Αλήθειες και ψέματα _Για τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό

Πλησιάζουμε σε εκείνες τις κρύες μέρες του 1991, όταν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υποστέλλονταν από την κορυφή του Κρεμλίνου όταν το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο – η ταξική πατρίδα κάθε εργάτη – λύγιζε κάτω από το βάρος της αντεπανάστασης.

Ήταν εκείνες τις μέρες που έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε», πως ο σοσιαλισμός ήταν «το παρατράγουδο στα ωραία (ιμπεριαλιστικά) άσματα» και οι κάθε λογής Φουκουγιάμα διατυμπάνιζαν το τέλος της ιστορίας και την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού.

Η πατρίδα που έχτισαν οι ηρωικοί μπολσεβίκοι, η πατρίδα του Λένιν, του Στάλιν, του Σταχάνοφ, του Ζούκωφ, του Γκαγκάριν, του Σοστακόβιτς, η πατρίδα του σοβιετικού λαού μετατρέπονταν σε λάφυρο της νέας, αστικής Ρωσίας που αναδύονταν από το βούρκο της περεστρόικα. Όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες, τα εκατομμύρια Πάβελ Κορτσάγιν που «έδεναν το ατσάλι» μαζί με το τιτάνιο ιστορικό οικοδόμημα που "γέννησε" τον άνθρωπο της νέας κοινωνίας του πρώιμου και ανολοκλήρωτου σοσιαλισμού.

Οι μυλόπετρες της αντεπανάστασης, υποστηριζόμενες από τα γρανάζια του διεθνούς ιμπεριαλισμού, συνέτριβαν τα πάντα, στην πραγματικότητα όμως ο θάνατος των παραπάνω είναι κατά βάση μόνο βιολογικός. Γιατί ακόμα σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και σ΄όλο τον κόσμο συνεχίζουν να εμπνέουν αυριανούς επαναστάτες για το τσάκισμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την απελευθέρωση της ανθρωπότητας και την κομμουνιστική προοπτική.Οι ανατροπές του σοσιαλισμού σήμανε μια νέα αναζωπύρωση του αντισοβιετισμού με σειρά εκδόσεων, εκδηλώσεων, αφιερωμάτων και αρθρογραφίας στον αστικό Τύπο.

Επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά ότι η συκοφάντηση της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε αποτέλεσε και αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της ιδεολογικής επίθεσης της αστικής τάξης, με διπλό χαρακτήρα και αποστολή. Αφορά αφενός τόσο ιστορικά όσο και τώρα την αστική ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση και υποβάθμιση των επιτευγμάτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα. Αφετέρου εκπληρώνει έναν βαθύτερο σκοπό: Σπιλώνοντας την πρώτη προσπάθεια να οικοδομήσει η εργατική τάξη την κοινωνία όπου αυτή είχε την εξουσία, επιχειρείται να καταφερθεί ένα σημαντικό πλήγμα στην προοπτική για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη διέξοδο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού σήμερα.

Η αστική τάξη και τα διεθνή της επιτελεία βρίσκουν σε αυτήν την αντικομμουνιστική τους υστερία έναν σημαντικό βοηθό στις αντισοβιετικές τοποθετήσεις του οπορτουνιστικού ρεύματος. Μπορεί να πρόκειται για δυνάμεις με ετερόκλητες θέσεις και φαινομενικά μικρή πολιτική εμβέλεια, όμως διαδραματίζουν έναν διπλό πολύτιμο ρόλο στον αντικομμουνιστικό θίασο.

Αρχικά, υιοθετώντας τον πυρήνα της αστικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας με ψευτοεπαναστατική φρασεολογία, αμαυρώνουν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στο όνομα του σοσιαλισμού. Λειτουργούν έτσι ως ένα σοβαρό ανάχωμα για τον εγκλωβισμό εργαζομένων και νεολαίας που τείνουν προς την αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος.

