Καλοκαίρι 2018: Μέρες Συριζα …επανάσταση στην επανάσταση!

 

• Προτεραιότητα οι συλλογικές συμβάσεις, η αύξηση του κατώτατου μισθού, και η δικαιότερη φορολόγηση, με ελαφρύνσεις για μικρομεσαίους
• Με τη συσπείρωση ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων συνεχίζεται ο αγώνας για να ανακτήσει όσα έχασε ο κόσμος της εργασίας
• Οι Βρυξέλλες θέλουν να μπουν στο κάδρο της γιορτής της ελληνικής εξόδου
• Θεανώ Φωτίου, αν. υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης:
  Έτσι κρατήσαμε την κοινωνία όρθια
• Μάνος Μανουσάκης, πρόεδρος ΑΔΜΗΕ:
  Απαιτείται ριζοσπαστικός ανασχηματισμός του δημόσιου τομέα
• - Η “ελληνική τραγωδία” ως θέαμα- ακρόαμα
  - Τα “σκληρά” λάθη του ΔΝΤ, τα μέτρα του μνημονίου και τα “δανεικά”
  - Οι δύο ελαφρύνσεις χρέους: Από την καταστροφή του PSI στην αναδιάρθρωση του φετινού καλοκαιριού
  - ΝΔ: Και τώρα τι κάνουν χωρίς μνημόνια;
• Νίκος Βούτσης, πρόεδρος της Βουλής:
  Οικοδομούμε ένα σύγχρονο πολιτικό υπόδειγμα Αριστεράς στην Ευρώπη της κρίσης, με ευθύνη διακυβέρνησης

6 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το περίφημο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου του 2015 που τελικά έφερε το 3^ο μνημόνιο, το μνημόνιο Τσίπρα, που ψηφίστηκε με ευρεία συναίνεση και πλειοψηφία 222 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Τα νταούλια βέβαια είχαν αρχίσει να βαράνε αρκετό καιρό νωρίτερα...

Το χρονικό ενός στημένου παιχνιδιού…

Λίγες μέρες μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και τον σχηματισμό κυβέρνησης με το θολό, δήθεν "αντιμνημονιακό", ακροδεξιό μόρφωμα των ΑΝΕΛ, του επί σειρά ετών βουλευτή και υπουργού της ΝΔ, Πάνου Καμμένου,  ξεκίνησε η διαπραγμάτευση με την τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), η οποία βαφτίστηκε "θεσμοί", καθώς η δανειακή σύμβαση του προηγούμενου μνημονίου έφτανε στο τέλος της. Παρά την επικοινωνιακή καταιγίδα, τα αποπροσανατολιστικά τηλεοπτικά σόου του υπουργού Οικονομικών τότε του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Βαρουφάκη, που ενισχύθηκαν από τα κανάλια με ρεπορτάζ για τις ενδυματολογικές του επιλογές και τη μηχανή που οδηγάει, όπως και οι απίθανες δηλώσεις του περί δημιουργικής ασάφειας και 70% καλού μνημονίου, δεν μπορούν να κρύψουν αυτό που συνεχώς τόνιζε το ΚΚΕ: Διαπραγμάτευση υπέρ του λαού, εντός των τειχών της ΕΕ και της δικτατορίας του κεφαλαίου, δεν μπορεί να υπάρξει! Έρχεται νέα αντιλαϊκή συμφωνία.

Τα πρωτοσέλιδα και η αρθρογραφία του “Ριζοσπάστη” και του “Οδηγητή” σε όλη τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, από την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη μέχρι την υπογραφή του 3^ου μνημονίου τον Αύγουστο, αποτελούν σοβαρό ιστορικό πολιτικό ντοκουμέντο για τη στάση όλων των κομμάτων τη συγκεκριμένη περίοδο.

Τέλη Φεβρουαρίου έρχεται το πρώτο ισχυρό σημάδι της οδυνηρής επιβεβαίωσης της εκτίμησης του ΚΚΕ. Η κυβέρνηση προχωρά σε αίτημα επέκτασης της ισχύουσας τότε δανειακής σύμβασης για ακόμα έξι μήνες. Λίγες μέρες μετά τη νίκη του στις εκλογές, που δεσμεύτηκε ότι θα σκίσει τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο, ο Αλέξης Τσίπρας ζητά από την τρόικα εξάμηνη επέκταση των μνημονίων του Παπανδρέου, του Παπαδήμου, του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Το ΚΚΕ με ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου καλεί τον λαό να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις, να απαιτήσει άμεση κατάργηση των μνημονίων και τον εφαρμοστικών νόμων, ενώ καταθέτει πρόταση νόμου στη Βουλή με το ίδιο αίτημα. Ταυτόχρονα, διοργανώνει συγκέντρωση στο Σύνταγμα κατά της συμφωνίας για την εξάμηνη επέκταση του μνημονίου.

Μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, οι εξελίξεις απέδειξαν ότι η κυβέρνηση στραπατσάρισε τις προσδοκίες που καλλιεργούσε σε ένα μεγάλο τμήμα του λαού ότι θα εφάρμοζε φιλολαϊκή πολιτική. Μόλις ένας μήνας χρειάστηκε για να ναυαγήσουν οι αυταπάτες της φιλολαϊκής κυβερνητικής διαχείρισης στο πλαίσιο του συστήματος και της ΕΕ, άσχετα αν προσπάθησε να τις καμουφλάρει πίσω από μία ανέξοδη συνθηματολογία.

Τα όσα εξελίσσονται το επόμενο διάστημα μέχρι να φτάσουμε στα τέλη Ιουνίου μοιάζουν σκηνικά βγαλμένα για να γεμίσουν με χρόνο την ταινία του Γαβρά... “Δραματικά” Eurogroup, ολονύχτιες συνεδριάσεις, η κόκκινη τσάντα του Τσακαλώτου, ο μεθυσμένος Γιούνκερ, το σακάκι του Βαρουφάκη, οι φριζαρισμένες μπούκλες του Ντάισελμπλουμ και ο έρπης του Τσίπρα κυριαρχούν στην επικαιρότητα, ενώ στην πραγματικότητα η κυβέρνηση σχηματίζει από μόνη της ένα σκληρό μνημόνιο και προετοιμάζει το έδαφος γι’ αυτό που η ίδια αρχίζει να παρουσιάζει ως "έντιμη συμφωνία"…

Η πολύμηνη αυτή διαδικασία φέρνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δύο προτάσεις: Από τη μία μεριά το μνημόνιο των “θεσμών” και από την άλλη το μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και πάλι είναι αποκαλυπτικά τα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη που αποκαλύπτουν άρθρο-άρθρο τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη που ετοιμάζουν στο λαό.

