Οι γλωσσοπλάστες των "Brussels Group" & "on site exchange of facts"...

Τα «βαφτίσια», οι «συμβολισμοί» και η ουσία

Αμέσως μετά την τελευταία απόφαση στο Γιούρογκρουπ, για άμεση έναρξη των «τεχνικών συνομιλιών» ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους «εταίρους» για την εξειδίκευση της μεταξύ τους αντιλαϊκής συμφωνίας, ξεκίνησε από τη συγκυβέρνηση και τα διάφορα επιτελεία του συστήματος ένα αποπροσανατολιστικό, όσο και γνώριμο, γαϊτανάκι: Ποιος θα συναντηθεί με ποιον; Πού θα γίνουν οι συναντήσεις; Θα έρθουν ή δε θα έρθουν τα κλιμάκια των δανειστών στην Αθήνα; Και αν έρθουν, πού θα γίνουν οι συναντήσεις; Στα υπουργεία, σε ξενοδοχεία ή κάπου αλλού;

Και μπορεί τελικά τα «τεχνικά κλιμάκια» να μην είναι και τόσο... τεχνικά αλλά να αποτελούνται, από τη μια, από υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης (γενικούς γραμματείς υπουργείων που η ίδια διόρισε για αυτήν ακριβώς τη δουλειά, συμβούλους του υπουργού Οικονομικών, όπως η Έλενα Παναρίτη κ.ά.) και, από την άλλη, από αυτούς που το προηγούμενο διάστημα αποκαλούνταν «υψηλόβαθμα κλιμάκια της τρόικας»...

Μπορεί τελικά οι συναντήσεις να γίνονται στις Βρυξέλλες αλλά και στην Αθήνα...

Ωστόσο το γαϊτανάκι συνεχίστηκε απτόητο: Δίνοντας ένα χαρακτηριστικό δείγμα των «ευφημισμών» για τους οποίους έκανε λόγο ο Γ. Βαρουφάκης, η κυβέρνηση μετονόμασε την τρόικα (στην οποία εκτός της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, προστέθηκε πλέον και ο μηχανισμός χρηματοδοτικής στήριξης της Ευρωζώνης, ESM/EFSF) σε... «Brussels Group» («Ομάδα των Βρυξελλών»), ενώ οι έλεγχοι των κλιμακίων της τρόικας στην Αθήνα βαφτίστηκαν Επιτόπια ανταλλαγή δεδομένων! ...«on site exchange of facts».

Καθώς, βέβαια, οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (όπως του ΔΝΤ) επέμειναν να δηλώνουν πως η διαδικασία που ακολουθούν για την «ολοκλήρωση της αξιολόγησης», ανεξαρτήτως ονομασιών, δεν έχει αλλάξει, η κυβέρνηση επιχειρεί να «ντύσει» περαιτέρω τα παραπάνω βαφτίσια... «Η αλλαγή στον τρόπο διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς δεν είναι μόνο συμβολική, αν και ο συμβολισμός έχει μεγάλη σημασία στην πολιτική», υπογράμμιζε κύριο άρθρο της «Αυγής», για να μας θυμίσει όλη τη σκόνη που σήκωνε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για το «σημαντικό συμβολισμό» της «επιτυχίας» της να συναντάται με την τρόικα στο Παρίσι και όχι στα υπουργεία!

Αντιλαμβανόμενη, ωστόσο, ότι τα περί «συμβολισμού» δεν αρκούν, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιχείρησε να προσδώσει «ουσιαστική σημασία» στο γεγονός ότι τα στελέχη των ιμπεριαλιστικών οργανισμών θα βρίσκονται, μεν, στην Αθήνα αλλά «δε θα περιφέρονται από υπουργείο σε υπουργείο να δίνουν εντολές και να ευτελίζουν τους υπουργούς» αλλά «θα συναντώνται με ομόβαθμούς τους για να λάβουν στοχευμένα στοιχεία» (από το ίδιο άρθρο της «Αυγής»)...

