Η Κούβα 🇨🇺🇨🇺 μπροστά στις εκλογές: γνήσια, αυθεντική –όχι εισαγόμενη– έχει 🎈 επίθετο “σοσιαλιστική”!

Οι βουλευτικές εκλογές (για την Εθνοσυνέλευση Λαϊκής Εξουσίας _όπως αποκαλείται το κοινοβούλιο του νησιού της επανάστασης) έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν στην Κούβα στις 23 Μαρτίου 2023 και θα είναι οι πρώτες εκλογές από το 1976 στις οποίες δεν συμμετέχουν ως υποψήφιοι _φυσικά ο Φιντέλ, αλλά ούτε ο Ραούλ Κάστρο.

Εκλογικό σύστημα _με βάση το σύνταγμα

·      Όλοι οι Κουβανοί πολίτες 18+ ετών και έχουν πλήρη πολιτικά δικαιώματα ψήφου

·      Το 50% των υποψηφίων πρέπει να προταθούν από τη γειτονιά ή το δημοτικό διαμέρισμα και να εκλεγούν με άμεση ψηφοφορία στις τοπικές συνελεύσεις.

·      Το υπόλοιπο 50% προτείνεται από τις μαζικές οργανώσεις και αποτελούνται από εκπροσώπους συνδικάτων, εργαζομένων, νεολαίας, γυναικών, φοιτητών, αγροτών και μέλη των Επαναστατικών Επιτροπών για την Άμυνα –CDR.

·      Ο τελικός κατάλογος των υποψηφίων, ο οποίος αντιστοιχεί στον αριθμό των εδρών που θα καλυφθούν, καταρτίζεται από την Εθνική Επιτροπή Υποψηφίων λαμβάνοντας υπόψη κριτήρια όπως η “αξία ως άτομο στην υπηρεσία του λαού”, ο πατριωτισμός, οι ηθικές αξίες και η δράση του στην υπηρέτηση της επανάστασης κλπ.

·      Για να εκλεγούν πρέπει να συγκεντρώσουν περισσότερο από το 50% των έγκυρων ψήφων στην εκλογική περιφέρεια στην οποία συμμετέχουν. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, η εν λόγω έδρα παραμένει κενή εκτός εάν το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφασίσει τη διεξαγωγή δεύτερου γύρου ψηφοφορίας.

·      Οι ψηφοφόροι πρέπει να είναι Κουβανοί πολίτες που έχουν συμπληρώσει την ηλικία των 16 ετών και δεν έχουν κηρυχθεί διανοητικά ανάπηροι από δικαστήριο ή έχουν διαπράξει έγκλημα.

Η Granma, επικεντρώνει το τελευταίο διάστημα στο περιρρέον κλίμα της διαδικασίας βλ. Οι εκλογές μας (Ι) + Οι εκλογές μας (II)

Στο 1^ο μέρος με τίτλο «η κουβανική δημοκρατία, γνήσια, αυθεντική –όχι εισαγόμενη– έχει επίθετο: σοσιαλιστική! Η ουσία της έγκειται στη συμμετοχή των πολιτών, στο δικαίωμα όλων να παίρνουμε μέρος μάχιμα στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική οικοδόμηση του έθνους”, αναφέρεται χαρακτηριστικά:
“Δεν υπάρχει δημοκρατία στην Κούβα”, επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά όσοι αντιτίθενται στο κουβανικό πολιτικό σύστημα. “Πώς μπορεί να υπάρξει με ένα μόνο κόμμα;”
Το ερώτημα θα έπρεπε να απαντηθεί με ένα άλλο: ποιος είπε ότι δημοκρατία σημαίνει πολυκομματισμός;
Δημοκρατία είναι, με όλες τις έννοιες του όρου, κυβέρνηση του λαού. Και θα μπορούσαμε να προσθέσουμε: από τον λαό και για τον λαό.

Ο πολυκομματισμός έχει _με όλο τον σεβασμό για τις περισσότερες σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες που τον θεωρούν εγγύηση της δημοκρατίας, υπέρτατο στόχο την μη αμφισβήτηση της οικονομικής και πολιτικής αστικής | καπιταλιστικής εξουσίας.

Η Κούβα δεν μπορεί να μετρηθεί με αυτό το κριτήριο, γιατί το εκλογικό της σύστημα σχεδιάστηκε, ακριβώς, για να ξεπεράσει τους περιορισμούς που έχουν τα παραδοσιακά μοντέλα και να ευνοήσει την πρόσβαση του λαού στην εξουσία.

