Ο Μαρξισμός για αρχάριους

Τέτοιες μέρες του 1982, η ΚΝΕ (εκδόσεις Οδηγητής) κυκλοφορεί το 32 σελίδων κόμικ: “Ο Μαρξισμός για αρχάριους”, βοηθούντος του Στάθης (Σταυρόπουλου) σε μετάφραση του αντίστοιχου στα ισπανικά _Eduardo (Humberto) del Río (García)  Μεξικανού γελοιογράφου, σκιτσογράφου και συγγραφέας που δημοσίευε με το ψευδώνυμο Rius (1934-2017) 

Ο Rius _αριστερός πολιτικός ακτιβιστής και υποστηρικτής του κομμουνισμού (άποψη που παρουσίαζε συχνά στα κείμενά του, συνοδευόμενη από έντονη κριτική στα μεξικανικά νεοφιλελεύθερα δόγματα, την αμερικανική πολιτική και την Καθολική Εκκλησία) υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του σοσιαλιστικού στρατόπεδου μέχρι τις ανατροπές. Έγραψε και εικονογράφησε το "Cuba para principiantes" (η Κούβα για αρχάριους) με ύμνους στην Κουβανική επανάσταση. Στη συνέχεια με το "Es una lástima, Cuba en 1994" ("Είναι κρίμα, Κούβα _1994"), ανένηψε σχετικά με το νησί της επανάστασης και άρχισε μια κριτική κατά της διαφθοράς, της γραφειοκρατίας και της καταστολής της κυβέρνησης του Φιντέλ.

Το κόμικ “Ο Μαρξισμός για αρχάριους”,
μπορείτε να δείτε και στο Google_drive μας εδώ

 

Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ

Οργανωμένος λαϊκός αγώνας κατά της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ

1.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, οι δυνάμεις του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού καπιταλισμού επεδίωξαν να θωρακίσουν την εξουσία τους απέναντι στη Σοβιετική Ενωση, που με τη συντριβή του φασισμού είχε «πυροδοτήσει» θετικές διεργασίες σε Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, καθώς και σε άλλες περιοχές, που αποτίνασσαν το καθεστώς της αποικιοκρατίας. Ετσι, στα 1948, συγκροτήθηκε η «Δυτική Ενωση» και στις 4 Απρίλη 1949 στην Ουάσιγκτον η Βορειοατλαντική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ (με συμμετοχή ΗΠΑ, Καναδά, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Λουξεμβούργου, Νορβηγίας, Δανίας, Ισλανδίας, Πορτογαλίας). Κύριος στόχος του ΝΑΤΟ ήταν η Σοβιετική Ενωση, τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, η εδραίωση και η υπεράσπιση της αστικής εξουσίας στα κράτη - μέλη του. Ταυτόχρονα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, ως ηγετική δύναμη του διεθνούς ιμπεριαλισμού, επιδίωκαν να αμβλύνουν τις αντιθέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, οι συστηματικές αντεπαναστατικές ενέργειες και η επέκταση του ΝΑΤΟ προκάλεσαν την ίδρυση του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», στις 14 Μάη 1955, που αντιπαρατέθηκε με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό και μπήκε εμπόδιο στα σχέδιά του.

2.

Η ελληνική αστική τάξη που δοκιμάστηκε σκληρά κατά τη διάρκεια του ηρωικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946 - 1949), είδε τη συγκρότηση του ΝΑΤΟ ως αναπόσπαστο στοιχείο διαφύλαξης της εξουσίας της. Δεν «σύρθηκε» σε αυτό, αλλά ενεργά επεδίωξε την ένταξή της, που προωθήθηκε ταυτόχρονα με αυτήν της Τουρκίας, δήθεν για τη μείωση των εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών και την οικοδόμηση «κλίματος ασφάλειας και ειρήνης». Ετσι, στις 17 Οκτώβρη 1951 υπογράφηκε στο Λονδίνο πρωτόκολλο προσχώρησης της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Η συμφωνία για την ένταξη επικυρώθηκε από τη Βουλή στις 18 Φλεβάρη 1952, επί κυβέρνησης Νικολάου Πλαστήρα - Σοφοκλή Βενιζέλου. Μαζί με την κυβέρνηση υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ τάχθηκε το Λαϊκό Κόμμα του Κ. Τσαλδάρη, ο Ελληνικός Συναγερμός του Αλ. Παπάγου κ.ά.

Το νομοσχέδιο καταψήφισε η ΕΔΑ, ενώ το ΚΚΕ, που βρισκόταν σε συνθήκες παρανομίας, κατήγγειλε την ένταξη με την Απόφαση της 2ης Ολομέλειας του 1951.

 

Η ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ αποτέλεσε ταξική επιλογή της αστικής τάξης και των κομμάτων της, εξασφάλιζε έναν επιθετικό μηχανισμό ενάντια στο σοσιαλιστικό σύστημα αλλά και ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα μέσα στην Ελλάδα. Επιπλέον, η ένταξη επικύρωσε την κατεύθυνση των διεθνών «συμμαχιών» της αστικής τάξης, που αποτυπώθηκε στα δόγματα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» και το «από βορρά κίνδυνος», τα οποία διαχρονικά στηρίζουν τα κόμματα της αστικής τάξης.

Από την ένταξη στο ΝΑΤΟ μέχρι σήμερα, η αστική τάξη και τα κόμματά της (π.χ. η ΕΡΕ και η Ενωση Κέντρου προδικτατορικά, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ), από τη θέση της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, επιχειρούν να παραχαράξουν την ιστορική αλήθεια, να επιβάλουν την αστική αντίληψη στον λαό και τη νεολαία για την ίδρυση του ΝΑΤΟ, την ένταξη της Ελλάδας σ' αυτήν την ιμπεριαλιστική «σφηκοφωλιά» και την εξάπλωση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.

3.

Εφτά δεκαετίες μετά την ένταξη της Ελλάδας και της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ η εμπειρία που έχουν συσσωρεύσει οι δύο λαοί, Ελλάδας και Τουρκίας, δείχνει πως οι προσδοκίες για «ειρήνη», «ασφάλεια» και «δημοκρατία», που δήθεν θα εξασφαλίζονταν για τους λαούς «εντός των ΝΑΤΟικών τειχών» δεν ευοδώθηκαν. Το αντίθετο! Το ΝΑΤΟ αποδείχτηκε συνένοχο στα στρατιωτικά πραξικοπήματα στις δύο χώρες. Το ΝΑΤΟ αποδείχτηκε «μήτρα» αντιπαραθέσεων, μιας και δεν αναγνωρίζει εθνικά σύνορα και μαζί με τις ΗΠΑ, που διατηρούν την πρωτοκαθεδρία σε αυτό, εμφανίζεται σε ρόλο επιδιαιτησίας και στην πραγματικότητα στήριξης των διεκδικήσεων, που με κλιμάκωση προβάλλει η αστική τάξη της Τουρκίας έναντι των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου. Εχει επιβεβαιωθεί ο βρώμικος ρόλος που έπαιξε ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός στο πραξικόπημα στην Κύπρο, στην τουρκική εισβολή και κατοχή, κάτι που οδήγησε την ελληνική αστική κυβέρνηση, υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τότε, για να αμβλυνθούν οι λαϊκές αντιδράσεις και να σταθεροποιηθούν τα αστικά πολιτικά κόμματα μετά την πτώση της χούντας, να αποσυρθεί από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στις 14 Αυγούστου του 1974, για να επιστρέψει ξανά, έξι χρόνια αργότερα και μόλις 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, στις 19 Οκτωβρίου 1980.

 

4.

