Καλή πρωταπριλιά με Γρίλη … poisson d'avril & ψάρι τ΄ Απρίλη!

Ο Απρίλης _4^ος μήνας του έτους σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο και 2^ος της άνοιξης (στο βόρειο ημισφαίριο -του φθινοπώρου στο νότιο), έχει 30 ημέρες _γνωστό και σε πολλές γλώσσες χρησιμοποιείται ως αντρικό ή γυναικείο όνομα “April” _“Abril” _ “Avril”, κλπ.
Για τους μανιώδεις της “αστρικής” πέφτουν και δύο ζώδια _του Κριού και του Ταύρου (21 _ανήμερα της απριλιανής δικτατορίας του 1967 στη χώρα μας)

Σύμφωνα με ορισμένες ερμηνείες, το όνομα προέρχεται από το ετρουσκικό Apro, από την ελληνική Αφροδίτη, θεά του έρωτα, στην οποία ήταν αφιερωμένος ο μήνας, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως το όνομα προέρχεται από το λατινικό aperire (ανοίγω) υποδηλώνει τον μήνα κατά τον οποίο τα φυτά και λουλούδια «εκκολάπτονται».
Στο αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο, ο Απρίλιος ήταν ο δεύτερος από τους 10 μήνες και σε αυτόν γίνονταν τρεις γιορτές που σχετίζονταν με τη γονιμότητα και την καλλιέργεια του αγρού, καθώς και ο μήνας της αναγέννησης μετά τη χειμερινή χειμερία νάρκη.

Στο μεταξύ εμείς απολαμβάνουμε παραλία "Ριτσά" μακριά από τα πολύβουα της Καρδαμύλης

Papaveri e papere _Νίλα Πίτσι Nilla Pizzi

Σε ένα χωράφι με σιτάρι δεν ξέρω τι να σας πω

Μια μέρα η Paperina πέρασε με τον πατέρα της

Και είδε ψηλές παπαρούνες να λάμπουν στον ήλιο και μαγεύτηκε

Η πάπια στην πάπια είπε

“Μπαμπά, σκάνε παπαρούνες, πώς γ’ινεται;”

“Επειδή θέλεις να φας τις παπαρούνες”, είπε ο μπαμπάς

 Και πρόσθεσε στη συνέχεια, ραμφίζοντας τη σαλάτα
“Τι τα θες, έτσι είναι η ζωή”
“Ξέρεις ότι οι παπαρούνες είναι ψηλές, ψηλές, ψηλές”

Και είσαι μικρούλα, είσαι μικρούλα

Ξέρεις ότι οι παπαρούνες είναι ψηλές, ψηλές, ψηλές

Γεννήθηκες παπάκι, τι θέλεις να το κάνεις;

 Κοντά σ΄ ένα ρέμα δεν ξέρω τι να σου πω
Μια μέρα στο νερό κοίταξε η παπαρούνα
Και είδε μια μικρή ξανθιά πάπια να παίζει και μαγεύτηκε

Papavero _ ο πάπιας, είπε στη μητέρα

"Μαμά, πιάσε μια πάπια, πώς το κάνεις;"

“Δεν μπορείς να πιάσεις πάπια”, είπε η μητέρα.

“Αν αφήσεις τον εαυτό σου να διδαχθεί από αυτήν

Όλος ο κόσμος δεν θα μπορεί πια να πει”

“Ξέρεις ότι οι παπαρούνες είναι ψηλές, ψηλές, ψηλές
Και είσαι μικρός, και είσαι μικρός
Γεννήθηκες παπάκι, τι θέλεις να το κάνεις”

Δεν ξέρω όμως τι να πω για μια μέρα του Μάη

Τότε συνέβη αυτό που πίστευαν όλοι

O Papavero περίμενε Papera στο φως του φεγγαριού και μετά την παντρεύτηκε

Αλλά αυτό το μυθιστόρημα δεν κράτησε πολύ

Μετά ήρθε το δρεπάνι που έκοψε το σιτάρι

 

Και μια ριπή ανέμου έφερε τις παπαρούνες ψηλά

Έφυγε λοιπόν ο Papaverino
Αφήνοντας την Paperina impaperata (να ψάχνει για εραστή, γιατί έτσι ειν΄ η ζωή, από καταβολής κόσμου _σέρνει καράβι, σε όλο το ζωικό βασίλειο και πρωτ΄ απ΄όλα στο ανθρώπινο γένος)

“Απρίλης κάθε σταγόνα ένα βαρέλι” είναι μια παροιμία με κοσμικό υπόβαθρο -διαδομένη σε πολλές χώρες της αγροτο-μετεωρολογίας, δεδομένου ότι ασχολείται με τα μετεωρολογικά χαρακτηριστικά του μήνα, μεταξύ των οποίων είναι και η βροχή, που κάνει καλό στη γεωργία και πάνω απ΄ όλα στα κλήματα _ «Όταν βροντάει τον Απρίλη καλό σημάδι για το βαρέλι» _κάθε σταγόνα χίλιες λίρες, λένε (λέγαν προ ευρώ) στην Ιταλία ... «Πρώτο απριλιανό νερό όσο ένα χρυσό άρμα με διπλό άξονα.

Από τους αρχαίους χρόνους προσεύχονταν και επικαλούνταν οι πρώτες βροχές του ως ιδιαίτερα χρήσιμες στους αγρότες με ανεκτίμητη αξία _η βροχή τ΄ Απρίλη αξίζει πιότερο από τον θρόνο του Σολομώντα…
Και γι αυτούς που τα θέλουν όλα _είμαστε ρεαλιστές ζητάμε το αδύνατο …«Κρύο στάρι το Γενάρη, κακός καιρός το Φλεβάρη,  άνεμος το Μάρτη, γλυκά νερά τ΄ Απρίλη, δροσιά του Μάη, καλή σοδειά του Ιούνη, καλή λάμψη του Ιούλη,  τρία νερά τ΄ Αυγούστου, αξίζουν περισσότερο από τον θρόνο του Σολομώντα».

