Λοιπόν __
Οι ιστορικοί διίστανται
Η καταγωγή του διαφυλετικού και διαθρησκευτικού ζευγαριού που μεταφέρεται σε πομπή στους δρόμους της πόλης 10-14-Αυγ. Από την επίσημη εκδοχή στην εναλλακτική, ιστορικά πιο αξιόπιστη, που συνδέεται με ένα ιστορικό γεγονός που σίγουρα συνέβη στην πραγματικότητα το 1190...
Messina _Μεσσηναίοι (εκ Μεσσήνης Σικελίας). Παιδιά ενός διαφυλετικού και διαθρησκευτικού ζευγαριού ante litteram: είναι η Junoesque από το Camaro, κόρη βασιλιά και ο _πολύ μελαχρινός «sarracinu». πειρατής Είναι οι δικοί μας γίγαντες
Το Camaro για όσους δεν το γνωρίζουν είναι ένα σικελικό ρέμα, που πηγάζει από τα Peloritani (βουνά κοντά στο χωριό Camaro Superiore Messina) και διασχίζει την ομώνυμη κοιλάδα και την πόλη. Στο τελευταίο μέρος το ρέμα ονομάζεται Zaera _Ζαέρα. Η λατινική του ονομασία μεταγράφεται με διάφορους τρόπους: Cammare, Flomaria de Cammaris, Cameris. Το "ruris Camarionrum" είναι ένα από τα 48 αγροτόσπιτα που περιβάλλουν την πόλη της Messina. Λόγω των υπερχείλισης του ο χείμαρρος-ποτάμι προκάλεσε πολλαπλές ζημιές κατά τον 19ο αιώνα.
Τροφοδοτούσε το πρώτο υδραγωγείο της Μεσσήνης, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Francesco La Cameola το 1550-1553. Χάρη σε αυτό το έργο αποκατάστασης, το κάτω μέρος του ρέματος έγινε κατοικήσιμο και γεννήθηκε το χωριό Ciaera ή Zaera. Για να γιορτάσει τα εγκαίνια του υδραγωγείου, η σύγκλητος της Μεσσήνης κάλεσε τον μεγάλο Μιχαήλ Άγγελο να χτίσει το σιντριβάνι του Ωρίωνα στην Piazza del Duomo. Ο καλλιτέχνης, αποτρεπτικός, έστειλε τον Φλωρεντινό γλύπτη Giovanni Angelo Montorsoli που το σμίλεψε.
__Ξαναγυρνάμε στην Ιστορία
Ο πιο αποδεκτός μύθος για αυτούς λέει ότι την εποχή των επιδρομών των Σαρακηνών στη Σικελία, γύρω στο 970 μ.Χ., ένας τεράστιος Μαυριτανός, ο Hassas Ibn-Hammar, αποβιβάστηκε στη Μεσσήνη και ερωτεύτηκε τη Μάρτα, κόρη του τοπικού άρχοντα Cosimo II. da Casteluccio και με καταγωγή από την Camaro. Το όνομα της κοπέλας, που κατά τις γραφές ήταν πολύ “μανούλι” παραμορφωμένο από τη διάλεκτο, έγινε σύντομα Mata (Μάτα). Ο πειρατής ζήτησε το χέρι της, αλλά ο γάμος τους γιορτάστηκε μόνο μετά τον εκχριστιανισμό του Μαυριτανού: το όνομά του άλλαξε από Χασάν σε Grifo _Γκρίφο ή μάλλον Grifone _Γκριφόνε λόγω του μεγέθους του. Οι δυο τους, λοιπόν, θα είχαν καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, ιδρύοντας τη Μεσσήνη όπως τη γνωρίζουμε σήμερα και κατοικώντας την με απογόνους και θα ζούσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα
Ωστόσο, υπάρχει μια άλλη εκδοχή της ιστορίας, ιστορικά πιο αξιόπιστη και συνδέεται με ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη στην πραγματικότητα το 1190. Εκείνη τη χρονιά, ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ριχάρδος Α' ο Λεοντόκαρδος, έφτασε στη Μεσσήνη από όπου επρόκειτο να ξεκινήσει την 3η Σταυροφορία που είχε κηρυχτεί από τον Πάπα Γρηγόριο Η' για να απελευθερώσει (δήθεν) τον Πανάγιο Τάφο της Ιερουσαλήμ από τους Μουσουλμάνους. Κατά την παραμονή του στην πόλη, ο μονάρχης συνειδητοποίησε ότι (δήθεν) οι Μεσσήνιοι στερούνταν την ελευθερία γιατί εξακολουθούσαν να καταπιέζονται από τους Βυζαντινούς Έλληνες. Στην πραγματικότητα, είχαν όλα τα πολιτικά, πολιτειακά, διοικητικά κλπ και γραφεία, με διαχείριση και της δικαιοσύνης (me απαράδεκτες διατάξεις που εκδόθηκαν από το ασφαλές φρούριο του San Salvatore, που βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία στην είσοδο του λιμανιού), αλλά όπως λέει το ΚΚΕ τους έλειπαν “τα κλειδιά της οικονομίας”. Ο βασιλιάς της Αγγλίας, μη θέλοντας (δήθεν) να χρησιμοποιήσει βία για να τους υποτάξει, σκέφτηκε να επιδείξει τη δύναμή του χτίζοντας ένα επιβλητικό και απόρθητο κάστρο στον λόφο Roccaguelfonia, που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το φρούριο. Πριν ακόμη ολοκληρωθεί, ο κόσμος το υιοθέτησε, βαφτίζοντάς το με το όνομα Matagriffon, δημιουργώντας το Mata, από το Macta (δολοφόνος) και το Griffon από το Grifone (κλέφτης, αλλά και Έλληνας). Οι Βυζαντινοί έδειξαν ότι είχαν καταλάβει το μήνυμα, εγκαταλείποντας την πόλη για πάντα, έτσι ώστε οι Μεσσήνιοι να ξαναβρούν την πολυπόθητη “ελευθερία” τους. Με την πάροδο του χρόνου το κάστρο πήρε ανθρωπόμορφες μορφές και αντί για το κτίριο, οι Μεσσήνιοι άρχισαν να αποδίδουν φόρο τιμής στον \ στην γίγαντα.