Αρκετά όμως με τα «βαφτίσια», τους «συμβολισμούς» και την «ουσιαστική διαπραγμάτευση»...

Για να δούμε όμως... τι ισχύει πραγματικά:

1. Όπου και να συναντηθούν οι αντιπροσωπείες της κυβέρνησης και των «εταίρων», στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες ή... στο Βόρειο Πόλο, όποια πρόσωπα και να τις αποτελούν, η ουσία είναι ότι αντικείμενο των συναντήσεών τους είναι η «εξειδίκευση» της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, στη βάση της απόφασης του Γιούρογκρουπ της 20ής Φλεβάρη, των αιτημάτων της ελληνικής κυβέρνησης που προηγήθηκαν και της περιβόητης «λίστας μεταρρυθμίσεων» που την ακολούθησε.

Είναι η συμφωνία που «αναγνωρίζει» τη ματωμένη «τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή» ως... «σημείο αφετηρίας», η συμφωνία που δεσμεύει το λαό να αποπληρώνει «στο ακέραιο και εγκαίρως» ένα χρέος που δεν είναι δικό του, η συμφωνία που, πέρα από το «σεβασμό» στο αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε κατά τη «μνημονιακή περίοδο», περιλαμβάνει μια σειρά νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Αυτό είναι το αντιλαϊκό πλαίσιο που υπαγορεύουν οι ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου, η διασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς του, καθώς και οι δεσμεύσεις που προκύπτουν από τη συμμετοχή στις διακρατικές λυκοσυμμαχίες που αυτό επιλέγει. Σε αυτό το πλαίσιο, όπως και να το βαφτίσουν, ο λαός θα συνεχίσει να ζει το γνώριμο αντιλαϊκό έργο «εξειδίκευση των συμφωνημένων - νέα αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις - αξιολόγηση και νέες δόσεις δανείων για λογαριασμό του κεφαλαίου»...

2. Η αξιολόγηση και η εποπτεία δεν αφορούν μόνο το 4μηνο της παράτασης της δανειακής σύμβασης, της ουσιαστικής και τυπικής επέκτασης του μνημονίου. Στα πλαίσια της ΕΕ, με βάση τις ιδρυτικές της συνθήκες, όπως η Συνθήκη του Μάαστριχτ, το Σύμφωνο για το Ευρώ, τις οποίες η κυβέρνηση διαβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία ότι θα σεβαστεί, προβλέπεται μόνιμη εποπτεία για όλα τα κράτη - μέλη της, ανεξαρτήτως τρόικας και μνημονίων, διαδικασίες διαρκών ελέγχων, συστάσεων και κυρώσεων, κατευθύνσεις οι οποίες ενισχύονται συνεχώς, στο φόντο και των εντεινόμενων ανταγωνισμών με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Το πόσο «αυστηρή» ή «χαλαρή» είναι αυτή η εποπτεία για κάθε κράτος - μέλος εξαρτάται από την ισχύ κάθε αστικής τάξης και όχι από την «αποφασιστική διαπραγμάτευση» ή την «εθελοδουλεία» της εκάστοτε κυβέρνησης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, σε ό,τι αφορά το λαό, ακόμα και σε χώρες που πετυχαίνουν μια σχετική «χαλάρωση» της εποπτείας (όπως, π.χ., έγινε πρόσφατα με τη Γαλλία ή την Ιταλία), οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, οι περικοπές «κοινωνικών δαπανών», συνεχίζονται «κανονικά», ακριβώς γιατί αυτές αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για τα κέρδη του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από ενδοαστικούς ανταγωνισμούς, εντός και εκτός ΕΕ.

