Αφιέρωμα στον κομμουνιστή Βασίλη Διαμαντόπουλο

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1920 ο μεγάλος εργάτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο ανήσυχος _ αγωνιζόμενος άνθρωπος, σεμνός κομμουνιστής - ηθοποιός
__            Βασίλης Διαμαντόπουλος

“Μάθε παιδί μου γράμματα” η εξαιρετική γλυκόπικρη κοινωνικής κωμωδίας του 1981 _δες σύμπτωση, βγήκε “στον αέρα” τέτοιες μέρες σε σενάριο και σκηνοθεσία του Θεόδωρου Μαραγκού και με πρωταγωνιστές τους Βασίλη Διαμαντόπουλο, Νίκο Καλογερόπουλο, Κώστα Τσάκωνα και Άννα Μαντζουράνη. Ράπισμα της μεταπολιτευτικής ελληνικής κοινωνίας, με τις έντονες αντικομμουνιστικές ιδεολογικές με αιχμή στην εξάρτηση της ελληνικής εκπαίδευσης από την εξουσία, της οποίας καλείται να γίνει φερέφωνο.

“Εξι χρόνια στο Δημοτικό. Εξι χρόνια στο Γυμνάσιο, δώδεκα. Εξι χρόνια στο Πολυτεχνείο, δεκαοχτώ. Εξι χρόνια στο εξωτερικό, εικοσιτέσσερα. Και έξι χρόνια μέχρι που να πάω σχολείο, τριάντα. Μέχρι τα τριανταέξι που είμαι, ακόμα άλλα έξι χρόνια. Πού πήγανε; Τι γίνανε έξι χρόνια;”... Μια πολιτική, λαϊκή σάτιρα που βάζει στο στόχαστρο το τρίπτυχο “πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια”, όπου ο Περικλής, είναι ένας διευθυντής Γυμνασίου, συντηρητικός ως δάσκαλος και γονέας. Ζει στο χωριό μαζί με τη σύζυγό του, την υπομονετική και συμπονετική Ελπίδα, και τον έφηβο γιο του Σωκράτη, ενώ έχει μεγάλα σχέδια για το μεγάλο του γιο Δημοσθένη, που λείπει χρόνια για σπουδές στο εξωτερικό. Ο Δημοσθένης επιστρέφει, αλλά τα πράγματα δεν είναι όπως τα είχε φανταστεί ο πατέρας... Παράλληλα, η τοπική κοινωνία αναστατώνεται από τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου πεσόντων κατά την Κατοχή _και μετέπειτα αλύγιστων της ταξικής πάλης, καθώς παραλείπεται το όνομα του Χρήστου Καναβού, ενός κομμουνιστή αντιστασιακού που σκοτώθηκε στην περιοχή. Ο Περικλής έρχεται σε σύγκρουση τόσο με τη γυναίκα του Ελπίδα, όσο και με τους δυο γιους του, Σωκράτη και Δημοσθένη, που υπερασπίζονται το δικαίωμα της Χρυσάνθης και της οικογένειάς της να καταθέσουν στεφάνι στη μνήμη του Καναβού. Παράλληλα προσπαθούν να δικαιώσουν τον πεσόντα υπό το βλέμμα της Εκκλησίας, του δημάρχου και των αστυνομικών που καραδοκούν για κάθε ανατρεπτική κίνηση και καταπνίγουν την αλήθεια για τον αγωνιστή... Πρόκειται για μια διεισδυτική παρατήρηση της ελληνικής επαρχίας _αλλά και της χώρας, προς τα τέλη της δεκαετίας του '70 με διαθέσεις σατιρικές και αιχμές για το αναχρονιστικό εκπαιδευτικό σύστημα, τον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης, την ανεργία των νέων επιστημόνων. 44+ χρόνια μετά και η ταινία παραμένει επίκαιρη, ενώ να σημειωθεί ότι απέσπασε 4 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1981 (Α' Γυναικείου και Ανδρικού Ρόλου, Σκηνογραφίας, Γ' Ειδικό Βραβείο). Πρωταγωνιστούν: Βασίλης Διαμαντόπουλος, Αννα Μαντζουράνη, Νίκος Καλογερόπουλος, Κώστας Τσάκωνας, Χρήστος Καλαβρούζος.

