Β·λ‑α·δ‑ι-μ-η‑ρ _Ι-λ-ι-τ‑ς·

Το 1924 έμπαινε φέρνοντας έναν παγωμένο χειμώνα, που λυσσομανούσε μέσα στη χιονισμένη χώρα… με διαρκείς ανεμοστρόβιλους και καταιγίδες.

Τις νοτιοδυτικές σιδηροδρομικές γραμμές τις είχε σκεπάσει το χιόνι. Οι άνθρωποι παλαίβανε με τα- θεριεμένα στοιχεία. Καθαρίζανε τούς δρόμους, πού τούς σκέπασε βουνό το χιόνι, για να περάσουν τα τραίνα. ’Απ’ την παγωνιά και τους χιονοστρόβιλους κοβόντανε τα ξεπαγιασμένα σύρματα του τηλεγράφου κι άπ’ τις δώδεκα γραμμές δούλευαν μόνο τρεις: ο ινδοευρωπαϊκός τηλέγραφος και δύο απευθείας γραμμές.

Στο τηλεγραφείο τού σταθμού Σεπετόφχα τρεις συσκευές μορς συνέχιζαν το αδιάκοπο μουρμουρητό τους, που μόνο ένα πεπειραμένο αφτί μπορούσε να καταλάβει. Οι τηλεγραφήτριες είναι νέες, το μάκρος της κορδέλας που χτυπήσανε απ΄ την πρώτη μέρα της δουλιάς τους, δεν ξεπερνάει τα είκοσι χιλιόμετρα, ενώ ό γέρος συνάδερφός τους άρχισε πια την τρίτη εκατοντάδα χιλιομέτρων. Αυτός όταν διαβάζει, συνδυάζοντας τα δύσκολα γράμματα και τις φράσεις δε ζαρώνει σαν και δαύτες το μέτωπό του.

Αντιγράφει στο χαρτί λέξη με λέξη, ακούγοντας το χτύπο της συσκευής. Παίρνει με τ’ αφτί: «Σ’ όλους, σ’ όλους, σ’ όλους!».

Ο τηλεγραφητής γράφει και σκέφτεται: «ως φαίνεται, πάλι καμιά εγκύκλιος για ξεχιόνισμα». Έξω χιονοστρόβιλος, ό άνεμος πετάει στα παράθυρα χούφτες το χιό¬νι. Τού φάνηκε πώς κάποιος χτύπησε το παράθυρο, γύρισε το κεφάλι και άθελα καμάρωσε την ομορφιά του σχέδιου, που ζωγράφισε ή παγωνιά στά τζάμια. Κανένα

Ανθρώπινο χέρι δε θα μπορούσε να δουλέψει τέτοιο λεπτό κομψοτέχνημα από φύλλα και μίσχους.

Απορροφημένος άπ’ αυτό το θέαμα, έπαψε ν’ ακούει τη συσκευή κι όταν αποτράβηξε το βλέμμα άπ’ το παράθυρο και πήρε στην παλάμη την κορδέλα, για να διαβάσει τις λέξεις πού τού ξέφυγαν, ή συσκευή μετάδινε:

«Στις …στις έξι και πενήντα… βράδυ»… 

Ο τηλεγραφητής τα έγραψε γρήγορα αφού πέταξε την κορδέλα, ακούμπησε το κεφάλι, στο χέρι του κι άρχισε ν’ Ακούει: «χτες στο Γκόρκι, πέθανε…» ο τηλεγραφητής έγραφε αργά. Πόσες φορές στη ζωή του άκουσε χαρούμενες και τραγικές ειδήσεις.
Πρώτος μάθαινε τον ξένο, πόνο και την ευτυχία. Από πολύν καιρό πια έπαψε να μπαίνει στο νόημα των μετρημένων ξεκομμένων φράσεων, τις έπαιρνε με τ’ αφτί και μηχανικά τις έγραφε στο χαρτί, χωρίς να σκεφτεί το περιεχόμενό τους.

Να, τώρα κάποιος πέθανε, κάποιον ειδοποιούν γι’ αυτό.

Ο τηλεγραφητής είχε ξεχάσει την επικεφαλίδα:

«Σ’ όλους, σ’ όλους, σ’ όλους!».

Η συσκευή χτυπούσε.

“Β·λ‑α·δ‑ι- μ‑η-ρ _Ι-λ-ι-τ‑ς”, μετέφραζε ο γέρο-τηλεγραφητής τα χτυπήματα τού μικρού σφυριού σε γράμματα.
Καθόταν ήσυχα, λίγο κουρασμένος. Κάπου πέθανε κάποιος Βλαδίμηρ Ίλιτς.

Σε κάποιον θα γράψει σήμερα τραγικά λόγια, κάποιος θα θρηνήσει μ΄ Απόγνωση και λύπη, αλλά γι’ αυτόν αυτό είναι ξένο, αυτός είναι ένας ουδέτερος μάρτυρας.
Η συσκευή χτυπάει τελείες, παύλες, ξανά τελείες, ξανά παύλες, κι αυτός άπ’ τούς γνωστούς ήχους έχει πια συνθέσει το πρώτο γράμμα και το έγραψε στό χαρτί,—«Λ» ύστερα το δεύτερο «Ε», δίπλα με προσπάθεια έγραψε «Ν» . Δυο φορές ξανάγραψε, την πλάγια γραμμή το Ν …Ανάμεσα στις δύο κάθετες, αμέσως πρόστεσε το «I» κι αυτόματα πια συνέλαβε το τελευταίο —«Ν».

Η συσκευή χτυπούσε παύση κι ο τηλεγραφητής, για ένα δέκατο του δευτερολέπτου, σταμάτησε το βλέμμα του ατή λέξη πού έγραψε.

—ΛΕΝΙΝ.

Η συσκευή εξακολουθούσε να χτυπάει, αλλά ή σκέψη, πού τυχαία σκόνταψε στο γνωστό όνομα, ξαναγύρισε σ’ αυτό.
Ο τηλεγραφητής κοίταξε ακόμα μια φορά την τελευταία λέξη —«ΛΕΝΙΝ».

Τί; ο Λένιν; Στο φακό του ματιού του καθρεφτίστηκε σ’ όλη του τη συνέχεια το κείμενο του τηλεγραφήματος. Κάμποσες στιγμές ο τηλεγραφητής κοίταξε το χαρτί και για πρώτη φορά στα τριάντα δύο χρόνια της δουλιάς του δεν πίστεψε το γραμμένο.

Τρεις- φορές διέτρεξε· βιαστικά τις σειρές, αλλά οι λέξεις, πεισματικά, μέναν οι ίδιες:

«Πέθανε ό Βλαδίμηρ Ίλιτς Λένιν».

Ο γέρος τινάχτηκε όρθιος, σήκωσε την κορδέλα και κόλλησε τα μάτια του πάνω της. Η κορδέλα, πού ήτανε δύο μέτρα, επιβεβαίωσε αυτό πού του φάνηκε απίστευτο! 0 τηλεγραφητής γύρισε προς τις συντρόφισσές του το νεκρωμένο του πρόσωπο κι αυτές Ακούσανε την τρομαγμένη του κραυγή!

—Πέθανε ο Λένιν!

