Τα
γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν όταν ο πόλεμος στη Βοσνία έφτανε στο τέλος του
(1996). Πόλεμος μεταξύ πρώην φίλων και συντρόφων που η μετάλλαξή τους είναι
συγκλονιστική όσο μπαίνει στο πετσί τους ο εθνικισμός και η παράνοια. Οι
συμβολισμοί πάρα πολλοί, ο θεατής μπαίνει αμέσως στο κλίμα και για όποιον έχει
ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τα γεγονότα το ενδιαφέρον εστιάζεται και στις
πανέξυπνες αλληγορικές σκηνές και ατάκες. Έτσι κι αλλιώς το θέμα της ταινίας
ήταν δύσκολο, πόσο μάλλον για την περίοδο που βγήκε στις αίθουσες με τις μνήμες
να είναι νωπές και τα τραύματα κυριολεκτικά και μεταφορικά ανεπούλωτα.
Ο τίτλος της ταινίας είναι παράφραση ενός εδαφίου της
νουβέλας "Voyage au bout de la nuit" (Journey to the End of the
Night) του Louis-Ferdinand Céline, που περιέγραφε φλεγόμενα χωριά κατά τη
διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου . Τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικό
τοπίο στο Višegrad της Bοσνίας (Σερβικός τομέας) και κάποιες σκηνές σε μέρη
όπου είχαν γίνει πραγματικές μάχες. Το σάουντρακ δένει άψογα στην ταινία με
κορυφαία την στιγμή που ακούγεται το "Igra rokenrol cela
Jugoslavija".
Σκηνοθέτης
είναι ο Srdjan Dragojevic , πολύ αξιόλογος με σημαντική συνέχεια. Βασικοί
πρωταγωνιστές οι Nikola Kojo (έχει παίξει σε πολλές σερβικές παραγωγές) &
Dragan Bjelogrlic (εξίσου σημαντικός καλλιτέχνης). Έχει αποσπάσει 6 βραβεία τα
περισσότερα στο σκηνοθέτη και ήταν υποψήφια για ακόμη δύο: Κινηματογράφου
Angers (Γαλλία) Βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (ευρωπαϊκή
ταινία μεγάλου μήκους της κριτικής επιτροπής) - Srdjan Dragojevic Βραβείο
Telcipro, Ft. Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Lauderdale / Διακεκριμένο
Βραβείο Αξίας, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Mar del Plata, Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Στοκχόλμης Χάλκινο άλογο, Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάο Πάολο, Διεθνές
Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1996 - Βραβείο κοινού και
Υποψήφια (σκηνοθεσίας) για το «Χρυσό Αλέξανδρο» Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας
και δείτε την -όλο και κάπου παίζεται.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1999: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Το ΝΑΤΟ, σύσσωμη η ΕΕ κλπ «πρόθυμοι, ξεκινούν το μακελειό
στη Γιουγκοσλαβία που αποτέλεσε την κορύφωση του κατακερματισμού της, που
ξεκίνησε και μεθοδεύτηκε σταδιακά έπειτα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές
στην ΕΣΣΔ και την ανατολική Ευρώπη στις αρχές της 10ετίας του ’90. Πριν από 20
χρόνια, βόρεια, δίπλα μας ξεκινούσε η τελευταία μεγάλη σφαγή του 20ου αιώνα.
Ήταν τότε που στη βαλκανική ξεδιπλώνονταν σε όλο της το τραγικό μεγαλείο η
βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, που ο λαός της Γιουγκοσλαβίας
την έζησε κυριολεκτικά στο πετσί του επί 78 συνεχόμενα μερόνυχτα.
Οι πύραυλοι της «διεθνούς κοινότητας» είχαν στρατηγικούς
στόχους αποκλειστικά μεγάλες παραγωγικές μονάδες, εργοστάσια, διυλιστήρια
(Πάντσεβο & Νόβι Σαντ), οδικούς άξονες, γέφυρες, μέχρι και το επιβατικό
τρένο Βελιγράδι-Θεσσαλονίκη σκοτώνοντας τουλάχιστον 55 άτομα, καθώς αυτό
περνούσε τον Νότιο Μοράβα κοντά στη Grdelica που κατά το δολοφόνο πιλότο,
«εμφανίστηκε ξαφνικά» ...«από το πουθενά»! 150 μαχητικά αεροπλάνα του ΝΑΤΟ
συμμετείχαν στις επιθέσεις / Εκτοξεύτηκαν 420.600 πύραυλοι. Η συνολική μάζα των
πυραύλων που έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι.
59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών μελών του ήταν στη
διάθεση να βοηθήσουν τις νατοϊκές επιθέσεις κατά της Σερβίας και Μαυροβουνίου /
Εκτοξεύτηκαν περίπου 20.000 μεγάλοι πύραυλοι αέρος-εδάφους Ο απολογισμός των
βομβαρδισμών, σε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές είναι: 30-100 δις $ το
κόστος της υλικής ζημιάς. 1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν
~2.000 τραυματίστηκαν και μαζί (νεκροί και τραυματίες) 6.100 πολίτες. 54 μέσα
μαζικής μεταφοράς καταστράφηκαν, 305 σχολές, νοσοκομεία και άλλα δημόσια
κτίρια. 176 μνημεία πολιτισμού καταστράφηκαν κι ανάμεσά τους και 23 μεσαιωνικά
μοναστήρια. 45 γέφυρες και 28 σιδηροδρομικές γέφυρες 561 κτίρια του
Γιουγκοσλαβικού Στρατού καταστράφηκαν ολοσχερώς και 686 έπαθαν σοβαρές ζημίες.
Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2.300 επιθέσεις μαχητικών του ΝΑΤΟ. Δύο 10ετίες
μετά, οι λαοί των Βαλκανίων και της Ευρώπης μετά και τις σε συνέχεια εξελίξεις
με τελευταία τη συμφωνία των Πρεσπών του γεωπολιτικού μεντεσέ Τσίπρα-ΣυΡιζα
οφείλουν όχι μόνο να διατηρήσουν στην συλλογική μνήμη το ιμπεριαλιστικό
έγκλημα, αλλά πρωτίστως να διδαχθούν απ’ αυτό, να βγάλουν τα κατάλληλα
συμπεράσματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον. Το ΚΚΕ είναι το μόνο πολιτικό
Κόμμα, που στάθηκε στο ύψος του
Στον ιμπεριαλισμό
καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί!
·Απόλυτο
έλεγχο στο Κοσσυφοπέδιο
αλλά και πλήρη ελευθερία κινήσεων του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής... σε ολόκληρη
τη Γιουγκοσλαβία ζήτησαν οι ΗΠΑ από την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας στο
Ραμπουγιέ!
·Κ.