3. Ειδικά για την Ελλάδα, η ενισχυμένη εποπτεία θα συνοδεύει σε κάθε περίπτωση και τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία που παζαρεύει η κυβέρνηση με ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ για μετά τον Ιούνη (το «νέο συμβόλαιο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη»), η οποία, όπως διευκρινίζει, «θα συνοδεύεται από μια νέα δανειακή σύμβαση» (με τα σενάρια που ήδη κυκλοφορούν να κάνουν ήδη λόγο για «πακέτο» άνω των 30 δισ. ευρώ...). Με άλλα λόγια, για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου, ετοιμάζονται να φορτώσουν -στο βαθμό που ευοδωθούν τα αντιλαϊκά παζάρια- μια νέα «δανειακή σύμβαση» πάνω στο σβέρκο του λαού, η οποία προφανώς και θα είναι συνδεδεμένη με νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις και αντίστοιχη εποπτεία, αφού ποτέ και πουθενά το κεφάλαιο και οι λυκοσυμμαχίες του δε δανείζουν χρήματα χωρίς αντίκρισμα.

Επιβεβαιώνεται ότι την πραγματική απαλλαγή του λαού από τα μνημόνια και την επιτήρηση δεν πρόκειται να φέρει καμιά «αλλαγή στο στιλ της διαπραγμάτευσης» εντός των τειχών, παρά μονάχα η δική του οργανωμένη πάλη ενάντια σε όλο το αντεργατικό πλαίσιο, τους εφαρμοστικούς νόμους, η πάλη για ανάκτηση των απωλειών του, σε ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του.

> πηγή: 902.gr / Ριζοσπάστης 

«Brussels Group» ...

Ξεκινά «νέα εποχή διαπραγμάτευσης» υποστηρίζουν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα ΜΜΕ που την στηρίζουν. Από τι καθορίζεται ;;  αυτή η «νέα εποχή»; Από το «στιλ» !!  της διαπραγμάτευσης.

Για παράδειγμα, η διαπραγμάτευση ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη και αυτά των θεσμών Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ (δηλαδή η τρόικα) δεν ξεκινάει στην Αθήνα αλλά στις Βρυξέλλες και βαφτίστηκε «Brussels Group» (Ομάδα των Βρυξελλών). Επίσης, είναι, λένε, διαπραγμάτευση «ομολόγων», δηλαδή δεν συνομιλούν οι υπουργοί με κατώτερα στελέχη αυτών των θεσμών.

Με λίγα λόγια, αλλάζουν το φαίνεσθαι και ο τρόπος, όμως δεν μας λένε τίποτα για την ουσία. Όλα αυτά είναι χρήσιμα και επικοινωνιακά για να μπορεί να ξεγελαστούν ο λαός, οι εργαζόμενοι, αποπροσανατολιζόμενοι από το πραγματικό χαρακτήρα της διαπραγμάτευσης, των αντιπαραθέσεων και των συμβιβασμών.

Έτσι από χτες βρίσκονται στην Αθήνα τα «τεχνικά κλιμάκια» της ... «Brussels Group» επιχειρώντας να συγκαλύψουν το περιεχόμενο της διαβούλευσης, η οποία, σε κάθε περίπτωση, δρομολογεί τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα.

Συνδυασμό αντιλαϊκών μέτρων, τόσο από την πλευρά των αναδιαρθρώσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, όσο και από την πλευρά της επίτευξης των στόχων του κρατικού προϋπολογισμού για το 2015, περιλαμβάνει ο κύκλος αξιολόγησης, ελέγχου και εποπτείας που διενεργείται από Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Σε αυτό το πλαίσιο, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Μ. Σχοινάς δήλωσε χτες πως «οι εμπειρογνώμονες, πρέπει να συνεχίσουν τις συζητήσεις σε ήρεμη εργασιακή ατμόσφαιρα, μακριά από τη δημοσιογραφική και πολιτική έκθεση»... Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζ. Ράις, τόνισε ότι οι συζητήσεις σε Βρυξέλλες και Αθήνα «δεν αποτελούν θεμελιώδη αλλαγή»

Κατά τ' άλλα, όλο το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο μένει ανέπαφο, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται η πολιτική της συγκυβέρνησης και βεβαίως οι διαπραγματεύσεις της με τους «εταίρους». Από την άλλη, βεβαίως, η κυβέρνηση αφήνοντας στο απυρόβλητο το κεφάλαιο είναι έτοιμη να φορτώσει στο λαό ακόμη και την αντιπαράθεσή της με τη Γερμανία, για λογαριασμό των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων αλλά και των υπερατλαντικών συμμαχιών της.