Η είδηση για το μεγάλο χαμό γλίστρησε άπ’ το τηλεγραφείο στην ολάνοιχτη πόρτα και με γρηγοράδα θυελλώδικου Ανέμου στριφογύρισε στο σταθμό, όρμησε μέσα στη χιονοθύελλα, στροβιλίστηκε στις γραμμές και στα κλειδιά και χύθηκε σαν παγωμένο ρεύμα προς τη μισάνοιχτη σιδερένια αυλόπορτα του μηχανοστάσιου.

Στο μηχανοστάσιο, στο πρώτο συνεργείο, οι εργάτες μικροδιορθωτές, γιατρεύανε μιαν Ατμομηχανή. Ο γέρο Πολιτόφσκι τρύπωνε ο ίδιος κάτω άπ’ τη μηχανή και έδειχνε στους τεχνίτες τ’ αρρωστημένα μέρη. Ό Ζαχάρ Μπρουζάκ ίσιωνε μαζί με τον Αρτιόμ τα καμπουριασμένα σίδερα της σκάρας. Ο Επρουζάκ την κρατούσε πάνω στ’ αμόνι κι ο Αρτιόμ χτυπούσε με το σφυρί.

Ο Ζαχάρ είχε γεράσει τα τελευταία χρόνια. Τα όσα έζησε χάραξαν μια βαθιά αυλακιά στο μέτωπό του, κι ασήμωσαν τα μηνίγγια του. Καμπούριασε ή ράχη του και στα μάτια του πού βαθούλωσαν, βασίλευε το φώς.

Στο φωτισμένο άνοιγμα της πόρτας του μηχανοστάσιου γλίστρησε ένας άνθρωπος, που τον κατάπιαν αμέσως οι βραδυνοί ίσκιοι. Τα χτυπήματα των σφυριών πνίξανε την πρώτη κραυγή, αλλά όταν ο άνθρωπος έφτασε κοντά τους, ο Αρτιόμ έμεινε με σηκωμένο το σφυρί στο χέρι.

—Σύντροφοι! Πέθανε ό Λένιν!

Το χέρι του Αρτιόμ αργογλίστρησε άπ’ τον ώμο κι ακούμπησε το σφυρί αθόρυβα στο τσιμεντένιο πάτωμα.

—Τι είπες; —και το χέρι του άρπαξε σαν τανάλια το πετσί του κοντογονιού, αφτουνού πού ΄φερε τη φοβερή είδηση.

Καταχιονισμένος και βαριανασαίνοντας ό άλλος ξανάπε υπόκωφα και κοφτά:

— Ναι, σύντροφοι, ό Λένιν πέθανε.

Κι επειδή ο άνθρωπος δε φώναζε πια, ο Αρτιόμ κατάλαβε τη φριχτή αλήθεια. και τώρα μόλις πρόσεξε το πρόσωπό του. Ήταν ο γραμματέας της κομματικής οργάνωσης.
Απ’ τα ορύγματα κάτω άπ’ τις μηχανές, ξετρύπωναν οι εργάτες και ακούγανε σιωπηλοί για το θάνατο εκείνου, πού τ’ όνομά του τόξερε όλος ο κόσμος.

Κοντά στην αυλόπορτα του μηχανοστάσιου τους τρόμαξε όλους το σφύριγμα της ατμομηχανής.
Στο σφύριγμα απάντησε και δεύτερο στην άκρη του σταθμού, και τρίτο …
Στο δυνατό, γεμάτο ανησυχία κάλεσμά τους, προστέθηκε το σφύριγμα του ηλεχτρικού σταθμού, υψίφωνο και διαπεραστικό. Σαν σφύριγμα οβίδας.
Με ήχο καθαρού χαλκού σκέπασε τις κραυγές τους ή γοργοκίνητη όμορφη ατμομηχανή «Σ», του επιβατικού τραίνου πού ήταν έτοιμο να φύγει, για. το Κίεβο.

Ο στρατιώτης της Γκεπεού τρόμαξε απ’ τ΄ αναπάντεχο, όταν ο μηχανοδηγός της πολωνικής ατμομηχανής, πού εκτελούσε την κατευθείαν συγκοινωνία Σεπετόφχα- Βαρσοβία, μαθαίνοντας την αίτια του συναγερμού, αφού για ένα λεφτό αφουγκράστηκε, ύστερα αργοσήκωσε το χέρι και τράβηξε προς τα κάτω την αλυσίδα, που άνοιγε τη δικλείδα της σειρήνας.

Ήξερε πώς σφυρίζει για τελευταία φορά, ότι γι’ αυτό θα τον πάψουν, αλλά το χέρι του δεν αποτραβήχτηκε άπ’ την αλυσίδα, και το ούρλιασμα της ατμομηχανής ξεσήκωνε άπ’ τούς μαλακούς καναπέδες του κουπέ τούς ξαφνιασμένους πολωνούς ταχυδρομικούς και διπλωμάτες.

Το μηχανοστάσιο γέμιζε ανθρώπους.

Μπαίναν κι απ’ τις τέσσερεις πόρτες κι όταν το μεγάλο χτίριο ξεχείλισε, μέσα στη θλιβερή σιωπή ακούστηκαν τα πρώτα λόγια.
Μιλούσε ό γραμματέας του κόμματος της επαρχίας Σεπετόφκα, ο παλιές μπολσεβίκος Σαράμπριν.

—Σύντροφοι ! Πέθανε ο ηγέτης του παγκόσμιου προλεταριάτου, ο Λένιν. Ανεπανόρθωτη ή απώλεια για το κόμμα μας. Πέθανε εκείνος πού δημιούργησε και διαπαιδαγώγησε το Μπολσεβίκικο Κόμμα, Αδιάλλαχτο προς τούς εχθρούς …

Ο θάνατος του ηγέτη του Κόμματος και της Εργατικής τάξης, καλεί τα καλύτερα παιδιά του προλεταριάτου στις γραμμές μας…

Ήχοι του πένθιμου εμβατήριου, εκατοντάδες ξεσκούφωτα κεφάλια, κι ο Αρτιόμ, που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν είχε κλάψει, ένιωσε ν’ ανεβαίνει στο λαρύγγι του ένας λυγμός, κ’ οι γεροί ώμοι του τραντάχτηκαν.

Νόμιζε κανένας πώς οι τοίχοι της λέσχης των σιδηροδρομικών δε θα βαστάξουν την πίεση της ανθρώπινης μάζας. Έξω ανυπόφορη παγωνιά, τα δύο έλατα στην είσοδο ντυμένα στο χιόνι, αλλά στην αίθουσα ήτανε πνιγερή ζέστα απ’ την πυρωμένη σόμπα κι απ’ την ανάσα των εξακόσιων ανθρώπων, πού τρέξανε να πάρουν μέρος στην πένθιμη συνέλευση της κομματικής οργάνωσης.

Τώρα δεν ήταν ό συνηθισμένος θόρυβος κι οι ομιλίες. Το μεγάλο πένθος έπνιγε τις φωνές, οι άνθρωποι μιλούσανε σιγανά και σ’ ολονών τα μάτια μπορούσε κανένας να διαβάσει τη θλιβερή έγνοια, θάλεγε κανένας πώς εδώ μαζεύτηκε το πλήρωμα του βαποριού, πού έχασε το δοκιμασμένο τιμονιέρη του μέσα στη φουρτούνα της θάλασσας.

Αθόρυβα πήρανε τις θέσεις τους τα μέλη του προεδρείου. Ο ρωμαλέος Σιροτένκο σήκωσε το κουδούνι προσεχτικά, μόλις πού κουδούνισε· και το ξανάφησε στο τραπέζι.

