Cannoli μια χριστουγεννιάτικη λιχουδιά της Σικελίας

Με καταγωγή τη Σικελία _τα είχαμε απολαύσει αψεγάδιαστα και μυρωδάτα _ “golosi” που λένε οι ιταλοί (χάρμα ουρανίσκου) πριν χρόνια στο Caffè Sicilia (Noto), στο Euro Bar (Dattilo) και σε ορισμένα της κοινότητα Piana degli Albanesi αντιπροσωπεύουν μια εμβληματική σπεσιαλιτέ της ιταλικής κουζίνας.

Αυτά τα παραδοσιακά επιδόρπια εκτιμώνται για τον συνδυασμό τραγανότητας και κρεμώδους, που τα κάνει ακαταμάχητα. Φτιάχνονται με μια _ας την πούμε γκοφρέτα _τηγανισμένη (γίνονται και στο φούρνο _βλ. παρακάτω) από ζύμη (με ή χωρίς κακάο) που γεμίζεται με μια βελούδινη κρέμα από ricotta di pecora (πρόβιο ανθότυρο σύμφωνα με παραδοσιακή διαδικασία _τυπικό προϊόν της Σικελίας και παράγεται επίσης στη Σαρδηνία, την Καμπάνια, το Λάτσιο και άλλες περιοχές της νότιας Ιταλίας), αρωματισμένης με κανέλα και ξύσμα πορτοκαλιού.

Ένα μείγμα aromi e profumi αρωμάτων και αιθέριας μυρωδιάς που θυμίζουν τις γεύσεις της Σικελικής κουζίνας. Τα κανόλι είναι πολύ ευέλικτα γλυκά, για να τα απολαύσετε αργά-αργά ως επιδόρπιο αλλά και ως street food στη στιγμή κάνοντάς τα μια μπουκιά. Όπως με όλες τις τοπικές συνταγές, υπάρχουν μυστικά και εκδοχές που αλλάζουν από πόλη σε πόλη ή από οικογένεια σε οικογένεια: το κακάο ή να αρωματίσουν τη ζύμη με Marsala (σσ. Marsala στα ιταλικά και Maissala στη διάλεκτο της Σικελίας, είναι ένα δυνατό κρασί με Ελεγχόμενη Ονομασία Προέλευσης _DOC, που παράχθηκε πρώτη φορά στη Σικελία πριν το 1700, και ακριβώς στην ομώνυμη πόλη, από την οποία πήρε και το όνομα)

Μάθετε πώς να παρασκευάζετε γνήσια cannoli Σικελίας στο σπίτι (κάποια άλλη στιγμή θα μιλήσουμε για άλλα τυπικά επιδόρπια της περιοχής όπως cassata, cassatine, iris και paste di mandorla _πάστες αμυγδάλου. Επίσης, διασκεδάστε πειραματιζόμενοι με άλλες πρωτότυπες παραλλαγές αυτής της συνταγής, με φιστίκι ή Tartellette in crosta di cannolo ταρτάκια με κρούστα κανόλι. 

Για περίπου 30 κομμάτια

·        00 αλεύρι 250γρ

·        Ζάχαρη 30γρ

·        Strutto (σσ. είδος τοπικό λαρδί) 30 γρ

·        Marsala 50γρ

·        Αυγό μέτριο 1

·        Ξίδι από λευκό κρασί 10γρ

·        Αλάτι 1 πρέζα

·        Φλούδα πορτοκαλιού +

·        Κανέλα σε σκόνη 2 γρ

Για τη γέμιση

·        Πρόβεια ρικότα 1 κιλό

·        Ζάχαρη 180-300γρ

·        Τσιπς μαύρης σοκολάτας για γεύση

·        Κρόκος αυγού (επάλειψη για γεύση)

Τηγάνισμα σε

·        Καλό Σπορέλαιο 1 λ

Γαρνιτούρα

·        Ζάχαρη άχνη ελάχιστη

·        Φιστίκια Αιγίνης ψιλοκομμένα

·        Γλασαρισμένο πορτοκάλι

Πώς να προετοιμάσετε το σικελικό Cannoli

·        θυμηθείτε να στραγγίσετε τη φρέσκια ρικότα σε ένα σουρωτήρι όλη τη νύχτα, ώστε να χάσει τον ορό της.

·        Ξεκινάμε να ετοιμάζουμε τη ζύμη: σε ένα μικρό μπολ διαλύουμε το αλάτι στο ξύδι 1. Κοσκινίζουμε το αλεύρι 2 και προσθέτουμε την κανέλα 3. Προσθέτουμε το λαρδί 4, αρχίζουμε να ζυμώνουμε με τα χέρια μας 5 και μετά ρίχνουμε τη ζάχαρη 6.

·        Αρωματίζουμε με το ξύσμα πορτοκαλιού 7 και μετά προσθέτουμε το αυγό 8 και τη Marsala 9.

·        Τέλος ρίχνουμε μέσα το ξύδι και το αλάτι 10.

·        Συνεχίζουμε το ζύμωμα με το χέρι 11 μέχρι να ομογενοποιηθούν όλα τα υλικά, μετά

·        Μεταφέρετε σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια σχηματίστε ένα “καρβέλι” 12.

·        Σκεπάζουμε με μεμβράνη και βάζουμε στο στο ψυγείο για 2 ώρες 13.

·        Παίρνουμε τη ρικότα (που έχουμε στραγγίσει όλη τη νύχτα όπως υποδείχθηκε προηγουμένως 14.

·        Προσθέτουμε τη ζάχαρη 15 και ανακατεύουμε με τη σπάτουλα 16 και μετά περνάμε την κρέμα από σουρωτήρι 17 για να έχουμε ένα λείο και βελούδινο μείγμα, τέλος

·        Ενσωματώνουμε τα κομματάκια σοκολάτας 18.

 Σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφήνουμε στο ψυγείο μέχρι να ετοιμαστούμε να γεμίσουμε 19.

·        Παίρνουμε το ¹/₃ της ζύμης _20 και αφήνουμε την υπόλοιπη σκεπασμένη με μεμβράνη για να μην στεγνώσει.

·        Περνάμε τη ζύμη ξεκινώντας από το πιο φαρδύ πάχος _21.

·        Τη διπλώνουμε προσέχοντας να ενωθούν οι άκρες _22, για να περάσουν ανάμεσα από τους κυλίνδρους, μειώνοντας το πάχος _23 μέχρι να φτάσει το 1,5 mm _24.

·        Χρησιμοποιώντας ένα κουπάτ ζαχαροπλαστικής με διάμετρο 10cm _25, κόβουμε δίσκους _26 και

·        Τυλίγουμε γύρω από τη φόρμα για κανόλι _27.

Αλείφουμε τη ζύμη με πολύ λίγο κρόκο στο σημείο κλεισίματος (προσοχή να μην ακουμπήσει στη φόρμα) _28,

·        Κλείνουμε πιέζοντας ελαφρά _39.

·        Τοποθετούμε σε ένα δίσκο και σκεπάζουμε με ένα πανί _30 .

