8η Μάρτη - Διεθνής Μέρα της Γυναίκας: Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς “το άλλο μισό του ουρανού”

 

Το άλλο μισό τ' ουρανού
Μάνα-κόρη-αδερφή-συντρόφισσα στη ζωή και στον αγώνα

Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας η 8η του Μάρτη.
Μέρα αγώνα για την κατάκτηση της ισοτιμίας και χειραφέτησης των εργατριών, των γυναικών από τ' άλλα λαϊκά στρώματα, έτσι όπως καθιερώθηκε από τη Β` Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, στην Κοπεγχάγη το 1910.
Και καθιερώθηκε στη μνήμη των εργατριών από τα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, που ο αγώνας τους, για μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών, στις 8 του Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα.

Στα 165 χρόνια από τότε, το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα μπορεί να είχε κατακτήσεις, μα οι αιτίες των προβλημάτων των απλών ανθρώπων του μόχθου, αλλά και της ανισοτιμίας των γυναικών, συνεχίζουν να υπάρχουν, να αναπαράγονται, στις συνθήκες της εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Έτσι σήμερα –με την πανδημία να “δίνει χέρι”, οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη χώρα μας και όχι μόνο, που παράγουν μαζί με τους άνδρες τον κοινωνικό πλούτο, βρίσκονται σε χειρότερη θέση, στην ίδια ώρα που η ολιγαρχία συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερα πλούτη, κλέβοντας το μόχθο των εργαζομένων.
Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, των επιπτώσεων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και, γενικά, γίνονται πρώτες το δοκιμαστήριο της εφαρμογής κάθε αντιλαϊκής επιλογής.

Η φετινή 8η Μάρτη –αναφέρει το ΚΚΕ στο σχετικό μήνυμα της ΚΕ, “βρίσκει για ακόμα μια χρονιά τις εργάτριες και υπαλλήλους, τις επιστήμονες, τις επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις άνεργες και συνταξιούχους, τις νέες μητέρες, τις μαθήτριες - φοιτήτριες, τις πρόσφυγες - μετανάστριες, ανήσυχες και ανασφαλείς από το ξέσπασμα ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Δεν αφορά μόνο τις γυναίκες στην Ουκρανία, στις οποίες εκφράζουμε την αναμφισβήτητη αλληλεγγύη μας.
Αφορά και τις γυναίκες, τον λαό στη χώρα μας, γιατί το αστικό κράτος ως μέλος του ΝΑΤΟ, με τις αμερικάνικες βάσεις και άλλες ΝΑΤΟικές υποδομές, με τις άμεσες στρατιωτικές αποστολές του εμπλέκεται στο κουβάρι των οικονομικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών.
(…)”

“Γυναικείο Ζήτημα”

Η θέση της γυναίκας σε κάθε κοινωνία, αλλά και η σχέση της με την κοινωνικοπολιτική πάλη, έγινε αντικείμενο μελέτης των κλασικών του Μαρξισμού.
Το ενδιαφέρον τους για το «Γυναικείο Ζήτημα» πήγαζε από την επιδίωξη τους να μελετούν κάθε κοινωνικό ζήτημα, αναπτύσσοντας την κοσμοθεωρία και καθοδηγώντας την επαναστατική δράση της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών. Είναι χαρακτηριστικό το κλασικό έργο του Ενγκελς «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», στο ολόπλευρο φώτισμα όλων των πτυχών των σχέσεων και των αντιθέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, της ταξικής τους καταβολής και της προοπτικής οριστικής λύσης τους στον κομμουνισμό, στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που θα απελευθερώσει πραγματικά τη γυναίκα.
Μόνο με το πέρασμα από το μικρό σπιτικό στο συλλογικό νοικοκυριό μπορεί να πάψει πλέον να αποτελεί σκλάβα του σπιτιού και να αναλώνει τις δυνάμεις της σε πράγματα που την περιορίζουν, στενεύουν τους ορίζοντές της και την οδηγούν στην καθυστέρηση.

«Πρώτος αυτός», γράφει ο Φ. Ενγκελς στο βιβλίο του «Αντι-Ντίρινγκ», αναφερόμενος στον Φουριέ, «διατύπωσε τη σκέψη ότι ο βαθμός χειραφέτησης της γυναίκας στην κάθε δοσμένη κοινωνία αποτελεί το φυσικό μέτρο της γενικότερης χειραφέτησης» ⁽¹⁾.

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια ορισμένα χαρακτηριστικά και επίκαιρα αποσπάσματα από έργα του Λένιν για το «Γυναικείο Ζήτημα».

Μακρύς ο δρόμος...

Ο Λένιν στο άρθρο του «Η μεγάλη πρωτοβουλία» αναφέρει:
«Πάρτε τη θέση της γυναίκας. Κανένα δημοκρατικό κόμμα στον κόσμο σε καμία από τις προχωρημένες αστικές δημοκρατίες δεν έκανε από αυτή την άποψη μέσα σε ολόκληρες δεκαετίες ούτε το ένα εκατοστό από όσα κάναμε εμείς στον πρώτο κιόλας χρόνο της εξουσίας μας. Δεν αφήσαμε, με την πραγματική σημασία της λέξης, πέτρα πάνω στην πέτρα από τους αισχρούς εκείνους νόμους για την ανισοτιμία της γυναίκας, για τους περιορισμούς στα διαζύγια, για τις απαίσιες διατυπώσεις που περιβάλλανε το διαζύγιο, για τη μη αναγνώριση των εξώγαμων παιδιών, για την αναζήτηση των πατεράδων τους κτλ., νόμους που τα υπολείμματά τους είναι πάρα πολλά σε όλες τις πολιτισμένες χώρες, προς αίσχος της αστικής τάξης του καπιταλισμού. Εχουμε χιλιάδες φορές το δικαίωμα να είμαστε περήφανοι για όσα κάναμε σ' αυτό τον τομέα. Οσο πιο παστρικά όμως καθαρίζουμε το έδαφος από τη σαβούρα των παλιών αστικών νόμων και θεσμών, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται για μας ότι πρόκειται μονάχα για το ξεκαθάρισμα του εδάφους πριν από την ανοικοδόμηση, όχι όμως ακόμη και για την ίδια την ανοικοδόμηση.
Η γυναίκα εξακολουθεί να είναι σκλάβα του σπιτιού, παρ' όλους τους απελευθερωτικούς νόμους, γιατί την πιέζει, την πνίγει, την αποβλακώνει, την ταπεινώνει το μικρό σπιτικό νοικοκυριό, που την καρφώνει στην κουζίνα και στα παιδιά και σπαταλά την εργατική της δύναμη σε μια δουλιά μέχρι εξωφρενισμού μη παραγωγική, τιποτένια, εκνευριστική, αποβλακωτική, βασανιστική. Η πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας, ο πραγματικός κομμουνισμός θα αρχίσει μόνο εκεί και τότε, όπου και όταν αρχίσει η μαζική πάλη (καθοδηγούμενη από το προλεταριάτο που κατέχει την κρατική εξουσία) ενάντια σ' αυτό το μικρό σπιτικό νοικοκυριό, ή πιο σωστά η μαζική ανασυγκρότησή του σε μεγάλο σοσιαλιστικό νοικοκυριό.
(...) Οι κοινές εστίες φαγητού, οι βρεφικοί σταθμοί, οι παιδικοί κήποι - να τα δείγματα αυτών των φιντανιών, να τα απλά, τα καθημερινά μέσα που δεν έχουν τίποτε το πομπώδες, το μεγαλόστομο, το πανηγυρικό και που στην πράξη είναι ικανά να ελαττώσουν, να εξαλείψουν την ανισοτιμία της με τον άντρα, σ' ό,τι αφορά το ρόλο της στην κοινωνική παραγωγή και στην κοινωνική ζωή. Τα μέσα αυτά δεν είναι καινούρια, έχουν δημιουργηθεί (όπως όλες γενικά οι υλικές προϋποθέσεις του σοσιαλισμού) από το μεγάλο καπιταλισμό, όμως μέσα στο καπιταλιστικό καθεστώς κατάντησαν πρώτο, κάτι το σπάνιο, δεύτερο - πράγμα ιδιαίτερα σπουδαίο - έγιναν μικρεμπορικές επιχειρήσεις, με όλες τις χειρότερες πλευρές της κερδοσκοπίας, του κέρδους, της απάτης, της νοθείας, είτε κατάντησαν "ακροβατισμοί της αστικής φιλανθρωπίας", που οι καλύτεροι εργάτες με το δίκιο τους τη μισούσαν και την περιφρονούσαν» ⁽²⁾.

Σε άλλο σημείο σημειώνει: «Ελάχιστοι άντρες, ακόμα και προλετάριοι, σκέπτονται πόσο μπορούν να αλαφρώσουν απ' τα βάρη και τις φροντίδες τις γυναίκες ή και να τις απαλλάξουν ολότελα, αν έστεργαν να συνδράμουν στη "γυναικεία δουλιά". Αλλά όχι, γιατί αυτό αντίκειται, βλέπετε, "στα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του άντρα". Ο άντρας θέλει να έχει την ανάπαυση και την άνεσή του. Σπιτική ζωή της γυναίκας είναι να θυσιάζει τον εαυτό της για χιλιάδες τιποτένια μικροπράγματα. Το παλιό δικαίωμα της κυριαρχίας του άντρα εξακολουθεί να ζει με συγκαλυμμένη μορφή. Αντικειμενικά η δούλα του τον εκδικείται γι' αυτό, επίσης με συγκαλυμμένη μορφή: η καθυστέρηση της γυναίκας, η μη κατανόηση των επαναστατικών ιδανικών του άντρα, μειώνει τη ζωτικότητα και την αποφασιστικότητά του για αγώνα» ⁽³⁾ .

