Αντιεκπαιδευτικό Νομοσχέδιο της κυβέρνησης: Βαθιά ταξικό, αντιδραστικό χτύπημα στην καρδιά της εκπαιδευτικής διαδικασίας

Πολλαπλή πρόκληση

Η προσπάθεια να διανθιστεί το παλιό, το πλήρως αναντίστοιχο με τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες που φέρνει το νομοσχέδιο για τα σχολεία, με κορόνες για «βελτίωση της Εκπαίδευσης», χαρακτηρίζει τη στάση της κυβέρνησης από την πρώτη στιγμή της παρουσίασης των αντιδραστικών μέτρων και συνεχίζεται στη συζήτηση στη Βουλή.

Η επιχείρηση εξαπάτησης ξεκινάει από τον ίδιο τον τίτλο του νομοσχεδίου δήθεν για «την αναβάθμιση του σχολείου και την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών».
Το τέταρτο κατά σειρά νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την Παιδεία, ένα συντριπτικό χτύπημα στα μορφωτικά δικαιώματα, περιέχει αλλαγές που επιδρούν στην καθημερινότητα του σχολείου, στο περιεχόμενο της μάθησης, στο μέλλον των παιδιών.
Πρόκειται για πάγιες αστικές επιδιώξεις, που αφορούν τη διαφοροποίηση του σχολείου, τη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων, τον ασφυκτικό έλεγχο των εκπαιδευτικών ώστε να εφαρμόσουν τις αντιδραστικές αλλαγές που φέρνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, άλλες που ήδη ψηφίστηκαν και αυτές που σχεδιάζονται για το μέλλον.

Η κυβέρνηση διατείνεται πως οικοδομεί ένα «αναβαθμισμένο σχολείο», σύγχρονο, με αέρα «ελευθερίας». Και με επίκεντρο την «αυτονομία» του σχολείου κάνει λόγο για «αλλαγές που απαιτεί η εποχή», «που αγκαλιάζει η κοινωνία».
Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις που εξειδικεύουν την εύηχη «αυτονομία» έρχονται να δείξουν το πραγματικό περιεχόμενο: Αξιοποίηση σχολικών εγκαταστάσεων που μετατρέπονται σε πεδίο επιχειρηματικής δράσης, προς αξιοποίηση για να εξασφαλιστεί στο πλαίσιο των - διαφορετικών - δυνατοτήτων κάτι παραπάνω από τα σημερινά ψίχουλα χρηματοδότησης, αναζήτηση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης με εξάρτηση από χορηγούς και απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη της αποκλειστικής χρηματοδότησης. Διαφοροποίηση του περιεχομένου μέσα από πολλαπλά βιβλία που διασπούν τον ενιαίο χαρακτήρα της σχολικής γνώσης σε ένα τοπίο στροφής στις δεξιότητες και υποβάθμισης κ.ο.κ.

Σε αυτά η κυβέρνηση αναζητά από τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της «συγκλίσεις». Επιχειρεί δε από την πρώτη στιγμή να εμφανίσει ούτε λίγο ούτε πολύ σαν ανάγκες και αιτήματά τους τις αντιδραστικές και εχθρικές προς το μορφωτικό δικαίωμα ρυθμίσεις, που είναι όντως προϊόν συγκλίσεων, όμως των φορέων του μεγάλου κεφαλαίου, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, που χαράσσουν εκπαιδευτικές πολιτικές συμβατές με τις ανάγκες του και στις οποίες πορεύτηκαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στρώνοντας το έδαφος για τα μέτρα που έρχονται σήμερα.

Η ίδια η κυβέρνηση έχει δώσει με σαφήνεια την απάντηση με ποιους «συγκλίνει» όλο αυτό το διάστημα που σχολεία και πανεπιστήμια έμειναν κλειστά, η σχέση των παιδιών με την εκπαιδευτική διαδικασία κρεμόταν σε μία κλωστή μπροστά από την οθόνη, τώρα που η αγωνία χτυπά κόκκινο για το αν και πώς θα ανοίξουν οι δομές εκπαίδευσης σε λιγότερο από ενάμιση μήνα. Αντί να σκύψει στις ανάγκες αυτές που δημιούργησε η πανδημία και η διαχείρισή της, η κυβέρνηση έπεσε και πέφτει με τα μούτρα στο να περάσει το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο για να θεσμοθετήσει τις απαιτήσεις των μονοπωλίων. Από αυτή την άποψη, το νομοσχέδιο αποτελεί πολλαπλή πρόκληση, στην οποία, μέσα και σε αυτές τις συνθήκες του καλοκαιριού και της πανδημίας στις οποίες έρχεται η επικείμενη ψήφισή του, δίνεται απάντηση και με το σημερινό συλλαλητήριο.
Συγκλίσεις βρήκε η κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος και κατά τη διακυβέρνησή του αλλά και τώρα, που οι αντιδράσεις στο νομοσχέδιο κορυφώνονται, δεν κρύβει τη σύμπλευσή του σε κεντρικές επιλογές, στο σχολείο των δεξιοτήτων, στην «αυτονομία» και αποτίμηση στα σχολεία, έχοντας στρώσει τον δρόμο για τα μέτρα που έρχονται τώρα.

Η συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο είναι αποκαλυπτική για την ουσία των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών, αφού σε κάθε του άρθρο, σε κάθε διάταξη γίνονται φανερές οι αξιώσεις του κεφαλαίου για την Εκπαίδευση. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσει η σύγκρουση με αυτή την πολιτική, η διεκδίκηση για το πραγματικά σύγχρονο, το σχολείο που θα απαντά στις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες, που δεν θα αποκλείει αλλά θα βοηθά τα παιδιά να ανοίγουν τα φτερά τους, ξεκινώντας από το έδαφος μίας στέρεας γνώσης, που σήμερα τους στερούν.

Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ, Γιάννη Δελή, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.
Με ανάδειξη των στόχων, των προεκτάσεων και των επιπτώσεων του νομοσχεδίου στα μορφωτικά δικαιώματα, στην καθημερινότητα και στη λειτουργία του σχολείου, καθώς και στην προοπτική των μαθητών, τοποθετήθηκε το ΚΚΕ κατά την επεξεργασία του νομοσχεδίου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι η συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια να ξεκινήσει τη Δευτέρα 26 Ιούλη το απόγευμα και να ολοκληρωθεί την Τετάρτη 28 με την ψηφοφορία.

Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Γ. Δελή:

 «Παρά τις συνεχείς αναφορές της κυβέρνησης και των βουλευτών της σε αποτελέσματα αμφιλεγόμενων και κατά παραγγελία δημοσκοπήσεων, παρά το συστηματικό μπαράζ υποστηρικτικής αρθρογραφίας στις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου αλλά και σε πολυσύχναστα αστικά sites, τελικά στη συνεδρίαση της Επιτροπής με τους φορείς, αφού πρώτα οι Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών, διερμηνεύοντας τη θέληση των μελών τους, ζήτησαν την απόσυρση του νομοσχεδίου, και αφού βέβαια εξαιρέσουμε για ευνόητους λόγους τούς κυβερνητικούς κρατικούς φορείς, όπως π.χ. η ΕΘΑΑΕ και το ΙΕΠ, τότε ξέρετε ποιος ήταν ο φορέας εκείνος που δεν μπόρεσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του για το νομοσχέδιο;

Ο Σύνδεσμος των Ιδιωτικών Σχολείων, οι μεγαλέμποροι δηλαδή της Παιδείας! Οι οποίοι μάλιστα, αφού πρώτα δεν δίστασαν να δώσουν και δημοσίως τα συγχαρητήριά τους στην κυβέρνηση, ως γνήσιοι αντιπρόσωποι όλου του επιχειρηματικού κόσμου, και αφού υπενθύμισαν ότι η λεγόμενη "αυτονομία" των σχολείων αποτελεί κατεύθυνση του ΟΟΣΑ και της ΕΕ - γι' αυτό και συμφωνεί μαζί της και ο ΣΥΡΙΖΑ - αλλά και του ΣΕΒ, προσθέτουμε εμείς, μετά μας θύμισαν τη λαϊκή παροιμία "τρώγοντας έρχεται η όρεξη"!
Μιας και στο τέλος ζήτησαν "ακόμα μεγαλύτερη ελευθερία και αυτονομία στις σχολικές μονάδες, ακόμα περισσότερη ενδυνάμωση του ρόλου του διευθυντή του σχολείου, σε συνδυασμό βέβαια με τις διαδικασίες αξιολόγησης και λογοδοσίας".

Αυτοί είναι που σας στηρίζουν, μαζί με τα λογής λογής παπαγαλάκια των ΜΜΕ, και όχι οι εκπαιδευτικοί, όχι οι γονείς, όχι η νέα γενιά, που διαδηλώνουν ενάντια στο νομοσχέδιο, όπως έκαναν και χτες (σ.σ. την Πέμπτη) σε μαζικά συλλαλητήρια μέσα στο καλοκαίρι!