Στις 27 Ιουνίου ο Αλέξης Τσίπρας θα ανακοινώσει με έκτακτο διάγγελμα το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου με ερώτημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην απαράδεκτη πρόταση των θεσμών, τονίζοντας ότι θα σεβαστεί το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι αυτό, υπενθυμίζοντας βεβαίως ότι «η Ευρώπη είναι το κοινό σπίτι των λαών»… Την επόμενη μέρα η Βουλή θα επικύρωνε το ερώτημα του δημοψηφίσματος.

Σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ, μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, θα σημειώσει: «Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα μεταφραστεί από την ελληνική κυβέρνηση ως έγκριση της δικής της αντιλαϊκής πρότασης των 47+8 σελίδων. Το ΝΑΙ θα μεταφραστεί ως συγκατάθεση στα βάρβαρα μέτρα της τρόικας και “παραμονή στην ΕΕ με κάθε θυσία”, όπως λένε η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι. Και οι δύο απαντήσεις οδηγούν στο ΝΑΙ στην ΕΕ και την καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Στη Βουλή, ο πρωθυπουργός, με τις μεγαλοστομίες και τις δακρύβρεχτες τοποθετήσεις των υπόλοιπων αστικών κομμάτων για την ΕΕ και τη θέση της χώρας μέσα σε αυτή, νόμιζε ότι θα περάσει “ατσαλάκωτος”… Μέχρι που πήρε το λόγο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης. «Σας πετάνε έξω με κλωτσιά κι εσείς χαϊδεύετε το παπούτσι που σας κλωτσάει», είπε, και έριξε σαν βόμβα την πρόταση του ΚΚΕ να μπει ως ερώτημα στο δημοψήφισμα αν ο ελληνικός λαός αποδέχεται ή όχι, όχι μόνο την πρόταση των θεσμών, αλλά και την πρόταση Τσίπρα, που συνιστά επίσης μνημόνιο.
Μάλιστα, η πρόταση του ΚΚΕ δεν έμεινε εκεί. Προχώρησε ένα βήμα παραπέρα: «Ε, λοιπόν, σας προκαλούμε, να τολμήσετε και δεύτερο ερώτημα. Να αποφασίσει ο ελληνικός λαός αν είναι υπέρ της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και υπέρ της κατάργησης των μνημονίων και όλων των εφαρμοστικών νόμων. Είναι σαφέστατο!».

Η πρόταση αυτή του ΚΚΕ είχε ως αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να κάνει την αλήστου μνήμης δήλωση, απευθυνόμενος στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Επί πέντε μήνες έχετε προεξοφλήσει ότι αυτή η κυβέρνηση θα αποδεχτεί μνημόνια και θα φέρει σε αυτή τη Βουλή μνημόνια να ψηφιστούν. Δεν θα σας κάνουμε τη χάρη». Και μπορεί τώρα όλα αυτά να φαίνονται αστεία, αλλά τότε είχε το θράσος να τα λέει σοβαρά. Κατηγόρησε μάλιστα το ΚΚΕ ότι παίζει μικροπολιτικά παιχνίδια και έκλεισε λέγοντας ότι «παρόλα αυτά το ίδιο ψηφοδέλτιο θα ρίξουμε την Κυριακή»… Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα: «Κάνετε μεγάλο λάθος αν νομίζετε ότι θα ψηφίσουμε το ίδιο. Θα ψηφίσουμε την πρότασή μας, όπως κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή. Και θα είμαστε και μέσα και έξω από τα εκλογικά τμήματα, εσείς δεν ξέρω που θα είστε την άλλη Δευτέρα»…

Για την ιστορία, ο Αλ. Τσίπρας, τη Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα ήταν εκεί που υποσχόταν ότι δε θα είναι, εκεί που προέβλεψε το ΚΚΕ -πριν την εκλογή του ακόμα- ότι θα είναι… Να υπογράφει μνημόνια και να συναινεί στον σφαγιασμό του λαού!

Η πόλωση τη βδομάδα του δημοψηφίσματος ήταν δεδομένη. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έκλεισε τη χρηματική ροή προς τις ελληνικές τράπεζες κι έτσι επιβλήθηκαν capital controls με ημερήσιο όριο αναλήψεων τα 60 ευρώ. Έξω από τα ΑΤΜ των τραπεζών στήθηκε το γνωστό προβοκατόρικο σκηνικό των τηλεοπτικών καναλιών. Η πλευρά του “ΝΑΙ” προσπάθησε να αποδώσει στην πλευρά του “OXI” ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά που δεν είχε και με μπόλικο αντικομμουνισμό υπερασπίστηκε το κεφάλαιο και τον μονόδρομο της ΕΕ. Στην ύστατη στιγμή επιστράτευσε και τα μεγάλα “όπλα”, τη Μιμή Ντενίση και τον Σάκη Ρουβά...

Οι συγκεντρώσεις του “ΟΧΙ” ήταν μαζικές. Πλατιά λαϊκά στρώματα που μετά από απανωτά σκληρά αντιλαϊκά μέτρα είχαν πιστέψει ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος υπέρ του λαού από μία αστική κυβέρνηση χωρίς συνολική ρήξη με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την εξουσία των μονοπωλίων. Οι προσδοκίες γκρεμίστηκαν γρήγορα, η απογοήτευση και η μοιρολατρία που σκόρπισε το 3^ο μνημόνιο και η αγωνιστική διάθεση για ρήξη που ενσωματώθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα για ένα “λιγότερο κακό” μνημόνιο ήταν και το μεγάλο δώρο του στο σύστημα…

Το ΚΚΕ έκανε πράξη την υπόσχεσή του. Το ψηφοδέλτιο με το διπλό ΟΧΙ, το πραγματικό παλλαϊκό «OXI στα μνημόνια και την ΕΕ» μοιράστηκε από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χέρι-χέρι, γειτονιά τη γειτονιά, μαζί με τον Ριζοσπάστη. Το ΚΚΕ ήταν μέσα κι έξω από τα εκλογικά τμήματα με στόχο να αφήσει ο λαός το δικό του αποτύπωμα στις εξελίξεις, να χαράξει τον δικό του δρόμο και να μη γίνει θεατής στη σφαγή του και ουρά των αστικών επιτελείων.

Τον ρόλο της «ουράς» κέρδισαν επάξια άλλες δυνάμεις (βλ.ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που όχι μόνο έσπειραν αυταπάτες για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πανηγύριζαν στην εκλογή της και διάλεξαν να είναι το πλευρό της κυβέρνησης και τμημάτων του κεφαλαίου στο δημοψήφισμα, αλλά πρόσφεραν και πολύτιμο άλλοθι στα νέα μνημόνια του ΣΥΡΙΖΑ, στα νέα μέτρα σφαγής του λαού και στην προσπάθεια απόσπασης της συνενοχής του.