Τηγανίζουμε σε σπορέλαιο (σσ. δοκίμασα και το ελαιόλαδο _καλά γίνονται) στους 175°, βυθίζοντάς τα με μια από τις άκρες προς τα κάτω πριν τα αφήσουμε στο καυτό λάδι _31, μέχρι να ροδίσουν 32. Κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, τα γυρίζουμε κάθε τόσο, μέχρι να σχηματιστούν οι τυπικές φυσαλίδες -στραγγίζουμε σε χαρτί κουζίνας _33.

Μόλις κρυώσουν τα κελύφη, μπορείτε να αφαιρέσετε τους κυλίνδρους: πιέστε ελαφρά τον κύλινδρο και αφαιρέστε τον _34. Γεμίστε τα κανόλι με την κρέμα ricotta χρησιμοποιώντας ένα κορνέ ζαχαροπλαστικής _35. Γαρνίρετε όπως θέλετε με ψιλοκομμένα φιστίκια Αιγίνης _36 κλπ.

Εμπλουτισμένο με ζαχαρωμένη φλούδα _37 και στη συνέχεια πασπαλίζοντας με ζάχαρη άχνη _38. Απολαύστε το σπιτικό κανόλι αμέσως _39.

Γίνονται και στο φούρνο (παραλλαγή του κλασικού τηγανητού), είναι πιο ελαφρά, αλλά εξίσου νόστιμα … ίδια διαδικασία σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος σε προθερμασμένο φούρνο στους 180°C για ~15λ. Μόλις ψηθούν βγάζουμε από το φούρνο,  αφήνουμε να κρυώσουν και μετά αφαιρούμε από τη φόρμα (σωλήνα).

Σικελικό Cannolo:
ανάμεσα σε μύθους και θρύλους,
εδώ είναι η αληθινή ιστορία
ενός ήρωα της ζαχαροπλαστικής

Το σικελικό κανόλι είναι σίγουρα ένα από τα πιο γνωστά, αγαπημένα και κυρίως εξαγόμενα επιδόρπια σε όλο τον κόσμο. Σύμβολο της ζαχαροπλαστικής τέχνης του νησιού, είναι μια από τις πιο εκτιμημένες ιταλικές σπεσιαλιτέ ζαχαροπλαστικής από άκρη σε άκρη της χερσονήσου και στο εξωτερικό. Ενσωματωμένο στον κατάλογο των Prodotti Agroalimentari Tradizionali (Παραδοσιακών Αγροδιατροφικών Προϊόντων _P.A.T.) που τηρείται από το Υπουργείο Γεωργίας, το παραδοσιακό γλύκισμα με την γκοφρέτα του σε σχήμα σωλήνα εκτός από πρόβεια ricotta, μπορεί να έχει κρέμα Chantilly, ricotta di bufala (βουβαλίσια ρικότα) μέχρι και σοκολατένια κρέμα φιστικιού.

Η ιστορία του είναι μάλλον, χωρίς πολλές καταγεγραμμένες πληροφορίες, η προέλευση αυτού του επιδόρπιου μπορεί να ανακατασκευαστεί μέσα από υποθέσεις και κάποιες σημειώσεις σε αρχαία γραπτά. Είναι πάντως σίγουρο ότι έχει ρίζες σε βάθος χρόνου και σιγά-σιγά έχει υποστεί σημαντικές παραλλαγές μέχρι σήμερα στη μορφή και την γεύση.

Ο πρώτος που το ανέφερε ήταν ακόμη και ο Κικέρων, το 70 πΧ. που κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Σικελία μαγεύτηκε από ένα «Tubus farinarius dulcissimo edulio ex lacte fartus» (ένα σωληνάριο από ζύμη γεμάτο με απαλή κρέμα γάλακτος). Μοιάζει ακριβώς όπως η περιγραφή του προγόνου του αγαπημένου μας, σε μια εκδοχή που είναι ακόμα αρχέγονη _πώς όμως φτάσαμε στο cannolo όπως το ξέρουμε σήμερα; Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές, στα μισά του δρόμου μεταξύ ιστορίας και θρύλου, πραγματικότητας και μυθοπλασίας.

Η πρώτη υπόθεση συνδέεται με την αραβική κυριαρχία. Μάλιστα, αν και η ricotta είναι ένα προϊόν που υπάρχει στη Σικελία από παλιά, οι Άραβες ήταν αυτοί που την ανακάτεψαν με ζάχαρη, σχηματίζοντας μια εξαίσια κρέμα που αποτελεί τη βάση της Σικελικής ζαχαροπλαστικής.

Σύμφωνα με αυτή την ιστορία, το Cannolo γεννήθηκε στην πολη Caltanissetta. Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι μοναχές τα εφηύραν, τροποποιώντας και επεξεργαζόμενες την αρχαία συνταγή, σύμφωνα με άλλους ιστορικούς, ωστόσο, ήταν οι γυναίκες των αμέτρητων χαρεμιών που κατοικούσαν την πόλη Nisse, και που περνούσαν την ώρα ετοιμάζοντας γλυκές λιχουδιές. Ξαναδουλεύοντας ένα τυπικό επιδόρπιο από τη Σαρακηνή παράδοση και προτείνοντάς το ξανά με τυπικά υλικά της Σικελίας.

Μια άλλη υπόθεση, που υποστηρίζεται σθεναρά από τον δημοσιογράφο και ιστορικό Gaetano Basile, μας λέει για πως γεννήθηκε ως τυπικό επιδόρπιο της περιόδου του καρναβαλιού. Αυτό το επιδόρπιο προοριζόταν να είναι ένα αστείο, κάτι διασκεδαστικό και ασεβές ταυτόχρονα, και έτσι δημιουργήθηκε ένα επιδόρπιο σε σχήμα φαλλού, που αποτελείται από μια εξωτερική φλούδα γεμάτη με κρέμα. Όμως δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί ακριβώς έτσι ως ασεβές προς τα ήθη της εποχής και έτσι έγιναν …περικοπές.

Αλλά μια από τις πιο αποδεκτές υποθέσεις σήμερα θα χρονολογούσε τη γέννηση του στο μοναστήρι της Santa Maria di Monte Oliveto στο Παλέρμο, ακριβώς πίσω από τον Καθεδρικό Ναό _σύμφωνα με αυτήν την ιστορία, το Σικελικό Cannoli δεν θα ήταν τίποτα άλλο από ένα καρναβαλικό αστείο που σκαρφίστηκε από τις ωραίες μοναχές του μοναστηριού, που θα είχαν γεμίσει μια μπανιέρα με κρέμα ricotta και είχαν αντικαταστήσει τις κλασικές βρύσες με το ξύσμα του και εκεί μέσα απολάμβαναν οργασμούς, από τους οποίους _θεωρητικά απείχαν. Αυτή η υπόθεση υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι στα Σικελικά η λέξη cannolo σημαίνει βρύση. Σύμφωνα με ορισμένους, το αστείο είχε στόχο τις αρχάριες στα μοναστήρια, κατ' άλλους συγγενείς που είχαν πάει στο μοναστήρι την ημέρα της Αποκριάς για να επισκεφτούν τις κόρες τους.

