Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Nikos Beloyannis. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Nikos Beloyannis. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

30 Μαρτίου 2021

Το ΚΚΕ -σεμνή υπογραφή στις λεωφόρους του μέλλοντος, γεννάει Μπελογιάννηδες

Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε | Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία |
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει
(…)» - Γιάννης Ρίτσος

30 Μάρτη 1952, ημέρα Κυριακή.
«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.
«Νίκο σήκω»
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
«Πάμε για καθαρό αέρα;»
«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση»
(…)».
Πριν χαράξει, στις 4.12’ τα χαράματα ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του κείτονταν νεκροί

Για τον ήρωα με το γαρύφαλλο έχουν γραφτεί σχεδόν «τα πάντα», ακόμη και από το αστικό κράτος των αμερικανοτσολιάδων, των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν τους «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο –άνανδρα τον δολοφόνησε, από κάθε είδους οπορτουνιστές που το μόνο που είδαν –σε συνάρτηση και με τον Πλουμπίδη πως «το ΚΚΕ τρώει τα παιδιά του», από διάφορους όψιμα ανανήψαντες, από «άστεγους» - «ανένταχτους», από κονδυλοφόρους του «όπου φυσάει ο άνεμος»…

Όσα κι αν γραφούν δεν αλλάζει το κύριο: ότι ο Νίκος Μπελογιάννης –μια ακόμη «σεμνή υπογραφή στις λεωφόρους του μέλλοντος» δεν ήρθε και δεν δημιουργήθηκε από το πουθενά.
Υπήρξε «τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής» γνήσιο παιδί του ΚΚΕ. Στις γραμμές του διαπαιδαγωγήθηκε και αναπτύχθηκε, μέσα στις φυλακές, στην ΕΑΜική Αντίσταση, στο Δημοκρατικό Στρατό, στην παρανομία.
Ουσιαστικά όντας στο ΚΚΕ από τα πρώτα εφηβικά χρόνια μέχρι το τέλος του, δε γνώρισε άλλη ζωή πέραν αυτής στο ΚΚΕ. Εκεί διαμόρφωσε την προσωπικότητά του. Δίχως το ΚΚΕ δε θα υπήρχε Μπελογιάννης.
Όπως δε θα υπήρχαν και οι χιλιάδες επώνυμοι και μη Μπελογιάννηδες που γέννησε τούτο το Κόμμα.

Μια σειρά ασχολούμενοι με την ιστορία του ΚΚΕ συνηθίζουν να διαχωρίζουν τα πρόσωπα από το Κόμμα, σαν να πρόκειται για δύο άσχετες μεταξύ τους οντότητες.
Και το κάνουν αυτό, είτε για να εξυμνήσουν το πρόσωπο και να συκοφαντήσουν το Κόμμα, είτε για να εξυμνήσουν το πρόσωπο αποσιωπώντας το Κόμμα.

Ένα δίδαγμα, ωστόσο, από την ιστορία του λαϊκού κινήματος, είναι, ότι μόνο η συλλογική δράση κάνει ικανό τον αγωνιστή ν' αντιμετωπίζει τις φουρτούνες, δηλαδή να βαδίζει σωστά. Οπως έγραφε ο Μπρεχτ, μόνο του το μάτι ή το χέρι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, ξεκομμένα από το σώμα.

Σήμερα –όπως τότε, τα βάσανα, του λαού δεν έχουν τελειωμό. Και είναι γνωστοί, τόσο οι ένοχοι γι' αυτά, όσο και η αιτία. Όπως είναι γνωστός και ο -πέρα για πέρα δοκιμασμένος, τρόπος που ο λαός νομοτελειακά θα λυτρωθεί απ' αυτά, μέσα από τα ζωντανά οράματα εκατομμυρίων κολασμένων, ταπεινών και καταφρονεμένων, εκατομμυρίων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών.
Το όραμα υπάρχει –όπως και περισσότερο από ποτέ η αναγκαιότητα, οι τοίχοι υπάρχουν και έχουμε άφθονη –και σε περίσσεια, μπογιά και όρεξη για να γράψουμε συνθήματα, που αυτή τη φορά δε θα μπορέσει κανένας να τα σβήσει.

Το ΚΚΕ γεννά Μπελογιάννηδες


Μια έκδοση που αποτελεί κείμενο του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, αναδεικνύοντας την ανάγκη το ΚΚΕ να δρα με ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια ως Κόμμα Νέου Τύπου με τις επαναστατικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας του κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Αυτό το καθήκον ήρθε να υπηρετήσει ο Νίκος Μπελογιάννης σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας στην Ελλάδα.
Σήμερα, περίοδο της όξυνσης της ταξικής πάλης -σε συνθήκες πανδημίας αλλά και έντασης της αντι-ΚΚΕ επίθεσης, η γνώση της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα, της αλύγιστης στάσης χιλιάδων μελών και στελεχών του ΚΚΕ απέναντι στον ταξικό εχθρό, αποτελούν πηγή επίκαιρων διδαγμάτων για τη σκληρότητα της ταξικής πάλης και την ανάγκη αταλάντευτης στάσης των κομμουνιστών.
Αυτό το γνωρίζει και ο ταξικός αντίπαλος, γι' αυτό και προσπαθεί, με τη βοήθεια αν όχι καθοριστική συμβολή της οπορτουνιστικής διαστρέβλωσης, να αποκόψει ηρωικές μορφές από τις συνθήκες που τις γέννησαν - από τις επαναστατικές αρχές του ΚΚΕ.
Η μπροσούρα κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή».
Η έκδοση αυτών των τριών άρθρων σε μια μικρή μπροσούρα κάνει πιο εύχρηστη τη διάδοση των επαναστατικών αρχών, ιδιαίτερα από τις νέες γενιές των κομμουνιστών.

«Σήμερα στις 4 η ώρα έπαψε να χτυπάει η φλογερή καρδιά ενός μεγάλου αγωνιστή του λαού της Ελλάδας και της φιλειρηνικής ανθρωπότητας. (...)
Ο Μπελογιάννης έπεσε από τα αμερικάνικα βόλια που τα έριξαν οι δήμιοι Πλαστήρας - Βενιζέλος.
Ο Μπελογιάννης όμως ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο Μπελογιάννης πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων ηρώων της προοδευτικής ανθρωπότητας»
|>                (από την ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ στις 30 Μάρτη 1952)