κάνουν οι κάτοικοι με κλήρωση. Ένας θεόρατος δράκος έχει κλείσει τη σπηλιά απ’ όπου ξεκινάει το μεγάλο ποτάμι.
Οι καλλιέργειες ξεραίνονται, οι κάτοικοι και τα ζώα υποφέρουν από δίψα. Ο άρχοντας ανακοινώνει πως εκείνος που θα απαλλάξει τον τόπο από το καταραμένο φίδι θα παντρευτεί την όμορφη κόρη του με προίκα 200 λίρες, και θα κληρονομήσει την περιουσία και το αξίωμά του.
Έρχονται οι διάφοροι γνωστοί τύποι, αλλά κανείς δεν καταφέρνει να σκοτώσει το καταραμένο φίδι.
Τέλος ο Μέγας Αλέξανδρος, που κατά την παράδοση στο Θέατρο Σκιών συμβολίζει τον Άγιο Γεώργιο, σκοτώνει το φίδι, και λυτρώνει τον τόπο από τα δεινά.

🔹  Kαραγκιόζης: Aξιότιμοι κύριοι, κυρίες μου και παιδιά. Έχουμε παράσταση τον Aλέξανδρο το Mακεδόνα και το καταραμένο φίδι. Kαθίστε, απόψε θα ξεποδαριαστούμε στο γλέντι. Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε. Aς πάω κι εγώ τώρα να ετοιμάσω την παράσταση.
(O Kαραγκιόζης φεύγει. Aκούγεται το τραγούδι του Xατζηαβάτη και εμφανίζεται ο ίδιος).
Xατζηαβάτης (Χατζατζάρης):  Aκούσατε, ακούσατε! αγάδες, πασάδες, ντερβισάδες, Pώσοι, Πρώσσοι, Mπόερες, Oθωμανοί... Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Σέρβοι, Pουμάνοι, Πολουνοί!...
Καραγκιόζης: (Mέσα από την καλύβα μ' ένα χασμουρητό). Ποιος ουρλιάζει όξω απ' την παράγκα μου και θα μου ξυπνήσει την οικογένεια, ο γρουσούζης!...

X”της  Aκούσατε, ακούσατε...
🔹  Kαρ    Nα, που να δαγκώσεις τη γλώσσα σου, γρουσούζη!
X”της   Kατά διαταγήν του πολυχρονεμένου μας πασά, όποιος σκοτώσει...
🔹  Kαρ    Που να λυσσάξεις, τζαναμπέτη... Φέρε εδώ αυτόνε...
X”της       Θα πάρει τη βεζυροπούλα για σύζυγο, εκατό λίρες μπαξίσι
                και μετά το θάνατο του πασά θα λαμβάνει και τον θρόνον.
(Συγχρόνως πέφτει στο κεφάλι του ένα καταβρεχτήρι).
Πω, πω... και δάγκωσα τη γλώσσα μου... 🔹  Kαρ    (Bγαίνοντας έξω απ' την παράγκα).
                Tι έχεις, μωρέ γρουσούζη, και ουρλιάζεις απ' έξω
                απ' την καλύβα μου σαν καραβίσιος σκύλος;
X”της       Φτου, φτου... Nα, βρε παιδάκι μου, τελαλώ.
🔹  Kαρ    Kαι τι είσαι κόκορας και λαλάς;
X”της       Tελαλώ, είπα. Mήπως είσαι εύκολος να τελαλήσουμε μαζί; Θα πάρουμε τέσσερις λίρες -δυο εσύ, δυο εγώ.
🔹  Kαρ    Aν είναι για λίρες, τότε πάμε!...
X”της       Άκου, λοιπόν, τι θα λες. Ό,τι λέω εγώ θα λες κι εσύ: "Aκούσατε, ακούσατε!..."
🔹  Kαρ    Aυτά τ' ακούσαμε. Παρακάτω. (O Xατζηαβάτης επαναλαμβάνει τα προηγούμενα).
🔹  Kαρ    Eεε... σιγά, μωρέ! Ένα τσουβάλι λόγια μια χαψιά τα 'κανες. Ένα ένα.
X”της       Kατά διαταγήν του πασά...
🔹  Kαρ    H συνταγή του πατσά... είναι...
X”της       Όποιος φονεύσει...
🔹  Kαρ    Όποιος χωνέψει...
X”της       Tον καταραμένο όφη...
🔹  Kαρ    Tο σκουριασμένο κόφτη...
X”της       Θα παίρνει εκατό λίρες μπαξίσι...
🔹  Kαρ    Θα τρώει ξύλο που θ' αξίζει...
X”της       Tη βεζυροπούλα για σύζυγο...
🔹  Kαρ   Θα παίρνει διαζύγιο...
X”της       Kαι μετά το θάνατο του πασά θα λαμβάνει και τον θρόνον...
🔹  Kαρ   Aφού φουσκώσει απ' τον πατσά, θα διαβάσει την εφημερίδα τον "XPONON".
X”της       Λοιπόν, καλή δουλειά, Kαραγκιόζη, και καλή αντάμωση.
                        (Ευγένιος Σπαθάρης)

