Η λάσπη του παρόντος

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ / και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω / θα περιμένω άλλες μέρες…

Το Γιαροσλάβ, οι περισσότεροι-ες δεν το γνωρίζετε: Βρίσκεται ~200 χιλιόμετρα Β_ΒΑ από τη Μόσχα και ανήκει στο δαχτυλίδι των πόλεων που δημιούργησαν πριν χίλια χρόνια οι τσάροι γύρω από την πρωτεύουσα τους, ώστε να λειτουργούν ως αμυντικό τείχος απέναντι στους επιδρομείς. Η πόλη, χτισμένη εκεί που ο Βόλγας κάνει τις υπέροχες κορδέλες του, υπήρξε ειδικά την εποχή του υπαρκτού ένα ευνοημένο μέρος. Χτισμένο στη συμβολή των ποταμών Βόλγα και Κοτορόσλ, έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO (το ιστορικό κέντρο της).

Σαν σήμερα το μακρινό 1960 με την ΕΣΣΔ να μεσουρανεί (κυριολεκτικά και μεταφορικά) οι κάτοικοι της συγκεντρώθηκαν κι αποφάσισαν να στείλουν ένα μήνυμα προς το μέλλον. Συνέταξαν ένα γράμμα με παραλήπτες τους μετά πενήντα χρόνια κατοίκους της πόλης, για να διαβαστεί τις ημέρες που η πόλη θα γιορτάζει τα χίλια χρόνια της.

Τότε 23 χρόνια πριν οι κάτοικοι μαζεύτηκαν στο μουσείο «Cosmos» για να ανοίξουν τη μεταλλική κάψουλα, μακέτα του πρώτου τεχνητού δορυφόρου της γης που οι σοβιετικοί είχαν στείλει στο διάστημα, όπου είχαν τοποθετήσει οι προκάτοχοί τους το γράμμα και να το διαβάσουν, να μάθουν τι σκέφτονταν και τι έλπιζαν οι τοτινοί.

Η δεκαετία του 60 που ανέτελλε ήταν δύσκολη, αλλά τα σκληρά έδειχναν να είχαν περάσει. Αισιοδοξία και ελπίδα κυριαρχούσε. Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και η προοπτική της κομμουνιστικής κοινωνίας μέσα από αντιφάσεις, πότε έπαιρναν υπόσταση και χρώμα, όπως περίπου το είχαν φανταστεί οι ποιητές και πότε κατρακυλούσαν στον οπορτουνισμό (20^ό συνέδριο γαρ). Οι δυσκολίες υπήρχαν αλλά η αισιοδοξία στο λαό ήταν πιο ισχυρή. Κι έτσι οι κάτοικοι του Γιαροσλάβ είχαν κάθε λόγο να φαντάζονται πως μετά πενήντα χρόνια οι άνθρωποι θα ζουν σε μια ευτυχισμένη κομμουνιστική κοινωνία. Αυτό και έγραφαν στο γράμμα τους εκφράζοντας το θαυμασμό και τη ζήλια τους για εκείνους που θα ζουν «σε μια ελεύθερη κομμουνιστική κοινωνία όπου ο καθένας είναι ευτυχισμένος και δημιουργικός σε μια κοινωνία όπου δεν υπάρχουν χρήματα και μαγαζιά. Θυμηθείτε, γράφουν, εμάς που ζήσαμε την εποχή της οικοδόμησης μιας κομμουνιστικής κοινωνίας και αγωνιστήκαμε για το θρίαμβό της».

Οι τωρινοί κάτοικοι, όπως αναφέρουν τα πρακτορεία διάβασαν πολύ συγκινημένοι το γράμμα και αποφάσισαν να γράψουν κι αυτοί ένα δικό τους, όπως τους παρότρυναν οι προκάτοχοι, και να λένε τις δικές τους ελπίδες και προβλέψεις. Τι έγραψαν δεν μάθαμε _μπορούμε να το φανταστούμε. Ούτε τα πρακτορεία περιγράφουν τις πικρές ή τις ειρωνικές σκέψεις που πέρασαν από τους ακροατές, όταν διάβασαν εκείνο το γράμμα του 1960. Καθώς ο κομμουνισμός, όπως ξέρουν πλέον οι κάτοικοι του Γιαροσλάβ, της πρώην ΕΣΣΔ και του πλανήτη, δεν οικοδομήθηκε και το χρήμα έγινε ο θεός της καθημερινής ζωής στην καπιταλιστική Ρωσία.

Μάλλον δεν θα νοιώσανε πως δικαιώθηκε ο ποιητής που από το 1917 οραματιζόταν πως «Θάχουνε πάρει τα χωριά το βάρος τους από άνοιξη αρωματισμένη _Η κάθε πολιτεία το δίχως άλλο θάναι φωταγωγημένη _Τα πάντα θάναι ένα τραγούδι μιας χαρούμενης φαμίλιας που τα μάγουλα της λάμπουν». (Βλαντμίρ Μαγιακόφσκυ, «Ο άνθρωπος»). Και ασφαλώς ως ζοφερή παρότρυνση από το παρελθόν θα διαβάσουν τον τίτλο του ποιήματός του «Ξελασπώστε το μέλλον», αν και δεν το έγραφε με τέτοιο νόημα οι ποιητής.