Παράλληλα, εντείνουν την πολεμική ενάντια στην προσπάθεια του ΚΚΕ σχετικά με την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα και την εξαγωγή συμπερασμάτων από τα επιτεύγματα, τις κατακτήσεις, τα λάθη, τις παραλείψεις και τις σοβαρές αδυναμίες που παρουσιάστηκαν σε αυτήν την πρωτόγνωρη προσπάθεια.

Το ΚΣ της ΚΝΕ με τη σειρά εκδόσεων “Αλήθειες και Ψέματα για το Σοσιαλισμό” & “Αλήθειες & ψέματα για τον καπιταλισμό”, φωτίζει τόσο θέματα σοσιαλιστικής οικονομίας και σοσιαλιστικής εξουσίας αντίστοιχα, όσο και βασικά ζητήματα για την ανάλυση της βαθύτερης αιτίας των σύγχρονων εξελίξεων (μεταξύ αυτών την εκδήλωση του πολέμου μέσα από την επαναστατική «ματιά»).

Απαντώντας σε ορισμένα ζητήματα παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20^ό αιώνα, της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, που μπορεί να αφορά το παρελθόν, μα στοχεύει στο παρόν και στο μέλλον, στις νεανικές συνειδήσεις. Η μελέτη της ιστορίας του κινήματος της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της, του Κομμουνιστικού Κόμματος, αποτελεί πηγή έμπνευσης και ατσαλώματος για τους νέους αγωνιστές, είναι πηγή διδαγμάτων και συμπερασμάτων για τους σημερινούς αγώνες, για τις νέες κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις που θα έρθουν.

Τα ιστορικά θέματα που έχουν επιλεγεί και αναπτύσσονται είναι _μεταξύ άλλων τα εξής:

·       Το Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ.

·       Η ναζιστική θηριωδία στο δάσος Κατίν.

·       Η Συμφωνία της Γιάλτας.

·       Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου.

·       Τα αντεπαναστατικά γεγονότα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Απαντώντας σε ορισμένα ζητήματα παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20^ό αιώνα, της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, αναδεικνύοντας την αλήθεια κόντρα στο ψέμα, τη λήθη, τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού που κατασκευάζουν και προωθούν τα επιτελεία της αστικής τάξης. Σκοπός της συγκεκριμένης έκδοσης, _αναφέρει η ΚΝΕ, “δεν είναι βέβαια να αναλύσουμε διεξοδικά και σε βάθος όλες τις πλευρές του κάθε ιστορικού θέματος. Δε θα μπορούσε άλλωστε αυτό να γίνει σε μια τόσο μικρή έκδοση. Αυτό που επιδιώκουμε είναι, με αφορμή ορισμένες βασικές αιχμές της αστικής προπαγάνδας να απαντήσουμε στις συγκεκριμένες πλευρές που παραχαράσσονται, με επιχειρήματα και ιστορική τεκμηρίωση, παραπέμπτοντας σε πηγές και ντοκουμέντα”.

Όπως και στα προηγούμενα μέρη παραθέτουμε αποσπάσματα από την ερμηνεία που δίνουν στα ιστορικά γεγονότα τα σχολικά βιβλία, αστοί και οπορτουνιστές δημοσιολόγοι. Με αφετηρία τα δικά τους “επιχειρήματα” αναπτύσσουμε την απάντησή μας.

Τα ιστορικά θέματα που αναπτύσσονται, το καθένα σε μια ενότητα, είναι τα εξής:

·       Το Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ, στο οποίο αναδεικνύουμε ποιος πραγματικά ενίσχυσε τον Χίτλερ και το ναζισμό-φασισμό και στον αντίποδα τις προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης να αποτρέψει τον πόλεμο.

·       Η ναζιστική θηριωδία στο δάσος του Κατίν. Παρουσιάζουμε την αλήθεια για τη σφαγή των Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν που η διαστρέβλωση της ναζιστικής προπαγάνδας έφτασε μέχρι και τις κινηματογραφικές αίθουσες.