To 2004, o Oliver Stone  Όλιβερ Στόουν (των 3 Oscar, 59 βραβείων & 60 υποψηφιοτήτων) παρουσίασε την ταινία Αλέξανδρος (Alexander) … 2-3 καλογυρισμένες σκηνές μάχης, χιλιάδες κομπάρσοι, μερικές υπέροχες (ψηφικές) τοποθεσίες και κάποιες «φάτσες» μικρών -κυρίως, ρόλων (Άντονι Χόπκινς, Βαλ Κίλμερ, Τζόναθαν Ράις Μέιγερς) …ο όμορφος και αρρενωπός Δαρείος, που μοιάζει με Φαγιούμ, η πανέμορφη - ιδιαίτερα άγρια, Ρωξάνη (Ροζάριο Ντόουσον).

Εκείνο, όμως, που δεν υπάρχει είναι ...ο Μέγας Αλέξανδρος, μέσα από την αντικειμενική δομή και κίνηση της ανθρώπινης κοινωνίας στην ιστορική της εξέλιξη.
Μέσα από την αντικειμενική αλήθεια, ως «αντιστοιχία ανάμεσα στην ιδέα και στην αντικειμενική πραγματικότητα»

Βιασμός της ιστορίας

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης είπε –το προφανές «η Ιστορία γράφεται από τους νικητές», που όμως κατά Καρλ Μαρξ «επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα», όντας (ολόκληρη η κοινωνική ιστορία) «τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων».
Και αν η ανιστόρητη και επικίνδυνη προπαγάνδα εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό από την ΕΕ καλά κρατεί, πόσο μάλλον οι «Αλέξανδροι» -βλ και Μικρασιατική Εκστρατεία - Από τη «Μεγάλη Ιδέα» στη Μικρασιατική Καταστροφή –όλα πολύ επίκαιρα αυτές τις μέρες.

Καμία προσπάθεια διαλεκτικής ανάλυσης από τον Oliver Stone που σαν ταινία καταναλώνεται, με ποπ-κορν και νάτσος. Αντίθετα, απλοϊκές και -σε κάποιες περιπτώσεις - ψυχιατρικές εξηγήσεις! εικονογραφημένες με πρωτόγονο αφηγηματικά τρόπο, σαν τις χαλκομανίες των παιδικών μας χρόνων, αλλά που στοχεύει –συνειρμικά στο μυαλό, ίσως-ίσως σε μια ταινία για την εισβολή στο Ιράκ που θα αποδώσει όλη τη σφαγή στα άσχημα παιδικά χρόνια του Μπους! Ή για ένα Αφγανιστάν πολύ διαφορετικό από «Τα χελιδόνια της Καμπούλ» που ξαναείδαμε στο Studio και διοργανώνονται δύο δωρεάν προβολές σήμερα 30-8 στο Σινέ Φλερύ και την Τετάρτη 1-9 στο Cine Αλεξάνδρα.

Όμως, δε γράφεται έτσι η ιστορία, ούτε ο ρόλος της προσωπικότητας. Η αληθινή επιστημονική γνώση επιβάλλει να μελετηθεί το ιστορικό φαινόμενο στην εξέλιξή του.
Στην εμφάνισή του, στην ανάπτυξή του και, τέλος, στο μαρασμό του! Και η τέχνη καλείται –στρατευμένα, να τα αποδώσει όλα αυτά με «καλλιτεχνικές εικόνες».

