Κώστας Βουτσάς δεν κατάφερε να κρατήσει την υπόσχεση να μείνει μαζί μας μέχρι τα… 110

Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 26 Φλεβάρη, από τον θάνατο του αγαπημένου ηθοποιού του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, του σπουδαίου Κώστα Βουτσά.

ΚΕ ΚΚΕ
Ανακοίνωση για τον θάνατο του Κώστα Βουτσά

Ο Κώστας Βουτσάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 31 Δεκέμβρη 1931 από γονείς πρόσφυγες, με καταγωγή από τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης. Το οικογενειακό του επίθετο ήταν Σαββόπουλος, αλλά το «Βουτσάς» επικράτησε από τον παππού του, που έφτιαχνε βαρέλια (βουτσιά). Οι συνθήκες μέσα στις οποίες έζησε τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολες και σκληρές. Ζούσαν σε ένα μικρό άδειο μαγαζί, στον Βύρωνα, του οποίου τη βιτρίνα είχαν καλύψει με χαρτιά για να μην τους βλέπουν οι περαστικοί.

Όταν ο Κώστας ήταν μικρός μετακόμισαν στη Θεσσαλονίκη, εκεί όπου πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια. Ο πατέρας του ήταν εργάτης οδοποιός και η μητέρα του φρόντιζε το σπίτι. Τα παιδιά της οικογένειας βοηθούσαν να συμπληρωθεί το οικογενειακό εισόδημα κάνοντας διάφορες μικροδουλειές.

Ο πατέρας του, Απόστολος, ήταν μέλος του ΚΚΕ και ο μικρός τότε Κώστας έζησε από πρώτο χέρι τις διώξεις και τα κυνηγητά. Την περίοδο της Κατοχής ο Κώστας Βουτσάς ήταν Αετόπουλο και μοίραζε προκηρύξεις της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ.

Η πρώτη του γνωριμία με το θέατρο έγινε κατά τύχη, όπως έλεγε. «Βρέθηκα τυχαία σε μια κατασκήνωση όπου έπαιζαν θέατρο και άρχισα να παίζω μαζί τους. Και το βράδυ στη Μηχανιώνα έγινε χαμός από τα γέλια». Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Τριανταφυλλίδη «Μακεδονικό Ωδείο» της Θεσσαλονίκης, από όπου αποφοίτησε το 1952. Συμμετείχε ως ηθοποιός σε μπουλούκια, για τα οποία είχε πει χαρακτηριστικά ότι με την πειθαρχία τους «με κάνανε θεατρίνο». Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στη σκηνή ήταν το 1953 στο «Στρατιωτικό Θέατρο Θεσσαλονίκης», με το έργο «Άνθος του Γιαλού». Την ίδια χρονιά έκανε και την πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση, ως κομπάρσος στην ταινία «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται». Ο πρώτος του κινηματογραφικός ρόλος ήταν στο «Η κυρά μας η μαμή».

Στην Αθήνα ήρθε για μόνιμη εγκατάσταση το 1958, ύστερα από προτροπή της πρωταγωνίστριας του μουσικού θεάτρου Καλής Καλό, και μαζί της εμφανίστηκε στην επιθεώρηση «Πάρε Κόσμε», στο Θέατρο «Περοκέ». Την περίοδο 1964 — 1972 είναι συνθιασάρχης με μεγάλα ονόματα της κωμωδίας, ενώ από το 1972 και μετά συγκροτεί δικούς του θιάσους. Στην 70χρονη καριέρα του έπαιξε σε πάνω από 90 ταινίες, μεταξύ τους: «Ο Κατήφορος» (1961), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1962), «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963), «Οι κληρονόμοι» (1964), «Ραντεβού στον αέρα» (1965), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Νύχτα γάμου» (1967). Τη 10ετία του ’80 συμμετέχει σε πολλές βιντεοταινίες, ενώ από το 1973 και μετά εμφανίζεται και σε δεκάδες τηλεοπτικές σειρές. Δεν σταμάτησε ποτέ του να δουλεύει. Φέτος έπαιζε στην παιδική παράσταση «Σταχτοπούτα», στην Παιδική Σκηνή του Θεάτρου «Broadway».

Αεικίνητος και ευρηματικός, δοτικός και πάντα άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης, χάριζε το γέλιο, γοήτευε το κοινό και τους γύρω του. Ατάκες του όπως το «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;», «Κατίνα, σαλαμάκι» ή το δικό του εύρημα «φστ μπόινγκ» πέρασαν και επαναλαμβάνονται από γενιά σε γενιά.