«Ο Απρίλης έχει τριάντα, αν βρέξει τριάντα μία, δεν βλάπτει κανέναν».
«Ξηρός Μάρτης και βρεγμένος Απρίλης, ευλογημένος ο χωρικός που έσπειρε»
«Ένα νερό μεταξύ Απριλη Μάη αξίζει περισσότερο από τα βόδια με το κάρο».

"Ο Απρίλης όταν κλαίει είναι τότε που γελάει"
Ο γλυκός ύπνος είναι μια παροιμία με κοσμικό υπόβαθρο, δεδομένου ότι ασχολείται με τις συνήθειες που προκαλούν τα καιρικά χαρακτηριστικά του μήνα, μεταξύ των οποίων υπάρχει και η πρώτη ζέστη, ένα είδος άνεσης και πάνω από όλα μια αίσθηση κούρασης που προκαλείται από τη ζεστασιά.

"Απρίλης μ΄ ΟΝΕΙΡΑ γλυκά _τα πουλιά να τραγουδήσουν και τα δέντρα να ανθίσουν».
"Απρίλης μ΄ ΟΝΕΙΡΑ γλυκά _κοιμούνται ακόμη και τα γαϊδούρια " σκληρή δουλειά και γλυκός ύπνος».

Ακόμα κι αν τα δύο γεγονότα δεν φαίνονται πολύ συνδεδεμένα, πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτόν τον μήνα _και τον επόμενο, τα γαϊδούρια αρχίζουν να ερωτεύονται και γι' αυτό να θρηνούν γοερά, χωρίς να νοιάζονται πολύ για τον γλυκό ύπνο του δυστυχή γείτονα…

Απρίλης, ύπνος, κρασί και σιτάρι: “Απρίλης μ΄ ΟΝΕΙΡΑ γλυκά και δυνατό αναστεναγμό _  σιταποθήκες άδειες τα βαρέλια αρχίζουν να κουδουνίζουν”.
Αυτή η αγροτική παροιμία μας θυμίζει ότι ακριβώς την εποχή αυτή ο εργάτης γης τείνει να “τεμπελιάζει”, ενώ τα αποθέματα αρχίζουν να εξαντλούνται.

Βαρλάμος-Αγριολούλουδα

Πρωταπριλιά

(γράφει ο \\ Ηρακλής _ποιος Ηρακλής; Ένας είναι και μοναδικός)
Η πρωταπριλιά _τη λένε και “poisson d'avril -pesce d'aprile _ψάρι του Απρίλη”, “Ημέρα των Αθώων_ día de los Inocentes”, “ April Fool's Day _των τρελλών”,  είναι πια παράδοση σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου, με αστεία και ψέματα, όπου η εφευρετικότητα δεν έχει αρχή και τέλος. Μπορεί να είναι διαφόρων ειδών, ακόμη και πολύ εξεζητημένα αλλά βασικά έχουν καλόβολο σκοπό κοροϊδεύοντας τα «θύματα» τέτοιων ανέκδοτων. Η παράδοση έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα ορισμένων εορτών, όπως τα Hilaria (Ιλαρία) της αρχαίας Ρώμης, που γιορτάζονταν στις 25 Μάρτη, και το Ινδουιστικό Holi, που συνδέονται με την εαρινή ισημερία.

Η προέλευση της Πρωταπριλιάς δεν είναι γνωστή, πολλές οι θεωρίες  … μέχρι και του μακαριστού Bertrando di San Genesio, πατριάρχη της Aquileia το, ο οποίος γύρω στο 1330 -ως εκ θαύματος, έσωσε τον τότε πάπα που του είχε καθίσει στο λαιμό ένα ψαροκόκαλο και από ευγνωμοσύνη ο ποντίφικας είχε διατάξει ότι δεν θα έπρεπε “να τρώγονται ψάρια” την 1^η Απρίλη. Μια άλλη από τις πιο διαπιστευμένες θεωρίες τοποθετεί τη γέννηση της παράδοσης στη Γαλλία του 16ου αιώνα. Αρχικά, πριν από την υιοθέτηση του Γρηγοριανού ημερολόγιου το 1582, ήταν έθιμο στην Ευρώπη να γιορτάζουν το νέο έτος μεταξύ 25 Μαρτίου και 1^ης  Απριλίου, ανταλλάσσοντας και δώρα. Η μεταρρύθμιση του Πάπα Γρηγόριου ΙΓ' μετέφερε τη γιορτή στην 1^η Γενάρη, γι' αυτό φαίνεται ότι γεννήθηκε η παράδοση των άδειων πακέτων την 1^η  Απρίλη, θέλοντας χαριτολογώντας να συμβολίσει την απαρχαιωμένη πλέον γιορτή. Το όνομα που δόθηκε στο περίεργο έθιμο ήταν poisson d'Avril, ακριβώς «απριλιάτικο ψάρι».

Μια άλλη υπόθεση βλέπει τα πρώτα ανοιξιάτικα ψαρέματα του παρελθόντος ως πρωταγωνιστές. Συχνά συνέβαινε οι ψαράδες, μη βρίσκοντας ψάρια τις πρώτες μέρες του Απριλίου, να επέστρεφαν στο λιμάνι με άδεια χέρια και γινόντουσαν αντικείμενο γέλιου και χλευασμού από τους συγχωριανούς τους.

Μερικοί μελετητές έχουν επίσης υποθέσει την κλασική εποχή ως την προέλευση της Πρωταπριλιάς και, ειδικότερα, έχουν δει κάποια πιθανά κοινά σημεία με το έθιμο της Proserpina (η οποία, αφού την απήγαγε ο Πλούτωνας, αναζητείται μάταια από τη μητέρα της, εξαπατημένη από μια νύμφη) και στο ειδωλολατρικό φεστιβάλ Veneralia (αφιερωμένο στην Venus Verticordia και τη Fortuna Virile) της 1^ης  Απρίλη.

