Κομσομόλ | ΕΣΣΔ _Και χιόνια κι αγέρας κι αστέρια τη νύχτα, αλλά εμένα καρδιά μου μέλημα μόνο ένα: Η πατρίδα θα τα βγάλει πέρα;

Το χιόνι, από την ίδια τη φύση του έχει εμπνεύσει κάθε λογής καλλιτέχνες. Ανάλογα με τη χώρα τις παραδόσεις και τα βιώματα των λαών, το θέμα διαφέρει. Άλλο να ζεις στην Αθήνα που και μόνο το όνομα παραπέμπει σε γνωστές σκηνές απείρου κάλλους με το αστικό κράτος “πολιτικής προστασίας” Μητσο_Τσίπρα_&_Σια σε όλο το μεγαλείο του και άλλο στις Άνδεις, στο Μεξικό, στην Αφρική.

Άλλο στις στέπες της ΕΣΣΔ τον καιρό του πατριωτικού πολέμου, κι άλλο στην καπιταλιστική Ρωσία όπου κάποιοι Βαλερί _ οδοκαθαριστές της Μόσχας βλέπουν την "χιονονιφάδα" της άνοιξης να ξεπροβάλλει από το λιωμένο χιόνι λέγοντας: “Είναι η εποχή τους τώρα” … γι' αυτό τους λέμε έτσι”.
(σσ. Καθώς έρχεται η άνοιξη και το χιόνι λιώνει στην πρωτεύουσα της Ρωσίας, ειδικές υπηρεσίες αναλαμβάνουν το μακάβριο έργο να συλλέξουν τους χιλιάδες ανώνυμους άστεγους, τις πόρνες, τους μεθυσμένους και τους μετανάστες που ξεθάβονται νεκροί κάθε χρόνο από τους παγωμένους δρόμους και τα πάρκα της Μόσχας).

Καπιταλιστική Ρωσία
21ος αιώνας

Όσο θα μπορώ να περπατώ | Όσο μπορώ να βλέπω
Όσο μπορώ να αναπνέω | θα βαδίζω μπροστά!

Ήταν το μακρινό 1958, περίοδος μεγάλων οικονομικών και πολιτικών ανακατατάξεων στην κραταιά ακόμη ΕΣΣΔ, με την «αποσταλινοποίηση» στο φόρτε της

Ο κινηματογράφος διαγράφοντας την δική του ιστορική πορεία, βρισκόταν στα γυρίσματα της ταινίας του Fyodor Filippov “По ту сторону” -"στην άλλη όχθη" και ζητήθηκε από τη –γεννημένη στο Στάλινγκραντ _ ήδη Βόλγογκραντ, συνθέτρια Alexandra Pakhmutova και τον ποιητή-στιχουργό Lev Oshanin να ασχοληθούν με τη μουσική επένδυση
Το σενάριο ήταν βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βίκτορα Κιν (Ви́ктор Па́влович Кин) και μιλούσε για τους αγώνες και τις δυσκολίες της Σοβιετικής Κομουνιστικής Νεολαίας της θρυλικής Κομσομόλ κατά τη 10ετία του '20

Έτσι βγήκε το τραγούδι “Песня о тревожной молодости” (η ανήσυχη γενιά).  Εκτός από αυτό, η Pakhmutova έγραψε άλλα τέσσερα τραγούδια για την ταινία βασισμένα σε ποιήματα του Oshanin και σε πολλά συμφωνικά κομμάτια.
Το τραγούδι έγινε ανεπίσημος ύμνος του Υπουργείου Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης της Ρωσίας το 1994 .

Η ιστορία

— Alexandra Pakhmutova
“Στη μουσική του τραγουδιού ακούγονται οι απαντήσεις των αρχαίων χρόνων. Ήθελα να γράψω τις λέξεις με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδυάζουν τους δρόμους του Εμφυλίου, τη διαδρομή των πρώτων πενταετών σχεδίων, την ηρωική πορεία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου και έτσι, βαδίζοντας στο παρελθόν, θα φτάναμε στο σήμερα, θα ήταν τα λόγια της σημερινής Κομσομόλ, της σημερινής νεολαίας μας …

—Ποιητής Λεβ Οσάνιν (σημείο γραφής της ποιότητας του σοβιετικού σινεμά)
Όπως θυμάται η Alexandra, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας, έφερα τους στίχους για το τραγούδι. Τότε μου έδειξε την τελειωμένη μουσική για την ταινία. Δύσκολα βρίσκονταν λέξεις να ταιριάζουν με τη μουσική _πέντε πρώτες ανεπιτυχείς προσπάθειες και φτου απ’ την αρχή χωρίς κοινότυπα και να! …η 17^η δοκιμή τα κατάφερε.

