Εκατοντάδες Χιλιάδες Γάλλοι στους δρόμους _πάνω από 150 πορείες σε “μέτωπο” κατά της ακροδεξιάς ... με παραμύθια στο βάθος του μυαλού χωρίς αίσιο τέλος

·       Λαοθάλασσα κατά του φασιστικού μορφώματος - Μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε Παρίσι, Μασσαλία Τουλούζη, Λιόν, Λιλ …παντού ακόμη και σε χωριά

·       Δεκάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της ανόδου του Εθνικού Συναγερμού (RN) στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής.

·       Η αστυνομία ανέφερε πως πάνω από 350.000 _πάνω από 650 000 κατά την CGT, συμμετείχαν σε πορείες ενώ 21.000 αστυνομικοί έχουν κινητοποιηθεί αφότου συνδικάτα, φοιτητικές οργανώσεις και οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάλεσαν σε συλλαλητήρια κατά του αντιμεταναστευτικού, ευρωσκεπτικιστικού RN πριν από τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία.

Το «μέτωπο» κατά της ανόδου της ακροδεξιάς
🤔  __ και άλλα παραμύθια χωρίς αίσιο τέλος __

Όσα γράφονται, όσα λέγονται και όσα εννοούνται - πόσο μάλλον αυτά που γίνονται πίσω από «κλειστές πόρτες» - τις τελευταίες μέρες σχετικά με την «ανάγκη συσπείρωσης των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων ώστε να σταματήσει η επέλαση της ακροδεξιάς», είναι εξόχως αποκαλυπτικά.

Με επίκεντρο τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία και με αφορμή την ανακοίνωση πρόωρων εκλογών από τον Μακρόν - λόγω της «πρωτιάς» του κόμματος Λεπέν στις πρόσφατες εκλογές - έχει σημασία να καταγραφούν ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία και τοποθετήσεις για το τι πραγματικά είναι αυτά τα διάφορα «μέτωπα» που κάθε τόσο στήνονται, κυρίως στη Γαλλία, και για το αν τελικά εμπόδισαν τη λεγόμενη «άνοδο της ακροδεξιάς».

🤔  Τι γίνεται, λοιπόν,
αυτήν την περίοδο στη Γαλλία;

Για ακόμα μια φορά δημιουργήθηκε «προοδευτικός πόλος» ώστε να αποτραπεί η νίκη της Λεπέν στις επερχόμενες, πρόωρες, βουλευτικές εκλογές. Από όσα γράφονται, χωρίς να έχουν καταλήξει τα παζάρια, θα αποτελείται από το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και την «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν. Θυμίζουμε ότι και στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές είχε συγκροτηθεί ανάλογη «αντι-ακροδεξιά» συμμαχία, το NUPES, με τη συμμετοχή των ίδιων κομμάτων.

Ο επικεφαλής του πάλαι ποτέ κραταιού Γκολικού κόμματος, Ερίκ Σιοτί, δήλωσε ουσιαστικά ότι πρέπει να συμμαχήσει το κόμμα του με την Λεπέν, αφού «τα ίδια λέμε». Η δήλωσή του αυτή καταδικάστηκε από μέρος στελεχών του συγκεκριμένου κόμματος.

Ο Πρόεδρος Μακρόν, επίσης, έχει κάνει την εξής - τουλάχιστον «διφορούμενη» - δήλωση, ότι «τείνει το χέρι σε όσους είναι έτοιμοι να έρθουν να κυβερνήσουν στην κατεύθυνση ενός φιλόδοξου ριζοσπαστισμού». Ενώ, παράλληλα, γράφτηκε πως ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι το κόμμα του Μακρόν πιθανόν δεν θα κατεβάσει υποψηφίους στις περιφέρειες (στη Γαλλία όλες οι περιφέρειες είναι μονοεδρικές), όπου θα υπάρχουν υποψήφιοι από το «δημοκρατικό τόξο».

Τέλος, διάφοροι «πολιτικοί αναλυτές» γράφουν ότι η κίνηση του Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές γίνεται, το πιθανότερο, για να «εκθέσει» την Λεπέν σε κυβερνητικές ευθύνες, προκειμένου «να αφήσει πίσω τον λαϊκισμό της» ή/και για «να ανοίξει δρόμους συνεργασίας με την Αριστερά».

💥  Τι «δείχνουν» τα παραπάνω
με βάση την πρόσφατη και παλαιότερη πείρα;

·         Πρώτον, ότι κάθε τέτοιο «προοδευτικό μέτωπο», που συγκροτείται από βαθιά συστημικές δυνάμεις, οι οποίες προωθούν επί της ουσίας όλη την αντιδραστική ατζέντα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των αναδιαρθρώσεων της ΕΕ, υπερασπίζεται το καπιταλιστικό σύστημα και τους θεσμούς του και δεν μπορεί παρά να εκφυλίζεται συνεχώς και να αντιδραστικοποιείται και το ίδιο.

·         Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ιστορικά πολλές φορές ότι η βαθιά «συστημική» πολιτική που ακολουθούν οι λεγόμενες «προοδευτικές» και «αριστερές» δυνάμεις, οδηγεί εργατικές - λαϊκές μάζες στην απογοήτευση και τις καθιστά ευάλωτες στην ψευδεπίγραφη «αντισυστημική» ρητορεία ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο όχι μόνο αυτά τα «μέτωπα» δεν μπορούν να αποτελέσουν «αντίπαλο δέος» στη λεγόμενη ακροδεξιά, αλλά την αξιοποιούν και ως μπαμπούλα για να δικαιώσουν τις αντιδραστικές και αντιλαϊκές πολιτικές τους, ενώ καθόλου δεν εμποδίζουν την εκλογική άνοδό της.

Για του λόγου το αληθές
αξίζει να σημειώσουμε τα εξής:

·         Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έστω σαν σενάριο, καταγράφεται ότι ο Μακρόν θα «διευκολύνει» το να βρεθούν αντιμέτωποι η Λεπέν με τον «προοδευτικό πόλο». Με άλλα λόγια, ο Μακρόν, που έφτασε μέχρι το σημείο να παρακάμπτει το Κοινοβούλιο, για να περάσει το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, εντάσσεται κι αυτός στους αντιπάλους της ακροδεξιάς. Είναι ο ίδιος Μακρόν που ψήφισε μαζί με την Λεπέν το νέο νομοσχέδιο για τη μετανάστευση στη Γαλλία!

·         Ο υπερ-προβεβλημένος και στη χώρα μας νέος «ηγέτης» του πάλαι ποτέ κραταιού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ραφαέλ Γκλικσμάν, ασκεί κριτική στον Μακρόν ότι δεν στέλνει αρκετά όπλα στο μακελειό της Ουκρανίας! Με αυτόν τον «πολεμοκάπηλο» για μπροστάρη θα τσακίσουν την ακροδεξιά;

• Τα «προοδευτικά» μέτωπα που στήνονται στη Γαλλία εναντίον αρχικά του πατέρα και σήμερα της Λεπέν - ιδιαίτερα σε δεύτερους γύρους διαφόρων εκλογών - έχουν ιστορία 30 χρόνων και βάλε. Πέραν του ότι έγιναν πλυντήριο για τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν π.χ. ο Σιράκ, ο Σαρκοζί, ο Ολάντ, ο Μακρόν κ.ά., τελικά ωφέλησαν ή ζημίωσαν την Λεπέν; Ρητορικό το ερώτημα, γιατί τα αποτελέσματα είναι οφθαλμοφανή.

💥  Δεύτερον, για ακόμα μια φορά ξεσκεπάζεται ο «ψευτο-αντισυστημικός» χαρακτήρας των λεγόμενων ακροδεξιών δυνάμεων. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό αυτό που λένε οι ίδιοι πολιτικοί παράγοντες, που κατά τ' άλλα τούς αποκαλούν... «απειλή». Λένε δηλαδή ότι όταν βρεθούν στην εξουσία οι ακροδεξιοί, θα κάνουν τα ίδια με αυτούς, καθώς η διαχείριση του συστήματος και οι στρατηγικές επιλογές της γαλλικής αστικής τάξης μπορεί να ανέχονται και καμιά προεκλογική παραφωνία, αλλά τα κυβερνητικά πόστα απαιτούν τον «ρεαλισμό» που επιβάλλουν τα άμεσα συμφέροντα των ομίλων.

