ΣΥΡΙΑ: Αναζωπύρωση συγκρούσεων με παλιούς και νέους “παίκτες” στο κουβάρι ανταγωνισμών

Το μόνο δεδομένο αυτή τη στιγμή η προέλαση και κατάληψη ουσιαστικά της χώρας από φιλότουρκους “ισλαμιστές – τζιχαντιστές” (βλ. σύντομη ιστορική αναφορά στο τέλος της ανάρτησης) μετά και τα απαραίτητα διεθνή “ράδιο αρβύλα”
_ Το Reuters (πχ.), επικαλούμενο συριακές πηγές, αναφέρει  για τη “μεγάλη πιθανότητα” ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ να είναι νεκρός σε αεροπορικό δυστύχημα (το ανέβασε και το Νοβόσατι) … σύμφωνα με τα στοιχεία του Flightradar24, το αεροπλάνο Il-76 της Syria Air απογειώθηκε από τη Δαμασκό στις 1:55 UTC (4:55 ώρα Συρίας). Κατευθύνθηκε προς τις παράκτιες περιοχές όπου βρίσκονται οι ρωσικές αεροπορικές και ναυτικές βάσεις. Στις 2:32 UTC το αεροπλάνο γύρισε απότομα και άρχισε να κατεβαίνει _να πέφτει. Στις 02:39 το αεροπλάνο εξαφανίστηκε από τα ραντάρ, οπότε και βρισκόταν σε ύψος 500 μέτρων_ το πιο πιθανό ότι είναι το αεροπλάνο να καταρρίφθηκε.
Σχετικά με την τύχη του _χωρίς αυτό να είναι το κύριο τα ρωσικά ΜΜΕ (μέσω TASS και Ria Novosti) ανέφεραν αργότερα πως “βρίσκεται στη Μόσχα #έχουν λάβει άσυλο# βάσει ανθρωπιστικών λόγων έχοντας κοντά του την οικογένειά του”, μετά από πολλές εικασίες για το πού βρίσκεται.

Σε πεδίο σφοδρών
περιφερειακών και διεθνών ανταγωνισμών

Η αναζωπύρωση των συγκρούσεων στη Βόρεια και Κεντρική Συρία στις 27 Νοέμβρη με εκατοντάδες νεκρούς και πάνω από 115.000 εκτοπισμένους άμαχους είχε ως αποτέλεσμα την προέλαση τζιχαντιστών και φιλότουρκων ισλαμιστών σε Χαλέπι (το οποίο κατέλαβαν στις 30-Νοε) και Χάμα (όπου εισήλθαν στις 5-Δεκ). Αυτό, σε συνδυασμό με τις εντεινόμενες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές που επιδιώκουν την ανακοπή του ανεφοδιασμού της λιβανέζικης Χεζμπολάχ και τη μείωση της επιρροής των Ιρανών “Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης” στο πλευρό του Σύρου Προέδρου, αυξάνοντας  τους κινδύνους γενικής ανάφλεξης και αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Θυμίζουμε πως η Συρία, παραμένει σε εμπόλεμη κατάσταση τουλάχιστον από το 2011, και τμήματά της είναι υπό κατοχή (από Τουρκία και ΗΠΑ).

Ανακοίνωση του ΚΚΕ
σχετικά με τις εξελίξεις στη Συρία

Η επέμβαση στη Συρία και η επικράτηση των τζιχαντιστών είναι ένας ακόμη “κρίκος στην αλυσίδα” των -επικίνδυνων για τους λαούς- εξελίξεων, που έχουν δρομολογηθεί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της Τουρκίας και του Ισραήλ. Έρχονται ως συνέχεια της συνεχιζόμενης σφαγής του λαού της Παλαιστίνης, των επιθέσεων κατά του λαού του Λιβάνου, της στοχοποίησης του Ιράν» αναφέρει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του και προσθέτει:

“Το ΚΚΕ με συνέπεια και σταθερότητα έχει τοποθετηθεί για τις εξελίξεις στη Συρία από την αρχή το 2011, αποκαλύπτοντας τις επικίνδυνες αλλαγές κατά των λαών που ακολούθησαν τη λεγόμενη “Αραβική Άνοιξη”. Σήμερα οι ίδιες αντιδραστικές δυνάμεις, “αναμορφωμένες” από τη ΝΑΤΟϊκή Τουρκία, βαφτίζονται “αντάρτες” και παρουσιάζονται από τα αστικά ΜΜΕ ως δήθεν “απελευθερωτές” του συριακού λαού. Επαναλαμβάνεται η ίδια προπαγάνδα “περί αποκατάστασης της δημοκρατίας” που αποτέλεσε το πρόσχημα των ιμπεριαλιστών για τους πολέμους σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κλπ, οδηγώντας σήμερα τη Μέση Ανατολή να είναι μία φλεγόμενη περιοχή.
Το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι παρά τις ιδεολογικοπολιτικές διαφορές με το αστικό συριακό καθεστώς, παρά την κριτική στην πολιτική του, καταδικάζει τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Τουρκίας, που συνιστούν επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ανεξάρτητης χώρας”.

“Ο λαός της Συρίας πληρώνει σήμερα και αυτός τις συνέπειες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της διαπάλης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τις πρώτες ύλες, τους αγωγούς και δρόμους μεταφοράς, τις στρατιωτικές βάσεις, τα γεωπολιτικά στηρίγματα, τα μερίδια των αγορών.
Η κατάσταση, που διαμορφώνεται σήμερα στη Συρία, όχι μόνο δεν θα βάλει τέλος στα βάσανα των λαών της περιοχής, αλλά εγκυμονεί νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και πιθανές αλλαγές συνόρων, με νέους γύρους αιματηρών συγκρούσεων και νέα κύματα προσφύγων” τονίζει η ανακοίνωση.

“Η κυβέρνηση της ΝΔ χαιρέτισε την πτώση του Άσαντ, δηλαδή την κατάλυση της χώρας από τους τζιχαντιστές με τη στήριξη της Τουρκίας, του Ισραήλ και των ΗΠΑ, αναλαμβάνοντας μεγάλες ευθύνες. Για να μην διαταράξουν τη ΝΑΤΟϊκή γραμμή και την πολιτική των “ήρεμων νερών” με την Τουρκία, χαιρετίζουν την επέμβαση αυτών των δυνάμεων σε ξένη χώρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η υποκρισία της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ΝΑΤΟϊκού τόξου ξεπερνάει κάθε όριο, αφού από τη μία καταγγέλλουν δήθεν τον “αναθεωρητισμό” κι από την άλλη τον νομιμοποιούν. Η στάση αυτή είναι μέρος της επικίνδυνης πολιτικής της κυβέρνησης και των άλλων ΝΑΤΟϊκών κομμάτων, που σέρνουν τη χώρα σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των καπιταλιστών του ευρωατλαντικού άξονα έναντι των ανταγωνιστικών συμφερόντων του υπό διαμόρφωση ευρασιατικού” επισημαίνει η ανακοίνωση του κόμματος και καταλήγει:

“Το ΚΚΕ τάσσεται στο πλευρό του λαού και των κομμουνιστών της Συρίας και τονίζει πως η πάλη ενάντια στα κοινωνικά αδιέξοδα της φτώχειας, της εξαθλίωσης των λαών, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, για να είναι αποτελεσματική πρέπει να στοχεύει το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των μονοπωλίων, που τα γεννά και τα αναπαράγει”.

___902.gr
Σε εξέλιξη οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί με θύμα τους λαούς – “Ξέπλυμα» των τζιχαντιστών από χώρες της ΕΕ

Την «επόμενη μέρα» μετά την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ από τους τζιχαντιστές, που αποτέλεσε έναν ακόμη «κρίκο στην αλυσίδα» των -επικίνδυνων για τους λαούς- εξελίξεων που έχουν δρομολογηθεί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, την Τουρκίας και το Ισραήλ, σε εξέλιξη οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στη Συρία και πέριξ.

·       Ο γγ του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, έκανε λόγο με «μια στιγμή χαράς αλλά και αβεβαιότητας για τον λαό της Συρίας και της περιοχής» και εξέφρασε την «ελπίδα για μια ειρηνική μετάβαση της εξουσίας και μια συμπεριληπτική πολιτική διαδικασία στην οποία οι Σύροι θα έχουν τον πρώτο λόγο».

§  Παράλληλα, κατηγόρησε τη Ρωσία και το Ιράν, τους βασικούς υποστηρικτές του Άσαντ, για τον ρόλο τους στον πόλεμο και είπε ότι η Ρωσία και το Ιράν εγκατέλειψαν τον Άσαντ όταν δεν εξυπηρετούσε πλέον τα συμφέροντά τους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε «ειρηνική και συντεταγμένη» μετάβαση στη Συρία, ενώ εκπρόσωπος της διπλωματικής υπηρεσίας της ΕΕ δήλωσε πως η ΕΕ δεν είναι, προς το παρόν, σε επαφή με την οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (ΧΤΣ), που περιλαμβάνεται (προς το παρόν) στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων.

Στο ιμπεριαλιστικό “καθαριστήριο”
οι τζιχαντιστές

Πάντως, την κατεύθυνση δίνουν η Γερμανία και η Γαλλία, που σπεύδουν να «ξεπλύνουν» τους τζιχαντιστές.

§  Η γερμανική κυβέρνηση διευκρίνισε ότι η ΧΤΣ δεν έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική από το Γραφείο Προστασίας του Συντάγματος. Σύμφωνα με εκπρόσωπο του ομοσπονδιακού υπουργείου Εσωτερικών, η τζιχαντιστική οργάνωση δεν περιλαμβάνεται στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, διότι «στόχευε μόνο στην Συρία και στην ανατροπή του εκεί καθεστώτος, ενώ απορρίπτει επιθέσεις σε άλλες χώρες και δεσμεύεται ότι δρα μόνο τοπικά».

§  Μάλιστα, το υπουργείο Εξωτερικών τόνισε ότι η ΧΤΣ θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αναδιοργάνωση της Συρίας και εκτίμησε ότι ομάδα «προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τις εξτρεμιστικές της ρίζες».

§  Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ζαν-Νοέλ Μπαρό, δήλωσε ότι η χώρα θα στείλει σύντομα ειδικό διπλωματικό απεσταλμένο στη Δαμασκό, ενώ η ιστοσελίδα του Guardian ανέφερε ότι Βρετανός υπουργός δήλωσε ότι η χώρα ενδέχεται να επανεξετάσει την απαγόρευση της ΧΤΣ, που τέθηκε εκτός νόμου το 2017.

Ισραηλινοί βομβαρδισμοί
και εισβολή στη ζώνη ασφαλείας

Σε αυτό το πλαίσιο, το Ισραήλ βρίσκει την ευκαιρία να προχωρήσει σε νέους βομβαρδισμούς στη Συρία και να αναπτύξει στρατεύματα, εισβάλλοντας στη ζώνη ασφαλείας στα σύνορα των δύο χωρών.

Ισραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν σήμερα ότι το Ισραήλ θα εντείνει τα αεροπορικά του πλήγματα και θα διατηρήσει «περιορισμένη» στρατιωτική παρουσία επί του πεδίου.

Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Ίσραελ Κατς, δήλωσε ότι ο στρατός «θα καταστρέψει τα βαρέα στρατηγικά όπλα σε όλη τη Συρία, περιλαμβανομένων πυραύλων επιφανείας-αέρος, συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας, πυραύλων επιφανείας- επιφανείας, πυραύλων κρουζ, ρουκετών μεγάλου βεληνεκούς και πυραύλων κατά πλοίων».

Ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών, Γκίντεον Σάαρ, είπε ότι το Ισραήλ στοχοθετεί «στρατηγικά οπλικά συστήματα όπως, για παράδειγμα, τα εναπομείναντα χημικά όπλα ή πυραύλους και ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς», ώστε τάχα  «να μην πέσουν στα χέρια εξτρεμιστών». Νωρίς χθες Κυριακή, ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι έστειλε χερσαίες δυνάμεις σε αυτή την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, που δημιουργήθηκε το 1974 μετά τη συμφωνία εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Συρίας, την οποία επιβλέπει δύναμη του ΟΗΕ.

Ο Σάαρ ισχυρίστηκε ότι
η παρουσία των ισραηλινών στρατευμάτων είναι
«αυστηρά περιορισμένη».

Η Αίγυπτος καταδίκασε «την περαιτέρω κατοχή συριακών εδαφών» από το Ισραήλ και εκτίμησε πως η μετακίνηση του ισραηλινού στρατού σε μια ουδέτερη ζώνη είναι μια προσπάθεια να επιβάλει μια νέα πραγματικότητα επί του εδάφους, όπως ανέφερε σήμερα ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.

“Νωρίς”
για το τι θα γίνει με τις ρωσικές βάσεις

Εξάλλου, το Κρεμλίνο είπε ότι είναι πολύ νωρίς για να καθοριστεί το καθεστώς των δύο στρατιωτικών βάσεων της Ρωσίας στη Συρία, ένα θέμα που θα συζητήσει με τους επόμενους ηγέτες της χώρας.

Ο εκπρόσωπος της ρωσικής κυβέρνησης, Ντμίτρι Πεσκόφ, είπε ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας πήρε την απόφαση να χορηγήσει άσυλο στον Άσαντ και την οικογένειά του, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη σχέδια για συνάντηση των δύο.

Στο Ιράν, ανώτεροι αξιωματούχοι είπαν στο Reuters ότι η χώρα άνοιξε απευθείας επικοινωνίες με τους ηγέτες των δυνάμεων που ανέτρεψαν τον Άσαντ, λέγοντας ότι «η δέσμευση είναι το κλειδί για τη σταθεροποίηση των σχέσεων και την αποφυγή περαιτέρω περιφερειακών εντάσεων».

«Αυτό που συμβαίνει στην Συρία είναι μία μεγάλη, επικίνδυνη και νέα μεταβολή, και το πώς και το γιατί συνέβη απαιτούν αξιολόγηση και η αξιολόγηση δεν γίνεται στο βήμα», ανέφερε ο βουλευτής της Χεζμπολάχ, Χάσαν Φαντλαλάχ, στην πρώτη δημόσια αντίδραση της οργάνωσης του Λιβάνου στις καταιγιστικές εξελίξεις στην Συρία.

________________________________________

🤔  Δείτε και Ριζοσπάστης_902
🇸🇾  ΣΥΡΙΑ
Παιχνίδια με τη φωτιά και τη “σωστή” πλευρά της Ιστορίας

 ________________________________________

Στο γαϊτανάκι των συγκρούσεων εμπλέκονται γνωστές διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις αλλά και “νέοι παίκτες”, κυρίως δεκανίκια των ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπως η Ουκρανία, που ανέλαβε (με τις πλάτες της Δύσης και της Τουρκίας) ρόλο εκπαιδευτή στον χειρισμό drone των τζιχαντιστών της οργάνωσης παρακλάδι της Αλ Κάιντα, “Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ» (HTS)” και των φιλότουρκων μισθοφόρων του λεγόμενου “Συριακού Εθνικού Στρατού” (SNA). Ο ρόλος αυτός αποκαλύφθηκε από το Κίεβο μετά την πρώτη σημαντική επιτυχία των τζιχαντιστών, την κατάληψη του Χαλεπίου (δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας) στις 30-Νοε, μετά από μάχες μόλις τριών ημερών. Οι τζιχαντιστές αιφνιδίασαν την κυβέρνηση και τους συμμάχους του σε Χεζμπολάχ, Ιράν και Ρωσία, που ήταν απορροφημένοι με τους πολέμους σε Γάζα, Λίβανο και Ουκρανία.

Ο ουκρανικός ρόλος καταγράφηκε την 1^η Δεκ σε ρεπορτάζ της εφημερίδας “Kyiv Post” με τίτλο “Ukrainian Trained, Turkish Sponsored Syrian Rebels Lead Assault on Aleppo” (Εκπαιδευμένοι στην Ουκρανία, Σύροι αντάρτες που υποστηρίζονται από την Τουρκία πρωτοστατούν στην επίθεση στο Χαλέπι). Εκεί αναφέρεται πως η επίθεση που ξεκίνησε ανήμερα της εκεχειρίας στον Λίβανο (27/11), έγινε από «ισλαμικές ένοπλες οργανώσεις υπό την ηγεσία της οργάνωσης Hayat Tahrir al Sham. Τονίζεται πως εκπαιδεύτηκαν από τις “ειδικές δυνάμεις της ομάδας Khimik της διεύθυνσης μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας, HUR”, σε τακτικές μάχης που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια του ουκρανικού πολέμου με τη χρήση drone. Σε ανάλογη αρθρογραφία διεθνών ΜΜΕ, Ουκρανοί αξιωματούχοι παραδέχθηκαν τον ρόλο τους στον πόλεμο στη Συρία, όπως και παλιότερα στην Αφρική, τονίζοντας πως κοντράρονται με τη Ρωσία “παντού στον κόσμο, όπου υπάρχουν ρωσικά συμφέροντα”. Η προθυμία της κυβέρνησης του Ουκρανού Προέδρου να αναλάβει ρόλο πρωτοπαλίκαρου σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους που πυροδοτεί, τροφοδοτεί ή και συντηρεί η Δύση, δεν είναι δυσεξήγητη. Με τον τρόπο αυτό “πληρώνει γραμμάτια” για τον τεράστιο δανεισμό και τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια δυτικών στρατιωτικών εξοπλισμών.

Από το παζλ των δυνάμεων που δρουν ποικιλοτρόπως δεν λείπει το Ισραήλ, που συνομιλεί (όπως αποδεικνύεται σε ρεπορτάζ ισραηλινών ΜΜΕ, “inews”, “Times of Israel”) με τζιχαντιστές του HTS και SNA, οι οποίοι απροκάλυπτα δηλώνουν πως έχουν κοινούς εχθρούς (Ασαντ, Χεζμπολάχ, Ιράν) και ωφελήθηκαν σημαντικά από τις ισραηλινές επιθέσεις σε Γάζα και Λίβανο...

Μην ξεχνάμε και τους δικούς μας _την κατάπτυστη ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης που ουσιαστικά χαιρετίζει την εξουσία των τζιχαντιστών και σχετίζεται με τις επιδιώξεις της να μην χαλάσει τη “συνταγή των ήρεμων νερών”, που αναζητούν οδυνηρούς συμβιβασμούς και στο Αιγαίο.
Η αστάθεια για τους λαούς προκαλείται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στους οποίους η Ελλάδα εμπλέκεται με ευθύνη της κυβέρνησης και των κομμάτων που ευθυγραμμίζονται με την ευρωατλαντική γραμμή.

Το μπερδεμένο κουβάρι
του συριακού πολέμου

Το κουβάρι των συγκρούσεων στη Συρία είναι από τα πιο μπερδεμένα των πολέμων διεθνώς, καθώς το λεγόμενο “πάγωμα” του πολέμου τα τελευταία τέσσερα χρόνια όχι μόνο δεν τερμάτισε τις συγκρούσεις, αλλά συνέβαλε στη (απο)“σταθεροποίηση” καταστάσεων.

                   Για παράδειγμα (μεταξύ άλλων),

·       “στέριωσε” (μέχρι βεβαίως να κριθεί ο κατάλληλος χρόνος για την άλωσή του) το προπύργιο των τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα και των “κλώνων” της στη βορειοδυτική επαρχία Ιντλίμπ.

·       Ισχυροποίησε την τουρκική κατοχή συριακών εδαφών στη βορειοδυτική Συρία.

·       Ενέτεινε τον έλεγχο μεγάλου τμήματος της βορειοανατολικής Συρίας από τις κουρδικές δυνάμεις των “Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων” (SDF) που συνεργάζονται στενά με τον αμερικανικό στρατό, ενώ συγκρούονται κατά διαστήματα με τον στρατό της Τουρκίας, στενό σύμμαχο των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.

Επιπλέον η ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία με πρόσκληση του Σύρου Προέδρου Μπ. Ασαντ το 2015 ανέτρεψε τα έως τότε δεδομένα στα πεδία συγκρούσεων, διασώζοντας την κυβέρνηση στη Δαμασκό από τη λαίλαπα των τζιχαντιστών, που παραμένουν “χρήσιμο πολυεργαλείο” Δύσης-Τουρκίας-Ισραήλ. Εξαιτίας της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας, η Μόσχα διατήρησε τη ναυτική βάση στο Ταρτούς και στρατηγική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ δημιούργησε και την αεροπορική βάση Χμέιμιμ.

Παράλληλα η πλάστιγγα στα μέτωπα των συγκρούσεων της Συρίας μετά την εμφάνιση των τζιχαντιστών άλλαξε μεριά, και λόγω της δυναμικής στρατιωτικής παρουσίας των Ιρανών «Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης» και της λιβανέζικης Χεζμπολάχ και όχι λόγω των επιθέσεων του λεγόμενου «διεθνούς συνασπισμού» των ΗΠΑ και των συμμάχων τους κατά του «Ισλαμικού Κράτους» που οι ίδιες δημιούργησαν. Οι ΗΠΑ δεν συγχώρησαν ποτέ τον ρόλο του Ιράν, γεγονός που οδήγησε τον Ιανουάριο του 2020 στη δολοφονία του διοικητή των δυνάμεων Αλ Κουντς στρατηγό Κασέμ Σολεϊμανί με αμερικανική αεροπορική επιδρομή στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης.

Η διατήρηση της κατάστασης “μη ειρήνης” στη Συρία έριξε “νερό στον μύλο” των “δυτικών” επεμβάσεων, με τις ΗΠΑ να παραμένουν με περίπου 900 στρατιώτες στο βορειοανατολικό τμήμα_ οι ΗΠΑ διατηρούν εκεί παράνομα στρατιωτικές βάσεις, ενώ κλέβουν τα συριακά πετρέλαια (ήδη από την πρώτη θητεία Τραμπ) σε συνεργασία με τους Κούρδους των δυνάμεων SDF, προς απογοήτευση της Τουρκίας.

Από το γαϊτανάκι επεμβάσεων δεν λείπει (όπως προαναφέραμε) το Ισραήλ, το οποίο στο φόντο της γενοκτονίας που πραγματοποιεί στη Γάζα και του πολέμου στον Λίβανο, ξαναζεσταίνει τους τελευταίους μήνες το κουρδικό ζήτημα, ασκώντας πίεση στην Τουρκία, μολονότι αυτή (παρά τις κορόνες της κυβέρνησης Ερντογάν υπέρ Παλαιστινίων και Μουσουλμάνων) εμφανίζεται στο παρασκήνιο να τροφοδοτεί ενεργειακά το κράτος - δολοφόνο.