·       Η Συμφωνία της Γιάλτας. Απαντάμε στο μύθο του μοιράσματος του κόσμου ανάμεσα στις “μεγάλες δυνάμεις”.

·       Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου. Ποιοι και γιατί χώρισαν τη Γερμανία σε δύο κράτη; Ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι που επέβαλαν την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου;

·       Τα αντεπαναστατικά γεγονότα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Παρουσιάζουμε τα πραγματικά γεγονότα και τις αιτίες τους, στην Ουγγαρία (1956) και στην Τσεχοσλοβακία (1968) που προκάλεσαν τη διεθνή βοήθεια του συμφώνου της Βαρσοβίας.

Αλήθειες & ψέματα για τον καπιταλισμό
Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε πολέμους να ξεσπούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Ο καθένας με τη δική του πρόφαση, με τη συμμετοχή διαφορετικών κυβερνήσεων. Ταυτόχρονα, παρατηρούμε διάφορες διαπραγματεύσεις, ανταγωνισμούς, δημιουργία νέων συμφωνιών και κατάργηση παλιών. Τι κοινό έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Τι μπορούμε να κάνουμε για να εξαφανιστεί διά παντός η απειλή του πολέμου;

Μέσω αυτών και πολλών άλλων προβληματισμών, η έκδοση αναδεικνύει βασικά ζητήματα για την ανάλυση της βαθύτερης αιτίας των σύγχρονων εξελίξεων που σχετίζονται με την εκδήλωση του πολέμου μέσα από την επαναστατική «ματιά». Γι’ αυτό και απευθύνεται σε όλους όσοι σήμερα προβληματίζονται για το αν υπάρχει διέξοδος από τον κόσμο των πολέμων, ανησυχούν για τις επικίνδυνες διεθνείς εξελίξεις. Απευθύνεται ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες που δε συμβιβάζονται με τον άδικο κόσμο που ζούμε και θέλουν να τον αλλάξουν.

Αλήθειες και Ψέματα για το σοσιαλισμό

1. Για τη σοσιαλιστική οικονομία

Οι νέοι και οι νέες της ηλικίας μας, όσοι δηλαδή έχουμε γεννηθεί από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, μεγαλώσαμε και ζούμε σε μία περίοδο που έχει σφραγιστεί συνολικά από την ανατροπή του Σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Είναι μια περίοδος στην οποία έχουν χαραχτεί βαθιά οι αρνητικές συνέπειες της αντεπανάστασης και της κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Έχουν εκτοξευτεί τόνοι λάσπης και συκοφαντίας ενάντια στην προσφορά του Σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Η παρούσα έκδοση του ΚΣ της ΚΝΕ έχει σκοπό να συμβάλλει στο ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στην αστική τάξη και τον οπορτουνισμό γύρω από τα ζητήματα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, τις νομοτέλειές του, την ιστορική προσφορά. Η έκδοση “Αλήθειες και Ψέματα για το Σοσιαλισμό” αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος ασχολείται με θέματα της σοσιαλιστικής οικονομίας. Αποτελείται από πέντε κεφάλαια:

·       Ο σκοπός της άμεσα κοινωνικής παραγωγής

·       Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής

·       Ο Κεντρικός Σχεδιασμός

·       Σοσιαλισμός, αγορά και εμπορευματικές σχέσεις

·       Σοσιαλισμός σημαίνει “απομόνωση;”

Έχει σκοπό να συμβάλλει στο ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στην αστική τάξη και τον οπορτουνισμό γύρω από τα ζητήματα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, τις νομοτέλειές του, την ιστορική του προσφορά. Η μελέτη, η γνώση και αφομοίωση συμπερασμάτων από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20^ο αιώνα, όπως αποτυπώθηκαν στην Απόφαση του 18^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, είναι βασικός όρος για να ενισχύεται η πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τα επόμενα δύο αναφέρονται σε ζητήματα της εργατικής εξουσίας και σε ζητήματα διαστρέβλωσης της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ο αιώνα αντίστοιχα.