Το ΝΑΤΟ σήμερα εξακολουθεί να παραμένει ο πολιτικο-στρατιωτικός βραχίονας του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Απέναντί του δεν έχει πλέον την ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αλλά άλλες ισχυρές δυνάμεις του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, όπως είναι η Κίνα, που απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ή η Ρωσία, που έχει στη διάθεσή της ένα πανίσχυρο πυρηνικό οπλοστάσιο, συγκρίσιμο με αυτό των ΗΠΑ, καθώς και τεχνογνωσία και τα μέσα για τον εκσυγχρονισμό της πολιτικο-στρατιωτικής ισχύος της. Οι δυνάμεις αυτές αντιμετωπίζονται ως ανταγωνιστικές από τον ευρωαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όπως φαίνεται και από τη «στρατηγική αντίληψη» του ΝΑΤΟ, που περιγράφει τους στόχους και τα μέσα που τους υπηρετούν, για να γίνει αυτή η ιμπεριαλιστική συμμαχία πιο αποτελεσματική κατά των λαών, καθώς και πιο ικανή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Η στρατηγική του ΝΑΤΟ χαρακτηρίζεται από τη σχεδιασμένη επέκταση σε όλη την υδρόγειο, τη διεύρυνση με νέα μέλη και τη σύναψη εταιρικών σχέσεων με δεκάδες κράτη, τη συγκρότηση ετοιμοπόλεμων στρατιωτικών μονάδων. Προωθείται σχέδιο που στοχεύει Ρωσία, Ιράν και Κίνα. Σε αυτό αποσκοπεί η συγκρότηση μονάδων πεζικού, αεροπορίας και ναυτικού, που πλήρως εξοπλισμένες θα μπορούν να επέμβουν σε 30 μέρες, σε κάθε μέτωπο που θα επιλέξει το ΝΑΤΟικό επιτελείο (τέσσερα 30άρια).

Την ίδια ώρα, στους ΝΑΤΟικούς κόλπους εκδηλώνονται όλο και περισσότερο αντιθέσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία ή σε ΗΠΑ - Γαλλία και Γαλλία - Γερμανία, αλλά και άλλες σημαντικές αντιθέσεις, όπως Τουρκίας - Γαλλίας ή Τουρκίας - Ελλάδας. Μέχρι στιγμής, οι αντιθέσεις αυτές διευθετούνται με προσωρινούς συμβιβασμούς, συχνά με «πυροσβεστικό» τρόπο, ωστόσο το «κουβάρι» τους περιπλέκεται όλο και περισσότερο, που ακόμη και αστικές πολιτικές δυνάμεις και αναλυτές προβληματίζονται για τη λειτουργικότητα και δυναμική της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.

5.

Είναι βαθιά λαθεμένη η θέση, που εκφράζουν διάφοροι οπορτουνιστικοί κύκλοι, πως το ΝΑΤΟ είναι «εργαλείο των ΗΠΑ για την καταπίεση της Ευρώπης» και μεταξύ άλλων πως η Ελλάδα κι άλλες χώρες βρίσκονται εξαιτίας του ΝΑΤΟ σε καθεστώς «υποτέλειας». Η αλήθεια είναι πως οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, αλλά και άλλες που εμφανίζονται σήμερα π.χ. στην περιοχή της Ευρασίας ή της Λατινικής Αμερικής, του Ειρηνικού, είναι διακρατικές συμφωνίες των αστικών κρατών (ισχυρότερων ή λιγότερο ισχυρών), τόσο αυτών που βρίσκονται στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, όσο και αυτών που κατέχουν χαμηλότερη θέση, αλλά που συνολικά εκφράζουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, διασφαλίζουν την κυριαρχία τους και παίρνουν μέρος, ανάλογα με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική τους δύναμη, στον ανταγωνισμό που σημαδεύει τη λειτουργία του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος.

Η ανάλυση που περιορίζει τον ιμπεριαλισμό π.χ. μόνο στην επιθετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ και εξαιρεί τα άλλα καπιταλιστικά κράτη και συμμαχίες, κλείνει τα μάτια στο αλάνθαστο λενινιστικό κριτήριο, την κυριαρχία των μονοπωλίων, την οικονομική βάση του ιμπεριαλισμού. Η ανάλυση αυτή «γαντζώνεται» στις ανισότιμες σχέσεις που διαμορφώνει η ανισόμετρη ανάπτυξη του συστήματος, δικαιολογεί και καθαγιάζει την αστική τάξη σε κάποια κράτη, το ρόλο των αστικών κρατών που εκφράζουν τα συμφέροντά της. Τα μονοπώλια δεν απεμπολούν τα δικαιώματά τους, κινούνται αυτοτελώς ή διαπλέκονται, συνασπίζονται και διεκδικούν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν πλεονεκτήματα, νέο χώρο στη δράση τους, να βελτιώσουν τη θέση τους κι αυτό εκφράζεται στο ρόλο των αστικών κρατών τα οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εντάσσονται ή διασυνδέονται με ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για να διεκδικήσουν μέρος της λείας, του ελέγχου των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, στην Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Ωκεανία. Οπορτουνιστικά κόμματα ή ομάδες που αναθεωρούν τις λενινιστικές αρχές καταλήγουν πολιτικά σε πολύ επικίνδυνους δρόμους, γίνονται ουρά της αστικής τάξης, προσδοκούν ουτοπικά το ξεπέρασμα των ανισότιμων σχέσεων και εξαρτήσεων, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα που τις προκαλεί. Καταφεύγουν σε πολιτικές συνεργασίες με αστικά κόμματα, συμμετέχουν ή στηρίζουν αστικές κυβερνήσεις που υιοθετούν τη γραμμή της αναβάθμισης του ρόλου της αστικής τάξης και του κράτους της.

6.

Μέσα από το παραπάνω πρίσμα βλέπουμε και το ρόλο της Ελλάδας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Η αστική τάξη της Ελλάδας ακολουθεί επιθετική στρατηγική, έχει θέσει επιθετικούς στόχους και αυτούς υπηρετούν η κυβέρνηση της ΝΔ, τα άλλα κυβερνητικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και άλλα κόμματα που προωθούν τα συμφέροντά της, που κινούνται στις ράγες της βαθύτερης ενσωμάτωσης της χώρας στη στρατηγική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενισχύουν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το βασικό κριτήριο της πολιτικής τους είναι η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» προς το συμφέρον των μεγάλων οικονομικών ομίλων, μέσα από την προώθηση των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, κι αυτό καταγράφεται τόσο στην οικονομική, εσωτερική πολιτική, όσο και στις διεθνείς και περιφερειακές σχέσεις.

Η Ελλάδα τα 70 χρόνια μέσα στο ΝΑΤΟ, τα 42 στην ΕΟΚ και τα 30 στην ΕΕ προσαρμόζεται στις απαιτήσεις αυτών των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, συμμετέχει δραστήρια σε ευρωατλαντικές αποστολές στο εξωτερικό, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Ο λαός καταβάλλει βαρύ τίμημα, πληρώνει ετησίως πάνω από 4 δισ. ευρώ. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει καταβάλει περισσότερα από 50 δισ. ευρώ για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, για εξοπλισμούς που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας.

Η παρουσία των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, που αναπτύχθηκαν διαχρονικά με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, εκσυγχρονίζονται, διαθέτουν υποδομή για πυρηνικά όπλα, απειλούν άλλους λαούς, στοχοποιούν τη χώρα και αποτελούν «εφαλτήριο» νέων πολεμικών συγκρούσεων και μεγάλων αιματοχυσιών σε βάρος των λαών. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μέσω του «στρατηγικού διαλόγου» με τις ΗΠΑ άνοιξε τον δρόμο για τη νέα συμφωνία για τις ελληνοαμερικάνικες βάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2019, για την αναβάθμιση της Σούδας και νέες βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, το Στεφανοβίκειο και τη Λάρισα, που ισχυροποιούνται παραπέρα και επεκτείνονται επ' αόριστον, με τη συμφωνία που υπέγραψε πρόσφατα η κυβέρνηση της ΝΔ με τις ΗΠΑ. Μέσω της στρατιωτικής βάσης της Αλεξανδρούπολης προωθούνται αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη, για την περικύκλωση της Ρωσίας. Η Ελλάδα εμπλέκεται βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

7.