Δεν πρόκειται άλλωστε να διανύσουν και καμιά τεράστια απόσταση αυτές οι δυνάμεις, που από τη φύση τους είναι δυνάμεις του συστήματος και του κεφαλαίου. Η διακυβέρνηση Μελόνι στην Ιταλία είναι το πιο άμεσο παράδειγμα.

💥 Τρίτον, στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν και μια πιο τραγελαφική νότα. Ποιοι αλήθεια καλούν σε συγκρότηση τέτοιων «μετώπων» για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς; Το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ, που πρωτοστάτησε στη συγκυβέρνηση με τον - μέχρι τότε - περιθωριακό, ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη; Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, επίσης των μνημονίων και της στρατηγικής συμμαχίας με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου; Ελεος πια! Και δεν αναφερόμαστε καν στη ΝΔ! Στελέχη της ήταν ο Βελόπουλος, η Λατινοπούλου και άλλοι ακροδεξιοί αστέρες.

Ήταν και είναι ΟΛΟΙ τους συνδιαμορφωτές και υποστηρικτές τού «δεν υπάρχει εναλλακτική» πέρα από τη «ρεαλιστική» διαχείριση του βάρβαρου συστήματος. Ηταν και είναι ΟΛΟΙ τους υποστηρικτές της αστικής «δημοκρατίας και ελευθερίας», που προωθεί κάθε αντιδραστικό και ανορθολογικό σχέδιο, περιθωριοποιεί τους εργαζόμενους και τον λαό από τη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή, τοποθετώντας τον σε ρόλο παθητικού χειροκροτητή - ψηφοφόρου «σωτήρων», πάντα στη λογική του «μικρότερου κακού» που συνεχώς φέρνει το μεγαλύτερο.

Στην Ελλάδα, όμως, υπάρχει το ΚΚΕ. Υπάρχει μαχητικό εργατικό - λαϊκό κίνημα με διάθεση σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική και ό,τι αντιδραστικό αυτή γεννά. Και αυτός είναι λόγος να ελπίζουμε κοιτώντας και τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες αποφασισμένοι κομμουνιστές και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που δεν τα βάφουν μαύρα και δεν θα μείνουν «κλεισμένοι στο σπίτι τους». Θα αποκαλύπτουν το σάπιο αντιδραστικό και φιλοπόλεμο μπλοκ αστικών πολιτικών δυνάμεων που παρουσιάζονται ως «προοδευτικές». Θα αποκαλύπτουν και θα ξεσκεπάζουν και τους «φιλειρηνιστές» συστημικούς τύπου Βελόπουλου, που υποστηρίζουν τον «φιλειρηνιστή» Τραμπ, ο οποίος είναι υπέρ της σφαγής της Παλαιστίνης, την κάθε Λατινοπούλου, μιμήτρια της «παραδοσιακής γυναίκας Μελόνι», που έχει γίνει υπόδειγμα πολιτικής για την ίδια την ΕΕ.

Κυρίως, εδώ υπάρχει ΚΚΕ που δίνει όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση. Που εμπνέεται από τους μεγαλειώδεις αγώνες των λαών της Ευρώπης και πρωτοστατεί για τον συντονισμό τους. Που δίνει μάχες για την ισχυροποίησή του, για τον απεγκλωβισμό εργατικών - λαϊκών δυνάμεων από τα αστικά κόμματα κάθε εκδοχής. Που προβάλλει ότι ο καπιταλισμός - και όλα τα αντιδραστικά και αποκρουστικά «προϊόντα» του - δεν είναι το τέλος της Ιστορίας, ότι ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση στον 21ο αιώνα.

Συνεργασία με την Λεπέν προκρίνει ο επικεφαλής των «Ρεπουμπλικάνων»

Καλά κρατούν οι έντονες διεργασίες στα επιτελεία των γαλλικών αστικών κομμάτων μετά την επικράτηση της ακροδεξιάς «Εθνικής Συσπείρωσης» (RN) της Μαρίν Λεπέν και τη συντριπτική ήττα του «φιλελεύθερου» Μακρόν. Υπέρ «μιας συμμαχίας με την RN και όλους εκείνους που προσδιορίζονται από τις αξίες της δεξιάς» τάχθηκε χτες ο επικεφαλής του κόμματος που χαρακτηρίζεται η «κεντροδεξιά» στη Γαλλία, των «Ρεπουμπλικάνων» (LR), Ερίκ Σιοτί, ο οποίος ενόψει των πρόωρων βουλευτικών εκλογών (30 Ιούνη) μίλησε για την «ανάγκη να υπηρετήσουμε τη χώρα, που κινδυνεύει».

Μιλώντας στο δίκτυο TF1, ο Σιοτί είπε ότι «με την RN λέμε τα ίδια πράγματα, άρα ας σταματήσουμε να κάνουμε μια φανταστική αντιπολίτευση», για να προσθέσει πως «πρέπει να δημιουργηθεί μια δύναμη η οποία θα αντιταχθεί στην ανικανότητα του μακρονισμού και σε συνεργασίες παρά φύση», όπως αυτές που εξετάζονται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Επέμεινε ότι αυτή η θέση εκφράζει μεγάλο μέρος των μελών και οπαδών των «Ρεπουμπλικάνων», αναφέροντας ότι LR και RN «λέμε το ίδιο πράγμα» για το «χάος με τη μετανάστευση», για να καταλήξει πως «σήμερα οι LR είναι πολύ αδύναμοι» και χρειάζεται «ένα σχήμα να υψωθεί για να βρεθεί αντιμέτωπο με την ανικανότητα του μακρονισμού».

Στις δηλώσεις του Σιοτί αντέδρασαν μια σειρά στελέχη του κόμματός του, όπως ο σημερινός πρόεδρος της γαλλικής Γερουσίας, Ζεραρ Λαρσέρ, ο οποίος προέρχεται από τους LR. Τον κάλεσε ευθέως σε παραίτηση, ενώ και ο επικεφαλής της ομάδας των γερουσιαστών των LR, Μπρουνό Ρεταγιό, διαφώνησε έντονα, υποστηρίζοντας ότι η RN δεν είναι «αυτή που μπορεί να επαναφέρει σε σωστό δρόμο τη Γαλλία, απέχει πολύ από αυτό», επειδή «η δημαγωγία δεν οδήγησε ποτέ μια χώρα». Νωρίτερα είχε δοθεί στη δημοσιότητα κείμενο όλων των μελών της Γερουσίας που ανήκουν στους LR, με το οποίο τάχθηκαν «ομόφωνα» υπέρ της διατήρησης «της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας» των LR «έναντι και του στρατοπέδου των μακρονιστών και του στρατοπέδου των λεπενιστών».

Διαφορετική ήταν η γνώμη του επικεφαλής της οργάνωσης Νεολαίας των LR, Γκιλέμ Καραγιόν, ο οποίος, χαιρετίζοντας τις δηλώσεις Σιοτί, είπε ότι «με χιλιάδες υποστηρικτές των LR επιλέγουμε το θάρρος και την κοινή λογική».

Από τη πλευρά της η Μαρίν Λεπέν, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της RN, χαιρέτισε τη «θαρραλέα επιλογή» και το «αίσθημα ευθύνης» του Σιοτί. Ο δε πρόεδρος της RN, Ζορντάν Μπαρντελά, είπε ότι ο πρόεδρος των LR «επιλέγει τα συμφέροντα των Γάλλων πριν από αυτά των κομμάτων μας» και κάλεσε «να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αποκαταστήσουμε την εξουσία και την τάξη, και να στηρίξουμε την αγοραστική δύναμη των Γάλλων».

Διεργασίες όμως «τρέχουν» και στο πεδίο της σοσιαλδημοκρατίας, μετά την προχτεσινή σύσκεψη που έγινε με εκπροσώπους από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), τους Οικολόγους, την οπορτουνιστική «Ανυπότακτη Γαλλία» και το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας, όπου κατέληξαν να διαπραγματευτούν σχήμα συνεργασίας και σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές, όπως είχε γίνει και το 2022.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο Πρόεδρος της χώρας, Εμανουέλ Μακρόν, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα απέκλεισε το ενδεχόμενο να παραιτηθεί, ακόμα κι αν το ζητήσει η επόμενη κυβέρνηση, λέγοντας ότι «δεν είναι η RN αυτή που ορίζει το Σύνταγμα» και ότι «οι θεσμοί είναι ξεκάθαροι, η θέση του Προέδρου επίσης, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα».

