Γαλλία – πρόωρες βουλευτικές εκλογές: “Παγκινητοποίηση” για τα ζητούμενα του γαλλικού κεφαλαίου και την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας

Με κοινή αντιλαϊκή πυξίδα όλες
οι "εναλλακτικές" του αστικού πολιτικού συστήματος

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Γαλλία, με την πρωτιά και τη νέα μεγάλη άνοδο της «Εθνικής Συσπείρωσης» (Rassemblement National - RN) της Μαρίν Λεπέν και την ταυτόχρονη μεγάλη πτώση του κόμματος του Προέδρου της χώρας, Εμ. Μακρόν, επιτάχυνε πολιτικές εξελίξεις σε ένα από τα ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης και του πλανήτη.

Η προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών από τον Μακρόν για τις 30 Ιούνη και τις 7 Ιούλη (γίνονται σε δύο γύρους), οι δημοσκοπήσεις που δίνουν πρώτη και με διαφορά την «Εθνική Συσπείρωση», ο εκλογικός συνασπισμός που συγκρότησαν εκ νέου οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας με τον τίτλο «Νέο Λαϊκό Μέτωπο» στο όνομα της «αντιμετώπισης της ακροδεξιάς», η οποία με τη σειρά της λανσάρεται ως... αντισυστημική», σηκώνουν πολλή, αποπροσανατολιστική σκόνη που φτάνει και στη χώρα μας, «κουμπώνοντας» και με εξελίξεις που «τρέχουν» εδώ, όπως οι διεργασίες για τη δημιουργία νέου εναλλακτικού αντιλαϊκού πόλου στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.

Πίσω από όλη αυτήν τη σκόνη, ωστόσο, βρίσκεται η ουσία,
από την οποία μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα.

Το πλαίσιο των εξελίξεων
και οι "ανησυχίες" των γαλλικών μονοπωλίων

Οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία δεν προέκυψαν από το πουθενά ούτε «τρέχουν» σε κενό αέρος. Η Γαλλία, μέλος του G7, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεύτερη ισχυρότερη καπιταλιστική οικονομία της ΕΕ και η μοναδική πυρηνική δύναμη σε αυτήν μετά την αποχώρηση της Βρετανίας, χώρα που διατηρεί «κτήσεις» και «υπερπόντια εδάφη» σε στρατηγικά σημεία του πλανήτη, όπως στον Νότιο Ειρηνικό, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα των μονοπωλίων της, τα οποία δέχονται αυξημένες «πιέσεις» σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μεταξύ αντιπάλων αλλά και «συμμάχων».

Σε αυτό το πλαίσιο, ο εντεινόμενος ανταγωνισμός ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα περιορίζει τα περιθώρια «ευελιξίας» των γαλλικών μονοπωλίων με κριτήριο τα κέρδη τους. Η δε ένταση της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία επεκτείνεται και εκτός Ευρώπης, σε κρίσιμες περιοχές όπως η Αφρική και η ζώνη του Σαχέλ, όπου δυναμώνει η κόντρα και απειλούνται καίριες θέσεις του γαλλικού κεφαλαίου σε πρώην αποικίες.

Την ίδια ώρα, μέσα στην ΕΕ, εδώ και πολλά χρόνια τα γαλλικά μονοπώλια χάνουν έδαφος σε σχέση με τα γερμανικά, ενώ συσσωρεύονται προβλήματα στη γαλλική καπιταλιστική οικονομία, με πιο πρόσφατο χαρακτηριστικό «καμπανάκι» τη διαδικασία «υπερβολικού ελλείμματος» που ξεκίνησε η Κομισιόν τη βδομάδα που πέρασε για τη χώρα.

Σε ένα τέτοιο φόντο, οι εντεινόμενες συζητήσεις στη Γαλλία για τη «στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης» έναντι της «υποτέλειας στις ΗΠΑ», για την ανάγκη «αναθεώρησης» των οικονομικών και δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ, για την ενίσχυση της «γαλλικής κυριαρχίας» κ.ά., δεν αποτελούν κάποιες «εναλλακτικές» ή κάποιο ξεχωριστό γνώρισμα της... «αντισυστημικής» Λεπέν ή του... «προοδευτικού» «Λαϊκού Μετώπου», αλλά κοινή πυξίδα στις κατευθύνσεις της οποίας συγκλίνει όλο το αστικό πολιτικό φάσμα, για την αποτελεσματικότερη υπεράσπιση των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου.