Μητσοτάκης: Το κείμενο του Ραμπουγιέ οδηγούσε σε απόσχιση του Κοσσόβου και
κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας της Γιουγκοσλαβίας
Γράφει η «Νέα Σερβική πολιτική σκέψη» |> «Нова српска
политичка мисао» στο «σαν
σήμερα» [ 24-Μαρ-1999]
Το 1941, τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν το Βελιγράδι …το 1961
σοβιετικό διαστημικό σκάφος με τον Yuri Gagarin, μπήκε σε τροχιά γύρω από
τη Γη…
🔴 Το 1999 το ΝΑΤΟ
βομβάρδιζε ‑από «αβλεψία» μέρα μεσημέρι με λιακάδα, με
πυραύλους της «διεθνούς κοινότητας» το επιβατικό τρένο
Βελιγράδι-Θεσσαλονίκη καθώς αυτό περνούσε τη γέφυρα του Νότιου Μοράβα κοντά στη
Grdelica σκοτώνοντας τουλάχιστον 55 άτομα. 🔴 Την ίδια μέρα απανωτές αεροπορικές επιδρομές στο εργοστάσιο
αυτοκινήτων της«Zastava»στο Kragujevac - τρεις
ημέρες μετά από επίθεση με 126 τραυματίες, το διαλύουν κυριολεκτικά με ρίψη
15 έξυπνων πυραύλων (παράπλευρες απώλειες τουλάχιστον 36 εργαζόμενοι). Και ταυτόχρονα
στο εργοστάσιο θέρμανσης Κρούσεβατς και στο«14 Οκτώβρη». 🔴 Σχεδόν την ίδια στιγμή, άλλα μαχητικά του ΝΑΤΟ δολοφονούν τρεις άμαχους σε
ένα αυτοκίνητο στο Polje (Πρίστινα), βομβαρδίζονται τα διυλιστήρια σε
Πάντσεβο και Νόβι Σαντ, ισοπεδώνεται το μοναστήρι Vojlovica
του 14ου αιώνα. 🔘🔘 Σχετικά με τη δολοφονία των επιβατών του τρένου, ο διοικητής του ΝΑΤΟ
στην Ευρώπη, Wesley Clark παρουσίασε βίντεο, λέγοντας ότι «ο
πιλότος δεν μπόρεσε να αποφύγει ένα τρένο που “εμφανίστηκε ξαφνικά”»
αφού «ο πιλότος έπρεπε να αντιδράσει σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο»…
Το ημερολόγιο έγραφε
Τετάρτη 24-Μάρτη-1999 |>20.47.32<| (τοπική ώρα), όταν
-κυριολεκτικά στην αυλή των σπιτιών μας, ξεκινούσε μια ακόμη μεγάλη
σφαγή της «νέας τάξης πραγμάτων» που σφράγισε με αίμα τον 20ου αιώνα,
αποτελώντας και απαρχή μιας νέας πολιτικής σφαιρών επιρροής για το ξαναμοίρασμα
του κόσμου με τα λεγόμενα «έξυπνα» όπλα νέας τεχνολογίας. 🆘
Όλα ξεκίνησαν (τυπικά -στην πραγματικότητα 7 χρόνια πριν…) Σάββατο
6-Φλεβάρη-1999, στο Ραμπουιγιέ της Γαλλίας, όταν για τρεις μέρες υπό
την «αιγίδα» –δαμόκλειο σπάθη ΗΠΑ και των κρατών της «ομάδας επαφής»
(ΕΕ -Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία & Ιταλία + Ρωσία), η νόμιμη
Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση διαπραγματεύεται –με το πιστόλι στον κρόταφο έχοντας
απέναντι τυπικά «αντιπροσωπείες Αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου» και στην
ουσία τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, που μετά τις ανατροπές
στην ΕΣΣΔ και στις άλλες –πρώην σοσιαλιστικές χώρες, του αντίπαλου δέουςξεκίνησε να γράφει με αίμα τις τύχες των λαών, μέχρι τις μέρες μας.
Οι εκρήξεις στο
Κοσσυφοπέδιο ακούγονται έως το Μαυροβούνιο… Ακολούθως πέντε ισχυρές εκρήξεις
σημειώνονται στο Νόβι Σαντ. Οι σειρήνες ηχούν δαιμονισμένα στις γειτονιές του
Βελιγραδίου, της Πρίστινας, του Κρακούγεβατς και του Νις.
Ωρα 22.30 – Βρυξέλλες |> Ο επί κεφαλής των ισπανών «σοσιαλιστών» Francisco
[Javier] Solana [de Madariaga] (Χαβιέ Σολάνα), ΓΓ του ΝΑΤΟ, ανακοινώνει επίσημα
την έναρξη των φονικών επιδρομών -διακηρύσσοντας πως «δεν πρόκειται για κήρυξη
πολέμου» (sic!!) και στο σύντομο διάγγελμά του, υποστηρίζει πως η «πρώτη
ευθύνη ανήκει στον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς που αρνήθηκε να σταματήσει τις πράξεις
βίας στο Κόσσοβο και να διαπραγματευτεί με καλή θέληση»
Η πρώην Σοβιετική Ένωση και όλο το σοσιαλιστικό στρατόπεδο είχαν αλωθεί και στη
βαλκανική χερσόνησο ξεδιπλώνονταν πρακτικά χωρίς αντίπαλο και σε όλο
της το τραγικό μεγαλείο η βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ.
Μια βαρβαρότητα που ο λαός της Γιουγκοσλαβίας την έζησε κυριολεκτικά
στο πετσί του επί 78 συνεχόμενα μερόνυχτα και η χώρα μοιράστηκε
σε προτεκτοράτα λεία στους νικητές.
Το Βελιγράδι μετά το
2ο Παγκόσμιο πόλεμο
Το Βελιγράδι επί Τίτο
Απρίλης 1999
Η Γιουγκοσλαβία, μια
χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν
υπάρχει πια. Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των 5.000 νεκρών, των «παράπλευρων
απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού
νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), υποστήριζαν ότι τα αμερικανικά
«Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια
και τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος, που έγινε με πρόσχημα τα
«δικαιώματα των μειονοτήτων», εξελίχτηκε σε «προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν
και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Ιράκ.
Η Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε το πειραματικό εργαστήριο για την εμπέδωση της
παγκόσμιας «νέας τάξης» μέσω των βομβαρδιστικών. Αμέσως μετά τους
βομβαρδισμούς, είχε και μια ακόμα πρωτιά: Έγινε το πειραματικό εργαστήριο για
την εφαρμογή της «νέας τάξης» και με τη μέθοδο της κάλπης, και με τη μέθοδο των
εκλογών. Στη μετά τους βομβαρδισμούς Γιουγκοσλαβία «αναγεννήθηκε» μέχρι και ο
πρίγκιψ Καραγεώργεβιτς, ο τύπος που τον έφερε ο Παπανδρέου στην Αθήνα και τον
αποκαλούσε «υψηλότατο». Στη μετα-βομβαρδισμένη Γιουγκοσλαβία το πολιτικό
δολάριο είχε μεγάλη πέραση: Σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια υπολόγιζε η
«Ουάσιγκτον Ποστ» τα χρήματα που μέσω της CIA έπαιξαν το δικό τους ρόλο στις
εκλογές στη Γιουγκοσλαβία μετά την επιδρομή…
Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε πεδίο εφαρμογής και της παλιάς και
δοκιμασμένης τακτικής «διαίρει και βασίλευε», που στη συνέχεια επανέλαβε το
ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία.
Η πραγματική αιτία του
πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων, που η
θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, γιατί είναι πύλη για 3 ηπείρους
(Ευρώπη, Ασία, Αφρική). Ο έλεγχός της σημαίνει πρώτα απ’ όλα έλεγχο των διόδων
διακίνησης των εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της Ενέργειας.
Για τη διασφάλιση
αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο -από τον αέρα, με αεροπλάνα
και πυραύλους, που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους,
χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του πραγματοποιώντας 35.788 μαχητικές αποστολές,
ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν απαγορευμένες από τις
Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες διασποράς, βόμβες γραφίτη
και -σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου, βόμβες στείρωσης σε νοσοκομεία –
μέχρι και μαιευτική κλινική, σχολεία, νηπιαγωγεία, καραβάνια αμάχων προσφύγων,
γηροκομεία, πέραν των άλλων υποδομών, ολοκληρώνοντας τη διάλυση της ΟΔ της
Γιουγκοσλαβίας με εγκατάσταση αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων λεηλασίας των Βαλκανίων,
με το «Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Ν/Α Ευρώπη».
