Παλαιστίνη 🇵🇸 θα τη λένε για πάντα! _μαζί της 💥 ως τη λευτεριά!

600+ πλέον μέρες πολέμου και σφαγής: Πάνω από 54.000 Παλαιστίνιοι νεκροί και 125.000 τραυματίες, μετά από 20 μήνες εισβολής, πολέμου και κατοχής στη Γάζα, με “όπλο” και τον λιμό. _Τα ανταγωνιστικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στο επίκεντρο της αναμόρφωσης της Μέσης Ανατολής από τους _Ευρωατλαντικούς _ Συνένοχοι στο έγκλημα η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της! Στήριγμα του Ισραήλ η “στρατηγική συνεργασία” σε όλους τους τομείς _Επιθέσεις στον Λίβανο, προέλαση στη Ν. Συρία, βομβαρδισμοί στην Υεμένη και απειλές για χτύπημα στο Ιράν _Σε όλο τον κόσμο, οι μάχες στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης (από το πρωτοσέλιδο του σημερινού Ριζοσπάστη). Στη χώρα μας, πρωταγωνιστής η κυβέρνηση ΝΔ στο ξέπλυμα των θηριωδιών. Αποστομωτική απάντηση η αλληλεγγύη και η πάλη του ελληνικού λαού

💥 Και 🇵🇸 Παλαιστίνη θα τη λένε για πάντα!
Νάκμπα _με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά

Πολλοί οι μύθοι που καταρρέουν, μία η αλήθεια που επιβεβαιώνεται
Η διέξοδος βρίσκεται στην οργάνωση της αντεπίθεσης και της ανατροπής

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Συνένοχη στις θηριωδίες του “συμμάχου και εταίρου” Ισραήλ
Πολυπλόκαμες οι στρατηγικές σχέσεις τους σε οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο
Καθημερινά τα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού
Με την πλήρη κάλυψη των ΗΠΑ και τις πλάτες άλλων Ευρωατλαντικών “συμμάχων”

Βέβαια η αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης, δεν είναι _πολιτικά ενιαία _δε στοχεύει πάντα την καρδιά του προβλήματος. Όπως ακριβώς και στο ίδιο το κράτος της Παλαιστίνης _ταξικά διαρθρωμένο όπως κάθε αστικό κράτος που φυσικά υπάρχει διαπάλη, ανάμεσα στους κολασμένους _που καθημερινά πεθαίνουν κατά 100άδες και την άρχουσα τάξη, εκείνους δλδ. που κινούν νήματα, προετοιμάζοντας την επόμενη μέρα. Στο μεταξύ η άρχουσα τάξη στην Ευρώπη, χτυπάει λυσσασμένα με κάθε τρόπο ένα πολυσπερμικό κίνημα … (αλιεύσαμε από το FaceBook της “Raphaëlle” Lola Dewaere Bourdeaux _δείτε Astrid 💥 η αυτιστική _Raphaëlle η συμπονετική)

            Les Répliques

Γαλλία _κλικ
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, Πάνω από 14.000 Παλαιστίνια μωρά θα μπορούσαν να πεθάνουν τις επόμενες 24 ώρες εάν η ανθρωπιστική βοήθεια δεν εισέλθει αμέσως στη Γάζα.
Πληροφορίες αφόρητες _που δεν αντέχονται. Απαράδεκτες. Μια θανατική καταδίκη για χιλιάδες παιδιά λόγω αδράνειας, πολιτικής επιλογής ή σιωπηλής συνενοχής.
“Les Répliques” καταγγέλλουν για άλλη μια φορά αυτή τη φρίκη με τον πιο έντονο τρόπο. Καταδικάζουμε την σκόπιμη παρεμπόδιση της βοήθειας, τον βομβαρδισμό αμάχων, την πείνα ως όπλο πολέμου, αυτή τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ.

Lola Dewaere Bourdeaux ¡Παλαιστίνη _η αγάπη μας

Δεν θα κλείσουμε τα μάτια. Δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί. Θα συνεχίσουμε να ενημερώνουμε, να κατονομάζουμε τους υπεύθυνους, να μεταδίδουμε τις φωνές όσων, κάτω από τις βόμβες, εξακολουθούν να φωνάζουν και να αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια.
Επειδή καμία δημοσιογραφική δέσμευση δεν αξίζει τίποτα αν ξεχνά την ανθρωπιά.