Να σημειωθεί ότι μετά τις ευρωεκλογές, που σηματοδότησαν και νέα μεγάλη υποχώρηση του γαλλικού κυβερνητικού συνασπισμού, η RN είναι το κόμμα με τη μεγαλύτερη ευρωκοινοβουλευτική δύναμη στην Ευρώπη, έχοντας συνολικά 30 ευρωβουλευτές.

Πάνω από 100 χιλιάδες
στους δρόμους του Παρισιού

Στο Παρίσι, έως 100.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους για μια πορεία που ξεκίνησε το μεσημέρι του Σαββάτου (15:00, ώρα Ελλάδας) από την Πλας ντε λα Ρεπουμπλίκ, στα ανατολικά, και θα καταλήξει μέσω της πλατείας της Βαστίλης στη Νασιόν.

Με πλακάτ κατά των ρατσιστών - νεοναζί η νεολαία της Γαλλίας στους δρόμους του Παρισιού, με αφορμή την άνοδο του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού (RN) στις πρόσφατες ευρωεκλογές

Δεν έλειψαν και τα επεισόδια με αστυνομικούς, χωρίς ωστόσο να έχουν αναφερθεί μέχρι στιγμής τραυματίες _
Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε τη διεξαγωγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών, που θα διεξαχθούν σε δύο γύρους στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου, αφότου η κεντρώα συμμαχία του κατατροπώθηκε από τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό (RN) στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.

Μία πρώτη σειρά δημοσκοπήσεων δείχνει πως ο RN μπορεί να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές και να είναι σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών αλλά και οργανωμένοι σε συνδικάτα και πολιτικές νεολαίες διαδήλωσαν μαζικά στο Παρίσι κατά της ανόδου της ακροδεξιάς.

·       Δημοσκόπηση του περιοδικού Point που δημοσιοποιήθηκε προχθές, Παρασκευή, προβλέπει πως ο RN θα έρθει πρώτος στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών με ποσοστό 29,5% των ψήφων, σε μικρή απόσταση από έναν συνασπισμό αριστερών κομμάτων που αποκαλείται Λαϊκό Μέτωπο και συγκεντρώνει το 28,5%.

·       Το «κεντρώο» στρατόπεδο του Μακρόν συγκεντρώνει το 18%.

·       Σύμφωνα με τουλάχιστον δύο δημοσκοπήσεις η Αριστερά δεν υπολείπεται πολύ του RN και προηγείται της ομάδας του Μακρόν.

·       Στο στρατόπεδο της ακροδεξιάς, ο πρόεδρος της Εθνικής Συσπείρωσης Ζορντάν Μπαρντελά δηλώνει πανέτοιμος να γίνει πρωθυπουργός και να πάρει τη σκυτάλη διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων και αναμοχλεύει τα βασικά αντανακλαστικά της κομματικής του βάσης με εξαγγελίες για αύξηση της αγοραστικής δύναμης και περιορισμό της μετανάστευσης.

·       Σχεδόν ένα 24ωρο πριν από τη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή υποψηφιοτήτων για τις εκλογές τα κόμματα παραμένουν σε εσωτερικό αναβρασμό. Ο σοσιαλδημοκράτης "ακροαριστερός" Μελανσόν αποκλείει από το ψηφοδέλτιο τους επικριτές του... μύλος!!

Ο πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δηλώνει ότι θα είναι υποψήφιος αναστατώνοντας του Σοσιαλιστές που θέλουν νέα σελίδα. Και το δεξιό κόμμα του Ρεπουμπλικάνων είναι βυθισμένο στην αβεβαιότητα μετά την απόφαση του Δικαστηρίου που ακύρωσε την καθαίρεση του προέδρου Ερίκ Σιοτί που οδηγεί το κόμμα σε διάσπαση ανακοινώνοντας συμμαχία με τη Λεπέν και το Μπαρντελά.

 

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, η κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ και ο ρόλος του οπορτουνισμού

Μεγαλειώδεις αγροτικοί αγώνες καταγράφονται _σχεδόν ένα μήνα, με τα τρακτέρ να ζώνουν έως και τα κτίρια της ΕΕ, ανάμεσά τους και το Ευρωκοινοβούλιο. Το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, αποτελεί την αγωνιστική απάντηση της μικρομεσαίας αγροτιάς της χώρας μας, που μαζί με τους συναδέλφους τους σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ρουμανία κλπ βγήκαν μαζικά στον δρόμο με δίκαια αιτήματα και πολύμορφες κινητοποιήσεις.

Όταν τα ευρωενωσιακά εργαλεία
καταλήστευσης
των βιοπαλαιστών αγροτών αποκαλύπτονται

Με έμφαση στο μικρομεσαίας & βιοπαλαιστών _γιατί υπάρχουν και οι μεγαλο“αγρότες”, τα μονοπώλια στη μη αστική γη _με τις τεράστιες εκτάσεις, που πλουταίνουν από τη δουλειά των εργατών γης. Στην αρχή, ονομάτισαν τους αγρότες υποκινούμενους από το ΚΚΕ. Μετά το πήραν πίσω - όπως όπως - όταν τους έκραξαν οι αγρότες από τα μπλόκα, ανάμεσά τους φυσικά και πολλοί δικοί τους - μέχρι σήμερα τουλάχιστον - ψηφοφόροι. Οι κινητοποιήσεις τους σε όλη την Ευρώπη έχουν να κάνουν με την κοινή ρίζα των προβλημάτων, που είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η ΚΑΠ και η στρατηγική της «γκριζο-πράσινης» μετάβασης της ΕΕ. Όλοι υποκινούνται από τα κοινά τους προβλήματα, που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθείται σε όλη την ΕΕ και έχει την υπογραφή όλων των κυβερνήσεων, «φιλελεύθερων» και σοσιαλδημοκρατικών, στην Ελλάδα και σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Εκεί, στον «τόπο του εγκλήματος», όπου τον Οκτώβρη του 2020 ψηφίστηκε η «νέα» Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) 2021 - 2027 από τους ευρωβουλευτές ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Βελόπουλου (Ελληνική Λύση), οι οποίοι σήμερα παραμυθιάζουν τους αγρότες ότι είναι στο πλευρό τους.

“Πλην Λακεδαιμονίων”

Όλοι τους από κοινού, στα μακρινά, ήσυχα και φιλόξενα σαλόνια των Βρυξελλών και του Στρασβούργου, τα έβρισκαν σαν «Ευρωπαίοι πολιτικοί» - συνεταιράκια, αφήνοντας στην άκρη τους προεκλογικούς σκυλοκαβγάδες για τα επιμέρους, που αξιοποιούν για να κρύψουν την κοινή στράτευσή τους με την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων και τους επιζήμιους αντιλαϊκούς στόχους της.

Όλοι τους πλην ΚΚΕ, που όχι μόνο καταψήφισε την ΚΑΠ στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου αλλά αποδείκνυε έγκαιρα με τις ανακοινώσεις του ότι η νέα ΚΑΠ «βάζει ακόμα περισσότερα εμπόδια στην επιβίωση των βιοπαλαιστών αγροτών, στην παραμονή τους στο χωράφι και στον στάβλο τους»^# και αποκάλυπτε την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» που φέρνουν τα λόμπι.

           Αμαρτωλή στρατηγική με προϊστορία

Η αγροτική παραγωγή στον καπιταλισμό είναι ενσωματωμένη στο εμποροβιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Τα μονοπώλια της μεταποίησης και της εμπορίας καθορίζουν τι, πόσο, πώς και πού θα παραχθεί με κριτήριο την κερδοφορία τους.

Μονόδρομος για την ανταγωνιστικότητα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους (μονοπώλια ΗΠΑ, BRICS κ.λπ.), είναι η συγκέντρωση, είτε άμεσα είτε μέσω των διαφόρων «συλλογικών σχημάτων» (π.χ. ομάδες παραγωγών, διεπαγγελματικές οργανώσεις κ.λπ.) της παραγωγής και σε μια πορεία της γης και του αγροτικού κεφαλαίου, ώστε να δημιουργούνται οι λεγόμενες «οικονομίες κλίμακας», να αξιοποιούνται στην παραγωγή τα τεχνολογικά επιτεύγματα που μπορούν να τους εξασφαλίσουν καλύτερους όρους κερδοφορίας.

Σε αυτό το έδαφος συναποφασίζεται από τις κυβερνήσεις της ΕΕ και υλοποιείται η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Όλες οι μέχρι σήμερα αναθεωρήσεις της (1968 - «Manshlot», 1988, 1992 - «Ray Mac Sharry», «Ατζέντα 2000», 2003/2004 - «Νέα ΚΑΠ», ΚΑΠ 2007 - 2013, ΚΑΠ 2013 - 2020 και ΚΑΠ 2021 - 2027) επέφεραν τις απαραίτητες προσαρμογές με βάση τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.

