Στα βήματα του Κόκκινου 💥 Οκτώβρη

Η μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση φωτίζει τις λεωφόρους του μέλλοντος 📽️ 🎬 📸

Μεγάλη διεθνιστική εκδήλωση
του ΚΚΕ 22-23 Νοέμβρη

108 ΧΡΟΝΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Και Ολομέλεια των Κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης

• Στις 22 και 23 Νοέμβρη το ΚΚΕ θα πραγματοποιήσει διεθνιστική εκδήλωση στην Αθήνα με θέμα «Επίκαιρα μηνύματα της Οκτωβριανής Επανάστασης στη σύγχρονη πάλη μας για τον σοσιαλισμό και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου».
• Στην εκδήλωση αναμένεται να λάβουν μέρος 25 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από Αλγερία, Αργεντινή, Αυστρία, Βενεζουέλα, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Καζακστάν, Μεξικό, Ολλανδία, Ουκρανία, Πακιστάν, Παλαιστίνη, Παραγουάη, Ρωσία, Σουηδία, Τουρκία και Φινλανδία.
• Στην εναρκτήρια εκδήλωση, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 22 Νοέμβρη και ώρα 19.00 στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας και θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα με διεθνιστικά τραγούδια. Η είσοδος θα γίνεται με προσκλήσεις.
• Επίσης στην Αθήνα το ΚΚΕ θα φιλοξενήσει την Ολομέλεια των Κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, που θα εξετάσει ζητήματα συντονισμού των δραστηριοτήτων των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης.

Β.Ι.Λένιν: Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο… πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα το τελειώσουν δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα!

"Ο δρόμος χαράχτηκε"…

Η νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση αποτέλεσε συνέχεια όλων των προηγούμενων εργατικών εξεγέρσεων και άνοιξε το δρόμο για το ιστορικό πέρασμα της ανθρωπότητας «απ’ το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας».
Συνοψίζοντας την ιστορική σημασία της, ο Λένιν έγραψε:

Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο.
Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα.
Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε

Τα διδάγματα του Οκτώβρη έχουν ιδιαίτερη σημασία σήμερα που ο τροχός της Ιστορίας φαίνεται να κινείται προς τα πίσω, σήμερα που το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης και υποχώρησης, σήμερα που οι μακρόχρονες συνέπειες της αντεπανάστασης (στις αρχές της δεκαετίας του ΄90) ενισχύουν τη λαθεμένη αντίληψη πολλών εργαζομένων ότι δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος από τον καπιταλισμό».

💥 από τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση💥

Ξεχωρίζουμε τη φράση του Λένιν «ο δρόμος χαράχτηκε», για να θέσουμε ένα θεμελιακό ζήτημα που χαρακτηρίζει, πρέπει να χαρακτηρίζει, τη στάση κάθε κομμουνιστή και κομμουνίστριας και οπαδού της σοσιαλιστικής επανάστασης.
«Ο δρόμος χαράχτηκε» σηματοδοτεί τη γενική πορεία της κοινωνικής εξέλιξης, την πορεία περάσματος της ανθρωπότητας από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, με τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Η τιμή και η ευθύνη του οδηγητή της μεγάλης αυτής πορείας, ειδικά μετά τις αντεπαναστάσεις, ανήκουν στα ΚΚ που παραμένουν ακλόνητα στην υπόθεση του σοσιαλισμού.
Το ΚΚΕ είναι από τα κόμματα που διακρίνονται για τη συνέπεια και την αποφασιστικότητά τους.
Εξοπλισμένο με σύγχρονες θεωρητικές επεξεργασίες, Πρόγραμμα και στρατηγική, κρατά ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Βαδίζει ακλόνητα στον «δρόμο που χαράχτηκε».
Δεν λιποψύχησε, δεν τα δίπλωσε μπροστά στις πρωτοφανείς δυσκολίες που έφερε η αντεπανάσταση.
Εβγαλε συμπεράσματα, αναζήτησε απαντήσεις, βρήκε τη δύναμη να κρατήσει την πορεία του σταθερή.
Το ΚΚΕ αποτελεί πλέον μια δοκιμασμένη, ακατάβλητη πρωτοπόρα δύναμη, πηγή έμπνευσης για πολλά κόμματα και κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο.