Το μέλλον δε θα 'ρθει
                                από μονάχο του, έτσι νέτο σκέτο,
αν δεν πάρουμε μέτρα
                                 κι εμείς.
Από τα βράγχια, κομσομόλε, άρπαξε το!
Απ' την ουρά του, πιονιέροι, εσείς.
Η κομμούνα
                  δεν είναι μια βασιλοπούλα του παραμυθιού, που λες,
για να την ονειρεύεσαι
                                τις νυχτιές.
Μέτρησε,
                  καλοσκέψου,
                                        σημάδεψε –
και τράβα, βήματα τα βήματα,
                                            έστω και πάνω σε μικροζητήματα.

Δεν είναι μόνον
                       ο κομμουνισμός
στη γη,
         στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα.
Είναι και μέσ' στο σπίτι,
                               στο τραπεζάκι μπρος,
στις σχέσεις,
             στη φαμίλια,
                         στην καθημερινή ρουτίνα.
Εκείνος κει,
               που ολημερίς
τριζοβολάει βλαστήμιες
                                     σαν κάρο κακογρασωμένο
εκείνος που,
                  σαν ολολύζει η μπαλαλάικα,
                                                                χλωμιάζει ευθύς,
αυτός
          το μπόι του μέλλοντος
                                           δεν το 'χει φτασμένο.

Πόλεμος
              δεν είναι μόνο, όπως θαρρείς εσύ,
να λες ναι, ναι,
                     στα μέτωπα
                                     με βολές πολυβόλου.
Της φαμίλιας,
                    του σπιτικού,
                                      η επίθεση,
για μας μικρότερη απειλή
                                     δεν είναι διόλου.
Εκείνος που υποτάχτηκε
                                    στην πίεση της φαμίλιας,
κοιμάται
            μέσ' στη μακαριότητα
                                              ρόδων φτιαγμένων με χαρτί, -
αυτός δεν έφτασε το μπόι
                                   της προσήλιας,
της δυνατής ζωής εκείνης
                                     που θα 'ρτει.

 

Σαν τη φλοκάτα
                       και το χρόνο επίσης,
ο σκόρος της καθημερινότητας
                                               τον κατατρώει στιγμή στιγμή.
Το μεινεσμένο ρούχο
των ημερών μας για ν' αερίσεις,
ε, κομσομόλε, τίναξε το εσύ.  

μτφρ. Γιάννης Ρίτσος

400 μέρες...

500km N_NA
Τετρακόσιες μέρες συμπληρώθηκαν από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία.

Η συνεχής κλιμάκωση, το ενδεχόμενο για γενίκευση του πολέμου, που παραμένει πάντα ανοιχτό, αποτυπώνουν την «άβυσσο» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής και δρόμων της Ενέργειας, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί σε άλλη «πίστα».
Αυτούς τους ανταγωνισμούς πληρώνουν με το αίμα τους οι λαοί της Ουκρανίας, της Ρωσίας, αλλά και όλης της Ευρώπης. Οι 400 αυτές μέρες απέδειξαν ότι η μόνη σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι απέναντι απ' όλα τα στρατόπεδα των ιμπερια-ληστών.
Η πλευρά της πάλης ενάντια στην εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο, η προοπτική του αγώνα για την απαλλαγή από το σύστημα της εκμετάλλευσης, που φέρνει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως από την πρώτη στιγμή έδειξε το ΚΚΕ.

Τις 400 αυτές μέρες ξεδιπλώθηκε με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και το κοινό πρόγραμμα της κυβέρνησης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, για την εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, φτάνοντας σε νέα, επικίνδυνα ύψη:

• ·   Γιγαντώθηκαν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές, που θεμελιώθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ και «έκοψαν κορδέλα» επί ΝΔ, με ανανέωση της Συμφωνίας για τις Βάσεις.
• ·       Η Ελλάδα «παγιώνεται» ως πρωταθλήτρια σε δαπάνες για ΝΑΤΟικούς σκοπούς, με πάνω από 7 δισ. δολάρια τον χρόνο. Ο λαός ματώνει - πάνω από 650 ευρώ «το κεφάλι» πληρώνουμε κάθε χρόνο - για εξοπλισμούς που έχουν για προτεραιότητα τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και όχι βέβαια την άμυνα της χώρας.
• ·   Επιταχύνθηκαν ο σχεδιασμός πλήρους ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου, τα παζάρια και οι επικίνδυνες διευθετήσεις με την Τουρκία για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής. Τα σχέδια συνεκμετάλλευσης ακούγονται πλέον από τα πιο επίσημα χείλη.
• ·   Ο λαός μας σέρνεται σε νέους και μεγαλύτερους κινδύνους. Κυβερνητικά στελέχη, αναφερόμενα σε φερόμενες υποθέσεις κατασκοπείας και σχεδιαζόμενων τρομοκρατικών επιθέσεων, τις προβάλλουν ως απόδειξη ότι η χώρα «πέρασε σε άλλη πίστα» στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ!
• ·   Και βέβαια το ερώτημα τίθεται αν αυτές οι «υποθέσεις» θα αξιοποιηθούν για βαθύτερη ακόμα εμπλοκή. Τα περί ασφάλειας και σταθερότητας εντός ΝΑΤΟικού σχεδιασμού και του ιμπεριαλιστικού συστήματος λοιπόν γίνονται «ατμός»!
  

Η εμπλοκή όχι μόνο δεν χωρίζει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά αντίθετα αποτελεί και συγκολλητική ουσία για τα κάθε λογής κυβερνητικά σενάρια, ώστε η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση να πάει ένα βήμα πιο πέρα τον επικίνδυνο αυτόν σχεδιασμό, στη νέα φάση των ανταγωνισμών που βρισκόμαστε.
Για τον λαό, από την ανάποδη, είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να αποδυναμώσει και στην κάλπη τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Τις δυνάμεις του ευρωατλαντικού τόξου, που το κοινό τους πρόγραμμα οδηγεί σε κλιμάκωση της εμπλοκής, όποιος κι αν είναι κυβέρνηση, εκθέτοντας τον λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Ολοι αυτοί πρέπει να είναι πιο αδύναμοι την επόμενη μέρα και πιο δυνατός ο λαός. Κι αυτό θα γίνει μόνο με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ, και εκλογικά, που μπαίνει μπροστά στον αγώνα για να κλείσουν οι βάσεις, να σταματήσει κάθε εμπλοκή στον πόλεμο.

Που φωτίζει τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο, ενάντια στο σάπιο σύστημα του κέρδους, της εκμετάλλευσης, του πολέμου, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τους οργανισμούς του κεφαλαίου.

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους”;

 

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα…
οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν….

(…)
Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις.
                  (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

68+ χρόνια στις ράγες...

        Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.

        Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,

        και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
                               __
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…

“Περιμένοντας τους Βαρβάρους”
Ποιήματα 1897-1933, Κ.Π.Καβάφη »

 

Επί ΕΣΣΔ κάτι ψώνιζες με το ρούβλι
Τώρα δε φτάνουν ούτε για ένα κουλούρι

Ένα από τα κτίρια του _πάλαι ποτέ Κρατικού
made in ΕΣΣΔ_USSR_CCCP
Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου του Γιαροσλάβλ
K. D. Ushinsky Yaroslavl_State_Pedagogical_University_

Το κτίριο του made in ΕΣΣΔ_USSR_CCCP
Ακαδημαϊκού Δραματικού Θεάτρου
Ф. Волкова F. Volkov Volkov_Drama_Theater
Στο Γιαροσλάβ_Yaroslavl
Μένει εκεί! να μας θυμίζει τις μέρες τις παλιές

 

 

Σύντροφοι, κόκκινοι! Η συμμαχία των εργατών και των αγροτών του Κόκκινου Στρατού είναι ισχυρή _στενή _ακατάλυτη

Ο Κόκκινος Στρατός των Εργατών και Αγροτών (Рабоче-крестьянская Красная армия, РККА), ο ελευθερωτής της ανθρωπότητας Ιδρύθηκε το 1918, από το μπολσεβίκικο Συμβούλιο των Λαϊκών Κομισάριων. Στις 23 Φεβρουαρίου, όλη η πρώην ΕΣΣΔ –ακόμη και μετά τις ανατροπές (για την ακρίβεια από το 1995 και μετά)  γιορτάζει τον «Υπερασπιστή της Πατρίδας» (Дня защитника Отечества) Κόκκινο στρατό.
Για πρώτη φορά, η ημερομηνία έγινε γιορτή και αργία το 1919 (ονομαζόταν τότε Ημέρα του Κόκκινου Δώρου – Днем Красного подарка) και χρονολογείται από την επέτειο των μαχών των πρώτων μονάδων του Ερυθρού Στρατού με τα γερμανικά στρατεύματα κοντά στο Ψκόφ και τη Νάρβα.
Αλλά αφορούσε πάντα τη μέρα της δημιουργίας «του Κόκκινου Στρατού των Εργατών και των Αγροτών» – 28 Ιανουαρίου 1918, γιατί τότε το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων εξέδωσε αντίστοιχο διάταγμα.

