Lino Ventura

Ο Lino Ventura (Λίν

ο Βεντούρα) Angiolino Giuseppe Pasquale Ventura (Αντζολίνο Τζουζέπε Πασκουάλε Βεντούρα (14 Ιουλίου 1919 – 22 Οκτωβρίου 1987), γνωστός, ήταν Ιταλός ηθοποιός και φιλάνθρωπος, ο οποίος έζησε και εργάστηκε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία. Θεωρούνταν ένας από τους μεγαλύτερους πρωταγωνιστές του γαλλικού κινηματογράφου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1960-1970, γνωστός για την ερμηνεία σκληρών χαρακτήρων και από τις δύο πλευρές του νόμου σε αστυνομικά δράματα.
Γεννημένος στην Πάρμα και μεγαλωμένος στο Παρίσι, ο Βεντούρα εργάστηκε ως επαγγελματίας παλαιστής ώσπου ένας τραυματισμός τερμάτισε την καριέρα του. Έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο ως γκάνγκστερ στην ταινία του Jacques Becker το 1954 "Touchez pas au grisbi" (Αγγίξτε το γκριζόχρωμο) και γρήγορα έγινε ένας από τους αγαπημένους ηθοποιούς κινηματογράφου της Γαλλίας, παίζοντας δίπλα σε πολλά άλλα μεγάλα αστέρια και συνεργαζόμενος με κορυφαίους σκηνοθέτες όπως οι Louis Malle, Claude Sautet, Claude Miller κά. Συνήθως υποδυόμενος το σκληρό, είτε εγκληματία είτε αστυνομικό, εμφανίστηκε επίσης ως ηγέτης της Αντίστασης στην ταινία L'armée des ombres (Στρατός των Σκιών _1969 ελλην. τίτλος η μεγάλη στρατιά των αφανών ηρώων) σε σκηνοθεσία Ζαν-Πιερ Μελβίλ. Προτάθηκε για βραβείο Σεζάρ για την ερμηνεία του ως Ζαν Βαλζάν _Γιάννης Αγιάννης στην κινηματογραφική μεταφορά του 1982 του «Οι Άθλιοι».

Όταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του, μια κόρη, γεννήθηκε με αναπηρία, αυτός και η σύζυγός του ίδρυσαν το φιλανθρωπικό ίδρυμα Perce-Neige (Χιονάτη) που βοηθά παιδιά με αναπηρία καθώς και τους γονείς τους. Αν και δια βίου κάτοικος και ποπ εικόνα κουλτούρας αλά Γαλλικά ο Βεντούρα πάντα θεωρούσε τον εαυτό του πάνω απ' όλα Ιταλό και ποτέ δεν πήρε γαλλική υπηκοότητα. Παρ' όλα αυτά, ψηφίστηκε 23^ος σε μια δημοσκόπηση του 2005 για τους 100 σπουδαιότερους Γάλλους.

Ζωή-καριέρα_Πρώτα χρόνια

Γεννημένος στην Πάρμα, Εμίλια-Ρομάνια της Ιταλίας, από τον Τζιοβάνι Βεντούρα και τη Λουίζα Μπορίνι, οι οποίοι μετακόμισαν στη Γαλλία λίγο αργότερα, ο Λίνο παράτησε το σχολείο σε ηλικία οκτώ ετών και αργότερα ανέλαβε διάφορες δουλειές του ποδαριού για τα προς το ζειν. Κάποια στιγμή, ο Βεντούρα ακολουθούσε μια καριέρα στην πάλη και μετά στην επαγγελματική, με το όνομα Lino Borrini, αλλά αναγκάστηκε να την τερματίσει λόγω τραυματισμού.

Πρώτοι ρόλοι

Το 1953, τυχαία, ένας φίλος του τον ανέφερε στον Ζακ Μπέκερ, ο οποίος έψαχνε έναν Ιταλό ηθοποιό για να παίξει δίπλα στον Ζαν Γκαμπέν σε μια γκανγκστερική ταινία με τίτλο Touchez pas au grisbi (Αγγίξτε το γκριζόχρωμο _1954). Ο Μπέκερ του πρότεινε αμέσως τον ρόλο του Άντζελο, τον οποίο ο Βεντούρα αρνήθηκε αρχικά, αλλά στη συνέχεια δέχτηκε. Είχε τέτοια παρουσία στην ταινία που όλο το καστ τράβηξε την προσοχή. Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ο Βεντούρα άρχισε να χτίζει μια υποκριτική καριέρα σε παρόμοιες σκληρές γκανγκστερικές ταινίες, παίζοντας συχνά δίπλα στον φίλο του Jean Gabin, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης ταινίας του, Razzia sur la chnouf (Άνθρωποι της νύχτας _1955).
Ακολούθησε με τις ταινίες La loi des rues (Ο νόμος των δρόμων _1956), Crime et châtiment (1956) με τον Γκαμπέν.

Ύστερη καριέρα

Μερικοί από τους πιο διάσημους ρόλους του περιλαμβάνουν το πορτρέτο του διεφθαρμένου αρχηγού της αστυνομίας Τάιγκερ Μπράουν στην ταινία «Η Όπερα της Πεντάρας» (1963) και του αρχηγού της μαφίας Βίτο Τζενοβέζε στην ταινία «Τα Έγγραφα Βαλάτσι» (1972).
Παρόλο που παρέμεινε Ιταλός πολίτης σε όλη του τη ζωή και συνήθισε να βλέπει τον εαυτό του στα ιταλικά, έκανε μόνο λίγες ταινίες στη μητρική του γλώσσα, μεταξύ των οποίων η «Η Τελική Κρίση» (Il giudizio universale, 1961), τα «Ειλικρινή Πτώματα» (Cadaveri eccellenti, 1976) και το «Cento Giorni a Palermo» (1983).
Ο Βεντούρα παρέμεινε ενεργός μέχρι ένα χρόνο πριν από τον θάνατό του από καρδιακή προσβολή το 1987 σε ηλικία 68 ετών.

Καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς του γαλλικού κινηματογράφου. Μιλούσε γαλλικά χωρίς καμία προφορά (εκτός από μια παριζιάνικη στην αρχή της καριέρας του) και ιταλικά με ελαφρά γαλλική προφορά, έχοντας φτάσει στη Γαλλία σε ηλικία επτά ετών. Επιστρατεύτηκε βίαια στον φασιστικό ιταλικό στρατό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, από όπου λιποτάκτησε.
Κάπως παράδοξα, ο Βεντούρα απέδωσε τη μεγάλη του επιτυχία στο περιορισμένο εύρος του ως ηθοποιός και συχνά έλεγε «Αν δεν μπορώ να πιστέψω σε έναν χαρακτήρα ή αν κάτι δεν μου φαίνεται αληθινό, δεν μπορώ να το παίξω».

Σε μια συνέντευξη του 1980, είπε ότι την προηγούμενη χρονιά «άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο απίστευτα τυχερός ήμουν από την ηλικία των 9 ετών, πόσο με είχαν αγαπήσει τόσοι πολλοί άνθρωποι. Όταν παίζω, κάνω αυτό που αγαπώ και πληρώνομαι γι' αυτό. Έτσι, θέτω τον εαυτό μου στην υπηρεσία της ταινίας, ποτέ την ταινία στην υπηρεσία μου». Ανέφερε ότι απέρριψε αρκετούς ρόλους - έναν στο Apocalypse Now, έναν σε μια ταινία του Robert Aldrich (τον ρόλο που έπαιξε ο François Truffaut στο Close Encounters of the Third Kind) κά.

Είπε: «Η ιστορία _το θέμα είναι τα πάντα. Ο καλός μου φίλος Jean Gabin μου είπε πριν από 25 χρόνια ότι υπάρχουν τρία σημαντικά πράγματα στις ταινίες: η ιστορία, η ιστορία και η ιστορία».
«Έχω περιορισμούς», … «Δεν έχω εκπαίδευση. Δεν μπορούσα να κάνω τα κλασικά. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι ο εαυτός μου. Και μου αρέσει περισσότερο να μην μιλάω καθόλου... Μελετάω το σενάριο και μετά προσπαθώ να γίνω ο χαρακτήρας. Είναι πολύ μυστηριώδες πώς συμβαίνει αυτό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Υπάρχουν τόσα πολλά μυστήρια στον κινηματογράφο, ο τρόπος με τον οποίο όλα πρέπει να αλληλοσυνδέονται, που όταν τα σκέφτεσαι όλα, δεν θέλεις ποτέ να κάνεις ταινία».

·        Lino Ventura IMDb

·        Γαλλικό Site Lino Ventura

·        Les Premières Rencontres Nationales – Art, Culture et Handicap –

·        Rencontres – Art, Culture et Handicap –

·        Lino Ventura Foundation

·        Box office figures Lino Ventura films στο Box Office Story