Η σχέση του με το ΚΚΕ, που ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια, κράτησε μια ζωή. Οι οικογενειακές του καταβολές, οι αγώνες του πατέρα του, οι μνήμες του, ο σεβασμός στους αγώνες του λαού μας, τον οδηγούσαν να στηρίζει πάντα το Κόμμα. «Ψηφίζω ΚΚΕ γιατί είναι το μόνο κόμμα που λέει αλήθειες, αλλά και γιατί ο λαός μας θα ησυχάσει μόνο με την εξουσία που προτείνει το ΚΚΕ», είχε δηλώσει στον «Ριζοσπάστη» στις τελευταίες εκλογές του 2019. Αναγνώριζε στο ΚΚΕ τη δύναμη και το δίκιο του λαού, γι’ αυτό και δεν έλειψε ποτέ από το πλευρό του Κόμματος: «Δεν είμαι κομμουνιστής με την ουσιαστική έννοια του όρου, γιατί για να είναι κανείς κομμουνιστής χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από την πρώτη φορά μέχρι τώρα με περηφάνια ψηφίζω ΚΚΕ».

Η δεκαετία του ΄60 ήταν η περίοδος της καθιέρωσης και της αναγνώρισης. Πρωταγωνιστεί σε θρυλικές κωμωδίες, πραγματοποιώντας σημαντικές ερμηνείες και σημαδεύοντας τους ρόλους που υποδύεται, με το πληθωρικό, μπριόζικο, και φυσικό παίξιμο του, μαζί με το αμίμητο υφολογικό του στυλ …οι καρπαζιές του στον Τζανετάκο και στον Τζεβελέκο δημιουργούν… «σχολή καρπαζιάς», και η σκηνή που τραγουδάει το περίφημο «Φσστ μποινγκ» στο μιούζικαλ «Κάτι να Καίει» προκαλεί πανζουρλισμό στις αίθουσες.

Κάποιοι από τους ρόλους του, που θυμόμαστε όλοι είναι ο μικροαστός στο «Ανθρωπάκι», ο Κωνσταντινοπολίτης μαμάκιας στη «Νύχτα Γάμου», ο τεμπέλης γιος στη «Χαρτοπαίχτρα» ο λαϊκός ποδοσφαιριστής στο «Μια Κυρία στα Μπουζούκια», ο μικροαπατεώνας στον «Γόη», ο Άραβας γιαλαντζί στο «Ξυπόλητος Πρίγκηψ», ο Ράμογλου με το κότερο, στο «Κορίτσια για Φίλημα», αλλά και τόσοι άλλοι.

Παράλληλα, διακρίνεται σε όλα τα είδη του θεάτρου – πρόζα, επιθεώρηση, μιούζικαλ – και καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού ως κορυφαίος νέος Έλληνας κωμικός. Τα έργα «Αγάπη μου Παλιόγρια» του Τσιφόρου (γυρίστηκε και επιτυχημένη ταινία με τον ίδιο και την Ξ. Καλογεροπούλου), «Οι Απάνω και οι Κάτω» των Τσιφόρου-Βασιλειάδη, «Ο Αρχοντοχωριάτης» του Μολιέρου, ήταν κάποιες από τις πιο σημαντικές θεατρικές του επιτυχίες.

Το 1986 ανέβασε στο θέατρο Γκλόρια την παγκόσμια θεατρική επιτυχία «Πούπσι», διασκευασμένη και μεταφρασμένη στα ελληνικά, σπάζοντας τα ταμεία, παθαίνοντας, ωστόσο, οικονομική ζημιά από τα υπέρογκα έξοδα. Την επόμενη χρονιά επανέκαμψε οικονομικά, ανεβάζοντας το έργο «Η γλυκιά Ούτσι» της Μαρίας και Ελένης Παξινού, γνωρίζοντας εκ νέου εισπρακτική επιτυχία.

Ο Κώστας Βουτσάς έβαλε τη σφραγίδα του σε κωμωδίες, οι οποίες απέκτησαν διαχρονική αξία και προβάλλονται αδιάλειπτα από την μικρή οθόνη.
Παρά την πτώση του κινηματογράφου, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά, συνέχισε μέχρι το 2018 τις κινηματογραφικές εμφανίσεις του, παράλληλα με τις θεατρικές και τηλεοπτικές του συμμετοχές.

Στις 26 Φεβρουαρίου 2020, ο λατρεμένος μας Κώστας Βουτσάς δεν κατάφερε να κρατήσει την υπόσχεση που μας έδωσε να μείνει κοντά μας μέχρι τα… 110. Έκανε ένα φσσς μπόινγκ στον ουρανό και πήγε να βρει τους υπόλοιπους “μεγάλους” της παρέας.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας αποχαιρετώντας τον μεγάλο ηθοποιό Κώστα Βουτσά ο οποίος είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Πολυαγαπημένε μας Κώστα,
Συνήθιζες να λες πως μια μέρα χωρίς γέλιο, είναι μια μέρα χαμένη.
Δυστυχώς μάς είναι αδύνατο αυτές τις μέρες να συμμορφωθούμε μ’ αυτή την προτροπή σου.