Μια αλήθεια πρέπει να ειπωθεί: Η Κούβα έχει ήδη γνωρίσει και ασκήσει τον πολυκομματισμό και ο λαός πάντα έχανε στον αγώνα μεταξύ των κομμάτων. Η Κούβα πιστεύει στη δύναμη που η ενότητα εκατομμυρίων πολιτών γύρω από ένα μόνο Κόμμα συμβάλλει στις ανάγκες και τα αιτήματά τους ως κοινωνία.

Με την έγκριση των τοπικών υποψηφιοτήτων για τις Γενικές Εκλογές μας ξεκινά μια από τις σημαντικότερες διαδικασίες του πολιτικού συστήματος που έχει δώσει στον εαυτό του το έθνος, για να εγγυηθεί την άσκηση πλήρους δημοκρατίας από τη συμμετοχή των πολιτών. Χωρίς αυτό, η δημοκρατία θα ήταν κενή περιεχομένου. Θα ήταν ένα όνειρο.

Η δημοκρατία που δεν υπάρχει στην Κούβα είναι αυτή που ασκεί η κοινωνία του κεφαλαίου, αυτή της αυτοκρατορίας του χρήματος και της επιβολής από τα έξω, αυτή που προσπαθεί να επιβληθεί σε όλες τις χώρες, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την ιστορία, τις παραδόσεις και την κοινωνική και πολιτική τους οργάνωση.

Στα μοντέλα που ισχυρίζονται ότι είναι δημοκρατικά καθεαυτά, όποιος επενδύει τα ποσά εκατομμυριούχων που συγκεντρώθηκαν σε άνισες καμπάνιες "με περισσότερη αποτελεσματικότητα" συνήθως κερδίζει, όποιος αγοράζει περισσότερους χώρους στη συναυλία των μέσων ενημέρωσης, όποιος χύνει την περισσότερη λάσπη στους αντιπάλους του, όποιος κάνει τις περισσότερα κούφιες υποσχέσεις.

Η κουβανική δημοκρατία, γνήσια, αυθεντική –όχι εισαγόμενη– έχει επίθετο: σοσιαλιστική _τελεία και παύλα!

Ανεξάρτητα από το πόσο οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ και τα πιόνια που βρίσκονται στην υπηρεσία τους στα κοινωνικά δίκτυα προσπαθούν να ζωγραφίσουν στον κόσμο μια Κούβα με μια άκαμπτη, αυταρχική και αποτυχημένη κυβέρνηση, η δύναμη της αλήθειας θα είναι πάντα μεγαλύτερη από τις γελοίες εκστρατείες συκοφαντίας.
Το εκλογικό κόμμα που ξεκινά είναι αναπόσπαστο μέρος αυτής της αλήθειας που ίσως δεν μπορέσαμε να υπολογίσουμε σε όλα του τα πλεονεκτήματα. Είναι πολύ, όχι απλά τέλειο. Και το βελτιώνουμε βήμα-βήμα, να μοιάζει περισσότερο όλο και περισσότερο με εμάς παρά με όλα τα μοντέλα που θέλουν να μας πουλήσουν.

Στο 2^ο μέρος αναφέρεται χαρακτηριστικά:  Όποιος ξένος φθάνει στην Κούβα για πρώτη φορά κατά την εκλογική περίοδο, θα εκπλαγεί γιατί δεν θα βρει διαφημιστικές πινακίδες με τα πρόσωπα των υποψηφίων, ούτε σε στύλους ούτε σε τοίχους, ούτε σε πληρωμένες τηλεοπτικές διαφημίσεις.
Δεν υπάρχει ατομική εκλογική προπαγάνδα. Δεν υπάρχουν υποσχέσεις για θαυματουργές λύσεις. Δεν υπάρχουν τηλεοπτικές συζητήσεις, όπου οι διαγωνιζόμενοι ανταγωνίζονται για την εύνοια του κοινού, επιτιθέμενοι ο ένας στον άλλον σε μια προφορική εκπομπή πυγμαχίας.
Αυτό που είναι τόσο συνηθισμένο σε άλλες χώρες, ιδού πρακτικές που εξαφανίστηκαν ταυτόχρονα με το φαύλο πολυκομματικό σύστημα.

Οι υποψήφιοι, όταν εκλεγούν βουλευτές, δεν θα έχουν έκτακτα εισοδήματα και πολλές άλλες παροχές, κάτι πολύ συνηθισμένο σε άλλες χώρες, όπου μερικές φορές τα στοιχεία εγκρίνονται από τους ίδιους που νομοθετούν.
Το μόνο που θα κερδίσουν οι δικοί μας είναι περισσότερη δουλειά, περισσότερη ευθύνη, περισσότερη δέσμευση. Και, φυσικά, λαϊκή αναγνώριση, αν πετύχουν αποτελέσματα.