Μέσα από πλήθος γεγονότων έχει καταρριφθεί το βασικό προπαγανδιστικό δόγμα των αστικών κομμάτων και του αστικού κράτους ότι μέσα από την ισχυροποίηση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ διαμορφώνονται όροι υπεράσπισης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας έναντι των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης. Η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι. Τα δυο αστικά κράτη και οι κυβερνήσεις τους, παρά τις τριβές, υλοποιούν από κοινού τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ κατά των λαών, συνεργάζονται και ανταγωνίζονται για την αναβάθμιση της θέσης των οικονομικών τους ομίλων, για να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι από τη λεία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.

8.

Σήμερα προβάλλει από παντού η ανάγκη της πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που καταδικάζει τους εργαζόμενους στην ταξική εκμετάλλευση, την κοινωνική αδικία και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Το ΚΚΕ, που όλα τα χρόνια έδωσε και δίνει όλες του τις δυνάμεις για «να γυρίσει ο τροχός της Ιστορίας», πρωτοστατεί στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος, ενάντια στις αμερικανο-ΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις, την αποδέσμευση από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και συμμαχίες, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Σήμερα, στο φόντο της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αυτό το λαϊκό κίνημα πρέπει να πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, να αγκαλιάσει ακόμη περισσότερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, να γεμίσει με το σύγχρονο περιεχόμενο της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Για τη χώρα μας η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση είναι βασική προτεραιότητα για το εργατικό, λαϊκό κίνημα και όπως έχει δείξει και η Ιστορία, αυτή μπορεί να είναι ανεπιστρεπτί και υπέρ των συμφερόντων του λαού με την ισχυρή εγγύηση της εργατικής εξουσίας.

 

🔳  Εκεί χτυπάνε όλα τα σφυριά!
🔳  Να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις!
🔳 Κανένας Έλληνας φαντάρος και αξιωματικός έξω από τα σύνορα.
Να επιστρέψουν στη χώρα τα τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, που βρίσκονται σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό!
🔳 Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς!
🔳 Αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τον λαό κυρίαρχο στον τόπο μας!

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
18 Φλεβάρη 2022

Καμπάνια της ΚΝΕ:
Μάθε την αλήθεια! ΝΑΤΟ και ΕΕ για τους λαούς είναι απειλή, πάλη για αποδέσμευση και ανατροπή

48 χρόνια “Εδώ Πολυτεχνείο”, Εδώ Πολυτεχνείο 2021 -Το Πολυτεχνείο ζει! | Έξω το ΝΑΤΟ κι οι Αμερικανοί

Η αντιδικτατορική πάλη προσφέρει πλούσια συμπεράσματα στη γενιά που παλεύει να γίνει γενιά της ανατροπής

«Για μας η κάθε ιστορική επέτειος δεν εξαντλείται με την υποχρέωση να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε τι έγινε.
Κυρίως αποτελεί ευκαιρία να διευρύνουμε τη γνώση και την πείρα, ιδιαίτερα σήμερα που πραγματοποιούμε μια πιο πλατιά ιδεολογικοπολιτική αυτοτελή και αγωνιστική στις γραμμές του κινήματος αντεπίθεση με το Κάλεσμα της ΚΕ με σύνθημα "Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό", με συμπόρευση με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής, στον αγώνα για τον σοσιαλισμό.
(…)
Διανύουμε ήδη τις αρχές μιας νέας 10ετίας που ο καπιταλισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με αντιθέσεις και αντιφάσεις απέναντι στις οποίες δυσκολεύεται περισσότερο από πριν να δώσει βέβαιες και βιώσιμες απαντήσεις.
Περίοδος που δεν προμηνύει μόνο νέα μαύρα μαντάτα για τους λαούς, αλλά και νέες δυνατότητες να ανέβει η ταξική πάλη, οι λαοί να παρέμβουν πιο ουσιαστικά, ύστερα από 10ετίες μεγάλης υποχώρησης του εργατικού κινήματος».

Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
ομιλήτρια, στην εκδήλωση της ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ, με τίτλο
«Το Πολυτεχνείο ζει! Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ!
Από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε η γενιά της πάλης για την ανατροπή!»
(Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ | 14-Νοε)

Εμείς το σύνθημα "Το Πολυτεχνείο ζει" το βλέπουμε και από μια ιδιαίτερης σημασίας σκοπιά.
Ηδη το Κόμμα μας βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση της μελέτης της περιόδου 1967 - 1974, στη διάρκεια της οποίας αναπτύχθηκε ο αντιδικτατορικός αγώνας με κορυφαία εκδήλωση το Πολυτεχνείο.

Το ΚΚΕ εξετάζει τα ιστορικά γεγονότα και περιόδους με επιστημονική μέθοδο, στηριζόμενο στη διαλεκτική - υλιστική ανάλυση των εγχώριων και διεθνών εξελίξεων, με αφετηρία την οικονομία, αναδεικνύοντας το πώς η οικονομία υπαγορεύει τις ανάγκες του κεφαλαίου και τις προσαρμογές που πρέπει να κάνει το πολιτικό σύστημα, μελετώντας την επίδραση όλων αυτών των παραγόντων και των ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων σε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα ο ρόλος του υποκειμενικού παράγοντα, γενικά και ειδικά το ΚΚΕ και η στρατηγική του.

Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο αλλά οι νομοτέλειες της κίνησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης, του κύκλου της, όπως και το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό έχουν καθολική ισχύ την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, έστω και αν κάποια στοιχεία διαφέρουν από ιστορική περίοδο σε ιστορική περίοδο ή παρεμβαίνουν ιδιαίτερα γεγονότα», επισήμανε η ομιλήτρια και παρουσίασε τα τέσσερα βασικά ζητήματα στα οποία στάθηκε στην ομιλία της. Συγκεκριμένα, στα αίτια της δικτατορίας, στον ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στον χαρακτήρα του αντιδικτατορικού και αντιφασιστικού αγώνα και πιο ειδικά στον ρόλο του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που αποτέλεσαν την ψυχή του αντιδικτατορικού αγώνα.

Η στρατιωτική δικτατορία είναι μέσα στις αστικές λύσεις

Σε ό,τι αφορά το πρώτο ζήτημα, τη σχέση της στρατιωτικής δικτατορίας με το πολιτικό σύστημα του καπιταλισμού, η Αλέκα Παπαρήγα, επισημαίνοντας πως η θεμελιακή θέση του Κόμματος μας για τη σχέση του φασισμού, ναζισμού, οποιασδήποτε μορφής προσωρινής αναστολής του αστικού κοινοβουλευτισμού με το καπιταλιστικό σύστημα δεν γίνεται εύκολα κατανοητή από τον λαό, τόνισε μεταξύ άλλων την ανάγκη οι νέες γενιές να μάθουν ότι «ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, όπως και ο Μεταξάς στην Ελλάδα, επικράτησαν κανονικά μέσα από τα αστικά Κοινοβούλια και τους αστικούς γενικότερα θεσμούς».

Και πρόσθεσε:
«Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η διακήρυξη της ΚΕ το 2017, στην επέτειο των 50 χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας, οι αιτίες βρίσκονταν πρωταρχικά στους κόλπους του μετεμφυλιακού αστικού πολιτικού συστήματος που διαμορφώθηκε από το 1946 στην Ελλάδα και ίσχυε ως το 1967.