Μπορούμε εδώ να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να θυμηθούμε τις επιδοτήσεις για θάψιμο των οπωροκηπευτικών, τις ποσοστώσεις στο γάλα, στη ζάχαρη, μια σειρά από άλλους περιορισμούς σε προϊόντα. Έτσι χτυπήθηκαν ολόκληροι κλάδοι στην Ελλάδα, όπως η παραγωγή ζάχαρης και η τευτλοκαλλιέργεια, όπου και υποδομές υπήρχαν και τεχνογνωσία και ένα μεγάλο ποσοστό των αναγκών καλυπτόταν από την παραγωγή, ενώ οι δυνατότητες ανάπτυξής της ήταν σημαντικές.

Αλλά και η αγελαδοτροφία, που φτάσαμε σήμερα οι ανάγκες σε αγελαδινό γάλα - ένα βασικό προϊόν διατροφής για τα λαϊκά στρώματα και συστατικό για τα γαλακτοκομικά - να καλύπτονται σχεδόν αποκλειστικά από εισαγωγές καθώς έχουν απομείνει ελάχιστες, στην πλειοψηφία τους καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις, ενώ το κτηνοτροφικό κεφάλαιο έχει μειωθεί κάθετα.

Αντίθετα, τα μεταποιητικά μονοπώλια του κλάδου, μια χούφτα στο σύνολό τους, «ανθούν», η κερδοφορία τους καλά κρατεί. Το ίδιο και η «εξωστρέφειά» τους με πωλήσεις γιαουρτιού και άλλων προϊόντων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και με επενδυτικά σχέδια εξαγωγής κεφαλαίων σε ΕΕ, Αμερική, Ασία κ.α.

Στην ουσία, ΚΑΠ σημαίνει διεθνοποιημένος καπιταλισμός και ελευθερία για το κεφάλαιο να αυξάνει τα κέρδη του. Γι' αυτό, από τα πρώτα κιόλας βήματά της, έχει δώσει στα μεταποιητικά και εμπορικά μονοπώλια τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν την απαραίτητη πρώτη ύλη απ' όπου τους συμφέρει καλύτερα, παράλληλα με την ευχέρεια να συμπιέζουν τις τιμές στα προϊόντα των αγροτών, να καθορίζουν υψηλές τιμές στην κατανάλωση και τελικά να εκτοξεύουν τα μονοπωλιακά υπερκέρδη τους.

Εργαλεία της ΚΑΠ - μαζί με την άρση των «εμποδίων» στην «ελευθερία» κίνησης κεφαλαίου και εμπορευμάτων - είναι και οι διάφοροι κανονισμοί, που με επιστημονικοφανή μανδύα διευκολύνουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Όπως, για παράδειγμα, τα πρότυπα προδιαγραφών της ΕΕ για την παραγωγή αγροτικών και μεταποιημένων προϊόντων (π.χ. χρήση σκόνης γάλακτος στα γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλαγές στους τρόπους κατεργασίας με χρήση προσθέτων - συντηρητικών, πλαίσιο φυτοπροστασίας, χρήση γενετικά τροποποιημένων κ.λπ.).

Στο συγκεκριμένο «μενού» περιλαμβάνονται και διακρατικές συμφωνίες με «τρίτες» χώρες (π.χ. από Ασία, Λατινική Αμερική κ.λπ., πρόσφατα με την Ουκρανία) για τη διευκόλυνση εισαγωγής αγροτικών προϊόντων, που σε πολλές χώρες της ΕΕ έχουν βγάλει τους αγρότες «από τα ρούχα τους». Σημειώνουμε εδώ ότι η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με συνέπεια καταψηφίζει αυτές τις συμφωνίες.

Μπαγιάτικα επιχειρήματα
για να “βγουν λάδι” ΚΑΠ και ΕΕ

Έχει μπαγιατέψει το επιχείρημα των υπόλοιπων κομμάτων ότι δήθεν ψηφίζουν την ΚΑΠ γιατί δίνει τις ενισχύσεις στους αγρότες και έτσι τους διασφαλίζεται ένα εισόδημα. Την ψηφίζουν με κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλίων που λυμαίνονται το βιος του ατομικού αγροτοπαραγωγού, πατώντας πάνω και στις άμεσες ενισχύσεις που εντείνουν την καταλήστευσή του. Γιατί οι επιδοτήσεις είναι η άλλη όψη του νομίσματος των τιμών, ακόμα και κάτω του κόστους, που επιβάλλουν οι εμποροβιομήχανοι στα προϊόντα των αγροτών.

Η μορφή τους αλλάζει με κριτήριο το καλύτερο ξεζούμισμα των ατομικών αγροτοπαραγωγών, όσο αυτοί παραμένουν στην παραγωγή. Με τις αναθεωρήσεις της περιόδου από το 1992 έως και το 2003, που ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων και μεγάλες αγροτικές πανελλαδικές κινητοποιήσεις με τη μορφή μπλόκων, η ΚΑΠ προώθησε την αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, με επιπτώσεις τη μεγαλύτερη εγκατάλειψη καλλιεργούμενων εκτάσεων και τη μείωση των εκμεταλλεύσεων.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, τα κόμματα που ψήφιζαν αυτήν την πολιτική των αποσυνδεδεμένων ενισχύσεων, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συκοφαντούν τους αγρότες όταν κινητοποιούνταν ότι δήθεν «θέλουν να κάθονται και να παίρνουν επιδοτήσεις».

Σήμερα πάλι οι δυνάμεις αυτές κάνουν πως δεν ακούνε τα αιτήματα των αγροτών για εγγυημένες από το κράτος τιμές, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, να εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης στον αγρότη, αλλά και φθηνά προϊόντα στη λαϊκή κατανάλωση.

Ενώ πετάνε την μπάλα στην εξέδρα σε ό,τι αφορά τη μείωση των ενισχύσεων που φέρνει η νέα ΚΑΠ, με πρώτο και καλύτερο τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ο οποίος έριξε όλο το ανάθεμα στη διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, λες και την είχε διορίσει κάποια άλλη κυβέρνηση και όχι αυτή της ΝΔ. Μιλάμε για μεγάλες μειώσεις στη βασική ενίσχυση, που δεν πρόκειται να αντισταθμιστούν από τις υπόλοιπες ενισχύσεις, όταν αυτές εξοφληθούν.

Συνολικά το κονδύλι θα είναι μειωμένο ονομαστικά 10%, στην πραγματικότητα πολύ παραπάνω εξαιτίας του πληθωρισμού και ειδικά σε τομείς όπως η ελαιοκαλλιέργεια, η καλλιέργεια σταφίδας κ.ά., όπου είχαν κατοχυρωθεί υψηλές τιμές ιστορικών δικαιωμάτων και τώρα μειώνονται εξαιτίας της λεγόμενης «σύγκλισης» που επιταχύνει η τρέχουσα ΚΑΠ.

Είναι κάλπικο το επιχείρημα που προβάλλει μεταξύ άλλων και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος δίνει τα ρέστα του στην υπεράσπιση της ΚΑΠ, ότι δήθεν δεν ευθύνεται αυτή για τα προβλήματα που έχουν οι Έλληνες αγροτοπαραγωγοί και ότι επηρεάζει μόνο τους αγρότες της υπόλοιπης ΕΕ που έχουν μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις.

Οι κινητοποιήσεις όμως σε όλη την Ευρώπη αναδεικνύουν - όπως και στην Ελλάδα - ως μείζον πρόβλημα την εκτόξευση του κόστους παραγωγής και την τεράστια διαφορά που σημειώνεται στις τιμές των προϊόντων από το χωράφι και τον στάβλο μέχρι το ράφι. Το κόστος παραγωγής δεν το καθορίζουν οι αγρότες αλλά τα μονοπώλια, ενεργειακά, βιομηχανικά, τραπεζικά κ.λπ., που έχουν «ξεσαλώσει» από την «ελευθερία» που τους εξασφαλίζουν οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, τις οποίες συναποφασίζουν και υλοποιούν οι κυβερνήσεις.