“Χειραφέτηση των γυναικών” και ταξική πάλη

Ο Λένιν σε συζήτησή του με την Κλάρα Τσέτκιν, μπροστά στην προετοιμασία για το 3ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, αναφέρει: «Στις θέσεις θα πρέπει να τονίζεται έντονα ότι η πραγματική απελευθέρωση των γυναικών είναι δυνατή μόνο στον κομμουνισμό. Πρέπει να ξεκαθαριστεί σε βάθος το ζήτημα της αδιάρρηκτης σχέσης ανάμεσα στη θέση της γυναίκας, σαν ανθρώπου και μέλους της κοινωνίας, και στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Ετσι θα ξεχωρίσουμε καλά από το αστικό κίνημα για τη "χειραφέτηση της γυναίκας". Αυτό θέτει επίσης τις βάσεις για την εξέταση του γυναικείου ζητήματος σαν μέρος του κοινωνικού, εργατικού ζητήματος, πράγμα που μας επιτρέπει να το συνδέουμε σταθερά με την προλεταριακή ταξική πάλη και επανάσταση... Σ' αυτό συνίσταται η σημασία του γυναικείου κινήματος για την ταξική πάλη του προλεταριάτου και το ιστορικό δημιουργικό του καθήκον: την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας».

Παρακάτω υπογραμμίζει την αναγκαιότητα της ειδικά σχεδιασμένης δουλιάς για τις γυναίκες: «Η άρνηση της αναγκαιότητας ειδικών οργάνων για τη δουλιά μας ανάμεσα στις πλατιές μάζες γυναικών είναι μια απ' τις εκδηλώσεις της αρκετά ριζωμένης και πολύ ριζοσπαστικής θέσης των "ακριβών μας φίλων" από το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα.(...) Πώς τα βγάζουν πέρα κάτι τέτοιοι τηρητές των "καθαρών αρχών" με τις αναγκαιότητες που μας επιβάλλονται ιστορικά στην επαναστατική μας πολιτική; Ολοι οι συλλογισμοί αυτοί γίνονται σκόνη μπροστά στην αδυσώπητη αναγκαιότητα: δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου χωρίς τα εκατομμύρια των γυναικών, δεν μπορούμε χωρίς αυτές να επιτελέσουμε το έργο της κομμουνιστικής ανοικοδόμησης. (...) Γι' αυτό είναι ολότελα σωστό που προωθούμε αιτήματα προς όφελος των γυναικών. Δεν είναι αυτό μίνιμουμ πρόγραμμα, δεν είναι πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με σοσιαλδημοκρατικό πνεύμα, με το πνεύμα της 2ης Διεθνούς. (...) Τα δικαιώματα και τα κοινωνικά μέτρα που διεκδικούμε για τη γυναίκα από την αστική κοινωνία είναι απόδειξη ότι καταλαβαίνουμε τη θέση και τα συμφέροντα των γυναικών και ότι θα τα λάβουμε υπόψη στη δικτατορία του προλεταριάτου. Φυσικά όχι με καταπραϋντικά μέτρα κηδεμονίας. Οχι, φυσικά, όχι έτσι, αλλά σαν επαναστάτες που καλούν τις γυναίκες σαν ισότιμες να δουλέψουν οι ίδιες για την αναδιοργάνωση της οικονομίας και του ιδεολογικού εποικοδομήματος» ⁽⁴⁾

Στον ταξικό αγώνα

με τ' άλλο φύλο

Σήμερα ο καπιταλισμός προβάλλει ως «σύγχρονο» επίτευγμά του την εξασφάλιση δήθεν της ισότητας ανδρών-γυναικών. Τα «πρότυπα» γυναικών, που στα πλαίσιά του κατακτούν την «ισότητα» τους και «διαφημίζουν» την «ανεξαρτησία» τους είναι αυτό της «γυναίκας - επιχειρηματία», δηλαδή της γυναίκας που «χειραφετήθηκε» γιατί εκμεταλλεύεται εργαζόμενους, ή της γυναίκας που η κοινωνικοοικονομική ή και πολιτική της δραστηριότητά συμβάλλει στην αναπαραγωγή και διαιώνιση των σχέσεων εκμετάλλευσης. Προβάλλει ως «αξία» την ικανότητα της γυναίκας να χρησιμοποιεί τα ιδιαίτερα φυλετικά χαρακτηριστικά της τα οποία υποτίθεται τη «χειραφετούν» από το «ανταγωνιστικό» ανδρικό φύλο αφού της παρέχουν οικονομική ανεξαρτησία, ή της γυναίκας του καπιταλιστή που στα πλαίσια της «οικογένειας» διαφημίζει το «φιλάνθρωπο» πρόσωπο της απάνθρωπης κοινωνίας. Το πρότυπο του «θηλυκού επιχειρηματία», της εκμετάλλευσης των φυλετικών χαρακτηριστικών, ή της φιλάνθρωπης αστής, είναι οι χειρότερες μορφές υποδούλωσης στη σαπίλα της αντίδρασης των επιχειρηματιών και της εξουσίας τους για τη συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών.

Τα προβλήματα της ανεργίας, της κατώτερης αμοιβής, της σύνταξης, της καταπίεσης από την ενασχόληση με το άχαρο νοικοκυριό, της επιβολής του ρόλου της αποκλειστικής ενασχόλησης με ό,τι η καπιταλιστική κοινωνία απεχθάνεται να αντιμετωπίσει, όπως π.χ η παροχή προνοιακών υπηρεσιών, θα αρχίσουν να αντιμετωπίζονται μόνο μέσα από την κοινή πάλη γυναικών και ανδρών των λαϊκών στρωμάτων, στο δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, κόντρα στις επιδιώξεις, στην πολιτική και την εξουσία της πλουτοκρατίας. Μόνο έτσι θα ανατρέψουν την πραγματικότητα της σκλαβιάς και της διπλής καταπίεσης, για να κάνουν μαζί την «έφοδο στον ουρανό», κατακτώντας το δικό τους μέλλον, με το πέρασμα από «το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας».

¹. Κ. Μαρξ και Φ. Ενγκελς, Απαντα, ρ εκδ., τ. 20, σελ. 270-271
². Β. Ι. Λένιν, Απαντα, τ. 39, σελ. 23-25
³. Αναμνήσεις για τον Β. Ι. Λένιν, ρ. εκδ., τ. 5, 1970, σελ. 37-39
⁴. Αναμνήσεις για τον Β. Ι. Λένιν, ό.π.

🇨🇺  Vilma Espín Guillois: ο τυφώνας, που μας άφησε τη σιγουριά εκπλήρωσης κάθε ανθρώπινης και επαναστατικής αποστολής
🇨🇺 Η Κούβα αποτίει φόρο τιμής στη Vilma Espín

ΟΓΕ: η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα,
γιατί είναι αφιερωμένη σε όλες τις αγωνίστριες της ζωής

Μπροστά στην Παγκόσμια μέρα της Γυναίκας

Εργαζόμενη, αυτοαπασχολούμενη, μισθωτή - αυτοαπασχολούμενη επιστήμονα, αγρότισσα, φοιτήτρια, νέα μητέρα, συνταξιούχε, μετανάστρια και πρόσφυγα, αναφέρει η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας η 8η Μάρτη, είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα, γιατί είναι μέρα αφιερωμένη σε όλες τις αγωνίστριες της ζωής.

• Βιώνουμε, όπως κι εσύ, την ανασφάλεια για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
• Ατομικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε.
• Πραγματική ασπίδα προστασίας είναι η πάλη για την κάλυψη των αναγκών μας στην εργασία, την υγεία, τη μόρφωση των παιδιών μας, την προστασία της μητρότητας.
• Με τη συλλογική μας οργάνωση μπορούμε να αντιπαλέψουμε την πολιτική που λογαριάζει τις ζωές μας με τη λογική του «κόστους» για το κράτος και με κριτήριο το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων.
• Αυτό ανέδειξαν οι αγώνες των εργατών και των γυναικών τους στη ΛΑΡΚΟ, την CΟSCΟ, στα μπλόκα του αγώνα των αγροτών, σε κάθε αγωνιστική εστία σε χώρους δουλειάς και γειτονιές.
• Απ’ αυτούς τους αγώνες αντλούμε δύναμη και κουράγιο, για να πυκνώσουμε το ποτάμι της συλλογικής αγωνιστικής διεκδίκησης, να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση, τους εκβιασμούς, τη βία, ιδιαίτερα την εργοδοτική, κρατική.

Σήμερα, τον 21^ο αιώνα, υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε όλες και όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, με δικαιώματα, με σταθερό ωράριο εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας, με μέτρα προστασίας της μητρότητας, με μισθούς και συντάξεις που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας.

Αντιπαλεύουμε την πολιτική Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων, που στο όνομα της «συμφιλίωσης οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» και των «ίσων ευκαιριών» μας καταδικάζουν σε ωράρια και ζωή λάστιχο, για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί από την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευσή μας.

• Διεκδικούμε την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που προωθούν τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!
• Δεν συμβιβαζόμαστε με τα εξαντλητικά, ακανόνιστα ωράρια, με τη μονιμοποίηση της τηλεργασίας, που εξαφανίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας.
• Δεν ανεχόμαστε να μένουμε οι αυτοαπασχολούμενες για μέρες χωρίς εισόδημα, όταν αναγκαζόμαστε να κλείνουμε το κατάστημα ή την ατομική μας επιχείρηση, αν τύχει να αρρωστήσουμε εμείς ή τα παιδιά μας.
• Δεν συμβιβαζόμαστε να ξεκληριζόμαστε οι αγρότισσες κι οι οικογένειες μας. Δεν αντέχουμε το κόστος παραγωγής, για το πετρέλαιο, το ΦΠΑ σε μέσα και εφόδια. Ενώ οι καλλιέργειές μας είναι απροστάτευτες από | τις φυσικές καταστροφές, λόγω έλλειψης των απαραίτητων έργων υποδομής (αρδευτικά, αντιπλημμυρικά, | αντιπυρικά κ.ά), την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις διαχρονικά χαρίζουν αφορολόγητο πετρέλαιο και άλλα προνόμια στους εφοπλιστές, τους επιχειρηματικούς ομίλους στον αγροτικό τομέα, στο εμπόριο και αλλού.

Σήμερα, τον 21^ο αιώνα, με το επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, υπάρχει η δυνατότητα να έχουμε ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα καλύπτει τις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας: από τις διαγνωστικές, γυναικολογικές εξετάσεις, τον προγεννητικό έλεγχο, την Ιατρικώς ΥποΒοηθούμενη Αναπαραγωγή, μέχρι την περίθαλψη ασθενών με covid ή με άλλες παθήσεις.