Η άρχουσα τάξη, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ΚΚΕ, το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και στη συνέχεια τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) είχε κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της, στην πρώτη γραμμή τον στρατό, διαμόρφωσε το κατάλληλο θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο, δημιούργησε και στήριξε τις κρατικές και "παρακρατικές" οργανώσεις κ.ά. Ολες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, παρά τις μεταξύ τους διαφορές τους, είχαν συνταχθεί στον στόχο της ήττας του ΔΣΕ, με κοινή σημαία τους τον αντικομμουνισμό, με προεξάρχοντα τον ρόλο του Παλατιού.
Καθώς όμως προχωρούσε η μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη, το διαμορφωμένο μετεμφυλιακό καθεστώς άρχισε να φαίνεται ότι δεν ήταν κατάλληλο για να εξυπηρετηθεί η οικονομία και η πιο ομαλή χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών - λαϊκών μαζών, ενώ προετοιμαζόταν η ένταξη στην ΕΟΚ. Οι ανάγκες του κεφαλαίου και του αστικού πολιτικού συστήματος ήταν σε αναντιστοιχία με την ύπαρξη δύο κέντρων εξουσίας, της εκτελεστικής εξουσίας και του θρόνου που είχε δικαιοδοσία στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Οι αστικές κυβερνήσεις, εναλλαγής, του Κ. Καραμανλή της ΕΡΕ και του Γ. Παπανδρέου της Ενωσης Κέντρου, κατά τη 10ετία του '60, επιδίωξαν ορισμένους εκσυγχρονισμούς, σε αντίθεση με τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες της κυβέρνησης και του θρόνου, ιδιαίτερα για τον έλεγχο του στρατού, με αποτέλεσμα να οξυνθούν παραπέρα οι αντιθέσεις με το Παλάτι, που πραγματοποιούσε συμμαχίες πότε με το ένα και πότε με το άλλο κόμμα, ενώ άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα ανέτρεπε και κυβερνήσεις.
Σημαντικός παράγοντας που όξυνε την κρίση της αστικής διακυβέρνησης ήταν και το Κυπριακό, καθώς υπήρχαν διαφορές με την κυπριακή ηγεσία, φοβόταν μήπως διαμορφωθεί προσωρινή συμμαχία της κυπριακής αστικής τάξης με την ΕΣΣΔ, η οποία αντιδρούσε στη χρησιμοποίηση της Κύπρου από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ στην περιοχή.

Κάτω από την επίδραση των παραπάνω παραγόντων, το τμήμα της άρχουσας τάξης που είχε δύναμη στον πιο ισχυρό μηχανισμό, τον στρατό, έδωσε τη δικτατορική αστική λύση. Αυτή η λύση βέβαια επιτεύχθηκε με τον πιο δραματικό τρόπο για τον ελληνικό λαό, που έζησε για άλλη μια φορά την κατάργηση συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών, γνώρισε εξορίες και φυλακίσεις, βασανιστήρια, θάνατο.

Ας δούμε και μια άλλη πλευρά. Οι συνταγματάρχες χρησιμοποίησαν το παράθυρο που είχε το Σύνταγμα του 1952 που νομιμοποιούσε την επιβολή της δικτατορίας, με τη διαφορά ότι αναγνώριζε το δικαίωμα της κατάλυσης του κοινοβουλευτισμού μόνο στον βασιλιά, μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου, δηλαδή η διαφορά αφορούσε ποιος φορέας θα έβαζε σε αναστολή τον κοινοβουλευτισμό. Οι κυβερνήσεις της ΕΡΕ και της ΕΚ, μετά το 1952 ως το 1967, στηρίζονταν στο Σύνταγμα του '52 και στους αντικομμουνιστικούς αντιδραστικούς νόμους, το πλαίσιο που χρησιμοποίησε η στρατιωτική χούντα.

Άλλη απόδειξη για τη σχέση του καπιταλισμού με τη δικτατορική εκτροπή είναι ότι από ταξική σκοπιά το στρατιωτικό πραξικόπημα στηρίχθηκε από ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, από την πρώτη στιγμή το εφοπλιστικό κεφάλαιο και αμέσως μετά και το βιομηχανικό.

Επίκαιρο ζήτημα να αξιοποιούνται και όχι να μπαλώνονται οι δυσκολίες του συστήματος

Σήμερα οι διαφορές και αντιθέσεις ανάμεσα στα αστικά κόμματα, στα κόμματα της αστικής διαχείρισης είναι ακόμα πιο ελαχιστοποιημένες στη γενική στρατηγική. Οι αντιθέσεις τους εμφανίζονται κυρίως σε ζητήματα τακτικής και στον μεταξύ τους ανταγωνισμό ποιο κόμμα θα έχει τον πρώτο λόγο στη διακυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη είτε συνεργασίας.

Την περίοδο 2012 - 2015 και 2015 - 2019 οι καβγάδες και οι ανταγωνισμοί τους αποτέλεσαν σωσίβιο και προφυλακτήρα για το αστικό πολιτικό σύστημα και την αστική διαχείριση, είτε με βάση τη συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στο όνομα να μη διωχθεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και στη συνέχεια με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Η οικονομική κρίση του 2009 επέφερε στο αστικό πολιτικό σύστημα σημαντικά πλήγματα που φάνηκαν το 2012 με την εκλογική καταψήφιση της ΝΔ και ιδιαίτερα την κατακρήμνιση του ΠΑΣΟΚ. Τη διέξοδο την έδωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, καθώς το ανερχόμενο λαϊκό κίνημα ως εκείνη τη στιγμή, σε σημαντικό του μέρος, ενσωματώθηκε ή επηρεάστηκε από τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ταυτόχρονα ενίσχυσε ακόμα πιο συντηρητικά κόμματα, ως και τη Χρυσή Αυγή.

Η ΝΔ, τώρα, έχει ξεκινήσει τη νέου τύπου τρομο-προπαγάνδα για τις διπλές εκλογές που θα έλθουν, όποτε έλθουν. Απειλεί ότι αν δεν βγει αυτοδύναμη από τις πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική, μπορεί ακόμα και μετά τη δεύτερη αναμέτρηση να σημειωθεί αστάθεια και να απειληθεί η συνέχιση της χρηματοδότησης από το Ταμείο Ανάκαμψης κ.λπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ απειλεί από τώρα ότι θα έχουν ευθύνη τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αν δεν τον συντρέξουν για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, με βάση τον τεχνητό διαχωρισμό ανάμεσα στη φιλελεύθερη και προοδευτική διαχείριση.

Να ένα επίκαιρο ζήτημα για τη γενιά της ανατροπής:
Ποια πρέπει να είναι η στάση του ελληνικού λαού όταν το πολιτικό σύστημα υφίσταται ρήγματα, έχει δυσκολίες να εξασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, σταθερές κυβερνήσεις;

Να αναπτύξουμε πλατιά συστηματική, σωστά σχεδιασμένη και κλιμακωμένη ιδεολογικοπολιτική αντεπίθεση, ώστε, όσο εξαρτάται από εμάς, ένα μεγαλύτερο μέρος του λαού, της νεολαίας, όλων όσοι έχουν ανοιχτό αυτί προς το Κόμμα μας, ή ψάχνονται προβληματισμένοι, να κατανοήσουν, ανάμεσα στ' άλλα, ότι όταν το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δυσκολίες, το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να τις αξιοποιεί ως εφαλτήριο για νέα επίθεση και κλιμάκωση και όχι να τις μπαλώνει, αντίθετα να τις διευρύνει και να τις βαθαίνει. Είναι ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα όσοι το 2012 θύμωσαν ή στενοχωρήθηκαν με την αρνητική στάση του ΚΚΕ να μετέχει ή να στηρίζει κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού, εκείνοι που δεν κατανόησαν γιατί το Κόμμα στο δημοψήφισμα του 2015 πρότεινε λευκό ή άκυρο (...)

Αποδείχνεται περίτρανα ότι τα κόμματα - υπερασπιστές της αστικής δημοκρατίας και του αστικού κοινοβουλευτισμού όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα, ακόμα και αν έχουν ιδιαίτερους λόγους να το θέλουν, αντίθετα τα χρησιμοποιούν κατά του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Αποκορύφωμα αποτελεί η αναγωγή σε κρατική ιδεολογία, η θεωρία της εξίσωσης του φασισμού και του κομμουνισμού. Το κάλεσμα για να στηθούν αντιδεξιά και αντιφασιστικά πολιτικά μέτωπα συνεργασίας είναι επίσης σανίδα σωτηρίας για το κεφάλαιο, την αστική διαχείριση, καθώς διαβρώνουν και υποσκάπτουν τη γραμμή της αντικαπιταλιστικής εργατικής πάλης και της κοινωνικής συμμαχίας (...)».