Γι' αυτό ακριβώς όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται επανειλημμένα και στις παρεμβάσεις του Προέδρου, Εμ. Μακρόν. Ήταν ήδη φθινόπωρο του 2019 όταν ο Μακρόν δήλωνε δημόσια ότι οι ΗΠΑ παραμένουν «ο μεγάλος μας σύμμαχος» αλλά «κοιτάζουν και αλλού», προς «την Κίνα», συμπληρώνοντας ότι η Ευρώπη καλείται να σταματήσει να ενεργεί ως «ο μικρότερος σύμμαχος των ΗΠΑ». Αλλά και πριν από έναν χρόνο (Απρίλης 2023), με αφορμή επίσημη επίσκεψή του στην Κίνα, ο Γάλλος Πρόεδρος παρατήρησε ότι «το να είσαι σύμμαχος με τις ΗΠΑ δεν σημαίνει πως πρέπει να είσαι και υποτελής».

Αντίστοιχα, τον περασμένο Μάη, διαπίστωσε ότι δύο χρόνια μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Ευρώπη βρίσκεται «σε μια πρωτοφανή στιγμή της Ιστορίας της», που την υποχρεώνει να σκεφτεί μόνη της «την άμυνα και την ασφάλειά της» και ότι μπορεί να υπολόγιζε επί σειρά ετών στον «σύμμαχο» ΗΠΑ, αλλά εκείνος «έχει πλέον τα μάτια στραμμένα προς την Κίνα» - γι' αυτό και η ΕΕ πρέπει «να βγει από την αφέλεια»...

Εξίσου χαρακτηριστικά, μιλώντας για τις προκλήσεις των επόμενων χρόνων, ο Μακρόν σημείωσε ότι «εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να οργανωθούμε και να είμαστε πιο αυτόνομοι, μεταξύ άλλων και έναντι των Αμερικανών», ενώ κατέληξε τονίζοντας ότι «προτιμώ να επιλέξω τη σχέση μου με τις ΗΠΑ, με την Κίνα, παρά να μου την επιβάλει ένα από τα δύο μέρη. Δεν θέλω να συντρίβομαι ανάμεσα σε δύο μπλοκ»...

🤔 👀

Εκατοντάδες Χιλιάδες Γάλλοι στους δρόμους _πάνω από 150 πορείες σε “μέτωπο” κατά της ακροδεξιάς ... με παραμύθια στο βάθος του μυαλού χωρίς αίσιο τέλος

😎 😎

Οξυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια
και μεγάλες εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις

Την ίδια ώρα, στις «ανησυχίες» των γαλλικών μονοπωλίων και των πολιτικών τους εκπροσώπων, πέρα από την πορεία των διεθνών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, προστίθεται η οξυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια εντός της χώρας για την κλιμάκωση της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής εντός των συνόρων, η οποία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υπεράσπιση της «αυτονομίας» και της «ανταγωνιστικότητας» του γαλλικού κεφαλαίου, καθώς και για την «πολεμική οικονομία» που προωθείται, στο πλαίσιο της πολεμικής προπαρασκευής της Γαλλίας και του ευρωατλαντικού στρατοπέδου.

Στην περίπτωση της Γαλλίας, μάλιστα, η δυσαρέσκεια αυτή δεν έμεινε «βουβή» αλλά εκφράστηκε με τις μεγαλειώδεις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια, για την Κοινωνική Ασφάλιση, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τους μισθούς, ενάντια στη ρατσιστική αστυνομική βία, στην κρατική καταστολή και τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης Μακρόν, που πήρε τη σκυτάλη από τις προηγούμενες σοσιαλδημοκρατικές και συντηρητικές κυβερνήσεις.