Γι' αυτό και την ΑΣΓΜΕ, τους γονείς δηλαδή των μαθητών, αυτούς τους οποίους υποτίθεται ωφελεί το νομοσχέδιό σας, δεν τολμήσατε καν να τους καλέσετε, όπως οφείλατε, στην Επιτροπή και τους αποκλείσατε με αστείες δικαιολογίες.

Δομή προσαρμοσμένη στην εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών μέτρων

Δημιουργείται μια εκτεταμένη ιεραρχική δομή σε όλο το εύρος της Εκπαίδευσης, στη βάση πάντα του νόμου 4547/18 του ΣΥΡΙΖΑ, εμπλουτισμένου τώρα πια και με την ατομική αξιολόγηση που εισάγει η ΝΔ.

Τα στελέχη τώρα όλης αυτής της δομής, λόγω των γραφειοκρατικών, απογραφικών και κυρίως λόγω των αξιολογικών τους καθηκόντων, αντικειμενικά θα βρίσκονται πολύ μακριά, αν όχι απέναντι, και δεν θα μπορούν ποτέ να σταθούν δίπλα στους εκπαιδευτικούς για να τους βοηθούν στη δύσκολη εκπαιδευτική τους καθημερινότητα. (...)

Σε ό,τι αφορά τώρα τη λειτουργία και τη διοίκηση του σχολείου που ετοιμάζετε:
Σε ένα τέτοιο σχολείο "αυτόνομο", σε ένα τέτοιο σχολείο - επιχείρηση, δεν θα μπορούσε παρά να συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο, σχεδόν να καταργηθεί κάθε ουσιαστικός ρόλος του Συλλόγου Διδασκόντων, και οι εκπαιδευτικοί του να μετατραπούν σε απλά εκτελεστικά όργανα των άνωθεν εντολών, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα στο σχολείο.

Ένα τέτοιο σχολείο, φυσικά, δεν μπορεί να το διοικεί παρά μόνο ένας διευθυντής, με πάμπολλες υπερεξουσίες, ένας διευθυντής - manager, ένας διοικητής, στην πραγματικότητα ένας απόλυτος άρχοντας.

Θα υπογράφει τις οικονομικές συμφωνίες του σχολείου με τους διάφορους χορηγούς, θα πουλάει στην αγορά τη χρήση των υποδομών του σχολείου, θα αξιολογεί όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου και θα επιλέγει αποκλειστικά αυτός τους περιβόητους μέντορες των νέων εκπαιδευτικών και τους λεγόμενους συντονιστές των σχολικών τάξεων και των διδακτικών αντικειμένων. (...)

Περιορίζεται η συμμετοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας

Ολο αυτό το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό πλαίσιο συμπληρώνεται και με το άρθρο 107 για τη λεγόμενη αναμόρφωση του σχολικού συμβουλίου. (...) Στη θέση της σημερινής μορφής και σύνθεσής του, δημιουργείται ένα κλειστό και ελεγχόμενο όργανο που θα "τρέχει" όλες τις διαδικασίες του σχολείου - επιχείρηση, της "αυτόνομης" και οικονομικά εξαρτημένης από τους χορηγούς σχολικής μονάδας. (...)

Θεωρούμε εξαιρετικά επικίνδυνη τη διάταξη του νομοσχεδίου σε σχέση με τις αρμοδιότητες του σχολικού συμβουλίου, για την κατάθεση σχεδίου για αντιμετώπιση των κρίσεων που εμφανίζονται στη σχολική μονάδα.

Καθώς, με πρόσχημα δήθεν την αντιμετώπιση κρίσεων, ανοίγουν επικίνδυνοι δρόμοι για την παρέμβαση σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα σε ένα σχολείο, για την καταστολή μαθητικών αγώνων και καταλήψεων, μέχρι και για παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα λειτουργίας του ίδιου του Συλλόγου Διδασκόντων, π.χ. για τη συλλογική απόρριψη λ.χ. μιας κυβερνητικής οδηγίας, για τη συμμετοχή σε μια κινητοποίηση κ.ά.

Τον φόβο της ομολογεί η κυβέρνηση και θέλει να "πετάξει" έξω από τα σχολικά συμβούλια κάθε ενοχλητική φωνή, να περιορίσει τη δυνατότητα της συζήτησης, να μειώσει τη συμμετοχή της σχολικής κοινότητας, να μην επιτρέψει την αμφισβήτηση των εντολών της για το σχολείο. Για τόση ελευθερία και αυτονομία μιλάμε!

Η «αξιολόγηση» μηχανισμός επιβολής

Παρά τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση περί επιμόρφωσης, την οποία αντιλαμβάνεται ως ποινή και όχι ως δικαίωμα όλων των εκπαιδευτικών και ως υποχρέωση της πολιτείας - την οποία δεν ικανοποιεί χρόνια τώρα - φαίνεται ξεκάθαρα ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του μηχανισμού της αξιολόγησης ο οποίος στήνεται, απόλυτα ελεγχόμενος από το ΥΠΑΙΘ, ένα στοιχείο το οποίο διαπνέει άλλωστε και όλο το νομοσχέδιο, και φαίνεται έντονα και στον τρόπο επιλογής στελεχών.
Τι είναι αυτά που μας λέτε; ότι με την αξιολόγηση οι εκπαιδευτικοί θα κρίνουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους; Κάθε μέρα, κάθε ώρα που βγαίνουν οι εκπαιδευτικοί από την τάξη κρίνουν τη δουλειά τους. Συζητούν μεταξύ τους για το πώς θα τη βελτιώσουν.

Λέτε, θα ενημερώνονται οι γονείς για τα αποτελέσματα στο σχολείο. Ολοι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν επαφή με τους γονείς, δεν τους ενημερώνουν για τα παιδιά τους;
Σε όλον αυτόν τον καιρό της καραντίνας, ποιοι νομίζετε ότι κράτησαν ζωντανή τη σχέση ανάμεσα στο σχολείο και στα παιδιά;
Μηχανισμό για την επιβολή της αντιεκπαιδευτικής κυβερνητικής πολιτικής στήνετε, και όποιος εκπαιδευτικός τον αμφισβητεί, όποιος τον αντιμάχεται, όποιος υπερασπίζεται τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών, τότε απειλείται και με στέρηση μισθού, αλλά και με τον αποκλεισμό του για 8 ολόκληρα χρόνια από την επιλογή οποιασδήποτε στελεχιακής θέσης, ακόμα και αυτής του υποδιευθυντή του σχολείου!

Πρόκειται για τη γνωστή τροπολογία Γεροβασίλη, με την οποία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2017 ποινικοποιούσε την απεργία - αποχή των εργαζομένων στο Δημόσιο ενάντια στην αντιδραστική αξιολόγησή τους. Αυτήν την επαίσχυντη νομοθετική σας διάταξη αξιοποιεί τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ!

«Αυτονομία», διαφοροποίηση και κατηγοριοποίηση

Πάμε τώρα λίγο και στην πολυδιαφημισμένη "αυτονομία" των σχολείων, με την οποία επί της ουσίας συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το δηλώνει μάλιστα ευθαρσώς, απλά τη θέλει λέει λίγο διαφορετική, "πασπαλισμένη" και με λίγη δημοκρατία.
Πρέπει να είναι καθαρό στις λαϊκές οικογένειες: Το σχολείο που ετοιμάζετε στόχο έχει την κατηγοριοποίηση των μαθητών, τη διάσπαση της ενιαίας γνώσης που πρέπει να δίνεται σε όλα τα παιδιά, γι' αυτόν τον σκοπό αξιοποιεί και την "αξιολόγηση" των μαθητών.

Το καινοτόμο κρίνεται βασικά από τον σκοπό και το περιεχόμενο και όχι από τις μορφές της αξιολόγησης. Η Παιδαγωγική δεν είναι ένα απλό άθροισμα τεχνικών διδασκαλίας και ελέγχου, αλλά επιστήμη, που σκοπό πρέπει να έχει τη δημιουργία ανθρώπων ικανών να γνωρίζουν και να αλλάζουν τον κόσμο.
Οσα "καινοτόμα" και δήθεν εναλλακτικά μοντέλα κι αν παρουσιάσει το ΥΠΑΙΘ, αυτά δεν φέρνουν αυτόματα και την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Το καθοριστικό στοιχείο είναι ο σκοπός της Εκπαίδευσης και το περιεχόμενο των σχολικών μαθημάτων, το τι άνθρωπο θέλουμε να ετοιμάζει το σχολείο.
(...)
Το τελευταίο διάστημα συνεχώς η κυβέρνηση, για μια σειρά παρεμβάσεις της, όπως π.χ. η ελάχιστη βάση εισαγωγής, επικαλείται τα ακαδημαϊκά κριτήρια.
Αναρωτηθήκατε όμως, κυρία υπουργέ, τι είναι αυτό που πραγματικά φταίει για τις χαμηλές επιδόσεις στις εξετάσεις;

Γιατί άραγε συμβαίνει αυτή η πτώση του μορφωτικού επιπέδου της νέας γενιάς;

Κι αυτό είναι άσχετο με τη συνεχή υποκατάσταση της γνώσης της επιστημονικής στο σχολείο από τις εφήμερες δεξιότητες που μαζικά προωθούνται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία;

Για ποιες κοινωνικές δεξιότητες μιλάτε, όταν αφαιρέσατε εν μία νυκτί τα μαθήματα των κοινωνικών επιστημών, ένα στίγμα που θα σας κατατρέχει μέχρι να τα επαναφέρετε και να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στο σχολικό πρόγραμμα».