Ο επίλογος της ιστορίας είναι λίγο-πολύ γνωστός. Δεν πέρασε ούτε ένα 24ωρο από το δημοψήφισμα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ζήτησε εξουσιοδότηση για να διαπραγματευτεί το 3ο μνημόνιο σε συνεδρίαση συμβουλίου πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλο, με όλα τα πολιτικά κόμματα -πλην ΚΚΕ- να συμφωνούν σε κοινό ανακοινωθέν.

Μετά την ολοκλήρωση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας, σε δήλωσή του, τόνισε ότι το ΚΚΕ διαφώνησε συνολικά με το κοινό ανακοινωθέν, που συμφώνησαν τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα προσθέτοντας ότι δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανένας κανέναν να πάει να υπογράψει νέα μνημόνια, νέα επώδυνα μέτρα για το λαό.

Λίγες ώρες μετά, ο Αλέξης Τσίπρας, σαν έτοιμος από καιρό, ετοίμασε βαλίτσες για Βρυξέλλες και μετά από μία 17ωρη "ηρωϊκή διαπραγματέυση" έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του σε ένα ακόμη μνημόνιο και σε σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Αποδείχτηκε έτσι ότι στήθηκε ένα σκηνικό στην πλάτη του λαού που και τα δύο αποτελέσματα, το ΟΧΙ και ΝΑΙ, οδηγούσαν σε ένα αποτέλεσμα με το ίδιο αντιλαϊκό πρόσημο…

🔴   H πείρα να αξιοποιηθεί... 🔴  

Σήμερα, 6 χρόνια μετά, η πείρα και τα συμπεράσματα εκείνης της περιόδου πρέπει να αξιοποιηθούν από τον λαό και τη νέα γενιά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαργύρωσε τον ρόλο για τον οποίο επιλέχθηκε και στηρίχτηκε από το σύστημα, τους επιχειρηματικούς ομίλους, κέντρα των ΗΠΑ και της ΕΕ, ήδη πριν από το 2012. Κατάφερε να παγιδεύσει τον λαό στην αποδοχή των θυσιών για το κεφάλαιο με τη μορφή νέων μνημονίων, όπως και στη μη αμφισβήτηση των προηγούμενων. Κατάφερε η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση να μην πάρει ριζοσπαστικούς δρόμους, να μην οδηγήσει σε αμφισβήτηση του ίδιου του συστήματος.

Με την ψήφο του λαού τον Σεπτέμβριο του 2015 και με το επιχείρημα «καλύτερα εμείς, παρά οι άλλοι», κατάφερε να πάρει την έγκριση για να προχωρήσει αποφασιστικά στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής: Την αύξηση της φορολογίας στα λαϊκά στρώματα, τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την τεράστια φορολογική επιβάρυνση στους μικρούς επαγγελματίες, τις ιδιωτικοποιήσεις, τους πλειστηριασμούς, τον περιορισμό των δικαιωμάτων κ.λπ.

Το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ, γιατί η απόσταση που χώριζε το «μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ» από το «μνημόνιο της τρόικα» ήταν πολύ μικρή. Η εξέλιξη αυτή ήταν η «χαριστική βολή» σε όποιες ριζοσπαστικές διαθέσεις υπήρχαν στον λαό και μεθοδικά και συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ ...οδήγησε στον συμβιβασμό. Ήταν η αποθέωση της απογοήτευσης, της μοιρολατρίας και της παραίτησης, της λογικής του «τίποτα δεν μπορεί να γίνει», που συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια και που ευθύνεται για τη συντηρητικοποίηση των λαϊκών και νεανικών διαθέσεων.

Το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, όπως ακριβώς προειδοποιούσε το ΚΚΕ, απέδειξε γι’ άλλη μια φορά -με οδυνηρό για πολλούς τρόπο- ότι τα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας δεν “παντρεύονται” με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Τα κέρδη των λίγων προϋποθέτουν το τσάκισμα των πολλών και αυτό είναι το περιεχόμενο των μνημονίων και της πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων, όπως κι αν ονομάζονται… Είναι η ίδια η λειτουργία του καπιταλισμού.

🔻  ΚΟΜΕΠ: Η στρατηγική σημασία της άρνησης συμμετοχής του ΚΚΕ σε αστική κυβέρνηση (2012-2015)

Ιούλης 2021: Προγραμματική Συνδιάσκεψη Συριζα - στο κλαρί!

 

 

 

Σύριζα: Στρογγυλέματα με ψηφιακό άλμα και η μπάλα στο κέντρο με τον Τσίπρα αριστερό εξτρέμ

Ενώ ο προεκλογικός συναγερμός της Παρασκευής στο Κατράκειο καλά κρατεί, το παιχνίδι –όπως αναμενόταν γύρισε στην «ταλαιπωρημένη μεσαία τάξη» με τον Τσίπρα να κρατάει διακριτικά, αλλά χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης τη θέση του πρώτου βιολιού στο σόου.

Εκκλήσεις και αντ-εκκλήσεις (με υποβόσκουσες τις αντεγκλίσεις) για «εξωστρέφεια» και άνοιγμα στην κοινωνία, από ένα κόμμα προγραμματικής σύγκλισης του Όλοι_Μαζί_Μπορούμε απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος, με δυσδιάκριτα τα ανοιχτά εσωκομματικά επίδικα για τους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ.

«Προεδρικοί» και «ομπρελοφόροι» προσπάθησαν να κερδίσουν πόντους, οι με πρώτοι μιλώντας για σύμπλευση με την κοινωνία που βράζει, οι δε άλλοι (Ευκλείδης Τσακαλώτος) ζητώντας ξεκάθαρες διαδικασίες στο κόμμα χωρίς αρχηγούς και κουτσαβάκια (και με τα απαραίτητα χτυπήματα κάτω από τη μέση -ο Λάμπρου πχ. θυμήθηκε τότε που ο Τριανταφυλλίδης είχε χαρακτηρίζει «γκρουπούσκουλο του 3%» τον ΣΥΡΙΖΑ και του το πέταξε, εν μέσω αμηχανίας και θυμηδίας)