Διαχρονικά επικίνδυνος για τους λαούς ο ρόλος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ

Σε ό,τι αφορά τον ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Το Κόμμα μας, από την πρώτη στιγμή και σωστά, κατήγγειλε τον ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη διαμόρφωση του μετεμφυλιακού καθεστώτος και στην επιβολή της δικτατορίας, όμως δεν έπαιρνε υπόψη ή υποβάθμιζε τον ρόλο των ενδοαστικών αντιθέσεων. Αυτό που καθόρισε τη στάση π.χ. των ΗΠΑ δεν ήταν η μορφή της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά αν η μια ή η άλλη κυβέρνηση θα εξασφάλιζε τη συνέχιση ενίσχυσης της ελληνικής πολιτικής απέναντι στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ (...) Την ίδια στάση κράτησαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ απέναντι στη λεγόμενη πρώτη φορά κυβέρνηση της αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ».

Ενώ επισημαίνοντας πως σήμερα είναι αρκετοί αυτοί που θεωρούν ότι έστω η «συμμαχία με τους λύκους» μπορεί να αποτελέσει σανίδα σωτηρίας απέναντι σε όποιες απειλές υπάρχουν, ή ότι θα έρθουν πολλές επενδύσεις, άρα κάποια ψίχουλα θα πέσουν κάτω από το πλουσιοπάροχο για τους κεφαλαιοκράτες τραπέζι, τόνισε: «(...) Είναι δική μας ευθύνη, μπροστά στα πιεστικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που τα όξυνε η πανδημία, να μην παραλείπουμε μια πολύμορφη συνεχή διαφώτιση για το τι κρύβεται πίσω από το σύνθημα που όλα τα κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ ΜέΡΑ25 κ.λπ., προβάλλουν για τη λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας, που σημαίνει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική, πολεμική εμπλοκή στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο πλευρό της μιας ή της άλλης πλευράς. Το ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια τεράστια αμερικανική και ΝΑΤΟική βάση, το ότι παράλληλα συμμορφώνεται στη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης μπορεί να προβληματίζει αρκετούς, απέχουμε όμως από το να γίνει αναπόσπαστο στοιχείο του καθημερινού αγώνα, κριτήριο για τη σημασία της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής αντεπίθεσης, της ανατροπής.

Οταν η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ και στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, είχε μέσω των βάσεων τα όπλα στραμμένα όχι προς ανατολάς που έλεγαν αλλά κατά των βαλκανικών σοσιαλιστικών κρατών, και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ούτε μια φορά δεν δέχθηκε απειλή, ούτε με τη μορφή υπονοούμενου ότι αν οξυνθεί η κατάσταση τότε θα τιμωρηθεί η χώρα. Αντίθετα η Ελλάδα δεν γλίτωσε τη δικτατορία ούτε την τουρκική κατοχή της Κύπρου (που διαπλέκονταν με την ελληνική πολιτική) ούτε την επιθετική αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας μέχρι σήμερα. Ακόμα και ο προηγούμενος υπουργός Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στρατιωτικοί αναλυτές της ΝΔ αρκετές φορές έχουν αναγνωρίσει ότι στα δύσκολα με την Τουρκία δεν θα έχουμε συμμάχους, θα είμαστε μόνοι μας λένε, ακόμα και υπουργοί. Οι λεγόμενοι σύμμαχοι πρώτοι απ' όλους θα ζητήσουν συμβιβασμό και εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων».

«Ομως στο ζήτημα της λεγόμενης αναβάθμισης της Ελλάδας εμείς βάζουμε ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα, αυτό της διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς», σημείωσε και τόνισε ότι «τα ιδιαίτερα συμφέροντα που χωρίζουν τα καπιταλιστικά κράτη μεταξύ τους πρέπει να αποτελούν παράγοντα που ενώνει τους λαούς ενάντιά τους. Αλλωστε, τα καπιταλιστικά κράτη όσο και αν το ένα υποβλέπει το άλλο για την οικονομική και πολιτική ηγεμονία, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν την εργατική τάξη, τα λαϊκά κινήματα, τότε ενώνονται παραμερίζοντας προσωρινά τις αντιθέσεις τους».

Η σκληρή δουλειά της πρωτοπορίας σπορά που αργά ή γρήγορα καρπίζει

«Το πραξικόπημα της χούντας των συνταγματαρχών δεν συνάντησε άμεση λαϊκή αντίδραση, καθώς δεν υπήρχε καμιά προετοιμασία από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, και πρώτα απ' όλα από την ΕΔΑ και το ΚΚΕ. Η έλλειψη μιας τέτοιας προετοιμασίας ακύρωσε, κυριολεκτικά, τις όποιες διαθέσεις υπήρχαν μέσα στα πιο ριζοσπαστικά τμήματα του λαού (...)», σημείωσε η ομιλήτρια και τόνισε ότι «επέδρασε και το γεγονός ότι, από την πρώτη μέρα της δικτατορίας, η πρωτοπορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, χιλιάδες έμπειροι κομμουνιστές και κομμουνίστριες απροετοίμαστοι, βρέθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την Ελλάδα. Απέναντι στον ελληνικό λαό, σε όσες λαϊκές δυνάμεις είχαν κάποια διάθεση δράσης ορθώθηκε ένας πανίσχυρος αστυνομικός και στρατιωτικός μηχανισμός που τέθηκε στην υπηρεσία της χούντας.

Οταν μιλάμε για μεγάλες ιστορικές στιγμές απίστευτου ηρωισμού και θυσίας, στη μακρόχρονη πορεία του Κόμματος, στο μυαλό μας μένει η δράση των αλύγιστων, όπως συνήθως λέμε, κομμουνιστών και κομμουνιστριών, απολύτως δικαιολογημένα. Ομως, καλό είναι να ξέρουμε ότι οι μεγάλες στιγμές που πέρασαν στην Ιστορία του εργατικού, του λαϊκού, του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος γεννήθηκαν στον έναν ή στον άλλον βαθμό μέσα σε συνθήκες όπου ένα μεγάλο μέρος του λαού φαινόταν αρχικά απαθές, φοβισμένο να ρισκάρει είτε αφοπλισμένο ιδεολογικά και πολιτικά, παθητικοποιημένο, δηλαδή συνθήκες που δεν προειδοποιούσαν ότι θα έρθουν και άλλες μέρες. Η σκληρή αφανής δουλειά σε ορισμένες περιπτώσεις που προηγήθηκε από την πρωτοπορία κάρπισε αργότερα (...)

Η παρέμβαση των δυνάμεων της ΚΝΕ και της Αντιδικτατορικής ΕΦΕΕ συνέβαλε στην αποτροπή του κινδύνου να κυριαρχήσει ο αυθορμητισμός και ο κατακερματισμός της πάλης, στο όνομα πάλη μόνο από τα κάτω. Στην προσπάθεια να λυθούν προβλήματα οργάνωσης του αγώνα δεν υποτιμάμε τη συμβολή και άλλων δυνάμεων, όπως ο "Ρήγας Φεραίος", δυνάμεις του ΠΑΚ και ορισμένες άλλες από τον χώρο των λεγόμενων "αριστεριστών". Οι διαφορές μεταξύ τους και με εμάς αντιμετωπίστηκαν ως ένα βαθμό με τη διαπάλη που είχε επίμαχο στοιχείο την ανάγκη ο αγώνας να έχει κέντρο καθοδήγησης και σχεδιασμού, πράγμα που ορισμένες δυνάμεις αρχικά το αρνούνταν (...) Οπως γράφεται στην ειδική έκδοση για τη δικτατορία, το τριήμερο 15 - 17 Νοέμβρη 1973 το Πολυτεχνείο ανέδειξε τη μεγάλη σημασία για την οργάνωση της πάλης, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, εκλογή επιτροπών αγώνα, δηλαδή με συλλογικές διαδικασίες, επίσης ανέδειξε τη σημασία της εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης και συμπόρευσης, της πλατιάς ενημέρωσης με τον καταλυτικό ρόλο του ραδιοφωνικού σταθμού.