Το πρώτο μέρος χωρίζεται σε 5 κεφάλαια, όπου αναπτύσσονται 5 θεματικές ενότητες. Επιλέξαμε να ξεκινάμε κάθε κεφάλαιο παραθέτοντας αποσπάσματα αστών και οπορτουνιστών για να γίνεται πιο γλαφυρή η απάντηση. Τα κεφάλαια είναι τα εξής:

Ο σκοπός της άμεσα κοινωνικής παραγωγής, όπου ασχολούμαστε με το επιχείρημα ότι αν δεν υπάρχει ως κίνητρο της παραγωγής το κέρδος τότε η παραγωγή οδηγείται στην “ακινησία”, το “βάλτωμα”.

·       Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, όπου αναλύουμε τι είναι και πως γίνεται η κοινωνικοποίηση και απαντάμε στην αστική συζήτηση περί “κρατισμού”.

·       Ο Κεντρικός Σχεδιασμός, όπου αναλύουμε τον Κεντρικό Σχεδιασμό ως βασική κομμουνιστική σχέση και απαντάμε στην αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα ότι ο Κεντρικός Σχεδιασμός “πνίγει” την οικονομική ανάπτυξη.

·       Σοσιαλισμός, αγορά και εμπορευματικές σχέσεις, όπου απαντάμε στο ζήτημα αν στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό υπάρχουν και αν μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις.

·       Σοσιαλισμός σημαίνει “απομόνωση”; όπου ασχολούμαστε με το αν μπορεί να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός σε μια χώρα κι αν αυτό μπορεί να γίνει στην Ελλάδα.

Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός,

η μόνη διέξοδος

από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

Ψέμα: «Μετά από την Οκτωβριανή Επανάσταση, για τα επόμενα 70 χρόνια, η παραδοσιακή ιμπεριαλιστική αποστολή της Ρωσίας εκφράστηκε μέσα από τις επεκτατικές βλέψεις του κομμουνισμού.»
               Washington  Post. Μάρτης 2022

Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, ακούσαμε από πολλές αναλύσεις ότι για τα όσα συμβαίνουν σημαντικό μερί­διο ευθύνης έχει και ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε σε αυτές τις χώρες. Λένε πως και στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες καταπιέζονταν λαοί ολόκληροι, υπήρχε εκμετάλλευση κα. συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων, για να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πέρα από την καπιταλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε.

Η πραγματικότητα είναι_
όμως, πολύ διαφορετική!

Οι λαοί της ΕΣΣΔ, όπως αυτοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας, για 70 χρόνια ζούσαν ειρηνικά! Αυτός ο δρόμος άνοιξε με την Οκτωβρια­νή Επανάσταση, που νίκησε το 1917 με την καθοδήγηση του μπολσε­βίκικου Κομμουνιστικού Κόμματος και του ηγέτη του Β. I. Λένιν και τον «περπατήσαν» δεκάδες λαοί χέρι-χέρι μέχρι την ανατροπή του σοσιαλισμού το 1991. Αντιμετώπισαν το μίσος και τον πόλεμο των παλιών εκμεταλλευτών, που σαμπόταραν τα βήματα της σοβιετικής εξουσίας. Προόδευαν μαζί στο πλαίσιο του σοσιαλισμού, πολέμησαν μαζί το ναζισμό-φασισμό, το γερμανικό ιμπεριαλισμό.

Κάποτε, λοιπόν, περίπου στο 1/3 της Γης δεκάδες λαοί ζούσαν ειρη­νικά. Αντί για το μίσος, το ρατσισμό και την εχθρότητα, έζησαν με αλ­ληλεγγύη, φιλία μεταξύ τους. Αντί για την αμφισβήτηση συνόρων...