Ήταν αρκετό, και λίγο-λίγο μια καταθλιπτική ησυχία βασίλεψε στην αίθουσα.

(…)

Πώς δενότανε τ’ ατσάλι \ (κυκλοφόρησε σαν σήμερα πριν 88+ χρόνια)
«Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή.
Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ‘ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει:
Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου — στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.»

Έτσι όπως ο ίδιος γράφει, έζησε τη ζωή του ο Νικολάι Οστρόφσκι. Έγινε σύμβολο ηρωισμού και ακλόνητης πίστης στα ιδανικά της λευτεριάς και της δικαιοσύνης, αγαπήθηκε απ’ όλον τον κόσμο και πέρασε στην αθανασία.

Ο ήρωάς του, ο Πάβελ Κορτσάγκιν, προσωποποιεί τα καλύτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γενιάς που πραγματοποίησε τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Η μοίρα του ήταν και μοίρα του συγγραφέα, που καρφωμένος στο κρεβάτι συνέχισε μέχρι την τελευταία του πνοή να υπηρετεί το κόμμα και το λαό. Το βιβλίο του Νικολάι Οστρόφσκι «Πώς δενότανε το ατσάλι» είναι το χρονικό μιας εποχής, σελίδες απ’ την ιστορία ενός λαού, αφιέρωμα στους απλούς ανθρώπους, εργάτες κι αγρότες, που άλλαξαν την όψη του κόσμου κι άνοιξαν το δρόμο για το φωτεινό μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας.

«ΤΟ ΑΤΣΑΛΙ ΔΕΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΦΩΤΙΑ & ΣΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΨΥΧΟΣ.

Τότε γίνεται ΔΥΝΑΤΟ και ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΦΟΒΑΤΑΙ !!

 

Προσοχή στο γορίλα! _ Attenti al gorilla_ Gare au gorille!

Για τον «αναρχικό» Fabrizio De André μιλήσαμε το Μάρτη του 22, αμέσως μετά την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία (βλ. La guerra di Piero _Ο πόλεμος του Πιέρο).

Σήμερα ο λόγος σ’ έναν γορίλα (Il gorilla), σε στίχους Georges Brassens (Le gorille) αυτού του μεγάλου Γάλλου ποιητή τραγουδιστή –τραγουδοποιού, την εμβληματική με την αρμονικά πολύπλοκη μουσική για φωνή και κιθάρα και άρτιους, ποικίλους στίχους.

(απόδοση Θηβαίου)

Στην πλατεία μιας επαρχίας
το πλήθος κοίταγε ενθουσιασμένο
ένα γορίλα που κάτι τσιγγάνοι
τον είχαν φέρει φυλακισμένο.

Δίχως αισχύνη και σεβασμό
οι γεροντοκόρες του χωριού
παίζαν αναίσθητα με το ζώο
δεν λέω πώς, δεν λέω πού.

Προσοχή στο γορίλα!

Ξαφνικά το μεγάλο κλουβί
που έγκλειστη ζούσε η κακόμοιρη φύση
απότομα ανοίγει, δεν ξέρω γιατί
ίσως να το ’χαν άσχημα κλείσει.

Το τέρας βγαίνοντας έξω από κει
σκέφτηκε: "Σήμερα θα το αναλάβω"
μιλούσε για την παρθενιά του
που χρόνια τώρα τον είχε σκλάβο.

              Προσοχή στο γορίλα!

Ο αφέντης ούρλιαξε: "Προσοχή,
του γορίλα του ’χει σαλέψει
δεν έχει δει ποτέ του μαϊμού
γι’ αυτό μπορεί να τα μπερδέψει!".

Απ’ τους παρόντες τότε ο καθείς
σπεύδει τα νώτα του να προφυλάξει
οι γεροντοκόρες απέδειξαν πως
άλλο οι ιδέες και άλλο η πράξη.

Προσοχή στο γορίλα!

Ο όχλος  ομοθυμαδόν
ξεχύνεται έντρομος στον δρόμο
μα ένας ψύχραιμος δικαστής
και μια γιαγιά δεν είχαν λόγο.

Κι αφού οι υπόλοιποι την είχανε κάνει
το θηρίο πάτησε γκάζι
τη γριούλα και τον δικαστή
με τέσσερις πήδους του αρπάζει.

Προσοχή στο γορίλα!

"Αχ", αναστέναξε η γιαγιά
"να πάρει εμένα είναι απίθανο μάλλον
θα ’ταν τελείως παράξενο
και δεν θα το ευχόμουν εκτός των άλλων".
"Να με μπερδέψει με μια μαϊμού",
είπε ο δικαστής ενοχλημένος
"είναι αδύνατο εντελώς"
Στο τέλος βγήκε γελασμένος.

Προσοχή στο γορίλα!

Αν σας απειλούσε ποτέ κανείς
Βιάστε τον έναν ή τον άλλο
τη γιαγιά ή το δικαστή,
ποιον θα διαλέγατε δεν αμφιβάλλω

Κι αν ο γορίλας φημίζεται ότ’ είναι
αρρενωπότατος και προικισμένος
τούτος εδώ μας βγήκε ντεμί
στα γούστα κάπως συγχυσμένος

Προσοχή στο γορίλα!

Απαξιώντας λοιπόν τη γιαγιά
τον δικαστή σφίγγει με πάθος
και προς τους θάμνους τον τραβά
ενώ αυτός του φώναζε:
"Κάνεις λάθος!".
Τι ακριβώς συνέβη εκεί πίσω
αδυνατώ να αναφέρω εκτενώς
μα με είχε το θέαμα συνεπάρει
τι σφρίγος, τι ένταση, τι ρυθμός!
Προσοχή στο γορίλα!

Θα πω μονάχα πως το κορύφωμα
που ’χε το αλλόκοτο ετούτο δράμα
στρίγκλιζε κλαίγοντας ο δικαστής
στα διαλείμματα φώναζε: "Μάνα!".

Φώναζε ‘μάνα’ σαν τον φουκαρά
που χθες καταδίκασε για ληστεία
και για κοινό παραδειγματισμό
τον αποκεφάλισε στην πλατεία

Προσοχή στο γορίλα!

Η απόδοση Θηβαίου -η γνωστότερη (υπήρξαν και των Βαρβέρη και Μπόγδη), περιλαμβάνεται στον δίσκο «Μέρες αδέσποτες» που κυκλοφόρησε το 1995 από τους Συνήθεις Υπόπτους, σχήμα στο οποίο συμμετείχε τότε.
Προφανώς δεν μετέφρασε κατευθείαν από τον Μπρασένς αλλά, χρησιμοποίησε τον Φαμπρίτσιο.

Θυμίζουμε και το «Ο Μεγάλος Ζωολογικός Κήπος» του Νικολάς Γκιγιέν, απόδοση Γιάννη Ρίτσου, τη συνάντηση των δύο ποιητών, ορόσημο στην ιστορία του πολιτισμού των δύο λαών, ώσμωση πολιτισμών και αγώνων.

Στη συλλογή ο Γκιγιέν, στιχουργικά νεοτερικός, με έναν εύγλωττα συμβολιστικό υπερρεαλισμό, ασκεί μια οξύτατη σάτιρα για τα λογής λογής ανθρωποφάγα «ζώα» που γεννά η καπιταλιστική κοινωνία.

