Η πιο δυνατή απάντηση!

Μόνο πρόκληση είναι η απόφαση του ΟΗΕ να συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας μετά τη δημοσιοποίηση βίντεο από τη Χαμάς με σκελετωμένους Ισραηλινούς ομήρους, που λιμοκτονούν όπως και ο Παλαιστινιακός λαός της Γάζας, εξαιτίας της εγκληματικής πολιτικής του κράτους του Ισραήλ και των ιμπεριαλιστών συμμάχων του.

Οι εικόνες με τα σκελετωμένα παιδιά και τις απελπισμένες μανάδες που απλώνουν τα βρώμικα κατσαρολάκια τους, σπρώχνοντας η μία την άλλη για μια κουτάλα φαΐ, δεν συγκίνησαν όλους αυτούς τους μήνες τους διεθνείς οργανισμούς και τα φόρα για να καταδικάσουν τα εγκλήματα του Ισραήλ. Ακόμα και “χλιαρά” ψηφίσματα, που καλούσαν το Ισραήλ σε …αυτοσυγκράτηση, μπλοκάρονταν συστηματικά από τους συμμάχους του κράτους – δολοφόνου, κυρίως από τις ΗΠΑ.

·        Το ίδιο ξεδιάντροπες είναι και οι διακηρύξεις κρατών όπως ο Καναδάς, η Γαλλία και άλλοι για “αναγνώριση” Παλαιστινιακού κράτους στα μέτρα του κράτους – τρομοκράτη, εκβιάζοντας από την άλλη τον ήρωα Παλαιστινιακό λαό να παραιτηθεί από την πάλη εναντίον του. Με το ένα χέρι μοιράζουν θολές και αόριστες υποσχέσεις αναγνώρισης και με το άλλο συνεχίζουν να στέλνουν όπλα στο Ισραήλ, να στηρίζουν στην πράξη τα εγκλήματά του, προωθώντας τα ματωμένα συμφέροντά τους σε όλη τη Μέση Ανατολή, απέναντι στους ανταγωνιστές τους.

·        Εξίσου προκλητική είναι η στάση και της ελληνικής κυβέρνησης, που έχει τα χέρια της βουτηγμένα στο αίμα του Παλαιστινιακού λαού, στηρίζει με τις ΝΑΤΟικές υποδομές τις δολοφονικές επιθέσεις ΗΠΑ – Ισραήλ σε βάρος του Λιβάνου, της Συρίας, του Ιράν, της Υεμένης – με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης να καραδοκεί σε κάθε επόμενη στροφή του πολέμου – και υπερασπίζεται τη «στρατηγική σχέση» με το Ισραήλ, κολλώντας τη ρετσινιά του «αντισημίτη» στο εργατικό – λαϊκό κίνημα.

§  Αυτή η στρατηγική σχέση έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και σημερινών στελεχών της Νέας Αριστεράς, ΝΔ), με σημαία τα συμφέροντα της αστικής τάξης, κάνοντας τον λαό θύτη σε βάρος άλλων λαών και στόχο αντιποίνων. Αυτή η στάση της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενών της είναι που ενθαρρύνει και τις άθλιες προκλήσεις του πρέσβη του Ισραήλ, να κουνάει με θράσος το δάχτυλο στον ελληνικό λαό επειδή διαδηλώνει υπέρ της Παλαιστίνης, καταγγέλλει τα εγκλήματα του κράτους – δολοφόνου και την ελληνική εμπλοκή.

Απέναντι στη φρίκη του πολέμου και στους πραγματικούς ενόχους, απέναντι σε εκείνους που υπερασπίζονται ως “κανονικότητα” τα σύγχρονα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, κανείς δεν μπορεί να μένει απαθής, να σιωπά ή να γυρίζει αλλού το βλέμμα. Η οργή για το κράτος – δολοφόνο, η αγανάκτηση για την ελληνική κυβέρνηση που στηρίζει το έγκλημα, πρέπει τώρα να εκφραστεί ακόμα πιο μαζικά και αποφασιστικά, μπροστά στα σχέδια κλιμάκωσης του πολέμου και ολοκληρωτικής κατοχής της Γάζας, που οδηγούν σε νέες εκατόμβες νεκρών.

Να μπουν στο στόχαστρο πρώτα απ’ όλα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα, που ξεπλένουν το “δικαίωμα” του Ισραήλ να δολοφονεί Παλαιστίνιους, να εισβάλλει και να κατέχει εδάφη άλλων κρατών, στο όνομα της “ασφάλειας” και της “αυτοάμυνας”. Που υπερασπίζονται σαν κόρη οφθαλμού τη “στρατηγική σχέση” με το Ισραήλ, ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Πλευρές της διαπάλης στο κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό

                                   

Την τελευταία λέξη θα την πει ο λαός!

