Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γαλλία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γαλλία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

30 Ιουνίου 2024

ΓΑΛΛΙΑ: Με μεγάλη προσέλευση συνεχίζονται οι εκλογές για την Εθνοσυνέλευση _το κεφάλαιο εξετάζει όλες τις εναλλακτικές του

Κυριακή 30 Ιούνη σήμερα _1ος γύρος για την εκλογή της νέας 577μελούς Εθνοσυνέλευσης και στις 7 Ιούλη ο 2ος γύρος

Πολλές οι ετοιμοπόλεμες δυνάμεις
για “μέτωπα” υπέρ του κεφαλαίου

Με την «Εθνική Συσπείρωση» (RN) της Μαρίν Λεπέν να διατηρεί μεγάλο προβάδισμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις, το γαλλικό μεγάλο κεφάλαιο ξεκαθαρίζει ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, ζητούμενο είναι να προχωρήσουν άμεσα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που απαιτούν οι δικές του ταξικές ανάγκες, οι οποίες φυσικά προϋποθέτουν κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών στην 7η ισχυρότερη χώρα του κόσμου.

Σε δημοσκόπηση που έκανε η εταιρεία «Ipsos» στα τέλη της βδομάδας, η RN στην πρόθεση ψήφου εμφανιζόταν να συγκεντρώνει 36%. Ακολουθούσε το εκλογικό σχήμα του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» (NFP), όπου συμμετέχουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), το οπορτουνιστικό σχήμα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LFI), το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας (PCF) και οι Οικολόγοι (EELV), με 29%, ενώ ο κυβερνητικός συνασπισμός του «Ensemble!» («Μαζί»!) βρισκόταν μόλις στην 3η θέση με 19,5%. Ακολουθούσαν οι «Ρεπουμπλικάνοι» (LR - το τμήμα εκείνο του γκωλικού κόμματος που παραμένει αυτοτελές και δεν συμφωνεί στη συνεργασία με την RN) με 8%, η ακροδεξιά «Επανάκτηση» του Ερίκ Ζεμούρ με 1,5%, κ.λπ.

Στελέχη της MEDEF (Ένωσης των μεγαλοβιομηχάνων της χώρας), όπως ο επικεφαλής του παραρτήματος στο νότιο νομό Οτ Γκαρόν, Πιερ Ολιβιέ Ναού, ξεκαθάρισαν για το επόμενο διάστημα ότι «οι εμπλεκόμενοι φορείς και ειδικότερα η MEDEF θα ενσωματωθούν πλήρως στις μεγάλες εξελίξεις που θα ακολουθήσουν» στη χώρα, αναγνωρίζοντας ότι μέλη της Ενωσης «ενεργοποιούνται για μια "λογική" ψήφο». Ο δε επικεφαλής του παραρτήματος της Ενωσης στον νοτιοδυτικό νομό Σαράντ Μαρτίμ, Λορέν Λοπές, έσπευσε να παρατηρήσει ότι αυτό που «χρειάζεται σήμερα μια επιχείρηση» είναι «σταθερότητα, ορατότητα» και η χώρα χρειάζεται «ηγέτες που έχουν πραγματικά κατανοήσει το διεθνές πλαίσιο στο οποίο βρισκόμαστε»...

Οι άλλοι διαχειριστές
της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Μέσα ακριβώς στο πλαίσιο που διαμορφώνουν οι ανάγκες της μεγαλοεργοδοσίας είναι και οι προτάσεις όλων των δυνάμεων που διεκδικούν ρόλο στη διαχείριση της σημερινής κατάστασης, σε ένα διεθνές περιβάλλον (εντός αλλά και εκτός ΕΕ) όπου ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται ολόπλευρα. Εδώ και καιρό επιβεβαιώνεται ότι οι φερόμενες ως «εναλλακτικές» στη «μακρονική πολιτική» δυνάμεις δεν υπηρετούν παρά τα ίδια ταξικά συμφέροντα.

Για παράδειγμα, μπορεί η RN να δηλώνει εύκολα και ανέξοδα υπέρ της «προστασίας των μισθωτών», αλλά όταν αρθρώνει προτάσεις για αυξήσεις στους μισθούς τις συσχετίζει με την ανάγκη «να μην οδηγηθούμε σε έναν αέναο κύκλο αύξησης μισθών, αύξησης τιμών και πληθωρισμού» και να μη θιγούν οι επιχειρηματίες. Ετσι, οι αυξήσεις που προτείνει η RN (όπως έχει επισημάνει και σε συνεδριάσεις του Ευρωκοινοβουλίου) περνούν μέσα από «τη σύναψη εταιρικών συμβάσεων, που θα επιτρέψουν στους εργοδότες να απαλλάσσονται από την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών» κι αυτό μέχρι κάποιο «όριο» που δεν θίγει την ανταγωνιστικότητα της εκάστοτε εταιρείας. Την ίδια στιγμή, διαβεβαιώσεις για τις προτεραιότητες της RN και στην εξωτερική πολιτική έδωσε ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος, Ζορντάν Μπαρντελά, που χαρακτήρισε τη Ρωσία «μια πολυδιάστατη απειλή τόσο για τη Γαλλία όσο και για την Ευρώπη», μια δύναμη που «αμφισβητεί τα γαλλικά συμφέροντα» σε «ζώνες ιστορικής επιρροής στην Αφρική», στη Μαύρη Θάλασσα ή ακόμα και στα υπερπόντια εδάφη, σπεύδοντας να προσθέσει ότι μια κυβέρνηση της RN θα είναι σε «εγρήγορση» απέναντι σε «απόπειρες παρέμβασης από τη Ρωσία, αλλά και από όλα τα κράτη και όλες τις δυνάμεις στον κόσμο». Ο ίδιος ξεκαθάρισε πως το κόμμα του είναι «υπέρ της συνέχισης της υποστήριξης υλικοτεχνικού και αμυντικού εξοπλισμού για την Ουκρανία».

Από την άλλη το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο», που συγκροτήθηκε με βασική αποστολή την αναμόρφωση της σοσιαλδημοκρατίας, στις προτάσεις του για την αντιμετώπιση της ανεργίας επιμένει να προτάσσει τη «βοήθεια στις επιχειρήσεις». Για παράδειγμα, στις προτάσεις που παρουσιάστηκαν πρόσφατα το «Μέτωπο» όχι απλά δεν διαφωνεί με την ανάγκη «στήριξης» των εταιρειών (όπως όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις περιγράφουν τις φοροαπαλλαγές, τις επιδοτήσεις, τα διάφορα «κίνητρα» προς τους μεγαλοεπενδυτές για να διευρύνουν τις μπίζνες τους) αλλά προτείνει και πλαίσιο ώστε τέτοια μέτρα να ...πιάσουν τόπο με βάση ευρύτερες στρατηγικές επιδιώξεις του γαλλικού κεφαλαίου. Μεταξύ άλλων μιλά για «εξάρτηση της βοήθειας προς τις επιχειρήσεις με τη συμμόρφωση με περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια», αλλά και «με κριτήρια κατά των διακρίσεων εντός της εταιρείας», «απαίτηση επιστροφής της ενίσχυσης» σε μια επιχείρηση «σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τους όρους που έχουν τεθεί», εκφράζοντας δυσαρέσκεια επειδή «το Δημόσιο πληρώνει περισσότερα από 160 δισ. ετησίως σε εταιρείες, χωρίς όρους».

Διαφωνεί δηλαδή όχι με το ότι ένας τεράστιος πακτωλός χρημάτων κατευθύνεται στην κερδοφορία επιχειρηματικών κολοσσών, αλλά με το ότι απουσιάζουν «κριτήρια» που θα μεγιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητα αυτής της πολιτικής... Με το αν τέτοιες εταιρείες «πειθαρχούν» σε προτεραιότητες που ωφελούν τη θέση της χώρας απέναντι στους ανταγωνιστές της συνολικά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι αστοί οικονομολόγοι που βγήκαν να στηρίξουν τις προτάσεις των συνιστωσών του «Μετώπου» μιλούν για προτάσεις που θα αντιπαλέψουν την «αποδυνάμωση των δημόσιων υπηρεσιών», αλλά όχι για κατάργηση της επιχειρηματικής λειτουργίας σε Υγεία - Πρόνοια και Παιδεία...