Ο Αλέξανδρος δεν ταξίδεψε για τουριστικούς λόγους! Ούτε, βέβαια, για να εκπολιτίσει τους «βαρβάρους» (που, άλλωστε, είχαν πιο μακρόχρονο πολιτισμό από το δικό του).
Κατά την ίδια έννοια ούτε οι Πέρσες έφτασαν στο Μαραθώνα για σκι. Και σε καμιά περίπτωση, βέβαια, και οι δυο αυτές αυτοκρατορίες δεν έκαναν πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ τους! Ανταγωνισμούς είχανε για την παγκόσμια (εκείνης της εποχής) κυριαρχία. Για το χρυσό!.. Και αυτοί οι ανταγωνισμοί είχαν σαν αποτέλεσμα ποταμούς αίματος. Και καταστροφές. Όπου πέρναγαν γινόταν της ...Χιροσίμας! (Ριζοσπάστης)

Σβήνει ο ιμπεριαλιστικός-επεκτατικός χαρακτήρας της εκστρατείας (με τα δεδομένα της εποχής), η ποσότητα λειτουργεί σε βάρος της ποιότητας και το τελικό συμπέρασμα είναι, πως ο Αλέξανδρος μεγαλούργησε ως «Μέγας» για τους λαούς. - και ας κόστισε η πορεία του στην Ασία χιλιάδες νεκρούς και μεγάλες καταστροφές ανθρώπων και πολιτισμών.
Το ίδιο επιφανειακά αντιμετωπίστηκε και η ερωτική ζωή του Αλέξανδρου. Η στενή φροϋδική εξήγηση (άγριος πατέρας, καταπιεστική μάνα κλπ.), δεν αποδίδουν την αλήθεια, αφού αφήνουν απ' έξω το χρόνο και το χώρο, το ιστορικό περιβάλλον, δηλαδή, πού γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ήρωας… δεν είναι της στιγμής να μιλήσουμε για τις ερωτικές «συνήθειες» εκείνης της περιόδου.
Εν κατακλείδι, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν έχει γυριστεί, ακόμα!
Η ταινία του Στόουν υπήρξε μια επιφανειακή εμπορική αναφορά. Είναι, έστω, η έκπληξη και ο θαυμασμός του Αμερικανού, άξιου κατά τα άλλα, δημιουργού όταν - καθυστερημένα - έμαθε για τον Αλέξανδρο και το «μεγαλείο» του ή –το χειρότερο, μια ακόμη προσπάθεια της Αμερικής να κάνει συνειρμούς - και συσχετισμούς - με τη δική της –τότε και σήμερα και «από πάντα» επεκτατική  συμπεριφορά.

Ιστορικός σύμβουλος της ταινίας ήταν ο ακαδημαϊκός της Οξφόρδης Robin Lane Fox (Ρόμπιν Λέιν Φοξ), ενώ για το σενάριο είχαν συνεργαστεί ο ίδιος ο Oliver Stone, μαζί με τα «μπουμπούκια» Christopher Kyle (Κρίστοφερ Κάιλ) και Laeta Kalogridis (Λαέτα Καλογρίδη).
Για δικούς του λόγους ο Matthew Nimetz (Μάθιου Νίμιτς, ο γνωστός μεσολαβητής του Ο.Η.Ε, για τη «Μακεδονία») είχε πει: «Θα πω ότι προσωπικά δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση για τον Μέγα Αλέξανδρο […] Ήταν σίγουρα μεγάλος κατακτητής, όμως έσφαξε χιλιάδες ανθρώπους και κατέστρεψε πολλές πόλεις. Δεν διέδωσε τη δημοκρατία και τις πολιτειακές αξίες», [Καθημερινή, 9-Οκτ-2007]