Εμφανής η προσπάθεια να στραφεί η συζήτηση στην αναπροσαρμογή της τακτικής απέναντι στη Νέα Δημοκρατία (δεδομένου ότι σε επίπεδο στρατηγικής η σύμπλευση βγάζει μάτι), με όρους όχι πολιτικούς αλλά με τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων (προβάδισμα Μητσοτάκη).
Την ώρα που (πχ.) ο Φίλης (με ιδεολογήματα «σε βάθος» που ακόμα και οι μεγάλοι αναλυτές αδυνατούν να συλλάβουν) ανέφερε ότι «η κυβέρνηση αυτή επιχειρεί να ανασυγκροτήσει τον αστισμό σε κοινωνικό -οικονομικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτισμικό-ιδεολογικό» (και χειροκρότησε ο Λιάκος) Αχτσιόγλου και Μαριλίζα, αναζητούσαν νέους δρόμους μιας «επικαιροποιημένης  συμμαχίας εργατικής και μεσαίας τάξης» και ο Τσίπρας σφύριζε αδιάφορα μιλώντας για το «πρωτόγνωρό ψηφιακό άλμα στις εσωτερικές διαδικασίες»
Ο (εξοβελισμένος) Πάνος Σκουρλέτης είπε ότι «δεν πρέπει να αναπαραχθεί η λογική του συναινετικού δικομματισμού», ο δε Νίκος Μπίστης με το μυαλό στην καρέκλα και οσφραινόμενος ως λαγωνικό 24Κ το γενικός «άρωμα» εκλογών που επικρατούσε, τόνισε ότι «απαιτείται μια πλατιά πολιτική και κοινωνική συμμαχία η οποία από την κάλπη της απλής αναλογικής θα βγάλει μια κυβέρνηση που θα αντικαταστήσει αυτή της Νέας Δημοκρατίας».

Τσίπρας:
«Κλίνατε επ΄αριστερά –στοχεύσατε Κέντρο»

Αφού ξεκίνησε με το «πετύχαμε τη συνδιάσκεψη ένα σημαντικό ψηφιακό άλμα στις εσωτερικές μας διαδικασίες -έτσι που θα μπορούμε πλέον να γίνουμε πιο παραγωγικοί και πιο ουσιαστικοί στις εσωτερικές μας δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου και απόφασης», προαναγγέλλοντας την ηλεκτρονική λειτουργία του Συριζα ως «Προοδευτική Συμμαχία» (δηλ. με κουμπιά του smart phone –στο διάλειμμα μεταξύ coppa euro και παραγγελίας πίτσας από τα διάφορα e-foods) και διακόπτοντας κάθε τόσο με ένα εμφαντικό συντρόφισσες και σύντροφοι, πήγε στο «προγραμματικό άλμα» λέγοντας:
«Πετύχαμε το σημαντικό κρίσιμο Προγραμματικό άλμα… Τώρα ξέρουμε τι θέλουμε αλλά ξέρει και η ελληνική κοινωνία... ξέρει ο εργαζόμενος ότι δε θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να ξαναβρεθούμε σε καρέκλες εξουσίας αλλά για να έχει ανθρώπινες σχέσεις εργασίας. Με αξιοπρεπή μισθό και δικαιώματα. Για να πάει ο κατώτατος στα 800 ευρώ    και να συμπαρασύρει αυτό όλες τις μισθολογικές βαθμίδες (γιατί τόσο λίγο ρε Αλέξη; Έλεγες 751 και μετά μούγκα στη στρούγκα. Κάντο κάτι τις παραπάνω: Τσάμπα είναι)

(και συνέχισε –θαυμάστε θράσος)
Ξέρουν τόσο οι πολίτες που αγωνιούν για την ίδια τους τη ζωή με τη πανδημία αλλά και οι υγειονομικοί μας που δίνουν τη μάχη στη πρώτη γραμμή ότι θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να αναμορφώσουμε το ΕΣΥ.
Για να φτιάξουμε μαζί ένα νέο ΕΣΥ με έμφαση στη πρωτοβάθμια, με καλύτερους μισθούς και κίνητρα για τους νέους γιατρούς. Με αναγνώριση του ρόλου και της προσπάθειας των ανθρώπων του.
Ξέρει ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης, ότι θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να στηρίξουμε τις δυνατότητες να υπάρχουν. Να μείνουν οι επιχειρήσεις τους στη ζωή και να στηριχτούν.
Ξέρουν οι νέοι και οι νέες, ότι θέλουμε να νικήσουμε για να στηρίξουμε τα όνειρα και τις ανάγκες τους. Ξέρουν όλοι οι Έλληνες πολίτες ότι θέλουμε να νικήσουμε τη Δεξιά για να επιστρέψει η δικαιοσύνη στο τόπο.

Ευτυχώς που δεν είμαστε εμείς

Αναφερόμενος στην πανδημία, -αναφορικά με την κυβέρνηση ανέφερε
«Απέτυχε και στην πανδημία. Ευτυχώς βέβαια που δεν είχαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να την διαχειριστεί. Όχι γιατί δε θα τα κατάφερνε καλύτερα. Ούτε γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχαμε ενισχύσει το ΕΣΥ και άρα πιθανότητα θα είχαμε πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά για έναν λόγο.
Γιατί αν είχαμε τον ΣΥΡΙΖΑ θα είχαμε στην αντιπολίτευση τη πιο ακραία λαϊκιστική αντιπολίτευση που είχε ποτέ ο τόπος: Την αντιπολίτευση του κου Μητσοτάκη.
Και άρα θα είχαμε μια αντιπολίτευση που δε θα δίσταζε, όπως έκανε στο Μάτι, όπως έκανε στη Μανδρα (;;), να πάρει τις πιο ακραίες θέσεις -να συμπορεύεται με συνωμοσιολόγους και ακραίους…

Η μπάλα στη σέντρα

(με «αυτοκριτικό» πνεύμα)
«Και χρειάζεται να τους πείσουμε ότι όχι μόνο θέλουμε αλλά και μπορούμε. Ότι τώρα είμαστε ωριμότεροι γιατί μάθαμε από τα λάθη μας και γιατί πλέον όχι μόνο θέλουμε αλλά και ξέρουμε πως να υλοποιήσουμε τα θέλω μας. Με ένα ριζοσπαστικό αλλά ταυτόχρονα και υλοποιήσιμό πρόγραμμα και σχέδιο.
Άκουσα πολλούς από τους συνέδρους να αναρωτιούνται αν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πρέπει να πάει δεξιά ή αριστερά. Εγώ θα απαντήσω όπως το νιώθω.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει δεν αρκεί να κερδίσει μόνο όσους πολίτες αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί και ριζοσπάστες, πρέπει να κερδίσει αυτό που ονομάζουμε μεσαίο χώρο. Αυτούς που ενδεχομένως (αδόκιμα) να αυτοχαρακτηρίζονται πολίτες του κέντρου.
Άρα ναι πρέπει να κερδίσουμε το κέντρο. Ναι. Αλλά πως κερδίσουμε το κέντρο; Με κεντρώες πολιτικές; Με πολιτικές του μέσου όρου;
Θα είμαι πολύ σαφής. Δε κερδίζεται έτσι το Κέντρο. Αν θέλουμε να κερδίσουμε το Κέντρο πρέπει να στρίψουμε αριστερά. Και αυτό το κάνουμε όχι με ανούσιες αυτοαναφορικές προτάσεις και συνθήματα. Αλλά με τον προγραμματικό μας λόγο. Με ένα πρόγραμμα βαθιά ριζοσπαστικό αλλά ταυτόχρονα και ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο.
Όλα όσα λεμε, είναι υλοποιήσιμα. Είναι μια ριζικά διαφορετική συνταγή από αυτή που μας οδήγησε στη κρίση. Αλλά είναι και η συνταγή που ολοένα και περισσότεροι σε όλο το κόσμο, ακόμη και η κυβέρνηση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, αναδεικνύουν ως αναγκαία προυπόθεση για να βγούμε από τη κρίση.»