Οι κινητοποιήσεις αυτές, μάλιστα, από εργατικά συνδικάτα, αγρότες, φοιτητές, μαθητές, είχαν μια σειρά σημαντικών χαρακτηριστικών, διακρίθηκαν για τη διάρκειά τους και την αντοχή τους, έγιναν αποδέκτες πλατιάς αλληλεγγύης και σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους σε πολλές άλλες χώρες, παρά την κρατική καταστολή, τη συκοφάντηση από αστικά επιτελεία αλλά και την προσπάθεια υπονόμευσης από εργοδοτικές συνδικαλιστικές ηγεσίες. Όλη αυτή η δυσαρέσκεια μεγαλώνει για την πλουτοκρατία, η οποία επιχειρεί να βρει κανάλια εκτόνωσής της, να διοχετευθεί σε «διεξόδους» ακίνδυνες για την κερδοφορία και την εξουσία της.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που φουντώνουν, όλα τα τελευταία χρόνια, οι ενδοαστικές διεργασίες, αφενός με τη σταθερή μετεξέλιξη της RN σε «κόμμα εξουσίας», κάθε άλλο παρά «αντισυστημικό», με συνεχές στρογγύλεμα σε ακροδεξιές - φασιστικές γωνίες. Αφετέρου, με την επίμονη επιχείρηση αναμόρφωσης της αμαρτωλής και χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας, με τη συγκρότηση συνασπισμών όπως το «Νέο Λαϊκό Μέτωπο», ή η NUPES το 2022, που τελικά καθόλου δεν «έφραξαν τον δρόμο στην ακροδεξιά».

Σε αντίθεση με αυτές τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, ελπίδα για τους λαούς, στη Γαλλία, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ο προσανατολισμός σύγκρουσης με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να μπουν εμπόδια σε αντιδραστικές εξελίξεις και να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής!

Κόμμα Λεπέν _ “Εθνική Συσπείρωση”

Η ακροδεξιά εφεδρεία του συστήματος
είναι το "αρνάκι" των επιχειρηματικών ομίλων

Ο επικεφαλής του κόμματος της Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές, Ζ. Μπαρντελά, διαβεβαιώνει ότι θα τηρήσει τις «διεθνείς δεσμεύσεις» της Γαλλίας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ  Η ακροδεξιά εφεδρεία του γαλλικού αστικού πολιτικού συστήματος, η «Εθνική Συσπείρωση» (RN) της Μαρίν Λεπέν, μετά από τόσα χρόνια «αντιακροδεξιών» μετώπων σε προεδρικές, βουλευτικές και τοπικές εκλογές στη Γαλλία, που τάχα θα της έφραζαν τον δρόμο, ετοιμάζεται πλέον να παίξει και τον ρόλο του «κόμματος εξουσίας», καθώς αναμένεται να πάρει την πρώτη θέση στις βουλευτικές εκλογές και να εκλέξει τους περισσότερους βουλευτές, αποκτώντας τον πρώτο λόγο για την πρωθυπουργία.

Ούτε αυτή η εξέλιξη είναι βέβαια κεραυνός εν αιθρία,
αντίθετα προετοιμάζεται εδώ και χρόνια.

Μέσα σε όλη αυτήν την πορεία, η RN - με τη βοήθεια αστικών επιτελείων και των άλλων κομμάτων - επιχειρούσε να διατηρεί ένα δήθεν «αντισυστημικό» προσωπείο, την ίδια ώρα που έκανε όλες τις αναγκαίες «προσαρμογές» στα βασικά στρατηγικά ζητούμενα του γαλλικού κεφαλαίου, λειαίνοντας κάποιες «γωνίες», διαδικασία που συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση σήμερα, μετά τις ευρωεκλογές και ενόψει των πρόωρων βουλευτικών εκλογών.

Οι ίδιες οι πράξεις και οι θέσεις του κόμματος της Λεπέν βέβαια επιβεβαιώνουν ότι αποτελεί δύναμη του συστήματος, στρατευμένη στην αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Χαρακτηριστικά

·  Εδώ και χρόνια το κόμμα της Λεπέν έχει προχωρήσει στην λεγόμενη «αποδιαβολοποίηση». Τι το διαβολικό έλεγε η Λεπέν όταν υποτίθεται ότι ήταν πιο σκληρή; Ελεγε μεταξύ άλλων ότι πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα η συμμετοχή της Γαλλίας στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη (στο όνομα βέβαια της καλύτερης υπεράσπισης των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου, και όχι αμφισβητώντας την εξουσία του). Σήμερα, πλέον, δεν υπάρχουν ούτε αυτοί οι «αστερίσκοι» που έμπαιναν πριν κάποια χρόνια. Τώρα ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της Λεπέν απαντά χωρίς περιστροφές ότι δεν τίθενται ζητήματα όπως δημοψήφισμα για την ΕΕ.

·  Πρόσφατα η Λεπέν μαζί με τον υποτιθέμενο μεγάλο αντίπαλό της, Πρόεδρο της Γαλλίας Εμ. Μακρόν, ψήφισαν το αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο το οποίο ουσιαστικά «συγχρονίζει» τη γαλλική νομοθεσία με τη σκληρή, ρατσιστική πολιτική της ΕΕ ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες.

