«Κάτω τα χέρια από τη Γυάρο» διαμηνύουν οι εκατοντάδες εξόριστοι που βρίσκονται στη ζωή, οι απόγονοί τους, μαζικοί φορείς, το ΚΚΕ. Η Γυάρος των άνω των 21.000 κρατουμένων κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών, το θανατονήσι, που οι χαράδρες του ακόμα είναι γεμάτες από τη φρίκη και το αίμα των συστηματικών βασανιστηρίων, μα και την ελπίδα και την αντοχή των αλύγιστων της ταξικής πάλης, δεν χωρά αυτούς που σχεδιάζουν μπίζνες πάνω σε τούτα τα χώματα.
Ενώ έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που κηρύχθηκε ιστορικός τόπος και τα κτίριά της διατηρητέα, καθώς «αποτελεί σημαντικό χώρο ιστορικής μνήμης που έχει αναπόσπαστα συνδεθεί με την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας», δεν έχει υπάρξει καμιά μέριμνα και φροντίδα για το πώς θα προστατευθεί και θα αναδειχθεί η Ιστορία του τόπου.
Με ευθύνη όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων, τα κτίρια των φυλακών και άλλες εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου, έχοντας υποστεί πολλαπλές καταστροφές, ενώ ούτε προβλήτα δεν έχει στηθεί για να μπορεί κανείς να προσεγγίζει πιο εύκολα το νησί που «δέρνεται» από τους ανέμους.
Το ΚΚΕ και αντιστασιακοί φορείς, δεκαετίες τώρα, μέσα από παρεμβάσεις, προτάσεις, δράσεις διεκδικούν και απαιτούν από τα αρμόδια υπουργεία να πραγματοποιηθούν σωστικές παρεμβάσεις, αναστήλωση κτιρίων και να δημιουργηθεί προβλήτα, για να καταστεί το νησί επισκέψιμο. Αυτά τα δίκαια αιτήματα αναδεικνύει και το Μνημείο που έστησε το ΚΚΕ πάνω στο νησί, και στέκει φύλακας απέναντι σε όσους απειλούν τον μαρτυρικό τόπο.
Προσπάθεια αλλοίωσης
του χαρακτήρα του νησιού
Πάνω σε αυτήν την εγκατάλειψη από το κράτος και τις κυβερνήσεις, επιχειρηματικοί όμιλοι βρίσκουν το έδαφος και σχεδιάζουν την «αξιοποίηση» του νησιού με κερδοφόρες επενδύσεις, προσβάλλοντας την ιστορικότητα του χώρου.
Σε μια τέτοια μεθόδευση, πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής η τελετή έναρξης του διεθνούς διεπιστημονικού διαγωνισμού για το μέλλον της Γυάρου με πρωτοβουλία της βιομηχανίας αλουμινίου ALUMIL και συνδιοργανωτή την ΑΜΚΕ Αιγέας, που εκπροσωπήθηκε από τον εφοπλιστή Αθανάσιο Μαρτίνο.
Εκεί επιβεβαιώθηκε πως πρόκειται για το πρώτο βήμα στην υλοποίηση ενός σχεδίου αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού ως «τόπου ιστορικής μνήμης με διατηρητέα κτίρια», όπως φάνηκε και από την ίδια τη φιέστα που ξεκίνησε με ένα… χολιγουντιανό αγγλόφωνο βίντεο που εμπλέκει την ιστορία με την ομορφιά του τόπου, καθώς και με χαιρετισμούς από εκπροσώπους της εταιρείας ALUMIL, της ΑΜΚΕ Αιγαίας, της κυβέρνησης, του ΤΕΕ και του ΕΜΠ.
Καθόλου τυχαία άλλωστε, παρά τα πολλά μεγάλα, παχιά και γενικόλογα λόγια που ακούστηκαν, από κανέναν δεν αναδείχθηκε η ευθύνη του κράτους για την προστασία και την ανάδειξη της Γυάρου. Αντίθετα, όπως ειπώθηκε από τον Ν. Ταχιάο, ο συγκεκριμένος διαγωνισμός είναι απόδειξη ότι οι επιχειρήσεις… μπορούν να παράγουν έργο για την κοινωνία, ενώ ο πρύτανης του ΕΜΠ δήλωσε «εθελοντής» σε αυτή την προσπάθεια, που εμπλέκει θέματα διατήρησης του περιβάλλοντος αλλά και «ιστορικής μνήμης και λήθης», αφού, όπως είπε, δείχνοντας ότι στόχος είναι και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, «όλοι την εθνική συμφιλίωση επιδιώκουμε».