ℹ️  Ο Μεγάλος Ζωολογικός Κήπος του Γκιγιέν εκδόθηκε σε παγκόσμια πρώτη στην Ελλάδα το Δεκέμβρη του 1966, από τις εκδόσεις Θεμέλιο, στη μετάφραση του Homo Universalis, Γιάννη Ρίτσου.

 

 

Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τις εξελίξεις και τη μάχη των εκλογών

1.

Συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και κατέληξε στο πρόγραμμα δράσης του Κόμματος για το επόμενο διάστημα, στη βάση των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων και με ορίζοντα την επερχόμενη μάχη των βουλευτικών εκλογών.

• Η Κεντρική Επιτροπή καλεί τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ σε συστράτευση και δράση για την οργάνωση και πραγματοποίηση μιας νέας πλατιάς πολιτικής εξόρμησης στον λαό, με στόχο την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η οποία αποτελεί την καλύτερη απάντηση απέναντι στα ψευτοδιλήμματα και τους εκβιασμούς που θα ενταθούν μπροστά στην εκλογική μάχη.
• Η σταθερότητα για τον λαό προϋποθέτει δυνατό ΚΚΕ, δυνατό εργατικό - λαϊκό κίνημα και ταυτόχρονα αδύναμες τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Οπου οι εργαζόμενοι πήραν την υπόθεση στα χέρια τους, όπου ξεπέρασαν τις λογικές των λύσεων «από τα πάνω», είχαν μικρές και μεγαλύτερες νίκες. Γι' αυτό, το ΚΚΕ καλεί τον λαό να γυρίσει την πλάτη σε επίδοξους - παλιούς και νέους - κυβερνητικούς «σωτήρες» και «προστάτες».

Ενέκρινε τον βασικό κορμό των υποψηφίων του Κόμματος στις βουλευτικές, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και επεξεργάστηκε βασικά ζητήματα που αφορούν το περιεχόμενο του πολιτικού ανοίγματος μπροστά στις εκλογικές μάχες. Συζήτησε για την τελική ευθεία προς το 13ο Συνέδριο της ΚΝΕ που θα γίνει 10-12 Φλεβάρη 2023, με στόχο την επιτυχία του.

Η Κεντρική Επιτροπή καλεί τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ σε συστράτευση και δράση για την οργάνωση και πραγματοποίηση μιας νέας πλατιάς πολιτικής εξόρμησης στον λαό με στόχο την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η οποία αποτελεί την καλύτερη απάντηση απέναντι στα ψευτοδιλήμματα και τους εκβιασμούς που θα ενταθούν το επόμενο διάστημα και μπροστά στην εκλογική μάχη.

Η πολύπλευρη πολιτική, οργανωτική και εκλογική ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι όρος για να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης, μαχητικότητας και αποτελεσματικότητας στην παρέμβαση του ίδιου του εργατικού - λαϊκού κινήματος στις εξελίξεις, που είναι ζωτικής σημασίας, πιο αναγκαία και επείγουσα από ποτέ. Αυτό είναι και το περιεχόμενο της αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ που αποτυπώνεται και στο σύνθημα «Ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με ΚΚΕ πιο δυνατό».

To KKE δίνει ταυτόχρονα όλες του τις δυνάμεις για τη μαζικοποίηση και ενδυνάμωση όλων των κρίσιμων μετώπων πάλης για τη ζωή και το μέλλον του εργαζόμενου λαού, όπως αυτά της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας, των εργασιακών δικαιωμάτων και του εισοδήματος των εργαζομένων, των πλειστηριασμών, για την προστασία της υγείας, των επιπτώσεων από την εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική στρατιωτική σύγκρουση στην Ουκρανία μεταξύ ΝΑΤΟ - Ρωσίας, αλλά και της όξυνσης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πρόκειται για μέτωπα στα οποία οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία αναμετριούνται, εκτός των άλλων, με τα προβλήματα και τις συνέπειες της αντιλαϊκής στρατηγικής της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης για λογαριασμό του κεφαλαίου.

2.

Οι μάχες του επόμενου διαστήματος θα δοθούν σε συνθήκες διεθνών οικονομικών και γεωπολιτικών εξελίξεων που θα φέρουν ακόμη μεγαλύτερη «βαρυχειμωνιά» για τους λαούς. Σε συνθήκες που: Κλιμακώνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, ανάμεσα στο ευρωατλαντικό μπλοκ από τη μία και τη Ρωσία με τους συμμάχους της από την άλλη. Ενισχύεται η σύγκρουση ΗΠΑ και Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα και οξύνονται οι αντιθέσεις στο εσωτερικό «παραδοσιακών» συμμαχιών, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Εντείνεται η εμπλοκή της Ελλάδας τόσο στους πολεμικούς σχεδιασμούς, με τελευταία εξέλιξη -μεταξύ άλλων- και τα σχέδια για αποστολή πυραύλων S-300, όσο και στον ενεργειακό πόλεμο και τους οικονομικούς ανταγωνισμούς (σταθμοί μεταφοράς LNG, πακέτα κυρώσεων της ΕΕ προς τη Ρωσία κ.ά.). Πολλαπλασιάζονται έτσι οι κίνδυνοι για τον λαό και τη χώρα ακόμα περισσότερο από την όξυνση των αντιθέσεων στην περιοχή και τα επιθετικά σχέδια της τουρκικής αστικής τάξης που παζαρεύει τη σχέση της με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Οι οικονομικές εξελίξεις οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην παραπέρα όξυνση του συνόλου των εργατικών - λαϊκών προβλημάτων. Η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία της κοινωνίας, η εργατική τάξη, τα κατώτερα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, οι γυναίκες, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, τα ΑμεΑ, οι εργαζόμενοι στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης σε δυσμενέστερες συνθήκες. Εντείνεται η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, μεγαλώνει η απόλυτη και σχετική εξαθλίωσή της. Το «μεγάλο επίτευγμα», που διαφημίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, οι επενδύσεις, όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν τα προβλήματα των εργαζομένων, αλλά αντίθετα τα πολλαπλασίασαν. Δεν επέφεραν βελτίωση στο λαϊκό εισόδημα ούτε συγκράτησαν την επιδείνωση γιατί «χτίζονται» πάνω σε παλιά μνημονιακά και νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, στις φοροελαφρύνσεις και τις κρατικές επιδοτήσεις προς το κεφάλαιο, που τις πληρώνει ο λαός μέσω της φορολεηλασίας.

Η απολιγνιτοποίηση, η στήριξη στο φυσικό αέριο, οι επενδύσεις σε ορισμένες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και το «πράσινο» ρεύμα, που εκτίναξαν τις τιμές για τους εργαζόμενους, αλλά και τα τεράστια κέρδη των ενεργειακών ομίλων των αμερικανικών μονοπωλίων που παράγουν το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) και των εφοπλιστών που το μεταφέρουν, είναι ακριβώς ο πυρήνας της ενεργειακής φτώχειας. Οι επενδύσεις στον τουρισμό μετατρέπουν σε πανάκριβο εμπόρευμα τη λαϊκή αναψυχή, εκτινάσσουν το κόστος της λαϊκής και επαγγελματικής στέγης, ενώ βασίζονται στην ολοένα και φθηνότερη εργατική δύναμη στον κλάδο. Η επέκταση του ηλεκτρονικού εμπορίου οξύνει τον ανταγωνισμό, οδηγώντας στο κλείσιμο δεκάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, επιταχύνει τη συγκέντρωση, ενώ τα μεγάλα κέρδη του βασίζονται στις άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης των εργαζομένων στη διανομή και διαλογή.