Παγίδες για τις λαϊκές ανάγκες περιέχουν κι άλλες προτάσεις που διατυπώνει το «Μέτωπο», όπως αυτή για τη «σύγκληση μεγάλης συνδιάσκεψης με τους εργαζόμενους» με θέμα τον χρόνο εργασίας. Στελέχη των συνιστωσών του, άλλωστε, εδώ και καιρό εμφανίζονται ως υποστηρικτές της θέσπισης μιας «βδομάδας εργασίας 32 ωρών», διευρύνοντας περαιτέρω τη συζήτηση που η ίδια η κυβέρνηση Μακρόν ανοίγει τα τελευταία χρόνια όχι για τη μείωση του χρόνου εργασίας με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα και μισθούς, αλλά ουσιαστικά για ένα είδος «διευθέτησης», με τρόπο που διευκολύνει πολλαπλά τη μεγαλοεργοδοσία: Εξασφαλίζοντάς της από μείωση ασφαλιστικών εισφορών μέχρι και λιγότερα λειτουργικά έξοδα για έναν εργασιακό χώρο.

Για την εξωτερική πολιτική, πόσο ...διαφορετικές είναι οι προτάσεις του «Μετώπου» το έδειξε ο Ραφαέλ Γκλουκσμάν, στέλεχος του PS, πανηγυρίζοντας μετά τη συνάντηση όπου οριστικοποιήθηκε η «συγκόλληση» για τις εκλογές ότι «πετύχαμε να συμφωνήσουμε σε μια πολύ καθαρή δέσμευση στήριξης της Ουκρανίας».

Οι διεργασίες

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δεν περνούν απαρατήρητες και δηλώσεις που βεβαιώνουν ότι διεργασίες εξακολουθούν να «τρέχουν» σε όλα τα επίπεδα, καταρχάς για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην - πολύ πιθανή, όπως φαίνεται - περίπτωση που δεν διασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία ένα σχήμα.

Ζητώντας ουσιαστικά ετοιμότητα για δημιουργία κυβέρνησης συνεργασίας, ο πρώην Πρόεδρος της χώρας και πρώην επικεφαλής του PS, σήμερα υποψήφιος βουλευτής με το «Μέτωπο», Φρανσουά Ολάντ, είπε ότι στην περίπτωση που «δεν υπάρχει πλειοψηφία» τότε «υπάρχει ο ρόλος πολιτικών προσώπων όπως εγώ να βρουν λύσεις (...) υπάρχουν διάφοροι τρόποι να το κάνουμε, θα δούμε τι είναι κατάλληλο να κάνουμε». Κατέληξε δε ότι θα χρειαστεί «να βρούμε έναν επικεφαλής της κυβέρνησης που θα μπορούσε να πάει τη χώρα μπροστά με ένα ελάχιστο πρόγραμμα».

Τέλος, άφθονες είναι οι δηλώσεις που βεβαιώνουν πόσο ρευστός παραμένει ο αστικός πολιτικός χάρτης, με πολλές δυνάμεις να δηλώνουν πρόθυμες να πρωτοστατήσουν σε νέες αναδιατάξεις που θα εγκλωβίζουν λαϊκά στρώματα, ακόμα και με εμφάνιση νέων κομμάτων: Ο πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν (από τον Μάη του 2017 μέχρι τον Ιούλη 2020), Εντουάρντ Φιλίπ, που το 2021 ίδρυσε το κόμμα «Ορίζοντες» και μέχρι τώρα συνεργαζόταν με το κόμμα του Μακρόν, δήλωσε υπέρμαχος μιας «εναλλακτικής που δεν θα είναι αναπαραγωγή των όσων υπήρχαν» από το 2017. Και αφού κατηγόρησε τον Μακρόν ότι «σκότωσε την προεδρική πλειοψηφία» με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, κατέληξε ότι χρειάζεται ένας «τρίτος δρόμος», που «θα σώσει τους Γάλλους από μια παγίδα ανάμεσα στα άκρα» και θα περιλαμβάνει δυνάμεις «από τη συντηρητική δεξιά μέχρι και τη σοσιαλδημοκρατική αριστερά».

Με μεγάλη προσέλευση συνεχίζονται οι εκλογές

Στις κάλπες προσέρχονται από σήμερα το πρωί οι Γάλλοι ψηφοφόροι για τις πρόωρες εκλογές της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης στη σκιά των διαβεβαιώσεων που έχει δώσει το γαλλικό κεφάλαιο ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ζητούμενο είναι να προχωρήσουν άμεσα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που απαιτούν οι δικές του ταξικές ανάγκες, οι οποίες φυσικά προϋποθέτουν κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών στην 7η ισχυρότερη χώρα του κόσμου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών, στις 12 το μεσημέρι ώρα Γαλλίας, είχε ψηφίσει το 25,9% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, έναντι 18,43% που είχαν ψηφίσει την ίδια ώρα στις βουλευτικές εκλογές του 2022 και 19,25% το 2017, ενώ ταυτόχρονα οι δημοσκοπήσεις προσβλέπουν ότι περίπου το 65% των ψηφοφόρων θα προσέλθουν στις κάλπες. 

Ο πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία θα ολοκληρωθεί στις 9 μ.μ. τοπική ώρα (10 μ.μ. ώρα Ελλάδας) ενώ αναμένεται πως κατά τα μεσάνυχτα θα υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα. 

Η «Εθνική Συσπείρωση» (RN) της Μαρίν Λεπέν να διατηρεί μεγάλο προβάδισμα στις τελευταίες δημοσκοπήσεις που πραγματοποιήθηκαν  (36%), με το το εκλογικό σχήμα του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» (NFP) να ακολουθεί (29%), στο οποίο συμμετέχουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), το οπορτουνιστικό σχήμα της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LFI), το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας (PCF) και οι Οικολόγοι (EELV). Ο κυβερνητικός συνασπισμός του «Ensemble!» («Μαζί»!) βρισκόταν μόλις στην 3η θέση με 19,5%. Ακολουθούσαν οι «Ρεπουμπλικάνοι» (LR - το τμήμα εκείνο του γκωλικού κόμματος που παραμένει αυτοτελές και δεν συμφωνεί στη συνεργασία με την RN) με 8%, η ακροδεξιά «Επανάκτηση» του Ερίκ Ζεμούρ με 1,5%.

Ο δεύτερος γύρος θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 7 Ιούλη, όπου θα προκριθούν οι υποψήφιοι των δυο μεγαλύτερων σε εκλογική δύναμη κομμάτων της κάθε εκλογικής περιφέρειας, αλλά και οι υποψήφιοι που θα λάβουν πάνω από το 12,5% των εγγεγραμμένων ανά περιφέρεια ψηφοφόρων. Το σύνολο των εκλογικών περιφερειών στη Γαλλία είναι 577 και είναι όλες μονοεδρικές. 

Στην περίπτωση που σήμερα ένας υποψήφιος λάβει πάνω από το 51% των ψηφισάντων εκλέγεται απευθείας βουλευτής και στην περιφέρεια του δεν διεξάγεται δεύτερος γύρος.

Μείνετε συντονισμένοι _νεώτερα αργότερα

 

22 Ιουνίου 2024

Γαλλία – πρόωρες βουλευτικές εκλογές: “Παγκινητοποίηση” για τα ζητούμενα του γαλλικού κεφαλαίου και την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας

Με κοινή αντιλαϊκή πυξίδα όλες
οι "εναλλακτικές" του αστικού πολιτικού συστήματος

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Γαλλία, με την πρωτιά και τη νέα μεγάλη άνοδο της «Εθνικής Συσπείρωσης» (Rassemblement National - RN) της Μαρίν Λεπέν και την ταυτόχρονη μεγάλη πτώση του κόμματος του Προέδρου της χώρας, Εμ. Μακρόν, επιτάχυνε πολιτικές εξελίξεις σε ένα από τα ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης και του πλανήτη.

Η προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών από τον Μακρόν για τις 30 Ιούνη και τις 7 Ιούλη (γίνονται σε δύο γύρους), οι δημοσκοπήσεις που δίνουν πρώτη και με διαφορά την «Εθνική Συσπείρωση», ο εκλογικός συνασπισμός που συγκρότησαν εκ νέου οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας με τον τίτλο «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» στο όνομα της «αντιμετώπισης της ακροδεξιάς», η οποία με τη σειρά της λανσάρεται ως... αντισυστημική», σηκώνουν πολλή, αποπροσανατολιστική σκόνη που φτάνει και στη χώρα μας, «κουμπώνοντας» και με εξελίξεις που «τρέχουν» εδώ, όπως οι διεργασίες για τη δημιουργία νέου εναλλακτικού αντιλαϊκού πόλου στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.