Στα 103 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση ο Ριζοσπάστης είχε ένα σπάνιο αφιέρωμα «Από τον Απρίλη στον Οκτώβρη…», που αποτελεί εισαγωγή στην έκδοση της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ με τον ίδιο τίτλο, που κυκλοφόρησε το 2019 και περιλαμβάνει κείμενα του Β. Ι. Λένιν εκείνης της κρίσιμης περιόδου, όταν οι Μπολσεβίκοι πάλεψαν και κατάφεραν να οδηγήσουν την εργατική τάξη της Ρωσίας στην κατεύθυνση της σοσιαλιστικής επανάστασης με τις λενινιστικές επεξεργασίες που αποτέλεσαν το υπόβαθρο για τη νίκη της Επανάστασης

Η νίκη του Οκτώβρη δεν ήρθε ξαφνικά

Είχε προηγηθεί μια πολυετής και σύνθετη προσπάθεια θεωρητικής, πολιτικής και πρακτικής επαναστατικής δράσης με επικεφαλής τον Λένιν.
Ένα τεράστιο έργο, συνέχεια του έργου των Μαρξ και Ενγκελς, το οποίο επέτρεψε στους μπολσεβίκους να οδηγήσουν στη νίκη το ρωσικό προλεταριάτο.

Ασφαλώς, η μεγάλη αυτή θεωρητική και πολιτική εργασία του Λένιν δεν ήταν έργο μιας πράξης, αλλά καρπός σύνθετης και απαιτητικής προσπάθειας, συνδυασμού της πρωτοπόρας θεωρητικής δουλειάς με την πρωτοπόρα μαχητική επαναστατική δράση.
Οι μπολσεβίκοι νίκησαν γιατί κατάφεραν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους ως επαναστατικής πρωτοπορίας.
Αποτέλεσαν πρωτοπορία σκέψης και δράσης, επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής πολιτικής πράξης.

Το Κόμμα των Μπολσεβίκων κατέκτησε την ικανότητα να αντλεί συμπεράσματα από την ταξική πάλη και την επαναστατική πρωτοβουλία που ανέπτυσσαν οι μάζες.
Σε κάθε φάση ανάπτυξης της ταξικής πάλης, επέδειξε χαρακτηριστική ικανότητα εξυπηρέτησης της στρατηγικής με την ανάλογη πολιτική, με συμμαχίες, συνθήματα, ελιγμούς, καθώς και εύστοχη αντιπαράθεση με τους μενσεβίκους και τις υπόλοιπες οπορτουνιστικές δυνάμεις. Αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τη μαχητική πείρα που απέκτησαν τα μέλη του στις σκληρές ταξικές μάχες ολόκληρης της περιόδου 1905-1917.
Η θεωρητική ετοιμότητα και η μαχητική πρακτική ικανότητα έδιναν στο Κόμμα των Μπολσεβίκων τη δυνατότητα να σφυρηλατεί επαναστατικούς δεσμούς με τις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις και να μην υποκύπτει στις πρακτικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε στη δράση του, όπως η κρατική και η παρακρατική βία.

Αυτή η πορεία θεωρητικής και πολιτικής
ωρίμανσης
του Κόμματος των Μπολσεβίκων
είχε ως θεμέλιο τις λενινιστικές επεξεργασίες

Το βράδυ στις 11 παρά είκοσι, άρχισε στο Σμόλνι τις εργασίες του το 2^ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών βουλευτών. Κατά την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου ήταν παρόντες 649 αντιπρόσωποι, από τους οποίους 390 μπολσεβίκοι, 160 εσέροι, 72 μενσεβίκοι, κ.λπ. Οι μενσεβίκοι, οι δεξιοί εσέροι και οι υπόλοιπες δυνάμεις του συμβιβασμού, όταν πείστηκαν ότι η πλειοψηφία των συνέδρων ήταν με το μέρος των μπολσεβίκων, εγκατέλειψαν επιδεικτικά τη συνεδρίαση.