«Στην κόλαση οι
Σέρβοι!» | οι ασταμάτητοι βομβαρδισμοί θα ανοίξουν το δρόμο στην
ειρήνη...
Το Γενάρη του 2012 η
Βουλγάρα ευρωβουλευτής πρώην υπουργός Εξωτερικών (επί κυβέρνησης του
πρωθυπουργού Ιβάν Κόστοφ), Ναντέζνα Μιχαΐλοβα, μιλώντας σε ντοκιμαντέρ της
βουλγαρικής κρατικής τηλεόρασης, με τίτλο: «Η κρυφή ιστορία της επιχείρησης
Πέταλο», αποκάλυψε ότι -από υπερβάλλοντα ζήλο (και όχι μόνον…)ήταν εκείνη
που έδωσε ανεπιβεβαίωτη έκθεση των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών στον Γερμανό
τότε ομόλογό της Γιόσκα Φίσερ και σε άλλους ΝΑΤΟικούς αξιωματούχους σχετικά με
τη δήθεν επιχείρηση εθνοκάθαρσης του τότε Προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας
Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με την επωνυμία «Σχέδιο Πέταλο» σε βάρος των Αλβανών του
Κοσσυφοπεδίου και επιβεβαίωσε τα βρώμικα προπαγανδιστικά τεχνάσματα και άλλα
δόλια μέσα που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προκειμένου να
προετοιμάσουν το σκηνικό για την εξαπόλυση επέμβασης, όπως έγινε τη δεκαετία
του ’90 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των
Κοσσοβάρων Αλβανών.
Αυτά χρησιμοποιήθηκαν και για την καταδίκη σε ισόβια του σερβοβόσνιου πρώην
στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, που δικάστηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της
Χάγης, με την κατηγορία της «γενοκτονίας» και των «εγκλημάτων πολέμου»
Το χρονικό
1991:
Κροατία, Σλοβενία και ΠΓΔΜ ανακηρύσσουν η μία μετά την άλλη την
ανεξαρτησία τους απ’ την τότε Γιουγκοσλαβία. Με τις ευλογίες, πρώτα της
Γερμανίας και του Βατικανού και εν συνεχεία της (τότε) ΕΟΚ.
1992:
Ο πόλεμος σπαράσσει τον κροατικό, σερβοβοσνιακό και βοσνιακό πληθυσμό της
διαλυμένης Γιουγκοσλαβίας. Οι μετέπειτα αποστολές κυανοκράνων του ΟΗΕ σε
διάφορους «θύλακες ασφαλείας» επιτείνουν το δράμα στα θέατρα του πολέμου –
ανατρέποντας σε ορισμένες περιπτώσεις τις ισορροπίες των συγκρουόμενων –
ενώ τα διπλωματικά πήγαινε – έλα και ειρηνευτικά σχέδια Ευρωπαίων
διαπραγματευτών προσκρούουν στις αντιδράσεις των ΗΠΑ. Ο βομβαρδισμός των
Αμερικανών και του ΝΑΤΟ κατά θέσεων των Σερβοβόσνιων είναι ο προάγγελος
της «ειρήνης» που θα επιβάλλουν οι Αμερικανοί με τη συναίνεση των
Ευρωπαίων…
1992:
Η εφημερίδα – «σύμβολο» του καπιταλισμού – «The Wall Street Journal»
δημοσίευε σε συνέχειες επί αρκετές μέρες εκτεταμένα άρθρα για τις
εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας στην άμυνα, μιλώντας ενθουσιωδώς για «έξυπνα
όπλα», «έξυπνες βόμβες» για «επεμβάσεις χειρουργικής ακρίβειας» και για
την πιθανότητα «δραστικής μείωσης» των απωλειών μεταξύ πληθυσμών αμάχων.
Περίπου οκτώ χρόνια μετά, ο προφανής σκοπός αυτής της σειράς ρεπορτάζ και
οι αναλύσεις επί αναλύσεων από λεγόμενα «think tanks» και στρατιωτικούς
εμπειρογνώμονες έγινε ορατός με τον πιο κραυγαλέο τρόπο…
1995:
Υπογράφεται στο Ντέιτον η συμφωνία «τερματισμού» του πολέμου στη Βοσνία
-Ερζεγοβίνη με «αρχιτέκτονα» τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ
Χόλμπρουκ. Η συμφωνία συνυπογράφεται απ’ τους τότε ηγέτες της Κροατίας,
Βοσνίας και Σερβίας (και εδώ υπάρχουν κάποιες απ’ τις ευθύνες του
Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς λόγω υποχωρητικότητάς του στις ιμπεριαλιστικές
πιέσεις της τότε κυβέρνησης των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον…). Η Βοσνία μετατρέπεται
σε προτεκτοράτο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και ο λαός στενάζει υπό το
βάρος της φτώχειας, της ανέχειας, από τις προσπάθειες ιμπεριαλιστικής
πολιτικής χειραγώγησής του τις περιστασιακές κρίσεις αποσταθεροποίησης.
Παράλληλα, ξεκινά στη Χάγη η βιομηχανία «απόδοσης δικαιοσύνης», όχι
βεβαίως έναντι των ιμπεριαλιστών, αλλά έναντι των ηττημένων του πολέμου…
1997:
Συνεχίζονται με τη (απ’ το εξωτερικό) δημιουργία, χρηματοδότηση και
εκπαίδευση των Κοσσοβάρων Αλβανών αυτονομιστών του ΟΥΤΣΕΚΑ από Αμερικανούς
και Ευρωπαίους των μυστικών υπηρεσιών.
1998:
Αρχίζουν οργανωμένα οι πρώτες επιθέσεις του ΟΥΤΣΕΚΑ κατά Σέρβων
στρατιωτικών και αμάχων στο Κοσσυφοπέδιο. Ο βρώμικος πόλεμος των
ιμπεριαλιστών κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας εντείνεται, την ίδια χρονιά, με
την προβοκάτσια τάχα Κοσσοβάρων Αλβανών «αμάχων» στο χωριό Ράτσακ. Ο τότε
Αμερικανός επιβεβαιωτής του ΟΑΣΕ «επιβεβαιώνει» πως πρόκειται για «αθώα
θύματα» του σερβικού στρατού, αν και τα στοιχεία Ευρωπαίων ιατροδικαστών
δείχνουν αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ που σκοτώθηκαν σε μάχες…
Το Γενάρη του 1999, το ΝΑΤΟ
αξιοποίησε μια από τις πολλές προβοκάτσιες των ιμπεριαλιστών για να
ξεκινήσει την επιχείρηση «κατά της εθνοκάθαρσης» και της «προστασίας των
δικαιωμάτων των Αλβανών». Ακολούθησαν οι «Συμφωνίες ειρήνης» του Ραμπουγιέ
και του Παρισιού, που ουσιαστικά οδηγούσαν στην πλήρη διάλυση της
Γιουγκοσλαβίας και την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου.
Σάββατο 6-02-1999 |> Στο
Ραμπουιγιέ της Γαλλίας, η Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση με το πιστόλι στον
κρόταφο «διαπραγματεύεται» υπό την αιγίδα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ (+5 της «ομάδας
επαφής», Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλίας), με τους αλβανόφωνους
του Κοσσυφοπέδιου.