·  Τις προηγούμενες μέρες το κόμμα της Λεπέν προσάρμοσε περαιτέρω το πολιτικό του πρόγραμμα. Ετσι, κάποια κομμάτια αυτού του προγράμματος διαγράφηκαν. Ποιο ήταν ένα από αυτά; Η αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, ακόμα και αυτήν την πρόταση η Λεπέν την τοποθετούσε χρονικά ύστερα από τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.

Μία μικρή παρένθεση, για να θυμόμαστε κάποια πράγματα: Το 1966 η Γαλλία, επί προεδρίας του συντηρητικού Σαρλ Ντε Γκωλ, αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, στο οποίο επανήλθε το 2009. Αποδεικνύεται δηλαδή ότι οι κατά καιρούς προτάσεις της Λεπέν αποτελούσαν επιλογές τμημάτων της άρχουσας τάξης στην Γαλλία και απηχούσαν «προβληματισμούς» των καπιταλιστών της για το πώς εξασφαλίζονται τα συμφέροντά τους στην κούρσα του διεθνούς ανταγωνισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Ντε Γκωλ, ανακοινώνοντας το 1966 την αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, διαβεβαίωνε ότι «δεν πρόκειται για ρήξη, αλλά για προσαρμογή»...

"Κόκκινη γραμμή"
οι "διεθνείς δεσμεύσεις" της Γαλλίας

Ακόμα πιο χαρακτηριστικές είναι οι διαβεβαιώσεις που έδωσε τις προηγούμενες μέρες αναφορικά με τις «διεθνείς δεσμεύσεις» τις χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ ο Ζορντάν Μπαρντελά, επικεφαλής της RN στις βουλευτικές εκλογές και υποψήφιος για την πρωθυπουργία.

"Έχω μια κόκκινη γραμμή. Δεν σχεδιάζω να αμφισβητήσω τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Γαλλία σε διεθνές επίπεδο, διότι υπάρχει ζήτημα αξιοπιστίας προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας και τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ", τόνισε ο Μπαρντελά μιλώντας στην έκθεση άμυνας και ασφάλειας Eurosatory στο Βιλπέντ, στα προάστια του Παρισιού.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο «εξαιρετικά βαρύ διεθνές πλαίσιο» που έχει δημιουργηθεί σήμερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, «στις πύλες της Ευρώπης», εκφράζοντας μάλιστα την ευχή «η Ουκρανία να μπορεί να έχει στη διάθεσή της πυρομαχικά και εξοπλισμό, όλα αυτά τα οποία έχει ανάγκη για να κρατήσει το μέτωπο».

Η δε κριτική που έκανε απέναντι στην κυβέρνηση ήταν ότι «η οικονομία πολέμου που εφαρμόστηκε εδώ και δύο χρόνια από τον Εμανουέλ Μακρόν είναι αρκετά ελαφριά», με τον Μπαρντελά να αναγγέλλει πως «σκοπεύω να συνεχίσω αυτήν την προσπάθεια επανεξοπλισμού της χώρας, σε ό,τι αφορά τις αμυντικές της δυνατότητες, την αύξηση του προϋπολογισμού του στρατού, τις δημοσιονομικές προσπάθειες που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια και τις οποίες στηρίξαμε»!

Τάξη και ηρεμία...

Οι διαβεβαιώσεις ότι το κόμμα της Λεπέν θα τα δώσει όλα για την υπεράσπιση των γαλλικών μονοπωλίων και των στρατηγικών τους επιλογών και στόχων πέφτουν βροχή τις τελευταίες μέρες:

·     Η ίδια η ηγέτης της RN, Μαρίν Λεπέν, δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι αν νικήσει στις βουλευτικές θα «συγκατοικήσει» με την προεδρία του Μακρόν, αφού όπως είπε «σέβομαι τους θεσμούς. Δεν αναζητώ θεσμικό χάος»! Διαβεβαίωσε ότι είναι πανέτοιμη για συνεργασία με την προεδρία Μακρόν και ότι δεν θα ζητήσει την παραίτησή του σε περίπτωση επικράτησής της, «απλώς θα υπάρξει συγκατοίκηση». Επεσήμανε ακόμα ότι «ενσαρκώνουμε την τάξη και την ηρεμία», προσθέτοντας πως «δεν διοργανώσαμε ποτέ διαδήλωση ενάντια στα αποτελέσματα των εκλογών»...