Πίσω από όλη αυτήν τη σκόνη, ωστόσο, βρίσκεται η ουσία,
από την οποία μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα.

Το πλαίσιο των εξελίξεων
και οι "ανησυχίες" των γαλλικών μονοπωλίων

Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία δεν προέκυψαν από το πουθενά ούτε «τρέχουν» σε κενό αέρος. Η Γαλλία, μέλος του G7, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεύτερη ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ και η μοναδική πυρηνική δύναμη σε αυτήν μετά την αποχώρηση της Βρετανίας, χώρα που διατηρεί «κτήσεις» και «υπερπόντια εδάφη» σε στρατηγικά σημεία του πλανήτη, όπως στον Νότιο Ειρηνικό, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα των μονοπωλίων της, τα οποία δέχονται αυξημένες «πιέσεις» σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μεταξύ αντιπάλων αλλά και «συμμάχων».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο εντεινόμενος ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα περιορίζει τα περιθώρια «ευελιξίας» των γαλλικών μονοπωλίων με κριτήριο τα κέρδη τους. Η δε ένταση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία επεκτείνεται και εκτός Ευρώπης, σε κρίσιμες περιοχές όπως η Αφρική και η ζώνη του Σαχέλ, όπου δυναμώνει η κόντρα και απειλούνται καίριες θέσεις του γαλλικού κεφαλαίου σε πρώην αποικίες.

Την ίδια ώρα, μέσα στην ΕΕ, εδώ και πολλά χρόνια τα γαλλικά μονοπώλια χάνουν έδαφος σε σχέση με τα γερμανικά, ενώ συσσωρεύονται προβλήματα στη γαλλική καπιταλιστική οικονομία, με πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό «καμπανάκι» τη διαδικασία «υπερβολικού ελλείμματος» που ξεκίνησε η Κομισιόν τη βδομάδα που πέρασε για τη χώρα.

Σε ένα τέτοιο φόντο, οι εντεινόμενες συζητήσεις στη Γαλλία για τη «στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης» έναντι της «υποτέλειας στις ΗΠΑ», για την ανάγκη «αναθεώρησης» των οικονομικών και δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ, για την ενίσχυση της «γαλλικής κυριαρχίας» κ.ά., δεν αποτελούν κάποιες «εναλλακτικές» ή κάποιο ξεχωριστό γνώρισμα της... «αντισυστημικής» Λεπέν ή του... «προοδευτικού» «Λαϊκού Μετώπου», αλλά κοινή πυξίδα στις κατευθύνσεις της οποίας συγκλίνει όλο το αστικό πολιτικό φάσμα, για την αποτελεσματικότερη υπεράσπιση των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου.

Γι' αυτό ακριβώς όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται επανειλημμένα και στις παρεμβάσεις του Προέδρου, Εμ. Μακρόν. Ήταν ήδη φθινόπωρο του 2019 όταν ο Μακρόν δήλωνε δημόσια ότι οι ΗΠΑ παραμένουν «ο μεγάλος μας σύμμαχος» αλλά «κοιτάζουν και αλλού», προς «την Κίνα», συμπληρώνοντας ότι η Ευρώπη καλείται να σταματήσει να ενεργεί ως «ο μικρότερος σύμμαχος των ΗΠΑ». Αλλά και πριν από έναν χρόνο (Απρίλης 2023), με αφορμή επίσημη επίσκεψή του στην Κίνα, ο Γάλλος Πρόεδρος παρατήρησε ότι «το να είσαι σύμμαχος με τις ΗΠΑ δεν σημαίνει πως πρέπει να είσαι και υποτελής».

Αντίστοιχα, τον περασμένο Μάη, διαπίστωσε ότι δύο χρόνια μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Ευρώπη βρίσκεται «σε μια πρωτοφανή στιγμή της Ιστορίας της», που την υποχρεώνει να σκεφτεί μόνη της «την άμυνα και την ασφάλειά της» και ότι μπορεί να υπολόγιζε επί σειρά ετών στον «σύμμαχο» ΗΠΑ, αλλά εκείνος «έχει πλέον τα μάτια στραμμένα προς την Κίνα» - γι' αυτό και η ΕΕ πρέπει «να βγει από την αφέλεια»...

Εξίσου χαρακτηριστικά, μιλώντας για τις προκλήσεις των επόμενων χρόνων, ο Μακρόν σημείωσε ότι «εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να οργανωθούμε και να είμαστε πιο αυτόνομοι, μεταξύ άλλων και έναντι των Αμερικανών», ενώ κατέληξε τονίζοντας ότι «προτιμώ να επιλέξω τη σχέση μου με τις ΗΠΑ, με την Κίνα, παρά να μου την επιβάλει ένα από τα δύο μέρη. Δεν θέλω να συντρίβομαι ανάμεσα σε δύο μπλοκ»...

🤔 👀

Εκατοντάδες Χιλιάδες Γάλλοι στους δρόμους _πάνω από 150 πορείες σε “μέτωπο” κατά της ακροδεξιάς ... με παραμύθια στο βάθος του μυαλού χωρίς αίσιο τέλος
😎 😎

Οξυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια
και μεγάλες εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις

Την ίδια ώρα, στις «ανησυχίες» των γαλλικών μονοπωλίων και των πολιτικών τους εκπροσώπων, πέρα από την πορεία των διεθνών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, προστίθεται η οξυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια εντός της χώρας για την κλιμάκωση της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής εντός των συνόρων, η οποία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υπεράσπιση της «αυτονομίας» και της «ανταγωνιστικότητας» του γαλλικού κεφαλαίου, καθώς και για την «πολεμική οικονομία» που προωθείται, στο πλαίσιο της πολεμικής προπαρασκευής της Γαλλίας και του ευρωατλαντικού στρατοπέδου.

Στην περίπτωση της Γαλλίας, μάλιστα, η δυσαρέσκεια αυτή δεν έμεινε «βουβή» αλλά εκφράστηκε με τις μεγαλειώδεις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια, για την Κοινωνική Ασφάλιση, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τους μισθούς, ενάντια στη ρατσιστική αστυνομική βία, στην κρατική καταστολή και τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης Μακρόν, που πήρε τη σκυτάλη από τις προηγούμενες σοσιαλδημοκρατικές και συντηρητικές κυβερνήσεις.

Οι κινητοποιήσεις αυτές, μάλιστα, από εργατικά συνδικάτα, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, είχαν μια σειρά σημαντικών χαρακτηριστικών, διακρίθηκαν για τη διάρκειά τους και την αντοχή τους, έγιναν αποδέκτες πλατιάς αλληλεγγύης και σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους σε πολλές άλλες χώρες, παρά την κρατική καταστολή, τη συκοφάντηση από αστικά επιτελεία αλλά και την προσπάθεια υπονόμευσης από εργοδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες. Όλη αυτή η δυσαρέσκεια μεγαλώνει για την πλουτοκρατία, η οποία επιχειρεί να βρει κανάλια εκτόνωσής της, να διοχετευθεί σε «διεξόδους» ακίνδυνες για την κερδοφορία και την εξουσία της.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που φουντώνουν, όλα τα τελευταία χρόνια, οι ενδοαστικές διεργασίες, αφενός με τη σταθερή μετεξέλιξη της RN σε «κόμμα εξουσίας», κάθε άλλο παρά «αντισυστημικό», με συνεχές στρογγύλεμα σε ακροδεξιές - φασιστικές γωνίες. Αφετέρου, με την επίμονη επιχείρηση αναμόρφωσης της αμαρτωλής και χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας, με τη συγκρότηση συνασπισμών όπως το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο», ή η NUPES το 2022, που τελικά καθόλου δεν «έφραξαν τον δρόμο στην ακροδεξιά».

Σε αντίθεση με αυτές τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, ελπίδα για τους λαούς, στη Γαλλία, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ο προσανατολισμός σύγκρουσης με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να μπουν εμπόδια σε αντιδραστικές εξελίξεις και να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής!