Αυτονομία και κατηγοριοποίηση ή ενιαίο σχολείο για όλους;

Το νομοσχέδιο για τη δήθεν αναβάθμιση του σχολείου και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, που αποτελεί βαθιά, αντιδραστική τομή στη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου, στον ίδιο τον ρόλο του εκπαιδευτικού, έχει ήδη συναντήσει τις αντιδράσεις του εκπαιδευτικού κόσμου.

Έρχεται να συμπληρώσει τις ρυθμίσεις που πέρασαν όλο τον τελευταίο χρόνο για αλλαγές στο Λύκειο (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τρόπος πρόσβασης, περικοπές αντικειμένων κ.ά.), τη θεσμοθέτηση των εργαστηρίων δεξιοτήτων σε όλες τις βαθμίδες, την αύξηση του αριθμού μαθητών στις τάξεις και την «αυτοαξιολόγηση» του σχολείου.

Μαζί με την εφαρμογή όλων των νομοθετικών διατάξεων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια, συνιστά μια βαθιά αντιδραστική τομή στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας: Στο τι και πώς μαθαίνουν οι μαθητές, στο τι και πώς διδάσκει ο εκπαιδευτικός και σε τι εργασιακό περιβάλλον θα δουλεύει από εδώ και εμπρός.

Βάση του νομοσχεδίου αποτελούν οι κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που ενσωματώθηκαν άλλωστε και από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, με τελευταία αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, οι απαιτήσεις του ΣΕΒ και των εργοδοτικών ενώσεων για έναν μελλοντικό εργαζόμενο φθηνό, ευέλικτο και προσαρμοσμένο στις δικές τους ανάγκες για κερδοφορία, για ένα σχολείο πιο φθηνό για το κράτος, ακόμα πιο ακριβό για τους γονείς και πιο «φιλικό» για τις επιχειρήσεις.

Σχολεία για την «ελίτ» και σχολεία για την «πλέμπα»

Στον πυρήνα του νομοσχεδίου βρίσκεται η έννοια της αυτονομίας. Ο,τι ενισχύει όμως την αυτονομία του σχολείου, αυξάνει ταυτόχρονα τη διαφοροποίηση και κατηγοριοποίησή του, οδηγεί δηλαδή στον διαχωρισμό σε σχολεία για την «ελίτ» και σχολεία για την «πλέμπα».

Τομή στο να ανοίξει ο δρόμος για τέτοιου είδους διαφοροποιήσεις, που εκφράζονται κατά κάποιον τρόπο «γεωγραφικά», ήταν η μετατόπιση μέρους των ευθυνών για τις σχολικές μονάδες στην Τοπική Διοίκηση, στο όνομα της λεγόμενης «αποκέντρωσης». Πρόκειται για στρατηγική επιλογή που θέλουν να βαθύνει κι άλλο.

Γι' αυτό προδιαγράφεται η παραπέρα «απαλλαγή» του κράτους από την υποχρέωση της χρηματοδότησης, της στελέχωσης, της επιμόρφωσης, γι' αυτό επανέρχεται το πρότυπο των διευθυντών - manager, που τους λύνουν τα χέρια για να αναζητούν χρηματοδοτήσεις και χορηγούς, γι' αυτό έρχεται και η αναμόρφωση του θεσμού του Σχολικού Συμβουλίου με ορισμό δυο μελών από το δήμο και τριών εκπαιδευτικών χωρίς κανέναν μαθητή, που ενισχύει το ρόλο των δημοτικών αρχών στις αποφάσεις της κάθε σχολικής κοινότητας.

Βέβαια η υπουργός Παιδείας διαβεβαιώνει ότι η κρατική χρηματοδότηση προς τις σχολικές μονάδες θα συνεχίσει κανονικά. Τότε γιατί άραγε όλη αυτή η πρεμούρα στο νομοσχέδιο για αναζήτηση χορηγών και χρηματοδοτήσεων; Μα γιατί η σημερινή πενιχρή χρηματοδότηση δεν φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες. Γιατί ήδη και σήμερα το σχολείο κοιτάει προς τις τσέπες των γονιών για να καλύψει μια σειρά ζητήματα και αυτό θα ενταθεί.

Παράλληλα όμως υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Οι χορηγοί και οι χρηματοδότες θα συνδεθούν και με το περιεχόμενο του σχολείου, με τα επιπλέον εκπαιδευτικά προγράμματα που ενθαρρύνεται το κάθε σχολείο να εκπονεί.

Όξυνση των ταξικών φραγμών για τους ίδιους τους μαθητές

Ακόμα περισσότερο λοιπόν με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ανοίγει ο δρόμος για την εντονότερη διαφοροποίηση των ίδιων των μαθητών ακόμα και μέσα στο ίδιο σχολείο, με το σπάσιμο ενιαίων στοιχείων που διατηρούνταν μέχρι τώρα στη μόρφωση όλων των μαθητών, όπως τα σχολικά βιβλία, με την ενθάρρυνση εκπόνησης διαφόρων προγραμμάτων, με τη γενίκευση των εργαστηρίων δεξιοτήτων που είχε ψηφιστεί και θα εφαρμοστεί από Σεπτέμβρη.

Εύλογα βέβαια θα αναρωτηθεί κανείς: Μα καλά και σήμερα δεν υπάρχει έντονη διαφοροποίηση από σχολείο σε σχολείο ή ακόμα και ανάμεσα στους μαθητές; Φυσικά υπάρχει. Και εκφράζει ακριβώς τις ταξικές διαφορές και ανισότητες που υπάρχουν στην κοινωνία. Ανισότητες που τελικά οδηγούν σε ταξικούς φραγμούς και στη μόρφωση των παιδιών. Οι διαφορετικές αφετηρίες από τις οποίες ξεκινούν οι μαθητές, που συναρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ταξική τους καταγωγή, είναι συχνά εμφανείς πριν ακόμα πατήσουν το πόδι τους στο σχολείο στα 4 ή στα 6 τους χρόνια. Το σχολείο που έχουμε σήμερα, αντί να τις αμβλύνει, τις αναπαράγει. Το σχολείο που θέλουν να φτιάξουν θα τις διογκώσει ακόμα περισσότερο.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει τα παραπάνω ως νοιάξιμο για τις ανάγκες των μαθητών. Υπονοεί ότι το να φτιάξεις π.χ. ένα πιο εύκολο βιβλίο, με λιγότερες απαιτήσεις για τους πιο αδύναμους μαθητές, και αντίστοιχα ένα πιο πλούσιο και εμπλουτισμένο για τους πιο μελετηρούς, ακουμπά στις δικές τους ανάγκες και τους βοηθά. Δεν είναι όμως έτσι. Αυτό που κάνει είναι να προδιαγράφει νωρίτερα το μέλλον τους, την πορεία τους τόσο στην Εκπαίδευση όσο και αργότερα στην παραγωγή. Να υψώνει ακόμα υψηλότερους φραγμούς για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων στην προσπάθειά τους να κατακτήσουν ένα καλύτερο επίπεδο μόρφωσης.

«Όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε ένα δημόσιο σχολείο και να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη συνέχεια, να επιλέξουν για το τι θα κάνουν στη ζωή τους», είπε ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης κατά την παρουσίαση των κυβερνητικών σχεδίων και αναφέρθηκε στην επαναφορά του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, ώστε οι μαθητές να επιλέγουν μόνοι τους τον δρόμο που θα ακολουθήσουν και στις άλλες επαγγελματικές διαδρομές που δίνονται, όπως τα Πρότυπα ΕΠΑΛ και η Επαγγελματική Εκπαίδευση εκτός πανεπιστημίου όπως τα δημόσια ΙΕΚ. «Να δημιουργήσουμε προοπτικές ζωής για κάθε παιδί», είπε δείχνοντας ότι έχουν στραμμένο το βλέμμα στους αυριανούς αποφοίτους της Εκπαίδευσης, τους αυριανούς εργαζόμενους.

Βέβαια, πάνω κάτω αυτές οι εκπαιδευτικές «επιλογές» υπάρχουν και σήμερα, αλλά η κυβέρνηση θέλει να τις ενισχύσει. Γιατί είναι στόχος χρόνια τώρα της ΕΕ να αυξήσει το ποσοστό των μαθητών που σπρώχνονται πρόωρα εκτός της Γενικής Εκπαίδευσης.