                            ·        Σκηνοθεσία \ Σενάριο \ Παραγωγή: Θεόδωρος Μαραγκός

·        Φωτογραφία: Νίκος Μήλας

·        Μοντάζ: Ηλίας Σγουρόπουλος

·        Μουσική: Νίκος Τάτσης

·        Διάρκεια: 95 λεπτά

·        Διανομή: New Star

Βασίλης Διαμαντόπουλος:
Μεγάλος εργάτης του θεάτρου
και του κινηματογράφου,
ανήσυχος _ αγωνιζόμενος άνθρωπος,
σεμνός κομμουνιστής

Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά. Σπούδασε αρχικά στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αλλά αναζητώντας το καινούριο, μόλις ο Κάρολος Κουν δημιούργησε τη σχολή του εντάχθηκε από τους πρώτους στη νεοσύστατη σχολή του “Θεάτρου Τέχνης”. Σε αυτό έκανε την πρώτη ερμηνεία, το 1942, παίζοντας μαζί με τον ΕΑΜίτη επίσης δάσκαλό του Κ. Κουν, στην “Αγριόπαπια” του Ιψεν, την “παρθενική” παράσταση του “ΘΤ”, στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1949, ερμηνεύοντας περί τους τριάντα πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα των Πιραντέλλο, Ιψεν, Τσέχωφ, Πρίσλεϋ, Ο’Νηλ, Ξενόπουλου, Λόρκα, Ουίλλιαμς, Μύλλερ κ. ά. Ακολούθησε συνεργασία με το θίασο Κατερίνας (“Νίνα” του Ρουσέν) και το 1950 προσελήφθη στο Εθνικό, όπου μέχρι το 1953 πρωταγωνίστησε σε έργα των Πιραντέλλο, Τσέχωφ, Μπ. Σω κ. ά.

Την ίδια χρονιά συγκροτεί δικό του θίασο και ανεβάζει τους “Εκατομμυριούχους της Νάπολης” του Ντε Φίλιπο και το πιραντελλικό “Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή”. Το 1954 παίζει στο σαιξπηρικό “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” με το θίασο Χατζήσκου.Το χειμώνα ’54 – ’55 επανακάμπτει στο “Θέατρο Τέχνης” με τα σολιστικά μονόπρακτα του Τσέχωφ “Αρκούδα” και “Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού” και του Πιραντέλλο “Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα”, με τα οποία επέδειξε τη μεγάλη υποκριτική “στόφα” του. Επανέρχεται στο ΕΘ και παίζει Σαίξπηρ, Αριστοφάνη, Πιραντέλλο, Μεριμέ. Το 1958 ιδρύει με τη σύζυγό του Μαρία Αλκαίου,το “Νέο Θέατρο” και μέχρι το 1966 ανεβάζει θεατρικά ποιοτικό και θεματικά προοδευτικό ρεπερτόριο (Καμπανέλλη, Κασσόνα, Μπρεχτ, Ντε Φίλιπο, τα έργα για την ελληνική φτωχολογιά “Πέντε στρέμματα παράδεισο” των Γ. Σταύρου – Α. Φραγκιά, Κορομηλά κ. ά. ), αποσπώντας με τη δουλιά την κρατική διάκριση με το “Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α”.

Με την επικράτηση της δικτατορίας αυτοεξορίζεται, μαζί με τη γυναίκα του, στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στις αρχές της δεκαετίας του ’70, χάρη στον Σωκράτη Καραντηνό προσλαμβάνεται στο ΚΘΒΕ, και πρωταγωνιστεί σε παραστάσεις του Μίνου Βολανάκη.Συμβάλλοντας στην ίδρυση του “Θεάτρου Σάτιρας” του Γ. Μιχαλακόπουλου, έπαιξε μαζί του το 1973 – 74 στην επίκαιρη πολιτική σάτιρα του Κ. Μουρσελά “Ω, τι κόσμος, μπαμπά”, στο “Ας παίξουμε τους δολοφόνους” του Φάιφερ και το “Συνεργό” του Ντύρρενματ – η σκηνοθεσία δική του. Την ίδια εποχή μαζί με τον Γ. Μιχαλακόπουλο παίζει στην αξέχαστη, συμβολική τηλεοπτική σειρά “Εκείνος κι εκείνος”.