Οι τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις που διαγράφουν οι συγκρούσεις σε Χαλέπι και Χάμα, ανοίγουν την όρεξη του Τούρκου Προέδρου Ρ. Τ. Ερντογάν, που θεωρεί πως μπορεί τώρα να εκβιάσει την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Συρία, που τόσο πολύ επιθυμούσε ο Μπασάρ αλ Άσαντ αλλά δεν είχε επιτύχει, επειδή ο τελευταίος έθετε ως προϋπόθεση την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των μισθοφόρων της Άγκυρας από το συριακό έδαφος. “Η προέλαση της αντιπολίτευσης συνεχίζεται αυτή τη στιγμή... Ελπίδα μας είναι αυτός ο περίπατος στη Συρία να συνεχιστεί χωρίς προβλήματα”, είπε την Παρασκευή 6-Δεκ ο Ερντογάν, ενώ ο κυβερνητικός εταίρος του Ντ. Μπαχτσελί δήλωσε προ ημερών πως το Χαλέπι είναι “τουρκικό και μουσουλμανικό”. Τα σχέδια της Άγκυρας για ανασύσταση μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας παραμένουν σε εφεδρεία, δίχως την ίδια στιγμή να λείπουν τα παζάρια με Ιράν και Ρωσία στο πλαίσιο της ειρηνευτικής “διαδικασίας Αστάνα”, που αναμενόταν να αναβιώσει το Σάββατο 7-Δεκ στο περιθώριο φόρουμ στην Ντόχα του Κατάρ.
σσ. “διαδικασία Αστάνα”: πρόκειται για πλατφόρμα διαπραγματεύσεων που στοχεύει στην εξεύρεση πολιτικής λύσης στον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε το 2017 υπό την εγγύηση της Τουρκίας, της Ρωσίας και του Ιράν και πήρε το όνομά της από την Αστάνα (τώρα γνωστή ως Νουρ-Σουλτάν), την πρωτεύουσα του Καζακστάν, όπου έγιναν οι πρώτες συναντήσεις. Η τελευταία από τις συναντήσεις, που έχουν πραγματοποιηθεί συνολικά 22 φορές μέχρι στιγμής, πραγματοποιήθηκε στην Αστάνα δύο εβδομάδες πριν αναλάβει δράση η αντιπολίτευση στη Συρία.

Ο λαός της Συρίας πρέπει να παλέψει ο ίδιος για να φτιάξει το δικό του μέλλον, τόνισε ο Λευτέρης Νικολάου Αλαβάνος, ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας το βράδυ της Κυριακής 8 Δεκέμβρη σε εκπομπή της Ertnews.
Χαρακτήρισε τις εξελίξεις στη Συρία πολύ επικίνδυνες για τον λαό της Συρίας, τον Ελληνικό λαό αλλά, όπως είπε και για την πιθανότητα να έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες προσφυγικές ροές ξανά και βλέπουμε να μην μιλά ούτε η Ελληνική κυβέρνηση ούτε η ΕΕ για τον αναθεωρητισμό και τις αλλαγές συνόρων που λαμβάνουν σήμερα χώρα στη Συρία. Για εμάς, αυτό, σημείωσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ είναι ένα πολύ επικίνδυνο γεγονός το οποίο και πρέπει να το καταδικάσουμε. Από αυτές τις εξελίξεις στη Συρία το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν προμηνύεται τίποτα το θετικό, υπογράμμισε ο Λ. Νικολάου Αλαβάνος.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Η ΕΕ δηλώνει έτοιμη να συνεργαστεί με τους τζιχαντιστές -
Το Ισραήλ ανακοινώνει
επέκταση των επιχειρήσεων του στα εδάφη της Συρίας

Η ΕΕ, γνωστή για τις «δημοκρατικές τις αξίες» και την υπεράσπιση του «κράτους δικαίου» δηλώνει έτοιμη να συνεργαστεί με τους τζιχαντιστές _συγκεκριμένα

·       Ο σοσιαλδημοκράτης Αντόνιο Κόστα, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, μετά τη κατάληψη της Δαμασκού από τους τζιχαντιστές δήλωσε πως «αναδύεται μια νέα ευκαιρία για ελευθερία και ειρήνη για όλο τον συριακό λαό. Αυτό είναι επίσης κρίσιμο για την ευρύτερη σταθερότητα της περιοχής. Η ΕΕ είναι έτοιμη να συνεργαστεί με τον συριακό λαό για ένα καλύτερο μέλλον», από τη μεριά της

·       Η Κάγια Κάλλας, Ύπατη Εκπρόσωπος για την Εξωτερική πολιτική και Αντιπρόεδρο της Κομισιόν ανέφερε ότι «Προτεραιότητά μας είναι να διασφαλίσουμε την ασφάλεια στην περιοχή. Θα συνεργαστώ με όλους τους εποικοδομητικούς εταίρους, στη Συρία και στην περιοχή».

Το Ισραήλ,
που κατέχει παράνομα (και)
εδάφη της Συρίας διευρύνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις 

Στο μεταξύ το Ισραήλ συνεχώς διευρύνει τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στα εδάφη της Συρίας. Πέρα από τους βομβαρδισμούς σε περιοχές της Συρίας (ανάμεσα τους και στρατιωτικές εγκαταστάσεις) και την «αναγγελία» από μεριάς του Νετανιάχου ότι ο στρατός του κράτους εισβολέα και κατακτητή εδαφών άλλων χωρών πρέπει να προχωρήσει «βαθύτερα» στα εδάφη της Συρίας, έγινε και σχετική ανακοίνωση από τον Στρατό. 
Με ανάρτηση στο Χ ο αραβόφωνος εκπρόσωπος των IDF εξέδωσε «επείγουσα προειδοποίηση» προς τους κατοίκους 5 πόλεων στην νότια Συρία καλώντας τους να... «μείνουν σπίτι» (!) καθώς οι ισραηλινοί θα «μετακινηθούν» προς αυτές. Οι πόλεις που αφορά η «προειδοποίηση» είναι: Al Qunaitra, Al Hamidiyah, Madinat al-Baath, Al-Qahtaniyah, Kham Arnabah.

Διεθνείς αντιδράσεις

Τα όσα συμβαίνουν στη Συρία καθιστούν ξεκάθαρο ότι οι ιμπεριαλιστές μοιράζουν ξανά τη γη και τη λεία με μόνο σίγουρο ότι οι λαοί της περιοχής έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με τον όλεθρο. Είναι χαρακτηριστικές τόσο οι αναφορές των ΗΠΑ όσο και του alter ego τους στην περιοχή, κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, που ουσιαστικά, όπως θα καταγράψουμε αναλυτικά παρακάτω, αναγγέλλουν την ενίσχυση της παρουσίας τους στην πολύπαθη Συρία. Οι τζιχαντιστές μετά την είσοδο των δυνάμεων τους στη Συρία μετέδωσαν από το κρατικό κανάλι μήνυμα αναφέροντας πως «η μεγάλη Συριακή επανάσταση κέρδισε. Το καθεστώς Άσαντ έπεσε».

Λίγες ώρες μετά τις τελευταίες εξελίξεις ακόμα και σε επίπεδο «προπαγάνδας», «καταγραφής των γεγονότων» και «αναλύσεων» το ζήτημα έχει περάσει «σε άλλη πίστα». Ενδεικτικά αναφέρουμε πως ήδη αναπαράγονται «σενάρια» για το πιθανό μέλλον της Συρίας που ουσιαστικά «αναλύουν» τις πιθανότητες «διαμοιρασμού» της χώρας ανάλογα με το ποιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με ποιες «συμμαχίες» και «συμβιβασμούς» θα πάρουν το πάνω χέρι. 

Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι αναφορές στους τζιχαντιστές ως «αντιπολίτευση» και «αντάρτες» έχουν... ανέβει επίπεδο χυδαιότητας. Δημοσιεύτηκε κείμενο νωρίτερα σήμερα και στην Ελλάδα - στο ΑΠΕ - με τίτλο «Συρία: Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζολανί, ένας πραγματιστής ριζοσπάστης»!

Ο συγκεκριμένος να θυμίσουμε είναι ο τζιχαντιστής, το πραγματικό του όνομα είναι Αχμεντ Χουσεΐν αλ-Σάρα, που εντάχθηκε στην «Αλ Κάιντα» και πέρασε τα σύνορα του Ιράκ το 2003, για να πολεμήσει ενάντια στις αμερικανικές δυνάμεις. Στα τέλη του 2004 συνελήφθη από τους Αμερικανούς και παρέμεινε υπό κράτηση μέχρι τις αρχές του 2010 στο Camp Bucca, ένα διαβόητο αμερικανικό στρατιωτικό κέντρο κράτησης του Ιράκ, το οποίο έχει χαρακτηριστεί η «γενέτειρα του Ισλαμικού Κράτους»... 

Πιο συγκεκριμένα
ορισμένες πρώτες αντιδράσεις 

Το Ισραήλ που κατέχει παράνομα συριακά εδάφη στα υψίπεδα του Γκολάν, έχει βομβαρδίσει τη χώρα εκατοντάδες φορές τα τελευταία χρόνια και έχουν καταγραφεί οι σχέσεις του με τζιχαντιστες ουσιαστικά μιλά για «στρατηγική ευκαιρία» ώστε το κράτος-δολοφόνος να ενισχύσει την παρουσία του στη χώρα. Το πρωί, όπως μετάδωσε και η Jerusalem Post, ο ισραηλινός στρατός χτύπησε «εργοστάσιο παραγωγής χημικών όπλων του Άσαντ» (να θυμίσουμε πως με το πρόσχημα των «χημικών όπλων» είχε οργανωθεί στο παρελθόν η επέμβαση των ΗΠΑ και άλλων ευρωατλαντικών στη Συρία). Ο ισραηλινός στρατός καθημερινά πλέον ανακοινώνει την ενίσχυση των στρατιωτικών του δυνάμεων στα υψίπεδα του Γκολάν, ενώ με σημερινή του ανακοίνωση ανέφερε ότι «δεν θα εμπλακεί στα εσωτερικά της Συρίας, υπό την προϋπόθεση ότι καμία δύναμη στη Συρία δεν θα θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντα του Ισραήλ»... Το πρωί, επίσης οι Times of Israel δημοσίευσαν ότι ο ισραηλινός στρατός έχει «εισέλθει στην πόλη Κουνέιρα» της ΝΔ Συρίας.

Σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός Διασποράς του Ισραήλ, Τσικλί, «προέτρεψε» το κράτος εισβολέα και κατακτητή εδαφών άλλων χωρών να «προχωρήσει» βαθύτερα στο έδαφος της Συρίας (στο ύψος του όρους Ερμώνα) μια «νέα γραμμή άμυνας». Ο ίδιος πρόσθεσε πως είναι «καλά νέα η ενίσχυση των Κούρδων (δυνάμεις των οποίων στηρίζονται από τις ΗΠΑ) και η επέκταση του ελέγχου τους στα βορειονατολικά της χώρας». Ταυτόχρονα, ο ηγέτης κόμματος της αντιπολίτευσης, Λαπίντ, μίλησε για «στρατηγική ευκαιρία» του Ισραήλ να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τη Σαουδική Αραβία αλλά και με τα υπόλοιπα «έθνη των Συμφωνιών του Αβραάμ» (οι από τις ΗΠΑ υπό την προηγούμενη προεδρεία του Τράμπ συμφωνίες «αποκατάστασης των σχέσεων» του Ισραήλ με αραβικές χώρες).  