Δεν συμβιβαζόμαστε να αγωνιούμε για μια θέση νοσηλείας στα γονατισμένα από την πανδημία νοσοκομεία, να χρυσοπληρώνουμε γιατρούς και εξετάσεις στα ιδιωτικά μεγαθήρια της Υγείας, με το άγχος αν θα μπορέσουμε να πάρουμε άδεια από τη δουλειά για να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας που νοσούν.
Δεν είναι μονόδρομος να θρηνούμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, να έχουμε υποστελεχωμένα και με λειψό εξοπλισμό νοσοκομεία και μονάδες ΠΦΥ, να μη φτάνουν οι ΜΕΘ για τους ασθενείς που τις έχουν ανάγκη.

Δεν συμφιλιωνόμαστε με την πολιτική που λογαριάζει την υγεία, τις ζωές μας με τη λογική του “κόστους-οφέλους”, με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων, που τσακίζει από δέκα μεριές το εισόδημά μας με τους άμεσους κι έμμεσους φόρους στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, με τους φουσκωμένους και απλησίαστους λογαριασμούς ενέργειας, που είναι προϋπόθεση για τις πράσινες επενδύσεις των ενεργειακών κολοσσών.

Δεν ανεχόμαστε η κυβέρνηση της ΝΔ με τη στήριξη των κομμάτων που κυβέρνησαν (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ | ΚΙΝΑΛ) να χαρίζει 11 δισ. ευρώ για επιδοτήσεις και προνόμια στους επιχειρηματικούς κολοσσούς, να δίνουν 7 δισ. για τα Rafale και τις φρεγάτες, για να εξυπηρετηθούν οι ΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, ενώ την ίδια στιγμή καταδικάζει το λαό στην ακρίβεια και τη φτώχεια.

Αντιπαλεύουμε τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που μας αφήνουν ευάλωτες στην ανασφάλεια και την πολύμορφη βία. Όσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες δυσκολεύονται να απεγκλωβιστούν από βίαιες, παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, ώστε κάθε γυναίκα να είναι χειραφετημένη οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.

• Την κοινή αγωνιστική μας δράση προσπαθούν να βομβαρδίσουν οι φεμινιστικές «φωνές» που παρουσιάζουν την «κυριαρχία των αντρών» ως κύρια αιτία για τις διακρίσεις που βιώνουν οι γυναίκες.
• Έτσι, αθωώνουν την εξουσία των εκμεταλλευτών, ανδρών και γυναικών, την κοινωνία που έχει στο DNA της την καταπίεση, την ανισοτιμία, παράγει και αναπαράγει τις αντιδραστικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των δύο φύλων, αλλά και τις ανορθολογικές θεωρίες περί «κοινωνικής κατασκευής του φύλου»

ΟΓΕ - Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας

 

Μαζικές - μαχητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία και στην εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτόν θα αποτελέσουν οι συγκεντρώσεις που οργανώνονται από την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, σωματεία και φορείς, την Τρίτη 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.
Στην Αττική, η συγκέντρωση θα γίνει στις 6.30 μ.μ. στο Σύνταγμα,  με προσυγκεντρώσεις στις 6 μ.μ. Στη Θεσσαλονίκη στις 7 μ.μ. στην πλ. Αγίας Σοφίας, ενώ κινητοποιήσεις οργανώνονται και σε άλλες πόλεις.
Στην κινητοποίηση στο Σύνταγμα θα παραβρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας.

Στην κινητοποίηση της Αθήνας
καλούν δεκάδες Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και άλλοι φορείς

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα απευθύνουν: Φοιτητικοί Σύλλογοι της Αθήνας, η Επιτροπή Αγώνα ενάντια στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις,  η Ελληνική Επιτροπή Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), η ΠΕΚΑΜ και η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Κάλεσμα συμμετοχής απευθύνει και η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής (ΟΒΣΑ).

Το Συνδικάτο καθαριστριών νομού Αττικής και περιχώρων αποφάσισε να κηρύξει στάση εργασίας την Τρίτη από τις 12μ. ως τις 2 μ.μ. για να τιμήσει τους αγώνες της γυναίκας.

Εργατικά σωματεία και μαζικοί φορείς του Θριασίου, δρομολογούν λεωφορεία τα οποία θα αναχωρήσουν στις 17.00 από το δημοτικό πάρκινγκ στην Ελευσίνα και στις 17.15 από την παραλία Ασπροπύργου.

Κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις

• Πάτρα, στις 7 μ.μ., έξω από το Εργατικό Κέντρο, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Δημοκρατικών Γυναικών Πάτρας και του Εργατικού Κέντρου.
• Αλεξανδρούπολη, στις 6.30 μ.μ., στο δημαρχείο.
• Αγρίνιο, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Αγρινίου, μέλος της ΟΓΕ και του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου.
• Γιάννενα, στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων. Καλεί και το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων.
• Ζάκυνθος, στις 7 μ.μ., έξω από την π. Νομαρχία, μετά από κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου. Καλεί και η ΕΛΜΕ Ζακύνθου.
• Ηράκλειο, συγκέντρωση - συναυλία στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Ελευθερίας, από τις Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ και την συμμετοχή σωματείων και φορέων.
• Χανιά, συγκέντρωση - συναυλία στις 7.30 μ.μ στην Πλατεία Νέων Καταστημάτων. Καλεί ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Χανίων (μέλος της ΟΓΕ), καθώς και σωματεία και φορείς.
• Ικαρία, στις 13.00, στην πλατεία Ευδήλου. Καλεί η Ένωση Δημοκρατικών Γυναικών Ικαρίας (μέλος της ΟΓΕ). Καλούν επίσης, το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων και Συναφών Επαγγελμάτων Ικαρίας - Φούρνων, το Σωματείο Συνταξιούχων Μισθωτών Ικαρίας-Φούρνων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ικαρίας - Φούρνων.
• Καλαμάτα, στις 7 μ.μ., στο παλιό δημαρχείο, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Γυναικών Καλαμάτας (μέλος της ΟΓΕ). Καλούν το Συνδικάτο Οικοδόμων Μεσσηνίας και το Σωματείο Εργαζομένων ΔΕΥΑ Μεσσηνίας, το Σωματείο Υπαλλήλων Ιδιωτικού Τομέα, το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος και το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού.
• Κέρκυρα, στις 11 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο. Καλούν ομάδες γυναικών, το Εργατικό Κέντρο και η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Κέρκυρας
• Κεφαλονιά (Αργοστόλι), στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
• Κοζάνη, στις 6.30 μ.μ. στην κεντρική πλατεία
• Κομοτηνή, στις 5.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Ροδόπης (μέλος της ΟΓΕ) και η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Κομοτηνής. (Διαβάστε εδώ).
• Κόρινθος, στις 6 μ.μ., μπροστά από την Εθνική Τράπεζα. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Κορίνθου και ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Κορινθίας.
• Λαμία, στις 6.30 μ.μ, στην πλ. Ελευθερίας.
• Λιβαδειά, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Λιβαδειάς (μέλος της ΟΓΕ) και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων.
• Μυτιλήνη, στις 6.30 μ.μ., στην πλατεία Σαπφούς, μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Μυτιλήνης. Καλεί και το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο (ΠΕΚ).
• Νάουσα, στις 18.00, πικετοφορία στους δρόμους της πόλης που θα ξεκινήσει από το Εργατικό Κέντρο, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Νάουσας (μέλος ΟΓΕ).
• Πτολεμαΐδα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
• Πύργος, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία.
• Ρόδος, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Κύπρου, μετά από κάλεσμα της Ομάδας Γυναικών Ρόδου (μέλος ΟΓΕ). Καλεί και το Σωματείο Εργαζομένων στα ξενοδοχεία Amilia Mare και Paradise Village.
• Φλώρινα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
• Χαλκίδα, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Ταχυδρομείου.
• Χανιά, στις 7.30 μ.μ., συγκέντρωση - συναυλία, στην πλατεία Νέων Καταστημάτων. Καλούν ο Σύλλογος Γυναικών Χανίων (μέλος ΟΓΕ), μαζί με την Επιτροπή Ειρήνης και εργατικά σωματεία του νομού.
• Στη Θεσσαλία θα πραγματοποιηθούν συσκέψεις, εκδηλώσεις και εξορμήσεις.

Εκδηλώσεις - συσκέψεις από Σωματεία

• Το Σάββατο 5 Μάρτη, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καλεί σε σύσκεψη στις 6.30 μ.μ. στα γραφεία του, Αγ. Φιλοθέης 5β, πίσω από τη Μητρόπολη. Παράλληλα προχωρά σε εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς.
• Το Σάββατο 5 Μάρτη, η Ομάδα Γυναικών Αλίμου θα πραγματοποιήσει εκδήλωση στις 6 μ.μ. στο  Β΄ΚΑΠΗ Αλίμου (Ελ. Βενιζέλου 17, Άνω Καλαμάκι)
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΓΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ, πραγματοποιούν ανοιχτή σύσκεψη στις 11 το πρωί, στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ (Μπουμπουλίνας 21), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, με θέμα «Η πάλη για χειραφέτηση και γυναικεία ισοτιμία, τα ιδιαίτερα προβλήματα των ναυτεργατριών στο ναυτικό επάγγελμα».
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, ο Σύλλογος εργαζομένων Δήμου Χαϊδαρίου πραγματοποιεί στις 12μ.  στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου εκδήλωση - συζήτηση με ομιλήτρια την Ελένη Ξηρογιάννη, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων ΠαΓΝΗ, στο πλαίσιο 3ωρης στάσης εργασίας από τις 12μ., έως τις 15.00, θα πραγματοποιήσει εκδήλωση στις 12 το μεσημέρι στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου με αναφορά στην επέτειο της 8^ης Μάρτη, τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των γυναικών.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, το Εργατικό Κέντρο Θεσπρωτίας καλεί στη σύσκεψη που διοργανώνει με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας στις 7.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο.
• Την Τρίτη 8 Μάρτη, στη Λήμνο, στις 8 μ.μ. στο κινηματοθέατρο «Μαρούλα» θα γίνει εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, που θα περιλαμβάνει ομιλία και προβολή αντιπολεμικής ταινίας. Καλούν ο ΣΕΠΕ Λήμνου, η ΕΛΜΕ Λήμνου - Αγ. Ευστρατίου, ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Αθλητικός Σύλλογος (ΜΕΑΣ) Λήμνος και η Κινηματογραφική Λέσχη Λήμνου.
• Την Τετάρτη 9 Μάρτη, ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων και  ιδιωτικών Υπαλλήλων και το Σωματείο Καθαριστριών Ν. Μαγνησίας διοργανώνουν σύσκεψη στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Βόλου.
• Το Σάββατο 12 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Αμαρουσίου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: «Ισότητα στα λόγια ή ισοτιμία στην πράξη;» Η 8η Μάρτη μας δείχνει τον δρόμο της πάλης ως ασπίδα προστασίας για τη χειραφέτηση και τη γυναικεία ισοτιμία», στις 18:00, στην Αίθουσα Κεραμιστών «Το ΤΟΛ», Λ.Κηφισίας 207, Μαρούσι.
• Το Σάββατο 12 Μάρτη, ο Σύλλογος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής «Ο Βύρων», καλεί σε εκδήλωση – συζήτηση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας. Θα γίνει στις 7 μ.μ., στο Εργατικό  Κέντρο Αθήνας (3^ης Σεπτεμβρίου 48^Α, 2^ος όροφος).
• Την Κυριακή 13 Μάρτη, ο Σύλλογος Γυναικών Καβάλας διοργανώνει εκδήλωση στις 6 μ.μ., στο καφέ «Μετά τις δέκα».
• Επίσης με αφορμή την 8η Μάρτη, η ΟΓΕ δίνει συνέχεια στην προσπάθεια να συντονίσει τον αγωνιστικό βηματισμό της με σωματεία. Στην κατεύθυνση αυτή, την Δευτέρα 14 Μάρτη έχει καλέσει σε σύσκεψη το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων (7.30 μ.μ., στα γραφεία της), ενώ την Παρασκευή 18 Μάρτη οργανώνει συζήτηση με υγειονομικούς και Σωματεία Εργαζομένων σε νοσοκομεία της Αττικής (6 μ.μ., Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος, 4^ος όροφος).