Μας φαίνεται πολύ παράξενο όλη η χαρά και το γέλιο που μας χάριζες απλόχερα όχι μόνο από τη σκηνή και την οθόνη, αλλά και σε κάθε μαζί σου ζωντανή επαφή, σήμερα να έχει μετατραπεί σε πόνο και θλίψη.

Δεν μας άφησες και πολλά περιθώρια για να προετοιμαστούμε.
Δεν πέρασε ούτε μήνας από τότε που γελαστός και γεμάτος ζωή ήσουν πάνω στη σκηνή.
Εργαζόσουν ως την τελευταία σου πνοή, γιατί ήξερες πως η εργασία δίνει στον άνθρωπο την ανθρώπινη, την κοινωνική υπόστασή του.
Και πως η εργασία είναι πάλι που τον βοηθά να υψώνεται πάνω από τις στοιχειώδεις ανάγκες του απλά για την επιβίωση.
“Αν θες την υγειά σου, να εργάζεσαι σ’ όλη σου τη ζωή αδιάκοπα”, συμβούλευες σοφά.

Την αγάπη μας, την αγάπη όλου του κόσμου την είχες επάξια κερδίσει.
Η πλατιά αναγνώριση, η δόξα και οι τιμές ποτέ δεν σε παρέσυραν.
Έμεινες απλός, ζεστός, εγκάρδιος, αξιολάτρευτος, μια μεγάλη καρδιά, γεμάτη από το κέφι και τη χαρά εκείνου που γνωρίζει την αξία της ζωής.
Πίστευες πως ο άνθρωπος που έχει ουσία, ο πραγματικά σημαντικός άνθρωπος είναι ταπεινός.
Και πως, εκτός από ταπεινός, είναι και γενναιόδωρος με όλους τους άλλους, ειδικά με αυτούς που υπήρξαν λιγότερο τυχεροί απ’ αυτόν.
Ποτέ δεν ξέχασες τα λόγια της μητέρας σου: “Πρόσεξε να μην αδικήσεις κανέναν, γιατί είσαι γιος κομμουνιστή”.

Γι’ αυτές τις αρετές σου όσοι ζούσαν και δούλευαν μαζί σου, όλοι οι συνεργάτες σου, σε σέβονταν και σε υπεραγαπούσαν.

Ζυμωμένος από νωρίς στα βάσανα της στέρησης, αλλά και στον πόθο και τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, εξέπεμπες όλο εκείνο το ηθικό μεγαλείο των λαϊκών ανθρώπων, την καλοσύνη, τη γνησιότητα των αισθημάτων, την ανθρωπιά.
Και πώς να γίνει αλλιώς; Αφού από τα 10 σου κιόλας χρόνια, εκεί που μπαίνουν οι βάσεις της ανθρώπινης προσωπικότητας, ήσουν Αετόπουλο και μοίραζες προκηρύξεις του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, που τύπωνε ο κομμουνιστής πατέρας σου.
Τα σκληρά παιδικά σου χρόνια, οι διωγμοί των δικών σου γιατί δεν υποτάχτηκαν, η βιοπάλη για να συμπληρώνεις με δουλειές του ποδαριού τα λιγοστά εισοδήματα της οικογένειάς σου δεν σκλήρυναν την καρδιά σου, που έμεινε ευαίσθητη μέχρι το τέλος.

Αντίθετα, σε όπλισαν με το θάρρος να βάζεις ολοένα και υψηλότερους στόχους στη ζωή σου, με τη δύναμη να υπερνικάς κάθε εμπόδιο.
Όταν στα 21 σου γύρισες από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, απόφοιτος της Σχολής Θεάτρου του Μακεδονικού Ωδείου, σε είχε ήδη διαλέξει το επάγγελμα.
Σε είχαν ήδη διαλέξει ο κινηματογράφος και το θέατρο.
Στην Αθήνα, μέσα από τη συνεργασία σου με ιερά τέρατα της υποκριτικής τέχνης, ανέδειξες το αστείρευτο και πηγαίο κωμικό ταλέντο σου.

Έγινες δικαιωματικά ο κύριος κληρονόμος της γενιάς του Αυλωνίτη, του Μακρή, του Λογοθετίδη, του Σταυρίδη, του Χατζηχρήστου, του Φωτόπουλου.
Μα δεν βασίστηκες μόνο στο ταλέντο σου.
Πίσω από κάθε επιτυχία σου κρυβόταν μεγάλη προσπάθεια για να κατακτήσεις τη γνώση, κρυβόταν πολλή δουλειά.
“Η κατάκτηση του ρόλου είναι σκληρή και επώδυνη διαδικασία. Όταν βγει το ξίφος, πρέπει να χτυπήσει αποφασιστικά για να φέρει αποτέλεσμα. Έτσι κι ο ηθοποιός, όταν βγει στη σκηνή, πρέπει να γίνει ξίφος…”, έγραψες.
Το μεγάλο κατόρθωμά σου είναι ότι όποιον χαρακτήρα κι αν ερμήνευες, ακόμη και σε απλά, εμπορικά έργα, τον αγαπούσες και τον έκανες να φαντάζει σπουδαίος.

