Χριστούγεννα με τη σκέψη μας στραμμένη στον πόλεμο που αιματοκυλίζει την Ουκρανία

Η κατάσταση στο κομμουνιστικό κίνημα της Ιταλίας είναι παραπάνω από τραγική, με τον οπορτουνισμό να βασιλεύει στα έτσι κι αλλιώς περιθωριακά (απο)κόμματα…
Εξαίρεση κάποιοι πρωτοπόροι νέοι του Fronte della Gioventù Comunista (Κομμουνιστικού Μετώπου Νεολαίας – FGC)

Κάθε χρόνο –γράφουν σε πρόσφατη ανάρτηση στο FaceBook, θυμόμαστε τη «Χριστουγεννιάτικη εκεχειρία», όταν το 1914, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, σε όλη τη γραμμή του μετώπου, Βρετανοί και Γερμανοί στρατιώτες σταμάτησαν να πυροβολούν ο ένας τον άλλο και κατέληξαν να αγκαλιάζονται, να ανταλλάσσουν δώρα, να παίζουν ποδόσφαιρο στα χαρακώματα, εν μέσω της οργής των στρατιωτικών αρχηγών.

Φέτος θέλουμε να το θυμόμαστε με τη σκέψη μας στραμμένη στον  πόλεμο που αιματοκυλίζει την Ουκρανία και καταστρέφοντας το λαό της …χιλιάδες οικογένειες. Με το βλέμμα μας στην ουκρανική νεολαία που κινητοποιήθηκε από τον πιο μισητό και δειλό εθνικισμό, εργαλείο του ΝΑΤΟ, αλλά και …
Στους νεαρούς Ρώσους στρατιώτες που άρπαξαν από τις οικογένειές τους και σέρνοντάς τους να πεθάνουν σε έναν εγκληματικό πόλεμο που οδηγείται από τις φιλοδοξίες των εκμεταλλευτών τους. Δύο λαοί που έζησαν αδερφικά χρόνια και χρόνια, τώρα παρασύρονται στον πόλεμο από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των κυβερνήσεών τους.

ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ,
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ
ΑΛΛΑ Η ΒΑΘΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!

Δείτε

·      Ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία | Διαγγέλματα Πούτιν

·      Τρελός ο Πούτιν; Η στρατιωτική | επιχειρησιακή πλευρά του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία

·      Ουκρανία: ένταση, κατηγόριες και διπλωματικές αντεγκλήσεις καθώς στήνεται το σκηνικό πολέμου

·      Ομιλία Πούτιν για την 9η του Μάη: Καπηλεύτηκε τη θυσία των λαών της ΕΣΣΔ για να "ξεπλύνει" τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία

·      Πραγματικότητα και περιθώριο του Πολέμου στην Ουκρανία

·      Ουκρανία | ΝΑΤΟ_ΗΠΑ_Ρωσία – με το δάχτυλο στη σκανδάλη

·      Αλήθειες και ψέματα για τις αιτίες και τα προσχήματα του πόλεμου στην Ουκρανία

·      ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Συνεχίζονται πολεμικές προετοιμασίες και παζάρια

·      ΟΥΚΡΑΝΙΑ: πολεμικές προετοιμασίες ante portas με αλληλοκατηγορίες για στρατιωτική κλιμάκωση | “άσπροι”, “μαύροι”-“κόκκινοι”-“πολύχρωμοι” ιμπεριαλιστές και στη μέση οι λαοί

Άγιες νύχτες στον πόλεμο δεν υπάρχουν

Η γνωστή τοις πάσι Καλά Χριστούγεννα \ Joyeux Noël (2005), με Ντάιαν Κρούγκερ (απαστράπτουσα και μέγα κράχτη), Μπένο Φούρμαν, Γκογιόμ Κανέ, Ντάνιελ Μπρουλ, Γκάρι Λούις, Ντάνι Μπουν κά. έσπασε τα ταμεία.