Πανευτυχές το κεφάλαιο "We Are the World"...

«Διακινδυνεύουν μια πολύ σημαντική παράμετρο, που είναι η εξωτερική πολιτική της χώρας, οι σύμμαχοι της χώρας, τα συμφέροντα της χώρας. Τα συμφέροντα της χώρας δεν μπορούμε να τα διακινδυνεύουμε (…) άλλο πράγμα, προκειμένου να παραστήσεις τον ανθρωπιστή παραπάνω από τον άλλον, να μπαίνεις στη διαδικασία να αμφισβητείς την εξωτερική πολιτική της χώρας. Γιατί ναι, η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι μία, όπως και κάθε χώρας, είναι μια σύνθετη άσκηση. Χρειάζεται συμμαχίες, σταθερές συμμαχίες και δεν μπορεί να υπαγορεύεται από απλουστεύσεις ή να τη βάζουμε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, για να ικανοποιήσουν κάποια κόμματα τις παρωχημένες ιδεοληψίες τους».

Ποιος τα λέει αυτά; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης. Δηλαδή η κυβέρνηση. Εκτοξεύοντας για άλλη μια φορά απειλές και κατάρες εναντίον όποιου διαδηλώνει υπέρ των Παλαιστινίων και καταγγέλλει τα εγκλήματα του Ισραήλ.

Καθόλου δεν πρωτοτυπεί ο Μαρινάκης. Του ‘κλεψε άλλωστε τη δόξα ο Φλωρίδης, με εκείνο το «όποιος δεν είναι με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ είναι υπέρ της Τουρκίας» (σε ελεύθερη μετάφραση). Ούτε ο Νετανιάχου δεν θα μπορούσε να το πει τόσο καλά…

Για να δούμε όμως τι ακριβώς λέει ο Μαρινάκης… Η εξωτερική πολιτική της χώρας (και οι διεθνείς συμμαχίες της) είναι δεδομένη και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητεί, γιατί έτσι υπονομεύει τα «εθνικά» συμφέροντα! Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί και για την οικονομική πολιτική. ‘Η την πολιτική στο Μεταναστευτικό, στην Υγεία, στην Παιδεία κ.λπ. Μία είναι η πολιτική της κυβέρνησης, μέσα κι έξω… Οπως και όλων των κυβερνήσεων.

Από πού κι ως πού όμως είναι θέσφατο για τον λαό η πολιτική της αστικής τάξης, της κυβέρνησης και των κομμάτων της;

·        Πού το γράφει ότι δεν δικαιούται να αμφισβητεί και να συγκρούεται με τις επικίνδυνες – αντιλαϊκές επιλογές του κράτους, τις συμμαχίες του με εγκληματίες πολέμου, ακόμα και τζιχαντιστές (όπως στη Συρία);

·        Ότι δεν μπορεί να αμφισβητεί τη συμμετοχή της Ελλάδας στη δολοφονική συμμαχία του ΝΑΤΟ, που πρωταγωνιστεί σε πάνω από 50 πολεμικές συρράξεις σε όλον τον πλανήτη, τις περισσότερες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

·        ‘Η με την εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, που βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας;

Ένα δείγμα μόνο της εξωτερικής πολιτικής και των συμμαχιών που στηρίζει η κυβέρνηση και που κανείς …δεν δικαιούται να αμφισβητεί

Κι από πού ακριβώς προκύπτει ότι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας είναι μία και τέλος; Και δεν μιλάμε βέβαια για τις παραλλαγές της ίδιας (αντιλαϊκής) πολιτικής, που τα αστικά κόμματα σερβίρουν ως δήθεν εναλλακτική…

Τέτοιες «προσαρμογές» έγιναν και γίνονται συστηματικά, απ’ όλες τις κυβερνήσεις, χωρίς να αλλάζουν οι στρατηγικοί προσανατολισμοί μέσα κι έξω από τη χώρα. Ούτε βέβαια οι επώδυνες συνέπειες για τον λαό. Σ’ αυτήν την πολιτική – σύμφωνα με τον Μαρινάκη – «δικαιούται» κανείς να κάνει …παρατηρήσεις και να προτείνει «διορθώσεις». «Απαγορεύεται» όμως διά ροπάλου να την αμφισβητεί. Πόσο μάλλον να παλεύει για να την ανατρέψει.