Έπλασες ένα απόλυτα δικό σου, αυθεντικά λαϊκό, ευφάνταστο, πάντα ελεύθερο και πάντα παιχνιδιάρικο υποκριτικό κώδικα, ανοιχτό και πρόσφορο σε όλα τα είδη της κωμωδίας.
Το μεγάλο όμως όπλο της υποκριτικής σου ήταν ότι δεν επαναπαύτηκες.
Είχες την εγρήγορση, επιστράτευες όλο σου το “είναι” σε κάθε ερμηνεία.

Μια διαρκής, καθημερινή αναδημιουργία, έξω από τις ευκολίες και τη ρουτίνα της τυπικής επανάληψης, που σε έκανε να ξεχωρίζεις όχι μόνο με την τέχνη σου, αλλά και με την εντιμότητά σου απέναντι στο κοινό που ζούσε μαζί σου κάθε παράσταση.
Στις θεατρικές σου ερμηνείες δεν έλειψαν και οι κλασσικοί ρόλοι, όπως στις “Σφήκες” του Αριστοφάνη και στον “Αρχοντοχωριάτη” του Μολιέρου.

“Εάν δεν αντέχεις όλα τα είδη του θεάτρου, δεν είσαι ηθοποιός”, έλεγες.

Απόδειξη πως ποτέ σου δεν βολεύτηκες στην τυποποίηση, είναι και το ότι ‑αν και καταξιωμένος ως καρατερίστας κωμικός- δεν απέφυγες τη συμμετοχή σου σε κοινωνικά δράματα, όπως ο “Κατήφορος” και ο “Νόμος 4000”.
Εκεί όμως που φάνηκε όλο το εύρος των δυνατοτήτων και το βάθος της τέχνης σου ήταν στις ταινίες του Βασίλη Βαφέα.
Ειδικά για τον “Έρωτα του Οδυσσέα”, το πιο σπουδαίο δεν είναι ότι τόλμησες, αλλά ότι κατάφερες να αποσπάσεις και βραβείο για τον ρόλο αυτό, δημιουργώντας έναν χαρακτήρα με τον οποίο αναμετρήθηκες για πρώτη φορά στην καριέρα σου.
Πλούσια ήταν και η παρουσία σου σε δεκάδες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης.

Είναι γνωστός ο σεβασμός που έδειχνες απέναντι στο κοινό.
Πάντα υποστήριζες πως “η σχέση με το κοινό είναι ανιδιοτελής, δεν έχει κανένα συμφέρον από μένα ένα κοινό που μ’ αγαπάει”.
Γι’ αυτό δεν απέφυγες ποτέ τη ζωντανή επαφή με τον κόσμο μετά την παράσταση, τα αυτόγραφα και τις φωτογραφίες.
Το θεωρούσες αυτονόητη υποχρέωσή σου και ο κόσμος στο ανταπέδιδε με την αγάπη και τον θαυμασμό του.

Αγαπημένε μας Κώστα,
Το μόνο που μας παρηγορεί είναι πως πέρασες μια γεμάτη ζωή.
Μια ζωή με πάθος για την Τέχνη, για τον έρωτα, για τα πρωτοπόρα ιδανικά.
Φρόντιζες να δίνεις «ζωή στα χρόνια σου κι όχι χρόνια στη ζωή».
Γιατί πίστευες πως “η τύχη δεν είναι μόνο για τους τολμηρούς, αλλά και γι’ αυτούς που κάνουν όνειρα”.
Πως “για να ανθήσει ο άνθρωπος θέλει φτερά”.
Δικά σου λόγια όλα αυτά.

Αυτές οι απόψεις σου, η αγωνιστική παράδοση της οικογένειάς σου, του πατέρα, του αδερφού κι εσένα του ίδιου, το χρέος σου απέναντί της, η συνειδητοποίηση της ανισότητας μέσα από τα ίδια σου τα βιώματα, μα πάνω από όλα η πεποίθηση ότι το ιδανικό ενός καλύτερου, δίκαιου κόσμου μπορεί να γίνει πραγματικότητα, είναι που σε έφεραν κοντά στο ΚΚΕ με μια απόφαση ζωής μέχρι το τέλος.
Έλεγες: “Δεν είμαι κομμουνιστής με την ουσιαστική έννοια του όρου, γιατί για να είναι κανείς κομμουνιστής χρειάζεται μεγάλη αφοσίωση, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από την πρώτη φορά μέχρι τώρα, με περηφάνια ψηφίζω ΚΚΕ”.