 

Το «Καλά Χριστούγεννα», μοιάζει σαν –δήθεν “σοβαρή”, που κατασκευαστικά δεν έχει πολλά πράγματα να ζηλέψει από άλλες παρόμοιες ταινίες _αμερικανιές. Είναι πλούσια και εντυπωσιακή, σχεδόν χορταίνεις κινηματογράφο! κλπ., όμως, η ταινία μπάζει ιδεολογικά από παντού…
Και όχι μόνον μπάζει, αλλά, συνειδητά ή ασυνείδητα - συνειδητά κατά τη γνώμη μου - προσπαθεί να περάσει την κυρίαρχη ιδεολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκείνων των καιρών. Να μας πείσει, και αυτή, πως ενιαίος είναι ο πολιτισμός της Ευρώπης, ενιαία η θρησκεία της, ενιαίος και ο χώρος της. Εκείνο που μας χωρίζει είναι η στενοκεφαλιά μας και το ζαβό το ριζικό μας!

Οι ισχυρισμοί της ταινίας, αν απευθύνονται στο τότε Διευθυντήριο της ΕΕ, έχουν βάση! Παρόμοιες φωνές ακούστηκαν και κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, περίοδο, στη διάρκεια της οποίας αναφέρεται η ταινία. Και τότε κάποιοι προσπαθούσαν να πείσουν τους αντιμαχόμενους Ευρωπαίους, το τότε Διευθυντήριο δηλαδή, να σταματήσουν τον πόλεμο, γιατί, τελικά, θα καταστραφούν. Οι αντιπαλότητά τους θα τους αποδυναμώσει... Και ιστορικά, είχαν δίκαιο. Όλες οι αποικιοκρατικές δυνάμεις της εποχής, Γερμανία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ρωσία, που ενεπλάκησαν στον πόλεμο, βγήκαν αποδυναμωμένες απ' αυτόν!

Η προτροπή του Κριστιάν Καριόν, είναι αέρας κοπανιστός, γιατί δε λαβαίνει υπόψη της τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, την επιθυμία της μιας χώρας να κυριαρχήσει πάνω στην άλλη, δε λαβαίνει υπόψη της την ίδια τη φύση του καπιταλισμού.

Η ταινία βασίζεται στο πραγματικό ιστορικό γεγονός, που αναφέρει και η ανάρτηση των συντρόφων: σε κάποια φάση του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, σε κάποιο σημείο του μετώπου, οι τρεις στρατοί που πολεμούν μεταξύ τους, οι Γερμανοί από τη μια μεριά και οι Γάλλοι και οι Βρετανοί από την άλλη, αποφασίζουν να σταματήσουν για μια στιγμή τον πόλεμο, για να γιορτάσουν ήσυχα, ο καθένας στο χαράκωμά του βέβαια, τα Χριστούγεννα.

Αφορμή γι' αυτό το ασυνήθιστο και παράξενο συμβάν, έδωσε μια άρια που ακούστηκε μέσα στην ησυχία της νύχτας από τα χαρακώματα των Γερμανών. Ένας τενόρος έψαλε το «άγια νύχτα»! Ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β' χρησιμοποίησε το θρησκευτικό συναίσθημα, για να εμψυχώνει τους φαντάρους του. Τα Χριστούγεννα του 1914, και αυτό είναι ιστορικό γεγονός, έστειλε χιλιάδες χριστουγεννιάτικα δέντρα στο μέτωπο, για να μη λείψει το θρησκευτικό ντεκόρ από τους ξεπαγιασμένους στρατιώτες! Έστειλε, βέβαια και καλλιτέχνες. (Ποιος δε θυμάται τον Μποπ Χοπ, στο Βιετνάμ).

Τενόρος, λοιπόν! Σουρεαλιστική εικόνα! Τενόρος να εμψυχώνει! Αλλιώς, όμως, διάβασε την ιστορία ο Κριστιάν Καριόν! Η τέχνη, και η θρησκεία, λέει ο σκηνοθέτης, νίκησε την αγριότητα του πολέμου. Αυτό κατάλαβε αυτός! Με το άκουσμα της άριας οι τρεις αρχηγοί, κάτω από την πίεση των στρατιωτών, σύμφωνα με το Γάλλο δημιουργό, βγαίνουν από τα χαρακώματα και συμφωνούν σε ανακωχή, για τη γιορτή των Χριστουγέννων. Η θρησκεία ενώνει!

Όταν περάσει, όμως, η «άγια νύχτα», οι φαντάροι δεν επιθυμούν να συνεχίσουν τον πόλεμο. Οι φαντάροι, βέβαια, όχι το Διευθυντήριο! Για τους φαντάρους όλες οι νύχτες είναι άγιες και δεν έχουν ανάγκη τη γέννηση του Χριστού για να τους θυμίσει το «επί γης ειρήνη»! Δε θέλουν να συνεχίσουν! Θέλουν να γυρίσουν πίσω, στις γυναίκες τους, στα παιδιά τους, στις ερωμένες τους, στις δουλειές τους.

