Ήταν το μακρινό 1967,
όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά στη Ρώμη, στο σπίτι του –είχα κάνει κάποια
χιλιόμετρα από την Tiburtina με τα πόδια για να φτάσω. Αργότερα με πήγαινε ο ίδιος
με το 850 του (σσ.Φιατάκι της εποχής). Λίγο νωρίτερα είχαμε γνωριστεί με τη γυναίκα του Mariella, την
αδελφή του Τέρψη (που χάσαμε πρόσφατα) και το Δημήτρη (Δεληολάνη) την κυρά Giannina… -ο γιος του Γιώργος, ήρθε αργότερα. Και βέβαια -με τον "βίο και πολιτεία" το Γιώργο
τον Αγγελίνα.
Εκείνη τη
φορά ακούσαμε παρέα την εκπομπή της «Φωνής
της Αλήθειας» -είχε ένα καλό ραδιόφωνο Grundig με
πολλά «κουμπιά», που έπιανε βραχέα «καμπάνα»
Το σπίτι του έγινε "στέκι", όπως και εκείνα της Αγγέλας (αδερφής του Αντώνη Σμ.) | Αργυρώς Τσ. κά, ανακαλύψαμε και "τρύπες" με φαγητό αλα ρομάνα στο tratevere και αλλού -καμιά σχέση με τα τουριστικά του σήμερα.
Σχεδόν μαζί περάσαμε από την ΕΔΑ στο Κόμμα και ζήσαμε τις φουρτούνες του 1968
και τη διάσπαση
(12η Ολομέλεια).
Ο
Ορέστης με πολιτικο-ιδεολογική από τότε επάρκεια εκλέχτηκε στο 9ο Συνέδριο αναπληρωματικό
μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και με τη μεταπολίτευση -στο 10ο και 11ο Συνέδριο
τακτικό της μέλος.
Από το 10ο έως το 11ο Συνέδριο μέλος της Γραμματείας της
ΚΕ και αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ από το 11ο μέχρι το 12ο
Συνέδριο και από το 12ο το 1987 μέχρι και το 17ο Συνέδριο
το 2005 μέλος του ΠΓ.
Το 1975 στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων
και από το 1978 έως το 17ο Συνέδριο υπήρξε υπεύθυνός του. Εκλέχτηκε βουλευτής
του Κόμματος το 1993 και διετέλεσε υπεύθυνος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Γυρίσαμε σχεδόν μαζί Ελλάδα –με την πτώση της
χούντας και –φυσικά βρισκόμαστε συχνά -πυκνά, κυρίως στο σπίτι του στο Γαλάτσι –κάπου,
ανεβαίνοντας μετά την “Γκράβα”, Ψυχάρη. Η Μαριέλα γιατρίνα σε δημόσιο νοσοκομείο. Ο Γιώργος μωρό – με τον Shifaca φύλακα –
άγγελο, μεγάλωσε και τράβηξε το δρόμο του με τους υπολογιστές, ενώ ο Δημήτρης (Δεληολάνης)
έγινε ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Ρώμη, συνεργάτης της –έντυπης τότε “Il Manifesto”
και της RAI, η ζωή τραβάει ανηφόρα -χωρίς σημαίες και ταμπούρλα. Κάποια στιγμή –με χαμόγελο, μας είπε πως «αρρώστησε» και στην
περιγραφή του μας σηκώθηκαν οι τρίχες, αλλά και θαυμάσαμε το σθένος του
κομμουνιστή. Έζησε έτσι κάπου 10+ χρόνια… μπορεί και παραπάνω.
Στις δύσκολες στιγμές για το επαναστατικό κίνημα, τόσο την περίοδο του 1968 όσο και στην περίοδο 1989 – 1991, όταν λυσσομανούσε ο άγριος άνεμος της αντεπανάστασης, στάθηκε ακλόνητος –παρά τους φαινομενικά «χαμηλούς τόνους» …ποτέ δεν τον θυμάμαι να υψώνει τη φωνή, υπερασπίστηκε το σοσιαλισμό και τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος, ενάντια στις επιθέσεις και τις προσπάθειες διάλυσής του από αστούς και οπορτουνιστές- αδιάλλακτος τόσο απέναντι στο δεξιό όσο και στον “αριστερό” οπορτουνισμό.
Δεν το έβαλε κάτω και δεν αποστρατεύτηκε ούτε στιγμή –ακόμη και με σοβαρότατα προβλήματα υγείας η διαδρομή Γαλάτσι-Περισσός ήταν γι αυτόν μεροδούλι – μεροφάι, με εκείνο το σαρδόνιο χωρίς καμιά διάθεση χλευασμού ή χαιρεκακίας χαμόγελο.
Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τον θάνατο του
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ ανακοινώνει με μεγάλη θλίψη την απώλεια του συντρόφου μας Ορέστη Κολοζώφ. Ο σ. Ορέστης Κολοζώφ αφιέρωσε τη ζωή του στη μεγάλη υπόθεση για το δίκιο του λαού, για το σοσιαλισμό, παλεύοντας σταθερά μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.
