Ο Elem Klimov (Ελεμ Κλίμοφ 1933–2003), ένα από τα μεγάλα διαμάντια του ανθρωποκεντρικού σοβιετικού κινηματογράφου, όχι απλώς σεβάστηκε τη Λευκορωσία και ιδιαίτερα το συγκεκριμένο κομμάτι της, αλλά, με το σπάνιο ταλέντο του και τη διαλεκτική γνώση και σκέψη του, μετέτρεψε αυτό το μαύρο ιστορικό γεγονός, σε ένα υψηλής αισθητικής καταγγελτικό καλλιτεχνικό έργο. Μετέτρεψε την απάνθρωπη και αποτρόπαια σφαγή σε μια παγκόσμια οργισμένη τραγωδία. Μια τραγωδία που μένει κληρονομιά στις γενιές που έρχονται και από τις οποίες απαιτεί, «ποτέ, πια, παρόμοιες ανθρωποθυσίες»! Ο Κλίμοφ δεν καταγγέλλει εξωτερικά. Σκάβει βαθιά και βγάζει όλες τις αιτίες και όλες τις αφορμές που προκαλούν τα μεγάλα εγκλήματα.
📽️ Όλη η ταινία εδώ -αγγλικοί υπότιτλοι
Ένα μεγάλο θλιβερό ιστορικό γεγονός βεβαίως φτάνει βίαιο και σκληρό στους απλούς ανθρώπους και έτσι το κρατάνε στη μνήμη τους. Στον ταλαντούχο καλλιτέχνη, όμως, το βίαιο και σκληρό αυτό γεγονός δεν παραμένει απλώς στη μνήμη, αλλά στέκεται η αφορμή για να δημιουργήσει ένα αθάνατο έργο - μνημείο που να μείνει σημάδι και παράδειγμα «προς αποφυγήν». Και τίποτα να μη γνωρίζεις από την ιστορία, η ταινία του Κλίμοφ σε αναγκάζει να αγανακτήσεις. Οι σκηνές της μοιάζουν με τις μεγάλες βιβλικές καταστροφές. Σου προκαλούνταν φόβο που σου προκαλεί ο μεγάλος σεισμός ή άλλες μεγάλες «ανεξήγητες» - και ανεξέλεγκτες - από τον άνθρωπο καταστροφές. Οι κάτοικοι των συγκεκριμένων χωριών, που δεν ήταν άσχετοι με την ιστορία, που ήξεραν από εισβολές και επεμβάσεις, που είχανε δώσει μάχες και μάχες στη μακραίωνη πορεία τους, βρέθηκαν μπροστά σε μια πρωτοφανή έκπληξη. Ο χιτλερισμός δεν είχε παρόμοιο στην ανθρώπινη ιστορία. Η βία του ήταν πρωτόγνωρη στο ανθρώπινο γένος. Ο ναζισμός είναι το πιο ακραίο κομμάτι του καπιταλισμού. Η κορωνίδα της βίας του.
Γράφει ο Νίκος Αντωνάκος στον Ριζοσπάστη: Από πού να ξεκινήσω; Από το θέμα; Είχα την τύχη να πάω και να προσκυνήσω στα μέρη που έγινε η σφαγή. (Στο βιβλίο μου, «Η Ακτή του Ραζλίφ», κάνω μεγάλη αναφορά). Αν σας πω πως το χώμα της Λευκορωσίας είναι ακόμα νωπό από το αίμα, μην το θεωρήσετε υπερβολή. Περπατάς και έχεις την αίσθηση πως τα πόδια σου βουλιάζουν. Το έδαφος είναι ακόμα υγρό! 618 χωριά, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι και, κυρίως, τα παιδιά που σφάχτηκαν από τους χιτλερικούς, δεν είναι από τις σελίδες της Ιστορίας που τις προσπερνάς με απλές αναγνώσεις και αναφορές. Η περιοχή, αλλά και ολόκληρη η Λευκορωσία, με τα 2,2 εκατομμύρια των θυμάτων στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο, απαιτεί ιδιαίτερο σεβασμό.