Διάταγμα του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων
για τη δημιουργία του “Κόκκινου Στρατού των Εργατών και Αγροτών”,
όπως τροποποιήθηκε από τον V.I. Λένιν το 1918.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1919 γιορτάστηκε στη Μόσχα με μουσική και παραστάσεις στα θέατρα αλλά και σε ανοιχτούς χώρους.
Το 1920 και το 1921, δεν γιορτάστηκε, αλλά το 1922, εγκρίθηκε το ιστορικό ψήφισμα και δόθηκε το επίσημο όνομα «Ημέρα του Κόκκινου Στρατού και του Ναυτικού».

Τα 10χρονα και 20χρονα

Το 1928, η ΕΣΣΔ γιόρτασε τα 10 χρόνια του Κόκκινου Στρατού, εγκαινιάζοντας και το μουσείο που υπάρχει μέχρι σήμερα και, στο κτίριο των ταχυδρομείων (Τηλεγράφου) στην οδό Tverskaya, έγινε θεματική έκθεση ζωγραφικής από μέλη του Συλλόγου Καλλιτεχνών της Επανάστασης.
Στη δεκαετία του 1930, την Ημέρα του Κόκκινου Στρατού και του Ναυτικού, διοργανώνονταν παρελάσεις φορέων, διαγωνισμοί φυσικής αγωγής για μαθητές, οι πιονιέροι διοργάνωσαν εκδρομές για σκι, και μονοήμερες στρατιωτικές πεζοπορίες, πατινάζ σε παγοδρόμια, βάδιζαν σε σχηματισμό με σημαίες τραγουδώντας εμβατήρια κά.

Στις 24 Ιανουαρίου 1938, την 20ή επέτειο της δημιουργίας του, το Προεδρείο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ καθιέρωσε το πρώτο σοβιετικό μετάλλιο «ΧΧ Χρόνια των Εργατών και του Κόκκινου Στρατού», που απονεμήθηκε σε στρατιωτικό προσωπικό, καθώς και σε συμμετέχοντες στον Εμφύλιο Πόλεμο.

Οι εκδηλώσεις προς τιμήν του έγιναν ιδιαίτερα σημαντικές κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Το 1942, η έκθεση «Ο Ηρωικός Δρόμος του Κόκκινου Στρατού» άνοιξε στο Μουσείο της Επανάστασης.

Το 1943, η έκθεση «Ο Κόκκινος Στρατός στον αγώνα ενάντια στους Γερμανούς φασίστες εισβολείς» έγινε στην κεντρική Λέσχη του και στο ίδιο μέρος το 1944-1945 εκθέσεις έργων του Στούντιο στρατιωτικών καλλιτεχνών που πήραν το όνομά τους από τον Μ. Β. Γκρέκοφ.
Μετά τον πόλεμο, η 23η Φεβρουαρίου γιορτάστηκε με ακόμη μεγαλύτερη λαμπρότητα ως «Ημέρα του Σοβιετικού Στρατού και του Ναυτικού»

Το σημερινό όνομα – Υπερασπιστής της Ημέρας της Πατρίδας – ισχύει από το 1995, ενώ από το 2002, καθιερώθηκε σαν ημέρα αργίας.
Με τελείως άλλο πνεύμα, πραγματοποιείται «επίσημη» τελετή στα τείχη του Κρεμλίνου, στεφάνια τοποθετούνται στον τάφο του άγνωστου στρατιώτη, τα πάρκα της πόλης φιλοξενούν θεματικά φεστιβάλ, διαγωνισμούς και στρατιωτικά συγκροτήματα και πυροτεχνήματα το βράδυ.
Διαφορετικό γιορτασμό πραγματοποιούν κάθε χρόνο οι κομμουνιστές νεολαιίστικες οργανώσεις και  εργαζόμενοι.

Πληροφορίες από mos.ru/news, vtomske.ru (Νοβόστι)

Η δεκανέας του 87ου ειδικού τάγματος, Μαρία Τιμοφέεβνα Σαλνέβα Shalneva
(Мария Тимофеевна Шальнева -Ненахова), «ρυθμίζει την κίνηση» του Κόκκινου Στρατού
κάπου στο Βερολίνο κοντά στο Ράιχσταγκ
(Πρωτομαγιά του 45 -1 мая 1945 года в Берлине)

Το ιστορικό ιδρυτικό διάταγμα
του Συμβουλίου Επιτρόπων του Λαού

Τιμώντας τη μέρα του Κόκκινου Στρατού, τιμώντας τα εκατομμύρια των μαχητών που πέρασαν από τις τάξεις του, προσφέροντας τη ζωή τους για πανανθρώπινα ιδανικά, τιμώντας τις στρατιές της επανάστασης που σκόρπισαν την ελπίδα και τη βεβαιότητα της κοινωνικής αλλαγής σ’ ολόκληρο τον κόσμο, υποκλινόμενοι στο στρατό που χάρισε στην ανθρωπότητα τη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη, παρουσιάζουμε ένα μοναδικό ιστορικό ντοκουμέντο.
Είναι το Διάταγμα για τη Δημιουργία του Κόκκινου Στρατού, που επεξεργάστηκε το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού και υπέγραψε ο Λένιν στις 15/28 Γενάρη του 1918. Το αναδημοσιεύουμε από το 11ο τεύχος (Οκτώβρης 1932) του περιοδικού «ΝΕΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ», που έβγαζαν στη χώρα μας οι κομμουνιστές διανοούμενοι.