Ένας μύθος, ανάμεσα στους πολλούς που παράγονται και εκπορεύονται από (ακραίους και μη) εγκεφάλους του αστικού κράτους στη χώρα μας, είναι κι αυτός που δημοσιεύτηκε πρόσφατα (03/02/2020) στο ιστολόγιο του «Σαν σήμερα» (sansimera.gr), με τίτλο «Το πολυτιμότερο από τα υπάρχοντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
Σύμφωνα μ’ αυτό το αφήγημα, «την παραμονή της αναχώρησης του Μ. Αλεξάνδρου για την κοσμοϊστορική εκστρατεία του, μοίρασε στους φίλους του όλα τα προσωπικά του αντικείμενα».
Όταν τον ρώτησαν, «εσύ δεν θα κρατήσεις τίποτα για τον εαυτό σου;» (sic) εκείνος απάντησε … «Εγώ κρατώ το πολυτιμότερο: Τις χρηστές ελπίδες του μέλλοντος. Δεν μου χρειάζεται τίποτε από το παρελθόν».
Ευτυχώς που δεν ισχυρίζονται οι εθνικοί μας μυθοποιοί ότι δεν κράτησε, τουλάχιστον, το άλογό του και τα όπλα του, μια και ο «εκπολιτισμός» των λαών Ασίας και Αιγύπτου δεν έγινε με περιστέρια ειρήνης, αλλά τα είχε ανάγκη -ακόμα και για να κόβει τους γόρδιους δεσμούς.

Ο Αλέξανδρος της Βόρειας Μακεδονίας

Μακρά, γνωστή και αποκαλυπτική ιστορία, μετά και το τελευταίο κλου του βραβείου Τσίπρα-Ζάεφ για τη νατοϊκή συμφωνία των Πρεσπών (έχασαν και Νόμπελ το 2019)

Μια απαράδεκτη συμφωνία κατ' απαίτηση των Αμερικανών -συγκεκριμένο σχέδιο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ. Μέσα από τους φανερούς και κρυφούς ανταγωνισμούς στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ενδιαφέρονται να διώξουν εντελώς απ' την περιοχή άλλες δυνάμεις, κυρίως τη Ρωσία, κατ' επέκταση και την Κίνα, η οποία έχει συμφέροντα επίσης στα Βαλκάνια κι απ' αυτήν τη σκοπιά με πολύ γρήγορους ρυθμούς ενέταξαν τη γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ (από το Μάρτη του 2020 είναι και επισήμως το 30ό μέλος του ΝΑΤΟ) -γι' αυτό έγινε η συμφωνία.
«Για να μην λέμε ψέματα στον ελληνικό λαό και για να λέμε τα πράγματα καθαρά κι όπως στην πραγματικότητα είναι. Αυτός είναι λοιπόν ο βασικός λόγος που το ΚΚΕ θεωρεί απαράδεκτη τη συμφωνία, διότι δεν είναι μια συμφωνία που εξασφαλίζει, όπως λέει η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, σταθερότητα, ασφάλεια στην περιοχή των Βαλκανίων με τις γειτονικές χώρες.
Και το πρόβλημα δεν είναι αυτό που μας λένε, “μα έχουμε κινδύνους απ' τα Σκόπια, τη γειτονική δημοκρατία, ένα αδύνατο κράτος, μια μικρή χώρα;”. Δεν πρόκειται γι' αυτό. Εκεί υπάρχουν ισχυρές στρατιωτικές βάσεις. Τα Σκόπια επιδιώκεται να γίνουν προτεκτοράτο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, εδώ θα μπαινοβγαίνουν απ' τα σύνορα Αμερικανοί, ΝΑΤΟικοί στρατιώτες. Και βέβαια, υπάρχουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν σχέδια για αλλαγή συνόρων, με βάση το “διαίρει και βασίλευε”. Μπαίνουμε σε επικίνδυνους δρόμους ειδικά με την ένταξη στο ΝΑΤΟ, αυτός ήταν ο κύριος λόγος, γι' αυτό ενδιαφέρονται όλοι αυτοί και περιδιαβαίνουν εκεί...»
(Από τη συνέντευξη Δημ. Κουτσούμπα. Γ.Γ. ΚΕ ΚΚΕ στον «ΑΝΤ1» Σεπ 2018