 

Ανάρμοστη συμπεριφορά & σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση

Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
«Ο ηθοποιός», Μάνος Χατζιδάκις

Η γυναικεία υπόσταση στο βούρκο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης

Η αποκάλυψη από την Σοφία Μπεκατώρου της σεξουαλικής κακοποίησής της προκάλεσε ένα ντόμινο καταγγελιών στο χώρο του θεάτρου, που ανεξάρτητα από τον όποιο προβληματισμό για το βαθμό στοιχειοθέτησής τους ή τον τρόπο και το χρόνο δημοσιοποίησής τους, μπορούν να λειτουργήσουν θετικά. Μπορούν δηλαδή να συμβάλουν στο να καταπολεμηθούν συντηρητικά, πουριτανικά, ρατσιστικά αντανακλαστικά, που ενοχοποιούν τη γυναίκα για τη σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική κακοποίησή της, στο να περιοριστεί ίσως σε κάποιο βαθμό η αναπαραγωγή τέτοιων αντιδραστικών και επικίνδυνων φαινομένων.
Θα είναι μάλιστα ευχής έργο να βοηθήσουν το πλήθος των εργαζομένων στο θέατρο, και σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο, όλους αυτούς που δεν έχουν την ευκολία και τα προνόμια των διασημοτήτων του θεάματος, να βρουν τη δύναμη και την τόλμη για να προσπεράσουν τους εκβιασμούς και τον εκφοβισμό της εργοδοσίας και να αντιπαλέψουν αγωνιστικά και συλλογικά, μέσα από τους μαζικούς φορείς τους, κάθε μορφή βίας και καταναγκασμού, που γεννά αναπόφευκτα η εκμεταλλευτική κοινωνία.

Γιατί, χωρίς αμφιβολία, το έδαφος για την ανάπτυξη και την ανοχή φαινομένων κακοποιητικής συμπεριφοράς το λιπαίνει ο φόβος μπροστά στην ανεργία, στην εργασιακή και οικονομική ανασφάλεια, στον κίνδυνο για αποκλεισμό από την εργασία, στην ανέχεια, στην πείνα, ο οποίος ενισχύεται από την απουσία εργασιακών δικαιωμάτων, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε εύκολα θύματα.
Για μια κατηγορία εργαζομένων βέβαια η πηγή παρόμοιων προβλημάτων βρίσκεται στο κυνήγι της καριέρας, της κοινωνικής ανέλιξης, στον αριβισμό και στον μεταξύ τους ανταγωνισμό, σε μια κοινωνία που τον καλλιεργεί και τον αποθεώνει, γιατί ο ανταγωνισμός αποτελεί την πεμπτουσία της.

Ποιος είναι ο «βούρκος»;
Η ρευστότητα στην έννοια της κακοποίησης

Διευρύνοντας τον προβληματισμό για τα γεγονότα των ημερών στο χώρο του θεάτρου, δεν μπορεί κανείς να μη σταθεί στην εύλογη ανησυχία που προκαλείται, μήπως όλη αυτή η καταγγελτική καταιγίδα οδηγήσει σε νέα δεινά.
Μήπως δηλαδή νομιμοποιήσει τη δίκη προθέσεων και ενεργοποιήσει καταστάσεις όπου η αυστηρότητα και η απαιτητικότητα στην εργασία θα μπορεί να εκληφθούν και να καταγγελθούν ως κακοποιητικές. Σε τελευταία ανάλυση, ποια είναι τα όρια στην έννοια της κακοποίησης;

Το θέατρο για παράδειγμα είναι ένας χώρος όπου – όπως τούτες τις μέρες έγινε ευρύτερα γνωστό από τις δηλώσεις καταξιωμένων ανθρώπων του – ο έντονα επικριτικός λόγος, το βλοσυρό και με νόημα βλέμμα, ο εξαναγκασμός σε σκληρή λεκτική και σωματική άσκηση αποτελούν καθιερωμένα μέσα διαπαιδαγώγησης και αποδεκτή γενικά προϋπόθεση για την απελευθέρωση των σωματικών, ψυχικών και διανοητικών δυνατοτήτων του ηθοποιού.
Μπορούν αυτές οι μέθοδοι διδασκαλίας να θεωρηθούν καταχρηστικές;
Και ακόμα, επιτρέπεται να ταυτίζονται με τη σεξουαλική παρενόχληση και βία προς γυναίκες και άντρες οι καταστάσεις που ανακύπτουν μέσα στην ένταση μιας ιδιαίτερα απαιτητικής και σκληρής δουλειάς, όπως του ηθοποιού;
Είναι το ίδιο η ασέλγεια κατά του κοινωνικά και οικονομικά αδύναμου εργαζόμενου με το θυμό, τις λογομαχίες ή την απότομη, τη σκαιή αν θέλετε συμπεριφορά, που μπορεί να οφείλεται και σε ιδιορρυθμίες χαρακτήρων αναμενόμενες σε ανθρώπους της τέχνης, που μαζί με το ταλέντο και τις ικανότητές τους φέρουν μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση;

Το πρώτο ερώτημα χρειάζεται συζήτηση.
Για τα επόμενα όμως η απάντηση είναι κατηγορηματική.

Η εξομοίωση της δυστροπίας και της ανάρμοστης συμπεριφοράς με τη σεξουαλική παρενόχληση, το βιασμό, την παιδοφιλία, είναι απαράδεκτη.
Αντικειμενικά οδηγεί στο να συγκαλυφθούν βαριά, κολάσιμα αδικήματα, μαζί και η κοινωνική – ταξική πηγή τους.
Μια συγκάλυψη που ήδη συντελείται, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Ανεξάρτητα πάντως από την κατεύθυνση που δίνεται στην όλη υπόθεση, φαίνεται πως για τις νεότερες γενιές των ηθοποιών, όχι μόνο η σεξουαλική βία και παρενόχληση, αλλά και οι παιδαγωγικές μέθοδοι που εφαρμόστηκαν στις προηγούμενες γενιές είναι καταδικαστέες.
Και είναι γεγονός ότι τα όρια στην έννοια της κακοποίησης μεταβάλλονται στο χρόνο, ακολουθώντας την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Με λίγα λόγια, οι καιροί αλλάζουν και όπως η παλιά παιδαγωγική της βέργας στο σχολείο δικαιολογημένα θεωρείται στις μέρες μας αποτροπιαστική, κάτι παρόμοιο ισχύει και για την τραχιά παιδαγωγική του θεάτρου. Άλλωστε η νέα γενιά των ηθοποιών, διαθέτοντας ένα καλύτερο μορφωτικό επίπεδο και την αυτοπεποίθηση που του αναλογεί, δύσκολα μπορεί να ανεχτεί αυταρχικές, εξουσιαστικές συμπεριφορές.

Η ιμπεριαλιστική εκστρατεία κατά της βίας!

Το αντιφατικό στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι μια τόσο πλατιά μετατόπιση στην κοινωνική συνείδηση δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αν δεν ξεκινούσε από το ίδιο το αστικό κράτος, αν δεν καλλιεργούνταν συστηματικά μέσα από το σχολείο, τα πανεπιστήμια και τους άλλους ιδεολογικούς μηχανισμούς, πάνω απ’ όλα αν δεν ήταν αναγκαία για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας και τη συνολική αναπαραγωγή της καπιταλιστικής κοινωνίας. Γι’ αυτόν το λόγο, αυτοί που πρωτοστατούν και καθοδηγούν την αλλαγή στην κοινωνική συνείδηση, αυτοί που πρώτοι κόπτονται για «την ισότητα ανδρών και γυναικών, τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή στη διαφορετικότητα, τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, των μειονοτήτων κ.λπ.» είναι τα ισχυρά κέντρα του καπιταλισμού, όπως οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση με τα κράτη – μέλη της, μαζί και την Ελλάδα!

Οι «πολέμιοι» δηλαδή της κοινωνικής αδικίας και «υπερασπιστές» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι οι ίδιοι που προωθούν νόμους για την ολοένα και πιο στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, καταργούν το 8ωρο και συντρίβουν κάθε δικαίωμα στην εργασία. Οι υποτιθέμενοι «εχθροί της βίας» κατά των γυναικών, των ατόμων με ιδιαιτερότητες, είναι αυτοί που χρησιμοποιούν την πιο άγρια βία και καταστολή για να θωρακίσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων, που φέρνουν τα ΜΑΤ στο πανεπιστήμιο, στέλνουν στρατό χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα και έχουν μετατρέψει τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο ενάντια στους λαούς της περιοχής.

