hasta la victoria siempre VENCEREMOS

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, γεννημένος στο Περιστέρι στις 11-Δεκ-1922, πέθανε σαν σήμερα το 2005, υπήρξε τραγουδιστής και συνθέτης, που συγκαταλέγεται στους κορυφαίους μας _, που ερμήνευσε μοναδικά με την «ξύλινη» φωνή του σπουδαίους ποιητές και μεγάλα μουσικά έργα, ο συνθέτης που γέννησε και τραγούδησε όμορφα λαϊκά τραγούδια και άφησε πίσω του μια ζηλευτή παρακαταθήκη στον πολιτισμό και το λαό μας.

Υπεράνω όλων ο Βαμβακάρης

Παιδί –το μικρότερο, μιας οκταμελούς φτωχής οικογένειας, ο Γρ. Μπιθικώτσης από μικρός έδειξε την κλίση του στη μουσική, γρατζουνώντας την κιθάρα του αδερφού του Χρήστου. Μαθαίνει την τέχνη του υδραυλικού, όμως ο κόσμος της μελωδίας τον καλεί. Η πορεία του καλλιτέχνη, από το ρεμπέτικο μέχρι το έντεχνο, ξεκίνησε στη δεκαετία του ’40. Μαθητευόμενος υδραυλικός ακόμα, το ‘σκαγε από το σπίτι και πήγαινε να ακούσει τον Μάρκο που έπαιζε στο Περιστέρι, μαζί με τους Στρ. Παγιουμτζή, Απ. Χατζηχρήστο και Μ. Χιώτη.

Μετά την Απελευθέρωση, αφήνει την κιθάρα και πιάνει το μπουζούκι, το όργανο που συνδέθηκε μαζί του μιαν ολόκληρη ζωή, ενώ αρχίζει να τραγουδά ερασιτεχνικά τραγούδια της εποχής με τον Φώτη Πολυμέρη και τον Γιώργο Κεφαλά. Η μεγάλη αγάπη του, πάντως, υπήρξε ο «Σωκράτης» της λαϊκής μας μουσικής, όπως τον αποκαλούσε, ο Μάρκος Βαμβακάρης και τα τραγούδια του — «υπεράνω όλων ο Μάρκος Βαμβακάρης», έλεγε.

Το 1947 πραγματοποιείται το μεγάλο του όνειρο να συνεργαστεί με τον Βαμβακάρη, ο οποίος μαζί με την Σούλα Καλφοπούλου τραγουδά το πρώτο τραγούδι του νεαρού συνθέτη «Το καντήλι τρεμοσβήνει». Στη συνέχεια, ως συνθέτης, συνεργάζεται με τους Πρόδρομο Τσαουσάκη, Σταύρο Τζουανάκο, Ρένα Ντάλλια, Γιώτα Λύδια, Καίτη Γκρέυ, Στέλιο Καζαντζίδη, Μανώλη Αγγελόπουλο και άλλους, ενώ καθοριστική υπήρξε η συμβολή του στην ανάδειξη δύο εξαίρετων γυναικείων φωνών, όπως της Πόλυς Πάνου και της Βίκυς Μοσχολιού, οι οποίες έκαναν δίπλα του τα πρώτα τους βήματα.

Το πρώτο τραγούδι που ερμήνευσε ο ίδιος ήταν το «Τρελοκόριτσο» για ν’ ακολουθήσει η συνεργασία του ως ερμηνευτής με τον Μάνο Χατζιδάκι και το πολυτραγουδισμένο «Γαρίφαλο στ’ αυτί». Στη συνέχεια καταθέτει μεγάλες ερμηνείες σε τραγούδια των Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Χιώτη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Παπαϊωάννου, Μητσάκη.

Τραγουδώντας τους ποιητές

Όλα αυτά πριν από τη συνάντησή του με τον Μίκη Θεοδωράκη στη Μακρόνησο, όπου βρέθηκε για λίγο ο Μπιθικώτσης. Φαντάρος 1945 -1947 (καμιά σχέση με κομμουνιστή) συμμετείχε στην ορχήστρα της Μακρονήσου με σκοπό την ψυχαγωγία των αξιωματικών. Ως συνοδός στρατιώτης κρατουμένων, σε μεταγωγή αριστερών το 1948 γνώρισε τον Μίκη Θεοδωράκη με τον οποίο συνεργάστηκε. Το 1959, ξανασμίγουν, στην «Columbia», καθώς ο Μ. Θεοδωράκης ζητά από τον λαϊκό τραγουδιστή να ερμηνεύσει τον «Επιτάφιο» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Παρ’ όλο που στην αρχή, τα τραγούδια δεν άρεσαν στον Μπιθικώτση, ο τραγουδιστής ερμηνεύει με σπουδαίο τρόπο τον «Επιτάφιο», που πλέον χαράζει νέους δρόμους στην πορεία όχι μόνο του ίδιου, αλλά και του λαϊκού μας τραγουδιού γενικότερα.

Όπως αναφέρει ο Π. Γεραμάνης, στη βιογραφία «Εγώ, ο σερ», «η πρώτη συνεργασία του με τον Μίκη Θεοδωράκη στην τρομερή ερμηνεία του “Επιτάφιου” (σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου) με συνοδεία μπουζουκιού από τον Μανώλη Χιώτη έφερε τη μεγάλη ανατροπή στο ελληνικό τραγούδι, καθιέρωσε τον Μπιθικώτση ως το πρόσωπο της εποχής και του άνοιξε το δρόμο για να περπατήσει από τη “Ζούγκλα” της Πλατείας Βάθης, το “Ροσινιόλ” των Σεπολίων και τον “Κήπο του Αλλάχ” στο Αιγάλεω στη σκηνή των θεάτρων “Κεντρικόν”, “Καλουτά” και “Ρεξ” και αργότερα στο ναό της τέχνης, στο Ηρώδειο».

Ο ίδιος ο Μ. Θεοδωράκης, αναφερόμενος στον Μπιθικώτση του «Επιτάφιου» έλεγε το 1961 πως είναι «ένας άνθρωπος που έχει υποφέρει και έχει ελπίσει, είναι ο καθένας μας που τραγουδάει με τη φωνή του, είναι ο βαρκάρης, ο ζευγάς, ο σοφέρ, ο φοιτητής, ο φαντάρος…». Αυτό το έργο — σταθμός ανοίγει το δρόμο στη μελοποιημένη ποίηση, ένα δρόμο που χαράχτηκε ανεξίτηλα και στα επόμενα χρόνια από τις συγκλονιστικές και ανεπανάληπτες ερμηνείες του Γρ. Μπιθικώτση σε τραγούδια του Θεοδωράκη: «Σε πότισα ροδόσταμο» (Νίκος Γκάτσος), «Βρέχει στη φτωχογειτονιά» (Τάσος Λειβαδίτης), «Επιφάνεια» (Γιώργος Σεφέρης), «Το τραγούδι του Νεκρού Αδελφού» (Μίκης Θεοδωράκης), «Καημός» (Δημήτρης Χριστοδούλου), «Αυτούς που βλέπεις» (Μιχάλης Κατσαρός), «Οι Μοιραίοι» (Κώστας Βάρναλης), «Αξιον Εστί» (Οδυσσέας Ελύτης), «Ρωμιοσύνη» (Γιάννης Ρίτσος), «Οκτώβρης ’78» (σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου, Δημήτρη Χριστοδούλου, Ερρίκου Θαλασσινού, Τάσου Λειβαδίτη, Γιάννη Θεοδωράκη και Λευτέρη Παπαδόπουλου). Επίσης, «Πάει ο καιρός» (Νίκος Γκάτσος — Μάνος Χατζιδάκις), «Ασπρη μέρα και για μας» (Νίκος Γκάτσος — Σταύρος Ξαρχάκος), «Μ’ ένα παράπονο» (Νίκος Γκάτσος — Δήμος Μούτσης), «Επιστροφή» (Νίκος Γκάτσος — Μάνος Χατζιδάκις) και πολλά ακόμα.

Πιο μεγάλη στιγμή η “Ρωμιοσύνη”

«Από τα έργα του Θεοδωράκη», έλεγε ο Γρ. Μπιθικώτσης στον Π. Γεραμάνη, «εκείνο που με δυσκόλεψε πάρα πολύ και το θεωρώ από τα μεγαλύτερα είναι η “Ρωμιοσύνη” του Γιάννη Ρίτσου. Σ’ αυτό το έργο χάθηκα. Έκανα πρόβα δυόμισι μήνες για να μπω στο νόημα της μελωδίας και του στίχου. Τότε βρήκα τον αληθινό μου εαυτό. Ήταν αυτό που με γέμισε. Ήταν η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας μου και της ζωής μου.

Τα εννέα τραγούδια της “Ρωμιοσύνης” είχαν μια μελωδία που δεν την έπιανε το μυαλό μου. Μελωδία τρομερή, ασύλληπτη. Ο Θεοδωράκης στις πρώτες πρόβες μου έλεγε: “Λίγο αν προσέξεις στις πρόβες, θα τα καταφέρεις, Γρηγόρη. Το έργο αυτό απευθύνεται σε όλους τους Ελληνες. Μιλάει για το τι έχει τραβήξει η Ελλάδα. Τότε που κόβανε στο γόνατο το κριθαρένιο τους καρβέλι, που μπαίνανε στα σίδερα και στη φωτιά, που γέμιζαν τα κανόνια μόνο με την καρδιά τους”. Και πάνω σ’ αυτή τη φοβερή ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, ο Μίκης έχει γράψει μουσική για 100 — 200 χρόνια μπροστά. Σου το λέω υπεύθυνα εγώ, ο Γρηγόρης, που τραγούδησα τη “Ρωμιοσύνη”». Και ο ποιητής του έργου, ο Γιάννης Ρίτσος έλεγε για τον τραγουδιστή: «Μέσα στη φωνή του, όλος ο καημός του Ελληνικού Λαού, όλο του το μεράκι και όλη του η λεβεντιά φαίνεται σ’ όλο τους το μεγαλείο! Θυμάμαι ότι σε μεγάλα γεγονότα της Νεοελληνικής μας Ιστορίας, σε κρίσιμες αγωνιστικές στιγμές του Ελληνικού Λαού η φωνή του Μπιθικώτση βρισκόταν πάντοτε μπροστά, τραγουδώντας τη “Ρωμιοσύνη”».

Στη «Μαγική Πόλη» των Θεοδωράκη — Χατζιδάκι («Παρκ», 1963) ερμηνεύει το υπέροχο «Είμαι αϊτός χωρίς φτερά» (στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου) κι ένα χρόνο αργότερα στο δίσκο «Πολιτεία Β΄» του Θεοδωράκη θα τραγουδήσει το αριστουργηματικό «Γωνιά — Γωνιά». Από τα πολλά υπέροχα τραγούδια που σμίλεψε με τη φωνή του είναι των Ακη Πάνου («Οταν σημάνει η ώρα», «Θα κλείσω τα μάτια» κ.ά.), Γιάννη Σπανού («Μια Κυριακή», «Ακου πώς κλαίει ο μπαγλαμάς»), Σταύρου Κουγιουμτζή κ.ά. Η τελευταία, προσωπική του περίοδος, περιλαμβάνει οκτώ δίσκους με δικά του τραγούδια (σύνθεση — ερμηνεία), τα περισσότερα σε στίχους του Κώστα Βίρβου: «Ενα όμορφο αμάξι με δυο άλογα», «Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου», «Εγνατίας 406», «Ο κυρ — Θάνος», «Είχε και κείνος μιαν αγάπη και την έχασε», «Ρίξε μια ζαριά καλή» κ.ά.

Γέννημα μιας εποχής ζοφερής, που έβγαινε από τη Μικρασιατική Καταστροφή για να μπει στα δεινά της Κατοχής, του Εμφυλίου και των μεταπολεμικών διώξεων, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έγραψε τη δική του σημαντική ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, μιαν ιστορία δεμένη με στιγμές και γεγονότα της νεότερης ιστορίας μας και της ζωής μας. Ευτύχησε να συνεργαστεί με σπουδαίους συνθέτες και να είναι ο πρώτος τραγουδιστής, που έβγαλε τη μεγάλη ποίηση στους δρόμους του αγώνα, της διεκδίκησης, της ελπίδας. Και είναι σίγουρο ότι η μνήμη του, όπως και η προσφορά του δε θα σβήσουν ποτέ από τις ψυχές των ανθρώπων που τραγούδησαν μαζί του.

Έκανε δύο γάμους και απέκτησε 3 παιδιά. Ο γιος του, Γρηγόρης, που έχει το όνομα του πατέρα του, έγινε επίσης τραγουδιστής.

Με πληροφορίες από το Ριζοσπάστη

+ Πάνος Γεραμάνης ^ Εγώ_ Ο Σερ

Ολοκληρωμένος λαϊκός καλλιτέχνης ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, με προσωπικότητα, κύρος και πολύπλευρο ταλέντο, με αδιάκοπη παρουσία - που διαρκεί επί 55 χρόνια - στο ελληνικό τραγούδι, αποτελεί σήμερα ένα ζωντανό κομμάτι του μουσικού μας πολιτισμού. Το παράπονο της ψυχής που βγαίνει από τις χορδές της κιθάρας και του μπουζουκιού, που έπαιζε μικρός, «έδεσε» απόλυτα με τη δωρική φωνή του, που τραγούδησε από τη «Φραγκοσυριανή» μέχρι τον «Επιτάφιο» και τα «Επιφάνεια» και από το «Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά» μέχρι τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί». Η «ξύλινη» φωνή του Μπιθικώτση αγκαλιάζει σήμερα τους έλληνες μέσα από ένα ευρύτατο φάσμα ρεπερτορίου, που περικλείει δημιουργίες των κλασικών του λαϊκού μας τραγουδιού (Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Χιώτη, Γκόγκου, Καλδάρα, Δερβενίωτη, Άκη Πάνου, Βίρβου) μέχρι τη μελοποιημένη ποίηση Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκου, Μούτση, Σπανού, Κηλαηδόνη, Πιτσιλαδή, Κουγιουμτζή. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Πρόλογος του Πάνου Γεραμάνη

Παιδί στο Περιστέρι

Αντίσταση και Μακρόνησος

Πορεία στο τραγούδι

Με τον Χατζιδάκι

Περιπέτεια με τον Στέλιο

Αρχή με τον Θεοδωράκη

"Τριάνα" και Μοσχολιού

Μπαράζ επιτυχιών

Η συγκλονιστική "Ρωμιοσύνη"

Μεγάλα τραγούδια

Θαυμασμός στους ποιητές

Θεσσαλοί και άλλοι

Παρελθόν και μέλλον

Τα παλιά κέντρα

Η αγάπη της Μεταξίας

Δημιουργικός δρόμος

Οι παλιοί συνάδελφοι

Νύχτες ονειρικές

Ξανά Βαμβακάρης

Σήμερα όλα μοιάζουν

Ανθρώπινες στιγμές

Τα μεγάλα γεγονότα

Και τα. . .ελαφρά

Έρωτας και Ζωή Φυτούση

Ιστορίες στην επαρχία

Διαβάστε τα τραγούδια μου

Γρηγόρης Μπιθικώτσης "Τα Τραγούδια"

Δημιουργίες και ερμηνείες 1949-1990

Επιμέλεια: Βαγγέλης Αρναουτάκης

Επίλογος: Πάνος Γεραμάνης

Τα τραγούδια του CD

Γαρίφαλο στ' αφτί (Μ. Χατζιδάκις-Α. Σακελλάριος)
Η άμαξα μες στη βροχή (Α. Χατζηχρήστος-Χ. Βασιλειάδης)
Στ' Αποστόλη το κουτούκι (Α. Καλδάρας- Ε. Παπαγιαννοπούλου)
Δυο αδέλφια (Σ. Ξαρχάκος-Ι. Καμπανέλλης)
Το παλικάρι (Μ. Θεοδωράκης- Ν. Γκάτσος)
Τι να σου κάνει μια καρδιά (Α. Κατινάρης- Ε. Παπαγιαννοπούλου)
Αν θέλεις να χωρίσουμε (Γ. Μπιθικώτσης-Χ. Κολοκοτρώνης)
Ο μπατίρης ο Λουκάς (Γ. Μπιθικώτσης- Κ. Βίρβος)
Το μπουζούκι στο Παρίσι (Μ. Βαμβακάρης)
Ο Πειραιάς (Θ. Σοφός)
Του Βοτανικού ο μάγκας (Γ. Μπιθικώτσης-Λ. Τσώλης)
Θα σε πάω στο φεγγάρι (Μ. Μπακάλης-Δ. Γκούτης)

Δισκογραφία

Στον παρακάτω κατάλογο περιλαμβάνονται μόνο οι δίσκοι στους οποίους υπάρχει "πρωτογενές" υλικό, δηλαδή ηχογραφήσεις που δεν έχουν κυκλοφορήσει άλλη φορά σε δίσκο. Δεν περιλαμβάνονται δηλαδή κάθε λογής συλλογές, ούτε αναφέρονται για δεύτερη φορά -όταν επανεκδίδονται- δίσκοι που περιέχουν ηχογραφήσεις που έχουν περιληφθεί ήδη σε προηγούμενο δίσκο.

Προσωπική δισκογραφία

• Επιτάφιος (1960)

• Πολιτεία Α (1961)

• Το τραγούδι του νεκρού αδερφού (1962)

• Επιφάνια (1962)

• Το Άξιον Εστί (1964)

• Πολιτεία Β (1964)

• Ρωμιοσύνη (1966)

• Επίσημη αγαπημένη (1968)

• Μια γυναίκα φεύγει (1969)

• Μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση (1970)

• Ο Μπιθικώτσης (1970)

• Α-Ω (1971)

• Ουράνιο τόξο (1972)

• Πράσινο φως (1973)

• Μικροί καημοί (1975)

• Στη μεγάλη λεωφόρο (1976)

• Χαμένες αγάπες (1977)

• Οκτώβρης '78 (1978)

• Πατέρα μου (1979)

• Μεγαλοπρέπεια (1980)

• Παράπονα της πλώρης (1981)

• Σήμερα (1986)

• Ο άγνωστος Θεός (1990)

Συμμετοχές

• Πολιτεία Α (1961)

• Όμορφη Πόλη (1962)

• Η συναυλία στο Κεντρικό (1961)

• Κόκκινα φανάρια (1963)

• Η Ελλάς χωρίς ερείπια (1964)

• Χρυσοπράσινο φύλλο (1965)

• Ένα μεσημέρι (1966)

• Η πόρτα ανοίγει (1967)

• Μάρκος ο δάσκαλος μας (1968)

• Τσιτσάνης (Τα κλειδιά) (1968)

• Χρώματα (1968)

• Ένα χαμόγελο (1969)

• Κόσμε αγάπη μου (1969)

• Επιστροφή (1970)

• Χαλάλι σου ζωή (1971)

• Μικρές ώρες (1972)

• Πρώτη εκτέλεση (1973)

• Τα ωραία του Τσιτσάνη (1973)

• Θαλασσινά φεγγάρια (1974)

• Αρχιπέλαγος (1976)

• Όλοι στην πίστα (1985)

• Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι (1987)

Σημαντικές συλλογές

• Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη (1974)

• Τα αυθεντικά (1975)

• 14 χρυσές επιτυχίες 1 & 2 (1977)

• Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδά Μίκη Θεοδωράκη No2 (1978)

• Τα αυθεντικά Νο2 (1984)

• Οι πρώτες εκτελέσεις (2003)

• 50 Χρόνια 1949 - 2000 (2005)

• Ανθολόγιο 1923-2005 (2006)

• Από τις 78 στροφές (2007)

Με τον Πάνο Γεραμάνη

• Διφορούμενο σημείο της καριέρας του υπήρξε η επιλογή να ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση τον Ύμνο της 21ης Απριλίου μαζί με τη Βίκυ Μοσχολιού στο νυχτερινό κέντρο Δειλινά στην Γλυφάδα και παρά την αυστηρή προειδοποίηση του Μίκη Θεοδωράκη.

• Ο χαρακτηρισμός "σερ" που τον συνόδεψε σε ολόκληρη την πορεία του προήλθε από τον Δημήτρη Ψαθά, όταν σε ένα χρονογράφημα στη στήλη του στην εφημερίδα "Τα Νέα", με αφορμή το στίχο τραγουδιού "μια βαθιά υπόκλιση, ένα χειροφίλημα", χαρακτήρισε με αυτό τον τρόπο τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
• Στο τραγούδι "Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα" ακούγεται το εξής: "Ένα όμορφο αμάξι με δύο άλογα / να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω... το ένα τ` άλογο να είναι άσπρο / όπως τα όνειρα που έκανα παιδί / το άλλο τ` άλογο να είναι μαύρο / σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή". Αυτό έγινε πραγματικότητα προς τιμήν του στην κηδεία του, καθώς έξω από το ναό που ψαλλόταν η νεκρώσιμη ακολουθία βρισκόταν μια άμαξα με ένα άσπρο κι ένα μαύρο άλογο.
• Όταν κάποτε ρωτήθηκε γιατί επέλεξε να δώσει στον γιο του το ίδιο όνομα μ' εκείνον, απάντησε "Γιατί όταν μια μέρα πεθάνω, θα ήθελα να επιστρέψει μετά την κηδεία στο σπίτι ένας Γρηγόρης Μπιθικώτσης".
• Λίγους μήνες πριν πεθάνει, το 2004 του απονεμήθηκε το Τιμητικό Βραβείο στα Μουσικά Βραβεία Αρίων.
• Η πρώτη και η τελευταία συναυλία του έλαβε χώρα στο γήπεδο του Πανιωνίου.

01. Της ξενιτιάς ( Φεγγάρι μάγια μου 'κανες ) 00:00
02. Δραπετσώνα 03:28
03. Βρέχει στη φτωχογειτονιά 07:05
04. Μ΄ ένα παράπονο 11:06
05. Σαββατόβραδο στην Καισαριανή 14:21
06. Άπονη ζωή 18:17
07. Τρελοκόριτσο 21:17
08. Στου Μπελαμή το ουζερί 24:55
09. Καημός 28:05
10. Μίλησέ μου 33:38

Στίχοι:
1, Ερρίκος Θαλασσινός
2, 3, Τάσος Λειβαδίτης
4, 10, Νίκος Γκάτσος
5, 6, Λευτέρης Παπαδόπουλος
7, Γιάννης Παπαδόπουλος
8, Κώστας Βίρβος
9, Δημήτρης Χριστοδούλου

Μουσική:
1, 2, 3, 9, Μίκης Θεοδωράκης
4, Δήμος Μούτσης
5, 6, Σταύρος Ξαρχάκος
7, 8, Γρηγόρης Μπιθικώτσης
10, Μάνος Χατζιδάκις

Έρως ανίκατε μάχαν

1970, χούντα και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγουδάει στα “Δειλινά”, όπου όλη η αριστοκρατία σπάει πιάτα πληρώνοντας αδρά για να τον δει. Ήταν τότε παντρεμένος με την Θεόκλεια, στην οποία ήταν γνωστό πως πάντα θαύμαζε το γυναικείο φύλο και του είχε γίνει σκιά, μάλιστα είχε και μόνιμα κάποιο ντετέκτιβ να τον παρακολουθεί: ένα βράδυ κάθεται πρώτο τραπέζι πίστα και περιμένει –μαζί με τον κόσμο άφαντος ο Γρηγόρης… ένα τέταρτο, μισή ώρα, κάποια στιγμή εμφανίζεται ατσαλάκωτος όπως πάντα και παίρνει το μικρόφωνο.

Καταπίσω του και ο ντετέκτιβ, που ενημερώνει τη Θεόκλεια … «επιτέλους έχω αποδείξεις: συνευρίσκεται ερωτικά με την νεαρή κουμπάρα σας στο σπίτι της στο Καλαμάκι» !!

_Αποδείξεις του λέει αυτή έχεις;
_Μη φοβάσαι θα τις βρούμε μαζί απαντά αυτός

Την επόμενη παίρνει τους συγγενείς της καθώς και πολλούς άλλους μάρτυρες με τους οποίος παραθερίζουν μαζί στο Λαύριο και καταφτάνει βρίσκοντας το Γρηγόρη ατσαλάκωτο σε μια πολυθρόνα και την 24χρονη Μεταξία –έτσι έλεγαν την κατά 30+χρόνια μικρότερη από τον Μπιθικώτση, απέναντί του χαμογελαστή ντυμένη κανονικά… χαμός επακολουθεί με φωνές και αστυνομία, ώσπου καταλήγουν όλοι μαζί στο αστυνομικό τμήμα. Η Θεόκλεια καταθέτει μήνυση και εν συνεχεία αναχωρεί ενώ στο τμήμα παραμένουν οι Μπιθικώτσης και η μικρή τσαχπίνα.

Την άλλη μέρα οι φυλλάδες (τα ΜΜΕ της εποχής δεν είχαν καμιά σχέση με τα σημερινά) _άλλο που δεν ήθελαν …
”Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης συνελήφθη κατηγορούμενος για μοιχεία με την κουμπάρα του” κλπ.

Επειδή εκείνο τον καιρό η μοιχεία θεωρείται ακόμα σοβαρό αδίκημα στην ανάκριση που επακολουθεί οι κατηγορούμενοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να βρίσκονταν μαζί στο σπίτι αλλά απλά έβλεπαν τηλεόραση κάτι που δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει κατηγορία. Φεύγοντας από το τμήμα ο “σερ” υποστηρίζει σε δημοσιογράφους και περίεργους που έχουν συγκεντρωθεί ότι “Όλα είναι συκοφαντίες”. Στις δηλώσεις που κάνει τις επόμενες ημέρες η Θεόκλεια Μπιθικώτση παραδέχεται ότι τα τελευταία πέντε χρόνια ουσιαστικά έχουν χωρίσει τα κρεβάτια με τον σύζυγό της και ότι θα ζητήσει την, υπέρογκη για την εποχή, μηνιαία διατροφή των 100.000 δρχ.

Όμως ο χρόνος που κυλά καταλαγιάζει τα πάθη και αναδεικνύει το νέο ξεκίνημα στην ζωή του “σερ”. Η δίκη που ορίζεται για τις 30 Σεπτεμβρίου 1970 ματαιώνεται αφού η Θεόκλεια αποσύρει την μήνυση της, ενώ ο Μπιθικώτσης παντρεύεται την πιτσιρίκα –έρως ανίκατε μάχαν, ωραία Μεταξία του με την οποία στη συνέχεια αποκτούν και τον ομώνυμο διάδοχο του…