Το παιχνίδι (δήθεν) <|εθνοκάθαρση = Μιλόσεβιτς|> -που προετοιμαζόταν
μεθοδικά από τα επιτελεία της λυκοσυμμαχίας και της ΕΕ έχει αρχίσει…
Τετάρτη 23-02-1999 |> Με
τελεσίγραφο απαιτούν από τη Γιουγκοσλαβία να δεχτεί την παρουσία ΝΑΤΟικών
στρατιωτικών δυνάμεων, ενώ τα τελευταίας τεχνολογίας μαχητικά «ζέσταιναν
μηχανές» στο Aviano. Έτσι κι αλλιώς η απόφαση ήταν
ειλημμένη από τις 30-Ιαν-1999 (προ Ραμπουιγιέ)
Δευτέρα 15-3-1999 |>
Ξεκινούν και πάλι οι «διαπραγματεύσεις» (στο Παρίσι), με «βελτιωμένη» αυτή
τη φορά πρόταση. Ζητούν από το Βελιγράδι παραχώρηση, όχι μόνο του
Κοσσυφοπεδίου, αλλά ολόκληρης της χώρας στα στρατεύματα του ΝΑΤΟ…η
αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Τετάρτη 24-3-1999 |> 9μμ (ώρα
Ελλάδας), σε Πρίστινα, Νόβισαντ, Ποντγόριτσα και στα περίχωρα του
Βελιγραδίου η κόλαση με τον Κλίντον, να διακηρύσσει πως «οι βομβαρδισμοί
απέτρεψαν τεράστια πυρκαγιά στα Βαλκάνια και ελληνοτουρκική εμπλοκή». Οι
ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ, -φυσικά, εξέδωσαν την ανακοίνωση
συμπαράταξης με το ΝΑΤΟ, που είχαν έτοιμη από τα πριν. Η Ρωσία ζητάει
σύγκληση του ΝΑΤΟ κρατούμενου ΣΑ του ΟΗΕ.
Πέμπτη 25-3-1999 |> Η
Γιουγκοσλαβία διακόπτει διπλωματικές σχέσεις με ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία
και Γαλλία και διακόπτει τη λειτουργία του CNN στο έδαφός
της. Ξεκινούν οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε
Αθήν, Θεσσαλονίκη, στα σύνορα, σ’ όλη την Ελλάδα
Παρασκευή 26-3-1999 |> Οι
αεροπορικές επιδρομές με εκτοξεύσεις πυραύλων γίνονται πλέον σε 24ωρη βάση
και ο ναυτικός αποκλεισμός από την Αδριατική καθολικός. Οι Ρώσοι (με
επικεφαλής ακόμη τον Γέλτσιν και τον Πούτιν στα παρασκήνια) διακόπτουν
κάθε επαφή με το ΝΑΤΟ.
Σάββατο 27-3-1999 |> η
γιουγκοσλαβική αεράμυνα καταρρίπτει «αόρατο» αμερικανικό βομβαρδιστικό
Κυριακή 28-3-1999 |> Ο
λαός της Γιουγκοσλαβίας γίνεται ανθρώπινη ασπίδα, προστατεύοντας γέφυρες
και νευραλγικά σημεία παραγωγής.
NOVI SAD Μάρτης1999
| Ένας αστυνομικός δείχνει τη γέφυρα που ήταν οδικός κόμβος και βρίσκεται τώρα στον πάτο του Δούναβη (Φωτο Darko Dozet )
Δευτέρα 29-3-1999 |>
Κυριαρχούν βομβαρδισμοί επιλεγμένων πολιτικών στόχων μεταξύ άλλων του
Ερυθρού Σταυρού στην Πρίστινα.
Κυριακή 4-4-1999 |> Προς
«τιμή» συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, γίνεται «επίδειξη
δύναμης» με 10πλάσιες επιδρομές και πολλά θύματα στον άμαχο πληθυσμό που
δείχνει απαράμιλλη αντοχή.
Τετάρτη 7-4-1999 |> 15η
μέρα της επιδρομής, εκατόμβες θυμάτων ενώ η Γιουγκοσλαβία ανακοινώνει
μονομερή κατάπαυση του πυρός, λόγω του Πάσχα.
Κυριακή 11-4-1999 / Πάσχα των
ορθοδόξων |> καταγράφονται 16 άμαχοι νεκροί και 43 βαρια τραυματίες.
19-Απρ-1999
|> μεγάλη αντιπροσωπεία του ΚΚΕ (μέλη της ΚΕ., ευρωβουλευτής, βουλευτές
και στελέχη του κόμματος) με επικεφαλής τον επίτιμο πρόεδρο Χαρίλαο
Φλωράκη, ξεκινάει για τις γέφυρες του Βελιγραδίου και του Νόβι Σαντ. Ο Χαρίλαος Φλωράκης πραγματοποιεί μακρά συνομιλία με τον πρόεδρο
Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ενώ τα άλλα στελέχη συζητούν και ενημερώνονται από
παράγοντες της πολιτικής ζωής της χώρας
21-Απρ-1999
|> Στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εκπρόσωποι σωματείων, της ΕΕΔΥΕ και
απλοί πολίτες, καταφθάνουν από την Ελλάδα με περισσότερα από 10 πούλμαν
και στις γέφυρες μαζί με το λαό της χώρας, διαδηλώνουν και τραγουδούν
εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους
23|>24-Απρ-1999,
μέσα στη νύχτα ακούγεται ένα ανεπαίσθητο αλλά ανατριχιαστικό σφύριγμα
«έξυπνου» πυραύλου ακριβείας μιας ακόμη εγκληματικής ΝΑΤΟϊκής επίθεσης, με
νεκρούς και τραυματίες δημοσιογράφους και τεχνικούς στο κεντρικό κτίριο
της ραδιοτηλεόρασης, απ’ όπου εξέπεμπαν και όλες οι ξένες
τηλεοράσεις.
Η Κόλαση του Δάντη
Όταν το πρωί οι
μπουλντόζες προσπαθούσαν να ανοίξουν δρόμο μήπως και διασωθεί κανείς, από το
κατεστραμμένο κτίριο της πυκνοκατοικημένης και πολυσύχναστης οδού Αμπερντάρεβα,
ξεκίνησαν να «παίζουν οι αριθμοί για τους νεκρούς και τους τραυματίες …τρεις,
επτά, δεκαπέντε …δεκαοκτώ, τριάντα, σαράντα
Σκηνές μιας απέραντης φρίκης… γιατροί και τεχνικοί αναγκάσθηκαν να κόψουν τα…
πόδια εγκλωβισμένου ατόμου για να μην πεθάνει!
Ο τεράστιος κρατήρας και το «σάντουιτς» των πέντε ορόφων, τα σπασμένα τζάμια,
οι καταστροφές στα γύρω κτίρια, οι ηλικιωμένες γυναίκες που έστεκαν με τις ώρες
έξω από τις πόρτες των σπιτιών τους, για να μάθουν, τα λουλούδια που βουβά
εναπόθετε ο κόσμος
σσ. Εμείς τότε κοιμόμαστε ανήσυχοι-αμέριμνοι στο ξενοδοχείο μας στα ~100μ απόσταση από το κτίριο της τηλεόρασης -έτοιμοι για την επόμενη μέρα, που ο Χαρίλαος θα μιλούσε μπροστά στην διαλυμένη γέφυρα... Ακούσαμε μόνο ένα ανατριχιστικό σφύριγμα απ' αυτά που όπως έλεγε ο Σαββόπουλος στη "θεία Μάρω" σου τρυπάει το κρανίο... Το πρωί μάθαμε τα νέα "χτύπησαν το κτίριο της τηλεόρασης"
Στη ▪️|>γέφυρα «Μπράνκο» του Σάβα<|▪️ ο Χαρίλαος Φλωράκης,
απευθύνοντας χαιρετισμό στους συγκεντρωμένους, έγινε δεκτός με θερμά και
παρατεταμένα χειροκροτήματα και συνθήματα στα ελληνικά και στα σερβικά, τα
οποία φώναζαν όλοι οι συγκεντρωμένοι, Έλληνες και Σέρβοι, ο καθένας στη γλώσσα
του «Τιμημένο ΚΚΕ», «ΚΚΕ το Κόμμα σου λαέ», «Ζήτω η Ελλάδα»,
«Ελλάδα-Ελλάδα-ΚΚΕ».