Το στήριξες το ΚΚΕ. Όχι μόνο με την ψήφο σου, αλλά με δηλώσεις και παροτρύνσεις να συστρατευθούν όλοι οι καταπιεσμένοι μαζί του.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι σε μια δύσκολη στιγμή, όταν το 2000 διώχθηκε ο “Ριζοσπάστης” με δύο μηνύσεις από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, πρόσφερες το θέατρο όπου έπαιζες για να γίνει εκδήλωση συμπαράστασης και με όπλα το χιούμορ και τη σάτιρα έδωσες μαζί μας τη μάχη για τον διωκόμενο “Ριζοσπάστη”.
Παρακολουθώντας αδιάκοπα την πολιτική του κόμματός μας, οι τοποθετήσεις σου ήταν πάντα εύστοχες και επίκαιρες.
Σε θυμόμαστε στις τελευταίες εκλογές να δηλώνεις πως “το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που λέει αλήθειες…”.

2003
«Το ΚΚΕ, αναμφισβήτητα, είναι το πιο ιστορικό κόμμα. Το κόμμα το οποίο αγωνίστηκε σε όλη την πορεία του για το λαό, κόντρα στο κεφάλαιο που καταδυναστεύει τον τόπο. Είναι το κόμμα των αγωνιστών, το κόμμα το οποίο υπηρέτησαν άνθρωποι, που έχυσαν το αίμα τους για μια καλύτερη ζωή. Εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να συνεχίσει τους αγώνες και να πετυχαίνει τους στόχους του. Είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να ξεσηκώσει το λαό απέναντι στα δύο αυτά κόμματα, να αντιπαλέψει το δικομματισμό. Αυτό το κόμμα πρέπει να το αγαπήσουμε και να το ψηφίσουμε».

Ξέρουμε πως δεν είναι εύκολη η παρηγοριά στους δικούς σου ανθρώπους, στις τρεις κόρες και τους δυο γιους σου, στις γυναίκες της ζωής σου, στη σύζυγό σου Αλίκη Κατσαβού.

Θα λείψεις κι από μας και απ’ όλο τον κόσμο.
Μα όσοι αγαπήθηκαν, πάντα θα ζουν.
Κι εσύ που αγαπήθηκες πολύ, θα είσαι πάντα παρών με το έργο σου, τους ρόλους σου και προπαντός με την ανεπανάληπτη, την αξέχαστη προσωπικότητά σου.
Θα είσαι μαζί μας και στους αγώνες μας τους τωρινούς και τους αυριανούς, καθώς η ζωή θα συνεχίζει την κίνησή της μέχρι ν’ ανθήσει ο άνθρωπος, όπως κι εσύ το ονειρεύτηκες.
Καλό σου ταξίδι».

Αγάπησε τις γυναίκες και τον αγάπησαν κι εκείνες

Ο αιώνιος έφηβος, γενναιόδωρος σύντροφος, εραστής και σύζυγος έζησε και έφυγε από τη ζωή με τη φήμη του «γυναικοκατακτητή», με «αδυναμία στις γυναίκες. Αν και εμφανισιακά δεν ήταν jeune premier από τις πρώτες γυναίκες που έκλεψαν την καρδιά του ήταν η Στέλλα Στρατηγού, για να ακολουθήσει ο θυελλώδης έρωτας με την Σπεράντζα Βρανά και στη συνέχεια ο γάμος –μετά τα «201 καναρίνια» με την Έρρικα Μπρόγιερ και η γέννηση της Σάντρας
Και μετά ο γάμος του με την Θεανώ Παπασπύρου και ακόμα δύο κόρες και ύστερα με την Εύη Καραγιάννη, της οποία τον γιο Άνθιμο μεγάλωσε σαν δικό του παιδί.

Το 2015 ο Κώστας Βουτσάς έκανε σχέση με την κατά 39 χρόνια μικρότερη του Αλίκη Κατσαβού, με την οποία παντρεύτηκε και το 2016 γεννήθηκε ο γιος του Φοίβος για τον οποίο έδειχνε μεγάλη αδυναμία λέγοντας “είμαι και παππούς και πατέρας τώρα. Έχω τέσσερα παιδιά, βάζω και τον Άνθιμο μαζί! Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι… εγώ με τις γυναίκες που έχω ζήσει τις αγαπώ”.

Στο γάμο τους κουμπάρα ήταν η παντοτινή του φίλη Μάρθα Καραγιάννη, ενώ παρούσες ήταν και η κόρη του Σάντρα αλλά και η πρώην σύζυγός του Έρρικα Μπρόγιερ.

Στον Κώστα Βουτσά ήταν άγνωστες οι λέξεις “παραίτηση” και “μιζέρια”. Και δεν ήταν πάντα “αστείος”. Μίλησε για την μετεμφυλιακή Ελλάδα, την ακραία φτώχεια και για τις διώξεις που υπέστη ο κομμουνιστής πατέρας του. Αλλά δεν “έπαιξε” ποτέ, μα ποτέ το ρόλο του θύματος. Περίπτωση ανθρώπου – καλλιτέχνη, που έζησε τη ζωή του από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, ενεργός, ακούραστος, χαμογελαστός και ποτέ επηρμένος.