Από χώρα σε χώρα, μπορεί να λάβει διαφορετικές πτυχές ανάλογα με την τοπική κουλτούρα.
Πχ. στη Σκωτία η επέτειος είναι γνωστή ως Gowkie Day (από το σκωτσέζικο gowk = "κούκος"), και φαίνεται ότι το δημοφιλές αστείο γεννήθηκε εδώ που συνίσταται στην επισύναψη μιας ειδοποίησης που λέει "kick me" στην πλάτη του θύματος.

Γρίλης _ Τιναχτοκοφινίτης _ Λαμπριαρής

Γρίλης (γκρινιάρης) είναι το παρατσούκλι που έδωσε ο λαός στον Απρίλη . Είναι ο μήνας που εξαντλούνταν τα αποθέματα της προηγούμενης συγκομιδής και παραμόνευε το φάσμα της πείνας. Αυτό επέφερε γκρίνια στην οικογένεια, μια και δεν υπήρχαν άλλα αποθέματα. Και τιναχτοκοφινίτης, επειδή τίναζαν τα κοφίνια για να τα καθαρίσουν από τα υπολείμματα σιταριού και κριθαριού που φύλαγαν σε αυτά. Απρίλης και άνοιξη είναι αξεχώριστα, γι’ αυτό ο λαός τον αποκαλεί και «Ανοιξιάτη». Τον λέει και «Λαμπριαρή» ή «Λαμπριάτη», αφού τυχαίνει και πέφτει η ανάσταση αυτόν το μήνα. Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου του δίνει το όνομα Αϊγιωργίτης (ή Αϊγιωργάτης). Τέλος, είναι ο Τριανταφυλλάς και Κερασάρης εκεί όπου πρωτοβγαίνουν τα κεράσια.

Είναι ταυτισμένος με την άνοιξη, με το άνοιγμα της φύσης, επειδή τότε ανοίγουν όλα τα άνθη και μπαίνουν στη φάση της καρποφορίας, με το κελάηδημα των πουλιών. Ανοίγουν τα λουλούδια, τα δέντρα, ο καιρός. «Πάλι γελά ο Απρίλης / Κι είναι Θεού χαρά,/ Χίλια διαμάντια παίζουν/ Στα γαλανά νερά». Κατά την κυρίαρχη εκδοχή, σε αυτό οφείλει το όνομά του (aperio στα λατινικά σημαίνει ανοίγω). Γι’ αυτό οι Ρωμαίοι τον τέταρτο μήνα του ημερολογίου τους τον ονόμασαν Απρίλιο (Aprilius). «Ρωμαίοι Απρίλιον οιονεί ανοικτικόν του καιρού φάσιν», Ιωάννης Λαυρέντιος ο Λυδός, περ. 520 μ.Χ.

Αυτή η ετυμολόγηση είναι η κυρίαρχη και γίνεται αποδεκτή μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με άλλη νεότερη εκδοχή, το όνομα του μήνα προέρχεται από το υποκοριστικό Αφρώ (=Αφροδίτη) και τον ετρουσκικό τύπο apru, απ’ όπου τον πήραν οι Ρωμαίοι. Η ετυμολόγηση αυτή ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι αφιέρωσαν το μήνα στη θεά Αφροδίτη. Την τιμούσαν όλες οι γυναίκες την 1^η του μήνα κάθε χρόνο, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. «Αι σεμναί γυναίκες (δηλαδή οι αρχόντισσες) «υπέρ ομονοίας και βίου σώφρονος ετίμων την Αφροδίτην», ενώ «αι του πλήθους γυναίκες», για να τιμήσουν την Αφροδίτη, πήγαιναν την πρωταπριλιά να λουστούν στα λουτρά των αντρών — πράγμα, φυσικά, έξω από τα καθιερωμένα — και στα μαλλιά τους φορούσαν στεφάνια από μυρσίνη. Υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες για τη μυρσίνη. Όμως, ένα είναι φανερό: Οι γυναίκες του πλήθους ήταν πολύ πιο κοντά στη φύση από τις σεμνές γυναίκες που επικαλούνταν την Αφροδίτη να τις βοηθήσει να ζήσουν «βίον σώφρονα». Τέλος, ήταν αφιερωμένος και στο θεό Απόλλωνα, από τη λαϊκή ονομασία του οποίου (Aperta) ίσως προήλθε το όνομά του.

Την πρωταπριλιά το ‘χουμε σε καλό να λέμε ψέματα εν είδει αστεϊσμού. Γελούμε τους φίλους είτε για να προκαλέσουμε το γέλιο είτε το πρωταπριλιάτικο ψέμα θα ξεγελάσει κάθε επίφοβο δαίμονα (ή «εχθρό») και θα δώσει την ευτυχία στο νικητή της ψευδολογίας. Είναι ένα είδος μαγικής πάλης για την επικράτηση του καλού (νικητής είναι ο πιο έξυπνος, που δε γελάστηκε). Είναι ένα έθιμο που ήρθε στην Ελλάδα από τη Γαλλία την εποχή των Σταυροφοριών.

Κάθε χρόνο την 1^η Απρίλη αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα.
Μία παιγνιώδη συνήθεια των λαών, με παγκόσμια διάσταση...

Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σ’ όλο τον κόσμο, με προεξάρχουσες τις εφημερίδες στις αρχές του 20ού αιώνα και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, που συχνά μεταδίδουν πολύ επιτυχημένες ειδήσεις - φάρσες.
Με την εξάπλωση του Ίντερνετ, η Πρωταπριλιά έχει γίνει πλέον καθημερινή συνήθεια. Τα λεγόμενα «hoax» είναι οι πιο συνηθισμένες διαδικτυακές φάρσες. Πρόκειται για κατασκευασμένες ιστορίες με περίτεχνο τρόπο που μπορούν να ξεγελάσουν ακόμη κι ένα γνώστη του θέματος, το οποίο πραγματεύονται.

