Έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών η μεγάλη Χουάνα Βακαλάο σύμβολο της λαϊκής κουλτούρας της Κούβας _🎥

Μια ολόκληρη ζωή στο επίκεντρο της νυχτερινής ζωής της Αβάνας, με λαμπρές ερμηνείες στο Salón Rojo del Capri και 10άδες ξένες σκηνές στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ισπανία, τη Δομινικανή Δημοκρατία, έχοντας κλείσει τα 99 της χρόνια,  πέθανε στις 24-Φλεβάρη στην Αβάνα, λόγω πνευμονικής θρομβοεμβολής (σσ. νοσηλευόταν στο στρατιωτικό νοσοκομείο Carlos J Finlay)

Όπως αναφέρει σχετική ανάρτηση της Granma, από τότε που μπήκε στο ίδρυμα υγείας στα μέσα της εβδομάδας, το νησί της επανάστασης γνώριζε την κατάστασή της. Εκατοντάδες, από τα κοινωνικά δίκτυα, περίμεναν, κάτι που εξηγεί τη στοργή που της έδειχναν όσοι για δεκαετίες παρατήρησαν σε αυτήν την υπέρτατη χάρη και την αξιοσημείωτη ιδιαιτερότητα της καλλιτεχνικής της αφοσίωσης, όπως αναγνωρίστηκε _ίσως αργά με το Premio Nacional del Humor (Εθνικό Βραβείο πνευματικής _πολιτιστικής προσφοράς) το 2020.

Σχολιάζοντας το τραγικό γεγονός, ο Alpidio Alonso, υπουργός Πολιτισμού, την αποκάλεσε «χαρισματική και αγαπημένη Κουβανή καλλιτέχνιδα, για πάντα στη φαντασία του λαού μας». Η Uneac  μοιράστηκε την είδηση του θανάτου της περιγράφοντας τη Χουάνα ως «σύμβολο της πιο αξιαγάπητης ταυτότητας του νησιού» (σσ. Unión de Escritores y Artistas de Cuba _Εθνική Ένωση Συγγραφέων και Καλλιτεχνών της Κούβας είναι η κοινωνική, πολιτιστική και επαγγελματική οργάνωση συγγραφέων, μουσικών, ηθοποιών, ζωγράφων, γλυπτών και γενικά καλλιτεχνών, που Ιδρύθηκε το 1961 από τον ποιητή Nicolas Guillen).

ℹ️ Το 2008, οι Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις
την τίμησαν με την παράδοση αντιγράφου στρατηγού Máximo Gómez

Ο Lázaro Caballero, που στο βιβλίο του Juana la Cubana (Χουάνα η Κουβανέζα), συγκεντρώνει συνεντεύξεις και μαρτυρίες για την καλλιτέχνιδα με την πληρέστερη δυνατή εικόνα της καριέρας της, την ακολούθησε κατά τη διάρκεια της ασθένειας και την αποχαιρέτισε με την πεποίθηση ότι «από εδώ και πέρα ο μύθος της θα μεγαλώνει».

Η Χουάνα γεννήθηκε στις 26 Μαΐου 1925 στην Αβάνα. Μαύρη, φτωχή και ορφανή, στίγμα στην κοινωνία της εποχής της, την ανακάλυψε ο δάσκαλος Obdulio Morales, ο οποίος περνώντας από έναν δρόμο άκουσε τη φωνή της κοπέλας που ήταν οικιακή βοηθός σε πολυκατοικία. Ο Μοράλες την οδήγησε να δώσει μια παράσταση στο θέατρο Martí. Σταμάτησε να είναι η Neris Amelia Martínez Salazar για να γίνει Juana Bacallao –η guaracha του δασκάλου έγινε γνωστή στο κοινό ως Juana la Cubana.

Η άνοδος σαν σταρ και η οικονομική απολαβή δεν ήταν εύκολη και επιτεύχθηκε μόνο μετά τους  επαναστατικούς μετασχηματισμούς στον τομέα του πολιτισμού.

 Σε ένα μοναδικό στυλ αναδημιουργίας θεμάτων son, γκουαράτσα και αφρο-κουβανέζικων θεμάτων και πάνω από όλα σφυρηλάτησε μια ολόκληρη μυθολογία γύρω της, με αληθινά και αβέβαια, αλλά αστραφτερά και ανεπανάληπτα ανέκδοτα και διηγήσεις.

Δυο χρόνια ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία _ΕΕ και ΝΑΤΟ προετοιμάζονται για γενικευμένο πόλεμο και “αντιπαράθεση δεκαετιών”

24-Φλεβάρη-2022 _2024 κιόλας και η ιμπεριαλιστική σύγκρουση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας μοιάζει «σαν μόλις να ξεκίνησε», με βάση τις κινήσεις και των δύο στρατοπέδων και τα όσα δηλώνουν αξιωματούχοι τους. Η γεωπολιτική αντιπαράθεση κλιμακώνεται και «ξεφεύγει» από τα «στενά» όρια της Ουκρανίας - αφορά τον συσχετισμό δυνάμεων σε Ανατολική Ευρώπη, Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα και όλο και περισσότερο στην Αρκτική.