Στους 470 υποψηφίους που θα αποτελέσουν αυτή τη φορά την Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας, το έθνος προσφέρει μόνο αυτό που πρόσφερε ο José Martí στον Máximo Gómez στην ιστορική επιστολή με την οποία τον κάλεσε να διεξαγάγει τον Αναγκαίο Πόλεμο για «την ευχαρίστηση να θυσιαστεί με πολύ πιθανή την αχαριστία του κόσμου».

Μια έδρα στο κοινοβούλιο της Κούβας δεν είναι μια μαλακή καρέκλα για να λικνιστεί. Είναι ένας τόπος στα χαρακώματα των ιδεών. Σκληρή και εξυψωτική αποστολή που δεν θα καταλάβουν ποτέ όσοι μπερδεύουν την αξία με την τιμή ή μετρούν τα ανθρώπινα όντα με αυτό που έχουν -χρήμα και όχι με αυτό που είναι.
Στο αρχιπέλαγος μας, με το μεγάλο του νησί, το μικρό νησί του και τα πολλά του κάτεργα, όλοι οι πολίτες μπορούν να παρέμβουν στο Κράτους, άμεσα ή μέσω των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους.
Καθένας έχει το δικαίωμα να προτείνει και να υποδειχθεί, και να εκλέγει και να εκλέγεται για να καταλάβει θέσεις στα όργανα της Λαϊκής Εξουσίας. Στις ίσες ευκαιρίες, είναι οι ικανότητες, οι αξίες, τα πλεονεκτήματα και το προσωπικό κύρος, τα στοιχεία που καθορίζουν την ένταξη αυτών που προτείνονται.

Οι εκλεγμένοι βουλευτές θα είναι ενεργοί φορείς λήψης αποφάσεων στον καθορισμό της στρατηγικής με την οποία η χώρα αντιμετωπίζει τις καθημερινές συνέπειες του αποκλεισμού, που εντείνεται από την αυτοκρατορία στην επίμονη προσπάθειά της να καταστήσει το σύστημα διακυβέρνησής μας ανέφικτο, ώστε ο λαός να νικηθεί τελικά από το επίμονες ελλείψεις, ακόμα και από τη δυσπιστία που προκάλεσαν εναντίον του οι εχθροί της Επανάστασης.
Όσο αυτή η εγκληματική πολιτική επικρατεί, στην ατζέντα του αλαζονικού γείτονα που αγνοεί και δεν σέβεται τη δημοκρατία μας, η δική μας θα συνεχίσει να είναι ένα ανθεκτικό και δημιουργικό Κοινοβούλιο ελεύθερο, για την ευημερία των πολιτών και την ανάπτυξη της χώρας -

Και αν, ακόμη και με αυτά τα επιχειρήματα, κάποιος ρωτούσε γιατί συγχαίρουμε τους υποψηφίους, γνωρίζοντας όλη τη δουλειά και τις προκλήσεις που τους περιμένουν, θα έπρεπε να απαντήσουμε με λόγια που είπε ο Φιντέλ πριν από 30 χρόνια, την παραμονή της συγκρότησης ενός νέου νομοθετικό σώμα που αντιμετωπίζει έναν κόσμο αβέβαιο:
“Οι αξίες που υπερασπιζόμαστε είναι πολύ ιερές, είναι πολύ υψηλές, είναι πολύ ισχυρές, είναι οι αξίες της πατρίδας, είναι οι αξίες της Επανάστασης, είναι οι αξίες του σοσιαλισμού, είναι οι αξίες της δικαιοσύνης, είναι οι αξίες της ισότητας, είναι οι αξίες της αξιοπρέπειας και της τιμής του ανθρώπου. Αυτές οι αξίες έχουν τεράστιο βάρος”.

“Οι εθνικές εκλογές στην Κούβα εξελίσσονται σε μια απέραντη λαϊκή κινητοποίηση χαρούμενη και ενθουσιώδη, καθώς δεν υπάρχει μεγαλύτερος θρίαμβος από τη δυνατότητα να αποφασίσουμε το μέλλον με κυριαρχία και ελευθερία”

Η καινοτομία του κουβανικού εκλογικού συστήματος σε σχέση με τη διεθνή πολιτική πρακτική, ειδικά η αντίληψη ότι ο λαός είναι αυτός που στηρίζει και αυτός που εκλέγει, είναι ξένη για τους ορκισμένους εχθρούς του σοσιαλισμού. Η πλήρωση των εδρών εκεί που εγκρίνονται οι νόμοι της χώρας από λαϊκούς, απλούς ανθρώπους τρομοκρατεί τις οικονομικές ελίτ σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο.