Πρωταπριλιάτικες Φάρσες που άφησαν εποχή

Η επιτυχία μιας πρωταπριλιάτικης φάρσας εξαρτάται από το πόσο καλοστημένη είναι. Οι παρακάτω έγιναν πιστευτές από χιλιάδες ή και εκατομμύρια κόσμου, προκαλώντας έκπληξη, οργή ή τρόμο...

Πρωτόγνωρες μυρωδιές

Το πρωί της 1ης Απριλίου 1919 οι κάτοικοι της Βενετίας με έκπληξη ανακάλυψαν σωρούς από αλογίσια κοπριά στη διάσημη πλατεία του Αγίου Μάρκου, λες και είχε περάσει από εκεί ολόκληρο κοπάδι. Τους φάνηκε πολύ παράξενο, αφού η πλατεία περιτριγυρίζεται από κανάλια και είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί άλογα. Τελικά, αποκαλύφθηκε πως ο φαρσέρ ήταν κάποιος βρετανός πλακατζής ονόματι Οράτιος Κόουλ, που είχε πάει στη Βενετία για να περάσει το μήνα του μέλιτος.
Την προηγούμενη νύχτα, με συνεργό του ένα γονδολιέρη, είχε μεταφέρει την καβαλίνα στην πλατεία και την είχε απλώσει παντού, κάνοντας τους Βενετσιάνους να βγουν από τα ρούχα τους. Τελικά, όμως, ο αμετανόητος Κόουλ βρήκε το μάστορά του από τη γυναίκα του, που μην αντέχοντας πια τις φάρσες του, τον χώρισε ύστερα από λίγο καιρό!

Η συντέλεια του κόσμου!

Στις 31 Μαρτίου 1940 ένας ραδιοφωνικός σταθμός στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ μετέδωσε το εξής τρομακτικό δελτίο Τύπου που είχε εκδώσει το επιστημονικό ινστιτούτο Φράνκλιν, το οποίο λειτουργεί ως σήμερα στην ίδια πόλη: «Αστρονόμοι του Ινστιτούτου Φράνκλιν επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους σας για τη συντέλεια του κόσμου. Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι ο κόσμος θα καταστραφεί αύριο ακριβώς στις 3 μμ. τοπική ώρα. Δεν πρόκειται για πρωταπριλιάτικη φάρσα. Ο Βάγκνερ Σλέσινγκερ, διευθυντής του Πλανητάριου της πόλης, μπορεί να το επιβεβαιώσει». Ο κόσμος πανικοβλήθηκε, οι τηλεφωνικές γραμμές άναψαν από τρομαγμένους πολίτες που ζητούσαν πληροφορίες από τις αρχές της πόλης. Τελικά, αποκαλύφθηκε πως την κακόγουστη φάρσα είχε οργανώσει ο Γουίλιαμ Καστελάνι, υπεύθυνος τύπου του Ινστιτούτου Φράνκλιν, με σκοπό να διαφημίσει μια διάλεξη που θα γινόταν την 1η Απριλίου στο Ινστιτούτο, με θέμα «Ποιο θα είναι το τέλος του κόσμου;». Φυσικά, ο Καστελάνι απολύθηκε αμέσως.

Σφήκες – δολοφόνοι

Έκπληκτοι οι ακροατές του ραδιοφωνικού σταθμού 1ΖΒ του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία άκουσαν το πρωί της 1ης Απριλίου 1949 τον εκφωνητή Φιλ Σόουν να τους προειδοποιεί ότι ένα γιγάντιο σμήνος από σφήκες κατευθυνόταν προς την πόλη! Οι συμβουλές του; «Φορέστε τις κάλτσες σας πάνω από το παντελόνι σας και βάλτε οπωσδήποτε σφηκοπαγίδες με μέλι έξω από τα σπίτια σας!». Εκατοντάδες άνθρωποι ακολούθησαν πιστά τις συμβουλές του πλακατζή εκφωνητή, μέχρι που αργότερα ο ίδιος παραδέχτηκε ότι ήταν φάρσα. Αυτός που δεν διασκέδασε καθόλου ήταν ο διευθυντής ραδιοφωνίας της Νέας Ζηλανδίας, που αποφάσισε να στέλνεται κάθε χρόνο πριν από την Πρωταπριλιά σε όλους τους ραδιοσταθμούς η υπενθύμιση ότι το καθήκον τους είναι να μεταδίδουν μόνο την αλήθεια.

Συγκομιδή σπαγγέτι

Την πρωταπριλιά του 1957, ο παρουσιαστής ειδήσεων του BBC Ρίτσαρντ Ντίμπλεμπι παρουσίασε οπτικοποιημένο ρεπορτάζ για την ανοιξιάτικη συγκομιδή σπαγγέτι στην Ιταλία κι έγινε πιστευτός!

Οικονομία από την αστυνομία!

«Για λόγους οικονομίας, ο αστυνομικός σταθμός της πόλης θα παραμένει κλειστός 6 μμ. - 6 πμ. Ένας τηλεφωνητής θα καταγράφει τα νυχτερινά τηλεφωνήματα των πολιτών. Το επόμενο πρωί η αστυνομία θα ελέγχει το νοσοκομείο και το νεκροτομείο για έκτακτα περιστατικά και εάν δεν έχει σημειωθεί τίποτα σημαντικό, θα ξέρει ότι τα μηνύματα στον τηλεφωνητή δεν ήταν επείγοντα». Αυτά έγραφε σε άρθρο της η εφημερίδα «Κοκόμο Τρίμπιουν της μικρής πόλης Κοκόμο στην Ιντιάνα των ΗΠΑ την Πρωταπριλιά του 1959,κάνοντας κάμποσους αφελείς να ανησυχήσουν για την ασφάλειά τους.

