Η λάσπη του παρόντος

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ / και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω / θα περιμένω άλλες μέρες…

Το Γιαροσλάβ, οι περισσότεροι-ες δεν το γνωρίζετε: Βρίσκεται ~200 χιλιόμετρα Β_ΒΑ από τη Μόσχα και ανήκει στο δαχτυλίδι των πόλεων που δημιούργησαν πριν χίλια χρόνια οι τσάροι γύρω από την πρωτεύουσα τους, ώστε να λειτουργούν ως αμυντικό τείχος απέναντι στους επιδρομείς. Η πόλη, χτισμένη εκεί που ο Βόλγας κάνει τις υπέροχες κορδέλες του, υπήρξε ειδικά την εποχή του υπαρκτού ένα ευνοημένο μέρος. Χτισμένο στη συμβολή των ποταμών Βόλγα και Κοτορόσλ, έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (το ιστορικό κέντρο της).

Σαν σήμερα το μακρινό 1960 με την ΕΣΣΔ να μεσουρανεί (κυριολεκτικά και μεταφορικά) οι κάτοικοι της συγκεντρώθηκαν κι αποφάσισαν να στείλουν ένα μήνυμα προς το μέλλον. Συνέταξαν ένα γράμμα με παραλήπτες τους μετά πενήντα χρόνια κατοίκους της πόλης, για να διαβαστεί τις ημέρες που η πόλη θα γιορτάζει τα χίλια χρόνια της.

Τότε 23 χρόνια πριν οι κάτοικοι μαζεύτηκαν στο μουσείο «Cosmos» για να ανοίξουν τη μεταλλική κάψουλα, μακέτα του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της γης που οι σοβιετικοί είχαν στείλει στο διάστημα, όπου είχαν τοποθετήσει οι προκάτοχοί τους το γράμμα και να το διαβάσουν, να μάθουν τι σκέφτονταν και τι έλπιζαν οι τοτινοί.

Η δεκαετία του 60 που ανέτελλε ήταν δύσκολη, αλλά τα σκληρά έδειχναν να είχαν περάσει. Αισιοδοξία και ελπίδα κυριαρχούσε. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και η προοπτική της κομμουνιστικής κοινωνίας μέσα από αντιφάσεις, πότε έπαιρναν υπόσταση και χρώμα, όπως περίπου το είχαν φανταστεί οι ποιητές και πότε κατρακυλούσαν στον οπορτουνισμό (20^ό συνέδριο γαρ). Οι δυσκολίες υπήρχαν αλλά η αισιοδοξία στο λαό ήταν πιο ισχυρή. Κι έτσι οι κάτοικοι του Γιαροσλάβ είχαν κάθε λόγο να φαντάζονται πως μετά πενήντα χρόνια οι άνθρωποι θα ζουν σε μια ευτυχισμένη κομμουνιστική κοινωνία. Αυτό και έγραφαν στο γράμμα τους εκφράζοντας το θαυμασμό και τη ζήλια τους για εκείνους που θα ζουν «σε μια ελεύθερη κομμουνιστική κοινωνία όπου ο καθένας είναι ευτυχισμένος και δημιουργικός σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν χρήματα και μαγαζιά. Θυμηθείτε, γράφουν, εμάς που ζήσαμε την εποχή της οικοδόμησης μιας κομμουνιστικής κοινωνίας και αγωνιστήκαμε για το θρίαμβό της».

Οι τωρινοί κάτοικοι, όπως αναφέρουν τα πρακτορεία διάβασαν πολύ συγκινημένοι το γράμμα και αποφάσισαν να γράψουν κι αυτοί ένα δικό τους, όπως τους παρότρυναν οι προκάτοχοι, και να λένε τις δικές τους ελπίδες και προβλέψεις. Τι έγραψαν δεν μάθαμε _μπορούμε να το φανταστούμε. Ούτε τα πρακτορεία περιγράφουν τις πικρές ή τις ειρωνικές σκέψεις που πέρασαν από τους ακροατές, όταν διάβασαν εκείνο το γράμμα του 1960. Καθώς ο κομμουνισμός, όπως ξέρουν πλέον οι κάτοικοι του Γιαροσλάβ, της πρώην ΕΣΣΔ και του πλανήτη, δεν οικοδομήθηκε και το χρήμα έγινε ο θεός της καθημερινής ζωής στην καπιταλιστική Ρωσία.