Με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής, στην πάλη για τον σοσιαλισμό

Το ΚΚΕ στις 21.4.67 βρισκόταν στη χειρότερη θέση όλης της Ιστορίας του, καθώς είχε διαλύσει τις Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα το 1958, ενώ στην ΚΕ και το ΠΓ είχε διαμορφωθεί οπορτουνιστική ομάδα που οι αντιλήψεις της κυριαρχούσαν στο Κλιμάκιο των μελών της ΚΕ στο εσωτερικό, ενώ οι χιλιάδες κομμουνιστές είχαν διαχυθεί στις γραμμές της σοσιαλδημοκρατικής ΕΔΑ. Και όμως, από την πρώτη μέρα, αν και οι πιο έμπειροι και μπαρουτοκαπνισμένοι κομμουνιστές και κομμουνίστριες του Μεσοπολέμου και της 10ετίας του '40 είχαν συλληφθεί και εξοριστεί, αποφασίστηκε και ξεκίνησε η πορεία ανασυγκρότησης του Κόμματος, ακόμα και η στρατολογία νέων μελών, που απέκτησε μια κάποια δυναμική όταν στη 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ, η οπορτουνιστική ομάδα βγήκε από τις γραμμές του ΚΚΕ. Μεγάλης σημασίας γεγονός ήταν και η ίδρυση της ΚΝΕ, για πρώτη φορά μετά τη διάλυση της ΟΚΝΕ και την ίδρυση της ΕΠΟΝ. Η αγωνιστική δράση του ΚΚΕ δεν μας οδηγεί να κρύψουμε τη λαθεμένη στρατηγική του στον αντιδικτατορικό αγώνα, στρατηγική που ίσχυε από τα μέσα της 10ετίας του '30 και τη 10ετία '40 - '49. Η λαθεμένη στρατηγική δεν εμπόδισε καθόλου την αναντικατάστατη προσφορά του, την ετοιμότητα για θυσίες, αλλά επέδρασε στην πολιτική του γραμμή για τον χαρακτήρα της αντιδικτατορικής πάλης.

Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της στρατηγικής ήταν η κατάτμηση της επαναστατικής διαδικασίας σε δύο στάδια, η μη αντικειμενική εκτίμηση για το επίπεδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ελλάδας, η αντίληψη για την πολιτική συμμαχιών και η συμμετοχή ή στήριξη του ΚΚΕ σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού. Σ' αυτά τα πλαίσια διαμόρφωσε πολιτική πρόταση συνεργασίας με όλα τα κόμματα που ήταν κατά της δικτατορίας, γύρω από το αποκαλούμενο "μίνιμουμ πρόγραμμα"» ή έναν στόχο, ή ένα πλέγμα άμεσων αιτημάτων, με κόμματα αστικής διαχείρισης. Αυτή η επιλογή, πέραν του ότι δεν ήταν σωστή, δεν ευοδώθηκε καθόλου καθώς όλα τα άλλα κόμματα αρνούνταν (...)

Το θεμελιακής σημασίας συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και όταν διατηρείται η αυτοτελής δράση του Κόμματος, η ένταξή του σε σχήμα πολιτικής συνεργασίας οδηγεί στην απώλεια της αυτοτέλειάς του και αναπόφευκτα να επιδιώκει ανάληψη ευθύνης συμμετοχής ή στήριξης αστικής κυβέρνησης. Ακόμα και αν κάποιες από αυτές τις δυνάμεις τελικά δέχονταν τη συνεργασία με το Κόμμα στον αγώνα κατά της δικτατορίας, ο στόχος τους θα ήταν η χρησιμοποίηση του Κόμματος και της επιρροής του στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Δεν σταματά το πρόβλημα εδώ, καταλήγει η διακήρυξη της πάλης για τον σοσιαλισμό να μεταλλάσσεται σε μια ευχή, ένα όραμα ηθικής αξίας στο αόριστο μέλλον, κατά συνέπεια να αποσπάται η καθημερινή πάλη από τον σοσιαλισμό, άρα να ενσωματώνεται, ανεξάρτητα από προθέσεις, στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος.

Τα παραπάνω, σε όλο τον 20ό αιώνα και στις πρώτες 10ετίες του 21ουαι. στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, παγκόσμια, έχουν επιβεβαιωθεί και δεν υπάρχει ούτε καν μια εξαίρεση στον κανόνα. Η αντίληψη που υπήρξε στο Κόμμα ότι δεν ήταν θέμα αρχής η περίπτωση συμμετοχής του σε αστική κυβέρνηση, για να συμβάλει στην επίλυση ενός οξυμένου προβλήματος ή στην αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης, παρέμεινε σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης (...)».

Κλείνοντας η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Σήμερα το Κόμμα μας, μέσα από έναν ανηφορικό, σκληροτράχηλο και επίπονο δρόμο, σε πρωτόγνωρες συνθήκες μετά τη νίκη της αντεπανάστασης, κατάφερε, στην αρχή αργά, στην πορεία με επιτάχυνση, να αποκαταστήσει τον επαναστατικό χαρακτήρα του. Καμία επανάπαυση και αυτοϊκανοποίηση. Το Κόμμα μετά από την κρίση του '89 - '91 όφειλε συλλογικά να επιτελέσει το επαναστατικό του καθήκον. Το αντίθετο νιώθουμε σήμερα, ότι πρέπει να ανεβάσουμε, σε ακόμα ανώτερο επίπεδο, την απαιτητικότητα από τον εαυτό μας, ό,τι περνάει από το χέρι μας να δουλεύουμε με επιτελικό σχέδιο μακράς πνοής, στρατηγικά, έτσι που να μην παραμερίζoνται ή να αναβάλλονται πάγια καθήκοντα στο όνομα της αναμφισβήτητης υποχρέωσής μας να οργανώνουμε τους καθημερινούς αγώνες, να μας βλέπουν όσοι υποφέρουν σε κάθε στιγμή ετοιμοπόλεμους και πρωτοπόρους (...)

Δεν αρκεί να μας βλέπουν και να μας εκτιμούν ως πρωτοπόρους, συνεπείς στη δράση και στις θυσίες, χρειάζεται να μας βλέπουν πρωτοπόρους και στις ιδέες, στην εύστοχη δουλεμένη ιδεολογική διαπάλη, αυτή αποτελεί σημαντική κινητήρια δύναμη. Σκεφτείτε τι μας αναλογεί συλλογικά και ατομικά, τι υποχρεώσεις βγαίνουν από τη θεμελιακή αρχή "χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη"».

Ολόκληρη η ομιλία στο 902.gr

Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα

«Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες του σήμερα για δουλειά - ζωή με δικαιώματα» τονίζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, καλώντας «τα εργατικά συνδικάτα, τους εργαζόμενους όλων των κλάδων να τιμήσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου με μαχητικότητα, αποφασιστικότητα και κλιμάκωση των αγώνων για δουλειά - ζωή με δικαιώματα, για ειρήνη των λαών, κόντρα στα σχέδια των ιμπεριαλιστών», σημειώνοντας ότι «τα συλλαλητήρια και οι δράσεις των συνδικάτων και της νεολαίας για την επέτειο του Πολυτεχνείου μπορούν να αποτελέσουν σταθμούς στην κλιμάκωση του αγώνα, για τη δικαίωση των αιτημάτων και διεκδικήσεων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου».

«Σήμερα, τα συνδικάτα είναι αντιμέτωπα με τους νόμους των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία, στη συνδικαλιστική οργάνωση και να βάλουν στο γύψο τους εργατικούς αγώνες. Με τον νόμο - έκτρωμα Χατζηδάκη θέλουν να στείλουν την εργατική τάξη πίσω στο Μεσαίωνα για να διασφαλίσουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Την ώρα που η πανδημία μετρά 17.000 νεκρούς, αρνούνται να προσλάβουν γιατρούς για να μετατρέψουν το δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας σε μια ακόμη μηχανή κέρδους για τους μεγαλοκλινικάρχες που θησαυρίζουν πάνω στα θύματα της πανδημίας. Ενώ τα πανεπιστήμια και τα σχολεία γίνονται πισίνες στις βροχές και τα παιδιά μας κάνουν μάθημα χωρίς δασκάλους και καθηγητές, η κυβέρνηση επιχειρεί την επιβολή της αστυνομοκρατίας και την επαναφορά του χωροφύλακα. Ενώ η Συμφωνία για τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει να εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ έχει μετατρέψει τη χώρα μας σε μια τεράστια στρατιωτική βάση των ΗΠΑ», σημειώνει.