·     Πρόσφατα η Λεπέν έσπευσε επίσης να «καθησυχάσει» τους μεγαλοεπιχειρηματίες μιλώντας στη «Φιγκαρό», όπου δήλωσε ότι «οι χρηματοοικονομικές αγορές δεν κατανοούν πραγματικά το σχέδιό μας. Εχουν ακούσει μόνο την καρικατούρα του σχεδίου μας. Οταν διαβάσουν γι' αυτό, θα το βρουν αρκετά λογικό».

Την ίδια στιγμή, οι «Financial Times» επικαλούνταν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες «τέσσερα ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων και τραπεζίτες δήλωσαν ότι η "Αριστερά" (σ.σ. εννοώντας τον σοσιαλδημοκρατικό συνασπισμό του "Νέου Λαϊκού Μετώπου") θα ήταν ακόμα χειρότερη για τις επιχειρήσεις από τις μη χρηματοδοτούμενες φοροελαφρύνσεις και τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές της Λεπέν».

Κάνουν πάρτι οι επιχειρηματικοί όμιλοι

·        Στέλεχος επιχείρησης, μιλώντας στην εφημερίδα, υποστήριξε ότι «οι οικονομικές πολιτικές της RN είναι περισσότερο μια "κενή πλάκα" στην οποία οι επιχειρήσεις πιστεύουν πως μπορούν να δώσουν ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση».

·        Αλλο στέλεχος επιχειρήσεων σχολίασε ότι «αν μου λέγατε πριν δυο βδομάδες πως ο επιχειρηματικός κόσμος θα υποστήριζε την RN και δεν θα υπολόγιζε τον Μακρόν, δεν θα το πίστευα».

·        Ο Jean - Philippe Tanguy, στέλεχος της RN και μέλος του οικονομικού επιτελείου του κόμματος, δήλωσε ότι τον προσεγγίζουν επενδυτές, στελέχη εταιρειών και διαφόρων επιχειρηματικών επιτελείων που ζητούν ενημέρωση για τα σχέδια της RN. «Τους είπαμε ότι η RN θα τηρήσει την ίδια γραμμή για τα ελλείμματα και θα παρουσιάσει ένα αξιόπιστο σχέδιο», διαβεβαίωσε, συμπληρώνοντας ότι «οι αγορές θα είναι αυστηρές εναντίον μας, επομένως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να το κάνουμε».

·        Χαρακτηριστικές είναι και οι δεσμεύσεις της RN για την «προστασία της οικονομίας μας από τον αθέμιτο ανταγωνισμό» αλλά και την «αναθεώρηση των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου που δεν σέβονται τα συμφέροντα της Γαλλίας», προτεραιότητες που δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από όσα διατυπώνει και ο κυβερνητικός συνασπισμός του Μακρόν, αφού αφετηρία αποτελεί η υπεράσπιση των γαλλικών μονοπωλίων και της θέσης τους στον εντεινόμενο διεθνή ανταγωνισμό, με «ένα το κρατούμενο» σε κάθε περίπτωση την αντεργατική επίθεση κράτους και εργοδοσίας.

"ΝΕΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ"
Ξαναζεσταμένη σοσιαλδημοκρατική σούπα...
με διαβεβαιώσεις "αποτελεσματικότητας"
για το κεφάλαιο

Όπλα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, φορολογική σταθερότητα για τις επιχειρήσεις, μεγαλύτερη «αξιοποίηση» της ιδιωτικής Υγείας κ.ά. περιλαμβάνονται στο... «προοδευτικό» πρόγραμμα του Μετώπου. Στο όνομα της περιβόητης... «αντιμετώπισης της ακροδεξιάς», μπροστά στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, επανεμφανίστηκε ο σοσιαλδημοκρατικός εκλογικός συνασπισμός του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), της «Ανυπότακτης Γαλλίας» (LFI), του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ (PCF) και των Οικολόγων, με την ονομασία «Νέο Λαϊκό Μέτωπο».

Οι ίδιες ακριβώς δυνάμεις είχαν συγκροτήσει εκλογικό συνασπισμό και στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές (NUPES), καθώς είναι χρόνια η προσπάθεια συγκρότησης ενός «εναλλακτικού» σοσιαλδημοκρατικού πόλου για την αστική διακυβέρνηση στη Γαλλία, μετά την καταβαράθρωση του PS εξαιτίας της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής που προώθησαν οι κυβερνήσεις του.