Αναλύοντας τα μουσικά χαρακτηριστικά της σύνθεσης, η Ekaterina Dobrynina, ερευνήτρια του έργου της Pakhmutova, βρίσκει ομοιότητες με το αστικό λυρικό τραγούδι Там вдали, за рекой (Εκεί, πέρα ​​από το ποτάμι _βλ. στο τέλος του σημειώματος), δημοφιλές στη δεκαετία του '20. Σύμφωνα με τα λόγια του Σοβιετικού συνθέτη Ντμίτρι Καμπαλέφσκι, “Το τραγούδι της ανήσυχης γενιάς” σχεδιάζει “ένα είδος συλλογικού πορτρέτου της νεολαίας μας, τα καλύτερα χαρακτηριστικά του πολίτη της ΕΣΣΔ, ένα πορτρέτο ζωγραφικής με σαγηνευτικά, ρομαντικά χρώματα”.

Ο Ρώσος ποιητής Γιούρι Κουμπλανόβσκι θυμήθηκε ότι τη νύχτα της 4^ης Οκτωβρίου 1993, “φωτιές έκαιγαν κοντά στο Σώμα των Σοβιέτ και στο φως της φλόγας τους κάποιος τραγούδησε σοβιετικά τραγούδια –μαζί και το χιονιού κι άνεμου και νυχτερινή πτήση των αστεριών”

Το 2014 –στα πλαίσια της εκμετάλλευσης του ονόματος και των αγώνων της ΕΣΣΔ από την καπιταλιστική Ρωσία παρουσιάστηκε ως κεντρικό μοτίβο στην στρατιωτική πορεία κατά την Παρέλαση της Νίκης στην Κόκκινη Πλατεία.

Στον κινηματογράφο τέλος, υπάρχουν πάνω από 10 σύγχρονες ταινίες

Το τραγούδι της “ανήσυχης” (κόκκινης) νεολαίας

Η ανησυχία μας απλή.
Το μέλημά μας είναι:
Η πατρίδα θα ζήσει;
Και δεν υπάρχουν άλλες ανησυχίες!

Και χιόνι και αέρας
Και η νυχτερινή πτήση των αστεριών.
εμένα καρδιά μου

Αφήστε μας !!
Όλα μας απειλούν με καταστροφή
Αλλά η φιλία μου η αγάπη μου
Θα πεθάνει μόνο μαζί σου.

Όσο θα μπορώ να περπατώ
Όσο μπορώ να βλέπω
Όσο μπορώ να αναπνέω
θα βαδίζω μπροστά!

Και όπως στη ζωή όλων,
Αγάπη θα συναντήσεις μια φορά,
Μαζί σου, όπως είσαι, γενναία
Θα περάσει μέσα από την καταιγίδα.

Μη νομίζετε ότι όλα έχουν τραγουδηθεί
Ότι οι καταιγίδες έσβησαν.
Ετοιμαστείτε για έναν μεγάλο στόχο
Και η δόξα θα μας βρει!

Και χιόνι και αέρας
Και η νυχτερινή αστεροβροχή…
εμένα καρδιά μου…
(κι η απόσταση μικραίνει).
        1958

Η συνθέτρια Alexandra N. Pakhmutova γεννήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 1929 κοντά στο Στάλινγκραντ, της Σοβιετική Ένωσης. Άρχισε να παίζει πιάνο και να συνθέτει μουσική από μικρή ηλικία. Αν και ο 2ος   Παγκόσμιος διέκοψε τις σπουδές της, μετακόμισε στη Μόσχα, όπου έγινε δεκτή στην κεντρική μουσική σχολή του Ωδείου της Μόσχας - το εκπαιδευτικό ίδρυμα που χάρισε στον κόσμο καταξιωμένους μουσικούς. Το 1953, αποφοίτησε και το 1956 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό με επικεφαλής τον εξαιρετικό συνθέτη Vissarion Shebalin.