Κόμμα Λεπέν _ “Εθνική Συσπείρωση”

Η ακροδεξιά εφεδρεία του συστήματος
είναι το "αρνάκι" των επιχειρηματικών ομίλων

Ο επικεφαλής του κόμματος της Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές, Ζ. Μπαρντελά, διαβεβαιώνει ότι θα τηρήσει τις «διεθνείς δεσμεύσεις» της Γαλλίας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ  Η ακροδεξιά εφεδρεία του γαλλικού αστικού πολιτικού συστήματος, η «Εθνική Συσπείρωση» (RN) της Μαρίν Λεπέν, μετά από τόσα χρόνια «αντιακροδεξιών» μετώπων σε προεδρικές, βουλευτικές και τοπικές εκλογές στη Γαλλία, που τάχα θα της έφραζαν τον δρόμο, ετοιμάζεται πλέον να παίξει και τον ρόλο του «κόμματος εξουσίας», καθώς αναμένεται να πάρει την πρώτη θέση στις βουλευτικές εκλογές και να εκλέξει τους περισσότερους βουλευτές, αποκτώντας τον πρώτο λόγο για την πρωθυπουργία.

Ούτε αυτή η εξέλιξη είναι βέβαια κεραυνός εν αιθρία,
αντίθετα προετοιμάζεται εδώ και χρόνια.

Μέσα σε όλη αυτήν την πορεία, η RN - με τη βοήθεια αστικών επιτελείων και των άλλων κομμάτων - επιχειρούσε να διατηρεί ένα δήθεν «αντισυστημικό» προσωπείο, την ίδια ώρα που έκανε όλες τις αναγκαίες «προσαρμογές» στα βασικά στρατηγικά ζητούμενα του γαλλικού κεφαλαίου, λειαίνοντας κάποιες «γωνίες», διαδικασία που συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση σήμερα, μετά τις ευρωεκλογές και ενόψει των πρόωρων βουλευτικών εκλογών.

Οι ίδιες οι πράξεις και οι θέσεις του κόμματος της Λεπέν βέβαια επιβεβαιώνουν ότι αποτελεί δύναμη του συστήματος, στρατευμένη στην αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Χαρακτηριστικά

·  Εδώ και χρόνια το κόμμα της Λεπέν έχει προχωρήσει στην λεγόμενη «αποδιαβολοποίηση». Τι το διαβολικό έλεγε η Λεπέν όταν υποτίθεται ότι ήταν πιο σκληρή; Ελεγε μεταξύ άλλων ότι πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα η συμμετοχή της Γαλλίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη (στο όνομα βέβαια της καλύτερης υπεράσπισης των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου, και όχι αμφισβητώντας την εξουσία του). Σήμερα, πλέον, δεν υπάρχουν ούτε αυτοί οι «αστερίσκοι» που έμπαιναν πριν κάποια χρόνια. Τώρα ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της Λεπέν απαντά χωρίς περιστροφές ότι δεν τίθενται ζητήματα όπως δημοψήφισμα για την ΕΕ.

·  Πρόσφατα η Λεπέν μαζί με τον υποτιθέμενο μεγάλο αντίπαλό της, Πρόεδρο της Γαλλίας Εμ. Μακρόν, ψήφισαν το αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο το οποίο ουσιαστικά «συγχρονίζει» τη γαλλική νομοθεσία με τη σκληρή, ρατσιστική πολιτική της ΕΕ ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες.

·  Τις προηγούμενες μέρες το κόμμα της Λεπέν προσάρμοσε περαιτέρω το πολιτικό του πρόγραμμα. Ετσι, κάποια κομμάτια αυτού του προγράμματος διαγράφηκαν. Ποιο ήταν ένα από αυτά; Η αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, ακόμα και αυτήν την πρόταση η Λεπέν την τοποθετούσε χρονικά ύστερα από τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.

Μία μικρή παρένθεση, για να θυμόμαστε κάποια πράγματα: Το 1966 η Γαλλία, επί προεδρίας του συντηρητικού Σαρλ Ντε Γκωλ, αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, στο οποίο επανήλθε το 2009. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι οι κατά καιρούς προτάσεις της Λεπέν αποτελούσαν επιλογές τμημάτων της άρχουσας τάξης στην Γαλλία και απηχούσαν «προβληματισμούς» των καπιταλιστών της για το πώς εξασφαλίζονται τα συμφέροντά τους στην κούρσα του διεθνούς ανταγωνισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Ντε Γκωλ, ανακοινώνοντας το 1966 την αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, διαβεβαίωνε ότι «δεν πρόκειται για ρήξη, αλλά για προσαρμογή»...

"Κόκκινη γραμμή"
οι "διεθνείς δεσμεύσεις" της Γαλλίας

Ακόμα πιο χαρακτηριστικές είναι οι διαβεβαιώσεις που έδωσε τις προηγούμενες μέρες αναφορικά με τις «διεθνείς δεσμεύσεις» τις χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ ο Ζορντάν Μπαρντελά, επικεφαλής της RN στις βουλευτικές εκλογές και υποψήφιος για την πρωθυπουργία.

"Έχω μια κόκκινη γραμμή. Δεν σχεδιάζω να αμφισβητήσω τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Γαλλία σε διεθνές επίπεδο, διότι υπάρχει ζήτημα αξιοπιστίας προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας και τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ", τόνισε ο Μπαρντελά μιλώντας στην έκθεση άμυνας και ασφάλειας Eurosatory στο Βιλπέντ, στα προάστια του Παρισιού.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο «εξαιρετικά βαρύ διεθνές πλαίσιο» που έχει δημιουργηθεί σήμερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, «στις πύλες της Ευρώπης», εκφράζοντας μάλιστα την ευχή «η Ουκρανία να μπορεί να έχει στη διάθεσή της πυρομαχικά και εξοπλισμό, όλα αυτά τα οποία έχει ανάγκη για να κρατήσει το μέτωπο».

Η δε κριτική που έκανε απέναντι στην κυβέρνηση ήταν ότι «η οικονομία πολέμου που εφαρμόστηκε εδώ και δύο χρόνια από τον Εμανουέλ Μακρόν είναι αρκετά ελαφριά», με τον Μπαρντελά να αναγγέλλει πως «σκοπεύω να συνεχίσω αυτήν την προσπάθεια επανεξοπλισμού της χώρας, σε ό,τι αφορά τις αμυντικές της δυνατότητες, την αύξηση του προϋπολογισμού του στρατού, τις δημοσιονομικές προσπάθειες που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια και τις οποίες στηρίξαμε»!

Τάξη και ηρεμία...

Οι διαβεβαιώσεις ότι το κόμμα της Λεπέν θα τα δώσει όλα για την υπεράσπιση των γαλλικών μονοπωλίων και των στρατηγικών τους επιλογών και στόχων πέφτουν βροχή τις τελευταίες μέρες:

·     Η ίδια η ηγέτης της RN, Μαρίν Λεπέν, δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι αν νικήσει στις βουλευτικές θα «συγκατοικήσει» με την προεδρία του Μακρόν, αφού όπως είπε «σέβομαι τους θεσμούς. Δεν αναζητώ θεσμικό χάος»! Διαβεβαίωσε ότι είναι πανέτοιμη για συνεργασία με την προεδρία Μακρόν και ότι δεν θα ζητήσει την παραίτησή του σε περίπτωση επικράτησής της, «απλώς θα υπάρξει συγκατοίκηση». Επεσήμανε ακόμα ότι «ενσαρκώνουμε την τάξη και την ηρεμία», προσθέτοντας πως «δεν διοργανώσαμε ποτέ διαδήλωση ενάντια στα αποτελέσματα των εκλογών»...

·     Πρόσφατα η Λεπέν έσπευσε επίσης να «καθησυχάσει» τους μεγαλοεπιχειρηματίες μιλώντας στη «Φιγκαρό», όπου δήλωσε ότι «οι χρηματοοικονομικές αγορές δεν κατανοούν πραγματικά το σχέδιό μας. Εχουν ακούσει μόνο την καρικατούρα του σχεδίου μας. Οταν διαβάσουν γι' αυτό, θα το βρουν αρκετά λογικό».