Ο Λευκός Οίκος τις πρώτες στιγμές είχε εκδώσει ανακοίνωσε, στην οποία έλεγε ότι «ο πρόεδρος Μπάιντεν και η ομάδα του παρατηρούν προσεκτικά τα αξιοσημείωτα γεγονότα στη Συρία και είναι σε συνεχή επαφή με τους περιφερειακούς συνεργάτες». Ο υφυπουργός Άμυνας για τη Μέση Ανατολή των ΗΠΑ Ντάνιελ Σάπιρο, συγκεκριμένα, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι αν έχει επιβεβαιωθεί η πτώση της κυβέρνησης του Άσαντ στη Συρία, τότε «κανείς δεν θα έπρεπε να χύνει δάκρυα», ενώ κάλεσε όλα τα μέρη στη Συρία να «προστατέψουν τους πολίτες» και να εργαστούν προς μία «συνολική πολιτική συμφωνία». Παρόλα αυτά, πρόσθεσε ότι οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν δυνάμεις στην ανατολική Συρία (ουσιαστικά αναφέρονται σε κρίσιμες ενεργειακές υποδομές της χώρας που ελέγχουν οι ΗΠΑ με στρατιωτική τους παρουσία), με πρόσχημα την αποφυγή ενός νέου ISIS (το οποίο οι ΗΠΑ έχουν στηρίξει) στην περιοχή, όμως «αυτό δεν έχει να κάνει με άλλες πλευρές της σύγκρουσης» εκεί. 

Παράλληλα, ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ με ανάρτησή του, μεταξύ άλλων, σημείωσε πως «η Ρωσία και το Ιράν έχουν αυτή τη στιγμή αποδυναμωθεί, η μία εξαιτίας της Ουκρανίας και μιας κακής οικονομίας, το άλλο εξαιτίας του Ισραήλ και των επιτυχιών του στη μάχη», ενώ στάθηκε και στις αναφορές που γίνονται περί φυγής του Άσαντ από τη Συρία, ισχυριζόμενος ότι η Ρωσία σταμάτησε «να τον προστατεύει», ώστε να στρέψει την προσοχή της στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας, όπου «σχεδόν 600.000 Ρώσοι στρατιώτες έχουν τραυματισθεί ή σκοτωθεί, σε ένα πόλεμο που δεν έπρεπε να είχε αρχίσει ποτέ και που θα μπορούσε να διαρκέσει αιωνίως».

Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, που επίσης κατέχει παράνομα συριακά εδάφη και έχει καταγραφεί πως στηρίζει τζιχαντιστικές ομάδες που δρουν τώρα στη Συρία, δήλωσε νωρίτερα σήμερα ότι «Το καθεστώς Άσαντ κατέρρευσε και (η εξουσία) στη χώρα άλλαξε χέρια». «Ασφαλώς, αυτό δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλα. Πάνε 13 χρόνια τώρα που η χώρα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα», πρόσθεσε κάνοντας αναφορά στους θανάσιμους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που και η ΝΑΤΟική Τουρκία εδώ και χρόνια πρωτοστατεί στην περιοχή. Ο Φιντάν, επίσης,τόνισε ότι «ο συριακός λαός δεν είναι σε θέση να ανοικοδομήσει μόνος του τη χώρα και ότι οι διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις πρέπει να δράσουν με σύνεση και να διαφυλάξουν την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας», δίνοντας «σήμα» για τα επικίνδυνα για τους λαούς ιμπεριαλιστικά παζάρια που εντείνονται. 

·       Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας με ανακοίνωση του ανέφερε πως «ο Πρόεδρος Άσαντ έχει φύγει από τη Συρία, δίνοντας εντολές για ειρηνική μετάβαση εξουσίας μετά από διαπραγματεύσεις με πολλούς συμμετέχοντες στη συριακή σύγκρουση». «Η Ρωσία δεν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις», πρόσθεσε. Η ανακοίνωση έκλεινε σχολιάζοντας την κατάσταση σχετικά με τις κρίσιμες στρατιωτικές βάσεις που διατηρεί η Ρωσία στη Συρία (Η ναυτική βάση στο Ταρτούς, εξασφαλίζει την πρόσβαση της στην Μεσόγειο Θάλασσα). Σημείωσαν συγκεκριμένα ότι «βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού. Επί του παρόντος, δεν υπάρχει σοβαρή απειλή για την ασφάλεια τους».

§  Ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Συρία Γκίαρ Πέντερσεν δήλωσε πως τα Ηνωμένα Έθνη είναι «έτοιμα να στηρίξουν τους Σύριους στο ταξίδι τους σε ένα συμπεριληπτικό μέλλον», ενώ την ίδια στιγμή προειδοποίησε τους «ένοπλους δράστες στο έδαφος» για τη διατήρηση της... «καλής διαγωγής τους, του νόμου και της τάξης» και τους κάλεσε να προστατέψουν τους πολίτες και να τους δημόσιους οργανισμούς. 

·       Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, από πλευράς τους, μέσω του διπλωματικού συμβούλου του προέδρου Anwar Gargash επισήμανε ότι «ο εξτρεμισμός και η τρομοκρατία» παραμένουν ένας κύριος προβληματισμός, ωστόσο, συμπλήρωσε ότι τα «ΗΑΕ ελπίζουν πως οι Σύριοι θα εργαστούν μαζί, ότι δεν θα δούμε άλλο ένα επεισόδιο επικείμενου χάους». 

Το παιχνίδι εξουσίας ξεκινά   

Πολλά είναι τα σενάρια που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για το πώς μπορεί να μοιραστεί η πίτα της εξουσίας με κάποια είναι από αυτά να είναι εξαιρετικά ευφάνταστα. Ένα είναι βέβαιο: οι ετερόκλητες δυνάμεις που έδιωξαν το Άσαντ τώρα καλούνται να κάνουν “τετραγωνισμό του κύκλου” να βρουν δλδ κοινό τόπο δεδομένου ότι οι θέσεις τους, αλλά και οι φιλοδοξίες τους έχουν διαφορετική αφετηρία. Φυσικά τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις έχει η ισχυρή ισλαμιστική ομάδα που οδήγησε τους αντάρτες στην εξουσία η Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμς (HTS), υπό τον Αμπού Μοχαμάντ Αλ Τζολάνι, ο οποίος πλέον χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα Αχμέντ αλ-Σαράα, αντί για το πολεμικό του όνομα σε μία προσπάθεια να δείξει ότι αλλάζουν τα πράγματα.

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι είναι ηγέτης μιας οργάνωσης που θεωρείται τρομοκρατική από τον ΟΗΕ καθώς και από τις δυτικές κυβερνήσεις και ο ίδιος πέρασε από τις τάξεις της Αλ Κάιντα, ενισχύοντας τους φόβους για την ανάληψη της εξουσίας από μία απαίδευτη πολιτικά οργάνωση η οποία στο παρελθόν έχει εμφανίσει δείγματα απολυταρχισμού. Επίσης δεν σημαίνει ότι είναι ο μόνος βασικός παίκτης στην ταχέως μεταβαλλόμενη σκηνή της Συρίας.

«Η ιστορία δεν έχει γραφτεί ακόμη», προειδοποιεί η Μαρί Φόρεστιερ, σύμφωνα με το BBC ανώτερη σύμβουλος για τη Συρία στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Ειρήνης. Είναι μια άλλη ομάδα ανταρτών, οι οποίοι κυριαρχούνται από μαχητές του πρώην Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), οι οποίοι συνεργάστηκαν στενά με τις δυτικές δυνάμεις στην αρχή της εξέγερσης της Συρίας το 2011, που αναζητά ρόλο. «Ο κοινός στόχος της πτώσης του καθεστώτος Άσαντ ήταν η κόλλα που κράτησε αυτό το de facto συνασπισμό μαζί», λέει ο Τόμας Ζινό, ειδικός στη Μέση Ανατολή στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα. «Τώρα που ο Άσαντ έχει φύγει, η συνέχιση της ενότητας μεταξύ των ομάδων που τον ανέτρεψαν θα είναι μια πρόκληση», προσθέτει.

Οι ομάδες περιλαμβάνουν μια συμμαχία ομπρέλα των τουρκικών πολιτοφυλακών γνωστή ως ο Συριακός Εθνικός Στρατός που, όπως και η HTS, κυριάρχησε στη βορειοδυτική Συρία. Στο βορειοανατολικό τμήμα, οι ομάδες των Συριακών Αμυντικών Δυνάμεων (SDF), κυρίως των Κούρδων, έχουν επίσης κερδίσει έδαφος και θα είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν τα κέρδη τους.

Αλλά είναι ο φιλόδοξος ηγέτης της HTS που έχει στραμμένα πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Η ρητορική και η μέχρι τώρα πορεία του βρίσκονται τώρα υπό έλεγχο από τους Σύρους, καθώς και από τις γειτονικές πρωτεύουσες και πολύ πιο πέρα. Ο διοικητής του οποίου η πολιτοφυλακή πρωτοεμφανίστηκε ως θυγατρική της Αλ Κάιντα έσπασε τους δεσμούς με την τζιχαντιστική ομάδα το 2016 και από τότε προσπαθεί να φτιάξει την εικόνα του. Για χρόνια στέλνει συμβιβαστικά μηνύματα στο εξωτερικό τώρα καθησυχάζει τις πολλές μειονοτικές κοινότητες της Συρίας ότι δεν έχουν τίποτα να ανησυχούν. «Τα μηνύματα του είναι προσεκτικά υποδειγματικά», υποστηρίζει η Φόρεστιερ. «Αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τα τελευταία οκτώ χρόνια της αυταρχικής του διακυβέρνησης και το παρελθόν του», προσθέτει.
Η κυριαρχία της HTS, τόσο μιας πολιτικής όσο και παραστρατιωτικής οργάνωσης, στην συντηρητική επαρχία της Ιντλίμπ χαρακτηρίστηκε από την ίδρυση μιας λειτουργικής διοίκησης που ονομάστηκε Κυβέρνηση της Σωτηρίας, η οποία περιλάμβανε περιορισμένη ελευθερία θρησκείας, αλλά χαρακτηρίστηκε επίσης από καταπιεστικά μέτρα.
Η Τουρκία, η οποία είναι βέβαιο ότι θα διαδραματίσει βασικό ρόλο, έχει τις δικές της ανησυχίες. Η Τουρκία θεωρεί τις SDF ως τρομοκρατική οργάνωση που συνδέεται με την οργάνωση των Κούρδων (PKK) και δεν θα διστάσει να παρέμβει στρατιωτικά και πολιτικά, όπως έχει κάνει εδώ και χρόνια, εάν απειλούνται τα δικά της συμφέροντα.

Τα πέντε σενάρια για τη Συρία
σύμφωνα με το CNNi

1.     Το πρώτο σενάριο πιθανών εξελίξεων στη Συρία υποδηλώνει τη δημιουργία της Δημοκρατίας της Συρίας ως συμμαχία της αντιπολίτευσης με διάφορες φατρίες. Αν και μια τέτοια επιλογή δύσκολα μπορεί να πραγματοποιηθεί, θα υποστηριχθεί από την Τουρκία, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, τις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς θα επιτρέψει τη διατήρηση της ακεραιότητας της Συρίας, όπως εκτιμά αναλυτής.