Απύθμενο θράσος

«Και έρχομαι στο μείζον θέμα της αξιοπιστίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έκανε και λάθη. Αλλά κυβέρνησε παραλαμβάνοντας μια χώρα χρεοκοπημένη, στις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

• Έβγαλε όμως τη χώρα από την επιτροπεία.
• Ρύθμισε το χρέος.
• Άφησε γεμάτα τα δημόσια ταμεία.
• Επανέφερε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις
• Αύξησε το κατώτατο μισθό
• Μείωσε κατά δέκα μονάδες την ανεργία με 360.000 νέες θέσεις εργασίας.
• Στήριξε τα Δημόσια νοσοκομεία, έδωσε πρόσβαση στους ανασφάλιστους
• Στήριξε τα δημόσια σχολεία και τα πανεπιστήμια, αναμόρφωσε τη τριτοβάθμια εκπαίδευση
• Προσέλαβε καθηγητές και αύξησε τους φοιτητές.
• Δε προσέλαβε αστυνομικούς και δεν έβαλε φραγμούς.

Στις σημερινές συνθήκες (χάρη σε μας), δεν υπάρχει η τρόικα. Δεν υπάρχει το Σύμφωνο σταθερότητας με τους αυστηρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Υπάρχει φτηνός δανεισμός γιατί ρυθμίσαμε το χρέος. Υπάρχουν οι πόροι του Ταμείου ανάκαμψης. Οι δυνατότητές μας είναι πολλαπλάσιες. Και για αυτό είναι ασυγχώρητη η στάση της σημερινής κυβέρνησης.

Με το βλέμμα στην κάλπη

(και σαν γνήσιος τυμβωρύχος)
Θέλω να κλείσω αυτή στη συνδιάσκεψη που εγώ την αισθάνομαι σα μια νέα αρχή στη προσπάθειά μας με τους στίχους ένα αγαπημένο ποίημα του Ρίτσου, έτσι όπως μου ήρθε κάποια στιγμή στο μυαλό παρακολουθώντας μια πολύ ουσιαστική και παραγωγική συζήτηση τις τελευταίες δύο μέρες.

Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Κλείνοντας, ο Τσίπρας επισήμανε:

«Η συνδιάσκεψή μας, οι προγραμματικές μας θέσεις, η διαδρομή μας, επικυρώνει τον πυρήνα της πολιτικής και της ηθικής μας:
Είμαστε εδώ για να ενώσουμε όχι για να διχάσουμε.
Να ενώσουμε στην αλλαγή και όχι στην υποταγή.
Να ενώσουμε για ένα άλμα στο αύριο και όχι μια επιστροφή στο χτες.
Να ενώσουμε στην εκλογική νίκη και την απαρχή μιας νέας πορείας.
Να ενώσουμε τους εργαζόμενους, τους νέους, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες, τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, τους φωτισμένους διανοούμενους, κάτω από τη σημαία της δικαιοσύνης.
Να ενώσουμε την κοινωνία στη διεκδίκηση της δικαιοσύνης παντού…
Η χαμαιλεοντική τακτική σε όλο της το μεγαλείο!
Τα υπόλοιπα για το Τσιπρέικο στο διαδίκτυο –και όποιος αντέξει …. (όπου προβάλλεται ασταμάτητα η «επανάστασή του»- με πηχυαίους τίτλους, την ώρα που η ίδια η Τράπεζα Ελλάδος προειδοποιεί για νέα λουκέτα ανεργία και ματωμένα πλεονάσματα, προχωράει στα μουλωχτά η αντιδραστική τομή στην εκπαίδευση και το ταξικό κίνημα βρίσκεται σε θέσεις μάχης ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση οργανώνοντας την πάλη σε Αθήνα -12 Ιούλη και Θεσσαλονίκη -7 Ιούλη)

Συριζα: Διεργασίες, χαμαιλεοντισμοί και ...τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!

Την «Προγραμματική» του Συνδιάσκεψη πραγματοποιεί από χτες και το Σ|Κ ο ΣΥΡΙΖΑ, ως υποκατάστατο του συνεδρίου που έχει αναβληθεί για άγνωστο χρόνο, προκειμένου να επικυρώσει και όσα η επιτροπή προγράμματος έχει κάνει μέχρι σήμερα και
Στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για την απαρχή μιας μάχης «με στόχο να ηττηθεί η κυβέρνηση της δεξιάς του κ. Μητσοτάκη»..
Προβλέπονται να γίνουν παράλληλα 6 «τραπέζια» με θέματα Οικονομία, Περιβάλλον, Εργασία, Κοινωνικό Κράτος, Πολιτισμός και Kράτος-θεσμοί-δημοκρατία.

Ήδη –όπως κάνει συνεχώς το τελευταίο διάστημα, υπόσχεται «ανανέωση της ανανέωσης» με 10άδες ΘΑ –μεταξύ άλλων πως θα καταργήσει όλο το αντιλαϊκό, αντεργατικό πλαίσιο που διατήρησε ή θεσμοθέτησε όταν ήταν στην κυβέρνηση ως 1^η & 2^η φορά «αριστερά».

Από την πλευρά της η ΝΔ σχολίασε με τον συνήθη παρελκυστικό τρόπο λέγοντας «αν απέδειξε κάτι με το παραλήρημά του, επαναλαμβάνοντας όλα τα απίθανα που έχει πει τους τελευταίους μήνες, ο κ. Τσίπρας, είναι ότι δεν έχει αντιληφθεί τίποτα από αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια στη χώρα» και ότι «ζει σε μια δική του εικονική πραγματικότητα και βλέπει παντού εικόνες καταστροφής, τις οποίες κρύβουν σκοτεινές δυνάμεις από τους πολίτες, οι οποίοι επίσης παραπλανημένοι δεν αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει»
Μάλιστα στην ανακοίνωσή της η Νέα Δημοκρατία –επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για κοκορομαχία και στάχτη στα μάτια του κόσμου, ανέφερε με έμφαση: «ο κ.Τσίπρας μάλιστα έφθασε στο σημείο, υπερασπιζόμενος τον κ.Πολάκη να καταγγείλει τη ΝΔ ότι βρίσκεται πίσω από το μπλοκάρισμά του λογαριασμού του στα social media -προφανώς του διαφεύγει ότι ο τελευταίος λογαριασμός που η ΝΔ θα ήθελε ποτέ να μπλοκαριστεί, είναι αυτός του κ.Πολάκη (για ευνόητους λόγους)»…

Τέλος στην ένταση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο!