Σύμφωνα με το BBC, ο θρύλος λέει ότι στην πόλη Καλτανισσέττα κατά την αραβική κυριαρχία (περίπου το 1.000 μΧ.) ένα χαρέμι δημιούργησε μια λιχουδιά -ένα τηγανητό, σωληνωειδές γλυκό από αλεύρι, ζάχαρη και βούτυρο που είναι γεμάτο με κρεμώδες τυρί. Το χαρέμι με αυτόν τον τρόπο θέλησε να υμνήσει την αρρενωπότητα του εμίρη τους. Στην Αρχαία Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των εορτασμών των Θεσμοφορίων προς τιμή της Δήμητρας και της Περσεφόνης, οι άνθρωποι γεύονταν μέλι και σουσάμι σε σχήμα γυναικείου στήθους, θέλοντας να γιορτάσουν τη γονιμότητα και τη μητρότητα. Η πρακτική, η οποία πιστεύεται ότι προήλθε από παλαιότερες τελετές που γινόντουσαν στην Αρχαία Αίγυπτο για την λατρεία της θεά Ίσιδας, αργότερα εξαπλώθηκε στις υπόλοιπες στη Μεσόγειο και στην προ-Ρωμαϊκή Σικελία.

Η ειδική σε μελέτες πολιτιστικής κληρονομιάς, Μαρία Ολιβέρι, από το Παλέρμο, υποστηρίζει ότι τα γεννητικά όργανα _ειδικά το γυναικείο αιδοίο, δεν θεωρούνταν ταμπού στον αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο, αλλά αντίθετα ήταν σύμβολα αφθονίας. “Τα σεξουαλικά σχήματα των γλυκών της Σικελίας προέρχονται από αυτόν τον αρχαίο κόσμο. Τότε, ήταν σημαντικό να έχουμε πολλά παιδιά, καθώς θα καλλιεργούσαν τη γη και θα προνοούσαν για την οικογένεια”, γράφει.

Όπως το cannoli, πολλά άλλα ιταλικά γλυκά με ερωτικά σχήματα έχουν περάσει στους αιώνες. Το Minne Di Sant'Agata ή το Minni di Virgini (ένα ημισφαίριο με ρικότα, λευκό γλάσο και κεράσι στην κορυφή) φτιάχτηκε για να μοιάζει με γυναικείο μαστό (το κεράσι στην κορυφή παραπέμπει σε εξέχουσα ρόγα, γράφει η Ολιβέρι)  προς τιμήν της St Agatha, μάρτυρα της Ρωμαϊκής εποχής, η οποία αρνήθηκε να πατήσει τον όρκο παρθενίας με αποτέλεσμα να την μακελέψουν. Παράλληλα,  το Feddi ru Cancillieri (μπισκότα αμυγδάλου με κρέμα και μαρμελάδα βερίκοκου) δημιουργήθηκε ως αστείο για να μοιάζει με γλουτούς καγκελάριου!

Το Καρναβάλι - μια γιορτή πριν από τη Σαρακοστή που βασίζεται σε ένα αρχαίο φεστιβάλ προς τιμήν του Βάκχου, του ρωμαϊκού θεού του κρασιού και της έκστασης, σύμφωνα με τον Dario Mangano, ειδικό στην σημειολογία που έκανε μια διατριβή σχετικά με τη Σικελία, οι κανόνες πρέπει μερικές φορές να ανατραπούν για να επιβεβαιωθούν - και το Καρναβάλι επέτρεψε ακριβώς για αυτό. Αυτή ήταν και μόνη φορά κατά τη διάρκεια του έτους που η καθολική σύνεση θα άφηνε τον δρόμο ανοικτό για την ανεμπόδιστη έκφραση - και ήταν η ώρα να φάει canolli Οι άντρες θα έδιναν το σωληνοειδές γλυκό στις γυναίκες και θα υπαινίσσονται τις σεξουαλικές τους επιθυμίες, τραγουδώντας! Δυστυχώς, τα περισσότερα μοναστήρια που έχουν χρησιμοποιήσει τις παραδοσιακές συνταγές για cannoli (όπως το Abbazia Nova στο Παλέρμο) έχουν κλείσει και μόνο λίγες γριές μοναχές ξέρουν πώς να τα φτιάξουν.

Πόσα ml μελαγχολίας λέει η συνταγή ρε μάνα; 120 ml κονιάκ …

\\ Με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ’ τις στάλες της βροχής
έναν πολύχρωμο κόσμο… (^#)

Μου λείπουν τ’ ανόθευτα γέλια, κάτι αγκαλιές σφιχτές, οι λέξεις οι δαντελένιες κι εκείνες οι καραμελωμένες αναμονές για τις γιορτές, την ώρα που ο λαός μας και σ΄ όλο τον κόσμο μετράνε αντοχές, τις απλώνουν στα παγωμένα δωμάτια, μήπως και φτουρήσουνε και την βγάλουν ως τα Χριστούγεννα. Μου λείπουν _μας λείπουν σε πολλούς της γενιάς μου, οι βόλτες οι αναίτιες και τ’ απρόσμενα καλέσματα, δίχως το πώς και το γιατί. Μας λείπει η αυθόρμητη καλημέρα με το γείτονα, τα κουρασμένα χαμόγελα των κοριτσιών στο ταμείο, το παιδικό μελίσσι που οδοιπορούσε χαρούμενο μεσημέρια, ζαλωμένο σχολικές τσάντες, συμβατές με τετράδια, κασετίνες, μολύβια και αδιαπραγμάτευτα όνειρα.

Το ρούτερ του γείτονα δεν δουλεύει, ρε μάνα και μας λείπουν τα βασικά υλικά της συνταγής. Πώς να ζήσεις δίχως υπολογιστές και φορτιστές ευτυχίας, και πώς να φτιάξεις μελομακάρονα με δανεικό σιμιγδάλι ή αλεύρι, μάνα; Πώς να μυρίσει το σπίτι σιρόπια και κανελλογαρύφαλλα από μια οθόνη; Δεν μου βγαίνει το μέτρημα… 

Τόσοι οι νεκροί, τόσοι οι νεκροζώντανοι, τόσα τα χαρτόνια που στολίζουν πάλι φέτος τους δρόμους μας "Είμαι άνεργος, πεινάω". Μέλι ούτε για δείγμα και 120ml κονιάκ δεν τα χωράει ούτε το πάλαι ποτέ παγουρίνο!

Μου λείπεις και συ μάνα _ Τζούλια ... με  [ Μι ] κεφαλαίο αφανή ήρωα της οικογένειας που χρόνια και χρόνια, μαγκανοπήγαδο και σκληρή καθημερινότητα “κουβαλούσες τ’ αγκωνάρια” ...αθόρυβα, περήφανα, χωρίς ποτέ να παραπονεθείς.

