Χρόνια πολλά 💯 Αλέκα ✨ της καρδιάς μας !!

30-Αυγούστου σήμερα γιορτάζουν Αλέκες κι Αλεξάνδρες__ Καταρχήν ολίγη στατιστική: στη χώρα μας σχετικά με τα γυναικεία ονόματα στατιστικά στην 1^η θέση η Μαρία (6,85^ο/_οο) ακολουθούμενες από Ελένη – Κατερίνα – Βασιλική, ενώ περί ης ο λόγος Αλεξάνδρα βρίσκεται στην 20ή (με 0,80^ο/_οο). Την περίοδο 2020-2022 γεννήθηκαν 125.052 παιδιά, Αλεξάνδρες 825 (0,66^ο/_οο)  Παρεμπιπτόντως υπάρχουν και 958 !! (ανδρικά και γυναικεία) ονόματα που εμφανίζονται μια μόνο φορά.

Οι αστοί έχουν τις δικές τους _εντός κι εκτός Ελλάδας, εμείς άλλες…
Πρώτη και καλύτερη η σ.σσα Αλεξάνδρα Δρόσου μετέπειτα Αλέκα Παπαρήγα (γεννήθηκε το 1945) Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1991 μέχρι το 2013, η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε αυτήν την θέση. Την αντικατέστησε ο 18^ος Γενικός Γραμματέας μας ο Δημήτρης Κουτσούμπας, αλλά παρέμεινε Πρόεδρος (για ένα διάστημα) της κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.

·       Υπήρξε η μακροβιότερη αρχηγός κόμματος μετά τη Μεταπολίτευση, καθώς συμπλήρωσε 22 συνεχή χρόνια στη θέση αυτή _ μιλάει αγγλικά και ρωσικά, ενώ έχει συγγράψει βιβλίο σχετικά με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας

·       Είναι μάλιστα _κάτι όχι τόσο γνωστό, μια εκ των υπευθύνων για τη ιστορική δημιουργία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ _1999)

·       Η Αλέκα σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός.

·       Παντρεύτηκε τον κομουνιστή δημοσιογράφο Θανάση Παπαρήγα (1945–2002), γιο του Μήτσου Παπαρήγα, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Βασιλεία και ένα άλλο παιδί το οποίο απεβίωσε. Ο σ.φος Θανάσης “χάθηκε” στις 11-Οκτ-2002, έπειτα από το βαρύτατο τραυματισμό του σε τροχαίο δυστύχημα.

·       Το 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης. Ήταν μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της ΕΔΑ και της τριμερούς γραμματείας του γραφείου σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων. Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών και κρατήθηκε στη φυλακή επί 4 μήνες.

Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα. Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος (ΟΓΕ) και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας. Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

1990 … Ανατροπές στην ΕΣΣΔ και καπιταλιστική παλινόρθωση, τιτάνιος αγώνας στο Κόμμα μας, που κινδύνευε με διάλυση μέσα στο Συνασπισμό

Στις 27 Φεβρουαρίου 1991 η Αλέκα εξελέγη Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και από το επόμενο συνέδριο στις 26 Μαΐου 1996, επίσης και στο συνέδριο του 2009, που ολοκληρώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου της χρονιάς εκείνης. Εκλεγόταν βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΚΚΕ από τις εκλογές του 1993 μέχρι το 2014. Από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έως το 2023 με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ.

• Ανάλαβε την ηγεσία σε μια “μεταβατική” περίοδο για το Κόμμα. Το 1989 συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, ενώ την ίδια χρονιά, είχαμε νέα καταιγίδα διασπάστηκε η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας, μέλη αποχώρησαν και διαγράφτηκαν… Εκτός από στελέχη της ΚΝΕ- μαζί και 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, ενώ το 1991 ακολούθησε δεύτερη διάσπαση, όταν ομάδα στελεχών, οι λεγόμενοι “ανανεωτικοί”, επιζητούσε “ριζική ανανέωση” αλά Γκόρμπυ. Η Παπαρήγα πιστή στη μαρξιστική λενιιστική γραμμή κατάφερε _με ισχνή πλειοψηφία να επικρατήσει ενώ και τα πράγματα στο εξωτερικό, μετά την πτώση_διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, γίνονται ακόμα χειρότερα.
• Εντέλει, στις 24 Ιουνίου 1991 το ΚΚΕ απευθύνεται στον κόσμο του και στη συγκέντρωση, στο Πεδίον του Άρεως, η Αλέκα Παπαρήγα κατέστησε σαφές ότι “δε διαπραγματευόμαστε την αυτοτελή ύπαρξη του ΚΚΕ”.
• Στις 8 Ιανουαρίου 2015 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας θέση στην οποία εξελέγη, ενώ τον Ιανουάριο 2023 έγινε γνωστό ότι δεν θα είναι υποψήφια βουλευτής, παραμένοντας ενεργή 81_χρονη σήμερα σε όλες τις μάχες του κόμματος _ ακόμα και με “πι” στο “ιερό πεζοδρόμιο”