«Νέο κοινωνικό συμβόλαιο», «ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή», «διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας» (με επιδοτήσεις στην εργοδοσία) νέα «κοινωφελή προγράμματα (ανακύκλωση ανεργίας) στόχος «να καταφέρουμε να γίνουμε Ευρώπη» (με πυροτεχνήματα περί αύξησης του κατώτατου μισθού και «πιλοτικής» εφαρμογής –υπό προϋποθέσεις του 35ωρου).
Συνεχίζοντας τα αμίμητα αφηγήματα ως «ρεαλιστής» αντισυστημικός ριζοσπάστης για τα τανκς της ΝΔ στους δρόμους με τον Συριζα στα οδοφράγματα.
«Επανάσταση» λοιπόν με εγκώμια –μετά τον «διαβολικά καλό» Τραμπ, στο «μοντέλο Μπάιντεν» που «βάζει τέλος στην ένταση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο» (!)

Ανάρτηση Τσίπρα στο Τουίτερ

Θυμίζουμε πως Μητσοτάκης και Τσίπρας, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών τοποθετήθηκαν με  «ευρεία συναντίληψη» όπως τόνισε εμφαντικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, συνοψίζοντας τις θέσεις των δύο κομμάτων πάνω στους 6 άξονες που εισηγείται για τη θεμελίωση του «νέου παραγωγικού μοντέλου» στο ίδιο περίπου μοτίβο με τα 6 θεματικά «τραπέζια» της –σε εξέλιξη προγραμματικής συνδιάσκεψης του Συριζα:   αναβάθμιση της ικανότητας της χώρας στην καινοτομία και των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού με «αναβάθμιση της βιομηχανίας» λέει ο ΣΕΒ Οικονομία-Εργασία-Κοινωνικό Κράτος το Τσιπρέικο, «προσέγγιση των επιχειρήσεων με την κοινωνία», οι πρώτοι Kράτος-θεσμοί-δημοκρατία οι άλλοι...
3^ος άξονας είναι η «πράσινη ανάπτυξη», και εκεί εντοπίζεται συμφωνία, απλά ο ΣΕΒ προσθέτει «να μην ανέβει το ενεργειακό κόστος για τις ελληνικές βιομηχανίες»
Να σημειώσουμε εδώ πως στο «σχέδιο προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία» διαπιστώνεται πως «η πράσινη μετάβαση αποτελεί το κατ' εξοχήν πεδίο πολιτικής σύγκρουσης της Δεξιάς και της Αριστεράς» και ... «απέναντι στην μετάβαση μέσω των αγορών και της όξυνσης των ανισοτήτων, η Αριστερά προκρίνει τη στρατηγική της Ενεργειακής Δημοκρατίας και οριοθετεί τη μετάβαση με κοινωνικούς, συμμετοχικούς, τοπικούς και δημοκρατικούς όρους» (sic!).
Κοινωνικής με τη διασφάλιση των κοινωνικών δικαιωμάτων της εργασίας, συμμετοχικής με την επιλογή της ισοδύναμης συμμετοχής των πιο αδύναμων στρωμάτων, τοπικής με την ανάδειξη της τοπικότητας ως πεδίου σχεδιασμού και πραγμάτωσης της πράσινης μετάβασης, δημοκρατικής καθώς θα διασφαλίζει τη συμμετοχή στη διαβούλευση και στη λήψη αποφάσεων όλων των κοινωνικών ομάδων και των τοπικών θεσμών... (απορία ψάλτου βηξ)
Όσον αφορά την «ψηφιακή μετάβαση» (4^ος πυλώνας του ΣΕΒ) ε…ε, εκεί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό και ο πρόεδρος δεν έκανε άλλο από το να εξάρει το έργο των αντίστοιχων κυβερνήσεων και κομμάτων, χαρακτηρίζοντας «εντυπωσιακά τα βήματα που έγιναν στην οικονομία και στο κράτος».

Σε φόντο κόκκινο...

Το συνέδριο που δεν έγινε

Πέρα από όσα ήδη αναφέραμε, το προηγούμενο διάστημα καταγράφηκε έντονη κινητικότητα στις εσωκομματικές διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ, με κύρια χαρακτη­ριστικά –μεταξύ άλλων την εμφάνιση της «Ομπρέλας», ως κίνησης που θα συνέ­νωνε διάφορες πλευρές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, τη συ­γκρότηση της «Ριζοσπαστικής Εναλλακτικής Ενότητας» (ΡΕΝΕ), ως νέ­ας τάσης - στρατόπεδο των λεγάμενων «τσιπρέικων-προεδρικών», την παρέμβαση, με σχετικό κείμενο, των στελεχών της «Γέφυρας», που προωθούν τη συνεργασία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, σχέδιο παρεμβάσεων με παρουσίαση θεματικών του προ­γράμματος ΣΥΡΙΖΑ και του σχεδίου «Αντι-Πισσαρίδη», κυρίως σε πε­ριφερειακές εκδηλώσεις κά

Η συζήτηση γύρω από το λεγόμενο «μετασχηματισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, σε «Προοδευτική Συμμαχία» η οποία άνοιξε από τον Τσίπρα αμέσως μετά από την εκλογική ήττα του 2019, έχει αποτελέσει όλο αυτό το διάστημα «χαλί» πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται οι διεργασίες ευρύτερα για την αναμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου.
Η εκδήλωση της νέας διεθνούς κρίσης και το σύνθετο περιβάλλον των οξυμένων ανταγωνισμών στην περιοχή διαμορφώνουν ένα νέο έδαφος για την αστική διαχείριση, πάνω στο οποίο καλούνται να προσαρμο­στούν όλες οι αστικές δυνάμεις, με τη συζήτηση να αφορά τους όρους και τη βέλ­τιστη προσαρμογή της σοσιαλδημοκρατίας, με στόχο και τον εγκλω­βισμό λαϊκών-εργατικών τμημάτων.