Εναντίον της γενοκτονίας. Για μια ελεύθερη Παλαιστίνη
Όχι στην διάλυση του κράτους της Παλαιστίνης

Καθώς η γενοκτονία εντείνεται στη Γάζα, καθώς η πολιορκία λιμοκτονεί και καταστρέφει έναν ολόκληρο λαό, τι κάνει η γαλλική κυβέρνηση του Macron και του Retailleau; (σσ. Bruno Daniel Marie Paul Retailleau πρ. ΥπΕσ και Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Bayrou, καθώς και στην προηγούμενη _ Barnier Μπαρνιέ από το 2024. Τον Μάιο του 2025, εξελέγη αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος). Ανακοινώνουν την πρόθεση της κυβέρνησης να μας διαλύσει, εμάς που αποτελούμε μία από τις κύριες φιλοπαλαιστινιακές οργανώσεις στη Γαλλία, μία από τις κύριες συλλογικότητες που κινητοποιήθηκαν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό.

Αυτό το εξαιρετικά σοβαρό μέτρο υλοποιεί ένα αίτημα που διατυπώθηκε εδώ και μήνες από τον Julien Odoul, βουλευτή του φασιστικού Rassemblement National (Εθνική Συσπείρωση), ο οποίος καταδικάστηκε πρόσφατα από τα δικαστήρια. (σσ. Η Εθνική Συσπείρωση, προηγουμένως Εθνικό Μέτωπο είναι ακροδεξιό εθνικιστικό, αντιμεταναστευτικό, που τοποθετείται στα ακροδεξιά του πολιτικού φάσματος. Το κόμμα ιδρύθηκε το 1972 έχοντας ως στόχο την ενοποίηση πολλών γαλλικών εθνικοφασιστικών κινημάτων της εποχής _ Ιδρυτής: Ζαν-Μαρί Λεπέν). Υιοθετώντας το, ο ΥπΕσ Bruno Retailleau υποστηρίζει μια πολιτική καταστολής που ευθυγραμμίζεται με τα συνθήματα της ακροδεξιάς στη Γαλλία και της ισραηλινής κυβέρνησης.

Η καταγγελία της γενοκτονίας δεν θα είναι ποτέ έγκλημα. Η αντίσταση στην αδικία δεν είναι έγκλημα. Η απαίτηση ελευθερίας για τον παλαιστινιακό λαό δεν είναι μια βίαιη εξτρεμιστική απαίτηση. Αντιθέτως: είναι μια ανθρώπινη επιταγή.

Τα αιτήματά μας είναι απλά:

•      Να σταματήσει η γενοκτονία στην Παλαιστίνη

•      Όχι στη διάλυση του Urgence Palestine

•      Ναι στην ελευθερία της έκφρασης και στη διεθνή αλληλεγγύη.

•      Κυρώσεις κατά του Κράτους του Ισραήλ

Η επιτροπή κατά της διάλυσης του Urgence Palestine συντονίζει την ακτιβιστική και νομική αλληλεγγύη με τις εκατοντάδες οργανώσεις που συμμετέχουν. Αποτελείται από την Urgence Palestine, την AFPS, το BDS France, την Legal team antiraciste _Αντιρατσιστική Νομική Ομάδα, τους Les Écologistes _Οικολόγους, την Pan-African League, την NPAA, … Solidaires, … Stop Arming Israël France …UJFP κά.