«Σφραγίδα» του ΟΟΣΑ στο «διαβατήριο» της κυβέρνησης,

ως εχέγγυο της πρόθεσής της να «τρέξει» τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις

Ήδη συμφωνία για παροχή «τεχνογνωσίας» από τον ιμπεριαλιστικό ΟΟΣΑ υπογράφτηκε μετά τη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον επικεφαλής του, Α. Γκουρία

Ο ΟΟΣΑ αναλαμβάνει να δώσει «τεχνογνωσία» στην κυβέρνηση για την προώθηση μεταρρυθμίσεων που «αποσκοπούν στη βιωσιμότητα και την ανάκαμψη της οικονομίας αλλά και στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα». Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, «η συνεργασία με τον ΟΟΣΑ βραχυπρόθεσμα αποσκοπεί στην εμβάθυνση των μεταρρυθμίσεων με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Μεσομακροπρόθεσμα θα βοηθήσει την ελληνική πλευρά να εφαρμόσει και να αξιολογεί όχι μόνο την πορεία των μεταρρυθμίσεων αλλά και την απόδοσή τους».

Σε κοινή συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησαν ο Αλ. Τσίπρας και ο Α. Γκουρία, αμέσως μετά τη συνάντησή τους, ο Έλληνας πρωθυπουργός επιχείρησε να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις και ότι, επιπλέον, ο ΟΟΣΑ έχει την «τεχνογνωσία» για την υλοποίησή τους. «Θα ήθελα να επισημάνω ότι οι μεταρρυθμίσεις που συζητάμε με τον ΟΟΣΑ δεν είναι μεταρρυθμίσεις που κάποιοι μας υποχρεώνουν, είναι αυτές που θέλουμε, που θεωρούμε απαραίτητες για να αλλάξει η Ελλάδα και ζητάμε την τεχνογνωσία ενός οργανισμού εγνωσμένου παγκόσμιου κύρους», ανέφερε ο πρωθυπουργός, «αντιγράφοντας» ουσιαστικά ακόμα και τη φρασεολογία της προηγούμενης κυβέρνησης γύρω από τις αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Είναι βεβαίως αποδεδειγμένο ότι η μόνη τεχνογνωσία που διαθέτει ο εν λόγω οργανισμός αφορά σε μεταρρυθμίσεις που τσακίζουν λαϊκά δικαιώματα (είναι ιδιαίτερα πρόσφατο το παράδειγμα της περιβόητης «εργαλειοθήκης» του για την Ελλάδα), γεγονός που και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ κατάγγελλε με σθένος κάποτε, πριν αναλάβει την αστική διαχείριση και χρίσει τον ΟΟΣΑ συμβουλάτορά του...

Προκειμένου άλλωστε να διασκεδάσει τις σχετικές εντυπώσεις, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι η συνεργασία που η ελληνική κυβέρνηση εγκαινιάζει με τον ΟΟΣΑ έχει «νέο περιεχόμενο γιατί βασίζεται στο πρόγραμμα προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία», ενώ υποστήριξε ότι η συνδρομή του ΟΟΣΑ περιορίζεται στην τεχνική βοήθεια.

Επιδιώκει στοίχιση του λαού πίσω από τις αναδιαρθρώσεις που απαιτούν τα μονοπώλια

Ο Αλ. Τσίπρας εξέφρασε μάλιστα τη φιλοδοξία της κυβέρνησής του να αποκαταστήσει την έννοια των μεταρρυθμίσεων στη συνείδηση του λαού, αποσπώντας τη συναίνεσή του στην υλοποίησή τους. «Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για μεταρρυθμίσεις (...) όχι όπως τις γνωρίσαμε ως σήμερα, που μετέτρεψαν στη συνείδηση της κοινωνίας την έννοια της μεταρρύθμισης σε συνώνυμο της απορρύθμισης (...) Να κάνουμε τη μεταρρύθμιση συνώνυμο της αναγκαίας αλλαγής», ανέφερε, κρύβοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις στον καπιταλισμό που σαπίζει φέρουν το πρόσημο της τάξης που εξουσιάζει και είναι από χέρι αντιλαϊκές (γεγονός που αποτυπώνεται άλλωστε και στη «λίστα μεταρρυθμίσεων» που συμφώνησε η συγκυβέρνηση με τους «εταίρους»...).