Ακολουθούν πρωταγωνιστικές ερμηνείες του με διάφορους θιάσους (“Μιστέριο Μπούφο”, “Σφήκες” “Αννα Καρένινα”, “Φοίνισσες”) και οι σπουδαίες ερμηνείες του στον μπρεχτικό “Κύκλο με την κιμωλία” και στο “Βολπόνε” του Τσόνσον. Το 1993 δημιουργεί το “Σύγχρονο Θέατρο”,όπου ανεβάζει την αντιφασιστική “Ανάκριση” του Βάις.

Στο ενεργητικό του είχε ακόμη: Τη θητεία του σαν δάσκαλος στις σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του “Θεάτρου Τέχνης” και στο “Θεατρικό Εργαστήρι” του, το οποίο δημιούργησε παράλληλα με τον τελευταίο θίασο “Νέο Θέατρο”. Το θεατρικό έργο “Καλικαντζαραίοι” που ο ίδιος το ανέβασε το 1979 στο Θέατρο Λυκαβηττού. Πολλές ταινίες (“Μαρίνος Κοντάρας”, “Τελευταία αποστολή”, “Νυχτερινή περιπέτεια” σε σενάριο – σκηνοθεσία Αγ. Τερζάκη, “Η αρπαγή της Περσεφόνης”, “Το αμαξάκι”, “Ερωτικές ιστορίες”, “Μάθε παιδί μου γράμματα” κ. ά. ) και τηλεοπτικές σειρές (“Συμβολαιογράφος”, “Χατζημανουήλ”, “Αλέξανδρος Δελμούζος”, “Κλειδαρότρυπα” σε δικό σενάριο και σκηνοθεσία κ. ά. ).

Πιστός στις κομμουνιστικές του ιδέες ο Βασίλης Διαμαντόπουλος , στάθηκε πάντα ονειροπόλος. Οπως έλεγε σε συνέντευξή του στο “Ρ”: “Εγώ ευτυχώς δεν έχω πάψει να ονειρεύομαι. Δεν έχω πάψει να θέλω. Βέβαια αυτό κοστίζει κόπους, διαψεύσεις. Ομως αυτό δε με πειράζει. Το να αγωνίζεται κανείς είναι κι αυτό μια ηδονή”.Ο Β. Διαμαντόπουλος ήξερε ότι “πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, γιατί το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός ξέρει πολλά κόλπα”,παρασύροντας λαούς, ακόμα και ανθρώπους με αριστερές ιδέες. Μιλώντας για τα χρόνια της Αντίστασης, έλεγε ότι αυτά “έβαλαν τα θεμέλια της σταθερότητάς μου στο ΚΚΕ. Κι επιπλέον πιστεύω ότι ο κομμουνισμός είναι στέρεος. Κυκλοφορεί μέσα στο ανθρώπινο αίμα. Ο Μαρξ δεν εφεύρε έτσι μια φιλοσοφία, αλλά την άντλησε από την ανθρώπινη πραγματικότητα. Είναι όνειρο ανθρώπινο, όνειρο δικό μας, το να υπάρξει μια κοινωνία ελεύθερη και οι άνθρωποι να ζουν με ισότητα και δικαιοσύνη”.

_(Ριζοσπάστης___

– Τι αποτέλεσε οδηγό στην προσωπική σας διαδρομή και τον προσωπικό σας αγώνα στη ζωή και στο θέατρο;
– Οδηγός μου, υπήρξε πάντα το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο. Γιατί πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν μπορούμε να υπάρξουμε μόνοι. Υπάρχουμε επειδή συνυπάρχουμε. Αν απομονωθούμε, όπως συμβαίνει δυστυχώς στις μέρες μας, νομίζω ότι αυτό σημαίνει θάνατο.

– Είναι και η ιδεολογική σας τοποθέτηση που παραμένει ακλόνητη.
– Βεβαίως.

– Το να παραμένει κανείς ακλόνητος στην εποχή μας δεν είναι και εύκολο…
– Δεν είναι από πείσμα. Είμαι προσανατολισμένος. Δε διεκδικούμε το αλάθητο του ιδεολογικού μας χώρου, υπάρχουν όμως κάποιες βασικές αρχές που μένουν αναλλοίωτες και αδιαπραγμάτευτες. Δεν παραμένω από καθήκον. Είναι στάση ζωής. Έτσι λειτουργώ. Το να είναι κανείς τίμιος, είναι και εξυπνάδα.

