Έκθεση του ΟΗΕ 🤔 ο κόσμος απέτυχε 🤑 στην αντιμετώπιση της φτώχειας και την πείνας

Η γλαύκα _επί το λαϊκότερο  κουκουβάγια … ως παροιμιακή φράση βρίσκεται καταρχήν στον Αριστοφάνη: “-Χαὐτηί γε γλαῦξ. -Τί φῄς; τίς γλαῦκ᾽ Ἀθήναζ᾽ ἤγαγεν;” (σε ελεύθερη μετάφραση “Τούτο, κουκουβάγια. -Γλαύκα δηλαδή· παράξενο· άκουσες ποτέ να φέρνουν γλαύκες στην Αθήνα εδώ;”) και λέγεται όταν κάποιος μιλάει για κάτι πασίγνωστο και κοινό, θέλοντας να το παρουσιάσει ως  νέο και αξιόλογο· η γλαύκα, δηλ. η κουκουβάγια, ήταν μάλλον συνηθισμένο πουλί στην Αττική και εικονιζόταν παντού, ως ιερό σύμβολο της θεάς Αθηνάς· θεωρείτο πένθιμο και άγγελος κακός οιωνών· κατά συνεκδοχή, γλαύξ ονομαζόταν “νόμισμα αττικόν, φέρον επί της μίας όψεως εικόναν γλαυκός.”  Στον Αριστοφάνη πάλι, στους “Όρνιθες”, βρίσκουμε και τη φράση: «Γλαύκες υμάς ούποτ’ ελλείψουσιν Λαυριωτικαί».[1] Στο “Μέγα Λεξικό όλης της Ελληνικής Γλώσσης”, ο Δημητράκος, σημειώνει επίσης τις παροιμίες “Γλαύκ’ Αθήναζε” και “Γλαύκα ες Αθήνας”, “Την γλαύκα τωβάζουσι”, με την ίδια σημασία: επί των λεγόντων ως νέον γνωστότατον τι και κοινότατον. Ο Ησύχιος καταγράφει και την παροιμία “γλαύξ εν πόλει”· Η θαλαττία γλαύξ ήταν είδος άγνωστου πτηνού…
μετά την παραπάνω εισαγωγή _για όσους δεν τα πάνε καλά με την ιστορία, πάμε στο θέμα μας (ποιο θέμα μας; Που έλεγε ο Χάρρυ Κλυν;) γιατί οι (ετήσιες κλπ.) εκθέσεις του διεθνούς οργανισμού, έρμαιο πολυεθνικών και ιμπεριαλιστικής παντοκρατορίας, πέρα από κάποια _χρήσιμα, νούμερα (αν και αποκρύπτεται η ουσία) δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το να κομίζουν γλαύκα…

Πχ _βλ και pdf, 

•      Προώθηση πλήρους και παραγωγικής απασχόλησης και αξιοπρεπούς εργασίας για όλους ως μέσο για να ξεπεραστούν οι ανισότητες, να επιταχυνθεί η ανάκαμψη από την πανδημία COVID-19 και επίτευξη της ατζέντας 2030 (σσ. δείτε ΟΗΕ ατζέντα 2030 _ Αντόνιο Γκουτέρες, ΓΓ ΟΗΕ Είμαι αποφασισμένος να διασφαλίσω πως ένας αποτελεσματικός και μεταρρυθμισμένος ΟΗΕ θα καταφέρει να επιτρέψει στους ανθρώπους παντού, του σήμερα και του αύριο, να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους και να υλοποιήσουν τις προσδοκίες τους. + 10 Πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για τους 17 Στόχους για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη)

•      Αναδείχτηκε η γήρανση του πληθυσμού ως καθοριστική τάση της εποχής μας, καθώς και οι δυνατότητες να επιταχυνθεί η αειφόρος ανάπτυξη.

•      Κριτική προσοχή στη σημασία της ενασχόλησης με ΑΜΕΑ και νέους για τη διασφάλιση ουσιαστικής πολιτικής

•      Διάλογος και στην υλοποίηση της Ατζέντας 2030.

•      Κανένας μόνος ως επιχειρησιακή αρχή για να καθοδηγηθεί σωστά η μετατόπιση του ψηφιακού μετασχηματισμού από «ψηφιακό από προεπιλογή» σε «συμπερίληψη βάσει σχεδίου».