ℹ️   Θυμίζουμε πως οι διεργασίες για τις «διευθετήσεις» με την πΓΔΜ με αιχμή την ονοματολογία  αποφασίστηκαν στο περιθώριο των εργασιών του Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας τον Ιανουάριο του 2018, και επικυρώθηκαν με ταχύτητα από την λεγόμενη  «Συμφωνία των Πρεσπών».
Το «Σλαβο-Μακεδονικό» ζήτημα ξεκίνησε επί Σαμαρά και επανήλθε στην επικαιρότητα, πυροδοτούμενο από τους νατοϊκούς σχεδιασμούς και τις στρατιωτικές  επιδιώξεις των ΗΠΑ που είχαν αναγνωρίσει το γειτονικό κράτος ως «Μακεδονία» ήδη από το 2004, αλλά και της ΕΕ.
Καθόλου αμελητέο δεν είναι και το γεγονός, ότι 26 χλμ. από την πόλη των Σκοπίων εδρεύει η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, το γιγαντιαίο στρατόπεδο Camp Bondsteel, που το κατασκεύασε η εταιρεία Halliburton, όπου Διευθύνων Σύμβουλος ήταν ο πρώην Υπουργός Αμύνης και αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Dick Cheney και η εταιρεία Kellogg, Brown & Root Corporation (KBR) και βρίσκεται πάνω στη διαδρομή του κατασκευασμένου, από την Halliburton, διαβαλκανικού πετρελαιαγωγού 912 χιλιομέτρων, ΑΜΒΟ (Albanian, Macedonian, Bulgarian Oil), ο οποίος ανήκει σε «EXXON – Mobil» και «Chevron».

Δείτε και «Νέα εποχή» - Δύο χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών

Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά
που λένε τα γραμμένα,
τo 'να σκοτώθηκε, τ' άλλο λαβώθηκε
δε γύρισε κανένα.

Για τον μαρμαρωμένο βασιλιά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά.
τον τραγουδάει όμως στα παιδιά,
σαν παραμύθι η γιαγιά.
(…)

Έστειλα δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά,
δυο πετροχελιδόνια,
μα κει εμμείνανε κι όνειρο γίνανε
και δακρυσμένα χρόνια.

Για τον μαρμαρωμένο βασιλιά
ούτε φωνή, ούτε λαλιά…

(…)

Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς… και πότε θα ξυπνήσει!

«Όταν ήλθε η ώρα η Πόλη να τουρκέψει και μπήκαν μέσα οι Τούρκοι, έτρεξε ο βασιλιάς μας καβάλα στ' άλογό του να τους εμποδίσει. Ήταν πλήθος αρίφνητο η Τουρκιά, χιλιάδες τον έβαλαν στη μέση κι εκείνος χτυπούσε κι έκοβε με το σπαθί του.
Τότε σκοτώθη τ' άλογό του κι έπεσε κι αυτός. Κι εκεί που ένας Αράπης σήκωσε το σπαθί να χτυπήσει το βασιλιά, ήρθε άγγελος Κυρίου και τον άρπαξε και τον πήγε σε μια σπηλιά βαθιά στη γη κάτω, κοντά στη Χρυσόπορτα. Εκεί μένει μαρμαρωμένος ο βασιλιάς και καρτερεί την ώρα νάρθει πάλι ο άγγελος να τον σηκώσει...
(…)
Μα, όταν είναι θέλημα Θεού θα κατέβει ο άγγελος στη σπηλιά και θα τον ξεμαρμαρώσει και θα του δώσει στο χέρι το σπαθί που είχε στη μάχη. Και θα σηκωθεί ο βασιλιάς και θα μπει στην Πόλη από τη Χρυσόπορτα και, κυνηγώντας με τα φουσάτα του τους Τούρκους, θα τους διώξει ως την Κόκκινη Μηλιά. Και θα γίνει μεγάλος σκοτωμός, που θα κολυμπήσει το μοσκάρι στο αίμα».
(…)
Ιστορία «Στα Βυζαντινά Χρόνια» έκδοση 2002 του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (σελ. 143).