– Εχετε πληρώσει κάποια πράγματα;
– Και πληρώνω ακόμη.

Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 5 Μαΐου 1999, σε ηλικία 78 ετών.

Το 1958 είναι έτος – σταθμός στην καριέρα του. Ιδρύει το “Νέο Θέατρο”, που εγκαινιάζει το σημερινό θέατρο “Αλάμπρα” και λειτουργεί έως το 1966 με πρωταγωνίστρια την τότε σύντροφό του Μαρία Αλκαίου. Ανεβάζει τα έργα: “Παραμύθι χωρίς όνομα” του Καμπανέλλη, “Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια” του Κασόνα,­ μία παράσταση που αφήνει εποχή και γίνεται θρύλος,­ “Το φιόρο του Λεβάντε” του Ξενόπουλου, “Γαλιλαίος” του Μπρεχτ, “Σαββάτο, Κυριακή, Δευτέρα” του Ντε Φιλίπο, “Πέντε στρέμματα παράδεισος” των Σταύρου – Φραγκιά, “Το νησί της Αφροδίτης” του Πάρνη, “Αθάνατη πολυαγαπημένη” του Ρούσσου, όπου ερμήνευσε τον Μπετόβεν, άλλον ένα ρόλο του που πολυσυζητήθηκε, “Η τύχη της Μαρούλας”του Κορομηλά και άλλα. Για την προσφορά του τότε είχε τιμηθεί _τυπικά από την πολιτεία (με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α΄)...

Στην τηλεόραση εμφανίσθηκε από πολύ νωρίς (και ακόμη πιο πριν στο ραδιόφωνο), ήδη από τα πρώτα βήματα του ΕΙΡ _ΕΡΤ), με το μονόπρακτο του Ιάκωβου Καμπανέλλη “Αυτός και το παντελόνι του” (1966). Εκτός από το “Εκείνος κι εκείνος”, έπαιξε σε σειρές, όπως “Ο συμβολαιογράφος”, “Χατζηεμμανουήλ”, “Αλέξανδρος Δελμούζος”, “Λαυρεωτικά”, “Η αγάπη άργησε μια μέρα” και στην τηλεταινία του Γιάννη Σμαραγδή “Καλή σου νύχτα κυρ Αλέξανδρε” (1981), όπου υποδύθηκε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Το 1977 έγραψε και σκηνοθέτησε την κωμική σειρά “Από την κλειδαρότρυπα”, με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τη Χρυσούλα Διαβάτη και τον Θύμιο Καρακατσάνη.

Ο ηθοποιός που ήξερε να ονειρεύεται

Το θέατρο, η γενιά της Αντίστασης και το ΚΚΕ πενθούν για τον αιφνίδιο χαμό ενός από τους τελευταίους σπουδαίους ηθοποιούς μας. Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος χάθηκε τα χαράματα 5 Μαΐου Τετάρτη, 02.45) από καρδιοαναπνευστική ανακοπή στη Γενική Κλινική Αθηνών, όπου εισήχθη, λόγω υποκεφαλικού κατάγματος του αριστερού μηριαίου που υπέστη από πτώση. Όπως αναφέρει ανακοίνωση της κλινικής, ο Β. Διαμαντόπουλος έπασχε από χρόνια, βαριά καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια. Η κηδεία του δημοφιλούς, με φροντίδα της οικογένειάς του (της συζύγου και ομοτέχνου του Μαρίνας Γεωργίου και του γιου του), η οποία σημειωτέον παρότι της προτάθηκε να γίνει η κηδεία δημόσια δαπάνη δε δέχτηκε, τονίζοντας ότι "η κηδεία του θα είναι λιτή και απέριττη, όπως ο ίδιος ήθελε".

Με ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του Β. Διαμαντόπουλου. "Το ΚΚΕ", αναφέρεται στην ανακοίνωση, "εκφράζει τη βαθιά θλίψη του για το θάνατο του Βασίλη Διαμαντόπουλου, του μεγάλου εργάτη του θεάτρου και του κινηματογράφου, του ανήσυχου και αγωνιζόμενου ανθρώπου, του σεμνού κομμουνιστή". Προσωπικά συλλυπητήρια τηλεγραφήματα έστειλαν στους οικείους του και η ΓΓ του ΠΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης.