Συνολικά
78 ημέρες ως τις 10-Ιουν-1999, μέχρι που, η χώρα του Τίτο σβήστηκε
απ’ το χάρτη.
Η επίσημη κωδική
ονομασία της επιχείρησης του ΝΑΤΟ ήταν Operation Allied Force, στις
Ηνωμένες Πολιτείες ονομαζόταν Operation Noble Anvil, ευγενής άκμων
(…αμόνι) ενώ στη Γιουγκοσλαβία «Милосрдни анђео» (Ελεήμων άγγελος) Πρωταγωνιστές σφαγείς οι Μπιλ Κλίντον, Γουέσλι Κλάρκ, Ρούπερτ Σμίθ, Χαβιέ
Σολάνα και φυσικά ο «κομμουνιστής» ντ’Αλέμα με 1.031 αεροσκάφη
2.500 άμαχοι πολίτες σκοτώθηκαν, τα 89 θύματα ήταν παιδιά.
Η άμεση οικονομική καταστροφή -χωρίς τις μετέπειτα επιπτώσεις υπολογίστηκε σε
29.6 δις $
Δύο δεκαετίες μετά,
το ΝΑΤΟϊκό έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία αποτελεί πηγή χρήσιμων συμπερασμάτων
για τους λαούς των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Οι λαοί οφείλουν όχι μόνο
να διατηρήσουν στην συλλογική μνήμη το ιμπεριαλιστικό έγκλημα, αλλά
πρωτίστως να διδαχθούν απ’ αυτό, να βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα
που αφορούν το παρόν και το μέλλον.
Το
ΝΑΤΟϊκό μακελειό στη Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε την κορύφωση του κατακερματισμού
της Γιουγκοσλαβίας- ενός κατακερματισμού που ξεκίνησε και μεθοδεύτηκε
σταδιακά έπειτα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και την
ανατολική Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η κυριαρχία των
καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στη Γιουγκοσλαβία έπειτα από πολλές
δεκαετίες έδωσε το έναυσμα για τις προσπάθειες διάλυσης της, με κύριο
στρατηγικό στόχο το μοίρασμα των νέων αγορών που δημιουργήθηκαν και
την αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων που θα καρπώνονταν
τη «λεία» της κατακερματισμένης πρώην ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας.
Της
ερημοποίησης που προκάλεσε η θηριωδία των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ,
ακολούθησε ένα «πλιάτσικο» ξεπουλήματος
και ιδιωτικοποιήσεων των κρατικών υποδομών της χώρας. Κερδισμένα
βγήκαν ασφαλώς ευρωπαϊκά και αμερικανικά μονοπώλια. Υπολογίζεται
ότι στη μετά-Μιλόσεβιτς εποχή, από το 2000 έως το 2009, έλαβαν χώρα περισσότερες
από 1.800 ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας και επιχειρήσεων,
η πλειοψηφία της σερβικής βιομηχανίας μετάλλου έχει περάσει σε αμερικανικά
χέρια ενώ η εθνική αυτοκινητοβιομηχανία «Ζάσταβα» εξαγοράστηκε
από τον ιταλικό κολοσσό Fiat.
Στο «παιχνίδι»
της «οικονομικής ανασυγκρότησης» της χώρας μπήκαν τόσο το
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όσο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Σύμφωνα
με τον καναδό οικονομολόγο, διευθυντή του Κέντρου Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση,
Μισέλ Χοσουντόφσκι, ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα είχαν ήδη, πριν τη ΝΑΤΟική
επέμβαση, εκπονήσει σχετικό σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης
(Linking NATO, the IMF, and the World Bank- Michel Chossudovsky |>(http://www.converge.org.nz/pma/apmich.htm).
Η «ανασυγκρότηση»
αυτή ευθυγραμμίζονταν πλήρως με μια σειρά στρατηγικών επιλογών
και μεταρρυθμίσεων (ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα δημόσιων
υπηρεσιών, άνοιγμα αγορών, πλήρης διάλυση εργατικών-κοινωνικών κεκτημένων
κλπ) που θα άνοιγαν το δρόμο για τη μελλοντική ένταξη της νέας Σερβίας
στην ΕΕ.
Πραγματική αιτία ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων
Η ιμπεριαλιστική
επέμβαση, ο πόλεμος δηλαδή που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ κατά
της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στο διαμελισμό της και στη δημιουργία κρατών –
προτεκτοράτων ήταν ένας βρώμικος πόλεμος που όμως σηματοδοτούσε και συμπύκνωνε
τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που αναδυόταν μετά την
ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Κεντρικής
και Ανατολικής Ευρώπης.
Ένας πόλεμος που, εκτός των άλλων, αποτέλεσε το πεδίο εφαρμογής της νέας
στρατηγικής του ΝΑΤΟ, που αποτέλεσε εικόνα από το μέλλον που επιφύλαξε και
επιφυλάσσει η ιμπεριαλιστική κυριαρχία για τους λαούς.
Μετά την ανατροπή του
σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και
Ανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια αποδείχτηκαν μια από τις περιοχές όπου
εξελίσσονται σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.
Ο ανταγωνισμός ανάμεσα
στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια το διαμελισμό της ενιαίας
Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο.
Οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν να δημιουργήσουν αδύναμα
κράτη – δορυφόρους ώστε να εδραιώσουν την επιρροή και κυριαρχία τους στην
περιοχή. Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που αρνήθηκε
να ενσωματωθεί σε αυτά. Η πραγματική αιτία του πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων,
που η θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, γιατί είναι πύλη για 3
ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική).
Ο έλεγχός της σημαίνει πρώτα απ’ όλα έλεγχο των διόδων διακίνησης των
εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της Ενέργειας.
78 μέρες θηριωδίας
Για τη διασφάλιση
αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος από
τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους που χτύπησε για 78 ολόκληρες μέρες, μέρες
πραγματικής θηριωδίας. Χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του χτύπησε τη
Γιουγκοσλαβία όχι στο έδαφος, αλλά από τον αέρα, με αεροπλάνα και πυραύλους.
Πραγματοποίησε 35.788
μαχητικές αποστολές, ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν
απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες
διασποράς, βόμβες γραφίτη και, σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου που
παραιτήθηκε, βόμβες στείρωσης.
Η σοσιαλδημοκρατία συνένοχη στο έγκλημα
Πέρασαν κάπου 80
χρόνια από τότε που ο Λένιν επισήμαινε: «Προηγούμενα, στην
προπολεμική εποχή, υπήρχε όχι σπάνια η γνώμη ότι ο οπορτουνισμός, αν και
αποτελεί “παρέκκλιση”, “ακρότητα”, είναι ωστόσο συστατικό μέρος του σοσιαλδημοκρατικού
(ΣΣ |> κομμουνιστικού – εργατικού κινήματος) κόμματος.