Lola Dewaere Bourdeaux

 

 

 

Κέιτ Μπλάνσετ: στο κόκκινο χαλί 🇵🇸 με ένα κομμάτι από την καρδιά της στην Παλαιστίνη

1969 _14^η του Μάη, γεννήθηκε η Cate Blanchett _Κέιτ Μπλάνσετ, Αυστραλή ηθοποιός

Γάζα ante portas

 

Η εμφάνιση-πολιτική δήλωση της οσκαρικής ηθοποιού
έγινε στην πρεμιέρα της ταινίας The Apprentice

Έξι μήνες πριν, τον Νοέμβριο του 2023, είχε μιλήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την κατάπαυση του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και στην Ουκρανία, όπου μαίνεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Με την ιδιότητα της Πρέσβειρας Καλής Θέλησης του ΟΗΕ αλλά και με τη γενικότερη ακτιβιστική της δράση , είχε αναφέρει μεταξύ άλλων ότι: «Δεν είμαι από τη Συρία. Δεν είμαι από την Ουκρανία. Δεν είμαι από την Υεμένη. Δεν είμαι από το Αφγανιστάν ούτε από το Νότιο Σουδάν. Δεν είμαι από το Ισραήλ ή την Παλαιστίνη. Δεν είμαι πολιτικός. Δεν είμαι καν ειδικός. Είμαι όμως μάρτυρας των τραγωδιών που συμβαίνουν στον πλανήτη». Να σημειωθεί επίσης ότι στο Φεστιβάλ των Καννών το 2018 είχε διαμαρτυρηθεί και πάλι στο κόκκινο χαλί για την ανισότητα αμοιβών μεταξύ αντρών και γυναικών στη βιομηχανία του κινηματογράφου.

Κέιτ Μπλάνσετ _Cate Blanchett …
Όσκαρ Χρυσές Σφαίρες πάνω από εκατόν είκοσι υποψηφιότητες _
με την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας

Γεννημένη τέτοιες μέρες 1969 (14 Μαΐου) στη Μελβούρνη της Αυστραλίας πολιτογραφημένη και στην καρδιά των Axis of Evil (ΗΠΑ), με ανώτερες σπουδές στο Εθνικό ινστιτούτο δραματικών τεχνών της Αυστραλίας (1992) και το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, σκηνοθέτης, παραγωγός , ηθοποιός φωνής και τηλεοπτικός παραγωγός, θεωρείται ως μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες της γενιάς της, αναγνωρίζεται για την πολύπλευρη δουλειά της σε ανεξάρτητες ταινίες, υπερπαραγωγές.

Απόφοιτος του Εθνικού Ινστιτούτου Δραματικής Τέχνης, η Μπλάνσετ ξεκίνησε την καριέρα της στην αυστραλιανή σκηνή, κάνοντας το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο μεγάλου μήκους το 1997, έγινε διεθνής για την ερμηνεία της ως Βασίλισσας Ελισάβετ στο δράμα εποχής Elizabeth (1998), για το οποίο έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ. Η ερμηνεία της ως Κάθριν Χέπμπορν στη βιογραφική ταινία The Aviator (2004) της χάρισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου. Αργότερα κέρδισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για το ρόλο μιας νευρωτικής πρώην φίλης στο δράμα _κωμωδίας Blue Jasmine (2013). Οι άλλοι ρόλοι της Μπλάνσετ που προτάθηκαν για Όσκαρ ήταν στα Notes on a Scandal (2006), I’m Not There (2007), Elizabeth: The Golden Age (2007), Carol (2015) και Tár (2022). Οι μεγαλύτερες εμπορικές της επιτυχίες περιλαμβάνουν την τριλογία The Lord of the Rings (2001–2003), Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008), The Curious Case of Benjamin Button (2008), Cinderella (2015), Thor: Ragnarok (2017). ), Ocean’s 8 (2018) και Don’t Look Up (2021).

Η Μπλάνσετ έχει παίξει σε περισσότερες από είκοσι σκηνικές παραγωγές. Αυτή και ο σύζυγός της, Andrew Upton (Ζουν μαζί από 1997), ήταν οι καλλιτεχνικοί διευθυντές της Sydney Theatre Company από το 2008 έως το 2013. Μερικοί από τους σκηνικούς ρόλους της κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν σε αναγνωρισμένες αναβιώσεις των A Streetcar Named Desire, Uncle Vanya, Big and Little και The Maids. Έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ το 2017 στο The Present, για το οποίο έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο Tony για την καλύτερη ηθοποιό σε θεατρικό έργο. Έχει επίσης λάβει δύο υποψηφιότητες για τα βραβεία Emmy για την παραγωγή και την πρωταγωνίστρια ως Phyllis Schlafly στη δραματική μίνι σειρά περιόδου Mrs. America (2020).