Το “ανεξάρτητο” BBC 🔥 μπλοκάρει ντοκιμαντέρ για την Παλαιστίνη

Και όποιος το κάνει, έχει «παρωχημένες ιδεοληψίες» και υπονομεύει τα συμφέροντα της πατρίδας. Το είπε και καθάρισε…

Δυστυχώς όμως για τους Μαρινάκηδες κλπ άλλους «πρόθυμους», υπάρχουν δύο πατρίδες: Η πατρίδα της αστικής τάξης (που μόνη «πατρίδα» της είναι η εκμετάλλευση για το κέρδος) και η πατρίδα των εργαζομένων και της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας.

Γι’ αυτό στο έγκλημα της Γάζας (όπως και παντού) η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της στέκονται στην αντίπερα πλευρά της Ιστορίας από τον λαό…

·        Αυτοί με το κράτος – δολοφόνο που καταδικάζει τους Παλαιστίνιους σε λιμό και θάνατο. Ο λαός στο πλευρό των σκελετωμένων παιδιών για τη σωτηρία τους και δίπλα στον εξεγερμένο λαό, που παλεύει να αποκτήσει πατρίδα…

·        Αυτοί αγκαλιά με τον χασάπη Νετανιάχου (όλοι τους, ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, έχουν τουλάχιστον μία φωτογραφία μαζί του) και τα χέρια τους βαμμένα με το αίμα των Παλαιστινίων.

Ο λαός με τον δίκαιο αγώνα ενάντια στην κατοχή και στη γενοκτονία, ενάντια στην ομηρία χιλιάδων από το κράτος – δεσμοφύλακα στις απάνθρωπες φυλακές του.

Αυτοί με το ΝΑΤΟ και τους πολέμους του, την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, τις περικοπές των ελάχιστων κοινωνικών δαπανών για τη στήριξη της πολεμικής οικονομίας, με τα 13ωρα και τους νόμους της καταστολής.

Όλα αυτά δηλαδή που υπονομεύουν τα πραγματικά συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Κάποιος πρέπει να πει λοιπόν στον Μαρινάκη ότι τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν όλους αυτούς τους μήνες με κάθε αφορμή για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και ενάντια στις θηριωδίες του «συμμάχου» Ισραήλ, απαιτώντας να πάψει τώρα κάθε στήριξη και σχέση με το κράτος – μακελάρη, δεν το κάνουν για να …υποκαταστήσουν την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης.

Αλλά για να την αποκαλύψουν, να την καταγγείλουν και να την εμποδίσουν, επειδή στηρίζει τη γενοκτονία και προωθεί τη βαθύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων του λαού.

Σ’ αυτόν τον αγώνα πρωτοστατεί το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο εργατικό – λαϊκό κίνημα. Οχι μόνο για μπουν εμπόδια σε επικίνδυνες εξελίξεις, αλλά για να μη μείνει στη μέση. Διαμορφώνοντας σήμερα τις προϋποθέσεις για να φτάσει ο αγώνας του λαού έως το τέλος, να μη «σκορπάει» σε ξαναζεσταμένες αυταπάτες και σε παραλλαγές της ίδιας πολιτικής.

Να δυναμώνει ο αντικαπιταλιστικός – αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός της πάλης, η σύγκρουση με την πηγή του κακού: Με το κράτος και τις δολοφονικές συμμαχίες της αστικής τάξης, με την καπιταλιστική εξουσία, μέχρι να την ανατρέψει.

Απέναντι σ’ αυτήν την προοπτική – όσο μακρινή κι αν φαντάζει σήμερα – παίρνουν τα μέτρα τους η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της, με ενσωμάτωση και καταστολή. Εχουν γνώση οι θεματο-φύλακες του σάπιου συστήματος… Αλλά την τελευταία λέξη θα την πει ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός!

Να δυναμώσει παντού η σύγκρουση με ΗΠΑ, ΝΑΤΟ ΕΕ,
με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της αστικής τάξης, την εμπλοκή της Ελλάδας
στον πόλεμο.
Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στα εγκλήματα
των ιμπεριαλιστών, το πιο δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης
στον Παλαιστινιακό και στους άλλους λαούς.