Δεν έκανε βεβαίως τον κόπο να διευκρινίσει ποιες μεταρρυθμίσεις καίγεται να προχωρήσει η κυβέρνηση, αρκούμενος σε γενικούς αφορισμούς της διαπλοκής, της φοροδιαφυγής, των καρτέλ κ.λπ. Εντούτοις, διαμήνυσε στο κεφάλαιο ότι η κυβέρνηση θα πετύχει όσα άλλοι διαχειριστές δεν κατάφεραν επειδή μπορεί να πετύχει «πλατιά κοινωνική συναίνεση στις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η οικονομία»! Και πρόβαλε τον ΟΟΣΑ και τις συνταγές του σαν την ...απάντηση στη σκληρή λιτότητα που «επέβαλε στην Ελλάδα το ΔΝΤ», αποστερώντας απ' το εγχώριο κεφάλαιο πολύτιμους πόρους για τη στήριξη των κερδών του.

Ο Αλ. Τσίπρας εγκάλεσε μάλιστα την τρόικα - εν μέρει εξωραΐζοντας και τις επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων - ότι ενώ εκβίαζε για μειώσεις μισθών και συντάξεων, δεν άσκησε καμία πίεση για να προχωρήσουν οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που θα βοηθήσουν την καπιταλιστική οικονομία στην Ελλάδα να ανακάμψει.

Καταλήγοντας και απαντώντας σε σχετική ερώτηση, διαβεβαίωσε την ΕΕ ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει στο ακέραιο τα συμφωνηθέντα, καλώντας τους «εταίρους» να πράξουν το ίδιο. Όπως είπε, «δεν αισθάνομαι να έχω θηλιά στο λαιμό, αισθάνομαι ότι η Ελλάδα αποκτά τη βούληση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, πράγμα που θα βοηθήσει και τους εταίρους να κατανοήσουν ότι πρέπει να συμβάλουν να σταθεροποιηθεί η οικονομική κατάσταση, αφήνοντας πίσω συγκρούσεις ή κινδύνους που θα μπορούσε να δημιουργήσει η αδυναμία να έχουμε μία συμφωνία. Τη συμφωνία την έχουμε και μένει να την υλοποιήσουμε και σε ό,τι μας αφορά θα την υλοποιήσουμε (...) Προχωράμε στα συμφωνηθέντα εμείς, είμαστε έντιμοι απέναντι στους εταίρους και οι εταίροι μας να είναι έντιμοι απέναντι στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, ακόμα κι αν δεν υπάρξει εκταμίευση δόσης, η Ελλάδα θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, όμως αν δεν υπάρξει σημαίνει ότι κάποιος θέλει να δυναμιτίσει τη συμφωνία. Το πρόβλημα είναι ο σκεπτικισμός που δημιουργείται ότι αυτή η συμφωνία δεν θα μπορέσει να προχωρήσει. Αυτός είναι ο λόγος που σε κάθε συνάντηση που έχουμε θέτουμε το ζήτημα της αμοιβαίας τήρησης όσων έχουμε συμφωνήσει. Υπάρχει από ένα μέρος των εταίρων η καχυποψία ότι η Ελλάδα δεν θέλει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Ακριβώς για να επιβεβαιώσουμε ότι είμαστε οι πρώτοι που θέλουμε να προχωρήσουμε βρισκόμαστε εδώ, ώστε ο ΟΟΣΑ να βάλει τη σφραγίδα του και νομίζω ότι αυτή η σφραγίδα στο διαβατήριο θα είναι πολύ σημαντική για να οικοδομηθεί και εμπιστοσύνη με εταίρους μας».