Έκδηλη στο μεταξύ ήταν και η αγωνία νέων επιστημόνων που έδωσαν το «παρών», αρκετοί εκ των οποίων είχαν ασχοληθεί και στην έρευνά τους με τη Γυάρο. Όπως έλεγαν σε πηγαδάκια, δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη περιγραφή τού τι θα γίνει, αφού ούτε καν οι όροι του διαγωνισμού δεν είναι δημόσια αναρτημένοι…
Η
Γυάρος δεν θα παραδοθεί
στις ορέξεις του κεφαλαίου!
Έξω από το Μέγαρο Μουσικής, όπου έγινε η εκδήλωση, βρέθηκαν μέλη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων – Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974 (ΣΦΕΑ), καταγγέλλοντας την επιδίωξη να μετατραπεί σε «αυτάρκη κόμβο νερού και Ενέργειας» το ιστορικό κτίριο των φυλακών της Γυάρου που έχτισαν το 1947 οι τότε πολιτικοί κρατούμενοι και όπου υπεράσπισαν τις ιδέες και τους αγώνες τους οι εξόριστοι δεσμώτες της χούντας.
Όπως σημειώνει ο ΣΦΕΑ, «η Γυάρος και τα άλλα ξερονήσια – τόποι εξορίας δεν πρέπει να παραδοθούν στις “πράσινες” ορέξεις του κεφαλαίου. Πρέπει να αναδειχθεί σε επισκέψιμο τόπο ιστορικής μνήμης, όπως θεσπίστηκε».
Τα μέλη του ΣΦΕΑ μοίρασαν την ανακοίνωση του Συνδέσμου και άνοιξαν πανό. Κάτω από την αποφασιστικότητά τους έγινε κατορθωτό να μπουν και στον χώρο όπου διεξαγόταν η ημερίδα, παρά τις αρχικές αρνήσεις από το προσωπικό φύλαξης και τις κλειστές πόρτες σε παλαίμαχους αγωνιστές, που ήρθαν αντιμέτωποι τουλάχιστον με ασέβεια, ενώ κατά τ’ άλλα οι εμπλεκόμενοι στην ημερίδα διακηρύσσουν υποκριτικά τον «σεβασμό» τους στην Ιστορία της Γυάρου.
· Το Archisearch ανακοινώνει ότι είναι Χορηγός Επικοινωνίας στο
§ Arxellence 3, τον νέο, διεθνή, διεπιστημονικό διαγωνισμό αρχιτεκτονικών ιδεών, που διοργανώνεται …από την ALUMIL (σσ. εταιρεία κουφωμάτων αλουμινίου )
§ και
την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία Πολιτιστικού και Κοινωφελούς Έργου ΑΙΓΕΑΣ
§ (σσ. πραγματοποιεί _λέει έργα
υποδομών στο χώρο της Υγείας, εκσυγχρονίζοντας και ανακαινίζοντας Κέντρα Υγείας
και Νοσοκομειακές Εγκαταστάσεις _με γνώμονα την ενίσχυση της «δια βίου»
μάθησης, υποστηρίζει με δωρεές τη λειτουργία Μουσείων, Βιβλιοθηκών και άλλων
Πολιτιστικών Φορέων ή συμβάλλει ενεργά στη δημιουργία νέων, ενισχύει την
Εκδοτική Δραστηριότητα με σκοπό τη διάχυση της γνώσης, επικουρεί οικονομικά την
Επιστημονική Έρευνα, υλοποιεί Έργα Κοινωνικού και Φιλανθρωπικού χαρακτήρα,
στηρίζοντας οικονομικά δράσεις βελτίωσης της ποιότητας ζωής, _ πραγματοποιεί
δωρεές σε δημόσιους φορείς και Ν.Π.Δ.Δ. με στόχο την ενίσχυση της Ασφάλειας,
Προστασίας των πολιτών και της Εθνικής Άμυνας. και τελεί υπό την εποπτεία και
συνδιοργάνωση του αμαρτωλού Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.