Συνεργοί

"Εμείς την ξεκινήσαμε τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ»" έλεγε φουσκώνοντας σαν το παγόνι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή. Και, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις αθλιότητες Φλωρίδη, επαναλάμβανε τις απειλές προς το λαϊκό κίνημα ότι με τους «ακτιβισμούς» μπαίνει σε κίνδυνο ο …τόπος. Για «κερασάκι», ο Ανδρουλάκης ξεστόμισε και κάτι άλλα επικίνδυνα, που δεν έχει τολμήσει να πει ούτε η ΝΔ, για «επικαιροποίηση της απόφασης αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους» από την ελληνική Βουλή. Πρόκειται για την ομόφωνη απόφαση του 2015, την οποία έχουν καταχωνιάσει στα συρτάρια τους τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις (μία του ΣΥΡΙΖΑ και δύο της ΝΔ). Τι εννοεί το ΠΑΣΟΚ με την «επικαιροποίηση»; Μήπως την αναθεώρησή της, αντί της άμεσης εφαρμογής, όπως διεκδικούν με τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης ο λαός και η νεολαία; Τόσο «συγκλονισμένοι» είναι εκεί στο ΠΑΣΟΚ με το «δράμα της Γάζας» – όπως λένε όταν βρίσκουν μικρόφωνο μπροστά τους – που δεν χάνουν ευκαιρία να ρίξουν καμιά φτυαριά ακόμα στο θάψιμο του δίκαιου αιτήματος του παλαιστινιακού λαού να έχει δική του πατρίδα. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο»… Τόσο για το ΠΑΣΟΚ όσο και για τη σοσιαλδημοκρατία συνολικά, αποδεικνύοντας ότι η …«προοδευτική» αντιπολίτευση παίρνει τη σκυτάλη της αθλιότητας από τη «συντηρητική» κυβέρνηση. Όλοι μαζί συνεργοί στην καταστολή της αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης και στην υπεράσπιση της «στρατηγικής σχέσης» με το κράτος – δολοφόνο.

Έκθεση του ΟΗΕ 🤔 ο κόσμος απέτυχε 🤑 στην αντιμετώπιση της φτώχειας και την πείνας

Η γλαύκα _επί το λαϊκότερο  κουκουβάγια … ως παροιμιακή φράση βρίσκεται καταρχήν στον Αριστοφάνη: “-Χαὐτηί γε γλαῦξ. -Τί φῄς; τίς γλαῦκ᾽ Ἀθήναζ᾽ ἤγαγεν;” (σε ελεύθερη μετάφραση “Τούτο, κουκουβάγια. -Γλαύκα δηλαδή· παράξενο· άκουσες ποτέ να φέρνουν γλαύκες στην Αθήνα εδώ;”) και λέγεται όταν κάποιος μιλάει για κάτι πασίγνωστο και κοινό, θέλοντας να το παρουσιάσει ως  νέο και αξιόλογο· η γλαύκα, δηλ. η κουκουβάγια, ήταν μάλλον συνηθισμένο πουλί στην Αττική και εικονιζόταν παντού, ως ιερό σύμβολο της θεάς Αθηνάς· θεωρείτο πένθιμο και άγγελος κακός οιωνών· κατά συνεκδοχή, γλαύξ ονομαζόταν “νόμισμα αττικόν, φέρον επί της μίας όψεως εικόναν γλαυκός.”  Στον Αριστοφάνη πάλι, στους “Όρνιθες”, βρίσκουμε και τη φράση: «Γλαύκες υμάς ούποτ’ ελλείψουσιν Λαυριωτικαί».[1] Στο “Μέγα Λεξικό όλης της Ελληνικής Γλώσσης”, ο Δημητράκος, σημειώνει επίσης τις παροιμίες “Γλαύκ’ Αθήναζε” και “Γλαύκα ες Αθήνας”, “Την γλαύκα τωβάζουσι”, με την ίδια σημασία: επί των λεγόντων ως νέον γνωστότατον τι και κοινότατον. Ο Ησύχιος καταγράφει και την παροιμία “γλαύξ εν πόλει”· Η θαλαττία γλαύξ ήταν είδος άγνωστου πτηνού…
μετά την παραπάνω εισαγωγή _για όσους δεν τα πάνε καλά με την ιστορία, πάμε στο θέμα μας (ποιο θέμα μας; Που έλεγε ο Χάρρυ Κλυν;) γιατί οι (ετήσιες κλπ.) εκθέσεις του διεθνούς οργανισμού, έρμαιο πολυεθνικών και ιμπεριαλιστικής παντοκρατορίας, πέρα από κάποια _χρήσιμα, νούμερα (αν και αποκρύπτεται η ουσία) δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το να κομίζουν γλαύκα…