Πόσο όμως ελεύθερη θα είναι αυτή η επιλογή των μαθητών, όταν από τα πρώτα τους χρόνια στα θρανία το ίδιο το σχολείο θα τους διαχωρίζει σε αυτούς που μπορούν κι αυτούς που... δεν μπορούν; Η εικόνα άλλων εκπαιδευτικών συστημάτων που έχουν προχωρήσει εδώ και χρόνια τέτοιες αλλαγές, όπως π.χ. στην Αγγλία ή στη Γερμανία, είναι ενδεικτική: Είναι εξαιρετικά σπάνιο έως αδύνατο μαθητής από ένα διαφοροποιημένο σχολείο φτωχών εργατικών συνοικιών να προσεγγίσει ένα ανώτερο επίπεδο μόρφωσης.

Για άλλη μια φορά οι λαϊκές οικογένειες θα ζήσουν στο πετσί τους την ατομική ευθύνη

Ασε που στο κυβερνητικό λεξιλόγιο επαναλαμβάνονται διαρκώς οι «ευκαιρίες», κι αυτό από μόνο του σημαίνει ότι η Εκπαίδευση δεν παρέχεται εξίσου σε όλους, δεν είναι δηλαδή δικαίωμα όλων. Γιατί την «ευκαιρία» είναι ατομική σου ευθύνη αν θα την αρπάξεις και θα την αξιοποιήσεις σωστά, παύει να είναι ευθύνη και υποχρέωση του κράτους να παρέχει εξίσου ένα επίπεδο μόρφωσης για όλα τα παιδιά και να βοηθά εξίσου τους πιο αδύναμους να κατακτήσουν αυτό το επίπεδο.

Γίνεται πιο έντονα υπόθεση της κάθε οικογένειας να βοηθήσει το παιδί της να τα βγάλει πέρα, κι αυτό φυσικά προσδιορίζεται απόλυτα από την οικονομική δυνατότητα που έχει. Κι αυτό έγινε πιο έντονα φανερό με την εμπειρία της φετινής χρονιάς με την τηλεκπαίδευση, που μια οικογένεια πάσχιζε με δανεικό wifi κι άλλοι είχαν δυο και τρεις συσκευές. Θα φανεί ακόμα πιο έντονα και τις επόμενες χρονιές, που εκπαιδευτικοί και μαθητές θα έρθουν έντονα αντιμέτωποι με τα κενά και τις μορφωτικές απώλειες που έχουν συσσωρευθεί, χωρίς η κυβέρνηση να παίρνει κανένα μέτρο γι' αυτά και άλλες οικογένειες θα μπορούν να καλύπτουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα και άλλες όχι.

Με άλλα λόγια, όσο αναπαράγεται και διογκώνεται η διαφοροποίηση, τόσο παύει το «για όλους». Οσο προχωράει η αυτονομία τόσο αυξάνονται οι ταξικοί φραγμοί, τόσο πλήττονται τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων.

Με το βλέμμα στις ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής μας

Για όλους τους παραπάνω και για πολλούς ακόμα λόγους, το νομοσχέδιο πρέπει να απορριφθεί. Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές πρέπει να το αντιπαλέψουν στην πράξη. Πρέπει να αντισταθούν όχι μόνο τώρα με μαζικές κινητοποιήσεις και πρωτοβουλίες όταν θα πάρει το δρόμο του για τη Βουλή μετά τη διαβούλευση, αλλά και αύριο κατά την προσπάθεια εφαρμογής του. Να αντισταθούν με κάθε τρόπο στην ένταση της κατηγοριοποίησης, που θα τη φέρει η ίδια η ζωή και θα φαντάζει σαν εύκολη λύση και τάχα προς το συμφέρον των μαθητών.

Και για να αναπτυχθούν τέτοιες ισχυρές αντιστάσεις, αφετηρία δεν μπορεί να είναι η υπεράσπιση του σημερινού σχολείου, αλλά η υπεράσπιση των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων που γεννά η εποχή μας για τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών.

Γιατί υπάρχει και ανάγκη και δυνατότητα σήμερα π.χ. να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη, να γίνουν μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών για την κάλυψη του συνόλου των κενών στα σχολεία και όχι μόνο για το 20% των κενών, να αναπροσαρμοστούν τα αναλυτικά προγράμματα και η ύλη για την κάλυψη των μαθησιακών κενών που έχουν προκύψει, να λειτουργήσουν από την αρχή της χρονιάς τα Προγράμματα Ενισχυτικής Διδασκαλίας και ΠΔΣ, να υπάρξει κρατικό σχέδιο ανάπτυξης των σχολικών υποδομών και αυξημένη κρατική χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, να αναβαθμιστεί το σύνολο των υποδομών των σχολείων (τεχνολογικός εξοπλισμός, εργαστήρια, χώροι άθλησης κ.ά.).

Κι αυτά είναι στοιχειώδεις ανάγκες σήμερα για όλα τα παιδιά. Γι' αυτό και η απάντηση τόσο στο σημερινό ταξικό σχολείο, όσο και στο σχολείο που θέλουν να φέρουν που θα γίνει ακόμα χειρότερο, είναι το ενιαίο σχολείο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών που έχει περιγράψει και αναλύσει στην πρότασή του το ΚΚΕ.

Νέα κινητοποίηση την Τετάρτη στο Σύνταγμα

«Συνεχίζουμε τον αγώνα για να μην περάσει το νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο για την Παιδεία», δηλώνει η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής, καλώντας τις Ενώσεις και τους Συλλόγους Γονέων της Αττικής σε νέα κινητοποίηση στο Σύνταγμα, την Τετάρτη 28 Ιούλη, μέρα που θα ψηφίζεται το νομοσχέδιο στη Βουλή.

«Τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα θα μείνουν στα χαρτιά!», δηλώνουν καλώντας στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα τα εξής σωματεία: Συνδικάτα Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας, Οικοδόμων Αθήνας, Φαρμάκου Αττικής, Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Ν. Αττικής, Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες και την Πληροφορική Αττικής, Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, Σωματείο Εργαζομένων στο Χρηματοπιστωτικό Σύστημα στην Αττική και Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής.

Περιμένοντας με ανυπομονησία
το «νέο σχολείο» για τα παιδιά μας

Ανοιχτή επιστολή μητέρας μαθητών προς τον πρωθυπουργό με αφορμή το νομοσχέδιο για την Παιδεία

ℹ️  Αλιεύσαμε από το διαδίκτυο ανοιχτή επιστολή μητέρας μαθητών προς τον πρωθυπουργό με αφορμή το νομοσχέδιο για την Παιδεία που συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Την παραθέτουμε αυτούσια:

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Πληρώνω τους φόρους μου, δηλαδή πληρώνω για να έχουν «δημόσια και δωρεάν Παιδεία» τα παιδιά μου.
Εντάξει! Όχι και τόσο δωρεάν!... Εχω πληρώσει πολλές φορές για εκδρομές, για θέατρα, για μια σειρά δραστηριότητες στο δημόσιο σχολείο. Μου έχουν ζητήσει επίσης να πληρώσω και για άλλα. Ακόμα και για φωτοτυπικό χαρτί. Ντράπηκα λίγο, αλλά είπα όχι...

Εντάξει! Οχι και τόσο δημόσιο! Πληρώνω αρκετά για Αγγλικά, κολύμβηση, ενόργανη. Επίσης πληρώνω για φροντιστήρια για να καλυφτούν τα γνωστικά κενά των παιδιών μου, που πολύ φοβάμαι ότι μεγάλωσαν αυτό το διάστημα με τα κλειστά σχολεία.

Εγώ δεν είμαι παιδί της κρίσης. Τα παιδιά μου είναι. Δεν ήταν πλούσιοι οι γονείς μου, αλλά κατάφεραν να με μορφώσουν. Οι γονείς μου, σε άλλες εποχές, πιέστηκαν για να μου δώσουν αυτή τη μόρφωση αλλά όχι όπως πιέζομαι εγώ κι ο άντρας μου σήμερα. Πόσο μάλλον που ακόμα τα παιδιά μου δεν προετοιμάζονται για πανελλήνιες. Τώρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.

Οι γονείς μου δεν ήταν μορφωμένοι. Δεν μπορούσαν δηλαδή να με βοηθήσουν στα μαθήματα. Το αστείο είναι ότι ενώ εμείς σήμερα μπορούμε κάπως να τα βοηθήσουμε τα παιδιά μας πάλι δεν προλαβαίνουμε! Και με αυτά που ψηφίσατε στο νέο νομοσχέδιο, δεν βλέπω φως, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα.
Τώρα, διάβασα ότι τα παιδιά θα μαθαίνουν το μάθημά τους από το σπίτι και στην τάξη θα γίνεται αξιολόγηση. Πώς θα τα βοηθήσω; Δεν βλέπω να μένει χρόνος για να συζητήσουμε με τα παιδιά μου, να παίξουμε.