Βραβεύσεις: Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου (2  Μαρτίου 2014), Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου (2005), Χρυσές Σφαίρες (1999), βραβείο BAFTA καλύτερου Α΄ γυναικείου ρόλου (1999), Volpi Cup for Best Actress (2007), Screen Actors Guild Award for Outstanding Performance by a Female Actor in a Supporting Role (2005), Independent Spirit Award for Best Supporting Female (2008), Βραβείο Empire για Καλύτερη Ηθοποιό (1999), Crystal Award (2014), Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών, Ανεξάρτητα Βραβεία Spirit, Βραβεία Αυτοκρατορίας, επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, Εταίρος του Τάγματος της Αυστραλίας (12  Ιουνίου 2017), Crystal Award (2018), αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ, International Goya Award (2022) και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε δραματική ταινία (10  Ιανουαρίου 2023)

Η Κέιτ Μπλάνσετ (Catherine Élise “Cate” Blanchett, γενν. 14 Μαΐου 1969) είναι Αυστραλή ηθοποιός, βραβευμένη με δυο βραβεία Όσκαρ (ένα Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 2013 Θλιμμένη Τζάσμιν (Blue Jasmine) και ένα Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 2004 Ιπτάμενος Κροίσος (The Aviator)). Η Μπλάνσετ έχει επίσης τιμηθεί με τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, τέσσερα Βραβεία BAFTA και τρία Βραβεία Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών. Γεννήθηκε στην Αυστραλία στις 14 Μαΐου 1969 από Αυστραλή μητέρα και Αμερικανό πατέρα, τον οποίο έχασε στην ηλικία των δέκα ετών. Έχει σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης στο πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και υποκριτική στο Διεθνές Ινστιτούτο Δραματικής Τέχνης του Σίδνεϊ απ’ όπου αποφοίτησε το 1992.

Καριέρα

Τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας με την τρίτη της ταινία Oscar and Lucinda όπου πρωταγωνιστούσε δίπλα στον Ρέιφ Φάινς. Ο ρόλος όμως που την καθιέρωσε ήταν αυτός της βασίλισσας Ελισάβετ στη βιογραφική ταινία Elizabeth του Σεκάρ Καπούρ.

Συνέχισε με πολλούς διαφορετικούς ρόλους που της έχουν δώσει τον χαρακτηρισμό χαμαιλέων. Ανάμεσα σε αυτούς και ο ρόλος της Γκαλάντριελ, βασίλισσας των Ξωτικών στην πολύ επιτυχημένη τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Πίτερ Τζάκσον, εκείνος της Κάθριν Χέπμπορν στον Ιπτάμενο Κροίσο του Μάρτιν Σκορσέζε που της χάρισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου, ο ρόλος της στην ταινία Ημερολόγιο Ενός Σκανδάλου (Notes on a Scandal, 2006) πλάι στη Τζούντι Ντεντς, η ερμηνεία της στην ταινία I’m Not There όπου υποδύθηκε τον Μπομπ Ντίλαν και ο ρόλος της στην ταινία του Γούντι Άλεν Θλιμμένη Τζάσμιν όπου ερμήνευσε μια μοντέρνα εκδοχή της πολυπαθούς ηρωίδας του Τένεσι Ουίλιαμς Μπλανς Ντυμπουά κατακτώντας το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Οι τολμηρές της επιλογές και το αναμφισβήτητο ταλέντο της την έχουν καθιερώσει ως μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της.

Χαρακτηριστικό είναι ότι σε μικρή σχετικά ηλικία, έχει τιμηθεί με πάνω από εκατόν είκοσι υποψηφιότητες για σημαντικά βραβεία και έχει κερδίσει τα περισσότερα. Θεωρείται συνεχίστρια της παράδοσης του κλασικού Χόλιγουντ και έχει κερδίσει επαίνους από όλους τους σκηνοθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί, ενώ διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους περισσότερους συμπρωταγωνιστές της.