Ποιος είναι στ' αλήθεια αυτός ο «οργανισμός εγνωσμένου παγκόσμιου κύρους» ;;

Κραυγαλέες είναι οι ομοιότητες ανάμεσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με αυτήν των προκατόχων της, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αφού και η «μεν» και η «δε» συμπλέουν στη γραμμή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, όπως αυτές που προτείνει ο ΟΟΣΑ.

«Οι μεταρρυθμίσεις που συζητάμε με τον ΟΟΣΑ δεν είναι μεταρρυθμίσεις που κάποιοι μας υποχρεώνουν, είναι αυτές που θέλουμε, που θεωρούμε απαραίτητες για να αλλάξει η Ελλάδα και ζητάμε την τεχνογνωσία ενός οργανισμού εγνωσμένου παγκόσμιου κύρους», τόνισε στις χτεσινές δηλώσεις του ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας.

Μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, σε ανάλογη παρουσίαση, ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας τόνιζε: «Η "εργαλειοθήκη" του ΟΟΣΑ δεν είναι κάτι το οποίο το ζήτησε η τρόικα να το κάνουμε προκειμένου να μας δώσει κάτι άλλο, είναι κάτι το οποίο εμείς είχαμε παραγγείλει στον ΟΟΣΑ. Αρα, είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει για ν' απελευθερώσουμε την οικονομία από δεσμά, από καταστάσεις καρτέλ, από κατακερματισμούς και να γίνουμε επιτέλους μια κανονική οικονομία, όπως είναι και η υπόλοιπη ευρωπαϊκή οικονομία»...

Για να θυμηθούμε, όμως, μερικά στοιχεία για τον ΟΟΣΑ, αυτόν τον οργανισμό «εγνωσμένου παγκόσμιου κύρους» τον οποίο τόσο ένθερμα «διαφήμισε» χθες ο Αλ. Τσίπρας...

Στην πραγματικότητα, ο ΟΟΣΑ και ο επικεφαλής του Α. Γκουρία, πριν ακόμα από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, πρωτοστατούσαν σε «μεταρρυθμιστικές προτάσεις», αντίστοιχες ή και πανομοιότυπες με αυτές που εδώ και χρόνια αξιώνουν ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου και οι οποίες «έτρεξαν» πιο γρήγορα κατά τη «μνημονιακή» περίοδο.

Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, ότι ο επικεφαλής του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού, Α. Γκουρία, σε επίσκεψή του στην Αθήνα το 2007 σημείωνε: «Εχετε (η Ελλάδα) πολύ υψηλή νεανική ανεργία, άρα πρέπει να υπάρχει μια αγορά που να προσφέρει χαμηλότερους μισθούς από τους κατώτατους».

Ταυτόχρονα, έβαζε στο τραπέζι τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, τη διευκόλυνση των απολύσεων και την αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης.

Παράλληλα, αξίωναν τη μείωση των συντάξεων, οι οποίες, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ έπρεπε να υπολογίζονται στο σύνολο της εργάσιμης ζωής.

Αυξήσεις στους φόρους πάνω στην πλατιά λαϊκή κατανάλωση (ΦΠΑ, ειδικούς φόρους, πετρέλαιο θέρμανσης), φέρνοντας το παράδειγμα της Γερμανίας που είχε ήδη προηγηθεί.

«Απεξάρτηση» της ΔΕΗ από το κράτος, την απελευθέρωση των σιδηροδρόμων, την αποκρατικοποίηση των ΕΛΤΑ.

Απαιτούσαν την παραπέρα περικοπή των κρατικών κονδυλίων, επικαλούμενοι (τότε) τη δημοσιονομική «σταθερότητα και προσαρμογή».