«Οι στρατιωτικοί αναλυτές αναμένουν τα επόμενα 5-8 χρόνια» μια πιθανή αναμέτρηση ΝΑΤΟ και Ρωσίας, προειδοποίησε ο Γερμανός υπουργός Αμυνας Μπ. Πιστόριους, ενώ ο καγκελάριος Ολ. Σολτς κάλεσε σε «παραγωγή όπλων σε μεγάλη κλίμακα», τονίζοντας ότι «δεν ζούμε σε καιρό ειρήνης».

«Υπάρχει ένα "παράθυρο" ενός, δύο, ίσως τριών χρόνων κατά τη διάρκεια του οποίου πρέπει να επενδύσουμε ακόμα περισσότερο στην Αμυνα», είπε χαρακτηριστικά ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Νορβηγίας. Αλλά και η Ρωσία θα συνεχίσει να ενισχύει τις «αμυντικές» της δυνατότητες «ακόμα και μετά το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» για να «αποτρέψει πιθανές απειλές από τη Δύση», δήλωσε ο αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμ. Μεντβέντεφ.

Ρώσος διπλωμάτης τόνισε ότι «η Ευρώπη προσπαθεί να στρατιωτικοποιηθεί, αλλά είναι απίθανο να τα καταφέρει στο εγγύς μέλλον» και «σε λίγα χρόνια μπορεί να υπάρξουν κολοσσιαίες αλλαγές στο ανατολικό μέτωπο, ίσως και πιο μακριά».

“Ολοι δυσαρεστημένοι
με το status quo
και το δικό τους μερίδιο...”

Στις τελευταίες διεθνείς συναντήσεις ηγετών, αξιωματούχων, εκπροσώπων μονοπωλιακών ομίλων του ευρωατλαντικού στρατοπέδου, στο Νταβός τον Γενάρη (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ) και στο Μόναχο τον Φλεβάρη (Διάσκεψη Ασφαλείας), ένα βασικό ζήτημα που απασχόλησε ήταν το εξής: Εχει συνειδητοποιηθεί πλήρως ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο; Προετοιμάζονται όλα τα κράτη επαρκώς, με αυτό ως δεδομένο; «Η εντύπωση μετά το Νταβός είναι ότι η Ευρώπη ακόμα δεν έχει κατανοήσει πλήρως τη στρατηγική διάσταση του "σημείου καμπής" και ότι η Δύση "χορεύει στο ηφαίστειο". Υπάρχει πόλεμος στην Ευρώπη», υπογράμμιζε άρθρο της γερμανικής «Handelsblatt». Ενώ πολιτικός αναλυτής του «Guardian» επισημαίνει: «Στη φετινή Διάσκεψη (σ.σ. στο Μόναχο) οι Δυτικοί ηγέτες αναγνώρισαν την πραγματικότητα ενός μακροχρόνιου πολέμου πιο ξεκάθαρα από ό,τι πέρυσι», ωστόσο οι περισσότεροι «δεν λαμβάνουν τα επείγοντα μέτρα που απαιτούνται».

«Η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο. Όχι σε πλήρη πόλεμο με τον τρόπο που ήταν πριν 80 χρόνια, αλλά σίγουρα δεν είναι σε ειρήνη, όπως πριν 20 χρόνια» και η εν καιρώ ειρήνης λογική της διαπραγμάτευσης, του συμβιβασμού και του «win-win» απλά δεν ισχύει, καταλήγει.

Αλλά και η ετήσια έκθεση της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου διαπιστώνει ότι οι «κύριοι παίκτες της Δύσης», άλλα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και χώρες του λεγόμενου «Παγκόσμιου Νότου» είναι «όλοι δυσαρεστημένοι με το status quo και το δικό τους μερίδιο».

Πολεμικές προετοιμασίες
για "αντιπαράθεση δεκαετιών"

Ανεξάρτητα από το ποιος θα επιτεθεί σε ποιον και τα όποια προσχήματα για έναν απευθείας πόλεμο Ρωσίας - ΝΑΤΟ, το βέβαιο είναι ότι οι δυνάμεις του ευρωατλαντικού άξονα προετοιμάζονται, προσπαθώντας ταυτόχρονα να τραβήξει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ώστε να κερδίσουν χρόνο και να φθαρούν οι αντίπαλες δυνάμεις.

Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, κάλεσε τους «συμμάχους» να προετοιμαστούν «για μια αντιπαράθεση που μπορεί να διαρκέσει δεκαετίες». «Η καλύτερη άμυνα είναι η υποστήριξη της Ουκρανίας και η επένδυση στις στρατιωτικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ», είπε. «Αυτό σημαίνει μετάβαση από την αργή παραγωγή επί περιόδου ειρήνης σε γρήγορη παραγωγή, όπως απαιτείται εν καιρώ πολέμου».

Ως προς τους στόχους στην Ουκρανία, στον δεύτερο χρόνο του πολέμου το ευρωατλαντικό στρατόπεδο όλο και λιγότερο έκανε λόγο για «υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας» της Ουκρανίας «μέχρι τέλους», με «αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων» από την ανατολική Ουκρανία, επιστροφή της Κριμαίας κ.λπ.

Προτάσσονται ως νίκες η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, με την ένταξη της Φινλανδίας και την επικείμενη της Σουηδίας, η στρατιωτική και οικονομική φθορά της Ρωσίας, ότι «χάνει επιρροή» στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, «υποθηκεύει» το μέλλον της στο Πεκίνο και μειώνονται οι πωλήσεις ρωσικών υδρογονανθράκων στην Ευρώπη.