•      Εξατομικευμένη ανάλυση πολιτικής και ανάπτυξη ικανοτήτων υποστήριξης για χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, καθώς και για ευάλωτες ομάδες σε αυτές τις χώρες

o   κλπ

Ο κόσμος έχει μείνει πίσω _αναφέρεται, στην επίτευξη των περισσότερων στόχων του για βιώσιμη ανάπτυξη, στους οποίους είχε συμφωνήσει το 2015, όπως η αντιμετώπιση της φτώχειας και της πείνας, σύμφωνα με το συμπέρασμα της ετήσιας έκθεσης του ΟΗΕ για την βιώσιμη ανάπτυξη. Η έκθεση βαθμολογεί τις επιδόσεις των 193 χωρών μελών του οργανισμού σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των 17 «στόχων βιώσιμης ανάπτυξης» (SDG), στους οποίους περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η πρόσβαση στην παιδεία και την υγειονομική περίθαλψη, η καθαρή ενέργεια και η βιοποικιλότητα και συμπέρασμα είναι ότι κανένας από αυτούς δεν θα έχει επιτευχθεί ως το 2030, ενώ στους περισσότερους τομείς παρατηρήθηκε «περιορισμένη ή αντιστροφή της προόδου».

«Αυτό που δείχνει η έκθεση είναι ότι, ακόμη και πριν ενσκήψει η πανδημία, οι πρόοδοι ήταν ήδη αργές», σχολίασε ο Γκιγιόμ Λαφορτίν, αντιπρόεδρος του Δικτύου Λύσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ΟΗΕ (SDSN) και βασικός συντάκτης της έκθεσης _ «Αφού ενέσκηψε η πανδημία και άλλες κρίσεις - περιλαμβανομένων στρατιωτικών συγκρούσεων - τότε μιλάμε για τέλμα», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με το SDSN, οι μεγαλύτερες αδυναμίες παρατηρούνται στην αντιμετώπιση της πείνας, στη δημιουργία βιώσιμων πόλεων και στην προστασία της βιοποικιλότητας. Εξάλλου «αντίστροφη πρόοδος» παρατηρείται και σε πολιτικούς στόχους, όπως η ελευθερία του Τύπου. Με βάση την κατάταξη της έκθεσης, η Σουηδία και η Δανία βρίσκονται στην κορυφή του καταλόγου, ενώ η Κίνα σημείωσε προόδους μεγαλύτερες από τον μέσο όρο. Ωστόσο στις πιο φτωχές χώρες παγκοσμίως η πορεία ήταν αντίστροφη. Ο Λαφορτίν εκτίμησε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν ανάγκη μεγαλύτερη πρόσβαση στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, ενώ πρόσθεσε ότι θεσμοί, όπως οι οίκοι αξιολόγησης, θα πρέπει να ενθαρρυνθούν να λαμβάνουν υπόψη τους και τη μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική και οικονομική ευημερία των χωρών και όχι μόνο τη βραχυπρόθεσμη ρευστότητά της.

Η έκθεση αποτιμά επίσης τη βούληση των χωρών να συνεργαστούν σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω των θεσμών του ΟΗΕ, με τις ΗΠΑ να βρίσκονται στην τελευταία θέση. «Η μεγάλη πλειονότητα των χωρών στηρίζουν τη συνεργασία, (…) αλλά υπάρχει ένας αριθμός μεγάλων δυνάμεων που δεν παίζουν με τους κανόνες του παιχνιδιού», σχολίασε ο Λαφορτίν.

                           2015

Πάνω από 820 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από πείνα _η έκθεση του ΟΗΕ αποκαλύπτει πεισματικές πραγματικότητες μιας «τεράστιας» παγκόσμιας πρόκλησης

Μετά από σχεδόν μια δεκαετία μικρής προόδου, ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από πείνα έχει αυξηθεί σιγά σιγά τα τελευταία τρία χρόνια, με περίπου έναν στους εννέα ανθρώπους παγκοσμίως να υποφέρει από πείνα σήμερα, ανέφεραν τα Ηνωμένα Έθνη σε έκθεση (2015) που δόθηκε στη δημοσιότητα.
Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει «την τεράστια πρόκληση» για την επίτευξη του στόχου Μηδενικής Πείνας των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) έως το 2030, σύμφωνα με την Κατάσταση Επισιτιστικής Ασφάλειας και Διατροφής στον Κόσμο 2019. Η έκθεση, που ξεκίνησε στο περιθώριο του Πολιτικού Φόρουμ Υψηλού Επιπέδου (HLPF) – της κύριας παρακολούθησης της πλατφόρμας του ΟΗΕ για τις ενέργειες των κρατών για τους ΣΒΑ – που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή στη Νέα Υόρκη, αναλύει στατιστικά στοιχεία ανά περιοχή και δείχνει ότι Η πείνα έχει αυξηθεί σχεδόν κατά 20 τοις εκατό στις υποπεριοχές της Αφρικής, περιοχές που έχουν επίσης τον μεγαλύτερο επιπολασμό υποσιτισμού.