Δείτε λεπτομέρειες στο τέλος της ανάρτησης
Τόπος ιστορικής μνήμης
(Ριζοσπάστης
_μια πρώτη απάντηση)
Πάνω από 20 χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Γυάρος - τόπος φυλάκισης και
εξορίας για 21 χρόνια χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών -
κηρύχθηκε ιστορικός τόπος και τα κτίριά της διατηρητέα, καθώς «αποτελεί σημαντικό χώρο ιστορικής μνήμης
που έχει αναπόσπαστα συνδεθεί με την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας».
Και όμως, όλα αυτά τα χρόνια με ευθύνη όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων δεν έχει υπάρξει καμιά μέριμνα και φροντίδα για το πώς θα προστατευθεί και θα αναδειχθεί η Ιστορία του τόπου. Τα κτίρια των φυλακών και άλλες εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου έχοντας υποστεί πολλαπλές καταστροφές, ενώ ούτε προβλήτα δεν έχει στηθεί για να μπορεί κανείς να προσεγγίζει πιο εύκολα το νησί που «δέρνεται» από τους ανέμους.
Παρ' όλα αυτά η εγκατάλειψη της Γυάρου από όλους τους αρμόδιους φορείς δεν νομιμοποιεί κανέναν που σχεδιάζει ή ονειρεύεται μπίζνες πάνω στο μαρτυρικό νησί. Δεν χωράνε «κερδοφόρες επενδύσεις» ή ό,τι άλλο σχεδιάζεται από επιχειρηματικούς ομίλους για την αξιοποίηση (;) του νησιού. Δεν θα τους το επιτρέψουν οι εκατοντάδες εξόριστοι που βρίσκονται στη ζωή, οι απόγονοί τους, αλλά και ο λαός και η νεολαία που τιμούν την ιστορία της Γυάρου, την ιστορία του λαού μας.
Το ΚΚΕ και αντιστασιακοί φορείς, δεκαετίες τώρα, μέσα από παρεμβάσεις, προτάσεις, δράσεις διεκδικούν και απαιτούν από τα αρμόδια υπουργεία να πραγματοποιηθούν σωστικές παρεμβάσεις, αναστήλωση κτιρίων και να δημιουργηθεί προβλήτα, για να καταστεί το νησί επισκέψιμο. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουν.
“Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος”
Μια συγκλονιστική έκδοση
από τη “Σύγχρονη Εποχή”
«Μέσα στην "ιστορία" τούτη, όσο σύντομα κι αν είναι γραμμένη, αναβλύζει η διαφορά των δύο κόσμων που συγκρούονται στη Γιούρα: Του κόσμου των δημίων και του κόσμου των ηρώων» Στη σύγχρονη Ιστορία, η Γυάρος λειτούργησε σε τρεις περιόδους: Ως φυλακή στα χρόνια 1947 - 1952 και 1955 - 1961, ως τόπος εξορίας στην περίοδο 1967 - 1974. Η έκδοση «Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος» αναφέρεται στην πρώτη περίοδο, που διακρίνεται για τη σκληρότητα, τη βιαιότητα, το δολοφονικό όργιο.
Δυο λόγια για την ιστορία συγγραφής και έκδοσης του βιβλίου: Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα αυθεντικό ντοκουμέντο, η συγγραφή του οποίου αποτελεί έναν άθλο, καθώς γράφτηκε παράνομα επάνω στο θανατονήσι από τους ίδιους τους κρατούμενους.