Στο προσκήνιο
οι ευρωατλαντικές αντιθέσεις

Μπροστά στο ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου στην Ευρώπη, εντείνονται οι συζητήσεις στις ΗΠΑ γύρω από το αν η αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων και η πλήρης εμπλοκή θα ήταν «Νο 1 προτεραιότητα» για το αμερικανικό κεφάλαιο, με δεδομένο ότι άλλη μια ιμπεριαλιστική σύγκρουση βρίσκεται σε εξέλιξη στη Μέση Ανατολή, η αντιπαράθεση ΗΠΑ - Κίνας οξύνεται στην Ταϊβάν κ.α., μια εστία «σιγοβράζει» στην Κορεατική Χερσόνησο κ.ο.κ.

Το ερώτημα που τίθεται όλο και συχνότερα στα επιτελεία της ΕΕ είναι «αν θα μπορούσε η Ευρώπη να εμπλακεί μόνη της σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία». Εδώ και μήνες το Κογκρέσο των ΗΠΑ μπλοκάρει το στρατιωτικό πακέτο 61 δισ. δολαρίων που προωθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν για την Ουκρανία, ενώ ο Ντ. Τραμπ, επικρατέστερος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στις προεδρικές εκλογές του Νοέμβρη, αμφισβήτησε το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ αν ένα μέλος δεν δαπανά αρκετά για την Άμυνα.

Στην ΕΕ ενισχύεται ως κοινή παραδοχή το ότι ανεξαρτήτως ποιος θα εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, έχει στρατηγικό συμφέρον να εντείνει τις πολεμικές προετοιμασίες και τη στρατιωτική στήριξη στο Κίεβο.

Ο Σολτς κάλεσε τους Ευρωπαίους «συμμάχους» να καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες για την Ουκρανία, αλλά και για τη δική τους Αμυνα, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές ή πώς θα τελειώσει ο πόλεμος, ενώ όπως τόνισε ο ΥΠΕΞ της Λετονίας Κρ. Κάρινς, πολλοί Αμερικανοί Πρόεδροι «λένε εδώ και χρόνια ότι η "πλούσια" Ευρώπη θα πρέπει να επενδύσει περισσότερο στην Αμυνα» και «με τα χρόνια οι ΗΠΑ θα έχουν λιγότερο την τάση να εγγυώνται πλήρως την ευρωπαϊκή ασφάλεια».

Αυξάνονται κατακόρυφα οι στρατιωτικές δαπάνες

Οι Ρεπουμπλικάνοι μπλοκάρουν το νέο αμερικανικό πακέτο για την Ουκρανία, θέλοντας μεταξύ άλλων να πιέσουν τους Ευρωπαίους να σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος της σύγκρουσης με τη Ρωσία.

·        Οι στρατιωτικές δαπάνες των κρατών του ΝΑΤΟ θα καταγράψουν φέτος άλλο ένα ρεκόρ, ενώ είχε προηγηθεί μια άνευ προηγουμένου αύξηση 11% το 2023.

·        Φέτος αναμένεται 18 από τα 31 κράτη - μέλη να δαπανήσουν τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ για την Αμυνα (από 11 το 2023). Οι ευρωπαϊκές χώρες - μέλη θα επενδύσουν συνολικά 380 δισ. δολάρια για στρατιωτικούς σκοπούς.

·        Οι ΗΠΑ έχουν στείλει 42,2 δισ. ευρώ στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία από τον Φλεβάρη 2022 έως τον Δεκέμβρη 2023. Η ΕΕ έχει δεσμεύσει 49,7 δισ. ευρώ, όμως έχουν δοθεί 35,2 δισ.

·        Η Γερμανία ανέφερε προγραμματισμένες στρατιωτικές δαπάνες 2% του ΑΕΠ της για πρώτη φορά μετά το 1992 (73,41 δισ. ευρώ, από 56,64 δισ. το 2023). Προϋπολογίζει για το 2024 τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ για την Ουκρανία και έχει εξελιχθεί στον δεύτερο μεγαλύτερο χορηγό του Κιέβου μετά τις ΗΠΑ.

     Σε νέους «πρωταγωνιστές» αναδεικνύονται κράτη όπως η Δανία, η οποία εκπαιδεύει Ουκρανούς πιλότους και θα στείλει τα πρώτα μαχητικά F-16 στην Ουκρανία μέσα στο καλοκαίρι, ενώ ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει όλο της το απόθεμα πυρομαχικών στο Κίεβο.

·        Ταυτόχρονα οι ρωσικές στρατιωτικές δαπάνες θα αυξηθούν κατά σχεδόν 70% το 2024, στα 106 δισ. ευρώ (6% του ΑΕΠ), φανερώνοντας την αποφασιστικότητα της Μόσχας να συνεχίσει τον πόλεμο και τη συνολικότερη προετοιμασία της στην αντιπαράθεση με το ευρωατλαντικό μπλοκ.

Η ΕΕ προσπαθεί να ηγηθεί
της γεωπολιτικής σύγκρουσης

Η ΕΕ «βγαίνει μπροστά», όπως δείχνουν η έγκριση του πακέτου μακροοικονομικής στήριξης της Ουκρανίας, ύψους 50 δισ. ευρώ για το διάστημα 2024 - 2027, και η καθαρά πολιτική απόφαση να ανοίξει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με Ουκρανία και Μολδαβία ανεξάρτητα από το αν και πότε θα γίνει τελικά η ένταξη.