Αν και η διάχυση της πείνας στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική εξακολουθεί να είναι κάτω από το 7%, αυξάνεται σιγά σιγά. Και στην Ασία, ο υποσιτισμός επηρεάζει το 11 τοις εκατό του πληθυσμού. Αν και η νότια Ασία σημείωσε μεγάλη πρόοδο τα τελευταία πέντε χρόνια, σχεδόν στο 15%, εξακολουθεί να είναι η υποπεριοχή με τον υψηλότερο επιπολασμό υποσιτισμού. «Οι ενέργειές μας για την αντιμετώπιση αυτών των ανησυχητικών τάσεων θα πρέπει να είναι πιο τολμηρές, όχι μόνο σε κλίμακα αλλά και σε επίπεδο πολυτομεακής συνεργασίας», οι επικεφαλής του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO), του Διεθνούς Ταμείου Αγροτικής Ανάπτυξης (IFAD). το Ταμείο του ΟΗΕ για τα παιδιά (UNICEF), το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων (WFP) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προέτρεπαν στον κοινό πρόλογό τους στην έκθεση.

Η πείνα αυξάνεται σε πολλές χώρες όπου η οικονομική ανάπτυξη καθυστερεί, ιδιαίτερα σε χώρες μεσαίου εισοδήματος και σε εκείνες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το διεθνές εμπόριο πρωτογενών εμπορευμάτων. Η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ διαπίστωσε επίσης ότι η εισοδηματική ανισότητα αυξάνεται σε πολλές από τις χώρες όπου η πείνα αυξάνεται, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολο για τους φτωχούς, ευάλωτους ή περιθωριοποιημένους να αντιμετωπίσουν την οικονομική επιβράδυνση και την ύφεση. «Πρέπει να προωθήσουμε τον δομικό μετασχηματισμό υπέρ των φτωχών και χωρίς αποκλεισμούς, εστιάζοντας στους ανθρώπους και θέτοντας τις κοινότητες στο επίκεντρο για να μειώσουμε τις οικονομικές ευπάθειες και να βάλουμε τους εαυτούς μας σε τροχιά τερματισμού της πείνας, της επισιτιστικής ανασφάλειας και κάθε μορφής υποσιτισμού», δήλωσαν οι ηγέτες του ΟΗΕ.

Διατροφική ανασφάλεια _2019

Η φετινή έκδοση της έκθεσης ρίχνει μια ευρύτερη ματιά στον αντίκτυπο της επισιτιστικής ανασφάλειας – πέρα από την πείνα. Εισάγει, για πρώτη φορά, έναν δεύτερο δείκτη για την παρακολούθηση του στόχου 2.1 των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) σχετικά με τον επιπολασμό της μέτριας ή σοβαρής επισιτιστικής ανασφάλειας που δείχνει ότι το 17,2 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, ή 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν είχαν τακτική πρόσβαση σε “Θρεπτικό και επαρκές φαγητό”. «Ακόμα κι αν δεν υπέφεραν απαραίτητα από πείνα, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από διάφορες μορφές υποσιτισμού και κακής υγείας», σύμφωνα με την έκθεση. Ο συνδυασμός μέτριων και σοβαρών επιπέδων επισιτιστικής ανασφάλειας φέρνει την εκτίμηση σε περίπου δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους, όπου σε κάθε ήπειρο, οι γυναίκες είναι ελαφρώς πιο επισιτιστική ανασφάλεια από τους άνδρες.

Όσον αφορά τα παιδιά, η έκθεση αποκάλυψε ότι από το 2012, δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος στη μείωση του χαμηλού βάρους γέννησης. Επιπλέον, ενώ ο αριθμός των παιδιών κάτω των πέντε ετών που πλήττονται από την καθυστέρηση μειώθηκε τα τελευταία έξι χρόνια κατά 10 τοις εκατό παγκοσμίως, ο ρυθμός της προόδου είναι πολύ αργός για να επιτευχθεί ο στόχος του 2030 για μείωση κατά το ήμισυ του αριθμού των παιδιών με καθυστέρηση. Το υπέρβαρο και η παχυσαρκία συνεχίζουν να αυξάνονται σε όλες τις περιοχές, ιδιαίτερα μεταξύ των παιδιών σχολικής ηλικίας και των ενηλίκων __Το χαμηλό βάρος γέννησης εξακολουθεί να αποτελεί σημαντική πρόκληση

Για τη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας και της διατροφής, η έκθεση του 2019 τονίζει τη σημασία των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών για την εξουδετέρωση των επιπτώσεων των δυσμενών οικονομικών κύκλων κατά την άφιξή τους, αποφεύγοντας παράλληλα τις περικοπές σε βασικές υπηρεσίες.