Σας άκουσα να μιλάτε για το σχολείο του αύριο, του μέλλοντος. Φυσικά, κάθε γονιός αυτό θέλει.
Σας άκουσα επίσης να μιλάτε για ελευθερία, για αυτονομία, για σύγχρονες δεξιότητες, για αξιολόγηση. Ποιος τα ακούει όλα αυτά και δεν συμφωνεί και δεν λέει «κάτι καλό έρχεται»;

Να σας πω την αλήθεια, έχω κάποιες επιφυλάξεις.

Βλέπετε, μέσα στην πανδημία, το σχολείο άλλαξε. Βασικά δεν ήταν σχολείο. Γιατί σχολείο σημαίνει παιχνίδι, συζήτηση, αστεία, απορημένα βλέμματα, θυμωμένα μάτια. Είναι δάσκαλος και επικοινωνία, άμεση και ζωντανή. Θα πείτε, «δεν έβγαινε αλλιώς». Δεν είμαι σίγουρη. Άλλωστε, τώρα που διορίσατε χιλιάδες εκπαιδευτικούς είναι σαν να παραδεχτήκατε ότι πράγματι χρειάζονται και τώρα και πριν, αλλά απλώς δεν ήταν στις προθέσεις σας...

Θα μου πείτε «δεν είναι κακό πράγμα οι αλλαγές». Αλλαγή δεν σημαίνει απαραίτητα πρόοδος όμως. Απλά πράγματα που σίγουρα τα έχετε υπόψη σας!

Και γι' αυτό έχω επιφυλάξεις για τις ωραίες λέξεις που χρησιμοποιείτε. Για να είμαι ειλικρινής, τις ακούω από τότε που ήμουν κι εγώ μαθήτρια.
Και όχι μόνο τις ακούω αλλά πολλοί νόμοι για την Παιδεία θυμάμαι ότι ήρθαν με τέτοια συνθήματα.

Αναρωτιέμαι:
Τι πάει να πει ελευθερία, όταν όλοι δεν στηρίζονται το ίδιο;
Τι πάει να πει αυτονομία, όταν τελικά το σχολείο θα εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από εξωσχολικούς παράγοντες, όπως η εξεύρεση πόρων;
Κι όλο αυτό με την αξιολόγηση, με προβληματίζει. Γιατί μου φαίνεται ότι το σχολείο αντί να ενισχυθεί για να γίνει χώρος γνώσης και διαπαιδαγώγησης, έχει καταντήσει ένα αξιολογικό κέντρο. Αυτό θέλουμε;

Μη νομίζετε. Κι εγώ έχω ενστάσεις και προβληματισμούς για κάποιους εκπαιδευτικούς που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Τους έχω αξιολογήσει δηλαδή.
Αλλά οι πολλοί παλεύουν με τα θηρία (δεν εννοώ τα παιδιά μου), τις δυσκολίες δηλαδή. Αυτοί βρέθηκαν δίπλα στα παιδιά μας στις έκτακτες συνθήκες που τελικά αποδείχτηκαν μόνιμες για δυο χρόνια σχεδόν.
Έχω δει γονείς να μαλώνουν για να πάρει το παιδί τους τον καλό εκπαιδευτικό. Εχω δει μαθητές που έγιναν γονείς και τρέχουν να αγκαλιάσουν τον παλιό δάσκαλό τους. Και άλλους που δεν θέλουν να ακούν για αυτόν... Έχω δει εκπαιδευτικούς να σκέφτονται πώς πήγε το μάθημα, να μην είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους. Όλα αυτά δεν είναι αξιολόγηση; Και φυσικά έχω δει καλούς εκπαιδευτικούς να μην ξαναδιορίζονται ή να αλλάζουν σχολείο και έτσι να χάνεται η συνέχεια, να σπάει η ομάδα, γιατί ο δάσκαλος είναι μέλος της ομάδας...

Εχω κάποιες απορίες... Διάβασα ότι με την αξιολόγηση θα επιμορφωθούν οι «κακοί» εκπαιδευτικοί και μάλιστα στις δεξιότητες. Εκεί «πονάνε»; Οι καλοί εκπαιδευτικοί δεν χρειάζονται επιμόρφωση;

Θέλω να σας πω, λοιπόν, τι θέλω εγώ για το σχολείο των παιδιών μου.

Και πιο πολύ με στεναχωρεί ότι κάποια από αυτά που θέλω τα βλέπω να γίνονται, αλλά όχι για όλους.
Θέλω να μπορούν να δημιουργήσουν, να αθλούνται. Αλλά πού εργαστήρια, αλλά πού υποδομές. Λίγο πιο έντονα να αθληθούν, πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο...
Θέλω βιβλία σύγχρονα, που να μαθαίνουν στα παιδιά ότι μπορούν να γνωρίσουν τον κόσμο. Αλλωστε, με αυτή την πεποίθηση δεν προχώρησε μπροστά η ανθρωπότητα;
Θέλω βιβλία που θα ανοίγουν το μυαλό και θα αγγίζουν την ψυχή των παιδιών. Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει αυτό με συνταγές και προσκλήσεις σε πάρτι....
Και θέλω τα καλά βιβλία να μην είναι εξαίρεση, αλλά για όλα τα παιδιά.

Να σας μιλήσω και από την πείρα μου, όσο κι αν μικρή;
Εγώ έχω δει παιδιά του «τελευταίου θρανίου», αυτά που λένε ότι «δεν παίρνουν τα γράμματα», να προκόβουν. Γιατί οι δάσκαλοί τους «έσκυψαν» σε αυτά. Δεν τους έβαλαν ταμπέλες, δεν τα διαχώρισαν. Μήπως αυτό με την επιλογή μαθητών τελικά θα οδηγήσει σε νέες ταμπέλες;
Ακούω κι εγώ με προσοχή και ενδιαφέρον για τις δεξιότητες. Μάλιστα διάβασα ότι αυτές αλλάζουν συνεχώς. Άρα τι ακριβώς χρειαζόμαστε; Και για όλα αυτά που πράγματι χρειάζονται να μάθουν τα παιδιά μας, μήπως πρέπει να προσέξετε να μη λέει ο καθένας «το μακρύ και το κοντό του»; Μικρά παιδιά έχουμε... Δεν μας φτάνει ο βομβαρδισμός με άχρηστες έως και επικίνδυνες πληροφορίες στα οποία εκτίθενται; Πάντως για κριτική σκέψη δεν πολυακούω. Και δεν νομίζω να είναι αυτό το τόσο σημαντικό απλά μια δεξιότητα...
Θέλω λοιπόν, ίσως πιο πολύ κι από εσάς, αναβαθμισμένο δημόσιο σχολείο. Ισως γιατί τα παιδιά μου πάνε σε τέτοιο.
Νομίζω ότι ξέρετε ότι όλα τα παιδιά είναι διαφορετικά. Ο καθένας το βλέπει αυτό και μέσα στο σπίτι του. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως ότι πρέπει να τους δώσουμε πλούτο παραστάσεων αντί να κόβουμε τα φτερά τους; Οχι για να γίνουν ίδια - ούτε γίνεται ούτε το θέλουμε. Αλλά να γίνει κάθε παιδί μια ξεχωριστή και όσο το δυνατόν ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Εμένα αυτό μου φαίνεται σύγχρονο. Αλλά και δίκαιο.

Δεν ξέρω τι εννοείτε εσείς με τη λέξη πρόοδο αλλά εγώ πιστεύω ότι αν η κοινωνία προοδεύει, θα έπρεπε να είναι και λιγότερο άδικη. Να δίνει πιο πολλά σε όλους.

Τώρα θα μου πείτε ότι το πολιτικοποιώ το θέμα. Γιατί, εσείς τι κάνετε; Άλλωστε κι εσείς, στα βιβλία των πανεπιστημίων που έχετε σπουδάσει κάπου θα έχετε διαβάσει ότι η πολιτική αφορά σχέσεις ομάδων με διαφορετικά συμφέροντα.
Λέω λοιπόν να πάω με τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πολλών. Γιατί είναι και δικές μου ανάγκες.

Λύρρου Βασιλική
Ζωγράφου, 09/07/2021

 

 

Συνδυασμένα πυρά διεθνούς και ελληνικού κεφαλαίου στη λαϊκή οικογένεια

Με πηχυαίους τίτλους προβάλλονται τις τελευταίες ώρες από τα αστικά ΜΜΕ τα λεγόμενα Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος - μιλώντας στην 25η συζήτηση στρογγυλής τραπέζης του Economist, ζήτησε (…και μετά την πανδημία –είναι «επιτακτική ανάγκη» είπε)  η Ελλάδα να συνεχίσει τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, ενώ επικρότησε θερμά τα «ορθά δημοσιονομικά μέτρα που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης» στην χώρα μας.
Ανέφερε πως η Ελλάδα έπρεπε να λύσει τα προβλήματά της για να αποκτήσει προοπτική ανάπτυξης. «Είναι γνωστό ότι Ελλάδα χρειαζόταν μεταρρυθμίσεις και ο λαός της έπρεπε να πληρώσει βαρύ τίμημα» επισημαίνοντας πως «δεν υπήρχε άλλος εναλλακτικός τρόπος εξόδου από την κρίση» (σσ. πολλά sites -news247 κά, μιλάνε για «κυνική παραδοχή»).