Ή ίσως κι αυτό είναι απλώς ένας θρύλος...
Ο Θρύλος
Οι Mata και Grifone για τους καλούς κατοίκους της Μεσσήνης είναι, για αιώνες, οι ιδρυτές της πόλης αλλά και τα γονίδια κηδεμονίας της ίδιας. Πράγματι ο γίγαντας αντιπροσωπεύει το ξένο στοιχείο που ήρθε να ιδρύσει τη Messina (Μεσσήνη), και που από το χωριό Camaro έπρεπε να αρπάξει μια νύφη. Ο μύθος (ιστορία;) ότι ένας γίγαντας Μαυριτανός ονόματι Hassan Ibn Hammar, προσγειώθηκε κοντά στην πόλη γύρω στο 970 μ.Χ. με τους ~50 πειρατές του και προχώρησε σε λεηλασίες και επιδρομές τριγύρω και συγκεκριμένα μεταξύ Camaro και Dinnammare ή Antennammare (ονόματα που προέρχονται από τον Ibn Hammar). Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας από τις συνηθισμένες επιδρομές, είδε μια χαριτωμένη και κατακόκκινη κοπέλα που ονομαζόταν Marta (στη διάλεκτο Matta ή Mata) κόρη του Cosimo II του Castellaccio, την οποία ερωτεύτηκε παράφορα. Ήταν τροφαντή ειδικά στα οπίσθια, αλλά τότε αυτό αποτελούσε προτέρημα. Ήταν ένα ευγενές και πλούσιο σπίτι, με πολύ ψηλή και δυνατή φιγούρα, αλλά εξίσου ενάρετη και φυσικά παρθένα, ώστε να ταιριάζει με τη χριστιανική θρησκεία. Ο Χασάν τη ζήτησε σε γάμο και πήρε άρνηση, έτσι άρχισε να λεηλατεί και να σφάζει με μεγαλύτερη αγριότητα από πριν. Οι γονείς της κοπέλας, φοβισμένοι, την έκρυψαν κάπου στο κελάρι αλλά… ο Μόρο την ανακάλυψε και την απήγαγε. Η ίδια του ζητούσε να της πάρει την παρθενιά (κατά μια πλευρά της ιστορίας _προφανώς τη σωστή), αλλά αυτός ήταν ανένδοτος _πρώτα θα κανονίσω σαν άντρας προς άντρα με τον πατέρα σου και μετά βλέπουμε είπε. Ακολούθησε ευγενής μονομαχία σε εύλογο τουρνουά σπαθιών, στο οποίο ο Μόρο νίκησε τον πατέρα του κοριτσιού, χαρίζοντάς του τη ζωή _αποκτώντας έτσι το χέρι της. Ωστόσο, αυτή το έπαιξε χειραφετημένη και μάταια την παρακαλούσε να του ανταποδώσει τον έρωτά του ... δεν του καθόταν με τίποτε. Πότε με το μαστίγιο και πότε με το καρότο …τη γέμιζε δώρα, την παρακαλούσε, αυτή τίποτε. Η Μάτα, κωφή σε κάθε δελεαστικό, βρίσκει δύναμη και πνεύμα στις προσευχές και παραμένει παγωμένη σε αναγκαστικές αγκαλιές (και περιπτύξεις). Έτσι στο τέλος ο σκληρός Saraceno, για χάρη της έγινε Cristiano (Χριστιανός), άλλαξε το όνομά του σε Grifo (γρύπας για το ψηλό του ανάστημα) λαμβάνοντας το βάπτισμα, κρεμώντας το σπαθί του και αφοσιώθηκε στην καλλιέργεια των χωραφιών, αρμονικά και ειρήνη με όλους. Η κάστα της Μάτα συγκινήθηκε και θαύμασε για εκείνη τη μετάνοια, τον αγάπησαν επίσης (παρεμπιπτόντως ήταν επίσης όμορφος άντρας) και συμφώνησε να του κάτσει _αλλά “πρώτα θα με παντρευτείς” του είπε. Μαζί έκαναν πράγματα και θάματα, πολλά παιδιά (λένε πως εμφανίστηκαν πανευτυχείς μια ολόκληρη βδομάδα μετά την πρώτη νύχτα του γάμου) και τόσα σπίτια, που η λαϊκή παράδοση κατέληξε να τους δώσει τα κλειδιά και τα θεμέλια της πόλης. Ο μύθος λέει ότι αυτοί οι δύο γίγαντες αιχμαλωτίστηκαν από τον Roger the Norman (Ρότζερ τον Νορμανδό) όταν απελευθέρωσε τη Μεσσήνη από την αραβική κυριαρχία. Ήθελε επίσης οι δύο κρατούμενοι να τον ακολουθήσουν στην παρέλαση και να γίνουν ταπεινωμένοι μάρτυρες του θριάμβου του.