Την ίδια στιγμή, οι «Financial Times» επικαλούνταν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες «τέσσερα ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων και τραπεζίτες δήλωσαν ότι η "Αριστερά" (σ.σ. εννοώντας τον σοσιαλδημοκρατικό συνασπισμό του "Νέου Λαϊκού Μετώπου") θα ήταν ακόμα χειρότερη για τις επιχειρήσεις από τις μη χρηματοδοτούμενες φοροελαφρύνσεις και τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές της Λεπέν».

Κάνουν πάρτι οι επιχειρηματικοί όμιλοι

·        Στέλεχος επιχείρησης, μιλώντας στην εφημερίδα, υποστήριξε ότι «οι οικονομικές πολιτικές της RN είναι περισσότερο μια "κενή πλάκα" στην οποία οι επιχειρήσεις πιστεύουν πως μπορούν να δώσουν ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση».

·        Αλλο στέλεχος επιχειρήσεων σχολίασε ότι «αν μου λέγατε πριν δυο βδομάδες πως ο επιχειρηματικός κόσμος θα υποστήριζε την RN και δεν θα υπολόγιζε τον Μακρόν, δεν θα το πίστευα».

·        Ο Jean - Philippe Tanguy, στέλεχος της RN και μέλος του οικονομικού επιτελείου του κόμματος, δήλωσε ότι τον προσεγγίζουν επενδυτές, στελέχη εταιρειών και διαφόρων επιχειρηματικών επιτελείων που ζητούν ενημέρωση για τα σχέδια της RN. «Τους είπαμε ότι η RN θα τηρήσει την ίδια γραμμή για τα ελλείμματα και θα παρουσιάσει ένα αξιόπιστο σχέδιο», διαβεβαίωσε, συμπληρώνοντας ότι «οι αγορές θα είναι αυστηρές εναντίον μας, επομένως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να το κάνουμε».

·        Χαρακτηριστικές είναι και οι δεσμεύσεις της RN για την «προστασία της οικονομίας μας από τον αθέμιτο ανταγωνισμό» αλλά και την «αναθεώρηση των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου που δεν σέβονται τα συμφέροντα της Γαλλίας», προτεραιότητες που δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από όσα διατυπώνει και ο κυβερνητικός συνασπισμός του Μακρόν, αφού αφετηρία αποτελεί η υπεράσπιση των γαλλικών μονοπωλίων και της θέσης τους στον εντεινόμενο διεθνή ανταγωνισμό, με «ένα το κρατούμενο» σε κάθε περίπτωση την αντεργατική επίθεση κράτους και εργοδοσίας.


"ΝΕΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ"
Ξαναζεσταμένη σοσιαλδημοκρατική σούπα...
με διαβεβαιώσεις "αποτελεσματικότητας"
για το κεφάλαιο

Όπλα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, φορολογική σταθερότητα για τις επιχειρήσεις, μεγαλύτερη «αξιοποίηση» της ιδιωτικής Υγείας κ.ά. περιλαμβάνονται στο... «προοδευτικό» πρόγραμμα του Μετώπου. Στο όνομα της περιβόητης... «αντιμετώπισης της ακροδεξιάς», μπροστά στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, επανεμφανίστηκε ο σοσιαλδημοκρατικός εκλογικός συνασπισμός του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LFI), του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ (PCF) και των Οικολόγων, με την ονομασία «Νέο Λαϊκό Μέτωπο».

Οι ίδιες ακριβώς δυνάμεις είχαν συγκροτήσει εκλογικό συνασπισμό και στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές (NUPES), καθώς είναι χρόνια η προσπάθεια συγκρότησης ενός «εναλλακτικού» σοσιαλδημοκρατικού πόλου για την αστική διακυβέρνηση στη Γαλλία, μετά την καταβαράθρωση του PS εξαιτίας της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής που προώθησαν οι κυβερνήσεις του.

Το πόσο... «προοδευτικό» είναι το εν λόγω μέτωπο βέβαια φαίνεται όχι μόνο από τον ρόλο που έχουν παίξει οι δυνάμεις του στην προώθηση της αντιλαϊκής επίθεσης και στον αποπροσανατολισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας, αλλά και στις σημερινές θέσεις του μπροστά στις εκλογές.

Την περασμένη Πέμπτη, στην εκδήλωση που οργάνωσαν η Medef και άλλες εργοδοτικές οργανώσεις για να παρουσιαστούν οι προτάσεις των κομμάτων ενόψει των εκλογών, οι εκπρόσωποι του «Μετώπου» έτρεξαν να προλάβουν παρεξηγήσεις για το οικονομικό του πρόγραμμα και καθησυχάζοντας τους μεγαλοεπιχειρηματίες ξεκαθάρισαν π.χ. ότι «δεν θα αλλάξει το φορολογικό πλαίσιο για το 92% των επιχειρήσεων»!

Κάλεσαν τις εργοδοτικές οργανώσεις σε συνεργασία για ένα «νέο παραγωγικό σύμφωνο», ζητώντας «επιβεβαίωση της κυριαρχίας μας», δηλαδή αναβαθμισμένη υπεράσπιση της θέσης των γαλλικών μονοπωλίων στην Ευρώπη και στον κόσμο, με παράλληλη διασφάλιση της περιβόητης «κοινωνικής ειρήνης».

Αυτό για το οποίο επέκριναν τις κυβερνήσεις Μακρόν οι εκπρόσωποι του «Μετώπου» ήταν για... «αναποτελεσματικότητα» και «αδιέξοδο», προσπερνώντας τον ενθουσιασμό των επιχειρηματιών για όλες τις «μεταρρυθμίσεις» που προχώρησαν τα τελευταία χρόνια, όταν π.χ. η Medef μιλούσε για «εκπληκτικές ευκαιρίες» (όπως υποδέχτηκε όλα τα αντιασφαλιστικά μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση Μακρόν).

Δούλεμα ψιλό γαζί
με τις... "ενέργειες ρήξης"

Σε ποιες αγωνίες απαντούν οι προτάσεις του «Μετώπου» αποτυπώνεται όμως και στις λεγόμενες «πρώτες 20 ενέργειες ρήξης» που έδωσε στη δημοσιότητα πριν από λίγες μέρες.

Σε αυτές περιλαμβάνεται π.χ. κεφάλαιο για την «Κατάργηση των προνομίων των δισεκατομμυριούχων», με μέτρα όμως στα οποία, όσο κι αν ψάξει κανείς συγκεκριμένες προτάσεις για δραστική αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, δεν θα βρει παρά διατυπώσεις για «την ένταση της προοδευτικότητας του φόρου εισοδήματος σε 14 δόσεις» (ενώ βέβαια είναι παντού πασίγνωστα τα πάμπολλα «εταιρικά» παραθυράκια με τα οποία η αστική τάξη αποφεύγει τον φόρο εισοδήματος).

Αλλά και οι διακηρύξεις του «Μετώπου» για θετικές αλλαγές στα συνταξιοδοτικά - ασφαλιστικά θέματα, περισσότερο με αόριστα ευχολόγια μοιάζουν... Στις «ενέργειες ρήξης» για την Κοινωνική Ασφάλιση περιλαμβάνονται γενικά διατυπώσεις, όπως μια «επιβεβαίωση του κοινού στόχου για το δικαίωμα σε σύνταξη στα 60», μια (αόριστη) «διαμόρφωση των εργοδοτικών κοινωνικών εισφορών», αλλά και «δημιουργία μιας πρόσθετης εισφοράς πάνω στους υψηλούς μισθούς»...

Όταν ήταν σε εξέλιξη οι μεγαλειώδεις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις κατά του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης Μακρόν, οι συνιστώσες του «Μετώπου» μιλούσαν για «πραξικόπημα» από την κυβέρνηση. Τώρα δεν μιλούν για κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων αλλά για... «επανεξέτασή» τους. Μάλιστα, το «Μέτωπο» υπερθεματίζει για την «προηγούμενη κατάσταση» λες και όσα ίσχυαν πριν από την τελευταία «μεταρρύθμιση» δεν ήταν η συνέχεια της αντιασφαλιστικής και αντεργατικής νομοθεσίας που διαμόρφωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις...

«Είμαστε οι μόνοι που λέμε» ότι «θα επιστρέψουμε στην κατάσταση που υπήρχε πριν» από την τελευταία μεταρρύθμιση, τόνιζε προ ημερών μιλώντας στο «France Info» ο επικεφαλής του ΓΚΚ, Φ. Ρουσέλ.