Τις επόμενες βδομάδες η Κομισιόν θα παρουσιάσει πρόταση της στρατηγικής αμυντικής βιομηχανίας της, προαναγγέλλοντας επίσης την ίδρυση Γραφείου Αμυντικής Καινοτομίας στην Ουκρανία και θεσμοθέτηση επιτρόπου Αμυνας.

Σε βάθος χρόνου η ΕΕ θα λαμβάνει υπόψη «τις στρατιωτικές ανάγκες της Ουκρανίας» στον καθορισμό της στρατηγικής αμυντικής βιομηχανίας, και η Ουκρανία θα ενταχθεί στα αμυντικά προγράμματα της ΕΕ.

Στο μεταξύ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία και Δανία υπέγραψαν «συμφωνίες ασφαλείας» με την Ουκρανία και ετοιμάζεται και η Ιταλία, στο πλαίσιο της απόφασης του G7 στο περιθώριο της περσινής Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, με στόχο την ντε φάκτο ΝΑΤΟποίηση του ουκρανικού εδάφους και των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμα και χωρίς επίσημη ένταξη, που σήμερα φαίνεται αρκετά σύνθετη.

Προσπάθειες γίνονται για αναβίωση του λεγόμενου «Τριγώνου της Βαϊμάρης» (Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία), ώστε να «ηγηθεί» στην «ασφάλεια» της Ευρώπης.

Όλα τα μέτωπα μπλέκονται

Στο άλλο στρατόπεδο, η Ρωσία ενισχύει τις «συμμαχίες» της με Κίνα, Ιράν, Βόρεια Κορέα, κράτη της Κεντρικής Ασίας κ.ά. και γι' αυτόν τον λόγο οι «δυτικές» κυρώσεις στοχεύουν πλέον όλο και περισσότερο εταιρείες σε Κίνα, Ινδία, Τουρκία και Β. Κορέα.

Προχωρά επίσης η καπιταλιστική «ολοκλήρωση» Ρωσίας - Λευκορωσίας στο πλαίσιο του «Ενωσιακού Κράτους», ενώ αναπτύχθηκαν ρωσικά τακτικά πυρηνικά σε λευκορωσικό έδαφος.

Το Μινσκ καταγγέλλει προσπάθειες της «Δύσης» να «συρθεί» στον πόλεμο, ενώ οξύνεται η γεωπολιτική σύγκρουση στη Μολδαβία.

Η ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία έχει παγκόσμιες προεκτάσεις και συνδέεται και με άλλα καυτά μέτωπα.

Ενδεικτικά:

     Η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και οι επιθέσεις σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα έχουν μειώσει τις διελεύσεις από το Σουέζ, φέρνοντας στο προσκήνιο τη Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή στην Αρκτική, την οποία προωθεί επίμονα η Ρωσία.

     Ενας από τους στρατηγικούς στόχους της Μόσχας είναι να αυξηθούν κατακόρυφα οι εξαγωγές ρωσικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και να ηγηθεί στην παγκόσμια αγορά. Καίριο ρόλο παίζει η Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή.

     Μεγάλος ανταγωνιστής της Ρωσίας στο LNG, οι ΗΠΑ, περιλαμβάνουν στις κυρώσεις τους με αφορμή την Ουκρανία δεκάδες εταιρείες που εμπλέκονται στην κατασκευή έργων ενεργειακής υποδομής, όπως το «Arctic LNG 2».

     Η στρατιωτική βοήθεια που προσφέρει η Β. Κορέα στη Ρωσία, με αντάλλαγμα μεταξύ άλλων τεχνογνωσία στην ανάπτυξη δορυφόρων, προστίθεται στην κλιμάκωση στην Κορεατική Χερσόνησο. Η συνεργασία με την Κίνα ευνοεί τη στρατιωτική ενίσχυση των κινεζικών δυνάμεων και στο μέτωπο της Ταϊβάν.

     Η αναζήτηση νέων δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, λόγω παράκαμψης της Ρωσίας, εντείνει και τον ανταγωνισμό «Δύσης» - Ρωσίας - Κίνας στην Κεντρική Ασία, ενώ η Μόσχα θέλει να ηγηθεί στην «ευρασιατική ασφάλεια» μέσω της στρατιωτικής της συμμαχίας Οργανισμός Συνθήκης για τη Συλλογική Ασφάλεια (CSTO).

     Με το Ιράν η Μόσχα προωθεί τον Διάδρομο Βορρά - Νότου, σχέδιο ανταγωνιστικό σε άλλα του ευρωατλαντικού άξονα.

Μια πυρηνική δύναμη “δεν χάνει πόλεμο”

Υπογραμμίζοντας ότι μια πυρηνική δύναμη «δεν χάνει ποτέ πόλεμο», η Ρωσία συνεχίζει να αναβαθμίζει το πυρηνικό της οπλοστάσιο.

Το ποσοστό των σύγχρονων όπλων στις ρωσικές στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις έφτασε το 95%, δήλωσε ο Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, προσθέτοντας πως «ξεκινήσαμε τη σειριακή παραγωγή νέων υπερηχητικών πυραύλων Zircon και ολοκληρώνονται οι δοκιμές άλλων επιθετικών συστημάτων».