Αλλαγή κυκλοφορίας

Την 1^η Απριλίου 1971 ο κρατικός ραδιοσταθμός της Γαλλίας ανακοίνωσε πως σύμφωνα με καινούριο νόμο όλοι οι ευρωπαίοι οδηγοί θα υποχρεώνονταν να οδηγούν αντίθετα (δηλαδή στην αριστερή πλευρά του δρόμου), ώστε να νιώθουν πιο άνετα οι Βρετανοί (που οδηγούν έτσι) όταν θα μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Σχεδόν αμέσως, τα τηλέφωνα του σταθμού άναψαν από εκατοντάδες θυμωμένους γάλλους οδηγούς, που διαμαρτύρονταν, αναγκάζοντας τον φαρσέρ εκφωνητή να ομολογήσει σχεδόν αμέσως πως ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο και να ζητήσει συγγνώμη.

Κίνδυνος για κοκκινομάλληδες!

Σε εκπομπή του την Πρωταπριλιά του 1972 το ραδιόφωνο του BBC μετέδωσε συνέντευξη με διαπρεπή επιστήμονα που μίλησε για τις προσπάθειες της βρετανικής κυβέρνησης να σταματήσει την εξάπλωση της «ασθένειας της φτελιάς», που είχε ήδη προσβάλει πολλά δέντρα στην Αγγλία. Ο επιστήμονας μίλησε για μια εκπληκτική ανακάλυψη σχετικά με την ασθένεια αυτή: Όποιος πήγαινε κοντά στα άρρωστα δέντρα, πάθαινε ανοσία στο... κρυολόγημα!
Υπήρχαν όμως και παρενέργειες: Αν αυτός που πλησίαζε τα άρρωστα δέντρα ήταν κοκκινομάλλης, μετά από λίγο τα μαλλιά του αποκτούσαν κίτρινο χρώμα! Αυτό οφειλόταν, λέει, σε μια ομοιότητα που υπήρχε στο αίμα των κοκκινομάλληδων και στο χώμα όπου φύτρωναν τα άρρωστα δέντρα. Γι’ αυτό συνιστούσε στον κόσμο να μην πλησιάζει σε δάση και πάρκα και να περιμένει νεότερες επιστημονικές ανακοινώσεις. Φυσικά, τον «επιστήμονα» υποδυόταν κάποιος κωμικός.

    Παγόβουνο καλοκαιριάτικα

Την Πρωταπριλιά του 1978 έκπληκτοι οι κάτοικοι του Σίδνεϊ είδαν ένα ρυμουλκό να μπαίνει στο λιμάνι, τραβώντας πίσω του ένα παγόβουνο. Η έκπληξή τους ήταν δικαιολογημένη, αφού στην Αυστραλία ήταν ακόμα καλοκαίρι. Το ραδιόφωνο μετέδωσε την είδηση, εξηγώντας τι συνέβαινε: Το παγόβουνο το είχε φέρει, λέει, ο αυστραλός εκατομμυριούχος Ντικ Σμιθ, για να το κόψει σε παγάκια και να τα πουλήσει προς 10 σεντς το ένα! Πολλοί ενδιαφέρθηκαν να μάθουν πού μπορούσαν να αγοράσουν τα συλλεκτικά παγάκια, ώσπου αποκαλύφθηκε η αλήθεια: Το παγόβουνο δεν ήταν παρά ένα άλλο πλοιάριο σκεπασμένο με λευκό κάλυμμα και πυροσβεστικό αφρό. Τη φάρσα την είχε όντως σκαρώσει ο Σμιθ, και μάλιστα του κόστισε πανάκριβα.

«Η φαγούρα» του Μάικλ Τζάκσον

Την Πρωταπριλιά του 1984 το περιοδικό «On Cable» πληροφορούσε τους αναγνώστες του για τη μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία που σχεδιαζόταν για το καινούριο τραγούδι του Μάικλ Τζάκσον με τίτλο «Tingle» (σε ελεύθερη μετάφραση: φαγούρα, μυρμήγκιασμα). Το τραγούδι θα είχε διάρκεια 3λ +12δ και θα γυριζόταν και βίντεο κλιπ με τον καλλιτέχνη να βγαίνει από ένα κατάστημα και ν’ αρπάζει φωτιά! Το περιοδικό ανέφερε ακόμα ότι η δισκογραφική εταιρία του Τζάκσον είχε φτιάξει ένα 37λεπτο διαφημιστικό κλιπ για να προωθήσει το βίντεο και πως αυτό το διαφημιστικό το είχε πάρει η κινηματογραφική εταιρία Paramount για να το κάνει τρίωρη ταινία. To MTV θα έδειχνε το 37λεπτο κλιπ κάθε μία ώρα, γνωστή εταιρία παιχνιδιών θα έφτιαχνε επιτραπέζιο παιχνίδι με θέμα το νέο τραγούδι, η Pepsi θα ήταν χορηγός, όπως επίσης και η ασφαλιστική εταιρία Allstate, που θα πούλαγε μαζί με το βίντεο αποκλειστική ασφάλεια φωτιάς. Στο τέλος του δημοσιεύματος υπήρχε η φράση: «On Cable, πρωταπριλιάτικη φάρσα, 1984». Πολύς κόσμος δεν πρόσεξε τη φράση στο τέλος και πίστεψε την είδηση, αλλά το αστείο είναι άλλο:
Δύο βδομάδες αργότερα, παρουσιαστής ενημερωτικής εκπομπής που προβαλλόταν σε 55 κανάλια της Αμερικής μετέδωσε την πληροφορία ως συναρπαστική είδηση! Όταν κατάλαβε την γκάφα του, προσπάθησε να τα μπαλώσει, λέγοντας πως δεν είχε διαβάσει το περιοδικό, αλλά είχε μάθει την είδηση από κάποια φίλη της οικογένειας Τζάκσον.

Ο Άιφελ πάει βόλτα

Το 1986, έξαλλοι έγιναν εκατοντάδες Γάλλοι, όταν διάβασαν στο πρωταπριλιάτικο φύλλο της εφημερίδας «Λε Παριζιέν» πως η κυβέρνηση της χώρας αποφάσισε να μετακινήσει τον Πύργο του Άιφελ ανατολικά του Παρισιού, στη Γιουροντίσνεϊ, και να χτίσει στη θέση του ένα στάδιο 35.000 θέσεων.