Μετράω αντίστροφα τις μέρες … Ουκέτι καιρός για χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα, γιατί φέτος αναβιώνουμε την κλιμάκωση του μακελειού στη Γάζα με εξαγγελίες για μακρόχρονο πόλεμο “μέχρι την απόλυτη νίκη” των καθαρμάτων _ στους 18.800++  έφτασαν οι νεκροί Παλαιστίνιοι - πάνω από 1,9 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι

Κουράστηκα να μετράω, τόσα τσουρέκια θα αγοράσει πάλι ο πρωθυπουργός απ’ τον Τερκενλή, τόσες εκατόμβες νεκρών, τόσες νεκρώσιμες μετακινήσεις και άσκοπες δημοσκοπήσεις ανάμεσα σε ΝΔ και απολειφάδια της πάλαι ποτέ 2^ης και 3^ης φοράς “αριστερά”, που μας άλλαξε τα φώτα και καραδοκεί πάντα ούτε ξύσμα φιλότιμου και τόσες δόσεις υπέρκομψης ξεδιαντροπιάς. Πόσα φέρετρα με νεκρούς που έφυγαν άκλαυτοι και ασαβάνωτοι, με πόση κανονικότητα γλιστράνε μακριά μας οι παππούδες κι οι γιαγιάδες.
            (^#) του Τόλη Νικηφόρου

 

Πόσα ml μελαγχολίας
λέει η συνταγή, ρε μάνα;;

Αδιέξοδα δεν υπάρχουν...
Με το ΚΚΕ στον αγώνα μπορούμε να νικήσουμε!

Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε, να δυναμώσει η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, να ανοίξουμε τον δρόμο της ανατροπής σε όλη την Ελλάδα, συζητάμε με εργάτες και εργάτριες, με ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων, με γυναίκες και νέα παιδιά, που διατυπώνουν ερωτήματα και προβληματισμούς για τις εξελίξεις, αναζητούν τις αιτίες, τι φταίει και φτάσαμε ως εδώ. Κυρίως όμως αναζητούν τι πρέπει να γίνει, τι μπορούμε να κάνουμε και πώς θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που ολοένα και χειροτερεύει.
Η αισιοδοξία μας δεν είναι τυπική, όπως μπορεί να σκεφτούν ορισμένοι, είναι πραγματική. Πηγάζει από την ακλόνητη πίστη μας ότι ο λαός μας και όλοι οι λαοί μπορούν, αν το αποφασίσουν, να φέρουν τα πάνω κάτω και να γίνουν αυτοί οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, βαδίζοντας στον δρόμο της σύγκρουσης με το σύστημα της εκμετάλλευσης, επιβάλλοντας το δίκιο τους.

Η αισιοδοξία μας όμως επιβεβαιώνεται
και από τη δυναμική που καταγράφει η άνοδος του κύρους του ΚΚΕ σε ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, η οποία ξεπερνά τα όρια της εκλογικής του δύναμης, όπως αυτή καταγράφηκε στις μάχες που δώσαμε.

Η εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ
να γίνει ακόμα πιο πλατιά συμπόρευση μαζί του

Σφυρηλατήθηκε μέσα στους μεγάλους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, οι οποίοι ακόμα παραμένουν σημείο αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους. Γιατί δεν είναι λίγο πράγμα να τα βάζεις με το μονοπώλιο και να νικάς, να καθυστερείς, να ακυρώνεις τα αντιλαϊκά σχέδιά του. Και να αντέχεις, γιατί οργανώνεσαι, απλώνεις το χέρι και παίρνεις δύναμη από την τάξη σου που αναμετριέται στα ίσα με τον αντίπαλό της.
Σφυρηλατήθηκε στις μεγάλες δοκιμασίες του λαού μας από τις μεγάλες καταστροφές, πότε με τις πυρκαγιές, την άλλη με τις πλημμύρες, μετά με τους σεισμούς...
Εκεί που δυναμώνει η λαϊκή αλληλεγγύη και γίνεται συνείδηση ότι αυτό το κράτος είναι ταξικό και γι' αυτό ανίκανο, γυμνό, ανύπαρκτο, εχθρός, όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες. Και την ίδια ώρα ικανό, σύγχρονο, φίλος όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ναι, αυτό το ρεύμα σφυρηλατήθηκε μέσα στα μεγάλα γεγονότα των προηγούμενων ετών, εκεί όπου γεννήθηκε το σύνθημα “Μόνο ο λαός σώζει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής”, και σήμερα γίνεται πυξίδα γι' αυτά που θα ακολουθήσουν...

Ένα τέτοιο συγκλονιστικό γεγονός ήταν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας για το έγκλημα στα Τέμπη, που μόνο το ΚΚΕ απέδειξε πως δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά έχει Ιστορία που καταγράφει αιτίες και ευθύνες. Κι όχι τυχαία, έχουν ίδια αφετηρία σε όλα. Ολα γίνονται για τα κέρδη του κεφαλαίου, θυσιάζοντας τις ζωές των ανθρώπων.
Αυτό το ρεύμα σφυρηλατήθηκε στην ενίσχυση της ανησυχίας ότι οι κίνδυνοι από την εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μεγαλώνουν, τόσο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία όσο και τώρα στη σφαγή στην Παλαιστίνη από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Συνολικά, αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης ενισχύεται μέσα στις συμπληγάδες ενός συστήματος που δημιουργεί μόνο αδιέξοδα, που δείχνει το εκμεταλλευτικό του πρόσωπο, τόσο σε συνθήκες κρίσης, όσο και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Τώρα όμως μπορεί να αποκτήσει νέα δυναμική μέσα από τις ίδιες τις εξελίξεις. Να συναντηθεί και να εκφραστεί πιο αποφασιστικά, με τη συμπόρευση ακόμα περισσότερων εργαζομένων με το ΚΚΕ, παντού!

Ο λαός μπορεί να γίνει
πρωταγωνιστής των εξελίξεων

Έχουμε βαθιά πεποίθηση πως ο λαός μας μπορεί και να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, βαδίζοντας στον δρόμο της σύγκρουσης με αυτό το σύστημα και αυτό το κράτος της εκμετάλλευσης, για να φωτίσει την ελπίδα και τη δικαιοσύνη.

Κι αυτός ο δρόμος ανοίγει μέσα από τα μικρά και μεγάλα μέτωπα που έχουμε μπροστά μας, βάζοντας στο στόχαστρο την πολιτική της ΝΔ, η οποία μπορεί να κουνάει το δάχτυλο του 41%, αξιοποιώντας βέβαια και την αβάντα που της προσφέρουν διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα, όμως ξέρει καλά πως η δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική της δυναμώνει και θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, γιατί και τα σινιάλα στην παγκόσμια και ελληνική οικονομία δεν είναι καλά και τα ζόρια θα μεγαλώνουν.

Πραγματική, μαχητική, εργατική _
λαϊκή αντιπολίτευση είναι μόνο το ΚΚΕ

Εδώ, σ' αυτούς τους αγώνες, στον δρόμο της σύγκρουσης, έχουν θέση όλοι όσοι και όσες θέλουν να υποστεί πραγματικό πλήγμα η κυβέρνηση της ΝΔ. Όσοι επιδιώκουν να της κοπεί λίγο η φόρα. Οσοι βαδίζουν στους δρόμους του αγώνα, όσοι βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, και δεν εκτονώνονται αναζητώντας μια δήθεν λύση σε κυβερνητική εναλλαγή, όπου απλά ο Μανωλιός βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Γιατί το έργο μιας τέτοιας «κυβερνητικής εναλλαγής» στα πλαίσια αυτού του συστήματος, μια άλλης κυβέρνησης που δήθεν κάτι θα δώσει ή έστω θα αφήσει τα πράγματα όπως είναι, ανέβηκε πολλές φορές στο παρελθόν, κι ήταν σκέτη αποτυχία, τραγωδία για τον λαό, θα λέγαμε.