Μάλλον δεν θα νοιώσανε πως δικαιώθηκε ο ποιητής που από το 1917 οραματιζόταν πως «Θάχουνε πάρει τα χωριά το βάρος τους από άνοιξη αρωματισμένη _Η κάθε πολιτεία το δίχως άλλο θάναι φωταγωγημένη _Τα πάντα θάναι ένα τραγούδι μιας χαρούμενης φαμίλιας που τα μάγουλα της λάμπουν». (Βλαντμίρ Μαγιακόφσκυ, «Ο άνθρωπος»). Και ασφαλώς ως ζοφερή παρότρυνση από το παρελθόν θα διαβάσουν τον τίτλο του ποιήματός του «Ξελασπώστε το μέλλον», αν και δεν το έγραφε με τέτοιο νόημα οι ποιητής.

Το μέλλον δε θα 'ρθει
                                από μονάχο του, έτσι νέτο σκέτο,
αν δεν πάρουμε μέτρα
                                 κι εμείς.
Από τα βράγχια, κομσομόλε, άρπαξε το!
Απ' την ουρά του, πιονιέροι, εσείς.
Η κομμούνα
                  δεν είναι μια βασιλοπούλα του παραμυθιού, που λες,
για να την ονειρεύεσαι
                                τις νυχτιές.
Μέτρησε,
                  καλοσκέψου,
                                        σημάδεψε –
και τράβα, βήματα τα βήματα,
                                            έστω και πάνω σε μικροζητήματα.

Δεν είναι μόνον
                       ο κομμουνισμός
στη γη,
         στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα.
Είναι και μέσ' στο σπίτι,
                               στο τραπεζάκι μπρος,
στις σχέσεις,
             στη φαμίλια,
                         στην καθημερινή ρουτίνα.
Εκείνος κει,
               που ολημερίς
τριζοβολάει βλαστήμιες
                                     σαν κάρο κακογρασωμένο
εκείνος που,
                  σαν ολολύζει η μπαλαλάικα,
                                                                χλωμιάζει ευθύς,
αυτός
          το μπόι του μέλλοντος
                                           δεν το 'χει φτασμένο.

Πόλεμος
              δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς εσύ,
να λες ναι, ναι,
                     στα μέτωπα
                                     με βολές πολυβόλου.
Της φαμίλιας,
                    του σπιτικού,
                                      η επίθεση,
για μας μικρότερη απειλή
                                     δεν είναι διόλου.
Εκείνος που υποτάχτηκε
                                    στην πίεση της φαμίλιας,
κοιμάται
            μέσ' στη μακαριότητα
                                              ρόδων φτιαγμένων με χαρτί, -
αυτός δεν έφτασε το μπόι
                                   της προσήλιας,
της δυνατής ζωής εκείνης
                                     που θα 'ρτει.

 

Σαν τη φλοκάτα
                       και το χρόνο επίσης,
ο σκόρος της καθημερινότητας
                                               τον κατατρώει στιγμή στιγμή.
Το μεινεσμένο ρούχο
των ημερών μας για ν' αερίσεις,
ε, κομσομόλε, τίναξε το εσύ.  

μτφρ. Γιάννης Ρίτσος

400 μέρες...

500km N_NA
Τετρακόσιες μέρες συμπληρώθηκαν από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία.

Η συνεχής κλιμάκωση, το ενδεχόμενο για γενίκευση του πολέμου, που παραμένει πάντα ανοιχτό, αποτυπώνουν την «άβυσσο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής και δρόμων της Ενέργειας, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί σε άλλη «πίστα».
Αυτούς τους ανταγωνισμούς πληρώνουν με το αίμα τους οι λαοί της Ουκρανίας, της Ρωσίας, αλλά και όλης της Ευρώπης. Οι 400 αυτές μέρες απέδειξαν ότι η μόνη σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι απέναντι απ' όλα τα στρατόπεδα των ιμπερια-ληστών.
Η πλευρά της πάλης ενάντια στην εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο, η προοπτική του αγώνα για την απαλλαγή από το σύστημα της εκμετάλλευσης, που φέρνει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως από την πρώτη στιγμή έδειξε το ΚΚΕ.