Οι δυνάμεις της επανάστασης ωστόσο προήλαυναν ακάθεκτες. Ήδη στη διάρκεια των εργασιών του Συνεδρίου οι επαναστατημένοι εργάτες εφορμούσαν στα Χειμερινά Ανάκτορα τα οποία και κατέλαβαν, καταλύοντας έτσι τη Προσωρινή Κυβέρνηση.

🎈 Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης στην καπιταλιστική Ρωσία

Στο κομβικής ιστορικής σημασίας έργο του, γραμμένο στα χρόνια του πολέμου, «Ο ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», ο Λένιν μελέτησε βαθιά την εξέλιξη και ανάπτυξη της καπιταλιστικής κοινωνίας και οικονομίας, που τον κύριο ρόλο πια παίζει το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Ανέδειξε ότι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός σημαίνει βάθεμα της βασικής αντίθεσης της καπιταλιστικής κοινωνίας ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, τον παρασιτικό ρόλο του μετόχου – καπιταλιστή, ότι ο ιμπεριαλισμός έχει πια περάσει σε μια «αντίδραση σε όλη τη γραμμή» και δεν μπορεί να προσφέρει αξιοποίηση των δυνατοτήτων που έχουν αναπτυχθεί προς όφελος της κοινωνικής προόδου.
Τεκμηρίωσε ότι στον μονοπωλιακό καπιταλισμό οξύνονται όλες οι αντιθέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας και ταυτόχρονα αναπτύσσεται ολόπλευρα η κοινωνικοποίηση της παραγωγής, γίνεται η «υλική προετοιμασία» για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και το πέρασμα στον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής.

• Η κοινωνία που εγκαινίασε ο Οχτώβρης του 1917 (κείμενο βασισμένο στον επίλογο της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» με τίτλο «1917 – Η πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση – Από μήνα σε μήνα»
• «Ο δρόμος χαράχτηκε»
• Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100χρονα της μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης

108 ΧΡΟΝΙΑ από τη μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση

Να φτάσει το Κόμμα ακόμα πιο ψηλά απέναντι και στην απόπειρα πολιτικής δίωξής του!

40 χρόνια από τον θάνατο του κομμουνιστή🎈χαράκτη Α. Τάσσου ✨ Πάντα με σημείο αναφοράς τον άνθρωπο

Η ΚΕ του ΚΚΕ, τιμώντας τα 40 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου χαράκτη Α. Τάσσου, διοργανώνει εκδήλωση στις 26 Νοέμβρη, στις 6.30 μμ. στην αίθουσα συνεδρίων στην έδρα της ΚΕ του Κόμματος στον Περισσό. Για τη ζωή και το έργο του θα μιλήσουν: Γιάννης Γουρζής, χαράκτης, ομότιμος καθηγητής ΑΣΚΤ _ Δημήτρης Παυλόπουλος, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ _ Εύα Μελά, ζωγράφος – χαράκτρια, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ. Η είσοδος ελεύθερη _με προσκλήσεις
Θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ "Ο Χαράκτης Α. Τάσσος" του Τάκη Παπαγιαννίδη και θα εκτεθούν τα έργα του (από τη συλλογή Εταιρείας Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος): "_Άρης Βελουχιώτης", 1982 – 84. Αμφίπλευρο σχέδιο με μολύβι σε πλάκα ξυλογραφίας 200Χ70Χ3εκ. "Αιμιλιάνο Ζαπάτα», 1982 -84. Σχέδιο με μολύβι σε πλάκα ξυλογραφίας 200Χ70Χ3 εκ.