Και δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά. Η παράσταση της «πρώτη φορά αριστεράς», με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 έως το 2019, θα συζητιέται για πολλά χρόνια ακόμα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δύναμη της σοσιαλδημοκρατίας και με τη δυνατότητα που έχει αυτή να παραπλανά, να εξαπατά, σε κρίσιμες για το καπιταλιστικό σύστημα στιγμές, όπως ήταν η περίοδος της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, με τη διακυβέρνησή του έδωσε στο σύστημα χώρο και χρόνο για να πάρει ανάσα και να επανέλθει δριμύτερο. Κυρίως, όμως, του έδωσε τη δυνατότητα να κλείσει τις ρωγμές του και να περάσει στην επόμενη φάση της επίθεσης στην εργατική τάξη, στον λαό.

Η περίοδος αυτή είναι αλήθεια πως δίνει πλούσια πείρα, όχι μόνο στα αστικά επιτελεία, δίνει πλούσια πείρα στον ίδιο τον λαό και το κίνημά του, ο οποίος μπορεί τώρα να διαβάσει πιο καλά και τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Μπορεί να βγάλει πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα για το πού πάνε τα πράγματα και τι επιλογές χρειάζεται να κάνει ο ίδιος, χωρίς να πέσει ξανά στη «λούμπα» των αυταπατών και των κάλπικων διλημμάτων.

Δείτε πώς σήμερα αγωνιούν όλοι τους να ξεπεράσει σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ τα προβλήματα, να ανασυνταχθεί γρήγορα η σοσιαλδημοκρατία, να αποκτήσει μεγαλύτερη σταθερότητα το αστικό πολιτικό σύστημα εναλλαγής. Τους ακούτε με υποκριτική αγωνία να λένε πως «η χώρα χρειάζεται αξιωματική αντιπολίτευση για να ελέγχει την κυβέρνηση της ΝΔ»!!!

Γελοιότητες! Απλά, μια νέα «καβάτζα» χρειάζεται το πολιτικό σύστημα της ρεμούλας και της αρπαχτής, της διαφθοράς και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γνωρίζουν άλλωστε πολύ καλά πως πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε άλλοι που προς το παρόν περιφέρονται γύρω από αυτούς τους δύο. Ακριβώς γιατί όλοι αυτοί, μηδενός εξαιρουμένου, στήριξαν όλες τις στρατηγικές επιλογές της ΝΔ, που είναι ευθυγραμμισμένες με το διευθυντήριο της Κομισιόν και το πολεμοκάπηλο ΝΑΤΟ. Ολοι αυτοί ψήφισαν πάνω από τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ και στην ίδια ρότα συνεχίζουν και σήμερα, χωρίς να κρατούν ούτε τα προσχήματα.

Πραγματική μαχητική, εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση είναι μόνο το ΚΚΕ και μέσα στη Βουλή για να αποκαλύπτει έγκαιρα στους εργαζόμενους τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, αλλά κυρίως έξω από τη Βουλή, μέσα στους αγώνες, για να τους αντιπαλεύει. Σκεφτείτε μόνο τι έχει περάσει η ΝΔ αυτούς τους πρώτους μήνες, και ποιος ήταν απέναντι...

Η ...ευρύχωρη αριστερά
τους χωράει όλους,
ακροδεξιούς, δεξιούς, ΠΑΣΟΚους...

Ορισμένοι μάλιστα μιλούν για το «φαινόμενο Κασσελάκη», ο οποίος πράγματι σήμερα είναι η προσωποποίηση του πολιτικού εκφυλισμού, ακριβώς γιατί εκεί οδηγεί η λογική του «μεσσιανισμού», της υποταγής στα συμφέροντα του κεφαλαίου, η στοίχιση με τον ευρωατλαντικό παράγοντα και πάει λέγοντας... Πραγματικό όμως «φαινόμενο» είναι το μέγεθος των υπηρεσιών που προσφέρει στο σύστημα ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και τώρα. Δείτε πώς αναλαμβάνουν τέτοιο ρόλο. Για «συμπεριληπτική ανάπτυξη» μιλά ο κ. Κασσελάκης. Καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μπορούν να αυγατίζουν τα κέρδη των καπιταλιστών - ληστών και να παίρνουν τάχα μεγαλύτερο μερίδιο οι εργαζόμενοι. Αφήστε που την «καινοτόμα» αριστερή πρόταση να αμείβονται «με μετοχές» οι εργαζόμενοι την είχε κάνει και ένας άλλος πριν, ο Γιώργος Παπανδρέου, και είδαμε πού κατέληξε.

Τι διαφορετικό λένε όμως και αυτοί που φεύγουν, όπως οι 11 πρόσφατα, της «Νέας Αριστεράς»; Οι οποίοι διά στόματος αρχηγού τους λένε πως θέλουν μια αριστερά ευρύχωρη, ανοιχτόμυαλη!!!

Είδαμε πώς ο ΣΥΡΙΖΑ τους χώρεσε όλους! Ακροδεξιούς, δεξιούς, ΠΑΣΟΚους και βάλε... Και μάλιστα ανησυχεί γιατί η ΝΔ επιβάλλει τη «δεξιά» ατζέντα. Ποια, αλήθεια, είναι η «αριστερή» ατζέντα; Αυτή που μιλάει δήθεν αριστερά και στρίβει συνεχώς δεξιά; Αυτή που εφάρμοσε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την οποία δηλώνουν περήφανοι; Περήφανοι γιατί διέσωσαν την «κοινωνική συνοχή»; Για τις μεγάλες τομές στην εργασία, δηλαδή τον νόμο Αχτσιόγλου - Βρούτση, το χτύπημα της απεργίας; Το Ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου; Περήφανοι για το 3ο μνημόνιο; 'Η για τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών που προβάλλουν ως παράσημο; 'Η μήπως τη Συμφωνία με τις ΗΠΑ που μετέτρεψε τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο;

Αλλά δείτε και την πρόσφατη στάση όλων τους στη Βουλή. Οχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ και των πρώην ΣΥΡΙΖΑίων. Το 50% του νομοσχεδίου της ΝΔ που παραδίδει στα «κοράκια» των funds τα χρεωμένα νοικοκυριά το ψήφισαν όλοι μαζί.

Οι πρώην ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, δεν καταψήφισαν τα κατάπτυστα άρθρα του νομοσχεδίου που αφορούν στη θέσπιση περισσότερων ευνοϊκών κανόνων για τα «κοράκια», ώστε να μη «σκοντάφτει» στα δικαστήρια η κλοπή των σπιτιών των χρεωμένων νοικοκυριών, από πιθανές προσφυγές δανειοληπτών. Θαυμάστε αριστεροσύνη!!!

Όσοι εμπιστεύτηκαν ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ
έχουν σήμερα επιλογή,
τη συμπόρευση με το ΚΚΕ

Πόσα ml μελαγχολίας
λέει η συνταγή ρε μάνα;

Κανένα!! Μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε “φωλιές” αισιοδοξίας και άλλης προοπτικής Να πυκνώσουν οι γραμμές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ Αυτή θα είναι και η πραγματική εγγύηση για τον λαό!