2.    Το δεύτερο σενάριο είναι η δημιουργία της Ισλαμικής Δημοκρατίας της Συρίας, με εκπροσώπους της Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμς να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της νέας εξουσίας. Σε αυτή την περίπτωση η Συρία θα κυβερνηθεί από εκπροσώπους των Σαλαφιστών «που δεν αισθάνονται εχθρότητα εναντίον του Ισραήλ ή των ΗΠΑ».

3.    Πιθανό είναι σύμφωνα με το τρίτο σενάριο, «ένα αντι-Σιιτικό κράτος ελεγχόμενο από το Ισραήλ» με αντίπαλο δέος το Ιράν που θα φέρει το τερματισμό της υλικοτεχνικής και στρατιωτικής υποστήριξης προς την αποδυναμωμένη Χεζμπολάχ.

4.    Ένα άλλο, τέταρτο σενάριο προτείνει τη δημιουργία μιας Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Συρίας υπό αμερικανική ηγεσία, όπως έγινε με τα Βαλκάνια.

5.    Το πέμπτο σενάριο και χειρότερο είναι τη διάσπασή της και την αποσύνθεσή της. Αυτό γιατί αν η αντιπολίτευση και ο διεθνής παράγοντας δεν καταφέρουν να καταλήξουν σε συμφωνία ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία θα ενταθεί και πάλι οδηγώντας στη χώρα σε διάλυση.

__Το προφίλ των ανταρτών
__που ανέτρεψαν το καθεστώς στη Συρία

Απελευθερώθηκε η Δαμασκός, ο τύραννος Μπασάρ αλ-Άσαντ ανατράπηκε” διατρανώνουν οι αντάρτες σε τηλεοπτική δήλωσή τους, κορυφώνοντας την επέλασή τους στη Συρία με την είσοδό τους στην Δαμασκό. “Ζήτω μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Συρία για όλους τους Σύρους, ανεξαρτήτως θρησκείας,” προσθέτουν __Η αρχική επίθεση πραγματοποιήθηκε υπό τις εντολές της ισλαμιστικής μαχητικής οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), η οποία έχει μακρά και περίπλοκη ιστορία στη συριακή σύγκρουση. Η HTS έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από τον ΟΗΕ, τις ΗΠΑ, την Τουρκία και άλλες χώρες

§  Η HTS ιδρύθηκε με το όνομα “Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα”, το 2011 ως βραχίονας της Αλ Κάιντα. Ο ηγέτης του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, συμμετείχε επίσης στη δημιουργία της, αναφέρει το ΒΒC.

§  Θεωρήθηκε ως μία από τις πιο αποτελεσματικές ομάδες που μάχονταν κατά του Προέδρου Άσαντ. Ωστόσο, η τζιχαντιστική ιδεολογία της φαινόταν να είναι η κινητήριος δύναμή της και όχι η επαναστατική ζέση – και θεωρήθηκε τότε ως αντίθετη προς τον κύριο συνασπισμό των ανταρτών υπό τη σημαία της Ελεύθερης Συρίας.

§  Το 2016, ο ηγέτης της ομάδας, Aμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, διέκοψε δημόσια τις σχέσεις με την Αλ Κάιντα, διέλυσε την Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα και ίδρυσε μια νέα οργάνωση, η οποία έλαβε το όνομα Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS) όταν συγχωνεύτηκε με άλλες παρόμοιες ομάδες έναν χρόνο αργότερα.

§  Για αρκετό καιρό, η HTS έχει τη βάση της στην επαρχία Ιντλίμπ στα βορειοδυτικά, όπου λειτουργεί ως η ντε φάκτο τοπική διοίκηση, αν και οι προσπάθειές της για νομιμότητα έχουν επισκιαστεί από καταγγελίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχει επίσης εμπλακεί σε εσωτερικές διαμάχες με άλλες ομάδες.

§  Οι φιλοδοξίες της πέρα από την Ιντλίμπ ήταν ασαφείς. Από τη στιγμή που διέκοψε τους δεσμούς με την Αλ Κάιντα, τα μέλη της επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός φονταμενταλιστικού ισλαμικού καθεστώτος στη Συρία και όχι ενός ευρύτερου χαλιφάτου, όπως προσπάθησε το IS.

§  Μέχρι πριν από λίγο καιρό, δεν υπήρχαν τρανά δείγματα ότι θα επανεκκινήσει τον εμφύλιο στη Συρία ή θα προσπαθήσει εκ νέου την ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ.

Όπως ανακοίνωσε η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση για τη Μέση Ανατολή CENTCOM , οι  ΗΠΑ πραγματοποίησαν στις 8-Δεκ "δεκάδες αεροπορικά πλήγματα" στην κεντρική Συρία κατά "75 και πλέον στόχων" της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος _ “Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία: δεν θα αφήσουμε το Ισλαμικό Κράτος να ανασυσταθεί και να εκμεταλλευτεί την τρέχουσα κατάσταση στη Συρία”, δήλωσε ο στρατηγός Έρικ Κουρίλα σε ανακοίνωση της Centcom, μετά την αστραπιαία επίθεση ομάδων ανταρτών, η οποία προκάλεσε την πτώση του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Οι επιδρομές σημειώθηκαν λίγη ώρα μετά τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπαίντεν ο οποίος διεμήνυσε ότι οι ΗΠΑ δεν θα επιτρέψουν να δημιουργηθεί στη ΣΥΡΙΑ ένα ασφαλές καταφύγιο για τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης.

"Ιστορική ευκαιρία" για τους Σύρους
η ανατροπή του Άσαντ

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν εξέφρασε ικανοποίηση σήμερα για την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ από την εξουσία στη Συρία, δηλώνοντας ότι αυτή αντιπροσωπεύει μια "ιστορική ευκαιρία" για τους Σύρους. "Επιτέλους, το καθεστώς του αλ Άσαντ έπεσε", τόνισε ο Τζο Μπάιντεν κατά τη διάρκεια ομιλίας του στον Λευκό Οίκο, κάνοντας λόγο για "μια θεμελιώδη πράξη δικαιοσύνης" και μια "ιστορική ευκαιρία" για τους Σύρους, ώστε να "χτίσουν ένα καλύτερο μέλλον", ενώ προειδοποίησε για "τους κινδύνους και την αβεβαιότητα" που απορρέουν από την κατάσταση. Ο Μπάιντεν δήλωσε επίσης ότι ο Μπασάρ αλ-Άσαντ, ο οποίος ανατράπηκε από την εξουσία με μια αιφνιδιαστική επίθεση ομάδων ανταρτών, θα πρέπει να "λογοδοτήσει" για τις "εκατοντάδες χιλιάδες αθώους Σύρους" που "κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν".
"Δεν είμαστε βέβαιοι για το πού βρίσκεται, αλλά πιστεύεται ότι βρίσκεται στη Μόσχα", δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος, καθώς τα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων μετέδωσαν ότι ο Μπασάρ αλ Άσαντ και η οικογένειά του βρίσκονται στη Μόσχα. Ο Τζο Μπάιντεν διαβεβαίωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συζητήσουν με "όλες τις συριακές ομάδες" για τη μετάβαση της εξουσίας στη Συρία.
"Θα συνομιλήσουμε με όλες τις συριακές ομάδες, και στο πλαίσιο της διαδικασίας υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, για να υπάρξει μια μετάβαση προς μια ανεξάρτητη, κυρίαρχη Συρία, με νέο Σύνταγμα, νέα κυβέρνηση που θα υπηρετεί όλους τους Σύρους", υπογράμμισε ο Αμερικανός πρόεδρος.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα στηρίξουν τους γείτονες της Συρίας κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου και θα συνεργαστούν με τους εταίρους και τα ενδιαφερόμενα μέρη τη Συρία για να βοηθήσουν να αδραχθεί η ευκαιρία και για τη διαχείριση του κινδύνου, πρόσθεσε.

Ισλαμισμός

Ο ισλαμισμός (συχνά αποκαλούμενος επίσης πολιτικό Ισλάμ) είναι θρησκευτικο-πολιτική ιδεολογία που υποστηρίζει ότι τα σύγχρονα μουσουλμανικά κράτη και περιφέρειες θα πρέπει να ανασυσταθούν με συνταγματικούς, οικονομικούς και πολιτιστικούς όρους, σύμφωνα με αυτό που νοείται ως “αναβίωση ή επιστροφή στην αυθεντική ισλαμική πίστη και πρακτική”.
Οι ιδεολογίες που ονομάζονται ισλαμιστικές μπορεί να υποστηρίζουν μια «επαναστατική» στρατηγική εξισλαμισμού της κοινωνίας μέσω άσκησης της κρατικής εξουσίας ή εναλλακτικά «μεταρρυθμιστική» στρατηγική για τον επανισλαμισμό της κοινωνίας μέσω του κοινωνικού και πολιτικού ακτιβισμού της βάσης. Ο όρος αφορά σε μη κρατικά μεταρρυθμιστικά κινήματα, πολιτικά κόμματα, πολιτοφυλακές και “επαναστατικές” ομάδες. Οι ισλαμιστές δίνουν έμφαση στην εφαρμογή της σαρία (σσ. αλλιώς Ισλαμικός Νόμος εννοείται ο ισλαμικός θρησκευτικός κώδικας διαβίωσης _εμπνευσμένος από το Κοράνιο χρησιμοποιείται ως αναφορά στο ισλαμικό δίκαιο, αλλά και τον ισλαμικό τρόπο ζωής γενικότερα. Ετυμολογικά σημαίνει ο δρόμος προς την πηγή ύδατος από το ρήμα «shara'a», που σχετίζεται με την ιδέα ενός συστήματος θείου νόμου, μιας ατραπού πίστης και πρακτικής), στην πανισλαμική πολιτική ενότητα, στη δημιουργία ισλαμικών κρατών και στην πλήρη άρση των δυτικών οικονομικών, στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών ή πολιτιστικών επιρροών και επιδιώξεων στον μουσουλμανικό κόσμο.

Η έννοια του όρου έχει συζητηθεί εκτενώς και έχει υπάρξει αντικείμενο αντιπαραθέσεων τόσο σε πολιτικά όσο και σε ακαδημαϊκά πλαίσια. Έχει επικριθεί από πολλούς Ισλαμιστές και ακαδημαϊκούς που πιστεύουν ότι τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μετατρέψει τον όρο σε συνώνυμο της βίας, του εξτρεμισμού και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οδηγώντας στην ισλαμοφοβία.