Διάταγμα για τη δημιουργία του Κόκκινου Στρατού
(28 Γενάρη 1918)
Ο παλιός στρατός χρησίμεψε για την καταπίεση των εργαζομένων μαζών απ’ την αστική τάξη.
Αφού η εξουσία πέρασε στις εργαζόμενες μάζες και τους καταπιεζόμενους, είναι ανάγκη να δημιουργηθεί ένας καινούργιος στρατός που θα χρησιμέψει για στήριγμα στην εξουσία των σοβιέτ και στο μέλλον σαν βάση για την αντικατάσταση του μόνιμου στρατού από έναν εθνικό στρατό, που θα ‘ναι το στήριγμα της μέλλουσας κοινωνικής επανάστασης στην Ευρώπη.

I

Γι’ αυτό το λόγο το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού αποφασίζει την ίδρυση ενός καινούργιου στρατού που θα ονομαστεί κόκκινος στρατός των εργατών και αγροτών πάνω στην επόμενη βάση.
1. Ο κόκκινος στρατός των εργατών και των χωρικών θα αποτελείται από τα πιο συνειδητά και τα πιο οργανωμένα στοιχεία των εργαζόμενων τάξεων.
2. Θα γίνονται δεκτοί στον κόκκινο στρατό όλοι οι πολίτες της Ρωσσικής Δημοκρατίας πάνω από 18 χρόνων. Κάθε πολίτης που θέλει να μπει στον κόκκινο στρατό πρέπει να ‘ναι έτοιμος να θυσιάσει όλες του τις δυνάμεις, τη ζωή του για την υπεράσπιση της επανάστασης του Οχτώβρη, της εξουσίας των Σοβιέτ και του Σοσιαλισμού. Για να γίνει κανένας μέλος του κόκκινου στρατού χρειάζεται να έχει σύσταση των επιτροπών του συντάγματος ή των δημοκρατικών οργανώσεων που δέχονται το πρόγραμμα της εξουσίας των Σοβιέτ, των κομματικών ή επαγγελματικών οργανώσεων ή τουλάχιστον δύο μελών αυτών των οργανώσεων. Αν ομάδες ολάκερες μπαίνουν στον κόκκινο στρατό, οι στρατιώτες πρέπει να απαντήσουν οι μεν για τους δε και η παραδοχή τους θα υποβληθεί στην ψήφο όλων.

II

1. Οι στρατιώτες του κόκκινου στρατού των εργατών και χωρικών θα διατρέφονται ολοκληρωτικά απ’ το Κράτος και θα παίρνουν 50 ρούβλια το μήνα.
2. Τα μέλη της οικογένειας των στρατιωτών, που είναι ανίκανα για δουλειά και που διατρεφόντανε πριν απ’ αυτούς, θα παίρνουν ό,τι τους είναι αναγκαίο μέσα στα όρια που θα οριστούν απ’ τα όργανα της εξουσίας των τοπικών Σοβιέτ.

III

Ανώτερο διευθυντικό όργανο του κόκκινου στρατού των εργατών και χωρικών θα ‘ναι το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού. Η άμεση διοίκηση του στρατού θα συγκεντρωθεί στο επιτροπάτο στρατιωτικών. Πλάι δε σ’ αυτό θα συσταθεί ένα εθνικό συμβούλιο».

Έκκληση του Λένιν στον Κόκκινο Στρατό

Σύντροφοι, κόκκινοι!
Οι καπιταλιστές της Αγγλίας, της Αμερικής και της Γαλλίας ξεκίνησαν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Εκδικούνται τις δημοκρατίες των σοβιετικών εργατών και αγροτών για την ανατροπή της εξουσίας των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών που είναι παράδειγμα σ’ όλους τους λαούς της γης.
Οι καπιταλιστές της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Αμερικής βοηθούν τους Ρώσους τσιφλικάδες με χρήματα και στρατιωτικές προμήθειες, από τη Σιβηρία, στον Ντον και τον Βόρειο Καύκασο ενάντια στη σοβιετική εξουσία, με στόχο να πισωγυρίσουν το λαό στην εποχή των τσάρων και γαιοκτημόνων, την αιχμή δόρατος των  καπιταλιστών.
Όχι! Αυτό δεν θα συμβεί!
Ο Κόκκινος Στρατός συσπειρώθηκε, σήκωσε ανάστημα, οδήγησε τα στρατεύματα ενάντια στους «Λευκούς»  στο Βόλγα, κατέκτησε τη Ρίγα, κατέκτησε σχεδόν όλη την Ουκρανία και πλησίασε την Οδησσό και το Ροστόφ. Λίγη ακόμη προσπάθεια, λίγοι ακόμη μήνες μάχης και η νίκη θα είναι δική μας.
Ο Κόκκινος Στρατός είναι δυνατός γιατί παρελαύνει –συμπαγής και συνειδητά στη μάχη για τη γη του αγροτών, για την ακατανίκητη εργατο-αγροτική σοβιετική εξουσία.