(AP Photo|Darko Vojinovic)

Έκανε και την αυτοκριτική του σε σχέση με το Grexit, που είχε υποστηρίξει και ο ίδιος το 2015, αναφέροντας: «Είμαι υπέρ, πάντα υπέρ της Ενότητας της ΕΕ και των χωρών οι οποίες τιμούν τις δεσμεύσεις τους προς τους εταίρους της και τους κοινούς δημοσιονομικούς κανόνες που έχουμε θεσπίσει και θα επανέλθουν μετά το τέλος της πανδημίας».
Στάθηκε εμφαντικά στη σημασία της συνέχισης των δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων και μετά το τέλος της πανδημίας του κορωνοϊού και υπογράμμισε πως οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης θα πρέπει να κατευθυνθούν πρωτίστως στην καινοτομία.
Τέλος αναφέρθηκε στην κατάσταση διαβίωσης των προσφύγων στα κέντρα υποδοχής στη Νότια Ευρώπη, κάνοντας αρνητική αναφορά σε Ελλάδα και Ιταλία για το ότι «δεν διασφαλίζουν καθόλου το θέμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των μεταναστών».

Νέα στρατηγική νομισματικής πολιτικής ενέκρινε η ΕΚΤ

Το ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) δημοσίευσε σήμερα τη «νέα στρατηγική νομισματικής πολιτικής» του, θεωρώντας ότι «η σταθερότητα των τιμών διατηρείται καλύτερα με την επιδίωξη στόχου για ρυθμό πληθωρισμού 2%» (μεσοπρόθεσμα).
Αυτός ο στόχος ονομάζεται «συμμετρικός», πράγμα που σημαίνει και οι αρνητικές αποκλίσεις του είναι ανεπιθύμητες.

«Με χαρά σας ανακοινώνω ότι το ΔΣ ενέκρινε χθες τη νέα στρατηγική νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ. Ενώ θεωρούμε δεδομένη την πρωταρχική αποστολή της ΕΚΤ να διατηρεί τη σταθερότητα των τιμών και η επανεξέταση μας έδωσε τη δυνατότητα να αμφισβητήσουμε τον τρόπο σκέψης μας, να ανταλλάξουμε απόψεις με διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη, να συλλογιστούμε, να συζητήσουμε και να καταλήξουμε σε κοινά σημεία όσον αφορά το πώς θα πρέπει να προσαρμόσουμε τη στρατηγική μας.
Η νέα στρατηγική αποτελεί μια γερή βάση που θα μας κατευθύνει στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια», είπε η Πρόεδρος της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
Το ΔΣ επιβεβαίωσε ότι ο Εναρμονισμένος Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΕνΔΤΚ) εξακολουθεί να είναι ο «ενδεδειγμένος» για την αξιολόγηση της σταθερότητας των τιμών, ωστόσο, αναγνωρίζει ότι η συμπερίληψη του κόστους που σχετίζεται με την ιδιοκατοίκηση «θα απεικόνιζε καλύτερα τον πληθωρισμό που αφορά τα νοικοκυριά» και ότι η συμπερίληψη της ιδιοκατοίκησης στον ΕνΔΤΚ είναι ένα πολυετές σχέδιο.
Επομένως, στο ενδιάμεσο, το Διοικητικό Συμβούλιο θα λαμβάνει υπόψη, στο πλαίσιο των αξιολογήσεών του για τη νομισματική πολιτική, δείκτες μέτρησης του πληθωρισμού που περιλαμβάνουν αρχικές εκτιμήσεις του κόστους ιδιοκατοίκησης για να συμπληρώσει τη δέσμη ευρύτερων δεικτών πληθωρισμού που έχει στη διάθεσή του (βλ. νέα επίθεση στη λαϊκή κατοικία)
Τέλος, «αναγνωρίστηκε» -αυτό έλειπε, ότι η κλιματική αλλαγή έχει σημαντικές συνέπειες για τη σταθερότητα των τιμών και, για τον λόγο αυτόν, δεσμεύτηκε σε ένα φιλόδοξο σχέδιο δράσης σχετικά με το κλίμα (σσ. προφανώς σε συντονισμό με τις άλλες «οικολογικές» δυνάμεις, δηλ. τους καπιταλιστικούς κολοσσούς της ενέργειας και όχι μόνο, που χρόνια μας παίζουν στα ζάρια

Στα 109,1 δισ. ευρώ τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία

Η τραγική κατάσταση της λαϊκής οικογένειας φαίνεται και από τα νέα –συνεχώς αυξανόμενα χρέη προς την εφορία που ανήλθαν σε 2,9 δισ.€  το 1^ο 5μηνο 2021 εκ των οποίων, 340 εκατ.€ αφορούν σε χρέη που κατέστησαν ληξιπρόθεσμα μόνον τον Μάιο.
3.905.073 ΑΦΜ ! κυνηγάει η εφορία … 1.299.004 φορολογούμενοι ήταν αντιμέτωποι με αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, το Μάη (4.000 περισσότεροι από το Μάρτη και ~+25.000 από το Γενάρη).
Να παρθεί υπόψη ότι παραπάνω από τους μισούς (53%) ανήκουν στους «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος»: …« Οι δε οφειλέτες στους οποίους δύναται να ληφθούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης ανέρχονται σε μόνο 1.837.136 ΑΦΜ».

 

Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…

«Ως Ελλάδα δεν μπορούμε να εξαιρεθούμε των ανατιμήσεων που γίνονται στον πλανήτη. Δεν είναι θέμα κυβερνητικής απόφασης. Είναι πιθανό ενδεχόμενο να υπάρχουν πληθωριστικές πιέσεις σε όλη την ευρωζώνη».
Αυτό ανέφερε ο Άδωνις  Γεωργιάδης, σε  συνέντευξή  του στον ΣΚΑΙ, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την εξέλιξη των διεθνών τιμών σε πρώτες ύλες και βασικά αγαθά.
Ο υπουργός πρόσθεσε: «Οι ανατιμήσεις είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο πολύ μεγάλο, διότι μετά την πανδημία έχουμε τεράστια αύξηση στα ναύλα (σσ. «απορία ψάλτου βηξ»). Για ένα container τα ναύλα έχουν ανέβει περίπου 500%. Και έχουμε και αύξηση σχεδόν σε όλες τις πρώτες ύλες σε όλο τον πλανήτη». 

Στο μεταξύ, η «επιμελητηριακή κοινότητα» έχει διαπιστώσει ότι καταγράφονται αυξήσεις σε πολλούς κλάδους και ιδιαίτερα στα τρόφιμα και ο πρόεδρος της ΚΕΕ, Κ. Μίχαλος –πάντα «πονόψυχος» για τη λαϊκή οικογένεια, δηλώνει ότι: «ορισμένοι θέλουν να βγάλουν τα σπασμένα του τελευταίου χρόνου σε βάρος των πολιτών», τονίζει παράλληλα –δηλ μπαίνοντας στο ψητό ότι «εξακολουθεί να αποτελεί αίτημα των ελληνικών και των ευρωπαϊκών επιμελητηρίων, αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου, η απομείωση των χρεών των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από τις εθνικές τους κυβερνήσεις, διαμέσου όμως της συγχώρεσης χρέους των χωρών-μελών της ΕΕ».