Η εξήγηση αυτής της φαινομενικής αντίφασης έχει δύο πλευρές. Η πρώτη είναι ιδεολογική. Η μετατόπιση της προσοχής από την ταξική αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας, αξιοποιώντας π.χ. άλλου είδους, υπαρκτές αντιθέσεις (φύλου, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού, φυλής, εθνικότητας κ.λπ.), αποτελεί έναν πρόσφορο τρόπο για να απομακρύνεται ο όποιος προβληματισμός από την κατανόηση των κοινών ταξικών συμφερόντων όλων των μισθωτών ανεξαρτήτως φύλου, έθνους ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ενώ ταυτόχρονα προωθεί τη διαμόρφωση «ταυτότητας» αποκλειστικά και μόνο με βάση επιμέρους αλλά κοινά χαρακτηριστικά. Είναι μια τακτική που διασφαλίζει την «κοινωνική συνοχή», την ταξική συμφιλίωση.

Η δεύτερη πλευρά είναι η οικονομική. Η ενσωμάτωση της αποκαλούμενης «διαφορετικότητας» στην οικονομική δραστηριότητα «φέρνει κέρδος», «δημιουργεί μακροπρόθεσμα προστιθέμενη αξία», «αποτελεί αναπτυξιακό εργαλείο», όπως δηλώνεται από τα αστικά οικονομικά επιτελεία. Οι όμιλοι – αλλά και κάθε οργανισμός, όπως και οι κυβερνήσεις – διαφημίζοντας τον πλουραλισμό τους εμφανίζουν ένα «πολιτισμένο», «δημοκρατικό» και γι’ αυτό ελκυστικό προφίλ, διευρύνουν την πελατεία ή την απήχησή τους σε νέες ομάδες του πληθυσμού, ενώ η ποικιλομορφία στα κέντρα διοίκησης συμβάλλει στην εισαγωγή νέου πνεύματος και καινοτόμων ιδεών για την ανάπτυξη της αποδοτικότητας και της κερδοφορίας τους. Δεν είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας εξελέγη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στην κυβέρνηση συμμετέχουν άτομα με ανοιχτά δηλωμένο τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Μάλιστα η σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, που η κυβέρνηση προωθεί στη Βουλή, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «η βία και η παρενόχληση είναι ασυμβίβαστη με την προώθηση των βιώσιμων επιχειρήσεων και επηρεάζει αρνητικά την οργάνωση της εργασίας, τις εργασιακές σχέσεις, την αφοσίωση των εργαζομένων, τη φήμη των επιχειρήσεων και την παραγωγικότητα».

Αυτό που τους ενδιαφέρει δηλαδή είναι να χρησιμοποιήσουν τις γυναίκες και τα ευάλωτα κοινωνικά άτομα ως βιτρίνα του συστήματος και μία ακόμα προϋπόθεση για τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας, και όχι η αναγκαία υπεράσπισή τους από κάθε μορφή κοινωνικής αποξένωσης, βίας, ρατσισμού.

Για να καθαρίσει η ατμόσφαιρα

Το μόνο βέβαιο είναι ότι όσα μέτρα κι αν ληφθούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος, όπως ο κώδικας δεοντολογίας που η κυβέρνηση εισηγείται για τα θέατρα, δεν θα το εξαλείψουν.
Το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι θα αξιοποιηθούν ως ένα ακόμα εργαλείο χειραγώγησης και ελέγχου των εργαζομένων.
Με ή χωρίς κώδικα δεοντολογίας, το σύστημα θέτει ορισμένα άτομα στο απυρόβλητο, έχει τους τρόπους να προστατεύει όσους του είναι χρήσιμοι, ακόμα κι αν διαπράττουν εγκλήματα. Το έχουμε ζήσει σε πολλές περιπτώσεις.
Πρόκειται μάλιστα για υπέρτατη υποκρισία να εισάγονται στα θέατρα κώδικες προστασίας των εργαζομένων από τη βία, και την ίδια στιγμή η αστυνομία και οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής να οργιάζουν σε βιαιοπραγίες.
Άλλωστε στις ΗΠΑ, όπου εφαρμόζονται εδώ και χρόνια κώδικες και συστήματα εξάλειψης της βίας, οι κακοποιητικές συμπεριφορές πολλαπλασιάζονται αντί να μειώνονται.

Βούρκος με άλλα λόγια δεν είναι το θέατρο. Πίσω από τις φωταψίες και τα υποβλητικά σκηνικά του κρύβεται η κοπιαστική δουλειά των ηθοποιών – όποτε και αν υπάρχει – που τους υποχρεώνει να βρίσκονται στη σκηνή χωρίς να λογαριάζει αν πονούν, αν υποφέρουν, αν είναι άρρωστοι, αν χρειάζονται ανάπαυση, και που το μεγαλύτερο μέρος της είναι για τους περισσότερους απ’ αυτούς απλήρωτο.
«Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις, είναι καημός πολύ πικρός», όπως το τραγουδούσε ο Χορν, και γι’ αυτό δίκαια οι ηθοποιοί και γενικότερα οι καλλιτέχνες και οι εργαζόμενοι στον Πολιτισμό κέρδισαν με τους αγώνες τους το προηγούμενο διάστημα τη συμπάθεια και τη συμπαράσταση του λαϊκού κόσμου, για το συντριπτικό πλήγμα που δέχονται αυτήν την περίοδο. Και δίκαια θα πρέπει να συνεχίσουν να την έχουν.

Γιατί ο πραγματικός βούρκος είναι το καπιταλιστικό σύστημα, που απλώνει με ολοένα μεγαλύτερους κύκλους τα μολυσμένα νερά του σε όλους τους τομείς, σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις. Ας μη γελιόμαστε λοιπόν. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί με το να πάψει κανείς να πατάει το πόδι του στο θέατρο, ούτε πολύ περισσότερο με το φόβο των κωδίκων, των διεθνών συμβάσεων και των κανονισμών. Το κακό θα εκλείψει όταν θα στερέψει η πηγή του, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτό που μπορεί να ξεκινήσει άμεσα είναι να ενεργοποιηθούν τα σωματεία των εργαζομένων για να καταπολεμήσουν με τις εσωτερικές συλλογικές διαδικασίες τους το πρόβλημα, προλαβαίνοντας με έγκαιρη συναδελφική κριτική και υποδείξεις την επανάληψη ή τη διόγκωσή του.
Οι ποινές και η δημόσια καταγγελία είναι η ύστατη ενέργεια.
Στο κάτω – κάτω, για ποινικά κολάσιμα αδικήματα υπάρχουν τα δικαστήρια. Καθήκον δηλαδή των συλλογικών φορέων δεν είναι να καλλιεργούν το φόβο των ανθρώπων για τις συνέπειες των πράξεών τους, αλλά τη συνείδηση της ανθρωπιάς τους. Κι αυτό στη βαθύτερη ουσία του σημαίνει τη συνείδηση ότι μπορούν, έχουν τη συλλογική δύναμη να πετάξουν τα βρωμόνερα της εκμετάλλευσης και να απαλλάξουν οριστικά τη ζωή από τη δυσωδία».

Σχόλιο του ΚΚΕ για τη υπόθεση Λιγνάδη κλπ. καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση

«Το “σπάσιμο της σιωπής” είναι σε ατομικό επίπεδο η γενναία και αναγκαία πράξη για την τιμωρία των ενόχων.
Το επόμενο βήμα είναι η αποκάλυψη και η αναμέτρηση με όλους εκείνους τους κοινωνικούς καταναγκασμούς, που διευκολύνουν τους δράστες και επιβάλουν τη σιωπή. Αλλά και με όσους συντηρούν ή ενισχύουν αυτούς τους πολύμορφους καταναγκασμούς. Αυτή η ασπίδα προστασίας χτίζεται συλλογικά και αυτό είναι που πρέπει να γίνει τώρα».
Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

Η πολύμορφη βία κατά των γυναικών στη «βαριά βιομηχανία» του Τουρισμού

Με αφορμή τη δημοσιοποίηση των δεκάδων καταγγελιών για σεξουαλική βία και παρενόχληση από πληθώρα γυναικών, επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών. Η ξεκάθαρη καταδίκη τέτοιων περιστατικών είναι αυτονόητη, χωρίς «ναι μεν, αλλά». Πόσα ερωτήματα γεννιούνται με βάση αυτά που έρχονται στην επιφάνεια; Ποιοι παράγοντες ευθύνονται; Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν χιλιάδες εργαζόμενες στον κλάδο του Τουρισμού και του Επισιτισμού αποκαλύπτει τις πραγματικές οικονομικές και κοινωνικές αιτίες της πολύμορφης βίας σε βάρος των γυναικών.

Στη «βαριά βιομηχανία» του Τουρισμού ξεπροβάλλουν ακόμα πιο αποκρουστικά τα αντιδραστικά δόντια της σύγχρονης εκμεταλλευτικής κοινωνίας, ο οικονομικός και κοινωνικός καταναγκασμός. Σε πρόσφατη έρευνα αναδείχτηκε ότι το 85% των εργαζόμενων γυναικών στον Επισιτισμό - Τουρισμό έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση, ενώ το 77% δήλωσε ότι είναι «συχνό» ή «πολύ συχνό» φαινόμενο.

Από τις δεκάδες καταγγελίες που έχουν γίνει στο Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Ν. Αττικής και σε επιχειρησιακά Σωματεία του κλάδου, οι εργαζόμενες έρχονται αντιμέτωπες με τη σεξουαλική βία κατά κύριο λόγο από τους εργοδότες ή από τους προϊστάμενους. Αυτή η ωμή και χυδαία μορφή της βίας κατά των γυναικών συχνά συγκαλύπτεται κάτω από το πέπλο της «οικειότητας», της «παρεξήγησης», όπως επικαλέστηκε προϊστάμενος σε κουζίνα πεντάστερου ξενοδοχείου, ο οποίος καταγγέλθηκε για ανάρμοστες χειρονομίες απέναντι σε εργαζόμενες.