Έχει αφιερώσει την επαγγελματική της σταδιοδρομία σε διαφορετικά είδη. Έχει συνθέσει κομμάτια για τη συμφωνική ορχήστρα, μπαλέτα, μουσική για παιδιά (καντάτες, κομμάτια χορωδίας και πολλά τραγούδια) καθώς και μουσική για διάφορες ταινίες. Ο συνολικός αριθμός τους ξεπερνά τα τετρακόσια, συμπεριλαμβανομένου του Good-Bye Moscow (το αντίο των Αγώνων της 22ης Ολυμπιάδας στη Μόσχα, 1980). Η τέχνη της έγινε ανείπωτο μέρος της σοβιετικής και ρωσικής ιστορίας. Έχει λάβει πολλά βραβεία και διετέλεσε Γραμματέας της Ένωσης Συνθετών (ΕΣΣΔ και Ρωσικής) για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ το όνομά της δόθηκε στον πλανήτη # 1889, ο οποίος καταγράφηκε επίσημα στο Σινσινάτι των ΗΠΑ.

 

Στίχοι του τραγουδιού "Εκεί, πολύ πέρα απ΄το ποτάμι"

Εκεί, πέρα ​​από το ποτάμι,
φώτα ανάψαν,
Στον καθαρό ουρανό,
η αυγή κάηκε,

Εκατό νεαροί μαχητές
Από τα στρατεύματα του Μπουντιονόφσκ
στην αναγνώριση
Στα χωράφια κάλπασαν.

Οδηγούσαν για πολλή ώρα
Στη σιωπή της νύχτας Στην
πλατιά
ουκρανική στέπα,
Ξαφνικά στο βάθος, δίπλα στο ποτάμι
έλαμψαν οι Μπαγιονέτες –

Φάνηκαν οι αλυσίδες
της Λευκής Φρουράς .
Ξαφνικά, στο βάθος, δίπλα στο ποτάμι , έλαμψαν ξιφολόγχες -
Αυτές είναι οι αλυσίδες της Λευκής Φρουράς .

Και άφοβα το απόσπασμα καβάλησε εναντίον του εχθρού,
Αιματηρή μάχη ακολούθησε,
Και ο νεαρός κόκκινος αγωνιστής
τα έδωσε όλα…

Τα παραπάνω, λίγο-πολύ άγνωστα, σε αντίθεση με το “Tombe la neige” (1963) του Ιταλο_Βέλγου (Salvatore) Adamo, που έχει κάνει το γύρο του κόσμου στην Ιταλία ως "Cade la neve", Γερμανία "Grau zieht der Nebel", Ισπανία "Cae la nieve" …Ιαπωνία "Yuki ga Furu" (雪が降る), ΕΣΣΔ Идёт снег, Πορτογαλία & Βραζιλία "Cai a neve", Αζερμπαιτζάν "Gar yaqir", Τουρκία "Her yerde kar var" …Βιετνάμ "Tuyết rơi" Αλβανία Bie Dëborë κλπ. κλπ

Το χιόνι πέφτει
Δεν θα έρθεις απόψε
Το χιόνι πέφτει
Και η καρδιά μου ντύνεται στα μαύρα

Αυτή η μεταξένια πομπή
Όλη με λευκά δάκρυα

Το πουλί στο κλαδί
Κλάψε το ξόρκι
Δεν θα έρθεις απόψε
με κάνει να κλαίω η απελπισία μου

Αλλά το χιόνι πέφτει
Απαθής βόλτα
Το χιόνι πέφτει

Δεν θα έρθεις απόψε
Το χιόνι πέφτει
Όλα είναι λευκά από την απελπισία
θλιβερή βεβαιότητα

Το κρύο και η απουσία
Αυτή η απεχθής σιωπή
λευκή μοναξιά
Δεν θα έρθεις απόψε
…

Αλλά το χιόνι πέφτει
Απαθής βόλτα
Αλλά το χιόνι πέφτει