Ιμπεριαλισμός, ο κόσμος των πολέμιων

Ψέμα: «Πρόκειται για την ώρα της κρίσης για την Ευρώπη- Πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ του κράτους δικαίου και του κράτους των όπλων, μεταξύ δημοκρατικών και απολυταρχι­κών καθεστώτων, μεταξύ μιας διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες και της απροκάλυπτης επίθεσης»
Δήλωση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyden, στην έκτακτη σύνοδο της ολομέλειας τον Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Μετά από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, υπάρχει ένας πραγματικός καταιγισμός πληροφοριών για τις στρατιωτικές επιχει­ρήσεις και εξελίξεις. Ακούμε για τα είδη πυρηνικών όπλων και τι θα γίνει αν χρησιμοποιηθούν. Μαθαίνουμε για ανταλλαγές, παραγγελίες και συμφωνίες παραγωγής νέων οπλικών συστημάτων. Διαβάζουμε για διπλωμα­τικές «επισκέψεις» και συμφωνίες μεταξύ κρατών, που κάποιοι μπορεί να μη γνώριζαν καν «πού πέφτουν» στο χάρτη. Διοργανώνονται συζητήσεις αστικών οργανισμών για το αν θα γίνει Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος ή αν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Ίσως, τη στιγμή που διαβάζει ο αναγνώστης τη συ­γκεκριμένη έκδοση, να βλέπουμε ή ήδη να ζούμε πολλά περισσότερα.

Την ίδια στιγμή, ακούμε αναλύσεις ότι αιτία του πολέμου είναι η σύ­γκρουση «Δύσης - Ανατολής» ή η αντιπαράθεση «δημοκρατίας - απολυταρχίας». «Μια σύγκρουση μεταξύ τον κράτους δικαίου και του κράτους των όπλων», όπως δήλωσε η πρόεδρος της Κομισιόν. Από αλλού ακούσαμε ότι αιτία είναι η πολιτική «αναθεώρησης» των συνόρων ή η «προστασία» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μειονοτήτων. Μέσα σε αυτήν την ποικιλία πληροφοριών, προπαγάνδας και ειδήσεων το πρώτο συμπέρασμα που καταλήγει κανείς είναι ότι «οι πόλεμοι γίνονται για τα συμφέροντα».

Όμως, το πραγματικό ερώτημα είναι: Για τα συμφέροντα ποιανού γίνονται οι πόλεμοι; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να μας αποκαλύψει τη βαθύτερη αιτία των πολέμων, ξεπερνώντας τα πρώτα προσχήματα και την προπαγάνδα που έχουμε ακούσει.

Προμηθευτείτε τη σειρά
"Αλήθειες και ψέματα"

Για όλες τις ηλικίες,
να μαθαίνουν οι νεότεροι

Φυλλάδιο ΚΚΕ: Δεν θυσιάζουμε την υγεία για των κερδών την "ανοσία" – Ο καπιταλισμός είναι ο πιο επικίνδυνος "ιός"

 

Σχεδόν δύο χρόνια από την έναρξη της πανδημίας του κορονοϊού στην Ελλάδα βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι με καθημερινά ρεκόρ κρουσμάτων, με τη στρόφιγγα να ανοιγοκλείνει συνεχώς για τις διαθέσιμες ΜΕΘ και τις απλές κλίνες, τα ιατρεία και χειρουργεία πάλι να υπολειτουργούν, με χιλιάδες υγειονομικούς να έχουν βγει εκτός μάχης γιατί νοσούν.

Η κυβέρνηση της ΝΔ υπερτονίζει την ηπιότερη συμπτωματολογία της μετάλλαξης «Όμικρον» και δε διστάζει να κυκλοφορεί υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για ταχεία αποκλιμάκωση και σενάρια τέλους της πανδημίας από το γεγονός της μαζικής ανοσοποίησης του πληθυσμού. Ταυτόχρονα, αξιοποιείται η υπαρκτή υψηλή μεταδοτικότητα για να ενισχυθεί το γνωστό αποτυχημένο αφήγημα της ατομικής ευθύνης.

Οι συνέπειες της πανδημίας είναι βαριές για τον λαό και δεν αντιμετωπίζονται με τα πρωτόκολλα των επιχειρηματικών ομίλων.