Ο σ. Ορέστης Κολοζώφ γεννήθηκε στις 6 Ιούνη του 1940 στην Αλεξανδρούπολη του Εβρου, από οικογένεια κομμουνιστών. Από τα παιδικά του χρόνια γαλουχήθηκε με τα ιδανικά του σοσιαλισμού και τους αγώνες του ΚΚΕ στη χώρα μας. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο το 1952 στην Αλεξανδρούπολη. Από το 1955 ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου τελείωσε το γυμνάσιο το 1959 και έφυγε το 1960 για την Ιταλία. Τέλειωσε τις σπουδές του ως Φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Πίζας. Από το 1963 υπήρξε μέλος της ΕΔΑ και το 1967 έγινε μέλος του ΚΚΕ.
Στην Ιταλία μέχρι την δικτατορία του '67 διετέλεσε συνδικαλιστικό στέλεχος του φοιτητικού κινήματος, Γραμματέας του Συλλόγου Φοιτητών Ρώμης, καθώς και Γραμματέας της Ομοσπονδίας Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας. Η δικτατορία τον βρήκε στην Ιταλία, όπου ήταν μέλος του Γραφείου της ΕΔΑ Ιταλίας. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης και είχε την ευθύνη από το Κόμμα της δουλειάς για τους φοιτητές της Ιταλίας και αργότερα της Δυτικής Ευρώπης. Διετέλεσε επίσης μέλος του Γραφείου των Οργανώσεων στο Εξωτερικό του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, με ευθύνη για το φοιτητικό κίνημα των Ελλήνων στο εξωτερικό.
Ο σ. Κολοζώφ στο 9ο
Συνέδριο του ΚΚΕ (ακολουθεί πλήρες κομματικό βιογραφικό)
Σ΄όλη του τη ζωή υπηρέτησε με πίστη και σεμνότητα την πάλη του λαού, στήριξε
και πάλεψε για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Υπερασπίστηκε τον επαναστατικό
χαρακτήρα του Κόμματος ενάντια στις προσπάθειες διάλυσής του από τους
οπορτουνιστές τόσο στην περίοδο του 1968 όσο και την περίοδο 1989 - 1991.
Η Κεντρική Επιτροπή εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στη σύντροφό του
Μαριέλλα, το γιό του Γιώργο, τους συγγενείς και τους οικείους του.
ΑΘΗΝΑ 7/2/2014
Η ΚΕ του ΚΚΕ
Το τελευταίο «αντίο» εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, απέτισε ο Δημήτρης Αρβανιτάκης
Το παράδειγμά του θα μας εμπνέει
Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Σπύρος Μαρίνης, τόνισε πως η ζωή και η δράση του σ. Ορέστη Κολοζώφ αφήνουν παρακαταθήκη και υπογράμμισε μεταξύ άλλων: «Το δικό του παράδειγμα, όπως και το παράδειγμα τόσων και τόσων στελεχών του Κόμματός μας, θα μας εμπνέει και θα μας δίνει δύναμη στους δύσκολους μα τόσο όμορφους αγώνες που βρίσκονται μπροστά μας. Η δική του συμβολή υπήρξε μεγάλη. Αυτό το δρόμο της τιμής θέλουμε να ακολουθήσουμε κι εμείς οι νέοι κομμουνιστές».
Ο Χάρης Βουρδουμπάς, από την ΚΟΒ Γαλατσίου της οποίας ήταν μέλος ο σ. Κολοζώφ, σημείωσε: «Έδειξες με τη συνολική σου στάση τα υψηλά επίπεδα που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη προσωπικότητα όταν γαλουχηθεί με τα ιδανικά, τις αξίες και τον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την κομμουνιστική κοινωνία».
«Ο Ορέστης μου έχει μάθει τόσα πολλά που η ζωή μου άλλαξε. Μου έχει μάθει να αγαπώ τον κομμουνισμό. Να αγαπώ το ΚΚΕ, να αγαπώ την Ελλάδα τόσο πολύ που ήθελε να γίνω Ελληνίδα. Και είμαι Ελληνίδα. Αλλά μου έμαθε και κάτι άλλο. Όταν, μου είπε, διαφωνείς με τη γραμμή του Κόμματος, θα δίνεις μάχη. Αλλά μέσα στο Κόμμα. Και δε θα φύγεις ποτέ από το Κόμμα. Μόνο έτσι μπορεί να πάει μπροστά το ΚΚΕ. Έξω, μου είπε, υπάρχει μόνο μία γραμμή. Είναι η γραμμή που έχει αποφασίσει το Κόμμα και γι' αυτήν θα παλεύεις μέχρι να πεθάνεις. Και αυτό έκανε και ο Ορέστης μέχρι την τελευταία αναπνοή. Αυτός ήταν ο Ορέστης. Ένας κομμουνιστής. Ορέστη γεια σου, γεια σου σύντροφε».
Το «παρών» στην κηδεία του έδωσε όλο το πολιτικό φάσμα, ενώ στεφάνια κατέθεσαν οι πρεσβείες της Παλαιστίνης και της Κούβας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο πρόεδρος της Βουλής και αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΑΚΕΛ (συλλυπητήρια προς την ΚΕ του ΚΚΕ και την οικογένεια του εξέφρασε ο πρώην ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ και πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας), ενώ συλλυπητήρια μηνύματα για την απώλεια του σ. Ορέστη έστειλαν πολλά Κομμουνιστικά και Εργατικά κόμματα. Ως τώρα, στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ έχουν φτάσει μηνύματα από τα εξής κόμματα: ΚΚ Αλβανίας.