Υποστηρίζει ότι ο άνισος ρυθμός οικονομικής ανάκαμψης «υπονομεύει τις προσπάθειες για τον τερματισμό της πείνας και του υποσιτισμού, με την πείνα να αυξάνεται σε πολλές χώρες όπου η οικονομία έχει επιβραδυνθεί ή συρρικνωθεί», κυρίως σε χώρες μεσαίου εισοδήματος. Επιπλέον, η οικονομική επιβράδυνση ή η ύφεση υπονομεύουν δυσανάλογα την επισιτιστική ασφάλεια και τη διατροφή όπου οι ανισότητες είναι μεγαλύτερες.
«Η εισοδηματική ανισότητα αυξάνει την πιθανότητα σοβαρής επισιτιστικής ανασφάλειας και αυτό το αποτέλεσμα είναι 20 τοις εκατό υψηλότερο για τις χώρες χαμηλού εισοδήματος σε σύγκριση με τις χώρες μεσαίου εισοδήματος», διευκρινίζει η έκθεση. Η έκθεση ολοκληρώνεται με καθοδήγηση σχετικά με το ποιες βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες πολιτικές πρέπει να αναληφθούν για τη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας και της διατροφής κατά τη διάρκεια επεισοδίων οικονομικής αναταραχής ή για την προετοιμασία τους, όπως η ενσωμάτωση των ανησυχιών για την επισιτιστική ασφάλεια και τη διατροφή στις προσπάθειες μείωσης της φτώχειας με χρήση υπέρ των φτωχών και δομικούς μετασχηματισμούς χωρίς αποκλεισμούς (μπλα …μπλα).

Πηγή: UN News

Δείτε _Ριζοσπάστης
Ακόμα περισσότεροι οι πεινασμένοι στον πλανήτη

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Οι εκθέσεις του ΟΗΕ για τη φτώχεια, τη δυστυχία, την ανασφάλεια που μαστίζουν τον πλανήτη, είναι απλά εύγλωττος καθρέφτης των "δώρων" που προσφέρει στην ανθρωπότητα ο "παγκοσμιοποιημένος" καπιταλισμός του 21^ου αιώνα. Όπως και τα στοιχεία της Forbes: Μόλις 150-200 Κροίσοι του σύγχρονου κόσμου, εκπρόσωποι των πολυεθνικών και του χρηματιστικού κεφαλαίου, κατέχουν περιουσία η οποία ισούται με το εισόδημα που έχει η μισή ανθρωπότητα και βάλε! Μια χούφτα προυχόντων, δυο εκατοντάδες πολυεθνικές, κατέχουν όσα κατέχει το 50% των κατοίκων του πλανήτη!

Το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείται κατά της ανθρωπότητας είναι ακόμα μεγαλύτερο, αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε πέρσι, παραπάνω Κροίσοι, ενώ οι ενταγμένοι στα γκέτο της ανέχειας, του περιθωρίου, της φτώχειας, της ανεργίας πολλαπλασιάζονται _οι "κολασμένοι της Γης", είναι που μέσα από το αίμα και τον ιδρώτα τους ταϊζουν τα "σαρκοφάγα" της πλουτοκρατίας.

Ο ρυθμός αύξησης των πεταγμένων στον Καιάδα της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας είναι ευθέως ανάλογος με το ρυθμό αύξησης των θησαυροφυλακίων της ολιγαρχίας. Όσο μεγαλώνει η φτώχεια, αντίστοιχα θεριεύει ο πλούτος που βρίσκεται στα χέρια όλο και πιο λίγων. Στον κόσμο του κεφαλαίου, κάθε επιπλέον απόκληρος, σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν βρίσκεται, αντανακλά τα επιπλέον δολάρια που καρπώνονται οι αμερικάνικες πολυεθνικές, τα επιπλέον μάρκα που προσπορίζονται οι γερμανικές πολυεθνικές κ. ο. κ. Ετσι μετράνε τις ανθρώπινες ζωές οι παλιοί και νέοι Ωνάσηδες, Ροκφέλερ, Κρουπ, Ανιέλι και καραβοκυραίοι Μαρινάκηδες _Μαρία Αγγελικούση και CIA.Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Από χρόνο σε χρόνο η συγκέντρωση κεφαλαίου στα χέρια όλο και πιο λίγων πολυεθνικών πραγματοποιείται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Από χρόνο σε χρόνο ο πλούτος τρέφεται από τη φτώχεια με όλο και μεγαλύτερη λαιμαργία. Από χρόνο σε χρόνο οι φτωχοί γίνονται τόσο περισσότερο φτωχοί, όσο οι πλούσιοι γίνονται περισσότερο πλούσιοι. Αν μη τι άλλο, αυτός είναι σίγουρα ο καπιταλισμός. Αν μη τι άλλο αυτός είναι σίγουρα ο ιμπεριαλισμός. Αν μη τι άλλο, αυτά είναι τα αποτελέσματα ενός συστήματος που η μόνη "προσφορά" του προς την ανθρωπότητα δεν μπορεί να είναι παρά η ανατροπή του, η συντριβή του.