Το έθιμο αυτό επαναλαμβάνεται και τα επόμενα χρόνια με διάφορους τρόπους, μέχρι να φτάσει στη σημερινή παράδοση κατά την οποία οι δύο μορφές (δυστυχώς λίγο κιτς κατασκευαστικά) κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες ξεκινάνε από το Camaro, γενέτειρα της Μάτα και στη συνέχεια, περπατώντας από χωριό σε χωριό, σέρνονται από πολυάριθμα άτομα με λαϊκά ρούχα, καταλήγοντας μπροστά από το Δημαρχείο της Messina (Μεσσήνης).
Πληροφορίες Orazio Grasso _πρόεδρος Via Portone Militare, 25
- 98145 Bordonaro (ME), Messina, Ιταλία
Τηλ: +39 347 1811973
Web:https://www.mataegrifone.net __
e mail:oraziomg@alice.it
Μια άλλη παραλλαγή υποστηρίζει πως μετά τη δημιουργία του Βασιλείου της Σικελίας, δημιουργήθηκε μια σφοδρή αντιπαλότητα μεταξύ της Μεσσήνης και Παλέρμο για τον τίτλο της πρωτεύουσας του νησιού, μια αντιπαλότητα που συνεχίστηκε μέχρι την άφιξη των Ισπανών τον 16ο αιώνα, οι οποίοι αναζωπύρωσαν τη διαμάχη. Προς υποστήριξη των λόγων τους, οι δύο πόλεις παρουσίασαν τίτλους και προνόμια ίσου μέτρου και, τελικά, αποφασίστηκε να εξεταστούν και οι τίτλοι των ιστορικών ιδρυμάτων. Έχοντας το Παλέρμο μερικά περισσότερα προνόμια από τη Μεσσήνη, οι κάτοικοι της Μεσσήνης έκαναν έκκληση στον μύθο του Γίγαντα Ζάνκλο, του πρώτου βασιλιά των Siculi, αλλά ούτε αυτό εξυπηρέτησε την υπόθεση. Υπάρχουν δύο εκδοχές για τη γέννηση των «Γιγάντων» Μάτα και Γκριφόνε, μυθικών προγόνων της Μεσσήνης, μια θρυλική ρίζα στην παράδοση και μια άλλη ιστορική, που προτάθηκε από τον Domenico Puzzolo Sigillo.
Ο θρύλος λέει ότι …
Παρακολουθείστε και συγκρίνετε τις φωτο: Είναι σαφές πως κάθε πέρσι και καλύτερα _οι παραδόσεις και οι δοξασίες σβήνουν, όπως παντού και παραδίδονται στην εμπορική κατανάλωση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ℹ️ Η αντιγραφή και χρήση (αναδημοσίευση κλπ) αναρτήσεων στο σύνολό τους ή αποσπασματικά είναι ελεύθερη, με απλή αναφορά στην πηγή
ℹ️ Οι περισσότερες εικόνες που αναπαράγονται σε αυτόν τον ιστότοπο είναι πρωτότυπες ή μακέτες δικές μας.
Κάποιες που προέρχονται από το διαδίκτυο, αν δεν αναφέρεται κάτι συγκεκριμένο τις θεωρούμε δημόσιες χωρίς «δικαιώματα» ©®®
Αν υπάρχει πηγή την αναφέρουμε πάντα
Τυχόν «ιδιοκτήτες» φωτογραφιών ή θεμάτων μπορούν ανά πάσα στιγμή να επικοινωνήσουν μαζί μας για διευκρινήσεις με e-mail.
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΥ
🔻 Είμαστε ανοιχτοί σε όλα τα σχόλια που προσπαθούν να προσθέσουν κάτι στην πολιτική συζήτηση.
Αν σχολιάζετε σαν «Ανώνυμος» καλό είναι να χρησιμοποιείτε ένα διακριτικό όνομα, ψευδώνυμο, ή αρχικά
🔳 ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΧΟΛΙΑ:
Α) που δεν σέβονται την ταυτότητα και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του blog
Β) με υβριστικό περιεχόμενο ή εμφανώς ερειστική διάθεση
Γ) εκτός θέματος ανάρτησης
Δ) με ασυνόδευτα link (spamming)
Παρακαλούμε τα σχόλια σας στα Ελληνικά - όχι "Greeklings"