Όμως, οι εργαζόμενοι «λούζονται» τις συνέπειες μιας ολόκληρης αντιλαϊκής στρατηγικής και όχι απλά μιας μόνο μεταρρύθμισης: Για παράδειγμα, μία από τις «τομές» της «κατάστασης πριν» που τέθηκαν σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια (βλ. με τη μεταρρύθμιση Τουρέν, το 2013) ήταν η δημιουργία «Επιτροπής Σοφών» (με τον τίτλο «Συμβούλιο Προσανατολισμού των Συντάξεων») που συστήνει αναπροσαρμογές στο ύψος ή και στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων με βάση την εξέλιξη του ΑΕΠ. Αλλά αυτά και τα όσα αυτά συνεπάγονται για τις συντάξεις και μια σειρά άλλες παροχές των εργαζομένων, το «Μέτωπο» δεν τα αγγίζει...

"Επιδιόρθωση" Υγείας
με "ιδιωτικές κλινικές"

Χαρακτηριστικές είναι και οι προτάσεις του «Μετώπου» για την υγειονομική περίθαλψη, όπου διακηρύσσεται η άφιξη ενός «Μεγάλου Νόμου για την Υγεία», με τον οποίο όπως φαίνεται στόχος είναι όχι η έξωση των ιδιωτών από έναν τομέα τόσο κρίσιμο για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά η σημαντικότερη... «αξιοποίησή» τους. Ετσι, προβλέπεται π.χ. η «αποκατάσταση εφημεριών με φροντιστές liberaux (σ.σ. ελεύθερους επαγγελματίες) στα Κέντρα Υγείας» αλλά και «η προετοιμασία για άνοιγμα ιδιωτικών κλινικών συμμετέχοντας σε εφημερίες»...!

Στο ίδιο πλαίσιο, διατυπώνεται πρόταση για «διοργάνωση συνεδρίου διάσωσης του δημόσιου νοσοκομείου», με θέμα την «επανεξέταση της εργασίας τη νύχτα και τα Σαββατοκύριακα για το προσωπικό». Μάταια βέβαια ψάχνει ο αναγνώστης του προγράμματος του «Μετώπου» έστω γενικές διατυπώσεις για νέες προσλήψεις προσωπικού με σταθερή σχέση εργασίας...

Όπλα στην Ουκρανία
και "αποστολή κυανόκρανων"

Τέλος, στο θέμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, το «Μέτωπο» συντάσσεται και αυτό με τη στήριξη της κυβέρνησης Ζελένσκι, μεταξύ άλλων «με παράδοση των απαραίτητων όπλων», όπως αναφέρει. Ενδεικτική είναι και η πρόταση για «αποστολή κυανοκράνων για τη διαφύλαξη των πυρηνικών σταθμών» στην Ουκρανία, με φόντο τις προτάσεις της κυβέρνησης Μακρόν για πιθανή αποστολή «δυτικών» στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Βέβαια, όσο κι αν οι κυανόκρανοι αποκαλούνται «ειρηνευτικά σώματα», ο ρόλος που αναλαμβάνουν τέτοιες αποστολές κάθε άλλο παρά τις ανάγκες των λαών για ειρήνη εξυπηρετούν, όπως δείχνουν παραδείγματα σε όλο τον πλανήτη. Στην πραγματικότητα το «Μέτωπο» φτάνει να «προτείνει» το πώς θα σερβιριστεί καλύτερα η βαθύτερη εμπλοκή της Γαλλίας στον πόλεμο, με το κατάλληλο περιτύλιγμα («κυανόκρανοι του ΟΗΕ») και το κατάλληλο πρόσχημα («διαφύλαξη των πυρηνικών σταθμών»). Στο δε 24σέλιδο που δόθηκε στη δημοσιότητα από το «Μέτωπο», το ακρωνύμιο ΝΑΤΟ είναι ζήτημα αν αναφέρεται έστω μία φορά...




 

16 Ιουνίου 2024

Εκατοντάδες Χιλιάδες Γάλλοι στους δρόμους _πάνω από 150 πορείες σε “μέτωπο” κατά της ακροδεξιάς ... με παραμύθια στο βάθος του μυαλού χωρίς αίσιο τέλος


·       Λαοθάλασσα κατά του φασιστικού μορφώματος - Μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε Παρίσι, Μασσαλία Τουλούζη, Λιόν, Λιλ …παντού ακόμη και σε χωριά

·       Δεκάδες χιλιάδες λαού πλημμύρισαν τους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της ανόδου του Εθνικού Συναγερμού (RN) στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής.

·       Η αστυνομία ανέφερε πως πάνω από 350.000 _πάνω από 650 000 κατά την CGT, συμμετείχαν σε πορείες ενώ 21.000 αστυνομικοί έχουν κινητοποιηθεί αφότου συνδικάτα, φοιτητικές οργανώσεις και οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάλεσαν σε συλλαλητήρια κατά του αντιμεταναστευτικού, ευρωσκεπτικιστικού RN πριν από τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία.

Το «μέτωπο» κατά της ανόδου της ακροδεξιάς
🤔  __ και άλλα παραμύθια χωρίς αίσιο τέλος __

Όσα γράφονται, όσα λέγονται και όσα εννοούνται - πόσο μάλλον αυτά που γίνονται πίσω από «κλειστές πόρτες» - τις τελευταίες μέρες σχετικά με την «ανάγκη συσπείρωσης των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων ώστε να σταματήσει η επέλαση της ακροδεξιάς», είναι εξόχως αποκαλυπτικά.

Με επίκεντρο τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία και με αφορμή την ανακοίνωση πρόωρων εκλογών από τον Μακρόν - λόγω της «πρωτιάς» του κόμματος Λεπέν στις πρόσφατες εκλογές - έχει σημασία να καταγραφούν ορισμένα ενδιαφέροντα στοιχεία και τοποθετήσεις για το τι πραγματικά είναι αυτά τα διάφορα «μέτωπα» που κάθε τόσο στήνονται, κυρίως στη Γαλλία, και για το αν τελικά εμπόδισαν τη λεγόμενη «άνοδο της ακροδεξιάς».

🤔  Τι γίνεται, λοιπόν,
αυτήν την περίοδο στη Γαλλία;

Για ακόμα μια φορά δημιουργήθηκε «προοδευτικός πόλος» ώστε να αποτραπεί η νίκη της Λεπέν στις επερχόμενες, πρόωρες, βουλευτικές εκλογές. Από όσα γράφονται, χωρίς να έχουν καταλήξει τα παζάρια, θα αποτελείται από το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και την «Ανυπότακτη Γαλλία» του Μελανσόν. Θυμίζουμε ότι και στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές είχε συγκροτηθεί ανάλογη «αντι-ακροδεξιά» συμμαχία, το NUPES, με τη συμμετοχή των ίδιων κομμάτων.

Ο επικεφαλής του πάλαι ποτέ κραταιού Γκολικού κόμματος, Ερίκ Σιοτί, δήλωσε ουσιαστικά ότι πρέπει να συμμαχήσει το κόμμα του με την Λεπέν, αφού «τα ίδια λέμε». Η δήλωσή του αυτή καταδικάστηκε από μέρος στελεχών του συγκεκριμένου κόμματος.

Ο Πρόεδρος Μακρόν, επίσης, έχει κάνει την εξής - τουλάχιστον «διφορούμενη» - δήλωση, ότι «τείνει το χέρι σε όσους είναι έτοιμοι να έρθουν να κυβερνήσουν στην κατεύθυνση ενός φιλόδοξου ριζοσπαστισμού». Ενώ, παράλληλα, γράφτηκε πως ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι το κόμμα του Μακρόν πιθανόν δεν θα κατεβάσει υποψηφίους στις περιφέρειες (στη Γαλλία όλες οι περιφέρειες είναι μονοεδρικές), όπου θα υπάρχουν υποψήφιοι από το «δημοκρατικό τόξο».

Τέλος, διάφοροι «πολιτικοί αναλυτές» γράφουν ότι η κίνηση του Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εκλογές γίνεται, το πιθανότερο, για να «εκθέσει» την Λεπέν σε κυβερνητικές ευθύνες, προκειμένου «να αφήσει πίσω τον λαϊκισμό της» ή/και για «να ανοίξει δρόμους συνεργασίας με την Αριστερά».