Η ανάγνωση των στοιχείων της έκθεσης του ΟΗΕ μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Η πλειοψηφία όσων ενασχολούνται με το θέμα επιδίδονται κάθε φορά σε ηθικολογικού τύπου αναφορές για την... "κακιά μοίρα" που ταλαιπωρεί την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού στοιχιζόμενοι πίσω από ευχολόγια, ενδεχομένως ορισμένοι να πικραίνονται κιόλας. Όμως, η ανέχεια, η σχετική και απόλυτη εξαθλίωση που βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν είναι ένα "μοιραίο" γεγονός. Δε συνιστά "αντικειμενικό" νόμο στην πορεία της ανθρωπότητας. Είναι προϊόν και σύμπτωμα ενός οικονομικού, κοινωνικο-πολιτικού συστήματος, του καπιταλισμού, που πάνω στα θεμέλιά του οικοδομείται ένα πλανητικό κοινωνικό απαρτχάιντ. Και στο θεμέλιο λίθο αυτού του απάνθρωπου συστήματος "βασιλεύει" η επιγραφή με τη ρήση "ζήτω η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο".

Το να ζουν 1 δισ. άνθρωποι χωρίς τα απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή τους, το να ζουν οι μισοί κάτοικοι της Γης χωρίς τα στοιχειώδη, που ξεκινούν από την πρόσβαση σε πόσιμο νερό μέχρι τα άκρως απαραίτητα για υγειονομική περίθαλψη και μόρφωση, είναι εξέλιξη τόσο "μοιραία", όσο... "μοιραίος", τάχα, και "αιώνιος" είναι ο καπιταλισμός. Μόνο που για να αποδειχτεί αυτό, απαιτείται η εκπλήρωση μιας προϋπόθεσης: Να πάρουν οι "κολασμένοι" τη θέση που τους αξίζει στην ιστορία, να ορθώσουν το ανάστημά τους και, τότε, θα ξαναλάμψει η μεγάλη αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι το μόνο "μοιραίο" στον πλανήτη Γη είναι ότι οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλειάς έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη μοίρα τους.

Κούφια λόγια Γκουτέρες για τον πόλεμο: Ο κόσμος μπαίνει σε εποχή χάους…

Ο ρόλος του ΟΗΕ –ειδικά μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες και φυσικά ο σημερινός, έχει να κάνει πρωταρχικά με τον (αρνητικό για τους λαούς) συσχετισμό δύναμης

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών συγκροτήθηκε πριν 79 χρόνια, με νωπό το μακελειό του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και διακήρυσσε στον Καταστατικό του Χάρτη, αφ' ενός, την ανάγκη επίλυσης των διεθνών διαφορών αποκλειστικά με ειρηνικά μέσα και, αφ' ετέρου, την παραίτηση των μελών του, στο πλαίσιο των διεθνών σχέσεων, από την τακτική της απειλής ή της χρήσης βίας. Σαν από τραγική ειρωνεία της τύχης, ακριβώς την ίδια ημερομηνία μετά από 5 χρόνια (25- Ιουν- 1950), ο ΟΗΕ παρέσχε τη σημαία του ως άλλοθι στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ στην Κορέα... (περισσότερα στο τέλος της ανάρτησης)

(António Guterres)
Πόλεμοι στη Γάζα και την Ουκρανία _πόλεμος κατά της φύσης_ 

Τα παιδία παίζει... στο Σουρινάμ!

Κυβερνήσεις αγνοούν και υπονομεύουν τις ίδιες τις αρχές της πολυμέρειας, χωρίς καμιά ευθύνη… Το Συμβούλιο Ασφαλείας, κύριο εργαλείο για την παγκόσμια ειρήνη, βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω των γεωπολιτικών ρωγμών και στο βάθος χάος: λύση; “κρίσιμες μεταρρυθμίσεις”!

Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες παρουσιάζοντας ενώπιον της ΓΣ τις προτεραιότητές του για το 2024, ανέφερε πως “Δεν είναι η πρώτη φορά που το Συμβούλιο είναι διχασμένο. Αλλά αυτή είναι η χειρότερη. Η τωρινή δυσλειτουργία είναι πιο βαθιά και πιο επικίνδυνη... κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, καλά εδραιωμένοι μηχανισμοί βοήθησαν στη διαχείριση των σχέσεων μεταξύ των υπερδυνάμεων”, όμως “στον σημερινό πολυπολικό κόσμο, τέτοιοι μηχανισμοί απουσιάζουν. Ο κόσμος μας εισέρχεται σε μια εποχή χάους”.