Έχει κάνει πάνω από 7.000 παρεμβάσεις στη Βουλή, ως αρχηγός Κόμματος αλλά και στη συνέχεια και “άπειρες ομιλίες” σε σημαντικές συγκεντρώσεις μας, στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, σε ιδεολογικά θέματα _ειδικά ενάντια στους οπορτουνιστές του Τσιπρέικου και όχι μόνο

Παπαρήγα η καλή –
Η Αλέκα της καρδιάς μας…

Τα ΚΚ (όχι όλα ασφαλώς) δεν είναι προσωποκεντρικά κόμματα. Πολλοί _σύντροφοι και μη, όμως θα ήταν πρόθυμοι να παραδεχτούν τη δική τους “προσωπολατρία” για την Αλέκα… Μη όντας προσωποκεντρικά, βγάζουν τις μεγάλες φυσιογνωμίες μέσα από το κίνημα και τον αγώνα. Σε κάποια συνέντευξη τύπου είχαν ρωτήσει “προβοκατόρικα” την Αλέκα αν το ΚΚΕ είναι σταλινικό κόμμα, κι αυτή απάντησε πως το κόμμα είναι υπεράνω προσώπων, δεν είναι κόμμα του Λένιν ή του Στάλιν (στο οποίο είχε ασκήσει κριτική ο βετεράνος κομμουνιστής Νίκανδρος Κεπέσης, γιατί το εξέλαβε ως “ομολογία” πως το ΚΚΕ δεν είναι πια λενινιστικό κόμμα νέου τύπου).

Γεννήθηκε στην Αθήνα σε δύσκολα χρόνια (Νοέμβρη του 1945), από αντιστασιακούς γονείς, με καταγωγή από την Κεφαλονιά. Λεγόταν, όπως προαναφέραμε Αλεξάνδρα Δρόσου, πήρε όμως το όνομα του συζύγου της Θανάση (γιου του θρυλικού γραμματέα της ΓΣΕΕ, Μήτσου Παπαρήγα, που δολοφονήθηκε από τα όργανα του αστικού κράτους) γιατί ο νόμος τότε προέβλεπε να πάρει το όνομα του συζύγου της. Σπούδασε στη Φιλοσοφική και ήταν στη γενιά των Λαμπράκηδων, μια περίοδο από την οποία σώζεται και κυκλοφορεί ευρέως μια συλλεκτική της φωτογραφία, όπου ίσως να μην την αναγνωρίσει κανείς με την πρώτη ματιά.

Οργανώθηκε στο ΚΚΕ το 1968, μόλις άρχισαν να συστήνονται παράνομες κομματικές οργανώσεις, συμμετείχε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατούμενων και συνελήφθη από την Ασφάλεια για τη δράση της. Μεταπολιτευτικά αναδείχτηκε στη νέα γενιά στελεχών του ΚΚΕ, είχε δράση στο γυναικείο κίνημα και σταδιακά έγινε επικεφαλής της ΚΟΑ (ΚΟ Αθηνών τότε) και μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Παράλληλα, αρθρογραφούσε τακτικά στα κομματικά έντυπα και έγραψε μια αξιόλογη μαρξιστική μελέτη για το γυναικείο ζήτημα (εκδ, Σύγχρονη Εποχή _1989, ISBN13 # 9789602241288) που παραμένει επίκαιρη, αναδεικνύοντας την αναλυτική της ικανότητα, τις γνώσεις της πάνω στο θέμα, αλλά και τη μαρξιστική κατάρτισή της. Με την ευκαιρία να πούμε πως κυκλοφορεί νέο βιβλίο (συλλογικό) _Για την απελευθέρωση των γυναικών από κάθε κοινωνική ανισότητα. Η αντίληψη του ΚΚΕ