Η κυβέρνηση είναι πολλαπλά εκτεθειμένη απέναντι στον λαό. Εμμένει στα πρωτόκολλα «υπερμετάδοσης» γιατί βασικό της κριτήριο είναι η θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτή είναι η προτεραιότητά της, αντί να είναι η προστασία της υγείας του λαού.

Πώς μπορεί άλλωστε:

• Να αντιμετωπιστεί η πανδημία, όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των λαών των πιο φτωχών χωρών παραμένει ανεμβολίαστο, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, γιατί τα εμβόλια και τα φάρμακα είναι χρυσοφόρα εμπορεύματα στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων;
• Να εξασφαλιστεί η υγεία του λαού, όταν η λήψη των αναγκαίων μέτρων προστασίας και η στήριξη του δημόσιου συστήματος Υγείας θεωρούνται «πολυτέλεια» και «περιττό κόστος», ενώ την ίδια στιγμή ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας θησαυρίζει με το 95% των νοσοκομειακών υποδομών του να παραμένουν Covid-free;
• Να γίνει ουσιαστική επιδημιολογική επιτήρηση και ιχνηλάτηση, όταν παραμένει συνειδητά υποβαθμισμένη η ΠΦΥ και ο αναγκαίος δωρεάν επαναλαμβανόμενος έλεγχος με τεστ βαφτίζεται «αλόγιστη χρήση» που δεν «αντέχει η οικονομία»;
• Να μειωθεί η διασπορά, όταν δε λαμβάνεται κανένα μέτρο στις πραγματικές εστίες υπερμετάδοσης που είναι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τα σχολεία και οι μεγάλοι χώροι δουλειάς και αντ’ αυτού υιοθετείται η επικίνδυνη και αντιεπιστημονική οδηγία του να επιστρέφει ο εργαζόμενος που νοσεί στη δουλειά στις 5 μέρες, γιατί, όπως λέει η κυβέρνηση, «πρέπει να λειτουργήσει η οικονομία»;

Τα πρωτόκολλα-λάστιχο, η ανεξέλεγκτη έκθεση του λαού, η παραίτηση από την επιδημιολογική επιτήρηση, τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας και η άρνηση ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας έχουν τραγικές συνέπειες στην υγεία του λαού που δεν αφορούν μόνο τη νόσηση και την ανάρρωση, αλλά και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία του.

Χρεοκόπησε η πολιτική εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης της Υγείας

Τι κι αν η πανδημία απέδειξε τον παρασιτικό χαρακτήρα του ιδιωτικού τομέα Υγείας; Η κυβέρνηση σχεδιάζει συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλινών, επιμένει στις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), αλλά και στην περαιτέρω λειτουργία του δημόσιου συστήματος με επιχειρηματικά κριτήρια.

Τι κι αν αποδείχτηκε ότι η Υγεία δεν πρέπει να λογίζεται με βάση την τσέπη του καθενός; Η κυβέρνηση επιμένει στη λογική «ό,τι πληρώνεις παίρνεις», γι’ αυτό προχωρά τις αναδιαρθρώσεις για να λειτουργεί ο ΕΟΠΥΥ ως μεγάλη ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.

Τι κι αν η υποχρηματοδότηση φάνηκε με δραματικό τρόπο; Η κυβέρνηση συνεχίζει και το 2022 με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας κατά 279 εκατ. ευρώ, ενώ αυξήθηκαν οι πληρωμές από τα ασφαλιστικά ταμεία κατά 15,7%.

Αυτό τον δρόμο, όπου η Υγεία αποτελεί ελάχιστο κόστος για το κράτος και τους επιχειρηματίες, τον έχουν περπατήσει όλες οι κυβερνήσεις. Τον δρόμο της ενίσχυσης της ατομικής ευθύνης των εργαζομένων και των λαϊκών οικογενειών στην άμεση ή έμμεση αγορά υπηρεσιών Υγείας τον έχουν εφαρμόσει όλες οι εκδοχές της κυβερνητικής διαχείρισης.