Κεντρικές και εξέχουσες προσωπικότητες του πολιτικού Ισλάμ στον 20^ό αιώνα θεωρούνται οι Ρασίντ Ρίντα(D/R) (Sayyid Rhasid Rida), Χασάν αλ-Μπάννα (Hassan al-Banna), Σαγίντ Κουτμπ (Sayyid Qutb), Αμπούλ Αλά Μαουντούντι (Abul A'la Maududi), Χασάν αλ Τουραμπί(D/R) (Hasan al-Turabi) και άλλοι. Πολλά ισλαμιστικά κινήματα, όπως η «Μουσουλμανική Αδελφότητα», ήταν πρόθυμα να επιδιώξουν τους σκοπούς τους μέσω συμμετοχής στην πολιτική ζωή και όχι με “επαναστατικά” μέσα. Άλλοι, όπως ο Σαγίντ Κουτμπ ζήτησαν τη χρήση ριζοσπαστικών μέσων, ενώ οι οπαδοί του θεωρούνται από τους δυτικούς μελετητές ως «ισλαμιστές εξτρεμιστές». Μετά την Αραβική Άνοιξη, πολλά ισλαμιστικά κινήματα ενεπλάκησαν έντονα στη πολιτική των χωρών τους, ενώ άλλα όπως το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIL) δημιούργησαν «την επιθετική ισλαμιστική πολιτοφυλακή». Πάντως τα ισλαμιστικά κινήματα έχουν αναμφισβήτητα αλλάξει τη Μέση Ανατολή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο από τότε που τα σύγχρονα κράτη της περιοχής απέκτησαν την ανεξαρτησία τους, επαναπροσδιορίζοντας την πολιτική ακόμη και τα σύνορα.

Τύποι

Ο Ισλαμισμός, όπως όλες οι ιδεολογίες μπορεί να χωριστεί σε επιμέρους τύπους, ανάλογα με την πολιτική σκέψη και τα πολιτικο-κοινωνικά γεγονότα που διαμορφώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Έτσι, υπάρχουν, οι μετριοπαθείς και μεταρρυθμιστές ισλαμιστές που αποδέχονται και εργάζονται στο πλαίσιο της δημοκρατικής διαδικασίας. Αυτή τη θέση ακολουθούν κόμματα όπως το τυνησιακό κίνημα Ennahda, το πακιστανικό Jamaat-e-Islami , το Partai Keadilan Sejahtera (PKS) στην Ινδονησία, κ.α.

Τζιχαντισμός

Ο Τζιχαντισμός (επίσης γνωστό ως τζιχαντιστικό κίνημα ή κίνημα του τζιχάντ) είναι έννοια αναφερόμενη στο κοράνι, η οποία θεωρεί ότι οι μουσουλμάνοι έχουν καθήκον να μεταδώσουν τη μουσουλμανική θρησκεία με τη βία ή χωρίς. Το τζιχάντ σημαίνει στην Αραβική, “αγώνας, πάλη, μάχη”, στην ουσία σημαίνει οποιαδήποτε σύγκρουση η οποία προκαλείται για λόγους αρχής ή πίστης, και συχνά μεταφράζεται ως ιερός πόλεμος. Ο Τζιχαντισμός είναι η ιδεολογία των Μουτζαχεντίν (ενόπλων πολεμιστών) και των Ισλαμιστών “τρομοκρατών”, ενώ αυτή η ιδεολογία άκμασε από τα τέλη του 20ού αιώνα και έπειτα. Από την 10ετία του 1990 αντιπροσωπεύεται από την πάλαι ποτέ τρομοκρατική Αλ Κάιντα, το Μέτωπο Άλ Νούσρα, ενώ το τελευταίο διάστημα η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, που δρα στη Συρία και το Ιράκ, ακολουθεί ακόμα πιο “ριζοσπαστικές” μεθόδους.

Στα χαρτιά, οι τζιχαντιστές θεωρούν ως εχθρούς Χριστιανούς, Εβραίους, Παγανιστές, Άθεους, Ινδουιστές,  Βουδιστές και άλλες διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στο Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο, στρέφονται εναντίον των Σιιτών μουσουλμάνων και των Αλεουιτών. Ειδική μεταχείριση επιφυλάσσεται για όσους ομολογούν πίστη σε μια θεία αποκάλυψη, ιδιαίτερα για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους, οι οποίοι έχουν την επιλογή είτε να ασπασθούν το Ισλάμ ή να υποταχθούν στην Ισλαμική κυριαρχία και να καταβάλλουν κεφαλικό και έγγειο φόρο. Αν απορριφθούν και οι δύο αυτές επιλογές, τότε κηρύσσεται τζιχάντ _στα χαρτιά αυτά, στην πραγματικότητα...

Τζιχαντιστές:
Ποιοι τους δημιούργησαν και τους οργάνωσαν...

Η σημερινή δράση των τζιχαντιστών του
«Ισλαμικού Κράτους»
δεν αποτελεί τίποτε το καινούργιο
ούτε και στον τρόπο που αξιοποιείται πολύμορφα

Η ιστορία των εκμεταλλευτικών κοινωνιών έχει δείξει ότι οι θρησκευτικές και εθνικές διαφορές και αντιθέσεις, υπαρκτές και υποδαυλιζόμενες, πάντα αξιοποιούνταν με στόχο την προώθηση των συμφερόντων των αρχουσών τάξεων, πολλές φορές αποτελούσαν και τη μορφή με την οποία εκδηλώνονταν ταξικές ουσιαστικά αντιθέσεις. Στην ιστορία του καπιταλισμού και του ιμπεριαλιστικού συστήματος, πολλές φορές ανερχόμενες αστικές τάξεις φόρεσαν το μανδύα της θρησκείας και άλλες τόσες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αξιοποίησαν θρησκευτικές αντιθέσεις προκειμένου να επιβάλουν τους σχεδιασμούς τους σε βάρος των ανταγωνιστών τους. Η περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι γεμάτη παραδείγματα. Από τα τέλη του 19ου αιώνα έως σήμερα και την περίπτωση του ISIS. Από την αξιοποίηση κινημάτων με θρησκευτικό χαρακτήρα μέχρι την κατασκευή οργανώσεων αντιδραστικών δολοφόνων όπως αυτές των «Ταλιμπάν» και των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν μέχρι τους τζιχαντιστές. Σε ποιο βαθμό αυτές οι δυνάμεις αυτονομούνται από τους κατασκευαστές τους ή συνεχίζουν να λειτουργούν σε συντονισμό είναι σχεδόν αδιάφορο, η ουσία είναι ότι χωρίς ιμπεριαλιστική στήριξη, χωρίς πρόσβαση σε κρατικούς μηχανισμούς αστικών κρατών, η δράση τους δε θα μπορούσε να είχε τέτοιες διαστάσεις.
Συνεπώς, οι πολύκροτοι τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» που αιματοκυλούν και καταπιέζουν λαϊκές μάζες σε Ιράκ και Συρία, δεν είναι ούτε «καινοφανής», ούτε «πρωτότυπη» ιστορία.

Ο “θρησκευτικός φανατισμός”
στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστών

Ο Αμερικανογερμανός δημοσιογράφος και λέκτορας Πολιτικών Επιστημών, F. W. Engdahl, στο βιβλίο του «Ενας αιώνας πολέμου - Η αγγλοαμερικανική Πετρελαϊκή Πολιτική και η Νέα Τάξη Πραγμάτων» σημειώνει πώς τα συμφέροντα της Βρετανίας στη Μ. Ανατολή γιγαντώθηκαν, όταν οι Βρετανοί αστοί συνειδητοποίησαν ότι το πετρέλαιο ήταν η πηγή ενέργειας του μέλλοντος αντικαθιστώντας τον άνθρακα. Όπως τονίζει, η ιστορία ξεκινά γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα - αρχές 20ού, όταν η Βρετανία συνειδητοποιεί πως δεν έχει, από πρώτο χέρι, πρόσβαση στο πετρέλαιο (την ενεργειακή πηγή του τότε «μέλλοντος», που αντικαθιστά τον άνθρακα της βιομηχανικής αστικής επανάστασης), αφού αναγκάζεται να το προμηθευτεί από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και το Μεξικό. Σύντομα βρίσκεται η «λύση», αφού έπειτα από δαιδαλώδεις ίντριγκες, η Βρετανία εξασφαλίζει δικαιώματα γεώτρησης πετρελαίου στον Περσικό Κόλπο από τον Πέρση τότε Σάχη Ρεζά Χαν, πληρώνοντας δικαιώματα μόλις 20.000 δολαρίων για εκμετάλλευση ως το 1961. Παρά την εξασφάλιση του περσικού πετρελαίου, η Βρετανία ένιωσε πως έχανε την κούρσα εξασφάλισης βασικών πετρελαϊκών κοιτασμάτων στη Μέση Ανατολή από τους Γερμανούς, αφού η Γερμανία λίγα χρόνια πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο απολάμβανε οικονομική άνθηση και λόγω της συμμαχίας της με την τότε οθωμανική αυτοκρατορία. Σύντομα ξεσπά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, που είχε, μεταξύ άλλων, αιτία τις κόντρες ευρωπαϊκών μονοπωλίων για το μοίρασμα των αποικιών και των αγορών και μέσα σε αυτά και τον έλεγχο των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της Μέσης Ανατολής.

Παρ' όλα αυτά, το 1916, Βρετανοί και Γάλλοι αποικιοκράτες σχεδιάζουν και προωθούν την αναχάραξη των συνόρων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, με τη συμφωνία των διπλωματών Σάικς - Πικό, που ουσιαστικά μετέτρεψε σε υποχείριες (από Λονδίνο και Παρίσι) χώρες, περιοχές της θνήσκουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας, δημιουργώντας τα θεμέλια για την Ιορδανία, τη Συρία, το Λίβανο, το Ιράκ και το Κουβέιτ, περίπου όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Η μοιρασιά της βρετανο-γαλλικής λυκοσυμμαχίας προς όφελος των μονοπωλίων τους προέβλεπε η Γαλλία να έχει ως προτεκτοράτα τη Συρία και το Λίβανο και η Βρετανία να ελέγχει τα πλούσια πετρελαϊκά κοιτάσματα του Περσικού Κόλπου μέσω Κουβέιτ, Ιράκ και μετέπειτα μέσω Παλαιστίνης και Ιορδανίας. Κάπως έτσι, το 1918 βρίσκει τους Βρετανούς ντε φάκτο «κυρίαρχους» στην ευρύτερη αραβική Μέση Ανατολή... Η αρχή του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου βρίσκει την Αίγυπτο υπό τον έλεγχο της Βρετανίας για περισσότερα από 30 χρόνια. Μολονότι οι Βρετανοί χρησιμοποιούν το Ισλάμ για να ανατρέψουν τους Οθωμανούς και να δημιουργήσουν προτεκτοράτα στα αποκαΐδια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, στην περίπτωση της Αιγύπτου αντιλαμβάνονται ότι το εργαλείο αυτό «δε βοηθά», τουλάχιστον όσο το Λονδίνο ποδηγετεί την περιοχή. Το 1922, οι Βρετανοί ανακαλούν το καθεστώς προτεκτοράτου στην Αίγυπτο, αλλά διατηρούν δικαιώματα πάνω στην «άμυνα» της Αιγύπτου και στην «προστασία των ξένων» εντός αιγυπτιακής επικράτειας, συνεχίζοντας τον έλεγχο της χώρας με άλλα μέσα.

“Αδελφοί Μουσουλμάνοι”
_ με τις ευλογίες του Παρισιού...