Αν θέλετε πρόσφατες αποδείξεις αυτού του ταξικού πανικού, υπάρχουν οι επιθέσεις στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον από οπαδούς του Τραμπ, στα κεντρικά γραφεία των Tres Poderes -Τριών Δυνάμεων στη Μπραζίλια, από τους οπαδούς του Μπολσονάρο και το γελοίο ψήφισμα που παρουσίασε ένας νομοθέτης κουβανικής καταγωγής από τη Φλόριντα, που καταδικάζει τον σοσιαλισμό ως πολιτική ιδεολογία …που έχει στόχο “να αποτρέψει την ευημερία του ιδεώδους κοινωνικής δικαιοσύνης στις Ηνωμένες Πολιτείες”.

Ο φόβος δεν είναι τσάμπα. Ο καπιταλιστικός κόσμος πάσχει και υποφέρει από μια ανησυχητική κρίση εμπιστοσύνης στους πολιτικούς του θεσμούς. Οι ειδικοί προειδοποιούν για την αυξανόμενη αντίληψη του απλού ανθρώπου για τους θεσμούς ως “κάτι απομακρυσμένο από την κοινωνία, που οι πολιτικοί δεν ζουν στον πραγματικό κόσμο και το συζητούν σε ένα κλουβί με δεσμά”. Πόσες φορές δεν έχουμε δει, στις διεθνείς ειδήσεις, νομοθέτες από τα πιο διαφορετικά ρεύματα να διαφωνούν με γροθιές, κλωτσιές ή καρέκλες.

Η Κούβα ξέφυγε έγκαιρα από αυτό το μοντέλο “επίθεσης στον αντίπαλο”, δεν “κατέλυσε” τη δημοκρατία, όπως την κατηγορούν οι επικριτές της. Η κουβανική επανάσταση έσωσε τη δημοκρατία, πετώντας έξω τους πολιτικούς από την πολιτική.

Η κουβανική επανάσταση καινοτομεί στην πολιτική, δημιουργώντας μια συνέλευση εργατών, αγροτών, διανοουμένων, φοιτητών, γυναικών και ανδρών, λευκών, μαύρων και μουλάδων, νέων και λιγότερο νέων, θρησκευόμενων και μη.

Διανύοντας μια διαδικασία αυξανόμενης μάθησης, στην οποία όλα μεταμορφώνονται, σήμερα μπορούμε να δείξουμε ένα οικουμενικό και ενιαίο κοινοβούλιο, από το οποίο θα προέλθουν οι πιο σημαντικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης αυτής που ορίζει τον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο του Δημοκρατίας, καθώς και ο Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης και του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Αυτό το ανώτατο όργανο της κρατικής εξουσίας θα έχει επίσης την αποστολή να εποπτεύει και να ελέγχει τη διαχείριση της κυβέρνησης, διασφαλίζοντας ότι αυτή είναι πάντα προσανατολισμένη προς το οικονομικό και κοινωνικό όφελος του λαού.
Και θα είναι στο χέρι του να είναι αμείλικτο με την παρεμπόδιση λόγω “υποκειμενικών προβλημάτων” που βλάπτουν την κοινωνία και επηρεάζουν με πολλούς τρόπους την ελλειμματική παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, τις καταχρηστικές τιμές, την κοινωνική απειθαρχία και παρανομίες, τη γραφειοκρατία, μεταξύ άλλων.

Αυτό το X νομοθετικό σώμα θα μοιάζει περισσότερο με τους ανθρώπους του, όσο πιο αποτελεσματικό είναι απέναντι σε αυτά τα προβλήματα, καθώς θα καταφέρνει να κινητοποιήσει τους Κουβανούς και να προτείνει, με δημιουργικότητα, καινοτόμες λύσεις, να εξαλείψει τα εμπόδια στην ανάπτυξη και την ευημερία της χώρας και να προωθήσει ό,τι ευνοεί το λαό.
Θα εναπόκειται σε αυτό να διευρύνει και να εδραιώσει τη διαδικασία έννομης τάξης που προβλέπεται στο Σύνταγμά μας, να τονώσει τη λαϊκή συμμετοχή και τον έλεγχο ως γνήσια άσκηση σοσιαλιστικής διακυβέρνησης, να μετατρέψει τις γειτονιές σε βασικό εργαλείο μετασχηματιστικής δράσης και τον δήμο σε κέντρο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Πρέπει να μπορείτε να αλλάξετε όλα όσα πρέπει να αλλάξουν.