Η ΚΑΠ, βέβαια, ρητά δεν απαγορεύει το αφορολόγητο πετρέλαιο στους αγρότες, που είναι μια παράμετρος του κόστους. Όμως, ήταν το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη, μαζί ασφαλώς με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ που το 2016 έκοψαν - ψηφίζοντας όλοι μαζί το 3ο μνημόνιο - την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο για να κρατηθούν οι «δημοσιονομικές ισορροπίες» και να μην κινδυνεύσει «η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας». Την ίδια ώρα, αύξαναν το σχετικό κονδύλι για εφοπλιστές και άλλα κοινωνικά παράσιτα.

Μια πλευρά του αυξημένου κόστους, που συνδέεται άμεσα με την ΚΑΠ, είναι η λεγόμενη «πράσινη μετάβαση» που ενσωματώνεται στις στοχεύσεις της. Έτσι, φτάσαμε τα μονοπώλια των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας να διαθέτουν πάμφθηνο ρεύμα, έχοντας τοποθετήσει φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες σε κάθε ραχούλα της Ελλάδας (στα 3 λεπτά/κιλοβατώρα κυμαίνεται η χονδρεμπορική τιμή) και την ίδια στιγμή να το πουλάνε πανάκριβα.

Από 7 λεπτά/κιλοβατώρα το αγροτικό ρεύμα το 2020 έχει φτάσει σήμερα πάνω από 13 λεπτά. Επίσης, τα λεγόμενα «οικολογικά σχήματα» της νέας ΚΑΠ συνεπάγονται επιπλέον έξοδα για τους αγρότες για συμβουλές από γεωπόνους, κατάθεση φακέλου κ.λπ.

Γι' αυτό και ήταν πληρωμένη η απάντηση των αγροτών ότι «δεν μας συμφέρει να καλλιεργούμε» στις πρόσφατες εξαγγελίες της Κομισιόν για επέκταση της απαλλαγής τους από την αγρανάπαυση για έναν επιπλέον χρόνο. Μέτρο - κοροϊδία, που εξυπηρετεί μόνο πολύ μεγάλου μεγέθους εκμεταλλεύσεις, την ίδια στιγμή που για τον πόλεμο στην Ουκρανία αποφασίστηκε να κατευθυνθούν επιπλέον 50 δισεκατομμύρια από τη φορολογική αφαίμαξη των λαών της ΕΕ.

Δεν έχει καμία βάση το επιχείρημα που ακούγεται ότι δήθεν ο ΕΛΓΑ και οι αποζημιώσεις που δίνονται στους αγρότες για ζημιές είναι θέματα άσχετα από την ΕΕ. Καταρχάς να θυμίσουμε ότι μια σειρά από αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ κρίθηκαν από την ΕΕ ως «παράνομες κρατικές ενισχύσεις» και όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά, είτε με ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΠΑΣΟΚ, διαβουλεύονταν με την Κομισιόν για το πώς θα γίνει η «ανάκτησή» τους.

Επιπλέον, οι Κανονισμοί 702/2014 για τις Κρατικές Οικονομικές Ενισχύσεις και 1408/2013 για τις ενισχύσεις de minimis, που όπως αναφέρουν στο προοίμιό τους είναι «συνακόλουθοι με την ΚΑΠ», το μόνο που προβλέπουν για τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών στους αγρότες είναι ένα «βοήθημα» και όχι αποζημίωση για απώλειες αγροτικού κεφαλαίου και ανασύσταση της παραγωγής.

Στην ουσία, πρόκειται για ορισμένα ψίχουλα που δίνονται με καθυστέρηση σε περιπτώσεις μεγάλων καταστροφών, ενώ υπόκεινται σε σημαντικούς γενικούς, ειδικούς περιορισμούς και ασφυκτικούς όρους και προϋποθέσεις.

Τέλος, σε ό,τι αφορά την ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής, αυτό που προβλέπει η ΚΑΠ είναι η ανταποδοτικότητα και η επιδότηση ενός μέρους του ασφαλίστρου των αγροτών, που εφόσον «το επιθυμούν» μπορούν, στη λογική της ατομικής ευθύνης, να ασφαλίζονται στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης. Πρόκειται για μέτρο που έχει εξαγγείλει ότι θα υιοθετήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία έχει στα σκαριά σχέδιο για ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη των αγροτών μέσω των εισφορών τους στον ΕΛΓΑ.

Στην ίδια λογική κινούνται και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για όριο στην κρατική χρηματοδότηση όσο οι εισφορές των αγροτών. Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πλαίσιο της ΕΕ για τις αγροτικές αποζημιώσεις. Δεν θα αναφερθούμε εδώ στην πολιτική της για την πρόληψη των επιπτώσεων των φυσικών καταστροφών, όπου και εκεί δίνει ρέστα η λογική κόστους - οφέλους.

Τέρμα τα ψέματα λοιπόν!

Ο αγώνας των αγροτών στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει τους αγρότες στα μάτια, επειδή είναι το μόνο κόμμα που πήγε κόντρα σε όλες τις εκδοχές των αυταπατών για «καλύτερες μέρες», «περισσότερα χρήματα» και «μεγαλύτερες αγορές» μέσα από μια «ευρωπαϊκή» αγροτική πολιτική. Προειδοποίησε για τις συνέπειες της ΚΑΠ, πρωτοστάτησε με τα μέλη και τα στελέχη του στην πάλη να δοθεί οργανωμένη απάντηση από τους βιοπαλαιστές γεωργούς, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους και αλιείς, αλλά και στην αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα τους από όλο τον λαό, που εξουδετερώνει τον κοινωνικό αυτοματισμό των κυβερνήσεων.

Προπάντων, όμως, οι βιοπαλαιστές ατομικοί αγροτοπαραγωγοί μπορούν να εμπιστεύονται το ΚΚΕ γιατί με την πολιτική και τη δράση του φωτίζει την προοπτική, την πραγματική διέξοδο από το βάσανο της επιβίωσης, το άγχος της καθημερινής αναμέτρησης με τους κινδύνους και τις φυσικές καταστροφές, τον βραχνά του εισοδήματος που μικραίνει και του κόστους παραγωγής που μεγαλώνει.

Με την κοινωνικοποιημένη μεγάλη παραγωγή, το κρατικό εμπόριο, τη συνδεδεμένη συνεταιριστική παραγωγή, μπορεί ο αγροτοπαραγωγός να προστατευτεί από τις καταστροφές, από τις σκληρές συνθήκες της δουλειάς στην ύπαιθρο, να ανέβει συνολικά το βιοτικό επίπεδο της αγροτικής οικογένειας, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα για όλο τον λαό.

^# Ανακοίνωση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ 1/11/2020

(Για την ιστορία)
Η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα _ΕΟΚ ιδρύθηκε την 1^η Ιανουαρίου 1958 με τη θέση σε ισχύ της ομώνυμης Συνθήκης _35 χρόνια αργότερα, με την έναρξη ισχύος της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1993 ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση: Η Ελλάδα υπήρξε το πρώτο κράτος που συνδέθηκε μαζί της και αποτέλεσε στρατηγική επιλογή και βασική επιδίωξη των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων (με πρώτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή) και _πλην Ε.Δ.Α., που εξέφρασε ριζική αντίθεση, σύσσωμη η αντιπολίτευση, στάθηκε σε διάφορες δευτερεύουσες επιφυλάξεις, αλλά επί της ουσίας επικρότησε την επιλογή σύνδεσης.

"Η κυβέρνησις είναι αξία συγχαρητηρίων δια τον επιδέξιον και αποφασιστικόν τρόπον με τον οποίον διεπραγματεύθη και επέτυχε την σύνδεσιν της Ελλάδος μετά της Κοινής Αγοράς", υπογράμμισε σε ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων.
Συγχαρητήρια απηύθυνε και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, η (από τότε ξεπουλημένη) Γ.Σ.Ε.Ε., οι Επαγγελματοβιοτέχνες και η ΠΑΣΕΓΕΣ.

Στο κοινό ανακοινωθέν, που εκδόθηκε την ίδια ημέρα, υπογραμμίζεται ότι "η σύνδεσις της Ελλάδος μετά της Κοινότητος αποτελεί αναγνώρισιν της αρχής ότι η ατλαντική αλληλεγγύη δεν πρέπει να είναι μόνον πολιτική και στρατιωτική, αλλά να στηρίζεται και επί στενής οικονομικής αλληλεγγύης, η οποία και είναι μία εκ των βάσεων επί των οποίων πρέπει να θεμελιωθή η αλληλεγγύη του δυτικού κόσμου". Στο λόγο που εκφώνησε αμέσως μετά την υπογραφή των κειμένων, ο (τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) Παναγιώτης Κανελλόπουλος επισήμανε ότι "η συνθήκη συνδέσεως της Ελλάδος με την μεγάλην Ευρωπαϊκήν Κοινότητα είναι πρωτίστως πράξις πολιτική".