Ο μονόπλευρος προσανατολισμός στην εξαγωγή αγροτικών προϊόντων ωφελεί κυρίως τους εμποροβιομήχανους, τις μεγάλες αγροτικές καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις, ενώ οι αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων προσθέτουν νέες δυσκολίες στη ζωή των μικρών αγροτοπαραγωγών, υποβαθμίζουν την ποιότητα βασικών ειδών διατροφής του λαού.

Ο καβγάς ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ καθώς και των άλλων αστικών κομμάτων για το ποιος εκφράζει τη «μεσαία τάξη», επιδιώκει να εξισώσει ανάγκες ανώτερων τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών δυνάμεων των επαγγελματιών αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, αλλά και της εργατικής τάξης, στην οποία αποφεύγουν κάθε αναφορά.

Αποδεικνύεται ότι η «ανάπτυξη για όλους» είναι το μεγαλύτερο παραμύθι, αφού ο λαός μετράει συνεχώς απώλειες, κάτι που δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε από τα στατιστικά στοιχεία.

Και αν οι εργαζόμενοι πληρώνουν τόσα στη φάση της ανάπτυξης, μπορούμε να προβλέψουμε πόσα θα πληρώσουν στην όποια επιβράδυνση της οικονομίας, στην πορεία προς την ύφεση τους επόμενους μήνες. Αλλωστε, στην ΕΕ και σε ολόκληρο τον κόσμο, οι αναλύσεις προειδοποιούν για μια ακόμα βαθύτερη και πιο συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ετοιμάζεται για νέα αύξηση των επιτοκίων, με άμεση επίπτωση στην αποπληρωμή στεγαστικών και άλλων λαϊκών δανείων, οδηγώντας σε περαιτέρω επιβάρυνση των ήδη υπερχρεωμένων εργατικών - λαϊκών εισοδημάτων. Μειωμένη εμφανίζεται η βιομηχανική παραγωγή στα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα διεθνώς. Ο όγκος των θαλάσσιων μεταφορών υποχωρεί σημαντικά και οι προβλέψεις των οικονομικών ινστιτούτων κάνουν λόγο για μία νέα κρίση, βαθύτερη από την κρίση του 2008. Σε ολόκληρη την Ευρωζώνη αυξάνεται η πίεση για επιστροφή σε «περιοριστική πολιτική» και τον τερματισμό των «οριζόντιων κρατικών επιδοτήσεων». Το «φθηνό χρήμα» και η δυνατότητα δανεισμού προσκρούει στην τεράστια διόγκωση των κρατικών χρεών σε πολλές χώρες της ΕΕ. Η γνωστή απειλή του λεγόμενου δημοσιονομικού εκτροχιασμού εμφανίζεται και πάλι και θα αποτελέσει, μετά τις επερχόμενες εκλογές, το νέο αφήγημα πάνω στο οποίο θα στηριχθεί η περικοπή των κρατικών δαπανών, ακόμα και των σημερινών ισχνών δαπανών «κοινωνικής πολιτικής».

Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων είναι αδιαμφισβήτητες και επιβεβαιώνουν ότι το «φάρμακο» που χρησιμοποιείται για το ένα πρόβλημα γίνεται «δηλητήριο» για κάποιο άλλο, αποδεικνύοντας ότι καμία πρόταση αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να ακυρώσει τις νομοτέλειες και τις αντιθέσεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που σε κάθε ενδεχόμενο τις πληρώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Επιβεβαιώνεται επίσης ότι η εφαρμογή του ενός ή άλλου μείγματος οικονομικής διαχείρισης επιβάλλεται από τις ίδιες τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι από την «ιδεολογία» και την αποπροσανατολιστική συνθηματολογία κάθε κυβέρνησης. Γι' αυτό ο «σοσιαλδημοκράτης ΣΥΡΙΖΑ» εφάρμοσε πολιτική λιτότητας μέσω μνημονίων, γι' αυτό η «νεοφιλελεύθερη ΝΔ» εφάρμοσε επεκτατικά μέτρα όπως και οι ομογάλακτοί τους σε μια σειρά χώρες της ΕΕ και όχι μόνο.

Η «επεκτατική πολιτική», που έχει για θεό ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα η σοσιαλδημοκρατία, καθώς και το «φτηνό χρήμα» για τη στήριξη της ανάπτυξης, οδήγησαν στην εκτίναξη του πληθωρισμού, που ροκανίζει το λαϊκό εισόδημα. Τώρα, για τη συγκράτηση του πληθωρισμού στην ΕΕ μεθοδεύεται η επιστροφή σε «περιοριστικές πολιτικές», που επιταχύνουν μια νέα ύφεση, με αύξηση των επιτοκίων, χρεώνοντας ακόμα περισσότερο την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Οι αντιθέσεις στην ΕΕ σχετικά με τους ρυθμούς και τη μορφή των πολιτικών λιτότητας, οι δυσκολίες των κρατών - μελών της ΕΕ να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με το ζήτημα του πλαφόν στο φυσικό αέριο αντανακλούν τα διαφορετικά συμφέροντα των κρατών - μελών και επιχειρηματικών ομίλων και όχι βέβαια των λαών. Ο προσωρινός συμβιβασμός, που επιτεύχθηκε για πλαφόν σε μια πολύ υψηλή τιμή, ούτε τις αντιθέσεις αναιρεί ούτε πρόκειται να ανακουφίσει τους λαούς από την ενεργειακή φτώχεια.

Η εναλλαγή των μορφών αστικής διαχείρισης και η μετάβαση από την κρίση στην ανάπτυξη και αντίστροφα συσσωρεύει νέα βάρη στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αφού κάθε «νέα» φάση χτίζεται πάνω στα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα της προηγούμενης, όπως συνέβη και στην Ελλάδα με τους μνημονιακούς νόμους που ψήφισαν και εφάρμοσαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

3.

Είναι ανεδαφικός ο ισχυρισμός ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να μείνει αλώβητη από μια ευρωπαϊκή ή παγκόσμια ύφεση. Η ελληνική οικονομία δεν αναπτύσσεται σε «γυάλα». Αλλωστε το ονομαζόμενο μεγάλο ατού της ελληνικής οικονομίας, ο τουρισμός, ενδέχεται να σημειώσει σημαντική υποχώρηση σε συνθήκες ευρωπαϊκής ή παγκόσμιας κρίσης. Αποκαλύπτεται ότι η «εξωστρέφεια», που αποτελεί το «Αγιο Δισκοπότηρο» όλων των αστικών κομμάτων, υπηρετεί μόνο την κερδοφορία των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων, ενώ για την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους μικρούς επαγγελματίες, τον λαό συνιστά μια «βραδυφλεγή βόμβα» για τα δικά τους συμφέροντα.

Αποτελεί εξίσου τεράστια κοροϊδία ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι η ενεργειακή φτώχεια αποτελεί «εισαγόμενο πρόβλημα», απότοκο του πολέμου στην Ουκρανία. Οχι μόνο γιατί η εκτίναξη των τιμών προϋπήρχε του πολέμου -και τότε οι κυβερνήσεις την απέδιδαν σε άλλες αιτίες- αλλά και γιατί η Ελλάδα ως στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης και των κομμάτων της είναι πλήρως ενταγμένη στην ενιαία ευρωενωσιακή αγορά, στις αντίστοιχες δομές και μηχανισμούς, όπως είναι π.χ. η ΕΚΤ, το εμπόριο ρύπων και το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που αποτελούν τους «εμπρηστές» της ακρίβειας.