1973_Για το Πολυτεχνείο

Σε αυτό το πλαίσιο αναδημοσιεύουμε άρθρο του Ριζοσπάστη, θυμίζουμε πως αυτήν την περίοδο, το Μουσείο Μπενάκη φιλοξενεί έργα του Α. Τάσσου στην έκθεση "Πρωτόλεια - Από την πρώιμη γραφή στο ώριμο έργο". Η έκθεση αναζητά, μελετά και αναδεικνύει τις ιδέες, τα μοτίβα και τα χαρακτηριστικά που εμφανίστηκαν στα πρώιμα έργα έντεκα Ελλήνων καλλιτεχνών, για να «ριζώσουν» σταδιακά στην ώριμη εικαστική γλώσσα τους. Εκτός από τον Τάσσο εκτίθενται έργα των Σπύρου Βασιλείου, Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα, Γιάννη Τσαρούχη, Γιάννη Μόραλη, Βάσως Κατράκη, Γιάννη Σπυρόπουλου, Αλέκου Κοντόπουλου, Δημήτρη Μυταρά, Γιάννη Γαΐτη και Χρύσας Ρωμανού.
"Ταύτισα τον εαυτό μου με την εργατική τάξη και τα ιδανικά  της, με τους αγρότες από όπου και κατάγομαι γενικά. Το θεωρώ μεγάλο κέρδος στην ζωή μου ότι ζυμώθηκα με το κόσμο της δουλειάς.
Γνωρίζω ότι πολλοί θεωρούν αυτές τις απόψεις για την ζωή ξεπερασμένες. Για εμένα είναι μια πηγή έμπνευσης και συνεχούς ανανέωσης..."
_από την σειρά των αυτοβιογραφικών ντοκιμαντέρ "Μονόγραμμα" της ΕΡΤ, 1982
Α. Τάσσος (Μέρος 1ο) (Αρχείο ΕΡΤ)
Α. Τάσσος (Μέρος 2ο)

"Στα έργα μου υπάρχει η ανθρώπινη οδύνη, αλλά και η αποφασιστικότητα. Οι άνθρωποι που κινούνται στα έργα μου σηκώνουν το βάρος της σκλαβιάς και της τυραννίας. Αλλά είναι τόσο αλύγιστοι εκφραστικά, που δεν μπορούν παρά να μένουν όρθιοι ως το τέλος. Όρθιοι ακόμα κι όταν πέφτουν. Αυτό είναι το βαθύτερο μήνυμά μου".

Στα παραπάνω λόγια του κομμουνιστή χαράκτη Τάσσου Αλεβίζου, που έμεινε γνωστός ως "Α. Τάσσος" αποτυπώνεται η ουσία και η δύναμη της τέχνης του. Τα έργα του θα είναι πάντα παρόντα για να μας θυμίζουν το μεγαλείο της ταξικής πάλης της χώρας μας κατά τον 20ό αιώνα, καθώς με το μεγάλο του έργο απαθανάτισε τους αγώνες του λαού μας, κατορθώνοντας να τροφοδοτεί τη μνήμη όλων εκείνων που έζησαν τις μεγάλες στιγμές, αλλά κι εκείνων που ήρθαν αργότερα. Ακόμα και σήμερα ο Α. Τάσσος δίνει καθημερινά το "παρών" στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, με το μνημειώδες έργο 60 τετραγωνικών μέτρων, τη μεταφορά σε ψηφιδωτό της ξυλογραφίας του "Τα παιδιά της ασφάλτου".

Η αρχή

" Θεωρώ τον εαυτό μου στρατευμένο πριν ανακαλυφθεί ο όρος και χρησιμοποιηθεί κατά κόρον. Είμαι στρατευμένος στον κόσμο των πιο προοδευτικών ιδεών, στα ιδανικά των λαϊκών αγώνων. Ταύτισα τον εαυτό μου με την εργατική τάξη και τα ιδανικά της με τους αγρότες απ’ όπου και κατάγομαι. Το θεωρώ μεγάλο κέρδος στη ζωή μου ότι ζυμώθηκα με τον κόσμο της δουλειάς. Για μένα οι ιδέες αυτές είναι μια πηγή έμπνευσης και συνεχούς ανανέωσης. Με κρατάνε σε ηθικά πλαίσια".