Από αυτήν τη σκοπιά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η ανάγκη μετασχη­ματισμού και διεύρυνσης για το ΣΥΡΙΖΑ θα ανέκυπτε ανεξαρτήτως ηγεσί­ας –που προς το παρόν δεν αμφισβητείται, εσωκομματικών συσχετισμών και ομαδοποιήσεων. Εξάλλου, η εσω­κομματική συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά κάποια «σύγκρουση» στο επίπεδο της στρατηγικής ανάμεσα σε εκ διαμέτρου αντίθετους πόλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ εστιάζουν στην προ­σπάθεια πειστικού διαχωρισμού από τη ΝΔ σε συνθήκες ευρείας υιοθέ­τησης κεϊνσιανών μέτρων. Σε προηγούμενη φάση ο διαχωρισμός μετα­ξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διευκολυνόταν από το πλαστό δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», ενώ στη σημερινή φάση δεσπόζει η σύγκλιση των λεγάμε­νων φιλελεύθερων και των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων στην προσφυγή στην επεκτακτική δημοσιονομική πολιτική για την καπιταλιστι­κή ανάκαμψη.

Η αντικειμενική δυσκολία του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως η πιο αποτε­λεσματική δύναμη αστικής διαχείρισης οξύνει τις αντιφάσεις και στην πολιτική του: Από τη μία προσπαθεί να εμφανίζεται ως αξιόπιστη κυβερνητική λύση για την αστική διακυβέρνηση και από την άλλη προ­σπαθεί να ενσωματώνει ριζοσπαστικές και αγωνιστικές διαθέσεις.

Για να μπορέσουν να αναπτερώσουν τις αυταπάτες για μια νέα «αριστερή φιλολαϊκή κυβέρνηση», αντιλαμβάνονται ότι χρειάζεται να πάρουν αποστάσεις από το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (εξάλλου έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον το επιχείρημα ότι το παραχθέν αντιλαϊκό κυβερνητικό έργο, τα μνημόνια κλπ. επιβλήθηκαν από τους δανειστές και «δεν είναι στην ιδιοκτησία του»)
Γι αυτό προκρίνουν το σύνθημα «την επόμενη φορά διαφορετικά»,  αναφέροντας: «Κρίσιμο ζήτημα είναι να εντάσσουμε την αντιπολιτευτική μας τακτική σε έναν ευρύτερο προγραμματικό ορίζοντα, πειστικό στο βαθμό που καταθέτουμε εναλλακτικές προτάσεις, οι οποίες μας δεσμεύουν στη “δεύτερη φορά Αριστερά"… η επαγγελία ότι “την άλλη φορά θα είναι διαφορετικά” για τη διακυβέρνηση της Αριστερός έχει σημασία και μπορεί να δημιουργήσει νέα ελπίδα και έμπνευση μόνο μέσα από τη συλλογική και ολόπλευρη προετοιμασία από σήμερα»

Τις επόμενες μέρες σίγουρα θα αποκαλυφθεί παραπέρα η χαμαιλεοντική τακτική, που με εκφράσεις  του είδους «καθεστωτική δυστοπία» που «δεν αξίζει στη σύγχρονη Ελλάδα», «lockdown στη Δημοκρατία» και άλλα παρόμοια, παρουσιάζει τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται ως «απόκλιση» από την «κανονικότητα», τη στιγμή που τα μέτρα αυτά ικανοποιούν πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου.
Αυτές δηλαδή που υλοποίησε μέχρι κεραίας η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρά τις διακηρύξεις ότι θα «έσκιζε τα μνημόνια». Τις αξιώσεις αυτές υπηρετεί και με τις προγραμματικές του δεσμεύσεις, θέτοντας στο επίκεντρο την ανάγκη επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη, μέσα από ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» υποταγής του λαού στους στόχους του κεφαλαίου.

 

 

ΣΥΡΙΖΑ: όπου ακούς πολλά κεράσια... κράτα μικρό καλάθι!

«Το εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη μαθηματικά θα ψηφιστεί όσο μαζική και αν είναι η απεργία». Ποιος τα λέει αυτά;
Ούτε ο Κ. Χατζηδάκης, ούτε ο Αδ. Γεωργιάδης, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αυτός που δηλώνει σίγουρος ότι η κυβέρνηση θα τα ...καταφέρει να περάσει το νομοσχέδιο - έκτρωμα είναι ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης!
Και όπως εξηγεί στο Twitter, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη λύση: «Πρέπει να στηρίξουν τις πολιτικές δυνάμεις που όχι μόνο θα αντιπαλέψουν, αλλά και που μπορούν να αλλάξουν αυτούς τους αντεργατικούς νόμους ως κυβερνητική πλειοψηφία»!

Αυτό το σαμποτάρισμα στην απεργία λίγα 24ωρα πριν από την πραγματοποίησή της από τον ΣΥΡΙΖΑ... έχει να κάνει με την πάγια ταχτική του απαξίωσης των εργατικών αγώνων αβαντάροντας πρακτικά την απεργοσπασία...
Είναι ευθεία ομολογία ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η αντίθεση στο νομοσχέδιο συμπυκνώνεται στη διεκδίκηση της κυβερνητικής καρέκλας, στην εξαπάτηση δηλαδή για ακόμα μια φορά των εργαζομένων για να ψηφίζει ξανά «με ένα νόμο κι ένα άρθρο» νέα μνημόνια και αντεργατικά μέτρα.
Οσο για την εργοδοσία; Αυτή κι αν τρίβει τα χέρια της που έχει δυο παίκτες ισάξιους: Ο ένας να νομοθετεί κι ο άλλος να νουθετεί τους εργαζόμενους να μην πιστεύουν στη δύναμή τους και στην πάλη τους αλλά μόνο σε «καλούς διαχειριστές»... Σε κάτι τέτοιους και στα αφεντικά έχουν την ευκαιρία να απαντήσουν οι εργαζόμενοι αύριο Πέμπτη στην απεργία, διαλύοντας κάθε προσδοκία ότι τους έχουν στο χέρι...

Έσκασε μύτη και το «ανέκδοτο»...