Και βλέπουμε τα αποτελέσματα: ένας επικίνδυνος και απρόβλεπτος ανελέητος ανταγωνισμός, σε απόλυτη ατιμωρησία, κατήγγειλε ο γγ, ανησυχώντας για την ανάπτυξη “νέων μέσων αλληλοσφαγής αλλά και αυτοεξόντωσης της ίδιας της ανθρωπότητας”.

Αναφερόμενος ειδικά στη σύγκρουση μεταξύ “Ισραήλ – Χαμάς” “και όχι Ισραήλ Παλαιστίνης” γράφει: “η κατάσταση στη Γάζα είναι μια πληγή στη συλλογική μας συνείδηση που απειλεί ολόκληρη την περιοχή. Τίποτα δεν δικαιολογεί τις φρικτές τρομοκρατικές επιθέσεις που εξαπέλυσε η Χαμάς εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου … αναπαράγοντας το γνωστό αφήγημα της δύσης και συμπληρώνοντας “ούτε υπάρχει καμία δικαιολογία για τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού”.

Προειδοποίησε για “πιθανή ισραηλινή χερσαία επίθεση στη Ράφα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι συνωστίζονται στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, στα σύνορα με την Αίγυπτο”, συμπληρώνοντας ότι “Μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να αυξήσει εκθετικά αυτό που είναι ήδη ένας ανθρωπιστικός εφιάλτης, με ανυπολόγιστες περιφερειακές συνέπειες”, επέμεινε, ζητώντας για άλλη μια φορά την “άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός” και την απελευθέρωση των ομήρων.

Προτεραιότητες …κλίμα και τεχνητή νοημοσύνη

“Από τη Γάζα μέχρι την Ουκρανία, από το Σουδάν μέχρι τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, από την Υεμένη μέχρι τη Μιανμάρ, παράλληλα με τον πολλαπλασιασμό των συγκρούσεων, οι παγκόσμιες ανθρωπιστικές ανάγκες βρίσκονται σε επίπεδο ρεκόρ αλλά οι χρηματοδοτήσεις δεν συνεχίζονται”, δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας.

“Υπάρχει τόσος θυμός και μίσος και θόρυβος στον κόσμο σήμερα. Κάθε μέρα, και με την παραμικρή ευκαιρία, είναι σαν πόλεμος. Πόλεμοι λέξεων. Πόλεμοι για εδάφη. Πόλεμοι πολιτισμών”, τόνισε.

Δείτε
Οι Λουδίτες της κοινωνικής απελευθέρωσης και ο δρόμος του σοσιαλισμού

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αντόνιο Γκουτέρες ενθάρρυνε τις κυβερνήσεις να αδράξουν την ευκαιρία της “Συνόδου κορυφής του μέλλοντος” που θα πραγματοποιηθεί τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης για να “διαμορφώσει την πολυμέρεια για τα επόμενα χρόνια”. (!!) Ανάμεσα στις αλλαγές «τις οποίες ο κόσμος πράγματι χρειάζεται», επανέλαβε την έκκλησή του για μείζονες μεταρρυθμίσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και για τη δημιουργία ενός “εργαλείου έκτακτης ανάγκης για τη βελτίωση των διεθνών απαντήσεων στους περίπλοκους παγκόσμιους τριγμούς” όπως η πανδημία Covid-19.

Επίσης για άλλη μια φορά στην κορυφή των προτεραιοτήτων του για το 2024 είναι η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. «Η κλιματική κρίση παραμένει η πρόκληση που καθορίζει την εποχή μας», τόνισε ο γενικός γραμματέας, καλώντας τα κράτη να κάνουν περισσότερα όσον αφορά τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και τη χρηματοδότηση της βοήθειας προς τις φτωχότερες χώρες.

“Η ανθρωπότητα ξεκίνησε έναν πόλεμο που δεν μπορούμε παρά να χάσουμε: τον πόλεμό μας κατά της φύσης”, επέμεινε _“Ανατινάζουμε τα συστήματα που μας κρατούν στη ζωή: εκτοξεύοντας τις εκπομπές που διαλύουν το κλίμα μας, δηλητηριάζοντας τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα με ρύπανση και αποδεκατίζοντας τη βιοποικιλότητα, προκαλώντας την κατάρρευση των οικοσυστημάτων” _όλα στο γνωστό “απρόσωπο” πρώτο πληθυντικό. Ζήτησε επίσης να εφαρμοστούν “επαρκείς ασφαλιστικές δικλείδες και ηθικά πρότυπα” στην ταχεία ανάπτυξη των εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης _ “Η τεχνητή νοημοσύνη δημιουργεί ήδη κινδύνους που σχετίζονται με την παραπληροφόρηση, την ιδιωτικότητα, τις προκαταλήψεις. Η τεχνητή νοημοσύνη θα επηρεάσει όλη την ανθρωπότητα, επομένως χρειαζόμαστε μια καθολική προσέγγιση” _μπορείτε να δείτε τα υπόλοιπα μπλα-μπλα εδώ.