Προσωπική ζωή

Η Μπλάνσετ κρατά την προσωπική της ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, επιδεικνύοντας μόνο το ταλέντο της. Είναι παντρεμένη από το 1997 με το θεατρικό συγγραφέα Άντριου Άπτον και έχει αποκτήσει μαζί του τρεις γιους, και την μικρή κόρη τους, μέσω υιοθεσίας το Μάρτιο του 2015. Στις αρχές του 2008 ανέλαβε μαζί με το σύζυγό της τη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου στο Σίδνεϊ, όπου μετακόμισε όλη η οικογένεια.

ℹ️  Κάποιες άγνωστες πλευρές _περίοδος 2008–2011: Σκηνοθεσία της Sydney Theatre Company (Θεατρικής Εταιρείας του Σίδνεϊ)

Η Μπλάνσετ εμφανίστηκε στο Indiana Jones & the Kingdom of the Crystal Skull (2008) του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ως η κακιά πράκτορας της KGB, συνταγματάρχης Δρ. Ιρίνα Σπάλκο. Η ταινία έλαβε μικτές κριτικές από κριτικούς και κοινό, αλλά γνώρισε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, (πάνω από 790 εκατομ$) Στην υποψήφια για Όσκαρ The Curious Case of Benjamin Button του Ντέιβιντ Φίντσερ, συμπρωταγωνίστησε με τον Μπραντ Πιτ για δεύτερη φορά, παίζοντας την αγαπημένη του χαρακτήρα του τίτλου, Ντέιζι Φούλερ. Την ίδια χρονιά, η Blanchett εξέφρασε τον χαρακτήρα του Granmamare για την αγγλική έκδοση του Ponyo του Hayao Miyazaki, που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2008

Επίσης το 2008, η Blanchett και ο σύζυγός της Andrew Upton έγιναν συν-CEOs και καλλιτεχνικοί διευθυντές της Sydney Theatre Company. Η Μπλάνσετ επέστρεψε στην υποκριτική στο θέατρο το 2009 με την παραγωγή της Sydney Theatre Company στο A Streetcar Named Desire (Λεωφορείο ο Πόθος) του Tennessee Williams, σε σκηνοθεσία Liv Ullmann. Πρωταγωνίστησε ως Blanche DuBois μαζί με τον Joel Edgerton ως Stanley Kowalski. Η Ούλμαν και η Μπλάνσετ σκόπευαν να συνεργαστούν σε ένα έργο από τη στιγμή που η κινηματογραφική μεταφορά του A Doll’s House (το σπίτι με τις κούκλες) από τον Ούλμαν έπεσε στο περιθώριο. Η Blanchett πρότεινε επιβίβαση στο τραμ στην Ullmann, η οποία άδραξε την ευκαιρία.

Η παραγωγή του τραμ Named Desire ταξίδεψε από το Σίδνεϊ στην Ακαδημία Μουσικής του Μπρούκλιν στη Νέα Υόρκη και στο Κέντρο Κένεντι στην Ουάσιγκτον, D.C. Ήταν μια κριτική και εμπορική επιτυχία και η Blanchett έλαβε αναγνώριση για την ερμηνεία της ως Blanche DuBois. Ο κριτικός των New York Times Ben Brantley είπε: «Η κυρία Ullmann και η κυρία Blanchett έχουν παίξει το έργο σαν να μην είχε ανέβει ποτέ πριν, με αποτέλεσμα, όπως το είπε ένας φίλος μου, «να νιώθεις σαν να είσαι ακούγοντας λέξεις που νόμιζες ότι ήξερες να προφέρονται σωστά για πρώτη φορά». είναι από τον πρώτο ρυθμό… Δεν περιμένω να δω καλύτερη ερμηνεία αυτού του ρόλου στη ζωή μου.” ever see»  και η Meryl Streep δήλωσε, «Αυτή η παράσταση ήταν τόσο γυμνή, τόσο ωμή και εξαιρετική και εκπληκτική και εκπληκτική και τρομακτική όσο οτιδήποτε έχω δει ποτέ… Νόμιζα ότι είχα δει αυτό το έργο, σκέφτηκα Ήξερα όλες τις γραμμές απέξω, γιατί το έχω δει τόσες φορές, αλλά δεν είχα δει ποτέ το έργο μέχρι που είδα εκείνη την παράσταση.”  Η παραγωγή και η Blanchett έλαβαν τα Βραβεία Helen Hayes, για την εξαιρετική παραγωγή.