Ο προβληματισμός και τα ερωτηματικά μπορούν να γίνουν συμπέρασμα και απόφαση. Με απλά λόγια, πιο πολλοί να μάθουν για τι πράγμα μιλά το ΚΚΕ, ποια είναι η πρότασή του, γιατί συμφέρει τον λαό μας. Να μην αφήσουμε πόλη, γειτονιά, χωριό, τόπο δουλειάς, σπουδών, αθλητισμού, πολιτισμού, που δεν θα φτάσει το μήνυμά μας.

Τώρα να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα από όσους δεν το τόλμησαν τους προηγούμενους μήνες. Για τις ζωές μας, για τις μεγάλες ανάγκες μας που μπορούν να ικανοποιηθούν.

Σε αυτόν τον αγώνα καλεί το ΚΚΕ
και δεν πρέπει να λείψει κανείς!
Γιατί αδιέξοδα δεν υπάρχουν.
Με το ΚΚΕ μπορούμε να νικήσουμε!

Δυὸ χρόνια ἐκείνη τὸν περίμενε, μὲ τὴν ψυχή στὰ δόντια, ὅπως λένε,
κ’ ἐκεῖνος ἦρθε κάποια μέρα, ἀρχὲς τῆς ἄνοιξης, σὰ νὰ μὴν εἶχε συμβεῖ τίποτα.
Αὐτό ἀκριβῶς τὴ σκότωσε. Δέν κατάλαβε ἐκεῖνος
πὼς ἦταν πεθαμένη ἀντίκρυ του, μὲ φόντο
ἕνα περίλαμπρο, τετράγωνο, ἀνοιχτό παράθυρο.

 

Τὴν κοίταζε μ’ ἐρωτικὴν αὐτοπεποίθηση,
μ’ αὐτὴ τὴν εὔκολη, σχεδόν ἐπαγγελματική, ἀσκημένη ἐπιθυμία. Τὸ βλέμμα του
ζεστά ψυχρό τρυπάνιζε κάποια παλιά ναρκωμένη πληγή μές στὰ ὀστά της.

 

Κ’ ἤτανε μιὰ σκηνή παράξενη κι ὡραία, σὰν κάποιος

νἄχε πεθάνει ἀμίλητος στὴν πολυθρόνα τοῦ ὀδοντιατρείου
κι ὁ γιατρὸς νὰ συνέχιζε ἥσυχα νὰ τοῦ σφραγίζει ἕνα δόντι
ἐνῶ ὁ ἥλιος τοῦ Ἰουνίου λαμποκοποῦσε στὸ καφετί πετσί τῆς πολυθρόνας.

 

 

Αλήθειες και ψέματα _Για τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό

Πλησιάζουμε σε εκείνες τις κρύες μέρες του 1991, όταν η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο υποστέλλονταν από την κορυφή του Κρεμλίνου όταν το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο – η ταξική πατρίδα κάθε εργάτη – λύγιζε κάτω από το βάρος της αντεπανάστασης.

Ήταν εκείνες τις μέρες που έβγαζε «βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε», πως ο σοσιαλισμός ήταν «το παρατράγουδο στα ωραία (ιμπεριαλιστικά) άσματα» και οι κάθε λογής Φουκουγιάμα διατυμπάνιζαν το τέλος της ιστορίας και την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού.

Η πατρίδα που έχτισαν οι ηρωικοί μπολσεβίκοι, η πατρίδα του Λένιν, του Στάλιν, του Σταχάνοφ, του Ζούκωφ, του Γκαγκάριν, του Σοστακόβιτς, η πατρίδα του σοβιετικού λαού μετατρέπονταν σε λάφυρο της νέας, αστικής Ρωσίας που αναδύονταν από το βούρκο της περεστρόικα. Όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες, τα εκατομμύρια Πάβελ Κορτσάγιν που «έδεναν το ατσάλι» μαζί με το τιτάνιο ιστορικό οικοδόμημα που "γέννησε" τον άνθρωπο της νέας κοινωνίας του πρώιμου και ανολοκλήρωτου σοσιαλισμού.

Οι μυλόπετρες της αντεπανάστασης, υποστηριζόμενες από τα γρανάζια του διεθνούς ιμπεριαλισμού, συνέτριβαν τα πάντα, στην πραγματικότητα όμως ο θάνατος των παραπάνω είναι κατά βάση μόνο βιολογικός. Γιατί ακόμα σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα της κρίσης, αλλά και σ΄όλο τον κόσμο συνεχίζουν να εμπνέουν αυριανούς επαναστάτες για το τσάκισμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την απελευθέρωση της ανθρωπότητας και την κομμουνιστική προοπτική.Οι ανατροπές του σοσιαλισμού σήμανε μια νέα αναζωπύρωση του αντισοβιετισμού με σειρά εκδόσεων, εκδηλώσεων, αφιερωμάτων και αρθρογραφίας στον αστικό Τύπο.

Επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά ότι η συκοφάντηση της Σοβιετικής Ένωσης και του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε αποτέλεσε και αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της ιδεολογικής επίθεσης της αστικής τάξης, με διπλό χαρακτήρα και αποστολή. Αφορά αφενός τόσο ιστορικά όσο και τώρα την αστική ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση και υποβάθμιση των επιτευγμάτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα. Αφετέρου εκπληρώνει έναν βαθύτερο σκοπό: Σπιλώνοντας την πρώτη προσπάθεια να οικοδομήσει η εργατική τάξη την κοινωνία όπου αυτή είχε την εξουσία, επιχειρείται να καταφερθεί ένα σημαντικό πλήγμα στην προοπτική για την ανατροπή του καπιταλισμού και τη διέξοδο του σοσιαλισμού - κομμουνισμού σήμερα.

Η αστική τάξη και τα διεθνή της επιτελεία βρίσκουν σε αυτήν την αντικομμουνιστική τους υστερία έναν σημαντικό βοηθό στις αντισοβιετικές τοποθετήσεις του οπορτουνιστικού ρεύματος. Μπορεί να πρόκειται για δυνάμεις με ετερόκλητες θέσεις και φαινομενικά μικρή πολιτική εμβέλεια, όμως διαδραματίζουν έναν διπλό πολύτιμο ρόλο στον αντικομμουνιστικό θίασο.

Αρχικά, υιοθετώντας τον πυρήνα της αστικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας με ψευτοεπαναστατική φρασεολογία, αμαυρώνουν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στο όνομα του σοσιαλισμού. Λειτουργούν έτσι ως ένα σοβαρό ανάχωμα για τον εγκλωβισμό εργαζομένων και νεολαίας που τείνουν προς την αμφισβήτηση του καπιταλιστικού συστήματος.

Παράλληλα, εντείνουν την πολεμική ενάντια στην προσπάθεια του ΚΚΕ σχετικά με την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης κατά τον 20ό αιώνα και την εξαγωγή συμπερασμάτων από τα επιτεύγματα, τις κατακτήσεις, τα λάθη, τις παραλείψεις και τις σοβαρές αδυναμίες που παρουσιάστηκαν σε αυτήν την πρωτόγνωρη προσπάθεια.