               🤔  Σοσιαλισμός 🔴 ή βαρβαρότητα

Ο "ανθρωπισμός" και "φιλειρηνισμός" του ΟΗΕ της δεκαετίας του '50, αποτύπωνε τον τότε συσχετισμό δύναμης σε διεθνές επίπεδο (σαφώς υπέρ των δυνάμεων του καπιταλισμού και του μιλιταρισμού της Δύσης). Αντίπαλο δέος οι δυνάμεις του σοσιαλισμού και των χωρών που αγωνίζονταν για την αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού.

Σήμερα, η φυσιογνωμία του ΟΗΕ, η τακτική του, οι "παρεμβάσεις" του, καταγράφουν, το μέγεθος του πισωγυρίσματος με αξιοποίηση του ως κέντρου "καθαγίασης" των διεθνών σταυροφοριών του κεφαλαίου και των πολυεθνικών για την κατάκτηση νέων αγορών και την αναδιάταξη του χάρτη των σφαιρών επιρροής τους, για νέα ιμπεριαλιστικά "κεκτημένα".

76 χρόνια από την έγκριση της λεγόμενης “Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα” (10-Δεκ-1948), που επίσης σκόρπισε φρούδες ελπίδες σε πολλούς για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων - που έμειναν χωρίς αντίκρισμα, όπως βλέπουμε και στην πρόσφατη σφαγή αμάχων και χιλιάδων παιδιών από τον ισραηλινό στρατό στη Γάζα, στον εκτοπισμό εκατομμυρίων Παλαιστινίων, στο καθεστώς απαρτχάιντ που βιώνουν από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Το 1973 έγινε η “Διάσκεψη για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη”, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), καταρτίζοντας “περιφερειακά συστήματα ασφαλείας” και νέες “Χάρτες» ειρήνης.

Φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές μέχρι σήμερα “στάζουν μέλι” για όλες αυτές τις «ειρηνευτικές διαδικασίες», ήταν όμως οι ίδιοι που στήριξαν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας και τώρα, και από τις δυο μεριές του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, με φανατισμό στηρίζουν τη συνέχισή του και τα διάφορα προσχήματα που αξιοποιούν οι αστικές τάξεις γι' αυτόν.

“Πυλώνας ασφάλειας
  και σταθερότητας” ή __
“παλάτια στην άμμο”;

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, “Νέα Αριστερά”, εθνικιστικά μορφώματα), έχει μπλέξει τη χώρα μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας, ενώ στέκεται αρωγός και στη δολοφονία του λαού της Παλαιστίνης από το Ισραήλ. Με την επέκταση των βάσεων των ΗΠΑ έχει αναλάβει να “κουβαλά το λάδι στη φωτιά” των δύο πολέμων, που ήδη καίνε λαούς και μπορεί να γενικευτούν, ή να ανοίξουν νέες πολεμικές “πληγές”.

Η πρόσφατη «μελιστάλαχτη» συνάντηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν διέγειρε τις φαντασιώσεις πρώτα απ' όλα των κυβερνητικών παραγόντων και των ΜΜΕ, που έκαναν λόγο για “θεμελίωση καλού κλίματος”. Η αλήθεια είναι ότι σε ανάλογα “θεμέλια” τα προηγούμενα χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν κάτι να επιδείξουν. Η παλαιότερη κυβέρνηση της ΝΔ έθετε “θεμέλια” με κουμπαριές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με ζεϊμπεκιές, εκείνη του “αριστερού” ΣΥΡΙΖΑ με κοινές “χορωδίες” των υπΕξ στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Πάνω σε αυτό το “καλό κλίμα” οικοδομήθηκαν τα “ανώτατα κοινά υπουργικά συμβούλια”, στήθηκαν “μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης”, τραβήχτηκαν “κόκκινες τηλεφωνικές γραμμές”, υπογράφτηκαν εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες για τα συμφέροντα των καπιταλιστών των δύο χωρών.