Από  την  πλευρά  του,  ο  πρόεδρος  του  ΚΕΠΕ  Παν. Λιαργκόβας, σε δηλώσεις του υπογραμμίζει ότι: «Ενδεχόμενη αύξηση του πληθωρισμού, θα επηρεάσει την ελληνική οικονομία, αλλά ακόμη δεν μπορούμε να πούμε εάν πρόκειται για δομικό πρόβλημα ή συγκυριακό φαινόμενο», ενώ μίλησε για «ανέλπιστα καλή έκπληξη, η ανακοίνωση ύφεσης στο - 2,3% στο  πρώτο  τρίμηνο  του  έτους» (μιλώντας στον Αθήνα 9,84).
Ως παράγοντες θετικής επίδρασης στη συγκράτηση της ύφεσης, κατέγραψε τη ρευστότητα, τα μέτρα στήριξης της αγοράς και τη σχετική αύξηση των επενδύσεων, επισημαίνοντας «αποδείχθηκε κυρίαρχος ο ρόλος των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία, για την αποτροπή της μεγάλης ύφεσης που περιμέναμε» και έριξε ντουφεκιά στον αέρα πως «πρέπει να στηρίζονται οι αδύναμοι, δηλαδή τομείς που όντως χρειάζονται κρατική στήριξη, επειδή είχαν προοπτική επιβίωσης και προ πανδημίας και όχι επιχειρήσεις που απλώς εκμεταλλεύονται την κατάσταση».
Σε ερώτηση για ενδεχόμενο αποτύπωμα στον πληθωρισμό από το κύμα ανατιμήσεων έως και 5% σε αγαθά πρώτης ανάγκης, το απέδωσε «στην διεθνή αύξηση των τιμών σε προϊόντα και μεταφορικό κόστος, λόγω των ανατιμήσεων του πετρελαίου»

Επάνοδος στην «κανονικότητα» με χαράτσια παλιάς και νέας κοπής

(καταιγιστικά μέτρα που δεν έχουν σχέση με τα container του Άδ. Γεωργιάδη, ούτε με τα πετρέλαια του Λιαργκόβα…)
1. Οι νέες αντικειμενικές αξίες που ανακοίνωσε η κυβέρνηση και οδηγούν σε αλματώδεις αυξήσεις σε πολλές λαϊκές γειτονιές της Αθήνας και της χώρας, είναι ένας ακόμα κρίκος στην κλιμάκωση της φοροαφαίμαξης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, μέσα από τον ΕΝΦΙΑ και τους άλλους φόρους ακινήτων, ενώ η αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, περιορίζεται μόνο στο εργαλείο, με τη ΝΔ να αναμασά τον περιβόητο "εξορθολογισμό", και τον ΣΥΡΙΖΑ να στηλιτεύει τη "χρονική στιγμή", συγκαλύπτει τον ίδιο τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της φορολογίας των ακινήτων συνολικά, το ίδιο το χαράτσι του ΕΝΦΙΑ, που διαμόρφωσαν από κοινού όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας 10ετίας, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
(βλ ανακοίνωση ΓΤ ΚΕ ΚΚΕ)

2. Τα αντιλαϊκά φορολογικά μέτρα «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης» συνθέτουν μεταξύ άλλων το νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2021-2025, που καταρτίζει η κυβέρνηση προκειμένου να το καταθέσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Μεταξύ αυτών και τα νέα διογκωμένα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ καθώς και μια σειρά από άλλους φόρους στη λαϊκή κατοικία και τη μικρή ακίνητη περιουσία, οι οποίοι από το 2022 θα προσδιορίζονται με βάση τις νέες αντικειμενικές τιμές ακινήτων που δημοσιοποιήθηκαν στο ΦΕΚ.
Τα νέα δεδομένα δείχνουν αυξήσεις ακόμη και πάνω από 100% στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων για περιοχές που ήδη βρίσκονται στο σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού, αλλά και πάνω από 200% σε όσες τώρα θα ενταχθούν από το 2022.

3.  «Προικιά» για τους ομίλους, τη «νύφη» οι λαοί: Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, μέσω του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), σπεύδει σε νέα έξοδο στις διεθνείς χρηματαγορές με την επανέκδοση κρατικού ομολόγου 10ετούς διάρκειας. Η σχετική δημοπρασία αναμένεται να διενεργηθεί σήμερα ενώ η σχετική εντολή ανάθεσης δόθηκε στους ομίλους BNP Paribas, Deutsche Bank, «Goldman Sachs», HSBC, «JP Morgan» και «Nomura».
Παράλληλα, τις επόμενες μέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να ξεκινήσει μπαράζ από εκδόσεις ομολόγων για την άντληση νέων δανείων από τις διεθνείς χρηματαγορές, με στόχο την προικοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης για την εκταμίευση του πακτωλού με τις ενισχύσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους της ΕΕ.

4. Ο επίτροπος Γιοχάνες Χαν, αρμόδιος για τον προϋπολογισμό της ΕΕ, μίλησε για «πρωτοφανή επίπεδα χρηματοδοτικής στήριξης για να ενισχύσουμε την ανάκαμψη της Ευρώπης από τις υγειονομικές και οικονομικές κρίσεις (...) Θα επενδύσουμε στην ανθεκτικότητα της Ευρώπης και στον εκσυγχρονισμό της μέσω της πράσινης και της ψηφιακής μετάβασης.
Έτσι, τα σπασμένα φορτώνονται στις λαϊκές πλάτες, τόσο από την πλευρά της διόγκωσης των κρατικών χρεών όσο και από αυτή των παρεμβάσεων που δρομολογούνται για την «επόμενη μέρα» μέσα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

5. Παζάρια για το μείγμα νομισματικής πολιτικής: Υποχώρηση 1,3% σε ετήσια βάση κατέγραψε το α' τρίμηνο του 2021 το ΑΕΠ σε επίπεδο Ευρωζώνης και 1,2% συνολικά στην ΕΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που κοινοποίησε χτες η Γιούροστατ, στη Γερμανία καταγράφηκε πτώση 3,1%, στην Ιταλία 0,8%, στην Ισπανία 4,3%. Στην ελληνική οικονομία, όπως είχε ανακοινωθεί πρόσφατα και από την ΕΛΣΤΑΤ, η πτώση διαμορφώθηκε σε 2,3%. Αντίθετα, ανάκαμψη 1,2% εμφανίστηκε στη Γαλλία.

Σε αυτό το φόντο, αύριο Πέμπτη συνεδριάζει το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με θέμα τη διαμόρφωση του μείγματος της νομισματικής πολιτικής. Σύμφωνα με πληροφορίες, η νομισματική πολιτική θα παραμείνει αμετάβλητη, ενώ στο ύψος του - και για όσο διάστημα χρειαστεί - θα διατηρηθεί και το πρόγραμμα έκτακτης χρηματοδότησης των τραπεζικών ομίλων της Ευρωζώνης.

6. Την ίδια ώρα, η επανεμφάνιση πληθωριστικών τάσεων αναζωπυρώνει την ενδοαστική συζήτηση αλλά και τις αντιθέσεις γύρω από τη νομισματική πολιτική ειδικότερα σχετικά με το χρονοδιάγραμμα της σταδιακής απόσυρσης των «διευκολυντικών μέτρων» που εφαρμόστηκαν στο πλαίσιο της κρίσης.

Απάντηση μία και μόνη!

 

 

Όλα τα χε η Μαριορή -αποκτά τώρα … "Αθηναϊκή Ριβιέρα"

Αστικός τύπος, ΜΜΕ και ΜΚΔ αυτές τις μέρες δίπλα στο λίφτινγκ που επιχείρησε στη βιτρίνα του κόμματος (νέος γραμματέας ο Δημ.Τζανακόπουλος και ΓΤ ο Νάσος Ηλιόπουλος) και στο «παράθυρο αποχώρησης» Τσίπρα λόγω και μέρας περιβάλλοντος, η μεν κυβέρνηση προβάλει την «εμβληματική επένδυση στο παραλιακό μέτωπο» ο δε Συριζα-ΠΣ έκανε την «πράσινη επανάσταση».

Ασκήσεις επί χάρτου με επιχειρησιακά συμφέροντα ante portas

Αθηναϊκή Ριβιέρα 70 χιλιομέτρων

«Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να ξαναπάρει τη θέση της στη μεγάλη συμφωνία του κόσμου, αντιμετωπίζοντας όμως με θάρρος τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Για ένα πιο πράσινο μέλλον, ένα ψηφιακό μέλλον, ένα μέλλον τελικά το οποίο θα προσφέρει στους πολίτες την ποιότητα ζωής που αυτή η πόλη, αυτή η περιφέρεια, αυτός ο αστικός ιστός του λεκανοπεδίου έχει τη δυνατότητα να προσφέρει» σημείωσε ο πρωθυπουργός εξαγγέλλοντας -μεταξύ άλλων- πεζόδρομο και ποδηλατόδρομο από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) ως τη Βουλιαγμένη, έργο «ανοίγει την Αθήνα προς τη θάλασσα», με την εμβληματική επένδυση του Ελληνικού –σσ. πλέον το ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας στους επιχειρηματικούς ομίλους συνοδεύεται μονίμως από "εμβληματικότητα".
Μάλιστα το «ψιλό γαζί» η 2^η φάση προβλέπει ενιαία ανάπλαση μήκους 48 χλμ (μέχρι το Σούνιο)  -στο πλαίσιο των έργων του Ταμείου Ανάκαμψης και του Σχεδίου «Ελλάδα 2.0» και με αφορμή Παγκόσμια Ημέρα Ποδηλάτου.