Είναι ανίκητος, γιατί έχει συνενώσει εκατομμύρια αγρότες με εργαζόμενους που τώρα έχουν μάθει να πολεμούν, έχουν μάθει –με σύντροφο την πειθαρχία, να μη λιποψυχούν, να μην το βάζουν κάτω μετά από μικρές ήττες, να βαδίζουν ακάθεκτοι τολμηρά ενάντια στον εχθρό γνωρίζοντας ότι η ολοκληρωτική του ήττα είναι κοντά.

Σύντροφοι, κόκκινοι! Η συμμαχία των εργατών και των αγροτών του Κόκκινου Στρατού είναι ισχυρή, στενή, ακατάλυτη.
Οι Κουλάκοι και οι πολύ πλούσιοι αγρότες προσπαθούν να οργανώσουν εξεγέρσεις ενάντια στη σοβιετική εξουσία, αλλά είναι μια ασήμαντη μειονότητα.
Όχι για πολύ και σπάνια καταφέρνουν να εξαπατήσουν τους αγρότες.
Οι αγρότες γνωρίζουν ότι μόνο σε συμμαχία με τους εργάτες θα νικήσουν τα αφεντικά.
Μερικές φορές αυτοαποκαλούμενοι κομμουνιστές ενεργούν στα χωριά –κοινοί απατεώνες, οι χειρότεροι εχθροί των εργαζομένων, οι βιαστές που προσκολλήθηκαν στην εξουσία για εγωιστικούς σκοπούς.
Η εργατική – αγροτική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τους πολεμήσει καθαρίζοντας την ύπαιθρο απ’ αυτούς.
Ο μεσαίος αγρότης δεν είναι εχθρός, αλλά φίλος του εργάτη, φίλος της σοβιετικής εξουσίας. Οι εργαζόμενοι που έχουν ταξική συνείδηση και οι πραγματικοί Σοβιετικοί τον έχουν  σύντροφο.
Ο μέσος χωρικός δεν ληστεύει την δουλειά και τον ιδρώτα των άλλων, όπως κάνουν οι κουλάκοι, αυτός δουλεύει και ζει με τη δική του εργασία. Η σοβιετική κυβέρνηση θα καταστείλει τους κουλάκους και θα καθαρίσει την ύπαιθρο από εκείνους που αντιμετωπίζουν άδικα τους μικρομεσαίους αγρότες και με κάθε κόστος θα ατσαλώσει τη συμμαχία των εργατών με ολόκληρη την εργαζόμενη αγροτιά, των φτωχότερων και των φτωχών.

Αυτή η ενότητα αναπτύσσεται σε όλο τον κόσμο. Η επανάσταση πλησιάζει, αναπτύσσεται παντού. Τις προάλλες είχαμε νίκη στην Ουγγαρία, με μια εργατική κυβέρνηση. Όλοι οι λαοί θα φτάσουν αναπόφευκτα σε αυτό.

Σύντροφοι, κόκκινοι άντρες!
Σταθείτε δυνατοί, σταθεροί, φιλικοί!
Τολμηρά προς τα εμπρός ενάντια στον εχθρό!
Θα νικήσουμε.
Η δύναμη των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών, χτυπημένη καίρια στη Ρωσία, θα ηττηθεί σε όλο τον κόσμο!

Ήταν τότε που…
«οι λευκοί κι ο μαύρος βαρόνος
ήθελαν να ξαναφέρουν τον τσάρο αλλά …
Αλλά από την taiga μέχρι τις βρετανικές θάλασσες
Ο κόκκινος στρατός του λαού
αποδείχτηκε δυνατότερος απ όλους»

(Χορωδία)
Αφήστε τον Κόκκινο Στρατό
Να τραβάει το δρόμο του
Με τη μπαγιονέτα στο ατσάλινο χέρι του
Τίποτε δεν τον σταματάει
Πηγαίνοντας στην τελευταία μάχη των θνητών!