·        "Η θεατρική οικογένεια έχασε το πιο πολύτιμο μέλος της", αναφέρεται σε ανακοίνωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, στην οποία σημειώνεται ότι "σε αυτές τις περιπτώσεις τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν και να δώσουν ανάγλυφα το μέγεθος της απώλειας. Είναι όμως βέβαιο ότι ο Βασίλης, ο τόσο δυνατός, ο τόσο ζωντανός, που με την τέχνη του μεγάλωσαν αρκετές γενιές Ελλήνων θα συνεχίσει την προσφορά του για πολλές ακόμη δεκαετίες, ζώντας για πάντα στη σκέψη και στις καρδιές όλων μας. Το ΔΣ του ΣΕΗ, αλλά και όλος ο κλάδος συγκλονισμένος αποχαιρετά τον μεγάλο μας δάσκαλο και ηθοποιό. Βασίλη, αντίο. Η μεγάλη σου οικογένεια σου εύχεται καλό ταξίδι, έχοντάς σε πάντα στη σκέψη της και στην καρδιά της".

·        Τη βαθιά τους θλίψη για την ξαφνική απώλεια του μεγάλου δασκάλου της υποκριτικής τέχνης, Β. Διαμαντόπουλου, εκφράζουν με ανακοίνωσή τους το ΔΣ, ο καλλιτεχνικός διευθυντής και οι εργαζόμενοι του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, σημειώνοντας: "Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, εκτός από κορυφαίος ηθοποιός, υπήρξε και υπέροχος άνθρωπος. Υπήρξε ένας δάσκαλος, που μας δίδαξε ότι πέρα από την τέχνη, πρέπει να αγαπάμε και να υπηρετούμε τον άνθρωπο. Και αυτό το έκανε πράξη σ' όλη την πορεία της ζωής του. Στάθηκε δίπλα στους αγώνες του ελληνικού λαού για την πρόοδο και την ειρήνη. Εμείς θα θυμόμαστε πάντα με αγάπη την ασκητική μορφή του. Αντί στεφάνου καταθέτουμε το συμβολικό ποσό των 50.000 δραχμών στο Σπίτι του Ηθοποιού".

Το πένθος έγινε σιωπή

Κηδεύτηκε από το Α' Νεκροταφείο ο Βασίλης Διαμαντόπουλος
Η συννεφιά έδινε περισσότερο χρώμα στο πένθος που επικρατούσε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, κατά το χτεσινό αποχαιρετισμό του σπουδαίου ηθοποιού. Πολλοί συνάδελφοι και μαθητές του με ένα λουλούδι στο χέρι του είπαν το στερνό αντίο. Οι μαθητές του ντυμένοι στα μαύρα δήλωναν σιωπηλά ή κλαίγοντας την αγάπη τους στο δάσκαλο. Οι μαθητές του επωμίστηκαν να μεταφέρουν τη σορό του στην τελευταία του κατοικία.

Στον επικήδειο από μέρους του ΣΕΗ, η πρόεδρός του, αποχαιρέτησε τον Β. Διαμαντόπουλο λέγοντας: "θα συνεχίσεις να υπάρχεις ζώντας στις καρδιές όλων μας. Η μεγάλη σου οικογένεια σε αποχαιρετά". Με δάκρυα στα μάτια και λυγμό τον αποχαιρέτησαν δύο μαθήτριές του. "Δάσκαλε, ο μεγάλος πόνος είναι ο βουβός μας είχες πει. Σ' ευχαριστώ που βρέθηκες στο δρόμο μου. Πάντα θα σε ψάχνω πάντα θα ανατρέχω σε σένα".

"Αγαπημένε μας δάσκαλε", είπε η Πέμυ Ζούνη "έλεγες ότι το πένθος δε λέγεται. Με σιωπή τιμάς τα μεγάλα μεγέθη. Θα θυμόμαστε πάντα το πάθος σου για την αλήθεια, την πεισματικά εφηβική σου σκέψη, μα πάνω απ' όλα το ήθος σου".