Τα υπόλοιπα κόμματα δεν απορρίπτουν τη θεωρία περί «εισαγόμενης ακρίβειας», διαφωνούν μόνο για το ποσοστό απόκλισης από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο μιλώντας για «ακρίβεια Μητσοτάκη». Η στάση τους από τη μία αθωώνει όλες τις αιτίες και τους μηχανισμούς της ακρίβειας -τους οποίους άλλωστε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ έχουν συνδιαμορφώσει- ενώ από την άλλη δημιουργεί το κατάλληλο «άλλοθι» ώστε μια πιθανή κυβέρνηση με τη συμμετοχή τους να επικαλείται το ίδιο επιχείρημα απέναντι στον λαό.

Η προσπάθεια χειραγώγησης του λαού με τα διάφορα επιδόματα και pass της φτώχειας και της κοροϊδίας στόχο έχει να ξαναμοιράσει τη φτώχεια ανάμεσα στους λιγότερο και περισσότερο φτωχούς, μονιμοποιώντας τους αντιλαϊκούς φόρους και τα χαράτσια και αφήνοντας στο απυρόβλητο την κερδοφορία των ομίλων.

 

                      4.

Αποδεικνύεται καθημερινά ότι τόσο οι διακηρύξεις για το «επιτελικό κράτος» όσο και αυτές για το «κράτος δικαίου» έχουν ως στόχο την αναβάθμιση ενός σάπιου αντιλαϊκού κράτους των λίγων για την καταπίεση και την εκμετάλλευση της λαϊκής πλειοψηφίας, το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Στοιχεία αυτής της σήψης και αντιδραστικοποίησης είναι -μεταξύ άλλων- οι παρακολουθήσεις, τα φαινόμενα διαφθοράς τύπου Καϊλή και Πάτση, η έξαρση της καταστολής και της κρατικής βίας που πάει χέρι - χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική.Η άλλη όψη του «καρότου» της χειραγώγησης είναι το «μαστίγιο» της καταστολής που παίρνει διάφορες μορφές, όπως η αστυνομική βία και αυθαιρεσία, οι διώξεις σε βάρος αγωνιστών, το κράτος - «διαρρήκτης» που βγάζει στο σφυρί τα σπίτια του λαού, ο θεσμικός βούρκος των παρακολουθήσεων και των υποκλοπών, τον οποίο έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις με απώτερο στόχο την αντιμετώπιση των λαϊκών αντιδράσεων.

Φυσικά αξιοποιείται και για το ξεκαθάρισμα πολιτικών και επιχειρηματικών λογαριασμών, γεγονός που βλέπουμε να συμβαίνει αυτό το διάστημα, όπως και τα αλλεπάλληλα κυβερνητικά μέτρα για τον έλεγχο της ενημέρωσης.

Η λαϊκή απάντηση απέναντι στην κρατική βία και καταστολή περνάει μέσα από την πάλη για την κατάργηση όλων των αντιδραστικών νόμων και θεσμών, των διάφορων ειδικών ομάδων καταστολής, όπως ΔΙΑΣ, ΜΑΤ, ΔΡΑΣΗ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΟΔΟΣ, πανεπιστημιακή αστυνομία κ.λπ. και όχι μέσα από τον δήθεν -γενικά και αφηρημένα- «εκδημοκρατισμό» τους.

Αυτό το κράτος δεν μπορεί να διασφαλίσει «δικαιοσύνη για όλους και παντού», όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν μπορούν πουθενά να συναντηθούν τα συμφέροντα και η εξουσία του κεφαλαίου με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Πρόκειται για το ίδιο κράτος που είναι επιλεκτικά «ανίκανο» να προστατεύσει τον λαό και τις ανάγκες του από φυσικές καταστροφές και άλλους κινδύνους, όπως αποδείχθηκε περίτρανα και με την πανδημία, γιατί έχει ως προτεραιότητα τα κέρδη του κεφαλαίου. Ετσι γίνεται και με τον πρόσφατο νόμο της κυβέρνησης για το ΕΣΥ, που καλεί τους ασθενείς να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη και μετατρέπει τα νοσοκομεία σε χώρους άντλησης πελατείας για τα «κοράκια» της Ιδιωτικής Υγείας. Ομως είναι κράτος ικανότατο για να προωθεί με fast track διαδικασίες τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Είναι το ίδιο εχθρικό κράτος που αφήνει τα παιδιά ευάλωτα στη βία της φτώχειας, της εγκατάλειψης του σχολείου, της ανήλικης εργασίας, στην κακοποίηση και στην ανάθεση της προστασίας τους σε κάθε είδους ιδιώτες, ΜΚΟ.

5.

Ιδιαίτερα το σκάνδαλο με την πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ Ε. Καϊλή αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ ως μιας Ευρωπαϊκής Ενωσης των επιχειρηματικών συμφερόντων και των λόμπι που αποτελεί φυτώριο σκανδάλων και διαφθοράς.

Το ΚΚΕ δεν έπεσε από τα σύννεφα, αφού χρόνια τώρα αποκαλύπτει στοιχεία και ντοκουμέντα για τη δράση των λόμπι και τους «δεσμούς αίματος» που έχουν αναπτύξει με την ΕΕ και τους θεσμούς της. Τα σκάνδαλα αυτά δεν αποτελούν κάποια μεμονωμένη και σπάνια εξαίρεση.

Στο πλαίσιο της ΕΕ και του Ευρωκοινοβουλίου δρουν θεσμοθετημένα επιχειρηματικά λόμπι που -μαζί με τα ανεπίσημα- υπολογίζονται στις 25.000 - 30.000. Στο Ευρωκοινοβούλιο νομοθετικά κείμενα, Οδηγίες και συγκεκριμένες διατυπώσεις πολύ συχνά γράφονται απευθείας ή καθ' υπαγόρευση από εκπροσώπους τέτοιων λόμπι και στη συνέχεια υπογράφονται και κατατίθενται ως τροπολογίες από ευρωβουλευτές.

Αυτή τη σαπίλα «ξέπλυναν» οι ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και της Ελληνικής Λύσης, αποδεχόμενοι το ψήφισμα όπου κυνικά ομολογείται ότι «η ικανότητα των λόμπι να επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων στο Κοινοβούλιο επιχειρηματολογώντας, αποτελεί ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας»!!!

Αυτές οι αποκαλύψεις πρέπει να αξιοποιηθούν για να βγουν αποφασιστικής σημασίας ταξικά συμπεράσματα, για να αφυπνιστεί η εργατική - λαϊκή συνείδηση, για να συνειδητοποιηθεί ότι αυτή είναι η περιβόητη «ευρωπαϊκή δημοκρατία» και οι «ευρωπαϊκές αξίες» που εξυμνούν όλα τα άλλα κόμματα μαζί.

                            6.