ΙΙ
Ω!... στρατέ κόκκινε του λαού,
ας πορεύουμε στο δρόμο σου!
Το επαναστατικό στρατιωτικό συμβούλιο μας καλεί!
Για την taiga και μέχρι τις βρετανικές θάλασσες
Όπου ο κόκκινος στρατός του λαού αποδείχτηκε δυνατότερος απ όλους»

ΙΙΙ
Την παγκόσμια πυρκαγιά ζητάμε
Ρίξτε φυλακές, ξαπλώστε το παπαδαριό στην παλίρροια.
Απ’ την taiga στις μακρινές θάλασσες
Τιμή και δόξα στον κόκκινο στρατό

ℹ️ Για όσους δεν το γνωρίζουν «λευκοί» -σε αντίθεση με το κόκκινο του Σοβιετικού στρατού ονομάστηκαν οι κάθε λογής ένοπλοι, την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης (1918-1921), που πολέμησαν τους μπολσεβίκους.
ℹ️  Μαύρος Βαρώνος: Ο Πιότρ Νικολάγιεβιτς Βράνγκελ (1878-1928) αξιωματικός του Αυτοκρατορικού Ρωσικού Στρατού και αργότερα γενικός διοικητής του αντι-Μπολσεβίκικου Λευκού Στρατού στην Νότια Ρωσία. Το 1920, την κοπάνισε και έγινε ένας από τους πολλούς «λευκούς» εμιγκρέδες

Τι είναι η σοβιετική εξουσία;

Ποια είναι η ουσία αυτής της νέας δύναμης, για την οποία δεν αγωνίζονται ακόμη ή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή στις περισσότερες χώρες; Η ουσία της, το μεδούλι που προσελκύει όλο και περισσότερο τους εργάτες κάθε χώρας, έγκειται στο γεγονός ότι πριν το κράτος διοικούνταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τους πλούσιους ή τους καπιταλιστές και τώρα για πρώτη φορά βρίσκονται στην εξουσία εκείνες οι τάξεις που καταπίεζε ο καπιταλισμός. Ακόμη και στην πιο δημοκρατική, ακόμη και στην πιο ελεύθερη δημοκρατία, όσο παραμένει η κυριαρχία του κεφαλαίου, όσο η γη παραμένει ιδιοκτησία των λίγων, το κράτος κυβερνάται πάντα από μια μικρή μειοψηφία, με τα εννέα δέκατα να είναι καπιταλιστές _πλούσιοι αυτό που λέμε κεφάλαιο.

Για πρώτη φορά στον κόσμο, στη Ρωσία χτίστηκε ένα κράτος με τέτοιο τρόπο που μόνο οι εργάτες, μόνο οι εργαζόμενοι αγρότες, αποτελούν τις μαζικές οργανώσεις - τα Σοβιέτ, και όλη η κρατική εξουσία μεταβιβάζεται επαναστατικά σε αυτά τα Σοβιέτ _ εκμεταλλευτές του λαού δεν υπάρχουν. Γι' αυτό, ανεξάρτητα από το πώς οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης συκοφαντούν τη Ρωσία σε όλες τις χώρες, παντού στον κόσμο, η λέξη "σοβιετικό" όχι μόνο έγινε κατανοητή, έγινε δημοφιλής, έγινε αγαπημένη για τους εργάτες, για όλους τους εργαζόμενους. Και γι' αυτό η σοβιετική κυβέρνηση, όσο κι αν κυνηγάνε και λυσσασμένα καταδιώκουν τους αγωνιστές υποστηρικτές του κομμουνισμού σε διάφορες χώρες, η σοβιετική κυβέρνηση αναπόφευκτα, νομοτελειακά και στο εγγύς μέλλον θα θριαμβεύσει σε όλο τον κόσμο.

Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε.

Γνωρίζουμε καλά ότι έχουμε ακόμη πολλές ελλείψεις στην οργάνωση της σοβιετικής εξουσίας. Η σοβιετική εξουσία δεν είναι ένα υπέροχο φυλαχτό. Δεν θεραπεύει αμέσως τις ελλείψεις του παρελθόντος, τον αναλφαβητισμό, την έλλειψη κουλτούρας, την κληρονομιά του άγριου πολέμου, την κληρονομιά του ληστρικού καπιταλισμού. Αλλά από την άλλη, καθιστά δυνατή τη μετάβαση στον σοσιαλισμό. Δίνει τη δυνατότητα στους καταπιεσμένους να ξεσηκωθούν και να παίρνουν όλο και περισσότερο στα χέρια τους ολόκληρη τη διοίκηση του κράτους, ολόκληρη τη διοίκηση της οικονομίας, ολόκληρη τη διοίκηση της παραγωγής.

Η σοβιετική εξουσία είναι ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό, που κινείται από τις μάζες των εργαζομένων και επομένως αληθινός και άρα ανίκητος.

 

Σχετικά με την εργασιακή πειθαρχία

Γιατί νικήσαμε τον Γιούντενιτς, τον Κολτσάκ και τον Ντενίκιν, αν και τους βοήθησαν οι καπιταλιστές όλου του κόσμου; Γιατί είμαστε σίγουροι ότι τώρα θα νικήσουμε την καταστροφή και θα αποκαταστήσουμε τη βιομηχανία και τη γεωργία μας; Νικήσαμε τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές γιατί οι στρατιώτες, οι εργάτες και οι αγρότες του Κόκκινου Στρατού ξέρουν ότι πολεμούν για τον δικό τους ζωτικό σκοπό.