Το 2010, η Μπλάνσετ πρωταγωνίστησε ως Λαίδη Μάριον δίπλα στον ομώνυμο ήρωα του Ράσελ Κρόου στο επικό Ρόμπιν των Δασών του Ρίντλεϊ Σκοτ. Η ταινία έλαβε μικτές κριτικές, αλλά γνώρισε οικονομική επιτυχία, κερδίζοντας 321 εκατομμ$ στο παγκόσμιο box office. Το 2011, έπαιξε την ανταγωνιστή πράκτορα της CIA Marissa Wiegler στην ταινία δράσης θρίλερ του Joe Wright, Hanna, συμπρωταγωνιστώντας με τη Saoirse Ronan και τον Eric Bana.

Το 2011, πήρε μέρος σε δύο παραγωγές της Sydney Theatre Company. Έπαιξε τη Lotte Kotte σε μια νέα μετάφραση του θεατρικού έργου του Botho Strauß του 1978 Groß und klein (Μεγάλο και Μικρό) από τον Martin Crimp, σε σκηνοθεσία Benedict Andrews. Μετά την προβολή της στο Σύδνεϋ, η παραγωγή ταξίδεψε στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Φεστιβάλ της Βιέννης και το Ruhrfestspiele. Η Blanchett και η παραγωγή έτυχαν ευρείας αναγνώρισης: ήταν υποψήφια για τα Βραβεία Θεάτρου Evening Standard Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας και κέρδισε το Βραβείο Θεάτρου του Σίδνεϊ για την Καλύτερη Γυναικεία Ρόλο και το Βραβείο Helpmann Καλύτερης Ηθοποιού. Έπειτα έπαιξε την Yelena, μαζί με τον Hugo Weaving και τον Richard Roxburgh, στην προσαρμογή του Andrew Upton του θείου Vanya του Anton Chekhov, που ταξίδεψε στο  Κένεντι και στη Νέας Υόρκης ως μέρος του Lincoln Center Festival. Η παραγωγή και η Blanchett έλαβαν διθυραμβικές κριτικές, με τον Ben Brantley των New York Times να δηλώνει: «Θεωρώ ότι οι τρεις ώρες που πέρασα το Σάββατο το βράδυ βλέποντας [τους χαρακτήρες] να παραπονιούνται για το πόσο βαριούνται είναι από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής μου στο θέατρο. … Αυτός ο θείος Βάνια είναι το κάτι άλλο … όσο κανένα που έχω δει… [Η Μπλάνσετ] επιβεβαιώνει την ιδιότητά της ως μία από τις καλύτερες και πιο γενναίες ηθοποιούς στον πλανήτη.” , το κορυφαίο θεατρικό γεγονός του 2011 του D.C. Η Μπλάνσετ έλαβε το βραβείο Helen Hayes ως εξαιρετική πρωταγωνίστρια σε παραγωγή μη κατοίκου, και το βραβείο Helpmann καλύτερης ηθοποιού

Επιλεγμένη Φιλμογραφία

·        Tár (2022)

·        Μην Κοιτάτε Πάνω (Don’t Look Up)(2021)

·        Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας 3 (2019)

·        Σταχτοπούτα (Cinderella) (2015)

·        Carol (2015)

·        Η αλήθεια (Truth) (2015)

·        Χόμπιτ: Η Μάχη των Πέντε Στρατών (The Hobbit: The Battle of the Five Armies) (2014)

·        Μνημείων Άνδρες (The Monuments Men) (2013)

·        Θλιμμένη Τζάσμιν (Blue Jasmine) (2013)

·        Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή (The Hobbit: The Desolation of Smaug) (2013)

·        Χόμπιτ: Ένα Αναπάντεχο Ταξίδι (The Hobbit: An Unexpected Journey) (2012)

·        Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον (The Curious Case of Benjamin Button) (2008)