Τα “θεμέλια” τέτοιων σχέσεων είναι όπως αυτά του γεφυριού της Άρτας, γιατί η “Pax NATOicana” δεν μπορεί να βάλει τέλος στον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων, στις συνεχιζόμενες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Αντίθετα, με έννοιες όπως ΝΑΤΟικό έδαφος ή ΝΑΤΟική θάλασσα, που λέγονται και γράφονται, αυτές οι διεκδικήσεις αποκτούν παραπέρα υπόσταση. Ανοίγονται έτσι επικίνδυνες ατραποί για τη λεγόμενη «συνεκμετάλλευση - συνδιαχείριση» στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, προς όφελος όχι των λαών αλλά των ενεργειακών και άλλων ομίλων, με σοβαρούς κινδύνους για την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων των δύο λαών και του περιβάλλοντος.

Είναι αβάσιμο και ψεύτικο το δίλημμα «ειρηνική διευθέτηση και συμβιβασμός ή πολεμική αναμέτρηση», που διαρκώς επαναφέρουν οι κυβερνώντες. Κι αυτό γιατί η «συνεκμετάλλευση», οι συμφωνίες χωρίς αρχές και για τις ανάγκες της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και των μονοπωλίων, θα γεννήσουν τους όρους νέων εντάσεων, θα οργώσουν το έδαφος των επόμενων «θερμών επεισοδίων» ή και πιο γενικευμένων συγκρούσεων.

Οι αιτίες και η λύση

Καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας και άλλων χωρών ότι μπορεί να επικρατήσει η ειρήνη μέσα από «στρογγυλά τραπέζια», δήθεν με την «αναμόρφωση» του ΟΗΕ, ή με τον εξανθρωπισμό της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ή με τον «πολυπολικό κόσμο». Μπαρούτι θα βρούνε οι καπιταλιστές για να φτιαχτούν νέες σφαίρες και πύραυλοι και να συνεχιστούν οι πόλεμοι, που τους χρυσοπληρώνουν με τον ιδρώτα και το αίμα τους οι λαοί όσο υπάρχει καπιταλισμός. Μάταια θα περιμένουν κάποιοι να φέρουν την ειρήνη οι BRICS, οι οποίοι τώρα έχουν προσκαλέσει για συμμετοχή τους Σαουδάραβες πρίγκιπες, τους εμίρηδες των ΗΑΕ, το θεοκρατικό Ιράν και τον «παράξενο τύπο» με το πριόνι ο οποίος ανέλαβε τα προεδρικά «σκήπτρα» στην Αργεντινή. Δεν υπάρχουν, ούτε μπορεί αντικειμενικά να υπάρξουν «αντιιμπεριαλιστές» πρίγκιπες, εμίρηδες ή «αντιιμπεριαλιστικά τέκνα» της αντεπανάστασης, γιατί αυτοί μέλημά τους έχουν να αυξήσουν τα κέρδη των δικών τους καπιταλιστών, να ενισχύσουν το σύστημα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που είναι ο ορισμός του ιμπεριαλισμού.

Η λύση λοιπόν δεν βρίσκεται εκεί, και ματαιοπονούν όσοι περιμένουν από αυτούς, προσφέρουν άσχημες υπηρεσίες στους λαούς όσοι καλλιεργούν τέτοιες αυταπάτες!

Η λύση βρίσκεται στην πάλη για να σπάσει ο φαύλος κύκλος των κοινωνικών αδιεξόδων του καπιταλισμού, που παράγει εξαθλίωση και πολέμους για τα κέρδη των λίγων. Γιατί ο καπιταλισμός, το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, βρίσκεται κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσουμε στις σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις.

Και αυτό για τον λαό μας μεταφράζεται σε παραπέρα ενίσχυση της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, ενίσχυση του ριζοσπαστικού ρεύματος που αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική και παλεύει για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού, ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς. Για να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες που είναι στην Ανατολική Μεσόγειο και στον Περσικό, καθώς και όλα τα τμήματα των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Να δυναμώσει η πάλη του λαού για ρήξη και ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, για να περάσουν ο λαός μας και οι άλλοι λαοί στην αντεπίθεση ενάντια στις πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης και να διεκδικήσουν το μέλλον που τους ανήκει, ώστε να καρπωθούν τον πλούτο που παράγουν και να ζήσουν ειρηνικά.

ℹ️ Αντόνιο Μανουέλ ντε Ολιβέιρα Γκουτέρες (António Manuel de Oliveira Guterres: Πορτογάλος πολιτικός και διπλωμάτης, ο οποίος έχει εκλεγεί γγ του ΟΗΕ (2016 & 2022-28). Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας από το 1995 μέχρι το 2002 και ηγέτης του “Σοσιαλιστικού” Κόμματος και πρόεδρος της “Σοσιαλιστικής” Διεθνούς από το 1999 μέχρι το 2005. “Το αίμα νερό δε γίνεται” λέει ο λαός (όπως επίσης “ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση”)