Το σύνολο των εξελίξεων αναδεικνύει ότι διαμορφώνονται δυνατότητες ώστε η λαϊκή δυσαρέσκεια να μην εγκλωβιστεί στα ψεύτικα και εκβιαστικά αστικά διλήμματα. Αναδεικνύει ότι η άρχουσα τάξη δεν είναι παντοδύναμη και η εξουσία της μπορεί να δοκιμαστεί από ρωγμές και κλονισμούς. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, οι μαζικές εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις σε μια σειρά χώρες, παρά τον ακόμη αδύναμο προσανατολισμό τους, όπως άλλωστε και η πρόσφατη απεργιακή κινητοποίηση στις 9 Νοέμβρη στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν ότι οι λαοί δεν είναι «δεδομένοι», ούτε τα λαϊκά κινήματα θα αξιοποιούνται πάντα ως ένα «σκαλοπάτι» για το ανεβοκατέβασμα αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

Τα αστικά επιτελεία στην ΕΕ και στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι οι ολέθριες συνέπειες για τον λαό από την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου θα φανούν πολύ πιο έντονα το επόμενο διάστημα. Γι' αυτό και επιδιώκουν σταθερές κυβερνήσεις «για την επόμενη μέρα» που θα υλοποιήσουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και τις δεσμεύσεις της ΕΕ, θα προωθήσουν τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς στη Μεσόγειο, επώδυνους συμβιβασμούς για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Κυβερνήσεις που θα επιδιώξουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά κάθε ριζοσπαστική διάθεση που μπορεί να οδηγήσει σε ανάταση του εργατικού κινήματος. Ανησυχούν για τις κοινωνικές εκρήξεις, την πιθανή άνοδο του ριζοσπαστισμού, τη δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν οι αγώνες των εργαζομένων έχοντας στο πλευρό τους πιο δυνατό ΚΚΕ.

Τον στόχο αυτής της «κυβερνητικής σταθερότητας», που για τον λαό σημαίνει μεγάλη αστάθεια και ανασφάλεια, υπηρετούν τόσο η ΝΔ όσο και τα υπόλοιπα κόμματα, ανεξάρτητα από τον τρόπο που την επιδιώκει ο καθένας. Η μεν ΝΔ μέσα από τον στόχο της αυτοδυναμίας, ο δε ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την ξαναζεσταμένη σούπα των «προοδευτικών» κυβερνήσεων, που τις έχουμε ζήσει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες και που αποδείχτηκαν ο καλύτερος σύμμαχος των «νεοφιλελεύθερων» πολιτικών και όχημα συντηρητικοποίησης και απογοήτευσης. Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ που, πίσω από το σύνθημα της «αυτονομίας», κρύβει τον ρόλο του μπαλαντέρ που επιδιώκει, τόσο σε μια κυβέρνηση με τη ΝΔ όσο και σε μια κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα με τις εξελίξεις.

Η σταθερότητα των κυβερνήσεων του κεφαλαίου σημαίνει αδυναμία αντίδρασης του εργατικού - λαϊκού κινήματος απέναντι στην αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση.

Η σταθερότητα για τον λαό προϋποθέτει δυνατό ΚΚΕ, δυνατό εργατικό - λαϊκό κίνημα και ταυτόχρονα αδύναμες τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις. Οσο περισσότερο και όσο γρηγορότερα ο ίδιος ο λαός «κάψει» τα διάφορα αντιλαϊκά κυβερνητικά «σενάρια», τόσο θα διαμορφώνονται καλύτερες προϋποθέσεις παρεμπόδισης αντιλαϊκών μέτρων και απόσπασης κατακτήσεων, θα ανοίγονται νέες δυνατότητες στον δρόμο της ριζικής ανατροπής.

Για αυτόν τον σκοπό μετράει κάθε λαϊκή ψήφος στο ΚΚΕ από όλους και όλες που αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ την αξιοπιστία, τη συνέπεια, τη σταθερότητα, τη μαχητικότητα κάτω από όλες τις συνθήκες.

7.

Ο λαός έχει πείρα για να αποφύγει τις παγίδες των ψεύτικων διλημμάτων. Αυτοί που διαχρονικά καλλιεργούν τέτοιους εκβιασμούς είναι οι ίδιοι που -όταν το σύστημα χρειάστηκε- ξεπέρασαν τις όποιες διαφορές τους για να στηρίξουν από κοινού την αντιλαϊκή αστική σταθερότητα. Αυτό έγινε με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ και τον ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. Το ίδιο έγινε με τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Το ίδιο με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Το ίδιο έγινε το 2015, όταν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ έσπευσαν να αναπληρώσουν την απώλεια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ για να ψηφιστεί το τρίτο μνημόνιο.

Το ίδιο μπορεί να ξαναγίνει από τη στιγμή που το «κοινό πρόγραμμα» όλων είναι οι δεσμεύσεις της ΕΕ, το νέο «υπερμνημόνιο» που ονομάζεται Ταμείο Ανάκαμψης, η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης» που οδηγεί στην απαξίωση των εγχώριων πηγών Ενέργειας, οι δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως η δέσμευση για τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ τον χρόνο που αφορά τις ΝΑΤΟικές ανάγκες και τους εξοπλισμούς και η εμπλοκή στους πολέμους.

Γι' αυτό και αυτή την τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ψήφισαν τα περισσότερα από τα κρίσιμα αντιλαϊκά νομοσχέδια που έφερε στη Βουλή η ΝΔ.

Οι προεκλογικές διαφωνίες τους δεν αφορούν τα βασικά, τα στρατηγικά ζητήματα, αλλά επιμέρους πλευρές που δεν έχουν σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται για τον υψηλό ΦΠΑ, όμως ως κυβέρνηση υπήρξε ο «πρωταθλητής» της εκτόξευσής του. Διαμαρτύρεται για την ενεργειακή φτώχεια, όμως υπήρξε ο πρωτεργάτης του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και του λουκέτου σε λιγνιτικές μονάδες. Μιλάει για την επιστροφή του 51% της ΔΕΗ στο κράτος, όμως ήταν αυτή η δική του ΔΕΗ που, στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς Ενέργειας και με την πώληση ηλεκτρικής ενέργειας στους ιδιώτες με τιμές κάτω του κόστους, διαμόρφωσε το καρτέλ της Ενέργειας. Εξάλλου αυξήσεις των τιμών για τη λαϊκή κατανάλωση είχαμε και όταν το 51% της ΔΕΗ ανήκε στο κράτος, γιατί στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς Ενέργειας κάθε επιχείρηση -λιγότερο ή περισσότερο κρατική- επιδιώκει τη μέγιστη κερδοφορία των μετόχων της και τον ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες.

Αυτόν τον δρόμο υπηρετούν και οι προτάσεις τόσο της Ελλ. Λύσης όσο και του ΜέΡΑ25, γι' αυτό και δεν απορρίπτουν τελεσίδικα τη συμμετοχή σε ένα κυβερνητικό σχήμα είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα. Ειδικά οι κορόνες του ΜέΡΑ25 ενάντια στη «Μητσοτάκης ΑΕ» και τους «ολιγάρχες» ουσιαστικά αφήνει στο απυρόβλητο τον χαρακτήρα της ΝΔ ως κόμματος των επιχειρηματικών ομίλων και επιδιώκει να κρύψει τη δική του μεγάλη προσφορά ως κόμμα στην «ολιγαρχία» (δηλαδή στο κεφάλαιο), που είναι η αυταπάτη για έναν δήθεν φιλολαϊκό «μετασχηματισμό της ΕΕ» και κυρίως η αναγόρευση του «χρέους» σε κύρια αιτία της κρίσης και των λαϊκών προβλημάτων, αθωώνοντας τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, σύμπτωμα του οποίου είναι και τα υψηλά κρατικά χρέη.