·        Ο Ιντιάνα Τζόουνς και Το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου (Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull) (2008)

·        I’m Not There: Suppositions On A Film Concerning Bob Dylan (2007)

·        The Golden Age (2007)

·        Βαβέλ (Babel) (2006)

·        Ημερολόγιο ενός σκανδάλου (Notes On A Scandal) (2006)

·        Ο καλός Γερμανός (The Good German) (2006)

·        Little Fish (2005)

·        Stories Of Lost Souls (2005)

·        The Aviator (2004)

·        Υδάτινες ιστορίες (The Life Aquatic with Steve Zissou) (2004)

·        Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη αποκάλυψη (Veronica Guerin) (2003)

·        Καφές και τσιγάρα (Coffee And Cigarettes) (2003)

·        Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά (The Lord Of The Rings: The Return Of The King) (2003)

·        Η απαγωγή (The Missing) (2003)

·        Παράδεισος (Heaven) (2002)

·        Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Οι Δύο Πύργοι (The Lord Of The Rings: The Two Towers) (2002)

·        Οι λωποδύτες (Bandits) (2001)

·        Σάρλοτ Γκρέι (Charlotte Gray) (2001)

·        Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού (The Lord Of The Rings: The Fellowship Of The Ring) (2001)

·        Τα ναυτιλιακά νέα (The Shipping News) (2001)

·        Ο άντρας που έκλαιγε (The Man Who Cried) (2000)

·        Το χάρισμα (The Gift) (2000)

·        Bangers (1999)

·        Ένας ιδανικός σύζυγος (An Ideal Husband) (1999)

·        Ερωτικές αναταράξεις (Pushing Tin) (1999)

·        Ο Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ (The Talented Mr.Ripley) (1999)

·        Elizabeth (Elizabeth) (1998)

·        Paradise Road (1997)

·        Thank God He Met Lizzie (1997)

·        Oscar And Lucinda (1997)

·        Burned Bridge (1992)

Βραβεία και υποψηφιότητες _ Όσκαρ

• 2015 (α’ γυναικείος ρόλος)
• 2014 (α’ γυναικείος ρόλος) νικήτρια
• 2008 (α’ γυναικείος ρόλος)
• 2008 (β’ γυναικείος ρόλος)
• 2007 (β’ γυναικείος ρόλος)
• 2005 (β’ γυναικείος ρόλος) νικήτρια
• 1999 (α’ γυναικείος ρόλος)

Χρυσή Σφαίρα

·        2015 (α’ γυναικείος ρόλος)

·        2014 (α’ γυναικείος ρόλος) νικήτρια

·        2008 (α’ γυναικείος ρόλος)

·        2008 (β’ γυναικείος ρόλος) νικήτρια

·        2007 (β’ γυναικείος ρόλος)

·        2005 (β’ γυναικείος ρόλος)

·        2004 (α’ γυναικείος ρόλος — δράμα)

·        2002 (α’ γυναικείος ρόλος — κωμωδία/μιούζικαλ)

·        1999 (α’ γυναικείος ρόλος) νικήτρια

Σωματείο Ηθοποιών

·        2015 (α’ γυναικείος ρόλος)

·        2014 (α’ γυναικείος ρόλος) νικήτρια

·        2008 (α’ γυναικείος ρόλος)

·        2008 (β’ γυναικείος ρόλος)

·        2007 (β’ γυναικείος ρόλος)

·        2005 (β’ γυναικείος ρόλος) νικήτρια

·        2002 (β’ γυναικείος ρόλος)

·        1999 (α’ γυναικείος ρόλος)

 

Περισσότερα_Πηγές

• Cate Blanchett _IMDb
• Internet Broadway Database
• Playbill Vault
• AllMovie
• TCM Movie Database
• TV Guide
• Cate Blanchett _ UK Theatre Web
• Cate Blanchett: A Life in Pictures, BAFTA webcast
• Blanchett, Catherine (Cate) Elise The Encyclopedia of Women and Leadership in Twentieth-Century Australia _ Εγκυκλοπαίδεια Γυναικών & Leadership στην Αυστραλία του 20ού αιώνα