Πχ _βλ και pdf, 

•      Προώθηση πλήρους και παραγωγικής απασχόλησης και αξιοπρεπούς εργασίας για όλους ως μέσο για να ξεπεραστούν οι ανισότητες, να επιταχυνθεί η ανάκαμψη από την πανδημία COVID-19 και επίτευξη της ατζέντας 2030 (σσ. δείτε ΟΗΕ ατζέντα 2030 _ Αντόνιο Γκουτέρες, ΓΓ ΟΗΕ Είμαι αποφασισμένος να διασφαλίσω πως ένας αποτελεσματικός και μεταρρυθμισμένος ΟΗΕ θα καταφέρει να επιτρέψει στους ανθρώπους παντού, του σήμερα και του αύριο, να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους και να υλοποιήσουν τις προσδοκίες τους. + 10 Πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για τους 17 Στόχους για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη)

•      Αναδείχτηκε η γήρανση του πληθυσμού ως καθοριστική τάση της εποχής μας, καθώς και οι δυνατότητες να επιταχυνθεί η αειφόρος ανάπτυξη.

•      Κριτική προσοχή στη σημασία της ενασχόλησης με ΑΜΕΑ και νέους για τη διασφάλιση ουσιαστικής πολιτικής

•      Διάλογος και στην υλοποίηση της Ατζέντας 2030.

•      Κανένας μόνος ως επιχειρησιακή αρχή για να καθοδηγηθεί σωστά η μετατόπιση του ψηφιακού μετασχηματισμού από «ψηφιακό από προεπιλογή» σε «συμπερίληψη βάσει σχεδίου».

•      Εξατομικευμένη ανάλυση πολιτικής και ανάπτυξη ικανοτήτων υποστήριξης για χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, καθώς και για ευάλωτες ομάδες σε αυτές τις χώρες

o   κλπ

Ο κόσμος έχει μείνει πίσω _αναφέρεται, στην επίτευξη των περισσότερων στόχων του για βιώσιμη ανάπτυξη, στους οποίους είχε συμφωνήσει το 2015, όπως η αντιμετώπιση της φτώχειας και της πείνας, σύμφωνα με το συμπέρασμα της ετήσιας έκθεσης του ΟΗΕ για την βιώσιμη ανάπτυξη. Η έκθεση βαθμολογεί τις επιδόσεις των 193 χωρών μελών του οργανισμού σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των 17 «στόχων βιώσιμης ανάπτυξης» (SDG), στους οποίους περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η πρόσβαση στην παιδεία και την υγειονομική περίθαλψη, η καθαρή ενέργεια και η βιοποικιλότητα και συμπέρασμα είναι ότι κανένας από αυτούς δεν θα έχει επιτευχθεί ως το 2030, ενώ στους περισσότερους τομείς παρατηρήθηκε «περιορισμένη ή αντιστροφή της προόδου».

«Αυτό που δείχνει η έκθεση είναι ότι, ακόμη και πριν ενσκήψει η πανδημία, οι πρόοδοι ήταν ήδη αργές», σχολίασε ο Γκιγιόμ Λαφορτίν, αντιπρόεδρος του Δικτύου Λύσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ΟΗΕ (SDSN) και βασικός συντάκτης της έκθεσης _ «Αφού ενέσκηψε η πανδημία και άλλες κρίσεις - περιλαμβανομένων στρατιωτικών συγκρούσεων - τότε μιλάμε για τέλμα», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με το SDSN, οι μεγαλύτερες αδυναμίες παρατηρούνται στην αντιμετώπιση της πείνας, στη δημιουργία βιώσιμων πόλεων και στην προστασία της βιοποικιλότητας. Εξάλλου «αντίστροφη πρόοδος» παρατηρείται και σε πολιτικούς στόχους, όπως η ελευθερία του Τύπου. Με βάση την κατάταξη της έκθεσης, η Σουηδία και η Δανία βρίσκονται στην κορυφή του καταλόγου, ενώ η Κίνα σημείωσε προόδους μεγαλύτερες από τον μέσο όρο. Ωστόσο στις πιο φτωχές χώρες παγκοσμίως η πορεία ήταν αντίστροφη. Ο Λαφορτίν εκτίμησε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν ανάγκη μεγαλύτερη πρόσβαση στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, ενώ πρόσθεσε ότι θεσμοί, όπως οι οίκοι αξιολόγησης, θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να λαμβάνουν υπόψη τους και τη μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική και οικονομική ευημερία των χωρών και όχι μόνο τη βραχυπρόθεσμη ρευστότητά της.