Από μέρους του ΚΚΕ ο βουλευτής Αποστόλης Τασούλας,τόνισε: "Σύντροφε Βασίλη, έτυχε να σε ξεπροβοδίσω εγώ εκ μέρους του Κόμματος, στο οποίο παρέμεινες ως το τέλος της ζωής σου. Τίμησες το Κόμμα μας. Εκεί που πας, θα βρεις και άλλους που στάθηκαν στο σανίδι τίμια, με το αλέτρι, το σφυρί, με τη ζωή τους ολάκερη. Πες τους ότι είχατε δίκιο. Οι τελευταίες σαράντα μέρες το απέδειξαν. Ομως διαβεβαίωσέ τους, ότι το άδικο δεν ευλογείται από τους ανθρώπους. Η ζωή θα ζήσει, η βαρβαρότητα θα αποχωρήσει, τα ιδανικά σας θα γίνουν ζωή και μ' αυτά θα ζήσουν οι επόμενες γενιές ακόμη καλύτερα".

Τέλος, αποκαλώντας τον "συναγωνιστή και φίλο στη ζωή και την τέχνη" αποχαιρέτησε τον ηθοποιό ο Λυκούργος Καλλέργης.

Από τη θεατρική οικογένειά του, στάθηκαν, στο πλευρό της γυναίκας του Μαρίνας Γεωργίου και του παιδιού του, οι: Ζυλ Ντασσέν, Ι. Καμπανέλλης, Γ. Μιχαλακόπουλος, Τ. Βανδής, Γ. Λαζάνης, Θ. Καρακατσάνης, Κ. Καζάκος, Ρ. Πιττακή, Θ. Παπαγεωργίου, Λ. Πρωτοψάλτη, Ε. Χατζηαργύρη, Α. Αλεξανδράκης, Γ. Φέρτης, Γ. Καλατζόπουλος, Κ. Κουτσομύτης, Ν. Κούνδουρος, Μπ. Αρβανίτη, Ντ. Μπαλτσαβιά κ.ά.

Θεόδωρος Μαραγκός,
ένας μαχόμενος σκηνοθέτης

Γεννήθηκε το 1944 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας και ξεκίνησε την καριέρα του ως σκιτσογράφος-γελοιογράφος για διάφορα περιοδικά, ενώ συγχρόνως σπούδασε ζωγραφική. Έχει ακόμη ασχοληθεί με την τηλεόραση, σκηνοθετώντας τις σειρές “Έμμονες ιδέες” και “Πέρα απ' τον Ορίζοντα”. Τα σενάρια όλων των ταινιών αποτελούν έργο του. Έχει εμφανιστεί μπροστά από την κάμερα στην ταινία μικρού μήκους “Θαύματα Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας” του Στέργιου Νιζήρη το 1998.

Οι ταινίες του έχουν σημείο αναφοράς την καθημερινή ζωή "απλών" ανθρώπων _της διπλανής πόρτας, από λαϊκές οικογένειες, οι οποίες συχνά μοιάζουν να καταρρέουν _αλλά αντέχουν (τραβώντας την ανηφόρα, με ή χωρίς σημαίες και ταμπούρλα) μέσα από μια -γεμάτη χιούμορ- άγρια πορεία προς την χειροτέρευση των συνθηκών, αλλά και την ελπίδα. Μέσα από αυτή την διαρκή σύγκρουση στις ταινίες του με το αστικό κατεστημένο, αγαπήθηκε από το κοινό και ταινίες όπως το Μάθε παιδί μου Γράμματα αποτέλεσαν σταθμό στον Ελληνικό Κινηματογράφο. Η ταινία “Ισοβίτες” δεν κατάφερε να προβληθεί στις μεγάλες αίθουσες, διότι σύμφωνα με τον ίδιο “πολεμήθηκε από το υφιστάμενο σύστημα” και αποτέλεσε μεγάλη οικονομική ζημία για τον ίδιο και την παραγωγή. Η ταινία υπάρχει ολόκληρη στο youtube, ανεβασμένη από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, σε μια προσπάθεια να φτάσει η ταινία του στο κοινό. Παρότι ήταν ουσιαστικά αποκλεισμένη (προβλήθηκε μόνο σε 3 ανεξάρτητους -εκείνη την εποχή- κινηματογράφους), είχε εξαιρετικά μεγάλη αποδοχή από το κοινό, για τις αλήθειες που προέβαλλε και το σουρρεαλιστικό χιούμορ της.

Φιλμογραφία

·       1969 Τσουφ Ταινία μικρού μήκους, κινουμένων σχεδίων. Πρώτο βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ειδικό βραβείο κριτικών.

·       1971 Σσσστ! Ταινία μικρού μήκους, κινουμένων σχεδίων. Πρώτο βραβείο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

·       1971 Οικόπεδο Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Πρώτο βραβείο Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους.