Συντάχθηκε σε χιλιάδες μικρά σημειώματα, τα οποία μεθοδικά συγκεντρώθηκαν κάτω από τη μύτη των χωροφυλάκων, τα σημειώματα καθαρογράφτηκαν πάλι σε πολύ μικρό μέγεθος, για να αποτελέσουν το βιβλίο. Υπεύθυνοι της συγγραφής ήταν οι Πάνος Μιχαηλίδης, Παρασκευάς Φουνταραδάκης και Κώστας Μαραγκουδάκης, ο τελευταίος έβγαλε το υλικό από τη Γυάρο κρυμμένο στον διπλό πάτο μιας βαλίτσας. Το υλικό στάλθηκε παράνομα στην καθοδήγηση του Κόμματος στο εξωτερικό και τον Ιούνη 1952 τυπώθηκε σε βιβλίο από το εκδοτικό του Κόμματος, «Νέα Ελλάδα». Η έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» αποτελεί επανέκδοση αυτού του εξαιρετικά σπάνιου ντοκουμέντου.
Το βιβλίο γράφτηκε από χιλιάδες, όχι μόνο με ένα μολυβάκι αλλά πάνω απ' όλα με το αίμα τους. Όπως γράφουν οι δεσμώτες της Γιούρας, «πώς γράφτηκε το βιβλίο τούτο είναι ολόκληρη ιστορία που δεν μπορεί σήμερα να γίνει γνωστή. Συνεργάστηκαν χιλιάδες άνθρωποι - όλοι πέρασαν από τη Γιούρα. Ο απλός αναλφάβητος αγρότης με τον διανοούμενο. Ανθρωποι που δεν πιάσανε παρά σπάνια μολύβι στη ζωή τους, έδωσαν ολόκληρα κεφάλαια του βιβλίου. Ισως να 'ναι τα γραφτά τους απλά, αφελή. Ισως να στερούνται ύφους. Είναι όμως ίσαμε την τελευταία λεξούλα αληθινά».
Ντοκουμέντο αποτελούν και οι ζωγραφιές που περιέχονται στο βιβλίο. Αποτελούν και αυτές καταγγελία των βασανιστηρίων και των δολοφονιών που έγιναν στο θανατονήσι. Εγιναν από κρατούμενους ζωγράφους, γνωστά μας είναι τα ονόματα των Ασαντούρ Μπαχαριάν και Μιχάλη Κρύσαλη.
Η έκδοση αποτελεί μοναδικό ντοκουμέντο, καθώς αποτυπώνει τη συλλογική κομματική δουλειά σε σκληρές συνθήκες, το επίπεδο της οργάνωσης, επαγρύπνησης και κομματικής πειθαρχίας. Η οργάνωση των κομμουνιστών αποτέλεσε στήριγμα για την αλύγιστη στάση στη φυλακή, για τη διεξαγωγή της πάλης για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την κατάργηση της Γιούρας. Το τελευταίο έγινε πράξη το 1952, ως αποτέλεσμα της διεθνούς κινητοποίησης και κατακραυγής. Οσα είδαν το φως της δημοσιότητας με αυτό το βιβλίο, είχαν μεγάλη συμβολή.
«Κάτω τα χέρια από τη Γυάρο» τονίζει η «Πανεπιστημονική» Μηχανικών σημειώνοντας ότι «ο διεθνής διεπιστημονκός διαγωνισμός για το μέλλον της Γυάρου, που συνδιοργανώνει ο όμιλος ALUMIL και το ΤΕΕ, αποτελεί το πρώτο βήμα για την υλοποίηση ενός σχεδίου αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού ως “τόπου ιστορικής μνήμης με διατηρητέα κτίρια”, που κατοχυρώθηκε και νομοθετικά το 2001».
Σε ανακοίνωσή της σημειώνει:
Ο Διεθνής Διεπιστημονικός Διαγωνισμός για το μέλλον της Γυάρου, που συνδιοργανώνει ο όμιλος ALUMIL και το ΤΕΕ, αποτελεί το πρώτο βήμα για την υλοποίηση ενός σχεδίου αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού ως «τόπου ιστορικής μνήμης με διατηρητέα κτίρια», που κατοχυρώθηκε και νομοθετικά το 2001.
Η «υπηρεσιακή ηγεσία» του ΤΕΕ που λειτουργεί σήμερα μέχρι την εκλογή των νέων οργάνων οφείλει άμεσα να αποσυρθεί από τη διοργάνωση.
Κανένας ιδιωτικός όμιλος δεν δικαιούται να διοργανώνει διεθνείς επιστημονικούς διαγωνισμούς, όχι μόνο για τόπους ιστορικής μνήμης, αλλά και γενικότερα για δημόσια γη και υποδομές που δεν του ανήκουν.