Κάπου στα ψιλά γράμματα αναφέρεται και ο Προϋπολογισμός: 70.000.000€! (λεφτά ως γνωστό υπάρχουν)
Στην παρουσίαση που έγινε σε έναν κατεξοχήν προσιτό χώρο στη λαϊκή οικογένεια …τη Μαρίνα Γλυφάδας εξάγγειλε, Μητροπολιτικό Δίκτυο δικύκλου «άνω των 100 χλμ».
(…)
Για όσους δεν κατάλαβαν που το πάει ο Μητσοτάκης το «άνοιγμα της πόλης προς τη θάλασσα», που «βήμα-βήμα αρχίζει και γίνεται πράξη»: προφανώς, με την εμβληματική επένδυση του Ελληνικού η οποία ήδη -ως προς τις νομοθετικές αρμοδιότητες- βρίσκεται στα τελευταία της στάδια, μία επένδυση η οποία δεν αφορά μόνο τις δράσεις τις καινούργιες και τις χρήσεις γης στο ίδιο το Ελληνικό, δεν αφορά το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος το οποίο αποτελεί διαφήμιση για την χώρα μας αλλά και το καινούργιο στον Φαληρικό Όρμο, το οποίο δρομολογείται με πρωτοβουλία της Περιφέρειας και με στήριξη της κυβέρνησης.
Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να ξαναπάρει τη θέση της στη μεγάλη συμφωνία του κόσμου, …

Η Πράσινη Επανάσταση του Τσίπρα

Σε ειδική εκδήλωση του Συριζα-ΠΣ ο Τσίπρας μετά την συνήθη «σκληρή κριτική» ενάντια στο κράτος της Ν.Δ. που «εγκληματεί απέναντι  στο περιβάλλον», προχώρησε σε «επαναστατικές»  προτάσεις επτά «πράσινων» σημείων.
Τις παραθέτουμε για να αντιληφθούμε, τα κούφια λόγια της αξιωματικής «αντιπολίτευσης» που κινιούνται –σχεδιασμένα στα θολά νερά, λαϊκίζοντας και κλείνοντας το μάτι στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

1. Πρώτο σημείο ο ρόλος της Πολιτείας, που τίθεται επικεφαλής του σχεδίου και εγγυάται ότι η μετάβαση θα γίνει με κοινωνική δικαιοσύνη, με πλουραλισμό της παραγωγικής βάσης και όχι χωρίς κανόνες. Η πολιτεία εξασφαλίζει την ποιότητα των φυσικών πόρων (έδαφος, αέρας, νερό, τροφή και οικοσυστήματα) και αναλαμβάνει μαζί με την Αυτοδιοίκηση την ευαισθητοποίηση και τη διαμόρφωση μιας νέας δημοκρατικής κουλτούρας για το περιβάλλον με
• Θέσπιση Κυβερνητικού Συμβουλίου για την Πράσινη Μετάβαση, όπου θα συμμετέχουν όλα τα παραγωγικά και κοινωνικά Υπουργεία.
• Αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης, με τη στελέχωση και τον εξοπλισμό υπηρεσιών ελέγχου και αδειοδότησης περιβάλλοντος.

2. Δεύτερο σημείο, είναι η πορεία για μια κλιματικά ουδέτερη Ελλάδα έως το 2045 με:
• Ολοκλήρωση του Χωροταξικού και Πολεοδομικού Σχεδιασμού, συμπεριλαμβανομένου του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, που αποτελούν το «κλειδί» για την προστασία του περιβάλλοντος, τη δίκαιη ανάπτυξη και το κράτος δικαίου
• Εισαγωγή του κλιματικού και περιβαλλοντικού αποτυπώματος σε όλα τα χρηματοδοτικά και αναπτυξιακά εργαλεία.
• Εισαγωγή του κριτηρίου της ανθεκτικότητας για όλες τις χρηματοδοτήσεις εθνικές και ευρωπαϊκές
• Ενεργοποίηση των πολιτικών προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή που έχουν νομοθετηθεί από το 2016 ώστε να έχουμε ανθεκτική κοινωνία, υποδομές και οικονομικές δραστηριότητες.

3. Παραγωγικός μετασχηματισμός της χώρας με νέες και ποιοτικές θέσεις εργασίας. Σε αυτή την κατεύθυνση λοιπόν είναι σημαντικό να ενισχυθεί η οικονομία με μια σειρά παρεμβάσεων όπως:
• Ισχυρά κίνητρα για την πρόληψη δημιουργίας αποβλήτων
• «Πρασίνισμα» της τουριστικής βιομηχανίας σε όλα τα επίπεδα
• Προσέλκυση επενδύσεων και παροχή κινήτρων σε κρίσιμους τομείς της πράσινης μετάβασης, όπως η ηλεκτροκίνηση, τα έξυπνα δίκτυα, η ευφυής γεωργία, οι έξυπνες υποδομές, η καινοτομία και τα νέα υλικά, το πρασίνισμα των εφοδιαστικών αλυσίδων.

4. Νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα το οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται στους απαιτητικούς στόχους της Ευρώπης και του Κλιματικού Νόμου πρέπει να προβλέπει την πλήρη απανθρακοποίηση και όχι την απολιγνιτοποίηση με:
• Έξυπνα δίκτυα με διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του ΔΕΔΔΗΕ/ΑΔΜΗΕ.
• Πρόγραμμα πράσινης μετάβασης για τον ενεργοβόρο τομέα της βιομηχανίας (τσιμέντα, αλουμίνιο, σιδηροβιομηχανία, νικέλιο κοκ.)
• Στήριξη πρωτοβουλιών για καινοτόμες μορφές ΑΠΕ όπως η βιομάζα, το βιοαέριο, η γεωθερμία, το πράσινο υδρογόνο και τα θαλάσσια αιολικά πάρκα.
• Ισχυρό πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας …ρήτρα 50% των αδειών ΑΠΕ να κατανέμεται δεσμευτικά σε ενεργειακές κοινότητες, νοικοκυριά, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αγρότες, ειδικό πρόγραμμα ηλεκτροκίνησης για επαγγελματικούς στόλους, ενεργειακή αναβάθμιση της ναυτιλίας, με ενίσχυσης της πράσινης πρόωσης και ηλεκτροδότησης στα λιμάνια.

5. Εξασφάλιση της Δίκαιης Μετάβασης των λιγνιτικών περιοχών, με συγκεκριμένο και ρεαλιστικό σχέδιο.

6. Ο ρόλος της Βιοποικιλότητας στο σχέδιο μετάβασης -επαναστατική αλλαγή ου δεν μπορεί να γίνει υποτιμώντας το φυσικό περιβάλλον της χώρας μας.

7. Κοινωνία της Ανακύκλωσης και της Κυκλικής Οικονομίας -διαλογή στην πηγή με ανακύκλωση του μεγαλύτερου ποσοστού των απορριμμάτων, βασικά χαρακτηριστικά της νέας σύγχρονης κοινωνίας που σχεδιάζουμε, με πρόληψη παραγωγής αποβλήτων.

Και στο βάθος "πάρκο" Ελληνικού

Κλείνοντας ανέφερε ότι «η πράσινη επανάσταση είναι πολλά περισσότερα από ένα σχέδιο, είναι ένα όραμα για το αύριο της χώρας, όραμα που μπορεί να ενώσει όλες τις γενιές των Ελλήνων για να σώσουμε τον ίδιο μας τον τόπο, την κληρονομιά μας, την ταυτότητα μας».
(σε crescendo)
«Μια Πράσινη Επανάσταση που θα αλλάξει ιδέες και αντιλήψεις και θα φέρει νέες πρακτικές στην οικονομία, στις κρατικές πολιτικές, στις διεθνείς σχέσεις.
Στην ίδια την κοινωνία. Στη καθημερινότητα και στη ζωή μας».

Μίλησε για τον …σύγχρονο πατριωτισμό: «Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, μοιραζόμαστε τελικά μια κληρονομιά και μια ταυτότητα. Που δεν είναι ούτε οι εθνικιστικές κορώνες των πατριδοκάπηλων, ούτε η μόνιμη έκκληση που έγινε μονότονη στα χρόνια της κρίσης, να βάλουν πλάτη οι πολλοί για τα συμφέροντα των λίγων στο όνομα της πατρίδας. Η ταυτότητα μας είναι ο τόπος μας. Η φύση που μας μεγάλωσε. Η γη που μας ζει εδώ και αιώνες. Αυτή η ταυτότητα δε μπορεί να αλλοιώνεται και να καταστρέφεται. Δεν πρέπει να λησμονείται και να απαξιώνεται. Γι' αυτό και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να τη διατηρήσουμε.

 

Δείτε ζωντανά την εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την προστασία του Περιβάλλοντος στον αντίποδα της πολιτικής του Πράσινου New Deal».

Μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας - ακολούθησαν οι παρεμβάσεις:

• Για την ολοκληρωμένη προστασία των δασών από τον Αντώνη Ραλλάτο, δασολόγο, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για τη βιομηχανική ρύπανση και τα Βιομηχανικά Ατυχήματα Μεγάλης Έκτασης, από την Εύη Γεωργιάδου, δρ. χημικό μηχανικό, μέλος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για τη διαχείριση απορριμμάτων, από τον Μπάμπη Ζιώγα, υγιεινολόγο μηχανικό, υπεύθυνο του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για την κυβερνητική πολιτική χρήσεων γης στην Αττική, από τον Ηλία Τσιμπουκάκη, χημικό μηχανικό, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Για τις σχετικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες στην Αττική, από τον Γιώργο Τάτση, μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟΑ.