Η πιο δυνατή απάντηση!

Μόνο πρόκληση είναι η απόφαση του ΟΗΕ να συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας μετά τη δημοσιοποίηση βίντεο από τη Χαμάς με σκελετωμένους Ισραηλινούς ομήρους, που λιμοκτονούν όπως και ο Παλαιστινιακός λαός της Γάζας, εξαιτίας της εγκληματικής πολιτικής του κράτους του Ισραήλ και των ιμπεριαλιστών συμμάχων του.

Οι εικόνες με τα σκελετωμένα παιδιά και τις απελπισμένες μανάδες που απλώνουν τα βρώμικα κατσαρολάκια τους, σπρώχνοντας η μία την άλλη για μια κουτάλα φαΐ, δεν συγκίνησαν όλους αυτούς τους μήνες τους διεθνείς οργανισμούς και τα φόρα για να καταδικάσουν τα εγκλήματα του Ισραήλ. Ακόμα και “χλιαρά” ψηφίσματα, που καλούσαν το Ισραήλ σε …αυτοσυγκράτηση, μπλοκάρονταν συστηματικά από τους συμμάχους του κράτους – δολοφόνου, κυρίως από τις ΗΠΑ.

·        Το ίδιο ξεδιάντροπες είναι και οι διακηρύξεις κρατών όπως ο Καναδάς, η Γαλλία και άλλοι για “αναγνώριση” Παλαιστινιακού κράτους στα μέτρα του κράτους – τρομοκράτη, εκβιάζοντας από την άλλη τον ήρωα Παλαιστινιακό λαό να παραιτηθεί από την πάλη εναντίον του. Με το ένα χέρι μοιράζουν θολές και αόριστες υποσχέσεις αναγνώρισης και με το άλλο συνεχίζουν να στέλνουν όπλα στο Ισραήλ, να στηρίζουν στην πράξη τα εγκλήματά του, προωθώντας τα ματωμένα συμφέροντά τους σε όλη τη Μέση Ανατολή, απέναντι στους ανταγωνιστές τους.

·        Εξίσου προκλητική είναι η στάση και της ελληνικής κυβέρνησης, που έχει τα χέρια της βουτηγμένα στο αίμα του Παλαιστινιακού λαού, στηρίζει με τις ΝΑΤΟικές υποδομές τις δολοφονικές επιθέσεις ΗΠΑ – Ισραήλ σε βάρος του Λιβάνου, της Συρίας, του Ιράν, της Υεμένης – με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης να καραδοκεί σε κάθε επόμενη στροφή του πολέμου – και υπερασπίζεται τη «στρατηγική σχέση» με το Ισραήλ, κολλώντας τη ρετσινιά του «αντισημίτη» στο εργατικό – λαϊκό κίνημα.

§  Αυτή η στρατηγική σχέση έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και σημερινών στελεχών της Νέας Αριστεράς, ΝΔ), με σημαία τα συμφέροντα της αστικής τάξης, κάνοντας τον λαό θύτη σε βάρος άλλων λαών και στόχο αντιποίνων. Αυτή η στάση της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενών της είναι που ενθαρρύνει και τις άθλιες προκλήσεις του πρέσβη του Ισραήλ, να κουνάει με θράσος το δάχτυλο στον ελληνικό λαό επειδή διαδηλώνει υπέρ της Παλαιστίνης, καταγγέλλει τα εγκλήματα του κράτους – δολοφόνου και την ελληνική εμπλοκή.

Απέναντι στη φρίκη του πολέμου και στους πραγματικούς ενόχους, απέναντι σε εκείνους που υπερασπίζονται ως “κανονικότητα” τα σύγχρονα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, κανείς δεν μπορεί να μένει απαθής, να σιωπά ή να γυρίζει αλλού το βλέμμα. Η οργή για το κράτος – δολοφόνο, η αγανάκτηση για την ελληνική κυβέρνηση που στηρίζει το έγκλημα, πρέπει τώρα να εκφραστεί ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά, μπροστά στα σχέδια κλιμάκωσης του πολέμου και ολοκληρωτικής κατοχής της Γάζας, που οδηγούν σε νέες εκατόμβες νεκρών.

Να μπουν στο στόχαστρο πρώτα απ’ όλα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, που ξεπλένουν το “δικαίωμα” του Ισραήλ να δολοφονεί Παλαιστίνιους, να εισβάλλει και να κατέχει εδάφη άλλων κρατών, στο όνομα της “ασφάλειας” και της “αυτοάμυνας”. Που υπερασπίζονται σαν κόρη οφθαλμού τη “στρατηγική σχέση” με το Ισραήλ, ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Πλευρές της διαπάλης στο κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό

                                   

Την τελευταία λέξη θα την πει ο λαός!

Πανευτυχές το κεφάλαιο "We Are the World"...

«Διακινδυνεύουν μια πολύ σημαντική παράμετρο, που είναι η εξωτερική πολιτική της χώρας, οι σύμμαχοι της χώρας, τα συμφέροντα της χώρας. Τα συμφέροντα της χώρας δεν μπορούμε να τα διακινδυνεύουμε (…) άλλο πράγμα, προκειμένου να παραστήσεις τον ανθρωπιστή παραπάνω από τον άλλον, να μπαίνεις στη διαδικασία να αμφισβητείς την εξωτερική πολιτική της χώρας. Γιατί ναι, η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι μία, όπως και κάθε χώρας, είναι μια σύνθετη άσκηση. Χρειάζεται συμμαχίες, σταθερές συμμαχίες και δεν μπορεί να υπαγορεύεται από απλουστεύσεις ή να τη βάζουμε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, για να ικανοποιήσουν κάποια κόμματα τις παρωχημένες ιδεοληψίες τους».

Ποιος τα λέει αυτά; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης. Δηλαδή η κυβέρνηση. Εκτοξεύοντας για άλλη μια φορά απειλές και κατάρες εναντίον όποιου διαδηλώνει υπέρ των Παλαιστινίων και καταγγέλλει τα εγκλήματα του Ισραήλ.

Καθόλου δεν πρωτοτυπεί ο Μαρινάκης. Του ‘κλεψε άλλωστε τη δόξα ο Φλωρίδης, με εκείνο το «όποιος δεν είναι με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ είναι υπέρ της Τουρκίας» (σε ελεύθερη μετάφραση). Ούτε ο Νετανιάχου δεν θα μπορούσε να το πει τόσο καλά…

Για να δούμε όμως τι ακριβώς λέει ο Μαρινάκης… Η εξωτερική πολιτική της χώρας (και οι διεθνείς συμμαχίες της) είναι δεδομένη και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητεί, γιατί έτσι υπονομεύει τα «εθνικά» συμφέροντα! Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί και για την οικονομική πολιτική. ‘Η την πολιτική στο Μεταναστευτικό, στην Υγεία, στην Παιδεία κ.λπ. Μία είναι η πολιτική της κυβέρνησης, μέσα κι έξω… Οπως και όλων των κυβερνήσεων.

Από πού κι ως πού όμως είναι θέσφατο για τον λαό η πολιτική της αστικής τάξης, της κυβέρνησης και των κομμάτων της;

·        Πού το γράφει ότι δεν δικαιούται να αμφισβητεί και να συγκρούεται με τις επικίνδυνες – αντιλαϊκές επιλογές του κράτους, τις συμμαχίες του με εγκληματίες πολέμου, ακόμα και τζιχαντιστές (όπως στη Συρία);

·        Ότι δεν μπορεί να αμφισβητεί τη συμμετοχή της Ελλάδας στη δολοφονική συμμαχία του ΝΑΤΟ, που πρωταγωνιστεί σε πάνω από 50 πολεμικές συρράξεις σε όλον τον πλανήτη, τις περισσότερες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

·        ‘Η με την εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας;

Ένα δείγμα μόνο της εξωτερικής πολιτικής και των συμμαχιών που στηρίζει η κυβέρνηση και που κανείς …δεν δικαιούται να αμφισβητεί

Κι από πού ακριβώς προκύπτει ότι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι μία και τέλος; Και δεν μιλάμε βέβαια για τις παραλλαγές της ίδιας (αντιλαϊκής) πολιτικής, που τα αστικά κόμματα σερβίρουν ως δήθεν εναλλακτική…

Τέτοιες «προσαρμογές» έγιναν και γίνονται συστηματικά, απ’ όλες τις κυβερνήσεις, χωρίς να αλλάζουν οι στρατηγικοί προσανατολισμοί μέσα κι έξω από τη χώρα. Ούτε βέβαια οι επώδυνες συνέπειες για τον λαό. Σ’ αυτήν την πολιτική – σύμφωνα με τον Μαρινάκη – «δικαιούται» κανείς να κάνει …παρατηρήσεις και να προτείνει «διορθώσεις». «Απαγορεύεται» όμως διά ροπάλου να την αμφισβητεί. Πόσο μάλλον να παλεύει για να την ανατρέψει.

Το “ανεξάρτητο” BBC 🔥 μπλοκάρει ντοκιμαντέρ για την Παλαιστίνη

Και όποιος το κάνει, έχει «παρωχημένες ιδεοληψίες» και υπονομεύει τα συμφέροντα της πατρίδας. Το είπε και καθάρισε…

Δυστυχώς όμως για τους Μαρινάκηδες κλπ άλλους «πρόθυμους», υπάρχουν δύο πατρίδες: Η πατρίδα της αστικής τάξης (που μόνη «πατρίδα» της είναι η εκμετάλλευση για το κέρδος) και η πατρίδα των εργαζομένων και της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.

Γι’ αυτό στο έγκλημα της Γάζας (όπως και παντού) η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της στέκονται στην αντίπερα πλευρά της Ιστορίας από τον λαό…

·        Αυτοί με το κράτος – δολοφόνο που καταδικάζει τους Παλαιστίνιους σε λιμό και θάνατο. Ο λαός στο πλευρό των σκελετωμένων παιδιών για τη σωτηρία τους και δίπλα στον εξεγερμένο λαό, που παλεύει να αποκτήσει πατρίδα…

·        Αυτοί αγκαλιά με τον χασάπη Νετανιάχου (όλοι τους, ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, έχουν τουλάχιστον μία φωτογραφία μαζί του) και τα χέρια τους βαμμένα με το αίμα των Παλαιστινίων.

Ο λαός με τον δίκαιο αγώνα ενάντια στην κατοχή και στη γενοκτονία, ενάντια στην ομηρία χιλιάδων από το κράτος – δεσμοφύλακα στις απάνθρωπες φυλακές του.

Αυτοί με το ΝΑΤΟ και τους πολέμους του, την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, τις περικοπές των ελάχιστων κοινωνικών δαπανών για τη στήριξη της πολεμικής οικονομίας, με τα 13ωρα και τους νόμους της καταστολής.

Όλα αυτά δηλαδή που υπονομεύουν τα πραγματικά συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Κάποιος πρέπει να πει λοιπόν στον Μαρινάκη ότι τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν όλους αυτούς τους μήνες με κάθε αφορμή για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και ενάντια στις θηριωδίες του «συμμάχου» Ισραήλ, απαιτώντας να πάψει τώρα κάθε στήριξη και σχέση με το κράτος – μακελάρη, δεν το κάνουν για να …υποκαταστήσουν την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.

Αλλά για να την αποκαλύψουν, να την καταγγείλουν και να την εμποδίσουν, επειδή στηρίζει τη γενοκτονία και προωθεί τη βαθύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων του λαού.

Σ’ αυτόν τον αγώνα πρωτοστατεί το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο εργατικό – λαϊκό κίνημα. Οχι μόνο για μπουν εμπόδια σε επικίνδυνες εξελίξεις, αλλά για να μη μείνει στη μέση. Διαμορφώνοντας σήμερα τις προϋποθέσεις για να φτάσει ο αγώνας του λαού έως το τέλος, να μη «σκορπάει» σε ξαναζεσταμένες αυταπάτες και σε παραλλαγές της ίδιας πολιτικής.

Να δυναμώνει ο αντικαπιταλιστικός – αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός της πάλης, η σύγκρουση με την πηγή του κακού: Με το κράτος και τις δολοφονικές συμμαχίες της αστικής τάξης, με την καπιταλιστική εξουσία, μέχρι να την ανατρέψει.

Απέναντι σ’ αυτήν την προοπτική – όσο μακρινή κι αν φαντάζει σήμερα – παίρνουν τα μέτρα τους η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της, με ενσωμάτωση και καταστολή. Εχουν γνώση οι θεματο-φύλακες του σάπιου συστήματος… Αλλά την τελευταία λέξη θα την πει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός!

Να δυναμώσει παντού η σύγκρουση με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ ΕΕ,
με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της αστικής τάξης, την εμπλοκή της Ελλάδας
στον πόλεμο.
Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στα εγκλήματα
των ιμπεριαλιστών, το πιο δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης
στον Παλαιστινιακό και στους άλλους λαούς.

Συνεργοί

"Εμείς την ξεκινήσαμε τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ»" έλεγε φουσκώνοντας σαν το παγόνι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή. Και, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις αθλιότητες Φλωρίδη, επαναλάμβανε τις απειλές προς το λαϊκό κίνημα ότι με τους «ακτιβισμούς» μπαίνει σε κίνδυνο ο …τόπος. Για «κερασάκι», ο Ανδρουλάκης ξεστόμισε και κάτι άλλα επικίνδυνα, που δεν έχει τολμήσει να πει ούτε η ΝΔ, για «επικαιροποίηση της απόφασης αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους» από την ελληνική Βουλή. Πρόκειται για την ομόφωνη απόφαση του 2015, την οποία έχουν καταχωνιάσει στα συρτάρια τους τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις (μία του ΣΥΡΙΖΑ και δύο της ΝΔ). Τι εννοεί το ΠΑΣΟΚ με την «επικαιροποίηση»; Μήπως την αναθεώρησή της, αντί της άμεσης εφαρμογής, όπως διεκδικούν με τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης ο λαός και η νεολαία; Τόσο «συγκλονισμένοι» είναι εκεί στο ΠΑΣΟΚ με το «δράμα της Γάζας» – όπως λένε όταν βρίσκουν μικρόφωνο μπροστά τους – που δεν χάνουν ευκαιρία να ρίξουν καμιά φτυαριά ακόμα στο θάψιμο του δίκαιου αιτήματος του παλαιστινιακού λαού να έχει δική του πατρίδα. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο»… Τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τη σοσιαλδημοκρατία συνολικά, αποδεικνύοντας ότι η …«προοδευτική» αντιπολίτευση παίρνει τη σκυτάλη της αθλιότητας από τη «συντηρητική» κυβέρνηση. Όλοι μαζί συνεργοί στην καταστολή της αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης και στην υπεράσπιση της «στρατηγικής σχέσης» με το κράτος – δολοφόνο.