Η έκθεση αποτιμά επίσης τη βούληση των χωρών να συνεργαστούν σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω των θεσμών του ΟΗΕ, με τις ΗΠΑ να βρίσκονται στην τελευταία θέση. «Η μεγάλη πλειονότητα των χωρών στηρίζουν τη συνεργασία, (…) αλλά υπάρχει ένας αριθμός μεγάλων δυνάμεων που δεν παίζουν με τους κανόνες του παιχνιδιού», σχολίασε ο Λαφορτίν.

                           2015

Πάνω από 820 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα _η έκθεση του ΟΗΕ αποκαλύπτει πεισματικές πραγματικότητες μιας «τεράστιας» παγκόσμιας πρόκλησης

Μετά από σχεδόν μια δεκαετία μικρής προόδου, ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από πείνα έχει αυξηθεί σιγά σιγά τα τελευταία τρία χρόνια, με περίπου έναν στους εννέα ανθρώπους παγκοσμίως να υποφέρει από πείνα σήμερα, ανέφεραν τα Ηνωμένα Έθνη σε έκθεση (2015) που δόθηκε στη δημοσιότητα.
Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει «την τεράστια πρόκληση» για την επίτευξη του στόχου Μηδενικής Πείνας των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) έως το 2030, σύμφωνα με την Κατάσταση Επισιτιστικής Ασφάλειας και Διατροφής στον Κόσμο 2019. Η έκθεση, που ξεκίνησε στο περιθώριο του Πολιτικού Φόρουμ Υψηλού Επιπέδου (HLPF) – της κύριας παρακολούθησης της πλατφόρμας του ΟΗΕ για τις ενέργειες των κρατών για τους ΣΒΑ – που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή στη Νέα Υόρκη, αναλύει στατιστικά στοιχεία ανά περιοχή και δείχνει ότι Η πείνα έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 20 τοις εκατό στις υποπεριοχές της Αφρικής, περιοχές που έχουν επίσης τον μεγαλύτερο επιπολασμό υποσιτισμού.

Αν και η διάχυση της πείνας στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική εξακολουθεί να είναι κάτω από το 7%, αυξάνεται σιγά σιγά. Και στην Ασία, ο υποσιτισμός επηρεάζει το 11 τοις εκατό του πληθυσμού. Αν και η νότια Ασία σημείωσε μεγάλη πρόοδο τα τελευταία πέντε χρόνια, σχεδόν στο 15%, εξακολουθεί να είναι η υποπεριοχή με τον υψηλότερο επιπολασμό υποσιτισμού. «Οι ενέργειές μας για την αντιμετώπιση αυτών των ανησυχητικών τάσεων θα πρέπει να είναι πιο τολμηρές, όχι μόνο σε κλίμακα αλλά και σε επίπεδο πολυτομεακής συνεργασίας», οι επικεφαλής του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), του Διεθνούς Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (IFAD). το Ταμείο του ΟΗΕ για τα παιδιά (UNICEF), το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων (WFP) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προέτρεπαν στον κοινό πρόλογό τους στην έκθεση.

Η πείνα αυξάνεται σε πολλές χώρες όπου η οικονομική ανάπτυξη καθυστερεί, ιδιαίτερα σε χώρες μεσαίου εισοδήματος και σε εκείνες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το διεθνές εμπόριο πρωτογενών εμπορευμάτων. Η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ διαπίστωσε επίσης ότι η εισοδηματική ανισότητα αυξάνεται σε πολλές από τις χώρες όπου η πείνα αυξάνεται, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολο για τους φτωχούς, ευάλωτους ή περιθωριοποιημένους να αντιμετωπίσουν την οικονομική επιβράδυνση και την ύφεση. «Πρέπει να προωθήσουμε τον δομικό μετασχηματισμό υπέρ των φτωχών και χωρίς αποκλεισμούς, εστιάζοντας στους ανθρώπους και θέτοντας τις κοινότητες στο επίκεντρο για να μειώσουμε τις οικονομικές ευπάθειες και να βάλουμε τους εαυτούς μας σε τροχιά τερματισμού της πείνας, της επισιτιστικής ανασφάλειας και κάθε μορφής υποσιτισμού», δήλωσαν οι ηγέτες του ΟΗΕ.