·       1973 Λάβετε θέσεις Ταινία μεγάλου μήκους. Τέσσερα πρώτα βραβεία Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

·       1975 Ο Αγώνας Δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους. Δεύτερο βραβείο και βραβείο κοινού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

·       1978 Από που πάνε για τη χαβούζα Ταινία μεγάλου μήκους. Η εμπορικότερη ταινία της χρονιάς (συμμετοχή παραγωγής).

·       1980 Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι Ταινία μεγάλου μήκους. Πρώτο βραβείο σεναρίου στο Σαν Ρέμο (δεύτερη εμπορικότερη ταινία της χρονιάς).

·       1981 Μάθε παιδί μου γράμματα Ταινία μεγάλου μήκους. Τέσσερα πρώτα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, εμπορικότερη ταινία της χρονιάς.

·       1984 Τι έχουν να δουν τα μάτια μου Ταινία μεγάλου μήκους.

·       1989 Έμμονες Ιδέες Κινηματογραφημένη τηλεοπτική σειρά.

·       1990 Πέρα απ' τον Ορίζοντα Κινηματογραφημένη τηλεοπτική σειρά.

·       1994 Ο Δραπέτης του Φεγγαριού Ταινία μεγάλου μήκους. Βραβείο β' ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

·       1998 Φιλιατρά, Ιδιαίτερη Πατρίδα Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.

·       2000 Κοιτάζοντας τον Υμηττό Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.

·       2002 Η οδύσσεια του Π. Ηλιόπουλου Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.

·       2004 Ο Θεός είναι αόρατος γιατί είναι μικροσκοπικός Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.

·       2005 Black μπεε... Ντοκιμαντέρ με fiction και animation. Βραβείο β’ καλύτερης ταινίας τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

·       2008 Ισοβίτες[1] Ταινία μεγάλου μήκους.

·       2016 Δεν θα Σωπάσω Ντοκιμαντέρ.

·       2018 Όλο γελούσε Ντοκιμαντέρ (αφιερωμένο στον ηθοποιό και φίλο του, Κώστα Τσάκωνα).

Φιλμογραφία

·        The overcoat(1997)

·        Καβάφης(1996)… Κωνσταντίνος Καβάφης

·        Μπίζνες στα Βαλκάνια(1996) …γέρος πελάτης μπαρ

·        Ισημέρια (1991) …. δάσκαλος

·        Τα παιδιά της Χελιδόνας(1987)

·        Χωρίς Μάρτυρες(1983)…Αστυνομικός

·        Οι απόμαχοι (1983)

·        Το κόκκινο τρένο(1982) …συνταγματάρχης, αντιστασιακός

·        Μάθε παιδί μου γράμματα(1981)…Περικλής Παπαχριστόφορος

·        Βέγγος ο τρελλός καμικάζι(1980)

·        Ο γυρολόγος (1980)

·        Ελευθέριος Βενιζέλος 1910-1927(1980)…Απόστολος

·        Τζακ ο καβαλλάρης(1979)

·        Το χαμόγελος της πυθίας (1979)

·        Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας(1978)… πατέρας

·        Ο τοίχος (1977)

·        Η ομολογία (1970)

·        Μιά ‘βδομάδα στον παράδεισο(1964)…Αρίστος

·        Αφοσίωση (1963) … ο πετέρας της έλλης

·        Νόμος 4000(1962)…Ανδρέας Οικονόμου, καθηγητής γυμνασίου

·        Το ταξίδι(1962)…τρελο-Μανώλης

·        Ψηλά τα χέρια Χίτλερ(1962)….Ανέστης

·        Ο θάνατος θα ξανάρθει (1961)…αστυνομικός επιθεωρητής

·        Ερωτικές ιστορίες (1959)… Βασίλης

·        Να πεθερός, να μάλαμα!(1959)…Ανδρέας Ντελής

·        Της νύχτας τα καμώματα(1957)…Στέλιος

·        Μαρίνος Κοντάρας(1948)… Γρηγόρης Φουσέκης

·        Τελευταία αποστολή(1949)

·        Νυχτερινή Περιπέτεια(1954)… Διαμαντής Νικολάου

·        Η αρπαγή της Περσεφόνης(1956)… ο Δίας

·        Το αμαξάκι(1957)