Ο πόλεμος έδειξε ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύει και στο μέλλον.
Ο οπορτουνισμός “ωρίμασε”, εκπλήρωσε ως το τέλος το ρόλο του απεσταλμένου της
αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα…
Η ενότητα με τους οπορτουνιστές σημαίνει σήμερα στην πράξη υποταγή της
εργατικής τάξης στην εθνική “της” αστική τάξη, σημαίνει συμμαχία μαζί της για
την υποδούλωση ξένων εθνών και για τον αγώνα για τα προνόμια του κυρίαρχου
έθνους και είναι διάσπαση του επαναστατικού προλεταριάτου όλων των χωρών».
Οι αεροπορικές
επιθέσεις, που δολοφόνησαν χιλιάδες άμαχους και κυριολεκτικά κατέστρεψαν μια
ολόκληρη χώρα (και που αποτέλεσαν τον πραγματικό πόλεμο -γιατί, πρακτικά
πόλεμος «χερσαίων δυνάμεων» δεν υπήρξε…) ξεκινούσαν από την ιταλική
Νατοϊκή βάση του Aviano, έχοντας πάρει εν λευκώ άδεια από τον “αριστερό” –
οπορτουνιστή ολκής, Massimo D’Alema, που ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που
προερχόταν από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα PCI).
Ξεκίνησε το 1971 σαν γραμματέας της κομμουνιστικής νεολαίας (FGCI) και μετά το
θάνατο του (θεωρητικού και πατέρα του ευρωκομμουνισμού) Ενρίκο Μπερλίνγκουερ,
εξελίχθηκε σε σημαίνον στέλεχος του κόμματος, που μετά τις απανωτές διασπάσεις
και ανακατατάξεις (απόρριψη κομμουνιστικών συμβόλων, δημιουργία του Κόμματος
της Δημοκρατικής Αριστεράς [PDS] κλπ) το 1998 έγινε πρωθυπουργός,σαν επι
κεφαλής του «Συνασπισμού της Ελιάς». Υπήρξε για χρόνια διευθυντής της
«L’Unità»,
Ο ντ’Αλέμα πάλεψε με νύχια και με δόντια (και το καυχιόταν…) για “την
αποκοπή του ΚΚΙ από τις κομμουνιστικές ρίζες” και για τη μετεξέλιξή του “σε
σύγχρονο, ευρωπαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Την απόφασή του για συμμετοχή στον βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, σε
ρόλο μάλιστα πρώτου βιολιού, υποστήριξαν θερμά τόσο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι όσο
και σύσσωμη δεξιά αντιπολίτευση.
Ένα μήνα μετά
(25-Απρ-99) οι ηγέτες των κρατών – του ΝΑΤΟ (από την Ελλάδα ο Σημίτης)
υπέγραφαν το αναθεωρηθέν «νέο στρατηγικό δόγμα» για «ειρηνευτικές επιχειρήσεις»
όπου γης, «αντιμετώπιση της διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής» και αγώνα
ενάντια στη «διεθνή τρομοκρατία».
Ταυτόχρονα μέσω πρωτόκολλου «θεσμοθετείται» η χωρίς όρια δράση του και η
μετατροπή του σε παγκόσμιο κατασταλτικό μηχανισμό, που ασχολείται με «ζωτικά
συμφέροντα, διαχείριση κρίσεων, επιβολή κυρώσεων» κλπ. επίσης αλλάζει η σχέση
ΟΗΕ – ΝΑΤΟ δηλαδή γίνεται διεθνής χωροφύλακας με τη βούλα του νόμου (χωρίς καν
μνεία για υποχρέωση εντολής από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όσον αφορά σε ενέργειες
του).
Το «νέο δόγμα» του
ΝΑΤΟ που σηματοδότησε την ανατροπή των βασικών αρχών και κανόνων του Διεθνούς
Δικαίου και συνολικά την ανατροπή της διεθνούς έννομης τάξης, που είχε
οικοδομηθεί μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αντανάκλαση των νέων στρατηγικών
σχεδιασμών ΗΠΑ ΕΕ (μετά και τη διάλυση της ΕΣΣΔ και τις ανατροπές στις
σοσιαλιστικές χώρες) και αποτέλεσε “ληξιαρχική” πράξη δημιουργίας της
παγκόσμιας στρατιωτικής δικτατορίας της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων,
της τάξης της PAX AMERICANA.
Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία
ανέδειξε τον πραγματικό ρόλο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας
και των διάφορων- δήθεν- «αριστερών» και «σοσιαλιστικών»
κομμάτων που έβαλαν πλάτη ώστε να επιτευχθεί το αιματοκύλλισμα του
λαού της Γιουγκοσλαβίας.
Άλλωστε, από τους πρώτους που τάχθηκαν ενεργά στο πλευρό της κυβέρνησης
των ΗΠΑ και του προέδρου Κλίντον ήταν οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της
Γερμανίας (Γκέρχαρντ Σρέντερ), της Βρετανίας (Τόνι Μπλερ), της Γαλλίας
(Λιονέλ Ζοσπέν) και της Ιταλίας (Μάσιμο Ντ’ Αλέμα). Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε
και η τότε ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Κ.Σημίτη
και υπουργό εξωτερικών το Γ.Παπανδρέου, που έδωσε «γη και ύδωρ» στα ΝΑΤΟϊκά
στρατεύματα μετατρέποντας την Ελλάδα σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών.
Για την στάση της κυβέρνησης
του ΠΑΣΟΚ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας σημείωνε, μεταξύ άλλων, η
απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10.7.1999:
«Οι
ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης είναι ιστορικές. Η κυβέρνηση του
ΠΑΣΟΚ ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, που καταδίκασε
με διάφορους τρόπους, όχι μόνο τον πόλεμο, αλλά και την ελληνική συμμετοχή.
Προκάλεσε βάναυσα το αίσθημα και τη λογική του ελληνικού λαού με τη
διπλοπρόσωπη στάση της, που, ενώ συμμετείχε στον πόλεμο, διακήρυσσε
την ειρήνη. Στην απόφαση συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο, αντανακλάται
και η επιθετική στάση του πιο σκληρού πυρήνα του μεγάλου κεφαλαίου
της χώρας μας, που επιδιώκει να δράσει στις αγορές της Βαλκανικής και ευρύτερα.
Από την αρχή της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο, έτσι όπως έκανε και προηγούμενα
με όλα τα μέτρα σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, η κυβέρνηση αποδέχτηκε
τους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Ανέλαβε
να παίξει το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στην προσπάθειά τους να απομονώσουν
την ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας από τις υπόλοιπες χώρες της Βαλκανικής. Υπέγραψε
το Κοινό Ανακοινωθέν της Σόφιας, που απέδιδε την ευθύνη της έντασης
στους Γιουγκοσλάβους και ευχόταν την επέμβαση της “διεθνούς κοινότητας”
και αμέσως μετά, στην αρχή ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος και σε
συνέχεια ο υπουργός Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλος, έδωσαν με δηλώσεις
τους την “ιδεολογική” κάλυψη για τον πόλεμο, ανεβάζοντας τους τόνους
για εθνοκάθαρση των Σέρβων, απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με τα “επιχειρήματα”
των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟικών.