Η ξενοδοχοϋπάλληλος, η σερβιτόρα, είναι εκτεθειμένη στην εργοδοτική τρομοκρατία, στους εκβιασμούς των ξενοδοχειακών ομίλων και των πολυτελών εστιατορίων, που με κριτήριο τα κέρδη τους παρεμβαίνουν χυδαία ακόμα και στο ντύσιμο των εργαζόμενων γυναικών για την... προσέλκυση πελατείας. Τέτοια περιστατικά δεν αναπτύσσονται σε «κοινωνικό κενό», αλλά στο έδαφος της εμπορευματοποίησης της σεξουαλικότητας, που η σήψη του αγκαλιάζει και το λεγόμενο «τουριστικό προϊόν».

Τα παραπάνω περιστατικά αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της εργοδοτικής βίας που δέχεται η εργαζόμενη, αλλά και ο εργαζόμενος. Η λεκτική βία, το βρίσιμο και ο εξευτελισμός αποτελούν «κανονικότητα» για όσες και όσους εργάζονται στον κλάδο, με τον εκάστοτε εργοδότη και εργοδότρια, διευθυντή και διευθύντρια, προϊστάμενο και προϊσταμένη να ασκεί πίεση για να γίνουν οι εργαζόμενοι «πιο παραγωγικοί», να τους «κοπεί ο αέρας».

Συχνές είναι οι καταγγελίες εργαζόμενων γυναικών, αλλά και ανδρών, για άσκηση σωματικής βίας, κοινώς ξυλοδαρμό, απευθείας από εργοδότες, από προϊστάμενους, αλλά και προϊστάμενες, ακόμη και από «πληρωμένους» μπράβους, επειδή... τόλμησαν να ζητήσουν τον μισθό τους, τα επιδόματά τους ή να μη δουλεύουν εξαντλητικά, ακόμα και 12ωρα.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι οι συνέπειες της πολύμορφης βίας κατά των γυναικών είναι πιο βαριές για την εργαζόμενη, η οποία βιώνει την ανασφάλεια της «ευέλικτης» εργασίας, του πετσοκομμένου εισοδήματος, των υποβαθμισμένων και εμπορευματοποιημένων υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας. Οι εργαζόμενες στον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού έρχονται αντιμέτωπες με τον εκβιασμό να υπογράψουν δήλωση ότι δεν θα μείνουν έγκυες, ως προϋπόθεση για να προσληφθούν στο ξενοδοχείο ή στο εστιατόριο. Απειλούνται ακόμα και με απόλυση αν ζητήσουν άδεια για να πάρουν το παιδί από το σχολείο, από τον παιδικό σταθμό. Πρόκειται για εκβιασμούς που «εκτοξεύουν» ακόμη και γυναίκες διευθυντικά στελέχη, προϊστάμενες.

Οι γυναίκες στον κλάδο βιώνουν τη βία της υπερεντατικοποίησης και των ακανόνιστων ωραρίων εργασίας, ενώ ο εργοδοτικός εκβιασμός φτάνει σε δηλώσεις όπως «δεν θα φύγεις αν δεν τελειώσεις τη δουλειά», «δεν θα κάνεις διάλειμμα», «θα έρθεις όποτε και για όσο χρειαστεί για δουλειά». Σε αυτό το πλαίσιο, χιλιάδες καμαριέρες, σερβιτόρες και άλλες εργαζόμενες εξαναγκάζονται να παίρνουν τόνους αναλγητικά για να αντέξουν τους σωματικούς πόνους κατά τη διάρκεια της εντατικής δουλειάς.

Το έδαφος που «θρέφει» τον φόβο

Στο ερώτημα γιατί όλα αυτά δεν βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, δεν καταγγέλλονται, η απάντηση βρίσκεται στη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η γυναίκα στο χώρο δουλειάς.

Είναι ο φόβος της σύγκρουσης με τον εργοδότη ή τον προϊστάμενο, της απόλυσης και της ανεργίας, ακόμα του κοινωνικού στιγματισμού. Σ' αυτές τις συνθήκες, η εργαζόμενη υποχρεώνεται να μένει σιωπηλή. Αρα, δεν είναι ατομικό της ζήτημα να «σπάσει τη σιωπή» της, όπως προβάλλεται από τη σημερινή κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, όπως και από τον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Το θάρρος, η τόλμη, η χειραφέτηση και η αντοχή απέναντι στις πιέσεις μπορούν να αναπτυχθούν στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, που είναι το πραγματικό «δίχτυ ασφαλείας» στους χώρους δουλειάς.

Οι δεκάδες καταγγελίες που γίνονται στα εργατικά σωματεία του κλάδου Τουρισμού - Επισιτισμού, επιβεβαιώνουν ότι η δημοσιοποίηση, η καταγγελία δεν είναι αρκετή για να αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα.

Γιατί μια εργαζόμενη έχει να αντιμετωπίσει πολλούς σκοπέλους μέχρι την τελεσίδικη καταδίκη του δράστη: Από την αστυνομική αυθαιρεσία μέχρι τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες, που τις αποθαρρύνουν να καταγγείλουν σε νομικό επίπεδο το περιστατικό. Κυρίως, μαζί με την ατομική ευθύνη των δραστών τέτοιων εγκληματικών πράξεων, που πρέπει να αποδοθεί από τη Δικαιοσύνη, χρειάζεται να βγουν στο «φως» οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που διευκολύνουν τη δράση τους.

Οσο κυριαρχούν ο ανταγωνισμός, η αποθέωση της ατομικότητας σε βάρος της συλλογικότητας, ο οικονομικός και κοινωνικός καταναγκασμός, κάθε γυναίκα, εργαζόμενη είναι ευάλωτη σε κάθε είδους κίνδυνο.

Δηλαδή, η ολόπλευρη στήριξη της γυναίκας για να σταθεί στα πόδια της, οικονομικά και κοινωνικά ανεξάρτητη, ώστε να αποκρούσει, να αντισταθεί και να καταγγείλει τέτοια περιστατικά πολύμορφης βίας στο χώρο δουλειάς, σκοντάφτει στις πολιτικές διαχρονικά των κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Σήμερα, πάνω στο «πλούσιο» αντεργατικό νομοθετικό έργο όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ), που βάθυναν την εκμετάλλευση και καταπίεση, γενίκευσαν την ανασφάλεια των εργαζόμενων γυναικών και το σμπαράλιασμα της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, έρχονται να προστεθούν και νέα αντεργατικά μέτρα, που συνοδεύονται με την ένταση της καταστολής και το παραπέρα χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να φέρει προς κύρωση στη Βουλή τη Διεθνή Σύμβαση κατά της βίας και της παρενόχλησης (αρ. 190) της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η βία και η παρενόχληση είναι ασυμβίβαστα με την προώθηση βιώσιμων επιχειρήσεων και επηρεάζουν αρνητικά την οργάνωση της εργασίας, τις εργασιακές σχέσεις, την αφοσίωση των εργαζομένων, τη φήμη των επιχειρήσεων και την παραγωγικότητα». Βέβαια, δεν πρόκειται για «πρωτοτυπία» της σημερινής κυβέρνησης. Στο ίδιο «μήκος κύματος» ήταν και ο περιβόητος νόμος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για την «ισότητα των φύλων», που χαρίζει «βραβεία ισότητας» σε επιχειρηματικούς κολοσσούς.

Η αλήθεια είναι ότι τα κυβερνητικά μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών υπολογίζουν, ανάμεσα στα άλλα, το «κόστος» που έχουν τέτοιες κραυγαλέες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών για το καπιταλιστικό κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Με βάση και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, «κοστολογούν» τις συνέπειες που έχει η κακοποίηση μιας γυναίκας στη χαμηλότερη παραγωγικότητά της στην εργασία, το «κόστος» των υπηρεσιών συμβουλευτικής, ψυχολογικής, νομικής υποστήριξης που χρειάζεται.

Για να «σπάσει» ο φαύλος κύκλος της βίας κατά των γυναικών

Στο ερώτημα «πώς μπορεί να σπάσει» ο φαύλος κύκλος της βίας κατά των γυναικών, η απάντηση βρίσκεται στην ανατροπή των οικονομικών και κοινωνικών όρων που γεννούν και αναπαράγουν την ανισότιμη θέση της γυναίκας στην εργασία, στην οικογένεια, σε κάθε πλευρά της κοινωνικής της ζωής.

Γιατί η βία κάθε μορφής σε βάρος των γυναικών δεν αποτελεί μια παρέκκλιση κάποιων ατόμων ή αποτέλεσμα της «κρίσης των ανθρώπινων αξιών, της ηθικής». Πηγάζει από το «δίκαιο» που επιβάλλει ο καπιταλισμός, από τις αξίες που εκπορεύονται από την ίδια τη φύση του: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, του ανελέητου ανταγωνισμού.

Η σιωπή των γυναικών για την πολύμορφη βία, ιδιαίτερα την εργοδοτική, κρατική, μπορεί να σπάσει στους χώρους δουλειάς, εκεί που χτίζεται πραγματικά ασπίδα προστασίας μέσα από τον συλλογικό αγώνα για να ξεριζωθεί το αγκάθι της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που ξεσκίζει τις σύγχρονες δυνατότητες να ζήσουμε όπως μας αξίζει τον 21ο αιώνα.

Ρεαλιστική απάντηση στα αδιέξοδα που συναντά η γυναίκα σε κάθε πλευρά της κοινωνικής της ζωής στον καπιταλισμό είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, που μπαίνουν οι βάσεις για την ισοτιμία της γυναίκας, την απελευθέρωσή της από κάθε κοινωνική καταπίεση.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο νησί της επανάστασης

Η Κούβα τραβάει μπροστά χάρη στη κομβική θέση της γυναίκας στην κοινωνία

Η έγκριση του εθνικού προγράμματος Programa Nacional para el Adelanto de Mujeres (για την ανάδειξη του ρόλου της γυναίκας) αποτελεί δείγμα εμπιστοσύνης, σεβασμού και δέσμευσης της χώρας μας στην πραγματική ισότητα των φύλων, τονίστηκε από την Teresa Amarelle Boué, μέλος του ΠΓ του Κόμματος και Γενικής Γραμματέα της Ομοσπονδίας Γυναικών της Κούβας (Federación de Mujeres Cubanas – FMC) ~| Twitter – FaceBook |

Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των κατευθυντήριων γραμμών του προγράμματος, τονίστηκε ότι, μολονότι αποτελεί συνέχεια μιας πολιτικής χωρίς αποκλεισμούς υπέρ των γυναικών, που μπήκε μπροστά από την επανάσταση από το 1959 σήμερα δείχνει τα αποτελέσματά της, με θηλυκό πρόσημο σε σχέση με τα καθήκοντα ανάπτυξης της χώρας.