Τον αποχαιρετάμε με ένα χαμόγελο,
όπως θα ήθελε… (καλό ταξίδι)

Ο Κώστας Βουτσάς «έφυγε» από την ζωή στις 26 Φλεβάρη 2020 σκορπώντας θλίψη σε συγγενείς, φίλους και συναδέλφους, μα και σε σ’ έναν λαό που τον αγάπησε μέσα από τις ερμηνείες του στον κινηματογράφο και το θέατρο.

Εργογραφία ^ Φιλμογραφία

10ετία 1950

·       1953    Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται        

·       1958    Η κυρά μας η μαμή      Σωτήρης

·       1959    Για την αγάπη της βοσκοπούλας         Λάμπρος

10ετία 1960

·       1960    Το αγόρι που αγαπώ   Πέτρος

·       1961    Ο σκληρός άνδρας      Πατάτας

o   Ο κατήφορος   Χαράλαμπος Γκίζας - Μπίσμπιρας

o   Η Αλίκη στο ναυτικό    ναύτης

·       1962    Οι γυναίκες θέλουν ξύλο         Ευθύμιος

o   Ο Θόδωρος και το δίκαννο      Μιχάλης

o   Νόμος 4000     Ρένος Καρανίκας

o   Μερικοί το προτιμούν κρύο... Κλεόπας

o   Η Αθήνα τη νύχτα        ο εαυτός του

o   Αστροναύτες   Πολύκαρπος

·       1963    Ο φίλος μου ο Λευτεράκης      Λευτέρης Τσαμπαρδής / Μπάμπης Ντάβος

o   Η ψεύτρα         Φίλιππας

o   Ζητείται τίμιος Παντελής

o   Ένα κορίτσι για δύο     Άρης - Αριστείδης

o   Εμείς τα μπατιράκια     Παυσανίας

·       1964    Ό,τι θέλει ο λαός          Μιστόκλης

o   Κάτι να καίει     Κλέαρχος

o   Οι κληρονόμοι             Σωτήρης Μιχαλούδης

o   Η χαρτοπαίχτρα           Λάκης Οικονομίδης

·       1965    Το πρόσωπο της ημέρας        Γρηγόρης Μαυροφρύδης

o   Τέντυ μπόι... αγάπη μου          Άρης Ματσακούλιας

o   Ραντεβού στον αέρα    Κώστας Παπαρήγας

o   Όχι,.. κύριε Τζόνσον

o   Κορίτσια για φίλημα     Κώστας Καλιακούδας

o   Ένα έξυπνο έξυπνο... μούτρο             Μάχος - Τηλέμαχος

·       1966    Ξυπόλητος πρίγκηψ    Κώστας Σωτηριάδης

·       1967    Οι θαλασσιές οι χάντρες          Κώστας Πίτουρας [16]

o   Νύχτα Γάμου   Ιάκωβος Ιορδανίδης (Τζακ)

o   Γαμπρός απ' το Λονδίνο          Κώστας Παπαδόπουλος / Τζακ Τέιλορ

·       1968    Το πιο λαμπρό μπουζούκι       Φανούρης Μπρόκολας

o   Ο ψεύτης         Κώστας και Πέτρος Τρανός, ψευτογιατρός Εμπορικού Ναυτικού

o   Μια κυρία στα μπουζούκια      Κώστας Μασούρος

o   Για ποιον χτυπά η... κουδούνα            Κώστας

o   Ο γόης             Μπάμπης Χριστογιαννακοπουλόπουλος

·       1969    Το θύμα           Μιχάλης Κουτσοπέταλος, αγελαδοτρόφος

o   Η Παριζιάνα     πελάτης ξενοδοχείου

o   Ένας άφραγκος Ωνάσης         Αγησίλαος Ωνάσης, υπάλληλος

o   Ο άνθρωπος της καρπαζιάς    Ανέστης Φάκας

o   Το ανθρωπάκι             Ευτύχιος Κοπέογλου

10ετία 1970

·       1970    Εγώ ρεζίλεψα τον Χίτλερ         Γρηγόρης Τσάβος και Υπολοχαγός Von Ruben

o   Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά   Ευλάμπιος Μαντέκας, ο δάσκαλος