Πέρα απ’ αυτό, η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο στήριξε ενεργά σε
όλες τις φάσεις τους τα σχέδια στο Ραμπουγιέ, αλλά και επιχείρησε να τραβήξει
και τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες σε μια θέση ενεργού υποστήριξής
του. Συμφώνησε με όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και ανταποκρίθηκε
πρόθυμα στις απαιτήσεις τους για στήριξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Πέρα από τις διευκολύνσεις, που αποτελούν καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου
και του ελληνικού Συντάγματος, είναι σοβαρή η εμπλοκή της Ελλάδας,
μέσω της “στρατιωτικής συνεργασίας με την Αλβανία”, της στρατιωτικής
παρουσίας στη Βοσνία και στην ΠΓΔΜ.
Όλες οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης κινήθηκαν στην κατεύθυνση
πίεσης στην ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας για να υιοθετήσει τις επιλογές του
ΝΑΤΟ με τις διάφορες παραλλαγές που πλασάρονταν κατά καιρούς. Φιλοδοξεί
να παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση του συμφώνου για τη “Σταθερότητα
στα Βαλκάνια”, εντείνοντας τον ανταγωνισμό της με την Ιταλία και την
Τουρκία στην περιοχή. Ηδη, έχει πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες προς
την κατεύθυνση της μελέτης των προβλημάτων ανοικοδόμησης των Βαλκανίων
και μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκει την προώθηση του ελληνικού κεφαλαίου
στη μοιρασιά».
Στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, είπε,
δεν υπάρχει άλλη απάντηση από την ένταση της πάλης ενάντια στη ΝΑΤΟική
επέμβαση στα Βαλκάνια. Αν αποτύχουν εδώ οι ιμπεριαλιστές θα είναι μεγάλο
το όφελος για τους λαούς. Πάντως σε κάθε περίπτωση αυτοί θα είναι οι ηττημένοι.
Μπορεί να κάνουν καταστροφές, μπορεί να βομβαρδίζουν ανελέητα αλλά
ο τελικός λογαριασμός θα είναι σε βάρος τους». – Χαρίλαος Φλωράκης, Βελιγράδι,
Απρίλης 1999.
Πέραν της στάσης των
τότε κεντροαριστερών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων
(Ιταλίας, Γερμανίας, Γαλλίας, Βρετανίας, Ελλάδας, κλπ.), που στήριξαν,
με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, τη ΝΑΤΟϊκή θηριωδία, ενδιαφέρον παρουσιάζει
ο ρόλος ευρωπαϊκών «αριστερών» και οπορτουνιστικών δυνάμεων.
Πρόκειται για πολιτικούς σχηματισμούς τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που, σε ορισμένες
περιπτώσεις, έχουν αναδειχθεί σήμερα σε νέα σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης.
Για παράδειγμα, ο τότε Συνασπισμός (στη νεολαία του οποίου πρωτοστατούσε
ο Α.Τσίπρας), φρόντιζε να είναι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα:
από τη μια καταδίκαζε τους βομβαρδισμούς και από την άλλη υιοθετούσε
το πρόσχημα των ιμπεριαλιστών περί «εθνοκάθαρσης» στο Κοσσυφοπέδιο.
Από τη μια εναντιώνοταν στον πόλεμο και, από την άλλη, ζητούσαν «πρωτοβουλίες»
από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για την… ανασυγκρότηση των Βαλκανίων.
Ταυτόχρονα δε, ζητούσαν από την Ε.Ε. (που συμμετείχε στο έγκλημα) να παραμείνει
«ενωμένη» και «ισχυρή πολιτική δύναμη, παράγοντας ειρήνης
και ελευθερίας στον κόσμο»!
Με την υιοθέτηση
του- εξαιρετικά βολικού για τους ιμπεριαλιστές- προσχήματος
της «εθνοκάθαρσης» της αλβανικής μειονότητας του Κοσόβου
από την κυβέρνηση Μιλόσεβιτς, μια σειρά οπορτουνιστικών Κομμουνιστικών
Κομμάτων (όπως το Γαλλικό και το Ιταλικό ΚΚ) έδωσαν άλλοθι στις
κυβερνήσεις τους για την συμμετοχή στον πόλεμο.
Πάνω στην ίδια λογική, ορισμένοι «διανοούμενοι» της «αριστεράς» – που
αργότερα έμελλε να γίνουν πνευματικοί μέντορες του κ.Τσίπρα- τάχθηκαν
ανοιχτά υπέρ της ΝΑΤΟϊκής φρικαλεότητας.
Όπως ο Slavoj Žižek (Σλάβοϊ Ζίζεκ) δήθεν αιρετικός μαρξιστής (sic!) και στην
ουσία πολυδιαφημισμένος απολογητής του αστικού κράτους και της
ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που σημείωνε το 1999: «…η απάντησή μου
στο δίλημμα ‘Να βομβαρδίσουμε ή όχι;’ είναι: δεν βομβαρδίσατε
ακόμα ΑΡΚΕΤΑ, και έχετε ΑΡΓΗΣΕΙ να το κάνετε» (Slavoj
Zizek, Against the Double Blackmail).
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2003, ο ίδιος αυτός κύριος σε συνέντευξη
του συνέχιζε να δικαιολογεί το ΝΑΤΟϊκό σφαγείο της Γιουγκοσλαβίας:
«Προς σφοδρή απογοήτευση πολλών αριστεριστών, ακόμα κι εγώ έδειξα
κάποια κατανόηση για τον βομβαρδισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας απ’
το ΝΑΤΟ. Λυπάμαι, αλλά ο βομβαρδισμός αυτός σταμάτησε μια φρικτή σύρραξη.
Μπορούσες να αντιληφθείς κάποιου είδους ανθρωπιστική προσπάθεια,
και η πράξη αυτή είχε κάποιου είδους διεθνή νομιμοποίηση».
Την ίδια ώρα που τα
ελληνικά αστικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Συνασπισμός κλπ.) παρίσταναν,
με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τους Πόντιους Πιλάτους, το ΚΚΕ από την πρώτη
στιγμή εναντιώθηκε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Από την πρώτη κιόλας
μέρα των βομβαρδισμών, η ΓΓ Αλέκα Παπαρήγα σημείωνε πως ο
μόνος δρόμος είναι η εναντίωση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και καλούσε
το λαό σε ξεσηκωμό.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ
ρίχτηκαν στη δράση με κάθε τρόπο, κινητοποιώντας φορείς του αντιιμπεριαλιστικού
κινήματος, διοργανώνοντας συλλαλητήρια απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας
και στήνοντας ανθρώπινα μπλόκα στη Βόρεια Ελλάδα για να εμποδίσουν
τη διέλευση στο ΝΑΤΟϊκό κομβόϊ του θανάτου.
Είκοσι τρία χρόνια
μετά το συμφέρον των λαών της Βαλκανικής, παραμένει η
ενδυνάμωση της πάλης για την απόκρουση δήθεν λύσεων, που μαγειρεύονται
στους κόλπους των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που όχι μόνο δεν λύνουν
προβλήματα αλλά δημιουργούν πολύ περισσότερα.
Ο λαός μας, που εμπλέκεται όλο και βαθύτερα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς
ανταγωνισμούς και κινδυνεύει να «τσαλαπατηθεί» μέσα σ’ αυτούς, δεν έχει κανέναν
λόγο να συμμερίζεται την εκάστοτε κυβερνητική αυταρέσκεια -ιδιαίτερα το
τελευταίο διάστημα, που παρατηρείται πάλι μεγάλη κινητικότητα στο ζήτημα της
αλλαγής συνόρων στην περιοχή των Βαλκανίων, όπου γίνεται λόγος για αλλαγή
εδαφών Σερβίας – Κοσσόβου κλπ.