Την ίδια στιγμή, τις τελευταίες μέρες, μετά και την κατάληψη της Αβντιίβκα, υψηλόβαθμοι Ρώσοι αξιωματούχοι απειλούν με προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στο Κίεβο, αλλά και «στα σύνορα της ΕΕ», κοντά στη μεθόριο με Πολωνία, Σλοβακία, Ρουμανία, Ουγγαρία κ.λπ.

 

Αντιφατικά άβολα με διακριτικό τρόπο: ο Toni Edrmann της Maren Ade σε μια _μη_ κωμωδία

Βγήκε στη μεγάλη οθόνη το 2016 και από τότε λίγες φορές ακόμη, αυτή η κραυγή σχετικά με το πόσο μακριά είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε για να λάβουμε την αποδοχή που επιζητάμε από τα οικεία μας πρόσωπα, κραυγή αγάπης, εκφρασμένης με ανορθόδοξο τρόπο, απόγνωσης για τους κοινωνικούς περιορισμούς και τον καθωσπρεπισμό, τη δυστυχία που τα δεσμά της αστικής κοινωνίας συνθλίβει τους ανθρώπους. Το στόρι ένας εκκεντρικός πατέρας που ψάχνει τρόπο να επικοινωνήσει ξανά με την απόμακρη και εργασιομανή κόρη του και βρίσκει ως μέθοδο τις μεταμφιέσεις, το παιδικό παιχνίδι. Αυτό δηλαδή που θυμόταν πως κάποτε λειτουργούσε, πως κάποτε του έδινε αυτό που τόσο του άρεσε.

“Ο αιώνια πλακατζής Βίνφριντ, λατρεύει να ενοχλεί την κόρη του. Τρυπώνει στη ζωή της, τις συναντήσεις και τις εξόδους της, προσπαθώντας να την πλησιάσει. Ενοχλημένη του ζητά να σταματήσει. Τότε συστήνεται το alter ego του Βίνφριντ – ο Τόνι Έρντμαν. Ο Τόνι είναι ένας περίεργος τύπος με κακό κοστούμι, τραγική περούκα κι ακόμη χειρότερη οδοντοστοιχία. Όσο πιο εκκεντρικός γίνεται, τόσο η κόρη του φαίνεται να ανταποκρίνεται…” μας λέει η ERTflix (όπου μπορείτε να την παρακολουθήσετε _χάνοντας βέβαια τη μαγεία _το έχουμε πει πολλές φορές αυτό της μεγάλης οθόνης)

Μια κωμωδία από αυτές που μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή, μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, ο απόλυτος θρίαμβος της Γερμανίδας Μάρεν Αντε.

Ο Τόνι Ερντμαν, ο άνθρωπος που δανείζει το όνομά του στον τίτλο της τρίτης μεγάλου μήκους ταινίας της Μάρεν Αντε, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα (της ταινίας). Είναι ένας χαρακτήρας που θα εφεύρει ο Γουίνφρεντ, ο μεσήλικος πατέρας της κεντρικής ηρωίδας Ινές, μιας πετυχημένης γυναίκας καριέρας, προσπαθώντας να χτίσει μια ουσιαστική σχέση μαζί της και να τη βοηθήσει να δει τη ζωή της με διαφορετική ματιά.

Στην πραγματικότητα, ο Γουίνφρεντ Κοράντι, ένας άντρας που δεν μπορεί παρά να δει το χιούμορ σε κάθε κατάσταση και που δείχνει να μην έχει περάσει ποτέ το κατώφλι της συναισθηματικής ενηλικίωσης, προσπαθεί να ξεπεράσει μια δική του κρίση όταν σε μια παρορμητική κίνηση θα αποφασίσει να επισκεφθεί την κόρη του στο Βουκουρέστι όπου δουλεύει, δίχως καμιά προειδοποίηση.

Όταν το Σαββατοκύριακο που θα περάσουν μαζί θα αποδειχθεί καταστροφικό, εκείνος, αντί να επιστρέψει σπίτι του, θα μείνει και θα εφεύρει τον Τόνι Ερτνμαν, έναν τύπο που πολύ απλά δεν μπορείς να αγνοήσεις, προσθέτοντας στην καθημερινότητα της κόρης του μια ακόμη σειρά από προβλήματα, αλλά ίσως κι ένα διαφορετικό πρίσμα μέσα από το οποίο θα μπορούσε να κοιτάξει τη ζωή της.

Κι αν τα παραπάνω, ο εκνευριστικός, ανώριμος πατέρας, η ψυχρή, επαγγελματίας κόρη, θα μπορούσαν να είναι βγαλμένα από τον πρώτο τόμο της εγκυκλοπαίδειας των κινηματογραφικών κλισέ, εδώ γίνονται το όχημα για μια σειρά από υπέροχες σκηνές που μπορεί κατά στιγμές να λειτουργούν επεισοδιακά, αλλά που χτίζουν μια μεγαλύτερη εικόνα και ένα συναισθηματικό τοπίο που δεν φοβάται να κατακλύσει την οθόνη με ηχηρά γέλια, δουλεύοντας όμως στο παρασκήνιο κάτι βαθύτερο, πιο συγκινητικό, πιο τρυφερό και ακαταμάχητα ανθρώπινο.