Γεννήθηκε, το 1914 στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας. Λίγα χρόνια αργότερα εγκαθίστανται οικογενειακώς στο αραιοκατοικημένο τότε Δουργούτι, σημερινό Νέο Κόσμο. Εκεί, θα βρουν καταφύγιο Μικρασιάτες πρόσφυγες. Ο πολύβουος προσφυγικός συνοικισμός τον σημαδεύει. "Εβλεπα παράγκες, έφτιαχνα παράγκες… Έβλεπα φτώχεια, έφτιαχνα φτώχεια. Εκφραζόμουν σύμφωνα με τον περίγυρό μου, που με συγκινούσε, με αναστάτωνε…".
Η δραστηριοποίηση του Τάσσου – από μαθητή ακόμα – στην Εργατική Λέσχη Δουργουτίου, αλλά και η απόκτηση δεσμών κι επαφών με πυρήνες της ΟΚΝΕ διευρύνουν τις προσλαμβάνουσές του, εμπλουτίζουν τη θεματολογία του και την κατευθύνουν στην αποτύπωση της καθημερινής ζωής της εργατικής τάξης από τα πρώιμα κιόλας έργα του.

Δίνει εξετάσεις και μπαίνει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Δάσκαλοί του στη ζωγραφική οι Κ. Παρθένης, Θ. Θωμόπουλος και Ο. Αργυρός. Χαρακτική διδάχθηκε από τον Γιάννη Κεφαλληνό. "Λιμενεργάτες", "Λαϊκά συσσίτια", "Πρωινή βάρδια", "Η φάμπρικα σχολάει" είναι ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα που δημιούργησε όταν ήταν ακόμα φοιτητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ο αγώνας για την επιβίωση, η αδικία, η φτώχεια, η σκληρή δουλειά, αλλά και οι αγώνες της εργατικής τάξης βρίσκονται στο πρώτο πλάνο του έργου.

Όντας σπουδαστής ακόμα διοργανώνει την πρώτη ατομική του έκθεση, η οποία και εντυπωσιάζει. Συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι, στη Ρώμη και τη Φλωρεντία. Εκεί έρχεται σε επαφή με τις πιο προοδευτικές αισθητικές τάσεις, όπως τη χαρακτική του Ε. Μουνκ, της Κ. Κόλβιτς και των Γερμανών εξπρεσιονιστών. Ο Τάσσος δεν επέλεξε τυχαία τη χαρακτική για να εκφραστεί. Ο ίδιος ξεχώριζε την τεράστια κοινωνική της σημασία και την θεωρούσε "τέχνη του λαού", μια και τα χαρακτικά έργα μπορούσαν εύκολα να κυκλοφορήσουν σε πολλά αντίτυπα. Οπως έλεγε, "είναι γεγονός πως μια φωνή, για να υπάρξει, θα πρέπει ή ν’ ακούγεται ή να φαίνεται. Η φωνή των χαράξεων έχει την τεράστια δύναμη να φαίνεται, όχι μια φορά, αλλά πολλές φορές ταυτόχρονα και ίδια. Είναι το μεγάλο μυστικό της δύναμής της". Επιπλέον η χαρακτική και οι δυνατότητες που αυτή έδινε αξιοποιήθηκαν διαχρονικά για τις προπαγανδιστικές ανάγκες των αγώνων του λαού, κομμάτι στο οποίο και ο ίδιος ο Τάσσος έβαλε τη δική του σφραγίδα.