Λέγεται πως κράτησε κριτική στάση στο κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ (όπως διαφαίνεται και από μια δημόσια τοποθέτησή της, στην εκπομπή “Φάκελοι”, όπου λέει πως το είδε ξαφνικά στις εφημερίδες, προτού έρθει για έγκριση στην ΚΕ), ενώ είχε εκ των πραγμάτων κομβικό ρόλο στην υπεράσπιση του επαναστατικού χαρακτήρα του κόμματος, κατά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 91′. Οι λεγόμενοι “ανανεωτές” την είχαν στοχοποιήσει σε τέτοιο βαθμό, που δεν εκλέχτηκε καν από την ΚΟΒ της ως αντιπρόσωπος για τη συνδιάσκεψη -και ας γκρινιάζουν εκ των υστέρων πως πήγαιναν τάχα με το σταυρό στο χέρι στην εσωκομματική αντιπαράθεση, για αυτό κι έχασαν την πλειοψηφία στο Κόμμα. Κάποιες μάλλον κακοπροαίρετες -και ως εκ τούτου αμφίβολης αξιοπιστίας- μαρτυρίες αναφέρουν το ψυχολογικό της ξέσπασμα και την επιθυμία της να μην εκλεγεί ξανά στα καθοδηγητικά όργανα, κάτι που αναιρέθηκε σύντομα στην πράξη, με την εκλογή της ως ΓΓ. Ακόμα και αν υπάρχει, πάντως, κάποια δόση αλήθειας στα παραπάνω, αυτό δε δείχνει τίποτα περισσότερο παρά την ένταση των στιγμών και την πίεση που τις ασκούσε η “ανανεωτική τάση”, με προσωπικές επιθέσεις και αθέμιτα μέσα.

Μετά από σκληρό πολιτικό αγώνα, πριν και κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, χάρη και στην καθοριστική συμβολή του ίδιου του Φλωράκη, από τη θέση του Προέδρου του Κόμματος, η Αλέκα εκλέχτηκε στη θέση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, επικρατώντας με 57 ψήφους έναντι 53 του ανθυποψήφιού της, Γιάννη Δραγασάκη. Αυτή η οριακή εκλογή ήταν το σημείο-κλειδί για την σταδιακή αποκατάσταση της επαναστατικής φυσιογνωμίας του ΚΚΕ, παρά τους αναπόφευκτους κλυδωνισμούς και τις αντιφάσεις, στο ξεκίνημα αυτής της πορείας, που σημαδεύτηκε από την επικράτηση της αντεπανάστασης. Αντιφάσεις που είχαν να κάνουν με τη στρατηγική κατεύθυνση του ΚΚΕ … Το ΚΚΕ κατάφερε όμως να ξυπνήσει εγκαίρως από τον λήθαργο της Περεστρόικα και να κολυμπήσει ενάντια στο ρεύμα της παγκόσμιας αντεπανάστασης, όταν άλλα μεγάλα και ιστορικά ΚΚ απεμπολούσαν τα σύμβολα, τον τίτλο τους και την ιδεολογία τους ή κρατούσαν απλώς το όνομα χωρίς τη χάρη.

           Η “σιδηρά κυρία”

Η Αλέκα ηγήθηκε αυτής της τιτάνιας, ανηφορικής προσπάθειας, ενάντια σε όσους ονειρεύονταν την εξαφάνιση του ΚΚΕ, το κλείσιμο της… αντιπροσωπείας στην Ελλάδα, αφού έκλεισαν τα κεντρικά στη Σοβιετική Ένωση. Τόσο γελασμένοι ήταν για τις ρίζες του κόμματος στο λαό. Και για αυτό δεν του το συγχώρεσαν ποτέ. Η Παπαρήγα, ως ΓΓ, κέρδισε από την πρώτη στιγμή τη χλεύη των αστών δημοσιολόγων και λοιπών καλοθελητών, πότε για το αρχικό τρακ της μπροστά στις κάμερες, πότε ακόμα και για τα “περιττά κιλά” που είχε για ένα διάστημα, σε μια αξεπέραστη επίδειξη κόμπλεξ απέναντι στην πρώτη γυναίκα αρχηγό κόμματος, που έμεινε 22 χρόνια στο τιμόνι και έγινε η μακροβιότερη πολιτική αρχηγός της Μεταπολίτευσης, αλλά και από τους μακροβιότερους ΓΓ του ΚΚΕ -ο Ζαχαριάδης έμεινε στη θέση για 25 συναπτά έτη, στο ενδιάμεσο όμως βρισκόταν έγκλειστος στο Νταχάου για μια πενταετία σχεδόν.