Την ίδια στρατηγική του κεφαλαίου υπηρετούν και διάφορα ακροδεξιά και φασίζοντα μορφώματα, που επιχειρούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια συσκοτίζοντας τις πραγματικές αιτίες της κατάστασης που βιώνουν σήμερα οι λαϊκές δυνάμεις, καλλιεργώντας τον ρατσισμό, τον χυδαίο αντικομμουνισμό.

8.

Το ΚΚΕ καταθέτει στον λαό τις θέσεις και το Πρόγραμμα εξουσίας - διακυβέρνησης με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, την πρότασή του σε σύγκρουση με το διαφθορείο της ΕΕ και τη σύγχρονη δικτατορία του κεφαλαίου.

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ τεκμηριώνει επιστημονικά πως ο λαός σήμερα μπορεί να ζήσει με σύγχρονα δικαιώματα και ποιότητα ζωής που αντιστοιχεί στον 21ο αιώνα, στις δυνατότητες της εποχής μας. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, η ολόπλευρη αξιοποίηση του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, οι θεσμοί της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς μπορούν να απογειώσουν την ανάπτυξη της χώρας με κριτήριο τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας.

Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ αποδεσμεύει τη χώρα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τον λαό κυρίαρχο στην εξουσία, εξοικονομώντας πολύτιμους πόρους και διαμορφώνοντας τις διεθνείς σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους με όλους τους λαούς και τις χώρες τους. Μεταξύ άλλων, καταργεί την επιχειρηματική δράση στην Ενέργεια. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών της χώρας, με στόχο την ενεργειακή επάρκεια και την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας για τον λαό. Καταργεί την επιχειρηματική δράση στην Υγεία και σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες, που ο λαός την πλήρωσε πολύ ακριβά ιδιαίτερα την περίοδο της πανδημίας.

Μόνο το Πρόγραμμα του ΚΚΕ αντιμετωπίζει το πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Η σοσιαλιστική οικονομική και κοινωνική οργάνωση είναι το πραγματικά νέο στον 21ο αιώνα και εξασφαλίζει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Το Πρόγραμμα και οι θέσεις του ΚΚΕ είναι τα μόνα που δίνουν απάντηση στα άμεσα εργατικά - λαϊκά προβλήματα. Ηρθε ο καιρός να απορριφθεί η γνωστή και χρεοκοπημένη λογική του δήθεν «μικρότερου κακού», που καλεί τον λαό να επιλέγει κάθε φορά τι θα χάσει για να μη θιγούν τα συμφέροντα των λίγων. Για να πάρει ο λαός ανάσες ανακούφισης, να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, μπορεί και πρέπει να κοιτάξει έξω από τα σημερινά «τείχη» της ΕΕ και της εξουσίας του κεφαλαίου, που είναι ο κοινός παρονομαστής όλων των συστημικών κομμάτων.

Η συμμετοχή, στήριξη ή ανοχή του ΚΚΕ σε μια αστική κυβέρνηση δεν συνιστά πραγματική πίεση για επίλυση λαϊκών προβλημάτων, αλλά το αντίθετο. Η μοναδική αποτελεσματική πίεση που μπορεί να ασκηθεί σε μια τέτοια αντιλαϊκή κυβέρνηση είναι από την ίδια την εργατική τάξη, τον λαό, το κίνημά τους, δηλαδή από τα κάτω, με ένα ΚΚΕ που θα είναι μπροστάρης σε αυτούς τους αγώνες και θα ασκεί τον αυτοτελή πρωτοπόρο ρόλο του, χωρίς δεσμεύσεις, παντού, σε όλα τα επίπεδα. Μόνο έτσι, ως αποτέλεσμα της λαϊκής παρέμβασης, μπορούν να αποσπαστούν και θετικά μέτρα, γιατί η ίδια η ταξική πάλη, η βελτίωση του συσχετισμού δυνάμεων στον δρόμο της ανατροπής μπορεί να φέρνει και ορισμένα αποτελέσματα, όπως έδειξε και όλη η Ιστορία του εργατικού κινήματος.

Επειδή ακριβώς το ΚΚΕ έχει Θέσεις και Πρόγραμμα σύγκρουσης με τα στρατηγικά, πολιτικά και οικονομικά, κύρια ζητήματα, γι' αυτό και αποτελεί εγγύηση στον καθημερινό αγώνα και για κάθε λαϊκό πρόβλημα. Επειδή το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις στην ΕΕ, στην καπιταλιστική εργοδοσία, στην εξουσία του κεφαλαίου και τους διάφορους πολυπλόκαμους μηχανισμούς της, επειδή αμφισβητεί τον σημερινό δρόμο ανάπτυξης και τη λογική των «αντοχών της οικονομίας», επειδή δεν δέχεται να δέσει τα χέρια του στο πλαίσιο μιας αντιλαϊκής κυβέρνησης, γι' αυτόν τον λόγο και μπορεί να πρωτοστατήσει σε μια μεγάλη εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, που αφορά τόσο το σήμερα, τα άμεσα και επείγοντα προβλήματα του λαού, όσο κυρίως την προοπτική, με στόχο μια πραγματική λαϊκή νίκη και ανατροπή, με τον λαό πρωταγωνιστή και το ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό.

Γιατί, σήμερα, ο στόχος της φθηνής Ενέργειας προϋποθέτει εναντίωση και ρήξη με την «πράσινη ανάπτυξη», κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και της ρήτρας του άνθρακα, για να επαναλειτουργήσουν οι λιγνιτικοί σταθμοί με μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος.

Η προστασία της λαϊκής στέγης από τους πλειστηριασμούς απαιτεί σύγκρουση με τη «σταθερότητα» των τραπεζών και τα κέρδη των funds.

Η προστασία του λαϊκού εισοδήματος απαιτεί σήμερα σύγκρουση με την ίδια την καπιταλιστική κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα, απαιτεί αγώνα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

9.

Από αυτήν τη σκοπιά οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες πρωτοστατούν σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα πάλης: Για την αύξηση των μισθών και των συντάξεων. Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Για την κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων και χαρατσιών. Για διαγραφή χρεών, κατάργηση φόρων και πραγματική ανακούφιση των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και των αγροτών. Για την προστασία της λαϊκής κατοικίας από τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς των funds και των τραπεζών, για την κατάργηση του θεσμικού πλαισίου που διαμόρφωσαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Αυτά παλεύει το ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή, με συγκεκριμένες προτάσεις που απορρίπτουν τα υπόλοιπα κόμματα.

Όπου οι εργαζόμενοι πήραν την υπόθεση στα χέρια τους, όπου ξεπέρασαν τις λογικές των λύσεων «από τα πάνω», είχαν μικρές και μεγαλύτερες νίκες. Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί τον λαό να γυρίσει την πλάτη σε επίδοξους -παλιούς και νέους- κυβερνητικούς «σωτήρες» και «προστάτες».

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι το σύνθημα «Ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής» μπορεί να γίνει πράξη. Γι' αυτό και χρειάζεται ένα ΚΚΕ πιο δυνατό, γιατί είναι το μόνο κόμμα που σε αυτό το σύνθημα δίνει περιεχόμενο, ζωντάνια, προοπτική.

Η ΚΕ του ΚΚΕ
5/1/2023