Θέατρο

·        Ανάκριση (1993)

·        Βαλπόνε (1989)

·        Βαζελληνίδες, Βαζέλληνες (1985)

·        Η δωδεκάτη νύχτα του κυρίου Σαίξπηρ (1978)

·        Γαλιλαίος (1961)

·        Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια (1959)

·        Παραμύθι χωρίς όνομα (1958)

·        Χειμωνιάτικο παραμύθι (1956)

·        Ο άνθρωπος, το χτήνος και η αρετή (1953)

·        Ρωμαίος και Ιουλιέτα (1954)

·        Η αρκούδα, Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού (1954)

·        Οι εκατομμυριούχοι της Νάπολης (1952)

·        Ερρίκος Δ΄(1950)

·        Αχ, αυτά τα φαντάσματα (1948)

·        Λεωφορείο ο πόθος (1948)

·        Υπόθεση Ουίσλο (1948)

·        Ο ανακριτής έρχεται (1947)

·        Ήταν όλοι τους παιδιά μου (1947)

·        Πόθοι κάτω απ’ τις λεύκες (1947)

·        Ο γάμος της Μπάρμπαρα – Στις θάλασσες του Βορρά (1946)

·        Για ένα κομμάτι γης (1946)

·        Εμείς και ο χρόνος (1946)

·        Το φιόρο του Λεβάντε (θέατρο)(1947)

·        Αγριόπαπια (1943)

·        Σουάνεβιτς (1942)

·        Το πρώτο έργο της Φάννυ (1942)

Τηλεοπτικό θέατρο

·        Ένα κάρο μέσα στο σαλόνι (1989) ΕΤ1

·        Σφήκες (1978) ΕΡΤ

·        Αυτός και το παντελόνι του (1966) ΕΙΡ

·        Θαλασσινά δράματα (1975) ΥΕΝΕΔ

·        Το μονόπρακτο της Πέμπτης (1972)

Τηλεοπτικές σειρές

·        Μπίσνες στα Βαλκάνια (1999) ΕΤ1

·        Νίκος Καζαντζάκης: Αναζητώντας το Θεό (1998) ΕΤ1

·        Η αγαπη αργησε μια μερα (1998)

·        Το γελείον του πράγματος: Ο εφευρέτης (1995) ΑΝΤ1

·        Το γελοίον του πράγματος(1994, Ant1)

·        Εκμέκ παγωτό(1991) Mega

·        Η δε πόλις ελάλησεν (1990) ΕΤ1

·        Πέρα απ’ τον ορίζοντα (1990) ΕΤ1

·        Βιος και πολιτεία του Χαράλαμπου Κ (1989)

·        Αλέξανδρος Δελμούζος (1987) ΕΤ2

·        Σιγά η πατρίδα κοιμάται (1987) ΕΤ1

·        Κεφαλονίτικες ιστορίες (1986) ΕΡΤ

·        Μικρές αγγελίες (1985) ΕΡΤ2

·        Χαίρε Τάσο Καρατάσο (1985) ΕΡΤ

·        Χατζημανουήλ(1984, ΕΡΤ)

·        Χατζημανουήλ (1984) ΕΡΤ

·        Βραδυά επιθεώρησης (1984) ΕΡΤ

·        Από τη ζωή των ανθρώπων (1983) ΕΡΤ2

·        Άνθρωποι και ανθρωπάκια (1982) ΥΕΝΕΔ

·        Οι απόμαχοι (1982) ΕΡΤ

·        Ορκιστείτε παρακαλώ (1982) ΥΕΝΕΔ

·        Τα Λαυρεωτικά (1982) ΕΡΤ

·        Κίτρινος φάκελος (1981) ΕΡΤ

·        Ο συμβολαιογράφος (1979) ΕΡΤ

·        Από την κλειραρότρυπα (1976) ΥΕΝΕΔ

·        Γαλήνη (1976) ΕΡΤ

·        Χαίρε Τάσο Καρατάσο(1985, ΕΡΤ)

·        Ο συμβολαιογράφος (1979, ΕΡΤ)

·        Εκείνος κι εκείνος (1972-74 (ΕΙΡΤ) & 1989 (ET2)

·        Το άδειο σπίτι (1974) ΥΕΝΕΔ

·        Άγνωστος Πόλεμος (1971-74, ΥΕΝΕΔ)