Αυτό υπηρετούν και τα σχέδια της κυβέρνησης με το «νέο ΕΣΥ», με σκοπό την ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας των νοσοκομείων και την απεμπλοκή της ευθύνης του κράτους για τη λειτουργία τους.

Παρά τις «μεταλλάξεις» της πολιτικής των αστικών κομμάτων ο πυρήνας παραμένει ίδιος

Διαχρονικά από τη μία ο υποβαθμισμένος και εμπορευματοποιημένος δημόσιος τομέας και από την άλλη ο πολυδιαφημισμένος «εύρωστος» ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας αποτελούσαν τις δύο όψεις της ενιαίας αντιλαϊκής πολιτικής στην Υγεία. Στη χώρα μας αυτή την πολιτική ακολούθησαν οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.

ΟΣΥΡΙΖΑδε σταματά να υπενθυμίζει ότι παρά την κούφια αντιπαράθεση, παρέχει συναίνεση: πότε καλώντας τον λαό σε «σιγήν ιχθύος», όπως τους πρώτους μήνες της πανδημίας με τα «θα λογαριαστούμε μετά». Πότε με τις προτάσεις του για κοινό υπουργό Υγείας και κοινή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων με τη ΝΔ. Δεν έχει σταματήσει λεπτό τα καλέσματά του προς την κυβέρνηση για έναν «κοινό εθνικό σχεδιασμό» προτείνοντας μέτρα πάντα «κοστολογημένα» στους λογαριασμούς του κεφαλαίου.

Δε χάνει ευκαιρία να θυμίσει ότι κυβέρνησε με «σύνεση», καθώς επί ημερών του ενισχύθηκε η επιχειρηματική δράση στην Υγεία, η «συνύπαρξη» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, κράτησε κλειστά τα νοσοκομεία που έκλεισε η ΝΔ και πρόσθεσε κι άλλα σε αυτή τη λίστα της ντροπής, μείωσε τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Αλλά και σήμερα έχει προτάσεις «κομμένες και ραμμένες» για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Μιλάει για «επίταξη» του ιδιωτικού τομέα, αλλά με το αζημίωτο. Διακηρύσσει προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού που θα είναι όμως με ελαστικές σχέσεις εργασίας και «ημερομηνία λήξης», σταγόνα στον ωκεανό των δεκάδων χιλιάδων κενών θέσεων. Μιλάει για «γενναία» αύξηση των οικονομικών πόρων του συστήματος, ώστε αυτοί να εναρμονιστούν με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι σήμερα στο 7% του ΑΕΠ, όταν ήδη το 2015 στη χώρα μας ήταν στο 8%.

Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ στηρίζει ανοιχτά την αντιλαϊκή γραμμή που μας έφερε μέχρι εδώ. Κάνει λόγο για «νέο εξορθολογισμό του ΕΣΥ» με τα ίδια όμως παλιά, φθαρμένα υλικά. Στήριξε την πλειοψηφία των αντιλαϊκών μέτρων διαχείρισης, που πρότεινε η κυβέρνηση, βασική συνισταμένη των οποίων ήταν η διασφάλιση της διαιώνισης της επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Υγείας.

Η πρόταση των αστικών κομμάτων αντιστρατεύεται τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό

Η προστασία της υγείας του λαού σήμερα απαιτεί:

• Διενέργεια ΔΩΡΕΑΝ επαναλαμβανόμενων διαγνωστικών τεστ Covid σε όλους με ευθύνη του ΕΟΔΥ. Όχι στο αίσχος της 5ήμερης καραντίνας και των πρωτοκόλλων της εργοδοσίας.
• Πλήρη και επαρκή κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, των ΚΥ και των άλλων μονάδων των ΠΕΔΥ από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης όλων των κλάδων και ειδικοτήτων στα δημόσια νοσοκομεία, στα ΚΥ και τις άλλες μονάδες των ΠΕΔΥ. Κατάργηση του μέτρου της αναστολής εργασίας στην Υγεία-Πρόνοια.
• Επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας χωρίς αποζημίωση, με προτεραιότητα τις ΜΕΘ και τις μεγάλες διαγνωστικές αλυσίδες.
• Ενίσχυση του προγράμματος μαζικού εμβολιασμού με πλατιά και οργανωμένη επιστημονική ενημέρωση με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, τις κοινωνικές ομάδες «υψηλού κινδύνου», με μέτρα προσωποποιημενης ενημέρωσης.
• Εξασφάλιση από το κράτος της δωρεάν, πλήρους και απρόσκοπτης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλείας σε όλους.
• Ούτε σκέψη για συγχωνεύσεις και κλείσιμο κλινών, κλινικών νοσοκομείων, όπως προβλέπει το «νέο ΕΣΥ» της κυβέρνησης. Καμία εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ -εργολάβοι) στις ιατρικές, νοσηλευτικές, εργαστηριακές και υποστηρικτικές υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων.
• Ανάπτυξη δημόσιων ΚΥ και Περιφερειακών Ιατρείων με σύγχρονο εξοπλισμό και επαρκή στελέχωση σε αριθμό όλων των ειδικοτήτων προκειμένου να καλύπτονται πλήρως οι λαϊκές ανάγκες για όλες τις υπηρεσίες ΠΦΥ σε όλες τις περιοχές της χώρας, όλο το 24ωρο, όλες τις μέρες του χρόνου και για την κατ’ οίκον νοσηλεία.
• Ανάπτυξη τμημάτων με διεπιστημονικές ομάδες για την παρακολούθηση των ασθενών που νόσησαν από τον κορονοϊό. Πλήρης και δωρεάν εξασφάλιση των αναγκαίων υπηρεσιών αποκατάστασης.

Ο καπιταλισμός είναι ο πιο επικίνδυνος «ιός»!
Με το ΚΚΕ στον δρόμο της διεκδίκησης και της προοπτικής!

Σήμερα οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνικής, της παραγωγής, αντί να αξιοποιηθούν στο έπακρο για την προστασία της ζωής και της υγείας του λαού, αξιοποιούνται για τη μεγέθυνση των κερδών των λίγων αφήνοντας τον λαό στο έλεος της πανδημίας. Αυτό είναι το «σύμπτωμα» του πιο επικίνδυνου «ιού», του άδικου και διεφθαρμένου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Από κάθε πλευρά της ζωής του εργαζόμενου λαού προκύπτει ότι σήμερα είναι ανάγκη να δυναμώσει η συλλογική αντίσταση για να εμποδίσουμε τα «χειρότερα» με στόχο και προοπτική να απαλλαγούμε από τον «ιό» της αδικίας που έχει όνομα: Καπιταλισμός.

Οι δυνατότητες της εποχής μπορούν να αντιστοιχηθούν και να υπηρετήσουν τον λαό μόνο στο πλαίσιο μίας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας. Της κοινωνίας, που στο επίκεντρό της θα έχει την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών και λαϊκών αναγκών. Αυτόν τον δρόμο ανοίγει το ΚΚΕ με τη δράση του, τις θέσεις του, το Πρόγραμμά του.

Τον δρόμο της διεκδίκησης, της αντεπίθεσης και της προοπτικής μπορούμε να τον βαδίσουμε μαζί!

• Δυναμώνοντας την οργάνωση στα Σωματεία και τους φορείς του εργατικού – λαϊκού κινήματος.
• Ενισχύοντας την κοινωνική συμμαχία ενάντια στον κοινό αντίπαλο, την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν.
• Δυναμώνοντας τη λαϊκή αλληλεγγύη και διεκδίκηση σε κάθε χώρο δουλειάς, μόρφωσης, σε κάθε εργατική – λαϊκή γειτονιά, σε κάθε πόλη και χωριό.

Υπάρχει ρεαλιστική διέξοδος από το σύστημα της εκμετάλλευσης:
Ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός

 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΣΕ ΕΓΧΡΩΜΗ ΜΟΡΦΗ