·       1971    Αγάπησα μια πολυθρόνα        Γρηγόρης Καρούζος

o   Πίσω μου σ' έχω σατανά         Οδηγός αυτοκινήτου - κομπάρσος

o   Εθελοντής στον έρωτα            Θωμάς Ραΐζης

·       1972    Ο αντιφασίστας           Νικόλα Μαντζολίνι

o   Επτά χρόνια γάμου      Αλέκος Φωτίου

o   Αγάπη μου παλιόγρια Λουκάς

·       1973    Ο αισιόδοξος   Χρήστος Αντύπας

o   Είκοσι γυναίκες κι εγώ             Κώστας Φιλίππου

o   Τον αράπη κι αν τον πλένεις   Αντώνης Πικραμένος / Μοχάμεντ

o   Ένας τρελός, τρελός αεροπειρατής     Στέφανος Δρακάκης

·       1975    Ο τρομοκράτης            Κώστας Παπακώστας

o   Ένα τανκς... στο κρεβάτι μου Κώστας Παπαδήμας, ψιλικατζής

·       1979    Τζακ ο καβαλάρης       Τζακ

10ετία 1980

·       1980    Ο Κώτσος στην ΕΟΚ   Κώτσος Μπουτρούνας

o   Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι      Κώστας Κοντόπουλος - Κρόνιουμ

·       1981    Ο τελευταίος άντρας    Κοσμάς Πρίνος

o   Ο Κώτσος έξω από το ΝΑΤΟ Κώστας (Κώτσος)

·       1982    Αλλαγή και το λουρί της μάνας            Παπαρούνας, Σταύρος, Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος, κυρία Δόμενα

·       1983    Σερίφης ο μηχανοφάγος          Γρηγόρης

o   Η δημοκρατία του νέφους

·       1984    Ο έρωτας του Οδυσσέα          Οδυσσέας

·       1985    Τα τούβλα        Κώστας / Κώτσος / Μπίνας

·       1986    Οι Πόντιοι        Κωστίκας Παναΐδης

o   Είναι γάτα ο γιατρός    Τάσος Χατζηκώστας, γιατρός

o   Αγάπησα έναν Πόντιο Κωστίκας Παναΐδης / γιαγιά

o   Ο ιππότης της λακκούβας       Μιχάλης Ανοιχτομάτης

·       1987    Ο δίγαμος        Ανδρέας Δρακόπουλος

o   120 ντεσιμπέλ στο πάρκο με μια μυγοπαγίδα

o   Πολυεθνικός γαμπρός             Οδυσσέας Ιθακήσιος

·       1989    Γρίπη, αγάπη μου        Γεράσιμος

10ετία 1990

·       1990    Γαμπρός με το ζόρι     Χάρης Πρίντζος

o   Η κόκκινη μαργαρίτα   Αλέκος

·       1996    Προς την ελευθερία

·       1999    Κάθε Σάββατο Θανάσης Πάλλας

10ετία 2000

·       2002    Γύρω-γύρω όλοι         

·       2007    Γυναικείες συνωμοσίες            Γιώργος, παππούς

·       2008    Bank bang       Ερμόλαος Οικονόμου

o   Ο γιος του Τσάρλυ      Big John

·       2009    Η νήσος           παππούς Αποστόλης

o   Ο διαχειριστής             κύριος Ισίδωρος

·       10ετία 2010

·       2010    Ρόδα, τσάντα και κοπάνα 5     Πιτ Παράς, λυκειάρχης 

·       2011    Η νήσος 2        παππούς Αποστόλης

o   Πόντιοι νέαν γενεάν     Κωστίκας Παναΐδης

·       2012    Λάρισα Εμπιστευτικό

·       2013    Ακάλυπτος      Σουλτάνος

·       2014    Πέμπτη & 12   

·       2017    Σμύρνη μου αγαπημένη         

·       2018    Μαγικό Δέρμα

Βιντεοταινίες

·       1985    Ο ιππότης της λακκούβας

·       1986    Ο μαφιόζος

o   Ο τρελοξενύχτης

o   Είναι γάτα ο γιατρός

o   Αρέσω και κυκλοφορώ

o   Στους κερατάδες λέμε ναι

·       1987    Πολυεθνικός γαμπρός

o   Ο μαφιόζος

o   Ο κουρδιστός εραστής

·       1988    I love θρανίο

o   Κίμων ο νεόπλουτος

o   Ανδρέα ας πρόσεχες

o   Ανύπαντρος πατέρας

o   Διακοπές του κερατά

o   Ο άνδρας της χρονιάς

o   Καλοκαιρινός εραστής

o   Φωτιά στα μπατζάκια μου

o   Παντρέψτε με κι ας κλαίω

o   Η ζωή αρχίζει στα σαράντα

o   Φάγατε, λιανήσατε, τελειώσατε

o   Πως την λεν τη βαζελίνη τουρκικά

o   Γλυκιά μου Κούτση από το Χαλκούτσι

·       1989    Γρίπη αγάπη μου

o   Ο ερωτιάρης γάτος

o   Ένα αγκάθι στο θρανίο μου

o   Ο υπαλληλάκος πάει στον παράδεισο

·       1990    Γαμπρός με το ζόρι

Τηλεοπτικές Σειρές

·       1973    Βαριετέ            ΥΕΝΕΔ                       

·       1973-1975       Ο Ονειροπαρμένος      Κωστάκης Βουτσάς     Πρωταγωνιστικός Ρόλος