«Για τους Κουβανούς, η επανάσταση, από μόνη της, είναι το κύριο πρόγραμμα ισότητας μας, διότι δημιούργησε τις πολιτικές που αποσκοπούν στην επίτευξη ενδυνάμωσης επί ίσοις όροις σε όλη την κοινωνία τόσο για τις γυναίκες όσο και τους άνδρες», συμπλήρωσε.
Και επίσης ότι
«Το Εθνικό Πρόγραμμα ανάδειξης του ρόλου των Γυναικών – περιλαμβάνει την ανάγκη ενσωμάτωσης σε ένα μοναδικό κείμενο δράσεων που αντιστοιχούν στις αρχές και τα δεδομένα του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου, καθώς και των διεθνών δεσμεύσεων του νησιού της επανάστασης.
Ως γενική αρχή, στοχεύουμε στην προώθηση της παραπέρα αναβάθμισης του ρόλου της γυναίκας και των δικαιωμάτων ισότητας, ευκαιριών και  δυνατοτήτων που εγκρίθηκαν στο Σύνταγμα μας, καθώς και η εμβάθυνση αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων των υπολειμμάτων διακρίσεων που εξακολουθούν να υφίστανται στην κοινωνία και εμποδίζουν το βέλτιστο που επιδιώκουμε σε όλους τους τομείς οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και οικογενειακό, προκειμένου να τα εξαλείψουμε.
Είναι οι ειδικοί άξονες του σχεδίου που στοχεύουν στη μεγαλύτερη συστηματικότητα σύμφωνα με τις συνδυασμένες δράσεις που προωθούν την ανάδειξη των γυναικών, χτυπώντας κάθε εμπόδιο που σχετίζεται με την απόλυτη ισότητα των φύλων
Εκπαίδευση, κατάρτιση και ενημερωτικές δράσεις από την παιδική ηλικία, μέσω της εισαγωγής των ζητημάτων φύλου σε σχέδια και προγράμματα σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης ενθαρρύνοντας τις οικογένειες, τις κοινότητες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις πολιτικές και φοιτητικές μαζικές οργανώσεις, να βάλουν στο επίκεντρο συζητήσεις και εκδηλώσεις του ρόλου των γυναικών, τόσο σε δημόσιο – κοινωνικό επίπεδο όσο και μέσα στο σπίτι.

Η ΓΓ της FMC υπογράμμισε ότι η διαμόρφωση του σχεδίου, για το οποίο έχει ήδη γίνει πολύπλευρη νομική προετοιμασία, είναι το αποτέλεσμα του έργου που εκτελείται από την οργάνωση σε μόνιμη σχέση και διάλογο με τις γυναίκες μέσα στην κοινωνία.

Σύντομη παρουσίαση του προγράμματος παραπέρα αναβάθμισης της γυναίκας και του ρόλου της στην κοινωνία της Κούβας

Η πορεία προς την πλήρη ισότητα για τις γυναίκες του νησιού της επανάστασης είναι μακρά και συνεχής, που νομοθετική και συνταγματική άποψη είναι δεδομένη εν τούτοις εξακολουθούν να υπάρχουν προκλήσεις που σχετίζονται με φαινόμενα διακρίσεων και έμφυλης βίας, καθώς και με σεξιστικές συμπεριφορές, οι οποίες επιβεβαιώνουν την ανάγκη να υπάρξει ένα ειδικό εθνικό πρόγραμμα, με ευθύνη του ΚΚ και του σοσιαλιστικού κράτους της Κούβας.

▪️ Να σημειώσουμε εδώ πως όχι τυχαία υπεύθυνη (ΓΓ) της FMC (Ομοσπονδίας Γυναικών της Κούβας) –όπως προαναφέραμε, είναι ένα μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚ η Teresa Amarelle Boué, στη «σκιά» της «μυθικής» Vilma Espín Guillois

Όσον αφορά τα δικαιώματα, οι πολλές μάχες που κέρδισαν οι γυναίκες, ξεκινάνε με το πρώτο πρόγραμμα ισότητας πριν 61+ χρόνια, έτσι η βασική απολαβή τους είναι ακριβώς, η επανάσταση.

Αυτό που την Πρωτομαγιά του 2000, ο Fidel στην κατάμεστη (με -ως συνήθως, πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμου) Plaza de la Revolución, καθορίζοντας την ιστορική στιγμή ως «ημέρες έντονου και υπερβατικού αγώνα» βάζει μπροστά στο λαό της Κούβας το ερώτημα «Τι είναι Επανάσταση;»:
«Επανάσταση είναι να έχεις την αίσθηση της ιστορικής στιγμής, για να αλλάξεις τα πάντα, όλα όσα πρέπει, είναι η ισότητα και η πλήρης ελευθερία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο (και τους εαυτούς μας και τους άλλους), είναι η χειραφέτησή μας (…)

Από τα πρώτα χρόνια, από εκείνη τη μακρινή 1^η Γενάρη και μέχρι σήμερα, οι λεωφόροι και τα μονοπάτια της χειραφέτησης έχουν υλοποιηθεί  μέσω μιας συνειδητής συμμετοχής των γυναικών στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας .

Σημαντικοί σταθμοί οι νόμοι για την απασχόληση, η αναγνώριση, στο πρώτο συνέδριο του ΚΚ της Κούβας, το 1975, της πλήρους ισότητας των γυναικών, καθώς και η έγκριση, το 1997, του εθνικού σχεδίου δράσης στην Παγκόσμια Διάσκεψη στο Πεκίνο καθώς και οι συνεχείς βελτιώσεις (η ενσωμάτωση, στο Σύνταγμα του 1976, ενός ειδικού κεφαλαίου ισότητας κρίθηκε ανεπαρκές και  διορθώθηκε στη μεταρρύθμιση του 1992).

🔻  Συνεχίζοντας το δρόμο της γυναικείας χειραφέτησης

Με το αποτύπωμα ενός ιστορικού αγώνα για τα δικαιώματα στην Κούβας, με τον Fidel και τη Vilma επικεφαλής, το τρέχον εθνικό πρόγραμμα επικεντρώνει την προσοχή της στις προκλήσεις του σήμερα επιδιώκοντας τη συστημική προσαρμογή των οργανισμών της κεντρικής διοίκησης και όλων των θεσμικών οργάνων στην παραπέρα ανάπτυξη του ρόλου των γυναικών στην κοινωνία.

Εντείνοντας την ανάπτυξη δημόσιων –κοινωνικών πολιτικών την προώθηση της συνεχούς εκπαίδευσης με προσεγγίσεις μεταξύ των φύλων στις οικογένειες και τις κοινότητες και φυσικά στους κρατικούς υπαλλήλους με ειδικά σεμινάρια.
Μεταξύ των τομέων που καλύπτονται από το σχέδιο δράσης, είναι η οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών –να είναι παραγωγικές μέχρι τα βαθειά γεράματα (αυτή τη στιγμή περίπου ένα εκατομμύριο γυναίκες –βασικά στη σύνταξη, είναι οικονομικά ανενεργές, κάποιες από αυτές απλά φροντίζοντας ηλικιωμένους)
Συγκεκριμένη αναφορά γίνεται στη σεξουαλική υγεία λόγω και της μεγάλης διαφορετικότητας αντιμετώπισης του θέματος μέσα στην οικογένεια που καθημερινά αλλάζει)

Τα 44 μέτρα που του προγράμματος απευθύνονται σε όλους αυτούς τους στόχους αλλά και σε άλλους, όπως η δημιουργία κι άλλων παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων, γιατί ο σημερινός αριθμός με τη αύξηση του αριθμού των εργαζομένων γυναικών δεν επαρκεί ή δεν είναι δίπλα στο χώρο κατοικίας η δουλειάς.

Αποτελεί επίσης έναν βασικό μηχανισμό στην πορεία για τη θεσμοθέτηση των δημόσιων πολιτικών σε αρμονία με το Σύνταγμα, τους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης και την Ημερήσια διάταξη 2030, της πλατφόρμας του Πεκίνου.

Καθιερώνει και τη δέσμευση να αξιολογείται συστηματικά η συμμόρφωση, από τα τοπικά όργανα λαϊκής εξουσίας μέχρι τα ανώτερα σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Γυναικών της Κούβας πρωταγωνιστή και σύμβουλο σε όλη αυτή τη διαδικασία.

Όσον αφορά τα αποτελέσματα που νομικά επίπεδο επιδιώκει το πρόγραμμα, η Rosabel Gamón Verde, υφυπουργός το Υπουργείο Δικαιοσύνης, εξήγησε ότι ένα από τα πλεονεκτήματά της είναι ακριβώς ότι ορίζει συγκεκριμένο κανονιστικού νομοθετικό πλαίσιο, κατά της έμφυλης βίας.
Φυσικά η νομική πλευρά δεν έλυσε ποτέ από μόνη της τα προβλήματα.
Πέρα από το συνεχή έλεγχο, οι στόχοι δεν θα υλοποιηθούν εάν όλος ο λαός, οι μαζικές οργανώσεις και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά δεν αισθανθούν μέρος αυτών των απαραίτητων αλλαγών.