Σύσσωμος ο αστικός ελληνικός Τύπος πανηγύρισε για τη συμφωνία, εγκρίνοντας ανεπιφύλακτα τη σύνδεση: "Πραγματικόν ορόσημον εις την πορείαν του ελληνικού έθνους, η σύνδεσις αυτή θα έχει τεραστίας οικονομικάς και πολιτικάς επιπτώσεις εις το εθνικόν μας μέλλον", έγραψε το Βήμα και συμπλήρωσε με άλλο άρθρο του: "Όλα τα εθνικόφρονα κόμματα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αναμφιβόλως εδέχθησαν το γεγονός με ικανοποίησιν... Μόνον η άκρα αριστερά εξαπέλυσε θορυβώδη εκστρατείαν εναντίον της συνδέσεώς μας με την Κοινήν Αγοράν". "Γέφυρα δια την πολιτικήν ενοποίησιν της Ευρώπης και της δημοκρατίας" αποκάλεσε την Ε.Ο.Κ. η Βραδυνή, ενώ και η Ελευθερία συμφώνησε ότι "η σύνδεσις της Ελλάδος με την Κοινήν Αγοράν είναι ένα γεγονός ιστορικής σημασίας, που θα ασκήσει αποφασιστικήν επίδρασιν επί του μέλλοντος του έθνους".
Αντίθετα, μόνη η Αυγή την χαρακτήρισε "ξεπούλημα" και ισχυρίστηκε ότι "το Έθνος δεν αναγνωρίζει την συμφωνίαν με την ΕΟΚ". (σσ. δείτε την ορολογία _σημεία γραφής "το Έθνος" όχι ο Λαός)

Οπορτουνισμός νυν και αεί

(συνειρμικά)
Τέτοιες μέρες του 1984 εξαγγέλλονται οι Ευρωεκλογές (σσ. διεξήχθησαν στις 17-Ιουν-1984 ταυτόχρονα στην Ελλάδα και στα υπόλοιπα εννέα κράτη μέλη της τότε ΕΟΚ) και το λεγόμενο ΚΚΕσ (η γνωστή αντικομματική ομάδα, που προήλθε από τη διάσπαση του ΚΚΕ στην 12^η ολομέλεια και ίδρυσε κόμμα, με τον προβοκατόρικο τίτλο “εσωτερικού” _υπονοώντας πως το ΚΚΕ δεν έχει σχέση με την Ελλάδα αλλά με το “εξωτερικό” = 5^η φάλαγγα της ΕΣΣΔ) βγήκε “στο κλαρί” με ανακοίνωση “Ποιος είχε δίκιο στη διαφωνία για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ; Το ΚΚΕ εσωτερικού ή οι άλλοι”;

Στον αντίποδα το ΚΚΕ
προειδοποιούσε για “λυκοσσυμαχία των καπιταλιστών _
Βαστίλη των λαών”

Αναφέρει μεταξύ άλλων (οι υπογραμμίσεις δικές μας): Σχεδόν δυο χρόνια το ΚΚΕεσ φέρνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη φωνή των εργαζομένων της Ελλάδας για μιαν άλλη Ευρώπη - αυτόνομη απέναντι στις ΗΠΑ και στην ΕΣΣΔ, ειρηνική, δεσμό συνεργασίας μαζί τους και με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου οι εργαζόμενοι θα καθορίζουν τις τύχες τους.
(…)
Η φωνή του ΚΚΕεσ, πρωτότυπη και δημιουργική, συμβάλλει στην ιστορική προσπάθεια να αναπτυχθούν οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Κοινότητας… για το καλό της Ευρώπης και όλου του κόσμου..

ΤΟ ΚΚΕσ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ!
Η ΕΟΚ ΟΥΤΕ ΚΟΛΑΣΗ ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΠΕΔΙΟ ΤΑΞΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΟΚ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ …

      

ΕΛΕΓΑΝ

·       ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ την Εθνική μας Ανεξαρτησία (Αλήθεια είχαν ξεχάσει την υποτέλεια στους Αμερικάνους;)

ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΛΕΓΑΜΕ:

·       Εξαρτάται από τι Κυβέρνηση θα χουμε. Αν έχουμε κυβέρνηση δουλόφρονη, θα μαστε δούλοι -ας παλέψουμε να μην έχουμε τέτοια κυβέρνηση _ας παλέψουμε για μια πολιτική ανεξαρτησίας.

      ΤΩΡΑ

·       Η Ελλάδα προεδρεύει στην Κοινότητα και παρά τις αντιφά­σεις στη στάση του ΠΑΣΟΚ…

• § ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ το ψυχροπολεμικό κλίμα
• § ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΙ μια πολιτική ύφεσης
• § ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ για τη συνεργασία με τις ΗΠΑ την ΕΣΣΔ
    και με τις χώρες του Τρίτου Κόσμου,
• § ΑΝΤΙΔΡΑ στην εγκατάσταση ΠΕΡΣΙΓΚ και ΚΡΟΥΖ.

      ΕΛΕΓΑΝ

·       θα καταστραφεί η αγροτική μας οικονομία. Η ΕΟΚ θα ξε­πατώσει αμπέλια, ελιές, καπνά, θα πλημμυρίσουμε με ξένα αγροτικά προϊόντα, θα μας κόψουν τις ανατολικές αγορές.

     ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΛΕΓΑΜΕ

·       ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ για να κερδίσουν οι αγρότες μας ό,τι οι άλ­λοι ευρωπαίοι συνάδελφοί τους. Την αγροτική μας οικονομία θα την καταστρέφει η καθυστέρησή της, η έλλειψη προ­γραμματισμού, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα.
Ο εχθρός της αγροτιάς είναι πρώτα και κύρια ΜΕΣΑ στην Ελλάδα: Η πολι­τική της ΔΕΞΙΑΣ.

〽️ΤΩΡΑ

〽️ Οι αγρότες δεν καταστράφηκαν.
〽️ Οι ελιές, τα αμπέλια και τα καπνά δεν ξεπατώθηκαν.
_ Η ένταξη έφερε στην επιφάνεια αρνητικές πλευρές (ανα­τροπή αγροτικού ισοζυγίου, δυσκολίες στη βιομηχανία) που έκαναν πιο έντονη την εικόνα των διαρθρωτικών καθυστε­ρήσεων της οικονομίας.
〽️ Έφερε και θετικές πλευρές, όπως η απόδοση των κοινοτικών ταμείων, που θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη αν υπήρχε η σχετική προετοιμασία.

(…)

〽️ Η πάλη για νέες αγορές καθυστερεί. Η ΕΟΚ πριμοδοτεί εξα­γωγές και στις ανατολικές χώρες. ΔΕΝ τις εμποδίζει. Χρειά­ζεται όμως αμοιβαίο ενδιαφέρον.

Πρέπει ν’ αγωνιστούμε αποφασιστικά

〽️ Για καλύτερες θέσεις για τη μεσογειακή γεωργία στην κοινή αγροτική πολιτική.

〽️ Για ολοκληρωμένη κοινοτική προτίμηση.

〽️ Για τιμές με βάση και το δικό μας κόστος.

ΕΛΕΓΑΝ

〽️ Η ΕΟΚ θα επιβάλει το νόμο των μονοπωλίων πάνω στους εργάτες.

〽️ Η ΕΟΚ θα φέρει την ανεργία και την εκμετάλλευση.

ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΛΕΓΑΜΕ (…)

〽️ Ας ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ να φτάσουμε τις καταχτήσεις των εργαζο­μένων της Ευρώπης (Πανίσχυρα αυτόνομα συνδικάτα … επιδόματα ανεργίας …Εργοστασιακά Συμβούλια…. Μπλοκάρισμα στις αυθαί­ρετες απολύσεις..)

〽️ Ας ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ μαζί με την εργατική τάξη και τους εργα­ζόμενους της ΕΟΚ.

〽️ Ας διεθνοποιήσουμε τον αγώνα όλων των ευρωπαϊκών Συν­δικάτων για να αναχαιτίσουμε την επίθεση των μονοπωλίων. Για νέες κατακτήσεις στο δρόμο της ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟ­ΜΕΝΩΝ.    