Το ΠΑΜΕ καλεί σε κατάθεση στεφανιών στο Πολυτεχνείο με ραντεβού στο Συνδικάτο Οικοδόμων (Βερανζέρου 1, πλ. Κάνιγγος). Σε κατάθεση στεφάνων στο παραπάνω ραντεβού καλούν επίσης η ΟΓΕ, η ΕΕΔΥΕ, η ΕΕΔΔΑ και η ΟΒΣΑ.

Για την αντιιμπεριαλιστική πορεία, το ΠΑΜΕ, εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς του λαϊκού κινήματος δίνουν ραντεβού στις 4.30 μ.μ. στα Προπύλαια.

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας

«Τιμάμε την επέτειο με τη συμμετοχή μας στον αντιιμπεριαλιστικό αγωνιστικό εορτασμό» τονίζει η ΟΓΕ, η οποία καλεί τις γυναίκες να συμμετάσχουν μαζικά στις εκδηλώσεις και την αντιιμπεριαλιστική πορεία και «να δυναμώσουμε την πάλη μας ενάντια στην πολιτική που μας καταδικάζει να ζούμε μια ζωή χωρίς δικαιώματα στην εργασία, στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο, που θυσιάζει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας για να χρυσοπληρώνουμε τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς».

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών

Κάλεσμα στην προσυγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων στα Προπύλαια και στην πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία απευθύνει η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών.

«Αντλούμε γνώση, έμπνευση και δύναμη από τον μεγάλο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου 48 χρόνια πριν... Η καταστολή και ο αυταρχισμός που επιστράτευσε η κυβέρνηση πέρσι ενάντια στον εορτασμό του Πολυτεχνείου αποδεικνύουν πόσο τους τρομάζουν η δύναμη του λαού, το σύγχρονο αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου! Γι' αυτό φέτος στις 17 Νοέμβρη αυτό το μήνυμα θα είναι ακόμα πιο δυνατό, θα ακουστεί από χιλιάδες φοιτητές έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία!», τονίζει το ΜΑΣ που αναφέρεται στα διδάγματα της εξέγερσης.

«Τιμάμε το Πολυτεχνείο στον δρόμο του αγώνα! Οι φοιτητές δεν συμβιβαζόμαστε με το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας στις σπουδές, στη δουλειά και τη ζωή, με την απαράδεκτη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε στις σχολές μας με το "καλημέρα"», τονίζει ανάμεσα σε άλλα το ΜΑΣ.

Κάλεσμα συμμετοχής στην προσυγκέντρωση στις 4.30 μ.μ. απευθύνουν οι Σύλλογοι Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, Ιατρικής Αθήνας, Παντείου, Τοπογράφων ΕΜΠ, Φαρμακευτικής ΕΚΠΑ, Νοσηλευτικής ΕΚΠΑ, Παιδαγωγικού ΕΚΠΑ, Τουρκικών Σπουδών ΕΚΠΑ, Ιστορικού - Αρχαιολογικού ΕΚΠΑ, Σχολής Μηχανικών ΠΑΔΑ, ΣΕΤ ΠΑΔΑ, ΣΕΤΠ ΠΑΔΑ, ΑΣΠΑΙΤΕ, Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, ο Σύλλογος Οικοτρόφων Φοιτητικών Εστιών ΕΜΠ και ο Σύλλογος Οικοτρόφων ΑΣΠΑΙΤΕ.

Η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας

Στο μήνυμά της η ΑΣΓΜΕ καλεί τους συλλόγους γονέων, τις μαθητικές κοινότητες και τους εκπαιδευτικούς να αναλάβουν πρωτοβουλίες και, παρά τις δύσκολες υγειονομικές συνθήκες, να τιμήσουν και τη φετινή επέτειο όπως αρμόζει στο τεράστιο ιστορικό της βάρος: Με ζωντανές εκδηλώσεις μνήμης και συμμετοχή στις διαδηλώσεις σε κάθε γωνιά της χώρας.

«Οι σύγχρονες ανάγκες για υψηλού επιπέδου Παιδεία, Υγεία, εργασία αντί να βελτιώνονται, υποβαθμίζονται σταθερά, ανεξαρτήτως κυβέρνησης», τονίζει μεταξύ άλλων η ΑΣΓΜΕ που αναφέρεται στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, στις ανάγκες των σχολείων, στη συρρίκνωση της δημόσιας δωρεάν Εκπαίδευσης, στη στάση απέναντι στις λαϊκές, νεολαιίστικες, εργατικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις.

Κ.Εθ.Α

«Τα συνθήματα που φλόγισαν τις καρδιές του λαού και της νεολαίας το 1973 παραμένουν επίκαιρα», τονίζει σε ανακοίνωσή της η Κίνηση για την Εθνική Άμυνα και σημειώνει ότι «σήμερα, όπως και τότε στη χούντα, ο ιμπεριαλισμός δείχνει το απάνθρωπο πρόσωπό του, με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τη μοιρασιά της λείας από τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των ενεργειακών δρόμων και των σφαιρών επιρροής».
Σε ανακοίνωση για την επέτειο της εξέγερσης, η Κίνηση Απόστρατων Αστυνομικών σημειώνει μεταξύ άλλων πως «η πιο μεγάλη δύναμη είναι η οργάνωση, η αλληλεγγύη και η μαζική αγωνιστική δράση του λαϊκού κινήματος. Είναι αυτή που αναδείχτηκε ενάντια στη βία και την τρομοκρατία της χούντας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι αυτή που θα βάλει και πάλι τον λαό μπροστάρη στις εξελίξεις στον τόπο μας, για τη ζωή που αξίζει στη γενιά μας και ιδίως στις γενιές που μέλλονται να έρθουν».

Εκδηλώσεις της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα

Με εκδηλώσεις σε σχολές και γειτονιές οι Οργανώσεις της ΚΝΕ σε όλη τη χώρα τιμούν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Με τη συμμετοχή φοιτητών από τη Νομική πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης ΝΟΠΕ της ΚΝΕ για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου, με ομιλητή τον Αντώνη Μοχιανάκη, μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στη συζήτηση δόθηκε βάρος στα ιστορικά γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά και στο σήμερα και τα διδάγματα που προκύπτουν.

Σε Αιγάλεω και Ίλιον με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εκδηλώσεις για τον φετινό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από τις ΤΟ Περιστερίου - Νοτιοδυτικών Συνοικιών και ΤΟ Δυτικών Συνοικιών της ΚΝΕ σε Αιγάλεω και Ίλιον.
Στις συζητήσεις που ακολούθησαν του χρονικού, των ιστορικών γεγονότων, απασχόλησε η επικαιρότητα των συνθημάτων που κοσμούσαν την πύλη του Πολυτεχνείου, «Εξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» και η αναγκαιότητα έντασης της αντιιμπεριαλιστικής πάλης με βάση και τις σύγχρονες εξελίξεις, τις επιθετικές συμφωνίες που υπέγραψε η κυβέρνηση με Γαλλία και ΗΠΑ.

Στην Πάτρα ο Στάθης Κεντρής, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του ΣΠ της Οργάνωσης Περιοχής Δυτικής Ελλάδας, αναφέρθηκε στα επίκαιρα μηνύματα του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου στην εκδήλωση που έγινε στο αμφιθέατρο του πρώην ΤΕΙ του Πανεπιστημίου Πατρών.
Η εκδήλωση προσέλκυσε το ενδιαφέρον, όχι μόνο για τα ιστορικά γεγονότα που σημειώθηκαν στην Αθήνα, αλλά και για αυτά στην αχαϊκή πρωτεύουσα, με τον αντιδικτατορικό αγώνα που αναπτύχθηκε, με μπροστάρηδες μέλη και φίλους της ΚΝΕ.
Μια μέρα πριν τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη και στην Πάτρα, όπως σημείωσε, «1.800 και πάνω φοιτητές προχωρούν σε κατάληψη του κτιρίου του Πανεπιστημίου, στην οδό Κορίνθου. Συγκροτούν επιτροπές, βγάζουν ψηφίσματα, αναρτούν πανό, φωνάζουν αντιχουντικά συνθήματα», επισημαίνοντας ότι «ο λαός της πόλης συμπαραστέκεται στα παιδιά του, συρρέοντας στο χώρο της κατάληψης, φέρνοντας τρόφιμα, αλλά και χρήματα. Επίσης, κατά τα πρότυπα της Αθήνας, τίθεται σε λειτουργία ραδιοφωνικός σταθμός».
Αναφερόμενος στο σήμερα, μέσα από το σύνολο των πολιτικών εξελίξεων, κάλεσε σε μαζική ενίσχυση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καταλήγοντας: «Δεν χωράει άλλη αναμονή! Από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε γενιά της πάλης για την ανατροπή». Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό αφιέρωμα στη «Ρωμιοσύνη».