Σε αυτό το περιβάλλον όξυνσης της κόντρας των βρετανικών και γαλλικών μονοπωλίων στην Αίγυπτο, γεννιέται το 1928 η οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» από τον Αιγύπτιο δάσκαλο στην Ισμαηλία, Χασάν αλ Μπάνα, που κατά δική του ομολογία (!) προχώρησε σε αυτή την απόφαση με την προτροπή έξι στελεχών της Γαλλικής Εταιρείας του Σουέζ... Κοντολογίς, η κόντρα βρετανικών και γαλλικών μονοπωλίων οδήγησε στην ουσία στη δημιουργία της πρώτης ισλαμικής οργάνωσης φανατικών, που προωθούσε την ισλαμική «εκπαίδευση» και «φιλανθρωπικές δραστηριότητες» στο όνομα του Μωάμεθ (ενίοτε με γαλλικά κεφάλαια...), προωθώντας τη μισαλλοδοξία σε βάρος - υποτίθεται - των ξένων κατακτητών, λειτουργώντας στην πραγματικότητα σε βάρος των φτωχών λαϊκών μαζών που παρασύρθηκαν εύκολα από το παραμύθι της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας... Παρ' όλα αυτά, το ίδιο διάστημα, οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες καλλιέργησαν επισταμένα τους δεσμούς και τις σχέσεις με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» στην Αίγυπτο, ώστε να ενημερώνονται για την εντεινόμενη τότε γερμανική παρουσία στη Βόρεια Αφρική και τις κινήσεις των γαλλικών μονοπωλίων...

Και τζιχαντιστές “με τη βούλα”
Αμερικανών, Ευρωπαίων & Αράβων ιμπεριαλιστών

Δεν είναι τυχαίο ότι, έναν αιώνα μετά και δη 10 χρόνια μετά τις επιθέσεις της «Αλ Κάιντα» στις ΗΠΑ στις 11 Σεπτέμβρη 2001, με το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία το Μάρτη του 2011 (που είναι σαφώς αποτέλεσμα της ανάμιξης και επέμβασης ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που αξιοποίησαν μεταξύ άλλων αντιλαϊκές πολιτικές του σημερινού Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ), ξένοι αναλυτές αναφέρονται συχνά στη συμφωνία Σάικς - Πικό. Τη συμφωνία που έβαλε τα θεμέλια για τα σύνορα χωρών της Μέσης Ανατολής όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.
Μετά την έναρξη του πολέμου στη Συρία και δη μετά την κατάκτηση εκτενών περιοχών της χώρας και του βορείου Ιράκ τον Ιούνη του 2014 από το πρωτοεμφανιζόμενο τότε «Ισλαμικό Κράτος» του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, πολλοί έσπευσαν να προβλέψουν πως τα σύνορα που χάραξαν οι διπλωμάτες Σάικς και Πικό είναι ζήτημα χρόνου να αλλάξουν. Υποστηρίζουν, μάλιστα, πως το λεγόμενο «ισλαμικό χαλιφάτο» που έχει δημιουργήσει ο Μπαγκντάντι, με τη στήριξη των δυτικών και αραβικών μυστικών υπηρεσιών, έχει ήδη αλλάξει, εκ των πραγμάτων, (de facto) το χάρτη μίας ζέουσας (για τα ζωτικά συμφέροντα μονοπωλίων Δύσης και Ανατολής που ακουμπούν και πάνω στους περίφημους κινεζικούς εμπορικούς «δρόμους του μεταξιού») περιοχής.

Συνεπώς, με αυτή την έννοια, το γαλλικό εφεύρημα των «Αδελφών Μουσουλμάνων» του Χ. Μπάνα και των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, που έφτιαξαν έναν αιώνα αργότερα Δυτικοί, Τούρκοι και Αραβες ιμπεριαλιστές, εκφράζοντας και τμήματα της αστικής τάξης σε Ιράκ και Συρία, έχουν μια συνάφεια (τηρουμένων βεβαίως των ιστορικών αναλογιών).

Πώς δημιουργήθηκαν οι τζιχαντιστές
του “Ισλαμικού Κράτους”

Οι βάσεις για τη δημιουργία των τζιχαντιστών του ΙΚ τέθηκαν λίγα χρόνια μετά την ιμπεριαλιστική εισβολή του 2003 στο Ιράκ, που έγινε με πρόσχημα την ανατροπή του τότε Προέδρου, Σαντάμ Χουσεΐν (πρώην παλιού σύμμαχου των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του '80). Δίχως την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, δίχως την πλήρη διάλυση του ιρακινού κράτους και των υποδομών της χώρας και χωρίς τον εξοστρακισμό των Σουνιτών αξιωματούχων του έως τότε κυβερνώντος κόμματος Μπάαθ του Σαντάμ Χουσεΐν, οι τζιχαντιστές δε θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ούτε καν ως αποκύημα φαντασίας. «Συμπτωματικά», ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, Ιρακινός αρχηγός του σημερινού λεγόμενου «Ισλαμικού Κράτους Συρίας - Ιράκ» (που αργότερα μετονομάστηκε σε «Ισλαμικό Κράτος» με προφανή φιλοδοξία την απανταχού εξάπλωσή του...), είχε συλληφθεί από τις αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις για «αντίσταση» και είχε κρατηθεί στις φυλακές - κολαστήριο, αλλά και μελλοντικό θερμοκήπιο τζιχαντιστών του Αμπου Γκράιμπ. Στην πορεία, όμως, όπως αποδείχτηκε, ο τότε «αντιστασιακός» αλ Μπαγκντάντι στρατολογήθηκε, εκπαιδεύτηκε και χρηματοδοτήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και άλλων αραβικών χωρών (όπως μαρτυρούν προ ολίγων ετών φωτογραφικά τεκμήρια από τις συναντήσεις του με τον Αμερικανό γερουσιαστή και πρώην διεκδικητή της προεδρίας των ΗΠΑ με το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, Τζον Μακέιν) και αξιοποιήθηκε ποικιλοτρόπως, αρχικά ως μετριοπαθής σουνίτης του πολιτικού Ισλάμ.

Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ από το 2007 έως το 2011 και η αδυναμία των Σιιτών του Ιράκ να ελέγξουν τα κύματα επιθέσεων που εξαπολύουν στρατιωτικοί αξιωματούχοι του πρώην καθεστώτος, δημιουργούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον στο οποίο πολλαπλασιάζονται ομάδες καλά εκπαιδευμένων στον ανταρτοπόλεμο Σουνιτών, ανοίγοντας τις πύλες για τη δραστηριοποίηση πυρήνων της «Αλ Κάιντα», που ήταν άγνωστη ως τότε στο Ιράκ. Κοντολογίς, η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ ανοίγει τις πύλες στην «Αλ Κάιντα», δημιουργώντας, λίγο καιρό μετά, τα πρωτοπαλίκαρα του Αλ Μπαγκντάντι, οι οποίοι έχουν ως τότε ελάχιστη απήχηση στον ιρακινό λαό, ελάχιστα όπλα και καθόλου χρήματα.

Το χάος σε Λιβύη, Μάλι,
Κεντροαφρικανική Δημοκρατία...

Η χαοτική κατάσταση στο Ιράκ συνοδεύεται από την ακόμη χειρότερη κατάσταση που προκαλεί την άνοιξη του 2011 η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ (πλην Γερμανίας) και άλλων δυτικών συμμάχων τους στη Λιβύη, με στόχο την ανατροπή του τότε Προέδρου, Μουαμάρ Καντάφι. Επέμβαση στην οποία πρέπει να σημειώσουμε ότι πρωτοστάτησε αρχικά η Γαλλία. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές αιματοκυλούν τη χώρα, χρησιμοποιώντας ορδές φανατικών ισλαμιστών μισθοφόρων που εκπαίδευσαν αμερικανικές, δυτικές και αραβικές μυστικές υπηρεσίες (κυρίως από Σαουδική Αραβία και Κατάρ), σε μία προσπάθεια να ξαναμοιράσουν την τράπουλα των λιβυκών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου προς όφελος των μονοπωλίων τους. Ακυρώνοντας τις συμφωνίες που είχε συνάψει ο Καντάφι, ο οποίος επίσης θεωρούταν σύμμαχός τους από κάποια στιγμή και μετά. Ολοι θυμόμαστε τις επισκέψεις Καντάφι στη Βρετανία, στην Ιταλία και αλλού, λίγο καιρό πριν ανατραπεί.

Οι ορδές μισθοφόρων ανατρέπουν και δολοφονούν τον Μουαμάρ Καντάφι, αλλά σύντομα γίνονται ανεξέλεγκτες, καθώς δολοφονούν, μεταξύ άλλων, το Σεπτέμβρη του 2012, στο αμερικανικό προξενείο της Βεγγάζης, υπό περίεργες συνθήκες, τον Αμερικανό πρόξενο, Κρίστοφερ Στίβενς. Οι ορδές των ισλαμιστών μισθοφόρων που εκπαιδεύτηκαν με κονδύλια των ΗΠΑ δεν μένουν «άνεργες». Ομάδες τους αναλαμβάνουν δράση στο Δυτικοαφρικανικό Μάλι, καταλαμβάνοντας στις αρχές του 2012 περιοχές του βόρειου και κεντρικού τμήματος της χώρας σε συνεργασία με ντόπιους ισλαμιστές και αυτονομιστές Τουαρέγκ, δίνοντας το πρόσχημα στη Γαλλία να πραγματοποιήσει το Δεκέμβρη του 2012 τη στρατιωτική επιχείρηση Serval.

Την ίδια περίοδο, ορδές μισθοφόρων που έδρασαν στη Λιβύη και στο Μάλι βρίσκουν «εργασία» στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ενισχύοντας τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Seleko, όταν διακυβεύονται πετρελαϊκά συμφέροντα γαλλικών ενεργειακών μονοπωλίων από αυτά της Κίνας. Η εκδήλωση, ωστόσο, του πολέμου στη Συρία, τέλος του 2010 - αρχές 2011, αλλάζει τα δεδομένα, όταν στη συνέχεια διαψεύδονται οι αρχικές ελπίδες των Αμερικανών ιμπεριαλιστών πως η ανατροπή της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, θα είναι το ίδιο εύκολη με εκείνη του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη ή παρόμοια με την αποχώρηση του Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο μετά τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη».

Σχετικά με την «Αραβική Ανοιξη», τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις ανατροπής των καθεστώτων σε Συρία, Αίγυπτο, Τυνησία και Λιβύη, είναι πέρα για πέρα σήμερα σαφές πως αποτέλεσε μια διαδικασία ενδοαστικής σύγκρουσης με τη στήριξη ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Αποδείχτηκε ότι κάθε άλλο παρά «άνοιξη» ήταν, αφού ουσιαστικά έστρωσε το έδαφος για τέτοιες δυνάμεις όπως ο ISIS, διαψεύδοντας όσους «έβλεπαν» λαϊκές επαναστάσεις. Το σχέδιο ανατροπής Ασαντ δε λειτουργεί, καθώς τότε ένας λιποτάκτης στρατηγός του συριακού στρατού που κατέφυγε στο λεγόμενο λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», ομολογεί σε ξένα δίκτυα πως η οργάνωσή του θα χάσει «το πολύ σε ένα μήνα» τον πόλεμο με την κυβέρνηση Ασαντ. Σύμφωνα με αποκαλύψεις μερίδας του αμερικανικού Τύπου, η κυβέρνηση Ομπάμα τον Απρίλη του 2013 δίνει εντολή στη CIA, σε συνεργασία με μονοπώλια της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας και τις μυστικές υπηρεσίες Ισραηλινών, Τούρκων, Σαουδάραβων, Καταριανών, αλλά και ορισμένων Ευρωπαίων, να εκπαιδεύσουν και να εξοπλίζουν με εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια τους τζιχαντιστές του Μπαγκντάντι. Είναι, επίσης, γνωστό ότι ειδικό ρόλο στην εκπαίδευση της συριακής αντιπολίτευσης μέσα στην οποία δρούσε αρχικά ο Μπαγκντάντι και οι δυνάμεις του, είχε η γαλλική Λεγεώνα των Ξένων.