Διατροφική ανασφάλεια _2019

Η φετινή έκδοση της έκθεσης ρίχνει μια ευρύτερη ματιά στον αντίκτυπο της επισιτιστικής ανασφάλειας – πέρα από την πείνα. Εισάγει, για πρώτη φορά, έναν δεύτερο δείκτη για την παρακολούθηση του στόχου 2.1 των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) σχετικά με τον επιπολασμό της μέτριας ή σοβαρής επισιτιστικής ανασφάλειας που δείχνει ότι το 17,2 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, ή 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν είχαν τακτική πρόσβαση σε “Θρεπτικό και επαρκές φαγητό”. «Ακόμα κι αν δεν υπέφεραν απαραίτητα από πείνα, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από διάφορες μορφές υποσιτισμού και κακής υγείας», σύμφωνα με την έκθεση. Ο συνδυασμός μέτριων και σοβαρών επιπέδων επισιτιστικής ανασφάλειας φέρνει την εκτίμηση σε περίπου δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, όπου σε κάθε ήπειρο, οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο επισιτιστική ανασφάλεια από τους άνδρες.

Όσον αφορά τα παιδιά, η έκθεση αποκάλυψε ότι από το 2012, δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος στη μείωση του χαμηλού βάρους γέννησης. Επιπλέον, ενώ ο αριθμός των παιδιών κάτω των πέντε ετών που πλήττονται από την καθυστέρηση μειώθηκε τα τελευταία έξι χρόνια κατά 10 τοις εκατό παγκοσμίως, ο ρυθμός της προόδου είναι πολύ αργός για να επιτευχθεί ο στόχος του 2030 για μείωση κατά το ήμισυ του αριθμού των παιδιών με καθυστέρηση. Το υπέρβαρο και η παχυσαρκία συνεχίζουν να αυξάνονται σε όλες τις περιοχές, ιδιαίτερα μεταξύ των παιδιών σχολικής ηλικίας και των ενηλίκων __Το χαμηλό βάρος γέννησης εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική πρόκληση

Για τη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας και της διατροφής, η έκθεση του 2019 τονίζει τη σημασία των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών για την εξουδετέρωση των επιπτώσεων των δυσμενών οικονομικών κύκλων κατά την άφιξή τους, αποφεύγοντας παράλληλα τις περικοπές σε βασικές υπηρεσίες.

Υποστηρίζει ότι ο άνισος ρυθμός οικονομικής ανάκαμψης «υπονομεύει τις προσπάθειες για τον τερματισμό της πείνας και του υποσιτισμού, με την πείνα να αυξάνεται σε πολλές χώρες όπου η οικονομία έχει επιβραδυνθεί ή συρρικνωθεί», κυρίως σε χώρες μεσαίου εισοδήματος. Επιπλέον, η οικονομική επιβράδυνση ή η ύφεση υπονομεύουν δυσανάλογα την επισιτιστική ασφάλεια και τη διατροφή όπου οι ανισότητες είναι μεγαλύτερες.
«Η εισοδηματική ανισότητα αυξάνει την πιθανότητα σοβαρής επισιτιστικής ανασφάλειας και αυτό το αποτέλεσμα είναι 20 τοις εκατό υψηλότερο για τις χώρες χαμηλού εισοδήματος σε σύγκριση με τις χώρες μεσαίου εισοδήματος», διευκρινίζει η έκθεση. Η έκθεση ολοκληρώνεται με καθοδήγηση σχετικά με το ποιες βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πολιτικές πρέπει να αναληφθούν για τη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας και της διατροφής κατά τη διάρκεια επεισοδίων οικονομικής αναταραχής ή για την προετοιμασία τους, όπως η ενσωμάτωση των ανησυχιών για την επισιτιστική ασφάλεια και τη διατροφή στις προσπάθειες μείωσης της φτώχειας με χρήση υπέρ των φτωχών και δομικούς μετασχηματισμούς χωρίς αποκλεισμούς (μπλα …μπλα).

Πηγή: UN News

Δείτε _Ριζοσπάστης
Ακόμα περισσότεροι οι πεινασμένοι στον πλανήτη

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Οι εκθέσεις του ΟΗΕ για τη φτώχεια, τη δυστυχία, την ανασφάλεια που μαστίζουν τον πλανήτη, είναι απλά εύγλωττος καθρέφτης των "δώρων" που προσφέρει στην ανθρωπότητα ο "παγκοσμιοποιημένος" καπιταλισμός του 21^ου αιώνα. Όπως και τα στοιχεία της Forbes: Μόλις 150-200 Κροίσοι του σύγχρονου κόσμου, εκπρόσωποι των πολυεθνικών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, κατέχουν περιουσία η οποία ισούται με το εισόδημα που έχει η μισή ανθρωπότητα και βάλε! Μια χούφτα προυχόντων, δυο εκατοντάδες πολυεθνικές, κατέχουν όσα κατέχει το 50% των κατοίκων του πλανήτη!