Το πόσο... «προοδευτικό» είναι το εν λόγω μέτωπο βέβαια φαίνεται όχι μόνο από τον ρόλο που έχουν παίξει οι δυνάμεις του στην προώθηση της αντιλαϊκής επίθεσης και στον αποπροσανατολισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας, αλλά και στις σημερινές θέσεις του μπροστά στις εκλογές.

Την περασμένη Πέμπτη, στην εκδήλωση που οργάνωσαν η Medef και άλλες εργοδοτικές οργανώσεις για να παρουσιαστούν οι προτάσεις των κομμάτων ενόψει των εκλογών, οι εκπρόσωποι του «Μετώπου» έτρεξαν να προλάβουν παρεξηγήσεις για το οικονομικό του πρόγραμμα και καθησυχάζοντας τους μεγαλοεπιχειρηματίες ξεκαθάρισαν π.χ. ότι «δεν θα αλλάξει το φορολογικό πλαίσιο για το 92% των επιχειρήσεων»!

Κάλεσαν τις εργοδοτικές οργανώσεις σε συνεργασία για ένα «νέο παραγωγικό σύμφωνο», ζητώντας «επιβεβαίωση της κυριαρχίας μας», δηλαδή αναβαθμισμένη υπεράσπιση της θέσης των γαλλικών μονοπωλίων στην Ευρώπη και στον κόσμο, με παράλληλη διασφάλιση της περιβόητης «κοινωνικής ειρήνης».

Αυτό για το οποίο επέκριναν τις κυβερνήσεις Μακρόν οι εκπρόσωποι του «Μετώπου» ήταν για... «αναποτελεσματικότητα» και «αδιέξοδο», προσπερνώντας τον ενθουσιασμό των επιχειρηματιών για όλες τις «μεταρρυθμίσεις» που προχώρησαν τα τελευταία χρόνια, όταν π.χ. η Medef μιλούσε για «εκπληκτικές ευκαιρίες» (όπως υποδέχτηκε όλα τα αντιασφαλιστικά μέτρα που προώθησε η κυβέρνηση Μακρόν).

Δούλεμα ψιλό γαζί
με τις... "ενέργειες ρήξης"

Σε ποιες αγωνίες απαντούν οι προτάσεις του «Μετώπου» αποτυπώνεται όμως και στις λεγόμενες «πρώτες 20 ενέργειες ρήξης» που έδωσε στη δημοσιότητα πριν από λίγες μέρες.

Σε αυτές περιλαμβάνεται π.χ. κεφάλαιο για την «Κατάργηση των προνομίων των δισεκατομμυριούχων», με μέτρα όμως στα οποία, όσο κι αν ψάξει κανείς συγκεκριμένες προτάσεις για δραστική αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου, δεν θα βρει παρά διατυπώσεις για «την ένταση της προοδευτικότητας του φόρου εισοδήματος σε 14 δόσεις» (ενώ βέβαια είναι παντού πασίγνωστα τα πάμπολλα «εταιρικά» παραθυράκια με τα οποία η αστική τάξη αποφεύγει τον φόρο εισοδήματος).

Αλλά και οι διακηρύξεις του «Μετώπου» για θετικές αλλαγές στα συνταξιοδοτικά - ασφαλιστικά θέματα, περισσότερο με αόριστα ευχολόγια μοιάζουν... Στις «ενέργειες ρήξης» για την Κοινωνική Ασφάλιση περιλαμβάνονται γενικά διατυπώσεις, όπως μια «επιβεβαίωση του κοινού στόχου για το δικαίωμα σε σύνταξη στα 60», μια (αόριστη) «διαμόρφωση των εργοδοτικών κοινωνικών εισφορών», αλλά και «δημιουργία μιας πρόσθετης εισφοράς πάνω στους υψηλούς μισθούς»...

Όταν ήταν σε εξέλιξη οι μεγαλειώδεις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις κατά του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης Μακρόν, οι συνιστώσες του «Μετώπου» μιλούσαν για «πραξικόπημα» από την κυβέρνηση. Τώρα δεν μιλούν για κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων αλλά για... «επανεξέτασή» τους. Μάλιστα, το «Μέτωπο» υπερθεματίζει για την «προηγούμενη κατάσταση» λες και όσα ίσχυαν πριν από την τελευταία «μεταρρύθμιση» δεν ήταν η συνέχεια της αντιασφαλιστικής και αντεργατικής νομοθεσίας που διαμόρφωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις...