Κερδίσαμε γιατί οι καλύτεροι όλης της εργατικής τάξης και ολόκληρης της αγροτιάς επέδειξαν πρωτόγνωρο ηρωισμό σε αυτόν τον πόλεμο κατά των εκμεταλλευτών, έκαναν θαύματα θάρρους, υπέμειναν πρωτόγνωρες κακουχίες, θυσιάστηκαν, έδιωξαν αλύπητα εγωιστές και δειλούς. Τώρα είμαστε σίγουροι ότι θα ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες γιατί οι καλύτεροι άνθρωποι ολόκληρης της εργατικής τάξης και ολόκληρης της αγροτιάς ξεσηκώνονται επίσης συνειδητά, με την ίδια σταθερότητα, με τον ίδιο ηρωισμό, να πολεμήσουν. Και όταν εκατομμύρια εργαζόμενοι ενωθούν σε μια γροθιά, ακολουθώντας τους καλύτερους της τάξης τους, τότε η νίκη είναι εξασφαλισμένη.

Οι αστοί εκδιώχθηκαν από τον στρατό. Όλοι θα πούμε τώρα - κάτω, κάτω σε αυτούς που σκέφτονται το δικό τους κέρδος, για να κερδοσκοπήσουν, να σαμποτάρουν, να μη δουλέψουν, που φοβούνται τις θυσίες που είναι απαραίτητες για τη νίκη.
Ζήτω η εργασιακή πειθαρχία, ο ζήλος στην εργασία, η αφοσίωση στον εργατικό _ αγροτικό στόχο! Αιώνια δόξα σε όσους πέθαναν στην πρώτη γραμμή του Κόκκινου Στρατού! Αιώνια δόξα σε αυτούς που τώρα οδηγούν εκατομμύρια εργαζόμενους, βαδίζοντας με τον μεγαλύτερο ζήλο στην πρώτη γραμμή του στρατού των προλετάριων.

Πώς θα τερματίσουμε το ζυγό
γαιοκτημόνων και καπιταλιστών για πάντα;

Οι εχθροί των εργαζομένων - οι γαιοκτήμονες και οι καπιταλιστές - λένε: οι εργάτες και οι αγρότες δεν θα μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς. Χωρίς εμάς, δεν θα υπάρχει κανείς να επιβάλει την τάξη, να μοιράσει τη δουλειά, να αναγκάσει τους ανθρώπους να δουλέψουν. Χωρίς εμάς όλα θα καταρρεύσουν και το κράτος θα καταρρεύσει. Μας έδιωξαν, αλλά η καταστροφή τους θα μας φέρει ξανά στην εξουσία. Τέτοιες κουβέντες από τους γαιοκτήμονες και τους καπιταλιστές δεν θα μας μπερδέψουν, δεν θα μας εκφοβίσουν δεν θα εξαπατήσουν τους εργάτες και τους αγρότες. Ο στρατός απαιτεί την πιο αυστηρή πειθαρχία. Κι οι εργάτες με ταξική συνείδηση μπόρεσαν να ενώσουν τους αγρότες, μπόρεσαν να κερδίσουν τους παλιούς τσαρικούς αξιωματικούς, μπόρεσαν να δημιουργήσουν έναν νικηφόρο στρατό.

Ο Κόκκινος Στρατός δημιούργησε μια πρωτόγνωρα σταθερή πειθαρχία, όχι υπό πίεση, αλλά στη βάση της συνείδησης, της αφοσίωσης, της αυτοθυσίας των ίδιων των εργατών και των αγροτών.

Και έτσι, για να σωθούν οι εργαζόμενοι για πάντα από την το ζυγό των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών, από την παλινόρθωση της εξουσίας τους, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας μεγάλος κόκκινος στρατός εργασίας. Θα είναι ανίκητος αν έχει εργασιακή πειθαρχία. Οι εργάτες και οι αγρότες πρέπει να αποδείξουν, και θα αποδείξουν, ότι οι ίδιοι θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μια σωστή κατανομή της εργασίας, αυτή την ανιδιοτελή πειθαρχία και αφοσίωση στην εργασία για το κοινό καλό, χωρίς τους γαιοκτήμονες και ενάντια στους γαιοκτήμονες, χωρίς τους καπιταλιστές και τα αφεντικά εναντίον των καπιταλιστών.

Εργατική πειθαρχία, φρενήρης δράση, δουλειά, ετοιμότητα για αυτοθυσία, στενή συμμαχία αγροτών και εργατών - αυτό είναι που θα σώσει τους εργαζόμενους για πάντα από την το ζυγό των γαιοκτημόνων και των καπιταλιστών.