Θα υπάρχουν τώρα 470 βουλευτές που απαρτίζουν την Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας (135 λιγότεροι από την προηγούμενη νομοθετική περίοδο), 221 από αυτούς προτείνονται από τους δήμους, 135 από τις επαρχίες και 114 σε εθνικό επίπεδο.

Κανένας από αυτούς δεν προτείνεται από το Κόμμα_αυτό έχει τη δική του λειτουργία στην κοινωνία. Τα σχέδια υποψηφιότητας προετοιμάζονται και παρουσιάζονται από επιτροπές που αποτελούνται από εκπροσώπους της Central de Trabajadores de Cuba (σσ. συνομοσπονδία εργαζόμενων), των Επανάστατικών Επιτροπών (CDR), της Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών, της Εθνικής Ένωσης Μικρών Αγροτών, της Πανεπιστημιακής Ομοσπονδίας Φοιτητών της Ομοσπονδίας Μαθητών Λυκείου κλπ.

Με την ολοκλήρωση περισσότερων από 900 συνεδριάσεων της ολομέλειας αυτών των οργανώσεων, σε μια ευρεία και δημοκρατική διαδικασία, προτάθηκαν περισσότεροι από 19.000 προ-υποψήφιοι και εξετάστηκαν οι 12.427 εκπρόσωποι της βάσης που εξέλεξε ο λαός τον περασμένο Νοέμβριο.
Μετά από ευρεία διαβούλευση των προτεινόμενων για βουλευτές με τους συνέδρους της εκλογικής περιφέρειας, οι δημοτικές συνελεύσεις ενέκριναν τις υποψηφιότητες. Από την επομένη αυτών των συνεδριών, και μέχρι τις 24 Μαρτίου, οι υποψήφιοι θα περιηγηθούν σε γειτονιές, εργασιακά και φοιτητικά κέντρα, για να ανταλλάξουν απόψεις και να ακούσουν απευθείας το λαό και τις προσδοκίες του.

Στις 26 Μαρτίου, σύμφωνα με τον Εκλογικό Νόμο, κάθε ψηφοφόρος μπορεί να ψηφίσει όσους υποψηφίους εμφανίζονται στο ψηφοδέλτιο. Το κάλεσμα της ηγεσίας της Επανάστασης είναι να τους ψηφίσουμε όλους, υπό την αποδεδειγμένη προϋπόθεση ότι η ενότητα είναι το θεμελιώδες όπλο όλων των νικηφόρων μαχών μας (σσ. στις προηγούμενες εκλογές αυτό συνέβη για το 80+% των εκλογέων και μόνο ένα ποσοστό της τάξης του ~15% στράφηκε σε συγκεκριμένα άτομα)

Η ιστορία της Κούβας έχει άπειρες αποδείξεις αυτής της αλήθειας. Κάθε φορά που η ενότητα απέτυχε, αποτύχαμε όλοι σαν λαός. Κάθε φορά που το πετύχαμε, κερδίσαμε.
Η ενότητα μας θωρακίζει, γι' αυτό όσοι μας θέλουν ηττημένους στρέφονται εναντίον της. Η ψήφος για όλους, είπε ο Φιντέλ στις κρίσιμες εκλογές του 1993, δεν είναι σύνθημα, είναι ανάγκη για την Πατρίδα, δεν είναι πράξη πειθαρχίας, είναι πράξη συνείδησης.

Στα έδρανα της Εθνοσυνέλευσης, οι εργαζόμενοι γενικά _οι εργάτες των κρατικής και μη διαχείρισης, ο αγρότης και ο επιστήμονας, ο δάσκαλος και ο μαθητής, βετεράνοι και νέοι, διανοούμενοι και στρατιώτες θα δώσουν τη μάχη για το λαό, και ως συνήθως αν και με ελάχιστη διαφορά, η πλειοψηφία θα είναι γυναίκες, γιατί εδώ είναι λίγο παραπάνω από το μισό του ουρανού.

Αυτή είναι η δημοκρατία μας. Να την ανδρώσουμε, να την υπερασπιστούμε, να την τελειοποιήσουμε και να το γιορτάζουμε, αφού δεν υπάρχει μεγαλύτερη έκφραση ελευθερίας από το να αποφασίσουμε, χωρίς εξωτερικές επιβολές, το παρόν και το μέλλον του έθνους που είμαστε.
 Δεν υπάρχουν πρωταγωνιστές πέρα από εμάς τους ίδιους.
Η Κούβα η ίδια είναι υποψήφια