«Είμαστε οι μόνοι που λέμε» ότι «θα επιστρέψουμε στην κατάσταση που υπήρχε πριν» από την τελευταία μεταρρύθμιση, τόνιζε προ ημερών μιλώντας στο «France Info» ο επικεφαλής του ΓΚΚ, Φ. Ρουσέλ.

Όμως, οι εργαζόμενοι «λούζονται» τις συνέπειες μιας ολόκληρης αντιλαϊκής στρατηγικής και όχι απλά μιας μόνο μεταρρύθμισης: Για παράδειγμα, μία από τις «τομές» της «κατάστασης πριν» που τέθηκαν σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια (βλ. με τη μεταρρύθμιση Τουρέν, το 2013) ήταν η δημιουργία «Επιτροπής Σοφών» (με τον τίτλο «Συμβούλιο Προσανατολισμού των Συντάξεων») που συστήνει αναπροσαρμογές στο ύψος ή και στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων με βάση την εξέλιξη του ΑΕΠ. Αλλά αυτά και τα όσα αυτά συνεπάγονται για τις συντάξεις και μια σειρά άλλες παροχές των εργαζομένων, το «Μέτωπο» δεν τα αγγίζει...

"Επιδιόρθωση" Υγείας
με "ιδιωτικές κλινικές"

Χαρακτηριστικές είναι και οι προτάσεις του «Μετώπου» για την υγειονομική περίθαλψη, όπου διακηρύσσεται η άφιξη ενός «Μεγάλου Νόμου για την Υγεία», με τον οποίο όπως φαίνεται στόχος είναι όχι η έξωση των ιδιωτών από έναν τομέα τόσο κρίσιμο για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά η σημαντικότερη... «αξιοποίησή» τους. Ετσι, προβλέπεται π.χ. η «αποκατάσταση εφημεριών με φροντιστές liberaux (σ.σ. ελεύθερους επαγγελματίες) στα Κέντρα Υγείας» αλλά και «η προετοιμασία για άνοιγμα ιδιωτικών κλινικών συμμετέχοντας σε εφημερίες»...!

Στο ίδιο πλαίσιο, διατυπώνεται πρόταση για «διοργάνωση συνεδρίου διάσωσης του δημόσιου νοσοκομείου», με θέμα την «επανεξέταση της εργασίας τη νύχτα και τα Σαββατοκύριακα για το προσωπικό». Μάταια βέβαια ψάχνει ο αναγνώστης του προγράμματος του «Μετώπου» έστω γενικές διατυπώσεις για νέες προσλήψεις προσωπικού με σταθερή σχέση εργασίας...

Όπλα στην Ουκρανία
και "αποστολή κυανόκρανων"

Τέλος, στο θέμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, το «Μέτωπο» συντάσσεται και αυτό με τη στήριξη της κυβέρνησης Ζελένσκι, μεταξύ άλλων «με παράδοση των απαραίτητων όπλων», όπως αναφέρει. Ενδεικτική είναι και η πρόταση για «αποστολή κυανοκράνων για τη διαφύλαξη των πυρηνικών σταθμών» στην Ουκρανία, με φόντο τις προτάσεις της κυβέρνησης Μακρόν για πιθανή αποστολή «δυτικών» στρατευμάτων στην Ουκρανία.

Βέβαια, όσο κι αν οι κυανόκρανοι αποκαλούνται «ειρηνευτικά σώματα», ο ρόλος που αναλαμβάνουν τέτοιες αποστολές κάθε άλλο παρά τις ανάγκες των λαών για ειρήνη εξυπηρετούν, όπως δείχνουν παραδείγματα σε όλο τον πλανήτη. Στην πραγματικότητα το «Μέτωπο» φτάνει να «προτείνει» το πώς θα σερβιριστεί καλύτερα η βαθύτερη εμπλοκή της Γαλλίας στον πόλεμο, με το κατάλληλο περιτύλιγμα («κυανόκρανοι του ΟΗΕ») και το κατάλληλο πρόσχημα («διαφύλαξη των πυρηνικών σταθμών»). Στο δε 24σέλιδο που δόθηκε στη δημοσιότητα από το «Μέτωπο», το ακρωνύμιο ΝΑΤΟ είναι ζήτημα αν αναφέρεται έστω μία φορά...