«Στα τελευταία πενήντα χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας υπέμεινε πολλές δοκιμασίες. Ο διωγμός, που της είχε κηρύξει το αθεϊστικό καθεστώς το 1945, έφτασε στο κατακόρυφο το Νοέμβριο του 1967. Τότε, με ειδικό διάταγμα, πλήθος ναοί και μοναστήρια ισοπεδώθηκαν και στη θέση τους χτίστηκαν κινηματογράφοι, γυμναστήρια, αποθήκες, στάβλοι κ.ά. Όποιος έκανε το σταυρό του ή όποιος προσευχόταν μπροστά σε γκρεμισμένη εκκλησιά καταδικαζόταν σε πολυετή φυλάκιση και καταναγκαστικά έργα...
Ολα αυτά μέχρι το τέλος του 1990. Τότε, με την αλλαγή του καθεστώτος, δόθηκαν κάποιες στοιχειώδεις θρησκευτικές ελευθερίες.
Ανάλογες διώξεις υπήρξαν και στη Ρωσία. Το καθεστώς που προήλθε από την επανάσταση του 1917 κήρυξε διωγμό στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Χιλιάδες ναοί λεηλατήθηκαν ή κατεδαφίστηκαν...
Χιλιάδες ιερείς και μοναχοί βασανίστηκαν για να απαλλαγούν από την παρουσία τους, έφταναν πολλές φορές στο σημείο να τους κλείνουν σε ψυχιατρεία. Οι γονείς που μιλούσαν στα παιδιά τους για το Χριστό και την Εκκλησία φυλακίζονταν κι όσοι φανέρωναν τη χριστιανική τους πίστη απολύονταν από τη δουλειά τους. Πολλοί εξορίστηκαν...».
Θρησκευτικά -«Με το Χριστό στον Αγώνα - Ορθόδοξη Χριστιανική αγωγή» (σελ. 66)

Τα σύγχρονα (2021) θρησκευτικά προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα του αστικού εκσυγχρονισμού -για πρώτη φορά μετά από χρόνια |Δημοτικό|> 3^η Τάξη … 4^η, 5^η, 6^η |Γυμνάσιο> 1^η … 3^η |Λύκειο|> 1^η, 2^η, 3^η

Σσ. Ο όρος «κόκκινη μηλιά», «κόκκινο μήλο» κλπ το πιο πιθανό –επειδή οι Τούρκοι μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούν την έκφραση για κάθε μεγάλη και ισχυρή πόλη ή περιοχή, είναι να αφορά την Κωνσταντινούπολη (σημερινή –για όλο τον κόσμο, πλην ημών İstanbul).
Θρύλοι, δοξασίες και παραδόσεις για την «κόκκινη Μηλιά», έρχονται και φεύγουν, μεσουρανούν και σβήνουν ανάλογα με το πώς οι αστικές τάξεις Ελλάδας-Τουρκίας «τα βρίσκουν».
Όσο ήταν ισχυρό το ιδεολόγημα της «Μεγάλης Ιδέας», που ίσχυσε στην Ελλάδα ως κυρίαρχη κρατική ιδεολογία μέχρι το 1922, η Κόκκινη Μηλιά βρισκόταν (τοπικά-γεωγραφικά) σε «διάφορα» σημεία, απ΄ανατολή σε δύση που –μέχρι σήμερα είναι απροσδιόριστα!
Λαογραφικά αφορά μια μυθολογική ακαθόριστη τοποθεσία –όπου θα καταφύγει η Τουρκιά, όταν τα παλληκάρια μας τους διώξουν από την Πόλη, όπως άφησε –ευχή και κατάρα ο (νυν και αεί μαρμαρωμένος Κωνσταντίνος ΙΆ Παλαιολόγος) με το «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θα ΄ναι».
Κάποιοι ελληναράδες το πάνε και παραπέρα: αποτελεί το ελάχιστο όριο-σύνορο ως το οποίο θα επεκταθεί η Ελλάδα στη Μικρά Ασία, εκδιώκοντας τους Τούρκους –«κάπου κοντά και πέρα από την Άγκυρα».

Κατά το Νίκο Πολίτη, η «Κόκκινη Μηλιά» αντιστοιχεί στο «Μονοδένδριον» των Βυζαντινών, στα σύνορα της Περσίας.