Το «γαϊτανάκι» της αλλαγής συνόρων, εάν συνεχιστεί και μάλιστα στο όνομα της
«διασφάλισης της ειρήνης και της ασφάλειας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ»,
δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά να ναρκοθετήσει για άλλη μια φορά το μέλλον των
λαών της Βαλκανικής.
Γιατί ΝΑΤΟ και ΕΕ, οι ΗΠΑ, συνολικά οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, ποτέ και
πουθενά δεν παραιτήθηκαν από την αρχή τού «διαίρει και βασίλευε». Είναι
παράγοντες ανασφάλειας για τους λαούς και εμπλοκής τους σε νέα δεινά. Η πείρα
από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία αυτό επιβεβαιώνει.
Μετά και τη συμφωνία
των Πρεσπών, η οποία υπογράφτηκε κατά παραγγελία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, η μεν
κυβέρνηση του Συριζα «ανέβηκε κατηγορία» η δε -αντιπολιτευόμενη τότε ΝΔ,
δράττει τις δάφνες μιας επαίσχυντης συμφωνίας αντίθετης με τα συμφέροντα, όχι
μόνο του ελληνικού, αλλά και όλων των λαών της Βαλκανικής, γιατί δυναμώνει στην
περιοχή μας τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό του ΝΑΤΟ, που βαρύνεται με δεκάδες εγκλήματα
κατά των λαών όπου γης -ενώ σχεδιάζει και διαπράττει νέα.
Είκοσι τρία
χρόνια μετά, το έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία μας υπενθυμίζει τη βάρβαρη
και αιμοδιψή φύση του ιμπεριαλισμού. Χρέος των κομμουνιστών και κάθε φιλειρηνικού ανθρώπου είναι η
εναντίωση στη λογική του αστικού εθνικισμού, των ιμπεριαλιστικών
επεμβάσεων, η διατράνωση, με κάθε δυνατό τρόπο, της ταξικής αλληλεγγύης
και του προλεταριακού διεθνισμού. Μονάχα η ενότητα και δράση της παγκόσμιας εργατικής τάξης μπορεί
να βάλει φραγμό στα σχέδια τους, ώστε να γίνει πράξη το σύνθημα:
Στον ιμπεριαλισμό
καμιά υποταγή,
η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί!
150 μαχητικά αεροπλάνα του ΝΑΤΟ συμμετείχαν στις
επιθέσεις / Εκτοξεύτηκαν 420.600 πύραυλοι.
Η συνολική μάζα των πυραύλων που
έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι. 59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών μελών
του ήταν στη διάθεση να βοηθήσουν τις νατοϊκές επιθέσεις κατά της Σερβίας και
Μαυροβουνίου | Εκτοξεύτηκαν περίπου 20.000 μεγάλοι πύραυλοι αέρος-εδάφους
Ο απολογισμός των βομβαρδισμών, σε ανθρώπινες
απώλειες και υλικές ζημιές είναι: 30-100 δις $ το κόστος της υλικής ζημιάς.
1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν ~2.000 τραυματίστηκαν και
μαζί (νεκροί και τραυματίες) 6.100 πολίτες.
54 μέσα μαζικής μεταφοράς καταστράφηκαν, 305 σχολές, νοσοκομεία και άλλα
δημόσια κτίρια. 176 μνημεία πολιτισμού καταστράφηκαν κι ανάμεσά τους και 23
μεσαιωνικά μοναστήρια. 45 γέφυρες και 28 σιδηροδρομικές γέφυρες 561 κτίρια του
Γιουγκοσλαβικού Στρατού καταστράφηκαν ολοσχερώς και 686 έπαθαν σοβαρές ζημίες.
Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2.300 επιθέσεις μαχητικών του ΝΑΤΟ.
Lepa
sela lepo gore - Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται (αποτελεί
το βασικό υλικό αυτού του βίντεο)
Η ταινία αποτελεί ορόσημο στη θεματολογία του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία,
τόσο για την χρονική στιγμή που γυρίστηκε και από την άποψη αυτή είναι
προφητική, όσο και για την ουσία που πραγματεύεται, για το πως αλληλοσφάζονται
λαοί συνυπήρξαν για ~40 χρόνια ενωμένοι (συνέβη το ίδιο και τη Σοβιετική Ένωση)
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν όταν ο πόλεμος στη Βοσνία έφτανε στο τέλος του
(1996). Πόλεμος μεταξύ πρώην φίλων και συντρόφων που η μετάλλαξή τους είναι
συγκλονιστική όσο μπαίνει στο πετσί τους ο εθνικισμός και η παράνοια. Οι
συμβολισμοί πάρα πολλοί, ο θεατής μπαίνει αμέσως στο κλίμα και για όποιον έχει
ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τα γεγονότα το ενδιαφέρον εστιάζεται και στις
πανέξυπνες αλληγορικές σκηνές και ατάκες. Έτσι κι αλλιώς το θέμα της ταινίας
ήταν δύσκολο, πόσο μάλλον για την περίοδο που βγήκε στις αίθουσες με τις μνήμες
να ειναι νωπές και τα τραύματα κυριολεκτικά και μεταφορικά απούλωτα.
Ο τίτλος της ταινίας είναι παράφραση ενός
εδαφίου της νουβέλας "Voyage au bout de la nuit" (Journey to the End
of the Night) του Louis-Ferdinand Céline, που περιέγραφε φλεγόμενα χωριά κατά
τη διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου .
Τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικό τοπίο στο Višegrad της Bοσνίας (Σερβικός τομέας)
και κάποιες σκηνές σε μέρη όπου είχαν γίνει πραγματικές μάχες. Το σάουντρακ
δένει άψογα στην ταινία με κορυφαία την στιγμή που ακούγεται το "Igra
rokenrol cela Jugoslavija".
Σκηνοθέτης είναι ο Srdjan Dragojevic , πολύ
αξιόλογος με σημαντική συνέχεια. Βασικοί πρωταγωνιστές οι Nikola Kojo (έχει
παίξει σε πολλές σερβικές παραγωγές) & Dragan Bjelogrlic (εξίσου σημαντικός
καλλιτέχνης). Έχει αποσπάσει 6 βραβεία τα περισσότερα στο σκηνοθέτη και ήταν
υποψήφια για ακόμη δύο: Κινηματογράφου Angers (Γαλλία) Βραβείο της Ευρωπαϊκής
Ακαδημίας Κινηματογράφου (ευρωπαϊκή ταινία μεγάλου μήκους της κριτικής
επιτροπής) - Srdjan Dragojevic Βραβείο Telcipro, Ft. Διεθνές Φεστιβάλ
Κινηματογράφου της Lauderdale / Διακεκριμένο Βραβείο Αξίας, Φεστιβάλ
Κινηματογράφου Mar del Plata, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Στοκχόλμης Χάλκινο άλογο,
Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάο Πάολο, Διεθνές Βραβείο Κριτικής Επιτροπής,
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1996 - Βραβείο κοινού και Υποψήφια (σκηνοθεσίας) για το
«Χρυσό Αλέξανδρο»
Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και δείτε την -όλο
και κάπου παίζεται.
Απόλυτο έλεγχο στο Κοσσυφοπέδιο αλλά
και πλήρη ελευθερία κινήσεων του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής... σε ολόκληρη
τη Γιουγκοσλαβία ζήτησαν οι ΗΠΑ από την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας στο
Ραμπουγιέ!
Κ. Μητσοτάκης: Το κείμενο του
Ραμπουγιέ οδηγούσε σε απόσχιση του Κοσσόβου και κατάλυση της εθνικής
κυριαρχίας της Γιουγκοσλαβίας