      Δείτε
      Τίμησαν τον ηγέτη του ΚΚΕ που τίμησε την πόλη τους

Τα αστικά ΜΜΕ έφεραν στα μέτρα τους ακόμα και αυτό το κομμάτι, κάνοντας συχνά λόγο για… “σιδηρά κυρία” του Περισσού, για να προκαλούνται δυσάρεστοι συνειρμοί με το προσωνύμιο της λαομίσητης Θάτσερ. Συχνά-πυκνά προέβλεπαν μάλιστα το επικείμενο τέλος της θητείας της, από στιγμή σε στιγμή και από συνέδριο σε συνέδριο. Μια “έγκυρη προφητεία” που ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του ’90, για να αργήσει να “επιβεβαιωθεί” μόλις καμιά 20αριά χρόνια, το 2013, στο 19ο Συνέδριο.

Ένα άλλο αγαπημένο κλισέ ήταν αυτό για “τα παιδιά της Παπαρήγα” και το αμερικάνικο κολέγιο _στην πραγματικότητα ήταν μόνο ένα, η Βασιλεία. Παρόλα αυτά, τα ΜΜΕ φούσκωναν όσο μπορούσαν την υπόθεση, για να την αξιοποιήσουν, ενώ η Όλγα Τρέμη -που δούλευε στο Ριζοσπάστη μαζί με το Θανάση Παπαρήγα, συνεπώς γνώριζε πολύ καλά την απάντηση- έφτασε στο σημείο να κάνει σχετική ερώτηση στην Αλέκα, στο debate των πολιτικών αρχηγών! Η Παπαρήγα απλώς απαξίωσε τότε να απαντήσει στη χυδαία ερώτηση. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι πολιτικοί της αντίπαλοι ένιωθαν να τους διαπερνά το χαρακτηριστικό, περιφρονητικό της βλέμμα με την ελαφριά συνοφρύωση. Παρόλα αυτά, η Αλέκα αδιαφορούσε παγερά για την επικοινωνιακή της εικόνα, έσπαγε τους καθιερωμένους κανόνες, γι’ αυτό ακριβώς κατάφερνε να είναι τόσο επικοινωνιακή, να δίνει γλαφυρές ατάκες και κορυφαίες στιγμές, όπως όταν γείωσε το δημοσιογράφο που την πλησίασε σε ζωντανή σύνδεση με το στούντιο, γιατί έτρωγε κουλούρι και δεν μπορούσε να μιλήσει στην τηλεόραση.

                                        ...Τρώω κουλούρι τώρα!!

Η Αλέκα ήταν επικεφαλής του κόμματος, όταν αυτό έμεινε όρθιο, ένα από τα πιο ισχυρά ΚΚ παγκοσμίως, ενάντια στη θύελλα και τους “ανέμους της αλλαγής”. Όταν προχώρησε στις πρώτες εκτιμήσεις αλλά και σε πιο ολοκληρωμένες επεξεργασίες για τους παράγοντες και τις αιτίες που καθόρισαν την αντεπανάσταση. Στο 15ο Συνέδριο που καθόρισε τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης στην Ελλάδα, και στην πορεία προς το 19ο που ψήφισε το νέο πρόγραμμα. Στις μεγάλες αντι-ιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ κτλ. Στις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών και στο μέτωπο της παιδείας. Στη συγκρότηση του ΠΑΜΕ και τον διαχωρισμό από τη γραφειοκρατική κλίκα της ΓΣΕΕ. Στις μεγάλες απεργίες στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων. Στο μέτωπο ενάντια στον οπορτουνισμό και την ισχυρή πίεση για ενσωμάτωση του ΚΚΕ και συμμετοχή του σε μια αστική κυβέρνηση, με ή χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο της.