ΤΩΡΑ:
〽️Δυναμώνει ο αγώνας ενάντια στην κρίση, την ανεργία, τη λι­τότητα των μονοπωλίων.
〽️Διευκολύνεται η πάλη για λιγότερες ώρες δουλιάς, κοινωνικό μισθό, δημοκρατία στο εργοστάσιο.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΩΡΑ να παλέψουμε:
〽️Για νέα μορφή ανάπτυ­ξης, με έντονη την επενδυτική δραστηριότητα του κράτους.
〽️ Για κοινωνική παρέμβαση με ουσιαστική συμμετοχή των ερ­γαζομένων.

Η φωνή του ΚΚΕ εσωτερικού στο Ευρωκοινοβούλιο

Κόπτεστε όλοι οι συντηρητικοί για μια ενωμένη Ευρώπη - αλλά τη θέλετε στα μέτρα σας: Με την κυριαρχία των πλούσιων πάνω στους φτωχούς των αναπτυγμένων σε βάρος των λιγότερο ανα­πτυγμένων χωρών.
Όμως θα γίνει το αντίστροφο: θα πληρώσετε και για τη δική μας ανάπτυξη. Γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει Κοινότητα. Και τότε μαζί θα ανιχνεύσουμε το. μέλλον της Ευρώπης.
Ο δρόμος για την ευρωπαϊκή, ολοκλήρωση θ’ ανοί­ξει από τη στιγμή που η ΕΟΚ θα πει «ΟΧΙ» στην αμερικάνικη κηδεμονία. Κι αυτή η ώρα θα 'ρθει με την πάλη των ΛΑΩΝ μας.»

                        (Από τις παρεμβάσεις του ΚΚΕ εσωτερικού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.)

ΚΚΕ-ΚΑΠ
ποια είναι η πολιτική και ιστορική οντότητά της;

(εισαγωγικά)
Κοινή Αγροτική Πολιτική αποτελεί την “ενοποιημένη” πολιτική στον αγροτικό τομέα των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περιγράφει ένα σύνολο νόμων σχετικών με την γεωργία και την διακίνηση αγροτικών προϊόντων και όλες τις εκβάσεις που προκύπτουν, όπως η σταθερότητα των τιμών, η επιλογή και η ποιότητα των προϊόντων, , η χρήση του εδάφους και η απασχόληση στον αγροτικό κλάδο. Άρχισε να ισχύει το 1962, στο πλαίσιο της ΕΟΚ, προδρόμου της Ε.Ε. Με απλά λόγια, βγάλε τ΄ αμπέλι και βάλε ακτινίδιο, ξεπάτωσε τα καπνά και καλλιέργησε μάνγκο, ζάχαρη θα παίρνεις από κει που σα σου πω εγώ… όσο για τις τιμές; Αποφασίζουμε και διατάζουμε

1995_Ριζοσπάστης: Με αφορμή το τότε ξεσήκωμα των αγροτών, τα περισσότερα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ειδικότερα τα τηλεοπτικά κανάλια, ασχολούνται εναγωνίως με την Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τη Συμφωνία της ΓΚΑΤΤ _ ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων _δείτε Ριζοσπάστης (GATT _δείτε και εδώ _ΚΟΜΕΠ): Εμφανίζονται, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις διάφορες αναλύσεις, τοποθετήσεις και συζητήσεις, ήκιστα διαφωτιστικές για τον απλό πολίτη, διότι (όπως πάντα) περιορίζονται σε μια συνθηματολογία (με κομματικές ρίζες) και  μια επιδερμική αναφορά (ή και πλήρη απόκρυψη του αντιδραστικού χαρακτήρα τους.

Η ΕΟΚ των "6" (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο), αλλά και η ΕΟΚ των "9" και των "10", υπήρξε ουσιαστικά:

·       Μια τελωνειακή ένωση. Και

·       Μια Κοινή Αγροτική Πολιτική.

Και επειδή η τελωνειακή ένωση έδινε υπέρμετρες προνομίες στο βιομηχανικό κοινοτικό βορρά (και ειδικά στη Γερμανία), έπρεπε οι προνομίες αυτές να αντισταθμιστούν, στο μέτρο του δυνατού, με παροχή προνομίων στον αγροτικό κοινοτικό νότο (και ειδικά στη Γαλλία). Έτσι, η Κοινή Αγροτική Πολιτική, μέχρι και την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, πολιτικά και ιστορικά υπήρξε ο συμβιβασμός, η παραχώρηση της βιομηχανικής Γερμανίας προς τη Γαλλία, για να αποδεχτεί η δεύτερη το εμποροβιομηχανικό προβάδισμα της πρώτης μέσα στην Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά.
Είναι το αντάλλαγμα που έδωσε ο κοινοτικός βορράς (δηλαδή, η Γερμανία) προς τον κοινοτικό νότο (Γαλλία και νότια Ιταλία), προκειμένου να συναινέσει ο τελευταίος στο άνοιγμα των συνόρων με το βιομηχανικό γίγαντα του βορρά. Έτσι, ο κύριος αιμοδότης της ΚΑΠ (μέσω, κυρίως, του Γεωργικού Ταμείου) ήταν αρχικά η Γερμανία. Και κύριος αιμολήπτης η Γαλλία.

Η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει από την εποχή που εντάχθηκαν στην ΕΟΚ και οι αγροτικές χώρες της Ιβηρικής, - η Ισπανία και η Πορτογαλία. Διότι, πλέον, όχι μόνο ο κοινοτικός βορράς (και ειδικά η Γερμανία) ήταν υποχρεωμένος να καταβάλλει περισσότερους πόρους για τη στήριξη της ΚΑΠ, αλλά και η Γαλλία εισέπραττε συνεχώς όλο και λιγότερα από το Γεωργικό Ταμείο, αφού τεράστιοι πόροι του έφευγαν για τα εκατομμύρια των Ισπανών και Πορτογάλων αγροτών. Κι αυτοί οι τεράστιοι πόροι, κατά 80% πήγαιναν για εγγυήσεις και μόνο κατά 20% για αναδιαρθρώσεις και υποδομές στη γεωργία...

Αδίστακτος και ιμπεριαλιστικός ο βιομηχανικός κοινοτικός βορράς (δηλαδή, η Γερμανία), από τα τέλη της δεκαετίας του '80 έθετε πιεστικά ζήτημα αναθεώρησης της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής - με τη σύμφωνη, μάλιστα, γνώμη της Γαλλίας, για την οποία, πια, η ΚΑΠ δεν ήταν αγελάδα για συνεχές άρμεγμα. Στα πλαίσια αυτής της αναθεώρησης ενισχύθηκε ο γερμανογαλλικός άξονας, περιορίστηκαν οι επιδοτήσεις σταδιακά, μπήκαν ποσοστώσεις, επιβλήθηκαν τα λεγόμενα μέτρα συνυπευθυνότητας και άρχισαν οι πιέσεις επί των τιμών.

Το κυριότερο, όμως, ήταν, ότι ο γερμανογαλλικός άξονας, στο πνεύμα αυτό της αντιαγροτικής πολιτικής του, παρέσυρε την Ευρωπαϊκή Ένωση στην υπογραφή της Συμφωνίας της ΓΚΑΤΤ, η οποία δίνει τη χαριστική βολή στην τότε ΚΑΠ.

Από τη 10ετία ΄90
οι μικρομεσαίοι αγρότες
στο απόσπασμα

Τι κόστισε η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Τι προβλέπει η "Ατζέντα 2000";  για τα ελληνικά προϊόντα
Η ΚΑΠ αναθεωρήθηκε πολλές φορές, σύμφωνα με τη βούληση των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ _μία από αυτές είχε να κάνει με τη λεγόμενη "Ατζέντα 2000". Οι συνέπειες από τη Συνθήκη της ΓΚΑΤΤ, που πλήττουν το σύνολο της αγροτικής οικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση προς όφελος των αμερικανικών συμφερόντων, οι πιέσεις των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό για την πλήρη "απελευθέρωση" των αγορών και η ένταξη των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης με μεγάλο γεωργικό τομέα, είναι οι τρεις παράγοντες που καθορίζουν την κατεύθυνση και το περιεχόμενο της αναθεώρησης της ΚΑΠ. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι τρεις παράγοντες προκαλούν σκληρές συνέπειες για την ελληνική αγροτική οικονομία, ειδικότερα για τη μικρομεσαία αγροτιά, που θα συρρικνωθεί δραματικά.
σσ. Η Agenda 2000 _σχεδιάστηκε το 1995, ήταν ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης της ΚΑΠ και της Περιφερειακής Πολιτικής και η θέσπιση ενός νέου δημοσιονομικού πλαισίου για τα έτη 2000–2006 ενόψει της τότε επερχόμενης Ανατολικής Διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχική Δημοκρατία, Σλοβακία, Σλοβενία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Κύπρος και Μάλτα — ανατρέποντας τα πάντα για τους μικρούς και μικρομεσαίους με επικαιροποίηση του ευρωπαϊκού μοντέλου γεωργίας, με μικρές έως καθόλου αυξήσεις στα έσοδα μέχρι το 2006 και περαιτέρω μείωση των τιμών παραγωγού των σιτηρών, των αροτραίων καλλιεργειών, του γάλακτος και του βοείου κρέατος.