Αντίστοιχη δραστηριότητα έγινε και στη Ζάκυνθο, με πρωτοβουλία της ΤΕ του ΚΚΕ και του ΤΣ της ΚΝΕ, όπου μεταξύ άλλων προβλήθηκε βίντεο με το ιστορικό των γεγονότων.

Με κεντρικό σύνθημα: «Το Πολυτεχνείο ζει! Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ! Από γενιά χωρίς δικαιώματα να γίνουμε η γενιά της πάλης για την ανατροπή!», το πρόγραμμα συνεχίζεται τις επόμενες μέρες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ηράκλειο καθώς και στο ΕΛΜΕΠΑ (θα μιλήσει ο Στέλιος Ορφανός, μέλος της ΚΝΕ την περίοδο του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου και μέλος της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ σήμερα), στο Ρέθυμνο, στην Κέρκυρα, στον πολυχώρο δημιουργίας της ΚΝΕ «Μικρόβιο», σε Κόρινθο και Σπάρτη (προβολή του ντοκιμαντέρ «Το χρονικό της δικτατορίας 1967 - 1974»)

Live blog στην ιστοσελίδα του «Οδηγητή»

Οι επισκέπτες του site του «Οδηγητή» έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν με διαρκή ροή, σε μορφή live blogging, όλες τις στιγμές, τις δραστηριότητες και εκδηλώσεις του τριήμερου αγωνιστικού εορτασμού για τα 48 χρόνια από τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, που θα κορυφωθεί με τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία αύριο Τετάρτη 17 Νοέμβρη.

https://www.odigitis.gr/live-blogs/to-polytexneio-zei/

Η προσυγκέντρωση ΚΚΕ και ΚΝΕ στην Αθήνα

Η προσυγκέντρωση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ και της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ για την αντιιμπεριαλιστική πορεία στις 17 Νοέμβρη και την πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία θα πραγματοποιηθεί στις 5 μ.μ. στη συμβολή των οδών Σταδίου και Γεωργίου Σταύρου.

«Το Πολυτεχνείο ζει, έξω οι ΗΠΑ - Εξω το ΝΑΤΟ, αγώνας για μόρφωση - δουλειά - ζωή», έγραφε το γιγαντοπανό που ανάρτησαν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι της Αθήνας στην πρόσοψη του κτιρίου της Πρυτανείας του ιστορικού κτιρίου του ΕΜΠ, καλώντας στην συγκέντρωση στα Προπύλαια μαζί με εργατικά σωματεία.
Φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος καλούν στην αντιιμπεριαλιστική πορεία, να τιμηθεί αγωνιστικά η επέτειος του ξεσηκωμού με περιεχόμενο που να συνεχίζει την πάλη για μόρφωση - δουλειά με δικαιώματα, για μέτρα προστασίας της υγείας, ενάντια στον αυταρχισμό, ενάντια στην ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και σχεδιασμούς.

Ο χώρος του Πολυτεχνείου στην Πατησίων άνοιξε τις πύλες του για τον τριήμερο εορτασμό, με εργαζόμενους, νεολαία, φορείς κ.λπ. να καταθέτουν στεφάνια και λουλούδια στο μνημείο και στην τσακισμένη από τις ερπύστριες καγκελόπορτα. Από χτες, τα πρώτα τμήματα σχολείων έκαναν τις επισκέψεις τους στον ιστορικό χώρο, με τους μαθητές να καταθέτουν λίγα λουλούδια, ενώ αντίστοιχα λουλούδια και στεφάνια κατέθεσαν οικογένειες με παιδιά, φοιτητές και άλλοι φορείς.

Η παρουσία της ΚΝΕ στο χώρο

Τα μέλη ΚΝΕ μπήκαν στον χώρο του ιστορικού κτιρίου της οδού Πατησίων, έστησαν τα τραπεζάκια, ξεκίνησε η εκπομπή της μικροφωνικής στον χώρο, με τα επίκαιρα ανατρεπτικά συνθήματα του ξεσηκωμού να αντηχούν. Στις πύλες γράφτηκαν με κόκκινη μπογιά τα συνθήματα που υπήρχαν και τότε στις πύλες του Πολυτεχνείου και σηματοδοτούν το αγωνιστικό αντιιμπεριαλιστικό του μήνυμα: «Εξω οι ΗΠΑ» - «Εξω το ΝΑΤΟ», με τις υπογραφές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Οπως δήλωσε από το Πολυτεχνείο ο Κ. Θεοδωρόπουλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ: «Μελετάμε την Ιστορία μας, αντλούμε διδάγματα, έμπνευση από τον μεγάλο ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου για τις δικές μας μάχες που έχουμε μπροστά μας, τις μεγάλες εξεγέρσεις και τους ξεσηκωμούς. Τιμάμε το Πολυτεχνείο στην πράξη, δίνοντας όλες μας τις δυνάμεις να δυναμώσει ο συλλογικός οργανωμένος αγώνας απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ για τα δικαιώματά μας στις σπουδές, στη δουλειά και στη ζωή μας. Για να δυναμώσει ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας μας από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Καλούμε όλο τον λαό, τη νεολαία να δώσουν το "παρών" στον τριήμερο εορτασμό, στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία την Τετάρτη».

Η 48η επέτειος της εξέγερσης γιορτάζεται με εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, που κορυφώνονται με συγκεντρώσεις και πορείες που διοργανώνουν σωματεία και φορείς.

Σε εξέλιξη βρίσκεται και στη Θεσσαλονίκη ο τριήμερος αγωνιστικός εορτασμός. Μέλη Φοιτητικών Συλλόγων συγκεντρώθηκαν στο κτίριο του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ και «στόλισαν» την είσοδο του κτιρίου με το πανό τους με τα ιστορικά συνθήματα της πύλης του Πολυτεχνείου «Εξω αι ΗΠΑ» και «Εξω το ΝΑΤΟ» και κεντρικό σύνθημα «Το Πολυτεχνείο ζει στους αγώνες για μόρφωση, δουλειά, ζωή με σύγχρονους όρους».
Στο πλαίσιο του κοινού εορτασμού που προγραμματίζουν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι μαζί με εργατικά σωματεία και μαζικούς φορείς της πόλης, διοργανώθηκε χτες στο ΑΠΘ εκδήλωση της ΕΔΥΕΘ και Φοιτητικών Συλλόγων στο φουαγιέ του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ, με ομιλητή τον Νίκο Ζώκα, πρόεδρο της ΕΔΥΕΘ.

Αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα

Αγρίνιο, Αλεξανδρούπολη, Αμαλιάδα, Άμφισσα, Άρτα, Βόλος, Γιάννενα, Γρεβενά, Δράμα, Ζάκυνθος, Ηγουμενίτσα, Ηράκλειο, Ικαρία, Καβάλα, Καλαμάτα, Καρδίτσα, Κατερίνη, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Κιλκίς, Κοζάνη, Κομοτηνή, Κως, Λάρισα, Λευκάδα, Λήμνος, Λιβαδειά, Μυτιλήνη, Ξάνθη, Πάτρα, Πτολεμαΐδα, Πύργος, Ρέθυμνο, Τρίκαλα, Σάμος, Χανιά κλπ.