Τσε Γκεβάρα

Τον Οκτώβρη του 1941 η Ηλέκτρα Αποστόλου, υπεύθυνη Διαφώτισης της ΚΟΑ, συγκέντρωσε στο ξύλινο καφενεδάκι του Ζαππείου μια μικρή ομάδα χαρακτών, από τα ιδρυτικά κυρίως μέλη του ΕΑΜ Καλλιτεχνών στα οποία ανήκε και ο Τάσσος και συγκρότησε ένα καλλιτεχνικό συνεργείο για τις προπαγανδιστικές ανάγκες της ΕΑΜικής Αντίστασης. Το παράνομο αυτό συνεργείο αποτελεί έως τις μέρες μας υπόδειγμα συλλογικής και ανιδιοτελούς καλλιτεχνικής προσφοράς. Διηγούνταν χαρακτηριστικά ο Τάσσος: "Εμείς παίρναμε από την ΚΕ του ΕΑΜ το θέμα της δουλειάς και τα συνθήματα. Ομως τα τσιγκογραφεία ήταν απροσπέλαστα, δουλεύαμε με ξύλα και λινόλεουμ. Συχνά η δουλειά ήταν ομαδική (…) Όταν τελειώναμε, παραδίδαμε τα χαραγμένα ξύλα στο καθορισμένο ραντεβού… κι ύστερα χάναμε τα ίχνη τους. Ήταν μια δουλειά αρκετά παράτολμη κι επικίνδυνη. Τσάντες με προεξέχουσες τις ιστορικές λαχανίδες της Κατοχής καμουφλάριζαν τα πιο φλογερά μηνύματα ελευθερίας. Διασχίζαμε την Αθήνα, τις μέρες ανάμεσα σε μπλόκα, τραμ, γκαζοζέν, τις νύχτες με την απόλυτη αντιαεροπορική συσκότιση, ανάμεσα σε χαφιέδες, τάγματα ασφαλείας και τους Γερμανούς (…) Ύστερα, κάποιο πρωί, βλέπαμε ταυτόχρονα με τους άλλους Αθηναίους, το έργο μας κολλημένο παντού στους τοίχους, στις μάντρες…".

Το 1944 το ΕΑΜ Εικαστικών Καλλιτεχνών αποφασίζει, ως μια μορφή αντίστασης, να συμμετάσχει στην Πανελλήνια Εκθεση, παρότι η διοργάνωσή της εποπτευόταν από τους κατακτητές. Οι Γερμανοί έκλεισαν την έκθεση, συνέλαβαν και κράτησαν για 40 μέρες στις φυλακές Αβέρωφ τους Τάσσο, Κεφαλληνό, Κορογιαννάκη και Κανά.
Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει σε τρεις σημαντικές εκδόσεις – λευκώματα, στις οποίες συμμετείχε με έργα του και ο Τάσσος, για τις οποίες έλεγε ο ίδιος: "Σε κάθε σελίδα ένα κείμενο, συνήθως ποίημα και μια εικόνα. Ήταν αναπόσπαστα αυτά τα δύο στοιχεία. Το ένα συμπλήρωνε το άλλο, του έδινε ένα ακριβές και συγκεκριμένο νόημα".
Σε αυτήν την περίοδο, δεσπόζουν τέσσερα έργα του Τάσσου που περικλείουν τη συγκίνηση και τη δραματικότητα της στιγμής που φτιάχτηκαν. "Πρωτομαγιά" για την εκτέλεση των 200 αγωνιστών της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944, " Απελευθέρωση της Αθήνας", το ημιτελές σχέδιο "3 του Δεκέμβρη 1944" και "Η Πομπή του Λαού της Αθήνας", όπου ο λαός της Αθήνας αποφασισμένος συνοδεύει τους νεκρούς του. Το 1945 ιδρύεται από το ΚΚΕ το εκδοτικό "Τα Νέα Βιβλία". Ο Τάσσος αναλαμβάνει καλλιτεχνικός υπεύθυνος.