Η Αλέκα ήταν -και παραμένει- όλα αυτά τα χρόνια μία από τους πιο συναρπαστικούς ρήτορες στη Βουλή, που μιλάει πάντα εκτός κειμένου, κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, δίνει ατάκες στους δημοσιογράφους, αλλά πρωτίστως ουσία και τροφή για σκέψη σε όσους την προσέχουν. Ακόμα και σε αυτούς που απομονώνουν φράσεις της για να διαστρεβλώσουν τη θέση της. Για παράδειγμα στην περίφημη αποστροφή της για την πραγματική επανάσταση που δε θα σπάσει ούτε ένα τζάμι (εκεί σταματάνε οι περισσότεροι) γιατί θα τα κάνει όλα λαϊκή περιουσία. Άφησε πίσω της πολύτιμη παρακαταθήκη, παραμένοντας όμως ενεργή στις επάλξεις, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και βουλευτής του ΚΚΕ, με χρήσιμες παρεμβάσεις και αρθρογραφία. Ήταν παρούσα στις πυρκαγιές στο Μάτι -ως κάτοικος Νέας Μάκρης-, αλλά και σε όλες τις πορείες και κεντρικές κομματικές εκδηλώσεις. Και βρίσκει πάντα χρόνο να παρακολουθεί ποδόσφαιρο, όχι για να το πουλήσει στο προφίλ της, αλλά ως πραγματικός φίλαθλος με άποψη -και όχι απλά οπαδός του Παναθηναϊκού.

Στο πέρασμα του χρόνου, έχει κερδίσει την εκτίμηση ακόμα και πολιτικών αντιπάλων της, που αναγνωρίζουν την αξία της, τον πολιτικό της λόγο, αλλά πρωτίστως ότι παραμένει αυθεντική, σε ένα σε ένα πολιτικό θέατρο κακής ποιότητας, με εξίσου κακούς ηθοποιούς στο ρόλο των πρωταγωνιστών, από τον κυρίαρχο δικομματισμό.

Η ίδια δηλώνει ταπεινός στρατιώτης του Κόμματος, πρόθυμη να αναλάβει όποιο καθήκον της αναθέσει η ΚΕ, ακόμα και να καθαρίζει σκάλες στον Περισσό… Παρόλα αυτά, κάποιοι άλλοι πήραν πιο βαριά την αντικατάστασή της από τη θέση του ΓΓ.

           Θέλω την Αλέκα μου ξανά…

Ίσως όμως η κορυφαία καλλιτεχνική νότα που παραπέμπει σε αυτήν, να είναι το αξεπέραστο επεισόδιο των Απαράδεκτων με την Παπαρήγα την καλή -που ήταν συνθηματική φράση για πονηρές βιντεοκασέτες. Ακόμα και αν τότε, στο κλίμα της εποχής, επιδίωκε να ειρωνευτεί ή να υποτιμήσει τη συντρόφισσα, σε βάθος χρόνου κατάφερε ακριβώς το αντίθετο και τώρα μάλλον αυτό δανείζεται λάμψη από το δικό της μύθο, παρά το αντίθετο.

Αντί επιλόγου, κλείνουμε με παλιές και νεότερες τηλεοπτικές εμφανίσεις της, που είναι μεστές και ενδιαφέρουσες. Από το μακρινό 93′, που υποτίθεται πως δεν είχε πάρει ακόμα τον αέρα του γυαλιού, στον Χατζηνικολάου και τον -μετέπειτα υπουργό της ΝΔ- Ρουσόπουλο. Μέχρι το κομβικό 2012, όπου αρχικά την επισκέπτεται στον Περισσό ο -μετέπειτα πρόεδρος απο-κόμματος- Σταύρος Θεοδωράκης, πριν αποκτήσει πολιτικές φιλοδοξίες, όσο ακόμα ενδιαφέρεται για τα πλάνα του. Αλλά και την επεισοδιακή προεκλογική της συνομιλία με το εχθρικό κοινό στον Ενικό του Χατζηνικολάου, με τσαμπουκαλεμένους αντικομμουνιστές που έστηναν καβγάδες και εγκατέλειπαν με νεύρα το στούντιο, επιδεικτικά…