Το ΚΣ της ΚΝΕ με τη σειρά εκδόσεων “Αλήθειες και Ψέματα για το Σοσιαλισμό” & “Αλήθειες & ψέματα για τον καπιταλισμό”, φωτίζει τόσο θέματα σοσιαλιστικής οικονομίας και σοσιαλιστικής εξουσίας αντίστοιχα, όσο και βασικά ζητήματα για την ανάλυση της βαθύτερης αιτίας των σύγχρονων εξελίξεων (μεταξύ αυτών την εκδήλωση του πολέμου μέσα από την επαναστατική «ματιά»).

Απαντώντας σε ορισμένα ζητήματα παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20^ό αιώνα, της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, που μπορεί να αφορά το παρελθόν, μα στοχεύει στο παρόν και στο μέλλον, στις νεανικές συνειδήσεις. Η μελέτη της ιστορίας του κινήματος της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της, του Κομμουνιστικού Κόμματος, αποτελεί πηγή έμπνευσης και ατσαλώματος για τους νέους αγωνιστές, είναι πηγή διδαγμάτων και συμπερασμάτων για τους σημερινούς αγώνες, για τις νέες κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις που θα έρθουν.

Τα ιστορικά θέματα που έχουν επιλεγεί και αναπτύσσονται είναι _μεταξύ άλλων τα εξής:

·       Το Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ.

·       Η ναζιστική θηριωδία στο δάσος Κατίν.

·       Η Συμφωνία της Γιάλτας.

·       Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου.

·       Τα αντεπαναστατικά γεγονότα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Απαντώντας σε ορισμένα ζητήματα παραχάραξης και διαστρέβλωσης της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20^ό αιώνα, της ιστορίας της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, αναδεικνύοντας την αλήθεια κόντρα στο ψέμα, τη λήθη, τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού που κατασκευάζουν και προωθούν τα επιτελεία της αστικής τάξης. Σκοπός της συγκεκριμένης έκδοσης, _αναφέρει η ΚΝΕ, “δεν είναι βέβαια να αναλύσουμε διεξοδικά και σε βάθος όλες τις πλευρές του κάθε ιστορικού θέματος. Δε θα μπορούσε άλλωστε αυτό να γίνει σε μια τόσο μικρή έκδοση. Αυτό που επιδιώκουμε είναι, με αφορμή ορισμένες βασικές αιχμές της αστικής προπαγάνδας να απαντήσουμε στις συγκεκριμένες πλευρές που παραχαράσσονται, με επιχειρήματα και ιστορική τεκμηρίωση, παραπέμπτοντας σε πηγές και ντοκουμέντα”.

Όπως και στα προηγούμενα μέρη παραθέτουμε αποσπάσματα από την ερμηνεία που δίνουν στα ιστορικά γεγονότα τα σχολικά βιβλία, αστοί και οπορτουνιστές δημοσιολόγοι. Με αφετηρία τα δικά τους “επιχειρήματα” αναπτύσσουμε την απάντησή μας.

Τα ιστορικά θέματα που αναπτύσσονται, το καθένα σε μια ενότητα, είναι τα εξής:

·       Το Σύμφωνο Μολότωφ – Ρίμπεντροπ, στο οποίο αναδεικνύουμε ποιος πραγματικά ενίσχυσε τον Χίτλερ και το ναζισμό-φασισμό και στον αντίποδα τις προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης να αποτρέψει τον πόλεμο.

·       Η ναζιστική θηριωδία στο δάσος του Κατίν. Παρουσιάζουμε την αλήθεια για τη σφαγή των Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν που η διαστρέβλωση της ναζιστικής προπαγάνδας έφτασε μέχρι και τις κινηματογραφικές αίθουσες.

·       Η Συμφωνία της Γιάλτας. Απαντάμε στο μύθο του μοιράσματος του κόσμου ανάμεσα στις “μεγάλες δυνάμεις”.

·       Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου. Ποιοι και γιατί χώρισαν τη Γερμανία σε δύο κράτη; Ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι που επέβαλαν την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου;

·       Τα αντεπαναστατικά γεγονότα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Παρουσιάζουμε τα πραγματικά γεγονότα και τις αιτίες τους, στην Ουγγαρία (1956) και στην Τσεχοσλοβακία (1968) που προκάλεσαν τη διεθνή βοήθεια του συμφώνου της Βαρσοβίας.

Αλήθειες & ψέματα για τον καπιταλισμό
Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε πολέμους να ξεσπούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Ο καθένας με τη δική του πρόφαση, με τη συμμετοχή διαφορετικών κυβερνήσεων. Ταυτόχρονα, παρατηρούμε διάφορες διαπραγματεύσεις, ανταγωνισμούς, δημιουργία νέων συμφωνιών και κατάργηση παλιών. Τι κοινό έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Τι μπορούμε να κάνουμε για να εξαφανιστεί διά παντός η απειλή του πολέμου;

Μέσω αυτών και πολλών άλλων προβληματισμών, η έκδοση αναδεικνύει βασικά ζητήματα για την ανάλυση της βαθύτερης αιτίας των σύγχρονων εξελίξεων που σχετίζονται με την εκδήλωση του πολέμου μέσα από την επαναστατική «ματιά». Γι’ αυτό και απευθύνεται σε όλους όσοι σήμερα προβληματίζονται για το αν υπάρχει διέξοδος από τον κόσμο των πολέμων, ανησυχούν για τις επικίνδυνες διεθνείς εξελίξεις. Απευθύνεται ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες που δε συμβιβάζονται με τον άδικο κόσμο που ζούμε και θέλουν να τον αλλάξουν.

Αλήθειες και Ψέματα για το σοσιαλισμό

1. Για τη σοσιαλιστική οικονομία

Οι νέοι και οι νέες της ηλικίας μας, όσοι δηλαδή έχουμε γεννηθεί από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, μεγαλώσαμε και ζούμε σε μία περίοδο που έχει σφραγιστεί συνολικά από την ανατροπή του Σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και τα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Είναι μια περίοδος στην οποία έχουν χαραχτεί βαθιά οι αρνητικές συνέπειες της αντεπανάστασης και της κρίσης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Έχουν εκτοξευτεί τόνοι λάσπης και συκοφαντίας ενάντια στην προσφορά του Σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα, κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Η παρούσα έκδοση του ΚΣ της ΚΝΕ έχει σκοπό να συμβάλλει στο ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στην αστική τάξη και τον οπορτουνισμό γύρω από τα ζητήματα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, τις νομοτέλειές του, την ιστορική προσφορά. Η έκδοση “Αλήθειες και Ψέματα για το Σοσιαλισμό” αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος ασχολείται με θέματα της σοσιαλιστικής οικονομίας. Αποτελείται από πέντε κεφάλαια:

·       Ο σκοπός της άμεσα κοινωνικής παραγωγής

·       Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής

·       Ο Κεντρικός Σχεδιασμός

·       Σοσιαλισμός, αγορά και εμπορευματικές σχέσεις

·       Σοσιαλισμός σημαίνει “απομόνωση;”

Έχει σκοπό να συμβάλλει στο ιδεολογικό και πολιτικό μέτωπο ενάντια στην αστική τάξη και τον οπορτουνισμό γύρω από τα ζητήματα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, τις νομοτέλειές του, την ιστορική του προσφορά. Η μελέτη, η γνώση και αφομοίωση συμπερασμάτων από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20^ο αιώνα, όπως αποτυπώθηκαν στην Απόφαση του 18^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, είναι βασικός όρος για να ενισχύεται η πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Τα επόμενα δύο αναφέρονται σε ζητήματα της εργατικής εξουσίας και σε ζητήματα διαστρέβλωσης της ιστορίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ο αιώνα αντίστοιχα.