Και κάπως έτσι, το φιλμ της Αντε κατορθώνει να γίνει κάτι πολύ πιο ευρύ από την ιστορία της σχέσης μιας κόρης και του πατέρα της, ή ένα σχόλιο για την οικογένεια: μια ματιά στα ήθη και την πραγματικότητα της ζωής μας στον σύγχρονο κόσμο, την κουλτούρα της επαγγελματικής καριέρας, τις αξίες που ορίζουμε ως σημαντικές, τον τρόπο που ζούμε επιλέγοντας να αγνοούμε τους άλλους γύρω μας. Κι αν θέλετε κι ακόμη περισσότερα: την κατακερματισμένη ανθρωπογεωγραφία της Ευρώπης, τις οικονομικές πρακτικές της δύσης, τον τρόμο απέναντι στον αληθινό εαυτό μας και ναι, όσο κι αν ακούγεται αφόρητα μπανάλ, το ίδιο το «νόημα της ζωής».
Τίποτα απ όλα αυτά δεν σχηματοποιείται με τρόπο προφανή, όμως, ο τόνος της ταινίας δεν είναι ποτέ διδακτικός. φτηνά μελοδραματικός ή εύκολα αστείος, ακόμη κι όταν το φιλμ στοχεύει σε δυνατά γέλια -και τα πετυχαίνει- κι ο συναισθηματικός κόσμος των χαρακτήρων του γίνεται σαφής μέσω του υπαινιγμού παρά της ξεκάθαρης σκιαγράφησης του.

Με δύο εξαιρετικούς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και μια σειρά από αξέχαστες σκηνές που ξεκινούν από το ξεκαρδιστικό και φτάνουν ως τα όρια του απόλυτα συγκινητικού (συχνά μέσα στην ίδια σεκάνς), με το σουρεαλιστικό, το σοκαριστικό, το γελοίο και το μεγαλειώδες να συνυπάρχουν -όπως και στην ίδια τη ζωή- το «Toni Erdmann» δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένας μικρός κινηματογραφικός θρίαμβος.

Γερμανία, 2016

·        Σκηνοθεσία Σενάριο: Μάρεν Αντε

·        Παραγωγή: Μάρεν Αντε, Γιόνας Ντόρνμπαχ, Τζανίν Τζακόφσκι, Μάικλ Μερκτ

·        Φωτογραφία: Πάτρικ Ορθ

·        Μοντάζ: Χέικ Πάρπλις

·        Μουσική: Πάτρικ Βέιγκελ

·        Πρωταγωνιστούν: Σάντρα Χίλερ, Πέτερ Σιμόνισεκ, Ινγκριντ Μπισού κά

·        Διάρκεια: 162 λεπτά

ℹ️️  Με πληροφορίες και από flix.gr

 

 

Pâte feuilletée _ σφολιάτα – μια αλμυρή και κυρίως γλυκιά ιστορία αιώνων

Η γνωστή μας πιο ελαφριά και εύθραυστη από όλες τις ζύμες _ πολυστρωματική με εναλλασσόμενα στρώματα, πολύ δύσκολη στην παρασκευή της στο σπίτι, βιομηχανοποιημένη σήμερα 100%, με ιστορία ~3 χιλιετιών, με ειδικούς σήμερα να συνιστούν 73 στρώματα για την “κανονική” και …729 (3^6) για την “ψιλή”.

Ιστορία

Η σύγχρονη σφολιάτα (ζύμη της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κουζίνας), “εφευρέθηκε” μεν με τη σημερινή της μορφή στη Γαλλία (τον 16^ο αιώνα), ωστόσο ήταν γνωστή κατά τον Μεσαίωνα και ακόμα πιο παλιά, στην αρχαία Ελλάδα και στους Άραβες (οι μαστόροι κάθε είδους πίτας), όπου και βρίσκουμε τις καταβολές της.

Η παλαιότερη συνταγή στη Γαλλία βρέθηκε σε εκκλησιαστικό έγγραφο του επίσκοπου Robert d'Amiens το 1311. Ωστόσο, η πρώτη με την τεχνική του γυρίσματος ("tourage" _η δράση του να βάζεις βούτυρο στη μέση της ζύμης και να το διπλώσεις πολλές φορές για τον εαυτό του) δημοσιεύτηκε το 1651 από τον François Pierre de La Varenne στο Le Cuisinier français (σσ. στο βιβλίο ο Γάλλος σεφ της εποχής, έχει 10 σελίδες για τη σφολιάτα, εν μέσω ~200 πώς να προετοιμάζετε σωστά και να καρυκεύετε όλα τα είδη κρέατος... λαχανικά, κλπ. κλπ.). Νωρίτερα η τεχνικής περιγράφηκε από τον διάσημο ζωγράφο Claude Gellée (σσ. πραγματικό όνομα Κλωντ Λορραίν, σχεδιαστής και χαράκτης της του μπαρόκ). που τη χρησιμοποίησε το 1612 όταν ήταν μαθητευόμενος αρτοποιός). Η ιστορία λέει ότι ο Λορέν έφτιαχνε ένα είδος ψωμιού βουτυρωμένο για τον άρρωστο πατέρα του και η διαδικασία κυλίσματος του βουτύρου στη ζύμη του ψωμιού δημιούργησε ένα τελικό προϊόν που έμοιαζε με κρουασάν.