Δημιουργείται, λοιπόν, πανικός. Και τα τρία αρχηγεία, κρατάνε το γεγονός μυστικό. Υποβαθμίζουν τη στάση! Δε θέλουν να υπάρξουν και άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Ενεργούν τάχιστα. Παίρνουν από το συγκεκριμένο χαράκωμα τους φαντάρους, όλους τους φαντάρους, όλων των στρατών, και τους στέλνουν σε άλλα μέτωπα. Ο πόλεμος πρέπει, πάση θυσία, να συνεχιστεί. Τα συμφέροντα δεν είναι συναισθήματα. Είναι αριθμοί...

Είναι κρίμα που ένα τόσο σημαντικό θέμα, μια τόσο σημαντική στιγμή κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, δε στάθηκε η αφορμή για το δημιουργό, να φτιάξει ένα βαθύ αντιπολεμικό έργο. Λέω βαθύ, γιατί επιφανειακά είναι αντιπολεμική η ταινία! Όμως, επειδή έχει σαθρά επιχειρήματα, δεν είναι αξιόπιστη. Ξεπέφτει στο μελό και στη θεοκρατική αντίληψη για την ειρήνη. Μια αντίληψη, η οποία, αφήνει αυτή την υπόθεση στη θέληση του «θεού» και όχι στην επιθυμία, και την ανάγκη, του ανθρώπου να μην πολεμάει το συνάνθρωπό του. Του ανθρώπου, που αυτός σκοτώνεται, τελικά.

Η ταινία είναι από τις ακριβότερες ευρωπαϊκές παραγωγές. Τα χρήματα που ξόδεψε έπιασαν τόπο. Στην αναπαράσταση της εποχής, στα ντεκόρ - χαρακώματα του μετώπου, στις μάχες, στην επιλογή των ηθοποιών και συντελεστών (Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Βέλγιο, Ρουμανία, Νορβηγία, Η.Π.Α., Ιαπωνία), δεν έχεις πολλά να παρατηρήσεις. Το ίδιο και για τη φωτογραφία, τη μουσική, το μοντάζ, τα εκρηκτικά και τα άλλα «εφέ». Όλα τα παραπάνω είναι και στις λεπτομέρειές τους πολύ προσεγμένα. Οι αντιρρήσεις που υπάρχουν, και υπάρχουν πολλές, βρίσκονται στο ιδεολογικό περιεχόμενο της ταινίας. Στην επιμονή του σκηνοθέτη να θεωρεί τον πόλεμο σαν αποκοτιά και όχι σαν συνειδητή πράξη επιβολής και κυριαρχίας.

Αυτή η ανιστόρητη επιμονή μικραίνει το καλλιτεχνικό έργο. Η θρησκεία είναι ταξική. Και χρησιμοποιείται σαν τέτοια. Και η γέννηση του Χριστού, επίσης. Ο σκηνοθέτης της ταινίας δείχνει να μη γνωρίζει ή κάνει πως δε γνωρίζει αυτή την αλήθεια. Και δείχνει την Εκκλησία πάσχουσα. Όμως, η Εκκλησία έλαβε ενεργό μέρος σε όλους αυτούς τους πολέμους και τους ευλόγησε! Παλιότερα, βέβαια, έκανε η ίδια πολέμους...

Αυτό που είχε καταλάβει καλά ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β', δε δείχνει να το κατάλαβε ή κάνει πως δεν το κατάλαβε, ο Κριστιάν Καριόν. Είναι κρίμα γιατί, προσποιούμενος τον αθώο, αδικεί και τον εαυτό του και το καλλιτεχνικό έργο του.

Στον αντίποδα η ταινία του ανατρεπτικού \ κομουνιστή Francesco Rosi "Uomini contro" με Mark Frechette, Alain Cuny & Gian Maria Volontè

Η ταινία (1970) βασισμένη στο μυθιστόρημα του Emilio Lussu Un anno sull'Altipiano (ένα χρόνος στο ύψωμα), διαδραματίζεται στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με ειρηνικό –αντικαπιταλιστικό (ενάντια στην εξουσία των αστών) αποτύπωμα, αναδεικνύοντας την τρέλα του πολέμου και περιγράφοντας αλύπητα το απροετοίμαστο και την αλαζονεία των Ιταλών στρατιωτικών διοικητών.