💥  Τι «δείχνουν» τα παραπάνω
με βάση την πρόσφατη και παλαιότερη πείρα;

·         Πρώτον, ότι κάθε τέτοιο «προοδευτικό μέτωπο», που συγκροτείται από βαθιά συστημικές δυνάμεις, οι οποίες προωθούν επί της ουσίας όλη την αντιδραστική ατζέντα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των αναδιαρθρώσεων της ΕΕ, υπερασπίζεται το καπιταλιστικό σύστημα και τους θεσμούς του και δεν μπορεί παρά να εκφυλίζεται συνεχώς και να αντιδραστικοποιείται και το ίδιο.

·         Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ιστορικά πολλές φορές ότι η βαθιά «συστημική» πολιτική που ακολουθούν οι λεγόμενες «προοδευτικές» και «αριστερές» δυνάμεις, οδηγεί εργατικές - λαϊκές μάζες στην απογοήτευση και τις καθιστά ευάλωτες στην ψευδεπίγραφη «αντισυστημική» ρητορεία ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο όχι μόνο αυτά τα «μέτωπα» δεν μπορούν να αποτελέσουν «αντίπαλο δέος» στη λεγόμενη ακροδεξιά, αλλά την αξιοποιούν και ως μπαμπούλα για να δικαιώσουν τις αντιδραστικές και αντιλαϊκές πολιτικές τους, ενώ καθόλου δεν εμποδίζουν την εκλογική άνοδό της.

Για του λόγου το αληθές
αξίζει να σημειώσουμε τα εξής:

·         Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έστω σαν σενάριο, καταγράφεται ότι ο Μακρόν θα «διευκολύνει» το να βρεθούν αντιμέτωποι η Λεπέν με τον «προοδευτικό πόλο». Με άλλα λόγια, ο Μακρόν, που έφτασε μέχρι το σημείο να παρακάμπτει το Κοινοβούλιο, για να περάσει το τσάκισμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, εντάσσεται κι αυτός στους αντιπάλους της ακροδεξιάς. Είναι ο ίδιος Μακρόν που ψήφισε μαζί με την Λεπέν το νέο νομοσχέδιο για τη μετανάστευση στη Γαλλία!

·         Ο υπερ-προβεβλημένος και στη χώρα μας νέος «ηγέτης» του πάλαι ποτέ κραταιού Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ραφαέλ Γκλικσμάν, ασκεί κριτική στον Μακρόν ότι δεν στέλνει αρκετά όπλα στο μακελειό της Ουκρανίας! Με αυτόν τον «πολεμοκάπηλο» για μπροστάρη θα τσακίσουν την ακροδεξιά;

  • Τα «προοδευτικά» μέτωπα που στήνονται στη Γαλλία εναντίον αρχικά του πατέρα και σήμερα της Λεπέν - ιδιαίτερα σε δεύτερους γύρους διαφόρων εκλογών - έχουν ιστορία 30 χρόνων και βάλε. Πέραν του ότι έγιναν πλυντήριο για τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν π.χ. ο Σιράκ, ο Σαρκοζί, ο Ολάντ, ο Μακρόν κ.ά., τελικά ωφέλησαν ή ζημίωσαν την Λεπέν; Ρητορικό το ερώτημα, γιατί τα αποτελέσματα είναι οφθαλμοφανή.

💥  Δεύτερον, για ακόμα μια φορά ξεσκεπάζεται ο «ψευτο-αντισυστημικός» χαρακτήρας των λεγόμενων ακροδεξιών δυνάμεων. Στην προκειμένη περίπτωση, είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό αυτό που λένε οι ίδιοι πολιτικοί παράγοντες, που κατά τ' άλλα τούς αποκαλούν... «απειλή». Λένε δηλαδή ότι όταν βρεθούν στην εξουσία οι ακροδεξιοί, θα κάνουν τα ίδια με αυτούς, καθώς η διαχείριση του συστήματος και οι στρατηγικές επιλογές της γαλλικής αστικής τάξης μπορεί να ανέχονται και καμιά προεκλογική παραφωνία, αλλά τα κυβερνητικά πόστα απαιτούν τον «ρεαλισμό» που επιβάλλουν τα άμεσα συμφέροντα των ομίλων.

Δεν πρόκειται άλλωστε να διανύσουν και καμιά τεράστια απόσταση αυτές οι δυνάμεις, που από τη φύση τους είναι δυνάμεις του συστήματος και του κεφαλαίου. Η διακυβέρνηση Μελόνι στην Ιταλία είναι το πιο άμεσο παράδειγμα.

💥 Τρίτον, στην Ελλάδα τα πράγματα έχουν και μια πιο τραγελαφική νότα. Ποιοι αλήθεια καλούν σε συγκρότηση τέτοιων «μετώπων» για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς; Το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ, που πρωτοστάτησε στη συγκυβέρνηση με τον - μέχρι τότε - περιθωριακό, ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη; Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά, επίσης των μνημονίων και της στρατηγικής συμμαχίας με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου; Ελεος πια! Και δεν αναφερόμαστε καν στη ΝΔ! Στελέχη της ήταν ο Βελόπουλος, η Λατινοπούλου και άλλοι ακροδεξιοί αστέρες.

Ήταν και είναι ΟΛΟΙ τους συνδιαμορφωτές και υποστηρικτές τού «δεν υπάρχει εναλλακτική» πέρα από τη «ρεαλιστική» διαχείριση του βάρβαρου συστήματος. Ηταν και είναι ΟΛΟΙ τους υποστηρικτές της αστικής «δημοκρατίας και ελευθερίας», που προωθεί κάθε αντιδραστικό και ανορθολογικό σχέδιο, περιθωριοποιεί τους εργαζόμενους και τον λαό από τη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή, τοποθετώντας τον σε ρόλο παθητικού χειροκροτητή - ψηφοφόρου «σωτήρων», πάντα στη λογική του «μικρότερου κακού» που συνεχώς φέρνει το μεγαλύτερο.

Στην Ελλάδα, όμως, υπάρχει το ΚΚΕ. Υπάρχει μαχητικό εργατικό - λαϊκό κίνημα με διάθεση σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική και ό,τι αντιδραστικό αυτή γεννά. Και αυτός είναι λόγος να ελπίζουμε κοιτώντας και τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες αποφασισμένοι κομμουνιστές και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που δεν τα βάφουν μαύρα και δεν θα μείνουν «κλεισμένοι στο σπίτι τους». Θα αποκαλύπτουν το σάπιο αντιδραστικό και φιλοπόλεμο μπλοκ αστικών πολιτικών δυνάμεων που παρουσιάζονται ως «προοδευτικές». Θα αποκαλύπτουν και θα ξεσκεπάζουν και τους «φιλειρηνιστές» συστημικούς τύπου Βελόπουλου, που υποστηρίζουν τον «φιλειρηνιστή» Τραμπ, ο οποίος είναι υπέρ της σφαγής της Παλαιστίνης, την κάθε Λατινοπούλου, μιμήτρια της «παραδοσιακής γυναίκας Μελόνι», που έχει γίνει υπόδειγμα πολιτικής για την ίδια την ΕΕ.

Κυρίως, εδώ υπάρχει ΚΚΕ που δίνει όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση. Που εμπνέεται από τους μεγαλειώδεις αγώνες των λαών της Ευρώπης και πρωτοστατεί για τον συντονισμό τους. Που δίνει μάχες για την ισχυροποίησή του, για τον απεγκλωβισμό εργατικών - λαϊκών δυνάμεων από τα αστικά κόμματα κάθε εκδοχής. Που προβάλλει ότι ο καπιταλισμός - και όλα τα αντιδραστικά και αποκρουστικά «προϊόντα» του - δεν είναι το τέλος της Ιστορίας, ότι ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση στον 21ο αιώνα.

Συνεργασία με την Λεπέν προκρίνει ο επικεφαλής των «Ρεπουμπλικάνων»


Καλά κρατούν οι έντονες διεργασίες στα επιτελεία των γαλλικών αστικών κομμάτων μετά την επικράτηση της ακροδεξιάς «Εθνικής Συσπείρωσης» (RN) της Μαρίν Λεπέν και τη συντριπτική ήττα του «φιλελεύθερου» Μακρόν. Υπέρ «μιας συμμαχίας με την RN και όλους εκείνους που προσδιορίζονται από τις αξίες της δεξιάς» τάχθηκε χτες ο επικεφαλής του κόμματος που χαρακτηρίζεται η «κεντροδεξιά» στη Γαλλία, των «Ρεπουμπλικάνων» (LR), Ερίκ Σιοτί, ο οποίος ενόψει των πρόωρων βουλευτικών εκλογών (30 Ιούνη) μίλησε για την «ανάγκη να υπηρετήσουμε τη χώρα, που κινδυνεύει».