Το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται κατά της ανθρωπότητας είναι ακόμα μεγαλύτερο, αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε πέρσι, παραπάνω Κροίσοι, ενώ οι ενταγμένοι στα γκέτο της ανέχειας, του περιθωρίου, της φτώχειας, της ανεργίας πολλαπλασιάζονται _οι "κολασμένοι της Γης", είναι που μέσα από το αίμα και τον ιδρώτα τους ταϊζουν τα "σαρκοφάγα" της πλουτοκρατίας.

Ο ρυθμός αύξησης των πεταγμένων στον Καιάδα της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας είναι ευθέως ανάλογος με το ρυθμό αύξησης των θησαυροφυλακίων της ολιγαρχίας. Όσο μεγαλώνει η φτώχεια, αντίστοιχα θεριεύει ο πλούτος που βρίσκεται στα χέρια όλο και πιο λίγων. Στον κόσμο του κεφαλαίου, κάθε επιπλέον απόκληρος, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν βρίσκεται, αντανακλά τα επιπλέον δολάρια που καρπώνονται οι αμερικάνικες πολυεθνικές, τα επιπλέον μάρκα που προσπορίζονται οι γερμανικές πολυεθνικές κ. ο. κ. Ετσι μετράνε τις ανθρώπινες ζωές οι παλιοί και νέοι Ωνάσηδες, Ροκφέλερ, Κρουπ, Ανιέλι και καραβοκυραίοι Μαρινάκηδες _Μαρία Αγγελικούση και CIA.Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Από χρόνο σε χρόνο η συγκέντρωση κεφαλαίου στα χέρια όλο και πιο λίγων πολυεθνικών πραγματοποιείται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Από χρόνο σε χρόνο ο πλούτος τρέφεται από τη φτώχεια με όλο και μεγαλύτερη λαιμαργία. Από χρόνο σε χρόνο οι φτωχοί γίνονται τόσο περισσότερο φτωχοί, όσο οι πλούσιοι γίνονται περισσότερο πλούσιοι. Αν μη τι άλλο, αυτός είναι σίγουρα ο καπιταλισμός. Αν μη τι άλλο αυτός είναι σίγουρα ο ιμπεριαλισμός. Αν μη τι άλλο, αυτά είναι τα αποτελέσματα ενός συστήματος που η μόνη "προσφορά" του προς την ανθρωπότητα δεν μπορεί να είναι παρά η ανατροπή του, η συντριβή του.

Η ανάγνωση των στοιχείων της έκθεσης του ΟΗΕ μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Η πλειοψηφία όσων ενασχολούνται με το θέμα επιδίδονται κάθε φορά σε ηθικολογικού τύπου αναφορές για την... "κακιά μοίρα" που ταλαιπωρεί την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού στοιχιζόμενοι πίσω από ευχολόγια, ενδεχομένως ορισμένοι να πικραίνονται κιόλας. Όμως, η ανέχεια, η σχετική και απόλυτη εξαθλίωση που βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν είναι ένα "μοιραίο" γεγονός. Δε συνιστά "αντικειμενικό" νόμο στην πορεία της ανθρωπότητας. Είναι προϊόν και σύμπτωμα ενός οικονομικού, κοινωνικο-πολιτικού συστήματος, του καπιταλισμού, που πάνω στα θεμέλιά του οικοδομείται ένα πλανητικό κοινωνικό απαρτχάιντ. Και στο θεμέλιο λίθο αυτού του απάνθρωπου συστήματος "βασιλεύει" η επιγραφή με τη ρήση "ζήτω η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο".

Το να ζουν 1 δισ. άνθρωποι χωρίς τα απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή τους, το να ζουν οι μισοί κάτοικοι της Γης χωρίς τα στοιχειώδη, που ξεκινούν από την πρόσβαση σε πόσιμο νερό μέχρι τα άκρως απαραίτητα για υγειονομική περίθαλψη και μόρφωση, είναι εξέλιξη τόσο "μοιραία", όσο... "μοιραίος", τάχα, και "αιώνιος" είναι ο καπιταλισμός. Μόνο που για να αποδειχτεί αυτό, απαιτείται η εκπλήρωση μιας προϋπόθεσης: Να πάρουν οι "κολασμένοι" τη θέση που τους αξίζει στην ιστορία, να ορθώσουν το ανάστημά τους και, τότε, θα ξαναλάμψει η μεγάλη αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι το μόνο "μοιραίο" στον πλανήτη Γη είναι ότι οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλειάς έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη μοίρα τους.