Τις 400 αυτές μέρες ξεδιπλώθηκε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και το κοινό πρόγραμμα της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, για την εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, φτάνοντας σε νέα, επικίνδυνα ύψη:

• ·   Γιγαντώθηκαν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές, που θεμελιώθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ και «έκοψαν κορδέλα» επί ΝΔ, με ανανέωση της Συμφωνίας για τις Βάσεις.
• ·       Η Ελλάδα «παγιώνεται» ως πρωταθλήτρια σε δαπάνες για ΝΑΤΟικούς σκοπούς, με πάνω από 7 δισ. δολάρια τον χρόνο. Ο λαός ματώνει - πάνω από 650 ευρώ «το κεφάλι» πληρώνουμε κάθε χρόνο - για εξοπλισμούς που έχουν για προτεραιότητα τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και όχι βέβαια την άμυνα της χώρας.
• ·   Επιταχύνθηκαν ο σχεδιασμός πλήρους ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου, τα παζάρια και οι επικίνδυνες διευθετήσεις με την Τουρκία για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής. Τα σχέδια συνεκμετάλλευσης ακούγονται πλέον από τα πιο επίσημα χείλη.
• ·   Ο λαός μας σέρνεται σε νέους και μεγαλύτερους κινδύνους. Κυβερνητικά στελέχη, αναφερόμενα σε φερόμενες υποθέσεις κατασκοπείας και σχεδιαζόμενων τρομοκρατικών επιθέσεων, τις προβάλλουν ως απόδειξη ότι η χώρα «πέρασε σε άλλη πίστα» στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ!
• ·   Και βέβαια το ερώτημα τίθεται αν αυτές οι «υποθέσεις» θα αξιοποιηθούν για βαθύτερη ακόμα εμπλοκή. Τα περί ασφάλειας και σταθερότητας εντός ΝΑΤΟικού σχεδιασμού και του ιμπεριαλιστικού συστήματος λοιπόν γίνονται «ατμός»!
  

Η εμπλοκή όχι μόνο δεν χωρίζει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά αντίθετα αποτελεί και συγκολλητική ουσία για τα κάθε λογής κυβερνητικά σενάρια, ώστε η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση να πάει ένα βήμα πιο πέρα τον επικίνδυνο αυτόν σχεδιασμό, στη νέα φάση των ανταγωνισμών που βρισκόμαστε.
Για τον λαό, από την ανάποδη, είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να αποδυναμώσει και στην κάλπη τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Τις δυνάμεις του ευρωατλαντικού τόξου, που το κοινό τους πρόγραμμα οδηγεί σε κλιμάκωση της εμπλοκής, όποιος κι αν είναι κυβέρνηση, εκθέτοντας τον λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Ολοι αυτοί πρέπει να είναι πιο αδύναμοι την επόμενη μέρα και πιο δυνατός ο λαός. Κι αυτό θα γίνει μόνο με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ, και εκλογικά, που μπαίνει μπροστά στον αγώνα για να κλείσουν οι βάσεις, να σταματήσει κάθε εμπλοκή στον πόλεμο.

Που φωτίζει τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο, ενάντια στο σάπιο σύστημα του κέρδους, της εκμετάλλευσης, του πολέμου, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τους οργανισμούς του κεφαλαίου.

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους”;

 

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα…
οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν….

(…)
Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις.
                  (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

68+ χρόνια στις ράγες...

        Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

        Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,

        και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
                               __
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…

“Περιμένοντας τους Βαρβάρους”
Ποιήματα 1897-1933, Κ.Π.Καβάφη »

 

Επί ΕΣΣΔ κάτι ψώνιζες με το ρούβλι
Τώρα δε φτάνουν ούτε για ένα κουλούρι

Ένα από τα κτίρια του _πάλαι ποτέ Κρατικού
made in ΕΣΣΔ_USSR_CCCP
Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου του Γιαροσλάβλ
K. D. Ushinsky Yaroslavl_State_Pedagogical_University_

Το κτίριο του made in ΕΣΣΔ_USSR_CCCP
Ακαδημαϊκού Δραματικού Θεάτρου
Ф. Волкова F. Volkov Volkov_Drama_Theater
Στο Γιαροσλάβ_Yaroslavl
Μένει εκεί! να μας θυμίζει τις μέρες τις παλιές