Το πρώτο μέρος χωρίζεται σε 5 κεφάλαια, όπου αναπτύσσονται 5 θεματικές ενότητες. Επιλέξαμε να ξεκινάμε κάθε κεφάλαιο παραθέτοντας αποσπάσματα αστών και οπορτουνιστών για να γίνεται πιο γλαφυρή η απάντηση. Τα κεφάλαια είναι τα εξής:

Ο σκοπός της άμεσα κοινωνικής παραγωγής, όπου ασχολούμαστε με το επιχείρημα ότι αν δεν υπάρχει ως κίνητρο της παραγωγής το κέρδος τότε η παραγωγή οδηγείται στην “ακινησία”, το “βάλτωμα”.

·       Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, όπου αναλύουμε τι είναι και πως γίνεται η κοινωνικοποίηση και απαντάμε στην αστική συζήτηση περί “κρατισμού”.

·       Ο Κεντρικός Σχεδιασμός, όπου αναλύουμε τον Κεντρικό Σχεδιασμό ως βασική κομμουνιστική σχέση και απαντάμε στην αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα ότι ο Κεντρικός Σχεδιασμός “πνίγει” την οικονομική ανάπτυξη.

·       Σοσιαλισμός, αγορά και εμπορευματικές σχέσεις, όπου απαντάμε στο ζήτημα αν στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό υπάρχουν και αν μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις.

·       Σοσιαλισμός σημαίνει “απομόνωση”; όπου ασχολούμαστε με το αν μπορεί να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός σε μια χώρα κι αν αυτό μπορεί να γίνει στην Ελλάδα.

Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός,

η μόνη διέξοδος

από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

Ψέμα: «Μετά από την Οκτωβριανή Επανάσταση, για τα επόμενα 70 χρόνια, η παραδοσιακή ιμπεριαλιστική αποστολή της Ρωσίας εκφράστηκε μέσα από τις επεκτατικές βλέψεις του κομμουνισμού.»
               Washington  Post. Μάρτης 2022

Με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, ακούσαμε από πολλές αναλύσεις ότι για τα όσα συμβαίνουν σημαντικό μερί­διο ευθύνης έχει και ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε σε αυτές τις χώρες. Λένε πως και στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες καταπιέζονταν λαοί ολόκληροι, υπήρχε εκμετάλλευση κα. συγκρούσεις μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων, για να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πέρα από την καπιταλιστική κοινωνία στην οποία ζούμε.

Η πραγματικότητα είναι_
όμως, πολύ διαφορετική!

Οι λαοί της ΕΣΣΔ, όπως αυτοί της Ουκρανίας και της Ρωσίας, για 70 χρόνια ζούσαν ειρηνικά! Αυτός ο δρόμος άνοιξε με την Οκτωβρια­νή Επανάσταση, που νίκησε το 1917 με την καθοδήγηση του μπολσε­βίκικου Κομμουνιστικού Κόμματος και του ηγέτη του Β. I. Λένιν και τον «περπατήσαν» δεκάδες λαοί χέρι-χέρι μέχρι την ανατροπή του σοσιαλισμού το 1991. Αντιμετώπισαν το μίσος και τον πόλεμο των παλιών εκμεταλλευτών, που σαμπόταραν τα βήματα της σοβιετικής εξουσίας. Προόδευαν μαζί στο πλαίσιο του σοσιαλισμού, πολέμησαν μαζί το ναζισμό-φασισμό, το γερμανικό ιμπεριαλισμό.

Κάποτε, λοιπόν, περίπου στο 1/3 της Γης δεκάδες λαοί ζούσαν ειρη­νικά. Αντί για το μίσος, το ρατσισμό και την εχθρότητα, έζησαν με αλ­ληλεγγύη, φιλία μεταξύ τους. Αντί για την αμφισβήτηση συνόρων...

Ιμπεριαλισμός, ο κόσμος των πολέμιων

Ψέμα: «Πρόκειται για την ώρα της κρίσης για την Ευρώπη- Πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ του κράτους δικαίου και του κράτους των όπλων, μεταξύ δημοκρατικών και απολυταρχι­κών καθεστώτων, μεταξύ μιας διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες και της απροκάλυπτης επίθεσης»
Δήλωση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyden, στην έκτακτη σύνοδο της ολομέλειας τον Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Μετά από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, υπάρχει ένας πραγματικός καταιγισμός πληροφοριών για τις στρατιωτικές επιχει­ρήσεις και εξελίξεις. Ακούμε για τα είδη πυρηνικών όπλων και τι θα γίνει αν χρησιμοποιηθούν. Μαθαίνουμε για ανταλλαγές, παραγγελίες και συμφωνίες παραγωγής νέων οπλικών συστημάτων. Διαβάζουμε για διπλωμα­τικές «επισκέψεις» και συμφωνίες μεταξύ κρατών, που κάποιοι μπορεί να μη γνώριζαν καν «πού πέφτουν» στο χάρτη. Διοργανώνονται συζητήσεις αστικών οργανισμών για το αν θα γίνει Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος ή αν βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Ίσως, τη στιγμή που διαβάζει ο αναγνώστης τη συ­γκεκριμένη έκδοση, να βλέπουμε ή ήδη να ζούμε πολλά περισσότερα.

Την ίδια στιγμή, ακούμε αναλύσεις ότι αιτία του πολέμου είναι η σύ­γκρουση «Δύσης - Ανατολής» ή η αντιπαράθεση «δημοκρατίας - απολυταρχίας». «Μια σύγκρουση μεταξύ τον κράτους δικαίου και του κράτους των όπλων», όπως δήλωσε η πρόεδρος της Κομισιόν. Από αλλού ακούσαμε ότι αιτία είναι η πολιτική «αναθεώρησης» των συνόρων ή η «προστασία» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μειονοτήτων. Μέσα σε αυτήν την ποικιλία πληροφοριών, προπαγάνδας και ειδήσεων το πρώτο συμπέρασμα που καταλήγει κανείς είναι ότι «οι πόλεμοι γίνονται για τα συμφέροντα».

Όμως, το πραγματικό ερώτημα είναι: Για τα συμφέροντα ποιανού γίνονται οι πόλεμοι; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να μας αποκαλύψει τη βαθύτερη αιτία των πολέμων, ξεπερνώντας τα πρώτα προσχήματα και την προπαγάνδα που έχουμε ακούσει.

Προμηθευτείτε τη σειρά
"Αλήθειες και ψέματα"

Για όλες τις ηλικίες,
να μαθαίνουν οι νεότεροι