Να θυμίσουμε ακόμη ότι η έκθεση του ΟΟΣΑ που παραδόθηκε στην προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, πέρα από τις «εργαλειοθήκες», προβλέπει και τα παρακάτω: Να υπάρξει πλήρης «εφαρμογή των δημοσιονομικών μέτρων, όπως έχουν σχεδιαστεί». Αρση της απαγόρευσης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Κατάργηση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιαίτερα στους τομείς της Ενέργειας, των σιδηροδρόμων, των περιφερειακών αεροδρομίων και λιμανιών και των ακινήτων κ.ά...

Αυτός είναι ο οργανισμός που σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα θα μας παρέχει την «τεχνογνωσία» του (άλλος ένας!) για «φιλολαϊκές» μεταρρυθμίσεις που δε θα είναι «συνώνυμο της απορρύθμισης», αλλά «συνώνυμο της αναγκαίας αλλαγής»... 

«Αναγκαίας» ναι, αλλά για το κεφάλαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται πάντα για το λαό...

Κανείς δεν νοιάζεται αν η γάτα είναι άσπρη ή μαύρη. Αρκεί να πιάνει ποντίκια!

«Κόκκινες γραμμές»

Τρεις ώρες κράτησε η συνέντευξη του υπουργού Οικονομικών σε τηλεοπτικό κανάλι, το βράδυ της Δευτέρας, και τελικά δεν απαντήθηκαν τα αναμενόμενα από μια κυβέρνηση, που πριν από ένα μήνα πήρε την ψήφο σημαντικής μερίδας του λαού, υποσχόμενη ότι θα καταργήσει το μνημόνιο και θα συμβάλει με την πολιτική της να πάρουν ανάσα οι χειμαζόμενοι άνθρωποι.

Στις τρεις ώρες της κουβέντας, δεν ακούστηκε λέξη για αναπλήρωση απωλειών και για κάποιου τύπου αντιστοίχιση του λαϊκού εισοδήματος με την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών, για εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Η αλήθεια είναι ότι είχε την ευκαιρία να μιλήσει αλλά δεν το 'κανε. Για παράδειγμα, μια ερώτηση αφορούσε το ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση με τους «θεσμούς» (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ). Η απάντησή του, προς έκπληξη πολλών, είναι χαρακτηριστική.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα λόγια του υπουργού η απάντηση βρίσκεται στη λύση «τριών εξισώσεων με τρεις αγνώστους». Οπως εξήγησε: Πρέπει να εξασφαλιστεί πρωτογενές πλεόνασμα που «δεν σκοτώνει την ιδιωτική οικονομία», σε συνάρτηση με τη διάρθρωση του χρέους (τι, σε ποιον και πότε πρέπει να πληρωθεί) κι αυτό επίσης σε συνάρτηση με την αξίωση να είναι οι επενδύσεις περισσότερες από τις αποταμιεύσεις (δηλαδή, το κεφάλαιο να μη λιμνάζει, αλλά να επενδυθεί).

Ολα αυτά, σε απλά Ελληνικά, σημαίνουν μόνο ότι η μόνη «κόκκινη γραμμή» της συγκυβέρνησης είναι η στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Ο υπουργός Οικονομικών, πράγματι, με την απάντησή του για τις «κόκκινες γραμμές» παρουσίασε τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής.

Χωρίς δημιουργία περιβάλλοντος για επενδύσεις δεν υπάρχει βελτίωση. Επενδύσεις δεν θα υπάρχουν αν δεν δοθεί στους καπιταλιστές «έδαφος» να πατήσουν.

Αν, δηλαδή, δεν διατεθούν κρατικό χρήμα, φοροαπαλλαγές, αν δεν διαμορφωθεί επενδυτικό περιβάλλον που απαιτεί πιο «ωφέλιμες» συμπράξεις του κράτους με τους ιδιώτες επενδυτές, αν δεν αντιμετωπισθούν ζητήματα που αφορούν στη μείωση του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» κ.ά.