Ο σκηνοθέτης κυνηγήθηκε αλύπητα από το κράτος για «για περιφρόνηση του στρατού», αλλά αθωώθηκε στην προκαταρκτική έρευνα. Η ταινία μποϊκοτάρεται, απαγορεύεται η προβολή της με τη δικαιολογία ότι έφταναν απειλητικά τηλεφωνήματα. «Είχα την “τιμή” –σημειώνει ο Rosi, να γίνει το θέμα των συγκεντρώσεων, του –σσ. φασίστα επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών SIFAR, στρατηγού Ντε Λορέντζο, που αναπαράγονταν άφθονα μέσω της ιταλικής τηλεόρασης, ο οποίος εκείνη την εποχή σίγουρα δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να “διαφημίσει” μια ταινία με αυτόν τον τρόπο”.

Τοποθετημένο στο οροπέδιο του Asiago κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, γύρω στο 1916, η ταινία εστιάζει ιδιαίτερα στο Monte Fior, το οποίο, αρχικά σε ιταλικά χέρια, εγκαταλείπεται και αφήνεται στα χέρια του αυστριακού στρατού, γεγονός που το καθιστά ένα απόρθητο φρούριο. Εντοπίζει τις αντιξοότητες στην ανακατάληψη του βουνού, με υπεύθυνο τον νεαρός υπολοχαγός Sassu, πρώην παρεμβατικός φοιτητή που μετατέθηκε από το Trentino, αναφέροντας απευθείας στον υπολοχαγό Ottolenghi, έναν απογοητευμένο βετεράνο του πολέμου με ιδέες σοσιαλιστές, με βάση τις οποίες τις οποίες πολλές φορές θα αντιταχθεί στις άχρηστες ή αναίτια τιμωρητικές εντολές των ανωτέρων του, μέχρι να βρει τον θάνατό του κατά την πολλοστή, μάταιη επίθεση για την ανακατάληψη του Μόντε Φιόρ.

Ο Sassu, κατά τους μήνες της παραμονής του στο μέτωπο, είδε την ανετοιμότητα της Διοίκησης, την ανεπάρκεια του οπλισμού, τις απόπειρες εξέγερσης των στρατιωτών που, κουρασμένοι και εξουθενωμένοι από την παράταση των μαχών, ζητούσαν ανάπαυση και αλλαγή, με αποδεκατισμούς, εικασίες για την παραγωγή εξοπλισμού και το συνεχές δράμα στον πόλεμο χαρακωμάτων, μέχρι να επαναστατήσει ενάντια στην τρέλα του Ταγματάρχη Malchiodi, ο οποίος απειλεί να πυροβολεί έναν στρατιώτη ανά δέκα, θεωρώντας εξέγερση την άτακτη φυγή ανδρών που επιδιώκουν να φυλαχτούν από τις φίλιες βολές του ιταλικού πυροβολικού.
Μέχρι που, ο ταγματάρχης σκοτώνεται από τους στρατιώτες, που ενθαρρύνθηκαν από την άρνηση του Sassu να εκτελέσει τη διαταγή, όχι πριν ζητήσει χάρη για τους στρατιώτες του «που έχουν ήδη αποδεκατιστεί στις μάχες».
Η απανθρωπιά της σύγκρουσης υπογραμμίζεται από τις γελοίες εντολές του στρατηγού, μεταξύ των οποίων η αποστολή μερικών στρατιωτών να δημιουργήσουν κενά στα εχθρικά συρματοπλέγματα, “προστατευμένοι” από μια πολύ βαριά και αναποτελεσματική σιδερένια πανοπλία –καρικατούρα, που θερίστηκαν αμέσως από πολυβόλα των αυστριακών.

Λόγω των ανυπέρβλητων εμποδίων, η ταινία γυρίστηκε στη Γιουγκοσλαβία, στο Centralni Filmski Studio Kosutnjak στο Βελιγράδι.

Δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς, λόγω των επιχειρημάτων, των σκηνικών και των θεμάτων, ομοιότητες ανάμεσα στην ταινία του Ρόζι και στο Paths of Glory _Σταυροί στο μέτωπο του Stanley Kubrick, που είχε προβλήματα στη Γαλλία και  προβλήθηκε μόνο στα μέσα της δεκαετίας του 1970.