Η επέλαση των τζιχαντιστών
σε Ιράκ και Συρία

Το Φλεβάρη του 2014 δημιουργείται και επίσημα το «Ισλαμικό Κράτος Ιράκ και Λεβάντε», το οποίο αρχικά δεν πολεμά το συριακό στρατό αλλά άλλες αντικαθεστωτικές ομάδες του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» και ισλαμιστές του λεγόμενου «Μετώπου Νούσρα». Η θεαματική είσοδος των τζιχαντιστών του ΙΚ στο βόρειο Ιράκ τον Ιούνη του 2014, η κατάληψη της Μοσούλης και σημαντικών εκτάσεων της Βόρειας Συρίας (συμπεριλαμβανομένων και πολλών πετρελαιοφόρων συριακών περιοχών...) και η αναπαραγωγή βάρβαρων αποκεφαλισμών και άλλων εκτελέσεων αμάχων αλλά και Δυτικών ομήρων από διεθνή δίκτυα μέσω της προβολής βίντεο «χολιγουντιανού» στιλ ρίχνει «νερό στο μύλο» των ιμπεριαλιστών για νέο ρόλο στα πεδία συγκρούσεων Συρίας και Ιράκ. Τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 2014, ο Πρόεδρος Ομπάμα ξεκινά αεροπορικές επιδρομές σε Συρία και Ιράκ, υποτίθεται κατά των τζιχαντιστών, οι οποίοι όμως ζουν και βασιλεύουν με ελάχιστες απώλειες. Το Σεπτέμβρη του 2015 μπαίνουν στο παιχνίδι και οι Ρώσοι, εξαπολύοντας στρατιωτικές αεροπορικές επιδρομές στη Συρία με πρόσκληση της κυβέρνησης Ασαντ και σε συνεργασία με το Ιράκ, το Ιράν, ακόμη και το Ισραήλ...

Οι τζιχαντιστές, στο μεταξύ, παρά τους βομβαρδισμούς Δυτικών και Ρώσων, εξακολουθούν σύμφωνα με προχτεσινά στοιχεία του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών να διαθέτουν πλούτο δισεκατομμυρίων δολαρίων και να παράγουν ημερησίως έως 40.000.000 βαρέλια πετρελαίου, διακινώντας τα λαθραία με τη συνεργασία ξένων πετρελαϊκών εταιρειών μέσω Τουρκίας. Το πόσο ακόμη θα παραμείνουν στην περιοχή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: από τη σύγκλιση ή την αντιπαράθεση των συμφερόντων ξένων μονοπωλίων, τις διαθέσεις και τις αντοχές περιφερειακών και άλλων δυνάμεων, αλλά και την αποφασιστικότητα των βασανισμένων λαών της περιοχής να αντιπαλέψουν τζιχαντιστές και άλλους δυνάστες.

ΟΗΕ – ΑΦΡΙΚΗ
Έκθεση για τη δράση τζιχαντιστών

(2023)
Η ανεργία, οι ελλείψεις σε βασικές υπηρεσίες Υγείας και Εκπαίδευσης, η διαφθορά των δυνάμεων καταστολής και η αυθαίρετη βία που ασκούν στον πληθυσμό, σε συνδυασμό με την έλλειψη ευκαιριών για βελτίωση της ζωής, αποτελούν βασικές αιτίες που στρέφουν όλο και περισσότερο νεαρό πληθυσμό αφρικανικών χωρών σε οργανώσεις τζιχαντιστών, όπως «Ισλαμικό Κράτος», «Αλ Κάιντα», «Αλ Σαμπάμπ», «Μπόκο Χαράμ» κ.ά. Η διαπίστωση αυτή αποτυπώνεται στην τελευταία έκθεση του Προγράμματος Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNPD) σε σχέση με τη δράση οργανώσεων φανατικών μουσουλμάνων στην υποσαχάρια Αφρική, που από το 2017 η δύναμή τους αυξήθηκε κατά 92%. Οσο κι αν αυτά τα ζητήματα που αναφέρονται στην έκθεση έχουν κάποια βάση, αποκρύπτεται το κύριο: Ότι αυτές οι οργανώσεις σε μεγάλο βαθμό στήθηκαν απευθείας από τους μηχανισμούς ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, και σίγουρα αξιοποιούνται για τα συμφέροντά τους σε μια περιοχή που έχει γίνει πεδίο του σφοδρού ανταγωνισμού τους για τον φυσικό της πλούτο. Οι δε επιθέσεις τζιχαντιστών είναι το βολικό πρόσχημα του λεγόμενου «αντιτρομοκρατικού αγώνα» διαφόρων δυνάμεων για να επεμβαίνουν σε μια σειρά χώρες.

Η κραυγή Allah Akbar, που σημαίνει Θεός μέγιστος, Θεός μοναδικός, ο μόνος μέγας ακούγεται από τη φωνή του μουεζίνη, όταν καλεί σε προσευχή από τον μιναρέ. Είναι επίσης η κραυγή των επιτιθέμενων μουσουλμανικών στρατευμάτων ή των τρομοκρατών που γίνονται καμικάζι αυτοκτονίας. Ο διεθνής σήμερα όρος Τζιχάντ (ʤɪhæːd) είναι αραβική λέξη που σημαίνει γενικά αγώνας, προσπάθεια, το να μοχθεί κανείς με όλες του τις δυνάμεις ή να αντιμάχεται οποιοδήποτε αντικείμενο αποδοκιμασίας, το κίνημα του αγώνα αυτού ονομάζεται Τζιχαντισμός. Όταν συνοδεύεται από τη φράση "φι σαμπίλ Αλλά[χ]", η οποία αποδίδεται "για τον δρόμο του Θεού", αποκτά ιδιαίτερο νόημα και σημαίνει τον αγώνα για τον Θεό. Αποτελεί ένα από τα κεντρικά δόγματα του Ισλάμ και αναφέρεται ορισμένες φορές ως ο έκτος πυλώνας του, χωρίς όμως να κατέχει πραγματικά μία τέτοια θέση. Ως θρησκευτικό καθήκον, η τζιχάντ θεωρείται πως ενισχύει την πίστη και αποτελεί ανάλογο της αφοσίωσης του μοναχού στην υπηρεσία του Θεού, όπως ισχύει στον χριστιανισμό. Σε ορισμένα χαντίθ αναφέρεται ως «μοναχισμός του Ισλάμ», «πράξη αγνής αφοσίωσης», καθώς και μία από τις «πύλες του παραδείσου».

Στο Κοράνιο αναφέρονται τέσσερις βασικές κατηγορίες τζιχάντ με την έννοια του αγώνα, η "τζιχάντ αλ-ναφς" (του ίδιου του εαυτού, - επί της ηθικής ζωής), η "τζιχάντ αλ-λισάν" (της γλώσσας, - επί της θεολογίας), η "τζιχάντ αλ-γιαντ" (του χεριού, - επί των πράξεων) και η "τζιχάντ αλ-σάιφ" (του ξίφους - η δια του πολέμου επβολή). Σύμφωνα με ένα χαντίθ, ο Μωάμεθ επιστρέφοντας από μία μάχη είπε στους συντρόφους του πως "Επιστρέψαμε από μία μικρή τζιχάντ (του ξίφους) στη μεγάλη τζιχάντ (του εαυτού)". Παρομοίως, η παράδοση των Σούφι αναγνώρισε ως υπέρτατη μορφή τζιχάντ τον πνευματικό αγώνα για επιβολή στα κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, αν και συγχρόνως, βιογραφίες ασκητών της κοινότητας των Σούφι μαρτυρούν πως συμμετείχαν επίσης σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, χωρίς να υποβαθμίζουν ή να αγνοούν τη μικρή τζιχάντ. Άτομο που εμπλέκεται σε τζιχάντ καλείται μουτζαχίντ, με τον πληθυντικό να είναι μουτζαχεντίν.

Παλαιότερα στον όρο τζιχάντ αποδίδονταν ο πόλεμος προσηλυτισμού για την εξάπλωση του Ισλαμισμού αν και η πλειονότητα των ερμηνευτών του Κορανίου δεν ασπάζονται τη συναφή ερμηνεία ότι δηλαδή οι (ορθόδοξοι) μουσουλμάνοι θα πρέπει να διάγουν ολόκληρο τον βίο τους διεξάγοντας συνεχείς ιερούς πολέμους. Ο όρος τζιχάντ αποδίδεται συχνά ως "ιερός πόλεμος", ωστόσο υποστηρίζεται ότι η απόδοση αυτή είναι λανθασμένη. Ο όρος ιερός πόλεμος δεν απαντάται στο Κοράνιο, ενώ κατά την ισλαμική θεώρηση, κανένας πόλεμος δεν είναι ιερός. Η αναγκαιότητα ένοπλης συμπλοκής αναφέρεται σε αρκετούς στίχους του Κορανίου. Σύμφωνα με την παραδοσιακή ερμηνεία, οι στίχοι αυτοί πρέπει να συσχετίζονται με το μήνυμα του Κορανίου στην ολότητά του. Στο Κοράνιο δεν απουσιάζουν αναφορές σε μια βίαιη μορφή τζιχάντ, ωστόσο με τον όρο αυτό δεν εννοείται πάντα η εχθροπραξία, ενώ χρησιμοποιείται αυτούσιος σχετικά λίγες φορές για να περιγράψει τη μάχη με το σώμα. Ορισμένοι στίχοι περιγράφουν έναν αμιγώς πνευματικό αγώνα, ωστόσο άλλοι τοποθετούν πνευματικά υψηλότερα όσους “πολεμούν”.

Από την εποχή του Μωάμεθ, οι λόγιοι του Ισλάμ διέκριναν συνολικά περισσότερες από 14 κατηγορίες τζιχάντ, με αποτέλεσμα η έννοιά της να μην ταυτίζεται απλοϊκά με εκείνη του πολέμου, όπως συχνά πιστεύεται σήμερα. Σύμφωνα με αρκετούς μελετητές η εχθροπραξία αποτελεί μόνο μία από τους διαφορετικούς τύπους τζιχάντ. Στη σύγχρονη εποχή, αυτή γίνεται αντιληπτή μέσα από ένα ευρύ φάσμα απόψεων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται συντηρητικές θεωρήσεις με βάση τον κλασικό ισλαμικό νόμο, καθώς και ακραίες τοποθετήσεις που προωθούν τη βία. Η έννοια της χρησιμοποιήθηκε τόσο για να προάγει την αφοσίωση των πιστών όσο και για τη διεξαγωγή πολέμου προς υπεράσπιση της θρησκείας ή τον προσηλυτισμό. Το σύγχρονο Ισλάμ αποδίδει έμφαση στον εσωτερικό πόλεμο του ανθρώπου και εγκρίνει τη σύρραξη με άλλα έθνη μόνο ως αμυντικό μέσο στην περίπτωση που κινδυνεύει η πίστη. Στη διάρκεια της ισλαμικής ιστορίας, πόλεμοι εναντίον μη Μουσουλμάνων ονομάζονταν τζιχάντ ώστε να αποκτήσουν θρησκευτική χροιά, αν και προωθούνταν για πολιτικούς σκοπούς