Από τη μάχη του Manzikert στο Ορούτς Ρέις

Το 2018, ένας στρατιώτης που συμμετείχε στην (κατ’ ευφημισμό) επιχείρηση Κλάδος Ελιάς που διοργάνωσαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις στο Αφρίν της Συρίας, ρωτήθηκε «Προς τα πού πατε;» και απάντησε «"προς Κόκκινη Μηλιά"!».
Αργότερα, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θυμήθηκε τον στρατιώτη και είπε σε μια ομιλία: «Ναι, έχουμε ένα κόκκινο μήλο και οδεύουμε προς αυτόν τον στόχο».
Τι εννοούσε κόκκινο μήλο ήταν θέμα συζήτησης εκείνες τις μέρες και ο εκπρόσωπος Τύπου İbrahim Kalın έκανε σχολίασε: «Σήμερα -2018, το κόκκινο μήλο είναι ο στόχος της Δημοκρατίας της Τουρκίας να ζήσει σε ειρήνη, ηρεμία, ευημερία και ανεξαρτησία με όλους τους πολίτες της».
Η έννοια του κόκκινου μήλου ήρθε ξανά στο προσκήνιο δύο χρόνια αργότερα, αυτή τη φορά με ένα κλιπ που ετοίμασε η Προεδρία Επικοινωνιών, για την επέτειο της νίκης στο Manzikert με ύμνο του Κόκκινου Μήλου, που δημιουργήθηκε ειδικά για τους εορτασμούς:
«Όπως ο Alparslan, που μεγάλωσε στο Manzikert | Όπως οι πρόγονοί μας που έγραψαν ιστορία με νίκες | Όπως οι πρόγονοί μας που άνοιξαν μια εποχή και έκλεισαν μιαν άλλη | Ο στόχος μας είναι η πορεία του κόκκινου μήλου προς τα εμπρός».

Στο κλιπ απεικονίζονται διάφορες πολεμικές και κατακτητικές σκηνές από τη Μάχη του Μαντζικέρτ έως την Κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης και στη συνέχεια μέχρι την Οθωμανική περίοδο και περιλαμβάνονται εικόνες του στρατού και των δυνάμεων ασφαλείας της σημερινής Τουρκίας (με ολίγη «Αγια-Σοφιά»), ενώ –σε αμέσως επόμενο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διαβάζει στίχους της Σούρας Φατάχ του Κορανίου (το τελευταίο είχε μερικά εκατομμύρια προβολές)

Σε ότι μας αφορά εκείνο που μετράει είναι ότι οι ίδιες οι εξελίξεις –η μία μετά την άλλη καταρρίπτουν τα ευρωατλαντικά παραμύθια περί υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και πάλι τα ευρωατλαντικά παραμύθια περί υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επιβεβαιώνοντας πως αυτά μπαίνουν ξεκάθαρα στο τραπέζι των επικίνδυνων για τους λαούς ιμπεριαλιστικών παζαριών με τον «στρατηγικό εταίρο» Τουρκία, με την κυβέρνηση να χορεύει καρσιλαμά και την «αντιπολίτευση» ΣΥΡΙΖΑ-Τσιπρέικου εκτός από τα ότι «η χώρα οφείλει να έχει εθνική στρατηγική», κάτι που «χρειάζεται πολιτική συνεννόηση». –μονότονα να ζητάει «άμεσα την έκτακτη σύγκληση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ώστε η ΕΕ να πάρει σαφή θέση καταδίκης της τουρκικής παραβατικής συμπεριφοράς, καθώς και να συζητήσει για κυρώσεις».
Το ΚΙΝΑΛ, παίζοντας τον δικό του ρόλο στον εφησυχασμό του λαού περί των «συμμάχων» της αστικής τάξης, μιλάει για «ξεκάθαρη και σταθερή ελληνική στάση ώστε να μπορεί να εξασφαλίσει τον πιο ενεργό ρόλο της ΕΕ και να μην επιτρέψει τη συνέχιση της αδράνειας του ΝΑΤΟ».

🔺  Δείτε και Κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ΝΑΤΟ και ελληνοτουρκικά