Ο Κλίμοφ, με λιτά μέσα, με λίγους ανθρώπους και λίγα κανόνια, με λίγες μάχες και με λίγες πολεμικές σκηνές, με ποιητικές όμως εικόνες, με σκληρές και απόλυτα ρεαλιστικές εικόνες, δημιούργησε μια τεράστια απειλητική σκιά πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων. Το τέρας του ναζισμού έχοντας ανοίξει όλες τις κάννες του και έχοντας απλώσει όλα τα νύχια του έστρωσε στο κυνήγι τους ειρηνικούς ανθρώπους της Λευκορωσίας, που έχτιζαν τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, και τους ανάγκαζε να τρέχουν σαν τρελοί στα γύρω δάση για να σωθούν. Οι αγνοί και ειρηνικοί άνθρωποι ζούσαν ένα μοναδικό και πρωτόγνωρο εφιάλτη! Το τέρας, όμως, με τις φωτιές που έβγαζε από το ορθάνοιχτο επεκτατικό βιομηχανικό στόμα του, μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες του, έκαιγε ό,τι έβρισκε στο πέρασμά του. Και όταν ξετρύπωνε τα θύματά του, τα κάρφωνε στην καρδιά και τα έσφαζε!
Ο κινηματογράφος του Κλίμοφ ξεπερνάει το
φόβο. Γιατί δε στέκεται στα εξωτερικά γνωρίσματα του φόβου, δεν επιδιώκει
εντυπωσιασμούς. Αντίθετα, αναγκάζει το θεατή να ψάξει τις αιτίες που κάνουν
ανθρώπους να λειτουργούν σαν τέρατα.
Και μόνον το πρόσωπο του νεαρού
πρωταγωνιστή, που από φρέσκο και λείο (όπως είναι τα όμορφα πρόσωπα των
παιδιών σε ειρηνικές περιόδους), μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, όσο διήρκησε το
κυνήγι μέχρι τη σφαγή, γέρασε και γέμισε ρυτίδες και πόνο, αλλά και σκέψεις και
γνώση, φτάνει για να σε βάλει σε βαθιούς και παραγωγικούς συλλογισμούς. Να πεις
δηλαδή, πως μια στιγμή πολέμου διαρκεί όσο μια ολόκληρη ανθρώπινη ζωή. Γιατί
αυτή η στιγμή εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα και όλες τις κορυφώσεις.
Συνέντευξη Ελεμ Κλίμοφ
Μιλάμε για ένα πολιτικό ποίημα. Για ένα μοναδικό καλλιτεχνικό γεγονός. Η επιγραφή στο μνημείο που στήθηκε από τη σοβιετική κυβέρνηση προς τιμήν των 618 χωριών που εξαφάνισε ο ναζισμός, με ευγένεια μας καλεί: «Καλέ μας φίλε, θυμήσου: αγαπήσαμε τη ζωή και την πατρίδα μας και εσένα. Καήκαμε ζωντανοί μέσα στις φλόγες. Κάνουμε έκκληση: οι κραυγές κι ο πόνος μας να γίνουν θάρρος και δύναμη, για να επικρατήσει η ειρήνη και η γαλήνη σε αυτή τη γη. Ωστε να μη χαθεί ποτέ ξανά ζωή στην πύρινη λαίλαπα».
Παίζουν: Αλεξέι Κραβσένκο, Ολγα Μιρόνοβα, Λιουμπομίρας Λαουσιαβίσιους.
Idi i smotri –Έλα να δεις στο imdb ⭐ ⭐ ⭐ 8,3|10
Πάνω από 50.000 ψήφοι με βαθμολογία 8+ ...35.000 9-10!
🎬
- Δεν μετανιώνω που έκανα αυτήν την ταινία - λέει ο Ελεμ Κλίμοφ
- Ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα από το 1985
- Idi i smotri (Έλα και Δες) το μνημειώδες αντιπολεμικό δράμα του Elem Klimov
- Το σινεμά του Elem Klimov
Γράφει ο Βελισσάριος Κοσσυβάκης της New Star Art Cinema (Studio): Ο αστικός τύπος κάθε μορφής ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ την ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ της ταινίας … το ΑΘΗΝΟΑΡΑΜΑ που είναι και οδηγός πόλης δεν την αναφέρει καν! - εγώ θα το παλέψω
«Έλα να δεις» τι θα πει φασισμός! το αντιπολεμικό-αντιφασιστικό αριστούργημα του
Ελεμ Κλίμοφ.
Δείτε
την ταινία οπωσδήποτε! –
Η ταινία (αποκαταστημένη
κόπια) προβάλλεται αποκλειστικά στο STUDIO, 9/12-15/12/ 2021
STUDIO new star art cinema:
Σπάρτης και Σταυροπούλου 33
| πλατεία Αμερικής | Τηλ 210-8640054 --6932479731