Γάμος – έκπληξη

Ο 29χρονος Βρετανός Μάρτιν Φίτσι, όταν ντυνόταν και στολιζόταν για να πάει στο γάμο ενός γνωστού του, δεν μπορούσε να φανταστεί τι τον περίμενε. Φτάνοντας εκεί, βρήκε την αρραβωνιαστικιά του να τον περιμένει ντυμένη νυφούλα! Μετά το πρώτο σοκ, ο Φίτσι το ξανασκέφτηκε το πράγμα και είπε τελικά το ναι. Παντρεύτηκε την καλή του την 1η Απριλίου 1989.

Μυστικά υποβρύχια στον Τάμεση

«Οι μυστικές υπηρεσίες κάνουν νυχτερινές περιπολίες στον Τάμεση με υποβρύχια», αποκάλυψε η αγγλική εφημερίδα Daily Mail στους αναγνώστες της την Πρωταπριλιά του 1989, συνοδεύοντας την είδηση με φωτογραφία υποβρυχίου στα νερά του λονδρέζικου ποταμού.

    Η Μόνα Λίζα… μουτρωμένη!

Μεγάλη ανακάλυψη έκαναν οι συντηρητές τέχνης που ανέλαβαν να καθαρίσουν το διάσημο πίνακα του Μιχαήλ Αγγέλου «Μόνα Λίζα». Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «The Independent», όταν οι συντηρητές αφαίρεσαν τη σκόνη και τη βρομιά από τον πίνακα, το αινιγματικό χαμόγελο χάθηκε και στη θέση του εμφανίστηκε το πρόσωπο της Μόνα Λίζα... μουτρωμένο! Πολλοί ήταν οι φιλότεχνοι που «έχαψαν» το πρωταπριλιάτικο αυτό δημοσίευμα του 1990.

 Κοτο-χιμπατζής

Ως μεγάλη επιστημονική επιτυχία χαρακτήριζε στο πρωταπριλιάτικο φύλλο της, το 1991, η βρετανική εφημερίδα «Daily Mirror» το επίτευγμα του καθηγητή της γενετικής Φόγκελ Μπράιν να διασταυρώσει τα γονίδια ενός χιμπατζή με αυτά μιας κότας και να δημιουργήσει τον πρώτο κοτο-χιμπατζή! Μάλιστα, η εφημερίδα συνόδευε την είδηση και με ανάλογη φωτογραφία, που έδειχνε ένα νεοσσό... κοτο-χιμπατζή να σκάει από το αυγό του!

 Νέος πρωθυπουργός

Με άρθρο της η βρετανική εφημερίδα Daily Mail την 1η Απριλίου 1993 ανακοίνωσε ότι «πραγματοποιήθηκε επίσημη συνάντηση μεταξύ του γάλλου προέδρου, Φρανσουά Μιτεράν και του Τζον Σμιθ, αρχηγού του βρετανικού εργατικού κόμματος. Στη διάρκεια της συνάντησης αυτής, ο Μιτεράν πρόσφερε στον Σμιθ τη θέση του πρωθυπουργού της Γαλλίας, με βάση μια παλιά συνθήκη 400 χρόνων που έδινε στους Σκοτσέζους γαλλική υπηκοότητα».

Η ανακάλυψη του χωριού του Αστερίξ

Την Πρωταπριλιά του 1993, ένα άρθρο στη βρετανική εφημερίδα «The Independent» ανέφερε την ανακάλυψη του χωριού του Aστερίξ από επιστήμονες των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και της Βρέστης. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ανασκαφές έφεραν στο φως νομίσματα, στα οποία απεικονίζονταν αγριογούρουνα, ενώ δεν υπήρχε ίχνος ρωμαϊκής εισβολής!

Θερμαντής δρόμου

Την Πρωταπριλιά του 1994 η αυτοκινητοβιομηχανία BMW ανακοίνωσε την κυκλοφορία ενός νέου εξαρτήματος για τα πολυτελή της αυτοκίνητα: του θερμαντή δρόμου! Ο «θερμαντής» διέθετε, λέει, ανεμιστήρες τούρμπο για να λιώνουν το χιόνι και να στεγνώνουν το νερό της βροχής από το δρόμο!

Ο τάφος του Σωκράτη

Την Πρωταπριλιά του 1995, το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι κατά τις ανασκαφές του μετρό βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη. Το υπουργείο έδωσε, μάλιστα, λεπτομέρειες, ενώ σημείωνε ότι βρέθηκαν επίσης ο χιτώνας του ιδίου, αλλά και ίχνη του κονίου που είχε πιει. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου μέσω των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων. Πρώτο στην παγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού έπεσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που λίγες ώρες μετά έσπευσε να ανακαλέσει.

Οι αποδημητικοί πιγκουίνοι

Την Πρωταπριλιά του 2008, το BBC παρουσίασε βίντεο με μία μοναδική ανακάλυψη. Πιγκουίνοι της Ανταρκτικής μετατρέπονται σε αποδημητικά πουλιά, πετώντας μίλια μακριά. Σύμφωνα με τον παρουσιαστή, Τέρι Τζόουνς, προορισμός τους είναι τα τροπικά δάση της Αμερικής.

Η λάσπη του παρόντος

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ / και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω / θα περιμένω άλλες μέρες…

Το Γιαροσλάβ, οι περισσότεροι-ες δεν το γνωρίζετε: Βρίσκεται ~200 χιλιόμετρα Β_ΒΑ από τη Μόσχα και ανήκει στο δαχτυλίδι των πόλεων που δημιούργησαν πριν χίλια χρόνια οι τσάροι γύρω από την πρωτεύουσα τους, ώστε να λειτουργούν ως αμυντικό τείχος απέναντι στους επιδρομείς. Η πόλη, χτισμένη εκεί που ο Βόλγας κάνει τις υπέροχες κορδέλες του, υπήρξε ειδικά την εποχή του υπαρκτού ένα ευνοημένο μέρος. Χτισμένο στη συμβολή των ποταμών Βόλγα και Κοτορόσλ, έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (το ιστορικό κέντρο της).