·       1975-1976       Ο άνθρωπός μας

·       1979-1980       Το ημερολόγιο ενός θυρωρού             Βαγγέλης Γαρίδας

·       1980    Η μεγάλη παρέλαση    ΕΡΤ                

·       1985-1986       Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του       ΕΡΤ2   Ανδροκλής Καρπερός        Πρωταγωνιστικός Ρόλος

·       1986-1987       Ο έρωτας του Οδυσσέα          ΕΡΤ1   Οδυσσέας

·       1987    Κρουαζιέρα στον παράδεισο              

·       1988-1989       Μια βόλτα στο φεγγάρι            ΕΤ2     Κώστας             Πρωταγωνιστικός Ρόλος

·       1990    Ιστορίες χωρίς δάκρυα            ΑΝΤ1              

·       1991-1992       Μπαμπάς και φιλαράκος         Πολύκαρπος    Πρωταγωνιστικός Ρόλος

·       1993-1994       Οι χλιδάτοι       ΕΤ1     πατριάρχης

·       Μια υπέροχη ζωή        MEGA Τορτελίνης

·       2000-2001       Για μια θέση στον ήλιο                         30 επεισόδια

·       2001-2002       Η Φωνή           ΕΤ1                 Πρωταγωνιστικός Ρόλος

·       2003-2004       Αμαρτίες Γονέων         MEGA Πάρης Κουλιανός

·       2004    Όλα στην Ταράτσα      ALPHA            Άγιος Βασίλης             Επεισόδιο: "Τελείωσαν τα θαύματα"

·       2006    Το Κόκκινο Δωμάτιο    MEGA Ευάγγελος Κροκάν      Επεισόδιο: "Το Διαμάντι του Έρωτα"

·       2006-2007       Τυφλόμυγα      ALPHA            Μέντης            Πρωταγωνιστικός Ρόλος

·       2007    Γιούγκερμαν    ΑΝΤ1   Στρατής Σκλαβογιάννης          1 επεισόδιο

·       2008    Άγρια Παιδιά    MEGA Κωνσταντίνος Τσαβούς           Επεισόδιο: "Ο τρόπος των μικρών"

·       2009    Επτά Θανάσιμες Πεθερές        Αρίστος           Επεισόδιο: "Η Νεοδημοκράτισσα Πεθερά"

·       Εργαζόμενη Γυναίκα   ΑΝΤ1   Κώστας Τριανταφύλλου          Επεισόδιο: "Η Αεροσυνοδός"

·       2010    Η Πολυκατοικία           MEGA Κώτσος Παπακαραμήτρος      2 επεισόδια

·       2012-2013       Άσπρα Μπαλόνια        SIGMA            Παππούς Ανδρέας             quest star

·       2012-2014       Με τα παντελόνια κάτω           MEGA Κώστας Χαλκιάς

·       2017    Το σόι σου       ALPHA            Μάριος            Επεισόδιο: "Έρχεται ο Παππούς... Στοπ"

·       2018    Δέκα Μικροί Μήτσοι    ΑΝΤ1               4 επεισόδια

Θεατρικές παραστάσεις

·       1969          Αγάπη μου παλιόγρια

o   Ο Στρατής παραστράτησε

·       1989          Για ψήφου πήδημα

o   Τρελλάντα... Λαμπάντα

·       1990          Πίσω μου σ' έχω... κόρη μου

·       1995          Πρόσεχε την ντουλάπα

·       1996          Αιγαίο... Βαγκέο

·       1998          Ότι πείτε υπουργέ μου

o   Σφήκες

o   Ο Αρχοντοχωριάτης

o   Με τη γυναίκα του φίλου μου

·       1999          Ευρώ... ομελέτα κι έρχεται ΝΑΤΟ

·       2000          Η Σαλώμη φιλούσε υπέροχα

o   Με τη γυναίκα του φίλου μου

o   Σημ...ηττηθήκαμε

·       2001          Εδώ γίνεται της Σοφοκλέους

o   Η παπουτσωμένη Ντόρα

o   Το μαντολίνο του ναυαγού Σημίτη

·       2002          Ο παπάς και το λιβάνι, το Σημίτη θα τρελάνει

·       2003          Πολιτική κουζίνα

·       2006          Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή

·       2008          Νου Δου Fun Park

·       2012-13     Ο παππούς έχει πίεση

·       2013          SUGAR - Μερικοί το προτιμούν καυτό

o   Ένα Παιδί Μετράει τα Άστρα

·       2014-15     Σμύρνη μου αγαπημένη

·       2016          Το μήλο

·       2017          Ζωή και κότα με χαβίτς και κορκοτά

·       2018          Πανικός στο Υπουργείο

·       2018-19     Χτυποκάρδια στο Θρανίο

·       2019-20     Η Σταχτοπούτα