Υπάρχει ήδη η αρνητική πείρα απ’ τον προηγούμενο διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που συνδιοργανώθηκε απ’ την ALUMIL, με τη στήριξη του ΤΕΕ Κ. Μακεδονίας, για την ανάπλαση του Δυτικού Παράλιου Μετώπου της Θεσσαλονίκης. Αποτέλεσε στην ουσία το «όχημα» για την υλοποίηση κερδοφόρων επενδύσεων συγκεκριμένων ομίλων στην περιοχή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ιστορικός χαρακτήρας της Γυάρου βρίσκεται στο στόχαστρο επενδυτικών σχεδίων. Απ’ το 2012 έχουν αδειοδοτηθεί αιολικά πάρκα μεγάλης ισχύος. Έντονη είναι και η παρουσία ΜΚΟ για την αξιοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων μετά το 2011 που χαρακτηρίστηκε ως περιοχή NATURA 2000 και περιλαμβάνει Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης.
Στην ουσία πίσω απ’ τις διακηρύξεις για μετατροπή της Γυάρου σε «πράσινο, ενεργειακό αυτόνομο νησί» και σε περιοχή «τουρισμού χαμηλού αντίκτυπου», κρύβονται διάφορα ανταγωνιστικά σχέδια που οδηγούν στην ακύρωση της δυνατότητας αποκατάστασης του νησιού ως χώρου ιστορικής μνήμης.
Αυτό θα είναι και το αποτέλεσμα της λειτουργίας
ερευνητικών κέντρων και χώρων ολιγοήμερης παραμονής τουριστών, εκεί που κάποτε
υπήρχαν φυλακές.
Ασφαλώς δεν περιμένουμε να διαφυλάξει την ιστορική μνήμη ένα κράτος που
«εξισώνει» το φασισμό με τον κομμουνισμό, το κράτος της δικτατορίας του
κεφαλαίου.
Με ευθύνη όλων διαδοχικών των κυβερνήσεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε καμία μέριμνα για την προστασία και ανάδειξη της ιστορίας της Γυάρου. Τα κτίρια των φυλακών και άλλες εγκαταστάσεις έχουν υποστεί πολλαπλές καταστροφές αφημένα στη φθορά του χρόνου. Ωστόσο η εγκατάλειψη της Γυάρου από το αστικό κράτος δε νομιμοποιεί οποιαδήποτε επιχειρηματική εκμετάλλευσης του μαρτυρικού νησιού στο όνομα της προστασίας του.
Η Πανεπιστημονική Μηχανικών απαιτεί από την υπηρεσιακή Διοίκηση του ΤΕΕ να αποσύρει την «υπογραφή» της απ’ το κερδοφόρο Project για τη Γυάρο που προσβάλλει τους εκατοντάδες εξόριστους που βρίσκονται στη ζωή, τους απογόνους τους, αλλά και το λαό και τη νεολαία που τιμούν την ιστορία της Γυάρου, την ιστορία του λαού μας. Όλες οι συστημικές παρατάξεις του ΤΕΕ είναι συνένοχες γι’ αυτή την απόφαση.
Να δοθεί άμεσα γενναία
κρατική χρηματοδότηση
για να προχωρήσει η αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων
και η δημιουργία υποδομών
για να καταστεί το νησί επισκέψιμο.
Καλούμε τους συναδέλφους να μη νομιμοποιήσουν και να απέχουν απ’ τη διαγωνιστική διαδικασία. Να συμμετέχουν στις σχετικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Καλούμε τους Επιστημονικούς Συλλόγους των Μηχανικών και τα Σωματεία των Μισθωτών Μηχανικών να καταδικάσουν τη συμμετοχή του ΤΕΕ σε αυτό το ανοσιούργημα σε βάρος της ιστορικής συλλογικής μνήμης των Λαϊκών Αγώνων και Θυσιών.
Οι εκπρόσωποι της Πανεπιστημονικής μπαίνουν μπροστά για το συντονισμό των αγωνιστικών πρωτοβουλιών το επόμενο διάστημα.
Κάτω τα χέρια απ’ τη
Γυάρο!