Κάποια στατιστικά για τις κουβανέζες:

• 4.400.000 (~ 80%) είναι συνδικαλισμένες και αποτελούν
• 53,22% του εργατικού δυναμικού στον κρατικό τομέα
• 49% των επιστημόνων, της τεχνολογίας και της καινοτομίας
• 53% του ερευνητικού προσωπικού (στοιχεία 2019), ενώ κατέχει το
• 68% των εδρών της Εθνοσυνέλευσης

Το πρόγραμμα βασίζεται στην αυστηρή τήρηση από πλευράς του κράτους στις συμφωνίες και τις διεθνείς δεσμεύσεις του νησιού της επανάστασης για στήριξη των δικαιωμάτων της γυναίκας και λαμβάνει υπόψη τις υψηλότερες προκλήσεις που προκύπτουν από τις αξιολογήσεις που πραγματοποιούνται στο σχέδιο δράσης της Δημοκρατία της Κούβας και τη συμμόρφωση  με την IV Διάσκεψη του ΟΗΕ για τις γυναίκες.
Βλ και Σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών (1979)

ℹ️  Τα βασικά σημεία του ΠΔ

• Συνοψίζει την πολιτική βούληση του κράτους, ως ακρογωνιαίος λίθος στην ανάπτυξη πολιτικών υπέρ των γυναικών, δίνει συνέχεια στη βελτίωση και παραπέρα ανάπτυξη της ισότητας των φύλων στη χώρα και θεσμοθετεί αυτό το δικαίωμα.
• Σχεδιάστηκε ως κορυφαίο στην ατζέντας του κράτους της Κούβας για την αναβάθμιση της γυναίκας, σε αντιστοιχία με τις αρχές και τις αξίες που αναγνωρίζονται στο Σύνταγμα και στα σενάρια του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου της σοσιαλιστικής ανάπτυξης, όπως επίσης αναφορικά με τις διεθνείς δεσμεύσεις μας για την ισότητα των φύλων.
• Προωθεί τις δράσεις που αποσκοπούν στην επίτευξη μεγαλύτερης ολοκλήρωσης και αποτελεσματικότητας στην πρόληψη και την εξάλειψη των διαδηλώσεων διακρίσεων κατά των γυναικών, ενισχύει τους μηχανισμούς και την επαγγελματική ικανότητα των δημόσιων υπαλλήλων και των υπαλλήλων να ενσωματώσουν θέματα φύλου στην ανάπτυξη πολιτικών, προγραμμάτων και στην παροχή υπηρεσιών.
• Αποτελεί κυβερνητικό πρόγραμμα το οποίο, με τη συμμετοχή της Federación de Mujeres Cubanas (Ομοσπονδία Γυναικών Κούβας), προωθεί και εγγυάται την παρακολούθηση, αξιολόγηση και έλεγχο δράσεων με εμβάθυνση σε απαντήσεις πριν από τις συστάσεις της επιτροπής για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων εις βάρος των γυναικών .

Για την υλοποίηση αυτού του εθνικού προγράμματος, υπάρχει σχέδιο δράσης –μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, με μέτρα και επικοινωνιακή εκστρατεία που φτάνει μέχρι την τελευταία γωνιά της χώρας με στόχο:

«Προώθηση και υλοποίηση του προγράμματος παραπέρα αναβάθμισης του ρόλου της γυναίκας και των ίσων δικαιωμάτων, ευκαιριών και δυνατοτήτων, όπως εγκρίθηκαν στο Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Κούβας, καθώς και η εμβάθυνση των αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων που, ως εκφράσεις διακρίσεων, παραμένουν στην κοινωνία και εμποδίζοντας το βέλτιστο αποτέλεσμα στον οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και οικογενειακό τομέα, μέχρι την εξάλειψη κάθε ανισότητας»

Περιλαμβάνει επίσης εννέα ειδικούς στόχους που ξεκινάνε από την επίτευξη πιο συστηματικής παρέμβασης στην κυβερνητική παρακολούθηση των σχετικών δράσεων, μέχρι τη συμπερίληψη θεμάτων φύλου στα διάφορα επίπεδα εκπαίδευσης, στο θέμα της ανάδειξης των στελεχών, επίσης στην προώθηση τη δημόσιας συζήτησης σχετικά με το ρόλο των γυναικών σε όλους τους τομείς ανάπτυξης και δράσης τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το προαναφερθέν σχέδιο δράσης έχει έναν εγκάρσιο άξονα: την ισότητα των φύλων και ότι το σύνολο των δράσεων του προγράμματος έχει αναφορά όχι μόνο στα διεθνή εργαλεία και οργανισμούς, αλλά κυρίως στο σύνταγμα της Κούβας με το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο εθνικού σχεδιασμού της σοσιαλιστικής οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης έως το 2030.

Τα μέτρα προγραμματισμού καλύπτουν επτά μεγάλους τομείς που πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας:

1. Οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών.
2. Μέσο μαζικής και μη ενημέρωσης.
3. Εκπαίδευση, πρόληψη και κοινωνική εργασία.
4. Πρόσβαση στη λήψη αποφάσεων.
5. Νομοθεσία και δίκαιο – Ρυθμιστικό πλαίσιο και συστήματα προστασίας έναντι όλων των μορφών διακρίσεων και βίας.
6. Υγεία σεξουαλική και γεννήσεων.
7. Στατιστικές και έρευνες.

Η Γενική Γραμματεία της Ομοσπονδίας Γυναικών πρέπει να παρουσιάσει, στα δύο επόμενα χρόνια, στο Συμβούλιο Υπουργών, την ακριβή κατάσταση υλοποίησης των στόχων, των δράσεων και τα μέτρων του προγράμματος, το οποίο θα είναι συλλογικά υπεύθυνο για τον έλεγχο της εκπλήρωσης των διατάξεων του προεδρικού διατάγματος.

🔷  Ενέργειες & μέτρα του εγκεκριμένου σχεδίου για την υλοποίηση του εθνικού προγράμματος για την αναβάθμιση της γυναίκας 🔷 

Οι επτά προ καθορισμένοι τομείς περιέχουν –ο καθένας ξεχωριστά, δράσεις και μέτρα που, με τη σειρά τους, έχουν ιεραρχημένους υπεύθυνους και συμμετέχοντες. Αυτό εγγυάται όχι μόνο μια πιο άμεση παρακολούθηση του καθενός από τα αρμόδια υπουργεία, αλλά και συμπερίληψη άλλων φορέων.

1

• Περιοδικές αξιολογήσεις σχετικά με τις ανάγκες και τις δυνατότητες απασχόλησης σε κάθε επικράτεια και στους διάφορους τομείς της οικονομίας.
• Προώθηση της συμμετοχής των γυναικών αγροτών, ιδίως των νέων και σε διάφορους άλλους τομείς απασχόλησης.
• Εμβάθυνση των αναλύσεων παραπέρα προσέγγισης των φύλων και πρακτικής εφαρμογής της, τόσο στον κρατικό όσο και στον μη κρατικό τομέα.

2

• Εγγύηση, στην πολιτική επικοινωνίας, πληροφόρησης και ενημέρωσης, για μια κουλτούρα ισότητας, σεβασμό της ποικιλομορφίας και της μη διάκρισης.
• Εξασφάλιση διαχείρισης της θεσμικής επικοινωνίας σε διαφυλική βάση και προσέγγιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλα τα θεσμικά όργανα και τους οργανισμούς.
• Προώθηση και επέκτασης της παρουσίας γυναικών στον πολιτισμό και ειδικά στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

3

• Ανάπτυξη δεξιοτήτων στο εκπαιδευτικό προσωπικό σχετικά με το φύλο, τη σεξουαλική εκπαίδευση, την ισότητα και τη μη διάκριση και ενσωμάτωση, σε διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης, ενημερωτικών ενοτήτων μέσω από διαφορετικά εργαλεία διδασκαλίας, ώστε οι μαθητές και φοιτητές να διαμορφώνονται με αυτές τις αξίες.
• Σταδιακά εγγυάται ότι τα σχέδια και τα προγράμματα μελέτης, τα εγχειρίδια και τα διδακτικά υλικά προωθούν την εκπαίδευση και την κατάρτιση σε μια κουλτούρα ισότητας.

4

• Βελτιστοποίηση-τελειοποίηση των πολιτικών που επιτρέπουν την προώθηση των γυναικών σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων, ξεκινώντας από την ποικιλομορφία τους (διαφορετικότητα σαν γυναίκες).
• Συμπερίληψη –ειδικά των στελεχών, στο πλαίσιο της κατάρτισής τους σε όλα τα επίπεδα, στα κέντρα κατάρτισης και δεξιοτήτων, για την προετοιμασία τους στα ζητήματα φύλου.
• Προώθηση της παρουσίας γυναικών στο σύστημα λαϊκής εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, ειδικά εκείνων που δουλεύουν στις οργανώσεις βάσεις.

5

• Επεξεργασία, επέκταση και εφαρμογή στην πράξη μιας συστημικής, αρμονικής και ολοκληρωμένης μορφής στρατηγικής για το φύλο αναφορικά με το νομικό σύστημα.
• Εγγύηση θεσμικής εξασφάλισης ακραίων φαινομένων αναφορικά με την πρόληψη, την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, της πορνείας, της σωματεμπορίας, καθώς και κάθε μορφές διακρίσεων σε οποιαδήποτε προσωπική κατάσταση ή περίσταση που συνεπάγεται ζημία στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

6

• Με συνεκτικότητα και συστηματοποίηση των προσπαθειών κατάρτισης και δράσης όλων των υπεύθυνων και συμμετεχόντων στην υλοποίηση του προγράμματος μητρότητας και πατρότητας.
• Ικανοποιητική προώθηση του προγράμματος της σεξουαλικής εκπαίδευσης των παιδιών –από την πολύ μικρή ηλικία, των εφήβων και των νέων, με έμφαση στην συναισθηματική στήριξη, το σεβασμό των διαφορών, της ευθύνης, της αλληλεγγύης και της ισότητας των φύλων.
• Ενίσχυση της οπτικής του φύλου και των σεξουαλικών δικαιωμάτων σε όλα τα προγράμματα υγείας.

7

• Υποχρεωτικότητα και επανεξέταση της αποτελεσματικής ενσωμάτωσης στις συνεχείς και ειδικές στατιστικές όλους τους οργανισμούς και τα ιδρύματα.
• Ενσωμάτωση στα στατιστικά στοιχεία και στις βάσεις δεδομένων, εξειδικευμένων δεικτών αναφορικά με το φύλο.
• Να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στα στατιστικά στοιχεία νοσηρότητας και θνησιμότητας, με έμφαση στο φύλο και την εδαφική κάλυψη, σύμφωνα με τις αιτίες τους.
• Προώθηση δημιουργίας ενός επιστημονικού παρατηρητηρίου των φύλων.
• Ο δρόμος είναι ακόμα μεγάλος, οι προκλήσεις είναι μεγάλες, αλλά ο στόχος είναι σαφής:
  Στο μέτρο που φτάνουμε, ως κοινωνία, σε υψηλότερα στάδια ισότητας φύλων, θα είναι ευρύτερο και πιο ολοκληρωμένο το ιδανικό της δικαιοσύνης.