Η χαριστική βολή

Κερδισμένοι και χαμένοι

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που εισηγείται την "Ατζέντα 2000" στηρίζει την αναθεώρηση της ΚΑΠ στα αποτελέσματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που ασκήθηκε από το 1992 ως σήμερα. Χαρακτηρίζει μάλιστα αυτά τα αποτελέσματα ικανοποιητικά, ενώ ο αρμόδιος για τη Γεωργία επίτροπος Φραντς Φίσλερ δήλωσε, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα, ότι "η Ελλάδα έχει πλήρως επωφεληθεί από την ΚΑΠ, ειδικότερα μετά τη μεταρρύθμιση του 1992". Πίσω όμως απ' αυτά τα ωραία λόγια, αναδύεται η εικόνα της ελληνικής γεωργίας, έτσι όπως διαμορφώνεται από την ΚΑΠ και την πολιτική της κυβέρνησης, που σπεύδει να προσυπογράψει το κείμενο της "Ατζέντας 2000". Κυνική ομολογία _

"Η Επιτροπή προβλέπει μείωση των θεσμικών τιμών", διακηρύσσει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Σαντέρ και συμπληρώνει ότι "δεν πρέπει να αντισταθμίσουμε σε υπερβολικό βαθμό τη μείωση των εισοδημάτων, που θα προέλθει από την πτώση των τιμών! Κυνική ομολογία, χωρίς περιστροφές.

Γρηγορότεροι ρυθμοί του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών, ερήμωση μειονεκτικών και νησιωτικών περιοχών, αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων, συμπληρώνουν την εικόνα.

Βεβαίως, υπάρχουν κάποιοι που όντως επωφελήθηκαν, οι πολυεθνικές των τροφίμων που αγόραζαν φθηνότερα τις πρώτες ύλες και πουλούσαν ακριβότερα τα προϊόντα τους στους καταναλωτές, οι πολυεθνικές εφοδίων στη γεωργία (φυτοφάρμακα, μηχανήματα, λιπάσματα, καύσιμα κ.ά.), που πούλησαν πολύ ακριβότερα στους αγρότες τα αναγκαία μέσα για να καλλιεργήσουν. Είναι ακόμη οι μεγαλοαγρότες, οι οποίοι, αν και αποτελούν λιγότερο από 20% του αγροτικού πληθυσμού, καρπώνονται περισσότερο από το 80% των ενισχύσεων.

Τι στοίχισε η Κοινή Αγροτική Πολιτική

Στην πραγματικότητα, οι συνέπειες από την ΚΑΠ για την ελληνική αγροτική οικονομία είναι βαρύτατες. Μόνο από τις "αναδιαρθρώσεις" στον καπνό στο διάστημα 1992 - 1996 η παραγωγή μειώθηκε κατά 36% και ξεκληρίστηκαν πάνω από 7.000 μικροπαραγωγοί. Οι τιμές και οι επιδοτήσεις παραγωγού μειώθηκαν από 7,8 ως 65,9%. Ο μεγαλύτερος όγκος των προϊόντων έχει υποστεί μειώσεις στις τιμές και τις επιδοτήσεις ~40%, σε σταθερές τιμές, για το διάστημα 1980 - 1994. Μειώθηκαν οι γεωργικές επενδύσεις και αυξήθηκε το κόστος παραγωγής. Το αγροτικό εισόδημα περιορίζεται στο 60% του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος της χώρας. Το θάψιμο στις χωματερές εκατομμυρίων τόνων φρούτων είχαν σαν αποτέλεσμα την απώλεια αγορών και θέσεων εργασίας. Μειώθηκε η παραγωγή μιας σειράς παραδοσιακών και συναλλαγματοφόρων προϊόντων (σταφίδα, καπνά, καλαμπόκι, κρασί, σιτηρά κ.ά.). Έκλεισαν πολλές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, ενώ δημιουργήθηκαν νέα χρέη στους συνεταιρισμούς.

Η άποψη της ΕΕ εδώ

Η θέση του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ με την πολιτική του πρόταση εγγυάται την ουσιαστική καλυτέρευση της ζωής των αγροτών Γιατί το Κόμμα μας αναγνωρίζει στο πρόσωπο του αγρότη και κτηνοτρόφου έναν αγωνιστή που δίνει μάχη για την επιβίωση, δουλεύοντας μέσα σε πολύ σκληρές συνθήκες εργασίας, στο κρύο και στους καύσωνες, όχι για να αποκτήσει μεγάλα πλούτη, αλλά για να εξασφαλίσει το καθημερινό ψωμί της οικογένειάς του.

Γιατί το ΚΚΕ μας έλεγε πάντα την αλήθεια, ότι η Κοινή Αγροτική Πολιτική «κόβει κεφάλια» μικρομεσαίων αγροτών και κτηνοτρόφων προκειμένου να συγκεντρωθούν η παραγωγή και η γη σε λίγα χέρια. Δυστυχώς για τους αγρότες και γενικότερα για τον λαό μας, το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε, αφού η υλοποίηση των κατευθύνσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ παλιότερα, είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν την αγροτική δραστηριότητα μόνο την τελευταία δεκαετία πάνω από 400.000 μικρομεσαίοι αγρότες. Επιπλέον, η χώρα μας να γίνει ελλειμματική σε όλα σχεδόν τα αγροτικά προϊόντα, οδηγώντας στη διατροφική εξάρτηση του λαού μας.

Το ΚΚΕ χρόνια πριν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την εμπλοκή της χώρας μας στους ΝΑΤΟικούς συνδυασμούς και τις επιπτώσεις που αυτή θα έχει στους αγρότες και στον λαό γενικά. Δυστυχώς, και εδώ επιβεβαιώθηκε. 8 χρόνια τώρα πληρώνουμε τις συνέπειες του ρωσικού εμπάργκο, με τεράστια απώλεια στο εισόδημά μας, χωρίς ωστόσο καμία κυβέρνηση να αναπληρώσει το χαμένο αυτό εισόδημα.

Το ΚΚΕ στηρίζει τα αιτήματα για κατώτατες εγγυημένες τιμές, για τη μείωση του κόστους παραγωγής, για ΕΛΓΑ. που να ασφαλίζει και να αποζημιώνει στο 100%, για έργα υποδομής που να μας προστατεύουν από τα διάφορα καιρικά φαινόμενα, για αξιοπρεπείς συντάξεις κ.λπ. Το ΚΚΕ δεν στηρίζει μόνο τα αιτήματά μας, αλλά και τις μορφές πάλης που το οργανωμένο αγροτικό κίνημα μέσα από συλλογικές διαδικασίες αποφασίζει.

ΕΛΓΑ _σσ. Οργανισμός Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων _ ΝΠΙΔ εποπτευόμενο από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ασφαλιστικός φορέας από το 1988 για ασχολούμενους με γεωργικές εκμεταλλεύσεις

Το ΚΚΕ υποστηρίζει - και έτσι είναι - ότι η χώρα μας έχει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες, κατάλληλες εδαφολογικές συνθήκες, μεγάλη μηχανοποίηση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής και τεχνογνωσία των αγροτών. Μπορούν λοιπόν οι αγρότες να καλύψουν με επάρκεια τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας και να παράγουν πρώτες ύλες για τη βιομηχανία, και έτσι να συμβάλουν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, σε μια περίοδο που η ανεργία τσακίζει κόκαλα. Και για να γίνει πραγματικότητα αυτό, χρειάζεται ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΚΑΠ.

Με το δυνάμωμα των Αγροτικών Συλλόγων, των Ομοσπονδιών, τη δημιουργία νέων Αγροτικών Συλλόγων εκεί που δεν υπάρχουν, σε συμμαχία με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, μπορεί ο λαός μας να διεκδικήσει και τελικά να κερδίσει αυτό που του αξίζει.