Σαν σήμερα το μακρινό 1960 με την ΕΣΣΔ να μεσουρανεί (κυριολεκτικά και μεταφορικά) οι κάτοικοι της συγκεντρώθηκαν κι αποφάσισαν να στείλουν ένα μήνυμα προς το μέλλον. Συνέταξαν ένα γράμμα με παραλήπτες τους μετά πενήντα χρόνια κατοίκους της πόλης, για να διαβαστεί τις ημέρες που η πόλη θα γιορτάζει τα χίλια χρόνια της.

Τότε 23 χρόνια πριν οι κάτοικοι μαζεύτηκαν στο μουσείο «Cosmos» για να ανοίξουν τη μεταλλική κάψουλα, μακέτα του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της γης που οι σοβιετικοί είχαν στείλει στο διάστημα, όπου είχαν τοποθετήσει οι προκάτοχοί τους το γράμμα και να το διαβάσουν, να μάθουν τι σκέφτονταν και τι έλπιζαν οι τοτινοί.

Η δεκαετία του 60 που ανέτελλε ήταν δύσκολη, αλλά τα σκληρά έδειχναν να είχαν περάσει. Αισιοδοξία και ελπίδα κυριαρχούσε. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και η προοπτική της κομμουνιστικής κοινωνίας μέσα από αντιφάσεις, πότε έπαιρναν υπόσταση και χρώμα, όπως περίπου το είχαν φανταστεί οι ποιητές και πότε κατρακυλούσαν στον οπορτουνισμό (20^ό συνέδριο γαρ). Οι δυσκολίες υπήρχαν αλλά η αισιοδοξία στο λαό ήταν πιο ισχυρή. Κι έτσι οι κάτοικοι του Γιαροσλάβ είχαν κάθε λόγο να φαντάζονται πως μετά πενήντα χρόνια οι άνθρωποι θα ζουν σε μια ευτυχισμένη κομμουνιστική κοινωνία. Αυτό και έγραφαν στο γράμμα τους εκφράζοντας το θαυμασμό και τη ζήλια τους για εκείνους που θα ζουν «σε μια ελεύθερη κομμουνιστική κοινωνία όπου ο καθένας είναι ευτυχισμένος και δημιουργικός σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν χρήματα και μαγαζιά. Θυμηθείτε, γράφουν, εμάς που ζήσαμε την εποχή της οικοδόμησης μιας κομμουνιστικής κοινωνίας και αγωνιστήκαμε για το θρίαμβό της».

Οι τωρινοί κάτοικοι, όπως αναφέρουν τα πρακτορεία διάβασαν πολύ συγκινημένοι το γράμμα και αποφάσισαν να γράψουν κι αυτοί ένα δικό τους, όπως τους παρότρυναν οι προκάτοχοι, και να λένε τις δικές τους ελπίδες και προβλέψεις. Τι έγραψαν δεν μάθαμε _μπορούμε να το φανταστούμε. Ούτε τα πρακτορεία περιγράφουν τις πικρές ή τις ειρωνικές σκέψεις που πέρασαν από τους ακροατές, όταν διάβασαν εκείνο το γράμμα του 1960. Καθώς ο κομμουνισμός, όπως ξέρουν πλέον οι κάτοικοι του Γιαροσλάβ, της πρώην ΕΣΣΔ και του πλανήτη, δεν οικοδομήθηκε και το χρήμα έγινε ο θεός της καθημερινής ζωής στην καπιταλιστική Ρωσία.

Μάλλον δεν θα νοιώσανε πως δικαιώθηκε ο ποιητής που από το 1917 οραματιζόταν πως «Θάχουνε πάρει τα χωριά το βάρος τους από άνοιξη αρωματισμένη _Η κάθε πολιτεία το δίχως άλλο θάναι φωταγωγημένη _Τα πάντα θάναι ένα τραγούδι μιας χαρούμενης φαμίλιας που τα μάγουλα της λάμπουν». (Βλαντμίρ Μαγιακόφσκυ, «Ο άνθρωπος»). Και ασφαλώς ως ζοφερή παρότρυνση από το παρελθόν θα διαβάσουν τον τίτλο του ποιήματός του «Ξελασπώστε το μέλλον», αν και δεν το έγραφε με τέτοιο νόημα οι ποιητής.

Το μέλλον δε θα 'ρθει
                                από μονάχο του, έτσι νέτο σκέτο,
αν δεν πάρουμε μέτρα
                                 κι εμείς.
Από τα βράγχια, κομσομόλε, άρπαξε το!
Απ' την ουρά του, πιονιέροι, εσείς.
Η κομμούνα
                  δεν είναι μια βασιλοπούλα του παραμυθιού, που λες,
για να την ονειρεύεσαι
                                τις νυχτιές.
Μέτρησε,
                  καλοσκέψου,
                                        σημάδεψε –
και τράβα, βήματα τα βήματα,
                                            έστω και πάνω σε μικροζητήματα.

Δεν είναι μόνον
                       ο κομμουνισμός
στη γη,
         στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα.
Είναι και μέσ' στο σπίτι,
                               στο τραπεζάκι μπρος,
στις σχέσεις,
             στη φαμίλια,
                         στην καθημερινή ρουτίνα.
Εκείνος κει,
               που ολημερίς
τριζοβολάει βλαστήμιες
                                     σαν κάρο κακογρασωμένο
εκείνος που,
                  σαν ολολύζει η μπαλαλάικα,
                                                                χλωμιάζει ευθύς,
αυτός
          το μπόι του μέλλοντος
                                           δεν το 'χει φτασμένο.

Πόλεμος
              δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς εσύ,
να λες ναι, ναι,
                     στα μέτωπα
                                     με βολές πολυβόλου.
Της φαμίλιας,
                    του σπιτικού,
                                      η επίθεση,
για μας μικρότερη απειλή
                                     δεν είναι διόλου.
Εκείνος που υποτάχτηκε
                                    στην πίεση της φαμίλιας,
κοιμάται
            μέσ' στη μακαριότητα
                                              ρόδων φτιαγμένων με χαρτί, -
αυτός δεν έφτασε το μπόι
                                   της προσήλιας,
της δυνατής ζωής εκείνης
                                     που θα 'ρτει.