Μιλώντας στο δίκτυο TF1, ο Σιοτί είπε ότι «με την RN λέμε τα ίδια πράγματα, άρα ας σταματήσουμε να κάνουμε μια φανταστική αντιπολίτευση», για να προσθέσει πως «πρέπει να δημιουργηθεί μια δύναμη η οποία θα αντιταχθεί στην ανικανότητα του μακρονισμού και σε συνεργασίες παρά φύση», όπως αυτές που εξετάζονται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Επέμεινε ότι αυτή η θέση εκφράζει μεγάλο μέρος των μελών και οπαδών των «Ρεπουμπλικάνων», αναφέροντας ότι LR και RN «λέμε το ίδιο πράγμα» για το «χάος με τη μετανάστευση», για να καταλήξει πως «σήμερα οι LR είναι πολύ αδύναμοι» και χρειάζεται «ένα σχήμα να υψωθεί για να βρεθεί αντιμέτωπο με την ανικανότητα του μακρονισμού».

Στις δηλώσεις του Σιοτί αντέδρασαν μια σειρά στελέχη του κόμματός του, όπως ο σημερινός πρόεδρος της γαλλικής Γερουσίας, Ζεραρ Λαρσέρ, ο οποίος προέρχεται από τους LR. Τον κάλεσε ευθέως σε παραίτηση, ενώ και ο επικεφαλής της ομάδας των γερουσιαστών των LR, Μπρουνό Ρεταγιό, διαφώνησε έντονα, υποστηρίζοντας ότι η RN δεν είναι «αυτή που μπορεί να επαναφέρει σε σωστό δρόμο τη Γαλλία, απέχει πολύ από αυτό», επειδή «η δημαγωγία δεν οδήγησε ποτέ μια χώρα». Νωρίτερα είχε δοθεί στη δημοσιότητα κείμενο όλων των μελών της Γερουσίας που ανήκουν στους LR, με το οποίο τάχθηκαν «ομόφωνα» υπέρ της διατήρησης «της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας» των LR «έναντι και του στρατοπέδου των μακρονιστών και του στρατοπέδου των λεπενιστών».

Διαφορετική ήταν η γνώμη του επικεφαλής της οργάνωσης Νεολαίας των LR, Γκιλέμ Καραγιόν, ο οποίος, χαιρετίζοντας τις δηλώσεις Σιοτί, είπε ότι «με χιλιάδες υποστηρικτές των LR επιλέγουμε το θάρρος και την κοινή λογική».

Από τη πλευρά της η Μαρίν Λεπέν, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της RN, χαιρέτισε τη «θαρραλέα επιλογή» και το «αίσθημα ευθύνης» του Σιοτί. Ο δε πρόεδρος της RN, Ζορντάν Μπαρντελά, είπε ότι ο πρόεδρος των LR «επιλέγει τα συμφέροντα των Γάλλων πριν από αυτά των κομμάτων μας» και κάλεσε «να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να αποκαταστήσουμε την εξουσία και την τάξη, και να στηρίξουμε την αγοραστική δύναμη των Γάλλων».

Διεργασίες όμως «τρέχουν» και στο πεδίο της σοσιαλδημοκρατίας, μετά την προχτεσινή σύσκεψη που έγινε με εκπροσώπους από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), τους Οικολόγους, την οπορτουνιστική «Ανυπότακτη Γαλλία» και το μεταλλαγμένο ΚΚ Γαλλίας, όπου κατέληξαν να διαπραγματευτούν σχήμα συνεργασίας και σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές, όπως είχε γίνει και το 2022.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ο Πρόεδρος της χώρας, Εμανουέλ Μακρόν, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα απέκλεισε το ενδεχόμενο να παραιτηθεί, ακόμα κι αν το ζητήσει η επόμενη κυβέρνηση, λέγοντας ότι «δεν είναι η RN αυτή που ορίζει το Σύνταγμα» και ότι «οι θεσμοί είναι ξεκάθαροι, η θέση του Προέδρου επίσης, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα».

Να σημειωθεί ότι μετά τις ευρωεκλογές, που σηματοδότησαν και νέα μεγάλη υποχώρηση του γαλλικού κυβερνητικού συνασπισμού, η RN είναι το κόμμα με τη μεγαλύτερη ευρωκοινοβουλευτική δύναμη στην Ευρώπη, έχοντας συνολικά 30 ευρωβουλευτές.

Πάνω από 100 χιλιάδες
στους δρόμους του Παρισιού

Στο Παρίσι, έως 100.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους για μια πορεία που ξεκίνησε το μεσημέρι του Σαββάτου (15:00, ώρα Ελλάδας) από την Πλας ντε λα Ρεπουμπλίκ, στα ανατολικά, και θα καταλήξει μέσω της πλατείας της Βαστίλης στη Νασιόν.

Με πλακάτ κατά των ρατσιστών - νεοναζί η νεολαία της Γαλλίας στους δρόμους του Παρισιού, με αφορμή την άνοδο του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού (RN) στις πρόσφατες ευρωεκλογές

Δεν έλειψαν και τα επεισόδια με αστυνομικούς, χωρίς ωστόσο να έχουν αναφερθεί μέχρι στιγμής τραυματίες _
Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε τη διεξαγωγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών, που θα διεξαχθούν σε δύο γύρους στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου, αφότου η κεντρώα συμμαχία του κατατροπώθηκε από τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό (RN) στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου.

Μία πρώτη σειρά δημοσκοπήσεων δείχνει πως ο RN μπορεί να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές και να είναι σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση.

Άνθρωποι όλων των ηλικιών αλλά και οργανωμένοι σε συνδικάτα και πολιτικές νεολαίες διαδήλωσαν μαζικά στο Παρίσι κατά της ανόδου της ακροδεξιάς.

·       Δημοσκόπηση του περιοδικού Point που δημοσιοποιήθηκε προχθές, Παρασκευή, προβλέπει πως ο RN θα έρθει πρώτος στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών με ποσοστό 29,5% των ψήφων, σε μικρή απόσταση από έναν συνασπισμό αριστερών κομμάτων που αποκαλείται Λαϊκό Μέτωπο και συγκεντρώνει το 28,5%.

·       Το «κεντρώο» στρατόπεδο του Μακρόν συγκεντρώνει το 18%.

·       Σύμφωνα με τουλάχιστον δύο δημοσκοπήσεις η Αριστερά δεν υπολείπεται πολύ του RN και προηγείται της ομάδας του Μακρόν.

·       Στο στρατόπεδο της ακροδεξιάς, ο πρόεδρος της Εθνικής Συσπείρωσης Ζορντάν Μπαρντελά δηλώνει πανέτοιμος να γίνει πρωθυπουργός και να πάρει τη σκυτάλη διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων και αναμοχλεύει τα βασικά αντανακλαστικά της κομματικής του βάσης με εξαγγελίες για αύξηση της αγοραστικής δύναμης και περιορισμό της μετανάστευσης.

·       Σχεδόν ένα 24ωρο πριν από τη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή υποψηφιοτήτων για τις εκλογές τα κόμματα παραμένουν σε εσωτερικό αναβρασμό. Ο σοσιαλδημοκράτης "ακροαριστερός" Μελανσόν αποκλείει από το ψηφοδέλτιο τους επικριτές του... μύλος!!

Ο πρώην πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δηλώνει ότι θα είναι υποψήφιος αναστατώνοντας του Σοσιαλιστές που θέλουν νέα σελίδα. Και το δεξιό κόμμα του Ρεπουμπλικάνων είναι βυθισμένο στην αβεβαιότητα μετά την απόφαση του Δικαστηρίου που ακύρωσε την καθαίρεση του προέδρου Ερίκ Σιοτί που οδηγεί το κόμμα σε διάσπαση ανακοινώνοντας συμμαχία με τη Λεπέν και το Μπαρντελά.