Δεν ξέρουμε αν το «έπος» Κυρίτση σχετικά με το τι γυρεύει «η αλεπού στο παζάρι» των λαϊκών κινητοποιήσεων έπεισε τους πλέον δύσπιστους από την αστική τάξη, πάντως η «Αυγή» επανήλθε χτες με... διευκρινιστικό άρθρο του Κ. Πουλακίδα, για να ξεκαθαρίσει πως κι αυτά ακόμα τα ανέκδοτα περί «ξηλώματος» των αντιλαϊκών νόμων από μια μελλοντική κυβέρνησή του εντάσσονται στην κατηγορία... λέμε και καμιά ιστορία, να εγκλωβίζουμε και κανέναν άνθρωπο.
Κι έτσι ο αρθρογράφος έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως αν υπάρχει και κανείς που να πιστεύει πως «κάποια στιγμή θα φύγουν (ή θα τους διώξουν), θα έρθει ο επόμενος και θα τα πάρει πίσω επιστρέφοντάς μας στο 2019 (...) Δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Ο αντεργατικός νόμος, η πανεπιστημιακή αστυνομία, η εκχώρηση του ΕΣΥ στους ιδιώτες (...) δημιουργούν νέα δεδομένα. Αρνητικά δεδομένα.
Η επόμενη κυβέρνηση θα πατήσει σε λασπωμένο έδαφος (σσ. η πάλαι ποτέ «καμένη γη» του ΠΑΣΟΚ θυμάστε;). Και μάλιστα όσο περισσότερο διατηρούνται τα αρνητικά δεδομένα τόσο περισσότερο καθίσταται δύσκολο να ανατραπούν και να βγει η χώρα από τον βούρκο που την έριξε ο Μητσοτάκης. Άλλωστε ο ίδιος ο Μητσοτάκης φροντίζει να κάνει τις νεοφιλελέδικες μεταρρυθμίσεις του κάτι σαν μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, καθώς συνδέει τη χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάπτυξης με τη διατήρηση και την πρόοδό τους».
Τι να κάνουν οι άνθρωποι; Με δεμένα τα χέρια θα πέσουν ξανά στο βούρκο του συστήματος, θα «αμαρτήσουν για το παιδί τους» για να «υπερβούν» και τα νέα μνημόνια εφαρμόζοντάς τα...

Με πληροφορίες από τη στήλη «Από Μέρα σε Μέρα» του σημερινού Ριζοσπάστη

Αυτοί στον κόσμο τους, εμείς στον δικό μας 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι οι αδύναμοι κρίκοι της κυβέρνησης

(ειδήσεις στην «καρφίτσα» από τα αστικά ΜΜΕ)
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει με σφοδρότητα την επίθεση στην κυβέρνηση για τον πόλεμο των μαφιόζικων συμμοριών.
Προεκλογικά –λέει ο Αλέξης, ο πρωθυπουργός είχε κάνει «σημαία» του την πάταξη της ανομίας. Τώρα αντί για «νόμο και τάξη», βλέπουμε έξαρση της εγκληματικότητας.
Το γεγονός ερμηνεύεται ως μεγάλη κυβερνητική αποτυχία σε ένα θέμα που το κοινό της Νέας Δημοκρατίας αξιολογεί πολύ ψηλά.
Η Κουμουνδούρου εκτιμά ότι η έξαρση της εγκληματικότητας συνιστά μείζον κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα.

— Για όσους δεν το γνωρίζουν το παγκοσμίου φήμης παιχνίδι «ο πιο Αδύναμος Κρίκος», που ξεκίνησε την πορεία του από το BBC, έχει μεταδοθεί σε περισσότερες από 54 χώρες σε όλο τον κόσμο και το φερε ο Σκάι, μήπως τσιμπήσει τηλεθέαση.
Πρόκειται για παιχνίδι «γνώσεων και στρατηγικής», όπου οι παίκτες καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις χωρίς να σπάσουν την «αλυσίδα» υπό την πίεση του χρόνου αλλά και του συντονιστή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί αυτή τη στιγμή τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη «αδύναμο κρίκο» της κυβέρνησης –χωρίς να ζητάει παραίτησή του εκτιμώντας ότι κάτι μπορεί να βγει κι από κει, έτσι το δίπολο αστυνομοκρατία-εγκληματικότητα κατέχει κεντρική θέση στον «αντιπολιτευτικό» του λόγο
Από κοντά σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ο Πάνος Σκουρλέτης επισήμανε: «Η αστυνομία δεν είναι για να κυνηγάει τη νεολαία στις πλατείες, δεν είναι για να πουλάει “τσαμπουκά” στους εργαζόμενους όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Η αστυνομία είναι για να δημιουργεί το αίσθημα της ασφάλειας στους πολίτες, κατά αυτών που απειλούν τη ζωή μας»
Στο μεταξύ ο Νάσος Ηλιόπουλος μέσω faceBook ανέβηκε «στα κεραμίδια» δηλώνοντας:
«Τη στιγμή που το οργανωμένο έγκλημα πραγματικά “αλωνίζει” στη χώρα –μέσα σε δύο μέρες είχαμε δύο μαφιόζικου τύπου δολοφονίες-προτεραιότητα της κυβέρνησης φαίνεται ότι είναι η καταστολή και η αστυνομία στα πανεπιστήμια. Στην ίδια λογική, η ΝΔ έχει δημιουργήσει τρία σώματα ειδικών φρουρών –ανθρώπων που δεν έχουν περάσει από αστυνομικές σχολές και δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση για να αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα»

Έτσι, αφού τις προηγούμενες μέρες στήθηκε ένα «παιχνίδι» διαρροών και διαψεύσεων, για την προκήρυξη 400 θέσεων για τις λεγόμενες «ομάδες προστασίας» των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ), τα «ΝΕΑ» καθησύχαζαν ότι αυτές θα εμφανιστούν στα Ιδρύματα «πολύ μετά τον Σεπτέμβρη», για λόγους που επίσημα διατυπώνονται ως «διεκπεραιωτικοί», αλλά στην ουσία πρόκειται για κυβερνητική επιλογή για να μη γίνουν τα ΑΕΙ εστία περιττών εντάσεων.
Με αφορμή το δημοσίευμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «για να χαϊδέψετε το συντηρητικό σας ακροατήριο, ορίζετε και ψηφίζετε νόμους, τους οποίους όμως δεν μπορείτε να εφαρμόσετε», ενώ φίλα προσκείμενα μέσα ενημέρωσης εγκαλούσαν την κυβέρνηση για ανακολουθία και παλινωδίες!
Στο ίδιο πνεύμα, το ΜέΡΑ25 και το ΠΑΣΟΚ έκαναν λόγο για «ψηφοθηρικούς» και «ανεφάρμοστους» νόμους, επαναφέροντας ουσιαστικά την «κριτική» που είχαν κάνει κατά την ψήφιση του νόμου, όπου δεν διαφωνούσαν στην ουσία με την πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά με το πού θα υπάγεται και με τον τρόπο υλοποίησής της.
Στα παρασκήνια το αστικό κράτος εξοπλίζεται τεχνολογικά, επιστρατεύοντας ακόμη και ηχητικό κανόνι για καταστολή διαδηλώσεων με «μη θανατηφόρα όπλα», όπως οι πλαστικές σφαίρες και οι χειροβομβίδες κρότου – λάμψης (που έτσι κι αλλιώς, αποτελεί μέρος του δόγματος κατά του εχθρού-λαού στην ΕΕ και σε άλλα αστικά κράτη).