 

Σαν τη φλοκάτα
                       και το χρόνο επίσης,
ο σκόρος της καθημερινότητας
                                               τον κατατρώει στιγμή στιγμή.
Το μεινεσμένο ρούχο
των ημερών μας για ν' αερίσεις,
ε, κομσομόλε, τίναξε το εσύ.  

μτφρ. Γιάννης Ρίτσος

400 μέρες...

500km N_NA
Τετρακόσιες μέρες συμπληρώθηκαν από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία.

Η συνεχής κλιμάκωση, το ενδεχόμενο για γενίκευση του πολέμου, που παραμένει πάντα ανοιχτό, αποτυπώνουν την «άβυσσο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής και δρόμων της Ενέργειας, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί σε άλλη «πίστα».
Αυτούς τους ανταγωνισμούς πληρώνουν με το αίμα τους οι λαοί της Ουκρανίας, της Ρωσίας, αλλά και όλης της Ευρώπης. Οι 400 αυτές μέρες απέδειξαν ότι η μόνη σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι απέναντι απ' όλα τα στρατόπεδα των ιμπερια-ληστών.
Η πλευρά της πάλης ενάντια στην εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο, η προοπτική του αγώνα για την απαλλαγή από το σύστημα της εκμετάλλευσης, που φέρνει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως από την πρώτη στιγμή έδειξε το ΚΚΕ.

Τις 400 αυτές μέρες ξεδιπλώθηκε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και το κοινό πρόγραμμα της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, για την εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, φτάνοντας σε νέα, επικίνδυνα ύψη:

• ·   Γιγαντώθηκαν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές, που θεμελιώθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ και «έκοψαν κορδέλα» επί ΝΔ, με ανανέωση της Συμφωνίας για τις Βάσεις.
• ·       Η Ελλάδα «παγιώνεται» ως πρωταθλήτρια σε δαπάνες για ΝΑΤΟικούς σκοπούς, με πάνω από 7 δισ. δολάρια τον χρόνο. Ο λαός ματώνει - πάνω από 650 ευρώ «το κεφάλι» πληρώνουμε κάθε χρόνο - για εξοπλισμούς που έχουν για προτεραιότητα τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και όχι βέβαια την άμυνα της χώρας.
• ·   Επιταχύνθηκαν ο σχεδιασμός πλήρους ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου, τα παζάρια και οι επικίνδυνες διευθετήσεις με την Τουρκία για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής. Τα σχέδια συνεκμετάλλευσης ακούγονται πλέον από τα πιο επίσημα χείλη.
• ·   Ο λαός μας σέρνεται σε νέους και μεγαλύτερους κινδύνους. Κυβερνητικά στελέχη, αναφερόμενα σε φερόμενες υποθέσεις κατασκοπείας και σχεδιαζόμενων τρομοκρατικών επιθέσεων, τις προβάλλουν ως απόδειξη ότι η χώρα «πέρασε σε άλλη πίστα» στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ!
• ·   Και βέβαια το ερώτημα τίθεται αν αυτές οι «υποθέσεις» θα αξιοποιηθούν για βαθύτερη ακόμα εμπλοκή. Τα περί ασφάλειας και σταθερότητας εντός ΝΑΤΟικού σχεδιασμού και του ιμπεριαλιστικού συστήματος λοιπόν γίνονται «ατμός»!
  

Η εμπλοκή όχι μόνο δεν χωρίζει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά αντίθετα αποτελεί και συγκολλητική ουσία για τα κάθε λογής κυβερνητικά σενάρια, ώστε η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση να πάει ένα βήμα πιο πέρα τον επικίνδυνο αυτόν σχεδιασμό, στη νέα φάση των ανταγωνισμών που βρισκόμαστε.
Για τον λαό, από την ανάποδη, είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να αποδυναμώσει και στην κάλπη τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Τις δυνάμεις του ευρωατλαντικού τόξου, που το κοινό τους πρόγραμμα οδηγεί σε κλιμάκωση της εμπλοκής, όποιος κι αν είναι κυβέρνηση, εκθέτοντας τον λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Ολοι αυτοί πρέπει να είναι πιο αδύναμοι την επόμενη μέρα και πιο δυνατός ο λαός. Κι αυτό θα γίνει μόνο με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ, και εκλογικά, που μπαίνει μπροστά στον αγώνα για να κλείσουν οι βάσεις, να σταματήσει κάθε εμπλοκή στον πόλεμο.

Που φωτίζει τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο, ενάντια στο σάπιο σύστημα του κέρδους, της εκμετάλλευσης, του πολέμου, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τους οργανισμούς του κεφαλαίου.

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους”;

 

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα…
οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν….

(…)
Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις.
                  (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

68+ χρόνια στις ράγες...

        Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

        Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,

        και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
                               __
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…

“Περιμένοντας τους Βαρβάρους”
Ποιήματα 1897-1933, Κ.Π.Καβάφη »

 

Επί ΕΣΣΔ κάτι ψώνιζες με το ρούβλι
Τώρα δε φτάνουν ούτε για ένα κουλούρι

Ένα από τα κτίρια του _πάλαι ποτέ Κρατικού
made in ΕΣΣΔ_USSR_CCCP
Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου του Γιαροσλάβλ
K. D. Ushinsky Yaroslavl_State_Pedagogical_University_

Το κτίριο του made in ΕΣΣΔ_USSR_CCCP
Ακαδημαϊκού Δραματικού Θεάτρου
Ф. Волкова F. Volkov Volkov_Drama_Theater
Στο Γιαροσλάβ_Yaroslavl
Μένει εκεί! να μας θυμίζει τις μέρες τις παλιές