Η πρώτη δικαίωση
στην εικαστική τέχνη του αγώνα του ΔΣΕ

Η δεκαετία του ’50 χαρακτηρίζεται ως περίοδος μελέτης. Ο Τάσσος δουλεύει κυρίως σε έγχρωμες ξυλογραφίες, τοπία και σκηνές από την αγροτική ζωή της ιδιαίτερης πατρίδας του της Μεσσηνίας. Τη δεκαετία του 1960 η θεματογραφία του άρχισε να επικεντρώνεται στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής με σταδιακή εγκατάλειψη του χρώματος και στροφή στο ασπρόμαυρο, που από τότε και μετά δεν το εγκαταλείπει. "Ξαναγύρισα θεματικά κι άρχισα να δουλεύω θέματα της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου. Εκεί έχασα τους καλύτερούς μου φίλους. Ανθρώπους – διαμάντια που στήθηκαν στους τοίχους των εκτελέσεων". Σημαντικός σταθμός στην καλλιτεχνική πορεία του είναι η ατομική έκθεσή του το 1964 στον "Ζυγό", που για πρώτη φορά ο Εμφύλιος καταξιώνεται στη νεοελληνική τέχνη μέσα από δύο σπουδαία πολύπτυχα χαρακτικά με τίτλους: "Λεπτομέρεια Εμφυλίου Πολέμου" και "Αφιέρωμα στην Αλίκη Τ. ". Είναι έργα που εκφράζουν με ανεπανάληπτη δύναμη και εσωτερική ένταση το δράμα και τον ηρωισμό της κορυφαίας αυτής στιγμής της ταξικής πάλης. Οι δημιουργίες του Τάσσου είναι πλέον μεγάλων διαστάσεων, με τις μορφές να δανείζονται πολλά στοιχεία από τη βυζαντινή αλλά και τη δυτικοευρωπαϊκή τέχνη.

           Εικαστικό ρεπορτάζ

Στα χρόνια της δικτατορίας, ο Τάσσος, μέσα από τις μορφές και τα σύνολα που χαράζει, φιλοτεχνεί έργα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή της στον Ριζοσπάστη η σύζυγός του, Λουκία Μαγγιώρου, για εκείνη την περίοδο, "δουλεύοντας το τεράστιο σχήμα άρχισε να βλέπει τη μεγάλη σύνθεση. Αυτά τα χρόνια θα μπορούσαμε να πούμε ότι έκανε ένα εικαστικό ρεπορτάζ. Κάθε φορά που έβλεπε σε μια εφημερίδα ένα γεγονός, το μετέφερε αμέσως στο ξύλο. Τα γεγονότα βέβαια που συνέβαιναν γύρω μας, επηρέασαν το έργο του σε όλες τις εποχές. Και πάντα με σημείο αναφοράς τον άνθρωπο".
Από τον Δεκέμβρη του 1967 έως τον Γενάρη του 1968 χαράζει 3 "Αφιερώματα" σε 3 κρατούμενους συντρόφους τους. Στην Βάσω Κατράκη, τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Γιάννη Ρίτσο. Επόμενα έργα αυτής της περιόδου είναι "Μνήμη Τσε Γκεβάρα: Οργή και Περισυλλογή", "Αρχάγγελοι", σύμβολα της Αντίστασης, "Ελευθερία στη φωτιά", "Μαύρος Ήλιος", "17 Νοέμβρη 1973" κ.ά.
Τη μεταπολιτευτική περίοδο, ο Τάσσος δίνει πάντα το "παρών" σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα. Πάντα στο πλευρό του ΚΚΕ.
Σε ένα από τα τελευταία του κείμενα, εκτιμώντας ο ίδιος την πορεία της ζωής του ανάμεσα σε άλλα έγραφε: "Θα ήθελα αναλογιζόμενος την πορεία μου στη ζωή και στην τέχνη, να ‘ρχιζα τώρα από την αρχή με τις γνώσεις που έχω συσσωρεύσει και με την τεράστια πείρα μου, με το ταλέντο αυτό που διαθέτω. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η τροχιά μου θα ήταν μακρύτερη και πολλά περισσότερα θα πρόσφερα στη ζωή και στην τέχνη και στην ειρήνη κι όμως για όλα αυτά ο αγώνας συνεχίζεται".

Δείτε και  
Ριζοσπάστης Διαχρονική, οικουμενική παρακαταθήκη
902 Σαράντα χρόνια από το θάνατό του χαράκτη Α. Τάσσου