        Προϋπόθεση γι' αυτό, βεβαίως, είναι

• να μην πειραχτεί τρίχα από το σύνολο του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα,

• να διατηρηθεί η πολιτική φορολογικής επιβάρυνσης των εργαζομένων (βλέπε συνέχιση του ΕΝΦΙΑ επ' αόριστον, αυξήσεις σε συντελεστές του ΦΠΑ κ.ά.) και των λαϊκών στρωμάτων,
• να συνεχιστούν οι μειωμένες δαπάνες σε Υγεία, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση κα.
• στο πλαίσιο των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και
• της εξασφάλισης των πρωτογενών πλεονασμάτων, ανεξάρτητα από το ύψος τους.

Και, βέβαια, στο πλαίσιο αυτό, δεν χωράει ούτε η ανάκτηση των απωλειών ούτε η διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, γι' αυτό άλλωστε ο Βαρουφάκης δεν τα ανέφερε ούτε ονομαστικά. Αντίθετα, τα περί «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης» αφορούν σε ελάχιστα, που απευθύνονται μόνο σε όσους βρίσκονται στην ακραία φτώχεια και αυτά με πολλά ερωτήματα ως προς την υλοποίησή τους.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, όχι τυχαίο στέλεχος της ΝΔ (η Ευρωβουλευτής Ν. Τζαβέλλα) έγραψε χτες στο capital.gr (κλικ >) Η πολιτική θέλει τόλμη και αρετή !!  απευθυνόμενη στη συγκυβέρνηση:

«Κανείς μας πια δεν νοιάζεται αν η γάτα είναι άσπρη ή μαύρη. Αρκεί να πιάνει ποντίκια. Έτσι θα μετατραπεί η κρίση σε ευκαιρία ανάπτυξης». Και όπως εξήγησε, «η βιωσιμότητα του χρέους και η ικανότητα αποπληρωμής του βασίζονται κατά πολύ στην αναπτυξιακή μας δύναμη και μόνο μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να τα κάνει αυτά... Επειδή η αριστερά διεκδικεί και το μονοπώλιο της εντιμότητας, κανείς δεν θα αμφισβητήσει την διαδικασία Τόλμη και αρετή θέλει η πολιτική! »

Και δείχνει τον κοινό δρόμο:
« ...

Με μια προσεχτική ματιά στην διαχείριση της ελληνικής κρίσης, διαπιστώνουμε ότι όλοι, δεξιοί και αριστεροί, είναι σαν να γυρίζουμε γύρω γύρω κυνηγώντας την ουρά μας.

Και είναι σωστό που ο νεαρός Πρωθυπουργός μας αποφάσισε την φυγή προς τα μπρος με κάποια νομοθετήματα. Νομοθετήματα όμως υπάρχουσας πολιτικής και επουλωτικού χαρακτήρα. Λιανοτούφεκα, όταν χρειαζόμαστε το κινηματογραφικό “FURY”.

Η Ελλάδα, είναι σε τέλμα, σε αδιέξοδο, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Χρειάζεται ένα δυνατό σοκ που θα σπρώξει την χώρα προς τα μπρος, θα αφυπνίσει τις παραγωγικές δυνάμεις, θα εντυπωσιάσει θετικά τους δανειστές.

Χρειάζεται νομοθεσία με ευελιξία τύπου έργων Ολυμπιακών Αγώνων, που θα φέρει την οικονομική μας αναγέννηση. Χρειάζεται μια ρεαλιστική, δημιουργική φυγή προς τα μπρος.

Φυγή προς τα μπρος είναι να νομοθετηθεί η πώληση των προβληματικών ΔΕΚΟ με 1€ τίμημα, συνοδευόμενη από δεσμεύσεις για τις αναγκαίες επενδύσεις.
Φυγή προς τα μπρος είναι η επιλογή, στήριξη και επιτάχυνση (με κάθε μέσον – έστω και κατά παράβαση ισχύουσας νομοθεσίας) γιγαντιαίων έργων έντασης εργασίας.

Τους λέει, δηλαδή, για λογαριασμό των συμφερόντων του κεφαλαίου, που πιστά υπηρέτησε έως τώρα από διάφορες θέσεις, «προχωράτε, σας στηρίζουμε, αυτός είναι ο δρόμος που έχουμε ανάγκη». Δεν είναι όμως αυτός ο δρόμος του λαού...