Η σύγχρονη συνταγή τελειοποιήθηκε στη συνέχεια από τους σεφ M.Feuillet Antonin Carême κά.

Η “φυλλοποίηση” _γαλ. feuilletage (με κάποιο λάδι ή λίπος) χρησιμοποιήθηκε αρχικά _όπως ειπώθηκε από Έλληνες και Άραβες με τη διαδικασία “φύλλο φύλλο”, απλώνοντας απλώς διαδοχικές στρώσεις ζύμης _λίπους και αναμειγνύοντας.

Η Αραβική τεχνική αναφέρεται επίσης  , στο ισπανικό βιβλίο συνταγών Libro del arte de cozina (Βιβλίο για την τέχνη της μαγειρικής) που γράφτηκε από τον Domingo Hernández de Maceras και δημοσιεύτηκε το 1607. Ο Maceras, επικεφαλής σεφ σε ένα από τα κολέγια του Πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα, ήδη ξεχώρισε τις συνταγές για γεμιστές σφολιάτες από τάρτες σφολιάτας, και μάλιστα αναφέρει παρασκευάσματα προζύμι. Ο Francisco Martínez Motiño, σεφ του Φίλιππου Β' της Ισπανίας, έδωσε επίσης αρκετές συνταγές για σφολιάτα στο δημοσιευμένο του Arte de cocina, pastelería, bizcochería y conserveria (Μαγειρικές τέχνες, ζαχαροπλαστική, ψήσιμο και κονσερβοποίηση _1611). Σ΄ αυτό το βιβλίο, η σφολιάτα χρησιμοποιείται εκτενώς, ιδιαίτερα για την παρασκευή αλμυρών πατέ κυνηγιού. Στο μυθιστόρημά του El Buscón (δημοσιεύτηκε το 1626 γραμμένο το 1604), ο Ισπανός συγγραφέας Francisco de Quevedo αναφέρει καυστικά ότι οι τάρτες που πωλούνταν στο πανδοχείο ενός συγκεκριμένου Simón de Paredes στη Μαδρίτη ήταν νοθευμένες με …ανθρώπινη σάρκα.

Δείτε Μιλφέιγ _mille-feuille σε 10+ λεπτά

Τεχνική

Σήμερα, με τη βιομηχανοποίηση και την εξέλιξη στη χημεία των τροφίμων _με τη βοήθεια υπολογιστών και αλγορίθμων, όλα εξελίσσονται και το μόνο που παραμένει είναι το μείγμα από αλεύρι, αλάτι και νερό + το “λιπαντικό” με ζύμωμα που εξασφαλίζει την ομοιογενή και ομοιόμορφη κατανομή των συστατικών. Οι μηχανικές κινήσεις των fraseurs σε μια δεξαμενή (γιγάντια μίξερ) ανάμειξης επιτρέπουν τη δόμηση της ζύμης και τη λειτουργία της γλουτένης.

Μετά από ένα ορισμένο χρόνο ανάπαυσης και ψύξης, η ζύμη ανοίγεται με χρήση κυλίνδρων αντίθετα περιστρεφόμενων που ασκούν πίεση με απόσταση προοδευτική για να αποφευχθούν πιθανά σκισίματα (1,0-1,2mm) ή και λιγότερο. Στη συνέχεια απλώνεται πάνω της γενικά βούτυρο και μερικές φορές μαργαρίνη ή λάδι, πριν διπλωθεί πάλι η ζύμη και … φτου κι απ την αρχή αρκετές φορές (κλασικά έξι+), “ξεκουράζεται” στο ψυγείο κάθε φορά, ώστε η ζύμη να χάσει την ελαστικότητά της και να σκληρύνει το λίπος. Είναι αυτή η λεγόμενη λειτουργία “γυρίσματος” (κατέβασμα, γύρισμα, δίπλωμα) που καθιστά δυνατή τη λήψη σημαντικού αριθμού στρώσεων, σε σύγκριση με την κλασική ζύμη “φύλλο φύλλο”, δίνοντας έτσι μια πιο ελαφριά (αλλά και λιπαρή) ζύμη.

Ο αριθμός των φύλλων σφολιάτας | f | μπορεί να συναχθεί από το f=b+1, όπου | b | ο αριθμός των στρώσεων βουτύρου (υπολογίζεται με τον τύπο  b=(p+1)^{n} _όπου p είναι ο αριθμός των πτυχών που έγιναν και n πόσες φορές η ζύμη διπλώθηκε.
Έτσι, στην κλασική συνταγή, διπλώνοντας τη ζύμη τρεις φορές (δύο πτυχώσεις) και επαναλαμβάνοντας έξι φορές, παίρνουμε b=(2+1)^{6} ή… 729 στρώσεις βουτύρου και άρα 730 φύλλα ζύμης (μαθηματικά γυμνασίου _να μη σας ζαλίζουμε άλλο).
Κατά τη διάρκεια του ψησίματος, η θερμότητα από το φούρνο προκαλεί την εξάτμιση του νερού με τη μορφή θερμότητας που κατευθύνεται προς την κορυφή της ζύμης. Αυτός ο υδρατμός ασκεί πίεση στα διάφορα στρώματα λίπους που είναι αδιαπέραστα. Η κατακράτηση αερίου που προκαλείται επιτρέπει την ανάπτυξη της ελασματοποίησης και συνεπώς την απόκτηση του τελικού όγκου, έτσι στο τέλος του κύκλου, το λίπος απορροφάται από τη ζύμη και στη συνέχεια ενισχύεται η απαλότητα.

                      Παραλλαγές

Υπάρχουν πολλές τεχνικές για την παρασκευή σφολιάτας, οι οποίες διαφέρουν ως προς τον αριθμό των διπλωμάτων. Η ταχεία μέθοδος (γνωστή ως ολλανδική) διαφέρει από την κλασική γαλλική μέθοδο στο ότι το λίπος ενσωματώνεται απευθείας στην ζύμη: απλούστερη παραγωγή του παράγει όμως λιγότερο ελαφριά και φουσκωτή ζύμη. Η αντίστροφη μέθοδος συνίσταται στο τύλιγμα της ζύμης ξεκινώντας με ήδη λιπαρή αντί στεγνή _είναι έτσι πιο τρυφερή και εύθρυπτη.

Στο ψήσιμο (ειδικά για αρτοσκευάσματα) χρησιμοποιούν ειδικά μείγματα (με μαγιά και μερικές φορές αυγά _η ζύμωση λόγω μαγιάς αυξάνει τον όγκο της).

Υπάρχουν επίσης η λεγόμενες “άζυμες” σφολιάτες, που χρησιμοποιούνται κυρίως για την παρασκευή κρούστας πίτας. Σε αντίθεση με την κλασσική, αυτές δεν περιλαμβάνουν ενεργές ζύμες στη σύνθεσή τους και επομένως δεν έχουν δραστηριότητα ζύμωσης. Ο όγκος που λαμβάνεται είναι επομένως πολύ μικρότερος.

Η άζυμη σφολιάτα αποτελείται κυρίως από αλεύρι σίτου και νερό. Η προσθήκη λίπους κατά το στάδιο της ανάμειξης ή του ζυμώματος είναι προαιρετική, επιτρέπει, όπως και μετά την προσθήκη νερού, να χωριστεί η μήτρα της ζύμης και να μειωθεί η αντίστασή της, ώστε να γίνει πιο εύκαμπτη και εκτάσιμη. Μια ποσότητα λίπους ενσωματώνεται στην προηγουμένως ελασματοποιημένη ζύμη τη στιγμή της αναδίπλωσης, η οποία είναι μικρότερη από αυτή που χρησιμοποιείται στην περίπτωση  παρασκευής της original σφολιάτας. Η ενσωμάτωση μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους και επηρεάζει την ποιότητα. Οι τύποι λίπους που χρησιμοποιούνται είναι τα στερεά σε θερμοκρασία δωματίου (μαργαρίνες κλπ)

Αναφέρουμε ενδεικτικά, μια από τις χιλιάδες χρήσεις

·        Bouchée à la reine

·        Vol-au-vent,

·        Κρούστα Μορέλ,

·        Μοσχάρι Wellington

·        Σούπα μαύρης τρούφας VGE,

·        Feuilleté … αφρός _συμπληρώνετε κατά βούληση, ζάχαρη, κανέλα, κρέμα …

·        Πίτες γενικώς _πχ. με κιμά από τη Λωρραίνη, Γαλλία,

·        Friand,

·        Rissoles de Coucy,

·        Croustade,

·         Allumette,

·        Empanada,

·        Παστίζ_Pastizz

·        Crobech

·        Mille-feuille __Μιλ-φέιγ

Kouign Amann _αμάν-αμάν

Αρτοσκευάσματα, όπως το ξεχωριστό Paille nantaise _Καλαμάκι της Νάντης και επίσης

·        Κρουασάν,

·        Pain au chocolat / Σοκολατίνα

·        Μηλόπιττα

·        Σταφιδόψωμο,

·        Palmier _Παλάμη,

·        Sacristain _ Νεωκόρος

·        Galette des rois _των βασιλιάδων,

·        Piquenchâgne,

·        Rombosse,

·        Για κουβεντούλα…

·        Ιησουίτης,

·        Strudel με και χωρίς μήλο

·        Kouign Amann

Από κει και πέρα η φαντασία …
Όπως αυτό που βλέπετε στη φωτο κεφαλίδας: παίρνουμε το φύλλο της σφολιάτας _έτοιμο ή χειροποίητο για όσους “κατέχουν” (και η “πρόχειρη”, χωρίς τα πολλά διπλώματα καλή είναι), κόβουμε σε λουρίδες 3-4εκ Χ15εκ, τοποθετούμε σε λαδόχαρτο και ψήνουμε, μέχρι να ροδίζουν. Αφήνουμε να κρυώσουν και βγάζουμε προσεκτικά.

 

 

Παίρνουμε ένα πιάτο κατάλληλων διαστάσεων _αναλόγως ορέξεως …βάζουμε 2-3 έως 10 μπάλες παγωτό, με ή χωρίς σαντιγί και ντύνουμε με 4-8 ψημένες λουρίδες σφολιάτας κατακόρυφες (να ακουμπάει η μια με την άλλη και να “κολλάνε” στο εσωτερικό μείγμα. Πασπαλίζουμε κατά βούληση,  διακοσμούμε με σιρόπι

Καλή συνέχεια σε όλες και όλους όλους